NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
De verborgen Vallei.
Eerste Blad.
No. 5204
DINSDAG 10 FEBRUARI 1920
48e JAARGANG
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER t G DE BOER Jr„ HELDER
Bureau: Koningstraat 29 - Interc. Telefoon 50
BUITENLAND.
DE UITLEVERINGSKWESTIE.
Menigeen zal zloh afgevraagd hebben wat
FEUILLETON.
Nieuwe figuren op het tooneel.
Staking te Solingen.
HONGARIJE.
BINNENLAND.
Aaneensluiting ln het vlsscherljbedrijf..
Iip^jpp
...«mm>:lm,i> W
r-V
COURANT
LI AR°^NKMËNTEN BIJ VOORUITBETALING)
viïZaïm«?' 3 mBd' 1 n^'„fruKO f L6°- Buitenland f 2,10
Modeblad n o< V'105
Moot bl,i.i „0.95, „1.05. 1.30
Losse nummers der Courant 4 ct.
ABVIBTf NTIÈN,
20 et, p reqel, Ingw, miedadeelingen (Mafflbr, als redaetlonaala tekst) 60 et,
Kleine advert, (gevr., te koop, te huur) v, I tot 4 regels 50 ct„ elke regel meer 10
ct. bfj voorultb, (adresBur. v, d. bl. en met br. onder nr. lOct. p. advert, extra),
Bew.-exempl. 3'/j ct. Adv. op bep. aangew. pl. -worden 25 hoog er berekend.
De overhandiging der uitleveringslijst aan
de Duitsche regeering heeft langer op zich
laten wachten dan men verwacht had. Na het
incident met von Lersner, de Duitsche zaak
gelastigde te Parijs, die weigerde de lijst
in ontvangst te nemen en aan zijne regeering
door te zenden had men mogen verwachten
4 dat het stuk door den Franschen zaakgelas
tigde te Berlijn aan de Duitsche regeering
zou zijn overhandigd. Dit is inderdaad ge
schied, doch niet onmiddellijk na de weige
ring van vom Lersner, in aar eerst jongstle
den Zaterdag.
de reden kon zijn van deze vertraging. Of de
Entente zich liet afschrikken door de tegen
stand die zich ln Duitschland openbaarde, of
dat andere oorzaken de overhandiging belet
ten. Het is thans gebleken dat dit laatste in
groote mate het geval was, en het eerste hier
aan niet vreemd zal zijn.
De hoofdoorzaak ligt blijkbaar in 'n veran
derde houding van Engeland ten opzichte van
de mtleveringskwestie; voornamelijk in een
frontverandering van Lloyd George.
De „Daily Chronicle", het lijfblad van
Lloyd George, kwam Vrijdag met een zeer
merkwaardig hoofdartikel uit. Hierin werd
o.a. gezegd, dat de geallieerden het middel
om Duitschland tot uitlevering te dwingen,
uit de handen hebben gegeven, toen zij
de krijgsgevangenen naar hun land lieten
terugkeeren.
Het belangrijkste ligt echter in de volgende
uitlating: „Wij weten niet of de niet-offici-
eele lijst, die te Berlijn zoo'n beroering ver
wekt heeft, geheel juist is of niet. Wij kun
nen echter op goeden grond verklaren, dat
als dit zoo is, de toestemming der
Britsche regeering daartoe nim
mer is verleend. De lijst is in ieder ge
val hoogst belachelijk en als inderdaad een
duplicaat daarvan aan de. Duitsche regeering
te Berlijn overhandigd zal worden, is het dui
delijk, dat de diplomatieke machine der ver
bondenen, welke te Parijs gevestigd is, een
keer te meer een onvergeeflijke
dwaasheid heeft begaan. De lijst is bij
kans in elk opzicht, wat zij niet moest zijn.
Wij zouden het denkvermogen onzer lezers
beleedigen, indien wij gingen uitleggen wat
de vanzelfsprekende redenen zijn waarom
namen als die van Hindenburg en Luden-
dorff of Bethmann Hollweg er nooit op had
den mogen voorkomen. Deze mannen zijn
alleen in dit vergezocht opzicht oorlogsmis
dadigers, dat zij onder den keizer stonden
als opperste leiders van het Duitsche leger
en den Duitschen staat. De lieden, die ter be
straffing opgeëischt hadden moeten worden,
zijn de generaal, die het bevel gaf en uit liet
voeren tot de plundering van Leuven, de
duikboot-commandanten, die lieten schieten
op hospitaalschepen of zeelieden lieten ver
drinkefl, de burgerlijke en militaire overhe
den, die onmiddellijk verantwoordelijk waren
voor de uitzettingen uit Kijssel of voor bet
ongelooflijke schandaal van het gevangen
kamp van Wittenberg.
