NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA JACK DE ZANGER Voor Gordijnen en Tafelkleeden Eerste Blad. SOm TOF Kanaalweg Prima Gordijnribs 2 Prima Gordijnribs Breed Gordelribs Spni TOF Kanaalweg Prima góed Pluchette f 1.75 Prima goed Pluchette f 1.93 No. 5362 ZATERDAG 12 FEBRUARI 1921 49e JAARGANG III (Slot). FEUILLETON. „Stijg op," zelds hij, terwijl hij naar het paard wees. Ingezonden mededeellng. ÜUL I UI j naast Casino. Qual. A 89 ct. j 55 Qual. B f 1.15 i BUITENLAND. DE VOLKENBOND. Ingezonden mededeellng. s UUL I UI naast Casino. Qual. A. Qual. B. Ingezonden mededeellng. DRIE BELANGRIJKE VRAGEN. Wordt vervolgd. COURANT ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING: Heldersche Ot. per 3 mnd. 1.50, franco p. post 1.70. Buitenl. 2.50 Zondagsblad 3 0.57V», 0.65. 1.05 Modeblad 3 0.95, 1.05. 1.30 Losse nummers der Courant 4 ot. Versohijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29 Intexc. Telefoon £0 Post-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN 20 ct. p. regel(galjard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ct. Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 14 reg. 50 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitb. (adres: Bur. v. d. bl. en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bew.-ex. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtetoesl. Op- en ondergang van Zon en Maan en tijd van hoogwater (Texel). (Wintertijd.) Maan Zon Febr. Zondag 13m Maand. 14 Dinsdag 15 Woensd.16 Dond.d. 17 Vrydag 18 a. Zaterd. 19 op: ond.: op: ond. .9.7 a. 11.28 7.23 5.8 9.36 7.20 5.10 10.10 m. 0.38 7.18 5.11 10.52 1.47 7.16 5.13 11.44 2.52 7.14 5.15 0.46 3.517.12 5.17 1.58 4.43 T.9 5.19 Hoogwater T.m.:n.m.: 11.3011.40 0.05 0 25 1.15 2.15 3.40 6.15 0.50 1.40 2.45 4.20 5.40 Het Pror. Electriciteitsbedrflï In Noord-HollandL Voor wij ons slotartikel beginnen, een korte uiteenzetting van de wijze, waarop de Staten van Noord-Holland dit reuzenbedrijf hebben geregeld en hoe het dus wordt be heerd. Deze Staten zelf hebben, als verantwoor delijk voor de provinciale financiën, die hier aoo direct bij betrokken «Jjn, natuurlijk het oppertoezicht. Maar ieder weet, dat deze bevoegdheid vrijwel geheel ln handen lz gelegd van het uit de Staten gekozen College van Gedepu teerde Staten, die tenminste wekelijks bij elkaar komen en als het ware in staat zijn, dagelijks toezicht uit te oefenen. Dit College heeft echter in Noord-Holland nog al het, een en ander, om zich onledig te houden. Buiten bet electriciteitz- en waterleiding bedrijf bezit Noord-Holland twee eigen krankzinnigengestichten, die twee leden van het College opeischen en een zeer omvang rijk beheer en toezicht noodiig maken. Als het College deze vier dingen, die geen enkele andere provincie heeft, dus gedaan heeft, begint het pas aan de zaken, die altijd tot de gewone provinciale taak behooren. Daartoe behoort het toezicht op de ge meentebesturen in de eerste en voornaamste plaats, een werk, dat den laatsten tijd inten ser wordt dan ooit. De Waterstaat eischt in een provincie, die geheel aan elkaar geplakte, aan het water ontwoekerde stukken bestaat, eveneens een omvangrijke bemoeiing. Er is geen pro vincie, die zooveel polders heeft, als Noord- Holland. De zorg, dat onze geesteszieken een plaats krijgen, is der provincie bij de Wet opgelegd. Ook deze zorg voor ons Gewest, dat de hoofdstad des lands in haar midden telt, een veel grootere dan overal elders. Indien dus het