VOOR DE JEUGD DE LUCHTROOVERS VAN HOITIK Zaterdagavondpagina voor Jong en Oud OPEN BRIEF GEESTELIJK LEVEN Heiie. ymqenó en mei&jei Het gaat met de briefjes al weer net als een jaar geleden, en twee jaar geleden en drie jaar geleden: er komen stapels binnen! Zoveel, dat ik er met de beste wil ter wereld niet door kan komen. Ik heb de verzameling van de week maar in tweeën gehakt, maar als er nog een paar bij geweest waren, dan hrhij zelfs in drieën gemoeten. Dat is jam mer voor degenen, die --en paar weken moe ten wachten, maar daar is niets aan te doen. Hoe me het ook spijt. En dan heb ik nog een verzoek aan jullie. Iedere briefschrijver (en -ster!) moet duidelijk naam en adres op z'n briefje schrijven. En ook de plaats waar hij woont. De Helderse vrienden en vriendinnen vergeten dat nogal eens. Denken jullie er om... Het boek is gewonnen door: G. FERWERDA, Schorweg 27, Breezand. Betsy Frinks, Den Helder. Dat is fijn Betsy, dat je een brief hebt gekregen van St. Nicolaas. Wie weet wat voor verrassingen je krijgt. Ik denk ook wel niet, dat hij veel snoep zal meebrengen. Maar later hoor ik wel, wat je gekregen hebt, hé! Brechtje de Vries. Ja, Brechtje, 't raad sel was niet zo moeilijk hè. Dat is nog eens aardig zo'n film, het is een prachtige boot, de Nieuw-Amsterdam. Het zal anders niet warm zijn, om met paard en \.agen naar échool te gaan. Dikkie. Nu kan ik er nog niet veel wijs uit worden. Je hebt wel geschrj-en: hij heet geen „Tikkie", maar nu je achternaam nog. Vergeet je het de volgende kèer niet? Nico Breeker, Den Helder. De vorige Kindervriend zal je kaart wel ontvangen hebben, Nico. Je had je briefje vastgeplakt. Duj zal je de volgende keer op->j.sseu! Koosje Bregman, Schagen. Hou jij ook zo van poesjes, ik vind je ook schattig, hoor. Dat is fijn zeg, dat je een diploma hebt, want zwemmen is een fijne sport. Ik kan me dat best indenken, dat jullie gelachen heb ben om die kippenpoot, maar de meester vond 't zeker niet aardig. Ja. 't boek van Robinsor Cruso heb ik ook gelezen, prach- ti; hè. Piet de Vet. Nog wel gefeliciteerd hoor, Piet. Dat is nu niet aardig hè, dat je zusje weer weg moet. Naar Egmond aan Zee is nogal niet zo ver. Wat heb je een stel prach tige boeken gehad, zeg. Zonde van je vul pen, hè. Doe je de groeten aan Tiny? Trien T(jsen, Wieringerwerf. Het komt prachtig van pas hè, zo'n doos postpapier. Mooi is zo'n boompje met sinaasappeltjes, hè. Nog wel gefeliciteerd hoor, Trien. Wij heb ben er ook een, maar er zit maar één appel tje aan! Willy Roeffel, 't Zand. Zeg Willy, nu op gepast, dat je weer niet ziek wordt, hoor. Maar 't is er anders wel weer /oor. Geluk kig maar hè, dat nu je briefje op tijd was. Martin» van Engelsdorp Gastelaars, Den Helder. Natuurlijk mag jij een briefje schrijven, Martine, maar de volgende week een beetje langer briefje. toertje Nlenhuls, Anna Paulowna. Leuk, Geertje, dat je naar mij geschreven hebt. En we zullen maar hopen, dat je gauw wat van je vader hoort uit Indië. Verlang je ook zo naar Den Helder? Lientje Winkel, Den Helder. Aardig van je, Lientje, dat je mij ook eens schrijft. Leuk hè, zo'n klein broertje te hebben. Hoe oud zijn je andere broertjes? Wie weet had je al een boek gewonnen, als je steeds de raadsels opgestuurd had. Dat ij fijn zeg, dat jij zb goed leren kan op school. Doe maar flink je best. Tot volgende week. Annie Delver, Den Helder. Natuurlijk mag je nu weer meedoen, Annie. Wie weet hoe gauw je dan