Kin|EKK0E5SI
Ons Sint Nicolaasverhaal
longeren schrijven
Natte wandeling
Snoep en Santo
in speelgoedland
Ons vervolgverhaal
De zeven Kabouters
van Sneeuwwitje
De zeven elfjes stonden voor het
hol van Bruin de Beer. Om hen heen
was de luisternis. Gezamenlijk begon
nen ze te schreeuwen. „Bruin. Brui
kom toch eens gauw. Onze kabouters
zijn zoek. Help ons toch". Maar hoe
ze ook schreeuwden. Bruin sliep over
alles heen. Als ze stil waren, konden
ze hem zelf horen snurken.
Eindelijk trokken ze de stoute schoe
nen aan en drongen door de sneeuw,
tot ze in een groot hol stonden. Het
was er zo donker, dat ze niets kog-
den zien. Maar ze hoorden de beer nu
heel duidelijk en ze roken hem ook.
Je moet rekenen, hij had al enkele we
ken in dat hol geslapen en dat is nooit
erg fris. Gezamenlijk begonnen ze nu
te schreeuwen, dat het er van daver
de en ja. toen hadden ze succes. Eerst
gaf Bruin een onmenselijke geeuw en
toen hoorden ze plotseling een heel
boze stem: „Wat is er aan de hand?
Wie stoort me in mijn winterslaap?"
..Wij zijn het maar", riep vlug het
elfje van Krombeen. ..We zijn zo on
gerust Bruin, want de kabouters zijn
weg".
Meteen was Bruin klaar wakker
„Wat vertel je me daar?", riep hij
verbaasd uit. „De kabouters weg? Heb
ben jullie hen nu al zo geplaagd? Ik
was er eerliik gezegd wel een beetic
bang voor. Ze hadden veel beter alleen
in het bos kunnen blijven".
Dat was natuurlijk heel lelijk van
Bruin om dat te zeggen, want hij zelf
had er zo op aangedrongen, dat de ka
bouters de elfjes uit Elfenstad zouden
gaan halen.
Het u-as nu echter geen tijd om te
kibbelen en te plagen en dus vertel
den de elfjes vlug. wat er aan de hand
was.
Wat keek die Bruin bezorgd. Dat
was lelijk. De kabouters in het bos
verdwaald. AL „Wat voor weer is
het", informeerde hij. Doordat het stik
donker in het hol was, kon hij na
tuurlijk niet zien, dat de elfjes onder
de sneeuw zaten. Anders had hij het
niet behoeven te vragen. Het was hem
vlug genoeg verteld. Eerst toen kwam
Bruin overeind- Hij gaf nog eens een
onmenselijke oaap en strompelde naar
de uitgang. Hij st3k zijn neus buiten
de deur. Het had opgehouden te sneeu
wen en het was iets lichter geword-
Een klein maansikkeltje deed moeite
dor»r de wolken heen te komen, 't
B'goq echter nog harder te waaien en
de sneeuw stoof door het bos. Het
was geweldig koud.
.Laten we eerst maar naar jullie
lansje terug gaart", mopperd? Bruün
„Wat is dat nu voor een stapelzotte
streek, om midden in de nacht er op
tilt te trekken. Die kabouters vinden
we zo nooit".
De elfjes begonnen te jammeren
„Waar zouden ze toch wel ziin Bruin7
Bruin gaf geen antwoord. Want hii
vreesde het ergste Als de kabouters
de hele nacht en nog langer in het
winterse bos moesten zwerven, dan gaf
hii niet veel voor hun leven. Maar
eerst moesten de elfjes naar hun eigen
huis. want anders zouden die ook nop
omkomen. ..K'im op mijn rug", com
mandeerde Bruin.
