Hel myslenj iyr postduiven
Mensen zo a's er meer ziin
Soberheid
gewenst
Perspectief voor de vrede
VVonderen d«r ne'imr
We heben reeds eerder een re-
pcrtage gemaakt over postduiven
En we willen u eeriijk bekennen,
dat we door die liefhebberij zo be_
kcord werd, dat we. indien we neg
eens over voldoende tijd en geld
beschikken, we er ook aan begin
nen. Trouwens, we zijn niet de
enigen, die er op gecharmeerd zijn.
Het aantal duivenmelkers neemt
elke maand toe. En de duiven
worden in ons land reeds bij tien-
m'sschlen zelfs wel honderddui
zenden geteld.
We hadden het genoegen om een
van de Paasdagen bij een duiven-
liefhebber door te brengen. En na.
tuurlijk kwam het gesprek op de
postduiven. Trouwens er moesten
er nog weer een pear b'nnenko-
men. die naar Gouda waren ge
zonden
Postduiven zijn wmdere dieren
en duivenh ouders zijn wondere
mensen. Tenminste in de onen van
uw verslaggever. Want tencijl er
voor hem geen verschil merkbaar
was, kende de duivenh ouder alle
duiven uit elkaar. Terwijl ze nog
in de lucht vlogen op een flinke
hoogte en ik geen anderscheid kan
bemerken, zag mijn vriend, dat
ó'e duit van die of die k--am of
dit of dat euenaardigheidje had
Natuurlijk kwamen ze zo tussen
de overge vreugden van een goed
geslaagde Paasgastdag in te spre
ken over de duiven en het myste
rie. hoe ze hun woonstee terug
kunnen vinden.
Het zit hem niet in het
Hoorden
Want dit is inderdaad een my
sterie. De duiven worden in man
den gepakt, honderden kilometers
thuis zün. Hoe ze het vinden? Och
daar break je je nu telkens je
hr~fd ov~. Wat is er toch voor
geheimzinnigs met deze dieren?
H°e kemt. het b.v. dat een d^f. d<e
h~el uit Frankrijk komt en hier in
de buurt moet wezen, plotseling
z"*» vlucM etaakt pn bij mij neer.
strijkt, terwijl zijn baas twee minu->
ten verder woont. En zijn baas kan
hem helen, het geeft niet. de duif
keert naar mijn koppel terug, zo
dra hij los is.
Ik heb eens twee volkomen on
geoefende duiven meegegeven
naar Sal?burg. De beesten hadden
non nooit eerder aan een vlucht
deelgenomen. Ja, ik weet wel, dat
het eigenlijk onverantwoord is,
m«ar de* is nou de duivensport, je
wilt weten wat duiven kunnen
■presteren, je bent steeds maar
nieuw sni°rig, dus ik gaf twee jon
ge duiven mee.
Ik wachtte in spanning af. wan.
neer ze t°mg zouden komen. Wel
nu. de een arriveerde na veertien,
dé andere na zeventien daeen"
Dat is nu het wonder van de
postduiven naast tal van andere
mysteries Hoe vinden deze dieren
de weg terug? Door welk wonder
Hik instinct worden ze geleid? We
zullen het waarschijnlijk nooit
Een postduif, een beetje
schuchter in zijn hoekje weg
gekropen voor de lens van on
ze fotograaf. Maar die schuch
terheid is verdwenen als zij met
tientallen anderen hoog in de
lucht in ongekende vaart naar
huis vliegt, soms duizend meter
per minuuti
weggezonden, losgelaten en het
merendeel vindt zijn plaats weer
terug Dit is heel iets anders 1*n
de vogeltrek. Onze trekvogels gaan
regelmatig twee keer in het jaar
een grote reis ondernemen. Maar
het staat vrijwel vast. dat aan de
kop van iedere trek een paar oude
vogels gaan, die de trek meer dan
eenmaal hebben meegemaakt en
die daardoor verschillende her
kenningspunten weten te vinden.
Bovendien vliegen deze trekkers
veelal op aanzienlijke hoogte,
waardoor ze verschillende punten
eerder in het oog krijgen. B.v. onze
eilanden. Onze rivieren. Onze duin
kant.
Bij postduiven komt het echter
veel voor. dat de duiven niet op
grote hooge vliegen, maar dicht
langs de grond scheren. Van het
herkennen van een weg is dan dus
geen sprake. Te meer niet, omdat
ze die weg nimmer gegaan zijn.
