VAN VROUW TOT VROUW Wat brengen ons de komende {aren? De mysterieuze Russische schrijver w* Minder belasting hougere rente Das NOU EEN LEUS nei mom hart", zoi Kees en hai gaf een klap op de tafel. Deer hadde verskoiene strooibiljetjes loid over de verkiezin- ge bai de Provinciale State. En hai bad eerst een pepierke lezen over brood en vrede, maar omdat Kees pittig z'n brood heb, interesseerde dat eerste hem niet zo veul. En over vre de hewwe we de leste kwart eeuw al zo veul hoord, deer begint ut je hillegaar van te malen. Eerst hewwe ze zo verlegen veul sproken over Hit- Ier, die de vrede wou. Dat was toch zo'n verlegen beste kirrel en de nazi's wouwe' ontwapene en Duitsland zou nooit gien oorlog ontketene en al zokke flauwe kul meer. Nou, we benne ut an dè weet kommen. PRACTISCHE HUISKLEDING I V< JOLGENDE WEEK zal het vijfjaar gelèden zijn, dat de eerste geallieerde vliegtuigen boven ons land versche nen, die nu eens geen dodelijke last met zich meevoerden, maar die voed selpakketten afwierpen. Herinnert u zich nog die Vrijdag, waarop weer 't geronk van de zware bommenwerpers tot ons kwam? We gingen telkens weer naar buiten als we dat hoorden, omdat hét een machtig gezicht was, als je die enorme luchtvloten over zag komen. Maar deze keer was het anders. Deze keer waren het geen hoog overvliegende machines, die *n aanval gingen uitvoeren. Rond Ber gen draaiden de laagvliegende ma chines en toen werd het ons duide lijk, dat we met rasse schreden het einde van de oorlog naderden. Wat nu werd uitgeworpen, was voedsel voor ons volk. Ik herinner me nog als de dag van gister, dat de tranen me in de ogen kwamen. We vergeten doorgaans veel en snel, maar ik ge loof, dat vooral wij vrouwen toch wel nimmer die zenuwslopende ho- j gcrwinter zullen vergeten. Die win ter, waarin we zelfs op het platte land moeite hadden om het hoofd bo ven water te houden. Niet allemaal Er waren er velen, die zich nog ver zadigden, elke dag weer. Maar er wa ren er ook velen, die dag in dag uit vervuld waren van de zorg om maar weer een maaltijd klaar te krijgen. En dan had je nog maar alleen je eigen potje. Hoeveel keer is het ech ter niet gebeurd, dat we met een bloedend hart de mensen uit de stad van de deur moasten sturen, omdat we niet hadden? P-at zag ik niet al* een berg tegen de avond op, al? d: mensen een onderdak kwamen vra gen, dat je niet weigoen kon en dan ten slotte honger meken te heb ten, terwijd je van je eigen schrale rant soentje niet weg kon geven. Dat was dan hier op het platteland, waar ook honger is geleden, al zijn er dan misschien niet direct mensen van ge storven. Hoeveel erger was het echter in de grote opeenhopingen van mensen, die we steden noemen. Ik weet nog, dat Ik eens een brief "heb gekregen van een onbekende dame, naar ik meen Wit Amsterdam. Ze had toevallig het adres van mijn man gekregen en meende zich le herinneren, dat ze in vroeger jaren kennis was geweest van een vriend van hem. Zo groot was toen de nood, dat men elke re latie trachtte te benutten. Welnu, uit die brief b!«vk, dat de dame begin April een baby verwachtte en er niets in huis was. Geen kleding voor do baby en geen voedsel voor de moeder. d{e zich met haar zware lijf elke dag voortsleepte en probeerde nog iels te bekomen, terwijl baar man de straat niet op durfde, omdat hij door de SD gezocht werd. Ik heb niets naar die dame kunnen zenden. H®t enige wat ik kon doen was haar adres doorgeven aan een beter gefortuneerde vriendin, in de hoop, dat die kans zou zien een zen ding naar de hoofdstad te krijgen. We hebben nimmer meer iets van haar gehoord. Waarschijnlijk een van de vele slechtoffers, die we vergeten zijn. Een van de vele naamlozen die be zweken zijn, omdat de beschaving ten prooi was gevallen aan een woes te horde, die onder allerlei valse leu zen een deel der mensheid had we ten te Jjedwelmen. Wat hebben we er voor moeten