JIMMY BROWN ALS WIELRENNER
VOOR LENS
Canada
Abonneert U op
dit blad
Jean Vaubaron bewijst
zijn onschuld
HOGE HOED
Wij rijn laatst op een plechtigh :d
geweest, waar veel mannen waren,
die zich ter gelegenheid van die ge
beurtenis een ietwat fraaier uiterlijk
hadden gegeven door op het hoofd
een hoge hoed te zetten. Helaas zijn
wij niet in het bezit van een dusdanig
voorwerp en verschenen blootshoofd.
Eerlijk gezegd hadden we een weinig
de p.. in. Want we staken echt ar
moedig af. Met jaloerse blikken be
keken we een heer, die naast ons
stond en die een hoed had, waarvan
we vermoedden, dat het formaat voor
hem iets te groot was. Tenminste de
hoed tekende daarnaar, evenals de
manier waarop hij werd gedragen.
- Maar in ieder geval, deze heer had
een hoed. En wij hadden er geen.
Zo stonden «t mokkend naast hem
toen het ogenblik gekomen was, waar
op de eigenaars van de hoed dit voor
werp van het hoofd moesten nemen.
Hetgeen nogal schielijk en onver
wacht kwam. Ook m'n buurman ruk
te de hoed van het hoofd. Helaas te
snel. Want door die snelheid rolden
er een paar opgevouwen kranten uit,
die moesten dienen om te voorkomen
dat de hoed hem over de ogen zakte
Alle plechtigheid was van de drager
van de hoge hoed weggenomen. Hij
mompelde een uitdrukking, welke we
niet kunnen weergeven. Toen hij de
kranten had opgezocht en weggemof
feld, fluisterde hij ons in het oor:
„Ik ga in het vervolg ook bloots
hoofds".
O O
Het zit niet goed met die man.
die in een eenmansduikboot over de
Noordzee zou varen. Het kleine ding
heeft reeds een keer proefgevaren,
maar toen is het helaas gezonken en
moest met een lier boven water wor
den gehaald. Natuurlijk werd de boot
toen beschadigd, maar de heer Mae-
kenzie is niet voor een kleintje ver
vaard en repareerde zelf. Nu is hij
echter spoorloos verdwenen. In een
week is hij al niet meer in Ooster
hout gezien.
Als nu de hr. Mackenzie zelf maar
niet gezonken is! Voorlopig nog niet
pep eenmansduikboot over de Noord
zee! Enfin, wij eten er toch geen bo
terham minder om.
O O
Amerika heeft weer eens wat. Dit
maal een film, die duur is in de over
treffende trap. De film zal slchts het
peuleschilletje van 5 millioen dollars
kosten. De titel van de film is „Duel
in de zon". Misschien vindt dit
bericht niet erg interessant Wij zelf
ook niet En toch plaatsen we het
omdat 't duidelijk demonstreert, hoe
men aan de dollar verslaafd kan zijn
Want er wordt nog met geen woord
gesproken over de artistieke kwali
teiten van de film. Neen, eerst moe
ten de mensen gek gemaakt worden
met de dollars. En dan komen pas de
artistieke kwaliteiten.
Inmiddels zouden we wei willen
dat de Nederlandse filmindustrie kon
beschikken over het geld dat deze
ene film heeft gekost.
Dan kwim er wellicht meer schot
in de Nederlandse filmlevering en
konden we binnenkort meer Neder
landse films zin. En daar snakken
we naar.
O O
U weet misschien ook wel, dat de
Fr iezen er een eigen taal op nahou
den. Een melkboer had de woorden
melk en karnemelk in het Fries op
zijn karretje staan. Deswege kreeg
hij procesverbaal. Ja lacht U er niet
om, het is een ernstige zaak. Want
de Nederlandse wet eist, dat deze
woorden in het Nederlands op het
karretje staan. En de controleurs zijn
streng en zien alles!
