JACK DE ZANGER
HERMAN NYPELS,
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS. TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Afdeeling HEEREN-MQDEARTIKELEN.
Eerste Blad.
Linnen Boorden, prima quaütelt, alle modellen Het
Piqué Overhemden, mooi passend 14.50 en 16.-.
Linnen Manchetten, zeer solide 10.75 en f 1.25.
Fronts met vaste boord f 1.25.
Losse Fronts met chemisetie f 1.25.
Nappa Keerenglacé, goede qualiteit f 5.50.
Pyama's, prima Sephir waschecht,
jas en pantalon f 10.- en 112.-.
No. 5359
49e JAARGANG
Op- en ondergang van Zon en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
Het Provinciaal Electrisch Bedrijf ln
Noord-Holland.
(Het P. E. N.)
FEUILLETON.
HELDER.
ALLES IN GROOTE KEUZE.
ZIE ONZE ÉTALAGES.
De besluiten van de ParQache Conferentie.
Ingezonden mededeellng.
Wordt verrol^dL
COURANT
ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING:
Zondagsblad'^ PW 3 S nSw*""50 P°«t f 1.70. Buitenl. 2.50
zondagsblad 3 0.571/., 0.65. „1.05
Modeblad
3
8 „0.95, io5.
Loeee nummers der Courant 4 ct.
1.30
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Intearo. Telefoon 50
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. p. regel(galjard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ct.
Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 1—4 reg. 50 ct., elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adresBur. v. d. bl. en met br. onder no. 10 ct. p. adv.
extra). Bew.-ex. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtefcoeal.
(Wintertijd.)
Maan Zon Hoogwater
Febr. op: ond.: op: ond.: v.m.:n.m.:
Zondag 6m. 6.16 m. 3.48 7.36 4.55 7.45 7.55
Maand. 7 6.45 4.50 7.34 4.57 8.2 8.25
Dinsdag 8m: 7.10 m. 5.53 7.32 4.58 8 55 9.-
Woensd. 9 7.34 a. 6.59 7.30 5.0 9.25 9.30
Dond.d. 10 7.56 8.4 7.29 5.2 9.5510.—
Vrijdag 11 8.19 9.117.27 5.4 10.2 10.30
Zaterd. 12 8.42 10.20 7.25 5.6 11.—11.5
De min of meer sensationeele debatten in
de jongste winterzitting onzer Provinciale
Staten over het Electrisch Bedrijf, hebben
overal in den lande nogal stof doen op
waaien.
Voorts is door de gebruikelijke kortheid
der verslagen dier zittingen in de pers, de
discussiën in de bladen tusschen verschil
lende partijen en het spreekwoordelijk gewor
den gebrek aan belangstelling in provinciale
zaken bij een niet gering deel van het pu
bliek, de juiste kijk op wat er in de laatste
Statenvergadering is gepasseerd en een goed
oordeel over den toestand, de geste en de
preciese verhouding tot de provincie van dat
belangrijke bedrijf, bijna onmogelijk.
Wij meenen goed te doen, waar onze Ge
meente thans ook tot de rechtstreeksche af
nemers van het P.E.N. behoort, hierover een
en ander mede te deelen.
Want niets schaadt meer dan onbekend
heid, omdat allerlei geruchten en verkeerde
voorstellingen, verspreid door kringen, die
er belang bij hebben, zelf te poseeren als de
onschuld!gen, indien er gebreken zijn ont
staan, maar die zoo gemakkelijk alles op den
breeden rug van het lichaam, waar toch bijna
niemand iets van weet, schuiven, zoo welig
voortwoekeren.
Daardoor is het mogelijk geworden, dat
het provinciaal electrisch bedrijf, dat tijdens
den oorlog onder ontzagwekkende moeilijk
heden een groot deel van ons Gewest van
stroom heeft voorzien, moeilijkheden, die
millioenen guldens en werkkracht hebben
gekost, toch in de provincie een slechten
naam heeft.
Natuurlijk, wie zou willen ontkennen, dat
er fouten gemaakt zijn en, (kan het in zoo'n
groot bedrijf anders?) ook groote fouten.
Maar wie, die iets doet, maakt die niet?
