JACK DE ZANGER
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Eerste Blad.
No. 5360
DINSDAG 8 FEBRUARI 1921
49e JAARGANG
FEUILLETON.
*7)
„Ik weet t niet," mompelde Etzeeah, „ik heb
aem niet gezien."
Aan den anderen kant krijgt de Provincie
M.
BUITENLAND.
De conferentie te Parijs.
„Om daar van honger om te komen?" riep
Jack uit. „Goeie God!"
„Hij was gek," herhaalde Btseeah. „De
De ontrulmln'» van Wilna door Zellgowskl.
DUITSCHLAND.
De Duitsche arbeiders en de voorwaarden
van Parijs.
ENGELAND.
De kosten van het levensonderhoud.
Ingezonden mededeellng.
HOOFDSTUK IVTL
Ascota ontsnapt
„Ben je bang?" vroeg Jack verachtelijk.
Wordt vervolgd.
COURANT
ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldersche Ot. per 8 mnd. 1.50, franco p. post 1.70. Buitenl. 2.50
Zondagsblad 8 0.57'/«, 0,65. 1.05
Modeblad 8 0.951.05. 1.80
Losse nummers der Courant 4 ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 20 Intexc. Telefoon 50
Post-Glrorekenlng No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ot. p. regel (galjard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ot.
Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 1—4 reg. 50 ct., elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adres: Bur. r. d, bi. en met br. onder no. 10 ct, p. adv.
extra). Bew.-ex. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtetoeel.
Het Prwv, Electriclteltabedrijf
Ia Noord-Heiland.
n.
Ons vorig artikel was ter perse, toen ons
het verslag der op 31 Jan. j.1. te Amsterdam
gehouden vergadering der afdeeling Noord-
Holland van de Vereeniging van Neder-
landsche Gemeenten onder de oogen kwam,
Wie dit verslag naast ons eerste artikel
legt, zal in beiden feitelijk dezelfde gedacb-
tengang vinden.
Aangenomen werd naast een bestuurs
voorstel om meer medezegginigschap der
Gemeenten in het beheer van het bedrijf;
(een alleszins billijke eisoh), een voorstel
Wormerveer, gesteund door Helder, Scha-
gen en Purmerend, luidende:
„de vergadering, gehoord de besprekin
gen over de belangrijke tekorten, ontstaan
bij het P.E.N.; overwegende dat inderdaad
het electrifioeeren van onze provincie een
provinciaal belang is; overwegende dat de
kosten die het bedrijf gemaakt heeft, niet
te dragen zijn voor enkele gebieden; geeft
aan de provinciale staten in overweging
de boven de aanvankelijke ramingen ge
maakte kosten voor uitbreidingen dienst
1919 en 1920 en de kosten, voortvloeiende
uit de niet sluitende exploitatie over 1917
tot en met 1920 te brengen op het provin
ciaal budget; terwijl bovendien eventueel
zoodanig bedrag aan buitengewone crisis-
ntgaven door de provincis dient te wor
den overgenomen dat het bedrijf voortaan
tegen behoorlijken kostprijs stroom kan
leveren."
Dit voorstel sluit zich trouwens aan Dij de
conclusiën, die te vinden zijn in een verleden
jaar door dezelfde Vereeniging na uitgebreid
onderzoek uitgebracht rapport over de ta-
rièfsbepaling en het al of niet billijke van
tariefsverhooging, waaronder we vinden
(blz. 7):
„Dat verhooging billijk is, mits o. a.:
c. dat aan de verhooging de voorwaar
de wordt verbonden, dat het extra-oorlogs-
kapitaal, bij wijze van subsidie door de
provincie aan het bedrijf worde verstrekt;
d. dat het gewenscht wordt geacht, de
tot dusver geleden verliezen door de Pro
vincie te doen dragen;
f. dat vertegenwoordiging der Gemeen
ten in den Raad van Toezicht worde toer
gelaten/"
Aan dit laatste punt is voldaan door één
vertegenwoordiger in den Raad op te ne
men. De vergadering van 31 Januari sprak
zich nu uit voor een aantal van drie.
Zooals het met alle schoone zaken gaat, in
den regel is het stellen van de kwestie ge
makkelijker, dan haar op te lossen.
