JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
Toenemende spanning in alle klassen
ligt voor de hand
De rooiers werken in
weer en wind
Strijd in 1e en 2e klasse nog
steeds bijzonder fel
Rinkelbom
Goering
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
F DE BIET EN WIJ
«Gij akkerman, die 't land bebouwt...»
Laag hangen de sombere wolkgevaarten boven de regendoorweekte
landen. De bomen laten hun bladeren vallen en de herfstwind huilt door
de kaler wordende takken. Moeizaam trekken de paarden de krakende
wagens, volgeladen met suikerbieten door de „paden", die slechts in de
verte nog aan paden herinneren, ma ar in werkelijkheid modderpoelen
xyn. die bij elke regenbui smeriger worden.
Op de velden hier en daar gebogen figuren, die met de regelmaat van
een klok een kort vorkje in de grond drijven en er een suikerbiet uit
scheuren. De bieten worden op rijen gelegd en dan komen weer andere
mannen, die het loof er met een slag afkappen.
Zon bui overvalt je
Het ioo£ is voor ue nieren, nee art
dere voor de fabrieken waar de biet
tot suiker verwerkt wordt Af en toe
klettert een regentbui neer op de olie
jassen, die de mannen dragen. Als
het al te erg wordt kruipen ze in
het gunstigste geval in een keetje
En anders? Och, dan blijven ze maar
op de akker. Het water loopt er wel
af. Er zijn echter ook mensen, die
geen oliegoed hebben. En Han wordt
het erger. Want een bietenveld is uit,
gestrekt en je kijkt niet de hele dag
naar de lucht. Zo'n bui overvalt je
plotseling. En dan loop je daar een
paar uur te hunkeren in dat natte
goed, hopend, dat de zon zaj door
breken om je koude ledematen een
beetje te verwarmeren.
13 OORZAAK
Het kwam eigenlijk zo. We hadden
de klachten van enkele arbeiders aan_
gehoord. Dat het nu geen pretje
was, dat bietenrooien en wat al niet
meer. Onvoorzichtig genoeg dreven
we er een beetje de spot mee en in
minder dan geen tijd waren we uit
genodigd om eens een ochtend mee
te gaan. Een hele dag was niet eens
nodig. Slechts nkele uren. Dan kon,
den we tenminste me: kennis van
zaken oordelen en als we er dan
over schreven, (dit laatste met een
knipoogje, omdat ze wisten welk
vlees ze in de kuip hadden) zou het
tenminste enigzins deskundig zijn.
In een overmoedige bui namen we
de uitnodiging aan. Zoals we deze
zomer reeds enkele mUen uitgeno-
digingen hebben aangenomen, waar
we nu juist niet zo bijster veel ple-
zie; van hebben gehad.
Klokslag zes uur in de morgen
zouden we ons melden. Het is iets
later geworden. Doet er ook niet zo
erg veel toe. want zonder de volle
halve dagtaak hebben we van het
bieten.rooien wei bo veel gezien, dat
we er over kunnen schrijven. En ..met
kennis van zaken".
Het was onaangenaam weer, toen
we een uur te laat het bietenveld op.
sjokten.
Geur r^al l"ar| August t-hcnuviril is
benoemd tot opperbevelhebber van
het Zweedse leger als opvolgt van
generaal Douglas. De nieuwe functlon
naris (zittend) met zijn chef staf, ge
neraal Viking Tamrn.
U heeft het in de aanvang van on.
ze reportage kunnen lezen. Echt
herfstwer. Het had die nacht onbe
hoorlijk geregend. Het „pad" leek op
een moeras. We hadden klompen
aan en een oude broek en nog oudere
jas. Oliegoed was er niet bij.
Een vreugdevolle ontvangst
We werden met gejuich begroet.
De mannen hadden natuurlijk ver
wacht, dat we niet zouden komen.
Een korte vork werd ons in de han
den gestopt en na enkele minuten
liepen we tussen de bieten. Die waren
nat. Kletsnat. Onze mouwen waren
aj spoedig doorweekt. Bovendien had
den de bieten nog een onaangename
eigenschap. Ze zaten vast. En al ver
zekerden de medearbeiders ons, dat
het niets was in vergelijking met vo
rig jaar, ze stonden ons vast genoeg.
