Nieuws- en Advertentieblad. 26 April. Woensdag \o 1558. Zestiende Jaargang. 1876. Uitgever S. GILTJES. NIEUWSTIJDINGEN. LICHT IN DUISTERNIS. HELDERSCHE COURANT Verschijnt DINSDAG- en VRIJDAG-NAMIDDAG. Abonnementsprijs voor 3 maanden Pranco per post n Men abonneert zich in alle Boekwinkels, Postkantoren en Hulp-Postkantoren. Brieven franco. f 0.50 n 0.65 De prijs der Advxktentizn van 14 regels is 40 Centen; elke regel meer 10 Centen. Periodieke herhalingenalsmede aanvragen en aanbiedingen van dienstpersoneel 5 Cents per regel. Voor des Dinsdags en Vrijdags middags 12 uur gelieve men de Advertentiën in te zenden. Ingezonden Stukken minstens éen dag vroeger. Officieel Gedeelte. Het GEMEENTEBESTUUR van den HELDER brengt, ter voldoening aan het bepaalde bij art. 8 der wet van den 2 Junij 1875 (Staatsblad No. 95) ter kennisse van het publiek, dat aan TEUNIS CORNEL1S GOVERS, Koopman en Winkelier in deze gemeentevergunning is verleend tot UIT OEFENING EENRR GROFSMEDERIJ in het perceel Sortie A, No. 1322, aan de Achtergracht Westzijde alhier. Helder. 22 April 1876. Het Gemeentebestuur voornoemd, STAKMAN BOSSE, Burgemeester. L. VER11EY Secretaris. Niet-Officiëel Gedeelte. Helder, Nieuwediep, Willemsoord, enz 25 April 1876. Den 13n Mei zullen aan boord van het stoomschip Koning der Nederlanden overgaan, om via Suez naar Java te vertrekken, 158 mi litairen, onder welke 8 ondeiofficieren, onder bevel van den luit. kol. der infanterie H. G. Boumeester en het medegeleidc van den leu luit. van dat wapen A. B. C. Dom en de 2e luits. G. D. van Epen, H. II. Sloot en J Langen bach. Uit Harde wijk, wordt als een bijzonder heid medegedeeld, dat een Italiaan voor den Indieschen dienst is aangeworven. Tot dus ver is er nog geen tweede Karlist aangekomen. Overigens gaat de werving uitmuntend. Zekere A. M. is te Hensden in voorloo- pig arrest genomen als de vermoedelijke dader van een belangrijke verwonding. A. v. Baardwijk werd zoodanig in den buik gesneden, dat de ingewanden er uit kwamen. Het schip //Gephine", kapt. W. G. Lob man, is met bemanning en al, in de golven omgekomen. De gezagvoerder, die uiet zijn zoon het leven heeft verloren, laat eene we duwe met 6 kinderen na. Het schip //de Vriendschap", kapt. H. D. Uchtman, van Zuidbroek, dd. 9 Oct. 1S75 van Harlingen naar Noorwegen vertrokken, is vergaan Al de opvarenden hebben hun graf in de golven gevonden. Onderscheidene voorwer pen, tot het schip behoord hebbende, zijn ko men aandrijven. Het zoontje van den heer de G. te En schedé, 12 jaar oud, is door een dollen hond in de hand gebeten, waardoor de knaap na een hevig lijden dezer dagen is overledenhet kind heeft zijn moeder in de hand gebeten, zoodat men ook voor haar ernstig bezorgd is. Zekere T. is te Aalburg opgehangen ge vonden, met doorgesneden pols, zonder dat men eet of aan moord dan wel aan zelfmoord te denken is. Te Maastricht is weder, een geheele familie, bestaande uit vader, moeder en drie kinderen, door het eten van pannekoeken vergiftigd. Dit is nu reeds de derde maal dat zich een derge - lijk geval daar voordoet. Aan de Twcnlsche Court. wordt uit Losser het volgende geschreven: Vrijdag ochtend ver spreide zich alhier het gerucht V3n een vreeselij- ker. moord, tusschen Gronau en Epe gepleegd. Het lijk moet op een afschuwelijke wijze ver minkt zijn. Nadere bijzonderheden ontbreken. Buitenland. Volgens een bericht uit Poitiers, hebben 15 bedevaartgangers die de rivier de Vienne wilden oversteken, deu dood in de golven ge vonden. Te Southwark staat een meisje, Mary Ann Davison, terecht, beschuldigd van haa moeder door een slag op het hoofd toegebracht, door middel van een tinnen trekpot, te hebben gedood. Beide, moeder eti dochter, waren dron ken, en de moeder wilde geld van haar doch Ier hebben om nog meer drank te koopen. Toen deze dit weigerde om dat zij geen geld meer had, werd zij