KAPPIE
Onze boeren zijn er best tevreden
HAAR KONINKRIJK
Kijk wat er voor de lens staat
Emigranten in Frankrijk
De Franse collega's kunnen nog heel wat
van de Nederlandse leren
VAN PARIJS af slingert er een boemeltje naar het Zuid-Oosten. Het ver-
1
trekt op het Gare du Lyon, houdt twee uren lang angstvallig de dalen,
kreunt en steunt en zucht en raast. Het stopt een keer of wat langs de
geine, die hier mooier is dan in de Lichtstad en als ge niet al te veel
pech hebt, bent ge om acht uur in Montargis, het Venetië van Frankrijk.
De Loing, die bü Montgoinery'g hoofdkwartier in Fontainebleau zich in de
Seine stort, kronkelt op pootjebad-hoogte door het welvarende dorp en
geeft er dat fraaie, vertrouwelijke karakter aan. De kapper, monsieur Pierre,
scheert lang niet pijnloos maar hü heeft en andere verdienste: hij spreekt
acht-en-veertig woorden Nederlands. Ook Madame in Hotel Terminus kan
al zeggen: „Goedendag' en „Tot ziens". Als ge Nederlandse boeren wilt
gaan bezoeken, verschaft zij u gaarne adressen, zij grijpt de telefoon en
korte ogenblikken later spreekt ge met de Boonstoppels, met Van der Heden,
met Tromp, met Quaak of mot De Nijs. Toch wonen enkele van deze
Nederlanders vijftig kilometer verder, maar van tijd tot tijd komt iedere
Nederlander, die hier in het Yonneal of in het departement Loiret is neer
gestreken in Sens, waar op de wekelijkse markt al evenveel Hollands als
Frans wordt gesproken of In Montargis.
De jongens van Jan de Wit ont
ketenen een grote activiteit in het
Franse land, dat vaak zo verbluffend
schoon is. Maak eens een fietstochtje
van de Ferme du Grand Chemin,
waar sedert twee jaar Van der He
den resideert, naar de oudste Boon
stoppel. oorspronkelijk uit Sliedrecht
komende, beiden thans boeren rond
het rustige dorpje Champignelles.
Eerst peddelt ge door dreven, die
evengoed in Brabant of Drente zot-
kunnen liggen, doch danals ge de
Grand Chemin achter u hebt, begint
het landschap heuvelachtiger te wor
den. Het is een hele „trap" om op de
heuveltjes te komen, doch uw moeite
wordt ruimschoots beloond: fraaie ver
gezichten, weelderige dalen overgoten
door eer gouden zomerzon. Of ga. wat
verrer naar het westen, naar Fonte-
nav aar. de Loing Tromp uit de Beem
Ster eens bezoeken, of in Cherov de
gebroeders De Nijs uit Kruisland.
Telkens weer treffen u twee dingen:
de betoverende schoonheid van het
landschap en. de voorspoed van
d? Nederlandse boeren.
Als ge met dc bus verder gaat laar
Sens moet ge eens een halte eerier
uitslanoen en langs de Yonne wande
len. Het Is de moeite waard.
Het is heel gewoon als ge hier
w ">rdt aangesproken in het Neder
lands. want rond dit dorp wemelt het
van Nederlandse boeren. Ge hebt daar
de Quaaks uit Cadzand (Z.). die' hun
hele familie plus de nodige kennissen
Uit hun provincie geïmporteerd heb
ben met het gevolg, dat de nvmr-
Quaak hi»r nu zo iets is als Janse«
in Nederland. Verder de Van Strlcns
Marten's. Galons envcl.» anderen. En
wat de Quaaks z.ijn rond Som, '.lip
de K:ink'-obergs uit Limburg m bft
departement Aube
UIT ALLE OORDEN!
Maardenkt niet. dat de Neder
landse Immigranten als klitten aan
elkaar hangen In welke departemen
ten ge ook komt. overal wonen Ne
derlanders Daar hebt ge Putters uit
Eysden (L.l, die in het dal van de
Pyreneeën zijn koeien weidt, of See-
vinck uit de Achterhoek, die met
vreugde boert in Montescot, ten noor
den van Toalouse. Timmermans uit
Gilze is onder de rook van Parijs
blijven hangen en resideert thans in
Villeneuve le Comte. Een andere Bra
bantoe familie Dijkmans uit Bladel
bleef nog dichter bij huis en streek
neer op de fraaie Ferme de Bourg
Font - ine in de buurt van Laon (dép.