De beschouwing besluit met de opmerking,
dat de lijst grondig zou moeten worden her
zien, voordat er iets andera wordt gedaan."
m m
Het is begrijpelijk, dat men te Parijs over
deze houding van Lloyd George allesbehalve
gesticht is. In een beschouwing over den in
druk, die deze frontverandering van den En
gelachen minister teweeg bracht, zet de Pa-
Door
HULBERT FOOTNEK.
61)
Een zenuwtrek vloog over Kitty's gelaat.
Ieder woord, dat gesproken werd, maakte de
zaak nog erger. „Och, dwaasheid," zeide zij
snel. „Het kan mij niets schelen!"
„Wat moeten wij doen?" mompelde Ralph
hulpeloos.
Schril en hard, klonk Nahnya's stem plot
seling: „Denk je, dat iedere vrouw verliefd
op. je is?" schreeuwde zij. „Je bent mij niets!
Ik heb je dat vroeger al gezegd, en nu her
haal ik het! Ga weg van mijl Ik wil je nooit
meer ontmoeten!"
Ralph's oogen vlamden op: aan Kitty
dacht hij geen oogenblik meer. „Dat zullen
we zien!" riep hij uit. „Je zult mij toebehoo-
ren! Nooit zal ik je opgeven!"
Hij liep op Nahnya toe. Doch snel wendde
zij zich om en stormde Kitty's kamer binnen,
waarvan zij de deur achter zich dicht sloeg.
In den tijd, dien Ralph noodig had, haar te
openen, was zij door het raam ontsnapt. Het
muskietengaas daarvoor was verscheurd. Het
soheen onbegrijpelijk, dat de smalle opening
voldoende was, om haar door te laten. oor
Ralph was er geen sprake van. Hij snelde
terug naar de voordeur, rukte haar open, en
rende het huis om, Nahnya na.
Alleen gebleven in de hut, liep Km. *t
een opmerkelijke kalmte naar de tafel, d
aan 4 raam stond. Zij dompelde een kopj
rijsche correspondent van het „Hbl." o.a.:
Men is er hier zeer onaangenaam door ge
troffen en terecht wordt opgemerkt, dat
Lloyd George alles wat hij thans laat aan
voeren, eerder had dienen te bedenken en
zich niet eerst met den eisch tot uitlevering
had moeten vereenigen, ja die feitelijk in-
spireeren, want nien weet, dat de uitleve-
ringseisch door Engeland steeds het heftigst
gesteld is. Indien men thans niet aan den
eisch vasthoudt op initiatief van Engeland,
is dit zeer onaangenaam voor Frankrijk, om
dat dit dan tegenover Duitschland het odium
krijgt van haatdragendheid en van het stellen
van eischen, waarvan iedereen vooruit kon
begrijpen, dat zij niet te handhaven waren.
Aldus handelende geeft Lloyd George voed
sel aan de onjüiste Duitsche bewering, dat
de uitleveringseisch door Frankrijk doorge
dreven is tegen den wenscb van anderen in.
Bovendien houdt men hier vol, dat inen den
eisch thans niet kan laten vallen, omdat dit
in Duitschland den indruk zou wekken, dat
men maar hoeft te weigeren om alle bij het
verdrag aanvaarde verplichtingen te ontgaan.
De stemming Is hier dus niet vriendelijk
voor Engeland en men hoopt, dat men zijn
vertegenwoordigers Zaterdagmorgen zal
kunnen overtuigen, dat een dergelijke hou
ding van in den steek laten onverdedigbaar
is.
Inderdaad heeft deze conferentie voor-
loopig althans succes gehad. Dit viel
reeds op te maken uit het feit, dat de lijst
Zaterdagavond toch nog aan do Duitsche
regeering werd overhandigd. Een te Parijs
uitgegeven communiqué heeft het .verder of
ficieel bevestigd. Hierin werd gezegd, dat
men eenstemmig besloten had de lijst te
overhandigen.'
