OUDERS
Tob nooit
DE LUCHTROOVERS VAN H01TIKA
Het inmaken
't HOEKJE
önó nieuwe fieuiMeton
Radioprogramma
van zuurkool en
zure roode kool
's-Gravenhage, 9 October. Het voorlich
tingsbureau van den voedingsraad schrijft
ons:
In het algemeen heeft men uit voedinge-
oogpunt bezien niet veel meer aan groenten,
die in het zout zijn ingemaakt. Door de ver
schillende bewerkingen die deze groenten
ondergaan, verliezen zij practisch alle voe
dingsstoffen.
Zuurkool, zure roode kool en zure snijhoo-
nen maken hierop een gunstige uitzondering
zij worden ook met zout ingemaakt, maar
met een kleine hoeveelheid, zoodat normale
rotting, gisting en schimmelvorming uitge
sloten zijn, doah melkzuurbacteriën goed
kunnen leven. De melkzuurbacteriën ver
oorzaken een gisting in de groenten, waar
door deze lichter verteerbaar worden en een
aangename smaak verkrijgen.
Het vitamine-C-gehalte van zuurkool, zu
re roode kool en zure snijboonen loopt wel
iswaar terug, maar na 7 maanden is dit ge
halte toch nog zoo hoog, dat het zeker niet
weg te cijferen valt. Gedurende de winter
maanden en vooral tegen het voorjaar, zal
deze inmaak dus een waardevolle bron van
vitamine C kunnen zijn. Bovendien heeft
deze inmaakmethode het voordeel, dat de
groente niet afgekookt behoeft te worden, ja
zelfs rauw kan gegeten worden en dat men
de groente voor het bereiden niet behoeft te
wasschen, wanneer men tenminste zelf in
gemaakte groente gebruikt. Zoo gaan er dus
vrijwel geen voedingsstoffen verloren. Hier
onder volgen de recepten voor het inleggen
van zuurkool en zure roode kool. Na 6 a 8
weken is deze inmaak goed, d.w.z. dan heeft
zij de goede smaak om geblikt te worden.
Den huisvrouwen, die voor het eerst op
deze wijze inmaken of het slechts weinig
gedaan hebben, wordt de onderstaande in
maakmethode ten sterkste aangeraden,
waarbij men de groente kneedt tot er pekel
gevormd is. Men kan de geschaafde groente,
n.1. ook direct laag om laag met het zout in
de inmaak pot aanstampen, maar wanneer
dit niet op de juiste wijze geschiedt, bestaat
er kans, dat het zout niet door de geheele
groente dringt en de inmaak bederft.
Zuurkool 1.
2 maal zooveel witte als savoyekool. per
kg. schoongemaakte kool 10 a 12 g. zout, 2
.peperkorrels of 4 jeneverbessen.
De kool schoonmaken, zeer fijn schaven
en met het zout zoolang kneden tot er pe
kel gevormd wordt. De jeneverbessen of pe
perkorrels er door roeren. De kool overdoen
X M.
Ons nieuwe, uit het Deensch vertaal-
de, feuilleton van Aksel Sandemose
geeft de interessante levensgeschiede
nis van Ross Dane, den Deenschen pio
nier van den staat Alberta in Canada.
Spannend van begin tot einde verhaalt
de Deensche schrijver van den harden
1 strijd om het bestaan daar in het barre
i Noorden tegen ijs, sneeuw en roofdie
ren, maar niet minder tegen menschen- l
haat en ijverzucht, die ook onder de i
moeilijkste omstandigheden telkens weer
den kop opsteken en den strijd tegen
de natuur komt verzwaren.
De schier heroïsche figuur van Dane,
afgebeeld tegen den achtergrond van
de woeste, maar schoone natuur van
het onontgonnen land, dat dienstbaar
wordt gemaakt aan 's menschen noo-
den, is gaaf en scherp geteekend, zoo
dat lüj ons meesleept in zijn worsteling
i om het bestaansrecht voor hemzelf en
i de zijnen.
