Rijksmaarschalk Goring overtuigd van
Europa's overwinning.
Or. Göbbels spreekt in het Sportpallast.
Stalingrad's helden het symbool
van Duitschlands vastberadenheid.
t
De verhouding tusschen
Zweden en Rusland.
Führer beveelwij volgen I'
i
Zaterdag op het middaguur,
0p betzelfde tijdstip, waarop
ye0 jaar geleden het lot van het
up in de handen van Adolf
gtiler werd gelegd, ia in de
eerezaal van het ministerie van
luchtvaart te Berlijn een waar
dige plechtigheid van militair
jcarakter in den vorm van een
appèl gehouden. Rijksmaarschalk
Hermann Göring maakte zich
hier met een tot leger, vloot- en
luchtmacht en daarmede tevens
tot woordvoerder van de on
buigzame strijdvaardigheid van
alie Duitschers. De hoogste auto
riteiten van weermacht en partij
waren hierbij tegenwoordig.
Rijksmaarschalk Göring heeft ver
klaard, dat deze rede een appèl
wil zijn dat gericht wordt
tot alle kameraden der weermacht,
waar die op dit oogenblik ook staan,
om den dag indachtig te zijn, waar
op het lot het Duitsche Rijk van den
grond af heeft gewijzigd. Millioenen
onder u, zoo verklaarde de Rijks
maarschalk, hadden toentertijd al
de ellende te dragen, die op het
Duitsche volk drukte en in de eerste
plaats op de werkende lagen van ons
volk. Het was een tiid, toen de Duit-
scher zijn hoofd moest laten zinken
van schaamte over hetgeen in de
laatste twintig jaar na den wereld
oorlog zich had afgespeeld.
Opbouw van een nieuwe
7 volksgemeenschap.
De kleine Rijksweer was toen
slechts een soort parlementaire po
litiewacht Geen mensch dacht er
aan naar buiten op eenigerlei wijze
eens de mogelijkheid te bezitten op
';e treden tegen vijandelijke aanval-
.en. Deze Rijksweer is hervormd tot
een geweldig volksleger. Dit kon
sBschts worden ongebouwd op den
Öreeden grondslag van de nieuwe
volksgemeenschap.
Zooals bij de vorming van deze
volksgemeenschap moest worden ge
broken met oude opvattingen, was
dit ook noodzakelijk voor de strij
ders der nieuwe weermacht. Men
heeft vroeger gezegd, dat de weer
macht zich moest vrijhouden van
iedere politiek.
Maar alleen hii kan strijden, die
met hartstochtelijke ziel deelneemt
aan de totale wording van ons volk
en dat is in laatste instantie de groo
te politiek, en vooral aan de wereld
opvatting op grond waarvan de
groote politiek vorm krijgt.
(Van onzen Baagschen
correspondent.
Interessant is een SPT-berieht, dat
melding maakt van een verstoorde
diplomatieke verhouding tusschen
Zweden en Sovjet-Rusland. Er zou
zelfs kans bestaan op het verbreken
der diplomatieke betrekkingen tus
schen beide landen.
In verband hiermede zij nog eens
gewezen op de rede, die Hanson ge
houden heeft en waarin hii den ver
sterkten neutraliteitswil én tevens
de paraatheid van het Zweedsche le
ger betoond heeft.
Dt neemt niet weg, dat er van ge
allieerde zijde een versterking van
de politieke bedrijvigheid om Zwe
den te constateer en valt. Nog altijd
bestaat de theoretische mogelijk
heid, in Zweden een tweede front te
vormen, temeer waar de Sovjets on
der luid misbaar het einde van den
Finschen weerstand voorspellen. Dat
het met dit einde erg meevalt, blijkt
uit de berichten uit Finland zélf.
trouwens, de Finnen weten te goed,
wat hun te wachten staat! Men re
kent van geallieerde zijde blijkbaar
op de in Zweden bestaande sympa
thieën voor de Anglo-Amerikanen.
Dat deze echter wat betreft een
tweede front in Zweden wel eens
zouden kunnen tegenvallen, staat
Wel vast, temeer als men bedenkt,
dat er flinke contingenten Zweden
meevechten aan Finsche zijde. Maar
tenslotte zullen de geallieerden de
Sovjet-inspaningen toch op eeniger
lei wijze dienen te ondersteunen en
de kansen op een inval in Europa
zijn thans vrijwel nihil.
