JIMMY BROWN ALS WIELRENNER Toenemende spanning in alle klassen ligt voor de hand De rooiers werken in weer en wind Strijd in 1e en 2e klasse nog steeds bijzonder fel Rinkelbom Goering Jean Vaubaron bewijst zijn onschuld F DE BIET EN WIJ «Gij akkerman, die 't land bebouwt...» Laag hangen de sombere wolkgevaarten boven de regendoorweekte landen. De bomen laten hun bladeren vallen en de herfstwind huilt door de kaler wordende takken. Moeizaam trekken de paarden de krakende wagens, volgeladen met suikerbieten door de „paden", die slechts in de verte nog aan paden herinneren, ma ar in werkelijkheid modderpoelen xyn. die bij elke regenbui smeriger worden. Op de velden hier en daar gebogen figuren, die met de regelmaat van een klok een kort vorkje in de grond drijven en er een suikerbiet uit scheuren. De bieten worden op rijen gelegd en dan komen weer andere mannen, die het loof er met een slag afkappen. Zon bui overvalt je Het ioo£ is voor ue nieren, nee art dere voor de fabrieken waar de biet tot suiker verwerkt wordt Af en toe klettert een regentbui neer op de olie jassen, die de mannen dragen. Als het al te erg wordt kruipen ze in het gunstigste geval in een keetje En anders? Och, dan blijven ze maar op de akker. Het water loopt er wel af. Er zijn echter ook mensen, die geen oliegoed hebben. En Han wordt het erger. Want een bietenveld is uit, gestrekt en je kijkt niet de hele dag naar de lucht. Zo'n bui overvalt je plotseling. En dan loop je daar een paar uur te hunkeren in dat natte goed, hopend, dat de zon zaj door breken om je koude ledematen een beetje te verwarmeren. 13 OORZAAK Het kwam eigenlijk zo. We hadden de klachten van enkele arbeiders aan_ gehoord. Dat het nu geen pretje was, dat bietenrooien en wat al niet meer. Onvoorzichtig genoeg dreven we er een beetje de spot mee en in minder dan geen tijd waren we uit genodigd om eens een ochtend mee te gaan. Een hele dag was niet eens nodig. Slechts nkele uren. Dan kon, den we tenminste me: kennis van zaken oordelen en als we er dan over schreven, (dit laatste met een knipoogje, omdat ze wisten welk vlees ze in de kuip hadden) zou het tenminste enigzins deskundig zijn. In een overmoedige bui namen we de uitnodiging aan. Zoals we deze zomer reeds enkele mUen uitgeno- digingen hebben aangenomen, waar we nu juist niet zo bijster veel ple- zie; van hebben gehad. Klokslag zes uur in de morgen zouden we ons melden. Het is iets later geworden. Doet er ook niet zo erg veel toe. want zonder de volle halve dagtaak hebben we van het bieten.rooien wei bo veel gezien, dat we er over kunnen schrijven. En ..met kennis van zaken". Het was onaangenaam weer, toen we een uur te laat het bietenveld op. sjokten. Geur r^al l"ar| August t-hcnuviril is benoemd tot opperbevelhebber van het Zweedse leger als opvolgt van generaal Douglas. De nieuwe functlon naris (zittend) met zijn chef staf, ge neraal Viking Tamrn. U heeft het in de aanvang van on. ze reportage kunnen lezen. Echt herfstwer. Het had die nacht onbe hoorlijk geregend. Het „pad" leek op een moeras. We hadden klompen aan en een oude broek en nog oudere jas. Oliegoed was er niet bij. Een vreugdevolle ontvangst We werden met gejuich begroet. De mannen hadden natuurlijk ver wacht, dat we niet zouden komen. Een korte vork werd ons in de han den gestopt en na enkele minuten liepen we tussen de bieten. Die waren nat. Kletsnat. Onze mouwen waren aj spoedig doorweekt. Bovendien had den de bieten nog een onaangename