een boek wint, en dat is dan fijn hè. De vriendin van je zusje was erg gelukkig, zeg, twee keer achter elkaar. Corry Barhoret, Texel. Dus Corry, je hebt het boek ontvangen; het is een prachtig boekhè. Het is altijd fyn, als je wat wint. Ja, het wordt nu al koud. Herman Pelgrim, Hensbroek. Leuk, zeg Herman, dat je al een paar vriendjes hebt. Je hebt 't zeker best naar je zin, zo op dat dorp. Ja, dat is een aardig werk, koeien voeren. Mefca van Andel, Den Helder. Nee, Meta, dat is niet aardig, als je je oplossing instuurt en je staat er niet bij. Maar vergeef 't me maar, hoor! Nu sta je er bij. Jellie v. d. Oord, Den Helder. Je oplos sing is goed hoor Jellie. Ik wil wel gelooven, dat 't erg aardig geweest is in Casino. Er waren zeker wel een hoop kinderen, hè. En wat is St. Nicolaas vroeg bij jullie geweest. St. Nicolaas vond de versjes zeker erg mooi. Harry Roels, Den Helder. Fijn zeg, Harry, dat je een boek hebt gewonnen. Een taart smaakt ook heerlyk, daar heb je gelyk in. Maar een boek heb je voor altijd, tenmin ste als je er zuinig op bent. Jantje Vogt, Den Helder. Je hebt gelijk, Jantje, dat je geprobeerd hebt mee te doen, 't gaat best hoor! Zo moeilijk is 't niet. Vind je het fijn, dat je weer in Den Helder woont. Trouwens, Hilversum is ook een mooie plaats. Gerrit Ferwerda, Breezand. Nu was je briefje goed op tijd, Gerrit. Dat is ook toe vallig hè, dat die onderwijzerses gelijk met die onderwijzeres is gekomen, ur ze nu weer samen weggegaan zijn. Tot de volgende week Gerrit en van de week bij je de gelukkige hoor! Sisca Harte veld, Julianadorp. Wat een aardig briefje, Cisca, en dat voor de eerste keer. Akelig in zo'n kippbenoet hè. We zul len maar hopen, dat 't gauw vrede is. Wat zullen jullie smullen met de Kerstdagen? Wy hebben ook 3 konijnen. Joh. Gieles, Den Helder. Natuurlijk mag jij meedoen, Joh. Wat fijn zeg, dat je op de U.L.O. bent. Ja, je zal wel veel huiswerk hebben. Maar een klein briefje kan er wel af, hè. Dag hoor! Jantje Coster, Den Helder. Dat valt niet mee, Jantje, met je linker hand schrijven. Maar evengoed kon ik 't lezen hoor! 't Is maar te hopen, dat je gauw met je rechter hand kan schrijven. Dan krijg zeker een lange brief van je, hè. Jongens en meijes, ik stop. Van de week sturen we dus alleen de raadseloplossingen in en géén briefjes. Tot volgende week. Oplossing raadsel vorige week: Oost Urk Droom Elftal Rente Storm Winter, kun je nog niet wat wachten? In de IJszee is 't toch best, Blijf gezellig overnachten In de buurt van Hammersfest! Laat de ijsbeer lustig plassen In je witte sneeuw-gebied, Ga de pool eens wat verrassen, Maar kom hier maar liever niet! Zeker, 'n ijsbloem afgeteekend 's Morgens fijntjes op het raam, Heeft, kunstzinnig uitgerekend, Altijd nog een besten naam. Ook met sneeuw behangen boomen, Midden in den zonneschijn, Spreken ons van winterdroomen, Die nog altijd keurig zijn. Och, we willen nog wel zwieren Lange de gladde schaatsenbaan, Dat staalt inderdaad de spieren, 'tDoet het bloed veel sneller gaan. Dat is lang niet overbodig, Maar we vinden 't wel wat frisoh, En er i6 veel kou voor noodig, Vóór het eenmaal zoover is! Kijk, 't is niet om iets te zeggen, Maar toch, alles welbeschouwd. Moeten we wat overléggen Met de kolen en het hout! En 't is heel mooi in de boekjes, Veilig achter 't warme raam, Maar in al te koude hoekjes, Is 't niet altijd aangenaam! Neen, vrind Winter, luister even, Doe verstandig en wees wijs, Geef maar niet, wat je wilt geven, Ga maar niet te vroeg op reis! Want, hoe mooi we je ook vinden Met je sneeuw- en ijsgebied, En hoezeer we j' ook beminden, Evengoed dan goede vrinden, MAAR KOM NU VOORLOOPIG NIET!! De voorletters geven te lezen het woord: 1 November 1941. KROES. (Nadruk verboden.) 