KAPPIE 3 - Wil „Uncle Sam" voor politieagent spelen? De Republikeinse motie De vloek van de oorlog Een oud document, dat uit de Wieringerwaard afkomstig is Blinden worden geholpen De Russische processen Le Amateur-Gentleman Over de grens In bet Amerikaanse congres is door negen senatoren, allen van Republikeins origine een motie ingediend, die de be doeling heeft van het Congres een uit spraak uit te lokken, waarbü alle steun aan Nee. na en Indonesië wordt stop gezet, indien niet ogenblikkelijk de Re solutie van de Veiligheidsraad wordt uit gevoerd, Er kan nog niet worden bekeken, hoe het congres op deze motie zal reageren. We geloven niet, dat de soep zo heet wordt g< «we» als ze wordt opgediend. Want da. coa betekenen, dat Amerika als politieagent zou gaan fungeren, die stoute jongetjes, die zich van de ver enigde Naties niets aantrekken, gaat ringeloren. Ia ons geval zou uei da* neorlromen op het ons onthouden van hei te'c.eld, dat we via de Marshall hulp bt.ekken. Het staat als een paal boven water, dat Amerika dat met ons kan doen. Dat het ons kan maken en breken. Maar Indien het congres de Republikeinen in het onderhavige geval hun zin gaf, ge loven we toch, dat menig land, dat even als wij de Marshall hulp in dank aan vaardt .tegen deze gang van zaken ern stige bezwaren zou maken. Indien de Veiligheidsraad van mening is, dat e r moet worden opgetreden te gen een van haar leden, behoort dat te geschieden door middel van maatregelen die door die Veiligheisraad aan de Ver Naties worden voorgesteld. En dan kunnen de VN ze ten uibvoer brengen. Hebben ze daartoe nog niet de macht, het is buitengewoon jammer het te moe ten constateren, maar het is helaas zo, dan moet de Veiligheidsraad nog niet bevelen, dan kan ze hoogstens verzoe ken. Maar een politieagent buiten de VN om in de vorm van Amerika gaat wel een beetje al te ver. Vooral als zo'n agent zich zelf aanstelt, zonder dat er door de betrokken organisatie zelf om gevraagd is. Dn dan schijnt ons de methode ook niet bepaald ieskeurig toe. Als je onze ain niet-doet, zal je hongerlijden. DE OVERWEGINGEN Nog bedenkelijker wordt het geval, als we de overwegingen bezien, die de senatoren tot hun motie hebben ge bracht. De heren hebben n.L bij de motie een tiental vragen gesteld waarvan wij sr enkele onder de loupe zullen nemen. Zullen de Nederlanders zich uit het Atlantisch verbond terugtrekken en wat zal het uitmaken als ze dit doen en wat zullen ze verder doen? Hier komt ^gkcuman om de hoek kijken. Want ja, als Nederland nu eens een zwakke plek werd in het Atlantisch verbond, of als het, gewaagde veronder atelliug eens met Rusland ging coque teren! Ja, dan zou het misschien toch maar beter wezen om voort te gaan met de Marshall hulp. Voet u wel, hoe princi pieel? Werkelijk voorbeeldige Ameri kaause openhartigheid. Den andere vraag: Als de Nederlanders vier milliard dollar aan activa in Indonesië bezit ten en het Amerikaanse kapitaal we ren, waarom verlenen wij de Neder landers dan financiële steun tot een bedrag van een half milliard dollars per jaar? Ai, ziet hoe lieflijk. Wordt wellicht de Republikeinse motie ingegeven door een bepaalde wrevel, dat zijn oorzaak vindt in de nog geringe mogelijkheid voor het Amerikaanse kapitaal om in Indonesië te Interreniëren? Anders en scherper gesteld zouden we kunnen vragen: Is de liefde voor Indonesië, waarvan Amerika schijnt over te lopen soms dollarliefde? Dan mo gen de Indonesiërs wel op hun hoede zijn, als ze er in 6lagen volledige sou vereiniteit te verwerven. Dn nu de laatste vraag: Hoe lang zullen wij nog Amerikaans geld met handen vol uitgeven, voor landen, wier regering met haar han delwijze precies het tegenovergestel de bewerken, van wat onze politiek wil