eigenschap. Ze zaten vast. En al ver zekerden de medearbeiders ons, dat het niets was in vergelijking met vo rig jaar, ze stonden ons vast genoeg. Dus vork in de grond steken, op wippen, trekken, de biet op een hoop gooien. Eentonig! Als het ware ge schikt voor de lopende band. Niet voor een mens. Waarom zouden we U echter een uitvoerige beschrijving geven van de kwellingen, die ik heb moeten doorstaan. Dat het werk ons niet lag, hadden we binnen vijf minuten in de gaten. Desondanks hebben we het twee uur volgehouden. Toen wilden we naar huis. Want het regende af en toe een beetje en we werden rillerig en naar. Slechts de vree8 voor hoongelach weerhield ons voor 'n eerloze vlucht. We konden echter het rooien! Eu toen «regen we ander werk. Werk, dat we met vreugde aan. grepen, omdat we dachten, dat al les beter was dan bieten rooien. Och, arme! We moesten nu het loof van de bieten kappen, waarvoor we een mes kregen, dat wel iets op een ouderwets slagzwaard leek. IJverig begonnen we weer. Wa rempel dat was beter. Met ware wellust sloegen we de bieten de kop af. We namen wraak voor hun halsstarigheid waarmee ze zich aan de aarde hadden vastgeklampt. Pats! Daar ga je! We zullen je wel krijgen! De bieten kregen ons Ja, dat dachten we. Maar de bieten kregen ons. Na een twintig minuten kregen we zulk een ondragelijke pijn in de rug, dat het bijna niet meer voj te houden was. Een blik op ons polshorloge verried dat het elf uur was. Nog een uur. We hebben het niet kunnen bolwerken. Tenmin ste niet staande. Daarom gingen we kruipen. Geloof ons lezer, we waren niet toonbaar meer. Toen we einde lijk ophielden na maar weinig arbeid te hebben verzet waren we een en ai modder. Het gezicht zat vol spat ten. De oude broek was een bonk vette kiel én de oude jas hing als een dweil om ons lichaam. We bekeken ons zelf vol afgrij zen. Zelfs de gedachte, dat de suiker binnenkort van de bon zou gaan en dat wij daaraan hadden meegeholpen kon ons niet met de toestand vér- zoenen. We sjokten het land uit, langs het modderige pad. Wat deerde het ons of de klompen in de modderbrei wegzonken? Een wagen vol bieten reed ons voorbij. De paarden dampten, de spieren stonden strak als koorden. De wagen steunde en piepte. Af en toe viel een biet met een smak in de mod der. De voerman schoot in een lach, toen hy ons passeerde. ..Ut ig of je in de prut loit hewwe". 77. De hinderlaag, die de jury van het „Criterium van Dwaalhuizen" had gelegd, gelukte wonder wel. Jim my naderde in een vervaarlijke spurt opnieuw de hoofdtribune en omdat een net dwars over de weg gespan hij in zijn uiterste krachtsinspanning nen was. Hij had zich juist voorge- bijna met zijn ogen dicht reed, had- nomen a[ zijn concurrenten een twee ie helemaal niet in de gaten, dat er de lap te bezorgen SUIKER We hebben niet eens antwoord ge geven. We dankten de hemel, toen we eindelijk het land verlieten. Op de weg hebben we nog even staan kijken naar de arbeiders, die de wa gen leeg gooide op een enorme hoop vanwaar ze straks naar de schuiten zullen worden gereden, die ze naar de suikerfabrieken vervoeren. We bekeken ons selL We bekeken •nze medearbeiders. Suiker! We ge loven, dat nooit bi ons leven meer een kopje geurige thee met veel suiker zullen kunnen genieten zon der te bedenken, welk een hoeveel heid monsterachtige arbeid er nodig is, om de kleivette biet te veranderen in witte kristalsuiker. De dichtregels van Adema van Scheltema schoten ons te binnen. „Gij norse