NOORD-HOLLAND
De Zin van de Nood
Zware gevechten om het centrum
van Wenen
Japans kabinet definitief
gevormd
De Finse Rijksdag geopend
Hernieuwde aanvallen op Koningsbergen
Geallieerden bij Schweinfurt
tot slaan gebracht
HOOFDREDACTEUR
H. M. C. SCHRODER.
Tijdelijke redactiebureaux
N.V. „DE ARBEIDERS
PERS" HEKELVELD 15,
AMSTERDAM-C.
TEL. 38811. TOESTEL 58.
DONDERDAG 12 APRIL'45 j~S I z A 8 VOOH. '47e 41
Uitgave Dagblad voor
Noord- "Wlland N.V.
Alkmaar Voordam C 9.
Bureaux te Alkmaar, Den
Helder, Sehagen, Hoorn,
Beverwijk, Koog a.d. Zaan.
Losse nummers 7 cent.
Onder bovenstaand hoofd schrijft Drs.
W. Goedhuys, hoofdredacteur van „De
Waag" in zijn blad van 7 April jl. het
volgende:
Het einde nadert. De Führer houdt
zijn krachten terug om op het
beslissende ogenblik alles in te zet
ten voor de laatste slag de ge
allieerden trachten met inspanning
van alle krachten, die nog resten,
de genadeslag toe te brengen, vóór
dat de Führer voor die laatste slag
het ogenblik gekomen acht.
Voor den nuehteren toeschouwer staat
de zaak van het nationaal-socialdsme er
slecht voor. In het Westen staan de ge
allieerden dieper in Duitsland, dan wij
een jaar gèleden ooit voor mogelijk ge
houden hadden; het legerbericht noemt
namen van plaatsen, die ieder Nederlan
der bekend zijn en die beelden oproepen
van alles wat voor ons, vóór den oorlog,
verpersoonlijking van Duitsland was.
Het is bijna onvoorstelbaar, dat Ameri
kaanse troepen, dat negers uit Harlem
en Alabama bezig zijn de oude geheiligde
cultuurschatten' in het hart van Europa,
in ons eigen continent, te vernielen en te
bezoedelen. In het Oosten is welis
waar de eerste Aziatische stormloop vrij
wel tot staan gebracht, maar oud-
Duits, neen, Germaans, kolonisatie
gebied is opnieuw door de Aziatische
springvloed overstroomd en reeds verza
melen zich de horden voor een beslis
sende stoot naar het hart van het Rijk.
Belangrijke industriegebieden zijn ver
loren, reeds schijnt er reden te zijn in
de droom van de ontmoeting tussen
Oost en West te Berlijn, reeds ligt Sak
sen met zijn belangrijke productiecentra
in bereikbare nabijheid van beide fron
ten.
Het Rijk schrompelt ineen en heeft tot
zijn beschikking voor de komende
krachtsontplooiing nog slechts een ge
bied, dat niet veel groter meer is dan
het Priedericianische Duitsland, waar
uit het Rijk ontstond.
Wat wil dan nog dit Duitse volk met
zijn verzet tot het einde en zijn geloof
in den Führer, wat wil nog „überhaupt"
het nationaal-socialisme, ja, in het bij
zonder, wat stellen die Nederlandse
nationaal-socialisten zich nog voor, die
immers geheel en al afhankelijk zijn van
de Duitse bajonetten en die nu toch
zeker wel hun met zoveel vreugde inge
nomen verraderszetels onder zich voelen
wankelen en in de grootste onrust moeten
verkeren?
Er is inderdaad grote onrust in den
lande, maar merkwaardigerwijze heerst
die het meest aan de zijde der anti's en
niet aan die van de nationaal-socialisten.
Integendeel, naarmate de beslissing met
groter zekerheid nadert, wordt onze in
nerlijke rust groter. Immers, wij weten
klaar en duidelijk, waaraan wij toe zijn.
