De Verdwenen Professor Uitvoering van Landbouwwerk voor gezamelijke rekening in de Wieringermeer KAPPIE HIER IS LONDEN Tien jaar geleden begon de BBC haar Nederlandse uitzendingen Men wensf zich niet over te geven aan het zgn. koppelbazensysteem, noghzich dagjes mensen te laten sturen door het Arbeidsbureau Polders als de Wieringermeer, welke, met hun productie beduidend boven het landelijk gemiddelde komen en tevens van grote betekenis zijn voor de verbetering van onze gewassen, hebben nationaal economisch gezien, een grote waarde. Welhaast onnodig op te merken, dat dit bijzondere eisen stelt aan onder nemers en arbeiders, terwijl ook overigens de inrichting van een bedrijf, waarbij niet te vergeten de landbouwmachines, een belangrijke rol speelt. Wat het eerste betreft, is in de W'ieringermeerpolder duidelijk merkbaar, dat het een nieuwe polder is. Wat de arbeiders betreft, is het nog steeds moeilijk. Voor'de oorlog had men in de Wieringermeerpolder een flinke kern van bekwame landarbeiders. Do«»r de inundatie en de verwoesting van bijna alle landarbeiderswoningen zijn velen naar elders getrokken of hebben werk gezocht buiten de landbouw Slechts zeer langzaam vordert het herstel van de woningen bij de boerde rijen. Gedurende een reeks van jaren' moest in de behoefte aan arbeiders worden voorzien door het inzetten van grote groepen hulpkrachten. Met name het aantal geschoolde landarbeiders, die voor een geheel jaar of een heel seizoen op de landbouwbedrijven kunnen en willen werken is in de polder nog steeds veel te klein, terwijl juist bij de hiervoor genoemde arbeidsintensieve teelten de behoefte aan vakbekwame arbeiders zo sterk spreekt. Voor wat de kernbezetting op de bedrijven betreft, moet de boer aan zijn personeel vrij hoge eisen stellen, waartegenover vanzelfsprekend ook verplichtingen staan. EN HET WRAK VAN DE „LUPINO" liet bestuur van de Vereniging voor het gemeenschappelijk uitvoeren van landbouwwerk, roept 'de gastvrijheid in van ons blad, teneinde zich te ver weren tegen de min of meer verdraai; de weergave die het Parool en de Schager Courant van de doelstelling der vereniging hebben gegeven. Het bestuur schrijft dan het volgen de: a De meest ideale toestand zou zijn, dat in de polder de landarbeiders wonen die nodig zijn voor een be hoorlijke kernbezetting gedurende de winter en het gehele drukke seizoen. De aanvulling in de spitstijden zou dan kunnen plaats hebben door hét Aannemen van arbeiders uit andere gebieden. Voor de eerste groep zal dan- in de polder voldoende werkge legenheid moeten zijn om onder deze landarbeiders in perioden van slapte werkloosheid te voorkomen. Daartoe, Is het noodzakelijk, dat de beschik bare -werkgelegenheid als diepspitten aanleg en onderhoud van bos-en weg beplantingen in vrij verband worden uitgevoerd door de dan -beschikbare landarbeiders. In geen geval mogen deze werkzaamheden naar onze me ning door de DUW worden uitgevoerd; Wil men ooit tot de opbouw van goe de arbeidsverhoudingen bomen, dan zal er voor een gezonde vakbekwame landarbeidersgroep ook een volledige werkgelegenheid moeten zijn. Dit is de basis voor het bestaan van een gezonde landbouw en allen die daar in werken. Het zal tevenss blijken een econo- mische noodzakelijkheid te zijn. Im mers, onze regering wil verhoging van de productie, verhoging van de arbeidsproductiviteit en, zo mogelijk, verlaging van de productiekosten. Wanneer men nu bedenkt, dat de Werkloosheidswet reeds door de Sta ten Generaal is aangenomen, dan blijkt direct welke grote gevaren de doelstelling van onze regering bedrei gen. Wanneer een groot deel van on ze landarbeiders die geen vast dienst verband hebben, in perioden van slapte op wachtgeld