Dus vork in de grond steken, op
wippen, trekken, de biet op een hoop
gooien. Eentonig! Als het ware ge
schikt voor de lopende band. Niet
voor een mens. Waarom zouden we
U echter een uitvoerige beschrijving
geven van de kwellingen, die ik heb
moeten doorstaan.
Dat het werk ons niet lag, hadden
we binnen vijf minuten in de gaten.
Desondanks hebben we het twee uur
volgehouden. Toen wilden we naar
huis. Want het regende af en toe een
beetje en we werden rillerig en naar.
Slechts de vree8 voor hoongelach
weerhield ons voor 'n eerloze vlucht.
We konden echter het rooien! Eu toen
«regen we ander werk.
Werk, dat we met vreugde aan.
grepen, omdat we dachten, dat al
les beter was dan bieten rooien.
Och, arme! We moesten nu het loof
van de bieten kappen, waarvoor
we een mes kregen, dat wel iets op
een ouderwets slagzwaard leek.
IJverig begonnen we weer. Wa
rempel dat was beter. Met ware
wellust sloegen we de bieten de
kop af. We namen wraak voor hun
halsstarigheid waarmee ze zich aan
de aarde hadden vastgeklampt.
Pats! Daar ga je! We zullen je wel
krijgen!
De bieten kregen ons
Ja, dat dachten we. Maar de bieten
kregen ons. Na een twintig minuten
kregen we zulk een ondragelijke
pijn in de rug, dat het bijna niet
meer voj te houden was. Een blik op
ons polshorloge verried dat het elf
uur was. Nog een uur. We hebben
het niet kunnen bolwerken. Tenmin
ste niet staande. Daarom gingen we
kruipen. Geloof ons lezer, we waren
niet toonbaar meer. Toen we einde
lijk ophielden na maar weinig arbeid
te hebben verzet waren we een en
ai modder. Het gezicht zat vol spat
ten. De oude broek was een bonk
vette kiel én de oude jas hing als
een dweil om ons lichaam.
We bekeken ons zelf vol afgrij
zen. Zelfs de gedachte, dat de suiker
binnenkort van de bon zou gaan en
dat wij daaraan hadden meegeholpen
kon ons niet met de toestand vér-
zoenen. We sjokten het land uit, langs
het modderige pad. Wat deerde het
ons of de klompen in de modderbrei
wegzonken?
Een wagen vol bieten reed ons
voorbij. De paarden dampten, de
spieren stonden strak als koorden. De
wagen steunde en piepte. Af en toe
viel een biet met een smak in de mod
der. De voerman schoot in een lach,
toen hy ons passeerde.
..Ut ig of je in de prut loit hewwe".
77. De hinderlaag, die de jury van
het „Criterium van Dwaalhuizen"
had gelegd, gelukte wonder wel. Jim
my naderde in een vervaarlijke spurt
opnieuw de hoofdtribune en omdat een net dwars over de weg gespan
hij in zijn uiterste krachtsinspanning nen was. Hij had zich juist voorge-
bijna met zijn ogen dicht reed, had- nomen a[ zijn concurrenten een twee
ie helemaal niet in de gaten, dat er de lap te bezorgen
SUIKER
We hebben niet eens antwoord ge
geven. We dankten de hemel, toen
we eindelijk het land verlieten. Op
de weg hebben we nog even staan
kijken naar de arbeiders, die de wa
gen leeg gooide op een enorme hoop
vanwaar ze straks naar de schuiten
zullen worden gereden, die ze naar
de suikerfabrieken vervoeren.
We bekeken ons selL We bekeken
•nze medearbeiders. Suiker! We ge
loven, dat nooit bi ons leven
meer een kopje geurige thee met veel
suiker zullen kunnen genieten zon
der te bedenken, welk een hoeveel
heid monsterachtige arbeid er nodig
is, om de kleivette biet te veranderen
in witte kristalsuiker.
De dichtregels van Adema van
Scheltema schoten ons te binnen.
„Gij norse smid, gij die bedolven,
in aarde's schoot geen dag aan
schouwt,
Gij die moet zwerven op de gol
ven, gij akkerman, die 't land be
bouwt.
Ja, ja, het leven is geen bier met
suiker, vooral als je aan de verkeer
de kant zit.
Voetbalverwachting afd. Noord-Holland
't Gaat spannen in 1 A, Zondag!