De ongerustheid te Parijs aangaande de
houding Van Engeland werd door dit com
muniqué echter geenszins weggenomen. Men
verwacht dat de moeilijkheden tusschen de
Fransche en de Engelsche regeering Zich
zullen herhalen, indien de Duitsche regee
ring mocht weigeren-aan den eisch tot uit
levering te voldoen.
In verband met de opmerkingen betref
fende de vasthoudendheid van Engeland ten
opzichte van de uitlevering, merkt de Hbl.-
corr. nog op, dat deze houding van Lloyd
George ook van invloed zal zijn op de hou
ding der geallieerden ten aaneen van de uit
levering van den ex-keizer.
„Wel curieus" zegt de corr. „dat in
dezen juist. Frankrijk op Engeland invloed
heeft moeten oefenen om het vuur, waarmee
het 't kleine Holland wilde aanpakken, te
temperen. Te hopen is, dat hierin de Fran
sche opvatting overheerschend zal blijken en
de booze plannen, die Engeland een oogen
blik tegen ons gesmeed heeft, niet uitgevoerd
zullen worden."
Wat moet men van dit alies gelooven? Zou
Frankrijk inderdaad niet zóó voet bij stuk
bebben gehouden ten aanzien van de uitle
vering als Engeland dat gedaan heeft? Zou
men inderdaad in Frankrijk er geen rekening
mee gehouden hebben, dat het persisteeren
bij dezen eisch tot gevolg zou kunnen heb
ben, dat de Duitsche regeering zal weigeren
hieraan te voldoen, zou moeten weigeren
ondér den druk der bevolking? En daardoor
dus gedwongen zou zijn de bepalingen
van het vredesverdrag niet na te komen, het
geen zou leiden tot eene verdere vernedering
van Duitschland en de mogelijkheid opent
van een duurzame bezitting van het Rijnland
door Frankrijk.
"Dit is het kardinale punt. Indien Duitsch
land weigert, zal het Rijnland inderdaad be
zet gehouden worden. Minister Millerand
heeft in de Fransche Kamer eep verklaring
in een emmer met water, die daar stond, om
dit vervolgens naar de lippen te brengen,
waarbij zij, zonder het te merken, het groot
ste deel van het water over den vloer en over
haar kleeren stortte. Toen liep zij weer terug,
als slaapwandelend, qn met het kopje nog in
de hand. Zij raapte den smaragd op en legde
hem weg in een hoek van de kast. Toen ging
zij, in denzelfden toestand van half-slaap in
een stoel zitten. Een diepe zucht ontsnapte
haar, naar hoofd zakte voorover en toen een
eindje op zijde, tegen den muur. Haar arm
liet zij slap langs de stoelleuning vallen, het
kopje ontglipte haar vingers en brak. Zoo
vond haar vader haar, toen hij van de uitgra
vingen terugkeerde.
HOOFDSTUK XIX.
Toen Ralph om het huis was gesneld, zag
hij Nahnya nergens meer. Hij was niet ge
noeg met het leven in de wildernissen ver
trouwd, dan dat hij haar sporen op de doode
bladeren en de dennenaalden zag. Het scheen
hem het meest waarschijnlijk, dat zij langs
de rivier zou trachten te ontkomen; op zijn
schreden terugkeerend, snelde hij het pad
daarheen af. Hij vond geen spoor van haar;
slechts zag hij tegen den oever, aan een struik
gebonden, de kano, die zij had teruggebracht.
Er waren ook geen voetafdrukken in het
zand, die er op wezen, dat zij van het blok
huis was teruggekeerd, en evenmin eenig
teeken, waaruit 'ijj de gevolgtrekking had
kunner. uiake.' Jat een andere boot afgezet
was. 1
Ralpn liep gejaagd het strand op en neer,
'ende naar haar, of naar iets, dat hem
afgelegd, die aan duidelijkheid niets te wen-
schen overliet. Men dient hierbij in het oog
te houden,' dat dit ook niet anders kon, omdat
het „vredes"~verdrag zelf den weg aangeeft,
dien in deze bewandeld moet worden. Hier
in toch is bepaald, dat het Rijngebied gedu
rende vijftien jaar door de geallieerden bezet
zal worden gehouden. Komt Duitschland de
bepalingen na, dan wordt na 5 en 10 jaar de
bezetting beperkt en na 15 jaar het Rijnge
bied ontruimd. Docb óók is bepaald, dat „in
dien' de commissie voor herstel vóór of nè
afloop van de genoemde 15 jaar vast stelt,
dat Duitschland weigert één of meer van zijn
verplichtingen op het stuk van herstel na te
komen, dan worden de genoemde zönes op
nieuw geheel of gedeeltelijk bezet.