Wij twijfelen niet, of onze lezers zul-
len dit nieuwe verhaal met stijgende t
belangstelling volgen.
in een sohoongemaakten keulschen pot, ste
vig aandrukken, een schoone doek er op leg
gen en langs de kanten instoppen, een
plankje en een steen erop plaatsen en voor
het stof een doek, bord of deksel op den pot
leggen. De pot op een koele, vorstvrije plaats
laten staan en na 14 dagen de kaamlaag
(schimmel), die zich op de pekel boven het
doekje gevormd heeft, verwijderen. Steen,
plankje en doek schoon wasschen en weer
op de zuurkool leggen en deze bewerking
herhalen, wanneer dit noodig blijkt
Zuurkool i
2 maal zooveel witte als savoye kool. Per
kg. schoongemaakte kool: 10 a 12 g. zout, 1
zure appel, 4 peperkorrels of 6 jeneverbes
sen. Naar verkiezing wat dille toevoegen.
Het voorgaande recept volgen. Het vat
'beginnen te vullen met een zeer dun laagje
in schijven gesneden appel, daarop kool, tel
kens onderbroken door een laagje appelen.
De inmaak afwerken als in het vorige re
cept. Deze zuurkool is buitengewoon geurig
en smakelijk.
Zure roode koel.
Per kg. roode kool: 10 a 12 g. zout, 1 lepel
karnemelk en 2 peperkorrels of 4 jenever
bessen.
De kool behandelen op de manier als In
recept 1 beschreven. Bij het overdoen in den
keulsdhen pot zoo nu en dan een scheutje
karnemelk toevoegen.
Dagen in mineur
Het leven heeft veel weg van sommige
composities, waarin de overgangen van Mi
neur naar Majeur en omgekeerd, op de meest
verrassende oogenblikken plaats vinden.
Er is een Majeur en Mineur vaa de om
standigheden, -- geen mensch gaat 't heele
leven door even goed of even slecht, de eene
periode gaat het ons beter dan de andere.
Er is ook r.og een Majeur en een Mineur
van ons innerlijk, dat met het andere niet
altijd gelijken tred houdt. Gaat U maar eens
na: de tijden waarin het U althans naar het
oordeel van het buitenstaander het beste ging,
waren dat ook de levensmomenten waarop
U zich het gelukkigst voelde?
Waarschijnlijk niet, tenminste lang niet
altijd. De stemmingen van een mensch be
rusten zoo weinig op een practisch „waar
om?"
Stel b.v. uw huis of uw kamer is niet naar
Uw zin, om de eenvoudige reden dat U een
huis of een kamer overeenkomstig Uw
smaak niet kunt bekostigen. Toch zult U er
den eenen dag vergenoegd en zonder erger
nis werken of lezen, en den anderen dag zit
U misnoegd rond te kijken, somt voor Uzelf
de diverse dingen op, die U niet bevallen, en
vindt dat U diep beklagenswaardig is om
i .et zoo'n omgeving genoegen te moeten ne
men. Toch is het beide dagen dezelfde om
geving, waarvan U op een derden, zéér op-
timistischen dag vindt, dat zij „weliswaar
eenvoudig, maar toch wel gezellig is!" Da
gen in Mineur van ons uinerlijk, er is geen
aanwijsbare reden voor, onze psychische
hemel is wat bewolkt, het gaat wel weer
voorbij. Hoe minder aandacht wij eraan be
steden, hoe eerder het voorbij gaat. Niet
iedereen vindt bij dezelfde middelen baat
voor een psychische depressie. Maar wei is
ieder mensch in zoo'n depressie geneigd, om
precies datgene te doen wat wel voor ieder
een het verkeerde is, n.1. te gaan zitten over
denken hoe down hij wel is en hoeveel reden
hy wel heeft om down te zijn.
Vervolgens ziet hij door zijn geestesoog
(dat tijdelijk onbetrouwbaar is door de
zwarte bril van de psychische depressie)
alles in rook vervliegen wat hij hoopt, en
alles werkelijkheid worden wat hij in moede-
looze oogenblikken soms vreest. Het resul
taat is een nog grootere neerslachtigheid,
die langeren tijd noodig heeft om voorbij te
trekken.
Als U ontwaakt in een Mineur-stemming,
begin dan met onmiddelijk op te staan.
Blijven liggen Is fataal, want blijven liggen
vergt niets van onze energie en laat deze ge
heel ter beschikking van zwartgallige be
schouwingen. Zijn er niet direct verplichte
bezigheden, zoekt dan een bezigheid, onver
schillig wat. Gaat desnoods een kast uithalen,
Uw hond wasschen of een boodschap doen
aan het andere einde van de stad.. Als U
maar iets zoekt wat Uw aandacht opeischt.
Want het beste middel tegen gedachten in
mineur is: Actie!
Dr. Jos de Cock.