Er is nu eenmaal, dat blijkt bij elke gele
genheid, een min of meer scherpe tegenstel
ling van belangen tussohen het Noorden der
Provincie en het Zuiden, waarin Amster
dam als hoofdstad des lands met ruim de
helft der provinciale bevolking, een eerste
viool speelt.
In de Staten (is het bij de behandeling van
het Hoogheemraadschap, waarbij precies de
lfde tendenzen naar voren kwamen, niet
gebleken?) zijn de Noordelijken nu eenmaal
in de minderheid en zoo heel gemakkelijk,
om velerlei belangen op de beste wijze te be
hartigen, gaat dit niet.
Ziehier hoe de toestand ten opzichte van
de elektriciteitsvoorziening in 1916 was.
De K.E.M., een particuliere Maatschappij
met een Centrale te IJmuiden en een onder
station te Bloemendaal, waar zij ook geves
tigd was, leverde stroom bezuiden het Noord-
zeekanaal aan Velsen, Bloemendaal en Zand
poort. Voorts aan een aantal gemeenten in
Kennemerland tot en met Alkmaar en een
deel van Waterland.
Een Leidsohe Maatschappij bracht den
door
HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
J. KUYLMAN.
Zoo deze woorden al eenlge uitwerking
hadden, was dit toch niet op de ZS
strakke, gezichten, die naar hen opstaarden
te zien.
Mary kwam naar Jack terug, en bracht
een geweer mee, dat zij zonder hem iets te
zeggen, overhandigde. Hij herkende het. Het
was het wapen, dat kort te voren op hem ge
richt was.
„Dit is het geweer van den zieken blanke,"
zeide hjj, terwijl hij Etzeeah strak aankeek.
(Het opperhoofd stak de handen omhoog.
n Winchester dertig-derting, zooals al onze
geweren," protesteerde hij. „Er zijn er hier
wel twintig, die hetzelfde zijn."
Andere mannen hielden hun geweren om
hoog om ze te laten zien. Jack (Saaide enkel
het geweer om, en wees op de voorletters,
die netjes op den kolf waren gekrast.
„F\ G." las hij grimmig; „Francia Garrod."
„Hoe weqt jk dat het waar is?" zeide
Etzeeah opgewonden. „Ik kaï, niet lazen. Als
net geweer van den blanke is, dan heeft As-
oota het hier achtergelaten."
„Aeoota laat geen geweer achter." zeide
Jack. „Waar is Garrod?"
stroom in de gemeenten Aalsmeer, Uithoorn,
Ouder- en Nieuwer-Amstel.
De Hilversumsche Electriciteits Maat
schappij bediende een deel van het Gooi.
De gemeente Haarlem voorzag buiten haar
eigen gebied Schoten, Heemstede en Benne-
broek, terwijl de grootste Centrale, die der
gemeente Amsterdam, Oost- en Westzaan,
Zaandam, Landsmeer, Buiksloot, Zunder-
dorp, Ransdorp, Sloten en Watergraafsmeer
bediende.
Een groot deel der provincie had dus geen
stroom, de rest was zeer erg versnipperd.
De deskundigen waren het er al lang over
eens, dat in de electriciteitsvoorziening cen
tralisatie geboden was en ons land ook weer
een zeer slechte positie innam met al die
verschillende kleinere en grootere opwek-
centralen.
Vandaar dat eene Rijksvoorziening, waar
bij het Rijk de geheele opwekking zou cen-
traliseeren, de Gewesten voor de hoogspan
ningsleidingen en de Gemeenten voor de
distributie onder de inwoners zouden zor
gen, reeds lang onder de oogen was gezien.
Onlangs is daarover dan ook een door een
deskundige commissie opgesteld rapport
verschenen.
De K.E.M., dat bleek in de eerste oorlogs
jaren al zeer spoedig, kon aan haar taak
onmogelijk voldoen. De provincie Noord-
Holland was daarin de grootste aandeelhou
der zonder dat deze toch genoegzamen in
vloed had op de voorziening in haar Gewest.
In 1916 werd dan ook door de Staten be
sloten, die voorziening zelf ter hand te ne
men, daartoe de K.E.M. over te nemen, even
als de H.E.M. en de concessie die Leidsche
Maatschappij eveneens.
