HELDERSCHE COURANT
DE KHNffil IlLLEI
Gummi boorden:
Herman Nypels.
Grafkransen
No. 6104
DONDERDAG 6 NOVEMBER 1019
47e JAARGANG
Bedaoteur-Ultiieveri G. M BOBR Jr., Helder. - Oplaag 7000 si. - ASMiinsmontoprllei In de stad f 1.20, per eoat M.40, Baltonland e.40. - Loue oh. 8 et. AdnirtentMn per regsl 20 ot
Vooruitbetaling
„Held. Courant".
Vooruitbetaling abonnements
gelden „Heldarscha Courant".
Dan vijftienden November zul
len aan da lazert da kwltantlaa
worden aangeboden teer bat
toepende, dut *da kwartaal.
Yoartaaa zullaa da abannamaala-
galdaa dan bij vaorallbalallag
worden geïnd, zaadat begin
Januari 1920 over het aarata
kwartaal van 1920 zal warden
basablkt.
Deze maatregel, dia trauwaaa
door alle bladen raada wardt
loagapaal, la genomen, amdat
zoavalen da valdoaalug dar
kwitantie tot ver In bat volgende
kwartaal uitstelden.
Wij doen aan dringend beraap
op onze lazers om made te balpen
aan da tetsiandkomlug van dazen
maatregel, dia onze administratie
belangrijk varaenvaudigan zal.
Bil nlal betaling dar kwitantie
zou man zleb blootstellen san
Inhouding van bat blad, zoodat
wij balaatd varzaakaa am da
kwitanties bij eerste aanbieding
te willen voldaan.
Aan da lazers bultan da ge
meente daan wij bat varzaak da
abonnamantsgaldan
vóór 15 November
per postwissel la willen tan-
zenden. Ma dien datum wardt
daarover per postkwltaatlo mat
10 cents varbaaglag baseblkt.
BUITENLAND.
DDITSOHLiNB.
Tt»edei' Wollt over Bethmann'*
schuld.
Da schuld de tragische schuld,
zooalt man op zijn Grieksoh pleegt te
zeggen van dan heer vod. Bethmann
ilollwog, schrijft Theodor Wolff in het
..BerlinerTogeblatt", ligt niet in den
oorlogstijd, waarin hij vaak zag wat de
;*miet#*Weg wae en waarin hij met, het
oog op de militairen en de -krachtpat-
sonde burgerhelden zich genoodzaakt
voelde het verkeerde te doen. Die
schuld ligt in de Juli-dagen van het
jaar 1914. toen hij, van het jui6te pad
afsullend en in ieder geval niet alle
govolgen van zijn hesluiten voorziend,
de oorlogspolitiek van den leidenden
ridder te Weenen onvoorwaardelijk, en
zelfs nog met een opwekkend woord,
den steun van het Duitsche rijk toe
zegde. „Hiervan moeten wij ons reken
schap geven, van nu af is al-Duitech
troef', zei Zimmermann, de onder-]
staatssecretaris, op den middag van
dien onheilzwangeren laten Augustus
1914, twee uren voor de mobilisatie,1
tegen mij. Ja, nu was al-Duitsch troef,'
en de generaals waren troef, en de on
verzettelijke, met veroveringen en den
duikbootoorlog dwepende strijders aan
den haard waren troef, en kalm bere
kenend overleg was niet nationaal
meer. Zeker was de heer von Bethmann
ook in don oorlog geen Hercules in dem
strijd met de legeraanvoerders, maar
wie zou, met de hand op het hart, daar
voor krachtig genoeg geweest zijn?'
Bismarck had het geheel afgezien
van het feit, dat hij Bismarck was
toch heel wat makkelijker in den strijd
tegen de militaire zucht om de leiding
in handen te nemen, waarmee ook hij
in den oorlog te kampen had. Toen1 had
men het volk nog niet geleerd om in
eiken officier een wezen van hoogere
orde, in iederen generaal een genie en
in den geueralen staf den zetel der on
feilbaarheid te zien. Toen konden de
militaire en marinegoden nog geen
donderende vereenigingen voor Leger
en Vloot, mot geld smijtende groot-
industrieelen en naïeve professoren
loslaten op een weerspannigen Rijks
kanselier, en toen hadden zij nog niet
de beschikking over die pers, welke op'
verzoek een ongewilden aanblafte of
in de kuiten beet.
De heer von Bethmann Hollweg; zegt
Wolft iets verderop, had niet door ee»
•igen voorstel de niet gewilde- bemid
deling van Wilson in den weg mogen
zitten, had van alle diplomatieke kunst
grepen en halve oprechtheid af moeten
zien, had zijn betrekking moeten neer
leggen, toen hij inzag, dat hij den duik
bootoorlog niet meer kon tegenhouden,
die door het geschreeuw van de straat
geüischt werd en door het opperbevel
luchthartig voor zijn verantwoording
werd genomen en toen hij iuzag, dat
met het sleuren van Amerika in den
oorlog, Duitschland aan do ernstige
gevolgen was blootgesteld. Maar zij,
die met de pen en den mond alle dom
koppen en ziende blinden tegen hem
opgehitst hebben, de grond onder zijn
voeten woggegraven hebben, hem don
duikbootoorlog hebben opgedrongen en
hem nu, de eigen verantwoordelijkheid
ontloopond, hoonend of met gehuicheld
leedwezen toevoegen: „Menech, wat
ben Jij zwak geweest!" zijn toch wel
de jnmmerlijkste figuren.
FRANKRIJK.
Parijs zonder kolen.
De toestand te Parijs wordt critiek.