ZIJN 150STEN VERJAARDAG.
Het is inderdaad een zeldzame gebeurtenis
wanneer men een 150sten verjaardag kan
vieren. Dit was onlangs het geval met den
tammen olifant Shah, die in het bezit is van
een familie te Delhi. Het dier werd in ge
vangenschap geboren, waardoor men bij
uitzondering zeker kan zijn van deze jaar
tallen. Reeds gedurende de laatste 80 jaar
werkt Sha"h niet meer en de laatste jaren
begint hij ernstige teekenen van ouderdoms
zwakte te vertoonen. Als verjaringsgeschenk
kreeg de olifant een extra portie bananen,
waar hij dol op is.
VOOR DE
Orde en netheid
Er zijn kinderen, die het nooit leeren! Steeds
laten ze alles slingeren en ze kunnen nooit
iets vinden. Er zijn er ook, die van jongsaf
n< tjee op hun spulletjes zijn en alles keurig
opbergen. Voor vele moeders is het een wan
hopig iets telkens maar weer -e moeten
constateeren, dat hun kind zoo wanhopig
slordig is. Wat doe je er tegen? Niet veel.
Wanneer het kind eenmaal op den leeftijd
van veertien jaren bijv. gekomen Is, wordt
het al heel moeilijk het nog orde en netheid
bij te brengen. Men moet daarmee in zjjn
prille jeugd beginnen, Laat het kind, hoe
jong nog, steeds zijn speelgoed opbergen na
gebruik. Help het zoo min mogelijk. U be
grijpt dat sommige dingen voor het kind te
zwaar kunnen zijn. Wanneer het echter din
gen betreft, die het kind gemakkelijk kan
dragen, laat het dan die dingen opbergen. En
vooral: houdt vast. Ik bedoel dit: geef nim
mer toe. Zoo dikwijls zegt moeder: „Het
duurt me veel te lang. De zal het zelf maar
doen." Mis. Laat dan het kind liever wat
eerder ophouden met spelen. Het gaat niet
om den tijd in de eerste plaats, maar om de
regelmatige wenning. Gewoonte wordt wet.
U kent toch deze uitspraak. Welnu: bij de
opvoeding is ze van eminente beteekenis.
Vaak zijn we zelf de schuld van de tekort
komingen bij onze kinderen. We hielden het
lijntje niet strak genoeg en onderbraken de
regelmaat zelf. Wanneer een kind tien weken
achtereen zelf zijn speelgoed moet opbergen
en zijn kamer opruimen en u laat het eenige
malen achtereen „sloffen", dan is de kracht
van die eenige malen voldoende al het vorige
teniet te doen. Steeds weer consequent vast
houden. En nu ik spreek me nog al eens
tegen maar dat gaat nu eenmaal bij de
opvoeding zoo meene men niet, dat het
bovenste ande onder alle omstandigheden ge
handhaafd dient te worden. Laat ik eens een
voorbeeld nemen. Het kind is lusteloos, lich
telijk ziek. In zulke gevallen helpt moeder.
Heel natuurlijk. Maar u zult allen bemerkt
hebben, dat na zoo'n periode net kind ver
wend is en dat het u weer heel wat weekjes
kost eer het weer als vroeger de regelmatige
werkwijze veroverd heeft. In het begin blijft
het tobben en zeuren. Maar dan weer op
nieuw vasthouden. Zoo, en niet anders leeren
we onze kinderen orde, regelmaat en netheid.
Soms het komt zelfs veelvuldig voor
krijgt een vader of moeder ineens een bui
van vasthouden. Nu zal het gebeuren. Tot
in de puntjes. En morgen ook en overmorgen
ook en altijd! Ja, dat zeggen ze, maar over-
mo gen of over drie dagen is de kracht der
overtuiging al weer heel wat gedaald en be-
61. Van bovenaf zag bi
nog even de twee man
nen, heel klein, op hr.
strand staan en ve.-
ver weg. het watervliet
tuig liggen. Als eg
welopgevoede jongq
wuifde hij nog
met. zijn hand en
de toen aan de an<ien
zijde naar beneden, a!
door een smal paadji
tusschen de rotsen vol
gende.
