KAPPIE
Landaanwinning in Friesland
Beschermheer van de agrarische
export
Onmensen voor het gerecht
Abonneert U op dit blad
Het Huis aan de Baai
Hst mofct nu eindelijk maar eens af
gelopen zijn. Al die jubilea van boeren
leenbanken, «tamboeken, instituten en
organisaties, die sinds verleden jaar
zijn gevierd, bedreigen ons op de duur
met een landbouwjubileumcomplex.
Een journalist slaakt zulk een verzuch
Iting omdat hij vreest, dat een zeer
groot deel van zijn lezers eindelijk beu
zal worden van al die jubileumkost,
terwijl het voor hemzelf geen genoegen
Is ongeveer om de twee maanden een
huldigingsartikel te moeten schrijven
ovac een jarige instelling. Maar deze
overdaad moet worden aanvaard, want
het zijn jubilea met ee<n grote maat
schappelijke betekenis.
Stel u voor op welk niveau onze
landbouw, tuinbouw en veeteelt zich
thans zouden bevinden, indien de jaren
tussen 1875 en 1900 niet zo rijk aan
Initiatieven ware geweest.
Inplaats van een der beste agrarisch:
landen tec werld en een der best ge
voede volken te zijn, zou Nederland
uw aandacht gevraagd voor een vijftig
jarige: de Plantenziektekundige Dienst
een der achterlijkste landbouwstaten
zijn geweest en voor zijn voeding voor
een groter deel dan nu van het bui
tenland afhankelijk.
Voor de laatste maal dit jaar zijn
te Wageningon, de „medische centrale
van land en tuinbouw, de bescherm
heer van onze agrarische export en
tevens de vertrouwensman van het bui
tenland. Hij is 29 November in het
goud gezet.
WAT EEN SCHILDLUIS VERMAt.
Wie thans de veelomvatende werk
Zaamheden van deze uitstekend georga
niseerde tn perfect functionnerende
dienst overziet, heeft rijkelijk veel fan
tasie nodig om te veronderstellen, dat
het eigenlijk een schildluis is geweest,
die er de le steen voor heeft gelegd
Dat zit zo: In 1898 stuurde de Neder
landse regering prof dr J. Ritzema Bos
toen directeur van het Phytpatholo
glsch Laboratorium „Willy Commelin
Scholten" te Amsterdam naar Am<
rika. om een studie te maken van de
San José schildluis Deze parasiet is
In staat in de fruitteelt war» ravages
aan te richten, en men was er in de
Verenigde Staten dan ook doodsbe
nauwd voor.
Enige staten van Noord Amerika, die
Zich tegen dit Insect zo goed mogelijk
wensten te beschermen, eisten, dat alle
agrarische producten die zij invoerden,
vrij van dit gevaarlijke diertje zouden
Zijn. Nederland kon zich niet veroorlo
Ven deze eis te negeren, want het ex
porteerde in die dagen flinke hoeveel
heden boomkwekeriigewassen en bloem
bollen naar de Verenigde Staten. In
de grond van de zaak werd onr land
dus voor het alternatief gesteld: of de
staten de zekerheid geven, dat onze
gewassen niet besmet waren met de
schildluis, of onze export verloren zien
gaan.
Willen wij dit laatste vookomen. zo
luidde het advies van prof Ritzema
Bos bij zijn terugkeer, dan zullen wij
(en toen sprak hij een hariewens uit)
een instituut moeten oprirhten, dat be
voegd is onze buitenlandse afnemers
de zekerheid te geven, dat de gewassen
die wij hun v»rkopen. gezond zijn. En
hij vo^de er aan toe: dat instituut
moet tevens onze kwekers tot steun
ziin bij het bestrijden van ziekten en
p'agen.
In deze twee simpele zinnen is d»
fundamentel zaak van de Plantenziek
tenkundiqe Dienst geformuleerd: contro
leren en voorlichten. Controleren of
de agrarische producten die worden ge
-xportee.d, wel gezond zijn: de boeren
ea tuinders voorlichten over de wijze
waarop zij ziekten en insecten in hun
gewassen het bes' kunnen bestrijd-n
Sinds zijn oprichting in 1899 heeft d?
P.D. aan deze opdracht op uiinemendi
wijze voldaan in bet bc-rin natn"
lijk op veel besch.idener schaal dan
thans.