bereiken? Er waren nog meer vragen. Maar dit drietal duidt wel aan, dat er in Amerika en met name in de Republikeinse partij nogal wonderlijke opvattingen heersen. Voor die laatste vraag. Waarom zou ik je nog een aalmoes geven, als je niet het zelfde wil als ik? Dat is het brute dollarimperialisme ten top gevoerd. We prijzen ons gelukkig, dat deze pnr tij tenminste bij de laatste verkiezingen in de United States niet de overwinning behaald heeft. Wat niet wegneemt, dat we de komende beraadslagingen in het Congres met aandacht zullen volgen. Uit NoordrUn Westfalen, het dichtbe volkte land van de Britse zene, wordt een ernstige toeneming van zedenmis drijven gemeld naast een daling van de gewone criminaliteit. Volgens de Duitse politie zwerven niet minder dan 20.000 prostituees zon der vaste woonplaats door de staat. Veertig pCt van hen zouden aan yene rische ziekten leiden en de helft van de ze vrouwen zouden uit alcoholische ge zinnen komen. Zelfs onder J-~ 16 jarige schoolkin dt re- worden renet is ^le ziekten gemeld terwijl in een stad in het ruhrgebïed zelfs een meisje van 11 jaar, dat aan de ziekte leed. door de politie is aange houden. Toen een onderzoek werd inge steld in de school, bleken 11 medeleer lingetjes in de zelfde klas, waarin hot meisje zat, geïnfecteerd te zijn. DUITS MOREEL STIJGT DOOR WESTELIJKE ACTIES In een rapport van generaal Clay, Amerikaans militair gouverneur in Duits land, wordt gezegd, dat het opblazen van de zendmasten van radio Berlijn door Franse ingenieurs in December ,,een reusachtige stijging" van het Duitse mo reel tengevolge had, doch de ontruiming van Stolpe door de Fransen had klaar blijkelijk het tegengestelde effect. Het moreel van de Berlijners onder vond eveneens een enorme stimulans door de uitslag van de Decemberverkie zingen, toen S6.2 pCt van de stemmen aan de anti communistische partijen kwam. ZE VOELDEN ZICH ZWAK „Met het oog op de zwakte van ons luchtverdedigingssysteem is het noodza kelijk dat wy een radarverdediging rond om de Verenigde Staten aanleggen", zo verklaarde heden generaal Gordon Sevil le, hoofd van de Amerikaanse Iuchtver dediging, voor de Commissie voor het leger van het Huis van afgevaardigden. De bouw van dit radar-net zou 161 mUlioen dollar kosten, aldus de gene raai. Volgens zijn plan zouden S.300 man schappen de -eerste installaties van dit net moeten bedienen. 13.000 reserve manschappen zouden moeten klaarstaan voor eventuele versterking. „Dit verde cigingsnet, zo besloot de generaal, „kan afdoende resultaten opleveren tot op een afstand van 300 mijl van de Ameri kaanse kusten en grenzen". en het raadsel van de Rozenhouten kist 5. „Ik heb geen tyd!" riep de mees ter. Ga weg.... laat me door.... ik moet achter die boeren aan! Let jii maar op dat schip daar! Kraak! Er is niemand aan boord!" „De havenmeester luisterde verbaasd want bij begreep geen woord van wat de meester zei. Maar voordat bij om nadere uitleg kon vragen, rende de meester al weg. Intussen liepen en liepen Kappie en de maat maar steeds langs een einde loos lange rivier en de lust tot zingen waa hen al lang vergaan. „Allemaal ellende", mopperde de maat. „Mijsehien lopen we wel helemaal verkeer ..We lopen pal Oost!