NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
JACK DE ZANGER
Voor Gordijnen en Tafelkleeden
Eerste Blad.
SOm TOF Kanaalweg
Prima Gordijnribs 2
Prima Gordijnribs
Breed Gordelribs
Spni TOF Kanaalweg
Prima góed Pluchette f 1.75
Prima goed Pluchette f 1.93
No. 5362
ZATERDAG 12 FEBRUARI 1921
49e JAARGANG
III (Slot).
FEUILLETON.
„Stijg op," zelds hij, terwijl hij naar het
paard wees.
Ingezonden mededeellng.
ÜUL I UI j naast Casino.
Qual. A 89 ct. j 55
Qual. B f 1.15 i
BUITENLAND.
DE VOLKENBOND.
Ingezonden mededeellng.
s UUL I UI naast Casino.
Qual. A.
Qual. B.
Ingezonden mededeellng.
DRIE BELANGRIJKE VRAGEN.
Wordt vervolgd.
COURANT
ABONNEMENTEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldersche Ot. per 3 mnd. 1.50, franco p. post 1.70. Buitenl. 2.50
Zondagsblad 3 0.57V», 0.65. 1.05
Modeblad 3 0.95, 1.05. 1.30
Losse nummers der Courant 4 ot.
Versohijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: O. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Intexc. Telefoon £0
Post-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN
20 ct. p. regel(galjard). Ingez. meded. (kolombr. als redact, tekst) 60 ct.
Kleine adv. (gevr., te koop, te huur) v. 14 reg. 50 ct., elke regel meer
10 ct. bij vooruitb. (adres: Bur. v. d. bl. en met br. onder no. 10 ct. p. adv.
extra). Bew.-ex. 4 ct. Alle prijzen tijd. verh. m. 10% papierduurtetoesl.
Op- en ondergang van Zon en Maan
en tijd van hoogwater (Texel).
(Wintertijd.)
Maan
Zon
Febr.
Zondag 13m
Maand. 14
Dinsdag 15
Woensd.16
Dond.d. 17
Vrydag 18 a.
Zaterd. 19
op: ond.: op: ond.
.9.7 a. 11.28 7.23 5.8
9.36 7.20 5.10
10.10 m. 0.38 7.18 5.11
10.52 1.47 7.16 5.13
11.44 2.52 7.14 5.15
0.46 3.517.12 5.17
1.58 4.43 T.9 5.19
Hoogwater
T.m.:n.m.:
11.3011.40
0.05
0 25
1.15
2.15
3.40
6.15
0.50
1.40
2.45
4.20
5.40
Het Pror. Electriciteitsbedrflï
In Noord-HollandL
Voor wij ons slotartikel beginnen, een
korte uiteenzetting van de wijze, waarop de
Staten van Noord-Holland dit reuzenbedrijf
hebben geregeld en hoe het dus wordt be
heerd.
Deze Staten zelf hebben, als verantwoor
delijk voor de provinciale financiën, die hier
aoo direct bij betrokken «Jjn, natuurlijk het
oppertoezicht.
Maar ieder weet, dat deze bevoegdheid
vrijwel geheel ln handen lz gelegd van het
uit de Staten gekozen College van Gedepu
teerde Staten, die tenminste wekelijks bij
elkaar komen en als het ware in staat zijn,
dagelijks toezicht uit te oefenen.
Dit College heeft echter in Noord-Holland
nog al het, een en ander, om zich onledig te
houden.
Buiten bet electriciteitz- en waterleiding
bedrijf bezit Noord-Holland twee eigen
krankzinnigengestichten, die twee leden van
het College opeischen en een zeer omvang
rijk beheer en toezicht noodiig maken.
Als het College deze vier dingen, die geen
enkele andere provincie heeft, dus gedaan
heeft, begint het pas aan de zaken, die altijd
tot de gewone provinciale taak behooren.
Daartoe behoort het toezicht op de ge
meentebesturen in de eerste en voornaamste
plaats, een werk, dat den laatsten tijd inten
ser wordt dan ooit.
De Waterstaat eischt in een provincie, die
geheel aan elkaar geplakte, aan het water
ontwoekerde stukken bestaat, eveneens
een omvangrijke bemoeiing. Er is geen pro
vincie, die zooveel polders heeft, als Noord-
Holland.