Tom ze aoed en wel aezeN>n ware"
2eite Bruin er de sokken in. Hij schoof
en ploeterde door de hoge sneeuw,
maa- hii wist precies de wen en een
uurtie later waren ze thuis. Snel werd
d«> kachel hard opoestookt en al spoe
dip was het verfek lekker wanji
K-"vrepots ?lfie haalde een emmertie
honing te vo<prschün. maar Bruin wil
de er niets van hebben. Zolang hi) zo
bre^rod was over het lot van de ka
bouters. kon hii niet. eten Rusteloos
lien hij door de hut. tot het eindpliik
een heet'e dan henon te worden Toen
snoedde hü zirh naar buiten De elf-
ies voloden hem od de voet. Ze zmen
B'uin snuffelen en verdrietig kijken
Tenoevolge van de sneeuw kon hil
h** moor van de kabouters nï?t rui
ken Hü oieq zitten en stootte een iam
merli-'ke srhreeuw uit. waarna een gro
te ui! kwam aanzweven.
1 VAM DIT EN VAM DAT
Oom Rob aniwoordt
L
Mevrouw LammertsmaBakker. Har
telijk dank voor Uw zending postzegel
En wat waren er ontzaglijk veel oude
bij van Willem III. Hoe komt u er aan?
;*a de Waard. Harteli:k
kom in de club Een keurige oplossing.
En nog wel gefeliciteerd inet ie ver
jaardag en met die van je kleine zusje.
Bedankt voor de Postzegels hoor!
loop Schafli g. Weer een nieuweling.
Ook welkom Joop. Goede oplossing was
dat- Maar niet van de middenvoors!
Annie de Boer. Ook niet gelukkig
geweest met de middenvoors.
Cobi en Tjitske Eppinga Bedankt
voor de postzegels hoor! En allemaal
zo prachtig afgeweekt. Jullie zijn ook
zeker nieuwelingen in de club hè? Wel
kom hoor.
Douwe Kroes. Dat was maar weer
een aardig gedichte, Douwe. Je houdt
zeker nog al van gedichten hè? Ik zal
eens zien of ik het kan plaatsen. Maar
deze week niet.
De prijzen zijn ditmaal gewonnen
door Everdina de Waard en Arie van
Alteren.
Tot volgende keer. OOM ROB
Hoe Sint Nicolaas zijn baard kwijt raakte
en weer terug kreeg
Sinterklaas en Zwarte Piet zaten op
een vliegtuig, dat speciaal voor hen
besteld was, op weg van Madrid naar
Holland. Op veler verzoek zouden ze
een bezoek brengen aan ons lage
landje en omdat ze het zo afschuwe
lijk druk hadden, besloten ze met een
vliegtuig te gaan. Toen Sinterklaas en
Zwarte Piet in Madrid op het vlieg
veld waren, was er voor hen nauwe
lijks een plaatsje meer over, zo ont
zettend vol was de machine met ca-
deaux. En op het allerlaatste moment
kwamen er nog wat pakjes bij en toen
was het zo erg. dat ze er niet meer
in konden. Maar Sinterklaas heeft een
hoofd. Geloof dat maar. Dacht je. dat
hij zich daardoor liet terug schrikken7
Geen sprake van.
Piet, zei hij. we gaan met zijn bei-,
den op de staart van het vliegtuig zit
ten.
De piloot had eerst bedenkelijk ge
keken. maar Sinterklaas was niet van
zijn idee af te brengen en daar zaten
ze nu met allebei een parachute om,
achter op het vliegtuig. Eerst hadden
ze het vreselijk angstig gevonden, zo
vlak achter die brullende motoren en
in de bulderende wind. Vooral Zwar
te Piet had het zwaar te verantwoor
den. want de baard van Sinterklaas
waaide en wapperde hem gedurig om
de oren. Dat was niet om uit te hou
den. Stilletjes had Zwarte Piet een
schaar genomen en af en toe knipte hij
lange sliert van de prachtige
baard van de Bisschop.
S;iterklaas had er niets geen erg
Hij had het veel te druk met zich
stevig vast te houden. En Piet knipte
maar door. Hij werd zelfs ondeugend
kr.ipte noq stukken van Sinterklaa*
zijn baard af. toen het niet meer no
dig was. En hij knipte natuurlijk niet
precies gelijk, zodat het een allerellen
digst gezicht was. Tenslotte had Sin
terklaas nog maar een ongelijk sikje
over. Toen durfde Zwarte Piet niet
meer.
