De Verdwenen Professor
Uitvoering van Landbouwwerk voor gezamelijke
rekening in de Wieringermeer
KAPPIE
HIER IS LONDEN
Tien jaar geleden begon de BBC
haar Nederlandse uitzendingen
Men wensf zich niet over te geven aan het
zgn. koppelbazensysteem, noghzich dagjes
mensen te laten sturen door het Arbeidsbureau
Polders als de Wieringermeer, welke, met hun productie beduidend boven
het landelijk gemiddelde komen en tevens van grote betekenis zijn voor de
verbetering van onze gewassen, hebben nationaal economisch gezien, een
grote waarde.
Welhaast onnodig op te merken, dat dit bijzondere eisen stelt aan onder
nemers en arbeiders, terwijl ook overigens de inrichting van een bedrijf,
waarbij niet te vergeten de landbouwmachines, een belangrijke rol speelt.
Wat het eerste betreft, is in de W'ieringermeerpolder duidelijk merkbaar,
dat het een nieuwe polder is.
Wat de arbeiders betreft, is het nog steeds moeilijk. Voor'de oorlog had
men in de Wieringermeerpolder een flinke kern van bekwame landarbeiders.
Do«»r de inundatie en de verwoesting van bijna alle landarbeiderswoningen
zijn velen naar elders getrokken of hebben werk gezocht buiten de landbouw
Slechts zeer langzaam vordert het herstel van de woningen bij de boerde
rijen. Gedurende een reeks van jaren' moest in de behoefte aan arbeiders
worden voorzien door het inzetten van grote groepen hulpkrachten. Met
name het aantal geschoolde landarbeiders, die voor een geheel jaar of een
heel seizoen op de landbouwbedrijven kunnen en willen werken is in de
polder nog steeds veel te klein, terwijl juist bij de hiervoor genoemde
arbeidsintensieve teelten de behoefte aan vakbekwame arbeiders zo sterk
spreekt. Voor wat de kernbezetting op de bedrijven betreft, moet de boer
aan zijn personeel vrij hoge eisen stellen, waartegenover vanzelfsprekend
ook verplichtingen staan.
EN HET WRAK VAN DE „LUPINO"
liet bestuur van de Vereniging voor
het gemeenschappelijk uitvoeren van
landbouwwerk, roept 'de gastvrijheid
in van ons blad, teneinde zich te ver
weren tegen de min of meer verdraai;
de weergave die het Parool en de
Schager Courant van de doelstelling
der vereniging hebben gegeven.
Het bestuur schrijft dan het volgen
de: a
De meest ideale toestand zou zijn,
dat in de polder de landarbeiders
wonen die nodig zijn voor een be
hoorlijke kernbezetting gedurende de
winter en het gehele drukke seizoen.
De aanvulling in de spitstijden zou
dan kunnen plaats hebben door hét
Aannemen van arbeiders uit andere
gebieden. Voor de eerste groep zal
dan- in de polder voldoende werkge
legenheid moeten zijn om onder deze
landarbeiders in perioden van slapte
werkloosheid te voorkomen. Daartoe,
Is het noodzakelijk, dat de beschik
bare -werkgelegenheid als diepspitten
aanleg en onderhoud van bos-en weg
beplantingen in vrij verband worden
uitgevoerd door de dan -beschikbare
landarbeiders. In geen geval mogen
deze werkzaamheden naar onze me
ning door de DUW worden uitgevoerd;
Wil men ooit tot de opbouw van goe
de arbeidsverhoudingen bomen, dan
zal er voor een gezonde vakbekwame
landarbeidersgroep ook een volledige
werkgelegenheid moeten zijn. Dit is
de basis voor het bestaan van een
gezonde landbouw en allen die daar
in werken.
Het zal tevenss blijken een econo-
mische noodzakelijkheid te zijn. Im
mers, onze regering wil verhoging
van de productie, verhoging van de
arbeidsproductiviteit en, zo mogelijk,
verlaging van de productiekosten.