De zorg, dat onze geesteszieken een plaats
krijgen, is der provincie bij de Wet opgelegd.
Ook deze zorg voor ons Gewest, dat de
hoofdstad des lands in haar midden telt, een
veel grootere dan overal elders.
Indien dus het College nóg steeds, evenals
vroeger, éénmaal per week vergadert, ter
wijl in vele anderen dit tweemaal geschiedt,
dan behoeft het geen betoog, dat er geen
sprake kan zijn van een behoorlijke behan
deling van zaken, waardoor ook ieder lid de
groote verantwoordelijkheid, die hij op zich
heeft genomen, kan dragen.
Natuurlijk, men heeft de methode van zeer
sterke arbeidsverdeeling en specialisatie ter
hand genomen, om toch elke week klaar te
komen.
Het College is verdeeld in Commissies,
elk van twee leden, welke oommissies allen
een deel van het reuzenwerk behandelen.
Maar het practisoh gevolg is, dat men al
leen voldoende kennis draagt van het werk
van de eigen Commissie en overigens geheel
op de verantwoordelijkheid der overige leden
moet afgaan.
Dit gaat inderdaad niet langer. Zeker moet
er specialisatie zijn, doch de bedrijven en de
ziekenhuizen, die aan de provincie millioe-
nen kosten, dienen zeker op een aparte ver
gadering te worden behandeld.
door
HULBERT FOOTNER,
voor Nederland bewerkt door
J. KUYLMAN.
„Probeer eens me te hypnotlaeeren, dan zul
je eens wat zien," zeide Jack met een glim
lach. „Ik zou maar al te blij zijn als ik een
voorwendsel had."
„Waarom schiet Je me dan nu niet neer?"
hield Jean Paul aan, met een blik als van
een eigenzinnig, ijdel kind, dat probeert hoe
ver het gaan kan tegen een sterkere.
„Ik zie je veel liever hangen," zeide Jadk.
„De politie kan me niets maken. Ik heb
niets tegen de wet gedaan."
„D'r bestaat ook nog zoo iets als verraad
in dit land," zeide Jack. „Daar kun je heel
gemakkelijk voor gehangen worden."
Jean Paul lachte. „Fort Cheever is nog
ver," zeide hij. „Daar krijg Je me nooit."
„Dan zal ik je onderweg begraven," zeide
Jack, met zijn glimlach.
Toen Jeam Paul klaar was met eten, bond
Jack zjjn handen weder, ditmaal voor hem,
en bevrijdde zijn voeten.
„Je kunt me niet dwingen," zeide Jean
Paul, met zijn zijdelingschen blik.
„Ik zal 't ook niet probeeren," zeide Jack
bedaard. „Als je dat liever doet, kun je aan
de staart van mijn paard gebonden meeloo-
psn."
Het gekke is, dat het Reglement van Orde
voor de vergaderingen van het College, dat
van 1861 of zoo iets dateert, van twee ver
plicht# vergaderingen spreekt. Als in dien
tijd dus twee bijeenkomsten noodig waren,
dan behoeven we er verder niets aan toe te
voegen.
De motie-El eerekoper was dus ssn goed
ding. Het College moet beginnen, zijn eigen
werkwijze te herzien.
Doch bij de beste werkverdeeling zal men
een bedrijf als het P.E.N. of de Waterleiding
toch zekere vrijheid moeten laten.
Men kan daarin niet met het volle College
gaan bedrijfsleiden.
Dan zouden de leden trouwens technisch
deskundig moeten zijn, iet®, dat bijna nooit
het geval is.
Gedeputeerde Staten hebben dus een Raad
van Toezicht onder Voorzitterschap van een
hunner leden, die met den Directeur het be
drijf leidt, terwijl de Provinciale Staten bo
vendien in die Raad een gedelegeerd lid
hebben aangewezen.
Ook met ai deze Colleges bezit de Directie
natuurlijk zekere vrijheid van beweging,
maar bij verordening en instructie is die
behoorlijk omschreven en begrensd.
