JACK DE ZANGER HERMAN NYPELS, NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS. TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Afdeeling HEEREN-MQDEARTIKELEN. Eerste Blad. Linnen Boorden, prima quaütelt, alle modellen Het Piqué Overhemden, mooi passend 14.50 en 16.-. Linnen Manchetten, zeer solide 10.75 en f 1.25. Fronts met vaste boord f 1.25. Losse Fronts met chemisetie f 1.25. Nappa Keerenglacé, goede qualiteit f 5.50. Pyama's, prima Sephir waschecht, jas en pantalon f 10.- en 112.-. No. 5359 49e JAARGANG Op- en ondergang van Zon en Maan en tijd van hoogwater (Texel). Het Provinciaal Electrisch Bedrijf ln Noord-Holland. (Het P. E. N.) FEUILLETON. HELDER. ALLES IN GROOTE KEUZE. ZIE ONZE ÉTALAGES. De besluiten van de ParQache Conferentie. Ingezonden mededeellng. Wordt verrol^dL COURANT ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING: Zondagsblad'^ PW 3 S nSw*""50 P°«t f 1.70. Buitenl. 2.50 zondagsblad 3 0.571/., 0.65. „1.05 Modeblad 3 8 „0.95, io5. Loeee nummers der Courant 4 ct. 1.30 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29 Intearo. Telefoon 50 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct. p. regel(galjard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ct. Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 1—4 reg. 50 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitb. (adresBur. v. d. bl. en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bew.-ex. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtefcoeal. (Wintertijd.) Maan Zon Hoogwater Febr. op: ond.: op: ond.: v.m.:n.m.: Zondag 6m. 6.16 m. 3.48 7.36 4.55 7.45 7.55 Maand. 7 6.45 4.50 7.34 4.57 8.2 8.25 Dinsdag 8m: 7.10 m. 5.53 7.32 4.58 8 55 9.- Woensd. 9 7.34 a. 6.59 7.30 5.0 9.25 9.30 Dond.d. 10 7.56 8.4 7.29 5.2 9.5510.— Vrijdag 11 8.19 9.117.27 5.4 10.2 10.30 Zaterd. 12 8.42 10.20 7.25 5.6 11.—11.5 De min of meer sensationeele debatten in de jongste winterzitting onzer Provinciale Staten over het Electrisch Bedrijf, hebben overal in den lande nogal stof doen op waaien. Voorts is door de gebruikelijke kortheid der verslagen dier zittingen in de pers, de discussiën in de bladen tusschen verschil lende partijen en het spreekwoordelijk gewor den gebrek aan belangstelling in provinciale zaken bij een niet gering deel van het pu bliek, de juiste kijk op wat er in de laatste Statenvergadering is gepasseerd en een goed oordeel over den toestand, de geste en de preciese verhouding tot de provincie van dat belangrijke bedrijf, bijna onmogelijk. Wij meenen goed te doen, waar onze Ge meente thans ook tot de rechtstreeksche af nemers van het P.E.N. behoort, hierover een en ander mede te deelen. Want niets schaadt meer dan onbekend heid, omdat allerlei geruchten en verkeerde voorstellingen, verspreid door kringen, die er belang bij hebben, zelf te poseeren als de onschuld!gen, indien er gebreken zijn ont staan, maar die zoo gemakkelijk alles op den breeden rug van het lichaam, waar toch bijna niemand iets van weet, schuiven, zoo welig voortwoekeren. Daardoor is het mogelijk geworden, dat het provinciaal electrisch bedrijf, dat tijdens den oorlog onder ontzagwekkende moeilijk heden een groot deel van ons Gewest van stroom heeft voorzien, moeilijkheden, die millioenen guldens en werkkracht hebben gekost, toch in de provincie een slechten naam heeft. Natuurlijk, wie zou willen ontkennen, dat er fouten gemaakt zijn en, (kan het in zoo'n groot bedrijf anders?) ook groote fouten. Maar wie, die iets doet, maakt die niet? De vraag is maar, zijn deze fouten gemaakt door