door haar moeder vastge houden. De trekpot stond dicht bij haar, en om zich te weren sloeg zij daarmee haar moe der op het hoofd. De wond was niet onmid- delijk doodelijk, maar er kwam roos bij en ecnige dagen daarna stierf de moeder. Mary Ann is voorloopig naar de gevangenis gebracht. Een vreeselijk ongeluk had deze week op den spoorweg tusschen Rixheiin en Riedis- heim in Elzas plaats. Op den straatweg die den spoorweg snijdt reed een kar, getrokken door een os. Deze zag den trein aankouipn, schrikte, trapte het hek open on snelde op den weg. De locomotief ging over den kar heen waarin drie personen gezeten waren waarvan twee gedood werden. De os kwam er vrij goed af en de trein i3 niet gederailleerd. Het Engelsche schip Viclorykapit. Joni den lSden van Newcastle vertrokken naar San Francisco, is eenige uren na het vertrek bij den mond van de Humber met man en muis verongelukt. De equipage bestond uit 25 koppen. Tien jaar geleden zeilde de schoener Jimma van Port Walcot naar Freeuiantle. De schoener leed schipbreuk en de manschap en passagiers te zamen 50 personen, werden door de Austra lische inboorlingen der streek, waar zij aan and kwamen, geslacht en opgegeten. Onlangs is volgens Australische bladen, het feit door de inboorlingen zeiven aan den dag gebracht. - 't Kint is als gevangene te Brussel aan gekomen en ook het kistje, bij hem gevonden, eene waarde inhoudende van 300,000 francs, dat in beslag is genomen. Den deliquent had men handboeien aange daan en dat hinder-le hem zeer, in de eerste plaats omdat het hier gold geene gemeene lai's diefstal van eenige francs, maar eene tan mil- lioeuen, en in de tweede plaats omdat hij tot eene adelijke familie behoorde. Een en ander zoo meende hij gaf hem billijke aanspraak op eene welwillendheid, die hij ook steeds jegens anderen betoond had, onder anderen jegens juffer Lolo. Om al deze redenen wenschte hij de glacé handschoenen niet te moeten uittrekken en zijn hem dan ook de handboeien daarover aangelegd. 't Kint is voor niemand anders te spreken dan voor den rechter, die hem gedurig in 't verhoor neemt. Des avonds geeft het lustig! blijspelletje: een avond bij Lolo, aan de Brusselaars, die geen geld bij de Banque Behjique in deposito hadden, om de zeer gewichtige reden dat zij geen geld voor zoo iets voornaams hadden, veel genot. Het Ad verlet-reu in Amerika. FEUILLETON. Oorspronkelijke novelle. De menschen van karakter zijn 't geweten der maatschappij. 35. Eene overwinning. «Van Bernard?" herhaalde Dorothea onwillekeurig. »Ja Dorothea ik ik, nu." stamelde de. baron, sik had gedacht dat er in dien brief van Bernard aan u iets van gansch anderen aard te lezen stond. Ik kon mijne nieuwsgierigheid niet bedwingen en heb den brief, aan u gericht, opengebroken. Ik moet rondborstig bekennen dat mijne verwachting in dit opzicht tot mijn innig genoegen door Steen- huis beschaamd is geworden. Maar zie daar lees zelve, en wees niet al te boos op uwen papa, dat hij uit ovcrdrevcne zorg zoo onbeleefd was." Dorothea bloosde, 't Deed haar van harto goed eene goede meening over Bernard te hooren uit spreken. Wel bezat ze moed genoeg, gedrevon door hare liefde, voor den jongen advocaat, om steeds voor hem in de bres te springen zoo iemand 't wagen dorst een blaam op zijn karakter te werpen of met verachting van hem te spreken, maar tot nog toe was haar vader op dit punt ziende blind geweest. 