Al«ne). De Zwartslulzenaar v. d. Berg
«ócht (en vond) zijn geluk in Les Sie
ges en Meurs uit de Achterhoek kroop
ook onder de ruime mantel van de
Quaaks In Saligny.
En zo kunt ge ze vinden, verdeeld
over heel Frankrijk. Hagemeyer uit
Aerdenhout. Abels uit Drente, Bou
man uit Groningen. Hoogterp uit
Friesland, Den Hollander uit Utrecht
B 'O!ider uit Zuidholland, v. Roeseluit
Tilburg, Le Bouille uit Maastricht,
Piet Bosch uit Assendelft, Obdam
uitObdam en al die drie duizend
anderen. Want nu reeds zijn er vijf
honderd boerderijen in het wijde Fran
se land in bezit bij Nederlanders en
tezamen tellen die 3000 bewoners.
Zeker, er zijn er gestruikeld, er zijn
er mislukt. Soms kochten ze waarde
loze grond voor duur geld, soms wa
ren ze niet voldoende boer, soms kon
den ze niet aarden of soms werden
ze bedrogen. Uitgeschud kwamen zij
terug in Nederland.
Maar 90 pCt slaagde grandioos.
Eigenlijk is het een eentonig werk
om de Nederlandse boerderijen te be
zoeken, althans voor een reporter,
want overal hoort ge hetzelfde ver
haal. Wel heeft dat niettemin een
verdienste. Immers, als de Nederland
se boeren in Noord en Zuid, in Oost
en West hetzelfde beweren, zal het
wel juist zijn.
Dat verhaal komt op het volgende
neer. in het begin hebben ze een bar
moeilijke tijd, doch nauwelijks een
jaar in Frankrijk is men al aardig
op weg. Men past zich aan. waar zulks
wenselijk is en men blijft eigen me
thoden en levenswijze toepassen, waar
dit noodzakelijk is. Men boert zeer
voorspoedig. Er zyn milliarders on
der de Nederlanders, die al vele jaren
in Frankrijk zijn, doch ook de na
oorlogse immigranten hebben een zeer
gunstige kaspositie. Belasting, sociale
last en overheidsbemoeiing zijn aan
zienlijk minder dan in het vaderland,
de netto-revenuen belangrijk gunsti
ger. En. dientengevolge wil er nie
mand terug.
EEN REVOLUTIE
Aanvankelijk keken de Franse
boeren raar op toen die Hollanders in
hun midden neerstreken. Die blonde
kerels wisten zeker met hun tijd geen
raad. Stel je voor, die gingen kunst
mest gebruiken, hun weilanden afras
teren, de hagen bijknippen, toegangs
wegen onderhouden, schuren herstel
len en andere productiemethoden toe
passen.
Maar nu de doorsnee Franse boer
jaar in jaar uit heeft geconstateerd,
dat de resultaten der Nederlandse
boeren In het algemeen beter zijn,
dan die van hem. stijgt de bereid
heid om kunstmest te gebruiken. Nog
is er desalniettemin bouwgrond, die
nog nimmer een korrel mest heeft
ontvangen.
Ook dat simpele 6-voltsdraadje ac
cepteert men nu als voordeliger dan
de herder, die men op een niet-afge-
rasterd weiland bij de koeien moet
zetten. Hoewel ook hier de uitzonde
ringen de regel bevestigen, ziet er
niettemin de boerderij van de Nedr
lands boer stukken beter uit dan de
boerderij van de doorsnee Franse
boer. doch het goede voorbeeld
werkt aanstekelijk.
De Franse regering is zich hiervan
wel bewust en vandaar ook. de be
treffende instanties gaarne pogen om
het huidige Immigratieverdrag met
EN DE WONDERLIJKE SCHELP
Nederland te herzien, zodat nog
meer Nederlandse boeren met have
en goed naar Frankrijk kunnen ko
men, terwijl anderzijds ook geen
moeilijkheden in de weg worden ge
legd aan de boerenjongens, die bui
ten het eigenlijk verdrag om pogen
te immigreren.