en werkloosheids verzekeringsuitkering zullen zijn aan gewezen, zien wij straks de premie's welke door de bedrijven moeten wor den opgebracht waarschijnlijk hoog beginnen en snel stijgen. Wat hiervan de gevolgen zullen zijn voor de pro ductiekosten laat zich gemakkelijk be grijpen. Hoe de landbouw in die om standigheden de arbeidsproductiviteit zal moeten verhogen, is Ons niet recht duidelijk. Voor ons staat vast, dat dit.slechts mogelijk is, wanneer de arbeiders, die voor het bedrijf onmis baar zijn, zullen kunnen rekenen op een volledige werkgelegenheid. Daar door zal de uitbreiding en verbetering van onze cultuurgrond op doeltref fende en voor de Overheid voordelige wijze kunnen worden gestimuleerd. Men zal zich afvragen, wat dit alles nu wel te maken heeft met de Ver eniging voor Gemeenschappelijke Uit voering van Landbouwwerk. Dit nu is heel eenvoudig duidelijk te maken. Een groep boeren is op de gedachte gekomen, dat, nu de Overheid op het gebied van de arbeidsvoorziening de uitvoerende taak meer en meer aan de organen van het bedrijfsleven overlaat, de bedrijven zich hier ook op dienen in te stellen. Heeft het Bureau Oogstvoorzicning ons ia de voorbije jaren enorme diensten bewe zen en voorkomen, dat onze polder al leen maar arbeidsextensieve gewassen zpu kunnen verbouwen, thans gaat het Ministerie van Landbouw zich beperken tot de uitvoering van werk -voor zover dit geschiedt met onge schoolden, terwijl in de eerste plaats de zelfwerkzaamheid van het bedrijfss' leven do moeilijkheden zal moeten oplossen. Is men daarbij aangewezen op hulp van landarbeiders uit andere gebieden, dan zal het Ministerie van Landbouw volstaan met de -toepassing van de regeling voor vervoer en, huisvesting etc T j dit alles ino ten wij Ons echter ïealiseren, dat onze bedrijven ;n le tcpt'jden niet kunnen werk en zonder groepsvorming. De be treffende boeren rijn vastbesloten zig niet over te leveren aan zgn kop pelbazen, noch r.-h dagjesmensen le lat ensturen tlJoc lint Arbeio.bureau. Zij vinden het evens onverantwoord om in de toptijden losse arbeiders voor één of sleth-a wicle dagen in dienst te nemen en hen verder weer aan de onzekerheid prijs te geven. Wanneer v;j hier -o Hen moeien terugvallen op de bemiddeling van het Arbeidsbureau zx ton Ce boeré# en de arbeiders te-echt vragen of Wij de klok enkele jaren terug gingen zetten. Zij willen er alles op zetten om ook de arbeiders, die in de top- tijlen nodig zijn voor het vormen van groepen tijdens de aardappel oogst en andere werkzaamheden, een, langer dienstverband te geven. Dit is voor deze mensen zowel sociaal als economisch een groot voordeel. Dit kan echter alleen wanneer de boeren dit samen doen. Zouden zij deze men sen individueel in dienst nemen, dan kan aan de arbeiders geen aaneenge sloten tewerkstelling worden gegaran deerd. Bovendien zouden verschillen de boeren soms in één week, voor de zelfde arbeiders, telkens opnieuw de loonadministratie in moeten richten. Dit heeft, bij de toch al omvangrijke loonadministratie grote bezwaren. De ze worden ondervangen door de losse arbeiders in de toptijden een dienst verband te geven met de Vereniging Voor de arbeiders betekent dit dus meer zekerheid betreffende werkge legenheid, welke op deze wijze aan eensluitend kan zijn en voor de boe ren betekent deze werkwijze een be langrijke vereenvoudiging in de loon administratie en deskundige hulp bij de uitvoering van werkzaamheden waarvoor groepsvorming noodzakelijk is. Zouden wij dit niet doen en de collega's in onzekerheid laten voort tobben, dan zal de Wieringermeer spoedig een gebied zijn waar de op pervlakte arbeidsintensieve gewassen en daarmede de werkgelegenheid ook voor de vaste