Ze waren inmiddels Brussel al ge
passeerd en naderden Amsterdam. In
dc luwte van de stad wilde Sinter
klaas eens aan zijn baard voelen en
toen ontdekte hij. dat hij nog ma&r'fl
klein stukje over had. Hij schrok zich
een hoedje. Zo erg zelfs, dat hij zich
niet meer goed vasthield en naar be
neden tuimelde. Gelukkig had hij de
teqenwoordiqhéid van geest om aan 't
touwtje van de parachute te trekken
en daar dwarrelde Sinterklaas naar
beneden. Zwarte Piet vond het zo'n
qrappia gezicht, dat hij dacht. ik
spring ook naar beneden. Ik wil ook
wel eens fladderen.
Samen daalden ze neer en kwamen
precies op het Amstelveld t-- ht.
Daar waren een heleboel opgeschoten
jongens en toen ze Sinterklaas naa
wat van dat op zijn gezicht en tegè-
beneden zagen komen, zonder baard,
maa» met een raar afgeknipt sikje,
begonnen ze allemaal fe schreeuwen:
„Sinterklaas. wat hebt u met uw
baard gedaan?"
Dat was waar ook. Toen Sinter
klaas zich uit de touwen van de pa
rachute bevrijd had, keek hij <r*im-
storig naar Zwarte Piet, want hij be
greep -heel goed, dat die hem dat koop
je had geleverd. „Jij nu zelf maar eens
in de zak. bandiet", riep hij verbol-
qen uit. „Hoe moet ik de mensen on
der de ogen komen met zo'n raar stuk
sik. Ik schaam mc dood".
..Genade. Sinterklaas'", huilde Zw~.r
te Plet, die het nu toch ook wel een
beetie erg vond. ,,Ik weet een middel
tje. We nemen een auto en we rijden
naar het dorpje Een Daar woont 'n
Toe" Or*TTt een
'ochie was
Wat is dat een heerlijke tijd hè, die
Sinterklaastijd. Vooral als je nog jong
bent cn tal van geschenken krijyt. Als
je wat ouder wordt, zo als Oom Rob,
dan geef je er niet zo veel meer om.
Dan wordt je te oud en te bezadigd en
dan heb je zo veel aan je hoofd. Maar
dan heb je |e helnneringen aan pret
tige gebeurtenis-en. Of aan avontuur
tjes. Een van die avontuurtjes wil ik
jullie dit maal vertellen.
Het was op een mooie winteravond,
dat Oom Rob, die toen een jaar of der
tien was. met een Oom naar de Lan
gedijk zou gaan. Bussen reden er in
die tijd nog niet en we hadden geen
lust om naar Alkmaar of naar Schagen
te fiet en,- dus wè pingen naar het dorp
van de kool. Naar men ons vertelde
bad je, daar ook Prachtige winkels en
kon je er te kust en te keur inkopen
doen.
Dat was volkomen waar. Maar een
ding was jammer: Noch oom, noch ik
zelf beschikten over veel gel3. Dat was
toen zo en dat is mijn hele leven lang
zo gebleven Het schijnt een ziekte te
zijn. Je meent dat je wat heht, maar
het valt altijd tegen.
Zo ook die avond En het duurde
niet lang. of mijn geld was op. Oom
bad echter nog wel wat- We liepen ge
zellig langs de winkels, keken hier, ke
ken daar. tot plotseling onze aandacht
getrokken werd door een fruitwinkel,
- druiven te koop lanen.
Moet je je voorstellen Tegenwoordig
zie je overal druiven en in elk jaar
.Tetijde Maar toen was dat een wonder
We darhten er qeen ogenblik aan. dat
ze wel eens duur konden zijn. Dat was
natuurlijkdom. Want het is altijd nog
- rrr-
zo geweest, wat zeldzaam is, is, duur.
Wij kregen steeds meer trek in de drui
ven. Eindelijk trokken we de stoute
schoenen aan. We stapten de winkel
binnen. Toen ik binnen stond, viel Igt
me plotseling in, dat ze wel eens heel
duur konden zijn. En dus zweeg Sc
angstvallig. Mijn geld was immers op.