De hoofdstad is zonder kolen, en ver
stijft onder de ijzige sneeuw- en regen
vlagen. Reeds zijn verschillende vólks-
restaurants gesloten, omdat men niets
moor had om de ovens te stoken. Een
der Parijsche centralen geeft geen
electriciteit meer; de trams en de
Metro" kunnen den dienst niet nor
maal volhouden.
Een ongeluk komt nooit alleen. Bij
de kolenmisère dreigt thans de invoe
ring van de suiker- en andere kaarten.
De verkiezingen dreigen in een alge-
meone mopper-stemming te zullen wor
den gehouden.
Do „Figaro" teekent het volgende
Parijsche straattafreeltje;
Zes uur 's avonds; driehonderd men-
schen belegeren bij de Madeleine een
tram, die klaar staat om naar het Pe-
reirc-plein te vertrekken. De conduc
trice, een knappe blonde jongevrouw,
de pet koket op het weelderige haar,
begint af te roepen:
Zijn er ook gekwetsten?
Eon roemrijke verminkte dringt zich
door do menigte en strompelt den wo-
>n binnen.
Zijn er verder kleine kinderen?
De menschen kijken elkaar aan en
begrijpen er niets van.
De knappe conductrice legt uit:
Bij mij gaan de kleine kinderen voor,
k heb er twee en 't i9 niet makkelijk
In een tram te stappen met een kind
op den arm en een ander, dat aan je
rokken hangt.
Een dame, die in dit goval verkeert,
stapt in, niemand verzet zich er tegen.
Waarom, vraagt de „Figaro", dit ini
tiatief niet algemeen te maken? Zou
men aan moeders met een kind op den
arm niet van overheidswege het voor
recht kunnen verleenen buiten het ge
drang te blijven bij het instappe* ii
•en tram of eon bus'?
RUSLAND.
De strijd om St. Petersburg. I
Holslngfors, 4 Nov. Het. Noord-Wes
telijk leger meldt: De bolsjewisten
vallen ons met sterke strijdkrachten
aan in de richting van Pskof, waarbij
zij gebruik maken van gepantserde
automobielen. Het Noord-Westelijk le
gér heeft Loega en Gatsjina ontruimd.
Op het heele front woedt een hevige
strijd. Do witte troepen bevinden zich
in een moeilijken toeBtand. De bolsje
wisten hebben veel nut van do tanks,
die zij In gebruik genomen hobben. In
tegenstelling mot de uitgestrooide ge
ruchten, dat deze tanks van Duitsche
herkomst zouden zijn, meldt een corres
pondent van Hufvudstadsbladet, dat zij
ongetwijfeld afkomstig zijn van Kot
Franscbc garnizoen te Odeaso. Bij de
overijlde terugtocht van de entente
troepen uit Odessa zijn destijds tanks
en veel ander oorlogstuig in handen
bolsjewisten gevallen.
BULGARIJE.
De actie tegen den ex-Tsaar.
Naar uit Sofia aan de „Temps" wordt
gemeld, wordt aldaar een krachtige
perscampagne gevoerd om Tsaar Fer-
dinand to doen vervolgen. De „Prepo-
retz", na reeds vroeger een reeks docu-
montcn te hebben gepubliceerd over de
verantwoordelijkheid van den vorst in
d« gebeurtenissen, welke leidden tot
i« ineenstorting van Bulgarije, is thans
overgegaan tot de openbaarmaking van
andere geschriften, om aan te toonen,
dat de Tsaar, na een wapenstilstand te
hebben gevraagd en gekregen, een hin
derlaag voor de Entente voorbereidde.
Volgens die stukken heeft generaal
Savof, in opdracht van den Tsaar, aan
den Duitschen ambassadeur en de Duit
sche militaire missie te Sofia verzocht
bij de keizerlijke regeering stappen te
doen voor de onmiddellijke uitzending
naar Bulgarije van eenige Duitsche
divisies. Deze troepen waren bestemd
om mot Bulgaarsche divisies, de En-
tentelegers aan te vallen, welke toen
Bulgarije bezetten.
FEUILLETON.
HULB1BT TOOTNBt.
U)
Toon hij Aan den boaehrand kwam,
vtag hij baar. Ze wachtte hem af aan
den waterkant, kalm en onheilspellend.
Bij het zien van haar sprong zijn hart
op met een ongekend, dolzinnig ver
langen. Geen faun uit den oertijd der
aarde was w reeder en vuriger, of zoo
ongetemd en levensblij als deze aan de
universiteit gevormde jonge dokter,
<lie zijn verleden vergeten had.
„God, wat is ze mooi! En ze z
inij toebehooren!" riepen zijn oogen.
„Raak mij niet aan!" dreigde zij.
Hij lachte en snelde op haar aan.
Nooit-heeft Ralph later precies kun
nen beschrijven wat gebeurde. Hij zag
baar snel bukken, en voelde den stok
dien zij had opgeraapt, zonder in staat
te zijn, zijn vaart in te houden. Hij
hoorde den slag op zijn hoofd, dien hij
niet voelde, en de nacht spreidde plot-
•oling zijn zware vleugels over den
zomermiddag.
Toen Ralph weer tot bewustzijn
kwam, merkte hij, dat hij in de kano
lag, op een bed van ineengerolde de
kens. Vóór zich onderscheidde hij
Charley's onverschilligen rug, en Char-
ley's armen, die rhytmisch de pagaai
bewogen. Toen hij het hoofd wilde om
draaien, om te zien of Nahnya -achter
hem zat, voelde hij zoo's stekende pi^o,
die van zijn knrf* deer zijn heele Tfer-
Op grond van deze dorumenten eischt
de „Preporetz", dat de ex-Tsaar en ge
neraal Savof voor een hooggerechtshof
worden gebracht.
VEREENIGDF, STATEN.
Het negervraagstuk.