-" zei Kappie. „Daar staat een man.... ik zal hein eens vragen, of hij w.et waar de «Tm pel van het Wijze Oog is!" „Niet doen!" riep de maat. ,JHj is misschien wel gevaarlijk!" Maar Kappie stoorde zich niet aan de maat en hij vroeg de oude Chinees of hij de weg wist. De Engelsen en Russen in ons land Misschien herinnert u zich nog dat we enkele weken geleden een artikel fn onze krant hadden over de inval der Engelsen en Russen. Naar aanleiding van dat artikel kregen we een dezer dagen bezoek op ons bureau van de heer A. Sohenk, wonende op het Noord F 97 te Schagen. De voorouders van de heer Schenk w oonden voorheen In de Wieringerwaard aan de Lotweg nabij Oudesluis en de heer Schenk vertilde ons, dat deze voor ouders nog al wat te stellen hadden gehad met da Engelsen en Russen, die de koelen en paarden uit het land wilden weghalen. De over overgrootvader van de heer Schenk was echter ook niet mis en wist dit ten slotte toch nog te voorkomen. Niet alleen koeien en paarden waren een welkome buit, maar de invallers wa ren ook steeds' op zoek naar geld. Toen ze de boerderij binnenkwamen en daar de tegels zagen op de vloer, be gonnen ze met de kolven van de gewe ren op de tegels te stampen en als het dan hol klonk, moest de tegel worden opgelicht. Er kon immers geld in verbor gen zitten. De zaadhokken werden met bajonetten doorstoken. Er modit eens een* pot met rijksdaalders te voorschijn komen. Het geld was echter reeds lang in veiligheid gebracht. Dat er echter in die spannende dagen wel geld in de grond verborgen is ge weest, is zeker. De beer Schenk had zelf eens een paar zilveren munten ge vonden by het planten van bomen. Zo zullen in deze familie de verhalen in de winteravonden van geslacht op ge slacht verteld zyn. OUDE PAPIEREN De heer Schenk was een dezer dagen eens aan het snuffelen geweest in oude papieren en daaronder trof hü een authentiek handschrift aan betreffende de inval, opgemaakt ten tijde van die voor onze voorouders zo schokkende ge beurtenissen. We laten het relaas hier onverk'ort volgen: Aantekeningen door A Kaan, behelzende enige gebeurtenissen ten tyde van de Engelse en Russische armee in Noord Holland 1799. De 26ste Augustus circa elf uur werd iu de Wieringerwaard alarm geslagen door de tamboer van het tweede en der de bataljon der vijfde halve brigade, wel ke bataljons daarna direct van hier naar de Grote Keten vertrokken, alwaar de Engelse vloot onder order van admiraal Duncan toen naby de wal ten anker lag. Des middags te 4 ure zyn ik, Albert Kaan, Willem Quax en Jacob Waiboer te paard gereden naar het strand bij Abbestee, alwaar het Westelijkste oor logsschip van de voornoemde vloot op een afstand van bijna driekwart mijl ten anker lag, liggende de andere erempt, een klein gedeelte welke nog zeilende waren, zo na wij tellen konden 170 sclie pen, welke allen barkassen of sloepen achteraan hadden. Er zeilden voorts ook vele sloepen van het ene naar het andere schip. Het was ruim zes uur toen wy van het strand naar de Wieringerwaard te ingkeerden. Den 27ste des morgens, te half vier ure, hoorde men alhier een zwaar schot met het kanon, hetwelk kort daarna ge volgd werd door 5 andere schoten en toen schieten, gevolgd met zwaar ge schut en houwitsers, hetwelk tot 6 uur duurde, met grote hevigheid daar onder. Ten half negen ure kwam de bagage van het eerste bataljon der vijfde halve brigade alhier doorrijden, welke gevolgd werd door het tweede bataljon, staande de laatste alhier op de wagens gereed. Ten 9 ure kwam uit de Grote Keten een officier met een wagen om vlees te halen voor de Bataafse troepen. Kort daarna kwamen verscheidene mi litairen van het tweede bataljon aanlo pen, zeggende, dat onze armee in volle vertneatie was en dat de Engelsen sterk avanceerden. Deze tijding bracht in de Wieringer waard grote opschudding teweeg. Ik liet to'en mijn vrouw en kinderen aan boord van Dirk Schipper brengen, welke met rijn schip aan de stjjgor lag, voor de fi^uwe Sluis. Om tien unr kwamen verscheidene wa gens met gekwetsten van het Buitenveld alhier, welke door onze meester Willem Quak werden verbonden. Verscheidene musketkogels die ingedrongen waren, zijn door hem uitgesneden. Alles was de gehele dag in rep en roer en de algemene verlegenheid onbe schryfelyk. De