Ofwel de oorlog wordt verloren en
dan is onze rol als maatschappij-dragen
de groep voorlopig uitgespeeld. Dan zal
het einde van de oorlog voor de mees
ten der leidende nationaal-socialésten ook
het einde betekenen, maar dat is een
mogelijkheid, waarmede wij toch eigen
lijk van het begin van de strijd af re
kening hebben gehouden en die ons
zeker nu niet meer verontrusten kan. En
daarenboven hebben wij de volkomen
innerlijke zekerheid, dat, wat er ook ge
beuren moge, onze weg de juiste was en
dat de grote beginselen, die wij voor
staan, toch in hoofdzaak de maatschap
pij-der-toekomst zullen leiden, al zou daiï
eerst de volkomen chaos dn Europa alles
wat nog waarde heeft vernietigen.
Ofwel er gebeurt, waarvan wij allen de
zekerheid in ons hart dragen: de overwin
ning ligt in handen van den Führer. Dan,,
wacht ons na de oorlog een onafzienbare
hoeveelheid werk voor vele geslachten
langs lijnen, die wij reeds lang kennen;
dan zal onze gehele spankracht zich kun
nen ontladen in het leggen van de grond
slagen voor een Europese toekomst voor
eeuwen. Daarom wat kan ons natio
naal-socialisten in feite gebeuren?
Anders echter is het aan de andere
zijde. Bij "een verloren oorlog wacht wel
iswaar slechts een kleine minderheid der
anti's het einde van het leven maar
voor de meesten in ieder geval het einde
van een min of meer verzekerd, in leder
geval egoïstisch bestaan. En daartegen
over staat géén zekerheid van een voort
leven der aangehangen beginselen en géén
bereidheid tot het uiterste offer voor een
ideaal, dat voor de meesten toch nooit
veel meer dan een negatief ideaal is ge
weest. De burger wilde nooit een politiek
positief doel, wel wilde men veel niet
en verder hoogstens het voortbestaan van
de toestand.
En bij een gewonnen oorlog een
mogelijkheid, waar men zich in het kamp
der anti's nu wel héél dicht bij waant?
Dan wacht de anti's de taak, de verant
woording voor de opbouw der samen
leving op de schouders te nemen. En daar
ligt juist de mogelijkheid. Want wanneer
het anti-kamp aan de opbouw begint,
blijkt eerst hoe volkomen onbekwaam men
daartoe is, door gebrek aan eenheid en
aan leidende beginselen. De scherpstzien-
den onder hen beseffen dit wel degelijk,
beseffen ook, dat veel van het nationaal-
socialisme behouden zal moeten blijven,
dat tóch een gemeenschapssamenleving,
een socialistische samenleving zal moeten
worden opgebouwd, en zo men dat niet
doet, dat dan onafwendbaar de commu
nistische komen zal.
Dat dus in ieder geval, ook in dat van
een gewonnen oorlog, gerekend moet wor
den met het opgeven van het bestaan van
vóór de oorlog. Èn daarin ligt de bron van
onrust aan deze zijde.
Wanneer hun ooit wat voor de toe
komst van Europa God verhoeden moge
de vrucht der overwinning in handen zou
vallen, dan zouden zij in onderling kra
keel en onmacht niet weten, wat ermede
aan te vangen en zij zou hun tussen de
vingers doorglippen en in handen vallen
van den enigen man, die zéér goed weet,
wat hij ermede doen wil: Vadertje Stalin.
