KAPPIE
De sprong des doods
Overvloedig (ruit ook in
Frankrijk
Veel cider dit
jaar
Komt een nieuwe
Wereldkalender
Houtvervoer in de Indonesische
bossen
Het huis aan
de baai
r0>V^*£mUj
Het Huis aan de Baai
fan onz« Parijse correspondent
Frankrijk heeft een fruit
oogst, zoals men dia sedert
évensenheugenls niet gekend heeft,
po vela plaatsen breken de takken
Van de bomen onder het gewicht
Ier vruchten. Millioenen kilogram-
Énen afvalfruit beddeken de Franse
*«dem en niemand op het platte
land denkt er ook maar aan, dit af
val op te rapen. Doch „doordraai
den", zoals men dat in Nederland
£reer doet, wijst men van de hand.
i Het algemene fruitbeeld is In
Frankrijk anders dan in Nederland,
xijn bij ons de boomgaarden keu-
ft* omheind met prikkeldraad of
duider gevaarlijk spul, in grote stro-
ten van Frankrijk kunt ge duizen-
len en duizenden fruitbomen langs
Ie wegen zien staan, rijk beladen
net peren, pruimen en appelen. Zo
ver Uw gezicht reikt, ziet ge
[een boerderij. Toch behoren deze
>omen wel degelijk aan de een of
inder, doch vaak weet de eigenaar
niet eens hoeveel fruitbomen hij
leeft en waar de bomenrij van zijn
raurman begint. Een Nederlandse
>oer in Champignelles (departe-
ment Yonne) deelde ons mede nog
limmer zijn fruitbomen te hebben
[eteld. Toch boert hij al vier jaar.
iij schatte ongeveer 700 appelbo
nen te bezitten. Helaas wordt er
De nieuwe bokken-
verordening
Het is thans aan een ieder in
Noordholland verboden een bok te
houden, waarvoor geen certificaat
van goedkeuring door de Provin
ciale Bond van Geitenfokkersver-
enigingen is afgegeven. Niemand,
ook dus geen particulier, die geen
lid is van een geitenfokkersver-
eniging, mag een niet-geregistreer-
de bok in zijn bezit hebben. Wan
neer een zg. wilde bok wordt
aangetroffen, wordt procesverbaal
opgemaakt en kan inbeslagneming
Volgen.
Deze maatregel lijkt wel hard,
maar men moet bedenken, dat de
veredeling van het geitenras fi
nancieel wordt gesteund door Rijk
on Provincie. Deze steun zou geen
gin hebben als iedere contróle ont
breekt. Het gaat er om de melk
productie van de geit zo hoog
mogelijk op te voeren en dat kan
alleen als de afstamming steeds
bekend is.
weinig aandacht besteed aan dil
„fruit langs de weg": de bomen
worden zelden vakkundig behan
deld en aan selectie wordt al even
min veel gedaan. Anders is het na
tuurlijk bij de fruitkwekers, die wel
degelijk hun domein hebben afge
paald en vaak alle zorg besteden
aan hun bomen.
Cider, cider,
cider
Vijf en negentig procent van de
Franse appelen komt nimmer vooi
export in aanmerking, doch niette
min hoort men hier niet van „door
draaien". Immers, men maakt ei
cider (appelsap) van. Vele boeren
hebben hun eigen ciderpers, waar
in de appelen worden fijn geperst
en gemoest. De pure cider verdunl
men met wat water (soms onder
gaat hij ook nog andere behande
lingen) enhet eindproduct ii
gereed. 500 kg appelen leveren on
geveer 500 liter cider en 500 lltei
cider brengt minstens 10.000 frs. op
of, m.a.w„ het onverkoopbare fruil
wordt desalniettemin vla een ach*
terdeurtje toch verkocht en wel te
gen een prijs» die heel wat hogei
ligt dan in Nederland. Volgens hel
touristensprookj e drinkt de Franse
arbeider iedere dag minstens een
liter wijn. In feite is wijn, ook al
kost die hier slecfhts 60 ct. per li-
ter, yoor een arbeider evenmin
iedere dag te betalen als voor dl
gemiddelde Nederlander. Cider is
goedkoper. Vandaar dat het tegen
woordig cider is, wat de klok slaat
De cider wordt geleverd in duizend
smaken. Vele streken hebben hun
eigen cider-specialiteit.