Edoch theoretische mogelijkhe
den zijn nog geen practische verwer
kelijking! Dat heeft Dieppe geleerd
en dat deze leer nog niet vergeten
is, kan men zonder meer aannemen.
lini
kei
EXAMENS VEREENIGING TER
VEREDELING VAN HET
AMBACHT TE UTRECHT.
Het bestuur der Ver. ter Verede-
g van het Ambacht brengt ter
:ennis van de toekomstige candida
tes dat het in het voornemen ligt,
om in de week van 26 t.m. 31 Juli
1943 te Utrecht gelegenheid te ge
ven tot het afleggen van de exa
mens voor het diploma gezel en
meester in de vakken timmeren,
meubelmaken, plaat- en smidsbank-
werken (burgersmederij), vuurwer
ken (burgersmederij), constructie-
bankwerken (voor personen werk
zaam in fabriek), huisschilderen,
metselen, machinebankwerken, sma-
«linedraaien, lood- en zinkwerken,
modelmaken, steenhouwen en auto-
monteer en (het laatste vak in sa
menwerking met de C.C.A.B.)
Programma's van eischen worden
«Sen inzending van 25 ct. aan post-
ysels verstrekt door het secretariaat
vereeniging. Raadhuis, kamér
i?8j Amsterdam C. De inschrijving
?'mt op 15 April 1943.
De soldaat en de wereld
opvatting.
Wanneer het ooit in eenigerlei ge
meenschap van ons volk noodzake
lijk is hard en kristalhelder een we
reldopvatting in zich op te nemen en
te vertegenwoordigen, moet dat het
geval zijn in het gewapend deel van
het volk, in zijn volksleger, in zijn
weermacht, alleen wie hier tot
klaarheid komt, wie den gedachten-
schat van deze wereldopvatting van
onzen Führer in zi^h heeft opgeno
men, zal ook daaruit die laatste
kracht ontvangen, die zii vermag te
schenken.
Onze wereldopvatting vindt haar
toppunt er in, dat het volk eeuwig
is en dat ieder individu van dit volk
verplicht is alles, ook zijn leven op
ieder oogenblik op het spel te zet
ten voor het bestaan van zijn volk,
ja, het op te offeren.
Hoe krachtig ook de jeugd van
thans in de schooljaren, in de Hitler-
jugend, in deze nieuwe wereldopvat
ting vastgegroeid, is, deze jeugd kan
alleen dan in de weermacht, in het
volksleger, een eenheid vormen,
wanneer zü ook een leidersschaar
vindt, die duidelijk en hecht ver
mag te staan op hét fundament en
vermag te leiden. De afgeloopen tien
jaren hebben getoond, welke kracht
huist in onze wereldopvatting, aldus
Göring, en welke zegeningen zii ver
mag te schenken.
De Rijksmaarschalk zette uiteen,
dat het niet zijn taak is een opsom
ming te geven van alle gebeurtenis
sen dezer 10 jaren. Hij verzocht de
aanwezigen in gedachten den weg
zelf langs te gaan om te kunnen in
zien welk een herculische arbeid de
Führer heeft verricht om uit het
toenmalige Duitsche Volk, verscheurd
door partijen, confessies, standen en
klassen, die elkander wederkeerig
haatten en bestreden, die in 'buiten-
landsch politiek opzicht machteloos
waren, een staalharde natie te laten
worden.
Dat dat alles mogelijk was, dat
tien jaren voldoende waren om
zoo'n principieele wijziging te vol
trekken, de voorwaarden daartoe
zag spr. in twee feiten: een in den
grond hoogst fatsoenlijk, braaf en
dapper volk en een Leider, die de
groote Duitscher der historie is. De
ze feiten, zoo zeide hii, gelden in het
bijzonder voor de weermacht en hier
weer zeer in het bijzonder voor de
leiders.
Capitulatie was ia 1918 niet
noodig geweest.
De voornaamste nusdaad der lei
ding van het volk vóór de ineenstor
ting van 1918, zoo zeide de Rijks
maarschalk, zal steeds in de ge
schiedenis blijven, dat de geest van
deze leiding het einde van den we
reldoorlog reeds overschaduwde en
zich hier reeds de schuldigen aftee-
kenden, die dit gruwelijke einde van
den eersten wereldoorlog tot stand
brachten. Nooit of te nimmer.zou de
soldaat, ondanks de zwaarste ge
vechten, toen zich het zwaard uit de
hand hebben laten wringen.
