De N. Rott. Ct. heeft eene reeks artikelen geschreven,
waarin het sociale vraagstuk aan een opzettelijk onderzoek
werd onderworpen, of er strafbepalingen tegen de dronken
schap in 't leven moeten worden geroepen, en komt thans
tot de conclusie zijner beschouwingen. Deze leidt er toe,
dat zij tegen het stelsel van straffen zich verklaart, maar
daarentegen de verbeterings-theorie aanprijst.
/'Het misbruik van sterken drank," zegt het blad iu zijn
slot-artikel, //is althans in 50 van de 100 gevallen niet
anders dan eene ziekte, die, bij eene goede behandeling, wel
te genezen is. Wie er aan twijfelen moge, leze de verslageu,
die door de besturen der Amerikaansche sanitariums van tijd
tot tijd in het licht worden gegeven.
De schrijver in //the Law-Magazine" deelt er belangrijke
uittreksels uit mede. Het blijkt daaruit, dat in het New-
York State Asylum" te Binghampton, in het jaar 1866, niet
minder dan 342 patiënten werden opgenomen, van welke 34
voor de tweede, 18 voor de derde, 6 voor de vierde en 2
-voor de vijfde maal. Toen het rapport werd uitgebragt, wa
ren er van dit cijfer naar het zich liet aanzien, 215 gene
zen, 65 aanmerkelijk beter en slechts 9 ongeneeslijk verklaard.
Het gemiddelde aantal dagen, dat elke patiënt in het gesticht
doorbragt was niet hooger dan 27. Ds directeur, dr. Day,
voegt er nog het volgende bij
//Sedert de negeu jaren, die ik nu ongeveer aan het huis
verbonden ben, zijn er 2300 patiënten op de lijst der inge-
komenen ingeschreven. Yan dezen hebben 410 geleden aan
de verschillende vormen van mania, die men onder den al-
gemeenen naam van delirium tremens pleegt zamen te vatten.
27 zijn in het huis gestorven, voor het meerendeel aan tering,
pnenomie of andere ziekten, die tengevolge hunner onma
tigheid verergerd waren.
//Ik kan niet met volkomen zekerheid zeggen, hoevelen
van het geheele getal der ingekomene.n van hun verderfelijke
hebbelijkheid genezen zijn. Velen hunner zijn nu reeds dood,
honderden over het geheele land verspreid en mij uit het
oog geraakt, maar met gerustheid kan ik u verzekeren, dat
de meerderheid getrouw is gebleven aau de goede voorne
mens, bij ons opgevat, en dat zeer velen althans gedeeltelijk
hersteld zijn, en ons verlaten hebben met de hoop om het
-eenmaal geheel te wezen."
Het komt ons voor, dat zulke resultaten de ook bij ons
niet ongewone meening beschamen, dat de echte, dronkaard
ongeneeslijk is, en dat zijn terugkeer tot matigheid alleen
maar zijn dood verhaasten zou.
In het Gorinchemsck Weekblad leest men
Volgens het //Lettre Journal," dat te Parijs uitkomt, was
het menu der Parijzenaars gedurende de afgeloopen week als
volgt: Zondag stokvisch, Maandag gezouten varkensvleesch,
Dingsdag stokvisch, Woensdag geconserveerd ossen- en scha-
penvleesch. Donderdag, Vrijdag en Zaturdag versch ossen-
vleesch. Het brood is zeer goed en wordt van best meel
gebakken, dat te Parijs zelf gemalen wordt. Chocolade is
nog niet duur. Kool en seldrij is er in groote hoeveelheid
en van aardappelen en rijst is de voorraad voldoende voor
een paar maanden. Er zijn 4217 koeijen om melk voor
kinderen en zieken te hebben. Het veevoeder schijnt echter
veel te wenschen over te laten, want volgens een particu
lieren brief uit Parijs, welken wij lazen, is de melk niet goed
en is bovendien geheel onvoldoende voor de kleine kinderen.
Gezonde mannen en vrouwen kunnen het best nog een paar
maanden uithouden in Parijs, doch het lijden van bejaarden,
zwakken en kinderen, vooral van de laatsten, was zeer groot.