HET WERK GROEIDE
Het verging de PD. gelijk zoveei
belangrijke instellingen: het werk narr
voortdurend in omvang toe. In latec
jaren werd hij ook belast met de oj;
sporing van plantenziekten, schadelijke
dieren en insecten. De propaganda
voor een doelmatige bestrijding er van
werd eveneens zijn taak. Hij kreeg het
toezicht op de uitvoering van wetten
en regelingen (die overigens zeer vaak
op zijn initiatief tót stand zijn gekc
men), die de bestrijding van dergelijke
ziekten en plagen verplicht stellen. In
dit opzicht zijn het grote publiek dc
wetten op de besrijding van de colo
rtdok-ever, de aardappelmoeheid, de as
pergevlieg en de bloembolknziekfeu
wel het best bek-end.
Resultaten? De aardappelwratziekte
is in Nederland geen probleem mee.-,
de coloradokever hebben r.ïj onder de
knie; de aardappelmoeheid krijgt geen
kans om een ramp te worden: de ge
vaarlijke muskusrat zal zeer waarschijn
lijk ten Zuiden van de grote rivieren
een halt kunnen worden toegeroepen,
de San José schildluis is reeds 50 jaren
buiten onze grenzen gehouden. Maar
bovei al: de Plantenziektenkundige
Dienst heeft zich in het buitenland n
naam verworven als vertrouwensman
van de Nedsrkndse agrarische expo-t
Talrijk zijn de buitenlanders, die erken
nen, dat hij op zijn gebied een van de
beste diensten t(et wereld is.
Deze naam heeft hij niet gekregen
door een handige propaganda of fraaie
publicaties, maar doordat het buiten
land uit ervaring heeft geleerd, dat hij
voldoet aan de keiharde eisen, die dat
zelfde buitenland aan hem stelt. Het
is al. een zeer verbreid misverstand on
der onze boeren, tuinders en exporteurs
dat de inderdaad vaak lastige
controle die de PD op de teelten in
het veld en op de exporten in de ha
vens uitoefent, een vinding vaa hem
zelf is.
Het buitenland eist deze controle,
het schrijft zelfs de teksten van de ex
portcertificaen voor. En de P.D. heeft
zich aan deze eiseci te houden, op straf
fe van het vfclies van onze uitvoer,
zou het buitenland ontdekken, dat onze
agrarische producten besmettingsgevaar
voor de eigen gewassen opleverden,;
dan werd de Import onmiddellijk ge.
sf akt. Vandaar dat de PD in de
grond van de zaak de beschermheer;
van onze export is.
K. J. Vdjling.
Uit Vrij Nederland van 3 Dec.
Rijke oom heeft een
benauwde bui
Een van de voorwaarden, waarop aan
Europa Marshallsteun zou worden ver
leend was, dat de goederen voor d<
helft met Amerikaanse schepen zouden
worden vervoerd, ten einde te voorkc
men. dat de Amerikaanse scheepvaart
werkloos zou geraken.
Het blijkt nu echter, dat verschillend?
landen niet aan deze bepalingen hebber,
voldaan en dat ze zoveel mogelijk hun
eigen schepen hebben gebruikt. Et
schijnt nu sprake van te zijn, dat de
betrokken landen aan de Amerikaanse
rederijen schadevergoedingen moeten
betalen, of de verscheepte goederen zelf
zullen moeten betalen. Het zou hiei
gaan om een bedrag vaa 30 millioen
dollars.
EN HET MYSTERIE VAN DE IJSZEE
4. Kappie en de maat verlieten liet
kasteel van Baron Bracsandt, en ze
liepen langs de kade naar de Kraak
toe.
„Ik zie het zorgelijk ln!" zei de
maat. „Dat zal weer een reis wor
den vol narigheden, let op mijn
woorden! IJs, koude en ontbering!
Ik voor mij zou liever naar de oost
kust van Afrika gaan of zo
prettjg varen en geen zorgen!"
„Man. houd op met 1° °">-*tV<cer!"
zei Kappie. „Heb je die bankbiljet
ten dan niet gezien, die we voor de
ze onnozele reis krijgen! We hoe
ven alleen maar te varen en de
Baron vangt de walvissen. Dat be
tekent een reis zonder rorgen
we konden het niet beter treffen!"
