Woensdag
22 November.
Elfde Jaargang.
Kwak zal veren.
M 1093.
187
Verschijnt DINGSDAG- ea VRIJDAG-A VOND,
Abonnementsprijs voor 8 maanden. 0.50
franco per post 0.65
Men abonneert zich bij alle Boekhandelaren en Post
directeuren. Brieven franco.
De prijs der Advjsbtbntien van 1 4 regels is 60
Centen; voor eiken regel meer 15 Centen.
Vóór des Dingsdag eu Vrijdags middags 12 uur gelieve
men de Advertentiën intezenden.
Ingezonden stukken minstens één dag vroeger.
Uitgever S.
GILTJBS.
ODffincd gcöecltc
De BURGEMEESTER der gemeente HELDER,
In ervaring gekomen zijnde, dat in onderscheidene huisge
zinnen onder kinderen de MAZELEN heerschen,
Herinnert de hoofden van huisgezinnen waarin die ziekte
is of nog mogt ontstaan, aan dc bij verordening voorgeschreven
verpligtiug, om aan de huisdeur een bord of papier te hechten
waarop in leesbare letters het woord «MAZELEN" staat uit
gedrukt.
Helder, den 20 November 1871.
De Burgemeester voornoemd,
STAKMAN BOSSE.
POLIT I e7~
De COMMISSARIS van POLITIE te HELDER maakt
bekend, dat, volgens bij het Departement van Justitie inge
komen berigten, te Berlijn in omloop zijn ontdekt VaLSCHE
COUPONS van nieuwe Posener-PandbrieveD, in den regel
op de keerzijde met blaauwen 'Inkt gestempeld H. L. Schtjlze,
Jierlin. Het beste kenmerk is dat de drooge witte stempel
der echte Coupons luidt «Küpoxs-Stempel," en die der
valsche hCouposs-Stempel." Tevens zijn aldaar in grooten
getale in omloop ontdekt VALSCHE LEENINGS-KAS-
AANWIJZINGEN van 25 Thaler. Zij zijn van de echte
gemakkelijk te onderscheiden door den dikkeren druk en de
meer sprekende en glinsterende kleur.
Helder, 20 Nov. 1871. Commissaris voornoemd
A. C. BOONZAJER,
Jöiet-officiëel tjcüeelte.
ii.
De dagbladschrijvers, het valt niet te ontkennen, ook zij
kwakzalveren wei eens in meerdere of mindere mate. Wij
trachten onze waar aan den man te brengen dat is wij
willen onze woorden iDgang verschaften, onze overtuiging me-
dedeelen en anderen naar ons vermogen voorlichten. Daartoe
kleeden wij onze denkbeelden zooveel mogelijk in een goeden,
verstaanbaren, kan het zijn, in een sierlijken vorm. Vooraf
overwegen wij het onderwerp naar ons beste vermogen maken
meldiDg van de tegenwerpingen, die wij meenen te mogen
verwachten, om ze reeds vooraf te wederleggen, en releveren
zoo helder mogelijk alles wat onze gronden kan versterken.
Daarna zenden wij onze denkbeelden de wereld in, en ver
nemen er doorgaans weinig meer van.
Is dit nu kwakzalveren Wij gelooven het niet maar er
zijn andere middelen, die wij bijna dagelijks zien gebruiken,
en allezins verdienen met dien naam bestempeld te worden.
WanDeer personen of zaken in een verkeerd daglicht worden
geplaatst, om den lezer mede te slepen wanneer gebeurtenissen
niet overeenkomstig de waarheid worden voorgesteld wanneer
zelfs opzettelijk onjuistheden worden medegedeeld of deze zoo
slim met de waarheid worden ineengevlochten, dat alleen de
zeer geoefende lezer ze van elkander weet te onderscheiden
dan, en bij nog een aantal dergelijke praktijkeu, welke wij
het niet noodig achten te noemen, hebben wij volkomen het
regt, om het woord kwakzalverij te gebruiken, en wij schromen
niet te zeggen, dat sommige bladen bijna dagelijks daarvan
voorbeelden opleveren.