Wanneer men nu bedenkt, dat de
Werkloosheidswet reeds door de Sta
ten Generaal is aangenomen, dan
blijkt direct welke grote gevaren de
doelstelling van onze regering bedrei
gen. Wanneer een groot deel van on
ze landarbeiders die geen vast dienst
verband hebben, in perioden van
slapte op wachtgeld en werkloosheids
verzekeringsuitkering zullen zijn aan
gewezen, zien wij straks de premie's
welke door de bedrijven moeten wor
den opgebracht waarschijnlijk hoog
beginnen en snel stijgen. Wat hiervan
de gevolgen zullen zijn voor de pro
ductiekosten laat zich gemakkelijk be
grijpen. Hoe de landbouw in die om
standigheden de arbeidsproductiviteit
zal moeten verhogen, is Ons niet recht
duidelijk. Voor ons staat vast, dat
dit.slechts mogelijk is, wanneer de
arbeiders, die voor het bedrijf onmis
baar zijn, zullen kunnen rekenen op
een volledige werkgelegenheid. Daar
door zal de uitbreiding en verbetering
van onze cultuurgrond op doeltref
fende en voor de Overheid voordelige
wijze kunnen worden gestimuleerd.
Men zal zich afvragen, wat dit alles
nu wel te maken heeft met de Ver
eniging voor Gemeenschappelijke Uit
voering van Landbouwwerk. Dit nu
is heel eenvoudig duidelijk te maken.
Een groep boeren is op de gedachte
gekomen, dat, nu de Overheid op het
gebied van de arbeidsvoorziening de
uitvoerende taak meer en meer aan
de organen van het bedrijfsleven
overlaat, de bedrijven zich hier ook
op dienen in te stellen. Heeft het
Bureau Oogstvoorzicning ons ia de
voorbije jaren enorme diensten bewe
zen en voorkomen, dat onze polder al
leen maar arbeidsextensieve gewassen
zpu kunnen verbouwen, thans gaat
het Ministerie van Landbouw zich
beperken tot de uitvoering van werk
-voor zover dit geschiedt met onge
schoolden, terwijl in de eerste plaats
de zelfwerkzaamheid van het bedrijfss'
leven do moeilijkheden zal moeten
oplossen. Is men daarbij aangewezen
op hulp van landarbeiders uit andere
gebieden, dan zal het Ministerie van
Landbouw volstaan met de -toepassing
van de regeling voor vervoer en,
huisvesting etc T j dit alles ino ten
wij Ons echter ïealiseren, dat onze
bedrijven ;n le tcpt'jden niet kunnen
werk en zonder groepsvorming. De be
treffende boeren rijn vastbesloten
zig niet over te leveren aan zgn kop
pelbazen, noch r.-h dagjesmensen le
lat ensturen tlJoc lint Arbeio.bureau.
Zij vinden het evens onverantwoord
om in de toptijden losse arbeiders
voor één of sleth-a wicle dagen in
dienst te nemen en hen verder weer
aan de onzekerheid prijs te geven.
Wanneer v;j hier -o Hen moeien
terugvallen op de bemiddeling van
het Arbeidsbureau zx ton Ce boeré#
en de arbeiders te-echt vragen of Wij
de klok enkele jaren terug gingen
zetten. Zij willen er alles op zetten
om ook de arbeiders, die in de top-
tijlen nodig zijn voor het vormen
van groepen tijdens de aardappel
oogst en andere werkzaamheden, een,
langer dienstverband te geven. Dit is
voor deze mensen zowel sociaal als
economisch een groot voordeel. Dit
kan echter alleen wanneer de boeren
dit samen doen. Zouden zij deze men
sen individueel in dienst nemen, dan
kan aan de arbeiders geen aaneenge
sloten tewerkstelling worden gegaran
deerd. Bovendien zouden verschillen
de boeren soms in één week, voor de
zelfde arbeiders, telkens opnieuw de
loonadministratie in moeten richten.