boeten. Wat was de tol onnoemelijk zwaar. En wat is ze nog alle dagen zwaar. Want wel is het zo, dat we niet meer geplaagd worden door het spook van de honger. Wel is het zo, dat we niet meer in ogenblikkelijke angst behoe ven te zitten voor het lot van onze mannen en kinderen en ten slotte van ons -/.elf. Dat laatste was het minste. Het is niet zo erg om zelf te bezwij ken, can om allen die je lief zijn te zien vallen en dan zelf te moeten overbleven. Neen, die vreselijke di recte dageli/.se dreiging is er niet meer. We kunnen ruimer ademhalen. Maar in de schaduw der herinhering zouden we u toch wel eens de vraag willen voorleggen: Hoe lang nog? Hoe lang zullen we 's avonds rustig kun nen gaan slapen? Hoe lang zal het nog duren, voor we elkaar weer ver drukken voor een beetje voedsel? Hoe l8ng nog zal het duren voor we op nieuw gedwongen zijn ons te gedra gen als wilde dieren? Het heeft geen zin voor deze vra^ gen de ogen te sluiten. Juist wij, moe ders zullen ons deze vraag moeten stellen, dag aan dag, omdat het in strijd is met onze roeping als moeder om alles wat wij hebben gebaard, te zien ondergaan. Vijf jaar nadat de eerste bommen werpers werden gesteld in dienst van de vrede bekruipen mij deze gedach ten. Want deze bommenwerpers zijn riog slechts symbolisch geweest. Ze hebben de werkelijkheid van vrede niet ingeluid. De werkelijkheid, waai in de techniek werkelijk in dienst wordt gesteld van de voortschrijden de beschaving. Het tegendeel is het geval geweest. Amerika en Rusland slaan zich beiden op de borst en be roemen zich op een voorsprong in be wapening en de kennis Van de atoom vernietiging. En wij? Wij leven bij de herinnering, die in deze dager, sterker op ons afkomt clan anders. 1940 verschenen de eerste zwarte bombardementsvliegtuigen der Duit sers boven ons land om dood en ver derf te zaaien. 1945 kwam er voedsel in plaats van lood. 1950 bcengt ons de dreiging der atobmvernietiging. Wat zal ons 1955 brengen? En dat duurt maar vijf jaartjes. NEL. Druk werk 25.653 keer is de Parijse brandwerr in 1949 uitgereden. Van de 14.951 gro te branden waren 10.752 schoorsteen branden ente wijten aan het feit, dat men deze niet had laten vegen. Dank zij hun snelle ingrijpen konden van de 4.192 branden (ontstaan door an dere oorzaken)) 791 met emmers wa ter geblust worden en 1.697 door één enkele brandspuit. Voor één zeer he vige brand waren 28 spuiten nodig. Van de 22 branden ontstonden er 17 in bioscopen. Bovendien werden 1.503 gevallen van verstikking gered dank zij de tussenkomst van de brandweer. Graaf Leo Tolsfoï ïluuupi uit de, L fcethuMnkeJl En nou is allien de naam maar ver anderd, maar ut liedje is ut zelfde bleven en je voele dat je weer bela zerd worre, dat as je nou je brood hewwe, den denk je bai je zelf: Tk moet een are leus hewwe. Hier hew ik niet genog an. En Kees had al derus strcund, en hai had een biljetje in hande kregen van de Anti revelusjenaire, weer op stond, dat iederien Bet zoine hewwe most en elk genog. maar dat leek um ok wel niet te pakken. Maar toe vond ie ut. De partai voor Vraihoid en De- mekrasie oiste met vette letters: Be- lastingverleiging. As dat niet helpt, is er niks dat helpt. Want je hore wie je hore, maar iederien heb een verlegen hekel an belastingbetalen. Dat reidt je de koe koek. Want je prakezere er nooit over, dat er nou ienmaal geld weze moet in een huishouwen, dus ok in ut huishouwen van de staat, maar je prakkezere allien over je oigen portemenee. En as ze deer an komme, den worre de meiste mense vals. En ut is wel een wonder, maar de mense die nou portemenee's hewwe weer ut meiste in zit, die worre ut valst as de staat perbeert wat uit die dikke buul te halen, om deer are mense mee te helpen. Den benne ze gewoon niet te houwen. Dei) beginne ze te skreeuwen over die beroerde staat en die bemoeizuchtighoid wat al niet meer. Maar o wee, as ut ze een