62. Hij rende, alsof de
duivel hem op de hielen
zat. maar in elk geval
was hij vrij. Plotseling
bedacht hij. dat zijn
achtervolgers ook dit
pad zouden volgen, dus
nam hij vlug een be
sluit, ging van het pad
af en klaute^rde tegen
een helling op, waar
bovenaan groote
vreemde struiken ston
den. Daar kroop hij
achter, om even uit te
blazen en zijn schoenen
aan te trekken. Maar
wat was dat nu? Er
suisde een steen door
de lucht en kwam pre
cies tegen zijn voor
hoofd aan.
merkt het kind, dat de teugels slapper han
gen. Neen, de weg is: nooit te hard, nooit te
veel-eischend, maar voortdurend v&st. Ge
woonten vormen
En dan: zelf het goe'de voorbeeld geven.
Dat is ook iets van groote beteekenis!
Laten we eerlijk zijn: we willen vaak wat
we zelf niet doen of kunnen. We beseffen zelf
de beteekenis van ons tekort en willen voor
komen, dat het kind daaronder lijden zal.
Maar... laten we dan toch goed beseffen,
dat we dit kunnen voorkomen door van
stonde af aan ons zelf te wennen aan orde
en regelmaat!
Slordige kinderen komen vaak uit slordige
gezinnen.
De school kan iets doen, maar dikwijls
gaat hetgeen zij won in het gezin verloren.
Ik ken een meisje, dat op school buitenge
woon slordig was. Wat ik ook deed, ik kreeg
haar niet naar mijn zin. Telkens en telkens
moest ik ingrijpen en ik kon haar eigenlijk
nooit haar gang laten gaan. Het huisgezin
was slordig en wat ik in school won, verloor
ik aan het kind, wanneer het thuis weer
meeliep in de wanordelijke boel.
Toen, na de schooljaren, kwam de ver
betering.
Het kind kwam als dienstbode in een net
gezin. En zie: het kind onderging den in
vloed en is nu een dame. Als het thuis
is, gelukkig maar eenige dagen in de
maand of twee maanden heeft dit kind
natuurlek weer te strijden tegen wat het
daar ziet. Het probeert nu de anderen net
ter te maken, maar faa't.
Verbetering zag ik vaak intreden, wan
neer een jongen met een meisje kennis
maakte. Het meisje kan meer dan de moe
der! zegt men wel eens. Dat is niet geheel
e: al waar. De zaak is deze: De jongen wil
op zijn voordeeligst uitkomen en doet zijn
best. Wanneer zgn meisje zin voor orde heeft,
zal ze hem telkens en telkens weer aanspo
ren en helpen. Dat ontbrak in het gezin
maar al te vaak.
Ten slotte nog iets: niet alle slordige kin
deren komen uit slordige gezinnen. Het
komt zelfs voor, dat uit een slordig gezin de
kinderen zeer net zijn. Maar dan spelen
sterke invloeden van buit'n een rol.
Vaak is het de machtige invloed van ka
meraadjes, die onbarmhartig kunnen zgn op
dit terrein. Zij zeggen waar het op staat
en dat is voor kinderen vaak een hard iets.
Niettemin: ik zag verbetering onder dezen
invloed tot stand komen.
Van veel belang is voorts de omgang van
de kmderen met kameraadjes. Het slordige
wordt gauw overgenomen. Laat men daarom
goed opletten met welke kameraadjes zgn
kind veel omgang heeft!
Het voorbeeld! Altijd maar weer het yk
beeld!
In dit licht bezien, valt er heel wat
begrijpen!
OVEEKA
ZONDAG 12 OCTOBER.
Hilversum I. 415,5 m.
8.00 Orgelconcert (opn). 8.30 B.N.O.: Nieuwsberitil
8.45 Gramofoonmuzlek. 10,25 Rotterdamse!» Trio. 1
Meisjeskoor „De Krekels". 12.00 De Melodlsten en «oL
12.45 B.N.O.: Nieuws- en economische berichten,
Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde: Wie en
waren onze voorouders. 1.15 Sylvestre-trlo. 2.00 V
cantabilo en gramofoonmuzlek. 3.00 Radlotooneel, l
Operette „Der Zigeunerbaron". 4.50 Gramofoonma
5.00 Voor de Jeugd. 5.30 Gramofoonmuzlek. 6.05
van den dag. 6.30 Orgelconcert en zang. 7.00 Ata
halfuurtje. 7.30 De Romancers. 8.00 Gevarieerd prop
ma. 9.15 Klaas van Beeck en zijn orkest. 9 45 B.X
Nieuwsberichten. 10.0010.15 B.N.O.: Engelsche ulo
ding: An American sees Holland.