Eenvoudiger dar
soep koken
Cider maken is eenvoudig» dan
soep koken. Men kan de kunst ia
een half uur „afkijken". De appara-
tuur is goedkoper dan een tweede
hands wasmachine, zodat men in
feite in Nederland evengoed cidei
zou kunnen maken. Het zou beter
zijn dan -doordraaien".
Maar vindt Nederland afzet voor
zijn cider? In Frankrijk dejeuneer!
en dineert men met een fles cider.
Er is dus in het binnenland een ge
willige markt voor dit product, ter
wijl bovendien de behoefte van een
boerderij ook al groot is, daar iede
re boerenarbeider recht heeft op
minstens een liter rider per dag.
Vandaar, dat appelen hier altijd
geld opbrengen. Het vinden van
afzetgebied zou in Nederland moei
lijker zijn, doch niettemin is het
idee wellicht enige overpeinzing
waard.
In de najaarsvergadering van
de Verenigde Naties zal men zich
bezig honden met een voorstel van
Panama om een nieuwe wereld
kalender vast te stellen.
Deze nieuwe wereldkalender rang
schikt de Jaarindeling zodanig, dat
een Ideale compositie wordt ge
vormd, die onveranderlijk blijft.
De maanden Januari, April, Juli
en October. de eerste maanden
van het kwartaal dus. zullen 32
dagen tellen, alle overige maan
den 30 dagen.
Elk kwartaal krijgt dus 31 dg.
De 31ste December wordt een bis
dag. Deze telt de gewone dag
volgorde niet mee. Hetzelfde is 't
geval met een schrikkeldag. Deze
zal niet meer vallen in Februari,
maar op tweede bisdag, de 31ste
Juni. Deze twee dagen zullen we
relddagen worden genoemd of af
gekort W-dagen. Ze zullen over de
gehele wereld rust_ of feestdagen
zijn.
Het voordeel van deze nieuwe
kalender is, dat de dagen onver
anderlijk zijn. De eerste dag van
het jaar valt steeds op Zondag.
Nationale feestdagen, verjaarda
gen, Kerstmis, zullen steeds op *n
vaste dag vallen. Wie eenmaal op
Zondag larie ls. ls altijd op Zon
dag jarig. Ook Pasen zal steeds
op dezelfde dg vallen.
Deze kalender zou ln werking
treden op 30 December 1950.
gerijmde \ftfijsheid
Dikwijls zegt men: - ik z«l zwijgen
Ik beloof het op mijn woord -
Wat dan meestal hier op
neerkomt:
- Maar natuurlijk zeg lk 't voort! -
Trapf er Iemand op je tenen
Op heft volle voorbalcon.
Veelal denk Je: wat een kaffer.
Maa* je stamelt slechts: pardon!
Een macht ontstaat door het
samengaan van. velen,
Al zitn die velen stuk voor stuk
ook zwak bevonden:
Mef halmen gras, tcft touwen
saamgevlochten.
Wordit zelfs de kolossaalste
olifant gebonden
Wie va® zlchzelve vol is.
Beseft niet d t hij hol ls.
Voor seek're mensen kan het
zwaar zijn.
Om op te houden als ze klaar zijn
Wat God ls In den Hemel.
Dat ls de duivel ln de Hel:
Maar wie op aard' het rijks' ls,
Die ls aldaar het meest ln tel.
Wie zonder noodzaak raast en
tiert,
Alsof de duivel in hem zat.
Voor hem schrikt ledereen terug
Als voor een vuur dat vonken
spat.