Eu New-York heeft de president der
..Universal- negroes' improvemont So
ciety", Marcus Garvoy, Zaterdag j.1.
een vergadering van zes-duizend negers
toegesproken. Hij zeido, dat 400 mil-
lioen zwarten hun zwaardc-n schorpten
om den rassen-oorlog te beginnen en
dat hij persoonlijk zijn bloed reeds had
gestort om zijn voorvaderen to wrekon.
De vergadering was bijeengeroepen
om de vreugde der 2.400.000 leden dor
voreeniging tot uiting te doen uitko
men over het uitvaren van het eerste
schip der „Black Star Lino", een stoom
vaartlijn onder negerbeheer, maar ont
aardde reeds spoedig in een anti-blon
ken betooging.
Garvey werd ontvangen door een
neger-kwartet, dat hem een lied toe
zong, waarvan de laatste regels hier
een plaat6 mogen vinden, niet om de
dichterlijke waarde, maar omdat de
mentaliteit dor vergadering er uit blij
ken kan:
„That God and Marcus Garvey
Are the rocks of the Black Star line."
Een rots of klip is andora nu niet
een steunpilaar voor een nieuwe stoom
vaartlijn!
Garvey. aangemoedigd door de wel-
il lende ontvangst echter, zeide, dat
de negers nu lang genoeg hun bloed
vergoten hadden in oorlogen gevoerd
ten behoeve der blanken, maar dat een
volgende oorlog de negers bevrijden
zou. Dit zou de bloedigste krijg zijn,
die ooit gestreden werd. Hij riep de
400 millioen zwarten op om Afrika te
maken tot een negerrepubliek. Garvey's
bloeddorstige rede vond groote instem
ming bij zijn gehoor.
SPANJE.
Uit Barcelona wordt gemeld: In een
groot aantal weverijen wordt gewerkt,
doch in de bouwnijverheid en de druk
kerijen is de uitsluiting volkomen. Men
schat het aantal stakers op 100.000 man.
De houding der werkgevers schijnt on
verzoenlijk.
In Madrid wordt de algemeene sta
king op touw gezet. De Rio Tinto-mij
nen hebben het geheele bedrijf stop
gezet.
BINNENLAND.
De aan Nederland verkoehte
Duitsche schepen.
De Duitsche regeering heeft he
den, den derden November, op het
draadloos telegram van de geal
lieerde marinecommissie en op een
gelijkluidende not«- van den voor
zitter van den Oppersten Raad van
de geallieerde en geassocieerde
mogendheden, het volgende geant
woord.
Volgens artikel 33 van het ver
drag van wapenstilstand mag geen
enkele overdracht van Duitsche
koopvaardijschepen, van welken
aard ook, onder neutrale vlag
plaats vinden.
In de latere overeenkomst wordt
alleen gezegd, dat de heele Duit
sche koopvaardijvloot onder toe
zicht en bescherming van de ge
allieerde en geassocieerde mogend
heden moet worden gesteld.
Daar nu de schepen Braunsch-
weig, Donderas, Nassau, Johann
Heinrich, Burchard en William Os-
wald reeds in de jaren 1915 en 1916
en wel toen zij in aanbouw wa
ren in goede orde in het bezit
van Nederlandsche scheepvaart
maatschappijen in eigendom zijn
overgegaan, en daardoor een be
standdeel van een neutrale han
delsvloot zijn geworden, heeft de
aanspraak van de geallieerde en
geassocieerde mogendheden geen
grondslag in deze bepalingen.
Wel is het der Duitsche regee
ring bekend geworden, dat de Brit-
sche regeering zich in een circu
laire van 7 November 1918 aan hare
vertegenwoordigers bij de neutrale
regeeringen op het standpunt heeft
gesteld, overdracht van vijandelijke
tonnage in eigendom of onder de
vlag van neutralen niet te kunnen
erkennen.
Een rechtsgrond voor. deze hou
ding heeft echter noch de Bfltsche
regeering, 'noch een van de andere
geallieerde en geassocieerde re
geeringen, noch de geallieerde ma-
rinecommissie aangevoerd. Ook in
de jongste nota van de geallieerde
volkolom straalde, dat hij de poging
opgaf. Hij sloot de oogen en bleef stil
liggen; langzaam zakte de pijn.
Een benauwende, loodzware druk
voelde hij zijn borst beklemmen. Lang
zaam, heel langzaam kwam de herinne
ring weer terug. Het leven schoon hem
een moeilijk te doorworstelen tnak. Ge
hoond, versmaad en tenslotte neerge
slagen te worden door de vrouw, die
hij begeerde een Indiaansche op den
koop toe! Met bitterheid bedacht hij
zich, dat ze Charley wel verteld zou
hebben wat er gebeurd was. Voor
Ralph's geestesoog doemde een beeld
op van den jongen, minachtend zijn
schouders ophalend, en hem, den blan
ke, als een stuk goed, in de boot wer
pend. Een gevoel van doffe, raachte-
leoze woede gloeide in zijn borst op als
een houtskoolvuur, dat met zijn dam
pen zijn heele wezen vergiftigde.
„Als hij in z'n gezicht iets laat blij
ken wanneer hij zich omkeert, zal ik
hem leeren," dacht Ralph. „Het zou me
goed doen hem op z'n leelijke bruine
tronie te slaan. Ze moeten niet denken,
dat ik me bespottelijk laat maken, wat
drommel!"
Maar wat hem nog het meest hinder
de, was een stem in zijn binnenste, die,
ofschoon hij haar, terwijl hij daar rus
tig met gesloten oogen lag, bij wijze
van spreken, trachtte te overschreeu
wen, zich toch steed9 weer opdrong
„Je verdiende loon, ouwe jongen! Ze
is een flinke meid en ze deed juist wat
ze doen meest. Je hebt je aangesteld
*ls een beest."