De gehuichelde, leugenachtige be
loften van buiten, de iafheid der ge
zindheid van de leiding des volks in
het binnenland, brachten in den eer
sten wereldoorlog de ineenstorting
teweeg, die door niets militairs be
paald was. Stellig, de tiid was toen
zwaar, hard, maar in geen geval
zoo, dat hij een capitulatie eischte.
Buitenlandsche politieke
tegenstanders.
De Rijksmaarschalk ging toen in
op de buitenlandsche politieke ge
vechten van de afgeloopen tien ja
ren.
In de tien jaren van den opbouw,
zoo zeide hij, begon ook tegelijker
tijd weer de strijd van buitenaf. Tel
kens, wanneer het Duitsche Rijk,
begunstigd door een sterke leiding,
sterk werd en tot eenheid kwam,
stuitte het steeds op dezelfde tegen
standers. In een dwaze kortzichtig
heid zagen de volken van Europa
niet, dat Europa slechts kan bestaan
wanneer het een sterk Duitschland
tot hart heeft.
Dezelfde tegenstanders, die in
het volk waren overwonnen, traden
thans in andere formatie van bui
tenaf weer tegen ons aan: de pluto
craten, d.w.z. het systeem der uit
buiting van het arbeidende volk en
het bolsjewisme, d.w.z. het kapot-
slaan van het volk en zün knech
ting in ellende.
En beide leidde en vereenigde de
Jood. Ieder van u, kameraden, moet
inzien: in dezen strijd hebben wil
tenslotte een strijd der wereldopvat
ting en der rassen te zien. Laten wii
niet vergeten, dat er onder onze te
genstanders ook een is die door ziin
wereldopvatting tot eenheid geko
men is en vorm heeft gekregen.
Weest er van overtuigd: dit Rusland
zou allang onder de slagen ineenge
stort zijn, wanneer niet door de bru
tale stempeling der bolsjewistische
wereldopvatting deze weerstand ge
geven was.
De strijd tegen het communisme.
De Rijksmaarschalk wees er op,
dat de eenige tegenstander, met
wien een conflict indertijd in het
binnenland ontstaan moest, even
eens het communisme was. Het lot
van Duitschland was er van afhan
kelijk, welke dezer beidé wereldop
vattingen, die der vernieling of die
van den opbouw, zou zegevieren.
Vandaag tien jaar geleden besliste
toen het lot van het Duitsche volk
doordat op onze groote steden de
banier van den opgang, van de
overwinning en het geloof aan de
toekomst, het hakenkruis, geheschen
werd en niet hamer en sikkeL Thans
gaat het om hetzelfde naar buiten.
Zitting van de P-khsarbeits''immer. RetcHsorganisatlonsletter dr. Ley
r, n uit aan oorlogsmodeibedrijven
Telefoto Weltbild-Polygoon-Pax m
Bij grimmige koude staat de wachtpost aan den Finschen zeeboezem,
die met een ijslaag van 30—40 cM. dikte vasteland geworden is en
daardoor bijzondere waakzaamheid eisèAt PK SchOrer-H H-St-P m
alleen wordt de strijd thans in an
dere vormen gevoerd.
Ik wil niet zeggen, dat hij thans
zwaarder is. De strijd was toen ook
oneindig moeilijk, zii het ook op een
kleiner platform. Maar hij eischte
van de strijders dezelfde innerlijke
hardheid en het vurige geloof. Daar
uit vloeit voort, hoe belangrijk het
is, dat de Duitsche weermacht een
eensgezind hecht gesmeed blok van
nationaal-soeialistische wereldopvat
ting vormt. Dan zullen wii ook de
hardsten zijn. Dan zal evenals in het
binnenland, ook hier eens het zege
vierende hakenkruis geheschen
worden boven het teeken der knech
ting. En dat is immers in laatste in
stantie de meest innerlijke beteeke-
nis van dezen strijd.
Toen onze tegenstanders geloofden
zelf sterk genoeg te zijn en fantas
tische verwachtingen voedden ten
aanzien van nieuwe revoluties in
Duitschland, begon deze meest be
slissende aller oorlogen. Ik behoef
niet te herinneren aan de geweldige
slagen, aan de unieke overwinningen
in Polen, Noorwegen, België, Frank
rijk, op den Balkan, op zee en onder,
zee.
Na de eerste overwinningen begon
het Duitsche volk te geloovèn, dat
de overwinningen vanzelf spraken.
