KAPPIE
nF0TW-T-T
3
De Runderhorzel kan verdwijnen
Er moei op andere wijze gebouwd worden
Vissers vertrokken naar luid-Afrika
.e Amateur-Gentleman
Verdwijning hangt af van bestrijding
Veehouders werkt meel
De heer Rempt, Directeur v. d.
- Prov. Gezondheidsdienst voor Die
ren schrijft ons:
In het voo. jaar van 1948 zijn er in
ff. Holland ruim 38.000 runderen be
handeld in verband met de runder
hor zelbesti Ij ding. Een bewijs dat de
veehouders het nut inzien van de run-
de-horzdbestrij ding En over de voor
delen zijn we het allemaal wel eens.
Rustiger in de welde, geen vermin
derde me.'kgitt tengevolge van het
„birzen". Ook geen prikkeldraad ver
won dingen aan uier of spenen ten
gevolge van het angstig door de wei
de rennen. En. op stal niet meer de
g ote etterbuiten of pinken met soms
tot 50 of meer horzelbuiten op rug
en lendenen. Bovendien hebben gave
huiden veel meer waarde dan horzel
huiden
De horzel vliegen gaan niet zo heel
ver van honk. Men zegt wel dat zij
niet verder gaan dan ongeveer 7 km.
Van hun „standplaats". En. waar N.-
Holland voor het grootste gedeelte
door water wordt begrensd, moet het
mogelijk zija in korte tijd de runder
horzel vliegen uit te roeien.
't Is natuurlijk noodzakelijk dat alle
daarvoor in aanmerking komende run
deren behandeld worden. De erva
ring leert ons dat de wassingen het
beste wordea uitg?voerd door spe
ciaal daarvoor aa gestelde personen
Van het behandelen door de vee
houder zelf komt in de regel niet
veel tereiht. de weinige uitzonderin
gen daargelaten.
BEHANDELING
't I« noodzakelijk gebleken drie
keer te was. en. De eerste maal om
streeks 1 April, de tweede wassing
omstreeks 1 Mej en de derde wassing
omstreeks 1 Juni. Bij de eerste rond
gang dus de pinken wassen en de
vaarzen, zo ook de tweede keer en
de derde keer pinken, vaarzen en
oudere dieren. Dieren die geen bul,,
ten vertoren behoeven niet gewassen
te worden.
Zoals U weet Is de bestrijding wet
telijk verplicht. Men mag geen vee
met horzelbul*en in de weide hebben
Het toezicht hierop berust bü de In
specteur van de Veeartsenijkundige
Dfnnst Het la de bedoeling van de
Inspecteur dit voorjaar door ge.
Z.K.H Pruis Berahard verblijft en
kele dagen in Engeland als de gast
van de Hertog van Beaufort, die in
September j.1. de inhuldiging van
H.M. de Koningin te Amsterdam bij-
Woonde. Ter ere van het bezoek werd
bij Badmhgtcn een jacht achter de
meuts gehouden.
VJ.n.r.: Prins Bolhard, de jacht
meester en de H:rtogin van Beaufort
heel N. Holland steekproeven te doen
en daarbü door cfe veeopzichters te
iaten controleren of de veehouders
daadwerkelijk aan de runderhorzel-
bestrijding hebben meegewerkt of la
ten mede we. ken. Tegen de on willigen
wordt procesverbaal opgemaakt.
In die streken waar aan de organi
satie van de runderhorzelbestrijding
nog wel het een en ander hapert
geef ik de voormannen van de be
trokken organisaties in overweging
tijdig maatregelen te nemen, zodat
men met 1 April a.s. kan beginnen.
De Gezondheidsdienst zal U gaarne
met raad en daad terzijde staan.
Duitsers tegen Israël
Engeland heeft naar aanleiding van
de „beweringen van de Sowjet-Unie
en de sateliet landen'' officieel ver
klaard geen Duitse krijgsgevangenen
waar ook ter wereld vast te houden.
De Sowjet-Unie had verklaard, dat
Engeland Arabieren had toegestaan in
krijgsgevangenkampen in het Midden
Oosten Duitsers aan te werven voor
de strijd tegen Israël en dat het zelf
Duitsers ingelijfd had in de Britse
strijdkrachten in het Midden-Oosten,
tegen de wil der Duitsers in.