Het bleek voorts, dat groote Centrales
veel goedkooper stroom kunnen leveren dan
kleiner en zoo lag ook in het plan van Ge
deputeerde Staten, om de Centrale te Naar-
den (van de H.E.M.) op te heffen, die van
IJmuiden uit te breiden en voor de voor
ziening in het Noorden te Helder een nieuwe
Centrale te bouwen.
Toen dit voorstel aan de orde kwam, werd
dit door de Amsterdamsche afgevaardigden,
Wibaut, Vliegen en Van der Waerden, op
zóó deugdelijke gronden bestreden, dat van
die plannen niets kwam.
Zij stelden voor in hoofdzaak de stroom
van Amsterdam te betrekken, wiens bedrijf
reeds van zoodanige oapacifceit was, dat zij
de geheele provincie kon 'bedienen, waarbij
dus de stroomlevering niet anders dan voor
deel bon hebben.
Dit was dus een nog grootere stap naar
centralisatie en deze is nu dan ook zoover
gevorderd, dat de Centrales te Amsterdam
en Haarlem dit overgroote deel van den
stroom leveren. De Centrale te Naarden is
onlangs stop gezet, die te IJmuiden zal wel
dra volgen en alleen als reserve blijven be
staan.
Amsterdam hééft de provincie daarmee
zeker geen slechten dienst bewezen.
Maar het ware al te naïef, om te meenen,
dat het uitsluitend altruïstische overwegin
gen waren, die Amsterdam tot deze gedra
gingen hebben geleid.
Amsterdam was met haar stroomgebied
aan de uiterste grens, zoo gauw het provin
ciaal bedrijf was gesticht; omdat dit toen een
monopolie werd en Amsterdam dus zonder
toestemming der provincie niet meer buiten
haar eigen gebied mocht leveren.
Het was echter een eminent Amsterdamscb
belang een nog veel grooter afzetgebied voor
haar reuzencentrales te verkrijgen. En zoo
was het dus zeker niet alleen om de provin
cie, toen de genoemde afgevaardigden deze
tot grootafneemster van hun gemeentelijk
bedrijf trachtten te bewegen.
Amsterdam en Haarlem leveren nu den
stroom aan de provincie tegen den kostprijs
en niettegenstaande dat, leveren zij hun eigen
inwoners zeer goedkoopen stroom, doordat
hun geheele stroomverkoop zooveel groo
ter is.
„Je liegt," zeide Jack bedaard. „Ik vraag
je voor 't laatst waar Garrod is."
Etzeeah verviel weder in een norsoh zwij
gen.
Jack wendde zich tot Mary. „Is er ook een
vrouw of kind, waaraan hij erg gehecht is?"
vroeg hij snel in het Engelsch.
„Etzoogalh, zijn zoon, die knappe jongen
daarginds," antwoordde zij.
Haar blik volgende, had Jack geen moeite
den knaap dien zij bedoelde te vinden. Hij
was een knappe, Iblanke, slanke knaap, een
jaar of zoo jonger dan Davy. Waar de an
dere kinderen in lompen gehuld waren, droeg
hij een duren, breedgeranden hoed uit de
faotory, een schoon gingham-hemd, een
nieuwen broek, en om zijn middel een kleu
rige sjerp. Bovendien zag hij er uit als een
eigenzinnig, bedorven, kribbig kind; blijk
baar de oogappel van den ouden map.
„Haal me eens een paard en een halster,"
fluisterde Jack Mary toe.
Op het pleintje stonden verscheidene paar
den vastgebonden klaar voor het gebruik
hunner eigenaars, en Mary liep naar het
dichstbij'zijnde toe.
„Wh je mijn paard meenemen?" vroeg
Etzeeah, het voorhoofd fronsend.
„Het is voor je zoon om op te rijden,"
zeide Jack met een glimlach. „Etzoogalh,
kom hier," bsval hij.
De knaap naderde met een verschrokken
gezicht, vol ontzag. Etzeeah wilde naar hem
toegaan, doch Jack scheidde hen bedaard
door er met zijn paard tusscben in te gaan
staan. Mary kwam met het andere paard en
de knaap werd aan haar overgegeven. Zij
lachte hem geruststellend toe.
„Vooruit maar," zeide zij, „niemand zal
ja iets doen. Ga met ons mee naar ons kamp.
den stroom .voor een prijs, zeer belangrijk
lager dan waarvoor zij ze zelf te IJmuiden
kan opwekken.