Dit heeft, bij de toch al omvangrijke
loonadministratie grote bezwaren. De
ze worden ondervangen door de losse
arbeiders in de toptijden een dienst
verband te geven met de Vereniging
Voor de arbeiders betekent dit dus
meer zekerheid betreffende werkge
legenheid, welke op deze wijze aan
eensluitend kan zijn en voor de boe
ren betekent deze werkwijze een be
langrijke vereenvoudiging in de loon
administratie en deskundige hulp bij
de uitvoering van werkzaamheden
waarvoor groepsvorming noodzakelijk
is. Zouden wij dit niet doen en de
collega's in onzekerheid laten voort
tobben, dan zal de Wieringermeer
spoedig een gebied zijn waar de op
pervlakte arbeidsintensieve gewassen
en daarmede de werkgelegenheid ook
voor de vaste kern, zal afnemen.
De van bepaalde zijde geuite vrees
als zou het aantal vaste arbeiders
door het optreden van onze Vereni
ging kleiner worden, zal stellig on
gegrond blijken te zijn en zeker niet
door terzake kundigen onderschreven'
Dit gevaar ontstaat echter wel wan
neer boeren zouden verzuimen de
noodzakelijke groepsvorming tijdens
de oogst door samenwerking tot stand
te brengen. Immers, wij zouden dan
spoedig een grote wanorde zien ont
staan en dit is zeker niet bevorderlijk
voor de vastekernvorming op de be
drijven. Ieder, die enigszins op de
hoogte is weet, dat dit spoedig zou
leiden tot ontwrichting en afbraak
van bestaande, goede arbeidsverhou
dingen en dat willen wij in elk geval
voorkomen.
Vanzelfsprekend zullen deze boe
ren. thans echter in groepsverband,
op dit terrein nauw samenwerken
met de plaatselijke commissie van de
Stichting voor de Landbouw. Deze
laatste kan er nu van verzekerd zijn,
dat de mogelijkheden, welke door de
Stichting, in samenwerking met de
betreffende Overheidsinstanties, zijn
geopend, door deze groep op doelma
tige wijze kunnen worden benut. Dit
gemeenschappelijk optreden heeft
naar de mening der betrokkenen ten
volle recht op waardering en kan
voor de Wieringermeer als geheel een
17. Kappie, Signor Rivaldi en Profes
sor Quibus hingen alle drie over de
verschansing te kijken, om te zien
of ze een spoor van Ah Sing zagen.
„Die arme Chinezenman zijn aan t
verdrinkzinken" jammerde Signor
RiValdi keer op keer. Maar dit was
niet waar, want ineens verscheen 't
lachende gezicht van Ah Sing weer
'boven water. „Daar hij zijn!" riep
Signor Rivaldi. „Ik kan wel huil-
l.cgen de vijand, opzij en zichzelf in
de armen'van de man. die de Hel
leense zaak meer nadeel had berok
kend, dan tien Hamld Beys hadden
kunnen doen. En toch
Hm inconsequentie is het enige,
waarin de vrouw consequent is. De
geschiedenis kont honderd en een
voorbeelden, waarin het vrouwenhart
zijn consequente inconsequentie be
wezen heeft. Vrouwen van groter be
tekenis dan de klein Griekse, hebben
terwille van haar liefde voor een
man, de liefde voor liet vaderland
vergeten. Wie zal haar daar een ver
wijt van maken?
Maar wij zullen ons niet langer
met. psychologische beschouwingen
bezighouden. Het feit. dat Elena de
vermetele journalist boven alles lief
heeft. staat in ieder geval vast. Zij
aanbad hem. zoals slechts een dap
pere -vrouw een dapper man kan aan
bidden. En zij kuste de verre van
aantrekkelijke Salomon, die zoeven
nog twee haver landslieden en strijd
makkers had omgebracht, omdat hij
haar liefste gered had. Als iemand
het niet de loop der dingen niet. eens
is, dan moet hij de huidige mevrouw
Thavon zijn bezwaren maar eens uit
eenzetten.