..Men heeft ons wel eens verteld"
zo waagden we ons op glad ijs. dat
de postduiven steeds ln Noordelij
ke richting vlieeen.Zou daar wel
licht een verklaring in te vinden
lijn?"
weten, want de duiven kunnen het
niet vertellen en wij kunnen er
slechts naar gissen. Maar dat staat
voor ons na dit onderhoud wel
vast, ze komen terug, onverschil
lig in welke richting ze moeten
vliegen.
Is het misschien de liefde? Er
zijn sommige dulvenhouders, die
een dag voor de vlucht het man
netje een beetje verliefd maken
met een wijfje. De snelheid schijnt
er door te worden opgevoerd. Dat
is ten slotte nog verklaarbaar en
zal sommige mensen niet helemaal
onwaarschijnlijk in de oren klin
ken. Maar dit licht de sluier niet
op. Zijn er misschien onder onze
lezers d'e een verklaring kunren
geven? Die een antwoord weten
on de vaag: Hoe vindt de duif
zijn woning terug op zulk een on
gelofelijke afstanden?
„Droge hokken", zegt mijn
vriend de dvlvenhouder.
Die geven snelle vliegers,
weet je en de wedstrijdsport
is tenslotte de clou van de
duivenhouderij."
Onze vriend lachte. ..Een sprook-
pe". verklaarde hij. Ik heb meer
dere malen postduiven meegege
ven naar de Noordelijke punt van
Noord-Holland. Qm dan terug te
komen ln Hilversum, moeten ze
naar het Zuiden vliegen. Ze ko
men promt terug. En in een heel
korte tijd. Terwijl ik ze nu in het
Zuiden heb zitten in Gouda en ze
uren wegblijven. Neen. ze komen
uit elke richting terug.
Iets buitengewoons
We zaten in het heerlijke Paas-
sonnetje en keken naar het lief
desspel der duiven, terwijl we ons
zelf laafden aan een voortreffelij
ke sigaar. (Voor een gewone jour
nalist niet te betalen!).
,.Ja, deze duiven zijn er. nu voor
het eerst op uit. Ze hebben nog
geen vlucht van betekenis gemaakt
en dat Is te merken ook, want het
duurt verscheidene uren voor ze
Sowjet-vliegenier
vestigt record
Luitenant-generaal Mikhail Gro.
mof, de eerste persoon, die de ti
tel ..held van de SowJet-Unie" ont
ving. heeft een wereldrecord ge-
vestigt door een vlucht van 10.000
kilometer van Moskou naar Cali-
fornië te maken.
Grcmof verklaarde te geloven,
dat zün vlucht zou bijdragen tot
de vriendschap tussen de Ameri
kanen en Russen. Gromof zeide
dat de „vijanden van de mensheid
en van de cultuur" nu trachtten
onenigheid tussen de volken van
Amerika en de Sowjet-Unie te
zaaien. „Wij vertrouwen echter,
dat het gewone Amerikaanse volk
geen gevolg zal geven aan provo
caties".
Boef'b°$oret/nq
„DÏNIE N*ï»5MT DE LEIDING"
De bekende schrijfster van
meisjesboeken, die onlangs haar
tachtigste verjaardag vierde
heeft een nieuw ooek geschre
ven, „Dinle neemt de leiding",
dat de A1kmaarse uitgeverij
Kluitman uitgaf.
In een druk doktersgezin met 5
k'eine kinderen soeeit deze aar-
di~e roman. Wanne-*' het hoo'1
des huiz°s. Dr. Ver'*»°t er'ze t"d
naar Indonesië vertrekt en zün
zwever de oraktijk waarneemt,
wordt het groepje kinderen m«n
of meer on zich zei» aangewezen,
zodat de oudste der kinderen de
l°iding ne^-rit en er voor zorat
dat. de anderen niet te veel ruzie
maken Bovendien ver'icht zij zo
doende de taak vnn haar moeder
Al d° gebeurtenissen, die voor
varen türfann de afwezigheid van
:'ader. we-den met veel humor en
nsychoioeieeh inzicht beschreven.