Inderdaad wascht hier de eene hand de
ander en worden daarmeê beiden schoon?
Dit laatste zouden wij nu juist niet willen
beweren, want niettegenstaande dien voor-
deeligen stroominkoop, bleef tenslotte het
P.E.N. alléén voor de groote offers der net-
uitbreidingen naar onvoordeelige «treken
zitten.
Hierover een ander maaL
Helder, 1—2—'21.
De Fransche minister-president Briand
heeft Vrijdag in de Kamer een redevoering
gehouden over de ter oonferentie te Parijs
behaalde resultaten. Hij deelde bij deze ge
legenheid tevens mede, dat nu niet alles zoo
vlot gegaan was als men oppervlakkig wel
zou denken zelfs heeft de conferentie op
springen gestaan.
Zooals steedis, kwamen de Fransche en En-
gelsche opvattingen met elkaar in strijd, en
toen dit mèeningsverschil op zijn hoogst
was, imoet Lloyd George er ernstig aan ge
dacht hebben de conferentie te verlaten.
Voor het misverstand dat te Parijs uit den
weg geruimd werd, zijn er thans echter weer
twee in de plaats gekomen. Ten eerste is er
het verschil van opvatting over de nieuwe
kolenovereenkomst. De overeenkomst van
Spa is n.1. 81 Januari afgeloopen. T» Pa
rijs werd een nieuwe overeenkomst ontwer
pen. Men meende dat Lloyd George in de
belangrijke veranderingen, die werden aan
gebracht, zou toestemmen, doch deze heeft
verklaard, dat de Londensehe conferentie
moet beslissen. Daarover is men in Frank
rijk niet te best te spreken. Men vermoedt
dat de Britsche mijneigenaars er achter zit
ten, die natuurlijk niet graag zien dat Frank
rijk de groote toeveelheid goedkoope kolen
ontvangt.
Ook de opvatting die Lloyd George heeft
over de taak vftn de a.s. oonferentie te Lon
den is niet die van de Fransdhen. De bedoe
ling van Lloyd George toch is, dat de Duit-
schers er niet zullen komen om een vonnis
te tooren, doch ook om te pleiten. De steeds
meer naar voren gebrachte „volkomen over
eenstemming" vertoont wel bedenkelijke
zwakke plekken.
Een antwoord van Lloyd George
op de rede van Minister Simons.
Bij de aanvaarding van het eereburger
schap van de stad Birmingham, heeft Lloyd
George de besluiten der Parijsche conferen
tie ter sprake gebracht.
Nopens de schadevergoeding zei de eerste
minister dat Duitschland zedelijk verplicht
was te betalen voor de schade, die het moed
willig aangericht heeft, maar men kan van
een schuldenaar niet halen, wat hij niet be
zit. Echter, aan Duitschland mocht niet ver
gund worden te betalen, op een wijze, welke
onrechtvaardig zou zijn jegens-het land, dat
de betaling ontvangt, b.v. door levering van
goedkoopere goederen.
Verder gaf Lloyd Gorge Duitschland den
raad, da rekening te aanvaarden, zich niet
door zijn hartstocht te laten meeslepen en
de dwaasheden van tot verleden niet te
herhalen. Hij wees er op, dat Duitschland
zich nog niet zulke zware belastingen opge
legd had als Engeland of Frankrijk. Het was
onduldbaar, dat het volk, dat den oorlog ont
ketend had en aan de oorlogsschade ont
snapt was, nog een lichter last te dragen zou
krijgen dan zijn slachtoffers. Niet slechts de
Duitsche autocraten hebben de oorlog ont
ketend, maar het heele volk heeft achter ton
Davy is daar!"
Alle kinderen kenden Mary en Davy, Bo
vendien waren er altijd goede dingen om te
eten in het kamp van een blanke. De jongen
gehoorzaamde dus met vreugde. Etzeeah be
val hem op schrillen toon af te stijgen, doch
zijin oogappel lachte hem enkel uit. De oude
man begon te weifelen. Zijn oogen werden
dol van angst, en zijn handen beefden.
„Wat wil je met mijn kind doen?" vroeg
hij. „We schieten, als je hem meeneemt."