Deze beschuldigingen waren geheel
onwaar. Engeland had 543 Duitsers
vrijwillig In het Nabije Oosten in
dienst. Van hen waren 503 werkzaam
in het burgerlijk bouwbedrijf in Cy-
renaïca en 40 deden werk op elec-
trisch en machinisch gebied in de ka
naalzone. Engeland had op geen en
kele manier toegestaan, dat Duitsers
dienst namen in de legers van Arabi
sche staten of van Israël. Hieraan
wordt toegevoegd dat de Sowjet-Unie
nog steeds niet geantwoord heeft op de
Britse vraag, wanneer de Sowjet-Unie
het internationale Rode Kruis een on
derzoek zou toestaan naar de klachten
over gevangenen, die naar verklaard
wordt verhinderd worden naar huis
terug te keren.
COUPE DE LA RIVIERA NIET
VOOR GATSONIDES BARENDREGT
Bij hun terugkeer uit Monte Carlo
maakten de heren Gatsonides en Ba
rendregt, die aanvankelijk als eersten
geplaatst waren in de categorie 1000
1500 cc van de sterrit. melding van
een protest van de Brit Wise tegen de
rangschikking. Dit PrOtest is gegrond
bevonden en de Brit is van de 29e
naar de 14e plaats in het algemeen
klassement opgeschoven. Dit hield in
dat hij eerste werd in de categorie
11001500 cc, zodat hem de Coupe
de la Rivïera is toegewezen.
LIEVER 1 METER HOGER
De beroemde Engelse filmmagnaat
Sir Alexander Korda vloog onlangs
per KLM DC—6 van Johannesbürg
naar Amsterdam. Toen het vliegend
hotel zich op 6000 meter boven de
Sahara bevond wilde Sir Alexander
zich naar bed begeven. Inplaats van
de verwachte bovenste slaapplaats
wees de steward hem een der onder
ste aan. .Jk heb liever he; bovenbed",
zei Alexander tegen de steward.
„Maar Sir Alexander", antwoordde
deze nuchter, „hoe kunt U nu op 'n
hoogte van. 6 km. nog bedenkingen
hebben tegen een hoogteverschil van
1 meier?"
LECTUURVOORZIENING
In de vergadering van Provinciale
Staten van Noardholland is f 30.000
uitgetrokken ten behoev van de lec
tuurvoorziening ten plattelande.
Bibliotheken zouden hiervan du» ter
zij-er tijd kunnen profiteren.
en de
Chinese
Mandarijn
27. Eindelijk sprak Lah Tie Pang
„Dat ik, nederige worm, zoiets kos;
baars van u vermag te Ontvangen!"
zei hij. „Hoe kan ik u daj ooit vergel
den. Vergun mij een hoge eer en be
geleid mij naar het schip, waar ik
enige kisten met Onwaardige goederen
in heb. Ik wil u alles ten geschenke
geven....". Du® begaven zij zich bei
de naar de kade en Lah Tie Pang liet
een paar lappen van de fijnste zijde
aan de Maharadja zien. „Neemt gij
genoegen met deze lorrige Prulien?"
vroeg hy. Gij ontvangt van my slechts
een stukje metaal aan een iiut en gij
geeft mij al deze.... kisten met de
schoonste dingen ter wereld!" zei de
Maharadja. „Ik voel mij diep be
schaamd!" Zij hadden zo misschien
nog uren en dagen met elkander kun
r»en praten wanneer Kappïe niet het
sein tot vertrek had g suveu. 1 Tte
Pang en de Manaraaja van Bomba
poera namen lang en breed afscheid
van elkaar en toen vertrok de „Kraak,**
met China als bestemming.
Woningnood in Europa
Het departement van Maatschappe
lijke zaken der Verenigde Naties heeft
heden verklaard, da^ Europa nimmer
de hoop kan koesteren dé 1.400.000
huizen, die "het nodig heeft, te kunnen
bouwen, indien het niet de traduio
nele, uit de tijd geraakte methodes
van bouwen laat varen, en overgaat
tot een massale productie van tevo
ren reeds in gedeelten vervaardigde
woningen.