Doch nu keren wij weer tot onze
geschiedenis terug.
Elena opende de huisdeur, wenkte
de mannen terug te komen en gaf
hun een verklaring van het gebeur
de. Vitus stopte ieder van hen twee
goudstukken in de hand en daarmee
was de vrede gesloten. Men droeg <le
doden en gewonden weg en bracht 't
lijk van Xymatis naar zijn slaapka
mer. Twee antivries hielden er de
wacht bij
Opeens herinnerde Vitus zich de ka
pitein. die Salomon geboeid in de kei
der had achtergelaten.
Lieve help! riep hij, de arme drom
mei zal zijn leven lang geen lid meer
kunnen verroeren. Als Salomon ie
mand onderhanden gehacl heeft....
Elena stelde hem gerust.
Heb je dan niet gemerkt, vroeg
zij hem. met een wijze, echt vrou
welijke glimlach, dat Irene niet bij
ons is? Zij is naar Stratos toegegaan
Wij zullen haar niet sloren, liefste.
schreien van opluchtigs-gemoed!" Ze
trokken Ah Sing op de „Kraak". „Ver
telzeg. wat jij gezienkijkt hebt!" zei
Signor Rivaldi. „Ikke zag een schip-
pie.... lelijke ouwe scheepie.... ka
potvies, en meel niet!" vertelde
Ah Sing. „De „Lupine"! zei Profes
sor Quibus met een zucht van blijd
schap. „Dus tóch! Dat hoefden we al
leen ook maar te weten!" „Keekzag
jij verder niets?" vroeg Signor Rival
di opgewonden aan Ah Sing. „Geen
fiikkerschitteringen? Breek mijn hart
niet aan scherfstukken!" „Nee, niks.,
ikki zag veldel niks niets!" zei Ah
Sing, terwijl hij druipend wegliep.
„Misschien heeft hij niet zo goed ge
keken" zei Kappie om Signor Rival
di te troosten. „Vanwaar deze con
versatie?" vroeg de Professor. „We
weten nu toch allés?"
"T"
Een romantisch verhaal
uit de Griekse bergen
Op hetzelfde ogenblik ontstond er
beneden op de tiv.p een heidens spek
'takel. Schoten schreeuwen,' vazen,
brullen.
20e HOOFDSTUK
Het geweer, dat niet afging
Vitus vloog met wilde sprongen
de gang op.... de vrouwen achter
hem aan.
Toen hij op de trap kwam, bleef
hij staan en barstte in lachen uit. Hij
-lachtelachte....
Daar stond Saloinou, ongedeerd,
op de bovenste trede. Hij leverde 'n
hartverheffend gevecht tegen de Ko
initadschers, die in grote menigte de
trap bstormden. Daar Salomon al
waar het revolverkogels betrof, ecu
ah ruist eerste klasse was, gaf hij lie
var, clan hij ontving. Daarom had hij
da ongelukkige Basil gegrepen, hield
die als schild voor zich en schoot on
der een vulkanische uitbarsting van
verwensingen zijn revolver voortdu
rend op zijn tegenstanders af. Naast
Salomon vocht, gelijk een held, lang
en mager, de professor. Die hield met
belde handen een reusachtige revol
ver vast, drukte de ogen stijf dient
en knalde erop los, dat het een lust
was. De -uitwerking van dit snelvuur,
bestoud in de vernieling van het pla
fond, maar hij deed als het mogelijke
om liet spektakel te vergroten. Basil
die als eeu hoopje vodden in de lin
kerhand vah de Spanjool hing, krijs
ie zo luid hij kon en riep alle heili
gen tegelijk aan. Zijn kameraden
•ohreeuwden en tierden. Twee van
hen lagen dood op de grond. Een wen
tolde zich zwaar gewond....