„Stomme wilden! Hoe durft dat
schuim zich tegen een blanke te ver
zetten? Ik zal ze leeren! Ik ben veel
te vriendelijk tegen ze geweest. Dot is
ze naar hun hoofd gestegen. Ik zal ze
#H hun ploeit zetten!"
ingezonden mededeeling.
dubbel 75 et.,
ttiindliggend 75 ct,,
raohtstaand f 1.10,
8ummi manchettan 11.50.
marinecoinmissie in deze zaak ver
mag de Duitsche regeering zulk
een rechtsgrond niet te ontdekken.
Art. 57 van de declaratie van
Londen stelt daarentegen het be
ginsel, dat een verkoop te goeder
trouw ook na het uitbreken der
vijandelijkheden geldig is.. De En-
gelsche prjjsgerechten lieten zich
vroeger ook in de practijk door dit
beginsel leiden zooals blijkt uit
nummer 7 van de memorie, die aan
de Londensche conferentie over het
oorlogsrecht ter zee aan de Brit-
sche vertegenwoordigers is voor
gelegd.
Er is ook geen enkel geval be
kend, waarin een oorlogvoerende
de ongeldigheid van don overgang
in neutraal eigendom van een
schip, dat nog in aanbouw is, heeft
staande gehouden.
Uit de aan de Duitsche regee
ring bekend geworden bizonderhe-
den omtrent den verkoop blijkt,
dat de betrokken schepen volko
men te goeder trouw zijn verkocht.
De Duitsche r-egeering verzoekt de
geallieerden zich tot de Nederland
sche regeering te wenden als zij
bizonderheden hieromtrent wenscht
te vernemen.
De Duitsche regeering bestrijdt,
dat zij in paragraaf 7, annex III bij
artikel 244 van het vredesverdrag
zou hebben erkend, dat Duitsche
schepen, die gedurende den oorlog
zonder toestemming van de geal
lieerden aan een neutrale vlag zijn
overgedragen, zonder meer als
Duitsche schepen te beschouwen
zijn. Een dergelijke uitlegging zou
het betrokken art. (244) van het
vredesverdrag geweld aandoen.
Blijkens den duidelijken tekst is de
bedoeling daarvan veeleer deze, dat
zulke schepen, hoewel zij geen
Duitsche schepen meer zijn, ten
gevolge van door Duitschland te
nemen maatregelen weer in vollen
Duitschen eigendom teruggebracht
behoor en te worden. Slechts wan
neer dit mogelijk is en eerst nadat
zulks is geschied, zouden ze aan de
geallieerde en geassocieerde mo
gendheden kunnen worden over
gedragen.
De Duitsche regëering mag er in
elk geval aanspraak op maken, dat
eerst het van kracht worden van
het vredesverdrag zal worden af
gewacht, en dat dan de commissie
van herstel, krachtens de betrokken
7, de maatregelen ter verkrijging
van het volle eigendomsrecht, die
zij meent te kunnen aangeven, zal
voorgeven. De commissie, zal ech
ter slechts maatregelen kunnen
aangeven, zal voorgeven. De com
missie zal echter slechts maatrege-
aangeven, waarmee de Nederland
sche regeering het eens is.
Zonder toestemming der Neder
landsche regeering zal het voor de
Duitsche regeering ook later niet
mogelijk zijn, de in de nota der ge
allieerde en geassocieerde regee
ring, onder 15, geformuleerde
eischen in te willigen.
Aangezien de Duitsche regee-
ring bij de beantwoording der nota
zich alleen heeft laten leiden door
den plicht, de rechten der onzijdi-
gen te eerbiedigen, verklaart zij
zich bereid, zich aan de op grond
van een verdrag tusschen de ge
allieerde en geassocieerde regee
ringen en de Nederlandsche regee
ring gedane scheidsrechtelijke uit
spraak over de nationaliteit der
vijf schepen en de mogelijkheid
der onteigening ook dan te zullen
onderwerpen, wanneer die uit
spraak van het Duitsche standpunt
mocht afwijken.
Parijs, 4 Nov. De opperste raad
der geallieerden heeft aan Neder
land laten weten,.dat hij zijn be
sluit handhaaft om het Nederland
sche eigendomsrecht op de Duit-
Eindelijk vroeg Nahnya: „U beter
nu voelen?"
Hij deed als was hij nog niet bij
kennis.
Vooroverbuigend, legde zij twee koe
le vingers op zijn slaap. Die aanraking
gaf hem een sterke emotie hij had
niet kunnen zeggen of het een van ge
not dan wel van afkeer was.
Zij waren het meer nu bijna over, cn
de snel voorbij glijdende oevers nader
den elkaar opnieuw. En weer kwamen
ontelbare bochten, weer schoten zij
door kleine 6troomversnollinkjes
dreven zij, als te voren, over stille
plassen. Maar de lyrische schoonheid
van den zomermiddag was voor hem
verdwenen. Ralph haatte haar. De
rivieroevers weken weer uiteen, en
toen hij het hoofd ophief, zag hij, dat
zij weer op een meer waren. Het over
steken daarvan scheen Ralph eeuwen
te duren; eindelijk kwamen zij weer
in de rivier om tenslotte te landen.
Niet voor zij aan wal gingen, zag
Ralph ook maar een schaduw van Nah-
nya's gelaat. Hij vermeed zoo lang mo
gelijk haar aan te zien, ofschoon hij
een bang verlangen koesterde om op
haar gelaat te lezen, wat zij dacht. En
toen hij eindelijk schuw een blik op
haar wierp als ze nog maar verdrie
tig gekeken had! maar neen, het was
de oude, harde, onverschillige uitdruk
king, die hij voor zich zag. Zijn rede-
looze woede vlamde weer op.
