VAN VROUW TOT VROUW
Wat brengen ons de komende {aren?
De mysterieuze Russische
schrijver
w*
Minder belasting hougere rente
Das NOU EEN LEUS nei mom
hart", zoi Kees en hai gaf een klap
op de tafel. Deer hadde verskoiene
strooibiljetjes loid over de verkiezin-
ge bai de Provinciale State. En hai
bad eerst een pepierke lezen over
brood en vrede, maar omdat Kees
pittig z'n brood heb, interesseerde dat
eerste hem niet zo veul. En over vre
de hewwe we de leste kwart eeuw
al zo veul hoord, deer begint ut je
hillegaar van te malen. Eerst hewwe
ze zo verlegen veul sproken over Hit-
Ier, die de vrede wou. Dat was toch
zo'n verlegen beste kirrel en de nazi's
wouwe' ontwapene en Duitsland zou
nooit gien oorlog ontketene en al
zokke flauwe kul meer. Nou, we
benne ut an dè weet kommen.
PRACTISCHE HUISKLEDING
I
V<
JOLGENDE WEEK zal het vijfjaar
gelèden zijn, dat de eerste geallieerde
vliegtuigen boven ons land versche
nen, die nu eens geen dodelijke last
met zich meevoerden, maar die voed
selpakketten afwierpen. Herinnert u
zich nog die Vrijdag, waarop weer 't
geronk van de zware bommenwerpers
tot ons kwam? We gingen telkens
weer naar buiten als we dat hoorden,
omdat hét een machtig gezicht was,
als je die enorme luchtvloten over
zag komen. Maar deze keer was het
anders. Deze keer waren het geen
hoog overvliegende machines, die *n
aanval gingen uitvoeren. Rond Ber
gen draaiden de laagvliegende ma
chines en toen werd het ons duide
lijk, dat we met rasse schreden het
einde van de oorlog naderden. Wat
nu werd uitgeworpen, was voedsel
voor ons volk. Ik herinner me nog
als de dag van gister, dat de tranen
me in de ogen kwamen. We vergeten
doorgaans veel en snel, maar ik ge
loof, dat vooral wij vrouwen toch
wel nimmer die zenuwslopende ho- j
gcrwinter zullen vergeten. Die win
ter, waarin we zelfs op het platte
land moeite hadden om het hoofd bo
ven water te houden. Niet allemaal
Er waren er velen, die zich nog ver
zadigden, elke dag weer. Maar er wa
ren er ook velen, die dag in dag uit
vervuld waren van de zorg om maar
weer een maaltijd klaar te krijgen.
En dan had je nog maar alleen je
eigen potje. Hoeveel keer is het ech
ter niet gebeurd, dat we met een
bloedend hart de mensen uit de stad
van de deur moasten sturen, omdat
we niet hadden? P-at zag ik niet al*
een berg tegen de avond op, al? d:
mensen een onderdak kwamen vra
gen, dat je niet weigoen kon en dan
ten slotte honger meken te heb ten,
terwijd je van je eigen schrale rant
soentje niet weg kon geven. Dat was
dan hier op het platteland, waar ook
honger is geleden, al zijn er dan
misschien niet direct mensen van ge
storven.
Hoeveel erger was het echter in de
grote opeenhopingen van mensen, die
we steden noemen. Ik weet nog, dat
Ik eens een brief "heb gekregen van
een onbekende dame, naar ik meen
Wit Amsterdam. Ze had toevallig het
adres van mijn man gekregen en
meende zich le herinneren, dat ze in
vroeger jaren kennis was geweest
van een vriend van hem. Zo groot
was toen de nood, dat men elke re
latie trachtte te benutten. Welnu, uit
die brief b!«vk, dat de dame begin
April een baby verwachtte en er
niets in huis was. Geen kleding voor
do baby en geen voedsel voor de
moeder. d{e zich met haar zware lijf
elke dag voortsleepte en probeerde
nog iels te bekomen, terwijl baar
man de straat niet op durfde, omdat
hij door de SD gezocht werd.