College nóg steeds, evenals vroeger, éénmaal per week vergadert, ter wijl in vele anderen dit tweemaal geschiedt, dan behoeft het geen betoog, dat er geen sprake kan zijn van een behoorlijke behan deling van zaken, waardoor ook ieder lid de groote verantwoordelijkheid, die hij op zich heeft genomen, kan dragen. Natuurlijk, men heeft de methode van zeer sterke arbeidsverdeeling en specialisatie ter hand genomen, om toch elke week klaar te komen. Het College is verdeeld in Commissies, elk van twee leden, welke oommissies allen een deel van het reuzenwerk behandelen. Maar het practisoh gevolg is, dat men al leen voldoende kennis draagt van het werk van de eigen Commissie en overigens geheel op de verantwoordelijkheid der overige leden moet afgaan. Dit gaat inderdaad niet langer. Zeker moet er specialisatie zijn, doch de bedrijven en de ziekenhuizen, die aan de provincie millioe- nen kosten, dienen zeker op een aparte ver gadering te worden behandeld. door HULBERT FOOTNER, voor Nederland bewerkt door J. KUYLMAN. „Probeer eens me te hypnotlaeeren, dan zul je eens wat zien," zeide Jack met een glim lach. „Ik zou maar al te blij zijn als ik een voorwendsel had." „Waarom schiet Je me dan nu niet neer?" hield Jean Paul aan, met een blik als van een eigenzinnig, ijdel kind, dat probeert hoe ver het gaan kan tegen een sterkere. „Ik zie je veel liever hangen," zeide Jadk. „De politie kan me niets maken. Ik heb niets tegen de wet gedaan." „D'r bestaat ook nog zoo iets als verraad in dit land," zeide Jack. „Daar kun je heel gemakkelijk voor gehangen worden." Jean Paul lachte. „Fort Cheever is nog ver," zeide hij. „Daar krijg Je me nooit." „Dan zal ik je onderweg begraven," zeide Jack, met zijn glimlach. Toen Jeam Paul klaar was met eten, bond Jack zjjn handen weder, ditmaal voor hem, en bevrijdde zijn voeten. „Je kunt me niet dwingen," zeide Jean Paul, met zijn zijdelingschen blik. „Ik zal 't ook niet probeeren," zeide Jack bedaard. „Als je dat liever doet, kun je aan de staart van mijn paard gebonden meeloo- psn." Het gekke is, dat het Reglement van Orde voor de vergaderingen van het College, dat van 1861 of zoo iets dateert, van twee ver plicht# vergaderingen spreekt. Als in dien tijd dus twee bijeenkomsten noodig waren, dan behoeven we er verder niets aan toe te voegen. De motie-El eerekoper was dus ssn goed ding. Het College moet beginnen, zijn eigen werkwijze te herzien. Doch bij de beste werkverdeeling zal men een bedrijf als het P.E.N. of de Waterleiding toch zekere vrijheid moeten laten. Men kan daarin niet met het volle College gaan bedrijfsleiden. Dan zouden de leden trouwens technisch deskundig moeten zijn, iet®, dat bijna nooit het geval is. Gedeputeerde Staten hebben dus een Raad van Toezicht onder Voorzitterschap van een hunner leden, die met den Directeur het be drijf leidt, terwijl de Provinciale Staten bo vendien in die Raad een gedelegeerd lid hebben aangewezen. Ook met ai deze Colleges bezit de Directie natuurlijk zekere vrijheid van beweging, maar bij verordening en instructie is die behoorlijk omschreven en begrensd. Het geheele personeel is aan den Direc teur ondergeschikt. De zaken, die bij niet zonder machtiging van Ged. Staten mag doen, zijn verder: het afsluiten van leve ringscontracten, het aangaan van overeen komsten voor langer dan een jaar, het open baar aanbesteden van andere dan onder houdswerken, het onderhands aanbesteden van werk voor meer dan 10.000.en het opnemen van