97. Maar dat viel de eerste keer niet en na enkele trel gooide hij het ding gemerkt op den gro Er kwamen nu zwj bedienden binnen, allerlei lekkernijen ondiepe schalen grof aardewerk en hout gesneden op plaatsten en ze vit er uitgehongerd op De planter praatte n dan dat hij at, vreugde weer eens h genooten te zien en ko kreeg voor het I een extra pisang, die netjes schilde daard op at. bleek, dat by de jaloersche zuster de liefde voor de bloedeigen zuster toch altijd sterk genoeg was geweest, om een gegroeide klove te overbruggen. Het ongeval had dit zoo in eens tot stand gebracht. En zoo gaat het dikwijls in het gezin. Wanneer er plotseling iets gebeurd is, dan vallen de onderlinge misverstanden weg en worden allen het weer eens. Soms is het de armoede, een ander maal een deelachtig geluk en weer een andere maal een ongeval, ziekte of soms wel de dood, welke de ban verbreken, die gedurende maanden, ja soms jaren, in een gezin de kinderen van elkaar hield. Hel is voor ouders hard als de kinderen met elkaar in onmin leven en in talrijke ge vallen komt dit voor. Wanneer de kinderen ouder worden komen er dikwijls meer bot singen. Toen onze kinderen nog klein wa ren konden wij ouders wel eens wat krasser maatregelen nemen en desnoods een foutje maken. Bij het ouder worden wreekt zich de fout terstond en ernstig. Daarom is het ook zoo moeilijk je te bemoeien met de onder linge kwesties tusschen de kinderen. Je hoort maar zelden het rechte van de zaak. Goede oplossingen ontvangen van Loek en Leon v. d. W. ,Den Haag; Jan M., Breezand; A. v. H., Winkel, Jan B.; Piet B.; Theo v. S., Castricum; Corrie B., Henki, Beppie en Lenie K., Schagerbrug; Nina B., Giel B., Schagen; Martha, Tony Dientje B., Netty R., Elly d. K., Haarlem; Annie K., Nelly P., Kolhorn; Henkie, Jantje S., Rosa S., Trijntje K., Gerard S., Jan v. B., Gerrit V., Vlotbrug; Corry B., Texel; Herman P., Hensbroek; Sitje de J., Meta A., Henk v. A., Jellie v. d. O., Jopie, Freekie, Dikkie, Aafje S., Harry R., Jantje V., Gerrit F., Breezand; Nico B., Dick B., Sisca H., Julianadorp; Adri V., Breezand; Gerrit B., Trijntje de B., Ju lianadorp; Ato V., Callansoog; Pieter K., Heer Hugowaard; Piet de V., Schagen; Anna K., Groett; Trien T., Wieringerwerf; Corry v. B., Wiesje C., Willy R., 't Zand; C. T. G., Joh. G., K. J. G., Jan de G., Schoorl; Tiets v. d. C., Schagen; Jan M., Schagen; Gerie M., Schagen; Geertje N., Anna Paulowna; Coen C., Martina. E., Slentje K., Schagerbrug; Jantje C., Jantje G., Anna Paulowna; Hennie v. d, M.,Annie D., Piet v. V., Corry B., An neke v. B., Coba W., Anna Paulowna; Nelly C., Lientje W., Rita G., Betsy F., Broer en en Zus V., Woudsend; Coba Fresia, Tiny v. B., Lucie W., Breezand; Bep R., Annie v. B., Cor v. B., Dieuwertje S., Breezand; Marie N., Schoorl; Klaas B., Brechtje de V., N. Niedorp. Nieuw raadsel VERBORGEN KLEUREN. Helpt ge elkaar met de raadsels? Brood met kaas is voedzaam! Voor de kou draag ik twee paar sokken over elkaar. VERBORGEN BLOEMEN. Het rooster van de kachel is stuk. Grootpapa vertelt sprookjes. VERBORGEN VRUCHTEN. Doe je best, dan vind je het wel. Krygsevangenen worden wel op eerewoord