Sunderumavond op Terschelling
ïliuuwi wil c/e 'iÈeeïivlnkel
Sinterklaas in de hongerwinter
Oude Sinterklaasgebruiken
Op de mesfhoop er mee!
Het is een goede gewoonte van de
menden in onze provincie, dat ze el
kaar met Sint Nicolaas geschenken ge
ven. We leven Jan immers midden in
c!t Periode van het sombere weer en de
Irorte dagen. We hebben daar in de
moderne tijd met zijn overvloedige
verlichting en zijn moderne warmte
bronnen misschien niet zo'n behoefte
«tan als onze voorouders.
Denkt u echter eens in, dat ge die
hulpmiddelen niet hebt. Enfin^ We
hebben er een winter over kunnen
meespreken.
Dan wordt de zaak even anders. Dan
komt er in de Decembermaand de be
hoefte naar voren om wa. afwisseling
te hebben. De winter is immers nog
lang niet halfweg Het ergste moet nog
komen.
Zo ontstonden in de grijze oud
heid in de Decembermaand da
gen, die een vaste plaats kre
gen. Het Sinterklaasfeest en
Kerstmis. Reeds voor de verbrei
ding van het Christendom wa
ren deze feesten er. In andere
vorm natuurlijk en onder an
dere naam maar de Germanen
hadden evenzeer behoefte om de
sombere stemming van de don.
kere dagen voor Kerstmis te ver
drijven als de latere Christe
nen.
Het spreekt wel van Zelf, dat het
Sinterklaasfeest niet altijd de vorm
heeft gehad, zoals we die in de tegen
woordige tijd kennen En ook nu is
er nog verschil merkbaar.
Op de ene plaats worden op 5 De
cember pakjes gestrooid, op de andere
Zetten de kinderen stoeltjes neer en is
het feest eigenlijk pas op de zesde De
cember. de sterfdag van de hielige Ni
colaas. Terwijl Koedijk weer enige We
ken later komt.
6UNDERUMAVOND
Een zeer merkwaardig gebruik heeft
tot voor niet al te lange tijd op het
eiland Terschelling geheerst. Daar was
de avond van de December de avond
Van de Sunderumavond.
Deze Sunderumavond was een avond
die wat uitgelatenheid betreft deed den
ken aan Carnavalspret in Zuiderlijker
«•-eken. We zullen trachten u een be
ichrijving te geven van 'n Sunderum
avond op Terschelling.
z.nDormdatdvooaraad bz bz bzbzbb
R-eds dagen van te voren zijn de-
g r.en die op Sunderumavond de baas
«pelen in de weer. Dat zijn de jonge
mannen in de leeftijd van zeventien
to vijf en twintig jaar. Ongehuwden
Wel te verstaan. Ze kiezen zich een
costume uit en werken avonden aan
ht.n mombakkessen of maskers. Want
wie aan 'tSunderumfeest wil deel
nemen, moet gemaskerd zijn Des te
gekker, des te mooier.
Plannen worden gesmeed, afspraken
gemaakt en vol spanning wachten ze
6 December op het invallen der duister
nis. Is die eenmaal gekomen ,dan ko
men de Sunderums, de gemaskerde»
naar buiten. Ze hebben alles wat maar
lawaai kan maken bij elkaar en trek
ken ondrr het uiten van angstaanjagen
de kreten het 'dorp in. Als de politie
zou willen proberen een einde te ma
ken aan Jat helse lawaai, zou het hem
slpcht vergaan
En waarom ook? Waarom het dorp.
de dorp-gemeenschap deze pret niet
gegund? De ouderen hebben er immers
in hun jonge tijd met het zelfde vuur
na»' meegedaan.
enkele minuten is het dorp vol
komen in de macht van de Sunderums.
die met lantaarntjes bij zich door het
do-p zwerven, dan in dit en dan in dat
huis een inval doen.
I»E DEUREN OPEN. DE LANTAARNS
urr
Er zijn natuurlijk altijd mensen, die
door familie omstandigheden of omdat
7.e een slecht humeur bezitten, niet
Hc.n het feest villen deelnemen. Voor
hen is het geen vreugde als de Sun
derums het huis binnen dringen en
er de hele boel een klein beetje op
etelten zetten en de meidjes soms op
niet bepaald zachtzinnige wijze knij
pen en knuffelen.