't Schijnschoon en klatergoud der wereld verblinde den baron nog steeds te zeer, dan dat hij door dat stoffelijk en vage hulsel de ware kern kon aan schouwen. Bij al de kleingeestigheid welke hem echter be zielde. bewonderde hij toch zijne dochter om haar standvastig karakter. Hoe menigmaal had hij 't wel opgemerkt in zijn leven, dat liefde en vriendschap, die heilige twee lingzuster, welker ooi-sprong goddelijk is, verdwij nen als sneeuw voor de lentezon, zoo die liefdeen vriendschap tijdelijk nadeel berokkenen kunnen. O, lezer en lezeres! moge u liefde en vriendschap steeds heilig zijn, dan zijn 't de krachtigste hef- boomen die 't leven wijden, 't leed geduldig en licht doen dragen en op al ons doen, spreken en denken den stempel der menschelijkheid drukken. Liefde en vriendschap, zij vormen een hoorn van overvloed, die ook dan nog mild vloeit als de pij die ons dekt oud en versleten, het voedsel sober en de armoede nijpend is; zij doen 't oog van den grijsaard glinsteren en verwarmen den avondstond van 't menschehjk leven met een zachten gloed. Hebt ge een vriend die u in uw aangezicht durft zeggen wie en wat ge zijt, waardeer hem dan; hij durft u ook te verdedigen tegen onverdienden blaam en zal nimmer dulden dat men u in zijn bijzijn beleedige. Wat blieft u, zijn alle vrienden zoo Toen Dorothea den brief gelezen had, kon zij hare tranen niet bedwingen. «Voor goed ons verlaten, zonder ons zei ven den afscheidsgroet te brengen? Maar neen. dat kon hij ook niet. Edele Bernard! om mij, om onze naam te sparen zijt ge heengegaan Het aantal groote steden in de Vereenigde Staten, die een machtige eu deugdelijk geor ganiseerde pers hebben, zou natuurlijk aanlei ding geven tot de veronderstelling, dat het adverteereu er goedkooper was dan in ons land waar groote couranten zeldzaam zijn. Dit is echter niet het geval. Harpers weekly b. v., dat beschouwt wordt als een belangrijk blad voor allerhande advertentiën, krijgt f 3 tot f 6 per regel, en Frank Leslie's lllustr. News- paper f2.40 lot f 8.60. De New-Yorksche Weekly Tribune ontvangt van f 4.S0 tot f 12 per regel, de laatste som voor zoogenaamde reclames (berichten tusschen het nieuws plaatst). De New-Yorksche Weekly^ eene nieuw tjescourant. krijgt f 7.50 per regel. The Fireside Companion, Harpefs BazarScietilific American en andereu, berekt-nen f2 10 per regel, ofschoon het laatstgenoemde blad, ten einde, de kleine advertentiën als het ware. te beschermen tegen geheele in de schaduwstelling, den regel heeft aangenomen, om in een bepaald gedeelte van het blad, 70 cents per regel boven den gewone prijs te rekenen, voor eiken regel boven de vier. De grootere dagbladen te New-York, ont vangen vati 50 cents tot 1 gulden per regel voor gewone advertentiën en f 2 40 tot f3.00 voor reclames. De sommen, door sommige firma's aan ad- vertentiekosten betaald, ofschoon wel eens over dreven, waren dikwerf groot. Tien jaren gele den, toen stoutmoedigheid minder dan heden eene gewoonte was, betaalde éene firma in New- York f360,000 aan advertentiekosten in éen jaar Sedert dien tijd is die som meermalen bereikt. Een gepatenteerd handelaar in genees middelen te New-York heeft meermalen f 600,000 in éen jaar aan advertentiekosten be steed. Om f 250,OOU in een jaar aan advertentiën te besteden is iets, wat in de Vereenigde Staten weinig verwondering wekt en er kunnen na men te over worden genoemd, die niet minder dan f50,000 tot f 100,000 in het jaar beste den. Sommige der groote maatschappijen zijn ook drukke adverteerders dit is eene eigenaar dige gewoonte des lands; terwijl meest al deze ondernemingen in Europa, of in het geheel niet óf slechts met een kort bericht, advertee reu. De Union Pacific liailwaij l'o. en even eens de Northern Pacific worden geacht in een tijdverloop van iets meer dan twee jaren tusschen de 10 en 12 tonnen gouds aan adver- tentiëo te hebben besteed. Assurantiemaatschap pijen besteden enorme sommen en bankiers, cargadoors, allen, die aan de scheepvaart ver bonden zijn, vinden het adverteeren voordeelig. Ook zijn hunne advertentiën niet beperkt tot eene enkele klasse van bladen. Toen Jay Cooke de //bouds" der Vereenigde Staten adverteerde, werden zijne advertentiën het geheele land door gevonden. De bevelen van den bankier waren eenvoudig"Laat al de couranten, die de zaak steunen, de