paarden en wagens wer den gerequireerd ten dienst van het land tot het aanvoeren van brood en vlees, Een geleerde van de laboratoria van „Union College" heeft medegedeeld, dat de blinden weldra over twee nieuwe hulp middelen zullen beschikken bij het lezen en het waarnemen van hinderpalen. Het eerste midel is een electronisch potlood ecu apparaat waardoor het overbrengen van klnnken bij het con tact met de lettertekens vergemakke lijkt wordt. De blinde is voorzien van een luisterapparaat, waardoor hy de klanken kan opvangen in een af gespro ken taal, die hü eerst eigen dient te maken. Het tweede middel is een electrisebe lamp, die de witte wandelstok der blin den moet vervangen. Het is een klein apparaat, dat veel gelijkenis heeft met een ronde zaklamp en dat, door het afgeven van klanken, waarschuwt voor hindernissen. alsmede tot het transporteren van de ge kwetsten, hetwelk tot ongeveer 5 uur aanhield. Er was dus ruim twaalf uren in de duinen en op het Buitenveld gevochten en van weerszijde veel bloed vergoten. De navolgende nacht en de 28ste was hier weinig beweging, totdat er 's avonds 7 uren een officier kwam met grena diers met order van de kolonel en chef Kras, om 50 manschappen voorzien met schoppen en graven te reqnireren en wel om zulks militairement te doen en het moest dus snel gebeuren. De 29ste 's morcens vertrok het derde bataljon naar Alkmaar. Ten elf unr kwam m'u'n vrouw en mijne kinderen terug en waren dus ruim drie etmalen ïn angstvolle bekommering in oornoemd schip geweest. Jammer genoeg eindigt het hand schrift plotseling. We vonden het echter merkwaardig genoeg om het in zyn geheel op te nemen en ter kennisse van onze lezer3 te brengen. schrijvende lezers Naar aanleiding van het stukje Proces van v. Z, in Uw blad van S Februari j.L het volgende: 1. Tau Z schrijft, dat tegen de be klaagden in de Moskonse proeessen van voor de oorlog slechts vage algemeen heden en lasterlijke' aantijgingen naar voren gebracht werden Dit is onjuist. Tegen alle beklaagden zyn concrete be schuldigingen uitgebracht: men leze „Het verslag van het proces Moskou t,gcn het TrotzkiZinowjewcentrum" „Het volledige verslag van het proces te tegen het TrotzkiZinowjewcentrum" Sokolnikow" en „De grote samenzwe ring" door Michari Sayei-s en A. E. Ka lm. 2. Van Z. schrijft: „En ziet, deze hel den der Russische revolutie, die niets vreesden, die een leven van vechten achter de rug hadden, deden niets an ders dan bekentenissen afleggen en zichzelf beschuldigen op een wijze, die elk demoratïseh mens met weerzin ver vulde". John Gunther schrijft echter in zijn boek „Europa in de branding": „In het buitenland heeft men de indruk gekregen, dat de beklaagden allen het zelfde verhaaltje vertelden, dat zy ver achtelyk kruiperig deden, .dat zy zich gedroegen als schapen, die naar de slachtbank werden gevoerd. Dit Is niet geheel juist. Zy debatteerden halsstarrig en over het algemeen vertelden zy al leen wat zy gedwongen waren te vertel len". En Joseph E. Davies, Amerikaans am bassadeur bij de SovjetUnie, schrijft op 17 Februari 1937 aan Cordell Huil, toen minister van Buitenlandse zuken van Amerika, over Radek: „hU had enige scherpe schermutselingen met de ProcureurGeneraal en bracht het er lang niet slecht af in deze woorden strijd". 