gelden boven dat bedrag. Indien nu, zooalz gebleken is, in 1918 nog lange contracten zijn afgesloten, dan dragen Gedeputeerde Staten daarvan zeker de 11e verantwoordelijkheid. Hoe men in een tijd, toen toch best bekend was, welke prijs- scbommelingen zich voordeden, daartoe dan toch is overgegaan, zal voorshands wel een raadsel blijven. Maar fout is en blijft het en de last en schade, die de laatste jaren daar door is ontstaan, is, hoewel moeilijk te be rekenen, vrij zeker niet gering. De Raad van Toezicht, die uit deskundi gen bestaat, is echter mede tekort geschoten in zoover hij Gedeputeerde Staten niet be hoorlijk heeft voorgelicht. Nog erger en teleurstellender was echter het feit, dat aanleiding tot de sensationele debatten in de jongste Statenzitting aanlei ding heeft gegeven, dat n.1. de Directeur zich voor uitbreidingswerken reeds tot bijna twee millioen gulden meer had verbonden dan waarvoor hij machtiging had. Hij heeft daarmee een zeer groot stuk van zijne machtiging overschreden. Wil dit zeggen, dat het geld op min of meer onregelmatige wijze of onnut is be steed? Geen sprake van. De werken, die daarvoor zijn of worden uitgevoerd, waren noodig en de Directie zou er de machtiging ongetwijfeld voor hebben verkregen. Maar dat één man op deze wijze eigen machtig over een zoo groot bedrag kan be schikken, zonder dat de Raad van Toezicht of Gedeputeerde Staten er iets van wisten, dat is toch wel een zeer ernstig feit, waar van een goedpraten eenvoudig onzinnig zou zijn. Het gedelegeerd lid van Prov. Staten, die elke week met het betrokken lid van Ged. Staten en den Directeur op het bureau van het bedrijf de loopende zaken doet en er ook vele andere dagen is, bleek hier abso luut niet op de hoogte van het werkplan van het bedrijf. En de Directie, dit zij een verontschuldi ging, heeft wellicht zelf niet geweten, dat hij reeds zoover over zjjn begrooting heen was. Hoe is dit alles mogelijk? mag men vragen. Het rapport van den heer Limperg, ac countant te Amsterdam, geeft er hfet ant woord op, dat Gedeputeerde Staten reeds in het begin van 1920 vermoedden, waarom ejj C/ï CD CD genoemden heer Limperg ook een onderzoek opdroegen, dat de administratie van dit reuzenbedrijf eenvoudig zoo bekrompen en weinig commercieel is ingericht, dat het de meest eenvoudige vragen, die eiken dag toch bi) de verantwoordelijke leiders kunnen en moeten rijzen, niet kan beantwoorden. Gelukkig is de zaak van het P.E.N. in haar vollen omvang nu eens in de Staten bespro ken en is er mede daardoor gelegenheid ge weest, ook andere kanten Van dit vraagstuk te bekijken. En daartoe behoort voor ons, Noordelijken, de tariefspolitiek. Wij zijn eerlijk van meening, dat pogingen om de oude contracten, die onvoordeelig zijn, te ontbinden, hetzij door een noodwet, hetzij door een beroep op den reohter, het bedrijf niet kunnen helpen. De banbliksems door den heer Wibaut naar deze contractanten geslingerd ln de Zomerzitting van de Staten in 1920, waren van een tikje onbillijkheid trouwens niet vrij te pleiten. Want wat zeggen deze contractanten? De provincie levert stroom, of althans is dit het plan, aan ieder deel van haar gebied. Een particulier zou daaraan niet denken, maar het overheidsbedrijf moet dit wel doen. Wie betalen echter die onvoordeelige lijnen naar Nergens-parochie, zooals het „Handels blad" smalend ons platteland noemt? Ziehier de heele vraag. Als, om een voor beeld te noemen, Helder moest betalen, wat de