adverten tiën opnemen." vertrouwen der Amerika nen in het adverteeren kan het best daaruit blijken, dat uitgevers van nieuwsbladen en de rootste agenten in advertentiën dikwijls zelve zeer rijkelijk adverteeren. De Sytt betaalde 8500 voor eene adverten'ie in éen nommcr van een dagblad. Het weekblad, dat geacht wordt het meest gelezene des lands te zijn, de New- 1'ork-Ledger, verkreeg zijne oplage nage noeg uitsluitend door adverteeren. In 1867 bedroeg de belasting van het gou vernement op de advertentiën ongeveer 25 millioeu gulden. De staat New-York betaalde tegen 3 percent f 250,000 belasting, waarvan de stad alle f 200,000 Philadelphia f 75,000, Boston f 54,000, Cincinati f 38.000, Chicago f 36,000, N.-Orleans en St. Louis, elk f 2S,000. In de vijf jaren 18671872 berekent men, dat door het publiek jaarlijks aan advertentie kosten 36 millioen gulden werd besteed. «Ik ben wel wat onbillijk geweestbegon dc baron, «tegenover Bernard. Ik heb hem te hard behandeld, maar 't is nu te Iaat." «Vergun mij," sprak mevrouw Walhaus, «op te merken dat ik dit niet met u eens ben, lieve man. Zoolang wij "t nog in onze macht hebben, gepleegd om echt te herstellen, is 't een dure plicht weer goed te maken wat we door onnadenkenheid, door verkeerden invloed van slechte neigingen of booze raadslieden bedierven. Ik heb niets tegen de be oefening van dc wetenschappenzij verspreiden een helder licht over vele zaken, weeren 't bijgeloof cn doen den inenschelijken geest eene steeds hoogere vlucht nemen, maar wetenschappen, ja zelfs de wetenschap is voor den monsch oin waarlijk mensch te zijn niet voldoende. Die de schoone les niet in praktijk brengt: «Wat gij niet wilt dat u geschied' Doe dat ook aan een ander niet," die loopt gevaar onrechtvaardig, onbillijk en inhu maan te zijn." «Maar lieve vrouw, hoe zal ik weer goed maken wat ik tegen Bernard misdeed?'' «Dat is uwe zaak; maar wij zijn aan Bernard veel verplicht. Hij was 't die 't leven van ons eenig kind redde. De baron antwoordde niet, hij zat peinzend met de hand tegen 't voorhoofd voor zich te zien. «Mijnheer, zoo ge mij ooit noodig mocht hebben, ben ik tot uwen dienst, dat ware usvc woorden tot Bernard gesproken toen hij onze Dorothea, gedreven door zijne koenheid en zucht om haar te helpen, haren angst redde. Als man van eer zijt ge ver De American Stationer tracht door de volgende vergelijking het gewicht en de betee- kenis vau het adverteeren aan te toonen //Wie zaken wil doen, zonder dit door adverteeren bekend te maken, handelt als de jongman, die een fraai meisje bemint en haar in het duis ter handkussen toewerpt. Hij weet wel, wat hij doet, maar ook hij alleeu." IemaniJ bezigde in een vlaag van drift menig onhebbelijk woord. Een van zijn vrienden, die hem daarin w ilde te keer gaan, zei//Gij spreekt als een gek." //Dat doe ik opdat gij mij zoudt verstaan," luidde het antwoord. 3ngejonticn. De Redacfie onderschrijft niet altijd de gevoelens der inzenders. Zijpe, 20 April 4876. Mijnheer! Met de opname van onderstaand stukje in uw geëerd blad zal UEd. mij ten zeerste verplichten. Ofschoon geen voorstander van anonym schrij ven, acht ik het, wanneer men zaken en geen per sonen bestrijdt, niet ongepast en somtijds wenschehjk. Hoogachtend, enz. UEd. d. v. dienaar, DORIS. Hoe een Schrijnwerker en een Winkelier over het Onderwijs denken. Hij is anders wezenlijk niet kwaad, mijn vriend Kobus. Niemand ter wereld die iets op zijn goed hart weet aan te merken, maar hij is wat lastig, zoo ietwat eigenzinnig, zou ik haast zeggen. Gij kent hem niet. Het spijt mij, gij zoudt spoedig ontdekken dat hij een man van den vooruitgang is, een ijveraar voor al wat nieuw is, doch of hij een groot hervormer zal worden, ik betwijfel het. Raak met hem in gesprek en tien tegen éen, dat ge over tien minuten met hem overhoop ligt. Hij zal met een aantal spiksplinternieuwe