keer- slecht gaat, den skreeuwe ze nag luier om hulp van die zelfd< De nuisvrouw weet whet is om zonder veel hulp een huishouding van vijf of meer personen te be sturen Zy zal de nele dag haar werk hebben en dan blijft er weinig tijd voor toiletmaken over Het is daarom wel heel practiseh om in de morgenuren een jasschort te dragen, dat we over onze onder- kleding kunnen aantrekken. Als het ruwste werk in huis gereed is. hebben we nog slechts onze japon aan te trekken, waarover we dan bij het overige werk wellicht een klein fantasieschortie kunnen dra gen. De meeste jasschorten en dat is ook beslist het handigste sluiten met knopen middenvoor of middenachter, zodat we ze gemak kelijk kunnen verwisselen voor onze japon en we er in weinig tijd weer fris uitzien. Fris moet ons schort overigens ook zijn, maar dat is niet zo moeilijk als we een goed wasbare en wat vrolijke stof kiezen Als we de ias dan met elke huishoudwas ook een sopje geven, behoeven we er ook niet zo op te boenen. K 3789 '5. Dit mouwschort is buitengewoon practiseh, vooral omdat het van achteren sluit Er zijn een paar grote zakken op aangebracht De rok is klokkend. Benodigd voor 88 cm. bovenwijdte circa 5 m. stof van 90 cm breedte. K 3791/5. Een fijn. practiseh huishoudschort met twee afgeronde zak ken er op Het schort is van een klokkende banenrok voorzien Be nodigd voor 108 cm bovenwijdte circa 5 m. stof van 90 cm. breedte. De knippatronen zijn t 0 95 verkrijgbaar bij „Bella" Patronen Service, Kromme Nieuwe Gracht 66. Utrecht K 3789/5 is verkrijgbaar voor 88. 94 en 100 cm. bovenwijdte, terwijl K 3791/5 m de hovenwndten van 100 108 en 116 cm is te bestellen. De modellen zijn overgenomen uit „Bella", Het Nieuwe Modeblad, waarop U zich kunt abonneren bij de Administratie van dit blad. staat en den zouwe ze ut nag niks erg vinde as de kloine man deer an mee betale most. En dat moet je die mense gientens kwaluk neme. Das nou zo'n echte kloinzielige menselukc oigenskap en ik mien dat er ergens in de boibo' nag een tekst over staat, dat de arme eerder wat misse ken as de roike. Er is dus niks verwonderluks an de gang. Das een heel uitstappie en we kom me nou weer in de skeerwinkeï terug En Dirk gong Kees te loif over die belastingverleiging. Dirk is gelouvig maar hai ken soms vrai vooruitstre vend uit de hoek komme. „Ik had docht dat jij woizer ware Kees. Zolts zegt immers niks. Da* is nou een leus die ken elke partai wel anheffe. As ik de loider was van een are poletrieke partai den zou ik een leus anheffe: Hillegaar gien be lasting betale. Ik zou ut erus perbe- En den zou ik ze verlegen veul belove. Want ja, je moete niet hille gaar negatief bloive. Want ut is nou wel heel leuk om een spreekkoor te maken, dat skreeuwt gien belasting betale, maar weer moet je nou met die ouwe van dage heen en met de werkloze en ut onderwois en de landsverdediging. Je moete- alle men se te vrind houwe". Wai keke Dirk oigeluk een beetje groot an. We hadde hem nag nooit zo op dreef had. En hai gong nag deur ok. „As ik nag een keer in de poletiek gaan", zoi Dirk en hai zoi ut in volle ernst, er kon gien lachie of, „den gong ik een eenhoidsfront vorme. Ik gong erus prate as ik een loider van de V. en D. was met de loiders van de groep Brood en vrede. En ik zou zegge: Joos, kenne wai gien handje plak speule. Leite wai een eenhoids front make. As Julle nou nag een beetje meer oise en wai doen ei- ok nag een skeppie op, den kenne we een pracht van een combinasie make. As jullie den oise Biefstuk en vrede, bier met^guiker en goeie segare wai gien belasting betale maar alles vrai van de staat. Ouwe dag en wer- kelozezurg en ziekteverzekering zoks meer. nou as dat niet trekt, den weet ik ut niet meer. Wie weet hoeveel stemme we den wel kroige want er benne er altoid wel die er in vliege. En as de ver- kiezinge achter de reg benne en we haalde erus een meerderhoid, den dede we net