smid, gij die bedolven, in aarde's schoot geen dag aan schouwt, Gij die moet zwerven op de gol ven, gij akkerman, die 't land be bouwt. Ja, ja, het leven is geen bier met suiker, vooral als je aan de verkeer de kant zit. Voetbalverwachting afd. Noord-Holland 't Gaat spannen in 1 A, Zondag! Nummer 1 en 2, Meervogels A en SVA, ontmoeten elkander in Assen- delft! Voor Alkmaar en Uitgeest zou er dus een schone gelegenheid zijn iets van de achterstand weg te werken als Alkjnaar en Uitgeest elkander niet in Alkmaar moesten bestrijden.. Hoe deze worsteling in de bovenste regionen zal afkomen? We zien SVA en Alkmaar als over winnaars, hetgeen de situatie alleen nog maar ingewikkelder zal maken! Voorts in deze afdeling: WBSV DREO, PSCKZaanse Boys en Broek in WaterlandWestzaan. In 1 B zijn onze vertegenwoordigers HOSV en Winkel wat io de verdruk king geraakt. Winkel heeft een heel moeilijke uitwedstrijd in Bovenkarspel tegen KGB en we geloven niet dat de Winkelers het daar zullen halen. HOSV heeft in eigen omgeving mis schien een kansje tegen Valken, hoe wel de Venhuizers denkelijk minder zwak zy'n dan hun plaats op de rang lijst doet vermoeden! De leider uit Medemblik, MFC zal SEW wel defi nitief terugwijzen. Strandvogels wint uit van RKDVO en Berkhout verliest van St. Victor. LEIDERS 1 C KUNNEN WINNEN Voor de drie koplopers zijn erscho ne perspectieven. Slechts VZV zal ver moedelijk op taaie tegenstand stuiten in 't Zand tegen Geel Zwart, maar we geloven, dat de stoere Veldtemers deze lastige klip zullen weter te omzeilen. Kaagvogels moet in staat zijn in Kol hora SVW baas te blijven, terwijl ZAP o.i. de grote favoriet Koedijk zeker geen gelegenheid zal geven de tamelijk zwakke positie te verbeteren. Aan de kop verwachten we dus weinig wijzigingen, maar onderaan kan er wel iets gebeuren. JVC kan zich wel licht iets opwerken door een zege op Zeemacht, dat uit alijd minder sterk uitkomt dan thuis of het moet zijn, dat de marinemensen JVC als een plaatselijke tegenstander zien Foresters heeft tot nu toe zware ontmoetingen gehad, maar thuis egen VIOS dat behoorlijk teleurstelt is er misschien hoop! TWEEDE KLASSERS In 2 A zal de leider Beemster zich thuis geen vlieg laten afvangen door no. laatst Kwadijk, terwijl Purmer land en Knollendam (beiden één punt achter op Beemster) resp. in Egmond tegen Egmondia en in Ursera tegen St. Bavo een serieuze kans hebben pun tenverlies op te lopen. Egmondia b.v. vecht voor vrijwel de laatste kans, want een nieuwe nedrelaag betekent bij winst van Beemster 5 punten ach terstand. Bij Groot Schermer—Jisp zullen de krachten elkander weinig ontlopen en zo is het ook bij Graftdijk —Oudendijk. Jammer, dat in 2 C de grote wed strijd tussen Callantsoog en SRC is uitgesteld. DirkshornWiron zal wel dicht bij een gelijk spel liggen, ter wijl bü de overige wedstrUden: Tex. Boys—Hugo Boys, HolL TKolpBoys en Con Zelo—Petten de thuisclubs fa voriet zijn. Waardoor Petten wel heel erg in de knoei zal komen. RESERVEKLASSEN 1 C, pag van start, ziet het gepro moveerde Randers 2 met twee over winningen aan de kop en Alcmaria 3 zal dan ook wel van de leiders ver liezen. Schagen 2, behoorlijk sterk, wint van Succes 2, dat nog geen punt heeft. Watervogels 2 zal thuis van MFC 2 winnen, terwijl Boys 3 het vrij zeker in Den Helder tegen HRC 4 niet zal kunnen bolwerken. In 2 D een klein, onbelangrijk pro gramma, waarbij Bergen 2 wellicht thuis het ongeslagen Alw. Forwarl 2 de eerste nederlaag kan