Enfin de man kwam voor het ge
recht. De rechter oordeelde, dat hij
wel schuldig was, maar veroordeelde
hem niet, omdat hij het eigenlijk he
le maal niet erg vond. De uitspraak
was ook zo, terwijl aan de contro
leurs verzocht zal worden om daar
nu toch maar niet meer naar te kij
ken. Dat is taai naar ons hart- Als de
tijd nu zoek moet worden gebracht
met zulk gebeuzel, dan wil het ons
toeschijnen, dat er wel productiever
arbeid kan worden verricht.
O O
De heer Borst is er ook niet over
gesticht, dat er grote hoeveelheden
witte kool op de mestvaalt terecht ko
men. Te begrijpen, als je uit het land
van de kool komt en dus weet waar
Abram de mosterd haalt Hij heeft
dan ook aan de Minister gevraagd,
of deze van de toestand op de hoog
te is en tevens of deze weet, dat de
Deense witte aangetast is door de
z.g. tipziekte en dus straks niet tot
zuurkool wordt verwerkt, daar ze
voor consumptie ongeschikt is. Dat
zou helemaal het toppunt zijn. Nu
prima kool vernietigen en straks
geen kool hebben om zuurkool te fa
briceren.
Wij zouden ook zo zeggen, laat die
zuurkoolfabrieken maar draaien. Mis
schien komt er straks nog wel een
gaatje voor.
O O
Op initiatief van een journalist is
door verpleegsters van het Limburgse
dorpje Maasniet een inzameling ge
houden voor de minder met aardse
goederen bedeelde burgers van Kat
tenburg. Er is ontzaglijk veel inge
zameld en daar is nu een dezer dagen
onder toezicht van een politieman, bij
genaamd Ome Frits, die bij de Kat
tenburgers zeer populair is een uitde
ling van gehouden. Levertraan, ba
bykleertjes, dames- en herenkleding,
schoenen en klompen werden uitge
deeld. Het zou ons niet verwonderen
als in de Limburgse pers artikelen
kwamen met als opschrift: Limburgs
dorpje adopteert Amsterdam!
O
Een Amsterdams predikant, ds.
Bijlsma, ging deze zomer de straat
op in diezelfde buurt en als hij dan
kinderen aantrof, die er slecht uitza
gen, stapte hij op ze af en vroeg of
ze niet eens een weekje uit kampe
ren wilden- Nou, dat begrijpt U. In
korte tijd had «dominee er tachtig
bij elkaar. Ze hebben een heerlijke
tijd in een kamp doorgebracht. En
het resultaat is, dat ze ook nu nog
wekelijks bij elkaar komen en de
band zeer stevig is, terwijl de kinde-
ren niet meer geregeld op de straat
zwerven.
Protest tegen het
duurder water
De, Kamers van Koophandel en
Fabrieken in onze provincie hebben
in een request aan Ged. Staten ge
protesteerd tegen het voornemen om
het watre me tingang van 1 Jan. a.s.
i er te laten worden. De tarieven
i Noord Holland voor bedrijfs-
wa^er toch al hoger dan in andere
provincies, zegt het request en het
voert verder tegen het deze verho
ging aan, dat de vermindering van de
exploitatiereserve van het waterlei
dingbedrijf over 1947 een gevolg is
van incidentele oorzaken, dat die re
serves in elk geval toch nog 16.7 pet-
van het geïnvesteerde kapitaal be
dragen, dat de particulieren zoveel
verspilden dat ze maar 12.2 cent be
taalden per kubieke meter inplaats
van de gestelde eenheidsprijs van 20
cent, en dat extra lasten op het wa
terleidingbedrijf werden gelegd door
het gebruik van terreinen voor recre
atieve doeleinden.
Een Arnhem's 2e luitenant liet
op 23 Juni j.1. de TT was in zicht
GX—NUMMERS DEDEN HUN
ENTREE
Het tweede honderddüizendtal voor
autonummers in de provincie Noord
Holland is volgeboekt, zodat aan het
derde honderdduizendtal is begonnen
Naast G en GZ nummers komen nu
de GX nummers.
De gelukkige die het nummer GX
1. door de provinciale griffie te Haar
lem uitgereikt kreeg, is de eigenaa;
van een autorijschool te Amsterdam.