as een dokter die gek is. Den rekende we zo: Binnen is binnen en kroig ons er nou maar buiten". Kees noidig. Dat begroip jullie. Want hai voelde, dat ie op de ha' nomen werd. „Dat zou een verdomde smeerlapperai weze Dirk", brieste ie. „En dat is heel wat aars as wat ze nou doen „Hou maar op Kees", lachte Klaas. „Dirk heb ut meskien een beetje an dikt, maar hai heb geloik. Wat hier uithaald wordt is ok niet zo erg fris. Want as ze belastingverleiging vra ge den moete ze meticn persies zegge, weer ze op bezuinige wulle. Maar dat doen ze niet. De weerlum nei. Ze wulle om de rentetrekkers te vrind te houwen, nag wel meer rente uit- betale ok. Van die verleigde rente ze ker. Ut spoit me dat ik ut zegge moet maar de meniere van ut denkend deel der natie worre er ok al niet beter ANNEER men eens wil naden ken over de ernstige levensproblemen en zich bewust is van de beperktheid en de vergankelijkheid van alle aard se grootheid, doet men goed een boek ter band te nemen als Leo Tolstoi's Oorlog en vrede", waarvan bij Van Logbum Slaterus te Arnhem thans een geheel nieuwe vertaling van dr. A. E. Boutelje met prachtige litogra- fiëa van Aart van Dobbenburgh is verschenen. Het is een der eerste meesterwerken van die merkwaardi ge Rus geweest, de landheer en zwer ver, verachter der Westerse cultuur, pacifist en modern evangelist op basis van de Bergrede, en in eeuwigheids- licht heeft hij het dreunende tijdvak der Napoleontische oorlogen ge plaatst voor de blik van de lezer, die de ontzagwekkende actualiteit ervan met niet aflatende opwinding onder gaat en die achter de uiterlijke ken tekenen van een heroïeke periode de demonische orde en wanorde gewaar wordt waartegenover ook de groot ste mens machteloos staat niet Tolsoi ,de kunstenaar, die zijn epos over dertienhonderd bladzijden vlam mend van leven heeft weten te hou den en er een heel werelddeel in op- ing, maar wel Tolstoi de denker, die na de wrede les getrokken te hebben zich afwendde van het verschrikke lijke fatum der verantwoordelijke grote wereld en zich poogde te rich ten naar de" eenvoud van het boeren leven en de eenvoud van Christus. WANT te proeven uit de kelk die hij tot de bodem heeft leeggedronken leidt in ethische zin misschien tot verwarring en verbijstering, maar opent tevens het geestesoog voor perspectieven welke bij de gangbare populaire geschiedsbeschrijving meestal in duister gehuld blijven. Te genover de voor de hand liggende methode om een held, een alles over schaduwende persoonlijkheid als uit- gangs- en middelpunt van een be paalde acra te nemen .als oorzaak en leidsman, staat de Tolstoiaanse visie, welke allen, volken en individuen ziet opgenomen in die onverklaarbare bewegingen, telkens van richting ver anderend. die de wereldhistorie steeds heeft gekenmerkt en die men in de Oudheid herleidde tot goddelijke •donnantiën aan menselijke wezens, doch waarvoor men toen deze poëti sche stelling wetenschappelijk niet meer fyoudbaar bleek, nieuwe verkla ingén. is gaan zoeken in de onafhan kelijke wil en de doelstellingen van nkchngen, in het heil der samenle- ing. in een betere wereld welke dan alle 'voorafgaand onrecht moet ver ontschuldigen. In een dergelijk glad getrokken beeld lijdt het geen twijfel of Napoleon was twintig jaar lang t souverëine genie dat de Europese za ken bedisselde en zijn schijnbaar on- op". FIGARO. Vitamine cocktail Een nieuwe drank, dje vele dorstige liefhebbers voor zich belooft in men, is een alcoholische tomaten cock tail, waarin vitamine c is toegevoegd. De cocktail is enige maanden geleden voor export ia de handel gebracht door een Engelse firma, die zich speciaal op de bereiding van vitaminen toelegt, reeds zijn vele bestellingen ervoor ont vangen uit alle delen der wereld, waar onder een order van een Nederlandse luchtvaartmaatschappij. vermijdelijk stempel drukte op de ge dragingen van millioenen op het con