electriciteit werkelijk kost, nam niemand het, omdat het veel te duur zou zijn. Stel echter, dat de provincie nog moest beginnen en er nerger» oog stroom geleverd werd. Men zou dan zeker over de geheele provincie een zooveel mogelijk uniform tarief heffen. De goede gebieden betalen dan mee voor de minder voordeelige streken en dat zou niemand onbillijk vinden. Maar juist, omdat de ontwikkeling heel anders is gegaan, kunnen we het probleem met een tariefsbepaling niet oplossen. Amsterdam en Haarlem levert de Provin cie gaarne stroom, maar willen hun eigen bedrijf niet loslaten. 'Heffen van hun eigen inwoners een laag tarief en kunnen dit blij ven doen, juist, omdat zij de provincie als groot-afneemster er hij hebben gekregen. Maar al degenen, die geen eigen stroom opwekking bezitten, en van het P.E.N. af hankelijk zijn, zouden op deze wijze meê betalen, ook voor de zeer onvoordeelige lijnen. Die nu nog contracteeren moet, en graag stroom wil hebben, kan men tot op zekere j hoogte daartoe dwingen. Maar zij, die een contract hebben, zeggen jO. i. zeer terecht: „waarom wij alleenEn waarom Amsterdam en Haarlem niet?" Zij hebben bun eigen bedrijf.maar wij hebben een.... contract. Ziehier nu het zeer ingewikkelde vraag stuk tot zijn eenvoudigste proportiën terug gebracht. De oplosing is nu verder logisch. Er zijn aanstonds een paar millioen guldens verlies. Het bedrijf zal nog een onbekend aantal jaren zware verliezen blijven lijden. Moet dit alles betaald worden door hooge tarieven door dat deel van Noord-Holland, Jean Paul fronste het voorhoofd bij dezen voorgestelden smaad. Zonder meer steeg hij op. Jack bond zijn handen aan de zadelpen vast. Het was zeven tien mijlen de bebosohte vallei af naar de plaats van het vroegere Indianenkamp. Het pad, dat liep van Fort Cheever naar Fort Erskine, was goed, en zij legden het af zon der halt te houden. Jean Paul reed vooraan, terwijl Jack volgde met zijn revolver los in den holeter. We kunnen veilig aannemen, dat Jack In derdaad hoopte, dat de halfbloed zou probee ren te ontsnappen, om hem eens kans te geven zijn revolver te gebruiken, dooh mis schien giste Jean Paul wat er in hem om ging, want hij reed tenminste bedaard door. Toen zij eindelijk het bosch verlieten lag de Spirit River-vallei voor hen terwijl de groote rivier zich tusschen haar kale zand banken door slingerde. Het verlaten kamp lag onder hen, een dorp van kale tepee- palen in een vruchtbare welde, omzoomd door een open park van witstammige popu lieren. Toen zij het naderden werd Jaok be vangen door nieuwe onrust, want hij zag de drie pakpaarden staan, vastgebonden aan de boomen, met hun last nog op den rug. Hij wist dat slechts een noodgeval Mary en Davy weerhouden zou hen te ontladen. De dieren hadden zich gerold tot groot nadeel van de bagage. Jean Paul lachte op dit gezicht. Jaök kon niet# anders doen dan zijn ziel in lijdzaamheid bezitten tot zij terugkwamen. Ondertusschen ontlaadde hij de paarden, en sloeg de vier tentjes op, twee aan weerszij den van het vuur. Hij bond Jean Paul stevig vast als tevoren, en legde hem in zijn eigen tent. Hij hing de prop veelbeteekensnd aan den middenpaal. Jean Paul'e lippen waren reeds ontveld en blauw van de vorige maal. Eerst laat in den middag kwamen de drie paarden de weide afrijden, tot Jack's groote verlichting. Davy reed vooraan, dan Etzeeah, die er terneergeslagen en norsdh uitzag, en vervolgens Mary in de achterhoede, met haar geweer over den