Nummer 1 en 2, Meervogels A en
SVA, ontmoeten elkander in Assen-
delft! Voor Alkmaar en Uitgeest zou
er dus een schone gelegenheid zijn
iets van de achterstand weg te werken
als Alkjnaar en Uitgeest elkander
niet in Alkmaar moesten bestrijden..
Hoe deze worsteling in de bovenste
regionen zal afkomen?
We zien SVA en Alkmaar als over
winnaars, hetgeen de situatie alleen
nog maar ingewikkelder zal maken!
Voorts in deze afdeling: WBSV
DREO, PSCKZaanse Boys en Broek
in WaterlandWestzaan.
In 1 B zijn onze vertegenwoordigers
HOSV en Winkel wat io de verdruk
king geraakt. Winkel heeft een heel
moeilijke uitwedstrijd in Bovenkarspel
tegen KGB en we geloven niet dat de
Winkelers het daar zullen halen.
HOSV heeft in eigen omgeving mis
schien een kansje tegen Valken, hoe
wel de Venhuizers denkelijk minder
zwak zy'n dan hun plaats op de rang
lijst doet vermoeden! De leider uit
Medemblik, MFC zal SEW wel defi
nitief terugwijzen. Strandvogels wint
uit van RKDVO en Berkhout verliest
van St. Victor.
LEIDERS 1 C KUNNEN WINNEN
Voor de drie koplopers zijn erscho
ne perspectieven. Slechts VZV zal ver
moedelijk op taaie tegenstand stuiten
in 't Zand tegen Geel Zwart, maar we
geloven, dat de stoere Veldtemers deze
lastige klip zullen weter te omzeilen.
Kaagvogels moet in staat zijn in Kol
hora SVW baas te blijven, terwijl ZAP
o.i. de grote favoriet Koedijk
zeker geen gelegenheid zal geven de
tamelijk zwakke positie te verbeteren.
Aan de kop verwachten we dus weinig
wijzigingen, maar onderaan kan er
wel iets gebeuren. JVC kan zich wel
licht iets opwerken door een zege op
Zeemacht, dat uit alijd minder sterk
uitkomt dan thuis of het moet zijn,
dat de marinemensen JVC als een
plaatselijke tegenstander zien
Foresters heeft tot nu toe zware
ontmoetingen gehad, maar thuis egen
VIOS dat behoorlijk teleurstelt
is er misschien hoop!
TWEEDE KLASSERS
In 2 A zal de leider Beemster zich
thuis geen vlieg laten afvangen door
no. laatst Kwadijk, terwijl Purmer
land en Knollendam (beiden één punt
achter op Beemster) resp. in Egmond
tegen Egmondia en in Ursera tegen St.
Bavo een serieuze kans hebben pun
tenverlies op te lopen. Egmondia b.v.
vecht voor vrijwel de laatste kans,
want een nieuwe nedrelaag betekent
bij winst van Beemster 5 punten ach
terstand. Bij Groot Schermer—Jisp
zullen de krachten elkander weinig
ontlopen en zo is het ook bij Graftdijk
—Oudendijk.
Jammer, dat in 2 C de grote wed
strijd tussen Callantsoog en SRC is
uitgesteld. DirkshornWiron zal wel
dicht bij een gelijk spel liggen, ter
wijl bü de overige wedstrUden: Tex.
Boys—Hugo Boys, HolL TKolpBoys
en Con Zelo—Petten de thuisclubs fa
voriet zijn. Waardoor Petten wel heel
erg in de knoei zal komen.
RESERVEKLASSEN
1 C, pag van start, ziet het gepro
moveerde Randers 2 met twee over
winningen aan de kop en Alcmaria 3
zal dan ook wel van de leiders ver
liezen. Schagen 2, behoorlijk sterk,
wint van Succes 2, dat nog geen punt
heeft. Watervogels 2 zal thuis van
MFC 2 winnen, terwijl Boys 3 het vrij
zeker in Den Helder tegen HRC 4 niet
zal kunnen bolwerken.