tinent. Hij was dan ook populair, ook bij de vijandige volken en menig Rus sische edelman deed dienst in het va derlandse leger, op de slagvelden van Oost-Europa, tegelijk met de vurige wens om de gehate indringer onher stelbaar afbreuk te doen en met de geheime hoop, dat zijn held zich zij ner waardig zou betonen en opnieuw die lauweren zou verwerven, welke alle ambitieuze officieren van Europa deed dromen van een soortgelijke fan tastische loopbaan mc-t een soortge lijke fantastische bekroning. Doch voor het zware peillood van Tolstoi's doordringende geest vliegt deze nim bus aan flarden. Tussen een verove raar en een rumoerig alles verslin dend tijdperk ziet hij even weinig oorzakelijk verband als tussen de zich voortbewegende wielen van een loco motief en de rookpluim uit de stoom fluit: beide verschijnselen ^doen zich altijd tegelijk voor zonder dat het een reacties van zekere aard bij het ander verwekt, om do eenvoudige re' den, dat de oorsprong van al deze dingen dieper ligt, en bij de mensen in krachten welke achter de specta- culariteit bezig zijn en nog te weinig zijn onderzocht; in de voorzienig heid en in de roerselen der anonieme massa. Voor het bestuderen van de wetten der geschiedenis moeten wij. een totaal ander object onder de lou- pe nemen, de koningen, ministers en generaals met vrede laten maar de gelijksoortige, oneindig kleine elemen ten waardoor de massa's geleid wor den, bestuderen. Niemand kan zeggen in hoeverre het den mens gegeven is op deze wijze de wetten der geschie denis te begrijpen maar het is duide lijk. dat op deze weg de mogelijkheid ligt de wetten der geschiedenis te ontdekken; en dat het menselijk ver stand aan deze werkwijze nog niet "t milltoenste doel van de inspanning be steed heeft, die de geschiedvorsers gewijd hebben aan dc beschrijving der daden van de verschillende vors ten, veldheren en ministers en aan het uitleggen van hun overwegingen op grond van deze daden. BIJ EEN dergelijk uitgangspunt komt ook een Napoleon niet aan zijn le gendarische trek en bij Tolstoi Is hij veelal oen ij del en zelfgenoegzaam man, die op gezette tijden zijn wel overwogen historische woorden spreekt en die meent te bevelen, waar hij zelf wordt gedreven. Hoewel dit boek met zo grote ernst en zoveel voornaamheid geschreven is, leert men cr de belachelijkheid der menselijke pretenties uit begrij pen welke doorslaggevend heten te zijn in het spektakel der volkeren- botsing: Wij. die nog al tc zeer ge neigd zijn aan de hand Onzer herin' neringen aan de jongste wereldwors teling, oorzaken en verantwoordelijk heden in bepaalde feiten en personen te zoeken alsof de gruwel voorko men ware geweest indien de feiten en personen zich niet hadden voorge daan kunnen aan de filosofische ader welke zo krachtig in „Oorlog en Vrede" klopt onze geest verhelde ren en inzicht krijgen in de ware dy namiek van het leven, die ook een Hitier als een pion vooruitschuift, evenals de miliciën, die voor of tegen hem het vuur in ging. Tolstoi heeft die belachelijkheid van het uiterst be trekkel ijke eigenlijk over al zijn tal loze figuren uitgestreken, vergoelij kend voor de een, schamper voor de ander, en het moge misschien opval lend genoemd worden, dat de enige persoon in dit boek die niet door de onwillekeurige ironie, waaraan geen conventie ontkomt, steeds op zijn num mer wordt gezet, de rijke en oncon ventionele graaf Pierre Bezoechowis een man met een gecompliceerd en tevens eerlijk gemoed .die na één veldtocht de oorlog heeft leren ver afschuwen, die in een aanval van pa triottisme uitgaat om Napoleon te vermoorden en integendeel een Fran officier het leven redt ,een rr die in zijn onbaatzuchtigheid en on handelbaarheid met vorst Myshkin uit Dostojewski's Idioot tot de klas sieke types der Russische litteratuur is gaan behon welke het zozeer op heiligeukarakt' i afgestemde Oosten als schrille tei; usielling