De vraag is maar, zijn deze fouten gemaakt
door opzet, nalatigheid, onbekwaamheid of
wat ook? Is er kwade trouw of niet?
En dan durven wij wel zeggen, dat de lei
ders van het P.E.N. zeker niet verdienen de
kwalificaties, die hen uit zekere kringen
worden toegeworpen.
Een particulier bedrijf zou nooit hebben
gedaan, wat deze overheidsonderneming
deed, roepen sommigen.
We geven dezulken schoon gelijk. Dat is
zoo. Maar dat is juist het verschil met parti
culiere bedrijven en een gunstig verschil.
Die laatsten vragen alleen, of er ergens iets
te verdienen valt met de stroomlevering,
terwijl het overheidsbedrijf alleen streeft
naar behoefte-bevrediging. Dit eischt natuur
lijk ook economisch beleid en commercieel
beheer, maar alleen op een andere wijze.
De weinig winstgevende gebieden behoo-
rerr dan feitelijk te worden goedgemaakt
door de vetste brokken.
Als een lijn naar Lutjebroek geld kost,
moeten de inwoners daar toch stroom heb
ben, zoo zegt het overheidslichaam en de
Zaanstreek, om iets te noemen, die door zijn
dichtheid van bevolking en groote industrie
door
HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
J. KUYLMAN.
W)
Toen ze het carré der tepees binnendraaf-
den, met zijn lawaai en schreeuwende kinde
ren, jankende honden en losloopende paar
den, behoefden zij niet lang te kijken om
zich te overtuigen, dat de Roodhuiden wer
kelijk <niet erg vredelievend gezind waren.
Er ging een boosaardig gemompel van mond
tot mond, als het sissen van een lont. Ieder
een liet dat, waar hij aan bezig was, in den
steek; er werden 'hoofden uit alle tepee-
openingen gestoken; de kleine kinderen
holden naar binnen. De mannen keken on
heilspellend en namen hun geweren op; de
vrouwen lachten tergend, en spuwden op den
grond. Jack en Mary hielden 'huin paarden
ln bovenaan het carré, en keken bedaard om
zich heen. Vuilheid en verwarring voerden
den boventoon in al wij zij zagen. Dit was
het eigenlijke kamp van dezen kleinen
en het afval van vele seizoenen lag 1ti het
volle zicht te vergaan. De winteruitrusting,
pelzen," sneeuwachoenen en sleeën, hing aan
verticale palen. Op hooge rekken, buiten net
bereik der honden, hingen stukken vleesch
langzaam te drogen.
Wat de Indianen zelf betreft deze waren
droevig ontaard. Hun voorvaders, de oude
vrijbuiters der vlakten, zouden zulk een na
geslacht niet hebben erkend. Het merk der
een winstpost is, kan daaraan mee bijdragen.
Indien nog had toestaan de Kennemer
Electriciteits Maatschappij (K.E.M.), waaruit
het Provinciaal bedrijf is ontstaan, zouden
we hier te Helder en in heel het Noorden
nog geen stroom hebben.
En we kunnen de Heldersche afnemers wel
verzekeren, dat, hoewel zij terecht den prijs
hoog noemen èn de Gemeente èn de Provin
cie op hot Heldersche net belangrijke be
dragen tekort komt.
Die zóó de taak van het overheidsbedrijf
ziet, zal zich dan ook niet licht van de wijs
laten brengen door hen, die dit al weer af
kammen, omdat het geen particuliere in
richting is.
Juist de moeilijkheden, waarin het P.E.N.
verkeert, vormen binnen zekere mate zijne
eer, omdat daaruit blijkt, dat zijn geste er
uitsluitend op gericht is geweest, de inwo
ners van Noord-Holland snel van stroom te
voorzien.
Dat beginsel, afwijkende van den alleen
zaligmakenden particulieren bedrijfsvorm,
wordt door vele menschen natuurlijk niet
onderschreven.
Nog in een der jongste artikelen van het
Algemeen Handelsblad wordt betwijfeld, of
het wel noodig is, in alle afgelegen streken
electriciteit aan te leggen. Deze stem is vrij
wel die van de groot-industrie, die belang
heeft bij lage tarieven en terecht bevreesd
is, dat die onvoordeelige exploitatie haar
aanstonds óók geld gaat kosten.