opzet, nalatigheid, onbekwaamheid of wat ook? Is er kwade trouw of niet? En dan durven wij wel zeggen, dat de lei ders van het P.E.N. zeker niet verdienen de kwalificaties, die hen uit zekere kringen worden toegeworpen. Een particulier bedrijf zou nooit hebben gedaan, wat deze overheidsonderneming deed, roepen sommigen. We geven dezulken schoon gelijk. Dat is zoo. Maar dat is juist het verschil met parti culiere bedrijven en een gunstig verschil. Die laatsten vragen alleen, of er ergens iets te verdienen valt met de stroomlevering, terwijl het overheidsbedrijf alleen streeft naar behoefte-bevrediging. Dit eischt natuur lijk ook economisch beleid en commercieel beheer, maar alleen op een andere wijze. De weinig winstgevende gebieden behoo- rerr dan feitelijk te worden goedgemaakt door de vetste brokken. Als een lijn naar Lutjebroek geld kost, moeten de inwoners daar toch stroom heb ben, zoo zegt het overheidslichaam en de Zaanstreek, om iets te noemen, die door zijn dichtheid van bevolking en groote industrie door HULBERT FOOTNER, voor Nederland bewerkt door J. KUYLMAN. W) Toen ze het carré der tepees binnendraaf- den, met zijn lawaai en schreeuwende kinde ren, jankende honden en losloopende paar den, behoefden zij niet lang te kijken om zich te overtuigen, dat de Roodhuiden wer kelijk <niet erg vredelievend gezind waren. Er ging een boosaardig gemompel van mond tot mond, als het sissen van een lont. Ieder een liet dat, waar hij aan bezig was, in den steek; er werden 'hoofden uit alle tepee- openingen gestoken; de kleine kinderen holden naar binnen. De mannen keken on heilspellend en namen hun geweren op; de vrouwen lachten tergend, en spuwden op den grond. Jack en Mary hielden 'huin paarden ln bovenaan het carré, en keken bedaard om zich heen. Vuilheid en verwarring voerden den boventoon in al wij zij zagen. Dit was het eigenlijke kamp van dezen kleinen en het afval van vele seizoenen lag 1ti het volle zicht te vergaan. De winteruitrusting, pelzen," sneeuwachoenen en sleeën, hing aan verticale palen. Op hooge rekken, buiten net bereik der honden, hingen stukken vleesch langzaam te drogen. Wat de Indianen zelf betreft deze waren droevig ontaard. Hun voorvaders, de oude vrijbuiters der vlakten, zouden zulk een na geslacht niet hebben erkend. Het merk der een winstpost is, kan daaraan mee bijdragen. Indien nog had toestaan de Kennemer Electriciteits Maatschappij (K.E.M.), waaruit het Provinciaal bedrijf is ontstaan, zouden we hier te Helder en in heel het Noorden nog geen stroom hebben. En we kunnen de Heldersche afnemers wel verzekeren, dat, hoewel zij terecht den prijs hoog noemen èn de Gemeente èn de Provin cie op hot Heldersche net belangrijke be dragen tekort komt. Die zóó de taak van het overheidsbedrijf ziet, zal zich dan ook niet licht van de wijs laten brengen door hen, die dit al weer af kammen, omdat het geen particuliere in richting is. Juist de moeilijkheden, waarin het P.E.N. verkeert, vormen binnen zekere mate zijne eer, omdat daaruit blijkt, dat zijn geste er uitsluitend op gericht is geweest, de inwo ners van Noord-Holland snel van stroom te voorzien. Dat beginsel, afwijkende van den alleen zaligmakenden particulieren bedrijfsvorm, wordt door vele menschen natuurlijk niet onderschreven. Nog in een der jongste artikelen van het Algemeen Handelsblad wordt betwijfeld, of het wel noodig is, in alle afgelegen streken electriciteit aan te leggen. Deze stem is vrij wel die van de groot-industrie, die belang heeft bij lage tarieven en terecht bevreesd is, dat die onvoordeelige exploitatie