Vele Nederlandse boeren kampen
nog steeds met een ernstig gebrek
aan goede knechts. Bij voorkeur po
gen zij die uit Nederland te betrek
ken. In "t algemeen kan een knecht
ook zonder dat hij over de nodige
dubbeltjes beschikt na een jaar of
vijf wel voor zich zelf beginnen,
vooral als hij aankomende kinderen
heeft, die wat werk uit de hand kun
nen nemen. De boer immers, is in
vrijwel alle gevallen bereid hem een
lapje grond af te staan, waarop de
knecht naar hartelust boeren en tui
nieren kan. Daarnaast krijgt de
knecht volgens gewoonte van het
land. nu eens een big, dan weer een
kalf. Daarnaast kunnen zij een spaar
duitje bijoen krijgen, door in de
vrije tijd wat hectaren land van de
boer met geeredschap en pootgoed
van de boer te bewerken en de op
brengst samen te delen.
Zo zijn er legio mogelijkheden
Wellicht niet allemaal even eenvou
dig, doch zeker uitvoerbaar voor
hen. die uit het goede hout gesneden
zijn. Maar vakmanschap, taaie wil,
enorme werklust en vooral
spaarzaamheid zijn ook hier geboden,
wil men kans van slagen hebben.
FRANKRIJK TREKT
De emigratie naar Frankrijk heeft
intussen nog vele andere facetten.
Allereerst blijft men dichter bij huis
hetgeen grote voordelen biedt. Daar
naast is het klimaat aantrekkelijker
dan dat van vele gedeelten van Ca
nada ende bedrijfsresultaten
zijn zeker niet slechter. Misschien
wel beter.
Honderden en honderden Nederlan
ders boeren er al in de Franse uit
gestrektheid. merendeels op flinke
grote pachtboerderijen. Een middel
groot gedoetje beslaat hier 100 ha
Ze zitten hier en daar en overal, boe
ken uitstekende eindresultaten en
zien met vertrouwen de naaste toe
komst tegemoet. Velen zijn uiterlijk
verfranst, zonder nochtans de liefde
voor het goede vaderland verloren
te hebben. Hun alpinomuts. hun
Frans vee en hun Franse aperitief
zijn slechts uiterlijkheden. want,
hoeveel ze ook van Frankrijk hel>-'
ben leren houden en welke rijkdom
men de Franse bodem hun ook ge
bracht moge hebben, nog altijd dew
ken en praten ze graag over Holland
En als de wind uit het Noorden
waait, komt de wind uit Holland.
Als er ergens een „nieuwe" neer
strijkt. gaan ze buurten, praten en
kletsen en als er toevallig een Neder
lander op hun erf verzeild raakt kan
hij niet weg zonder op tien plaatsen
de groeten te moeten doen.
Het is goed u zo eens door de Ne
derlandse kolonie in Frankrijk te
later drijven. Op de fiets van Van
der Heden, in de jeeo van Boonstop-
oel of in de Chevrolet van Tromp.
Ge komt altijd weer op een ander
werf waar Nederlands wordt gespro
ken en waar ge honderduit moet ver
lellen over de toestand in Nederland,
over de jongste storm, over de prij
zen, over de vee veredeling, de poli
tirk, minister Lieftinck en duizend
andere dingen. En als ge dan ook
hier weer de stal moet bekijken en
met de boer langs zijn bezittingen
het er vroeger uitzag en nu. dan
wandelt, als hij breeduit vertelt hoe
voelt ge respect in u opkomen voor
dezr kranige kerels, die hier onze
hebben geëffend voor duizenden en
driekleur hebben geplant en de weg
duizenden anderen leeg in Frankrijk
•T boerderijen leeg In Frankrijk.