Welnu, ze hebben niets anders te
doen A»ur dicht te houden
Willen de bewoners de Sunderums ont
vangen, dan zetten ze de voordeur open
of, wat vooral in vroeger tijden ge
beurde ze hangen een lantaarn uit.
Dan weten de Sunderums, dat ze harte
lijk ontvangen worden en dat er al
licht een of meer meidjes verlangend
hun komst zitten af te wachten.
Want al mag de angst vopr de
Sunderums dan ook groot zijn.
de nieuwsgierigheid is nog veel
groter en als het eenmaal acht
uur geworden is, verzamelen jon
gens en meisjes zich in het doms
cafe om feest te vieren tot mi<l
dernacht. Pas op dat tijdstip leg
gen de Sunderums het masker
af. En dan blijkt veelal, dat de
meidjes zich soms een hevige
wijze vergist hebben.
Staat de deur open, dan komen de
.Sunderums zo stil mogelijk het erf
op, om dan plotseling een hevige slag
met een emmer of ketel tegen de muur
of deur te geven, zodat de binnenzit-
tende familie opspringt van schrik.
Meteen dringen de Sunderums bin
nen. Men probeert ze te herkennen,
maakt de wonderlijkste gissingen, trac
teert, zingt, juicht, stoeit als het moet
Even nog en dan trekken ze weer ver
der. Het hele dorp schijnt "gek gewor
den te zijn De gekste geluiden wor
den gehoord. De vreemdsoortigste ge
stelten dragen de weinig lichtgevende
lantaarntjes en wee de kinderen of
meidjes, die zich voor acht uur op
straat vertonen.
GEEN HALVE MAATREGELEN
Deze avond is tot acht uur de avond
van de Sunderums. De kinderen be
geven zich niet op straat, niet voor al
les ter wereld. Hen is een heilige vrees
voor de Sunderums ingeboezemd.
Vreemder is echter de gegroeide ge
woonte, dat ook de meidjes niet op
straat mogen komen, zolang de heer
schappij der Sunderums duurt.
Waarom deze bepaling is ingevoerd?
We moeten er naar gissen. Of het is
om bandeloosheid tegen te gaan, of
dat de manlijke bevolking tenminste
een avond heer en meester op het ei
land wilde zijn, we moeten er naar gis
sen, maar het is een feit, dat de meis
jes tot acht uur binnen moeten blij
ven.
En dan sPeciaal de meidjes, die van
<le zelfde leeftijd zijn als de Sunderums
Even van zelfsprekend is het, dat die
meisjes er een eer in stellen, om te
kunnen vertellen, dat ze op de bewus
te avond toch buiten zijn geweest. Aan
de ene kant is het dus een poging om
het verbod te sabotteren aan de andere
kant een streng ingrijpen, als er een
overtreding geconstateerd wordt.
OP DE MESTHOOP ER MEE!
Want o wee, als de Sunderums een
maagd te paken krijgen. Op het tri-
omphantelijk krijgsgehuil komen ze
van alle kanten aanrennen en het onge
lukkige slachtoffer wordt verschillen
de malen in de lucht in gegooid en
weer op de armen van de Sunderums
opgevangen.
Ondanks haar noodkreten komt er
niemand uit de huizen om haar te
helpen. Ze heeft het immers aan zich
zelf te wijten.
Als deze strafoefening lang genoeg
geduurd heeft ,is het al;of er plotse
ling een boze geest door de Sunderums
vaart. Dan galmt de kreet door de
lucht: „Op de mesthoop! Op de mest
hoop!"
Wanhopig spartelt het maagdeken
tegen. „Neen, neen, niet op de mest
hoop". gilt zc en als ze vermoedt, dat
er oen Sunderum bij is. die haar nog
al graag mag lijden, doet ze een be
roep op hem. Soms baat het, maar
meestal zijn de Sunderums niet bereid
om zich te laten verwurwen. Grimmig
wordt ze aangrepen en met een smak
op de. boerderij gelegen mesthoop ge
worpen.