Het lot echter schenkt zoo gemak
kelijk niets en vooral niet het groo
te. Toen geloofden wii. dat de oorlog
spoedig ten einde kon ziin. Het was
zeer moelijk en daartoe was heel de
hardheid van den vorigen winter
noodig om in te zien, dat de eerste
oorlog der Sovjets tegen Finland
wellicht de handigste en grootste
camouflage in de wereldgeschiede
nis is geweest.
Terwijl de Rus eenige legers in
Finland liet strijden, had hij allang
gedurende vijftien jaren de meest
geweldige bewapening opgebouwd,
die ooit een volk te voorschijn heeft
gebracht. Het volle werd geknecht
en in ellende gestort, de algeheele
mdustrie van dit reuzenrijk arbeid
de slechts voor één enkel doeL En
ook hier had men uit onze gevech
ten de consequentie getrokken, dat
het zwaartepunt vooral gelegd moest
worden op vier wapens: tanks en
tankkanonnen, vliegtuigen en lucht
afweer. Alleen in. de nieuwe gebie
den van Polen, die wij hem moes
ten overlaten, is hij bijna duizend
vliegvelden begonnen aan te leggen.
Dat alles vernamen wii en dat alles
gaf te denken.
Wat is voor Rusland Europa
eigenlijk? Wanneer men het gewel
dige Rijk op den aardbol ziet en
Europa daarmede vergelijkt, moet
men de vraag stellen of wii ons te
recht een werelddeel noemen.
Deze vraag heeft een Russisch of
ficier, die in zeer nauw contact
stond met Stalin,, duidelijk beant
woord! Europa is op zijn best een
groote Russische provincie, een con
glomeraat van tallooze staten, die
elkander onderling beoorloogen. Het
waren de Duitschers, die ons tot dus
verre den toegang naar Europa ont
zegd hebben. Al het andere betee-
kent voor ons niets. Wanneer wij
Duitschland overwinnen, bezitten
wij Europa;"
Of nu, zoo ging de Rijksmaar
schalk verder, in dit Europa bond-
genooten en vrienden of neutrale of
ons vijandig gezinde staten zijn,
steeds meer moeten zii inzien, en zii
weten het ook, dat, wanneer dit
Duitschland zou ineenstorten, de
Russen niet uit innerlijke hoogach
ting voor de Zweedsche of Zwitser-
sche of welke andere neutraliteit
ook, zouden blijven staan. Het
bolsjewisme een springplank en
blik tot den laatsten spit door geheel
Europa geraasd zijn. Later zul
len zij eens uitspreken, wat zij thans
inwendig weten: Europa is voor het
bolsjewisme zou op hetzelfde oogen
voor Rusland een aanhangsel. Maar
deze beide zaken eerst dan, wanneer
er geen Duitsch volk en geen Duit
sche weermacht meer is. Zoolang die
bestaan is Europa voor het bolsje
wisme het grootste gevaar, de rots
waarop de bloedgolf zal breken.
Wat de Rus wilde.
De heer Molotov heeft eens bij
ons laten doorschemeren, dat toch
met Rusland verder een zeer
goede overeenstemming mogelijk is
wanneer wij de oogen zouden slui
ten bij een tweeden aanval op Fin
land. Dat zou de definitieve vernie
tiging van Finland hebben betee-
kend. Bovendien zou de Rus uiter
aard terstond doorgetrokken zijn
naar de Zweedsche ertsgebieden en
zich hebben meester gemaakt van
de ijsvrije havens, die hij van ouds
her heeft gezocht. Aan den anderen
kant wilde hij Roemenië tot zijn
invloedsfeer verklaren, de Roemeen-
sche olievelden in zijn zak steken en
van Roemenië via Bulgarije in den
Balkan doordringen als bevrijder
van alle Slaven.
Hij verschijnt onder het mas
ker, dat hij voor de gelegen
heid noodig acht. Nu eens als
panslavist, dan weer als bolsjewiek.
Zoo moest geleidelijk aan den rech
ter- en aan den linkervleugel het
opdringen beginnen. Wanneer hij
eenmaal op de flanken en in den
rug van Duitschland stond, stond hij
ook in den rug van Europa.
Hitiers historisch besluit.
En thans, kameraden, veldmaar
schalk of recruut, verzoek ik u te
overleggen in welke situatie onze
Führer was, toen hij in zijn politiek
genie volkomen duidelijk het doode-
lijke gevaar moest inzien.
Onze Führer stond voor het zwaar
ste besluit van zijn leven, maar ook
voor het historisch meest beteeke-
msvolle.