Idealiseert U zich wel
1 eens als U circus
of variété bezoekt, dat
de dood bij veie artis-
ten elke keer als zij
optreden om een hoek
je gluurt? U zult mis
schien zeggen: „Och,
maar die mensen zijn
er geroutineerd in,
want zij hebben hun
nummer al zo vele
malen gebracht Ze
weten met anders of
het is goed!". Toch ia
dat niet geheel en al
naar waarheid. Ziet
slechts wat het be
roemde acrobatenduo
„De Clérans" is over
komen.
De „Clérans", als
luchtacrobaten in de
nok van het circus op
hun trapeze werkend,
werden gevormd door
de Fransman Chariie
Girar en zijn partner
Stephane Hegedus. On
geveer twintigduizend
maal zijn zij samen op
getreden om de ver
maarde „Sprong des
doods" te volbrengen
en om en nabij de
twintigduizend maal
wist Chariie Girar op
het juiste moment de
handen van zijn vriend
en collega Stephane te
grijpen, aan het einde
van een voorwaarts gedraaide
sprong. Toen kwam de rampzalige
avond waarop Girar vijf centime
ter te ver zijwaarts sprong, waar
door hij de veilige handen van
zijn gezel miste. Toen, met een
wanhopige draai van zijn gebalan
ceerd lichaam, wist Stephane de
gordel van Chariie te grijpen,
doch hij kon hem onmogelijk hou
den. Zo stortte Chariie negen me
ter loodrecht in de diepte. Na
i
V
«i
Jr1
Tl
y
*3»
1
1,||#
r'Z i
- J&u 4
ln de nok van de circustent ma
ken de artisten hun adembene
mende salto's. Een verschil van
een fractie van een seconde kan
fataal zijn.
twintigduizend geslaagde spron
gen!
Het publiek besefte wat gebeurd
was en het zat als verstard op zijn
plaatsen. Stephane liet zich snel
zakken om even later te knielen;
bü het lichaam van zijn stervende
vriend. Beiden werden spoedig
door het circuspersoneel wegge
voerd, de voorstelling ging door..
RIEN WA.vT.IS
Bijzonder feuilleton
Het doet ons veel genoegen onze
grote schare enthousaste feullle-
tonlezers (essen te kunnen mede
delen. dat wij de vertaal- en pu
blicatierechten hebbe verworven
van Andrew Mackenzie's nieuwste
boek, dat Engeland zo veel op
gang maak:: „Het Huls aan de
Baal."
Deze geschiedenis speelt zich af
aan de kust van Essex in Enge
land. waar eenzaam ln de bossen
verscholen ligt een somber huis.
Scotland Yard moet een hoogst
ernstig probleem oplossen en heeft
het vermoeden, dat ln dit huls de
draden bijeenkomen. Inspecteur
Brannigan, die slechts over gerin
ge aanwijzingen beschikt, roept de
hulp jn van de vroegere Geheime
Dlenstofficier Bob Arlen. Er volgt
dan een reeks van spannende
avonturen, die doen denken aan
de sfeer van de radio-luisterspelen
van Paul Vlaanderen. Nochtans is
..Het Huis aan de Baai" (door ons
gekozen uit meer dan veertig boe
ken) van een geheel eigen genre.
Het optreden van een chantage-
complot ln Londen, niet lang ge
leden, ligt er aar. ten grondslag.
In zekere zin is die door de hoofd
figuur Bob Arlen wordt verteld,
waar gebeurd, hetgeen de waarde
van dit verhaal nog verhoogt.
,Het Huis aan de Baai", dat ook
mannen die nooit feuilletons le
zen! in zijn greep zal krijgen,
heeft een Inleiding van ongeveer
zeven afleveringen, waarin de au
teur de hoofdfiguren introduceert
cn het probleem stelt. De ontwik
keling. daarin is ongemeen boei-,
end en soms adembenemend. Er
zullen lezers (essen) zij, die op 'n
gegeven moment hun nieuwsgierig
heid niet langer kunnen bedwin
gen en naar een boekwinkel willen
stappen om „Het Huis aan de
Baai" te Topen. Dezulken delen wij
mee dat Andrew Mackenzie's boek
dit jaar nog niet in Nederlandse
boekwinkel vo-sehünt
REDACTIE.