Reeds heeft de wagen met het veel
begeerde nummer er waren heel
wat sollicitanten voor zijn eerste
rit gemaakt.
Zwijgen is goud
Laat de laatste anti-lawaai-
ronde goed worden
Jo Spier tekende een geestig prent
je. Een wandelend heertje met het
onderschrift: „U schreeuwt toch ook
niet als U wandelt".
We hopen ,dat we dit plaatje en ook
de vignetten die bestemd zijn voor
de achterruiten van alle auto's na
Maandag a.s. vele malen tegen zul
len komen (ze zijn aan de politiebu-
reau's gratis verkrijgbaar)). Want dat
zou betekenen, dat de laatste ronde
van de antilawaaicampagne goed
wordt ingezet
„Zwijgend verkeer is veilig verkeer"
is de leus, waaronder die actie ge
voerd wordt. Reeds heeft men de voet
gangers, dé wielrijders en het langza
me verkeer getest maar in de laatste
ronde worden de automobilisten en
de motorrijders extra aan de tand ge
voeld. De deskundigen zijn er van
overtuigd, dat meer rust op straat de
veiligheid vergroten zal. En Neder
land is lawaaierig in Scandinavië
om een voorbeeld te noemen, belt,
claxonneert, schreeuwt en toetert
men veel minder. Het resultaat
minder ongelukken.
Zou dal helpen?
Een Franse schoolmeester, Charles
Martin, vast nu al 6 dagen in een huis
in de buurt van het Palais de Chaillot
ter wille van de wereldvrede". Hij
deelde Reuter mede, dat hy met vas
ten begonnen is om de aandacht van
de V.N. te vestigen „op de noodzake
lijkheid van het scheppen van een
echte vrede". Martin bereidt een op
roep tot vrede voor tut naam van
Christus, Socrates en Ghandi Hij zegt,
dat hij zich „best voelt" na zes dagen
alleen op water te hebben geleefd.
Raketten namen foio's
ZIJ OMSPANNEN EEN FLINK
DEEL DER AARDE!
De marine van de Ver. Staten heeft
foto's vrijgegeven, die door automa
tische camera's zijn genomen, wel
ke in raketten waren gemonteerd. De
raketten verhieven zich tot 12 duizend
meter boven de aarde. De foto's laten
naar men gelooft, het grootste gedeeL
te van de aarde zien dat ooit in één
kee.- is opgenomen, n.1. ongeveer
800.000 vierkante kilometer van het
Westelijk deel der V.S. en van
NoordMexico.
Hoewel de foto's waren genomen
terwyl de raketten met een snelheid
van 48.000 kilometer per uur door het
luchtruim schoten, is het mogelijk
de curve van de aarde, bergen, divie-
zen, - wegen, spoorwegen, vliegvelden
en steden te onderscheiden. De came
ra's namen meer dan 200 foto's.
Nog geen beslissing over
loontoeslagen
Naar het ANP verneemt, heeft de
regering nog geen beslissing genomen
over de kwestie der loontoeslagen in
verband met de vermindering der sub
sidies op eerste levensbehoeften. Het
overleg met de Stichting van de Ar
beid betreffende deze aangelegenheid
wordt voortgezet.
een onder zijn bevel staande groep
motorrijders nabij Asen met een snel
heid van om en nabij de 80 k.m. over
de weg razen. Eén van de mannen
91. De heren yan de jury sprongen
zenuwachtig uit de auto. Ze gaven
het opgewonden jongetje twee centen
voor z'n boodschap en zeiden tegen
het ventje, datie maar gauw naar tuurden ze met z'n allen het zand
huis moest gaan en dat—ie het geld weggetje at Zij zagen duidelijk het
niet mocht verbrassen, doch zuinig in spoor van Jimmy's fiets en zij wezen
zijn spaarpot moest stoppen. .En toen er naar.
WIE HET DICHTS BIJ 'T VUUR ZIT
Dat dacht u maar. Het gaat niet al
tijd op. Dat is ons gebleken uit de de
batten over de woningbouw in Den
Haag. De raadsleden waren over de
desbetreffende wethouder slecht spre
ken. Het spookte er af en toe.