In 2 D een klein, onbelangrijk pro
gramma, waarbij Bergen 2 wellicht
thuis het ongeslagen Alw. Forwarl 2
de eerste nederlaag kan toebrengen,
want de Hoornsen leven vermoedelijk
boven hun stand. Berde f 2 zal van
Uitgeest 3 winnen. In 2 E zal Winkel
2 van SEW 2 winnen en in 2 F (met
een volledig programma) is er nog
zoveel mogelijk en on'Jopen de krach
ten elkaar zo weinig, dat er niet veel
van te zeggen is. BKC 2 klopt thuis
Foresterg 2, Texel 2 wint van Oude
sluis 2, Wieringerwaard 2 zaf ZAP 2
wel baas blijven en HRC 5RKAFC3
is een ontmoeting met gelijke kansen.
Het Franse gezin in
en na de oorlog
Aan de hand van Franse statistie
ken is gebleken, dat in tegenstelling
met hetgeen men kon voorzien, Frank
rijk in het begin van 1948 een aantal
gezinnen telde, dat gelijk was aan het
aantal, dat het zou moeten gehad heb
ben, als de oorlog niet was uitgebro
ken.
345.000 gezinnen zijn in de oorlog
omgekomen, 170.000 gezinnen zijn uit
een gerukt tengevolge van de dood
van één der echtgenoten en 't aantal
huwelijken was met 220.000 vermin
derd in vergelijking met het normale
aantal.
Sinds het einde der vijandelijkheden
is het vroegere aantal huwelijken ech
ter met 470.000 overschreden. Men
kwam in 1946 tot een cijfer van
860.000, en 1948 vertoont niet de min
Sfe vermindering van dit tempo.
Taliij k zijn de grappen geweest, die
men vertelde over de dikke Herman
Goering en zijn vrouw Emmy, die
door Hitier naar Parijs werd gestuurd
om er kleren te kopen en van wie een
Parijse modeontwerper zei: ,.Mis
schien is zU wel de best geklede
vrouw van Duitsland maar zeker is zij
de omvangrijkste Toen Goering
eens jarig was, kwam er voor zijn
deur, zo vertelde men, een fanfare
corps om met veel lawaai „der Her
mann" te huldigen „Der Hermann"
ging naar het balcon om genadiglijk
de uit alle macht blazende en musi
cerende muzikanten aan te horen. Bin
nen onderhield Emmy Goering zich
met de gasten. Plotseling liet een mu
zikant zijn rinkelbom vallen. Het ge
rinkel van de bellejes drong tot de
zaal van gasten door en Emmy ver
stijfde van schrik: ..Ach Gott". gilde
zij, „der Hermann"Ze dacht, dat
haar man, gekleed in zijn uniform
met een paar dozijn rinkelende krui
sen en medailles, van het balcon was
geslagen
(uit Wapenbroeders)
O
O, Keizer...
Na zijn vernietigende nederlaag, is
de keizer van Japan, wat men noem_
de „democratischer" geworden. Hij
zag er vanaf, langer voor een „God"
door te gaan en zijn volk hoefde zich
niet langer in het stof te wentelen om
zijn voetstappen te kussen.
Het was niet meer voorgeschreven,
zo. werd ons na de capitulatie van Ja_
pan verteld, het gelaat en zijn ver
heven verschijning af te wenden.
Het Japanse volk deed de ogen
open, en de keizer blijkt ook geleerd
te hebben, wat vrijer om zich heen
te kijken. Want de keizer (en de kei_
zerin) van Japan, heefteen pers
conferentie gehouden voor de gealli
eerde correspondenten in zijn keizer
rijk.
En wat i* "u gebeurd? De keizer
en zijn gemalin werden, vertelt ons
hc. persbureau Reuter, bijna onder de
voet gelopen.
In 'n nauw» passage leverden tien_
tallen Japanse en geallieerde foto
grafen slag metongeveer 2000 an_
deren om de keizer voor de lens t»
krijgen. Temidden van de schreeuwen
de en duwende menigte (o, keizer,
wat zijn de tijden veranderd) wissel
den de keizer en de keizerin hand
drukken met een zestal geallieerd®
verslaggevers.
Er konden echter geen vragen wor_
den gesteld, omdat de officieele tolk
was verloren geraakt in de drukt».
Een forsgebouwde functionaris van 't
hoofdkwartier van generaal Mac Ar-
thur slaagde er tenslotte in. het kei
zerlijke paar in vèiligheid te stellen.
Hoe de keizer en de keizerin na de
ze opwindende dag geslapen hebben?
Reuter heeft daaromtrent nog geen
bijzonderheden gepubliceerd.