Ik heb niets naar die dame kunnen
zenden. H®t enige wat ik kon doen
was haar adres doorgeven aan een
beter gefortuneerde vriendin, in de
hoop, dat die kans zou zien een zen
ding naar de hoofdstad te krijgen. We
hebben nimmer meer iets van haar
gehoord.
Waarschijnlijk een van de vele
slechtoffers, die we vergeten zijn.
Een van de vele naamlozen die be
zweken zijn, omdat de beschaving
ten prooi was gevallen aan een woes
te horde, die onder allerlei valse leu
zen een deel der mensheid had we
ten te Jjedwelmen. Wat hebben we
er voor moeten boeten. Wat was de
tol onnoemelijk zwaar. En wat is ze
nog alle dagen zwaar.
Want wel is het zo, dat we niet meer
geplaagd worden door het spook van
de honger. Wel is het zo, dat we niet
meer in ogenblikkelijke angst behoe
ven te zitten voor het lot van onze
mannen en kinderen en ten slotte van
ons -/.elf. Dat laatste was het minste.
Het is niet zo erg om zelf te bezwij
ken, can om allen die je lief zijn te
zien vallen en dan zelf te moeten
overbleven. Neen, die vreselijke di
recte dageli/.se dreiging is er niet
meer. We kunnen ruimer ademhalen.
Maar in de schaduw der herinhering
zouden we u toch wel eens de vraag
willen voorleggen: Hoe lang nog? Hoe
lang zullen we 's avonds rustig kun
nen gaan slapen? Hoe lang zal het
nog duren, voor we elkaar weer ver
drukken voor een beetje voedsel? Hoe
l8ng nog zal het duren voor we op
nieuw gedwongen zijn ons te gedra
gen als wilde dieren?
Het heeft geen zin voor deze vra^
gen de ogen te sluiten. Juist wij, moe
ders zullen ons deze vraag moeten
stellen, dag aan dag, omdat het in
strijd is met onze roeping als moeder
om alles wat wij hebben gebaard, te
zien ondergaan.
Vijf jaar nadat de eerste bommen
werpers werden gesteld in dienst van
de vrede bekruipen mij deze gedach
ten. Want deze bommenwerpers zijn
riog slechts symbolisch geweest. Ze
hebben de werkelijkheid van vrede
niet ingeluid. De werkelijkheid, waai
in de techniek werkelijk in dienst
wordt gesteld van de voortschrijden
de beschaving. Het tegendeel is het
geval geweest. Amerika en Rusland
slaan zich beiden op de borst en be
roemen zich op een voorsprong in be
wapening en de kennis Van de atoom
vernietiging. En wij? Wij leven bij
de herinnering, die in deze dager,
sterker op ons afkomt clan anders.
1940 verschenen de eerste zwarte
bombardementsvliegtuigen der Duit
sers boven ons land om dood en ver
derf te zaaien. 1945 kwam er voedsel
in plaats van lood. 1950 bcengt ons
de dreiging der atobmvernietiging.
Wat zal ons 1955 brengen? En dat
duurt maar vijf jaartjes. NEL.
Druk werk
25.653 keer is de Parijse brandwerr
in 1949 uitgereden. Van de 14.951 gro
te branden waren 10.752 schoorsteen
branden ente wijten aan het feit, dat
men deze niet had laten vegen. Dank
zij hun snelle ingrijpen konden van
de 4.192 branden (ontstaan door an
dere oorzaken)) 791 met emmers wa
ter geblust worden en 1.697 door één
enkele brandspuit. Voor één zeer he
vige brand waren 28 spuiten nodig.
Van de 22 branden ontstonden er 17
in bioscopen. Bovendien werden 1.503
gevallen van verstikking gered dank
zij de tussenkomst van de brandweer.
Graaf Leo Tolsfoï
ïluuupi uit de, L fcethuMnkeJl
En nou is allien de naam maar ver
anderd, maar ut liedje is ut zelfde
bleven en je voele dat je weer bela
zerd worre, dat as je nou je brood
hewwe, den denk je bai je zelf: Tk
moet een are leus hewwe. Hier hew
ik niet genog an.