De stijl van deze soh -'ifeter Is zeer
gemakköiük te begrüoen voor het
Jeugdige pub.'ek. mevrouw Kok
h°eft een ihamtarte en dlrecfe
wüze va.i schrijven. Een grote
orestari- v or icmar.d. dia d° 8
kf'sles al achter de rug heeft!
Het o~ panier met een mooie
grote letter gedrukte boek is z°ei
peschikt voor kinderen van 10
14 laar Zij zullen het met olezler
lezen.
1.200.000 DOOSJES
PER DAG.
Het Poolse luclfersmonopo
lie gaat over tót de bouw
van een nieuwe lucifersfa
briek te Blonie. De fabriek
zal in werkmg treden in de
tweede helft van 1952. De
fabriek te Blonie zal de
grootste van dit soort in
Polen zijn; de productie zal
1.200.000 doosjes per dag be_
dragen.
EEN DRAVEND PALElS
De „Ile de France"
hernieuwd
Het grootste Franse passagiersschip,
„He de France", met zijn 45.330 bruto
register ton en 4S.000 P.K., werd op 14
Maart 1926 tewatergelaten. Onlangs
werd hij geheel gemoderniseerd en zal in
Juli a.s. weer opnieuw zee kiezen op de
Ujn Le HavreNey York. De prachtige
stevige romp zal hem in staat stellen
ora lange t\jd deze dienst te kunnen ver
zorgen. De verscliilleude apparaten, mo
toren, enz. zyn allen weer gereviseerd,
verbeterd en de veiligheidsmaatregelen
ervan versterkt.
De 1 395 passagiers in de drie ver
schillende klasseneerste, „cabines' cn
touristenklasse, zullen het meest geraf
f'neerde comfort genieten. De architecf
Expert 1'<t er een zwembad, een „<W?"
de Paris" en een toneelzaal met 35'V
plaatsen, dus nog gro'er dan die van de
„Normandië" in aanbrengen De grote
salons, de rooksalon en de leeszaal ko
men al'en op het promenade dek uit
met uitzicht on zee. Twaalf luxe appnr
tementen met beroemde oude namen, nl»
Comniégne. Saint Germain, Noyon, Sen
lis, Rambouiilet, Versnilles enz. zullen
on zeer originele wijze gedecoreerd wor
den.
H:ervoor ziin <1<\ grootsten onder de
hedendaagse beeldhouwers, schilders en
decoratie kunstenaar» aaneezocht om
mede te werken, zoek» b.v. Dandowski,
Peudrv, Gaumont, Benard, Pongbeon,
Yves Brayer, Mehewt. S;«»art, Leien, De
spierre. Souverhie, Spade enz.
l>e ..Ile de France" heef in ?0 jaar
730 000 passagiers vervoerd Zün we
der-eboorte z»l et'e'K'-e milliarden Frnn
se francs gekost hebben.
Voorjaarsgras kan qevaarlijk
ziin voor melkkoeien
Als de Aprilmaand in het land
is brengen de boeren hun vee van
de stallen naar de welde. Het gras
is dit voorjaar welig gegroeid. zo_
dat er mals voedsel in overvloed is.
Aan die plotselinge overgang van
stal- op grasvoeding, is in somml.
go gevallen echter gevaar verbon
den. Een landbouwer uit Meerkerk,
die zijn koelen in de wel had ge
bracht, vond b.v. 's morgens één
der dieren dood en twee andere
ernstig ziek. De veearts consta
teerde eiwitvergiftiging. Het gra^
bevatte een hoog percentage eiwit
dat de dieren, die aan hooi en dr
gelijk voedsel gewend waren, niet
konden verwerken.
Van de zijde van het Ministerie
van Landbouw, Visserij en Vced
selvoorziening deelde men hierover
mede. dat deze eiwitvergif^ging 't
meest voorkomt bij de beste melk
koeien. Deze nemen ni. door een
grotere melkproductie meer kalk
uit het bloed op dan de minder
goede melkkoeien. Zij hebben daar
door een lager kalkgehalte en zijn
gevoeliger voor de eiwitvergifti
ging. Een afdoend middel in dit
verband zijn kalkinjecties, terwijl
het nuttig is enige tijd hooi als
bijvoeding te geven.
Het Conqres qoochelt
In Amsterdam zal van 17 tot 21
Augustus a.s. het wereldcongres
van goochelaars worden gehouden.
Dit congres wordt georganiseerd
door de Internationale Federatie
van Goochelaars.