Jack lachte. „Een Roodhuid kan een blanke
niet neerschieten," zeide hij. „Zijn hand beeft
te veel. Wij zuilen den knaap meenemen naar
ons kamp. Daar houden we hem, tot jij den
zieken blanke bij ons brengt. Als je hem niet
terugbrengt, nu, misschien sturen we hem
dan wel naar de buitenwereld, om een blanke
van hem te maken."
Jack gaf hem nog een oogenblik tijd.
Etzeeah gaf geen teeken, behalve dan dat
hij beefde.
„Rijd dan imaar door," zeide Jack tot Mairy.
Zij wendden hun paarden en toen brak de
weerstand van Etzeeah. Hij bracht de hand
aan de keel. Houdt (stil!" mompelde hij
heesch. Hij schreeuwde niet en protesteerde
evenmin. Hij haalde enkel de schouders op.
„Zoo zij het," zeide hij stodcijnjsah. „Ik zal
Carrod voor je vinden als ik kan. Ascota
•heeft hem twee dagen geleden meegenomen
uit het kamp en kwam zonder hem teruig."
„Hoeft hij hem gedood?" riep hij uit.
Etzeeah schudde het hoofd. „Hij was gek.
Gekken wordt geen kwaad gedaan. Hij heeft
hemim ee naar tot bosto genomen en hem
daar gelaten."
gestaan; zelfs de socialisten, sn had Duitsch
land gewonnen, dan zouden zij met graagte
hun aandeel in den buit aangenomen heb
ben. De last, die Duitschland opgelegd is,
is niet overdreven zwaar. De eerste twee jaar
is het nog niet gelijk aan de pensioenen,
die Engeland sn Frankrijk moeten betalen.
Er is geen sprake van het opleggen van een
economischs slavernij op de Duitstoe werk
lieden, maar als er iemand boeten moest voor
de verwoesting van Frankrijx, was het niet
de heldhaftige Fransche werkman, dis ge
tracht heeft deze te beletten.
Von Simons was gerechtigd om zijn tegen
voorstellen in te dienen, doch als zij niets
anders zouden zijn. dan een poging om aan
de betaling te ontkomen, zouden de gealli
eerden ze niet dulden.
De Petlt Pariaien meldt, dat maarschalk
Pilsoeddki in een gesprek met Lén Bour
geois verklaard toeft, dat Wilna door Zeli-
gowski ontruimd zou worden, zoodra de
volksstemming door den volkenbond vastge
steld en het internationaal contingent aange
komen zou zijin.
De oproep, dien het algemeen verbond der
Duitsche vakvereenigingen tot de arbeiders
van heel de wereld toeft gericht, luidit als
volgt:
De slavernij, die in Afrika is afgeschaft,
dreigt thans In Europa weer te worden inge
voerd. De Europeestoe groote mogendheden
die den zoog enaamden „Volkenbond" wilden
oprichten, tobben besloten haar weer voor
den tijd van -een halve eeuw in te voeren.
Zwarte soldaten, die uit de binnenlanden
van Afrika naar Europa worden gebracht,
zullen er zorg voor dragen, dat de blanke sla
ven hun plitot doen. De slavernij wordt inge
voerd in naam der vrijheid en gelijkheid, tot
meerder roem van God en van de mensch-
heid!
Vier jaren lang hebben de volkeren van
Europa onder het juk van den oorlog ge
zucht. Gedurende 40 jaren zullen de men-
sohen, die volgens de tegenstanders schuld
aan den oorlog dragen, daarvoor moeten boe
ten. Hun kinderen en kleinkinderen zullen
omkomen en sterven en zij zelf zullen als
werkdieren in het leven worden gehouden om
voor de overwinnaars te arbeiden. Recht op
de genoegens van het leven zullen zij niet
meer bezitten.
Ongeveer zooveel als het nationaal vermo
gen van Duitschland voor den oorlog be
droeg zal in den loop van 42 jaar door de
Duitsche arbeiders moeten worden voortge
bracht en aan de overwinnaars worden uitge
leverd. Dit zou moeten worden geproduceerd
in een land dat onder de zwaarste ellende ge
bukt 'gaat, welks natuurlijke 'rijkdommen
grootendeels zijn ontvreemd en waaraan men
den afzet van zijn producten naar andere
landen in groote mate onmogelijk maakt.