En Kees had al derus strcund, en
hai had een biljetje in hande kregen
van de Anti revelusjenaire, weer op
stond, dat iederien Bet zoine hewwe
most en elk genog. maar dat leek um
ok wel niet te pakken. Maar toe vond
ie ut. De partai voor Vraihoid en De-
mekrasie oiste met vette letters: Be-
lastingverleiging.
As dat niet helpt, is er niks dat
helpt. Want je hore wie je hore, maar
iederien heb een verlegen hekel an
belastingbetalen. Dat reidt je de koe
koek. Want je prakezere er nooit
over, dat er nou ienmaal geld weze
moet in een huishouwen, dus ok in
ut huishouwen van de staat, maar
je prakkezere allien over je oigen
portemenee. En as ze deer an komme,
den worre de meiste mense vals.
En ut is wel een wonder, maar de
mense die nou portemenee's hewwe
weer ut meiste in zit, die worre ut
valst as de staat perbeert wat uit die
dikke buul te halen, om deer are
mense mee te helpen. Den benne ze
gewoon niet te houwen. Dei) beginne
ze te skreeuwen over die beroerde
staat en die bemoeizuchtighoid
wat al niet meer. Maar o wee, as ut
ze een keer- slecht gaat, den skreeuwe
ze nag luier om hulp van die zelfd<
De nuisvrouw weet whet is om
zonder veel hulp een huishouding
van vijf of meer personen te be
sturen Zy zal de nele dag haar
werk hebben en dan blijft er weinig
tijd voor toiletmaken over Het is
daarom wel heel practiseh om in
de morgenuren een jasschort te
dragen, dat we over onze onder-
kleding kunnen aantrekken. Als
het ruwste werk in huis gereed is.
hebben we nog slechts onze japon
aan te trekken, waarover we dan
bij het overige werk wellicht een
klein fantasieschortie kunnen dra
gen. De meeste jasschorten en
dat is ook beslist het handigste
sluiten met knopen middenvoor of
middenachter, zodat we ze gemak
kelijk kunnen verwisselen voor
onze japon en we er in weinig tijd
weer fris uitzien.
Fris moet ons schort overigens ook
zijn, maar dat is niet zo moeilijk
als we een goed wasbare en wat
vrolijke stof kiezen Als we de ias
dan met elke huishoudwas ook een
sopje geven, behoeven we er ook
niet zo op te boenen.
K 3789 '5. Dit mouwschort is buitengewoon practiseh, vooral omdat
het van achteren sluit Er zijn een paar grote zakken op aangebracht
De rok is klokkend. Benodigd voor 88 cm. bovenwijdte circa 5 m. stof
van 90 cm breedte.
K 3791/5. Een fijn. practiseh huishoudschort met twee afgeronde zak
ken er op Het schort is van een klokkende banenrok voorzien Be
nodigd voor 108 cm bovenwijdte circa 5 m. stof van 90 cm. breedte.
De knippatronen zijn t 0 95 verkrijgbaar bij „Bella" Patronen Service,
Kromme Nieuwe Gracht 66. Utrecht
K 3789/5 is verkrijgbaar voor 88. 94 en 100 cm. bovenwijdte, terwijl
K 3791/5 m de hovenwndten van 100 108 en 116 cm is te bestellen.
De modellen zijn overgenomen uit „Bella", Het Nieuwe Modeblad,
waarop U zich kunt abonneren bij de Administratie van dit blad.
staat en den zouwe ze ut nag niks
erg vinde as de kloine man deer an
mee betale most.
En dat moet je die mense gientens
kwaluk neme. Das nou zo'n echte
kloinzielige menselukc oigenskap en
ik mien dat er ergens in de boibo'
nag een tekst over staat, dat de arme
eerder wat misse ken as de roike. Er
is dus niks verwonderluks an de gang.
Das een heel uitstappie en we kom
me nou weer in de skeerwinkeï terug
En Dirk gong Kees te loif over die
belastingverleiging. Dirk is gelouvig
maar hai ken soms vrai vooruitstre
vend uit de hoek komme.