25. „Mijn hart kapotbreekt!" mom
pelde Signor Rivaldi, terwijl hij de
witte zoutstaaf bekeek. „Ik jou niet
in die zeewater kan gooismijten! Nim
mernooit! Ik jou bewaarschermen! Ik
ander gewoon zeeschelp in doos doen
en ik jou op een ander plaatsplek
leggen! Omruilkeren! Signor Rivaldi
zijn niet domsten! O, neeniet!" Nadat
hij inplaats van de zoutstaaf een ge
wone schelp in de doos had gelegd,
kleedde Signor Rivaldi zich vlug aan,
Daarna pakte hij de doos, en ging er
mee naar de brug. „Tot nu toe is er
nog niets gebeurd!" zei Kappie. „Hebt
u de zoutstaaf al in zee gegooid?"
„Hier in deze doos kist ligt prachtig-
volste zeeschelp van die aarde we
reld!" zei Signor Rivaldi mét een van
leed vertrokken gezicht. „Ik smijt-
gooi die dooskist nu in die waterzee,
en mijn hart kapotbreekt van leed-
verdriet!" „Prachtig" zei Kappie. „t
Lijkt me nu toe. dat ik gedroomd
heb van die visman, maar de maat
beweert bij hoog en bij laag dat hij
hem ook gezien heeft, dus het zal
wel waar zijn!" „Het was geen vis
man!" zei de maat. „Het was een
spook! Maar niemand wil me gelo
ven! Ik weet, dat er ongelukken gaan
gebeuren! Er komt nog grote ellende
en narigheid! Ik voel het aankomen!"
Voor onze amateur fotografen
Hebt u nog ijsfoto's gemaakt? Jam
mer dat we het er niet een keer over
hebben gehad. Want er zijn op 't ijs
foto's te maken van grote schoonheid.
Er komt echter een klein beetje ken
nis bij kijken. Enfin, als u het niet
gedaan hebt, heeft u uw film be
waard. En dan gaan we deze keer
een winteravond nemen, om uw foto
album en uw foto's eens te gaan be
kijken. Dan komen we van zelf te
spreken over een onderwerp, dat we
al een paar keer hebben uitgesteld,
maar dat toch nodig onze aandacht
verdient, vooral, omdat we ons binnen
kort ook aan het vergroten zullen wa
gen. Misschien herinneren de trouwe
lezers van deze rubriek het zich nog
wel: De gulzige lens.
Het is met die lens als met iemand,
die heel veel van lekker eten houdt
Als je zo iemand een heerlijke pud
ding voorhoudt, dan heb je kans, dat
hij de hele pudling neemt. Dat is
jammer van de man, jammer van zijn
tafelgenoten en jammer van de pud
ding zelf.
Precies zo is het met de lens van
uw filmtoestel. Als u een fraai onder
werp ziet om te fotograferen en u
stelt er op in, dan heeft u alleen oog
voor het fraaie onderwerp. De lens
heeft dat ook, maar werpt tevens be
gerigc blikken op alles wat er om
het onderwerp heen is. En alles wordt
met huid en haar opgegeten. Precies
als de gulzigaard. En later heeft u er
de last mee.
DE OORZAAK.
De eigenlijke oorzaak is, dat u op
uw toestel een verkeerde zoeker hebt.
Als u met een «vitglasqsmera werkt,
kunt u precies zien, wat er op de
plaat komt. Maar als u in het kleine
zoekertje kijkt, trekt alleen het hoofd
motief uw aandacht. De rest ziet u
door het te b??ld riet. Beter
gaat het als u een moderne zoeker
heeft, maar die zijn noga1, duur. En
heel goed kunt u zich behelpen met
een raamzoeker. Dan houdt u het toe
stel voor uw oog en wordt het een
kwestie van routine om een goed be
grensd beeld te krijgen.