Het is hem niet gemakkelijk geval
len het Duitsche volk dezen strijd
in te leiden. Hij met zijn wereldblik,
zijn politiek en strategisch genie,
wist, dat dit de zwaarste van alle
gevechten zou zijn. Er werd door
hem een besluit genomen, omtrent
bestaan of ondergang van het
avondland. Men heeft in de geschie
denis memgen slag en vele gevech
ten beschouwd als beslissend voor
het avondland. Men zal eenmaal
moeten constateeren, dat er slechts
éen, besluit is geweest dat
werkelijk beslissend was voor het
avondland. Dat was het besluit om
zich. in den weg te stellen aan de
bolsjewistische bloedgolf, en ten
BERLIJN, 30 Jan. (D.N.B.) - Ter
gelegenheid van den tienden ver
jaardag der aanvaarding van de
macht heeft minister Dr. Göbbels
Zaterdagmiddag in het Sportpalast
te Berlijn een redevoering gehouden,
in welker verloop hij de reeds ge
melde proclamatie van den Führer
aan het Duitsche volk voorlas.
De Führer heeft mij opgedragen,
zoo vervolgde dr. Göbbels, u mede
te deelen. dat het zijn vurigste
wensch geweest is ook heden tot de
natie te spreken. Hij betreurt het,
evenals wij, dat hij dit jaar de ons
allen tot een innerlijke behoefte ge
worden traditie der viering van dien
gedenkdag, moet onderbreken. Maar
de harde noodzakelijkheid van de
oorlogvoering staat hem op dit
oogenblik niet toe zijn hoofdkwar
tier te verlaten vanwaar hij de
groote afweerslagen ini het Oosten
leidt. Hij richt zich derhalve in plaats
van in een redevoering, in een pro
clamatie tot het Duitsche volk.
Evenals ons destijds niets cadeau
is gedaan, zoo zal ons ook thans niets
geschonken worden. Alles, moeten
wij ons zelf veroveren en dioor werk
verkrijgen. Thans in het uur van de
zwaarste gevechten in het Oosten
meent de tegenstander weer eens,
over ons te kunnen triomfeeren.
De vijandelijke dagbladen bewe
ren, dat in Duitschland de uitzonde
ringstoestand is afgekondigd, dat de
natie begint uiteen te vallen enz. Ik
kan daarentegen als vaststaande fei
ten het volgende constateeren:
Er heerscht in Duitschland slechts
de toestand eener totale bereidheid
van ons volk tot concentratie van zijn
krachten voor den oorlog en voor het
behalen van de overwinning. Van nu
af aan willen wij alles wat slechts
denkbaar is. doen om de overwinning
te bespoedigen.
In Engelsche bladen viel dezer
dagen te lezen, dat de Duitsche lei
ding zich in haar huidigen toestand
van nood en druk beroepen heeft op
de weerstandskracht van het Engel
sche na de catastrophe van Duin
kerken. Ik verklaar ten aanzien
daarvan: Geen enkele Duitsche
staatsman en geen enkele Duitsche
courant hebben zich tot zooiets ver
laagd.
Het Duitsche volk wil van dit uur
af aan nog slechts vechten en wer
ken voor de overwinning. In Londen
hoont men, dat wij geen reserves
meer ter beschikking zouden hebben.
De strijd om ons bestaan nadert zijn
dramatisch hoogtepunt. Het is niet
alleen een strijd om de vrijheid en
de veiligheid van de Duitsche natie,
doch ook een geweldig conflict om
het toekomstige lot van Europa, ja
van het geheele beschaafde avond
land.
Niets zal er ons toe brengen ook
prakkizeeren over toegeef lij kheïd, ge
zien het feit, dat de schitterende
overwinningen van onze soldaten ons
en onzen bondgenooten bijna het ge
heele Europeesche werelddeel aan de
voeten gelegd hébbenWij zijn vast
besloten van deze overwinningen een
volkomen gebruik te makep.
Party en staat zullen in de voorbe
reiding van den totalen oorlog voor
beeldig voorop staan. Er ziin maat
regelen genomen om de totale oor
logvoering te organiseeren en prac-
tiseh uit te voeren.
Nadat de minister de proclamatie
van den Führer aan het Duitsche
volk had voorgelezen, vervolgde hij:
Wij gelooven in de overwinning, om
dat wij den Führer hebben. Wanneer
wij thans naar hem opzien, dan zien
wij juist in hem de veilige garantie
van de komende eindoverwinning.