„Ik had docht dat jij woizer ware
Kees. Zolts zegt immers niks. Da*
is nou een leus die ken elke partai
wel anheffe. As ik de loider was van
een are poletrieke partai den zou ik
een leus anheffe: Hillegaar gien be
lasting betale. Ik zou ut erus perbe-
En den zou ik ze verlegen veul
belove. Want ja, je moete niet hille
gaar negatief bloive. Want ut is nou
wel heel leuk om een spreekkoor te
maken, dat skreeuwt gien belasting
betale, maar weer moet je nou met
die ouwe van dage heen en met de
werkloze en ut onderwois en de
landsverdediging. Je moete- alle men
se te vrind houwe".
Wai keke Dirk oigeluk een beetje
groot an. We hadde hem nag nooit
zo op dreef had. En hai gong nag
deur ok.
„As ik nag een keer in de poletiek
gaan", zoi Dirk en hai zoi ut in volle
ernst, er kon gien lachie of, „den
gong ik een eenhoidsfront vorme. Ik
gong erus prate as ik een loider van
de V. en D. was met de loiders van
de groep Brood en vrede. En ik zou
zegge: Joos, kenne wai gien handje
plak speule. Leite wai een eenhoids
front make. As Julle nou nag een
beetje meer oise en wai doen ei- ok
nag een skeppie op, den kenne we
een pracht van een combinasie make.
As jullie den oise Biefstuk en vrede,
bier met^guiker en goeie segare
wai gien belasting betale maar alles
vrai van de staat. Ouwe dag en wer-
kelozezurg en ziekteverzekering
zoks meer. nou as dat niet trekt, den
weet ik ut niet meer.
Wie weet hoeveel stemme we den
wel kroige want er benne er altoid
wel die er in vliege. En as de ver-
kiezinge achter de reg benne en we
haalde erus een meerderhoid, den
dede we net as een dokter die gek
is. Den rekende we zo: Binnen is
binnen en kroig ons er nou maar
buiten".
Kees noidig. Dat begroip jullie.
Want hai voelde, dat ie op de ha'
nomen werd. „Dat zou een verdomde
smeerlapperai weze Dirk", brieste ie.
„En dat is heel wat aars as wat ze
nou doen
„Hou maar op Kees", lachte Klaas.
„Dirk heb ut meskien een beetje an
dikt, maar hai heb geloik. Wat hier
uithaald wordt is ok niet zo erg fris.
Want as ze belastingverleiging vra ge
den moete ze meticn persies zegge,
weer ze op bezuinige wulle. Maar dat
doen ze niet. De weerlum nei. Ze
wulle om de rentetrekkers te vrind
te houwen, nag wel meer rente uit-
betale ok. Van die verleigde rente ze
ker. Ut spoit me dat ik ut zegge moet
maar de meniere van ut denkend deel
der natie worre er ok al niet beter
ANNEER men eens wil naden
ken over de ernstige levensproblemen
en zich bewust is van de beperktheid
en de vergankelijkheid van alle aard
se grootheid, doet men goed een boek
ter band te nemen als Leo Tolstoi's
Oorlog en vrede", waarvan bij Van
Logbum Slaterus te Arnhem thans
een geheel nieuwe vertaling van dr.
A. E. Boutelje met prachtige litogra-
fiëa van Aart van Dobbenburgh is
verschenen. Het is een der eerste
meesterwerken van die merkwaardi
ge Rus geweest, de landheer en zwer
ver, verachter der Westerse cultuur,
pacifist en modern evangelist op basis
van de Bergrede, en in eeuwigheids-
licht heeft hij het dreunende tijdvak
der Napoleontische oorlogen ge
plaatst voor de blik van de lezer, die
de ontzagwekkende actualiteit ervan
met niet aflatende opwinding onder
gaat en die achter de uiterlijke ken
tekenen van een heroïeke periode de
demonische orde en wanorde gewaar
wordt waartegenover ook de groot
ste mens machteloos staat niet
Tolsoi ,de kunstenaar, die zijn epos
over dertienhonderd bladzijden vlam
mend van leven heeft weten te hou
den en er een heel werelddeel in op-
ing, maar wel Tolstoi de denker, die
na de wrede les getrokken te hebben
zich afwendde van het verschrikke
lijke fatum der verantwoordelijke
grote wereld en zich poogde te rich
ten naar de" eenvoud van het boeren
leven en de eenvoud van Christus.