Wanneer wij in een illegaal blaadje
lezen, dat „minister" Gerbrandy in
leidende besprekingen heeft gehouden met
generaal Eisenhower betreffende de stand
der voorbereiding der maatregelen, dié-ge
nomen zouden moeten worden om de
Nederlandse bevolking, eenmaal bevrijd, te
helpen en wanneer dan het énig resultaat,
dat het communiqué vermeldt, is, dat
generaal Eisenhower inzag, dat dit héél
belangrijk was en er zeker zijn gedachten
over zou laten gaan, dan bekruipt ons een
gevoel van misselijkheid over dit weeë,
vooroorlogse, democratische gedoe, slap en
zonder omlijning. En wanneer wij dan
lezen, dat er weer een Bossche Bestuur-
dersbond is opgericht, waarin bestuurders
van vakverenigingen van de meest ver
scheiden pluimage zitting hebben, op wie
weet wat allemaal voor grondslagen, dan
doet het ons pijn aan het hart voor den
eenvoudigen Nederlandsen arbeider, die
wel weer voor een betere toekomst van zijn
kinderen, trouw het wekelijkse offer van
zijn contributie en zijn „strijd"-blad zal
brengen en wel weer niet zien zal, dat hij
bij de neus wordt genomen, omdat door
onderlinge strijd nooit voldoende kracht
gewonnen zal kunnen worden, omdat de
kapitalisten en de kerk-met-een-hoofdlet-
ter, wel degelijk één in dezen, zorgvuldig
zullen weten te voorkomen, dat de „arbei
der" ooit werkelijk over de verdeling van
de productie-opbrengst zal kunnen beschik
ken. En wanneer wij dan verder lezen, dat
de R.K. Mijnwerkersbond in Limburg al
weer 10.000 leden telt, dan is onze vrees
wellicht gegrond, dat ijverige dienaren der
kerk weer de kleine mijnwerkerswoningen
binnenschuiven en een eenvoudig volk be
werken, door misbruik te maken van het
meest immorele middel dat er is: de angst
voor het zieleheil en de dood en aldus het
offer dezer 10.000 werkers deen afbuigen
van het doel, waartoe het strekken moest,
naar het enig doel, dat hen interesseert,
de macht der kerk en derzelver dienaren.
En dan wordt het ons koud om het hart,
I wanneer wij deze gehele vooroorlogse, oude,
verwarde, onfrisse en machteloze samen
leving weer als een schrikbeeld zien op
rijzen. Maar dan beseffen wij tevens glas
helder en volkomen zeker, dat dit nooit
het doel dezer gigantische wereidberoering
kan zijn. En dat schenkt ons de volkomen
innerlijke zekerheid, dezelfde zekerheid,
die, duizendvoudig vergroot, den Führer
moet bezielen, dat tóch de overwinning
komen zal. Omdat nooit teruggang, noch
zelfvernietiging het doel der evolutie is,
maar slechts leven en verjonging.
Niet eerder zal die overwinning komen,
dan nadat wij allen in het hevigst vuur
gehard zijn en aldus bekwaam, de toe
komst in handen te nemen. En niet eerder
dan nadat aan de andere zijde alle oude
krachten zijn uitgeput en na een schijn
overwinning door één slag inééngestort.
Opdat aldus ook daar de baan voor de
opgang vrij zal zijn en niet later toch nog
onzuivere, oude krachten een spaak in het
wiel zouden kunnen steken.
Dat is de zin van deze lange worsteling
en deze ogenschijnlijke overwinning der
verkeerde zijde. Een andere weg ware niet
afdoend en dus niet mogelijk geweest.' De
gebrachte offers zijn tè groot voor een
halve zege.
Abessïnië verlangt Ifaüaans-
Eritrea
Naar uit Cairo wordt gemeld, heeft de
waarnemende minister van Buitenlandse
Zaken van Abessinië op weg naar San-
Francisco in Cairo verklaard, dat Abes
sinië de aansluiting van Italiaans Eritrea
verlangt. Het gebied behoort geografisch,
economisch, ethnografisch en cultureel
bij het Abessijnse keizerrijk, waarvan het
ook voor de Italiaanse bezetting deel
heeft uitgemaakt. Eritrea vormt ook de
rechtstreekse toegang naar de zee, die
Abessinië niet kan missen.
Baron Soezoeki, totdusver president
van de Geheime Staatsraad, heeft in
de avonduren van de 7de April een ka
binet gevormd. Daarin bekleedt hij be
halve de functie van premier ook voorlo
pig die van minister van Buitenlandse
Zaken en van minister voor Grool-Oost-
azië, waarvoor een dezer dagen ministers
zullen, worden aangewezen. Minister van
Oorlog is Generaal Anami, van Marine,
admiraal Jonai (onveranderd). Verder
hebben nog zitting als ministers van Bin
nenlandse Zaken Abe, van Bewapening
admiraal 'Toyoda (tevens voor Verkeer
en Transport), van Justitie Matzoezaka
(onveranderd), van Financiën Hirose, van
Welvaart Okada, president van het La
gerhuis. Minister zonder portefeuille, te
vens voorzitter van het Inlichtingenbu
reau der regering is Sjimomoera.