„Ga je gang maar!" dacht hij. „Ik
zal je toch wel krijgen!"
Het was een van die kampplaatsen,
die blijkbaar geregeld bezocht werden
door reizigers op de rivier. Aan w
zijden van de plek, waar het vuur
moest aangelegd, was een stok in den
grond gedreven, op het gaffelvormige
el»de waarvan een dwaralat nutte,
sche schepen, die na het openen
van de vijandelijkheden verkocht
zijn, niet te erkennen.
België heeft den xaad verzocht
de schepen uit Finland, die geladen
zijn met hout voor België, los te
laten. De zaak is verwezen naar de
wapenstilstandscommissie, die deze
schepen vergunnen zal door de
Oostzeeblokkade heen te komen.
Nederland en België.
In de Memorie van Antwoord in
zake het le hoofdstuk der Staats-
begrooting deelt de regeering me
de, dat zij van den aanvang af zich
heeft gesteld tegenover het denk
beeld van een militair verbond met
België, en dat zij in deze houding
is versterkt door het Voorloopig
Verslag.
Reeds vroeger is gemeld, dat
onze vertegenwoordigers te Parijs
in opdracht onzer regeering heb
ben geweigerd, om aan den wensch
van België in zake een militair ver
bond te gemoet te komen. Na de
positieve verklaring van de regee
ring in bovengenoemde Memorie
mag worden aangenomen, dat
iedere verdere gedachte aan zulk
een militair verbond thans uitge
sloten is. (Tel.)
Nieuwe heffingen.
De minister van Financiën deelt
in de Memorie van Antwoord op
het le hoofdstuk der Staatsbegroo-
ting mede, dat zal worden inge
diend een ontwerp tot heffing
eener weeldebelasting, waarvan de
opbrengst op 10 millioen gulden
per jaar wordt geraamd; een fis
cale herziening der invoerrechten
met een opbrengst van 131/* mil
lioen, uitbreiding der zegelbelas
ting, opbrengst vijf millioen.
Een belasting op cacao is in ver
gevorderden staat van voorbe
reiding.
Belastingen op duurdere soorten
chocolade en op automobielen wor
den opgenomen onder de weelde
belasting; die op facturen, cognos
sementen en vrachtbrieven in de
zegelbelasting, terwijl een belas
ting op vaartuigen afzonderlijk
wordt voorgesteld.
Verder is in voorbereiding een
reclamebelasting, waaronder ech
ter advertenties niet zullen vallen,
aangezien de minister, vooral in
het belang van de kleine pers, van
de voorgenomen advertentiebelas
ting heeft afgezien.
Over het heffen eener lucifers
belasting is de minister in onder
handeling met de fabrikanten; over
eene belasting op het registreeren
van vee met het ministerie van
Landbouw. De belasting op thee en
koffio is voorloopig van de baan.
De regeering deelt verder mede,
te hebben besloten het bedrag van
20 millioen gulden, dat uit de op
brengst der oorlogswinstbelasting
aan do daarvoor in aanmex-king ko
mende gemeenten zal worden uit
gekeerd, te verhoogen tot 70 mil
lioen. Hiervan is tot dusver 10 mil
lioen uitgekeerd, zoodat de getrok
ken gemeenten nog 60 millioen zul
len ontvangen. (Tel.)
Brievenmalen.
De directeur van het Postkan
toor te Amsterdam brengt ter
kennis, dat brievenmalen zullen
worden verzonden naar Ned.
West-Indië per s.s. „Crijnssen"
den Kon. West-Indischen
Maildienst. Het zeeposttarief is op
deze zendingen van toepassing.
Laatste buslichting ten hoofd-
postkantore alhier 5 November 5
uur 's middags, aanteekening tot
3 uur 's middags.
Postpakketten voor Ned. West-
Indië en Venezuela, met dit stoom
schip te verzenden, kunnen wor
den aangeboden tot 5 Nov. 2 uur
middags.
De Schoolbouw aan de Doggers vaart.
Mijnheer do Redacteur.
Mag ik nog eens een beroep doen op
uwe gastvrijheid.teneinde over doze
kwestie, die aan mij fen zooveel ande
ren tot zoo groote ergernis is gewor
den, als werkelijk'ingewijde, en mode
daarin betrokkene, mijne meening té
zeggen? Ik had dan gehoopt niet In do
noodzakelijkheid te zulleü- komen om
daarover nogmaals in het,'openbaar een
uiteenzetting te moeten gëyeh". Doch
nu men blijkenshot. ingezonden
stukje van den heer Korver dóór
gaat met de verkeerde voorstelling
daarvan, kan ik niet langer zwijgen,
vooral nu men van de zijde dér Vrijz.-
Dem. Kiesvereen. (daarover straks)
blijkbaar deze troebele 74ak niet. aan
hangig maakt.
In 't kort komt de zaak hierop neer.
Daar was dan een aanhoudende drong
van een deel der bewoners van Koegro6
om een 9chool te verkrijgen in dót-deel
onzer gemeente, omdat vele - kinderen
oen te grooten afstand moesten afleg
gen om naar de School té Julianudorp
óf wel naar die te Huisduinen te gaan.