haar aanstonds óók geld gaat kosten. Voor zoover deze groepen door langjarig© contracten dan ook nog voordeelig stroom hebben, houden zij aan <jie overeenkomsten streng vast. Deze zaak Is zeer, zeer ingewikkeld en in de debatten ter jongste Statenvergadering is die kwestie ook, zij het zijdelings, ter sprake gekomen. De heer Bosman van Alkmaar wees er op, dat de lasten van de plattelandsvoorziening te veel op de gemeenten van middelbare grootte dreigen te wórden gelegd. De kwestie van de tot nu toe geleden verliezen, die einde 1920 ver het millioen zullen hebben over schreden, werd daarbij eveneens aangehaald. Wie zal dat betalen?En de heer Bos man stelde eene motie, die naar Gedeputeer de Staten om prae-advies ging, waarin de provinciale kas mede aansprakelijk wordt ge steld. We komen op deze, ook voor onze ge meente zeer belangrijke, aangelegenheid nog terug. De heer Duys, die naast een felle aanval op de leiding van het P.E.N. en op Gede puteerde Staten richtte, waaruit in elk geval als gunstig resultaat de motie-KJeerekoper werd geboren, die Ged. Staten een verbe terde werkwijze in overweging gaf, maar die óók in het schuitje van den heer Bosman kwam, toen hij vroeg, of de Zaanstreek, in dien deze zich bij het P.E.N. aansloot (thans betrekt deze den stroom van Amsterdam veel goedkooper), óók meê betalen moet aan de geleden verliezen en de onvoordeelige stroomgebieden, stelde twee moties, waarin Ged. Staten werden uitgenoodigd, eens een uitvoerig exposé te geven over de exploita tie, de perspectieven en den geheelen toe stand van het bedrijf. Met dit exposé, dat den belangrijksten grondslag zal vormen voor de verdere over heidsvoorziening, houden Gedeputeerde Staten zich thans bezig en in Mei zal een en ander op een Buitengewone Statenvergade ring worden behandeld. Inmiddels vergadert de afdeeling Noord- Holland van de Vereeniging van Nederland- sche Gemeenten over deze zaak, die zeker niet de minst belanghebbende is, waar de Gemeenten als groot-verbruikers zeer voor name relatiën met het P.E.N. onderhouden. Wij hopen in een volgend stuk de bespre king meer in onderdeelen voort te zetten. Helder, 311'21. M. leelijkheid lag op hun aangezichten; verma gerde, vale wangen en ingezonken borst waren maaral te gewoon onder hen, hun ha- velooze winkelkleeren hingen los om hun magere ledematen; tegen wil en dank boe- zoemden de kalme houding, en de koude, be velende oogen der blanken hun toch eerbied in. Zij zagen dat de man en het meisje ge weren bij zich hadden, doch deze hingen in hertsleeren holsters aan den zadel, en zij maakten geen aanstalten er naar te grijpen. Zij zagen het tweetal kalm met elkaar spre ken, en zelfs eenmaal glimlachen. Dit was toen Jack Mary's aandacht vestigde op het belachelijke, dat dit troepje havelooze lieden het blanke ras probeerde te tarten. Er waren achttien tepees, groot en klein, waarin mis schien negentig zielen woonden. Het was dwaas en tevens tragisch. Zelf afgesneden van de andere stammen van hun eigen volk, hadden zij zelfs nooit andere blanken gezien dian de factors te Fort Oheever en Port Ers- kine, en heel enkel een reiziger die dn den zomer de rivier afkwam. „Ik heb medelijden met hen, mompelde Mary. „Ze weten niet wat ze doen." „Maar toon het niet dat je medelijden met hen hebt," waarsohuwde Jack. „Ze zouden het niet begrijpen en verkeerd uitleggen. Uit de grootste tepee kwam een oude man, do hen niet zonder waardigheid naderde. Hij was flink gebouwd, doch begon langzamer hand een weinig gebukt te loopen. Hij droeg een vuile kalote of overjas