WANT te proeven uit de kelk die hij
tot de bodem heeft leeggedronken
leidt in ethische zin misschien tot
verwarring en verbijstering, maar
opent tevens het geestesoog voor
perspectieven welke bij de gangbare
populaire geschiedsbeschrijving
meestal in duister gehuld blijven. Te
genover de voor de hand liggende
methode om een held, een alles over
schaduwende persoonlijkheid als uit-
gangs- en middelpunt van een be
paalde acra te nemen .als oorzaak en
leidsman, staat de Tolstoiaanse visie,
welke allen, volken en individuen
ziet opgenomen in die onverklaarbare
bewegingen, telkens van richting ver
anderend. die de wereldhistorie steeds
heeft gekenmerkt en die men in de
Oudheid herleidde tot goddelijke
•donnantiën aan menselijke wezens,
doch waarvoor men toen deze poëti
sche stelling wetenschappelijk niet
meer fyoudbaar bleek, nieuwe verkla
ingén. is gaan zoeken in de onafhan
kelijke wil en de doelstellingen van
nkchngen, in het heil der samenle-
ing. in een betere wereld welke dan
alle 'voorafgaand onrecht moet ver
ontschuldigen. In een dergelijk glad
getrokken beeld lijdt het geen twijfel
of Napoleon was twintig jaar lang t
souverëine genie dat de Europese za
ken bedisselde en zijn schijnbaar on-
op".
FIGARO.
Vitamine cocktail
Een nieuwe drank, dje vele dorstige
liefhebbers voor zich belooft in
men, is een alcoholische tomaten cock
tail, waarin vitamine c is toegevoegd.
De cocktail is enige maanden geleden
voor export ia de handel gebracht door
een Engelse firma, die zich speciaal op
de bereiding van vitaminen toelegt,
reeds zijn vele bestellingen ervoor ont
vangen uit alle delen der wereld, waar
onder een order van een Nederlandse
luchtvaartmaatschappij.
vermijdelijk stempel drukte op de ge
dragingen van millioenen op het con
tinent. Hij was dan ook populair, ook
bij de vijandige volken en menig Rus
sische edelman deed dienst in het va
derlandse leger, op de slagvelden van
Oost-Europa, tegelijk met de vurige
wens om de gehate indringer onher
stelbaar afbreuk te doen en met de
geheime hoop, dat zijn held zich zij
ner waardig zou betonen en opnieuw
die lauweren zou verwerven, welke
alle ambitieuze officieren van Europa
deed dromen van een soortgelijke fan
tastische loopbaan mc-t een soortge
lijke fantastische bekroning. Doch
voor het zware peillood van Tolstoi's
doordringende geest vliegt deze nim
bus aan flarden. Tussen een verove
raar en een rumoerig alles verslin
dend tijdperk ziet hij even weinig
oorzakelijk verband als tussen de zich
voortbewegende wielen van een loco
motief en de rookpluim uit de stoom
fluit: beide verschijnselen ^doen zich
altijd tegelijk voor zonder dat het
een reacties van zekere aard bij het
ander verwekt, om do eenvoudige re'
den, dat de oorsprong van al deze
dingen dieper ligt, en bij de mensen
in krachten welke achter de specta-
culariteit bezig zijn en nog te weinig
zijn onderzocht; in de voorzienig
heid en in de roerselen der anonieme
massa. Voor het bestuderen van de
wetten der geschiedenis moeten wij.
een totaal ander object onder de lou-
pe nemen, de koningen, ministers en
generaals met vrede laten maar de
gelijksoortige, oneindig kleine elemen
ten waardoor de massa's geleid wor
den, bestuderen. Niemand kan zeggen
in hoeverre het den mens gegeven is
op deze wijze de wetten der geschie
denis te begrijpen maar het is duide
lijk. dat op deze weg de mogelijkheid
ligt de wetten der geschiedenis te
ontdekken; en dat het menselijk ver
stand aan deze werkwijze nog niet "t
milltoenste doel van de inspanning be
steed heeft, die de geschiedvorsers
gewijd hebben aan dc beschrijving
der daden van de verschillende vors
ten, veldheren en ministers en aan
het uitleggen van hun overwegingen
op grond van deze daden.