3. Van Z. schryft, dat Emille van der Velde en nog enkele waarnemers gebroken uit Moskou zyn terugkomen. Davies schryft echter in dezelfde brief van 17 Februari 1937: „Ik heb over de ze zaak met veel, zo niet alle, leden van het Corps Diplomatique gepraat en, één uitgezonderd misschien, waren zy alle maal do mening toegedaan, dat het ces duidelijk bewezen had, dat er een samenzwering en een politiek complot hadden bestaan om de regering omver te werpen" Op 11 Maart 1937 schrijft Davies in zyn dagboek: „Een andere diplomaat, de Gezant van...., maakte, gisteren een zeer rake opmerking. Toen we het over het proces thier viorat bedoeld het Radekproces) haJdea zei hy, dat de" beklaagden onge twijfel schuldig waren; dai i ader een, die het proces had bijgewoond het duaro-er eens was; dat de buitenwereH echter, uit de verslagen van de per- indruk had gekregen dat hri hele proces geënsceneerd was; dat hoewel wij wel beter wisten, het helemaal ceen kwaad kon dat de buitenwereld dacht dat het we! het geval was". Deze meningen zyn wel iets anders, dan de suggesties die van Z. geeft. RIE VAX RIJSWIJK NASCHRIFT REDACTIE: ik üatt nooit geuaent, dat xnej. van At en ik nog eens procesje zouden gaan spelen. Een imitatie procesje dan. Imi tatieKravcüenko, lk heb iets geschreven, mej. van lt. haalt getuigen aan en nu rust op my weer de taak om door middel van andere gc-tuigen te bewijzen, nat ik gelijk heb gehad, waarna we een poos kunnen guau debatteren over de getuigen die we wc derzyds hebben aangevoerd. Lt geloof niet dat dit de zaak nader biecgt. Wel zou ik allen die over deze h'&.orie iets meer willen weten, de raad geven het boek van., neen niet van Ktsvchenko en ook niet van Koestier., te gaan lezen, omdat het nu eenmaal in bepaalde kringen ais ecu paal Dove» water staat, dat dezé schryvers er naast zin. Maar leest eens het boekje van Victor Serge. Iemand die in Rusland is geweest Het boekje heet „Van Lenin tot Stallu" Gt zult er veel in kunnen lezen dat mis sc-hien erheluereu.i wërkf. Ge zult misschien de overtuiging kuti nen opdoen, dat de Russische processen niet zo zeer zyn gehouden omdat er een gevaaarlyke samenzwering was ont dekt, maar omdat een groep personen de moed had, er op verschillende manie ren een afwijkende mening op na te honden, om anders te denken dan Stalin Ligt hier eigcnlyk niet het kardinale punt. En ligt hier ook niet het begin van de vraag of de Russische processen monsterachtig of gerechtvaardigd zyn ge weest. Het spüt me het te moeten ztvgen dat mej. van R. me nog niet heeft o.ri- tuigd. Wellicht zal ik het haar ook niet doen. Wat echter niet wegneemt, dut we als normale Nederlanders, met el kaar kunnen debatteren, zonder elkaar te kwetsen. Ik zou nu het stuk van mej. van R. kunnen gaan bestrijden Punt voor punt. Daarna zij my weer. Dat heeft echter geen zin, als we o acte van beschuldiging het reeds niet eens zijn. Want dan stranden we al in de aanvang. v.Z. JEFFERY FARNOL Barnabas is nog niet de charmeur, die handelend weet op te treden. Het meisje, dat hy in het bos redde, wordt dit al spoedig duidelijk. 9) „Ik zie, mijnheer, dat uw wang op gehouden heeft te bloeden, het is bijna over," zei het meisje. „Ik geloof, dat er anderen zijn wier wonden niet zo gauw genezen zu'len en tuvsen ons gezegd en gezwegen, mijnheer, ben ik daar bly blij om!" Met deze woorden, welker betekenis niet vol doende tot Barnabas doordrong (zij doelde op haar belager in het bos), keerde zij zich om en liep zij verder de open ruimte over. En Barnabas zuchtte, keerde zich ook om en liep verder Londenwaarts. Toen de jongedame nog slechts een eindje gelopen had, moest zij over haar schouder terugkijken; dan bleef zij, o, zeker, beschermd door een braam bosje, staan, om hem na te staren, ter wijl hij krachtig en sierlijk verder liep, doch zonder een blik achter zich te werpen. „Wie was hij?" vroeg zij zich af. „Wat was hij? Te oordelen naar zijn kleding kan hij iets tussen een hout vester en een boer zijn!" Arme Barnabas! „Zijn stem was zacht en welluidend en zijn woorden goed gekozen wie was hij? Wat was hij? En hij ging naar Londen, waar hij geen vrienden had. En hij had zijn naam niet ge noemd, en, wat erger