arm, en met een vastbera den trek op haar meisjes gezicht. Klaarblij kelijk was er iets niet in orde geweest; doch hoe dan ook, ze waren er, alle drie ongedeerd. Jaok had het wel kunnen uit schreeuwen van verlichting. „Hij liep weg," legde Mary Kortelijk uit. „Davy en ik hadden twee van de rijpaarden een blok aan de pooten gedaan, toen hij op het derde sprong, en er naar het noorden van door ging. Hij had een paar minuten voor sprong, want wij moesten de blokken weer afnemen, en toen gingen wij hem adhterna. Toen hij in 't dennenwoud kwam, liet hij het paard in den steek, en verloren wij nog meer tijd met zoeken naar zijn sporen. Maar ik dacht dat hij naar het pad zou terugkeeren Zoo gauw jij voorbij waart, en dus bleven wij daar op en neer rijden, en eindelijk kre gen wij hem te pakken." „Kranig gedaan!" zei Jack kort. Het viel hem niet in, dat er iets zeer buitengewoons in stak, dat een meisje en een Jongen samen, zonder verdere hulp, het opperhoofd der Sapls weder mee terug hadden gebracht. Hij verwachtte dit van hen omdat zij blank bloed in de aderen hadden. Er zat nu niets andere op dan Etzeeah te binden aan handen en voeten, en Jack'e tent als gevangenis voor hen in teriohton. De beide gevangenen lagen in hun tenten aan de eene zijde van hot vuur, terwijl hun be wakers hen van den anderen kant in het oog hielden. Jaok zou bij Davy slapen, sn dat niet in het gelukkige bezit van een eigen bedrijf of een contract is? Neenl zegt de motie-Bosman en neen! zegt de Vereeniging van Nederlandsche Gemeen ten. Als 't dan niet langs den weg van het tarief is te bereiken, dan is de provinciale kas, waaraan heel Noord-Holland meebetaalt, de aangewezens. We hopen te hebben aangetoond, waarom het dus tenslotte loopt. Men moet zich echter niet voorstellen, dat deze strijd voor ons ge makkelijk zal zijn. De geschiedenis met het Hoogheemraadschap heeft dat in 1919 be wezen. Maar als thans, beter dan toen, de Noordelijke Staten-leden als één man op treden, kan er althans meer kans bestaan, om een billijke regeling te krijgen, dan wan neer de eensgezindheid uitblijft. Ook hierom meenden wij goed te doen, het yraagstuk eens scherp en toch eenvoudig te stellen, zoodat ieder lezer zich rekenschap kan geven van het groote 'belang, dat er bij betrokken is voor Hollands Noorderkwar tier. M. Helder, 8 Febr. 1921. De volksstemming in Wilna. De Pooleche regeering heeft aan den Raad van den Volkenbond beloofd, dat zij de troe pen van generaal Zeligowski gelijkelijk bfj aankomst van de internationale detachemen ten zou terugtrekken. Tegelijkertijd verzoekt zij om zoo spoedig mogelijk het tijdstip be kend te maken, waarop die troepen zouden komen. De Raad van den Bond zal rekening hou den met den wensch der Litausche regeering en bij de mogendheden voor erkenning van Litauen pleiten. Voor de typhus-bestrtjdlng. De Finsche regeering heeft aan den Vol kenbond 27.000 francs in goud doen toeko men voor de typhusbestrijding in Oost-Eu ropa. Het mandaat over Duitsch Zuid-West Afrika. De „Tribune" publiceert den tekst van het mandaat voor „Duitsch" Zuid west-Afrika; een zelfde mandaat geldt voor Samoa (Nieuw- Zeeland), Naoeroe (Groot-Brittannië) en de vroegere Duitsche eilanden in den Stillen Oceaan ten zuiden van den evenaar, met in begrip van Nieuw-Guinea, waarover Austra lië mandataris is. „Duitsch-Zuid-West" en de eilanden in den Stillen Oceaan, bovengenoemd, vallen in de categorie O der mandaten, die volgens de woorden van