BIJ EEN dergelijk uitgangspunt komt
ook een Napoleon niet aan zijn le
gendarische trek en bij Tolstoi Is hij
veelal oen ij del en zelfgenoegzaam
man, die op gezette tijden zijn wel
overwogen historische woorden
spreekt en die meent te bevelen,
waar hij zelf wordt gedreven.
Hoewel dit boek met zo grote ernst
en zoveel voornaamheid geschreven
is, leert men cr de belachelijkheid
der menselijke pretenties uit begrij
pen welke doorslaggevend heten te
zijn in het spektakel der volkeren-
botsing: Wij. die nog al tc zeer ge
neigd zijn aan de hand Onzer herin'
neringen aan de jongste wereldwors
teling, oorzaken en verantwoordelijk
heden in bepaalde feiten en personen
te zoeken alsof de gruwel voorko
men ware geweest indien de feiten
en personen zich niet hadden voorge
daan kunnen aan de filosofische
ader welke zo krachtig in „Oorlog
en Vrede" klopt onze geest verhelde
ren en inzicht krijgen in de ware dy
namiek van het leven, die ook een
Hitier als een pion vooruitschuift,
evenals de miliciën, die voor of tegen
hem het vuur in ging. Tolstoi heeft
die belachelijkheid van het uiterst be
trekkel ijke eigenlijk over al zijn tal
loze figuren uitgestreken, vergoelij
kend voor de een, schamper voor de
ander, en het moge misschien opval
lend genoemd worden, dat de enige
persoon in dit boek die niet door de
onwillekeurige ironie, waaraan geen
conventie ontkomt, steeds op zijn num
mer wordt gezet, de rijke en oncon
ventionele graaf Pierre Bezoechowis
een man met een gecompliceerd en
tevens eerlijk gemoed .die na één
veldtocht de oorlog heeft leren ver
afschuwen, die in een aanval van pa
triottisme uitgaat om Napoleon te
vermoorden en integendeel een Fran
officier het leven redt ,een rr
die in zijn onbaatzuchtigheid en on
handelbaarheid met vorst Myshkin
uit Dostojewski's Idioot tot de klas
sieke types der Russische litteratuur
is gaan behon welke het zozeer op
heiligeukarakt' i afgestemde Oosten
als schrille tei; usielling tot de Wes
terse „dadenmens" in hun eigenaard
onthult een aard, waaraan ook
Tolstoi is trouw gebleven en, met
enige ideeële tekortkomingen, danken
wij aan deze verlegging van het
zwaartepunt een van de boeiendste
en indrukwekendste vormen van 'n
geschiedschrijving door een -ojd
zaam kunstenaar
MEN ZIET niet in eerste de
autoriteiten en leidinggevende per
soonlijkheden op het steeds beweeg
lijk vlak van dit verhaal: geen Na
poleon. maar ook geen Alexander, en
geen Koetoezow, geen Murat en geen
diplomaten. Die .spelen in alle be
scheidenheid en zo goed en kwaad
het gaat hun rol.