toebrengen, want de Hoornsen leven vermoedelijk boven hun stand. Berde f 2 zal van Uitgeest 3 winnen. In 2 E zal Winkel 2 van SEW 2 winnen en in 2 F (met een volledig programma) is er nog zoveel mogelijk en on'Jopen de krach ten elkaar zo weinig, dat er niet veel van te zeggen is. BKC 2 klopt thuis Foresterg 2, Texel 2 wint van Oude sluis 2, Wieringerwaard 2 zaf ZAP 2 wel baas blijven en HRC 5RKAFC3 is een ontmoeting met gelijke kansen. Het Franse gezin in en na de oorlog Aan de hand van Franse statistie ken is gebleken, dat in tegenstelling met hetgeen men kon voorzien, Frank rijk in het begin van 1948 een aantal gezinnen telde, dat gelijk was aan het aantal, dat het zou moeten gehad heb ben, als de oorlog niet was uitgebro ken. 345.000 gezinnen zijn in de oorlog omgekomen, 170.000 gezinnen zijn uit een gerukt tengevolge van de dood van één der echtgenoten en 't aantal huwelijken was met 220.000 vermin derd in vergelijking met het normale aantal. Sinds het einde der vijandelijkheden is het vroegere aantal huwelijken ech ter met 470.000 overschreden. Men kwam in 1946 tot een cijfer van 860.000, en 1948 vertoont niet de min Sfe vermindering van dit tempo. Taliij k zijn de grappen geweest, die men vertelde over de dikke Herman Goering en zijn vrouw Emmy, die door Hitier naar Parijs werd gestuurd om er kleren te kopen en van wie een Parijse modeontwerper zei: ,.Mis schien is zU wel de best geklede vrouw van Duitsland maar zeker is zij de omvangrijkste Toen Goering eens jarig was, kwam er voor zijn deur, zo vertelde men, een fanfare corps om met veel lawaai „der Her mann" te huldigen „Der Hermann" ging naar het balcon om genadiglijk de uit alle macht blazende en musi cerende muzikanten aan te horen. Bin nen onderhield Emmy Goering zich met de gasten. Plotseling liet een mu zikant zijn rinkelbom vallen. Het ge rinkel van de bellejes drong tot de zaal van gasten door en Emmy ver stijfde van schrik: ..Ach Gott". gilde zij, „der Hermann"Ze dacht, dat haar man, gekleed in zijn uniform met een paar dozijn rinkelende krui sen en medailles, van het balcon was geslagen (uit Wapenbroeders) O O, Keizer... Na zijn vernietigende nederlaag, is de keizer van Japan, wat men noem_ de „democratischer" geworden. Hij zag er vanaf, langer voor een „God" door te gaan en zijn volk hoefde zich niet langer in het stof te wentelen om zijn voetstappen te kussen. Het was niet meer voorgeschreven, zo. werd ons na de capitulatie van Ja_ pan verteld, het gelaat en zijn ver heven verschijning af te wenden. Het Japanse volk deed de ogen open, en de keizer blijkt ook geleerd te hebben, wat vrijer om zich heen te kijken. Want de keizer (en de kei_ zerin) van Japan, heefteen pers conferentie gehouden voor de gealli eerde correspondenten in zijn keizer rijk. En wat i* "u gebeurd? De keizer en zijn gemalin werden, vertelt ons hc. persbureau Reuter, bijna onder de voet gelopen. In 'n nauw» passage leverden tien_ tallen Japanse en geallieerde foto grafen slag metongeveer 2000 an_ deren om de keizer voor de lens t» krijgen. Temidden van de schreeuwen de en duwende menigte (o, keizer, wat zijn de tijden veranderd) wissel den de keizer en de keizerin hand drukken met een zestal geallieerd® verslaggevers. Er konden echter geen vragen wor_ den gesteld, omdat de officieele tolk was verloren geraakt in de drukt». Een forsgebouwde functionaris van 't hoofdkwartier van generaal Mac Ar- thur slaagde er tenslotte in. het kei zerlijke paar in vèiligheid te