Diezelfde middag reeds werden
er allerlei dingen, zoals harp en ka
p 'ïinen, aan boord gebracht, en op
de wal kwamen de mensen kijken
want het ls altijd interessant wan
neer er een schip op de walvisvaart
gaat. Onder hen bevond zich ook
een lange, magere Schot Dit was
te zien aan het rokje, dat hij droeg
„Wanneer vertrekt u?" vroeg de
Schot aan kappie, die aan de ver
schansing stond
„Morgen, denk ik!"
„Ik wou u even spreken," zei de
Schot. „Ik wil zaken met u doen!"
Noa steeds:
Voor her Eijzonder Gerechtshof te
Amst rdara stonden terecht een viertal
Nederlandc-is, die zich niei hoLLen ont
ziea om tijdens de b zettimj^aren
hand en spandiensten voor 'c Dui'strs
en daarbij hun diensten aanboden aan
het voora! :n de hoofdstad zo he.uchte
commando Pieters.
Het wa-en Dulstnhof, Ko^lemii,
b aa der ite! en Van de. Gouw
Dulsterhof ontkende mishandelingen te
hebben gepleegd, maar verschillende
getuigen hebben verklaa-a d? mishan
De mens is rusteloos bezig nieuw terrein
op zijn aartsvijand het water te veroveren
Het is de bedoeling van Rijkswaterstaat om door samenwerking
m-t de waterschappen en particulieren een aansluitend geheel van
landaanwinningawerken langs de Noordkust van Friesland te lcrij
gen en om het werk zo intensief mogelijk aan te pakken. Daar de op
pervlakte cultuurgrond door een steeds grotere behoefte aan bouw
terreinen en vooral ook in Friesland door aanleg van nieuwe
wegen en kanalen steeds kleiner wordt, is er behoefte aan landaan
winningswerken. Het iigt nu in de bedoeling, dat in de toekomst de
Zuidelijke h?lft van de Lauwerzee <over een oppervlakte van onge.
veer 2300 Ha.) en een deel van de Waddenzee b'j Ferwerd (1500
a 2000 Ha.) het eerst voor bedijking in aanmerking zullen komen.
genaamde èle?swijkHolsteinse sy
steem tussen de dammen ontstaan
bezinkvelden van ongeveer 400 bij
400 meter. Binnen c^ze vakken
wordt 'n stelsel van sloten en gr;p
pels gegraven. De dammen orgen
voor rustig water en dé sloten én
de greppels voor toe
en afstroming. Bij laag water val
len de akkers, di° tussen de grep
pels liggen droog en het slib kan
zich zo met de bodem verbinden.
De greppels slibben echter ook
dVh*. da^on woeden ze ~o>-eereld
uitgegraven. De aarde ordt dan op
de akkers gedeponeerd, die daar
door geregeld ho°^r worden.
Binnen de icomt do
«Topd r>r»fovpor R n 1 p»v« r»r«hno<r
soms is b°t voT rr<op»\ som"
ook: no<r wo1 t\ - waar
wo^df, pri r>/>V v*r>tr
dere omstandigheden soelen een
rol. Op de opgehoogde grond ont
Het aanwinningsobject bij de ge
meentg het Bildt. dat loopt van
Zwartehaan tot het Noorderleeg,
is het kleintste, dat thans in bewa
king Is. Het heeft een p-Tvlakte
van ongeveer 100 Ha.
Op deze wijze worde iu de loop
van de jaren aan de Noordkust van
Friesland heel wat vruchtbaar land
gewonnen. Het gaat wel heel lang
zaam. maar de 300 arbeiders, die er
geregeld aan het werk ziin vorde
ren toch iedere dag een eindje.
Van een paar uur na hoog water
tot een paar uur voor hoog water
zijn ze dagelijks in hun hoge laar
zen aan het werk op de wadden,
d'e dan droog liggen.
Ze slaan'dubbele r»en palen in de
grond, doen er rijshout tussen '"«v
ken hun materiaal op pebogen hou
i"en stenen over het slib en graven
dioMgeslibte grennels uit.