Als we op de cijfers afgaan is er
wel enige reden voor. Den Haag mocht
3800 woningen bouwen en er zijn er
nog slechts honderd van klaar. 1500
zijn er in aanbouw, maar dat 's nog
een tekort van 2200 woningen.
Er schijnt geen samenwerking te zijn
tussen de verschillende instanties. Een
raadslid maakte de opmerking dat men
bij het ministerie de deur moet plat
lopen. Een opmerking die sommige ge
meentebestuurders in hun oor moeten
knopen.
Truman en Marshall in
Wallace zonnelje
Henry Wallace de candidaat voor
presidentschap der V.S. voor de
Eyógressieve Partij", heeft verklaard
at „indien president Truman enige
eerbied had voor zijn ambt, hij Mars
hall zou ontslaan als minister van
Buitenlandse Zaken".
Wallace had altijd gemeend, dat de
verantwoordelijkheid voor de buiten
landse politiek bij de president rustte
Toen Marshall echter uit Parijs te
rug kwam had hij de meeste tijd
doorgebracht met „Forestall ,de mi
nister van Defensie, de onderminister
van Buitenlandse Zaken Robert Lo-
vett, en de rest van de generaals en
bankiers, die thans onze regering be
heersen".
„Militaire lieden hebben bezit geno
men van ons ministerie van Buiten
landse Zaken, als termieten de bal
ken van een huis", aldus Wallace.
Russen accepteren
Amerikaanse films
Couperen toegestaan
Eric Johnston, president van de
„Motion Pictures", heeft op een pers
conferentie verklaard, dat volgens
een nieuwe filmovereenkomst met de
Sowjet-Unie niets aan de door haar
aanvaarde Amerikaanse films mag
worden toegevoegd. Er mag echter
weggelaten worden wat de Sowjet-
Unie niet wenst.
De Sowjetautoriteiten hadden toe
gestemd Amerikaanse films te accep
teren in hoeveelheden van 20 tegelijk
en „en bloc" te betalen.
BOEKBESPREKING
door S. J. Hovius en T. Plomp
Het boek „Canada, een land met gro
te mogelijkheden", is de vierde, veel
vermeerderde druk van „Canada en
de Canadezen", uitgegeven door J.
Niemeijer Uitgeversmaatschappij te
Groningen.
Dit werk is voor diegenen, die'zich
interesseren voor Canada, een vraag
baak welke op alle gestelde vragen
een antwoord heeft Voor de eventu
ele emigranten is het onmisbaar. Sy
stematisch wordt hierin Canada be
schreven: geschiedenis, staatsinrichting
aardrijkskunde; voor de oorspronke
lijke en tegenwoordige bewoners, het
geestelijk leven, het onderwijs, de
industrie, handel en verkeer. Vervol
gens worden de provincies de een na
de ander afzonderlijk onder de loupe
genomen en tenslotte wordt aan de
hand van cijfermateriaal aangetoond,
hoe de temperaturen in de verschil
lende provincies over iedere maand
zijn, hoe de godsdiensten zich verhou
den, welke munten en maten in Cana
da gebezigd worden enz. enz.
Een zestigtal foto's, een vijftigtal te
keningen en een veertigtal kaarten
en grafieken maken het de zoekende
lezer zeer bevattelijk.
Uit het hoofdstuk „Vis" tekenen wé
het volgende aan: De grote hoeveel
heid vis, die in Canada op de markt
wordt gebracht, kan veel meer voeden
dan het eigen land. Ongeveer 70 pCt.
wordt dan ook geëxporteerd. Verre
weg de belangrijkste vis voor de con-
serve-iy9usfj\ is de zalm In dit ver
band is de volgende anekdote niet
oninteressant Het is een bekend feit
dat zalm rood is. In de Canadese ri
vieren wordt echter veel witvlezige
zalm gevangen, die in smaak voor de
rode niet onderdoet. Er werd nu enige
tijd voor de laatste oorlog een con
cern met Amerikaans kapitaal ge-
zalm verkoopbaar kon worden ge
maakt, Als beloning werd een grote
som geld in uitzicht gesteld en deze
is inderdaad verdiend door een een
voudig kantoorbediende. Het resultaat
van de reclame was, dat de zalm met
graagte gekocht werd. Het concern
was niet alleen gered, maar verdiende
Schatten. Hij, die de prijs won, had
voorgestel! een etikettenstrook op de
blikverpakking aan te brengen met de
woorden: „Deze zalm wordt in blik
niet rood". De suggestieve werking
van deze zin was verbijsterend.
