door den Heer zoude geschieden, had cene hartelijke verzoening tusschen
vader en zoon ten gevolge. De laatste verklaarde later op den dag, dat
.hij in het boek (de bijbel) gelezen had en daardoor troost had gevonden,
zonder welke hij dien dag vóór klokke acht reeds over boord zoude zijn
gegaan. Na zich den geheelen dag rustig te hebben gedragen, verzocht de
kapitein hem heden morgentoen men op de Vliereede de loods vlag
zoude hijschen, om in plaats van eene gescheurde eene nieuwe, in de kooi
van den vader liggende, te halen. Zijn langdurig afwezig blijven deed de
kapitein naar de kajuit gaan, waar zijn ongelukkige zoon, badende in het
zweet, alles door elkander haalde, terwijl de bewuste vlag nevens hem lag.
Fluks ontrukte hem de vader aan dezen zijnen arbeid en plaatste hem in
de kajuit op eene stoel. Toen vernam hij van den opgewonden gejaagden
jongeling, die naar boven wilde om aan den arbeid deel te nemen, dat hij
zich weder gelijk den vorigen dag bevond. De ongelukkige, zich toen de
weg naar boven afgesneden ziende, neemt onverwachts een sprong op de
bank, trapt het glas in de poort stuk, met zulk eene kracht, dat het ge-
heele raam wijkt, waardoor hem de gelegenheid wordt geopend om zich door
de opening te werken, en dit met zulk eenen spoed, dat de te vergeefs om
hulp schreeuwende vader hem slechts bij een voet kan grijpen, door wel
ken hij in het aangezicht en op de handen gewond wordt, en helaas
slechts de laars in de hand houdt. De ongelukkige waanzinnige, buiten
boord zich aan een ijzer nog vasthoudende, ziet door de poort, reikt zijnen
hand naar den vader en zegt, terwijl deze hem bidt weer binnen te komen,
ik ga heên en laat zich in zee vallen. De radelooze vader, die zich
naar boven spoedt, werpt een roeispaan over boord, vlak voor zijnen zoon,
die dezen grijpt. Reeds verheugt de vader zich dat zijn zoon zal kunnen
gered worden door de loodsboot, die in de nabijheid zich bevindt, doch in
deze had men wel de houten poort, doch niet een mensch opgemerkt. In
stede van zich aan de roeispaan vast te klemmen, werkt hij langs deze,
zoodat het eeue einde onder water raakt en hem ontglijdt, nog zwemt hij
eenige oogenhlikkcu en de vader, oumagtig hulp te kunnen aanbrengen,
moet zien dat zijn geliefde zoon in de diepte verdwijnt
Wij wagen het niet den toestand te schetsen van den vader, die op zoo
■treurige wijze zijn kind verliest, in den jeugdigen leeftijd van 23 jaren,
11a drie jaren als stuurman bij hem te hebben gevaren en nimmer eenige
reden vau ontevredenheid omtrent zijn leven en wandel te hebben gegeven,
'noch die van de steeds ziekelijke moeder en vau zijne zusters die den ge
liefden zoon en broeder dagelijks te gemoet zagen.
Zaturdag middag is op den weg naar Arnhem in een
der goederenwagens van den spoortrein brand ontstaan. De
trein hield spoedig open de brand werd met enkele emmers
water gebluscht. Reizigers meeuendat vuurwerk in den
wagen oorzaak was vau het ongeval. De zaak wordt on
derzocht.
Door de Utrechtsche afdeeling der maatschappij tot
nut der Israëlieten in Nederland is het plan ontworpen om
een Israëlitisch weeshuis voor geheel Nederland tot stand
te brengen, daar instellingen tot verpleging van Israëlitische
weezen bijna iu geene gemeente bestaan. Zij heeft een con-
cept-regleinent ontworpen, dat tot grondslag dezer inrigting
dienen zal en zal eerlang tot algemeene deelneming de ge
legenheid openstellen. Wij twijfelen niet of het tot stand ko
men van deze zaak, waaraan groote behoefte bestaat, zal
■terstond verzekerd zijn. Het plan schijnt te wezen om het
weeshuis te Utrecht te vestigen.