ideetjes voor den dag komen, waarvan ge verbaasd zult staan, Gij zult trachten ze te bestrijden. Moeite te vei geefsch. Hij geeft het niet op, al hebt ge ook gelijk. Dat's lastig, drommels lastig. Ja, en wilt ge wel gelooven, dat ik het heel goed met hem hebben kan. Wij kennen mekaar al eenige jaren. Tegenwoordig ben ik weer druk met hem aan 't correspondeeren, naar aanleiding van 't voorstel Mocns. Hij is wel eenvoudig schrijnwerker en ik winkelier \un dezelfde kwaliteit, maar wat doet dat er toe. Is het niet de plicht van ieder, over zulk een gewichtig hervormingsplan zijp gedachten eens te laten gaan? Zijn laatste brief was niet zeer opwekkend. Hij klaagt steen en been over den toestand van het lager onderwijs in zijne gemeente. Zie hier wat hij schrijft: «Het gebrek aan onderwijzers doet zich hier in liooge mate gevoelen De éen vertrekt na den ander. Maar het kan ook niet 3nders. Zij kunnen onmo gelijk in hun onderhoud voorzien, en ter wille van de lieve dubbeltjes trekken zij her- en der waarts. 't Is een groote volksverhuizing, Doris Wat geefl het, of ik mijn jongens naar de school zend? Van leeren is geen sprake. De onderwijzer plicht uw woord gestand te doen," ziedaar mijne opinie. «Ik ben bereid aan Bernard recht te laten weder varen, maar Dorothea zal zelve de eerste zijn, nu zij den brief van Steenhuis gelezen heelt, om te erkennen dat een huwelijk met der. jongen advocaat tot de onmogelijkheden behoort. Dat 'tmij echter niet aan goeden wil ontbreekt dat wil ik terstond tooneri en daarin zal tevens een bewijs zijn. hoe hoog ik Bernard thans zeiven schat." «Wat bedoelt gij?" vroeg de barones. «Wat ik bedoel? Dit: Van dit oogenblik aan blijft Dorothea vrij in hare keuze. Ik zal er nimmer weer op aandringen dat zij hare hand en haar hart aan Frederik schenkt, Hij is die onwaardig; vooral nu ik gehoord heb, hoe hij op zulk eene lage wijze den edelen jonkman voor goed heeft willen treffen in 't hem heilig, lief en dierbaar was. Voort aan zal Ik, als ik kan, de beschermer van Bernard zijn. Verwacht echter niets meer van mij." «Reeds hiervoor dank ik u," zeide Dorothea, ter wijl ze haren vader hartelijk omhelsde. «Nu kind, 't is al genoeg: 't maakt me weer opgeruimd als ik u vroolijk zie. Kom wisch die tranen weg, ik weet wel dat gc Frederik veracht en ik geloof dat gij nu over mij voldaan zijt, niet waar?" Dorothea zweeg echter en bleef !t antwoord schuldig. «Ik geloof niet dat door de gunstige verandering van heden 't geluk van ons kind geheel volmaakt is, ten minste «En wat zoudt ge meenen, dat er nog aan ont breekt?" vroeg de baron. «Bernard heeft getoond een man van karakter te zijn cn liever zich zeiven dan een ander op te olTeren. Dat is de echte heldenmoed van 't lief hebbend hart. Mij dunkt gij moest hein opzoeken, hem onze hulde brengen en hem doen gevoelen en ondervinden dat wij hem hoogachten en waardeeren." «Gij weet niet wat gij van mij eischt." antwoordde de baron. En inderdaad was 't aan 't trotsche hart van den adelijken man een hoogen eisch gesteld, waartegen al 't gevoel van eigenwaarde, hetwelk in zijn hoog moedige borst verborgen was, zich met kracht en nadruk Terzctte. Nogmaals schudde hij weemoedig het hoofd. «Onmogelijk, onmogelijk «Zrt heden nog de kroon op uw werk, beste Walhaus, door een moedig besluit te nemen. Wat deert ons 't oordeel der dwaze wereld, zoo we in ons zei ven overtuigd zijn goed te handelen?" De baron liep eenige malen de kamer op en neder; 't kostte hem blijkbaar grnoten strijd een besluit te nemen, maar eindelijk bleet hij voor zijne dochter staan en sprak: #'tZijn edele kinderen, die hunne ouders eeren, daarom acht ik Bernard; maar weet ook, dat een ouder zijn kind bemint en voor deszelfs geluk zich 't zwaarste offer getroost. Ik zal den advocaat op zoeken." Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1876 | | pagina 1