O
HEEFT AMERIKA EEN
HELIUMBOM?
Amerikaanse geleerden, deskundi
gen inzake atoomenergie, hebben ver
klaard. dat de Verenigde Staten een
atoombom fabriceren, die 10 maa'
sterker is dan die welke te Hirosjl-
ma en te Nagasaki werd gebruik:.
Het schijnt, dat de bom, waarmede
proeven zyn gemaakt tijdens geheime
experimenten op Eniwetok, niets te
maken heeft met een nieuw wapen,
waarvan in de V S. spraak is, nL een
„heliumbonT, die thans te Alamos
wordt bestudeerd en die ..duizencU
maal sterker is" dan de eerste atoom
bom.
ZATERDAG 8 OCTOBER 1948
Hilversum I 301 m 7.00 en 800
Nieuws; 7.30 en 8.15 Gram.muziek;
9.15 Werken van Franck; 10.00 Morgen
wijding; 1035 Pianorecital; 11.05 Tri
angel; 12.00 Vincentino; 1233 Johan
Jong; 13.00 Ned. Strijdkrachten; 13.30
Metropole orkest; 14.00 Het Neder
landse lied; 14.20 Stafmuziek der Am
sterdamse politie; 14.50 Fries halfuur
tje; 15.15 Utrechts Stedelijk orkest;
16.15 Zuid Amerikaanse muziek; 1700
Marsen en walsen; 1730 Om en nabij
de wintig; 18.00 Nieuws; 18.30 Ned.
Strijdkrachten; 19.00 Artistieke staal
kaart; 1930 Wat doet de kerk", lezing
20.00 Nieuws; 20.15 Opera programma
21jOO Socialistisch commentaar; 21.15
Ensemble „De bonte Bal"; 22.00 Stra—
diva sextet; 22.40 Kwartet Jon Cordu
wener, 23.00 Nieuws.
Hilversum II 415 m. 7.00 en 8 00
Nieuws; 7.15 en 8.15 Gram .muziek;
7.45 Morgengebed; 9.05 Promenade
concert; 10.00 Voor de kleuters; 10.15
Muziek houdt fit; 1100 De Zonne
bloem; 11.45 Schoolradio; 12.33 en
1325 Gram.muziek; 13 00 Nieuws; 13.50
Film en toneel; 14.20 Engelse les;
14.40 Omroepkamerorkest; 15.10 Zwit
sers trio; 16.00 Gram.platen; 16.30 D»
schoonheid van het Gregoriaans; 17.00
De Wigwam; 18.00 Pianoduo; 18.30
Journalistiek weekoverzicht; 1900 en
20.00 Nieuws; 19.15 Promenadeconcert
20.20 Lichtbaken; 21.00 Negen heit de
klok; 21.45 Hit parade; 22.00 Weekend
serenade; 22.15 Avondgebed; 23.00
Nieuws.
FEUILLETON
door
XAVIER DE MONTEPIN
3. De jonge vrouw lag in een diepe en schijnbaar
rustige slaap. Het was in die slaap dat zij onbewust de
diepe zucht had geloosd.
Een enkele oogopslag was voor Jean Vaubaron vol
doende om zich te vergewissen van hetgeen wy zoéven
gezegd hebben; hij streek met de hand langs zijn voor
hoofd en de plooi van angst, die zich tussen zijn oog
leden gevormd had, verdween voor een ogenblik Nadat
zijn blik enige seconden op de slapende gerust had met
een uitdrukking van onbeschrijfelijke tederheid, veran
derde deze van richting en keerde zich naar de oude
vermolmde leunstoel, waarvan wij gesproken hebben.
Tussen de leuningen van dit antieke meubel zat of
liever lag een blond kindje, een klein meisje van hoog
stens zes jaar. Was de moeder broos en teer, ook dit
kleine tengere wezentje scheen met geen al te sterke ban_
den aan het leven gehecht. De fijnheid van haar vormen
deed duidelijk zien, dat zij eveneens zeer zwak was en
haar slaapje zelfs was veel onrustiger nog dan dat van
de moeder. Een sluipkoorts deed al het bloed naar haar
wangen stijgen.
Eensklaps maakte het kind een beweging. Haar hoofd
je, dat tot nog toe op haar rechter schouder had gesteund,
viel achterover tegen de rugleuning van de fauteuil. Zij
opende de ogen en de kleine handjes streken de haren
weg, die langs haar slapen vielen.