In een brief uit Java van 9 Julij jl. leest men:
"Mijer doet niets. Men beweert, dat hij afwacht, hoe het 1
met het ministerie zal gaan; hij wil zich nog door liberale,
■noch door reactionaire maatregelen antecedenten scheppen
tegenover een nieuw ministerie. In de eerste plaats wil hij
gouverneur-generaal blijven. Wel is zijn invloed toch merk
baar. Er heerscht, bij voorbeeld, eene epidemie van vroomheid
te Bataviavooral bij de ambtenaren, die in de eerste plaats
ambtenaren willen blijven, doch dit is dan ook het eenige
kwaad, dat hij doet. Is luijeren dan ook geen kwaad?
Amh. Cr.
In de gevangenis te Loosnabij Rijsselis dezer
dagen in den ouderdom van 92 jaren overleden zekere De-
carnin, die vijf-en-twintig maal was veroordeeld en vijf-en-
veertig jaren van zijn leveu in den kerker had doorgebragt.
Tn 1815 geraakte hij voor de eerste maal in handen der
justitie; toen was hij knecht bij maarschalk Brune en stal
diens uniform; in 1861 trof hem de laatste veroordeeling;
geen misdrijf, waartegen bij het strafwetboek is voorzien,
of die man heeft het gepleegd. Nooit werd hij in de ge
vangenissen waar hij zich bevond wegens onbehoorlijk gedrag
gestraft; eens opgesloten, onderwierp hij zich volkomen aan
de reglementen van den kerker, en had hij eerbied en ontzag
voor alle geëmployeerden, zonder onderscheid van rang.
Onder de benaming: Maatschappij van onroerende
goederen der arbeiders van Parijs, heeft zich aldaar eene
vereeniging gevormd welke zich ten doel stelt door het
bouwen van eigene arbeiders-woningen, welke slechts aan
de deelnemers verhuurd zullen wordenin de steeds grooter
wordende behoefte aan woningen te gemoet te komen. Het
kapitaal der vereeniging, welke voor de eerste maal de voor-
deelen geniet, van de nieuwe fransche wetgeving op dergelijke
maatschappijen, bedraagt 100,000 frs., verdeeld in 1000
actiën a 100 frs. De storting van deze 100 frs. geschiedt
in termijnen van 5 frs.; slechts voor de eerste storting wor
den 10 frs. gevorderd. De keizer heeft aan de vereeniging
als grondslag voor het kapitaal 41 arbeiders-woningen welke
hij in de avenue Daumesnil heeft doen oprigten, ten ge
schenke gegeven.
Men hoort dikwijls klagten aanheffen over het gebrek
aan beleefdheid, waarmede de Parijsche logementho' ders hun
gasten behandelen, niettegenstaande de buitensporige prijzen
die zij hen laten betalen, waarvoor zij ten minste parole
ilouce et main au bonnet zouden mogen verwachten. De
correctionele regtbank heeft dezer dagen den eigeuaar van
het hotel des Italiens, Lemoine genaamd, tot een maand
gevangenisstraf veroordeeld, wegens geweld tegen een Ame-
rikaansche dame gepleegd, die haar intrek in zijn hotel had
genomen. Toen hij haar de rekening overhandigde, bevond
zij, dat hij de huur van haar apartementen, die zij voor
10 francs daags gehuurd had, op 20 francs had gebragt.
Zij weigerde deze rekening te betalen enzeidedat zij elders
haar intrek zou nemen. Toen zij nu wilde weggaan, wei
gerde de poortierster haar de deur uit te laten, en greep
haar bij haar kleed, dat zij scheurde. Toen kwam de kas
telein Lemoine er bij, stiet de dame in de kamer terug,
waar hij haar gedurende twaalf uren opgesloten hield. Twee
dagen later gelukte het de dame uit het huis op straat te
komen, maar Lemoine liep haar na, en daar zij zich aan de
staven van een venster had vast gegrepen, brak hij met ge
weld haar handen open waarbij hij haar polsen kneusde,
wierp haar op den grond en sleepte haar in de vestibule van
zijn huis, waarvan hij de deuren sloot om de verontwaar
digde getuigen van dit schandelijk tooneel buiten te houden.