Voor zoover deze groepen door langjarig©
contracten dan ook nog voordeelig stroom
hebben, houden zij aan <jie overeenkomsten
streng vast.
Deze zaak Is zeer, zeer ingewikkeld en in
de debatten ter jongste Statenvergadering is
die kwestie ook, zij het zijdelings, ter sprake
gekomen.
De heer Bosman van Alkmaar wees er op,
dat de lasten van de plattelandsvoorziening
te veel op de gemeenten van middelbare
grootte dreigen te wórden gelegd. De kwestie
van de tot nu toe geleden verliezen, die einde
1920 ver het millioen zullen hebben over
schreden, werd daarbij eveneens aangehaald.
Wie zal dat betalen?En de heer Bos
man stelde eene motie, die naar Gedeputeer
de Staten om prae-advies ging, waarin de
provinciale kas mede aansprakelijk wordt ge
steld. We komen op deze, ook voor onze ge
meente zeer belangrijke, aangelegenheid nog
terug.
De heer Duys, die naast een felle aanval
op de leiding van het P.E.N. en op Gede
puteerde Staten richtte, waaruit in elk geval
als gunstig resultaat de motie-KJeerekoper
werd geboren, die Ged. Staten een verbe
terde werkwijze in overweging gaf, maar die
óók in het schuitje van den heer Bosman
kwam, toen hij vroeg, of de Zaanstreek, in
dien deze zich bij het P.E.N. aansloot (thans
betrekt deze den stroom van Amsterdam
veel goedkooper), óók meê betalen moet aan
de geleden verliezen en de onvoordeelige
stroomgebieden, stelde twee moties, waarin
Ged. Staten werden uitgenoodigd, eens een
uitvoerig exposé te geven over de exploita
tie, de perspectieven en den geheelen toe
stand van het bedrijf.
Met dit exposé, dat den belangrijksten
grondslag zal vormen voor de verdere over
heidsvoorziening, houden Gedeputeerde
Staten zich thans bezig en in Mei zal een en
ander op een Buitengewone Statenvergade
ring worden behandeld.
Inmiddels vergadert de afdeeling Noord-
Holland van de Vereeniging van Nederland-
sche Gemeenten over deze zaak, die zeker
niet de minst belanghebbende is, waar de
Gemeenten als groot-verbruikers zeer voor
name relatiën met het P.E.N. onderhouden.
Wij hopen in een volgend stuk de bespre
king meer in onderdeelen voort te zetten.
Helder, 311'21.
M.
leelijkheid lag op hun aangezichten; verma
gerde, vale wangen en ingezonken borst
waren maaral te gewoon onder hen, hun ha-
velooze winkelkleeren hingen los om hun
magere ledematen; tegen wil en dank boe-
zoemden de kalme houding, en de koude, be
velende oogen der blanken hun toch eerbied
in. Zij zagen dat de man en het meisje ge
weren bij zich hadden, doch deze hingen
in hertsleeren holsters aan den zadel, en zij
maakten geen aanstalten er naar te grijpen.
Zij zagen het tweetal kalm met elkaar spre
ken, en zelfs eenmaal glimlachen. Dit was
toen Jack Mary's aandacht vestigde op het
belachelijke, dat dit troepje havelooze lieden
het blanke ras probeerde te tarten. Er waren
achttien tepees, groot en klein, waarin mis
schien negentig zielen woonden. Het was
dwaas en tevens tragisch. Zelf afgesneden
van de andere stammen van hun eigen volk,
hadden zij zelfs nooit andere blanken gezien
dian de factors te Fort Oheever en Port Ers-
kine, en heel enkel een reiziger die dn den
zomer de rivier afkwam.
„Ik heb medelijden met hen, mompelde
Mary. „Ze weten niet wat ze doen."
„Maar toon het niet dat je medelijden met
hen hebt," waarsohuwde Jack. „Ze zouden
het niet begrijpen en verkeerd uitleggen.
Uit de grootste tepee kwam een oude man,
do hen niet zonder waardigheid naderde. Hij
was flink gebouwd, doch begon langzamer
hand een weinig gebukt te loopen. Hij droeg
een vuile kalote of overjas die van een de
ken gemaakt was, en om zijn lange, onge
kamde haar uit zijn gezicht te houden, droeg
hil een vuile katoenen band om zijn voor
hoofd. Het was geen erg Indrukwekkende
gestalte, doch in zijn oude oogen was nog
iet» van het oude vuur en den ouden trots.