In een overzicht van de woning si
tuatie in 16 Europese landen verklaart
het departement, dat de gezondheid
en veiligheid van vele miUioenen
Europeanen. al9 gevolg van de betreu
renswaardige woningtoestanden, in
grOO{ gevaar verkeren.
In het overzicht doet het departe
men een beroep op de Europese lan
den. technische en wetenschappelijke
inlichtingen op het gebied van wo
EEN BRUG ZOEKT HET HOGER OP.
De noodbrug over het Oude Maasje bij Sprang-CapeLIe wordt ten behoeve
van het landverkeer verhoogd. In 1944 werd in de OurnkkJellyke nabijheid
van deze brug zwaar gevochten. Begin Februari hoopt men de werkzaamhe
den te beëindigen en de brug opnieuw ypor het verkeer open te stellen.
Unesco schoolwedstrijd
Leerlingen van 280 Nederlandse Mid
delbare scholen hebben in de afgelo
pen maanden een „Intellectuele veld
slag" geleverd, die door de „Councjl
for Education in Worldcitizenship"
werd georganiseerd in dertien landen.
Door middel v. opstellen over „Jeugd
Vriendschap reikt over de grenzen*'
werden negen candidaten uitgezocht,
die heden op het ministerie voor On
derwijs verder werden beproefd. Het
resultaat is, dat Els Eilers van het
B^rlaeusgymnasium te Amsterdam en
Johan Goudsblom vao het Hugo de
Groot lyceum te Zaandam Nederland
van 10 Maan tot 10 Mei zullen verte
genwoordigen bij een jeugdreis door
Engeland, tezamen met scholieren uit
andere landen.
Els Eilers woont in Amsterdam. Zij
zit in de vijfde B klasse van het Bar-
laeusgymnasium en wil later medicij
nen gaan studeren. Zij interesseert
zich voor literatuur uit de oudheid
en verzamelt postzegels. Haar uitver
koren sportbeoefeningen zijn roeien
en zwemmen, maar ze Zegt zelf, dat
zij er geen uitblinkster in is. Els is
enig kind. Zij is Vrij lang, donkerblond
en heeft lichtbruine ogen. Eind Maart
wordt Els „Sweet Se venteen".
Johan Goudsblom is eveneens enig
kind. Hij woont in Krommenie en is
in October 17 geworden. Johan heeft
nog geen toekomstplannen, al voelt
hij veel voor een journalistieke of lit
teraire carrière. „Ik heb nog niet uit
gepuzzeld of ik daarvoor genoeg capa
citeiten heb", zegt hij.
Johan wijdt zich in zijn vrije tijd
aan bestudering van de geschiedenis
van de Zaanstreek. Hij is dol op wa
tersport speciaal op kanoën en zwem
men. Natuurlijk schaatst deze blonde
Hollander als het ijs maar even dik
genoeg is. Maar ik ben geen kei in
sport", zegt hij. Johan zit in de vijfde
A-klasse van de gymnasiale afdeling
van zijn school.
ningbouw uit te wisselen, program
ma's op te stellen voor nationale en
regionale huizenbouw en slechts hui
zen te doen bouv.-en. welke voldoen
aan minimumvoorwaarden betre'
de ruimte. hyg.ëne, gezondheidsmaat
regalen en veiligheid.
Het overzicht is samengesteld aan
de hand van gegevens, verkregen na
een onderzoek in Oostenrijk. België.
Groot Brittannië, Tsjecho Slowakije,
Denemarken, Eire, Finland, Frankrijk
Griekenland, Italië, Luxemburg. Ne
derland, Noorwegen, Polen, Zweden
en Zwitserland.
Uit Geneve wordt gemeld, dat d&
Engelsen zeggen gedurende 1948 meer
nieuwe huizen te hebben gebouwd
dan enige andere Europese natie
In een rapport aan de eeont: scbe
commissie voor Europa der Verenig
de Naties, verklaart Engeland een
aantal huizen te hebben gebouwd, dat
gelijk staat met 244.350 uit drie ka
mers en een keuken bestaande huizen
of flats.