Garibaldi schijnt stellig van plan te zijn spoedig naar
de romeinsche grens terug te keeren. Hij sprak dezer dagen
zeer koelbloedig over zijn voorgevoel van door een kogel vau
een pauselijk zouaaf gedood te zullen worden. "Maar dat is
tamelijk onverschillig," moet hij gezegd hebben "dat zal den
triomf van het regt der Italianen verzekeren." Zou dat regt
gezegevierd hebben, indien Bandiena, Pisacane en zooveel an
dere martelaren zich niet voor de zaak der Italiaansche natio
naliteit hadden opgeofferd Zij wisten wel dat zij den dood
te gemoegt gingen. De vorm van den aanslag en de tijd
waarop hij zal plaats vinden zijn Garibaldi's geheim.
Uit Zuid Amerika wordt gemeld, dat Lopez nu vrou
wen werft, en een lijfwacht heeft van 75 krachtige vrouws
personen de dapperste en verstandigste zijn tot officieren
benoemd en weten zich in haar posten naar behooren ontzag
te verschaffen. Een soldaat, die een officier ontmoette her
kende in deze zijne vrouw en wilde, daar hij haar in lang niet
gezien had, haar in zijn vreugde omhelzen. De vroawelijke
officier evenwel zag daarin een vergrijp tegen de subordina
tie en liet haar ongelukkige wederhelft dadelijk arresteren.
Men deelt het volgende voorval uit Harburg mede:
Een boekverkooper aldaar had, even als de meeste zijner
confraters, de gewoonte om alle nieuwe werken bij de voor
naamste inwoners te bezorgen. Een houthandelaar had reeds
dikwerf verzocht daarvan verschoond te blijven, doch telkens
ontving hij geheele bezendingen boeken met het bijschrift:
"Ter bezigtiging, met verzoek van kostelooze terugzending."
De houthandelaar besloot er voor goed een einde aan te
maken, liet den boekhandelaar door zijne knechts met paard
en kar zes groote slagtershakblokken in huis brengen, met
een briefje, waarop te lezen stond"Ter bezigtiging met
verzoek van kostelooze terugzending."
Te Homburg maakt veel sensatie een geschil tusschen
het Britsche parlementslid Labouchêre eu zekeren Luigi di
baroni Earina. Deze baron had zich bij onderscheidene
familiën ingedrongen, toen de heer L. vernam, dat hij een
chevalier d'industrie was. Door den Brit gewaarschuwd,
liet men den baron spoedig links liggenhij beklaagde zich
daarover aan een der heeren, die zich voor de veranderde
bonding zijner vrouw verantwoordelijk stelde. Zoodra de
heer Labouchêre dit vernam gaf hij te kennen, dat hij de
man was, die allen had gewaarschuwd en meende, dat men
zelfs geen duel mogt aannemen met iemand van slechte
reputatie. Earina wilde zich met zijn stok op den heer
L. werpen, maar deze greep hein in de kraag, en zou hem
gekastijd hebben als anderen niet waren tusschen beiden ge
komen. Earina publiceerde nu in de E-urope, dat hij een
Brits parlementslid had afgeranseld, en deze daarvoor geen
voldoening had geëischt. Earina werd de kurzaal uitgezet.
Nu ging hij voort met schrijven, en wil hij de zaak aan
een jury onderwerpen. De Britsche bladen houden zich ook
met de zaak bezig.
In Cromorne Gardens te Londen worden tegenwoordig
zonderlinge voorstellingen gegeven, die bet publiek zeer ver
maken. Op een stellaadje staat een groote bak, zes voet
diep, negen voet lang en vijf voet breed. Die bak is met
water gevuld, en een der wanden is van spiegelglas. In dit
aquarium zwemmen, in stede van visscheu of kikvorschen,
twee menschen, die zich er op toeleggen om onder water
allerhande kunststukken uit te voeren. Zij lagcheu, eten,
drinken wijn, ja, men zegt, dat zij eene pijp onder water
een oogenblik brandende houden en den rook uitblazen. Zij
vullen de voorstelling aan met te zamen onder water gym
nastische toeren te verrigten. Elk nommer van het programma
duurt iets meer dan eene halve minuut. Dan moeten de
kunstenaars weder even boven komen, om lucht te scheppen.
Wat is een neus waard Deze vraag is onlangs op
practische wijze opgelost. Te Back-Kreek bij Sandhurst
Australiëkregen twee lieden geschildat op een kloppartij