Verschillende Fransche bladen wijzen erop,
dat deze bepaling thans ten uitvoer moet
worden gelegd.
De „Éclair" acht dit een schitterende gele
genheid om tot volledige ontwapening van
Duitschland over te gaan.
De „Gaulois" zegt, dat het linker-Rijnge-
hied voor goed moet worden afgestaan en de
„Victoire" merkt op, dat artikel 428 de ge
allieerden verplicht tot de door Foch voor
gestelde oplossing (annexatie van het Rijn
gebied) over te gaan.
Welke moeilijkheden hierin opgesloten
liggen, afgazi nog van het gevaar van
'dentoestand die ontstaan zal indien Duitsch
land definitief de uitlevering mocht weige
ren is niet te raden. Mogelijk dat hier
mede ook het bezoek dat Millerand, vermoe
delijk morgen, aan Londen zal brengen, ver
band houdt.
FRANKRIJK.
De mijnwerkers.
Het mijnwerkérscongres, dat eenige dagen
te Parijs heeft vergaderd, heeft in de laat
ste zitting, Donderdag gehouden, de motie
aangenomen krachtens welke de 10e Fe
bruari als laatste datum wordt genoemd,
waarop de eischen der mijnwerkers zullen
moeten zijn ingewilligd, zal men die inwil
liging niet door staking afdwingen. De
eischen zijn een minimum loon van 3800
francs, handhaving d - Indemniteit van 720
francs en toepassen op arbeid van vrouwen
van den regel „voor gelijken arbeid gelijke
betaling".
Indien de eischen niet ingewilligd worden,
zullen de mijnwerkers daarenboven den eisch
van nationalisatie der mijnen stellen, en de
staking, die alsdan zal uitbreken, zal niet
eindigen alvorens alle eischen zijn inge
willigd.
De gesneuvelde Amerikanen.
,Laat de dooden niet rusten" is het motto
van vele Amerikanen. Zaterdag j.L is te Brest
een afdeeling Amerikaansche doodgravers
gearriveerd. Deze lieden moeten voorloopig
nog wachten op de aankomst van een trans
portschip met 17.000 doodkisten. Zijn die aan
gekomen, dan kan een begin worden gemaakt
met de opgraving van de overblijfselen van
Amerikaansche soldaten, die achter de ge
vechtslinies waren begraven. Enkel die doo
den zullen worden opgegraven, van welke de
familie- zulks verlangt. Echter zullen geen
beenderen worden opgegraven van de in de
geveohtslinie gesneuvelden. Dit komt dus
hierop neer, dat de in den slag gesneuvelden
niet zullen worden opgegraven, wèl degenen,
die aan de gevolgen van wonden of van ziek
te zijn omgekomen in een hospitaal.
Het werk der terugbrenging wordt aanzien
lijk vergemakkelijkt door het feit, dat deze
Amerikanen meestal in doodkisten waren be
graven. Binnen één of twee weken zal het
werk der opdelving een aanvang nemen. Om
elke, met zink bekleede kist, komt een Ame
rikaansche vlag. In Frankrijk zelf zullen
geen doodplechtigheden plaats vinden by de
eenige aanwijzing zou kunnen geven, waar
heen zij gegaan was. „Zij moet de rivier
langs," redeneerde hij. „Het woud is ondoor
dringbaar." Doch zjjn moed ontzonk hem; hij
wist dat Nahnya hem in de wildernis de baas
was. Hij volgde de rivier een eindweegs
stroomafwaarts, en stuitte eindelijk op een
spoor, dat van den oeverrand kwam, en ver
der langs het strand liep. Hij volgde het met
nieuwe hoop. Na ongeveer een kwartier lang
snel voortgegaan te zijn, bleef hij plotseling
staan. „Zoo haal ik haar nooit in," dacht hij.