Als we nu do foto's eens nagaan,
dan u rion. dut er maar heel wei
nig foto's bij zijn, waarop precies
staat wat er op hoort. Een veel te
grote voorgrond met niets er op, een
lelijke groep bomen, de schaduw van
uw eigen. Ja, dat komt ook voor. Dat
heeft u nog al eens. als u in de win
ter, als de zon laag staat, een onder
werp fotografeert, waar de zon op
schijnt
Als we nu eerst eens die landschaps
foto bekijken. Wat *n afschuwelijke
voorgrond. Dat was natuurlijk het gro
te grasveld. Het zag er in de zomer
voor uw 'oog met zo onaardig uit
Maar op de foto is 't een tamelijk
grauwe massa geworden. Uw gulzige
lens heeft precies verorberd, wat u
haar hebt voorgezet. En nu begrijpt u
wel, dat het eigenlijk niet de schuld
van de lens is. Integendeel. Die is er
onschuldig aan. Die eet nu eenmaal
wat ze krijgt. De schuld ligt bij dege
ne, die haar verkeerd voedsel voor
zet. U had er eerder aan moeten den
ken. Toen u de opname maakte, had u
moeten letten op de voorgrond en had
u moeten beseffen, dat u de opname
aners moest maken. Dan kon het niets
worden, voert u mij tegemoet Och
kom. U hebt er immers niet alleen
niets van gemerkt, u hebt er zelfs
niet eens aandacht aan geschonken. U
was volkomen in beslag genomen door
:t aardige landschap, dat zich op een
dertig meter afstand vertoonde.
DE BEGINNELING.
U hebt hier de typische fout van de
beginneling gemaakt. Te vlug, te haas
tig, niet weloverwogen. Als u het land
schap eens van alle kanten had beke
ken, had u ongetwijfeld een paadje
gevonden, dat naar de boerderij leid
de. Of een hek, een schaap. Wat had
dat de voorgrond niet prachtig ge
vuld. En als u dan uw toestel iets ho
ger had gehouden, had u van die las
tige voorgrond niets bemerkt.
Neemt u op de volgende bladzijden
de foto eens van uw zoon. Dat is toch
immers uw zoon? Het doet er trou
wens niet toe. Als herinnering is de
foto u alles waard. Maar kijkt u nu
toch eens naar die vreselijke onrustige
plek op de achtergrond. Dat was niet
nodig geweest Maar hebt terwijl u
de foto nam, niet eens opgemerkt,
dat de achtergrond onrustig was. En
dat kunt u niet meer wegkrijgen ook.
De vlakke voorgrond kunt u wegsnij
den. Het formaat van de foto wordt er
niet fraaier door, maar de onrustige
achtergrond op die kinderfoto blijft.
En des te meer u van de fotografie
leert, des te meer hindert ze u. Denk
er dus wel om, dat de lens alles op
neemt. wat zich in het beeldveld be
vindt.
En nu de maatregelen? Laten we die
maar tot een volgende keer bewaren
Geen olie b(a)ronnen
De Warmenhuizers zyn er maar el
lendig aan toe. Een jaar hebben ze
in blijde verwachting gekeken naar
de mannen van de Bataafse.
Ze zagen de boortoren verrijzen.
Ze leefden mee, toen de eerste bui
zen de grond in werden geslagen.
Ze hoopten vurig dat de olie in de
grond zou blijken te zitten.
Helaas, het is niet zo. Er is nu ge
boord tot een diepte van 1300 m. en
nu is men aangekomen op een dikke
krijtlaag, waaronder het uitgesloten
moet worden geacht, dat er olie aan
wezig is.
Het werk is dus stopgezet en bin
nenkort zal de toren wel weer ver
dwenen zijn. Dan kan Warmenhuizea
weer ln rust verder leven en zien
hoe het zijn bewoners aan een boter
ham helpt.
Het was bijna raak en nu blijkt
het toch nog een poedel te zijn. Jam
mer voor Warmenhuizen.
Jammer voor de gehele streek
DINSDAG 14 FEBRUARI 1950
Hilversum I, 301 m. 7.00 en 8.00
Nws en gr.; 9.00 Voor de vrouw; 9.35
Lichtbaken; 10.00 Voor de kleuters;
10.40 Schoolradio; 11.00 Voor de vr.;
11.30 Pianospel; 12.00 Lunchconcert;
13.00 Nws.; 13.20 Omroeporkest; 14.30
Fluitrecital; 15.00 Schoolradio; 15.30
Dameskoor; 16 00 Voor de zieken;
17.00 Jeugduitzending; 18.00 Amuse-
->*sorkest; 18.30 Strijdkracht»n;
19.00 en 20.00 Nws; 20.12 „Orpheus
en Eurydice", opera van Gluck: 23.00
Nws.; 23.15 Radio-Philharmonisch or
kest.