Hilversum II. 801,5 m.
8.00 Gramofoonmuzlek. 8.30 B.N.O.: Nieuwsberii
8.45 Gramofoonmuzlek. 9.00 Vroegdienst. 10.00 Zon
morgen zonder zorgen. 12.00 Causerie: „Waarom »r
ongeloof ln de wereld Is". 12.15 Bachcantate (opn.),'
B.N.O.: Nieuws-, economische en beursberichten.
Ensemble Bandl Balogh. 1.30 Gramofoonmuzlek. 2.00 Ba
bespreking. 2.15 Gramofoonmuzlek. 2,30 Concertgel»
orkest, solist en gramofoonmuzlek. 4.00 Causerie: „BH
bouw", 4.15 Viool, plano en gramofoonmuzlek. 5.00 D
sche taalcursus. 5.25 Gramofoonmuzlek. 5.30 B.N.O.: 6j
uitslagen. 6.40 Gramofoonmuzlek. 5.45 Voordracht, i
Variété-programma. 7.00 Actueel halfuurtje. 7.30 Grs
foonmuzlek. 7.45 Reportage. 8.00 Hartveld-kwartet. I
Gramofoonmuzlek. 9.45 B.N.O.: Nieuwsberichten. 1U
10.15 Gramofoonmuziek.
MAANDAG 18 OCTOBER.
Hilversum I. 415,5 m.
6.40 Gramofoonmuzlek. 6.50 Ochtendgymnastiek.
Gramofoonmuzlek. 7.45 Ochtendgymnastiek. .800 B.N
Nieuwsberichten. 8.15 Gewjjde muziek (opn 8.30 Gri
foonmuzlek. 9.15 Voor de hulsvrouw. 9 20 Gramoft
muziek. 10.40 Voordracht .10.50 Sylvestre Trio. 1
Voordracht. 11.40 Gramofoonmuzlek. 12.00 Viool en pu
12.40 Almanak. 12.45 BN.O.: Nieuws- en economische
richten. 1.00 Gramofoonmuzlek. 145 Ensemble F
Balogh. 2.15 Orgelconcert m.m.v. klarinet, fluit en
3.00 Voor de vrouw. 3.45 Gramofoonmuzlek. 4.00 B.
lezing. 4.20 Vier-handige pianovoordracht. 4.45 Voci
Jeugd. 5.15 B.NO.: Nieuws-, economische- en beur
richten. 5.30 Salonorkest. 6.15 Voor de Jeugd van
platteland. 6.30 De Ramblers. 7.00 Actueel halfun
7.30 Musette orkest en het klavierduo Hans Bund.
Utrechts Stedelijk orkest, soliste en gramofoonmuzlek.
B.N.O.: Nieuwsberichten 10.00—10.15 B.N.O.: Engü
uitzending: Things worth knowing about Holland.
Hilversum II. 301,5 m.
6.45—8.00 Zie Hilversum I. 8.00 B.N.O Nleuwsberid
8.I5 Gramofoonmuzlek. 10.00 Morgenwijding. 10.15 l
met planobegeleiding en gramofoonmuziek. 10.45 Gr*
foonmuzlek. 11.00 Voordracht. 11.20 Gramofooma»
12.00 Otto Hendriks en ztJn orkest. 12.45 B.NO.: Nle:
en economische berichten. 1.00 Melodlsten, solist en gr
foonmuzlek. 2 00 Gramofoonmuzlek. 3.00 Ensemble t
Kroon 3.45 Voordracht. 4.00 Gerard Lebon en zijn ort
4.45 Gramofoonmuzlek 5.15 B.NO.: Nieuws-, economls
en beursberichten. 5.30 Zang met pianobegeleiding
gramofoonmuziek. 6.00 Causerie: „Muzikale actuallte
van de week". 6.15 Romancers en soliste. 7.00
halfuurtje. 7.30 Zang met orgelbegeleiding. 7.45
weekpraatje. 8.00 Gramofoonmuzlek. 8.25 Landman» h
jpn.i.
lO.lf AvondwUdlng.
10.1
FEUILLETON
door
AKSEL SANDEMOSE
Wel verduiveld... jou... wacht... daar dan,
leelijke boef!