KIPPEN HOLDEN OPONKRUID
Uit door Amerikaanse geleerden
en wetenschappelijke onderzoekers
uit Guatamala gezamenlijk ver
richte proeven ls gebleken dat 'n
in Midden •Amerika veel voorko
mende onkruidplant een uitste
kend eiwitrijk kippenvoer levert
Men heef: ontdekt, dat kruid, ln
de volksmond bedelaarskruld ge
noemd 19% eiwit bevat. Als men
dit fijngehakt kippenvoer toe
voegt blijken de resultaten even
goed of beter te zijn dan die welke
met een toevoeging van gehakte
eeuwige klaver verkregen warden
Proeven hebben aangetoond dat
door dit onkruid de groei bevor
derd werd en dat de kuikens snel
volwassen werden.
Men verwacht dat de resultaten
van deze proeven vooral in Zuid
en Midden Amerika een stimule
rende Invloed op het pluimveebe-
drijf zullen hebben. Tevens zou
kunnen blijken, dat deze ontdek
king van zeer grote waarde is om
de behoefte aan eiwitrijk veevoer
te bevredigen in die streken waar
dierlijk eiwit zeer schaars is.
Een wereldstad stroomt
leeg
De massale uittocht van de stede
lingen in het hartje van de zomer
is In Frankrijk een traditioneel
verschijsel, waarover de spoorweg
mensen al lang van te voren na
denken.
Dit Jaar is het echter erger dan
ooit geweest: de treinen waren zo
boordevol, dat er willekeurig
treinen ingelast moesten worden
buien de vaste urea> van de dienst
regeling om, en de toeloop was
dermate groot, dat elke trein di
rect vertrok zodra hij vol was. Dit
is zeker aan het prachtige weer te
danken, maar ook is de lust tot
reizen tot lagen van de bevolking
doorgedrongen, die vroeger geen
vacantie konden nemen of zich
maar met tochtjes In de naaste
omgeving moesten tevredenstellen
Nu echter gaat ledereen naar de
badplaatsen aan de Oceaan of
misschien nog meer naar de Mid
dellandse Zee en ook de Alpen
trekken volle gezinnen uit de ste
den. Het hoogtepunt ln eind Juli
werd bereikt op de Parijse sta
tions met het vertrek van 665.000
reizigers voor een week-end en
dat wil zeggen: méér dan de to
tale bevolking van Rotterdam.
Behalve alle reizigers per trein
zijn er nog fantastisch veel, aie
over de wegen reizen. Wat nu
meer dan ooit gebeurt, nu de
Fransen vrij benzine kunnen ko
pen.
Begin Augustus begon alles weer
normaal te worden en maakte de
versterkte zomerdlens'Tegellng.
dat aan alle wensen van de reizi
gers voldaan kon worden.
DONDERDAG 1 SEPTEMBER,
NA 12 UUR.
Hilversum 1. 301 m 12.00 Zang
recital; 13.00 Nieuws; 13.20 De Ze
venklapper; 14.00 Meisjeskoor;
15.00 Omroeporkest. 16.00 Bijbel
lezing; 17.00 Jeugduitzending; 18
uur Leger des Heils; 19.00 en 20.00
Nieuws; 20.15 Plaatvarla; 2130
Tuinconcert; 22.35 Orgelspel; 23
uur Nieuws.
Hilversum n, 415 m 12.00 Pa
ris vous chante - 13.00 Nieuws;
13.15 The Avrolians; 14.15 Solisten
concert; 15.00 Klimop; 16.00 Een
uur met Goethe; 17.00 Kaleidos-
coop; 18.00 Nieuws; 18.30 Orkest
Maria Zamorra: 19.25 Nieuws;
19.30 Concert; 21.25 Succesnum
mers; 22.20 Pianospel; 23.00 Nws.