Ik keek Oom aan en Oom keek mij aan
en ik ken aan hem zien. dat hij dacht:
Doe nou toch je mond open.
De man achter de toonbank wachtte
in alle gemoedsrust ?f, wat. er moert
zijn. Eindelijk werd de stilte pijnlijk en
oom bestelde een pond druiven-
Toen ik- de prijs hoorde, had ik moei
te om niet in lachen uit te barsten.
Een gulden en vijf en twintig cent.
Daar moest je in die tijd een hele dag
voor werken.
Het benauwde gezicht van mijn oom.
maakte, dat ik me haast niet kon in
houden. Gelukkig had hij ook gevoel
voor humor. We haa tten ons op straat
Daar konden we vrij uit lachen. We
schaterden gewoon. Elke keer als we
een druif in ons mond staken en de
velletjes uitspuwden, zeiden'' we tegén
elkaar, daar gaan weer een paar centen
De druiven waren heerlijk, maar ze
waren een beetje zuur. Ten minste voor
onze portemonnaie-
Zo zou ik nog tal van herinneringen
kunnen ophalen. Maar ik doe het nog
niet. Ik maak het een beetje kort deze
week. Want jullie moet niet al te veel
te lezen hebben. Jullie moet natuurlijk
ook meedoen, aan de opstelwed.trijd-
Wie vertelt me het leukst over zijp
belevenissen met Sinterklaas? Stel je
voor, dat je verhaal eens in de krant
komt met je naam er onder.
OOM ROB
JJ&SL jsfg*
MOEDER
Moeder, o dierbaar, teder woord;
Oerbegrip van sympathie
En koesterende liefde;
Denkend aan U, voel ik bekoord:
Ergens is nog harmonie,
Rechtvaardigheid en liefde
i de V
I
QMS RAADSELHOEKJE
Daar was deze week liefhebberij voor
hfet raadselhoekje. En ik heb nog nooit
zo veel plezier gehad, toen ik de en
veloppen opende als nu. Want al was
het raadsel over die kraaien heel ge
makkelijk, ik heb nog nooit zo veel
foute oplossingen gehad-
Er waren er, die raadden van vier.
van een. van vijf, want schreef die, hij
schoot een andere kraai dood. En cr
waren natuurlijk ook wel goede oplos
singen.
De goede oplossing is: Er blijft geen
kraai over. Want de andere vier vlo
gen allemaal weg, toen ze hun makker
zagen vallen. De boom was dus leeg.
De tweede oplossing is:
s, Sneek t
lep
Nachtegaal
Teen
Mantel
Arend
Amsterdam
Rotterdam
Tentoonstelling
Ezel
Nicolaas
Als je die letters aan het begin nu van
boven naar beneden leest, krijg je de
naam: SINT MAARTEN.
En de derde was verreweg de moei
lijkste. Er waren maar heel weinig
goede oplossingen. De volgende spelers
hebben als middenvoor in het Neder
lands elftal meegespeeld als jnidvoor:
Lenstra. Roozen^ Wilkes, I^oozenburg.
Appel, Brandcs en Van Roesel.
De prijzen stuür ik deze week aan
de winnaars toe.
Dc opgave voor deze week:
Voor elke leeftijd.
MAAK EENS EEN OPSTEL
OVER SINT NICOLAAS
Er zijn prijzen voor en misschien zet
ik de beste in de krant.
OOM ROB,
POSTBUS 3, SCHAGEN.
kapper, die kan het in orde maken".
In wilde vaart ging het nu naar
Drente. De kapper wilde net zijn win
kel sluiten, toen hij Sinterklaas zag
aankomen. Hij begon te b.-ullen van
het lachen.
„Sinterklaas, wat hebben ze met uw
baard gedaan? Kom maar spoedig bin
nen, dan zal ik u wel helpen".
De kapper deed Sinterklaas een kap
mantel om, smeerde wat van dit en
lijkertijd begon Piet al te schreeuwen:
„Hij groeit al, hij groeit al".