Wij weten heel nauwkeurig, dat het
wereldbeslissende conflict van dezen
oorlog gaat tusschen het Nationaal-
Socialistische Rijk en de bolsjewis
tische Sovjetunie.
In dit dramatisch, uur van onzen
reusachtigen strijd tegen onze oude
Vijanden wülen wij slechts de eene
bede tot den Almachtige richten, ons
den Führer gezond en vol kracht en
besluitvaardigheid te behouden. Wij
weten, dat wij dan alle gevaren te
boven zullen komen en tenslotte
overwinning en vrede zullen ver
krijgen. Zoo roep ik dan den Führer
uit naam van het geheele Duitsche
volk voor den zwaarsten strijd om
onze vrijheid naar buiten, ons oude
parool toe als bevestiging van onze
bereidwilligheid, die tot alles in staat
is: „Führer beveel, wij volgen."
Zoowel tijdens als aan het eind
van de rede van de minister weer
klonk eindelooze bijval,
slotte datgene te vernietigen, wat
zelfs vroeger of later bij ons tot ver
nietiging moest worden. Op 22 Juni
1941 werd het geweldigste, histo
risch meest beteekenisvnlle, maar
ook stoutmoedigste besluit door een
sterken man genomen.
De oorlog tegen de bolsjewisten.
Nadat de Reismaarschalk op indruk
wekkende wijze de geweldige moei
lijkheden. hau aangetoond, waarme
de de Duitsche weermacht bij haar
zegevierenden opmarsch te kampen
had, ging hu in op de reacties van
den vorigen winter in den Oosteiij-
ken veldtocht.
Het lot, zoo zeide hu, stelde dit
van overwinning naar overwinning
snellende volk op de proef. Niet de
vijana, de elementen verhieven
zich. De ijzige Russische winter prak
met ondenküare kracht door. Maar
bovenal was het weer de Führer,
die ondanks alie zwakkelingen met
zijn kracht het Oostelijke front in
stand gehouden heeft en uit
deze kracht en zijn genie trad met
de opstijgende zonnedagen de Duit
sche weermacht aan voor nieuwe
geweldige stormloopen en wierp
opnieuw den tegenstander in veld
slag na veldslag onderstboven.
U-een mensch had het mogelijk ge
acht, dat na dezen winter zóo'n of
fensief zou volgen. Het is diep
doorgestooten in de ruimte en heelt
den tegenstander onvervangbare
hulpbronnen zijner bewapening de
finitief ontnomen.
Toen kwam de dag, waarop voor
de eerste maal Duitsche tankgrena
diers en pioniers doorstieten in de
burcht van Stalingrad en zich aan
de Wolga, den noodlotsstroom van
Rusland, vastklampten.
En toen begon de tweede Russi
sche winter.
De elementen maakten hem wel
iswaar niet even hard als de eer
ste, maar daarvoor kwam in de
plaats dat een ontzaggelijke bocht
overspannen moest worden en dat
daarmede de laatste man noodig was
om te behouden.
Al was deze ook niet
zoo streng als verleden jaar, hij
was toch nog ijzig genoeg, om alles,
wat vroeger, in het voorjaar, in den
zomer en in den herfst een hinder
paal voor den tegenstander betee-
kende, de rivieren, meren en moe
rassen, in ziin iizigen ban te slaan.
Nu stonden de compagnieën niet
meer achter een geweldige natuur-
hindernis, maar thans konden nog
slechts hun moed en hun wapens de
hinderpaal voor den tegenstander
zijn. En deze tegenstander is hard.
De uitvoering zijner bevelen wordt
aldus geëischt, dat niet-uitvoering
gelijkgesteld kan worden met den
dood. Voor het Russische volk, dat
sedert 20 jaren aan slaag gewend
is, dat kreunt onder de zware
vuist van ziin tyran, was dat niets
nieuws.
De Duitsche soldaten zijn hard ge
worden. Zij zagen in, dat in het Oos
ten alleen de wet der hardheid gel
digheid heeft. De Rus wist duidelijk,
dat hij, wat er ook mocht komen,
zijn bewapening niet meer in stand
kon houden. Want in den grootsten
omvang waren hem daarvoor fun-
damenteele voorwaarden, steenkool
en ijzer, ontnomen. Hij moest dus,
wanneer hij den strijd wilde voort
zetten, ineens een poging doen om
zijn steenkool- en ijzergebied terug
te halen.