Maar de meesleurende stroom is
hier de drang dier mensenmassa's,
die opeens uit geheimzinnige ingevin
gen hun vredige huizen verlaten en
in vreemde landen gaan moorden en.
brandstichten; de sinisterheid der
veldslagen die hun stereotiepe luister
ontberen; de opmars van twaalf vol
ken naar Moskou die in woestheid
en verwildering eindigt. Het zinloos
heen en weer geschuif, met onnoe
melijk lijden, der pionnen, En als "n
schitterende draad, die de somber-
hed verlicht, de leeten van levens van
heren cn knechten met de verschei-
denste inborsten uit de verschelden-
ste milieu's en met de hevigste aan
schouwelijkheid getekend; het zijn
deze tientallen afzonderlijke levens
temidden van de grote maalstroom
welke Tolstoi's geduchte werk zijn
menselijke stem geven, die onweer
staanbaar is, omdat men er zichzelf
in hoort.
OG ENKELE DAGEN en we zit
ten* al weer in de Meimaand en jullie
kent natuurlijk het liedje wel: In Mei
Jeggen alle vogels een ei. behalve de
kwartel en de griet, die leggen in de
Meimaand niet.
Het is al te merken, dat de vogels
het druk hebben met nestelen. Ze
waehten de Meimaand niet af. En als
jullie nu eens een vrije middag hebt
en het is mooi weer. dan moet jullie
eens op een rustig plekje gaan zitten
en naar de vogels kijken Eerst z;*
je misschien niet veel. maar loop dan
niet dadelijk weg. Als je wat van de
natuur wilt zien, moet je geduld heb
ben.
Ik heb er ook eens een hele mid
dag aan opgeofferd. En het eerste
half uur had ik helemaal geen geluk
Dan krijg je wel de neiging om heen
te gaan, maar doe dat nu niet. Alleen
moet je de plaats waar je gaat zit
ten wel goed uitzoeken. Er moeten
bomen in de buurt eijn en zo mo
gelijk dode takken en stro. Want dat
is bet materiaal waar de meeste vo
gels hun nesten van bouwen. Je hebt
er natuurlijk wel bij. die wat fijn
zinniger zijn aangelegd en die wol
en paariehaar gebruiken en die er
een waar kunststuk van maken, maar
heel veel nesten, vooral van grotere
in de bomen, hebben als hoofd
materiaal tslxer en stro.
Toen ik dr.n een half uurtje geze
ten had hoorde ik in de verte een
paar eksters arnkomen. Je kun*
dadelijk van ardere vogels onder
kennen door hun luidruchtig gek vet
ter, dat iets op het schelle blaffen
van eeo klein keffertje gelijkt. Ik
had geluk. Ze waren dol verliefd op
en v'tselijk druk in de weer
H*.t mannetje wilde tonen, dat hij
ook wel een en ander kon en toen
het wijfje een flinke dode tak in de
boom had ontdekt, die ze er afknap
te, door zich er op te laten vallen,
was hij een en al gedienstigheid.
Heb jullie dat al eens gezien, hoe
de vogels een dodo tak afknappen?
Dat is een heel aardig gezicht en het
is voor mij een duidelijk bewijs, dat
die vogels niet zo dom zijn en dat ze
over zeer veel .opmerkingsgave be
schikken. Meestal zoeken ze afge
waaide dode takken. Maar liet komt
ook voor, dat die bijna niet le vin
den zijn en dan gaan de vogels in 'n
boom zoeken. Als ze dan een dorre
tak vinden, laten ze zich er op neer
ploffen. Als de tak dan niet te stevig
is, knapt ze af en de vogel, ik heb
het alleen door eksters en kraaien
zien aoen, grijpen de tak in de vlucht
en gaan er jubelend mee van door.
En zo wilde dit keer het wijfje ook
Uii de
n Mei, leggen alle
vogels een ei
jubelend met de tak wegvliegen, toen
het mannetje aan kwam vliegen en
ook een eind van de tak in zijn sna
vel nam. De gevolgen waren niet he
lemaal prettig. De vogels tolden dooi
de lucht en ze lieten de tak naar be
oden vallen.
Als jullie toen gehoord had, hoe
dat mannetje door het wijfje 'uitge
scholden werd, nee ik kan jullie ver
eien, dat was niet mooi meer. Het
wijfje zette de veren op en keef als
ten viswijf en het mannetje zat er
zo schuldbewust bij. Maar nog voor
het wijfje uitgescholden was, nam 't
mannetje de tak op en vloog er mee
weg, naar het nest. dat verder op
werd gebouwd en daardoor verloor
ik ze uit het oog.