Dit congres wordt gepresideerd
doo de heer Vermeyden te Am
sterdam. Reeds nu is het vijwel
zeker, dat goochelaars, illusionis
ten e.d. uit België, Engeland,
Frankrijk, Ver. Staten en Scan
dinavië naar dit congres zullen
komen.
Tussen de wie'en
TERWIJL ze In de coupé stapte,
was direct te merken, dat ze geen
vrede had met de wereld. Haar
nKdepessr'-'n s werden met mon
sterende blikken opgenomen. Zo
ongeveer bekijkt een kolonel een
regiment recruten. die er maar
weinig van terecht brengen. Ook
zij was niet bevredigd door wat ze
zag. Met op elkaar geklemde lip
pen liet ze zich statig neer op de
bank. Op een wratje .dat haar bo
venlip lichtelijk ontsierde, groei,
den twee haartjes. Ik pijnigde
mijn hersens vergeefs met de
vraag, waarom deze dame er
slechts twee en Adamson er drie
had.
Een mederelzigster poogde een
gesprek aan te knopen. Ach arme.
Had ze zich eerst maar om advies
tot mij gewend. Ik had haar met
wiskundige zekerheid kunnen zeg
gen. dat ze bot zou vangen. Der
gelijke dames soreken slechts in
uiterste noodzaak.
Het Is inmiddels vermeldens
waard dat, sedert de binnenkomst
van de wratten-met-haar-dragen
de ijskoningin er ln de coupé stilte
heerste. Vooral, toen de eerste
aanval geen succes had. De stilte
was ijselijk, maar wij verdroegen
haar ijskoud. Ondanks de zonne
stralen die met de Paasdagen ons
land en ons hart hebben verwarmd
Het zonnetje scheen heerlijk ln
de coupé. Oude botten werden er
door verwarmd en tot nieuw leven
gewekt, terwijl Jonge botten dui
delijk sporen vertoonden van zon
nebrand en aanraking met dorre
heidestruiken. Het geheel was ver.
kwikkend. Een liefelijke eenvoud,
welke glimlachjes toverde op ar
geloze gelaten.
In de -coupé naast ons werd over
het weer gesproken. Er was im
mers reden toe met de Paasdagen
en aangezien wij Hollanders men
sen zijn met een meer dan gewone
dosis intellect, verveelt het ons
nooit iets te constateren, dat met
het weer van doen heeft.
Aldus werd in de coupé naast
ons met lof over het weer en de
zon gesproken.
Bij ons was de depressie reeds
zeer goed merkbaar, tot de dame
in kwestie zelf voor een aanzien
lijke stijging der barometerkoers
zorgde, door als eerste woord op
deze prettige Paasmorgen te lan
ceren: „Die vuile rot zon schijnt
me net in mijn gezicht".
De wrat. glom. De haartjes beef
den, de ogen fonkelden. En wij?
Wij monkelden. Onze eerste taxa
tie was niet zo verkeerd geweest.
Kwade kolonel. Weinig mensen
kennis, geen gevoel voor humor,
en helemaal geen zelfkennis.
Tegenover me zit een dame van
moeilijk te bepalen leeftijd. Ze
'kan drie en twintig, maar ook drie
en dertig geweest zijn. Te oorde
len naar de spataderen die op de
benen zonder kousen duidelijk
zichtbaar zijn .neig ik tot een
schatting van drle_ a vijf en der
tig jaar. Naast haar een heer, even
moeilijk vast te stellen. Hij draagt
een lange broek, weshalve zijn
leeftijd zich nog moeilijker laat
schatten. Dit vanwege 't niet kun_
nen constateren of er spataderen
aan- of afwezig zijn. Een voorzich
tige beoordeling geeft ook hem 'n
vijf en dertig. Ze zien er oerdege
lijk uit* Zo stellen we ons een paar
voor, dat zich niet door kleinighe
den laat beïnvloeden. Zulks on-
"'s het gemis van kousen a?*-
de benen van de dame. waarvoor
de textielnood nog steeds verant
woordelijk kan worden gesteld. In
me zelf begin ik ze te Idealiseren.
Natuurlijk afkomstig van het-pla-
teland. En dan uit de boerenstand.
Want hoewel ik zelf niet het voor
recht heb uit deze stand te stam
men. ben ik wel zo zeer doordron.
gen van de bloed en bodemtheo
rie, dat ik voetstoots aanvaard, dat
alle goeds uit het land en alle
slechts uit de stad voortkomt.