Ingezonden i iedcdeellng.
BUITENLAND.
Het verzet ln Dultschland.
In ons vorh* nummer gaven we reeds ver
schillende berichten, die erop wezen, dat in
Duitschland zich een beweging vormde te
gen de door de geallieerden gestelde eisohen.
Latere berichten bevestigen die o* ~g.
Het is te begrijpen, dat men in Duitschland
niet zonder meer in de eischen der Entente
bewilligde, nu niet en vroeger evenmin,
maar zoo openbaar en spontaan als het nu
gaat, is dit verzet nog niet geweest.
De Saksische Landdag heeft zijn protest
bij de overige gevoegd. Voor de beraadsla
gingen aanvingen, merkte de voorzitter o. m.
op: De Landdag is met den rijksminister van
buitenlandsche zaken van meening, dat de
besluiten van Parijs geen grondslag kunnen
vormen voor onderhandelingen. Reeds een
gedeeltelijk aanvaarden dezer opgelegde
voorwaarden is onmogelijk en moet schip
breuk lijden op de economische financiëele
onmacht van Duitschland. De hooge uitvoer
rechten zouden de Duitsche nijverheid totaal
lam slaan. Wij hier in Saksen hebben eerst
recht reden om tegen dezen dwang verzet
aan te teekenen. Onize nijverheid en onze
werkende stand zijn meer dan in eenig ander
deel van het rijk op uitvoer aangewezen.
Zondag zullen te Berlijn de Duitsche mi
nisterpresidenten 'bijeenkomen om over den
door de besluiten der Entente geschapen toe
stand besprekingen te houden.
Protestbetoogingen.
In geheel Duitschland, zoo wordt uit Ber
lijn gemeld, worden thans protestbetoogin
gen tegen de besluiten van den Oppersten
Raad op touw gezet. In de Landdagen van
Wurtemberg, Baden en Brunswijk hebben
de eerste ministers verklaard, dat hun lan
den van heeler harte achter de rijksregeering
staan. Ook de Hamburgsche burgerschap en
de Duitsche vakbond hebben de regeering
hun steun beloofd in haar verzet tegen de
poging van de Entente om het Duitsche volk
tot eerlooze slarvernij te brengen.
De algemeene commissie der Duitsche
vakbonden publiceerde een protest tegen den
eisch der Entente en roept het internationale
proletariaat op, de beweging tegen die
eischen te steunen.
Uit de Fransche Kamer.
Briand heeft in de Fransche Kamer een
uiteenzetting gegeven van de genomen be
„Etzeeah, het opperhoofd," fluisterde Mary
Jack toe.
Etzeah verborg zijn gevoelen». Na Jack's
paarden genaderd te zijn, hield hij zwijgend
de hand omhoog.
Jack's oogen doorboorden den ouden man.
Hij negeerde de toegestoken 'hand. Jack kon
zich voldoende in hun taal uitdrukken om
te zeggen wat hij in dit geval wilde. „Ik geef
geen paardendieven de hand," zeide hij.
Etzeeah deed een schrede achteruit met
een verbolgen gebaar. „Ik ben geen paarden
dief," zeide hij. Al de paarden die ge ziet
■zijn van mij en van mijn volk."
„Je hebt de paarden van den gouverneur
weggedreven," zeide Jack, en „nadat hij weg
was, heb je ze teruggedreven. Het zijn paar
den van de Compagnie. Het was dwaas dit
te doen."
„Asootta spreekt kwaad van mij," riep
Etzeeah uit, met veel vertoon van verbolgen
heid. „Hij komt hier en brengt ons in last.
Hij noemt ons dieven en slechte menschen.
Wat weet ik van blanken en paarden van
blanken?"
„Dit zei Jean Paul, dat hij tegen ons zeg
gen moest," mompelde Mary in het Engelsen.
„Ze zouden net doen tegenover ons, alsof ze
twist met elkander hadden."
„Sedert wanneer is het opperhoofd der
Sap is een leugenaar?" vroeg Jack koud.