was. niet naar de hare gevraagd." Hier fronste de fris se schoonheid haar voorhoofd, want een dergelijke onverschilligheid was iets nieuws voor haar. Maar verder liep de langbenige Barnabas, zich van niets bewust, door zonlicht en scha duw met een veerkrachtige en vrije stap en nog (o, Barnabas!) zonder een blik achter zich te werpen. Toch keek Barnabas op een gegeven ogenblik achterom. Maar het meisje vond hem een aarzelaar en glimlachte slechts. Een kanten zakdoekje hing zij handig aan de doornen van een braamstruik. Toen verdween ze. HOOFDSTUK VII „Warempel", zei Barnabas, plotse ling stilstaand, ,,wat ben ik toch een sufferd! Ik heb helemaal geen buiging voor haar gemaakt zoals in dat boekje staat voorgeschreven!" Daar hij een zo ernstig verzuim wilde herstellen, keer de hij zich plotseling om en liep weer terug, waardoor hij het kanten zakdoek je aan de braamstruik zag wapperen. Hij maakte het kanten zakdoekje voor zichtig los uit de weerspannige doorns en keek rond naar de vroegere eigena- resse. Doch hoe hij ook zoeken mocht, zijn pogingen bleven zonder resultaat. Barnabas zuchtte weer, stak de zakdoek in zijn zak en ging opnieuw op weg. Maar thans moest hij onder het lo pen, of hij wilde of niet, denken aan zijn verlegen stijfheid, toen zij hem be dankt had; hij werd over al zijn leden warm alleen bij de herinnering en bo vendien. hij had vergeten een buiging te maken! Maar dan, wist hij wel ze ker, dat hij buigen kon, zoals een gentleman dat moet? Er waren onge twijfeld zekere regelen dn axioma's voor een buiging, precies als voor de wis kunde verscheidene bewegingen, die in acht moesten worden genomen, waaromtrent Barnabas aan zichzelf be kende niets te weten. Wat was een bui ging? Hij haalde het boekje te voor schijn, sloeg een bepaalde bladzijde op en begon met nieuwe en verhoogde belangstelling de „stijfbenige" heer te bestuderen. Tegenover die heer, dat wil zeggen op de tegenovergestelde blad zijde, las hy deze woorden: DE KUNST OM TE BUIGEN. „Om sierlijk te buigen", babbelde de Iemand van Hoogen Rang in het standaardwerkje, „moeten de voeten in den beginne geplaatst worden als in de eerste positie bij dansen. De linkerhand moet luchtigjes opgeheven en op de borst gelegd- de vingers ele gant uitgespreid gehouden worden. Het hoofd wordt nu voorover gebo gen, waarbij het lichaam de beweging vanuit de heupen volgt, terwijl de rechterhand tegelijkertijd sierlijk in de lucht gewuifd wordt. Het is boven dien noodzakelijk, dat de gelaatstrek ken een zo vriendelijk mogelijke uit drukking aannemen. De diepte der buiging moet geregeld worden naar de rang van hen, die gegroet wor den." Enz. enz. twee bladzijden lang. Barnabas zuchtte en schudde zijn hoofd- „Onder deze omstandigheden is het misschien maar goed, dat ik verge ten heb het te proberen. Ik vermoed, dat ik het er treurig afgebracht zou hebben. „Ik zou wel eens willen weten' zei hij tot zichzelf, „wie zij is ik had haar naam kunnen vragen" Hier zuchtte Barnabas. „Als zy my haar naam gezegd had, had ik haar de mijne moeten zeggen en Barnabas Barty hum! Dat doet niet denken aan grote akkers of adellijke voorva deren. Neen, Barty zal «ooit gaan." Hier begon Barnabas diep te pein zen. „Mortimer klinkt beter, of Mande- ville. Goede namen en toch lijken ze geen van alle gepast. En ik moet een naam hebben, die boven alle twyfel verheven is!" Barnabas liep steeds peinzende verder. Plotseling bleef hij staan. ..De naam van mijn moeder na tuurlijk Beverley. Dat is een uitste kende naam en ik heb er meer recht op dan wie ook. Dus zal het Beverley zyn Barnabas Beverley goed!" Barnabas zette zijn hoed weer op en liep met veerkrachtige stap verder. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1949 | | pagina 3