Niet alleen de landbouwers emigreren
Met de Sch. 55 „De Meeuw", een kotter van 'ruim 67 ton, verlieten he
den een zevental vissers de Tiaven van Scheveningen. cm een lange reis
naar Zuid Afrika te beginnen. De Sch. 55 is een van de 14 schepen die het
initiatief genomen heeft om in de wateren om Zuid Afrika te gaan vissen.
Het plan is de gevangen vis te verwerken tot vismeel, visoiie en viscon
conserven. Voor dat doel is reeds een kleme fabriek in Zuid Afrika aange
kocht- Een grotere wordt thans gebouwd. In de tweede helft van dit jaar
zal zij gereed rijn. Nederland zal het voornaamste afzetgebied voor de
Producten worden, waardoor men een belangrijke deviezenbesparing hoopt
te bewerken.
De Saldamha baai, 80 mijl ten N.
Westen van Kaapstad, zal het VOOr
naams te viswater van de Sch. 55 zijn.
Kapitem is de heer K. H. Vos. een
oud KPM officier. Hij zal de overtocht
leiden, een zeereis van 8 weken. Een
zoon van het eiland Urk, de heerE
van Urk is schipper. Twee leden van
de bemanning hebben reeds in Zuióe
lijke wateren gevist. Met de „Willem
Baren jz" hebben zij reéds op walvis
sen gejaagd. Een monteur zorgt voor
de 120 pk bronsmotor. De mannen
blijven voorlopig een jaar weg. Lukc
het daar in Zuid Afrika, dan emigre
ren zij.
Het vertrek van de kotter, oorspron
kelijk een Duitse voorpostenboot, die
na de capitulatie door de maatschap
pij is aangekocht, trok veel belang
stelling, vooral uit visserijkringeJi.
Ook' de KLM was vertegenwoordigd
Namens deze maatschappij bood de
heer E. D. Mulder een herinnerings
plaquette aan. Spreker sprak vol lof
over de ondernemingslust van deze
Pioniers en wees op de band welke
zee en luchtvaart verbindt; beide doen
pioniersarbeid.
Bij het'aanbreken van de dag voet
het scheepje. 75 voet Ian& de haven
Na onderhandelingen, die een depu
talie uit Twente in België heeft ge
voerd met vertegenwoordigers van
werkgevers en werknemersorgan-sa
ties over tewerkstelling van werkloze
Belgische textielarbeiders in de Twent
se industrie, is een eerste groep van
20 Belgische arbeiders in Twente aan
gekomen.
r.e.ten en proviand. Op <ie kade en op
de havenhoofden werd de bemanning
nogmaals een goede reis toegewuifd.
De vissersvrouwen, die dapper af
scheid hadden genomen keeren weer
naar huis terug. Hun kinderen vertel
den reeds dat zij over een jaar naar
hun vader in Zuid Afrika zouden gaan
DINSDAG 8 FEBRUARI 1949
Hilversum I 301 m 7.00 en 8.00
Neuws; 7.10, 8.15 Gram. platen; 9.00
Lichtbaken; 9.30 Ochtendconcert; 10.15
Operaklankcn; 10.40 Schoolradio; 11.00
Muziek houdt fit'. 12.00 Cellorecital;
12.33 Amusementsorkest; 13.00 Nieuws
13.25 Septet; 14.00 Kamerkwartet;
14.30 Voor de Vrouw; 15.00 Schoolra
dio; 15.30 Gram.muziek; 16.00 De Zon
nebloem; 16.30 Ziekenlof; 17.00 Voor
de jeugd: 18.00 Orkest Guus Jansen;
18.30 Ned. Strijdkrachten: 19.00 en
20.00 Nieuws; 20.12 Bach cantate;
20.50 Omroeporkest; 21.30 Opera;
23 00 Nieuws.