„Ik ben geen leugenaarl" riep Etzeeah
ontsteld uit.
„Gisteravond toen Jean Paul in Je tent
'kwam, had-je heel wat anders te vertellen."
Etzeeah zweeg. Hij trok een lang gezicht,
en zijn blik weixi gluiperig.
„Ik kom om den zieken blanke, Garrod,"
reide Jack. „Waar is hij?"
„Ik heb geen zieken blanke gezien," aart-
sluiten en van de wijze waarop zij tot stand
kwamen.
Tevens gaf hij aan welke besluiten geno
men worden om de naleving van de bepalin
gen door Duitschland te waarborgen.
Deze maatregelen zijn: mogelijke verlen
ging van den tijd van de bezetting der ge
bieden in de Rijnstreek; in beslag neming
van de Duitsche douanegelden; bezetting
van een nieuw deel van het Duitsche grond
gebied, hetzij de Roerstreek of een andere;
toepassing in het bezette gebied van de Rijn
streek van douane- of andere maatregelen;
onmogelijkheid voor Duitschland van deel
te nemen aan den Volkenbond, zonder waar
borgen te hebben gegeven van zijn loyalen
wil, de op zich genomen verplichtingen te
vervullen.
Daarna sprekende over de kolenkwestle,
verklaarde hij, dat de commissie voor de
schadeloosstelling aan Duitschland heeft te
kennen gegeven, dat het 2 millioen 200.000
ton maandelijks voor Februari en Maart moet
leveren, waaafbij moeiten worden gevoegd
250.000 ton per maand, om den achterstand
in de vorige leveringen in te halen. Hij
voegt eraan toe: als Duitschland dit zou be
twisten, zou het vallen onder de bepalingen
van het verdrag, waarin hoogere cijfers zijn
opgenomen.
Een uitlating van de „Temps".
De „Temps" wijst op de protesten, die in
Duitschland opgaan en wil maatregelen, die
Duitschland tot nakoming van zijn verplich
tingen dwingen.
„Als men de campagne der verwoede pro
testen, waarmee de bladen ter rechterzijde
in Duitschland eendge dagen geleden be
gonnen zijn, en waar von Simons in zijn ver
klaring het zegel der regeering op heeft ge
zet, laat voortduren, loopt men twee gevaren,
zegt de „Temps", die nu eindelijk maar eens
op den man af genoemd moeten worden: het
gevaar van ruïne en het gevaar van oorlog.
Het gevaar van ruïne, opdat elke nieuwe be
slissing een nieuwe vermindering van de
schadeloosstelling mee zal brengen en
Frankrijk dan tenslotte nog slechts belache
lijke bedragen zal krijgen. Het stelsel, dat te
Parijs vastgesteld is, valt alleen te aanvaar
den, als er onverzettelijk de hand wordt ge
houden aan het minimum, dat daar is vast
gesteld. Als de geallieerden de daar voor
bereide overeenkomst opnieuw op losse
schroeven laten zetten, is er geen enkele
reden waarom Duitschland door het steeds
grooter concessies af te dwingen en die tel
kens weer onvoldoende te noemen, zich ten
slotte niet geheel en al aan zijn verplichtin
gen zal onttrekken."
„Maar men loopt ook het oorlogsgevaar
tegemoet; de Duitsche partijen, die op tegen
stand en revanche aansturen, zullen er zich
op beroemen, dat zij de geallieerden hebben
overdonderd. Zij zullen bij de Pruisische ver
kiezingen, den 20en van deze maand, de
overwinning behalen. En als zij eenmaal de
binnenlaindsche politiek van Duitschland be-
heerschen, zullen zij, om hun gezag te hand
haven, behoefte hebben aan buitenlandsche
successen, die niet steeds diplomatieke suc
cessen zullen blijven- Zij zullen, vroeg of
laat, militaire successen noodig hebben."
„Deze noodlottige gang van zaken moet
verhinderd worden. Daarom roept het Fran
sche blad om daden. Het wil niet meer of
minder dan het toepassen van de derde der
sancties, welke op de bijeenkomst te Parijs
zijn voorzien, dat wil zeggen, het. onmiddel
lijk instellen in de bezette streken van
Duitschland van het bijzondere douanestel
sel, waartoe art, 270 van het verdrag van
Versailles den geallieerden de bevoegdheid
schenkt, m. a. w. de „Temps" wil rond het
bezette gebied een douanemuur optrekken,
welke dit van het overige Duitschland zal
afscheiden."