„Ze moet daar een boot hebben, om de rivier
te kunnen oversteken. Dan sta ik op het
strand en kan niet verder. Zij is natuurlijk
op weg naar haar thuis. Ik moet haar over
de rivier kunnen volgen."
Haastig keerde hij terug naar het blokhuis
dat tot werkplaats diende, waaruit hij een
bijl en een avegaar te voorschijn haalde. Hij
ontmoette niemand. Daarop terugkeerend
naar den mond van de beek, zond hüj tot hij
een grooten drogen boomstam vond, die daar
bij een overstrooming was achtergebleven.
Hij begon hem in vieren te hakken om een
vlot te kunnen maken. Zijn rechterarm was
nauwelijks in staat de bijl te zwaaien, maar
zijn onverzettelijk besluit deed hem volhou
den. Hij vorderde slechts langzaam; koorts
achtig werkte hij echter voort. „Het komt er
niet op aan," redeneerde hij. „Dan ga ik di
rect naar de kom van het Rotsgebergte. Zij
weet niet, dat ik den weg daarheen kan terug
vinden."
Na eenigen tijd naderde Jim Sholto door
het struikgewas; hij kwam den oever af, en
ging op een rotsblok zitten. Ralph wierp
slechts even een blik op hem, en ging voort
met zijn werk. Jim zocht met veel omslag
een tak aan zijn voeten. Hij begon dien af te
overbrenging, doch bij aankomst dèr kisten
te Hoboken zal de militaire eer worden e-
wezen.
In verband met dit ietwat lugubere onder
werp zij vermeld, dat in Frankrijk niet min
der dan 1500 kerkhoven van Britsche solda
ten zijn. Deze worden allen op dezelfde wijze
voorzien van uniforme zerken en een gelijk-
soortigen muur.
Met de aankleeding van 100 van die kerk
hoven hoopt men nog dit jaar gereed te
komen.
DUITSCHLAND.
De toestand in het Rohrgebied.
Naar men ons uit Essen seint, zijn de radi
cale bedrijfsraden in de industriestreek van
Solingen voornemens de algemeen© staking
af te kondigen uit verweer tegen het ontslag
op groote schaal der fabrikanten. Ook de pu
blieke bedrijven zouden stopgezet worden.
Buiten de vakvereenigingen om is in verschil
lende fabrieken al besloten om Maandag te
gaan staken.
In Soltngem is gistermorgen de verwachte
-algemeen© staking uitgebroken. De oorzaak
.is, <ïat de fabrikanten tengevolge van de
weerspannige houding van een deel der ar
beiders van plan wareneden 19en Februari
een algemeene uitsluiting te proclameeren.
De Engelsche bezettingsoverheid is tot nu
niet bemiddelend opgetreden.
Bonn bezet door de Franschen.
In den loop van deze week zullen de Fran
schen een grooter gedeelte van het bezette
gebied in de Rijnprovincie onder hun hoede
nemen, Engelsche en Amerikaansche bezet
tingstroepen -aflossen. Fransche troepen zul
len in het noordelijk gedeelte het gebied, tot
nu door de Amerikanen bezet, overnemen
tot en met Bonn,, en het zuidelijk gedbelte
van het bruggehoofd Bonn. Een Fransch
bataljon van het 33e legercorps is heden te
Bonn aangekomen.
Een draadloos Fransch bericht meldt, dat
men in politieke kringen te Boedapest denkt,
dat de Nationale Vergadering gehoor zal ge
ven aan den wensch van den entente en geen
Habsburg tot koning zal kiezen. Er zou een
voorloopige toestand geschapen worden met
admiraal Horthy als nationaal bestuurder.
Korte berichten.
In Rijnland en Westfalen breiden de pok
ken zich uit. Te Liitgen-Dortmund zijn elf ge
vallen geconstateerd. Twee patiënten zijn
overleden.
De Duitsche doctoren waarschuwen voor
het gebruik van alcoholische dranken, aange
zien daarmede in Duitschland tegenwoordig
verschrikkelijk geknoeid wordt, wat ten ge
volge heeft dat door het nuttigen er van ern
stige oogziekten ontstaan. Verschillende per
sonen zijn er reeds totaal blind door ge
worden.