Thans zien wij hoe hii laatste, zij
het reusachtige inspanningen in het
werk stelt.
Nieuwe divisies worden opge
steld of aangevuld. Maar het
zijn geen nieuwe lichtingen, die jui
chend naar de vanen snellen, neen,
moede grijsaards, 16-jarige jongens
worden geschaard in de voorste ge
vechtsbataljons en achter hen wor
den de machinegeweren der com
missarissen verdrie- en verviervou
digd. Zoo wordt de Russische sol
daat den dood ingedreven.
Wii hebben thans een waar beeld
der Russische verliezen, dat tezij-
nertijd bekend gemaakt zal worden.
Maar het was ook een geweldig
menschenmateriaal, dat hij ter be
schikking had. Hij heeft het uiterste
eruit gehaald. Zijn tanks zijn slech
ter geworden, maar zij waren er.
Hij laat zijn volk geen rust. En met
deze geweldige massa's maakte hij
hier en daar bressen. Maar de Duit
sche strijder kan stand houden en
houdt stand.
De Rijksmaarschalk wijdde woor
den aan de dappere Finnen en de
andere wapenbroeders en bondge
nooten, die vaak ver van het vader
land verwenderd in een ongewoon
klimaat strijden.
De Sovjetstrijders hebben
geen eerbied meer voor
het menschelijke leven.
De Rus heeft, zoo herhaalde de
maarschalk, het laatste bijeenge
gaard om ons aan te vallen. Ik ben
er echter van overtuigd, dat dit ook
de laatste inspanning is, die hier
slechts er uit geperst kon worden,
juist omdat deze hardheid reeds
geen hardheid meer is, maar barba
risme, omdat de Rus in het geheel
geen eerbied meer heeft voor het
menschelijke leven. Ondanks deze
tot het uiterste brutale leiding heb
ben wij hem tot dusverre verslagen
en zullen hem ook weer verslaan.
Het komt er op aan, om te beletten
zich in het bezit te stellen van de
grondstoffengebieden en hem terug
te slaan. En dat geschied over de
geheele linie.
Aan de Wolga strijdt en bloedt,
maar zegeviert Duitschland. Boven
heel dezen reusachtigen strijd steekt
Stalingrad uit. Het zal eenmaal de
grootste heroïsche strijd zijn, die zich
ooit heeft afgespeeld in rfmze ge
schiedenis. Wat daar thans door on
ze grenadiers, pioniers, artilleristen
en wie er verder in de stad is, van
den generaal tot den laatsten man
gepresteerd wordt, is uniek.
Engeland verraadt het avondland.
Voortgaande wees de Rijksmaar
schalk er op, dat Engeland thans het
geweldigste verraad pleegt jegens
het geheele lot van het avondland.
Vervolgens keerde de Rijksmaar
schalk zich met een beroep tot de
jonge soldaten van de Duitsche
weermacht, om des te trotscher ea
vreugdevoller vervuld te zijn van
het bewustzijn te behooren tot een
volk en een weermacht, die thans de
groote, geweldige garant vormen,
dat.Duitschland en Europa kunnen
bestaan.
Duitschland de waarborg van
Europa's lot.
Duitscniana, zoo riep hij uit, is de
waaiDorger van net Duiopeescne ïot
geworaen, van zijn viijiiciu, zyii cui-
iuur, en zijn leven. uai is ae hoo-
gere zin van au oner, rai au oner
is iets, aai van ïeaer uwer eik
oogenoiik en overdi eveneens ge-
njK woraen door het
Wanneer ue sixuaers in Btann-
graa zien niet opgeouera haaaen,
zouaen de missen waarscxuiimjk
nun aoel hebben oereikt. Thans ech
ter komt üe vil ana te iaat. De Duit-
scne weerstana is georganiseerd. De
Duitsche linies zijn gevestigd, maar
zij konden slechts gevestigd worden
doordat daarbuiten in dit ruïneveld
van deze stad helden streden en nog
strijden.
De rijksmaarschalk vergeleek ver
volgens de worsteling bjj Stalingrad
met den slag in de Thermopylae.