Ik zie het stel met welbehagen.
Maar dan plotseling, dreigt mijn
hart stil te staan. De man van
vijf en dertig jaar gedraagt zich
als een iji.gfling IV de eer-te slag
van de molen beet heeft en begint
ln het openbaar handjes te stre
len. En de dame geeft kneepjes
terug. Alsof dat nog niet genoeg
is. eist ze een sigaret. Die haar grif
wordt gegeven. Zij het met on
handige bewegingen. Even later
roken ze allebei. Ze werpen elkaar
onsmakelijke blikken toe. terwijl
het streel, en knijpspelletje zich
ondanks de warmte in de coupé en
de aanwezigheid van ettelijke rei
zigers herhaalt. Mijn aangeboren
vrolijkheid en zin voor humor
hebben het nu van mijn veront
waardiging gewonnen. Wat blik
sem, waarom zouden deze lieden,
die wellicht in hun tweede jeugd
verkeren en hun eerste nog moe
ten beleven, het lied der modernen
niet na-apen?
Opgewonden komen ze binnen.
Blagen van achttien a twintig.
Een zestal, waarvan drie trachtten
manlijk te doen. Ze behoren ech
ter tot het vrouwelijk geslacht. De
andere drie. die proberen vrouwlijk
te doen, zijn daarentegen „man
nen".
Ze praten druk, gebaren nog
drukker en lachen belachelijk.
Een oppervlakkig toeschouwer zou
geloven, dat ze enorme lol heb
ben. In werkelijkheid zijn ze bezig
een kleine comedie op te voeren.
Zij het dan wellicht een tragi-co_
medie. Ze herinneren aan duiven.
Misschien kent u dat spelletje ook
wel. De duivenmannen, die zich zo
opwinden en druk maken en rond
dansen en net doen of ze zo ont
zaglijk belangrijk zijn en de dui
ven vrouwtjes die zich dat laten
welgevallen en er af en toe als
mannen bij staan.
Dan krijg ik het door. Er is er
een bij, die de soeciale aandacht
heeft van de doffers. Pardon, van
de mannen. En ze heeft nog niet
besloten aan wie ze haar gunst
zal verlenen. Wat doen re hun
best. Ze deen alsof ze overal wat
van weten. Een heeft er een foto
toestel en een pijp. Van de pijp
weet hij allicht heel wat. maar wat
valt er nu over een pilp te vertel
len. Van een fototoestel weet hij
niets. En toch beweert hij er een
massa dtnsren over. Tot ik miin
lachen niet meer kan houden. En
hem op zijn enormiteiten opmerk
zaam maak door een licht knip
oogje. Het knipoogje vermag ech
ter zün brutaliteit niet te temtie
ren. Want beroept zich nu zelfs
on mün 1" ^emmiug. Die ik niet
heb kunnen eeven. want toen
moest ik er helaas uit.
Meesjes in Je brievenbus
Voor het vierde achtereen
volgende jaar heeft een
meesjes-apar zijn nest ge
bouwd in de brievenbus van
een bewoond huis in de Bus
ken Huetlaan te Bloemen-
daal. De bewoonster had dit
jaar tijdig een nestkastje
naast de brievenbus gehan_
gen, doch de meesjes vertik-
het om daarin te bouwen.
Ze hielden vol. zelfs nadat
de bewoonster tweemaal de
sprietjes .had verwijderd.
Toen zij toch door bleven
bovicen, heeft zij zich weer
laten vermurwen. Over twee
derde gedeelte van de sleuf
van de brievenbus is nu weer
een papier geplakt, waarop
ie lezen staat, dat een mees-
jesapar beslag heeft gelegd
op de brievenbus en men dus
verzocht ivordt de brieven in
.J
Ged. Staten van Noord Brabant
constateren, dat leden van ge.
meentebesturen te veel gebruik
maken van auto's in gevallen
waarin men wellicht met verlies
van weinig tijd evengoed met een
openbaar vervoermiddel zou kun
nen reizen. Het autogebruik kan
naar hun mening belangrijk wor
den verminderd waardoor de kos
ten weeens dienstreizen zullen da
len. Met klem wordt de uiterste
soberheid aanbevolen.
Een Middel'andse zee
pact?