Volgens e endraadloos bericht is de Duit
sche Weber te Trier tot dertien jaar tucht
huisstraf veroordeeld, omdat er bij een huis
zoeking in zijn woning, geschriften tegen de
Rijnlandsche republiek gevonden zijn.
Een draadloos bericht uit Moskou meldt,
dat er een revolutie is uitgebroken in Trans-
Kaukasië en dat Tiflis en Koeteis in het be
zit der bolsjewisten zijn.
De Fransche senaat heeft het wetsontwerp
aangenomen, waarbij op 15 Februari de» zo
mertijd ingevoerd wordt.
Volgens een draadloos telegram uit Moskou
hebben de bolsjewiki Odessa bezet.
schilferen, waarbij hij, geluidloos fluitend,
de lippen toespitste. Jim's karakter was te
recht-uit, dan dat hij-kon huichelen; ontstel
tenis, verdriet en ergernis waren duidelijk
bij hem zichtbaar; zijn merkwaardige, zorge-
looze onverschilligheid scheen geheel ver
dwenen. Hij had thans moeite zich te be-
heerschen.
„Dus je gaat ons verlaten?" begon hij,
zonder eenige inleiding.
„Ik moet," mompelde Ralph.
„Ik dacht, dat je van dat alleen reizen nu
wel je bekomst had gekregen. Je bent nog
niet in staat om een bijl te hanteeren of een
pagaai!"
„Ik kan er niets aan doen," zieide Ralph.
„En hoe denk je je in 't leven te houden
zonder geweer, voedsel en dekens?"
„Ik had me voorgesteld, dat ik van je zou
kunnen koopen wat ik noodig heb. Geld heb
ik wel."
„Aan geld heb ik hier niets," zeide Joe
grimmig.
„Dain zal ik je er niet om lastig vallen,"
verklaarde Ralph snel.
Jim werd nu eyen verlegen. „Nu ja
ik wil maar zeggen, dat het geen kwestie
van geld is, maar dat ik zelf weinig voor
raad heb," legde hij uit
„Hoe eerder je me dus kwijt bent, hoe
beter," ooncludeerde Ralph.
„Je kunt hier een poos blijven, en met
werken verdienen wat je op®et," zeide Jim
listig.
Ralph schudde het hoofd ten antwoord.
Beiden zwegen. Jim ging zichtbaar met
zichzelf te rade, hoe hij de onderhandelin
gen weer zou openen.
„Hoor nu eens!'" zeide hij eenigszins on
geduldig. „Ik kan niet met je spreken als
Men meldt uit IJmulden aan de „N. R. Ct.":
15 Febr. a.s. wordt hier opgericht de Vis-
scherij-Exploitatie Maatschappij, een vereeni-
ging van belangen tusschen da N.V. Ver-
eenigde Steenkolenhandel, afdeeling reede-
rij, de Algemeene Visschery Mpij. en de Ex
ploitatie Maatschappij Shamrock, alle geves
tigd te IJmuiden.
Het doel der nieuwe maatschappij is het
exploiteeren der stoom- en zeilvisschersvloo-
ten der drie maatschappijen, te zamen vor
mende een vloot van 75 stoom- en zeilvis-
scbersvaartuigen. Tot commissarissen zjjn
beno^nd de heeren F. H. Fentener van Vlis-
singen en W. H. Arends van de N.V. Ver-
eenigde Steenkolenhandel, mr. J. H. Thiel en
F. J. de Klercq van de Algemeene Visscherij-
maatschappij en G. F. Perquin en G. de Vries
van de Maatschappij Shamrock. Tot directeu
ren zijn benoemd de heeren S. Koster eü A.
J. Feitkamp.
Aan de maatschappij wordt verbonden een
visehhandel onder directie van den heer M.
B. Osendorp. De nieuwe maatschappij zal de
grootste visscherijmaatschappij zijn van het
vasteland van Europa.
Arbeidsconflict te Enschede.
Zaterdagmorgen is in alle textielinrichtin-
gen van leden der Enschedesche Fabrikan-
tenvereeniging het onderstaande door aan
plakking bekend gemaakt:
Aan onze arbeiders.