Programma III 14.00 Rumba's
15.30 BBC-orkest: 17.00 Batavia:
18.00 Voor de soldaten; 19.30 Ope
raklanken: ?0.00 Verz.progr. 21.20
Casinocor.cert.
Programma IV 12.30 BBC-ork.
13.15 Dansmuziek. 15 00 Serenade
orkest: 16.15 Kwartet; 17.10 Ens.
Joe Heyne; 18.30 Concert-party;
20 30 Verz. progr. 21.30 Orkest Ro-
bert Farnon
VRITTMG 2 SEPTEMBER 1949
VOOR 12 UUR.
Hilversum I, 301 m. 7.00 en 8.00
Nieuws en gr.pl. 10.20 Amusement*
orkest; 11.00 Ziekenultzending.
Hilversum n, 415 m 7.C) er»
8100 Nieuws en gr.pl. 10.45 Kamer
muziek: "SO Orkest Jan Vogel.
Programma III - 10.00 Bioscoop
orgel: 11.00 Zigeunerorkest Ralph
Elman.
Programma IV 9.10 Verz pro
gr. voor de huisvrouw; 11.00 Fes'1
val Edlnburgh.
en het
Apenefland
47. Het geluid kwam steeds dichter bij. Na konden
ze in de verte de takken al zien bewegen. Een aantal
donkere gestalten baanden zich een weg door de
jungle. Het'duurde echter nog even, eer ze de na
derende dieren konden onderscheiden, maar plotse
ling zagen ze, dat het een grote troep mensapen was.
die recht op de boom. die hen tot schuilplaats diende,
afkwam. „Heb ik het niet gezegd", griende de MaaL
„Ons laatste uurtje heeft geslagen! Zal ik toch maar
thuis achter de kachel met mijn#prentbriefkaarten!"
„Jammer niet we moeten hoger de boom in", beval
-Kappie en gaf zelf het voorbeeld. „Ze kunnen ons
nooit gezien hebben en ze zullen dus wel langs ons
heen gaan". „Die verwenste kwaje apen! Kijk. voorop
twee reuzenknapen". steunde Jacobus. Inderdaad lie
pen er twee mensapen voorop, die nog boven
anderen schenen uit te steken. „Dat zijn zeke*
aanvoerders van de troep", fluisterde Kappie. „Kijk
toch eens wat een afgrijselijke gezichten!"
HOOFDSTUK I
Ik geloof, dat Inspecteur Brannigan
me geen groter compliment had kunnen
maken dan door me uit te nodigen hem
te komen helpen. Ik herinner me, dat ik
'dat destijds ook inderdaad zo aanvoelde.
Ik heb me wel eens afgevraagd, waarom
Brannigan juist mij uitkoos om hem ter
zijde te staam Mij, een 41-jarige gedemo
biliseerde majoor, die leed aan de gevol
gen van een lelyke verwonding aan een
ivan xijn benen en die teruggetrokken
leefde in een kleine flat in de buurt van
'Sloan Square. Sinds mijn demobilisatie,
'drie maanden geleden, had ik in deze
rustige Londense wijk op m'n eentje wat
rondgescharreld, me afvragend wat ik
uit zou gaan voeren, nu me een legaat
yan 800 per jaar was nagelaten,
Andrew Mackenzie
waarmee aan mijn niet zeer hoge eisen
ruimschoots werd tegemoet gekomen.
