Nieuws- en
Advertentieblad.
26 April.
Woensdag
\o 1558.
Zestiende Jaargang.
1876.
Uitgever S. GILTJES.
NIEUWSTIJDINGEN.
LICHT IN DUISTERNIS.
HELDERSCHE COURANT
Verschijnt DINSDAG- en VRIJDAG-NAMIDDAG.
Abonnementsprijs voor 3 maanden
Pranco per post n
Men abonneert zich in alle Boekwinkels, Postkantoren en Hulp-Postkantoren.
Brieven franco.
f 0.50
n 0.65
De prijs der Advxktentizn van 14 regels is 40 Centen; elke regel meer 10 Centen.
Periodieke herhalingenalsmede aanvragen en aanbiedingen van dienstpersoneel 5 Cents per regel.
Voor des Dinsdags en Vrijdags middags 12 uur gelieve men de Advertentiën in te zenden.
Ingezonden Stukken minstens éen dag vroeger.
Officieel Gedeelte.
Het GEMEENTEBESTUUR van den HELDER
brengt, ter voldoening aan het bepaalde bij art. 8
der wet van den 2 Junij 1875 (Staatsblad No. 95)
ter kennisse van het publiek, dat aan TEUNIS
CORNEL1S GOVERS, Koopman en Winkelier in
deze gemeentevergunning is verleend tot UIT
OEFENING EENRR GROFSMEDERIJ in het perceel
Sortie A, No. 1322, aan de Achtergracht Westzijde
alhier.
Helder. 22 April 1876.
Het Gemeentebestuur voornoemd,
STAKMAN BOSSE, Burgemeester.
L. VER11EY Secretaris.
Niet-Officiëel Gedeelte.
Helder, Nieuwediep, Willemsoord, enz
25 April 1876.
Den 13n Mei zullen aan boord van het
stoomschip Koning der Nederlanden overgaan,
om via Suez naar Java te vertrekken, 158 mi
litairen, onder welke 8 ondeiofficieren, onder
bevel van den luit. kol. der infanterie H. G.
Boumeester en het medegeleidc van den leu
luit. van dat wapen A. B. C. Dom en de 2e
luits. G. D. van Epen, H. II. Sloot en J
Langen bach.
Uit Harde wijk, wordt als een bijzonder
heid medegedeeld, dat een Italiaan voor den
Indieschen dienst is aangeworven. Tot dus
ver is er nog geen tweede Karlist aangekomen.
Overigens gaat de werving uitmuntend.
Zekere A. M. is te Hensden in voorloo-
pig arrest genomen als de vermoedelijke dader
van een belangrijke verwonding. A. v. Baardwijk
werd zoodanig in den buik gesneden, dat de
ingewanden er uit kwamen.
Het schip //Gephine", kapt. W. G. Lob
man, is met bemanning en al, in de golven
omgekomen. De gezagvoerder, die uiet zijn
zoon het leven heeft verloren, laat eene we
duwe met 6 kinderen na.
Het schip //de Vriendschap", kapt. H.
D. Uchtman, van Zuidbroek, dd. 9 Oct. 1S75
van Harlingen naar Noorwegen vertrokken, is
vergaan Al de opvarenden hebben hun graf in
de golven gevonden. Onderscheidene voorwer
pen, tot het schip behoord hebbende, zijn ko
men aandrijven.
Het zoontje van den heer de G. te En
schedé, 12 jaar oud, is door een dollen hond
in de hand gebeten, waardoor de knaap na
een hevig lijden dezer dagen is overledenhet
kind heeft zijn moeder in de hand gebeten,
zoodat men ook voor haar ernstig bezorgd is.
Zekere T. is te Aalburg opgehangen ge
vonden, met doorgesneden pols, zonder dat men
eet of aan moord dan wel aan zelfmoord te
denken is.
Te Maastricht is weder, een geheele familie,
bestaande uit vader, moeder en drie kinderen,
door het eten van pannekoeken vergiftigd. Dit
is nu reeds de derde maal dat zich een derge -
lijk geval daar voordoet.