Hilversum II, 415 m. 7.00 en 8.00
Nws en gr.pl.; 10.15 Arbeidsvitami
nen; 11.00 Voor de vrouw; 11.30 Voor
de zieken; 12.00 Feestelijke zang;
13.00 Nws 13.25 Rhythm Club; 14.00
Voor de vrouw; 14.30 Radio-matinee;
16.30 Jeugduitzending: 17.25 Gaité Pa
risienne; 18 00 Nws.; 18.30 Lezing
RVU; 19.05 Pianorecital; 20.15 Bonte
Dinsdagavondtrein; 21.30 Orgelsnel:
22.00 Harmonetto; 22.30 Cura»e» ->»o-
eramma; 23.00 Nws.; 2315 G-» mz.
Roman naar hef Engels door Ida Boyd
si
Wand* moest aan Arthur schrijven
ln bedekte termen natuurlijk. Ze
moest hem danken en gelukwensen.
En dat deed ze, zodra Fred weg
was. Arthur gooide die brief, toen
hU hem ontving, verachtelijk ln het
vuur. Er was ln hem een doffe wos-
de gegroeid tegen Wanda. Dat zs
hem had durven vragen zoiets te
doen. Het bewustzijn van 't gevaar
dat hij gelopen had en nog liep, werd
•lk uur Yan de dag sterker in hem.
Zowel hü als zü las woord voor
woord de verslagen van 't geval ln
de kranten. De verzonnen beschrij
ving, die mrs. Rodor van de inbreker
bad gegeven, was prachtig. Dat stak
hun snlgszlns een riem ouder het
hart. Maar Wanda wist niet, of Ar-
tuur slch Inderdaad zo vermomd had
of dst de vrouw dit zo slim verzon
nen Pad óm hem te beschermen. Was
•r «en vwd«n voor haar om hem te
beschermen? Wanda had geen gege
vens waaruit zij een mening kon vor
men en.... met Arthur gaan praten.
zou het gevaarlijkste zijn wat z|J
doen kon.
Als Arthur zo slim was geweest om
zich te vermommen als politieman,
dan was alles in orde. Maar als de
vrouw zich tot helpster had opge
worpen en hun veiligheid hing van
haar af, dat wilde «eggen: van haar
welwillendheid van haar humeur of
belangen, dan was alles niet in orde.
Dan was de toestand nog vreselijk
gevaarlijk. Dan was zij overgeleverd
aan de genade van dat slonzige we
zen met het geverfde haar en de kou
de ogen.
Afschuwelijk! morpelde Wanda en
ze voegde er eyen later aan toe: Af
schuwelijk ook voor Arthur I
Ze was opeens vol sentimentaliteit
voor Arthur. HIJ had haar geholpen.
Zo was hU altijd geweest, de lieve
Jongen. Ze d&oht een ogenblik over
de teders kussen, waarmee ze hem ;i
misswk.trn n;v sou danken voor zljni!
rldderiijke daad, doch p'.oia«'!&g:
schoot, de gedachte aan Llnia door
haar hoofd en aan de uitdrukking op
Arthurs gezicht, toen hij Ltnda ge
kust had en alle sentimentaliteit
verdween als sneeuw voor de ton.
Die gedachte aan Linda was ook
verontrustend. Het was bijna niet
aan te nemen, dat Arthur niets aan
Ltnda sou vertellen en Wanda vond
het afschuwelijk, dat Ltnda zou af
weten van wat er met haar gebeurd
was. Maar er kwam een pervers lach
je op haar gezicht bij de gedachte
aan Llnda's ontzetting ale ze verne
men zou, dat haar Arthur wae gaan
Inbreken ter wille van Wanda.
Die gedachte aan Arthur, die ging
Inbreken, amuseerde haar min of
meer. Hü had succes gehad met «ün
eerste Inbraak. Misschien, peinsde *e
was het «ija eerste niet eens.... Ar
thur was al tamelijk laag gezon
kenzo laag misschien, dat hü al
ervaring in inbreken had opgedaan.
Het was inderdaad een mogelijkheid.