Dostijds werd niet gedacht alm het
stichten van een bijzondere school,
waarvoor de voorstanders daarvan dnn
toch alle gelegenheid hebben gehad,
doordat het Gemeentebestuur, zwich
tende voor de bezwaren, die van hoo-
gerhand daartegen werden geopperd,
niet meende te moeten overgaan tot
dien bouw voor oigen reke-
i n g mede in verband met den
financieelen toestand. Inmiddels kwam
de verkiezingsactie, en te midden van
deze woelige dagen hebben wij een
vergadering gehad, een debat-avond
tusschen dc heeren Adriaanse en Bier
stoker, bij welke gelegenheid de laatst
genoemde met veel bravour bet toen
malig College van B. en W. in'gebréke
stelde,- en waarin hij, n.1. de heer Bier
steker, den Koegrasser volke toezegde:
,dic school komt er, dio school zult gij
hobben!" Do heerBiersteker stond
daar als spreker voor de Vrijzinnig4
Democraten, als éénige spreker dezer
Partij, en zeide dus namens die Partij
aan de goedmoedige Koegrassers een
Openbare School toe, trots de krente
righeid'? van B. en W.. die meenden,
dat het beter was daarmede nog even
te wachten immers, men deed roods
pogingen om den tegenwoordigen (anti?
rovolutionnairen) Minister van Onder
wijs te bewegen, om het woord, door
"iens voorganger aan het Gemeente
bestuur verpand, te doen inlossen.
Toen dan kort daarna de agitatoren
voor een„Christelijke" school wan de
zen toestand gebruik maakten, om ette
lijke vrijzinnigen te bewegen om mede
to doen aan een beweging voor het
stichten van een Protestantsch-Chriate-
lijke School, was het weer de heer
Biersteker, die over zulk beginselloos
godoo den stof'brak, en dio wist te be-1
werken, dat B. en W. werden gemach-. dedoeléh, wat bij mij tenslotte" aer
tigd „om tot den bouw van de (Open- doorslag gaf om over deze onaange-
waaraan houten haken van verschil
lende lengte waren bevestigd, om het
vleesch op te hangen. Een of ander
altruïstisch reiziger had zelfs een rus
tieke tafel en een bank gemaakt ten
gerieve van hen, die na hem zouden
komen.
Als gewoonlijk sloegen zij eerst—in
een rij hun drie muskieten-tenten .op,
om daarna het vuur aan te maken en
het avondmaal to gaan bereiden,
werd slechts weinig gesproken, alles
heel anders dan den avond te vo
ren. De nuchtere Charley aanvaardde
stilzwijgendheid zooals eerst de
prettige stemming, zonder te vragen.
Ralph kon op zijn effen gezicht niet
lezen wat hij von het gebeurde wist.
De 6trijd, dien hij in zijn binnenste
voerde, wondde Ralph's eigenliefde.
Iedere aanleiding tot een twist zou hij
dankbaar aangrijpen,
Charley klom den oever op met een
vracht uit de boot op den rug; over
zijn schouder riep hij Ralph, die nog
naast de kano stond, toe: „Pakwishe-
gan."
Ralph stoof op. „Als er meel noodig
is, draag het dan zelf!" schreeuwde hij
met een vloek. „Wat verbeeldt je je
wel, een'blanke bevelen te gevent"
De jongen keek hem verwonderd aan.
Hij zette zijn last op den grond en liep
terug om den zak moei te halen. Ralph
volgde met leege handen. Op den oever
ontmoetten zij Nahnya, die op het ge
luid van zijn kwade stem toe kwam
snellen.
„Wat is er?vroeg zij.
„Wat er is?" riep Ralph uit. „Ik ge
loof, dat, Jij en dat broertje van je den
ken, dat Jullie nu allee maar met me
doen kunt, hè? Dat zal Ik jullie dan
toeh e«na anders laten sten!"
Hq bad spijt, aoedra hij ■«sproken
LUCHTVAART.
Rabat—Tunis In l®1/» uur.
Uit Tunis wordt gemeld, dat de
luitenant-bestuurder Patuchon en
commandant Chentin, chef der
aviatiek in Marokko, na een tocht
op een tweedekker door Noord-
Afrika te Tunis zijn aangekomen.
Zij legden den afstand van Rabat
naar Tunis, zijnde 2000 K.M., in
10V» uur af.
had. Hij vroeg zich af, hoe hij er bij
kwam, zoo iets te zeggen. Haar ver
baasd© oogen verweten hem zwijgend.
Na eon oogenblik van niet begrijpen,
schoen zij te verstaan de uitdruk
king vun haar gelaat veranderde.
„U dwaas," zeide zij snel. „Ik niets
in Charley heb verteld. Hij maar een
jongen en niet veel verstand nog. Ik
hem vertellen, u gevallen en hoofd be
zeerd op scherpen steen."
Hij stond verslagen. Ongelukkig, niet
wetend wat te zeggen, staarde hij baar
aan; toen zegevierde zijn kwade geest
nog eens. „Wat kan mij het schelon
wat je hem vertelt!" schreeuwde inj.
Hij strompelde naar zijn tent, sloeg 'ne
gaas van den ingang terug, rolde zich
in zijn dekens, en deert alsof hij slapen
:ing.
Maar de stem in zijn binnenste iiet
zich luider hooren dan ooit te voren.
„Jij dwaas!" sprak zij. „Zij is edel-
moedigi Ze heeft beproefd je té sparen.
Je stelt je aan als een bedorven kind,
en iedere minuut, die je voorbij laat
gaan, zonder te trachten het weer goed
to maken, en je ongelijk te bekennen,
wordt het erger!"
Eu dun moest de andere helft in hem
weer luider dan ooit te. voren, er
heen schreeuwen: „Wat kan het mij
schelen! Stomme, onbeschaafde rood
huiden! Wat een dwaas ben ik geweest,
om dat met hen te beginnen! Maar het
zal ze berouwen!"
Hij gebruikte geen avondeten. Ein
delijk viel hij in slaap.
Midden in den nacht werd hij wak
ker, met een onaangenaam gevoel van
honger en slapte. Aan verder slapen
dacht hij niet. Hij stond op en wierp
nieuwe takkon op het smeulende vuur.