kern, zal afnemen. De van bepaalde zijde geuite vrees als zou het aantal vaste arbeiders door het optreden van onze Vereni ging kleiner worden, zal stellig on gegrond blijken te zijn en zeker niet door terzake kundigen onderschreven' Dit gevaar ontstaat echter wel wan neer boeren zouden verzuimen de noodzakelijke groepsvorming tijdens de oogst door samenwerking tot stand te brengen. Immers, wij zouden dan spoedig een grote wanorde zien ont staan en dit is zeker niet bevorderlijk voor de vastekernvorming op de be drijven. Ieder, die enigszins op de hoogte is weet, dat dit spoedig zou leiden tot ontwrichting en afbraak van bestaande, goede arbeidsverhou dingen en dat willen wij in elk geval voorkomen. Vanzelfsprekend zullen deze boe ren. thans echter in groepsverband, op dit terrein nauw samenwerken met de plaatselijke commissie van de Stichting voor de Landbouw. Deze laatste kan er nu van verzekerd zijn, dat de mogelijkheden, welke door de Stichting, in samenwerking met de betreffende Overheidsinstanties, zijn geopend, door deze groep op doelma tige wijze kunnen worden benut. Dit gemeenschappelijk optreden heeft naar de mening der betrokkenen ten volle recht op waardering en kan voor de Wieringermeer als geheel een 17. Kappie, Signor Rivaldi en Profes sor Quibus hingen alle drie over de verschansing te kijken, om te zien of ze een spoor van Ah Sing zagen. „Die arme Chinezenman zijn aan t verdrinkzinken" jammerde Signor RiValdi keer op keer. Maar dit was niet waar, want ineens verscheen 't lachende gezicht van Ah Sing weer 'boven water. „Daar hij zijn!" riep Signor Rivaldi. „Ik kan wel huil- l.cgen de vijand, opzij en zichzelf in de armen'van de man. die de Hel leense zaak meer nadeel had berok kend, dan tien Hamld Beys hadden kunnen doen. En toch Hm inconsequentie is het enige, waarin de vrouw consequent is. De geschiedenis kont honderd en een voorbeelden, waarin het vrouwenhart zijn consequente inconsequentie be wezen heeft. Vrouwen van groter be tekenis dan de klein Griekse, hebben terwille van haar liefde voor een man, de liefde voor liet vaderland vergeten. Wie zal haar daar een ver wijt van maken? Maar wij zullen ons niet langer met. psychologische beschouwingen bezighouden. Het feit. dat Elena de vermetele journalist boven alles lief heeft. staat in ieder geval vast. Zij aanbad hem. zoals slechts een dap pere -vrouw een dapper man kan aan bidden. En zij kuste de verre van aantrekkelijke Salomon, die zoeven nog twee haver landslieden en strijd makkers had omgebracht, omdat hij haar liefste gered had. Als iemand het niet de loop der dingen niet. eens is, dan moet hij de huidige mevrouw Thavon zijn bezwaren maar eens uit eenzetten. Doch nu keren wij weer tot onze geschiedenis terug. Elena opende de huisdeur, wenkte de mannen terug te komen en gaf hun een verklaring van het gebeur de. Vitus stopte ieder van hen twee goudstukken in de hand en daarmee was de vrede gesloten. Men droeg <le doden en gewonden weg en bracht 't lijk van Xymatis naar zijn slaapka mer. Twee antivries hielden er de wacht bij Opeens herinnerde Vitus zich de ka pitein. die Salomon geboeid in de kei der had achtergelaten. Lieve help! riep hij, de arme drom mei zal zijn leven lang geen lid meer kunnen verroeren. Als Salomon ie mand onderhanden gehacl heeft.... Elena stelde hem gerust. Heb je dan niet gemerkt, vroeg zij hem. met een wijze, echt vrou welijke glimlach, dat Irene niet bij ons is? Zij is naar Stratos toegegaan Wij zullen haar niet sloren, liefste. schreien van opluchtigs-gemoed!" Ze trokken Ah Sing op de „Kraak". „Ver telzeg. wat jij gezienkijkt hebt!" zei Signor Rivaldi. „Ikke zag een schip- pie.... lelijke ouwe scheepie.... ka potvies, en meel