Juist toen Vitus ten tonele ver
telleen, had Salomon geen kogels
meer in zijn revolver. Hij sloeg hem
4* flichtsbijzUnde antarte ln het ge-
door Ernst Klein
ziel*, greep Basil met beide handen,
tilde hem hoog op en begon met hem
op de dichte schaar in te beuken
Het onvrijwillig wapen schreeuwde
met een niet meer menselijke stem
schijnbaar liefelijke muziek voor Sa-
lomons oren. Want hierdoor aange
vuurd, ging hij van het defensief tot
het offensief over. In een oogwenk
was de trap leegDe hele bende
vluchte, aangegrepen door zinneloze
angst voor liet zwartharige, brullen
de monster.
Basil vloog als afscheidsgroet ach
ter hen aan. Toen was de gang vrij.
Salomon wierp de deur dicht, ging
er met zijn rug tegen aan staan, wis
te zich het zweet van het voorhoofd
en grinnikte. Dat was eens een genoe
gen....!
■Boven stond tle professor te dansen
va'i vreugde!
Wij hebben overwonnen! Wij!
triomfeerde hij.
En van louter plezier drukte hij
nogmaals de reuzenrevolver, die hij
in de hand had, af. Die was geluk
kig al leeg, anders had hij Vitus nog
overhoop geschoten
Salomon! Salomon! Dat is toch!
In zijn vreugde pakte Vitus hem
beet en gaf hem een kus midden op
zijn grinnikende gezicht.
Jc was dus hier hier.... en
niet in de gang!
Zou ik dan niet hier zijn
Toen u teruggegaan bent. zijn wij
u nageslopen, de professor en ik?
Wat had u dan verwacht? We heb
ben die.... nn, hoe heet die karei
Ste Stratosin de kamer van
de professor vastgeboden. Nu. hij is
een dapper man. uw vriend, de pro
fessor, dat is hij! ITij wilde beslist
niet beneden blijven. Toen heb Ik
hem de revolver van Stratos in de
hand gegeven. Bij mijn leven nog
nooit, heb ik zo'n angst uitgestaan..
Bij de loop heeft hij hem genomen.,
ja. u hebt makkelijk lachen, mijnh.
Thavon hel had geen haar ge-
Bchceld. of hij had zichzelf in de huik
geschoten. En mij erbij! Nu cn
toon hebben wij achter de deur op de
loer gelegen, totdat die kerels kwa
men Maar voor zij naar naar bin
neii stormden, wij de deur uit <11
trap op.... Boven stond een bandiet
die wilde schieten dat was hel
kritieke c-genblik mijnheer Thavon
toen scheelde liet geen haar
en denk" i< eens aan, het geweer ging
niet afTweemaal drukte hij af
toen had ik hem reeds, nu en de rest
hebt u zelf gezienMaar mijnheer
Thavon. en Salomon stond groot en
breed voor Vitus Mijnheer Thavon
Allah weet in hoeveel gevechten wij
reeds naast en voor elkander hebben
gevochten. U voor mij en ilc voor u!
Herinnert u zlcli nog bij Phillip. toen
ik dat schot in mijn been had en u
mij weggesleept hebt midden tus
sen de Serve» door? En nu verwacht
u, dat ik dat geld zal aannemen, heen
zal gaan en alleen laten ik? Heb
ik dat aan u verdiend, mijnheer Tha
von. dat u mij voor zo'n schurk
'houdt
Vitus' wilde antwoorden, Wiklc
wist zelf niet. wat hij wilde. Ergens
in zijn keel zat een prop
Ienjand anders antwoordde hem
Elena. Naast Vitus staand, had zij
de langste toespraak gehoord, die Sa
lomon ooit in ziju leven gehouden
had. Nu. vloog zij op hem at' en voor
de Spanjool wist, wat er met hem ge
beurde, liiug zij aan zijn hals en leus
te hem op beide wangen
Ik Salomon ik dank u en "-al'
u mijn hele leven dankbaar blijven.