tot de Wes terse „dadenmens" in hun eigenaard onthult een aard, waaraan ook Tolstoi is trouw gebleven en, met enige ideeële tekortkomingen, danken wij aan deze verlegging van het zwaartepunt een van de boeiendste en indrukwekendste vormen van 'n geschiedschrijving door een -ojd zaam kunstenaar MEN ZIET niet in eerste de autoriteiten en leidinggevende per soonlijkheden op het steeds beweeg lijk vlak van dit verhaal: geen Na poleon. maar ook geen Alexander, en geen Koetoezow, geen Murat en geen diplomaten. Die .spelen in alle be scheidenheid en zo goed en kwaad het gaat hun rol. Maar de meesleurende stroom is hier de drang dier mensenmassa's, die opeens uit geheimzinnige ingevin gen hun vredige huizen verlaten en in vreemde landen gaan moorden en. brandstichten; de sinisterheid der veldslagen die hun stereotiepe luister ontberen; de opmars van twaalf vol ken naar Moskou die in woestheid en verwildering eindigt. Het zinloos heen en weer geschuif, met onnoe melijk lijden, der pionnen, En als "n schitterende draad, die de somber- hed verlicht, de leeten van levens van heren cn knechten met de verschei- denste inborsten uit de verschelden- ste milieu's en met de hevigste aan schouwelijkheid getekend; het zijn deze tientallen afzonderlijke levens temidden van de grote maalstroom welke Tolstoi's geduchte werk zijn menselijke stem geven, die onweer staanbaar is, omdat men er zichzelf in hoort. OG ENKELE DAGEN en we zit ten* al weer in de Meimaand en jullie kent natuurlijk het liedje wel: In Mei Jeggen alle vogels een ei. behalve de kwartel en de griet, die leggen in de Meimaand niet. Het is al te merken, dat de vogels het druk hebben met nestelen. Ze waehten de Meimaand niet af. En als jullie nu eens een vrije middag hebt en het is mooi weer. dan moet jullie eens op een rustig plekje gaan zitten en naar de vogels kijken Eerst z;* je misschien niet veel. maar loop dan niet dadelijk weg. Als je wat van de natuur wilt zien, moet je geduld heb ben. Ik heb er ook eens een hele mid dag aan opgeofferd. En het eerste half uur had ik helemaal geen geluk Dan krijg je wel de neiging om heen te gaan, maar doe dat nu niet. Alleen moet je de plaats waar je gaat zit ten wel goed uitzoeken. Er moeten bomen in de buurt eijn en zo mo gelijk dode takken en stro. Want dat is bet materiaal waar de meeste vo gels hun nesten van bouwen. Je hebt er natuurlijk wel bij. die wat fijn zinniger zijn aangelegd en die wol en paariehaar gebruiken en die er een waar kunststuk van maken, maar heel veel nesten, vooral van grotere in de bomen, hebben als hoofd materiaal tslxer en stro. Toen ik dr.n een half uurtje geze ten had hoorde ik in de verte een paar eksters arnkomen. Je kun* dadelijk van ardere vogels onder kennen door hun luidruchtig gek vet ter, dat iets op het schelle blaffen van eeo klein keffertje gelijkt. Ik had geluk. Ze waren dol verliefd op en v'tselijk druk in de weer H*.t mannetje wilde tonen, dat hij ook wel een en ander kon en toen het wijfje een flinke dode tak in de boom had ontdekt, die ze er afknap te, door zich er op te laten vallen, was hij een en al gedienstigheid. Heb jullie dat al eens gezien, hoe de vogels een dodo tak afknappen? Dat is een heel aardig gezicht en het is voor mij een duidelijk bewijs, dat die vogels niet zo dom zijn en dat ze over zeer veel .opmerkingsgave be schikken. Meestal zoeken ze afge waaide dode takken. Maar liet komt ook voor, dat die bijna niet le vin den zijn en dan gaan de vogels in 'n boom zoeken. Als ze dan een dorre tak vinden, laten ze zich er op neer ploffen. Als de tak dan niet te stevig is, knapt ze af en de vogel, ik heb het alleen door eksters en kraaien zien aoen, grijpen de tak in de vlucht en gaan er jubelend mee van door. En zo wilde dit keer het wijfje ook Uii de n Mei, leggen alle vogels een ei jubelend met de tak wegvliegen, toen het mannetje aan kwam vliegen en ook een