Fr wordt gewerkt volgens het zo
staat dan spoedig een planten
groei, welke het aanslibben terde
ge bevordert, en hééft daarim ge
tracht, het proces t- versnellen
door Spartina gras dat uit Zuid
Engeland werd aangevoerd, te oian
ten. maar daarmee heeft men 'n
het Noorden niet veel succes gehad
Toch komt de grond in de bezink
-velden langzaam maar zekei ho
ger te liggen en wanneer en be
paalde hoogte is bereikt, is 'n nieu
jgrt* kwelder ontstaan. Als er dan
m g een kade omheen gelild
kan er weldra worden geweid
De grond is zer vrucht
baar. zod-at de grasgroei er zich uit
'stekend op kan ontwikkelen
Het loopt met deze landaanwin
ning ook og wel eens tegen Bijvoor
beeld bij harde Noordwestelijke
wind. wanneer er in het geheel
niet kan worden gewerkt of wan
neer een ruwe storm veel. waaraan
weken was gewerkt, tn enkele uren
.weer vernietigt. Maar de mensen
van Rijkswaterstaat herstellen de
schade zo snel mogelijk en begin
nen opnieuw. Zo moest men na de
oorlog hier en daar opnieuw met
werk beginnen, dat tijdens de oor
log al flink was gevorderd. >aar
door de bezetting niet kon worden
voltooid.
r>p rtowWft<^ 1q wel vrij
duur en k»n natuurlijk niet direct
rendabel ziin, maar vooral in Fries
land voorziet bil in een zo erote be
boette, dat deze landaanwinning*
werken in d? naaste toekomst met
kracht zullen worden voortgezet.
delingen te hebben gezien. Oader an
dere had hij de gewoonte om met een
brandende sigaar Joodse slachtcdfers
te verbranden.
De onmiddelijke chef van Duïsterhof
Van der Loo» die Inmiddels tot de
doodstraf is veroordeeld werd als ge
tuig? gehoord. Hij verklaarde dat Du is
terhof niet verantwoordelijk kon wor
den gesteld voor verschillende mishan
delingen en moorden, daar hij onder
zijn rechtstreeks commando had ge
staan.
Koelemij en Van der Stel hebben in
1945 bij Brummen acht Nederlanders
la koelen bloede doodgeschoten.
De laatste was reeds in 1940 op 17 ja
rige leeftijd bij de Waffen SS in dienst
gegaan en had gedurende de oorlog
een zeer avontuurlijk en bewogen leven
geleid.
Omtrent dr laatste verdachte. Van
der Gouw, was een rapport uitge
bracht, waarin tot uitdrukking kwam
dat hij een neurasthenisch psychopaath
was.
Een dergelijk stelletje had het toen
om het zeggen. En o wee, indien als
een normaal Nederlander in hun handen
viel.
Aanstaande Zaterdag zal he! requisi
toir gehouden worden.
Speciale vlucht Zuid-
Af rika
Bijzonder poststempel
Op 14 December vertrekt een K.
L.M.-vliegtuig voor een speciale
„Dingaansvlucht" naar Zuid-Afrika.
Verzamelaars kunnen post voor dit
toestel aanbieden, gefrankeerd met
totaal 55 cent port per 5 gram. De
KJL.M, stelt enveloppen met opdruk
beschikbaar.
EEN DURE KRANT.
Het enige nog resterende complete
afschrift van de „Berliner Abendbllaet
ter", die de Duitse dichter Heinrich
von Kleist ia 1810 en 1811 liet ver
schijnen is t? Hamburg voor 2800 mark
verkocht.
DONDERDAG, S DECEMBER
na twaalf uur:
Hilversum I, 301 m 12.00 Franse
chansons 13.00 Nieuws 13.20
Metropole orkest 14,00 Voor de
vrouw 14,30 Zangrecital 15,00
Voor zieken en gezonden 16,00
Kleinkunstprogramma 16,30 Slui
ting 17,30 Jeugduitzending
18.00 Nieuws 18.30 Strijdkrach
ten 19,05 Volksmuziekschool
19.55 Nieuws 20.00 Lichte mu
ziek 20.50 Kamermuziek 21.35
Orgelconcert 22.00 Cabaretpro
gramma 22,30 Orkest Hugo de
Groot 23.00 Nieuws.