Het geheele personeel is aan den Direc
teur ondergeschikt. De zaken, die bij niet
zonder machtiging van Ged. Staten mag
doen, zijn verder: het afsluiten van leve
ringscontracten, het aangaan van overeen
komsten voor langer dan een jaar, het open
baar aanbesteden van andere dan onder
houdswerken, het onderhands aanbesteden
van werk voor meer dan 10.000.en het
opnemen van gelden boven dat bedrag.
Indien nu, zooalz gebleken is, in 1918 nog
lange contracten zijn afgesloten, dan dragen
Gedeputeerde Staten daarvan zeker de 11e
verantwoordelijkheid. Hoe men in een tijd,
toen toch best bekend was, welke prijs-
scbommelingen zich voordeden, daartoe dan
toch is overgegaan, zal voorshands wel een
raadsel blijven. Maar fout is en blijft het en
de last en schade, die de laatste jaren daar
door is ontstaan, is, hoewel moeilijk te be
rekenen, vrij zeker niet gering.
De Raad van Toezicht, die uit deskundi
gen bestaat, is echter mede tekort geschoten
in zoover hij Gedeputeerde Staten niet be
hoorlijk heeft voorgelicht.
Nog erger en teleurstellender was echter
het feit, dat aanleiding tot de sensationele
debatten in de jongste Statenzitting aanlei
ding heeft gegeven, dat n.1. de Directeur zich
voor uitbreidingswerken reeds tot bijna
twee millioen gulden meer had verbonden
dan waarvoor hij machtiging had.
Hij heeft daarmee een zeer groot stuk van
zijne machtiging overschreden.
Wil dit zeggen, dat het geld op min of
meer onregelmatige wijze of onnut is be
steed? Geen sprake van.
De werken, die daarvoor zijn of worden
uitgevoerd, waren noodig en de Directie zou
er de machtiging ongetwijfeld voor hebben
verkregen.
Maar dat één man op deze wijze eigen
machtig over een zoo groot bedrag kan be
schikken, zonder dat de Raad van Toezicht
of Gedeputeerde Staten er iets van wisten,
dat is toch wel een zeer ernstig feit, waar
van een goedpraten eenvoudig onzinnig zou
zijn.
Het gedelegeerd lid van Prov. Staten, die
elke week met het betrokken lid van Ged.
Staten en den Directeur op het bureau van
het bedrijf de loopende zaken doet en er
ook vele andere dagen is, bleek hier abso
luut niet op de hoogte van het werkplan van
het bedrijf.
En de Directie, dit zij een verontschuldi
ging, heeft wellicht zelf niet geweten, dat
hij reeds zoover over zjjn begrooting heen
was.
Hoe is dit alles mogelijk? mag men vragen.
Het rapport van den heer Limperg, ac
countant te Amsterdam, geeft er hfet ant
woord op, dat Gedeputeerde Staten reeds in
het begin van 1920 vermoedden, waarom ejj
C/ï
CD
CD
genoemden heer Limperg ook een onderzoek
opdroegen, dat de administratie van dit
reuzenbedrijf eenvoudig zoo bekrompen en
weinig commercieel is ingericht, dat het de
meest eenvoudige vragen, die eiken dag toch
bi) de verantwoordelijke leiders kunnen en
moeten rijzen, niet kan beantwoorden.
Gelukkig is de zaak van het P.E.N. in haar
vollen omvang nu eens in de Staten bespro
ken en is er mede daardoor gelegenheid ge
weest, ook andere kanten Van dit vraagstuk
te bekijken.
En daartoe behoort voor ons, Noordelijken,
de tariefspolitiek.
Wij zijn eerlijk van meening, dat pogingen
om de oude contracten, die onvoordeelig zijn,
te ontbinden, hetzij door een noodwet, hetzij
door een beroep op den reohter, het bedrijf
niet kunnen helpen.
De banbliksems door den heer Wibaut
naar deze contractanten geslingerd ln de
Zomerzitting van de Staten in 1920, waren
van een tikje onbillijkheid trouwens niet vrij
te pleiten.
Want wat zeggen deze contractanten? De
provincie levert stroom, of althans is dit het
plan, aan ieder deel van haar gebied. Een
particulier zou daaraan niet denken, maar
het overheidsbedrijf moet dit wel doen.