niet!" vertelde Ah Sing. „De „Lupine"! zei Profes sor Quibus met een zucht van blijd schap. „Dus tóch! Dat hoefden we al leen ook maar te weten!" „Keekzag jij verder niets?" vroeg Signor Rival di opgewonden aan Ah Sing. „Geen fiikkerschitteringen? Breek mijn hart niet aan scherfstukken!" „Nee, niks., ikki zag veldel niks niets!" zei Ah Sing, terwijl hij druipend wegliep. „Misschien heeft hij niet zo goed ge keken" zei Kappie om Signor Rival di te troosten. „Vanwaar deze con versatie?" vroeg de Professor. „We weten nu toch allés?" "T" Een romantisch verhaal uit de Griekse bergen Op hetzelfde ogenblik ontstond er beneden op de tiv.p een heidens spek 'takel. Schoten schreeuwen,' vazen, brullen. 20e HOOFDSTUK Het geweer, dat niet afging Vitus vloog met wilde sprongen de gang op.... de vrouwen achter hem aan. Toen hij op de trap kwam, bleef hij staan en barstte in lachen uit. Hij -lachtelachte.... Daar stond Saloinou, ongedeerd, op de bovenste trede. Hij leverde 'n hartverheffend gevecht tegen de Ko initadschers, die in grote menigte de trap bstormden. Daar Salomon al waar het revolverkogels betrof, ecu ah ruist eerste klasse was, gaf hij lie var, clan hij ontving. Daarom had hij da ongelukkige Basil gegrepen, hield die als schild voor zich en schoot on der een vulkanische uitbarsting van verwensingen zijn revolver voortdu rend op zijn tegenstanders af. Naast Salomon vocht, gelijk een held, lang en mager, de professor. Die hield met belde handen een reusachtige revol ver vast, drukte de ogen stijf dient en knalde erop los, dat het een lust was. De -uitwerking van dit snelvuur, bestoud in de vernieling van het pla fond, maar hij deed als het mogelijke om liet spektakel te vergroten. Basil die als eeu hoopje vodden in de lin kerhand vah de Spanjool hing, krijs ie zo luid hij kon en riep alle heili gen tegelijk aan. Zijn kameraden •ohreeuwden en tierden. Twee van hen lagen dood op de grond. Een wen tolde zich zwaar gewond.... Juist toen Vitus ten tonele ver telleen, had Salomon geen kogels meer in zijn revolver. Hij sloeg hem 4* flichtsbijzUnde antarte ln het ge- door Ernst Klein ziel*, greep Basil met beide handen, tilde hem hoog op en begon met hem op de dichte schaar in te beuken Het onvrijwillig wapen schreeuwde met een niet meer menselijke stem schijnbaar liefelijke muziek voor Sa- lomons oren. Want hierdoor aange vuurd, ging hij van het defensief tot het offensief over. In een oogwenk was de trap leegDe hele bende vluchte, aangegrepen door zinneloze angst voor liet zwartharige, brullen de monster. Basil vloog als afscheidsgroet ach ter hen aan. Toen was de gang vrij. Salomon wierp de deur dicht, ging er met zijn rug tegen aan staan, wis te zich het zweet van het voorhoofd en grinnikte. Dat was eens een genoe gen....! ■Boven stond tle professor te dansen va'i vreugde! Wij hebben overwonnen! Wij! triomfeerde hij. En van louter plezier drukte hij nogmaals de reuzenrevolver, die hij in de hand had, af. Die was geluk kig al leeg, anders had hij Vitus nog overhoop geschoten Salomon! Salomon! Dat is toch! In zijn vreugde pakte Vitus hem beet en gaf hem een kus midden op zijn grinnikende gezicht. Jc was dus hier hier.... en niet in de gang! Zou ik dan niet hier zijn Toen u teruggegaan bent. zijn wij u nageslopen, de professor en ik? Wat had u dan verwacht? We heb ben die.... nn, hoe heet die karei Ste Stratosin de kamer van de professor vastgeboden. Nu. hij is een dapper man. uw vriend, de pro fessor, dat is hij! ITij wilde beslist niet beneden blijven. Toen heb Ik hem de revolver van Stratos in de hand gegeven. Bij mijn leven nog nooit, heb ik zo'n angst uitgestaan.. Bij de loop heeft hij hem genomen., ja. u hebt makkelijk lachen, mijnh. Thavon