die van een de ken gemaakt was, en om zijn lange, onge kamde haar uit zijn gezicht te houden, droeg hil een vuile katoenen band om zijn voor hoofd. Het was geen erg Indrukwekkende gestalte, doch in zijn oude oogen was nog iet» van het oude vuur en den ouden trots. Ingezonden i iedcdeellng. BUITENLAND. Het verzet ln Dultschland. In ons vorh* nummer gaven we reeds ver schillende berichten, die erop wezen, dat in Duitschland zich een beweging vormde te gen de door de geallieerden gestelde eisohen. Latere berichten bevestigen die o* ~g. Het is te begrijpen, dat men in Duitschland niet zonder meer in de eischen der Entente bewilligde, nu niet en vroeger evenmin, maar zoo openbaar en spontaan als het nu gaat, is dit verzet nog niet geweest. De Saksische Landdag heeft zijn protest bij de overige gevoegd. Voor de beraadsla gingen aanvingen, merkte de voorzitter o. m. op: De Landdag is met den rijksminister van buitenlandsche zaken van meening, dat de besluiten van Parijs geen grondslag kunnen vormen voor onderhandelingen. Reeds een gedeeltelijk aanvaarden dezer opgelegde voorwaarden is onmogelijk en moet schip breuk lijden op de economische financiëele onmacht van Duitschland. De hooge uitvoer rechten zouden de Duitsche nijverheid totaal lam slaan. Wij hier in Saksen hebben eerst recht reden om tegen dezen dwang verzet aan te teekenen. Onize nijverheid en onze werkende stand zijn meer dan in eenig ander deel van het rijk op uitvoer aangewezen. Zondag zullen te Berlijn de Duitsche mi nisterpresidenten 'bijeenkomen om over den door de besluiten der Entente geschapen toe stand besprekingen te houden. Protestbetoogingen. In geheel Duitschland, zoo wordt uit Ber lijn gemeld, worden thans protestbetoogin gen tegen de besluiten van den Oppersten Raad op touw gezet. In de Landdagen van Wurtemberg, Baden en Brunswijk hebben de eerste ministers verklaard, dat hun lan den van heeler harte achter de rijksregeering staan. Ook de Hamburgsche burgerschap en de Duitsche vakbond hebben de regeering hun steun beloofd in haar verzet tegen de poging van de Entente om het Duitsche volk tot eerlooze slarvernij te brengen. De algemeene commissie der Duitsche vakbonden publiceerde een protest tegen den eisch der Entente en roept het internationale proletariaat op, de beweging tegen die eischen te steunen. Uit de Fransche Kamer. Briand heeft in de Fransche Kamer een uiteenzetting gegeven van de genomen be „Etzeeah, het opperhoofd," fluisterde Mary Jack toe. Etzeah verborg zijn gevoelen». Na Jack's paarden genaderd te zijn, hield hij zwijgend de hand omhoog. Jack's oogen doorboorden den ouden man. Hij negeerde de toegestoken 'hand. Jack kon zich voldoende in hun taal uitdrukken om te zeggen wat hij in dit geval wilde. „Ik geef geen paardendieven de hand," zeide hij. Etzeeah deed een schrede achteruit met een verbolgen gebaar. „Ik ben geen paarden dief," zeide hij. Al de paarden die ge ziet ■zijn van mij en van mijn volk." „Je hebt de paarden van den gouverneur weggedreven," zeide Jack, en „nadat hij weg was, heb je ze teruggedreven. Het zijn paar den van de Compagnie. Het was dwaas dit te doen." „Asootta spreekt kwaad van mij," riep Etzeeah uit, met veel vertoon van verbolgen heid. „Hij komt hier en brengt ons in last. Hij noemt ons dieven en slechte menschen. Wat weet ik van blanken en paarden van blanken?" „Dit zei Jean Paul, dat hij tegen ons zeg gen moest," mompelde Mary in het Engelsen. „Ze zouden net doen tegenover ons, alsof ze twist met elkander hadden." „Sedert wanneer is het opperhoofd der Sap is een