Rasmus Dansker keek bliksemsnel achter
om, maar nog voor hg de kans had, iets te
zien, kreeg hij een geweldige opstopper, pal
op z'n rechteroor. Hij sloeg van den hoogen
spoorwagen af in het basaltslag, rolde ver
dei den dg'k naar beneden en bleef ten laat
ste hangen in een boschje. Boven zijn hoofd
draaiden de wielen rond en rond, de heele
wereld draaide rond. Meer van voren in den
trein, die nu flink op gang begon te komen,
hing een man met z'n heele bovenlijf uit een
remhuisje en brulde de (jselijkste bedreigin
gen tegen Rasmus Danskers breede zitvlak,
dat uit het boschje stak. Maar een bocht in
de lijn bracht Rasmus uit het gezicht van
zijn vijand en weinige seconden later klau
terde hij op handen en voeten den steilen
kant op, terwgl de scherpe stukken onder
hem weggleden. Het lukte hem net nog, zich
aan den achtersten wagen vast te grijpen,
die een ijzeren uitsteeksel had, juist geschikt
om op te zitten voor een man, die er de voor
keur aan geeft te reizen met een goederen
trein.
Voorzichtig bracht Rasmus de eene hand
naar z'n hoofd. Wat een buil! Hjj likte het
bloed van z'n kapotte lippen, zuchtte en
veegde z'n bebloede handen aan z'n broek af.
Daarop ging hij gemakkelijk zitten, voor
zoover dat mogelijk was op het scherpe ijzer
en zoog onderzoekend aan elk zijner lange,
gele tanden afzonderlijk om te weten, hoe-
velen er los geraakt waren. Verstrooid floot
hij een vrookjk liedje in treurig begrafenis
tempo, terwijl hij naar het landschap staarde.
Het was een zachte, nevelige voorjaarsdag
in Noord-Dakota. De trein reed naar het
Noorden, dicht langB de Canadeesche grens,
die Rasmus van plan was over te trekken om
een vijf-en-twintig stuks paarden te zoeken,
die volgens de bewering van m Noor, een
wjjs man, zouden grazen in een nader aange
duid dal aan de Souris River. Rasmus Dansker
grinnikte bij de herinnering aan den Noor
man... Dat zat zoo: Rasmus was van het
Zuiden gekomen in een kleine Noorsche ne
derzetting, op zoek naar de vijftig wegge-
loopen paarden, waarin hij z'n heele vermo
gen belegd had; maar de Noren hadden niets
gezien of gehoord van de paarden van den
Deen. Voor Raumus er wegging, hoorde hij
spreken van een Noor, die samen met z'n
grootmoeder midden op de prairie woonde.
Die man kon zeggen, waar je water kon vin
den. Als dat werkelijk zoo is, dacht Rasmus,
dan kan die knaap me ook wel vertellen,
waar mijn paarden zijn.
Hij naar den Noorman toe; maar hij vond
a"een de grootmoeder thuis. Dus wachtte
Rasmus tot zonsondergang, toen de man
kwam. Ze gaven elkaar de hand, en nog vóór
Rasmus met zijn boodschap voor den dag
gekomen was of ook maar iets anders had
gezegd, viel de Noor in trance, werd blauw
en geel in z'n gezicht, draaide z'n oogen,
zoodat enkel het wit te zien kwam en lis
pelde: Jij bent Ross Dane, en je zoekt naar
vijf-en-vijftig stuks paarden, die je recht
matig eigendom zijn. Ze grazen bij elkaar in
Sunny Valley aan de Souris River in Canada.
Daar kun je ze halen zonder losgeld.
De Noor had dit advies gratis gegeven, en
Rasmus Iiad er niet al te veel vertrouwen in,
maar hij kon even goed in de aangegeven
richting zoeken als ergens anders. Grinnikend
liep hij het erf af, denkend aan de verander
de gelaatskleur van den profeteerenden Noor,
rolde een dikke sigaret en zocht de dichtstbij-
gelegen spoorlijn op, om op de manier, waar
van hij zich tegenwoordig bediende, naar
Sunny Valley te reizen.
De locomotief trok den langen goederentrein
naar het Noorden met een vaartje van nauw-
kjks twintig kilometer. In het eerst leed Ras
mus onder een onbehaaglijk, pijnlijk gevoel in
z'n pantalon, vanwege de slechts enkele cen
timeters breede zitplaats. Later begonnen z'n
beenen te slapen; het was een marteling, die
echter langzamerhand overging in gevoelloos
heid, zoodat het ret was of hij kunstbeenen
had. Met de handen hield hij zich vast, maar
stak nu en dan een arm uit om er het leven
in te houden. Zooals hij daar achter op den
wagen zat op den buffer, den eenen arm uit
gestrekt, had hij iets manends over zich, wat,
gezien zijn roode gezicht met het in fantasti
sche striemen opgedroogde bloed, een tame
lijk komisch effect gaf.