hel had geen haar ge- Bchceld. of hij had zichzelf in de huik geschoten. En mij erbij! Nu cn toon hebben wij achter de deur op de loer gelegen, totdat die kerels kwa men Maar voor zij naar naar bin neii stormden, wij de deur uit <11 trap op.... Boven stond een bandiet die wilde schieten dat was hel kritieke c-genblik mijnheer Thavon toen scheelde liet geen haar en denk" i< eens aan, het geweer ging niet afTweemaal drukte hij af toen had ik hem reeds, nu en de rest hebt u zelf gezienMaar mijnheer Thavon. en Salomon stond groot en breed voor Vitus Mijnheer Thavon Allah weet in hoeveel gevechten wij reeds naast en voor elkander hebben gevochten. U voor mij en ilc voor u! Herinnert u zlcli nog bij Phillip. toen ik dat schot in mijn been had en u mij weggesleept hebt midden tus sen de Serve» door? En nu verwacht u, dat ik dat geld zal aannemen, heen zal gaan en alleen laten ik? Heb ik dat aan u verdiend, mijnheer Tha von. dat u mij voor zo'n schurk 'houdt Vitus' wilde antwoorden, Wiklc wist zelf niet. wat hij wilde. Ergens in zijn keel zat een prop Ienjand anders antwoordde hem Elena. Naast Vitus staand, had zij de langste toespraak gehoord, die Sa lomon ooit in ziju leven gehouden had. Nu. vloog zij op hem at' en voor de Spanjool wist, wat er met hem ge beurde, liiug zij aan zijn hals en leus te hem op beide wangen Ik Salomon ik dank u en "-al' u mijn hele leven dankbaar blijven. Salomon bewoog zich niet. Toen zij hem losliet, veegde hij mot de rug van zijn reusachtige hand over zijn mond. likte zich heel zorgzaam de lippen af en grinnikte: Niets aan Saralv zeggen, mijnheer Thavon. Men zal misschien enigszins ver baasd zijn over hei gedrag van Ele na. Zij. die haar liefde voor haar va derland had bewezen, werpt opeens alles, vaderland, patriottisme, haat TIEN JAAR GELEDEN, op de 11de April 1940, konden diegenen, die de radio op de BBC hadden ingesteld, voor het eerst een uitzending uit Engeland in het Nederlands beluiste ren. Na de Duitse invasie van Noor wegen, werd de behoefte gevoeld aan regelmatige uitzendingen in het Ne derlands naast de Franse, Duitse en Scandinavische uitzendingen, omdat de mogelijkheid van een vijandelijke aanval op de Lage Landen onder ogen moest worden gezien. belangrijke stap in de goede richting betekenen. Uit het bovenstaande blijkt reeds voldoende, dat wij als vereniging juist de vaste kernvorming op de bedrij ven van de leden willen bevorderen en bovendien voor de- losse arbeiders die in de drukke tijd nodig zijn, waarborgen willen scheppen ten aan zien van een aaneensluitende werkge tegenheid, welke alleen kan worden gerealiseerd door samenwerking van meerdere bedrijven. Het zal de lezer tevens duidelijk £jjn, dat wij er vooral belang bij hebben wanneer bekwame landarbei ders kunnen worden aangenomen uit éigen omgeving. Dit zullen wij dan óök bij voorkeur doen. De opmerking betreffende over- bruggingssteun kunnen wij als niet terzake dienende laten rusten. - De bron (men) waardoor aan het Pa rool en Schager Courant gegevens werden verstrekt, blijkt helaas niet goed op de hoogte. Het streven van Onze Vereniging is en blijft er op ge richt, onze bedrijven in staat te stel len gevolg te geven aan het verlan gen van de regering om een zo hoog mogelijke productie te bereiken. Wij achten het daarbij noodzakelijk de zekerheid v. boer en arbeider bei de door een doeltreffende samenwer king veilig te stellen. Dit is zowel so ciaal als economisch gezien een alge meen belang en tevens een landbouw belang van de eerste orde. Toen dit op 10 Mei 1940 gebeurde, was de BBC gereed voor de zware taak die haar zou wachten. Tijdens vele jarert zou het het enige radio station in Europa zijn, dat een be trouwbare