Dan zetten de Sunderums hun tocht
voort, oo zo;«k naar andere slachtof
fers, tot eindelijk de klok acht uur
slaat. Dan is dit p?deejte van het feest
afgelopen om straks in de zaal met on
verflauwde ijver te worden voorgezet-
Maar gezamelijk
En wee dan het meisje, dat betrapt
is. Van alle kanten wordt ze bespot-
Zo vierde men nog ni?t zo heel lang
Beleden het Sunderumfeest op Ter
schelling. Of het nu nog op de zeltde
manier gevierd wordt, durven we niet
rnet zekerheid te zeggen. v
Wat de klanten verlangen
„Stel je nou voor/ zoi de barrebier.
dat Sunterklaas hier nou vaneivend in
levende loive verskeen en dat-ie an ons
allegaar vroeg, wat we voor ons Sun
terklaas hewwe wouwe.
Dat zou een klucht weze kenne"
„Weet ik niet," zoi Klaas. „Want ik
gelouf, dat Sunterklaas er gauw tebak
van hewwe zou. Zo als ik ut bekoik,
zouwe we een heleboel dinge vrage.
die hal ons toch niet levere ken. Om
nou maar met een kloinigoid te begin
nen: As ik an Sunterklaa* vroeg: Een
barrebier die je beerd zo behandelt, dat
je er voor altoid of benne, den zou-ie
me uitlache, maar zon barrebier kreeg
ik nooit
„Das maar gelukkig ok," vond Dirk
..Want den had je de skeerwinkel ok
niet meer nodig en weer moste we den
nei toe, as we een toidje met mekaar
prate wouwe. Maar aar3 ben ik ut
met Klaas iens. As Sunterklaas hier
nou binnenkwam, den kon hai ons een
houp dinge geve, want hai is verlegen
roik en je kenne nou al weer heel wat
spulle kroi^e, maar de dinge, weer we
ut meiste behoefte an hewwe, deer
bleef je koud van'.
„Zo as een nuuw pak of zo," inter
rompeerde Kees.
„Nei", zoi Dirk. „Dat bedoel ik
niet. Leite we nou niet altoid an ma
teriële dinge denke. Maar stel je nou
voor, dat je an hem vroege: Sunter
klaas geef ons nou erus een beetje
vrede op de wereld, of een beetje recht-
Veerdighoid of een beetje verdreeg-
zaamhoid, of wat den ok. den zou je
Sunterklaas met z"n mond vol tande
zien staan. Allegaar dinge, die niks kos
te. En toch ken-ie ze niet begaan"
Kees werd verlegen vals.
„Wat ben jij een grote drans. Dirk"
snauvyde-ie „Wat is dat nou voor ge
leuter. Je wete net zo goed as ik, dat
•dat dinge benne, die Sunterklaas in de
winkel niet koupe ken en den ben-ie
ze niet weggeVe ok"
Dirk hield z'n oigen bedaard. En den
kom je veul veerder as dat je je noidig
make. „Kees," begon-ie, „Je benne een
beste kirrel, maar je loupe in de regel
veuls te hard van stapel. En das jam
mer. Want as je nou eerst efkes nei-
docht hadde, den zou je uit je oige wel
weten hewwe, dat je er zo niet van of
komme.
Jij gelouve op jouw leeftoid toch
Zeker wel niet meer an Sunterklaas
ei?"
„Houw je peet voor de gek," mopper
de Kees „Wat is dat nou voor een
vraag".
„Ut kon Weze, dat je vader vergeten
had om je te vertellen, dat Sunter
klaas niet bestond," lachte Janus. To#
we uitlacht waze, kwam Dirk weer
an ut woord. Hai hield vol.
„Goed. We gelouve du$ niet meor
an Sunterklaas Den moete we ok nl*t
prate over dinge, die Sunterklaas in de
winkel koupe ken. Want den koupt die
ze niet. Den koupe de mense ze. En
dat is nou ut gekke van 't geval Op
Sunterklaas geve ze mekaar wat. Er
wordt een houp geld an besteed En
bai are gelegenhede koik je er ok
van op wat de mense nag voor me
kaar over hewwe. Voor kankerbe-
stioidink, voor tebercelose, in de be
zettingstoid wat zei er toe niet verle
gen veul gr'.ie. En niet al-
Uen geld. Go. ..ucd. Dus ze hew
we nag wel w'-t voor mekaar over En
ze wulle er nag wel wat geld voor uit
geve ok En nou komt ut vreemde.
Ut komt hier op neer, dat de men
se oigeluk graag voor Sunterkl?- so®
le, maar dat ze er nag maa ---*
toe komme kenne om mekaar v -
wen te geven. Om een beetje verdreeg-
zamer te wezen, om in vrede met el
kaar te leven. Op Sunterklaaseivend
niet en met Karr.ttoid niet. Ut is
droevig."