Dit is één der interessante trekjes,
willekeurig uit het boek gelicht. Het
inleidend woord is van Z.Exc. Mr. P.
Dupuy, Ambassadeur van Canada in
Nederland.
DE EEND, DIE NIET KON
ZWEMMEN.
Bij de opnamen van de film „Spring
in Park Lane" werden voor een scène
spelend in een vijver in Hyde Park,
eenden gebruikt. En op een goede dag
werd de opdracht gegeven om er een
nieuwe eend bij te halen. Terug in
de studio werd het beest in een tank
losgelaten. Echter, déze eend, die in
middels „Rupert" gedoopt was, zonk
prompt naar de diepte. Een lid van
de équipe slaagde er in Rupert on
het droge te brengen.
Een knap ornitholoog loste het raad
sel op door te vertellen dat Rupert,
die vlak na zijn geboorte in een
vogelwinkel was gekomen, de natuur
lijke olie, die zich op de veren van
iedere eend b^jfindt, miste, doch dat
hij gauw genoeg weer een echte eend
zou worden als hij wat kon oefenen
met collega's in ondiep water. Zo ge
beurde en binnen een paar uur zwom
Rupert de tank ^oor als een oude
veteraan.
vormd, om deze zeer smakelijke zalm
ingeblikt aan de markt te brengen. De
verkoop bleek echter niet vlot te gaan,
daar het publiek niet gesteld was op
deze, in zijn ogen namaak-zalm. Ten
einde raad besloot het concern, dat
met de ondergang bedreigd werd, "een
prijsvraag uit te schrijven, om een
reclamemiddej te vinden, waardoor
er waren vijf leerlingen vloog
uit een boch: en overleed later. De
luitenant kwam voor de krijgsraad en
kreeg een voorwaardelijke hechtenis
van 3 weken met 3 jaar proeftijd,
een boete van f 100.Hij mag een
jaar niet motorrijden.
OE VOORTDURENDE
FEUILLETON
door
X AVI ER DE MONTEPIN
(17) Rodille van zijn kant veinsde, met een merk
waardig commediantentalent, een even grote afgetrok
kenheid, doch van een geheel andere aard.
Drie passen nog en de botsing moest onfeilbaar plaats
hebben.
Doch juist op dit ogenblik bleef Rodille eensklaps stil
staan en begon met de ogen de blauwachtige spiraal te
beschouwen, die uit zijn geopende lippen ontsnapte.
Wat Vaubaron aangaat, deze vertraagde zijn gang niet
en liep tegen het onbeweeglijke individu aan, dat hem
de doorgang versperde.
Hoewel de schok niet zó hevig was, wankelde Rodille
toch, als ware hij onvoorziens verrast door een onver
wachte aanval, maar hij hernam spodig zijn evenwicht.
Hij greep Vaubaron in de borst en riep:
Lompe vlegel, kan je niet uitzien?
Vaubaron, zo onzacht uit zijn dromerijen gewekt, voel
de het bloed naar zijn hoofd stijgen. Toch hield hij zich
in. Hij mocht in de gegeven omstandigheden met geen
onbekende twist zoeken.
Het spijt mij, mijnheer, dat ik u tegen het lijf ben
gelopen. Het was natuurlijk niet mijn bedoeling. In geen
geval mocht u dit aanleiding geven mij zo'n belediging
toe te voegen.
Wou je soms mij de les lezen, vriend? hernam Ro
dille Je zult met me afrekenen, versta je?
Maar Vaubaron wilde geen twist en met een „loop
naar de duivel!" wilde hy verder gaan.