stellen. Hoe de keizer en de keizerin na de ze opwindende dag geslapen hebben? Reuter heeft daaromtrent nog geen bijzonderheden gepubliceerd. O HEEFT AMERIKA EEN HELIUMBOM? Amerikaanse geleerden, deskundi gen inzake atoomenergie, hebben ver klaard. dat de Verenigde Staten een atoombom fabriceren, die 10 maa' sterker is dan die welke te Hirosjl- ma en te Nagasaki werd gebruik:. Het schijnt, dat de bom, waarmede proeven zyn gemaakt tijdens geheime experimenten op Eniwetok, niets te maken heeft met een nieuw wapen, waarvan in de V S. spraak is, nL een „heliumbonT, die thans te Alamos wordt bestudeerd en die ..duizencU maal sterker is" dan de eerste atoom bom. ZATERDAG 8 OCTOBER 1948 Hilversum I 301 m 7.00 en 800 Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram.muziek; 9.15 Werken van Franck; 10.00 Morgen wijding; 1035 Pianorecital; 11.05 Tri angel; 12.00 Vincentino; 1233 Johan Jong; 13.00 Ned. Strijdkrachten; 13.30 Metropole orkest; 14.00 Het Neder landse lied; 14.20 Stafmuziek der Am sterdamse politie; 14.50 Fries halfuur tje; 15.15 Utrechts Stedelijk orkest; 16.15 Zuid Amerikaanse muziek; 1700 Marsen en walsen; 1730 Om en nabij de wintig; 18.00 Nieuws; 18.30 Ned. Strijdkrachten; 19.00 Artistieke staal kaart; 1930 Wat doet de kerk", lezing 20.00 Nieuws; 20.15 Opera programma 21jOO Socialistisch commentaar; 21.15 Ensemble „De bonte Bal"; 22.00 Stra— diva sextet; 22.40 Kwartet Jon Cordu wener, 23.00 Nieuws. Hilversum II 415 m. 7.00 en 8 00 Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram .muziek; 7.45 Morgengebed; 9.05 Promenade concert; 10.00 Voor de kleuters; 10.15 Muziek houdt fit; 1100 De Zonne bloem; 11.45 Schoolradio; 12.33 en 1325 Gram.muziek; 13 00 Nieuws; 13.50 Film en toneel; 14.20 Engelse les; 14.40 Omroepkamerorkest; 15.10 Zwit sers trio; 16.00 Gram.platen; 16.30 D» schoonheid van het Gregoriaans; 17.00 De Wigwam; 18.00 Pianoduo; 18.30 Journalistiek weekoverzicht; 1900 en 20.00 Nieuws; 19.15 Promenadeconcert 20.20 Lichtbaken; 21.00 Negen heit de klok; 21.45 Hit parade; 22.00 Weekend serenade; 22.15 Avondgebed; 23.00 Nieuws. FEUILLETON door XAVIER DE MONTEPIN 3. De jonge vrouw lag in een diepe en schijnbaar rustige slaap. Het was in die slaap dat zij onbewust de diepe zucht had geloosd. Een enkele oogopslag was voor Jean Vaubaron vol doende om zich te vergewissen van hetgeen wy zoéven gezegd hebben; hij streek met de hand langs zijn voor hoofd en de plooi van angst, die zich tussen zijn oog leden gevormd had, verdween voor een ogenblik Nadat zijn blik enige seconden op de slapende gerust had met een uitdrukking van onbeschrijfelijke tederheid, veran derde deze van richting en keerde zich naar de oude vermolmde leunstoel, waarvan wij gesproken hebben. Tussen de leuningen van dit antieke meubel zat of liever lag een blond kindje, een klein meisje van hoog stens zes jaar. Was de moeder broos en teer, ook dit kleine tengere wezentje scheen met geen al te sterke ban_ den aan het leven gehecht. De fijnheid van haar vormen deed duidelijk zien, dat zij eveneens zeer zwak was en haar slaapje zelfs was veel onrustiger nog dan dat van de moeder. Een sluipkoorts deed al het bloed naar haar wangen stijgen. Eensklaps maakte het kind een beweging. Haar hoofd je, dat tot nog toe op haar rechter schouder had gesteund, viel achterover tegen de rugleuning van de fauteuil. Zij opende de ogen en de kleine handjes streken de haren weg, die langs haar slapen vielen. Jean Vaubaron stond van zijn