Met 't oog op de omstandigheid, dat de
stakende arbeiders der firma Serphos Zo
nen, die op 23 December LL den arbeid zpn-
der inachtneming van eenigén opzeggings
termijn hebben nedergelegd en zich dus aan
contractbreuk hebben schuldig gemaakt, tot
heden steeds weigerachtig gebleven zijn om
den arbeid te hervatten, niettegenstaande de
door het bestuur der fabrikanten-vereeniging,
aangewende pogingen om de stakers van
humie verplichting tot hervatting van den
arbeid te overtuigen, zijn de leden der fabri-
kantenvereeniging, waarbij ook wij zijn aan
gesloten, verplicht, hunne fabrieken op Za
terdag, 21 dezer, na afloop der gewone werk
zaamheden, geheel stop te zetten.
Deze stopzetting zal voor onbepaalden tijd
plaats hebben.
Als lid der fabrikanten-vereeniging is onze
vennootschap genoodzaakt, met het oog op
het bovenstaande aan hare arbeiders de
dienstbetrekking Bij deze op te zeggen en zal
de beëindiging daarvan overeenkomstig de
bestaande arbeidsovereenkomst op Zaterdag
21 dezer, na afloop der gewone werkzaamhe
den, plaats hebben.
Zooals wij reeds mededeelden, betreft een
eventueele uitsluiting 10.000 arbeiders.
Dreigende staking in het Westland.
Uit Delft wordt gemeld, dat er veel kana
bestaat op staking der tuinarbeiders, die'sinds
geruimen tijd een krachtige actie voeren voor
loonsverhoogingen verkorting van den arbeids
dag. In het algemeen komen hunne eischen
neer op
Een loon van f 28 per weekeen werktijd
in den zomer niet langer dan van 6 6een
vrije Zaterdagmiddag- een 6-tal vrije dagen
per jaarvoor overwerk boven het uurloon.
De warmoeziers vinderutieze eischen te groot.
Geen enkele patroonsvereeniging in het West-
land is geneigd aan de verlangens der werk
nemers te voldoen. Zij beroepen zich daarbij
op de onbevredigende uitkomsten van het
tuinbouwbedrijf in 1919 terwijl de vooruit
zichten voor 1920 niet rooskleurig zijn. In
verschillende plaatsen deden de patroons de
volgende voorstellen
4 maanden een loon van f 22.50 p. w.5
maanden een loon van f 25 p. w.4 maanden
een loon van f 27.50 p. w.3 maanden een
werktijd van 5 - 7 7 maanden een werktijd
van 6—7 2 maanden een werktijd van 8 - 41/,.
Zaterdags tot 4 uur. Voor overwerk 60 cent
per uur.
De onderhandelingen zijn nog niet geëindigd,
maar het schijnt, dat conflicten onvermijdelijk
zijn.
je doorgaat met hakken. Heb je zoo'n haast
om weg te komen, dat je geen vijf minuten
die bijl kunt neerleggen?"
Onwilligfiet Ralph zijn bijl rusten, en
ging op een anderen steen zitten aan de
beek. Zijn gelaat vertoonde een trek van
halstarrigheid, die voor den uitslag van
hun onderhoud niet veel beloofde. Ralph
mocht den ronden, eenvoudigen Jim graag,
maar de toestand was hopeloos, en waar er
niets meer te redden viel, zag hij geen an
dere oplossing dan hem te bruskeeren.
.Tim vernederde zich terwille van Kitty.
Hij voelde, dat hij meer van zichzelf verg
de, dan hij verdragen 'kon, maar hij achtte
zich er toe verplicht; wie anders zou zijn
dochter kunnen, helpen?
„Ik heb me aan je gehecht, sinds je hier
bent binnengevallen," begon hij onhandig.
„Ik kan het niet zwijgend aanzien, wanneer
je een domme streek wilt begaan."
Ralph's neusvleugels trilden onheilspel
lend. „Ik zal mijn weg wel vinden," zeide
hij kortaf. „Hier heb ik niets meer te
doen."
„Laat. mij uitspreken," vervolgde Jim
met voor hem buitengewoon geduld. „Je
Bent nog onervaren. Ieder die hier het land
kent, zal je kunnen vertellen, dat elke ver
bintenis tusschen rooden en blanken nood
lottig is."
Ralph sprong op. „Nu is het genoeg,"
barstte hij uit. „Ik ontzeg je -het -recht, je in
mijn particuliere aangelegenheden te men
gen." (Wordt vervolgd).