Het Duitsche volk heeft zich bereid ver
klaard zoover dit mogelijk is de aangerichte
schade te herstellen, maar is niet bereid voor
het internationale kapitalisme te gronde te
gaan.
Haat en verbittering zullen zich vestigen
in de harten ook van diegenen die hun leven
lang voor de internationale verstandhouding
en voor de verbroedering der volkeren heb
ben gestreden.
Arbeiders van de geheele wereld, het
woord is thans aan ul
De oommissie benoemd door de arbeiders
organisaties voor een onderzoek naar de kos
ten voor het levensonderhoud, stelt voor om
alle belastingen op levensmiddelen af te
schaffen.
Voorts stelt «Ij voor, om het grootste ge-
di'eren en de vogels izullen hem voedsel bren
gen.
Jack haalde ongeduldig de schouders op.
„Heel goed," zeide hij. „Ik heb genoeg van
al dat gelieg. Jij gaat mee terug en laat
me zien waar dat was,.of ik neem je jongen
mee."
„Ik ga mee," zeide de oude man. „Etzoogalh,
stijg af. Krijg m'n dekenl"
De jongen gehoorzaamde echter tegen zijn
'zin, en Etzeeah «teeg in zijn plaat» op. „Ge
ven jullie me te eten?" vroeg hij.
„We hebben overvloed," zei Jack. Tegen
Mary zei hij in het En gelach: „Laat hem
voor je uit uit het kamp uitrijden. Ik blijf
om de menigte in bedwang te houden. Roep
maar als je bij de boomen bent, dan kam
ik wel."
Tegen wil en dank bleef zij (hem aanstaren,
in haar beduchtheid voor hem.
„Jack," mompelde zij.
Hij fronste de wenkbrauwen. „Geen zwak
heid, je moet doen wat ik zeg."
Etzeeah kreeg zijn deken, en hij en Mary
reden het pleintje af. De Indianen werden
onrustig en mompelden woedend onder
elkaar, doch de blauwe oogen 'hielden hen
nog steeds in bedwang. Toen Mary's „in
orde" zijn ooren bereikte, wendde Jack zijn
paard, en, na scheef in den zadel te zijn gaan
ziiten, reed hij stapvoets tot pleintje af, ton
nog aldoor in 't oog houdend. Het theatraal
instinct van den jongen man bracht hem op
hot denkbeeld ©sn ci garot te rollen. Na een
arm door den teugel te hebben gestoken,
haalde hij zijn tabakszak en clgareitenpapler
te voorschijn.
Op honderd pas afstand begon de betoo-
vering, die hij nog steeds over de Indianen
uitoefende te breken, en zij begonnen tus-
deelte der nationale schuld af te lossen door
een evenredige heffing van alle vormen van
vergaarden rijkdom boven die 5000, volgens
een schaal die nu wisselt tusstoen 1 pet. en
50 pet! Zij schat dat die heffing 4 mllliard
zal opbrengen,
Twss noordenaars Ia Engeland
terechtgesteld.
De Londensehe beul Pierpont hoeft Vrij
dagmorgen om 8 uur in de strafgevange
nis te Wandsworth een dubbele executie uit
gevoerd, totgeen sedert lang in Engeland
niet is voorgekomen. Opgehangen werden de
bedde jeugdige moordenaars Field en Gray,
die eenigen tijd geleden waren gearresteerd
in verband met den moord op een Londen
sehe tymste, waarmede beiden te Eastbourn
todden kennis gemaakt.
Tot de gelijktijdige executie was besloten
in de verwachting dat zij op het schavot de
waarheid zouden bekennen. Dit is echter
niet geschied en beitje jonge mannen lieten
hun leven aan de galg. Zij werden om 6 u. in
hun oei gewekt, gebruikten het galgemaal en
rookten de hun verstrekte sigaretten, die
gewoonlijk een bedwelmend middel bevat
ten Twee verslaggevers werden bij de exe
cutie toegelaten, op voorwaarden, dat zij
slechts de voltrekking van het vonnis zou
den oonstateeren. Blijkbaar stond deze onge
bruikelijke tegenwoordigheid ook in ver
hand met het feit, dat men op heit schavot
een bekentenis van Gray verwachtte.