stoel op. Hij knielde neer bij zijn dochtertje, dat hem zwijgend toelachte. Blanche, lieve Blanche, vroeg hij zacht, ben je erg ziek? Ja papa, antwoordde het kind zacht. Ik heb het zo benauwd. Jean Vaubaron wuifde het kind met een op_ genomen courant wat frisheid toe en de kleine scheen, merkbaar verlicht, weer in te slapen. Plotseling sloeg ze de ogen echter weer op en zei: Papa, weet u wel, wat u mij beloofd hebt? Ja zeker, liefje, ik heb je een mooie pop beloofd, die kan lopen en de ogen kan verdraaien als een echt kindje.e Een pop die ook praten kan? Dat durf ik je niet beloven, want dat is een heel moeilijk ding. Ik zal echter zien wat ik kan maken. Misschien gelukt het. Het kind klapte, een ogenblik al haar leed vergetend, vrolijk in de handen. Stil, Blanche_lief, stil! Je zult moeder wakker ma ken, zei Vaubaron. Ik slaap niet meer, beste Jongen, klonk een zachte stem van achter de witte gordijnen. De zieke was inderdaad ontwaakt en vestigde een blik vol liefde op man en kind. Ben je wat beter? vroeg de werktuigkundige. Niet alleen wat beter, zei de zieke, maar ik voel in 't geheel geen pijn zelfs mer. Ik ben zo opgewekt, dat ik eens beproeven wil op te staan. Kom, dat zal niet gaan, zonder je al te zeer te ver moeien. Nee, nee, integendeel! Ik voel, dat ik nu beter word Jean Vaubaron wist maar al te goed hoe de tering lijders zich aan het leven vastklampen, en dat het hevigst wanneer zij weten, dat het hun gaat begeven. Hij zag dan ook in deze schijnbare beterschap slechts het teken van een naderend onheil. Verwonderd over het zwijgen van haar echtgenoot, vestigde de jonge vrouw op hem 'n verwonderde blik Mijn hemel, riep zij uit. Je schreit? Louter van blijdschap, stamelde de ongelukkige, die de kracht miste om zijn tranen terug te houden. Dan is het goed. zei Marha glimlachend, laat dan je tranen gerust vloeien. Je had me inderdaad zeer goed kunnen verliezen, maar God ig goed en heeft me bij je doen blijven. Kleine Blanche was intussen uit haar stoel geklauterd. Ze dacht niet meer aan haar mechanische pop en keek met grote verwondering naar haar schreiende vader en haar glimlachende moeder. Jean, zei de laatste, ik wil opstaan. Geef mij mijn kleren. De werktuigkundige nam enkele armzalige kleding stukken van zijn vrouw en reikte ze haar toe. Dank je lieve man, zei ze. Nu zal je eens zien hoe sterk ik ben. Zo sprekfcnde richtte zij zich op en maakte een snell» beweging om van houding te veranderen en op de rand van haar bed te gaan zitten. Helaas, de krachten, waarop zij jekende. verlieten haar juist op het ogenblik, dat zij er met zoveel ver trouwen een beroep op deed. Zij kon de aangevangen beweging niet ten einde bren gen. en zakte ineen alsof het bloed reeds had opgehouden door haar aderen te stromen. Haar hoofd viel weder op het kussen terug. Een zucht, gelijkende op een doods— gereutel, ontsnapte aan haar mond. Zij werd zo bleek, dat Jean Vaubaron met ontzetting de beile rode vlekken op haar wangen verkleuren en verdwynen zag. Haar ogen sloten zich en zij verloor het bewustzijn. Zij is dood? stamelde Vaubaron. Zij is dood! O. God! En op de knieën voor het bed neervallende, barstte hij opnieuw in tranen uit. Hij werd uit zijn verslagenheid gewekt door Blanche, die de armpje om zijn hals sloeg en hem in het oor fluisterde: Vadertje, moeder is niet dood! Geloof me, zij slaapt ai echts en zal zo wel weer wakker worden! (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1948 | | pagina 3