nieuwsvoorziening ver zorgde. In het begin kon de Dienst slechts beschikken over drie perso nen, waarvan twee Nederlanders wa ren en de derde een Engelsman die Nederlands kon spreken, maar kort daarop werden deze bijgestaan door vele Nederlandse journalisten, die na de invasie van Nederland naar En geland wgren uitgeweken. Nooit heeft de Dienst gebruik kunnen maken van ervaren krachten op radiogebied. Ook toen de Nederlandse regering in Londen over een eigen organisatie ging beschikken, bleef de Nederland se Sectie van de BBC een eigen func tie bekleden. Terwijl de uitzendingen van de Nederlandse Regeringsdienst uitdrukking gaven aan de vastbera denheid van het Nederlandse volk om de strijd voort te zetten, waren die van de BBC, als een Brits or gaan, tot Nederland gericht als tot een bondgenoot. Zij dienden, behalve voor het verspreiden van nieuws, hoofdzakelijk voor het verstrekken van gegevens en inlichtingen, zoals raadgevingen van het geallieerde op perbevel, wenken voor sabotage- en verzetmethoden, inlichtingen over de taktiek die de vijand toepaste in an dere landen, leiding voor buitenland se arbeiders e.d. Ook werd regelma tig uitgezonden „De Londenaar", het populaire praatje. Na de oorlog werd de Nederlandse Dienst van de BBC gereorganiseerd. De behoefte aan een zuiver op nieuws geconcentreerde uitzending was sterk verminderd, en belangrijker was het om luisteraars in het Europa van na de oorlog iets te vertellen over de gebeurtenissen in Engeland en hen in staat te stellen te horen welke opinies de Britse Regering en Britse politieke leiders erop na hielden over internationale Europese kwesties. Te genwoordig staan vele verschillende onderwerpen op het programma van deze dienst, zoals kunst, litteratuur, economische zaken, sport, muziek, enz. Behalve de geregelde uitzendin gen door J. H. Huizinga. correspon dent van de Nieuwe Rotterdamse Courant, in de „Londense Brief" op Zondagavond, en door Vrijbuiter, de nom de plume van Freddie Fortuin, in het „Radio Dagboek" op Woens dagavond. verzorgt de BBC ook de bekende lessen in Engels in het pro gramma English by Radio, waarover het boekje in Holland verkrijgbaar is. WOENSDAG 26 APRIL 1959 Hilversum I 462 m. NCRV: 7.00 en 8.00 Nws; 8.15 Muziek bij het werk; 9.00 Voor de zieken; 9.35 Sym phonisch concert; 10.30 Morgendienst 11.00 Werken van Debussy en Stra- winsky; 11.40 De autocrate, hoorspel; 12.00 Glanspunten uit de steravond; 12.33 Trio Fantasia; 13.00 Nws; 13.15 Orgelconcert; 13.45 Mandolinata; 14.30 Musette-orkest; 15.00 Koorzang; 15.30 Sextet Johnny Kroon; 16.00 Jeugduit zending; 17.30 Gram.muziek; 18.00 Nws; RVU: 18.30 Wie is de ware wij ze?. lezing; NCRV: 19.00 en 20.00 Nws 19.30 Sport; 20.15 Omroeporkest; 21.00 Verkiezingsuitslagen; 21.15 Kamermu ziek; 22.00 Verkiezingsuitslagen; 22.15 Tien jaren; 22.30 Vocaal kwartet; 23.00 Nws; 23.15 Verkiezingsuitslagen. Hilversum 9" 298 m VARA: 7.00 en 8.00 Nws; 8.18 Orgelspel; 8.50 Voor de vrouw; 9.00 Richard Strauss-conc.; VPRO: 10.0 Toespraak en morgenwij ding; VARA: 10.20 Voor de vrouw; 11.00 Populair non-stop; 12.00 Orgel spel; 12.38 Gram.; 13.15 The Ramblers 14.00 Gesproken portret; 14.15 Jeugd- concert; 15.00 Kinderkoor; 15.20 Hoor spel voor de jeugd; 16.00 Vragen staat vrij; 16.30 De Regenboog; 17.00 Het stond in de krant; 17.30 Metropole orkest: 18.00 Nws; 18.30 Strijdkrach ten; 19.00 Causerie; VPRO: 19 30 Voor de jeugd: VARA: 20.00 Back-concert; 21.00 Verkiezings-uitslagen; 23.00 Nws 23.15 Verkiezingsuitslagen. zij hebben vier vreselijke jaren lang op dit ogenblik moeten wachten. Boven lag Xymatis stijf eu strak in ziju Franse praalbed, en beneden in de kale vochtige kelder, hing zijn vrouw aan de hals van de man. die