Volgens de diplomatieke mede
werker van de „Daily Telegraph"
zullen na de besprekingen, die ln
de loop van de volgende maand
tussen de Britse minister van bui
tenlandse zaken Bevin en zijn
Turkse collega Sadak zullen wor
den gevoerd, hetzij door de Britse,
hetzij door de Amerikaanse rege
ring. definitieve voorstellen wor
den gedaan, om tot het sluiten van
een verdedigingsverdrag voor het
Middellandse-zeegebied te komr
Volgens de medewerker zal i»*
bondgenootschapsverdrag een a.
vulling vormen van het Atlan-
pact en van het handvest der V« -
enigde Naties. Er zouden reeds in
leidende besprekingen op hoog_i^
venu züu «Tehor"'en Epri ve'-ievl-
se-zeegebied zou waarschijnUk
door Engeland, de Verenigde S -
ten. Frankrilk. Turkije, Grieken
land en Italië worden getekend.
De mogelijkheid bestaat, dat
Spanje zal worden uitgenodigd
eveneens aan een verdedigingsver.
drag voor het Middellandse-zeege
bied deel te nemen. De diploma
tieke medewerker van de „Daily
Telegraph" schrijft hieromtrent
dat „men te Washington en vooral
in militaire kringen, steeds meer
tot de mening overhelt, dat de stra
teglsche positie van Spanje be
langrijker is dan de vorm van zijn
regering".
Stuurman wist te
ontsnappen
Stuurman De Wijn van de IJ. 5,
wilde de Paasdagen graag bij
vrouw en kinderen in Den Helder
door brengen. En daarom stapte
hij, met toestemming van de kapi
tein, in Lubeck van boord en reed
mee met een vistransport naar de
Nederlandse grens. Uit economi.
sche overwegingen voeren nl. de
Nederlandse logger,s die ln noor
delijke, wateren vissen naar Ne
derland.
De stuurman vergat echter in
Lubeck een z.g. „exit permit" aan
te vragen en werd daardoor aan
de Duits-Nederlandse grens bij
Denekamp door Engelse militairen
aangehouden en in arrest gesteld.
Dit geschiedde 10 April. Van Ne
derlandse zijde werd al het moge.
lijke gedaan cm De Wijn vrij te
krijgen, zonder dat deze pogingen
evenwel resultaat hadden.
Donderdag wist de stuurman uit
zijn gevangenis te ontsnappen en
de Nederlandse grens te bereiken.
Hij zei drie dagen practisch zon
der eten te hebben geleefd. De Ne
derlandse grenscontrole liet hem
passeren, zodat hij nog voor Pasen
bij vrouw en kinderen aankwam.
DE SWAN WORDT VERKO°?rT.
HFFRHUGOWA APD Naar we
vernemen zal de Zwaan (In de
volksmond „de Swan") binnen
kort een nieuwe evenaar krü^en.
Het pand is overg°ga*n in han
den van de heer K. Evers.
OVER DE GRENS
Er schijnt een vredeswindje op te ste
ken. Conferentie in het Waldorf Astoria
hotel, waar tal van geleerden aan deel
nemen. Conferentie te Parijs. Doel,
strekking en werkwijze ongeveer eena
luidend. Geruchten ovet het zenden van
eeu Russische afgezant naar Amerika,
om over vredesvoorstellen te spreken,
enz. enz.
Alleen reeds deze uitdrukking is vol
doende ora aan te tonen, hoe gespannen
de internationale toestand is gewe?s*.
En nog is. Owhwks het opstekende
windje, dat uit Oostelijke richting waait.
De wind die daar vandaan kwam was
in de regel een vrieswind.
De houding vnn de vertegenwoordigers
nit Rusland op verschillende conferen
tie9, zowel in als buiten de organisatie
van de Verenigde Naties was nu juist
niet zo bijzonder meegaand.
In dit kort bestek is het onmogelijk
aan te tonen, wie van heide partyen het
meest heeft gedaan om het werk van
de Verenigde Naties te bemoeileken.
Misschien is het zelfs wel misplaatst om
de schuldvraag in het geding te bren
gen. Het wantrouwen tussen het Oos
ten en het Westen ia wederkerig zo
groot, dat vruchtbare samenwerking
büna onmogelijk lijkt.