leugenaar?" vroeg Jack koud. „Ik ben geen leugenaarl" riep Etzeeah ontsteld uit. „Gisteravond toen Jean Paul in Je tent 'kwam, had-je heel wat anders te vertellen." Etzeeah zweeg. Hij trok een lang gezicht, en zijn blik weixi gluiperig. „Ik kom om den zieken blanke, Garrod," reide Jack. „Waar is hij?" „Ik heb geen zieken blanke gezien," aart- sluiten en van de wijze waarop zij tot stand kwamen. Tevens gaf hij aan welke besluiten geno men worden om de naleving van de bepalin gen door Duitschland te waarborgen. Deze maatregelen zijn: mogelijke verlen ging van den tijd van de bezetting der ge bieden in de Rijnstreek; in beslag neming van de Duitsche douanegelden; bezetting van een nieuw deel van het Duitsche grond gebied, hetzij de Roerstreek of een andere; toepassing in het bezette gebied van de Rijn streek van douane- of andere maatregelen; onmogelijkheid voor Duitschland van deel te nemen aan den Volkenbond, zonder waar borgen te hebben gegeven van zijn loyalen wil, de op zich genomen verplichtingen te vervullen. Daarna sprekende over de kolenkwestle, verklaarde hij, dat de commissie voor de schadeloosstelling aan Duitschland heeft te kennen gegeven, dat het 2 millioen 200.000 ton maandelijks voor Februari en Maart moet leveren, waaafbij moeiten worden gevoegd 250.000 ton per maand, om den achterstand in de vorige leveringen in te halen. Hij voegt eraan toe: als Duitschland dit zou be twisten, zou het vallen onder de bepalingen van het verdrag, waarin hoogere cijfers zijn opgenomen. Een uitlating van de „Temps". De „Temps" wijst op de protesten, die in Duitschland opgaan en wil maatregelen, die Duitschland tot nakoming van zijn verplich tingen dwingen. „Als men de campagne der verwoede pro testen, waarmee de bladen ter rechterzijde in Duitschland eendge dagen geleden be gonnen zijn, en waar von Simons in zijn ver klaring het zegel der regeering op heeft ge zet, laat voortduren, loopt men twee gevaren, zegt de „Temps", die nu eindelijk maar eens op den man af genoemd moeten worden: het gevaar van ruïne en het gevaar van oorlog. Het gevaar van ruïne, opdat elke nieuwe be slissing een nieuwe vermindering van de schadeloosstelling mee zal brengen en Frankrijk dan tenslotte nog slechts belache lijke bedragen zal krijgen. Het stelsel, dat te Parijs vastgesteld is, valt alleen te aanvaar den, als er onverzettelijk de hand wordt ge houden aan het minimum, dat daar is vast gesteld. Als de geallieerden de daar voor bereide overeenkomst opnieuw op losse schroeven laten zetten, is er geen enkele reden waarom Duitschland door het steeds grooter concessies af te dwingen en die tel kens weer onvoldoende te noemen, zich ten slotte niet geheel en al aan zijn verplichtin gen zal onttrekken." „Maar men loopt ook het oorlogsgevaar tegemoet; de Duitsche partijen, die op tegen stand en revanche aansturen, zullen er zich op beroemen, dat zij de geallieerden hebben overdonderd. Zij zullen bij de Pruisische ver kiezingen, den 20en van deze maand, de overwinning behalen. En als zij eenmaal de binnenlaindsche politiek van Duitschland be- heerschen, zullen zij, om hun gezag te hand haven, behoefte hebben aan buitenlandsche successen, die niet steeds diplomatieke suc cessen zullen blijven- Zij zullen, vroeg of laat, militaire successen noodig hebben." „Deze noodlottige gang van zaken moet verhinderd worden. Daarom roept het Fran sche blad om daden. Het wil niet meer of minder dan het toepassen van de derde der sancties, welke op de bijeenkomst te Parijs zijn voorzien, dat wil zeggen, het. onmiddel lijk instellen in de