„Men stelt voor te praten. Wij stellen voor
te handelen. De openbare meening in Frank
rijk zal ons bijvallen."
De meening van de „Times".
De „Times" zegt: De bewoordingen van
woordde Etzeeah. „Jean Paul heeft me er
ook al naar gevraagd."
„Je vrouwen hooren je liegen," zeide Jack
verachtelijk. „Ze lachen je achter je rug
uit. Ik heb nu genoeg leugens gehoord.
„Roep iedereen uit de tepees!"
Etzeeah bleef bewegingloos staan, en
fronste het voorhoofd.
„Roep ze er uit!" herhaalde Jack, „of Ik
sleep ze er aan de haren uit."
Etzeeah verhief zijn stem, gaf norsch een
bevel, en de overige vrouwen en kinderen
kwamen de tenten uit, waarbij de kinderen
zich haastten zich achter hun moeders te ver
bergen, en zich aan hun rokken vast te
houden.
Jack wees naar hert andere pleintje. „Blijf
daar allemaal dicht bij elkaar staan!" beval
hij.
De mannen keken dreigend en mompelden
onder elkaar, doch zij gehoorzaamden. Er
was geen reden waarom de eerste de beste
onder hen Jack niet een kogel door de 'borst
zou gejaagd hebben, zooals hij daar met
leege handen voor hen op zijn paard zat...
De reden waarom zij dit niet deden, was,
dat de vreeselijke blauwe oogen van den een
naar den ander dwaalden en hen doorboor
den, als verzengende vuren. Menig klein
mannetje onder hen was blind van woede,
en veler vinger» jeukten naar den trekker*
doch voor hij zijn geweer kon opheffen,
plachten die oogen op ham te vallen, en be
gaf hem de moed. Het was de minachting
van den blanke die hen machteloos maakte.
Hoe kon men op zulk een hooghartig wezen
vuren?
„Doorzoek de tepees zoo vlug Je kunt,"
zeide Jack tort Mary. „Ik zal je paard vast
houden en e# la. de gaten houden/'
de rede van dr. Simons en de toon van den
Duitsohen Rijksdag zijn van ondergeschikt
belang in vergelijking met zijn stellige ver
werping van de besluiten van Parijs over de
vergoeding en zijn zoogenaamde onderstel
ling, dat d© straffen, waarover de geallieer
den het eens zijn geworden, alleen betrek
king hebben op de ontwapening. Als de Duit
sche regeering of hert Duitsche volk zoo iets
werkelijk dachten, zouden zij zich leelljk ver
gissen. De sancties zullen opgelegd worden,
Indien Duitschland hetzij de besluiten over de
ontwapening, hetzij de besluiten over de ver
goeding niet uitvoert. De Duitscbers doen
alsof zi) de financieel e voorwaarden van
Parijs als „voorstellen" beschouwen, maar zij
wieten heel goed, dat die voorwaarden beslui
ten zijn. Zij mogen vertoogen te Londen hou
den gelijk zij vertoogen te Spa mochten hou
den, maar men zal niet gedongen, dat zij'door
onderhandelingen een volledige herziening
van hert vredestraötaat bewerken.
Een voor de Entente minder aangename
opmerking uit de Vereenlgde Staten.
Verschillende bladen in Engeland en Italië
hebben reeds hun 'kritiek uitgeroepen op de
te Parijs genomen besluiten. En deze was
lang niet onverdeeld gunstig. Maar meer nog
zal de gealileerden hert bericht treffen, dat
naar de N. Rott. Crt. meldt de Ameri-
kaansche senator France, uit Maryland, van
plan is een motie in te dienen, waarin hij er
op aandringt dat de Amerikaansche regee
ring de geallieerden zal overtuigen om de
Duitsche schadevergoeding tort 8 mllliard of
ongeveer een vierde van die tegenwoordige
vordering te verminderen. Een gedeelte van
deze som zou, wordt erbij gezegd, verkre
gen kunn en worden uit het verkoop en va n
de vroegere Dultsch-Afrikaansche koloniën
en kabels aan de Vereenlgde Staten.