Het hanteren van het recht van veto
is echter door Rusland zo veelvuldig
geschied, dat de VN geen- praktisch
werk konden leveren. Uit tal van orga
nisaties van de VN is Rusland wegge
lopen. Het had er geen vertrouwen in.
Zomin als liet vertrouwen had in het
werk vnn de VN. TVii rechte? Ten on
rechte? Kuunen wjj als buitenstaander
dat steeds beoordeleu? Neen immers.
Maar zelfs een volslagen leek op het
gebied van de buitcnlnndse politiek, be
grijpt, dat het werk vnn de VN volsla
gen lnmgelegd wordt, als de deelstaten
niet willen meewerken. In feite is de
organisatie der VN reeds eeti aauflui
tiug geworden, in de zelfde mate als
de Volkenbond het was. Gelukkig is er
nog geen definitieve breuk en zijn er
nog geen '4 iden uitgelopen, maar de
«temming is in mineur.
Vertrouwen in de VN heeft b\ina
niemand meer. Het tot stand komen van
het Atlantisch pact ia daar het bewijs
van. Indien de VN goed hadden gefutic
tionneerd, indien goed werken niet re
gelnwtig onmogelijk werd gemaakt, door
het misbruik van het reeht van veto, zou
dit pact niet nodig z\jn geweest.
Het moet voor Rusland ongetwijfeld
een grote teleurstelling zy'n geweest,
dat dit Atlantisch pact tot stand kwam
hoewel te verwachten was, dat er iets
ging gebeuren. Heeft Rusland teveel ver
trouwd op de kracht van het isolatio
rüsme in Amerika? Of heeft het ge
meend dat de weerstand in de landen
vnn West Europa onder invloed van de
communistische partijen groot genoeg
zou zijn om de totstandkoming van het
te verhinder? Het heeft zich in ieder
geval vergist. Het Atlantisch pact is be
houdens ratificatie in onderscheidene
parlementen een feit. Er is een nietiwe
maehtformatie tot stand gekomen^ De
een zegt dat het een bedreiging vnn
Rusland is, de nnder dot het een mid
del is om Rusische agressie te voorko
men. We willen ons met die strijdvraag
in dit artikel niet bezighouden. We kun
nen slechts constateren, dat er een
macht gevormd is, die ia de toekomst
van betekenis kan worden en waarmee
Rusland rekening heeft te houden.
Wat heeft nu deze ontwikkeling ia
Europa te maken met het vredeswin'Jje,
dat over de wereld waait? Ogensehünlijk
niets. En toch is er een onverbrekelijk
verband tussen. Rusland heeft er geen
belang bij, dat de VN uit elkaar spria
gen. Het is door de jongste ontwikke
ling der gebeurtenissen voor Rusland
belungrü'k geworden, om verdere blok
vorming te voorkomen. Het heeft in de
VN een te hoog spel gespeeld en verder
gaan kan alleen maar meer scherven
brengen.
Zou het zo verwonderlijk zijn te ver
onderstellen, dat Rusland in de VN in
de toekomst een minder hoog diploma
tiek spel gaat spelen? Dat het een ver
zoenender houding zal aannemen, doo»
de harde rea'iteit gedwongen?
Bjj een verzoeuender houding pnsv«-n
deze vredesklanken wel. Vooral om Jat
er noch ln Amerika, noch in vele Jan
den van West Europa ook maar enige
nuimo is om oorlog te voeren onder
grote groepen der bevolking en er een
siukL» stroming is die de vrede wd,
zonder over de prijs na te denken.
Wo gt loven niet, dat deze congressen
tot iet behoud van de vrede zullen lȟ
«.r.izo» Niet op deze congressen wo'dt
beslist over oorlog of vrede. Daarover
t.>i-;»!en nelaas nog niet de volken. Ni^t
in Amerika en niet in Rusland. Beslis
s i-»r ti nog of vrede z<jn nog srceda
militaire en economische overwegingen
Het zacht Oostenwindje kan 't vredes
vuurtje tjjdelük een weinig doen oplaai
en, het zal nog wel nie voldoende blij
ken, om het een blijvend vuur te doen
worden.
Een blüvend vuur, een lichtbaken kan
het pas worden, als de machthebber»
van het Oosten en die van het Westen
elkaar willen verstaan. Dat komt echter
niet tot uiting op coiyessgn In Parün
of New York. De plaats daarvoor in
Lake Buccess.