Onder jonggeborenen, zuigelingen en kinderen onder de drie
jaar, heerscbt dan ook, door gebrek aan doelmatig voedsel,
eene verschrikkelijke sterfte, en indien het hart door deze
gruwelijke menschenslagting, door al dat voorbeeldelooze lijden
van tienduizende natuurgenooten, nog niet geheel verhard is,
dan vragen wij een enkelen traan van mededoogen voor die
ongelukkige moeders in Parijs, cHe hun lievelingen, als door
een tweeden moord van Betlehem getroffen, moéten verliezen.
//Dit is goedkoop medelijden zal Carlyle uitroepen. Toe
gegeven, een traan, een zucht, zegt weinig, doch wij benijden
den man niet, die in deze dagen de vreugde zijner kinderen
aanschouwd heeft, zonder een oogenblik te denken aan de
beproefde ouders van het omsingelde Parijs
Men meldt aan het Handelsbl. uit Metz, van 14 Dec.
Alhier bevinden zich verscheidene Nederlandschc kooplie
den en andere vertegenwoordigers van Nederlandsche han
delshuizen, die, onder meer artikelen, groote aanvoeren van
hooi bezorgen, alsmede groote inkoopen van huiden voor
buitenlandsche huizen doen. Ned. geld rouleert hier zeer goed.
Nu en dan wordt hier de een of ander doodgeschoten op
straat, als: Maandag avond een Pruisische schildwacht door
een Franschman Zondag avond twee Pruisische officieren
door franc-tireurs, die echter dadelijk werden gevat.
Te Woolwich wordt een kanon afgewerkt dat 35 ton
nen en 7 centenaars weegt. Het werpt een kogel ter zwaarte
van 700 pond en doorboort een ijzeren pantser van 15 duim
dikte. De kruidlading bedraagt 120 pond. Dit is ten
minste de verwachting.
OOKLO&§BERIGTËS.
Nieuwe krijgsverrigtingen worden niet vermeld; te Parij's
maakt men zich gereed tot een nieuwen uitval in de rigting
waar de laatste is mislukt; ook aan de Loir en Loire ver
wacht men weldra nieuwe gevechten, daar zoowel prins Fre-
derik Karei als de hertog van Mecklenburg westwaarts
voortrukken.
Parijs zal onmiddelijk gebombardeerd worden. *Dit is het
jongste nieuws te Le Vert Galant," schreef eergisteren
de Times correspondent bij het Saksische hoofdkwartier, //en
ik ben geneigd te gelooven dat de aanval eindelijk op de Fransche
hoofdstad zal plaats grijpen." Hij voegt er bij Het plan van
Graaf von Bismarck om Parijs uit te hongeren heeft niet aan
zijne verwachtingen beantwoord. Na drie maanden belegerd
te zijn geweest biedt de stad nog weerstand en het beleg wordt
iederen dag moeijelijker voor de Duitschers. Het is aan geen
twijfel onderhevig dat «standhouden" steeds de, leuze binnen
de belegerde veste is en dat dezelfde Duitschers die verleden
week beweerden dat de stad 't geen week langer kon houden,
thans alle hoop hebben opgegeven dat Pax-ijs binnen korten
tijd door uithongering tot de capitulatie kan gedwongen worden.
Het geheele Duitsche leger zou 't toejuichen als er een aan
vang gemaakt werd met het bombardement. Zij hebben er
meer dan genoeg van om voor Parijs te wachten. Eenigen
tijd geleden beweerde men, dat het beschieten aanvankelijk
aan de zuidzijde zou plaats hebben. Nu verzekert men, dat
de aanval tegelijker tijd van de noord- en zuidzijde zal ge
opend worden. De kanonnen der Parijsche forten zwijgen
sedert de twee drie laatste dagenmen hoort schier geen
enkel schot vallen. Dit maakt 't onzen officieren en manschap
pen wat gemakkelijker.