Dit bericht merkt de N. Rott. Crt. hierbij
op moert de geallieerden, zelf» ais men er
voorlooplg geen practische beteekenls aan
hecht, onaangenaam aandoen, omdat het een
toespeling maakt op dingen, die zij liever
niet hooren. In die eerst plaats dait Amerika
groote vorderingen op de 'geallieerden heeft
en dus belang heeft bij hert ontwerpen van
een practisch plan, dat wel nlert zoo fraai
klinkt, als hert prospectus van de Geallieer
de Onderneming voor het Ontginnen van
MATIGHEID,
opgewektheid en friasche lucht, geregelde
gewoonten, de noodige rust en slaap,
lichaamsbeweging en een zorgzame leefwij
ze is wat de n,atuur vraagt om uw Lidhaam
in goede conditie, uw nieren gezond, en uw
gestel vrij van urinezuur te houden.
Hebt gij er ooit aan gedacht, dart uw pijn
in den rug, hoofdpijn, urinekwalen en water
zuchtige zwellingen een gevolg zijn van uw
leefwijze?
Te zwaar eten, het voortdurend gebruik
van alcohol, te veel rooken, het zich te wei
nig beschermen tegen heit klimaat, onmatig
heid en het te weinig zoeken van gezonde
ontspanning en rust, zullen ongetwijfeld de
nieren mettertijd verzwakken. En dan komt
de last,.
Rugpijn, hoofdpijn, urinestoornissen, wa
terzuchtige zwellingen, niergruis en duize
ligheid' zijn verschijnselen van te veel urine
zuur in het bloed en er bestaat gevaar voor
nier- en blaasontsteking en ongeneeslijke
nierziekten.
Matig eerst die verkeerde gewoonten en
sta dan de verzwakte nieren bij door een
degelijke kuur met Foster's Rugpijn Nieren
Pillen. Deze werken niet op de ingewanden
doch zijn een betrouwbaar en veilig nierge
neesmiddel onder alle omstandigheden.
De eohte Foster's Rugpijn Nierenpillen,
voorzien van de handteekening van James
Foster op het etiket, zijn te Helder verkrijg
baar bij A. ten Klooster, Keizerstraat 93,
1.75 per doos.
Na afgestegen te zijn begaf zij zich naar
de tent van Etzeeah. Honderd paar zwarte
oogen gingen ieder hunner bewegingen na.
Etzeeah maakte een beweging alsof hij naar
de menigte wilde terugkeeren.
„Blijf staan waar je bent!" beval Jack. „Ik
ben nog niet klaar met je."
Etzeeah sloeg de oogen neer en stond stil.
„Etzeeah, je bent een dwaas," zeide Jack,
luid genoeg dat iedereen het hooren kon..
„Ascota geeft jullie leugens te eten, en jullie
slikt ze zonder ze te kauwen. Denk je dart je
alle blanken kunt bevechten, jullie met je
achttien tepees? Naar het zuiden zijn er
meer branken dan kraanvogels in de troepen,
die in de lente over komen vligen. Als jullie
paar kogels op zijn, waar zul je dan nieuwe
vandaan halen om de blanken mee dood te
scbierten?"
„Ascato zal er ons zooveel geven als w§
willen!" riep een stem uit de menigte.
„Waarom is Ascota dan nu niet hier om
jullie te helpen?" vroeg Jack snel. „Hij zei
dat hij hier zou zijn om jullie te laten zien
hoe ge ons voor den gek kondt houden.
Waarom hij hier niet is? Omdat ik hem als
een hond in zijn tent heb vastgebonden, en
een jongen bij hem hebaohteigelaten om hem
ite bewaken."
Ze keken elkaar aan en mompelden.
„En als je de blanken al verdreef," ging
Jack voort, „hoe zoudt ge dan den eland kun
nen dooden al» voedsel, zonder hun krult?
Wje zou uw bont koopen? Waar zoudt ge
thee, meel en tabak krijgen, en lucfers om
uw vuur aan te leggen? Wahl Jullie zijn net
kinderen, die hun voedsel op den grond
gooien en er oprtrapt, en er dan weer om
huilt r