het verdrag van Versailles (art. 22), het best kunnen worden beheerd onder de wetten van den mandataris als in- tegreerende deelen van zijn gebied; mits er waarborgen worden gegeven in het belang der inlandsche bevolking. Het gebied van het voormalige Duitsch- Zuid-West-Afrika is de laatste vier jaar be heerd door de Zuid-Afrikaansche Unie als het „Zuid-West Protectoraat". Het mandaat, vastgesteld door den raad van den Volkenbond, bepaalt, dat mandataris zal zijn de regeering der Zuid-Afrikaansche Unie, die er volledige .bevoegdheid van be stuur en wetgeving zal hebben. Het mate- rieele en moreele welzijn en de sociale voor uitgang der bevolking moeten zooveel moge lijk worden bevorderd. De slavenhandel moet verboden worden en gedwongen arbeid is alleen toegestaan voor noodzakelijke openbare werken en diensten en dan alleen tegen voldoende loon. Ook moet toezicht gehouden worden op den handel in wapens en munitie, terwijl den in boorlingen geen bedwelmende dranken mo- behalve Mary'a geweer, werden alle wape nen in het kamp in die tent ondergebracht. De regen, die reeds lang gedreigd had, be gon koud en gestadig te vallen, en het dreig den een stikdonkere nacht te worden. Zij aten hun avondeten in Davy's tent, terwijl het vuur siste en kwijnde in den re gen. Er heerschte een sombere stilte, want zij waren allen doodmoe, en hun moeilijk heden drukten hen neer. De regen maakte ze niet lichter. Toen Jaok Mary en Davy aankeek, dacht hij: „Ze houden zich kranig, maar ik wou toch dat ik er nog een man bij had!" Zoodra zij met eten klaar waren, stuurde hij de belde jongelui naar bed. „Ik zal die twee daar wat te eten geven," zeide hij, ter wijl hij met het hoofd naar den overkant van het vuur knikte, „en omwassohen. Dat zal me helpen om wakker te blijven." „Maar je hebt meer behoefte aan slaap dan een van ons tweeën," bracht Mary hier tegen in. „Als ik eenmaal aan mijn slaap toegeef, wordt ik niet meer wakker," zeide hij Lachend. „Ik zal je om middernacht roepen." Stilzwijgend kwamen zij overeen dat Davy geen wacht zou houden. Toen hij klaar was ging Jack binnen de opening van Davy's tent zitten om te rooken, en om het vuur zoo mogelijk gaande te hou den, niettegenstaande den regen. Hij be vond dat hij te hard moest stoken oan het uit te houden tegen den stortregen. Hij had lang geen hout genoeg voor den geheelen nacht en dus liet 'hij het uitgaan. Toen het vuur uit was, kon niet langer ln de tent van Jean Paul zien, en dus ging hjj naar diens tent en ging naast hem zitten. Moei zame uren zat hij aldoor maar te rookea» om gen worden verstrekt. De militaire opleiding- der inlanders, behalve voor doeleinden van binnenlandische politie en van de plaatselijke verdediging van het grondgebied is verbo den. Ook mogen er geen militaire of marine- bases worden gevestigd of versterkingen aangelegd in het gebied. Er zal voorts gewetensvrijheid moeten zijn en vrijheid van uitoefening van alle vormen van godsdienst, terwijl alle zende lingen, die onderdanen zijn van staten, welke lid zijn van den Volkenbond,, hun werkzaam heden er zullen mogen uitoefenen. Jaarlijks moet de mandataris aan den raad van den Volkenbond verslag uitbrengen. Het mandaat mag slechts met goedvinden van den raad van den Volkenbond gewijzigd worden. Geschillen tusschen den mandataris en den raad van den Volkenbond betreffende de uitlegging of de toepassing van de bepalin gen van het mandaat zullen, als zij niet door onderhandelingen kunnen