De correspondent van de Daily News, die mede in genoemd
hoofdkwartier is gevestigd, zegt dat de Duitschers zich in de
verte geen denkbeeld hebben kunnen vormen van de provian
dering van Parijs. Men meende dat die voorraad zóó klein
was dat de overgave na verloop van eenige weken moest
volgen. Er werden dan ook maar gebrekkige voorloopige
maatregelen voor een eventueel bombardement genomen. Nu
is alles in de weer, maar toch zullen wij misschien het nieuwe
jaar zijn ingetreden, voordat met het bombardement een aan
vang zal gemaakt zijn.
Zoowel uit Versaiiles als uit Berlijn ontvangt men te
legrammen, die het doen voorkomen o{ het bombardement
van Parys eindelijk een aanvang zal nemen. Zwaar geschut
wordt uit de Pruisische vestingen aangevoerd een bewys
dat men met de toebereidselen nog niet gereed is. Over de
uitwerking van het bomdardement, loopen de meeningen zeer
uiteen en algemeen houdt men het er voor, dat het ongeduld,
dat zich van dag tot dag levendiger in Duitschland openbaart,
een hoofdbeweegreden is, om Parijs op krachtiger wijs dan
Metz aan te tasten.
Rijssel 18 Dec. Er loopt een gerucht, dat de Duitschers
Ham weder hebben ingenomen, welke vesting door deFran-
schen niet van garnizoen zou zijn voorzien geweest.
De Pruisen zouden Amiens ontruimd hebben en op Cler-
mont teruggetrokken zijn, met vermijding der groote wegen.
Men verwacht een veldslag tusschen Amiens en Ham.
Men schrijft uit Versaiiles 13 dezer
»Het verdient te worden opgemerkt, dat zich gisteren on
geveer 300 deserteurs uit de Parijsche forten bij onze voor
posten hebben aangemeld, die den oorlog en staat van beleg
moede waren en zich daarom in krijgsgevangenschap wilden
begeven. Aan hun verlangen werd evenwel niet voldaan.
Wanneer er bij een beleg soldaten uit de vesting en hier
nog wei zulk een aantal te gelijk overloopen, dan vindt
men het beter ze af te wijzen, daar zij alsdan in de belegerde
plaats de ontevredenheid bevorderen en den lust tot vechten
doen bekoelen. De bedoelde 300 man moesten derhalve on-
verrigter zake naar de forten terug."
De Times zegt, dat met iedere schrede, die de Fransche
legers achteruitgaan, de hoop op het ontzet van Parijs meer
en meer vervliegt. »Wij hebben, zegt het blad, er nooit aan
getwijfeld, dat een uitval uit Metz, na den slag van Gravelotte
onmogelijk was en wij hebben ons nooit verbeeld, dat het
garnizoen van Parijs een beter kans had. Als Ducrot bij
zijn laatsten uitval Fontainebleau of Longjumeau, zooals Gam-
betta geloofde, bereikt had, zou het misschien tot iets hebben
kunnen leiden. Maar wat zou het hem nu helpen, al kwam
het tweemaal zoo ver Buiten Parijs zou hij slechts eeu ver
woeste landstreek en een overwinnenden vijand vinden. Trochu
mag vechten en nogmaals vechten en voortgaan met vechten,
maar wij zien niet in, hoe Parijs of de provinciën de oor
logskans kunnen doen keeren, die van het eerst tot het laatst
hun ongunstig was."
Men meldt uit Luxemburg, dat de onderteekening van
het plebisciet ten gunste van de onafhankelijkheid des Groot-
hertogdoms den meest mogelijken bijval vindt. Nooit zal een
politieke handeling van zóóveel gewigt met meer éénstem
migheid zijn volbragt.
De Engelsche regering heeft haar antwoord op Bismarck's
nota over Luxemburg vastgesteld en onmiddelijk naar Berlijn
verzonden. De Observer zegt, dat Engeland erkent, dat Prui
sen gelijk heeft, dat het zich niet aan de neutraliteit van
Luxemburg stoort, als die door het groothertogdom zelf ge
schonden is, maar eigenlijk had Pruisen een anderen weg
moeten inslaan en met de overige mogendheden onderhandeld
hebben, die dan plegtig Pruisen van zijne verpligtingen ont
slagen zouden hebben. Nu evenwel de oude gewoonten en
gebruiken niet opgevolgd zijn, hoopt Engeland dat Pruisen