De verslaggever van de „Associated Press"
kreeg van den sheriff vergunning tot publi
catie van het volgende verslag:
De aomlbere omgeving van de 'binnen
plaats der gevangenis bracht alle aanwezigen
in een neerslachtige stemming. De deur, die
naar de executieloods leidt, stond wijd open.
Binnen de loods hingen twee stroppen bo
ven het gesloten valluik.
De beul en zijn helpers kwamen tot laatst
aan. De beide veroordeelden, werden afzon
derlijk naar 'beneden gebracht van uit hun
cel. Gray werd snel naar een vertrek aan
het einde .van een korte gang geleid, op
twaalf pas van de executieplaats. Field werd,
eveneens door drie bewakers begeleid, naar
een tegenovergelegen vertrek gebracht.
De heide mannen waren geheel gekleed,
GOEDE GEWOONTEN, GOEDE GEZONDHEID.
Een minder goede gezondheid komt zelden
zonder oorzaak. Personen, die te veel eten,
zich overwerken, te veel rooken, te veel alco
hol gebruiken, laat naar bed gaan en geen
lichaamsbeweging in de buitenlucht namen,
moeten in gezondheid achteruit gaan. Bun
leefwijze is te laken.
(Slechte gewoonten overladen het bloed met
vergiftig urinezuur, dat zich ophoopt en de
nieren verzwakt. Want de nieren werken als
bloedfilters; als zij gezond zijn, filtreeren zij
de onzuiverheden uit het bloed, maar zij ver
zwakken 'bij overspanning. Bij zwakke nieren
geschiedt de filtratie onvolkomen en blijft
tot schadelijk urinezuur in het gestel achter.
Dit is de oorzaak van rugpijn, urinekwalen,
duizeligheid, onnatuurlijke loomheid, verlies
aan gewicht, aanleg voor waterzucht ontste
king van de nieren of blaas, rheumatastoe
pijnen en zenuwachtigheid.
Goede gewoonten verschaffen een goede
gezondheid door afvoer van het urinezuur en
verlichting van de taak der nieren. Laat Fos-
ter's Rugpijn Nieren Pillen u hierin bijstaan;
zij versterken zwakke nieren, lenigen de
urinefcanalen en regelen de blaas. Zij slagen
zelfs in gevorderde gevallen van nierwater-
zutot, rheumatiek, steen en dergelijke urine-
zuur-kwalen. Gebruik van Foster's Rugpijn
Nieren Pillen, indien noodig, is op zichzelf
een goede gewoonte; gij kunt geen verstan
diger begin maken dan met dit speciale nier-
geneesmiddel.
Te Helder verkrijgbaar bij A. ten Klooster,
Keizerstraat 93, h 1.75 per doos.
stoen de tepeea naar voren te dringen, tegen
Jack vloekend en met hun geweren zwaai
end. Jack's paard schoot vooruit; na het te
hebben ingehouden, bevochtigde hij zijn oi-
giaret, hen nog steeds in het oog houdend.
Eindelijk werden er geweren aangelegd
afgevuurd. Nog steeds liet Jack zijn paard
stapvoets gaan. Hij zag dat het schieten tot
nu toe hoofdzakelijk maar was om zich 'n hou
dong te geven tegenover de vrouwen. Er
kwamen nog geen kogels zijn kant uit. Doch
het viel niet te zeggen hoe lang dit zou du
ren. Hij stak zijn cigaret aan.
Er floot een kogel over zijn hoofd. Een
tweede wierp een wolkje aaide naast hein,
en zijn paard werd sohitotig. Achter hem
werd een koor van demonische 'kreten aan
geheven. Hjj was nog slechts een meter of
vijftien van de boomen. Jack wierp de ciga
ret weg, en liet zijn paard den vrijen teugel.
Zij bereikten het bosch, terwijl de kogels
zich aan weerszijden diep in de stammen
boorden.
Toen Etzeeah de tentje» door de boomen
in het oog kreeg, hield hij zijn paard in.
Terwijl hij een bevend® voorvinger uitstak
zeide hij heesch:
„Is Ascota daar?"
„Jia," zeide Jack. ,HÜ ken Je geen kwaad
doen. Hij is vastgebonden."
Etzeeah liet zich van zijn -aard glijden.
„Ik zal hier wachten," zeide hij. „De ga niet
waar hij Is."