Salomon bewoog zich niet. Toen zij
hem losliet, veegde hij mot de rug
van zijn reusachtige hand over zijn
mond. likte zich heel zorgzaam de
lippen af en grinnikte:
Niets aan Saralv zeggen, mijnheer
Thavon.
Men zal misschien enigszins ver
baasd zijn over hei gedrag van Ele
na. Zij. die haar liefde voor haar va
derland had bewezen, werpt opeens
alles, vaderland, patriottisme, haat
TIEN JAAR GELEDEN, op de 11de
April 1940, konden diegenen, die de
radio op de BBC hadden ingesteld,
voor het eerst een uitzending uit
Engeland in het Nederlands beluiste
ren. Na de Duitse invasie van Noor
wegen, werd de behoefte gevoeld aan
regelmatige uitzendingen in het Ne
derlands naast de Franse, Duitse en
Scandinavische uitzendingen, omdat
de mogelijkheid van een vijandelijke
aanval op de Lage Landen onder
ogen moest worden gezien.
belangrijke stap in de goede richting
betekenen.
Uit het bovenstaande blijkt reeds
voldoende, dat wij als vereniging juist
de vaste kernvorming op de bedrij
ven van de leden willen bevorderen
en bovendien voor de- losse arbeiders
die in de drukke tijd nodig zijn,
waarborgen willen scheppen ten aan
zien van een aaneensluitende werkge
tegenheid, welke alleen kan worden
gerealiseerd door samenwerking van
meerdere bedrijven.
Het zal de lezer tevens duidelijk
£jjn, dat wij er vooral belang bij
hebben wanneer bekwame landarbei
ders kunnen worden aangenomen uit
éigen omgeving. Dit zullen wij dan
óök bij voorkeur doen.
De opmerking betreffende over-
bruggingssteun kunnen wij als niet
terzake dienende laten rusten.
- De bron (men) waardoor aan het Pa
rool en Schager Courant gegevens
werden verstrekt, blijkt helaas niet
goed op de hoogte. Het streven van
Onze Vereniging is en blijft er op ge
richt, onze bedrijven in staat te stel
len gevolg te geven aan het verlan
gen van de regering om een zo hoog
mogelijke productie te bereiken.
Wij achten het daarbij noodzakelijk
de zekerheid v. boer en arbeider bei
de door een doeltreffende samenwer
king veilig te stellen. Dit is zowel so
ciaal als economisch gezien een alge
meen belang en tevens een landbouw
belang van de eerste orde.
Toen dit op 10 Mei 1940 gebeurde,
was de BBC gereed voor de zware
taak die haar zou wachten. Tijdens
vele jarert zou het het enige radio
station in Europa zijn, dat een be
trouwbare nieuwsvoorziening ver
zorgde. In het begin kon de Dienst
slechts beschikken over drie perso
nen, waarvan twee Nederlanders wa
ren en de derde een Engelsman die
Nederlands kon spreken, maar kort
daarop werden deze bijgestaan door
vele Nederlandse journalisten, die na
de invasie van Nederland naar En
geland wgren uitgeweken. Nooit heeft
de Dienst gebruik kunnen maken van
ervaren krachten op radiogebied.
Ook toen de Nederlandse regering
in Londen over een eigen organisatie
ging beschikken, bleef de Nederland
se Sectie van de BBC een eigen func
tie bekleden. Terwijl de uitzendingen
van de Nederlandse Regeringsdienst
uitdrukking gaven aan de vastbera
denheid van het Nederlandse volk
om de strijd voort te zetten, waren
die van de BBC, als een Brits or
gaan, tot Nederland gericht als tot
een bondgenoot. Zij dienden, behalve
voor het verspreiden van nieuws,
hoofdzakelijk voor het verstrekken
van gegevens en inlichtingen, zoals
raadgevingen van het geallieerde op
perbevel, wenken voor sabotage- en
verzetmethoden, inlichtingen over de
taktiek die de vijand toepaste in an
dere landen, leiding voor buitenland
se arbeiders e.d. Ook werd regelma
tig uitgezonden „De Londenaar", het
populaire praatje.