vrijgelaten. Bakkers zorgen voor ons brood. Voor de Ouders Mee-loopen Wanneer er in een gezin soms iets hapert, dan, we weten dit uit ervaring, kan één aan vankelijk onnoozel voorvalletje in zijn gevol gen ernstig worden. Zoo dikwijls gebeurt het, dat oudere broers en zusters onder elkaar ruzie krijgen over heel onbenullige dingen. Voor vader en moeder is het dan ook vaak zeer moeilijk uit te zoeken, wie nu eigenlijk wel begonnen is. Wie als ouder in zoo'n geval een „fout" maakt, d.w.z. per on geluk den verkeerde te pakken neemt, be derft meer dan hij vermoeden kan. Ik ben de laatste om te beweren, dat je in zulke gevallen geen fouten kunt maken. Ik herinner me jaren geleden in een gezin ge komen te zijn, waar twee zusters in onmin leefden, om het onnoozel voorval, dat de een een eindje had meegeloopen met een „vriend" van de andere! Hier speelde de „liefde" een rol, zooals men wel begrijpen kan. We zou den het ook anders kunnen zeggen: hier kreeg de jaloezie de overhand. Het ergste was, dat de beide zusters elkaar steeds meer gingen vermijden en soms in dagen geen woord met elkaar wisselden. Hoe moeilijk was het voor de moeder om aan leze „ruzie" een einde te maken. Zeker, ze had dit met krasse maatregelen wel gekund. „Uit is uit," zegt men wel eens. Maar ik heb altijd be weerd, dat in zulke gevallen „uit" in het ge heel niet „uit" is. Mogelijk oogenschijnlijk, maar in het diepste van de zaak dan toch niet. Neen, „uit" wordt pas „uit", als de kinderen elkaar weer on bevangen tegemoet treden, als er iets ge beurt, dat de ban verbreekt. En dit kan niet door geweld, alleen maar door wederzydsch willen en begrijpen of door een toevallige ge beurtenis. In dit gezin was het een toevallige gebeurtenis, welke uitkomst bracht en wel deze. De jaloersche zuster, die anderzijds zeer sterk liefhad (haar jaloerschheid was een gevolg van haar sterk beminnen) kwam tot andere gedachten, toen haar zuster een ongeval overkwam. Het was wel zeer jam mer, dat juist zoo iets moest gebeuren, maar ja, het feit was nu eenmaal gebeurd en het De eenige oplossing is wel deze: steeds laten merken, dat je lijdt onder de omstan digheden, dat je ouderhart er niet tegen kan. Nimmer een voorspreken, maar altijd beiden of allen zeggen, dat je blijft hopen, dat het nog eens terecht komt. Op den duur zal men het alleen op die manier klaarspelen. Vooral getrouwde kinderen brengen zorgen! Wan neer de kinderen getrouwd zijn, komen er botsingen tusschen broers zusters, zwa gers en schoonzusters en dan is het zoo moeilyk als ouder er buiten te blijven. Nooit mee-loopen met een paar! We moeten nooit vergeten, dat, waar twee kijven meestal twee schuld hebben. Een oude vrouw zei me eens: Ze zyn allen mijn kinderen en ik houd van allen evenveel. Wat ze onder mekaar hebben, moeten ze zelf maar uitzoeken, als ze bij mij komen, zyn ze voor mij mijn kinderen. Ik ken ook gevallen, welke bewijzen hoe verkeerd het is als vader of moeder partij kie zen! Zeker het kan best zijn, dat één party gelijk heeft en de andere de schuld van alles is, maar hoe komt men daarachter? En dan: als men eenmaal partij gekozen heeft, wordt het alweer moeilijker het gerezen verschil de wereld uit te helpen! Neen, ik meen dat het de beste weg is niet mee te loopen! Blijven hopen op beter schap! De verwachting steeds meedragen, dat het eenmaal weer terechtkomt! OVEEKA. MERKWAARDIGE KOMETEN. De mooiste komeet van alle tijden moet die van September 