Op de dag, dat Brannigan weer in mijn
leven zou verschijnen, na er gedurende
twee jaar geen rol meer in gespeeld te
hebben, had ik in de namiddag langs de
boekwinkels op Charing Cross Road ge
slenterd. Een gure wind speelde met de
bladeren in St. James Park, waar ik
doorheen wandelde, nadat ik in mijn
club thee had gedronken. Terwijl lk
over de brug liep, die zo'n prachtig ge
zicht op Whitehall geeft, peinsde ik over
de ongewisheid van het leven. Ik had
net in de krant gelezen over de zelf
moord van een man, die ik in Frankrijk
goed gekend had. Hij was daar brigade
commandant geweest. Daarna was hij
naar Engeland teruggeroepen en had
hij in verband met zijn leeftijd bureau
werk gekregen. Hij was r^jk en popu
lair en behoorde tot een aanzienlijke
familie. En nu bleek hij opeens zelf
moord gepleegd te hebben. Dit was al
het derde geval van zelfmoord, dat mij
ter ore was gekomen, sinds ik uit dienst
was. Ik bepeinsde, dat de oorzaak hier
van waarschijnlijk gezocht moest wor
den in de moeilijkheden, die zovele
mensen hadden bij de aanpassing aan
het burgerbestaan. Weinig vermoedde ik
toen van de ware oorzaak!
Na een poosje trachtte ik niet langer
aan deze sombere gebeurtenissen te den
ken en begon ik in de richting van mijn
flat te wandelen, hier en daar even stil
staand bij een winkel, die mijn belang
stelling trok. Mijn been deed me pijn.
Toen ik bij myn flat aankwam, begon
het al te schemeren.
Tot mijn verbazing zag ik dat er licht
uit myn raam straalde. Juffrouw Cllther-
wood, die iedere dag het simpele huis
werk in mijn flat verrichtte, vertrok
altijd na theetijd, omdat ik de gewoonte
had buitenshuis te dineren, terwijl xij op
die manier bijtijds thuis kon zijn om de
avondmaaltijd voor haar echtgenoot
klaar te maken.
Terwijl ik de traj? opkloph vroeg lk
me af, waarom mijn hulshoudster langer
dan anders was gebleven. Als ik toen
geweten had, wié daar op me zat te
wachten met een uitnodiging, om mee
te werken in een groot avontuur, dat me
meer dan eens dichtbij de dood zou
brengen, was ik misschien teruggegaan.
Maar als het lot aan onze deur klopt,
kunnen we niet veel anders doen dan
openen
Toen ik de deur van mijn kamer met
een zwaai opengooide, zag ik dat mijn
gemakkelijkste stoel dicht bij het vuur
was geschoven en dat op een klein ta
feltje een fles whisky stond met daar
naast een siphon sodawater. Hoewel de
stoel er een van het ouderwetse grote
model was, maakte de figuur, die er in
zat, dat deze stoel nauw en klein leek.
Ik kende slechts één man van dergelijke
afmetingen ln mijn kennissenkring.
Brannigan!
Bob Arlen!
Terwijl ik zijn hand drukte, keek ik
hem vol diepe toegenegenheid aan. Bij
de eerste aanblik leek hij mij dezelfde
enorme, zware, ietwat onbehouwen
kerel, die Ik in Frankrijk zo goed had
lejen kennen. A&ar bij nadere beschou
wing zag ik, dat zijn blauwe ogen be
zorgd stonden en dat er een vermoei :.e
trek op zijn gezicht was, die duidehjic
aantoonde, dat hij in lange tijd niet' goed
had geslapen. De volgende opmerking,
die hy maakte, verbaasde my ten zeer
ste.
Kijk, zonder je te laten zien, eens
voor mij uit het raam, Arlen, zei hy.
Zie je iemand in de straat?
Voorzichtig het gordy'n iets opzy
schuivend, keek ik door het raam. De
straat was leeg op een enkele bewoner
van naburige flats na, die zich verwij
derde, terwijl ik naar beneden staarde.
Verder stond er nog een orgeldraaier,
die droefgeestig op zijn instrument de
klanken van „Santa Lucia" voortbracht.
Ik zie niemand anders dan een or
geldraaier, antwoordde ik.
Gelukkig, zei Brannigan, terwijl hl|
zich een sterke whisky-soda klaarmaak
te, die orgeldraaier is een van mijn eigen
mensen. Hij heeft opdracht daar te blij*
ven staan, tot het donker is. Nadien zul
len mannen in uniform on nnopvaU-«de
wyze de wacht overnemo-
(Wordt vervolgd).