Edelmoedigheid was Wanda totaal
taal vreemd. Het kwetite haar self-
respect diep, dat tij slch op een der
gelijke wijze in de modder gewerkt
had en dat juist Arthur Mannars de
man moest *ün, die haar redden
moest met groot gevaar. Zü haatt#
de gedachte, dat ze iiaar veiligheid
nu deukte aan zijn zelfopoffering.
Het wns een behoefte, een noodza
kelijkheid voor haar zielsrust, om
hem van elk mogelijk voetstuk te
trekken, waarop hij te haren behoeve
geklommen was. Het was gemakkelij
ker en prettiger aan hem te denken
als een ervaren dief, dan als min
naar, die vroeger was afgewezen en
ïu zelf afwees.
Zo slaagde ze er in. het weinige
wat ze san geweten bezat, tot rust
te brengen wat Arthur betrof, maar
haar gedachten bleven angstig bezig
met de vrouw met het geverfde haai
en de koude ogen.
Om voortdurend op de hoogte te
blijven van de zaak, moest se haar
contact met Fred levendig houden.
Geen onverschilligheid of verveling
meer, maar tederheid, liefkozingen en
opgewekte gesprekken.
Fred besprak de verdere ontwik
keling der zaak met haar over het
avondblad en legde haar uit, hoe rnr.
France de nieuwe verhoren had ge
leld en hoe hü de zaak weer ver
daagd had precies zoals hü (Fred)
had voorspeld.
De behandeliug was trouwens
maar, nader onderzoek te krijgen. De
politie was met dat onderzoek nog
niet gereed Over de Inbraak was
was even gesproken.
De verdachte was nu echter niet
alleen geïdentificeerd met Denman
Ross, maar men wist, dat zün ware
naam Danllo Rodowsky was. Van de
Inbreker was geen spoor ontdekt, oa
danks de beschrüving die de vrouw
van de verdachte gegeven had. De
echtgenoot van de vrouw, die de po
litie op de verdachte opmerkzaam
had gemaakt en beweerd had, dat hü
haar chanteerde, was ondervraagd en
had moeten mededelen, waar hü de
avond van de Inbraak geweest was.
Büjkbaar verdacht men hem. En
blijkbaar had men ook verdenkingen
tegen de vrouw van Rodowsky. West
Lewls en Ridgeway hadden gecon
stateerd, dat men verscheidene lieden
verdacht en zü vermoedden zelf van
allerlei (dat zeiden ze tenminste te
gen Fred wat zij wisten, hielden
zü voor zich). En voor deze Infor
matie moest Wanda haar prijs in
lachjes en kussen betalen. Waarlijk,
het lot van de bedriegster is hard,
vooral als die bedriegster grillig en
selfzuchtlg en gewetenloos is.
Wanda haatte de wereld en al der-
zelve rs bewoners.
Lenda lunchte de volgende dag bij
Wanda en haar harde, heldere ogen
sloegen het tedere afscheid tussen
Fred en zün vrouw gade, met open-
lüke achterdocht.
Wat voer je nu weer in je schild?
vroeg ze, zodr Fred weg wae, iets
speciaal Idioots?
Waar heb je 't over, vroeg Wan
da geprikkeld.
Dat zul JU wel beter weten dan
ik. Maar je bent altüd een zottin ge
weest en zult het wel blüven ook.
Wanda ging hier niet verder op
in en zü gingen eamen naar de mo-
dishow, waar Wanda de Terbazlng
van haar zuster wekte door de be
scheidenheid van haar inkopen.
Lenda glimlachte verachtelijk.
Na de modeshow haalden ze Lin
da van huis een gelukkige Liuda,
met de warmte van haar zoet geheita
in haar hart. Ze werd meegenomen
'naar een chique tea-room en na af
loop van de tea naar huis gezonden
in een der auto's.
Toen Wanda weer thuis was eu wat
improviseerde op de plauo. terwijl
ze op Freds terugkomst wachtte, ging
de telefoon.
Met wie spreek lk?
Draga Alexandrowua echtge
note van Danilo Rodowsky Wan
neer kan lk u spreken?
Het was de stem van het noodlot.
Wanda's pas hervonden selfzeker-
held viel er door ln stukken.
Wordt vervolgd