bezette streken van Duitschland van het bijzondere douanestel sel, waartoe art, 270 van het verdrag van Versailles den geallieerden de bevoegdheid schenkt, m. a. w. de „Temps" wil rond het bezette gebied een douanemuur optrekken, welke dit van het overige Duitschland zal afscheiden." „Men stelt voor te praten. Wij stellen voor te handelen. De openbare meening in Frank rijk zal ons bijvallen." De meening van de „Times". De „Times" zegt: De bewoordingen van woordde Etzeeah. „Jean Paul heeft me er ook al naar gevraagd." „Je vrouwen hooren je liegen," zeide Jack verachtelijk. „Ze lachen je achter je rug uit. Ik heb nu genoeg leugens gehoord. „Roep iedereen uit de tepees!" Etzeeah bleef bewegingloos staan, en fronste het voorhoofd. „Roep ze er uit!" herhaalde Jack, „of Ik sleep ze er aan de haren uit." Etzeeah verhief zijn stem, gaf norsch een bevel, en de overige vrouwen en kinderen kwamen de tenten uit, waarbij de kinderen zich haastten zich achter hun moeders te ver bergen, en zich aan hun rokken vast te houden. Jack wees naar hert andere pleintje. „Blijf daar allemaal dicht bij elkaar staan!" beval hij. De mannen keken dreigend en mompelden onder elkaar, doch zij gehoorzaamden. Er was geen reden waarom de eerste de beste onder hen Jack niet een kogel door de 'borst zou gejaagd hebben, zooals hij daar met leege handen voor hen op zijn paard zat... De reden waarom zij dit niet deden, was, dat de vreeselijke blauwe oogen van den een naar den ander dwaalden en hen doorboor den, als verzengende vuren. Menig klein mannetje onder hen was blind van woede, en veler vinger» jeukten naar den trekker* doch voor hij zijn geweer kon opheffen, plachten die oogen op ham te vallen, en be gaf hem de moed. Het was de minachting van den blanke die hen machteloos maakte. Hoe kon men op zulk een hooghartig wezen vuren? „Doorzoek de tepees zoo vlug Je kunt," zeide Jack tort Mary. „Ik zal je paard vast houden en e# la. de gaten houden/' de rede van dr. Simons en de toon van den Duitsohen Rijksdag zijn van ondergeschikt belang in vergelijking met zijn stellige ver werping van de besluiten van Parijs over de vergoeding en zijn zoogenaamde onderstel ling, dat d© straffen, waarover de geallieer den het eens zijn geworden, alleen betrek king hebben op de ontwapening. Als de Duit sche regeering of hert Duitsche volk zoo iets werkelijk dachten, zouden zij zich leelljk ver gissen. De sancties zullen opgelegd worden, Indien Duitschland hetzij de besluiten over de ontwapening, hetzij de besluiten over de ver goeding niet uitvoert. De Duitscbers doen alsof zi) de financieel e voorwaarden van Parijs als „voorstellen" beschouwen, maar zij wieten heel goed, dat die voorwaarden beslui ten zijn. Zij mogen vertoogen te Londen hou den gelijk zij vertoogen te Spa mochten hou den, maar men zal niet gedongen, dat zij'door onderhandelingen een volledige herziening van hert vredestraötaat bewerken. Een voor de Entente minder aangename opmerking uit de Vereenlgde Staten. Verschillende bladen in Engeland en Italië hebben reeds hun 'kritiek uitgeroepen op de te Parijs genomen besluiten. En deze was lang niet onverdeeld gunstig. Maar meer nog zal de gealileerden hert bericht treffen, dat naar de N. Rott. Crt. meldt de Ameri- kaansche senator France, uit Maryland, van plan is een motie in te dienen, waarin hij er op aandringt dat de Amerikaansche regee ring de geallieerden zal overtuigen om de Duitsche schadevergoeding tort 8 mllliard of ongeveer een vierde van die tegenwoordige vordering te verminderen. Een gedeelte van deze som zou, wordt