Aan de Twcnlsche Court. wordt uit Losser
het volgende geschreven: Vrijdag ochtend ver
spreide zich alhier het gerucht V3n een vreeselij-
ker. moord, tusschen Gronau en Epe gepleegd.
Het lijk moet op een afschuwelijke wijze ver
minkt zijn. Nadere bijzonderheden ontbreken.
Buitenland.
Volgens een bericht uit Poitiers, hebben
15 bedevaartgangers die de rivier de Vienne
wilden oversteken, deu dood in de golven ge
vonden.
Te Southwark staat een meisje, Mary
Ann Davison, terecht, beschuldigd van haa
moeder door een slag op het hoofd toegebracht,
door middel van een tinnen trekpot, te hebben
gedood. Beide, moeder eti dochter, waren dron
ken, en de moeder wilde geld van haar doch
Ier hebben om nog meer drank te koopen.
Toen deze dit weigerde om dat zij geen geld
meer had, werd zij door haar moeder vastge
houden. De trekpot stond dicht bij haar, en
om zich te weren sloeg zij daarmee haar moe
der op het hoofd. De wond was niet onmid-
delijk doodelijk, maar er kwam roos bij en
ecnige dagen daarna stierf de moeder. Mary
Ann is voorloopig naar de gevangenis gebracht.
Een vreeselijk ongeluk had deze week
op den spoorweg tusschen Rixheiin en Riedis-
heim in Elzas plaats. Op den straatweg die den
spoorweg snijdt reed een kar, getrokken door
een os. Deze zag den trein aankouipn, schrikte,
trapte het hek open on snelde op den weg.
De locomotief ging over den kar heen
waarin drie personen gezeten waren waarvan
twee gedood werden. De os kwam er vrij goed
af en de trein i3 niet gederailleerd.
Het Engelsche schip Viclorykapit. Joni
den lSden van Newcastle vertrokken naar San
Francisco, is eenige uren na het vertrek bij
den mond van de Humber met man en muis
verongelukt. De equipage bestond uit 25
koppen.
Tien jaar geleden zeilde de schoener Jimma
van Port Walcot naar Freeuiantle. De schoener
leed schipbreuk en de manschap en passagiers
te zamen 50 personen, werden door de Austra
lische inboorlingen der streek, waar zij aan
and kwamen, geslacht en opgegeten. Onlangs
is volgens Australische bladen, het feit door
de inboorlingen zeiven aan den dag gebracht.
- 't Kint is als gevangene te Brussel aan
gekomen en ook het kistje, bij hem gevonden,
eene waarde inhoudende van 300,000 francs,
dat in beslag is genomen.
Den deliquent had men handboeien aange
daan en dat hinder-le hem zeer, in de eerste
plaats omdat het hier gold geene gemeene lai's
diefstal van eenige francs, maar eene tan mil-
lioeuen, en in de tweede plaats omdat hij tot
eene adelijke familie behoorde.
Een en ander zoo meende hij gaf hem
billijke aanspraak op eene welwillendheid, die
hij ook steeds jegens anderen betoond had,
onder anderen jegens juffer Lolo.
Om al deze redenen wenschte hij de glacé
handschoenen niet te moeten uittrekken en
zijn hem dan ook de handboeien daarover
aangelegd.
't Kint is voor niemand anders te spreken
dan voor den rechter, die hem gedurig in 't
verhoor neemt.
Des avonds geeft het lustig! blijspelletje:
een avond bij Lolo, aan de Brusselaars, die
geen geld bij de Banque Behjique in deposito
hadden, om de zeer gewichtige reden dat zij
geen geld voor zoo iets voornaams hadden,
veel genot.
Het Ad verlet-reu in Amerika.
FEUILLETON.
Oorspronkelijke novelle.
De menschen van karakter zijn 't
geweten der maatschappij.