Hij had echter niet op het publiek gerekend, dat om
hen heen opdrong. Niemand bewoog zich. De twist tus
sen een burger en een officier was veel te belangwek
kend. Vaubaron kon er dus niet dooTkomen. Plotseling
greep nu Rodille hem in de borst en een gevecht van
man tegen man was het gevolg.
Het gevecht duurde echter niet lang.
Bijna onmiddellijk nadat hij aubaron had aange
grepen, als wilde hij al zijn krachten aanwenden om
hem op te nemen en op de grond te werpen, liet Rodille
hem los en trad terug.
De werktuigkundige meende hierin een list van de
aanvaller te zien en stelde zich in tegenweer, maar er
zou geen nieuwe aanval plaats hebben.
Eigenlijk gezegd, bulderde Rodille, ben ik ook dwaas
om mij in het publiek in een vuistgevecht in te laten
met de ellendeling, evenals een kotsier of een zakken
drager. Als de man zich beledigd acht, dan zal ik hem
de eer aandoen, gm mij morgen met hem te meten met
het pistool of de degen in de hand. Hier is mijn adres
en mijn naam.
Aldus sprekende, haalde Rodille, de daad bij het woord
voegende, een kleine met goud geborduurde portefeuille
uit de zak. Hij nam er twee of drie kaartjes uit, wierp ze
Vaubaron voor de voeten en vervolgens op zijn hielen
ronddraaiende met het voorkomen van 'n voornaam heer,
maakte hy zulk een gebiedend gebaar, cfct de kring zich
voor hem opende, en hij zich in de menigte verloor.
Een minuut later verliet hij het Palais-Royal en ver
dween in de nauwelijks doorschijnende duisternis van
de rue Valois, die destijds nog op de meest onvoldoende
wijze verlicht werd.
Hij kon nog geen twintigtal passen gedaan hebben of
hij vernam achter zich herhaalde malen zeer zacht en
door een stem, die blijkbaar trachtte om slechts zo min
mogelijk gehoord te worden:
Pstt pstt pstt!
Naar alle waarschijnlijkheid was deze geheimzinnige
en bescheiden roep tot hem gericht.
Hij bleef stilstaan.
Onmiddellijk hierop voegde Longjumeau zich bij hem.
Zo, zo, zeide Rodille tegen hem, je had me dus niet
uit het oog verloren, naar het schijnt.
Wel waarachtig niet, meester. Ik hecht er te veel
aan, om bij u ter school te gaan.
En nu kom je zeker je beloning opeisen?
Daar kom ik ook voor, maar hoofdzakelijk om u
mijn welgemeend compliment te maken. Zo waarachtig
als ik Longjumeau heet, ik sta verstomd van bewonde
ring. Ik heb mijn ogen uitgekeken! Sakkerloot, een men»
zoals gij, vindt zijn weerga niet. Ik, Longjumeau, wan
hoop er bijna aan, dat ik het immer zo ver zal brengen.
Je zou wel eens gelijk kunnen hebben, antwoordd»
Rodille met een verwaten overtuiging. Ik heb nooit een
mededinger gehad en zal er wel nimmer een hebben.
Ziedaar je vier Louis en een vijfde goudstuk, dat ik J*
opdraag om aan Larifla te geven
Keren wij nu tot Jean Vaubaron terug.
Nauwelijks was Rodille verdwenen of de menigte ging
uit elkaar. Vaubaron, die haast had om naar huis te ko
men, besloot een huurkoets aan te roepen en nauwelijk»
had hij hier in plaats genomen, of hij dacht weer aan zijn
geluk en wel de behoefte zijn schat met de vingers aan f
raken. Voorzichtig stak hij de hand in zijn zak. Een af
grond opende zich voor zijn voeten. De zak was leeg.
Maar het is toch onmogelijk, riep hij uit, ik heb
die bankbiljetten toch niet kunnen verliezen! Misschiew
zitten, ze in een andere zak.
In een van zijn kleine zakken vond hij dertien goud
stukken, de napoleon, door hem meegebracht en twe»
honderd veertig francs, welke het saldo van zijn winst
uitmaakten.
(Wordt vervolgd).