Na de oorlog werd de Nederlandse
Dienst van de BBC gereorganiseerd.
De behoefte aan een zuiver op nieuws
geconcentreerde uitzending was sterk
verminderd, en belangrijker was het
om luisteraars in het Europa van na
de oorlog iets te vertellen over de
gebeurtenissen in Engeland en hen
in staat te stellen te horen welke
opinies de Britse Regering en Britse
politieke leiders erop na hielden over
internationale Europese kwesties. Te
genwoordig staan vele verschillende
onderwerpen op het programma van
deze dienst, zoals kunst, litteratuur,
economische zaken, sport, muziek,
enz. Behalve de geregelde uitzendin
gen door J. H. Huizinga. correspon
dent van de Nieuwe Rotterdamse
Courant, in de „Londense Brief" op
Zondagavond, en door Vrijbuiter, de
nom de plume van Freddie Fortuin,
in het „Radio Dagboek" op Woens
dagavond. verzorgt de BBC ook de
bekende lessen in Engels in het pro
gramma English by Radio, waarover
het boekje in Holland verkrijgbaar is.
WOENSDAG 26 APRIL 1959
Hilversum I 462 m. NCRV: 7.00
en 8.00 Nws; 8.15 Muziek bij het
werk; 9.00 Voor de zieken; 9.35 Sym
phonisch concert; 10.30 Morgendienst
11.00 Werken van Debussy en Stra-
winsky; 11.40 De autocrate, hoorspel;
12.00 Glanspunten uit de steravond;
12.33 Trio Fantasia; 13.00 Nws; 13.15
Orgelconcert; 13.45 Mandolinata; 14.30
Musette-orkest; 15.00 Koorzang; 15.30
Sextet Johnny Kroon; 16.00 Jeugduit
zending; 17.30 Gram.muziek; 18.00
Nws; RVU: 18.30 Wie is de ware wij
ze?. lezing; NCRV: 19.00 en 20.00 Nws
19.30 Sport; 20.15 Omroeporkest; 21.00
Verkiezingsuitslagen; 21.15 Kamermu
ziek; 22.00 Verkiezingsuitslagen; 22.15
Tien jaren; 22.30 Vocaal kwartet; 23.00
Nws; 23.15 Verkiezingsuitslagen.
Hilversum 9" 298 m VARA: 7.00
en 8.00 Nws; 8.18 Orgelspel; 8.50 Voor
de vrouw; 9.00 Richard Strauss-conc.;
VPRO: 10.0 Toespraak en morgenwij
ding; VARA: 10.20 Voor de vrouw;
11.00 Populair non-stop; 12.00 Orgel
spel; 12.38 Gram.; 13.15 The Ramblers
14.00 Gesproken portret; 14.15 Jeugd-
concert; 15.00 Kinderkoor; 15.20 Hoor
spel voor de jeugd; 16.00 Vragen staat
vrij; 16.30 De Regenboog; 17.00 Het
stond in de krant; 17.30 Metropole
orkest: 18.00 Nws; 18.30 Strijdkrach
ten; 19.00 Causerie; VPRO: 19 30 Voor
de jeugd: VARA: 20.00 Back-concert;
21.00 Verkiezings-uitslagen; 23.00 Nws
23.15 Verkiezingsuitslagen.
zij hebben vier vreselijke jaren lang
op dit ogenblik moeten wachten.
Boven lag Xymatis stijf eu strak
in ziju Franse praalbed, en beneden
in de kale vochtige kelder, hing zijn
vrouw aan de hals van de man. die
zij sedert haar prilste jeugd bemin
de schreide schreide, tot de ellen
de van haar 4-jarig huwelijksleven
als een boze droom achter haar lag
plaats malcen voor een nieuwe
heerlijke werkelijkheid.