35. Eene overwinning.
«Van Bernard?" herhaalde Dorothea onwillekeurig.
»Ja Dorothea ik ik, nu." stamelde de. baron,
sik had gedacht dat er in dien brief van Bernard
aan u iets van gansch anderen aard te lezen stond.
Ik kon mijne nieuwsgierigheid niet bedwingen en
heb den brief, aan u gericht, opengebroken. Ik
moet rondborstig bekennen dat mijne verwachting
in dit opzicht tot mijn innig genoegen door Steen-
huis beschaamd is geworden. Maar zie daar lees
zelve, en wees niet al te boos op uwen papa, dat
hij uit ovcrdrevcne zorg zoo onbeleefd was."
Dorothea bloosde, 't Deed haar van harto goed
eene goede meening over Bernard te hooren uit
spreken. Wel bezat ze moed genoeg, gedrevon door
hare liefde, voor den jongen advocaat, om steeds
voor hem in de bres te springen zoo iemand 't
wagen dorst een blaam op zijn karakter te werpen
of met verachting van hem te spreken, maar tot
nog toe was haar vader op dit punt ziende blind
geweest.
't Schijnschoon en klatergoud der wereld verblinde
den baron nog steeds te zeer, dan dat hij door dat
stoffelijk en vage hulsel de ware kern kon aan
schouwen.
Bij al de kleingeestigheid welke hem echter be
zielde. bewonderde hij toch zijne dochter om haar
standvastig karakter.
Hoe menigmaal had hij 't wel opgemerkt in zijn
leven, dat liefde en vriendschap, die heilige twee
lingzuster, welker ooi-sprong goddelijk is, verdwij
nen als sneeuw voor de lentezon, zoo die liefdeen
vriendschap tijdelijk nadeel berokkenen kunnen.
O, lezer en lezeres! moge u liefde en vriendschap
steeds heilig zijn, dan zijn 't de krachtigste hef-
boomen die 't leven wijden, 't leed geduldig en
licht doen dragen en op al ons doen, spreken en
denken den stempel der menschelijkheid drukken.
Liefde en vriendschap, zij vormen een hoorn van
overvloed, die ook dan nog mild vloeit als de pij
die ons dekt oud en versleten, het voedsel sober en
de armoede nijpend is; zij doen 't oog van den
grijsaard glinsteren en verwarmen den avondstond
van 't menschehjk leven met een zachten gloed.
Hebt ge een vriend die u in uw aangezicht durft
zeggen wie en wat ge zijt, waardeer hem dan; hij
durft u ook te verdedigen tegen onverdienden blaam
en zal nimmer dulden dat men u in zijn bijzijn
beleedige.
Wat blieft u, zijn alle vrienden zoo
Toen Dorothea den brief gelezen had, kon zij
hare tranen niet bedwingen.
«Voor goed ons verlaten, zonder ons zei ven den
afscheidsgroet te brengen? Maar neen. dat kon
hij ook niet. Edele Bernard! om mij, om onze
naam te sparen zijt ge heengegaan
Het aantal groote steden in de Vereenigde
Staten, die een machtige eu deugdelijk geor
ganiseerde pers hebben, zou natuurlijk aanlei
ding geven tot de veronderstelling, dat het
adverteereu er goedkooper was dan in ons land
waar groote couranten zeldzaam zijn. Dit is
echter niet het geval. Harpers weekly b. v.,
dat beschouwt wordt als een belangrijk blad
voor allerhande advertentiën, krijgt f 3 tot
f 6 per regel, en Frank Leslie's lllustr. News-
paper f2.40 lot f 8.60. De New-Yorksche
Weekly Tribune ontvangt van f 4.S0 tot f 12
per regel, de laatste som voor zoogenaamde
reclames (berichten tusschen het nieuws
plaatst). De New-Yorksche Weekly^ eene nieuw
tjescourant. krijgt f 7.50 per regel. The Fireside
Companion, Harpefs BazarScietilific American
en andereu, berekt-nen f2 10 per regel, ofschoon
het laatstgenoemde blad, ten einde, de kleine
advertentiën als het ware. te beschermen tegen
geheele in de schaduwstelling, den regel heeft
aangenomen, om in een bepaald gedeelte van
het blad, 70 cents per regel boven den gewone
prijs te rekenen, voor eiken regel boven de
vier. De grootere dagbladen te New-York, ont
vangen vati 50 cents tot 1 gulden per regel
voor gewone advertentiën en f 2 40 tot f3.00
voor reclames.