1882 zijn geweest. Zij werd in de onmiddellijke nabijheid van de zon legen het midden van den dag waargeno men en kon gevolgd worden, tot zij in den rand van de zonneschijf verdween.Haar kem splitste zich langzamerhand in vier dee- len. Deze komeet heeft 843 jaar noodig om eenmaal haar baan om de zon te beschrijven. Een schitterenden aanblik bood ook de ko meet van Donati, een der helderste en in teressantste, die de wetenschap kent. In Oc- tober 1858 bereikte zij haar grootste helder heid. Haar omloopstijd is buitengewoon lang. n.1. naar schatting ongeveer 2000 jaar. In de nabijheid van de zon ontwikkelde deze ko meet een staart van buitengewone helder- COMITÉ-KERKZANG IN DE NED. H3 KERK. Samenwerking met andere ki Er is een Comité opgericht, tot verba van den zang in den Eeredienst der Herv. Kerk, dat den verkorten naam mité-Kerkzang" dragen zal. Het bestai Ds. C. W. Coolsma te Groningen (voor Mej. K. de Graaf, Den Haag (alg. se resse), E. Baronesse van Boetzelaer va peren en Dubbelman—ThA Th. van Hoop van Slochteren te De Bilt, Dr. Callenbach te Bilthoven, Ds. H. van 't Ommeren, Ds. P. A. A. Klusener te Bo< ven, Ds. S. P. de Roos te Hellevoetslul M. J. Visser te Rotterdam en den heer G Stam, organist te Leeuwarden. Het dot het Comité-Kerkzang is om ervoor t< ken, dat de Kerk niet met haar Psalm ming uit 1773 geisoleerd blijft te midde het vernieuwingsproces om haar heen is niet ondenkbaar, dat het in menige s dorp dezen winter reeds tot een pra samenwerken komt, waarbij het onvei lig is of nu eens een Gereformeerde, weer een Herv. kerk of een gemeenl Baptisten het initiatief neemt. Bovendi staat de mogelijkheid, dat men komt t< openlijke samenwerking. FEDERATIE CHR. VEREENIGING VA) VOOR VROUWEN EN MEISJES. Cursus dienstm Aangemoedigd door het succes der cursussen en door dat van den nog 1< den cursus, wordt begin Januari te Ha wederom een zesweèksche cursus tot ling van dienstmeisjes gehouden in werking met de Prot. Chr. Nijverheids® Cursusleidster is Mej. A. Drost. Inlicht versohaft het Bureau der Federatie, plein no. 25 té Utrecht. HET SYRISCHE WEESHUIS T] JERUZALEM. Bij het uitbreken van den oorlog wei Syrische Weeshuis te Jeruzalem, ge door wijlen Dr. Ludwig Schneller en e stelling der Duitsohe Zending, door d gelachen bezet. De ongeveer 50 kleine grootere gebouwen werden voor de lef van troepen gebruikt. Een aantal ver den werd door de Engelschen in huisli lijken dienst gehouden; de overige ver den werden naar Bethlehem en Nai overgebracht. De gestichtskerk wordt senaal ingericht. Tegen dit misbruik kerd werd door den Vereenigden Zent raad bij de Britsche regeering geprotes heid, ter lengte van ongeveer 70 mi km. Einde September 1858 had de ken de komeet van Donati een doorsnede omstreeks 2000 km., gele'deliik nam zij 640 km., om daarna weer grooter te w< In 1843 verscheen plotseling in Europ komeet, die in Februari in Italië en in rika wegens haar helderheid met het oog kon worden waargenomen en we! graden van de zon. Haar staart raakt de zonneschijf. De omloopstijd van dei meet bedroeg 535 jaar. Ten slotte moet nog genoemd word komeet van September 1811, die onj 3000 jaar noodig heeft, om haar baan zon te beschrijven. De staart van de; meet had een lengte van meer dan 10 Iioen kilometer. De vorige maal, dat zi vertoonde moet ten tijde van den Tri schen oorlog zijn geweest. Bij haar eei gende verschijning zal zij wellicht ziel zijn in rijken, die thans nog