zij sedert haar prilste jeugd bemin de schreide schreide, tot de ellen de van haar 4-jarig huwelijksleven als een boze droom achter haar lag plaats malcen voor een nieuwe heerlijke werkelijkheid. LAATSTE HOOFDSTUK Bruiloft Intussen zat. Hamid Bey in de keu ken van het huis te Zaricani, staar de naar de haard, kauwde op ziju snor en brak zich het anders zo vin dingrijke hoofd over het probleem hoe hij 20 gendarmen in de gang kreeg. Toen hij des middag de lion- derdeênftutwintigste cigaret gerookt had. had liij eindelijk een idee. Als een dronke ezeldrijver wankel de hij de straat op, maakte met ie dereen ruzie, veroorzaakte opstoot jes, werd tenslotte door een patrouil le redifs opgepakt en voor de luite nant gebracht. Die gaf hij onder vier ogen ziju bevelen en wankelde toen weer het huis van de schoolmeester binnen. Een paar uur later reed een eska dron cavallerie uit de richting van Elassona het dorp binnen, maakte 'n geweldig spektakel, schoot en reed alles overhoop," wat niet onmiddellijk in de huizen vluchtte. Toen werd er in iedere woning door groepen van 10 tot 20 man huiszoekingen gedaan. Alle mogelijke lieden werden gevan gen genomen. De inwoners van Zaricani dachten dat de jongste dag aangebroken was en merkten temidden van het heiden se lawaai niet, dat de troep, die het huis van de schoolmeester was bin- nc ïgedrongeh. uiet meer te voor schijn was gekomen. Het eskadron cavallerie reed ouder veel kabaai te rug naar Elassona, terwijl Hamid aanstalten maakte, om met zijn man schappen de mars door de onderaard se gang te ondernemen. Hij liet de haard draaien en daal de af. Zocht naar de schakelaar, om het licht aan te draaien. Maar hoe hij ook draaide en drukte, de gang bleef in het duister gehuld. Hamid wist onmiddellijk wat hein te doen stond. Kortsluiting komt al leen bij de electriciteitswerken van grote steden voor. Maar hier was iets niet in orde. Hij liet van het brandhout, dat op de haard lag, een paar fakkels maken en toen ging het voorwaarts, hij aan'de spits van de troep. Lang duurde de mars niet. Na ongeveer drie kwartier versperde een reusachtige puinhoop de weg. De zo zorgvuldig uitgegraven gang was in gestort opgeblazen, zoals Hamld op het eerste gezicht zag. Een uur laug wevlcten de mannen, om de rotsblokkeu uit de weg te rui men. Vergeefs het vernielings werk was te grondig verricht. Ha mid moest omkeren. Hij huilde bij na van^woede en razernij. Hij was een harde en wreed sol daat. Opgegroeid in de voortdurende strijd van man tegen man, volk tegen volk. was hij geworden, want men een bioedhqnd noemt. In geheel Ma cedonië, vanaf de Servische bergen tot aan Valeciko kende men zijn naam, en Serveu, Bulgaren en Grie ken, die eeuwig in onenigheid met elkaar leefden, waren het in het wen sen van deze naam roerend eens. Met Hamid Bey joegen Servische moe ders haar kinderen schrik aan, ver wensten Bulgaarse vaders hun zonen bedreigden Griekse popen bun ge meenten. Eu deze man was thans niet in staat, zijn vriend te helpen, die zijn hulp vellicht dringend nodig' had die misschien de minuten tel de, tot dat Hamid zou komen Als een panter liep hij de hele mid (lag en avond op en neer in de kamer van Vitus, op zijn snor bijtend, knar setandend en de vuisten ballend. Toen was zijn geduld uitgeput. Wat er ook gebeurde diplomatieke ver wikkelingen oorlog met Grieken land het was hem totaal onver-» schilyig. Hij ging Vitus bevrijden - of - hij stak tot wraak het huis des bandieten boven hun hoofden in 'lf brand. Hij zot het wel vinden, haf huis met de tuin en het tuinhuis. Zodra de duisternis begon te val len, vertrok hij.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

De Vrije Alkmaarder | 1950 | | pagina 3