Het was inderdaad zo. In vijf minu
ten tijd was de baard van Sinterklaas
nog eens zo groot bIs eerst. En voor
het middel "uitgewt'lct was, moesten
er twep knopen ingelegd worden. An
ders had de baard op de grond ge
hangen. En als jullie nu soms op Sin
terklaasavond een Sinterklaas ziet, die
twee knopen in zijn baard heeft, dan
kun jullie gerust geloven, vraag het
hem zelf maar. dat hij een poosje bij
de kapper van Een is geweest.
Een gekke geschiedenis
Een jongeman van tachtig jaar, zat
te lezen op een hoek van een ronde
tafel, in een dicht geslagen boek bij
een uitgedoofde kaars. Hij had een
grootmoeder van achttien jaar. die lag
in de wieg en speelde piano op een
paar stopnaalden. De jongeman rende
de trap op naar beneden. Hij hoorde
een band knappen van een leeggelopen
band. Hij keek op zijn fiets hoe laat
het was, en reed oP zijn horloge weg.
Toen kreeg hij 'een bot ing met een
electrische paardentram, die benzine
stond te laden. Toen werd hij naar het
postkantoor gebracht, de dokter onder
zocht hem en zei dat hij lichte horsen
schudding had in zijn linker dijbeen.
Toen hij hersteld was werd hij begraven
Ingezonden door
COR KOOIJ.
Mis gerekend
Aangekleed als jonge heertjes
Kuierde een drietal kevertjes
Naar een weitje bij de stad.
Waar een kraai haar nestje had-
Was die korf daar te vertrouwen?
Om een toren op te bouwen
Kom, de kevertjes durfden best
Eentje was er al bij 't nest.
Hu. 't was werkelijk gevaarlijk!
Sapperloot, daar had je 't waarlijk.
Heel de bijenkorf viel om,
Hoor wat schrikkelijk gebrom!
Au, die stoute bijtjes staken'
't Was om iemand dol te maken
En de kraai die leuke guit,
lachte 't drietal lekker uit.
Ingezonden door
JAN SCHOEN
UIT DE NATUUR
Zullen we er deze keer eens op uit
trekken? Het is wel lelijk weer en het
is overal even nat, maar daar moet jt
je niets van aantrekken. Alles is beter
dan in huis te zitten kniezen en naar
de waterdruppels te kijken, die in da
plassen belletjes veroorzaken.
En het valt buiten immers altijd mee.
Als je in een lekkere warme kamer zit
en je kijkt naar buiten, dan denk ja
soms bij je zelf wat is 't een noodweer
maar als je er eenmaal in bent is het
heus niet zo erg.
Ik wilde jullie deze keer eens mee
nemen naar een laag stukje land. En
het is eigenlijk verbazend jammer, dat
Oom Rob zijn vriendjes niet allemaal
in werkelijkheid kan meenemen. Dan
zou het gezelschap wel een beetje groot
worden. Dus jullie leest het maar in de
krant en ik loop in de regen. Hindert
niet hoor.
Het lage land is een plek, zoals Je
ze in Noord Holland bij bijna elke
plaats wel kunt vinden. Een stuk weiland
dat een beetje laag gelegen is en bij
een regenachtige periode half blank
staat. Dan moet het beginnen te vrie
zen en dan heb je een prachtige gele
genheid om schaats te rijden. Zo ver
is het nu nog niet.
Buiten het dorp zette ik de kraag op.
Het motregende een beetje. Net fijn,
want dan zie je bijna geen mensen oP
de weg en dat is net iets wat we moe
ten hebben. De vogels houden van rust
Zelfs al zijn het zelf soms nog zulke
schreeuwlelijken.
Kijk, daar heb je het al. Kijk eens
wat een vogels! Bij tientallen staan ze
daar. Kievieten ëh meeuwen in verschil
lende soorten. Ken je al die meeuwen
sóórten? De kap of kokmeeuw met zijn
mooie donkere kraag, die elke herfst
weer weggaat om in het voorjaar terug
te komen. De stormmeeuw, de zilver
meeuw, de mantelmeeuw, de drieteen
meeuw, de sterns en wat al niet meer.