Vooral de zoogenaamde partijbladen geven daarvan de
meeste bewyzen. Wel is dat eenigzins natuurlijk, of liever
begrijpelyk, maar daarom is het Dog niet te verschonen of
goed te keuren. Men moet toch weinig vertrouwen stellen in
de kracht zijner partij, als men haar denkt te moeten steunen
door op de tegenpartij te schelden, het goede dat door deze
wordt bedoeld of tot stand gebragt te bespotten, of in een
hatelijk licht te stellen, en aan haar al het verkeerde toete-
schrijven, terwijl men zijne eigene partij ten hemel verheft,
even als de kwakzalver van professie met zijne geneesmiddelen
doet. Wij zien hiervan vooral treffende voorbeelden in het
Hciagsche Dagblad. Het is inderdaad walgelijk, geen enkel
nummer in handen te kunnen nemen, zonder onophoudelijk
hevige, niet zelden gezochte aanvallen te lezen op allés wat
liberaal, of, (om zijn geliefkoosde benaming te gebruiken) wat
radikaal heet. Die liberalen doen niets dat goed, alles wat
kwaad is zij ondermijnen den fiuantieëelen, ja zelfs den mo-
reelen toestand des vaderlands zij breken aiies af, zonder
iets degelijks op te bouwen zij hebben geen eerbied voor den
Koning en het Huis van Oranje zij verwaarlozen de ver
dediging des vaderlands zij maken zich schuldig aan nepo
tisme en wat niet al zij willen slechts vrijheid voor zich alleen
en onthouden die aan anderen, die niet van hunne partij zijn
zij geven om God noch godsdienstkortom, zij zijn eene soort
van meDSchelijke duivels, vergeleken bij de engelachtige, eer
lijke, bekwame conservatieven. Men behoeft niet alle nummers
door te zwoegen, om bet bewijs te vinden, dat wij volstrekt
niet overdrijven; men offere slechts gedurende ééue week da
gelijks een uurtje daaraan op, en men heeft er zeer zeker
genoeg van. Met de ultramontaansche Tijd is het even zoo
gelegen.
Wij wijzen slechts op één onderwerp den toestand van
Indië. Wij gelooven, met het Dagblad, dat daar vrij wat te
verbeteren valt. De veiligheid laat er ongetwijfeld veel te
wenschen over de regtsbedeeling en het onderwijs niet minder;
terwijl hoogere beambten voor hunne niet zeer moeijelijke taak
eene enorme bezoldiging genieten, moet men de mindere offt-
cieren beklagen, die bijna niet buiten schulden kuDnen blijven,
en daarbij vaak zonder noodzakelijkheid op hooge kosten
worden gebragtdeze en nog zoovele andere gebreken bestaan
in Indië, en een gouvernement, dat daarvoor de oogen sluit,
en ze niet zoekt wegtenemen, zouden wij openlijk een onwaar
dige regering noemen. Maar wanneer wij nu het Dagblad
voortdurend hooren beweren, dat die gebreken hunnen oor
sprong vinden in het bewind der liberalen, terwijl zij onder
de conservatieve besturen althans veel minder heerschten dan
nu wanneer wij tot vervelens toe den eigen loj hooren uit
bazuinen, dat alleen een conservatief bewind in staat is Indië
en dus ook Nederland van den afgrond te redden; dan
komt bet eigenlijke doel namelijk: de conservatieve waar aan
den man te brengen,'''' zóó duidelijk voor den dag, dat wij terstond
aan marktgeschreeuw beginnen te denken, d. i: kwakzalverij.
Het bovenstaande zij voldoende ieder deukend lezer zou
het getal voorbeelden kunnen vergrootenwij gevoelen er
althans nu geen lust toe.
Dat kwakzalveren moge nu over het algemeen berispelijk
en te betreuren zijn, dewijl het welligt sommige lezers op den
dwaalweg breDgt, bijzonder gevaarlijk achten wij het evenwel
niet. 8oms zelfs kan het ons wel eens een glimlach ontlokken.
Dit ondervonden wij onlangs, toen wij in onderscheidene bladen
berigten lazen over het verblijf van de koniDgin der Nederlanden
te Rome.
Het is bekend, dat de koningin onder den titel van Gravin
van Buren eenigen tijd te Rome heeft doorgebragt, aldaar met
veel belangstelling het merkwaardige der stad heeft in oogen-
schouw genomen, eenige bezoeken heeft ontvangen, den Paus
heeft bezocht, eDz. De bladen hebben ons dat alles mede
gedeeld, en het moge voor den politieken toestand van Europa,
ol' van Nederland in het bijzonder, juist niet van hooge be-
teekenis zijn, men wil het toch wel lezen. Wat lezen wij echter
in V Uruvers van een zijner romeinsche correspondenten
»De koningin der Isederlanden, hoewelprotestantsch, legt een
trefifenden eerbied voor den Paus aan den dag."
Die eerbied moet gebleken zijn uit het bezoek, dat H. M.
aan den Paus heeft gebragt, en uit de beleefdheid waarmede
zij het haar toegedachte tegenbezoek, dat Z. H. niet konde
geven, zelve op het vatikaan verzocht te mogen komen pnt-
vangen.
Ook wij vinden het van de Koningin (Gravin van Buren)
magtig lief tegenover den grijzen Paus. Of nu echter eerbied
voor den Paus, of fijne beschaving, of iets dergelijks hier de
hoofdrol hebben gespeeld, moge H. M. zelve beslissen. De
waar moest echter aan den man het kan dus niet anders zijn
dan eerbied voor den Paus. Nu, het zij zoo