Jean Vaubaron stond van zijn stoel op.
Hij knielde neer bij zijn dochtertje, dat hem zwijgend
toelachte.
Blanche, lieve Blanche, vroeg hij zacht, ben je erg
ziek?
Ja papa, antwoordde het kind zacht. Ik heb het zo
benauwd. Jean Vaubaron wuifde het kind met een op_
genomen courant wat frisheid toe en de kleine scheen,
merkbaar verlicht, weer in te slapen.
Plotseling sloeg ze de ogen echter weer op en zei:
Papa, weet u wel, wat u mij beloofd hebt?
Ja zeker, liefje, ik heb je een mooie pop beloofd,
die kan lopen en de ogen kan verdraaien als een echt
kindje.e
Een pop die ook praten kan?
Dat durf ik je niet beloven, want dat is een heel
moeilijk ding. Ik zal echter zien wat ik kan maken.
Misschien gelukt het.
Het kind klapte, een ogenblik al haar leed vergetend,
vrolijk in de handen.
Stil, Blanche_lief, stil! Je zult moeder wakker ma
ken, zei Vaubaron.
Ik slaap niet meer, beste Jongen, klonk een zachte
stem van achter de witte gordijnen.
De zieke was inderdaad ontwaakt en vestigde een blik
vol liefde op man en kind.
Ben je wat beter? vroeg de werktuigkundige.
Niet alleen wat beter, zei de zieke, maar ik voel in
't geheel geen pijn zelfs mer. Ik ben zo opgewekt, dat ik
eens beproeven wil op te staan.
Kom, dat zal niet gaan, zonder je al te zeer te ver
moeien.
Nee, nee, integendeel! Ik voel, dat ik nu beter word
Jean Vaubaron wist maar al te goed hoe de tering
lijders zich aan het leven vastklampen, en dat het hevigst
wanneer zij weten, dat het hun gaat begeven. Hij zag
dan ook in deze schijnbare beterschap slechts het teken
van een naderend onheil.
Verwonderd over het zwijgen van haar echtgenoot,
vestigde de jonge vrouw op hem 'n verwonderde blik
Mijn hemel, riep zij uit. Je schreit?
Louter van blijdschap, stamelde de ongelukkige, die
de kracht miste om zijn tranen terug te houden.
Dan is het goed. zei Marha glimlachend, laat dan je
tranen gerust vloeien. Je had me inderdaad zeer goed
kunnen verliezen, maar God ig goed en heeft me bij
je doen blijven.
Kleine Blanche was intussen uit haar stoel geklauterd.
Ze dacht niet meer aan haar mechanische pop en keek
met grote verwondering naar haar schreiende vader en
haar glimlachende moeder.
Jean, zei de laatste, ik wil opstaan. Geef mij mijn
kleren.
De werktuigkundige nam enkele armzalige kleding
stukken van zijn vrouw en reikte ze haar toe.
Dank je lieve man, zei ze. Nu zal je eens zien
hoe sterk ik ben.
Zo sprekfcnde richtte zij zich op en maakte een snell»
beweging om van houding te veranderen en op de rand
van haar bed te gaan zitten.
Helaas, de krachten, waarop zij jekende. verlieten
haar juist op het ogenblik, dat zij er met zoveel ver
trouwen een beroep op deed.
Zij kon de aangevangen beweging niet ten einde bren
gen. en zakte ineen alsof het bloed reeds had opgehouden
door haar aderen te stromen. Haar hoofd viel weder op
het kussen terug. Een zucht, gelijkende op een doods—
gereutel, ontsnapte aan haar mond. Zij werd zo bleek,
dat Jean Vaubaron met ontzetting de beile rode vlekken
op haar wangen verkleuren en verdwynen zag. Haar
ogen sloten zich en zij verloor het bewustzijn.
Zij is dood? stamelde Vaubaron. Zij is dood! O. God!
En op de knieën voor het bed neervallende, barstte hij
opnieuw in tranen uit.
Hij werd uit zijn verslagenheid gewekt door Blanche,
die de armpje om zijn hals sloeg en hem in het oor
fluisterde:
Vadertje, moeder is niet dood! Geloof me, zij slaapt
ai echts en zal zo wel weer wakker worden!
(Wordt vervolgd).