Dat is het voordeel van een zachte
Novembcrmaand en geldt natuurlijk ook
voor December. Dan blijven de meeu
wen en vele andere vogels in het bin
nenland. terwijl ze bij vorst de kust en
de wadden afzoeken en ilch bij ons
maar weinig vertonen. Alleen als het
zo hevig wintert, dat ook de Wadden
zee dichtvriest, zie je ze weer komen-
Maar dan is het maar een treurig ge -
zicht. Dan dreigen ze om te komen van
de honger en de wind speelt met ze.
Nu zien ze cr echter ondanks de ge
stadig neerdrenzende motregen prima
uit. Af en toe slaan ze de waterdrup
pels eens weg, maar velen- gaan ernstig
en onverstoorbaar verder met voedsel
zoeken. En daarom heb ik jullie nu
eens meegenomen naar buiten om jullie
te laten zien hoe de neeuwen wormen
zoeken.
Kijk. daar staat er een te trappen,
i: hij daar doet? Heb jullie wel eers
wormen gezocht om te gaan virsen?
Dan weet je, dat je een vork neemt,
die in de grond steekt en zacht heen
en weer schudt. De wormen, die dicht
aan de oppervlakte zitten komen door
die trilling naar boven. Het is alsof
ze bang zijn geworden, dat ze in hun
gangen bedolven zullen worden.
Dat schijnen die meeuwen ook te we
.ten. En door nu zo snel heen en weer
te trappelen brengen ze ook een be
paalde trilling voort en de 'wormen ko
men naar boven- Slim van die meeu
wen hè? Zouden die het van de men
sen of zouden wij het van hen afgeke
ken hebben? Maar ze zijn nog slimmer
Als het erg droog is en de wormen diep
zitten, trappelen de meeuwen niet. Ja,
een enkele keer zie je er een naar een
torretje trappelen, maar bijna nooit
Daarom heb ik jullie meegenomen op
een natte wandeling. Dan kan je zelf
zien. hoe voortreffelijk de meeuwen
wormen kunnen vangen. Kijk, daar heeft
hij er een!
Neef Hany vertelt
Nu, 't liep goed af met Zazou.
Nadat baas Mario hem en zijn armen
en IJzerdraad had opgepakt bleven
Snoep en Santo en de Schaar en Scheef
familie in angstige spanning achter,
maar lang behoefden ze niet te wach
ten. Toen werd de la opnieuw geopend
en legde baas Mario negerpop Zazou
weer bij z'n vriendjes. En Zazou's han
den stonden nu niet langer verkeerd,
want zijn armen waren nu goed aan
z'n lijf gezet.
Toen baas Mario weg was moes*
Zazou natuurlijk haarfijn vertellen hoe
alles was gegaan. Nu, hij vertelde een
vreemd verhaal. Baas Mario had hem
bij de poppenmaker gebracht cn die was
met hem naar een zekere dokter Naai
machine gegaan. En dokter Naaimachine
was vreselijk hard gaan razen op Ijzer
draad. IJzerdraad had plechtig moeten
beloven de armen van Zazou voortaan
goed vast te houden. „En dat doet ie
nu", zei Zazou, en hij liet vol trots z'n
armen zien.
Natuurlijk werden Snoep en Santo
en de Scheer en Schaarfamilie hartelijk
bedankt door Zazou en de bewoners
van de la werden dikke, dikke vrienden
met elkaar. Samen beleefden negerpop
Zazou, Vadertje Schaar met grote ogen
en diens familie, de rasperige majoor
Kwast en de slimme lord Zeepstaaf
nog vele avonturen met hun nieuwe
vriendjes Snoep en Santo.
- En als de kinderen, die dit verhaal
lezen, thuis ook een romm'ella hebben,
moeten ze die maar eens een keer open
doen. Misschien holt een pop, of majoor
Scheermes of korporaal Kwast wel
gauw weg, omdat mensen niet moge*
zien, dat ze leven....