De sommen, door sommige firma's aan ad-
vertentiekosten betaald, ofschoon wel eens over
dreven, waren dikwerf groot. Tien jaren gele
den, toen stoutmoedigheid minder dan heden
eene gewoonte was, betaalde éene firma in New-
York f360,000 aan advertentiekosten in éen
jaar Sedert dien tijd is die som meermalen
bereikt. Een gepatenteerd handelaar in genees
middelen te New-York heeft meermalen
f 600,000 in éen jaar aan advertentiekosten be
steed. Om f 250,OOU in een jaar aan advertentiën
te besteden is iets, wat in de Vereenigde Staten
weinig verwondering wekt en er kunnen na
men te over worden genoemd, die niet minder
dan f50,000 tot f 100,000 in het jaar beste
den. Sommige der groote maatschappijen zijn
ook drukke adverteerders dit is eene eigenaar
dige gewoonte des lands; terwijl meest al deze
ondernemingen in Europa, of in het geheel
niet óf slechts met een kort bericht, advertee
reu. De Union Pacific liailwaij l'o. en even
eens de Northern Pacific worden geacht in
een tijdverloop van iets meer dan twee jaren
tusschen de 10 en 12 tonnen gouds aan adver-
tentiëo te hebben besteed. Assurantiemaatschap
pijen besteden enorme sommen en bankiers,
cargadoors, allen, die aan de scheepvaart ver
bonden zijn, vinden het adverteeren voordeelig.
Ook zijn hunne advertentiën niet beperkt tot
eene enkele klasse van bladen.
Toen Jay Cooke de //bouds" der Vereenigde
Staten adverteerde, werden zijne advertentiën
het geheele land door gevonden. De bevelen
van den bankier waren eenvoudig"Laat al de
couranten, die de zaak steunen, de adverten
tiën opnemen." vertrouwen der Amerika
nen in het adverteeren kan het best daaruit
blijken, dat uitgevers van nieuwsbladen en de
rootste agenten in advertentiën dikwijls zelve
zeer rijkelijk adverteeren. De Sytt betaalde
8500 voor eene adverten'ie in éen nommcr
van een dagblad. Het weekblad, dat geacht
wordt het meest gelezene des lands te zijn, de
New- 1'ork-Ledger, verkreeg zijne oplage nage
noeg uitsluitend door adverteeren.
In 1867 bedroeg de belasting van het gou
vernement op de advertentiën ongeveer 25
millioeu gulden. De staat New-York betaalde
tegen 3 percent f 250,000 belasting, waarvan
de stad alle f 200,000 Philadelphia f 75,000,
Boston f 54,000, Cincinati f 38.000, Chicago
f 36,000, N.-Orleans en St. Louis, elk f 2S,000.
In de vijf jaren 18671872 berekent men,
dat door het publiek jaarlijks aan advertentie
kosten 36 millioen gulden werd besteed.
«Ik ben wel wat onbillijk geweestbegon dc
baron, «tegenover Bernard. Ik heb hem te hard
behandeld, maar 't is nu te Iaat."
«Vergun mij," sprak mevrouw Walhaus, «op te
merken dat ik dit niet met u eens ben, lieve man.