niet be FEUILLETON door AKSEl SANDEMOSE 31. Maar toen het eindelijk winter was, zat hy er middenin, en ging het beter. Hij lag in zijn bed en wist, dat hij Eva Dane lief had. Ze kwam hoe langer hoe minder, en de laatste maal begreep hij, waarom ze zoo weinig de deur uitging. Dat bezorgde hem eenige moeilijke weken. Hij moest het alles met zichzelf uit vechten, wat zyn verbeelding hem voorspie gelde over haar en Rasmus, tot ook dit terug gleed naar djn onderbewustzijn. Als zijn droom bleef ze daarna voortleven. Hij knapte op, zijn gezondheid werd beter; maar geestelijk werd hij in die enkele maan den jaren ouder. Zyn gelaat vertoonde rimpels als bij een man van diep in de veertig. De meeste der levensstadia had hij doorloopen zonder te hebben geleefd en hy was op vele plaatsen geweest, die de menschen anders wij selijk mijden. Daér had hij geleerd, niet te ver trouwen op het geluk. Hij wist, dat dit niet bestond. Ot een dag h. Februari, >n den felsten win ter, liep Rasmus met zijn geweer rond op z'n land en schoot de hoopen droge stoppels in brand. Langen tijd bleef hij bij den laatsten hoop staan, van den eenen brandenden stapel naar den anderen ziend, die dichte, golvende rookslierten over de witte vlakten joegen. Hjj dacht, dat de tijd niet ver meer was, dat de vuren in de winternachten Alberta zouden verlichten naar het Oosten toe, zoover de prairie reikté. Rasmus verviel in gedachten, terwijl de sta pel, waarbij hij stond, ot op den grond toe neerbrandde en zwart werd, en iedere wind vlaag de donkere, verschrompelde berg deed gloeien. Met geweld rukte hij zich los en liep terug yaar huis. Fy moest niet te lang achter- e wegblijven, nu. Een eind van hun hoeve bleef hy verschrikt staan, zette het dan op een loopen en sprong als een hert over de saamgewaaide sneeuw massa's heen. 7Tet was zoover met Eva! Weer vloog Rasmus naar buiten, bond een grooten doek aan den buitenmuur, waarna hy zich in huis haastte. Vijf minuten later zag hy uit het raam Frederik zyn paard de helling op- dry ven. Frederik spaarde het dier niet, maar Rasmus groef de nagels diep ir het vleesch, waarom haastte die jongen zich niet meer? Even later kwam Pedersen, maar Rasmus stuurde hem weg. Hij ton het niet hebben, dat iemand Eva hoorde gillen, hy was gek en radeloos van zelfverwijt. Na een uur kwam Pedersen nog eens terug, maar dacht, dat Rasmus hem wilde vermoorden. Daarop liep hij naar Ivans vrouw, maar Rasmus kreeg haar al van verre in het oog en verscheen met zijn geweer in de deur; waarop de vrouw terugkeerde. Het werd een wanhopige nacht, krankzin nig; en toen hij voorby was, waren Eva en Rasmus niet dezelfden. Toen de eerste verbijs tering geweken was, scheen hy te versuffen; blindweg en instinctief deed hij, wat hy moest doen, zonder er van tevoren iets van te heb ben geweten en er zich later itls van te her inneren. Doch jaren daarna hoorde hij nog Eva's kreten, en niet vóór dezen nacht wist hij, hoe lief hij haar had. Laat in den nacht kwam Frederik en bonsde op Rasmus' deur. Rasmus kwam in de don kere gang en vroeg, of hy den dokter had meegebracht. Nee, zei Frederik buiten adem, hij was niet in de stad. Ik heb hem overal gezocht en ben later nog eens naar z'n huis gegaan, maar hij was er niet. Het komt er nu ook geen bliksem meer op an. Liiauwde Rasmus. Ga maar naar huis. Tegelijk opende hij deur naar de kamer. In het schynsel van de lamp zag Frederik hem een oogenblik en was byna van