Hilversum II 415 m 7.00 en 8.00
N-euws; 7.15 en 8.15 Gram.platen;
10.00 Morgenwijding; 10.15 Arbeids
vitaminen; 11.00 Vioolspel; 11 30 Voor
de zieken; 12.00 Lyra trio; 13.00 Nieuws
13 20 Metropole orkest; 14.00 Met
naald er» schaar; 14 30 Radio matinéé;
16.40 Voor de jeugd; 17.30 Gram.muz.
18.00 Nieuws; 18.15 Pianospel; 18.43
Gram/platen; 19.30 Vioolspel; MM
Nieuws; 20.15 Bonte Treie;
Pierre Palla; 22.30 Kaïr.e.muzjeK;
23.00 Nieuws.
JEFFERY FARNOL:
Barnabua wil naar Londen voor zijn
ontwikkeling. Hij wil een gentleman
worden. Zijn vader, de herbergier
John Barty, oud-bokskampioen van
Engeland, houdt niet van die kunsten
en wil dit zijn zoon hardhandig aan
het verstand brengen. Vader en zoon
boksen thans in de zaal van het café.
„Sta en vecht, jongen!" bromde John
Barty. „Zet, je voeten plat en huppel
niet op je tenon als een Franse ballet-
meester
„O, v^at dat betreft, vader, Natty
Bell beweert, zoals u weet, dat dit de
vluggere methode is," hier sloeg hij
zijn vader tweemaal in zijn ribben,
„en heus ik geloof het ook," zei hij.
handig de terugstoot van zijn vader
ontwijkend.
„Vlugger, hè?" hoonde zijn vader en
met die woorden kwam zijn vuist neer
om zonder iets te raken langs Bar-
nabas' oor te suizen. „Dat zullen we
zien."
„Hebben we nou bijna genoeg ge
had?" vroeg Barnabas, zijn vuisten
zakken latend
„Genoeg? We zijn pas begonnen."
„Hoe lang moeten we dan verder
gaan?"
„Hoe lang?" herhaalde John boos.
„Dat hangt helemaal van jou af, Bar
nabas"
„Van my?"
„Ben je nog van plan naar Londen
te gaan?"
„Natuurlijk."
„Dan zullen we verder gaan tot je
tot andere gedachten komt of tot je
mij vloert, Barnabas, mijn jongenl"
„Nou, hoe eerder ik u dan vloer,
vader, des te beter."
„Wat?" riep John verbaasd uit. „Be
doel je denk je, dat? My? Jij?"
„Ja," knikte Barnabas.
„Arme jongen," zuchtte zijn vader,
,.je hoofd is heus in de war; maar als
ie denkt, dat je John Barty van de sok
ken kan slaan, doe het dan en als
het je blieft."
„Dat zal ik, maar zo zacht moge
lijk."
En nu vielen zij elkaar in stilte aan,
een grimmige stilte, die slechts ver
broken werd door het vlugge lopen en
schuifelen van voeten en het doffe ge-
plof van slagen: John Barty, vastbera
den, ontembaar en kalm van aard als
in de dagen, dat de kampioenen onder
zyn machtige vuist gevallen waren;
Barnabas, groter, slanker, maar vol
van het volkomen vertrouwen der
jeugd. Bovendien was hy niet voor
niets de leerling geweest van twee zul
ke meesters in de Edele Kunst en nu
begon hij de geslepenheid en handig
heid van zijn vader, gesteund door de
bliksemsnelle preciesheid van Natty
Bell. toe te passen. In zijn vele partyen
was John altijd als het gevaarlijkst te
beschouwen, wanneer hij glimlachte
en nu glimlachte hij. Tweemaal wag
gelde Barnabas tegen de muur en er
liep. een lelijke streep over zijn wang,
maar toch, terwijl ze sloegen en dek
ten en schijnbewegingen maakten,
glimlachte Barnabas deze scherp-
ogige, vlugvoetige Barnabas even
eens. En terwijl zij- zo tegen elkaar
glimlachten en erop los sloegen, gele
ken zij meer dan ooit op elkaar, maar
de glimlach van Barnabas was de
glimlach der jeugd vrolyk, uitda
gend, onoverwinlijk. Toen de Ervaren
Ouderdom dat zag, lachte hij kort en
woest en viel uit om de Jeugd neer te
slaan dan volgde een aanstormen
van voeten, het hijgend gesis van adem
haling, de schok van boosaardige sla
gen en... John Barty, de ongeslagen
kampioen van heel Engeland, hief zijn
armen op, waggelde de kamer door en
plofte tegen de grond.