Naar het Zweedse Telegraaf Agent
schap uit Helsinki meldt, is de nieuwe
Finse Rijksdag Zaterdag door den presi
dent van Finland, maarschalk Manner-
heim, geopend.
In zijn openingsrede zei deze o.a.: Nog
nooit heeft in Finland de Rijksdag zijn
taak aanvaard in een. meer verantwoor
delijke tijd dan de tegenwoordige. Al
nadert de Europese oorlog ook zijn einde,
de tijd van beproevingen en ontberingen
is nog niet voorbij. Zware, inspannende
arbeid is noodzakelijk om de sporen van
de crisis te boven te komen, het verniel
de weder op te bouwen en een nieuwe
orde van zaken te vormen. De voornaam
ste taak van de nieuwe Rijksdag is, te
zamen met de regering, zorg te dragen
voor het nakomen van de Finse verplich
tingen en beloften jegens de Sowjetunie
alsmede voor duurzame vriendschappe
lijke betrekkingen met Rusland op grond
slag van gemeenschappelijke belangen en
wederzijds vertrouwen. Uitsluitend door
energieke handhaving van de waarde der
Finse valuta, door het orde scheppen in
de Finse economie en door vergroting der
Finse productie is het mogelijk de ver
plichtingen, die Finland op zich heeft
genomen, na te komen.
In zijn antwoordrede zeide de voorzitter
van de nieuwe Rijksdag, de sociaaldemo
craat Fagerholm o.a. dat een van de be
langrijkste taken van de nieuwe Rijksdag
zal zijn vertrouwen ten aanzien van Fin
land en zijn goede wil te scheppen bij
de nabuurstaten, d.w.z. vooral bij de Sow
jetunie. De Finse regering kan bij haar
pogingen de oor-zaak weg te nemen van
het wantrouwen jegens Finland, dat wel
licht nog bij de Sowjetunie bestaat, op de
volledige steun van de Rijksdag rekenen.
De strijd bij Okinawa
Volgens een mededeling van het
Japanse hoofdkwartier hebben Japanse
strijdkrachten in de wateren bij Okinawa
tot dusverre 211 vijandelijke oorlogsvaar»
tuigen tot zinken gebracht of beschadigd.
Weermachtsbericht
Uit het Hoofdkwartier van den Führer
maakt het Opperbevel van. de Weer
macht op 10 April bekend:
Tussen de D r a u en het W e -
nerwouS sloegen onze troepen het
merendeel der vijandelijke aanvallen
af. Om het centrum van Wenen
wordt bij het Frans Joseph-station
bij het Algemeen Ziekenhuis, bij het
Westerstation en het Noord Westen
van de oostelijke spoorbrug verbitterd
gevochten.
Aan de monding van de M a r c li kon
de tegenstander zijn bruggehoofd enige
kilometers in N.W. richting uitbreiden,
terwijl hij tussen de March en de bo
venloop van de N e u t r a ondanks tal
rijke aanvallen geen terreinwinst van be
tekenis kon boeken.
Ten Z.O. van R a t i b o r duren de
plaatselijke gevechten voort. Tegen het
zuidelijke en westelijke front van Bres-
1 a u vielen de bolsjewisten na hevige
artillerievoorbereiding opnieuw aan; zij
werden echter door de standvastige be
zetting na gering, terrein-verlies afgesla
gen. Aan de toegang tot de P u t' z i g e r-
Nehrung en In de Weste-
lijke Weichselvlakte ble
ven de vijandelijke aanvallen wederom
zonder resultaat.