Toen de vlammen omhoog sloegen,
de plek hel verliohttea, kom hij zleb
INGEZONDEN.
Infftzondan mededeeling.
Wttfer ast ringen tan praohtcoliectie
metalen
Prijzin zeer billijk.
„SEMPERFLORENS".
KONINGSTRAAT 13, Taief. 141.
telijke zetelt voor,om het Raads
besluit tót het bouwen van de Open
bare School -ln te trekken!Maar
inmiddels was de zaak, die men eerst
bij wijze van een spoed vergadering liad
gemeend er te kunnen doorjagen, be
kend geworden, en was reeds gebleken
hoe de groote meerderheid van Helders
bevolking óver een zoodanige handel
wijze dacht. Toen dan ook de zaak in
behandeling kwam, was er van socia
listische zijde al naar een uitweg ge
zocht, en werd een motie van ccn hun
ner leden aangenomen om, vóór men
een stemming daarover hield, nógmaals,
en nu een ambtelijk onderzoek in te
stellen naar de gozindheid van do be
trokken bewoners van Koegras. En...
hoewel, óók dit onderzoek wederom
aantoonde, dat mon in Koegros niet
van „Christelijk" onderwijs gediend
was, immers het stond 72 tegen 32, be
sloot niettemin de Raad om het besluit
tot het bouwen van de „openbare
school" in te trekken. En zulks
door het stemmen vóór dat voorstel
door den heer... Biersteker!!! en...
van één der socialistische ledonl! Im
mers, hadden deze heeren principiëol
gestemd, dan ware het voorstel van B.
en W.; dat er nooit had mogen komen,
verworpen geworden. Over het adres
van ondergeteekende, 't welk betoogde,
dot het niet oirbaar was om een wettig
genomen besluit aldus te negeeren
geen woord! De heer Biersteker, die
B!j déze stemming zijn plicht als vrij
zinnig vertegenwoordiger verzaakte,
motiveerde zijn vóóretemmen met. het
armzalig argument „ik heb het nu een
maal beloofd". Is hot wonder, dat de
vrijzinnige party haar invloed verliest,
wanneer zulke principiëele? mannen
zich de geste van het leiderschap men
nen te moeten toekennen? Maar óók,
M. de Redacteur, de Vrijzinnig-Demo
cratische Wethouder, die daar ole ver
trouwensman zijner Partij zit, hij hart
aan zooietè nimmer mogen medewer
ken, al ware zijn zetel er mede gemoeid
geweest Dit moet maar eens gezegd
worden, en, daar anderen dit blijkbaar
niet dnryen of willen, zal ik het maar
weer zeggen, M. ie Redacteur! Wat de
houding in deze „lugubere" zaak be
treft door den Sociaal-Democratlschen
wethouder aangenomen, dat moeten
zijn partijgenooton maar met Z.Ed. uit
vechten, evenals inet het andere lid, dat
uit den baad «prong. Veel vertrouwen
a het heldere doorzicht van deze man
nen, wit ln dergelijke vraagstukken
hun beginsel van hen slecht,, geeft mij
dat. helaas niet. Nu wilde ik n nog me-
bare) School over te gaan, mits uit
eon in te stellen onderzoek zou blijken,
dat de meerderheid van de belangheb
bende oudera openbaar onderwijs voor
h'unne kinderen verlangden." Daarna
was het alweer de heer Biersteker, die
uit pure liefde voor het Openbaar on-
dorwijs, zich opmaakte om den Koe
grassers te overtuigen van de noodza
kelijkheid, do eebtmatigheid van het
stichten aan do Doggersvaart van een
„Openbare schóól". De uitslag van de
gehoudén vergadering is bekend. 25
Ouders verklaarden zich voor „Open
baar", en 14 voor „Christelijk" onder-,
wijs. Burgemeester en Wethouders be-
sloten (volkomen in de lijn van het
Raadsbesluit) tot aanbesteding over te
gaan, en dus was de Burgemeester, die,
als Voorzitter van het College de be-,
sluiten uitvoert volgens de wet, aange
wezen om de verdere formaliteiten te
orvuüen. Zóó stond de zaak toen on
dergeteekende, doordat het inmiddels
Soptember was geworden, .moest aftre
den als Wethouder, benevpns de heer,
Grunwald. Het was toen. n.1. in de
tweede vergadering van het inmid
dels nieuwe College, dat men ter on-,
zaliger ure het besluit, nam om de
vraag al of niet houwen, opnieuw aan
den Raad (n.1. aan den inmiddels, totaal
gewijzigd saamgestelden Raad) voor
te leggen. Volgens mijne meening is.
dit besluit, dit beginselloos gedoe van
dit nieuwe College, de oorzaak van de
ze ergerlijke geschiedenis, die haar we
derga in ons land tevergeefs zoekt.
Men had n.1. in plaats van voortgang
te maken met den bouw, nóg weer eens
een conferentie met de voorstanders,
van de „Christelijke School", en was
maar eventjes, zonder vooraf daarover
eon „openbare" bespreking te houden,
mot dezen overeengekomen, dat men,
or om zou loten, welk soort school]
or tenslotte zou komen, een „open-i
bare" of oen „christelijke". En de;
Christelijke vrienden hadden hét ge
lukkig lot getrokken.
Dies stelde het College waarin
slechts een minderheid van één chris-
niet weerhouden, een blik te werpen]
in de richting van Nabnya's kleino tent.
Zo was leeg.
Een plotselinge angst besprong hem.