Dirk was u..?p'n#n. Tf* vva*
hele redevoering v„. _-.n dei.: w=nr
hai luistert liever Kees was ok stil.
Op ut lest kwam-ie toch voor de
dag.
„Je hewwe geloik Dirk. Sunterklaas
is een instelling van men e. Ik h^*
nooit zo bekeken. En hai geeft
gen veul. Goedkoupe kedoos en dure
kedoos, en wat ut minste kost en
toch ut kostelijkst weze zou, ken hal
ons niet geve Wat dus oigeluk zegge
wul. dat we ut ons zelf niet geve kenr»
Ja. ut is droevig".
Klaas gong overend. ..Ju»,
moin te woisgerig." zoid-ie. „Over zok
ke dinge moet je niet piekere. Aars
zou je er uit loupe. Maar ik wens jul
lie evengoed een plelzierig Sunter-
klaasfeist"
FIGARO
BEROUWVOL
Er is geen enkele zakeuiUi.i. die
de fabrieken voor zyn arbeiders zo
zou laten inrichten, zoals wij de keu
kens hebben gebouwd voor onze
vrouwen.
(ENGELSE MINiüxER,
VAN ARBEID)
Een verhaal voor ouderen
Ondanks alles toch op
bezoek
Alle jaren kregen we Sinterklaas op
bezoek .Dat was nu eenmaal een vaste
gewoonte geworden We stonden be
paald in zijn notitieboekje vermeld,
want nog nooit had hij ons vergeten.
Het spreekt wel van zelf, dat jong en
oud in onze familie zich op dat
bezoek verheugde.
Reeds weken van te voren werd er
over gesproken, maakten we verlang
lijstjes op en naarmate de dag nader
de werden we drukker en zenuwachti
ger.
NOVEMBER 1944
De Geallieerden zijn niet doorgestoten
Het offensief bij Arnhem is mislukt.
De stemming van ons was net als die
van de natuur Alle dagen regen.
Triest en naargeestig en toen onze Beu
jamin omstreeks het midden van die
maand schuchter in het midden bracht,
dat het over drie weken Sinterklaas
was, keken we mekaar eens aan, zoals
v/e bij het schamele lichtje cn een bij
na kouwe kachel zaten.
„Sinterklaas komt niet van 't jaar.
Die heeft zijn been gebroken", bromde
mijn vrouw.
Ik zweeg. Somber dacht ik aan de
Piachtige etalages van voorheen waar
de mooiste goederen voor een schijn
tje te koop waren. En nu? We hadden
cl eens rond gekeken en we waren
droevig gestemd teruggekomen.
Kwartetspelen. LegpuzzIeS. Ganzen
borden. Als je gelukkig was een Mo
nopoliespcl. En dan boeken. Maar
vraag niet welke boeken. Boeken met
een „volks" karakter of boeken, die
twintig jaar op de rommelzolder had
den gelegen en nu tegen „spotprijzen"
werden verkocht
Neen, Sinterklaas zou in de honger
winter wel niets worden. Suiker was
er niet boter was er niet Er was ei
genlijk niets. Het was een naargeestige
beweging. Dus was ik het ditmaal vol
komen met mijn vrouw eens. Sinter
klaas kon niet komen. Oorzaak: Been
gebroken.
DE SPAAK IN T WIEL
De jongere generatie toonde eerst
neiging om aan deze uitspraak te wei
felen. Tot een krachtig protest kwam
het echter niet. En het eind van het
lied was, dat ze geloof si°egen aan
onze bewering, dat Sinterklaas zijn
been gebroken had en niet kon komen
Uit!
We hadden 'n paar weken rust. En
we dachten reeds, dat Sinterklaas dit
jaar heel rustig maar ontzettend verve
iend zou verlopen, toen er plotseling
een kink in de kabel kwam.
De school waarop onze kinderen
gingen ,was in het bezit van een onder
wijzer die zich nergens door uit het
veld liet slaan. En laat deze snijboon
't nu in zijn hoofd krijgen om Sinter
klaas in hoogst eigen persoon de schooi
te laten bezoeken.