worden beslecht, onderworpen worden aan het permanente hof van internationale justitie. De Japansche regeering heeft in zake de „C"-mandaten een verklaring gepubliceerd, waarin zij zegt vast overtuigd te zijn van de rechtvaardigheid van haar eisch, dat in die mandaten een bepaling moet worden opge nomen betreffende het waarborgen van ge lijke gelegenheid voor handeldrijven. Indien de Japansche regeering, gedreven door een geest van verzoening en samenwerking, zich bij het mandaat in zjjn huldigen vorm neer- Worden nier-waarschuwingen begrepen? Beseft men het gevaar? Zou het niet ver standig zijn om een bewezen weerstands- methode aan te nemen? Rugpijn, duizeligheid, prikkelbaarheid, sla peloosheid, urinekwalen, zenuwoverspanning, loome dagen en slapelooze nachten, stijve en gezwollen gewrichten en pijnlijke spieren dat zijn de waarschuwingen. En gevaar volgt spoedig, want verwaarloozing doet ernstiger verschijnselen ontstaan als rheumatiek. vor ming van steen, spit, ischias, graveel, nier en blaasontsteking, waterzucht en urine zuur-vergiftiging. De weerstand hangt af van de volkomen filtratie van het 'bloed door de werkzaam heid der nieren. Alles zou goed gaan, indien de regels van de natuur: gezond verstand, eenvoudig voedsel en geregelde gewoonten, werden toegepast. Maar ronduit gezegd, krijgt de natuur geen voldoende kans. De nieren worden vaak tot de grens van uitput ting overspannen, en dan pas denkt men na. Draal niet in twijfel. Vermijd de gevolgen van verwaarloozing. Behoed de nieren met Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Zij verster ken de nieren, lenigen de blaas, en hun wer king doet de verschijnselen, door verzwak king van deze organen veroorzaakt; ver dwijnen. Foster's Rugpijn Nieren Pillen (let er op. dat de handteekening van James Foster op de doos voorkomt), zijn te Helder verkrijg baar bij A. ten Klooster, Keizerstraat 93, 1.75 per doos. zich wakker te houden. Uit de aangrenzende tent kwam het geruststellende geluid van Etzeeah's gesnork; ook Jean Paul verroerde zich niet, en zijn ademhaling was zwaar en langzaam. Het was reeds voorbij middernacht voor Jaok den moed had Mary te (wekken. Eerst maakte hij gebruik van een kort poosje dat het niet regende om het vuur aan den gang te maken. Toen hij den voorhang van haar tentje opsloeg, scheen het licht van het vuur op haar gelaat, dat rozig en kalm was in den slaap; zij lag met haar wang op haar gekromden arm. Dit gezicht trof hem tot in het diepst van zijn wezen. Hij knielde, en sloeg haar ademloos gade. Hij vergat alles, behahe, dat zij liefelijk was. Plotse ling boog hij zich over haar heen, met een schuldig gezicht en kuste haar licht op de lippen. Zij opende de oogen. Hij sprong van haar weg, doodelijk verschrikt bij de gedachte aan haar minachting. Doch zij ontwaakte met een bekoorlijken glimlach. „Jack ik droom de begon zij, alsof het iets doodgewoons en heerlijks was, dat zij hem daar zoo mid den in den nacht over ziah heen vond bui gen en plotseling zweeg zij met een vuyr- rooden blos. Jack trok zich haastig bulten de tent terug, en geen van belden roerde de kwestie weder aan. Jack sliep zoodra hij zich naast Davy uitstrekte. Vervolgens werd hij er zich van bewust dat er iets gebeurd was, doch wat het was, wist hij niet. Hij strompelde overeind, en ging de tent uit, dronken en stijf van slaap en worstelend om goed wakker te worden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1921 | | pagina 1