Zoolang wij "t nog in onze macht hebben, gepleegd
om echt te herstellen, is 't een dure plicht weer
goed te maken wat we door onnadenkenheid, door
verkeerden invloed van slechte neigingen of booze
raadslieden bedierven. Ik heb niets tegen de be
oefening van dc wetenschappenzij verspreiden een
helder licht over vele zaken, weeren 't bijgeloof cn
doen den inenschelijken geest eene steeds hoogere
vlucht nemen, maar wetenschappen, ja zelfs de
wetenschap is voor den monsch oin waarlijk mensch
te zijn niet voldoende.
Die de schoone les niet in praktijk brengt:
«Wat gij niet wilt dat u geschied'
Doe dat ook aan een ander niet,"
die loopt gevaar onrechtvaardig, onbillijk en inhu
maan te zijn."
«Maar lieve vrouw, hoe zal ik weer goed maken
wat ik tegen Bernard misdeed?''
«Dat is uwe zaak; maar wij zijn aan Bernard
veel verplicht. Hij was 't die 't leven van ons eenig
kind redde.
De baron antwoordde niet, hij zat peinzend met
de hand tegen 't voorhoofd voor zich te zien.
«Mijnheer, zoo ge mij ooit noodig mocht hebben,
ben ik tot uwen dienst, dat ware usvc woorden tot
Bernard gesproken toen hij onze Dorothea, gedreven
door zijne koenheid en zucht om haar te helpen,
haren angst redde. Als man van eer zijt ge ver
De American Stationer tracht door de
volgende vergelijking het gewicht en de betee-
kenis vau het adverteeren aan te toonen //Wie
zaken wil doen, zonder dit door adverteeren
bekend te maken, handelt als de jongman, die
een fraai meisje bemint en haar in het duis
ter handkussen toewerpt. Hij weet wel, wat
hij doet, maar ook hij alleeu."
IemaniJ bezigde in een vlaag van drift menig
onhebbelijk woord. Een van zijn vrienden, die
hem daarin w ilde te keer gaan, zei//Gij spreekt
als een gek." //Dat doe ik opdat gij mij
zoudt verstaan," luidde het antwoord.
3ngejonticn.
De Redacfie onderschrijft niet altijd de gevoelens
der inzenders.
Zijpe, 20 April 4876.
Mijnheer!
Met de opname van onderstaand stukje in uw
geëerd blad zal UEd. mij ten zeerste verplichten.
Ofschoon geen voorstander van anonym schrij
ven, acht ik het, wanneer men zaken en geen per
sonen bestrijdt, niet ongepast en somtijds wenschehjk.
Hoogachtend, enz.
UEd. d. v. dienaar,
DORIS.
Hoe een Schrijnwerker en een Winkelier over
het Onderwijs denken.
Hij is anders wezenlijk niet kwaad, mijn vriend
Kobus. Niemand ter wereld die iets op zijn goed
hart weet aan te merken, maar hij is wat lastig,
zoo ietwat eigenzinnig, zou ik haast zeggen. Gij
kent hem niet. Het spijt mij, gij zoudt spoedig
ontdekken dat hij een man van den vooruitgang is,
een ijveraar voor al wat nieuw is, doch of hij een
groot hervormer zal worden, ik betwijfel het. Raak
met hem in gesprek en tien tegen éen, dat ge over
tien minuten met hem overhoop ligt. Hij zal met
een aantal spiksplinternieuwe ideetjes voor den dag
komen, waarvan ge verbaasd zult staan, Gij zult
trachten ze te bestrijden. Moeite te vei geefsch. Hij
geeft het niet op, al hebt ge ook gelijk. Dat's lastig,
drommels lastig. Ja, en wilt ge wel gelooven, dat
ik het heel goed met hem hebben kan. Wij kennen
mekaar al eenige jaren.
Tegenwoordig ben ik weer druk met hem aan 't
correspondeeren, naar aanleiding van 't voorstel
Mocns. Hij is wel eenvoudig schrijnwerker en ik
winkelier \un dezelfde kwaliteit, maar wat doet dat
er toe. Is het niet de plicht van ieder, over zulk
een gewichtig hervormingsplan zijp gedachten eens
te laten gaan? Zijn laatste brief was niet zeer
opwekkend. Hij klaagt steen en been over den
toestand van het lager onderwijs in zijne gemeente.