Met behulp van enkele voortvarende
lieden die te zamen de Oudercommis
sie vormden, waren ze er in geslaagd,
om als volkomen verrassing Sinter
klaas de school te laten bezoeken, ter
wijl er voor alle kinderen speculaas
eu chocolademelk was, plus gcscben
ken.
HET BEEN IS WEER HEEL
De midag van de tweede December
kwam onze spruit, die de aanvallige
leeftijd van acht jaar had bereikt, op
gewonden thuis. De rest van het gezin
zat om de kachel die hopeloze po
gingen in het werk stelde, om warmte
te verspreiden door middel van een nat
houtvuurtje afkomstig van gemepte
bomen. We kregen zonder ergens op
verdacht te zijn, dc volgende ontboe
zeming te horen.
Sinterklaas komt bij ons. Ik
heb hem vanmiddag zelf ge
vraagd. En dat been is al lang
weer beter Het is al meer dan
vier maanden geleden, dat hij
Zijn been gebroken heeft en
Zwarte Piet komt ook mee En
ik heb een cadeautje gekregen
en speculaas en we hebben cho
colademelk geha^.
Als overtuigend bewijsstuk hield ze
een zakje in de hoogte, waar inderdaad
nog wat speculaasjes in zaten, terwijl
ze in de andere hand de traditionele
legpuzzle hield.
De jongere telgen hadden het verhaal
in ademloze spanning aangehoord en
schreeuwden al heel gauw in koor: Sin
terklaas komt toch. Reuze. Hoera. Hoe
ra.
Ik zal u de beschrijving besparen
van de verwensingen, die ik toedacht
aan Sinterklaas, die zo tactloos was
geweest om te vertellen, dat hU toch
zou rijden.
We konden nu immers niet voor
leugenaar staan. Wanneer we nu nog
eens met het verzinsel aankwamen,
dat Sipterklaas het een of andere on
geluk aan de hand zou hebben, zou
den we pertinent niet geloofd wor
den.
VOORBEREIDINGEN
Toen de kinderen naar bed waren,
keken mijn vrouw en Ik elkaar eens
aan. De eerste ogenblikken verliepen
sprakeloos. Toen kwam echter van
haar kant een spraakwaterval los. die
ik gelaten over me heen liet gaan.
Het betoog eindigde in talloze opdrach
ten. Allereeerst moest ik in ijltempo
suikerbietenstroop maken, toen om
meel uit, om speculaaskruiden, om
een oven, om cadeaux en weet ik wat
niet meer. De meeste goederen in ruil
voor mijn eigen teelt.
De drie dagen, die ons nog scheidden
van de feestelijke avond, waren een
hel De eerste dag mopperden we zacht
aardig. De tweede snauwden we, de
derde brachtten we door in volslagen
disharmonie, tot eindelijk In de mid
dag van de vijfde December de stem
ming weer omsloeg» Het stond er naar
dat het nog een aardig feest zou wor-
dei..
Ik was er zowaar nog in geslaagd een
contact te leggen met Sinterklaas en
Piet ën ze zouden ons die avond in
eigen persoon bezoeken.
VOL VERWACHTING KLOPT ONS
HART.
5 DECEMBER
De kachel verspreidde bij uitzonde
ring een heerlijke warmte. Een weinig
kolen hadden we er aan gewaagd.
Het Is maar eens Sinterklaasavond, al
was het dan ook Hongerwinter. Verge
noegd keken mijn vrouw en ik elkaar
aan. De storm was uitgewoed. Tenmin
ste hier binndh. Buiten huilde een naar
gecstge wind door de kale takken van
de bomen.
Op de schoorsteenmantel straalde
een caridlantaarn, op de tafel stond
een grote eigen gemaakte kaars. Rond
de tafel zaten de drie kinderen, die
we af en toe e«n vermanend woord
moesten toevoegen. daar ze er grote
aardigheid in hadden de vlam van de
kaars scheef te blazen, wat tot het
gevolg had, dat het gesmolten vet er
met straaltjes bij neer liep.
Ten slotte begon ik Sinterklaaslied
jes te zingen. Dat hielp ogenblikke
lijk. Eerst zwegen ze, maar alras meng
den zch de hoge kinderstemmetjes met
mijn zware bas.
Zo kropen de minuten voort, tot ein
deüjk de wijzers van de klok op ze
ven stonden.