Ook toen was een bestorming uit
het Aziatische Oosten gestrand op
heldhaftigen tegenstand en plichts-
bewuste offervaardigheid. Deze
strijd heeft thans na duizenden ja
ren nog geldigheid als voorbeeld
van hoogste soldatendom in den zin
van de inscriptie: Wandelaar, komt
gij naar Sparta, meldt dan, dat gij
ons hier hebt zien liggen, zoóals de
weg het beval. Zoo zal ook eenmaal
gezegd worden: komt gij naar
Duitschland, meldt dan dat gij ons
in Stalingrad hebt zien liggen, zoo
als de wet beval, d.w.z.: de wet der
veiligheid van ons volk. Deze wet
drage ieder in zijn hart, n.l. de wet
voor Duitschland te sterven, wan
neer het leven van Duitschland de
zen eisch stelt.
De Fulirer zij aller voorbeeld.
De Rijksmaarschalk zeide verder,
dat het heldhaftige optreden niet al
leen de pliciit van üen soldaat,
maar van 't geheele Duitsche volk
is. Het Duitsche volk zal het aan
vaarden en begrijpen, zooals het be
grepen moet worden. De zin van
den strijd van thans, aldus de
Rijksmaarschalk, is slechts overwin
ning of vernietiging. Het is waan
zinnig te gelooven, dat men een of
ander arrangement zou kunnen aan
gaan. Dat kan men doen met een
gentleman, maar niet ipet een bols
jewiek. Hij riep de soldaten op in
uren van bedrukking steeds naar
den Führer te blikken en aan hem
te denken. Laat hem, zoo zeide hij,
met verheffing van stem, steeds voor
u verschijnen als lichtend, groot
voorbeeld: Deze man, die geen rust
heeft, op wien in laatste instantie
alle zorgen instormen, die alles ais
laatste man moet dragen en üeslis-
sen. Er is logica in de wereldge
schiedenis. Wanneer de Voorzienig
heid het Duitsche volk een man
van deze grootte heeft gezonden,
wien het gelukt is ons uit onze vroe
gere onmacht omhoog te leiden en
te maken tot de sterkste natie ter
wereld, dan zijn dat waarborgen,
die ons het recht geven aan de over
winning te gelooven.
De situatie kan nooit zoo erg
bij ons worden, dat wij niet de
kracht zouden hebben haar meester
te worden. Wanneer de weermacht
zich kristalliseert als de incarnatie
van den hardsten wil en wanneer
thuis man en vrouw zonder aanzien,
van leeftijd denzelfden vastberaden
wil hebben om hun hardheid, in de
zen strijd te bewijzen, dan hebben
wij de overwinning volledig ver
diénd.
De Engelsche aanvallen op
Duitschland zullen vergol
den worden. t
in het verdere verloop van zijn
rede zeide de maarschalk, dat me
nigeen wellicht denkt, waarom de
vijanctelüke luchtaanvallen op Duit
sche woonplaatsen niet gewroken
worden. Het zwaartepunt van het
Duitsche luchtwapen, zoo verklaar
de hij in. dit verband, ligt in het Zui
den. Oosten en Noorden, Maar deze
strijd in het Oosten zal naar ziin
heiligste overtuiging, eens een ein
de vinden, waarop de laatste weer
standskracht van het bolsjewisme is
gebroken, en dan wordt ook de
macht vrii, die vergelden kan. Op
dien dag zal hij zich zeer nauwkeu
rig herineren, wat de vijand in
Duitschland heeft aangericht.
Ik ben er absoluut van overtuigd,
zoo ging de Rijksmaarschalk voort,
dat, wanneer de zon weer hoog aan
den hemel zal staan, zij de Duitsche
troepen weer, evenals vorig jaar, in
den aanval zal zien. En deze aanval
zal niet zwakker zijn.
Er zullen nieuwe, nog betere wa
pens in den strijd gebracht worden,
er zullen gestaalde divisies aanval
len, die in zich de verplichting me
debrengen: wij maken Stalingrad
thans goed. Ik kan, zoo zeide hij, op
mijn vingers uitrekenen, hoe het er
aan den anderen kant moet uitzien.
Over het algemeen kunnen wij dan
constateeren: wie heeft den moed te
twijfelen aan onze overwinning?
De Rijksmaarschalk besloot met
de verzekering van ziin onverweest-
baar geloof aan de Duitsche over
winning.
Dit geloof, zoo zeide hij, komt
voort uit het diepste inzicht in den
samenhang der dingen, maar het is
ook het meest innige geloof aan de
rechtvaardigheden der Almacht.
Rijksmaarschalk Hermann Göring tijdens zijn groote rede in de
eerezaal van het Luchtvaartministerie
Teletoto-Welcblld-Polygoon-Pax m