zyn paard gevallen. Den volgenden ochtend liep het gerucht door Beaver Coulee, dat Eva Dane dien nacht aan drie gezonde jongens het leven had ge schonken. Pedersen was het eerste moment verslagen. Daarop streek 14j langs zijn baard en lachte: Ja, ja, 't is hlu- een vruchtbare streek in het zonnige Alberta! TWEEDE DEEL. Het was donker, mistig weer. Af en toe motregende het. Overal stonden plassen op den modderigen, glibberigen grond; aan den gezichtseinder kronkelde hier en daar de verre rook van dorschmachines. Tusschen de vele schuren en hutten, die over de prairie verstrooid lagen, stonden de eigenaardig ge vormde halm-bergen, steil aan den kant, die afgewend was van de dorschmachine, aan de andere zijde geleidelijk oploopende heuvels. Als gouden bergen stonden de uitgedorschte halmen op de donkerbruine stoppelakkers. Hier en daar zag men jaren-oude hoopen; ze hadden zoo dicht op de huizen gestaan, dat meze niet had durven afbranden, of men had ze gelaten ter wille van de paarden en het vee. Aan den voet waren ze smaller en liepen naar boven toe breeder uit als rot sen of scheren, die eeuwenlang door de gol ven zijn aangevreten. Laag vlogen de kraaien, en als kronkelende slangen bewogen zich de vluchten eenden langs den najaarshemel, waar de wolken hingen tot op de aarde, over elkaar heen stulpend als aanrollende golven. Een stemming van den naderenden winter lag over het land. In gedachten verdiept zat Ross Dane op zyn wagen en liet de paarden aan zichzelf over. Af en toe bleven ze aan den kant van den weg staan grazen, hoestten diepzinnig en liepen weer verder. Voor hem uit strekte zich het pad als een zwart-blauwe, modde rige streep, een gapende wonde, die in het woeste land gesneden was. Keerde Ross zich om, dan zag hij hetzelfde: Een langen, zwarten weg. Waar de maaimachine een steen uit den kant van den akker had ge licht, glansde het als een donker, vochtig oog. Zwermen vogels lagen op de met riet omzoomde poelen, telkens zeilde een arend aan den hemel voorby. Uit de moerasse. gen heele troepen eenden op. Kon kwamen het pad opgeloopen, keken on heen met hun lichte kinderoogen en bedachtzaam het water uit het eene loopen. voor het tot hen doordrong, c gevaar zou kunnen dreigen en ze met staartje in de hoogte, er vandoor ginge Best! De wereld draaide, het was dig en enkel tijd verknoeien, al dat ge feer! De hoofdzaak was, dat men z'n deed en het goed deed. Toch had Roi tydlang over allerlei zitten piekeren e tracht, een dieperen grond te vinden wat er in Beaver Coulee gebeurd was voor wat er misschien nog zou gebeun de eerste plaats was er dit, dat de jo naar school moesten in de stad, en d naar het college. Ross durfde niet goe zeggen. Hij had een geweldig respect de geleerdheid. Maar het kon, naar zijn ning, ook geen kwaad, wanneer de jo leerden aanpakken. Al dat gedoe m boeken te leeren, hoe iets gedaan moest den en het dan niet te künnen dat hem niet. De onderwyzer was zoo iemai dat hy een pleizierig mensch was, kon niet zeggen. Als je je een ongeluk ge had en je had ingespannen, tot je er su werd en alles naar je beste weten had geschreven, Uan kwam de onderwyzer dooie gemak kyken en streepte de aan. Ross glimlachte spottend e< volle baan voor een man. Maar nattl verdiende je goed je brood. Hij voor wenschte z'n jongens iets beters toe. (Wordt vervol

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Dagblad voor Hollands Noorderkwartier | 1941 | | pagina 6