erbij gezegd, verkre gen kunn en worden uit het verkoop en va n de vroegere Dultsch-Afrikaansche koloniën en kabels aan de Vereenlgde Staten. Dit bericht merkt de N. Rott. Crt. hierbij op moert de geallieerden, zelf» ais men er voorlooplg geen practische beteekenls aan hecht, onaangenaam aandoen, omdat het een toespeling maakt op dingen, die zij liever niet hooren. In die eerst plaats dait Amerika groote vorderingen op de 'geallieerden heeft en dus belang heeft bij hert ontwerpen van een practisch plan, dat wel nlert zoo fraai klinkt, als hert prospectus van de Geallieer de Onderneming voor het Ontginnen van MATIGHEID, opgewektheid en friasche lucht, geregelde gewoonten, de noodige rust en slaap, lichaamsbeweging en een zorgzame leefwij ze is wat de n,atuur vraagt om uw Lidhaam in goede conditie, uw nieren gezond, en uw gestel vrij van urinezuur te houden. Hebt gij er ooit aan gedacht, dart uw pijn in den rug, hoofdpijn, urinekwalen en water zuchtige zwellingen een gevolg zijn van uw leefwijze? Te zwaar eten, het voortdurend gebruik van alcohol, te veel rooken, het zich te wei nig beschermen tegen heit klimaat, onmatig heid en het te weinig zoeken van gezonde ontspanning en rust, zullen ongetwijfeld de nieren mettertijd verzwakken. En dan komt de last,. Rugpijn, hoofdpijn, urinestoornissen, wa terzuchtige zwellingen, niergruis en duize ligheid' zijn verschijnselen van te veel urine zuur in het bloed en er bestaat gevaar voor nier- en blaasontsteking en ongeneeslijke nierziekten. Matig eerst die verkeerde gewoonten en sta dan de verzwakte nieren bij door een degelijke kuur met Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Deze werken niet op de ingewanden doch zijn een betrouwbaar en veilig nierge neesmiddel onder alle omstandigheden. De eohte Foster's Rugpijn Nierenpillen, voorzien van de handteekening van James Foster op het etiket, zijn te Helder verkrijg baar bij A. ten Klooster, Keizerstraat 93, 1.75 per doos. Na afgestegen te zijn begaf zij zich naar de tent van Etzeeah. Honderd paar zwarte oogen gingen ieder hunner bewegingen na. Etzeeah maakte een beweging alsof hij naar de menigte wilde terugkeeren. „Blijf staan waar je bent!" beval Jack. „Ik ben nog niet klaar met je." Etzeeah sloeg de oogen neer en stond stil. „Etzeeah, je bent een dwaas," zeide Jack, luid genoeg dat iedereen het hooren kon.. „Ascota geeft jullie leugens te eten, en jullie slikt ze zonder ze te kauwen. Denk je dart je alle blanken kunt bevechten, jullie met je achttien tepees? Naar het zuiden zijn er meer branken dan kraanvogels in de troepen, die in de lente over komen vligen. Als jullie paar kogels op zijn, waar zul je dan nieuwe vandaan halen om de blanken mee dood te scbierten?" „Ascato zal er ons zooveel geven als w§ willen!" riep een stem uit de menigte. „Waarom is Ascota dan nu niet hier om jullie te helpen?" vroeg Jack snel. „Hij zei dat hij hier zou zijn om jullie te laten zien hoe ge ons voor den gek kondt houden. Waarom hij hier niet is? Omdat ik hem als een hond in zijn tent heb vastgebonden, en een jongen bij hem hebaohteigelaten om hem ite bewaken." Ze keken elkaar aan en mompelden. „En als je de blanken al verdreef," ging Jack voort, „hoe zoudt ge dan den eland kun nen dooden al» voedsel, zonder hun krult? Wje zou uw bont koopen? Waar zoudt ge thee, meel en tabak krijgen, en lucfers om uw vuur aan te leggen? Wahl Jullie zijn net kinderen, die hun voedsel op den grond gooien en er oprtrapt, en er dan weer om huilt r

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1921 | | pagina 1