Het werd echter niet stil. Wai later
kwam er een spreeuw aanhippen.
Weet julle hoe ze die in Friesland
noemen? Een protter. Wat het bete
kent weet ik niet. Misschien dat een
of andere Friese vriend me kan in
lichten. Ik heb zo de indruk, dat het
prater, babbelaar, kletskous betekent.
En als dat zo is, dan is het een heel
goede naam. Want er is geen vogel
die zo graag mag praten als een
spreeuw. We zeggen wel eens, dat de
mussen de drukste vogels zijn, maar
ik geloof het niet. Die maken alleen
heel wat lawaai als er herrie is. Maai
de spreeuw praat zo maar, ook zon
der dat er enige aanleiding voor is.
Met elkaar maar ook als hij in zijn
eentje is.
De sinjeur, die ik die middag in "t
oog kreeg, liep heel zacht in zich
zelf te praten. Soms hipte hij soms
waggelde hij, want ze Jopen helemaal
niet elegant en hij verzamelde stro
en hooi.
En hij deed dat met een zeker over
leg, waaruit ik opmaakte, dat hij het
nest niet in de onmiddellijke nabij
heid had. Dan vliegen ze steeds af en
aan. Maar deze protter grng met over
leg te werk. Hij legde enkele strootjes
en hooitjes bij elkaar en toen hij
meende, dat hij er genoeg had, stond
nij er even bij te praten en keek het
geval eens aan.
Toen probeerde hij alles in zijn sna
vel te krijgen. Het lukte niet direct.
O, wat werd die spreeuw toen opge
wonden. Hij begon te snateren, net
alsof hij binnensmonds vloekte en
raasde, dat het hem zo tegenliep.
Even later staakte hij dat opgewon
den gepraat. Opnieuw werd een po
ging gedaan en inderdaad, het geluk
te hem de hoeveelheid in de snavel
te krijgen. Wat een pech voor hem,
dat hij nu niet meer kon kwetteren.
Anders had hij het uitgejubeld.
Dat zijn zo van die fijne tafereel
tjes uit de dierenwereld, die je alle
maal kunt gadeslaan, als je de ogen
i oren maar wijd open houdt.
Probeer het maar eens. En als je
iets ziet of beleeft, dan schrijf je het
maar eens aan me.
Het is er in dc komende weken 'n
prachtige gelegenheid voor en je be-
noeft er helemaal niet ver voor t©
gaan. OOM ROB.
Cnappe doofstomme
In Tarbes is een doofstomgeboren
man, Jean Delle Vedove, die er na
elf jaar werken in geslaagd is om
een astronomische klok geheel van
hout te fabriceren.
Deze klok weegt 280 kg, is 2 meter
hoog, 1.60 m breed en 60 cm diep.
Zij geeft niet alleen de datum aan,
maai- ook de maanden van het jaar,
het jaar zelf, de jaargetijden, de ver
schillende standen van de maan en
zonsop- en ondergang. Zij heeft een
systeem van deurtjes, die om 8 uur
's morgens opengaan en om 7 uur 's
avonds sluiten. Weer andere gaan-at
leen open op 14 Juli, op Allerheiligen
en met Kerstmis.
Dit kunstwerk zal door geheel
Vergroten
Vijftien jaar geleden vergrootten
de sterkste microscopen slechts 1000
maal. Kort voor de oorlog werd de
electronenmicroscoop uitgevonden,
wat al een hele stap verder was,
want deze gaf een maximumvergro -
ting van bijna 100.000.
Maar dit record is nu wederom ge
slagen door de nieuwste vinding, nl
de protonenmicrocoop, die momenteel
in het Collége de France staat op
gesteld en een millioen maal vergro-;
ten kan. Om een voorbeeld hiervan
te geven: als men een bord in het(
gezichtsveld van deze microsoop kon.
brengen, dan zou het een middellijn
van 300 km hebben, dit is ongveerj
de afstand van Maastricht naar Leen
warden