LAATSTE HOOFDSTUK
Bruiloft
Intussen zat. Hamid Bey in de keu
ken van het huis te Zaricani, staar
de naar de haard, kauwde op ziju
snor en brak zich het anders zo vin
dingrijke hoofd over het probleem
hoe hij 20 gendarmen in de gang
kreeg. Toen hij des middag de lion-
derdeênftutwintigste cigaret gerookt
had. had liij eindelijk een idee.
Als een dronke ezeldrijver wankel
de hij de straat op, maakte met ie
dereen ruzie, veroorzaakte opstoot
jes, werd tenslotte door een patrouil
le redifs opgepakt en voor de luite
nant gebracht. Die gaf hij onder vier
ogen ziju bevelen en wankelde toen
weer het huis van de schoolmeester
binnen.
Een paar uur later reed een eska
dron cavallerie uit de richting van
Elassona het dorp binnen, maakte 'n
geweldig spektakel, schoot en reed
alles overhoop," wat niet onmiddellijk
in de huizen vluchtte. Toen werd er
in iedere woning door groepen van
10 tot 20 man huiszoekingen gedaan.
Alle mogelijke lieden werden gevan
gen genomen.
De inwoners van Zaricani dachten
dat de jongste dag aangebroken was
en merkten temidden van het heiden
se lawaai niet, dat de troep, die het
huis van de schoolmeester was bin-
nc ïgedrongeh. uiet meer te voor
schijn was gekomen. Het eskadron
cavallerie reed ouder veel kabaai te
rug naar Elassona, terwijl Hamid
aanstalten maakte, om met zijn man
schappen de mars door de onderaard
se gang te ondernemen.
Hij liet de haard draaien en daal
de af. Zocht naar de schakelaar, om
het licht aan te draaien. Maar hoe
hij ook draaide en drukte, de gang
bleef in het duister gehuld.
Hamid wist onmiddellijk wat hein
te doen stond. Kortsluiting komt al
leen bij de electriciteitswerken van
grote steden voor. Maar hier was
iets niet in orde. Hij liet van het
brandhout, dat op de haard lag, een
paar fakkels maken en toen ging het
voorwaarts, hij aan'de spits van de
troep. Lang duurde de mars niet. Na
ongeveer drie kwartier versperde een
reusachtige puinhoop de weg. De zo
zorgvuldig uitgegraven gang was in
gestort opgeblazen, zoals Hamld
op het eerste gezicht zag.
Een uur laug wevlcten de mannen,
om de rotsblokkeu uit de weg te rui
men. Vergeefs het vernielings
werk was te grondig verricht. Ha
mid moest omkeren. Hij huilde bij
na van^woede en razernij.
Hij was een harde en wreed sol
daat. Opgegroeid in de voortdurende
strijd van man tegen man, volk tegen
volk. was hij geworden, want men
een bioedhqnd noemt. In geheel Ma
cedonië, vanaf de Servische bergen
tot aan Valeciko kende men zijn
naam, en Serveu, Bulgaren en Grie
ken, die eeuwig in onenigheid met
elkaar leefden, waren het in het wen
sen van deze naam roerend eens. Met
Hamid Bey joegen Servische moe
ders haar kinderen schrik aan, ver
wensten Bulgaarse vaders hun zonen
bedreigden Griekse popen bun ge
meenten. Eu deze man was thans
niet in staat, zijn vriend te helpen,
die zijn hulp vellicht dringend nodig'
had die misschien de minuten tel
de, tot dat Hamid zou komen
Als een panter liep hij de hele mid
(lag en avond op en neer in de kamer
van Vitus, op zijn snor bijtend, knar
setandend en de vuisten ballend.
Toen was zijn geduld uitgeput. Wat
er ook gebeurde diplomatieke ver
wikkelingen oorlog met Grieken
land het was hem totaal onver-»
schilyig. Hij ging Vitus bevrijden -
of - hij stak tot wraak het huis des
bandieten boven hun hoofden in 'lf
brand. Hij zot het wel vinden, haf
huis met de tuin en het tuinhuis.
Zodra de duisternis begon te val
len, vertrok hij.