Ondersteund door groepen slag- en ge
vechtsvliegtuigen en sterk artillerie-vuur
zetten de Sowjets hun aanvallen tegen
Koningsbergen van alle kanten met
zeer grote overmacht voort. De dappere
bezetting verdedigt ieder huis tegen de tot
in het centrum der stad doorgedrongen
vijand met grote standvastigheid.
Westfrortt
In het noorden van het Westelijk front
heeft de toestand tussen Eems en Weser
geen verandering van betekenis onder
gaan. Tegen het dappere verzet van onze
valschermjagers en grenadiers konden de
op de lijn MeppenBraamsche ver
der opdringende Engelsen slechts stap
voor stap terrein winnen.
Tussen de benedenloop van de
Weser en het gebied van H i 1 d e s-
iieim stootte de tegenstander met afzon
derlijke aanvalsgroepen verder naar het
Oosten door en maakte vorderingen in de
richting H a.n n o v e r. Verder naar
het Zuiden hebben de gevechten fcich van
de Weser naar de L e i n e ver
plaatst. Göttingen ging na harde
strij verloren.
Aan de noordelijke rand van het Roer
gebied, ten noorden van de S i e g en
in het oostelijk deel van hetSauerland
houden onze divisies stand tegen de zon
der onderbreking aanvallende vijand.
Ondanks verscheidene diepe penetraties
bleef de samenhang van het front, dank
zij steeds weer herhaalde tegenaanvallen
bewaard.
In het Thüringerwoud staan de
bezettingen van- talrijke steunpunten in
gevecht met den numeriek sterkeren vij
and en verhinderen door hun opofferen
de strijd een verder opdringen der Ame
rikanen. Ook bij Schleusingen
bleef de vijand dank zij onze tegenaan
vallen, terreinwinst van betekenis ont
zegd. Daarentegen gelukte het aan Ame
rikaanse pantserstrijdkrachten tussen
Hildburghausen en de Main
verder naar het Zuid-Oosten door te
stoten.
In het gebied van Schweinfurt
bracht goed liggend vuur van onze Mak-
artillerie den tegenstander tot staan. In
de rug van den vijand achtergebleven
eigen gevechtsgroepen overvallen de Ame
rikaanse ravitaillering en brengen hem
door deze guerilla-tactiek hoge verliezen
toe.
In het gebied ten noord-westen
Crailsheim tracht de vijand de ten
westen der stad ingesloten gevechtsgroep
te ontzetten. Hevige gevechten met onze
tot tegenaanvallen overgaande troepen
zijn aan de gang. In de sector tussen
Heilbron en Ettlingen houdt de
sterke druk aan. Onze jacht- en slag
vliegtuigen grepen met bommen en
boordwapens succesrijk in de strijd op
de grond in en schoten elf Amerikaanse
vliegtuigen naar beneden.
Italië-front
In Italië aan de Ligurische kust
zetten de Anglo-Amerikanen hun aanval
len met sterke strijdkrachten voort en
korden na zware verliesrijke gevechten
in Massa binnendringen. Ten Zuidwes
ten van het meer van Commeccio
gelukte het den, na zeer krachtige voor
bereiding door artillerie en slagvliegers
aanvallende vijand ons bij Lugo voor
uitspringend front in te drukken.
In het noordwesten van Dalmatië staan
de bezettingen van onze steunpunten
»in afweergevechten met nog steeds aan
vallende sterke benden.
AnglciAmerikaanse terreur-bommen-
werpers richtten overdag hun aanvallen
in het bijzondSr op plaatsen in Zuid- en
Noordwes t-D u i t s 1 a n d. Des nachts
vlogen Britse luchtstrijdkrachten naar
Midden- en Noordwes t-D u i t s-
land, 27 meest viormotorige toestellen
werden neergeschoten.
Aanvullend wordt nog gemeld:
In het strijdgebied van Gotenhafen
heeft zich de H-Untersturmführer Karl
Brommann bijzonder onderscheiden. Hij
heeft met zijn paritserbemanning in de
tijd van 2 Februari tot 18 Maart, ondanks
drie keer gewbnd te zijn, 66 pantsers. 44
stukken geschut en 15 vrachtauto's ver
nietigd.