Hilversum II. 415 m 12,00 Lunch
concert 13.00 Nieuw. 13.20
Wagnerprogramma 14.00 Prome
nade orkest 14.45 Voor de vrouw
15.45 Bijbellezing 16.30 Slul
ting 17.30 NCRV koor 18.00
Leger des Heils 1830 Jeugduttzen
ding 19.00 en 20.00 Nieuws
19.15 Jeugduitzending 20,05 P*er
avond met rijm waterval 21.00 Fa
miliecompetitle 21.30 Vervolg
Steravond 22.15 Buitenlands
overzicht 22.35 Gramofoonpla
ten 23.00 Nieuws
VRIJDAG. 9 DECEMBER
vóór twaalf uur:
Hilversum I. 301 m 7,00 en 8.30
Nieuws en gramofoonplaten 9.00
Kamerorkest 10.00 Morgenwij
ding 10.30 Voor de zieken
11.15 Planoduo.
Hilversum II. 415 m 7,00 en 8,30
Nieuws en eramofoonolaten 9.00
Voor <te vrouw 9.35 Schoolradio
10.00 Symph. concert 11,00 Zie
ken program ma.
t'ellou>ea blijkt Edith Simpkins
van het leven te hebben beroofd,.
Op zijn beurt wordt hij doodgescho
ten als hij doordringt in de geheime
centrale onder het Huis aan de Baai,
van waaruit alle chantages zijn ge
leld. Nog steeds ls niet bekend wie
de Grote Onbekende is, die alles
dirigeert. Bob Arlen en Judith Tay-
lor, gevangen in de gewelven, zien
geen uitweg.
85)
Ik nam de lantaarn op en hand In
hand volgden we het spoor van bloed,
dat Feliowes achter had gelaten. In een
gewelf, ongeveer een meter of vijftig
van het eind van de lange gang ver
wijderd, vonden we het lichaam van de
man, achter wie we aan liepen, badend
in zijn bloed, liggen. Maar van een weg,
die ons uit dit labyrinth van gewelven
zou leiden, was geen spoor te beken-
n en.
HOOFDSTUK XXII
Judith kreeg een inzinking en begon
te huilen. De spanning was te groot
V' het arme kind. De hoop op uit-
k had haar opgehouden, maar nu
w t anders dan de eindeloze duis-
tc. ,i s van de keldergewelven voor
ons zagen, terwijl de mysterieuze fi-
W 'IPf* ta.
Andrew Mackenzie
guur nog ergens in het vertrek, dat we
zo juist hadden verlaten, aanwezig
moest zijn, was het hopeloze van onze
situatie te veel voor haar en kon ze
zich niet langer goed houden. Terwijl
ze met haar hoofdje op mjjn schouder
uitsnikte streelde ik haar haar en fluis
terde wat troostende woorden. Als het
niet om hiér was geweest, had ik me
zelf misschien ook niet zo gróót kunnen
houden. Maar de gedachte, dat ik nu
verantwoordelijk voor haar was, maak
te me vastbesloten niets ongedaan te
laten, zolang er nog een kans bestoncl
We hadden beiden een razende honger.
Als we niet binnenkort wat te eten
zouden krijgen, zou onze energie zó
verminderen, dat we niet langer po
gingen in het werk zouden kunnen stel
len om een uitweg te vinden.
Lieveling, er redt ons nog één
mogelijkheid, zei ik.
Judith hield op met snikken en hief
haar betraande gezicht naar me op.
Ik ben bereid èlk risico te nemen,
als we maar hier vandaan komen, zei
ze.
De afperser zat op een verborgen
plaats in de betimmerde kamer, omdat
hij verwachtte, dat Feliowes terug zou
keren, legde ik uit. Op dit moment zal
hij waarschijnlijk weggegaan zijn. Als
we in dat vertrek enige tijd zullen
hebben om een onderzoek in te stellen,
ontdekken we misschien de geheime
doorgang, die naar het Huis aan de
Baai moet leiden.
Het is erg riskant, zei Judith aar
zelend.
Maar het betekent een kans. Als
we hier blijven, zijn we ten dode opge
schreven.
Judfth stak haar hand in de mijne.
Als je werkelijk denkt dat er een
kans is, dan ga ik met je mee, ver
klaarde ze.
We vonden de weg terug door de
doodstille gewelven. Ik was voorbereid
op de mogelijkheid, dat de afperser
zou komen kijken naar wat er verder
van Feliowes geworden was, en daarom
bleef Ik telkens stilstaan om scherp
te luisteren.. Maar ik hoorde geen enkel
kei geluid, behalve het voortdurende
gedruppel van water langs de wanden.