SINTERKLAAS KOMT
Nauwelijks was de klank van de laat
ste klokslag verstorven, of daar werd
op de ramen geklopt. De kinderen vlo
gen met zulk een vaart overeind, dat
de kaars omver rolde. Haastig zette
ik haar weer overeind en wilde een
boetepredikatie beginnen. Ik kreeg er
de gelegenheid niet toe, want in de ka
merdeur verscheen de goede Sint en
daar achter een Zwarte Piet
Enigszins angstig kropen de kinde
ren achter de rug van mijn vrouw
terwijl lk mijn gezicht in een vriende
lijke plooi trok, wat me gezien de his
torie met de kaars nog al enige moei
te kostte. Nauwelijks had ik echter
Sint en Zwarte Piet goed bezien of de
laatste restjes toom smolten weg als
sneeuw voor de zon.
Nog nimmer had ik zulk een prach
tige Sinterklaas gezien. Een brede
witte baard hing tot halverwege zijn
borst en de goedheid straalde van zijn
gezicht. En Zwarte Piet leek zwarter
dan ooit. De costumes waren voorstref
felljk. Als ik er nu over nadenk, moet
het wel zo mooi geleken hebben door
de schamele verlichting, maar op dat
moment waren we allen onder de in
druk.
Nog een beetje schuw kwamen de kin
deren te voorschijn, terwijl de Sint bc
gon met een zware basstem hen toe te
spreken. Hij had er slag van. Trou
wens dat kon ik verwachten.
In een minimum van tijd zaten d«
twee jongsten op zijn knie. Het moet
een enigszins ongemakkelijke houding
vo» r hem geweest zijn, want Mj deed
krampachtige pogingen om te voorko
men dat ze van zijn knie afvielen, ter
wijl hij bovendien zijn staf moest vast
houden Zwarte Piet stond het hele ge
val met onverholen Vreugde aan te
zier.
Nadat allerlei vaderlijke vermaningen
ten beste waren gegev enen de kinde
ren alles oadden beloofd, wat de grij
ze Sint van hen Vroeg, kwam de zak
te voorschijn, die Piet op zijn rug
droeg. En K>en bleek eerst recht, hoe
don wc waren geweest om «de idee te
oppe. en dat Sinterklaas zijn b?en zou
heloen gebroken.
Hj leek wei op een hoorn des over-
wl«eds Voor ieder waren er nog ver
scheidene geschenken en de stemming
w*erd vreugdevoller dan we ooit had
den meegemaakt.
DE ONTKNOPING
Hei spreekt wei vanzelf dat Sinter
klaas niet de hele avond bij ons kon
blijven en toen er een half uurtje ver
streken was, vond hij het welletjes.
Waarschijnlijk zal het gekriebel van
zijn paard niet vreemd zijn geweest
aar le haast, die hij plotseling demon
ste. .de Taktisch begon hij te verkla
ren, dat hij nog vele bezoeken had
af te leggen en teneinde dat te staven
bauvde hij een lijst voor de dag. waar
op verschillende namen stonden geno
teerd
De goede Sint zette de kinderen op
hun benen neer en boog zich voorover
om bij het schamele licht van de kaars
zijn .iist te raadplegen. Dat werd hem
no^cJottig. De lange baard slierde de
kaars pmver en vatte tegelijkertijd
vlam. Terwijl we allen een schreeuw
van schrik gaven, bewees Sinterklaas,
dat hü over 'n grote tegenwoordigheid
van geest beschikte Hij gaf een ruk
aan de baard, helaas een beetje te
woest, zodat pruik, baard en (nijter te
gelijkertijd brandend op de grond
vielen.
Als een razende begon hij er op te
trappen, terwijl Zwarte Piet buiten
adem van het lachen tegen de wand
geleund stond.
Toen de ergste consternatie achter
de rug was, klonk plotseling een schel
kinderstemmetje.
„Het is Sinterklaas niet. Het is ome
Do rus".
Juichend wilden ze om hem heen
springen, maar Sinterklaas was in
twee grote stappen bij de deur en
rende weg, gevolgd door Zwarte Piet.
In de gang hoorden we zijn zware ba«
stem tegen Zwarte Piet zeggen:
„Die smerige kaars. Je zou levend
verbranden."
Telken® als ik nu een baard van
Sinterklaas zie houd ik mijn hart vaat
vooral als Ik hem in de buurt van
vuur zie komen.