eind van de tak in zijn sna vel nam. De gevolgen waren niet he lemaal prettig. De vogels tolden dooi de lucht en ze lieten de tak naar be oden vallen. Als jullie toen gehoord had, hoe dat mannetje door het wijfje 'uitge scholden werd, nee ik kan jullie ver eien, dat was niet mooi meer. Het wijfje zette de veren op en keef als ten viswijf en het mannetje zat er zo schuldbewust bij. Maar nog voor het wijfje uitgescholden was, nam 't mannetje de tak op en vloog er mee weg, naar het nest. dat verder op werd gebouwd en daardoor verloor ik ze uit het oog. Het werd echter niet stil. Wai later kwam er een spreeuw aanhippen. Weet julle hoe ze die in Friesland noemen? Een protter. Wat het bete kent weet ik niet. Misschien dat een of andere Friese vriend me kan in lichten. Ik heb zo de indruk, dat het prater, babbelaar, kletskous betekent. En als dat zo is, dan is het een heel goede naam. Want er is geen vogel die zo graag mag praten als een spreeuw. We zeggen wel eens, dat de mussen de drukste vogels zijn, maar ik geloof het niet. Die maken alleen heel wat lawaai als er herrie is. Maai de spreeuw praat zo maar, ook zon der dat er enige aanleiding voor is. Met elkaar maar ook als hij in zijn eentje is. De sinjeur, die ik die middag in "t oog kreeg, liep heel zacht in zich zelf te praten. Soms hipte hij soms waggelde hij, want ze Jopen helemaal niet elegant en hij verzamelde stro en hooi. En hij deed dat met een zeker over leg, waaruit ik opmaakte, dat hij het nest niet in de onmiddellijke nabij heid had. Dan vliegen ze steeds af en aan. Maar deze protter grng met over leg te werk. Hij legde enkele strootjes en hooitjes bij elkaar en toen hij meende, dat hij er genoeg had, stond nij er even bij te praten en keek het geval eens aan. Toen probeerde hij alles in zijn sna vel te krijgen. Het lukte niet direct. O, wat werd die spreeuw toen opge wonden. Hij begon te snateren, net alsof hij binnensmonds vloekte en raasde, dat het hem zo tegenliep. Even later staakte hij dat opgewon den gepraat. Opnieuw werd een po ging gedaan en inderdaad, het geluk te hem de hoeveelheid in de snavel te krijgen. Wat een pech voor hem, dat hij nu niet meer kon kwetteren. Anders had hij het uitgejubeld. Dat zijn zo van die fijne tafereel tjes uit de dierenwereld, die je alle maal kunt gadeslaan, als je de ogen i oren maar wijd open houdt. Probeer het maar eens. En als je iets ziet of beleeft, dan schrijf je het maar eens aan me. Het is er in dc komende weken 'n prachtige gelegenheid voor en je be- noeft er helemaal niet ver voor t© gaan. OOM ROB. Cnappe doofstomme In Tarbes is een doofstomgeboren man, Jean Delle Vedove, die er na elf jaar werken in geslaagd is om een astronomische klok geheel van hout te fabriceren. Deze klok weegt 280 kg, is 2 meter hoog, 1.60 m breed en 60 cm diep. Zij geeft niet alleen de datum aan, maai- ook de maanden van het jaar, het jaar zelf, de jaargetijden, de ver schillende standen van de maan en zonsop- en ondergang. Zij heeft een systeem van deurtjes, die om 8 uur 's morgens opengaan en om 7 uur 's avonds sluiten. Weer andere gaan-at leen open op 14 Juli, op Allerheiligen en met Kerstmis. Dit kunstwerk zal door geheel Vergroten Vijftien jaar geleden vergrootten de sterkste microscopen slechts 1000 maal. Kort voor de oorlog werd de electronenmicroscoop uitgevonden, wat al een hele stap verder was, want deze gaf een maximumvergro - ting van bijna 100.000. Maar dit record is nu wederom ge slagen door de nieuwste vinding, nl de protonenmicrocoop, die momenteel in het Collége de France staat op gesteld en een millioen maal vergro-; ten kan. Om een voorbeeld hiervan te geven: als men een bord in het( gezichtsveld van deze microsoop kon. brengen, dan zou het een middellijn van 300 km hebben, dit is ongveerj de afstand van Maastricht naar Leen warden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1950 | | pagina 4