We lieten de geheime deur in de
muur open staan, opdat we ons tn ge
val van nood daardoor snel zouden
kunnen terugtrekken. Enige ogenblik
ken later keken we weer door het ge
traliede venster in het vertrek, waar
Feliowes onder handen was genomen.
Hier was niets veranderd, de papieren
lagen nog precies zo verspreid over
de vloer, terwijl de stoel, die Felio
wes omver geworpen had in zijn
vlucht, in precies dezelfde positie was
blijven liggen.
Ik staarde aandachtig naar de ene
hoek van het vertrek, waar ik een
klein rookpluimpje had gezien, nadat
noodlottige schot was gelost, maar het
was op deze afstand niet mogelijk, een
opening in de muur te ontdekken.
Houd Je taal, liefste, erger dan dit
kan niets meer zijn, fluisterle ik.
Judith drukte mijn hand vol vertrou
wen. Ik draaide de grote ouderwetse
sleutel om, welke in het slot van de
zware, massieve deur gtak, en trad het
vertrek binnen.
Instinctief bleef ik even staan wach
ten, of de metalen stem zou beginnen
te spreken, maar er gebeurde niets van
dien aard. Hoewel ik me bewust was,
dat we geen minuut te verliezen had
den, kon ik toch de verleiding om de
schrijfmachine even te proberen, niet
weerstaan. Ik behoefde slechts enkele
woorden te tikken om er zeker van te
zijn, dat dit de machine was, waaroj
de dreigbrieven aan de gechanteerde
mensen werden geschreven.
Een van de middelste laden van het
schrijfbureau bevatte enige boeken met
stijve kaften. Ik keek haastig de blad
zijden door. Hier stonden alle details
van de chantage-procedure in een zorg
vuldig handschrift zjvart op wit neer
geschreven. Aan ieder slachtoffer wa3
een afzonderlijke pagina gewijd. Ver
rassend groot was het aantal vrouwen.
De bedragen, die betaald werden, wa
ren soms ontstellend hoog.
Judith was bezig de brieven door te
kijken, die met touw In bundeltjes ge
bonden waren en nu op de grond ver
spreid lagen. Opeens slaakte ze een
uitroep:
Maar deze brieven moeten door
Arthur's moeder geschreven zijn!
Ik keek ,snel de brieven, die ze mij
overhandigde, door. Het adres aan het
hoofd van het briefpapier was Mount
Street, het woonhuis van de gravin in
de rtad, maaT het papier begon, geel te
worden. De datum was zesentwintig
Jaar geleden! Het waren hartstochtelij
ke, openhartige brieven, vol met uit
latingen van een vrouw, die een man
waanzinnig lief had en haar liefde
woorden tot uitdrukking wilde bren
gen, wanneer de man in kwestie door
omstandigheden van haar weg was.
Toen ze deze brieven schreef, was z«
echter al getrouwd.
Ik had de man, aan wie deze brie
ven gericht waren, gekend. Hy was een
vooraanstaand politicus, die tijdens een
jachtpartij door een ongeluk de dood
vond, even voor het begin van de
wereldoorlog. Ik,was niet.yan plan de
brieven met veel aandacht te lezen,
maar één zinsnede trok mijn aandacht,
terwijl ik de stapel doorkeek:
„Ik zal onder het een of ander
voorwendsel naar mijn zustet moe
ten gaan. Ik zou het niet kunnen
verdragen óns kind te krijgen, ter
wijl hy om me heen is en mij hulde
betuigt voor het ter wereld bren
gen van een zoon als het ten
minste een zoon zal zyn."
Ik onderdrukte de uitroep, die me
onwillekeurig ontsnapte, maar Judith
merkte de veranderde uitdrukking van
mijn gezicht op en zei verschrikt:
Is er iets niet in orde?
—Nee, niets, verzekerde ik haar.
Maar ik besefte heel goed. wat deze
brief kon betekenen. Arthur Carfrew
was de zoon, over wie het in deze
brief ging. Zou hy thans de chanteur
kunnen zijn, die het geheim van zijn
geboorte gebruikte om zijn moeder geld
af te persen? Hij had de brief op de
oorspronkelijke bergplaats natuurlijk
gemakkelijk kunnen bemachtigen. Er
bleef dus over te bewijzen, dat hij ook
de leider van deze gecompliceerde ben
de was.
(Wordt vervolgd) j