Zie hier wat hij schrijft:
«Het gebrek aan onderwijzers doet zich hier in
liooge mate gevoelen De éen vertrekt na den ander.
Maar het kan ook niet 3nders. Zij kunnen onmo
gelijk in hun onderhoud voorzien, en ter wille
van de lieve dubbeltjes trekken zij her- en der
waarts. 't Is een groote volksverhuizing, Doris
Wat geefl het, of ik mijn jongens naar de school
zend? Van leeren is geen sprake. De onderwijzer
plicht uw woord gestand te doen," ziedaar mijne
opinie.
«Ik ben bereid aan Bernard recht te laten weder
varen, maar Dorothea zal zelve de eerste zijn, nu
zij den brief van Steenhuis gelezen heelt, om te
erkennen dat een huwelijk met der. jongen advocaat
tot de onmogelijkheden behoort.
Dat 'tmij echter niet aan goeden wil ontbreekt
dat wil ik terstond tooneri en daarin zal tevens
een bewijs zijn. hoe hoog ik Bernard thans zeiven
schat."
«Wat bedoelt gij?" vroeg de barones.
«Wat ik bedoel? Dit: Van dit oogenblik aan blijft
Dorothea vrij in hare keuze. Ik zal er nimmer
weer op aandringen dat zij hare hand en haar hart
aan Frederik schenkt, Hij is die onwaardig; vooral
nu ik gehoord heb, hoe hij op zulk eene lage wijze
den edelen jonkman voor goed heeft willen treffen
in 't hem heilig, lief en dierbaar was. Voort
aan zal Ik, als ik kan, de beschermer van Bernard
zijn. Verwacht echter niets meer van mij."
«Reeds hiervoor dank ik u," zeide Dorothea, ter
wijl ze haren vader hartelijk omhelsde.
«Nu kind, 't is al genoeg: 't maakt me weer
opgeruimd als ik u vroolijk zie. Kom wisch die
tranen weg, ik weet wel dat gc Frederik veracht
en ik geloof dat gij nu over mij voldaan zijt, niet
waar?"
Dorothea zweeg echter en bleef !t antwoord
schuldig.
«Ik geloof niet dat door de gunstige verandering
van heden 't geluk van ons kind geheel volmaakt
is, ten minste
«En wat zoudt ge meenen, dat er nog aan ont
breekt?" vroeg de baron.
«Bernard heeft getoond een man van karakter
te zijn cn liever zich zeiven dan een ander op te
olTeren. Dat is de echte heldenmoed van 't lief
hebbend hart. Mij dunkt gij moest hein opzoeken,
hem onze hulde brengen en hem doen gevoelen en
ondervinden dat wij hem hoogachten en waardeeren."
«Gij weet niet wat gij van mij eischt." antwoordde
de baron.
En inderdaad was 't aan 't trotsche hart van den
adelijken man een hoogen eisch gesteld, waartegen
al 't gevoel van eigenwaarde, hetwelk in zijn hoog
moedige borst verborgen was, zich met kracht en
nadruk Terzctte.
Nogmaals schudde hij weemoedig het hoofd.
«Onmogelijk, onmogelijk
«Zrt heden nog de kroon op uw werk, beste
Walhaus, door een moedig besluit te nemen. Wat
deert ons 't oordeel der dwaze wereld, zoo we in
ons zei ven overtuigd zijn goed te handelen?"
De baron liep eenige malen de kamer op en
neder; 't kostte hem blijkbaar grnoten strijd een
besluit te nemen, maar eindelijk bleet hij voor zijne
dochter staan en sprak:
#'tZijn edele kinderen, die hunne ouders eeren,
daarom acht ik Bernard; maar weet ook, dat een
ouder zijn kind bemint en voor deszelfs geluk zich
't zwaarste offer getroost. Ik zal den advocaat op
zoeken."
Wordt vervolgd.