In de volgende tent lag Charley rustig
te slapen. Waar kon zij heengegaan
zijn,'alleen midden (n den nacht? Zl
was in alles zoo geheimzinnig! Hat
haar iets kunnen overkomen, zonder
dat hij wakker geworden was? Mis
schien waren leden van haar stam ln
do buurt gekampeerd een man mis
schien Bij die gedachte gevoelde Ralph;
een beklemmende pijn in zijn borst.
De boot kwam hem in de gedachte,
en hij klom tastend den oever af, om,
to zien, of zij soms daar was. Aan dén
voet van de helling viel hij bijna over
Nahnya. Zij lag in het gras, languit.'
het gelaat, voor hem onzichtbaar, ge
drukt op de benedenarmeu.
Ralph wist niet wat hij van deze
ontdekking denken moest. Een oogen
blik staarde hij op haar neer. „Wat
moet dat betoekenen?" vroeg hij zich
af. Zij bewoog zich niet, en dat maakte
bom beangst.
„Nahnynl" fluisterde hij dringend.
„Ga tecug-naar uw. tent," mompel
de zij.
Snel en toonloos waren hdar woor
den. Ralph legde een hand op haar
schouder en voelde dien schokken.
Toen scheen ieta. hards en pijnlijks in
zijn eigen binnenste tp. breken, en de
warme gevoelenB, die bij z'n best had
gedaan te versmoren, brAken zich baan.
Hij viel op zijnLnieÜn naa9t haar neer.
„Nahnya, wat is er?" fluisterde hij
sineekond. „Het ia;:nief; opijniij, wel?
Ik ben het niet ^aard! nage
dragen als een ylegjel^ -al's een dwaas!
Hat spijt ine' zoo" "an het heeft me;'
van 't «arata ooganbllk af geapatan,
maar ik koa het niet zeggen.'
namo zaak nóg «ent» mijne meoning te
zeggen, dia ovaylgens mag veronder
steld worden bekend genoeg te zijn.
Dat vindt zijn oorzaak ten eerste in
het geheel onbesproken laten van het
door mij Ingediende adres, 't welk aan
drong op eerlij ka uitvoorlng van eon
wettig genomen Raadsbesluit; ton 2e.
dat ik wensch den Indruk te wokken,
alsof ik mij al» georganiseerd Vrijzin
nig-Democraat, bij oen zoodanige bo-
ffinselverlooclxenina door do v.vtogen-
woordlgera, die daarvoor aan do leden
der betrokken Kloevereenlging verant
woording schuldig z(jn, wensch neer to
leggen; ten d« omstandigheid, dat
ik op een schijven, door mij reede op
23 Öctobér aaa het Bestuur von die
Kie&vereeniging gorteht, en waarin
door mij uoyraagd ward of het Beatuur
vpornoBtcns was deze zaak in een te
beleggen ledenvergadering aan do orde
te stellen... tot op dit oogenblik geen
antwoord? zelfs geen bericht van ont
vangst mocht verkrijgen l1) Ik, M. do
Redacteur, wil aiet geacht worden me
de tp do?» aan deze politiek van don
doofpot, dta.toevalllg? niet actief is.
wanneer er «paciale personen in het
ipadrang komen. Hier kan de he«r De
)oer politieke bezwaren tegen
vertrouwowanuanea ter 6prake to bren
gen (bot is zijn plicht zelfs dit te doen)
zonder den scbija op zich to laden per
soonlijk te worden.
Nu wat het ingezonden stukjo van
den heer Korver betreft, doze was vol
komen juist, waar hij beweerde, dat de
Gemeente ai«t door de Wet verplicht
kon worden deze „openbare" school te
bouwen, maar de hoer Korver weet
zeer goéd, al zegt Z.Ed. het er niet bij,
dat de Gemeente 6lraks wèl ver
plicht zal worden om do bijzondere
sebooh die thans gesticht wordt, to
betalen, wanneer het de Protestantecho
Scboolvereesiging althans gelukt (en
ddér te, r— juist door de gevallen be
slissing tra wel kans op) oen vol
doend aantal leerlingen tot zich to
trekken. Minder juist ie Z.Ed„ wanneer
*iij beweert, dat de Koegrassers als
droseanten uit overtuiging
oen bijzondere „christelijke" school
voor hunne kinderen verlangden.
Deze bewering ia er totaal naast, zie
de cijfers óók hier weer genoemd.
Met vriendelijken dank voor de
plaatsing,
UEd. dw. dnr„
P. DE GEUS.
J.1. Dinsdagavond, toen dit artikel
reeds tor perse was, kwam dan einde
lijk een bericht van den Secretarie van
dc V.-D. Kiesvereeniging, dat „op olï
Nov. eene vergadering zou worden ge
houden", zonder meer. Dit geeft mij
géén aanleiding mijn meening omtrent
het optreden van het Bestuur te wij
zigen. De O.
Zij. deed geen poging meer om haar
tranen tegen to houden. Het geluld van
haar enikken sneed Ralph door het
harf. Hij had haar ln zijn armen willen
nemen, maar een zuiverder instinct
waaAchuwde hem, haar thans niet aan
te .rajken.
„Nhbuya, niet huilen, Nahnya!"
smeekte hij, „Je hebt geen reden om
verdrietig te zijn. Ik heb mezolf ver-
gefln. Ik moet mo schamen. Stil nu,
NAhnya etil nu tocbl"
Langzamerhand bedaarde zij. Ze ging
rereind'zitten, en wreef met den rug
van baar hand langs haar oogen. „Zoo
kinderachtig, zoo te huilen," zeide zij.
Er waa een zachte, vriendelijke klank
in haar stem, die Ralph er vroeger
nooit, ln gehoord had. Het kostte hem
moeite, haar niet even te streelen.
„]Waarom »ou jij verdrietig zijn?" hield
hij aan. „Je hebt nlete gedaan, wat niet
(Word* vervolgd).