Met een zwaarmoedig gerammel sukkelde
de trein door het onbewoonde land. Stralend
groen lag de prairie, bezaaid met kleurige
bloemen. Rond de poelen stonden kromge
groeide boomen, waarboven haviken zeilden.
In Rasmus kwam de gedachte op, dat dit
wijde, open land ergens op te wachten lag...
Boven het stooten der wielen over de rails
uit klonk eensklaps een vervaarlijke stem:
Wel beware, zit je nou daar, kanalje?
Dan zal ik je nou toch anders leeren, jou
vervloekte.
Hoewel voor het oogenblik lam in het on
derlijf en in buitengewoon slechte conditie,
bedacht Rasmus zich geen seconde. De stem
kwam van boven, maar hij keek niet op. Hij
liet zich vallen. Iets sloeg zwaar neer op het
steenslag, geen halven meter van zijn hoofd.
Het was een groot brok ijzer. Vanaf den wa
gen schreeuwde de man naar hem, terwijl de
trein verder rammelde.
Maar Rasmus hoorde niets en gaf geen
antwoord. Er verliepen verscheidene uren. De
schaduwen werden langer. Twee zwarte aren
den vlogen in wijde ellipsen boven de spoor
baan, maar toen ze zoo laag kwamen, dat de
zon hen ln de oogen scheen, stegen ze omhoog
en verdwenen. De man lag als slapend met de
eene rail onder zrjn nek, de beenen opgetrok
ken.
De avond begon te vallen. Rasmus lag nog
steeds in dezelfde houding.
Ver, heel ver voor hem uit, ving een nieuw
leven aan, een nieuwe wereld. Een wereld, die
slechts een zalig sidderen was, en waar hij één
was r .et het heelal. Daar had nooit iets anders
bestaan; alleer dat zachte, weldadige trillen.
Aarzelend opende hij de oogen, en zag
suffig op naar de sterren. Het verwonderde
hem niet. Er was nimmer iets anders ge
weest in de wereld; slechts dit aanhoudende,
steeds sterkere dreunen, en een blik, die den
sterrenhemel weerspiegelde.
Spoedig werd het dreunen tot een beven-
den toon, die van buitenaf kwam. Maar op
andere tijden klonk die toon ln hem. Nader
kwam het, een al luider wordende, heftige
zang...
Langzaam keerde hij het hoofd op
waarvan het eerste gevolg was, dat hij
eigen persoon bewust werd. Zonder den
te buigen, sleeDte hij dien in een boog te
over de steenen, tot de hand tegen de
stiet. Nadenkend bevoelde hij het kot
staal. Het maatvaste dreunen in zijn h<x
plantte zich nu, hoewel zwakker, voort in
hand. Zijn vingers omknelden de spoorsti
in vasten greep: Nu wist hij, wat er aan'
hand was. In het volgende twintigste
van een seconde dacht Rasmus meer
anders in een heelen dag. Er was geen
om heelemaal overeind te komen; uit
macht zette hij zich af en vloog van de
als e n pjjl uit een boog. Weer draaiden
eindelooze reeks wielen langs hem heen.
een ziek gevoel keek hij op naar den zwart
goederentrein, met een gewaarwording
kwam hg terug van zijn eigen terechtstelli
met het hoofd losjes op de schouders.
Maar de trein ging naar het N«
den. Verder overleggen had geen zin. Als
armen en beenen heel waren, zou hjj zó
wel mans genoeg wezen om een goedeK
trein te enteren! Haastig scharrelde hij ow
eind. Z'n heele lichaam deed hem gewei!
zeer, maar gebroken was er blijkbaar
Hij wachtte en schatte de lengte van
trein: om en bij de honderd wagens,
maal zou hij wel in vrede achterop den 1«
sten mogen zitten
De sprong mislukte. En wat erger
hij rolde een valf dozijn meters neer
steenigen berm, eer hij stopte in een 0
rasachtigen poel. Nat en modderig kroop
eruit en staarde moedeloos den trein na. V
duiveld nog aan toe, snauwde hij en spu'
een rotte plant uit, terug naar de plaats
herkomst.
(Wordt vervolgt