Een ogenblik stond Barnabas met
grote ogen en hijgend te küken, dan
liep hij met uitgestrekte handen naar
hem toe; maar op dat ogenblik werd
de deur opengegooid en stond Natty
Bell tussen hen in: zijn ene hand op de
zwoegende borst van Barnabas en de
andere uitgestrekt naar de gevallen ex-
kampioen.
„Kerel, John!" riep hy uit met zijn
vreemd-welluidende stem. „O, John
John Barty, jy, die altyd de koning
van de ranselaars geweest bent, hier
heb je myn hand, schud die! John. wat
een meester in het vak hebben we
van onze jongen gemaakt Hy is ster
ker dan jij en vlugger dan lk ooit ge
weest ben. Kerel, het was een even
kranige en mooie k n o c k-o u t ais wij
in onze beste dagen gaven!"
Zittend op de grond, schudde John
Barty plechtig de hand, die Natty
Bell hem toestak, waarna hij zich om
keerde en naar zijn zoon keek, alsof hij
hem nooit had gezien.
„Nou, Barnabas!" zei hy; dan sprong
hij ondanks zijn zwaarte lenig op, liep
naar de schoorsteen, nam zijn pijp en
begon die te stoppen, terwyl hij zyn
zoon aldoor bleef aanstaren.
„Vader!" zei Barnabas, met uilge
stoken hand naar hem toe gaande, hoe
wel enigszins beschroomd. „Vader!"
John Barty klemde zyn lippen tot
een geluidloos gefluit en stoote zyn
pyp verdei'.
„Vader", zei Barnabas weer, „ik heb
het zo zacht gedaan als ik kon
De pijp viel in stukken op de grond en
Barnabas voelde zijn vingers in de
harde greep van zijn vader geklemd.
Barnabas, jongen, ik heb het lelijk
afgelegd; er zijn niet veel mannen, die
me van de sokken geslagen hebben, en
ik ben er niet aan gewend, jongen,
maar het was een kranige slag, zoals
Natty Bell zegt, en heus ik ben trots
op je, Barnabas, en als het je blieft."
„Dat is als echte boksers gesproken",
zei Natty Bell met een hand op-ieiers
schouder, „en John, we zullen die jon
gen, die Barnabas van ons, neg eens
kampioen van Engeland zien".
„Neen", zei Barty Sr., „Barnabas zal
nooit kampioen worden, Natty Bell
er is geen bokser in de Ring. die het
tegen hem zou volhouden, maar hy zal
nooit Kampioen wordenEn als 'e
me vraagt waarom, zei hy, zich omke
rend om een andere pijp uit het rekje
op de schoorsteenmantel te kiezen,
„dan zou ik je zeggen, omdat hy er de
voorkeur aan geeft naar Londen te
gaan. om te proberen een gentleman te
worden."
„Londen", riep Natty Bell uit, een
gentleman deze Barnabas watt"
„Wacht je beurt af en luister", zei
de ex-kampioen, die zijn nieuwe pijp
begon te stoppen.
„Ik luister, John".
„Nou, dan moet je weten, zijn oom,
mijn broer Tom, die deugniet je weet
wel, Tom, die weggegaan is met een
emigrantenschip? Nou, Natty Bell,
Tom is gestorven en heeft een ver
mogen nagelaten aan onze jongen
hier."
„Een vermogen. John! Hoeveel?"
„Zeven-honderd-duizend-pond", zei
John met een knikje na ieder woord.
„Zeven-honderd-duizend-pond, Natty
Bell als het je blieft."
Natty Bell deed zyn mond open,
sloot die weer, stak zijn handen in zi.in
zak en haalde er eer. neusvvai mer uit.
„Kerel, Jack", zei hy, terwyl hij zijn
pyp begon te stoppen, maar toch nog
met een wezenloze blik, „heb ik je iets
horen zeggen over een gentleman?"
„Dat heb je, Natty Bel; deze jongen
heeft het in zijn kop gekragen een
gentleman te worden en ik proHerde
dat eruit te timmeren maar zoals het
is, Natty Beli, ben :k neergetimmerd."
En John Barty schudde zyn hoofd en
zuchtte diep.
„Kom John, laten we erby gaan zit
ten en de zaak bepraten."
(Worcft ven;olg<tl