Wie betalen echter die onvoordeelige lijnen
naar Nergens-parochie, zooals het „Handels
blad" smalend ons platteland noemt?
Ziehier de heele vraag. Als, om een voor
beeld te noemen, Helder moest betalen, wat
de electriciteit werkelijk kost, nam niemand
het, omdat het veel te duur zou zijn.
Stel echter, dat de provincie nog moest
beginnen en er nerger» oog stroom geleverd
werd. Men zou dan zeker over de geheele
provincie een zooveel mogelijk uniform
tarief heffen.
De goede gebieden betalen dan mee voor
de minder voordeelige streken en dat zou
niemand onbillijk vinden.
Maar juist, omdat de ontwikkeling heel
anders is gegaan, kunnen we het probleem
met een tariefsbepaling niet oplossen.
Amsterdam en Haarlem levert de Provin
cie gaarne stroom, maar willen hun eigen
bedrijf niet loslaten. 'Heffen van hun eigen
inwoners een laag tarief en kunnen dit blij
ven doen, juist, omdat zij de provincie als
groot-afneemster er hij hebben gekregen.
Maar al degenen, die geen eigen stroom
opwekking bezitten, en van het P.E.N. af
hankelijk zijn, zouden op deze wijze meê
betalen, ook voor de zeer onvoordeelige
lijnen.
Die nu nog contracteeren moet, en graag
stroom wil hebben, kan men tot op zekere
j hoogte daartoe dwingen.
Maar zij, die een contract hebben, zeggen
jO. i. zeer terecht: „waarom wij alleenEn
waarom Amsterdam en Haarlem niet?"
Zij hebben bun eigen bedrijf.maar wij
hebben een.... contract.
Ziehier nu het zeer ingewikkelde vraag
stuk tot zijn eenvoudigste proportiën terug
gebracht.
De oplosing is nu verder logisch. Er
zijn aanstonds een paar millioen guldens
verlies. Het bedrijf zal nog een onbekend
aantal jaren zware verliezen blijven lijden.
Moet dit alles betaald worden door hooge
tarieven door dat deel van Noord-Holland,
Jean Paul fronste het voorhoofd bij dezen
voorgestelden smaad.
Zonder meer steeg hij op. Jack bond zijn
handen aan de zadelpen vast. Het was zeven
tien mijlen de bebosohte vallei af naar de
plaats van het vroegere Indianenkamp. Het
pad, dat liep van Fort Cheever naar Fort
Erskine, was goed, en zij legden het af zon
der halt te houden. Jean Paul reed vooraan,
terwijl Jack volgde met zijn revolver los in
den holeter.
We kunnen veilig aannemen, dat Jack In
derdaad hoopte, dat de halfbloed zou probee
ren te ontsnappen, om hem eens kans te
geven zijn revolver te gebruiken, dooh mis
schien giste Jean Paul wat er in hem om
ging, want hij reed tenminste bedaard door.
Toen zij eindelijk het bosch verlieten lag
de Spirit River-vallei voor hen terwijl de
groote rivier zich tusschen haar kale zand
banken door slingerde. Het verlaten kamp
lag onder hen, een dorp van kale tepee-
palen in een vruchtbare welde, omzoomd
door een open park van witstammige popu
lieren. Toen zij het naderden werd Jaok be
vangen door nieuwe onrust, want hij zag de
drie pakpaarden staan, vastgebonden aan de
boomen, met hun last nog op den rug. Hij
wist dat slechts een noodgeval Mary en Davy
weerhouden zou hen te ontladen. De dieren
hadden zich gerold tot groot nadeel van de
bagage. Jean Paul lachte op dit gezicht.
Jaök kon niet# anders doen dan zijn ziel
in lijdzaamheid bezitten tot zij terugkwamen.
Ondertusschen ontlaadde hij de paarden, en
sloeg de vier tentjes op, twee aan weerszij
den van het vuur. Hij bond Jean Paul stevig
vast als tevoren, en legde hem in zijn eigen
tent. Hij hing de prop veelbeteekensnd aan
den middenpaal. Jean Paul'e lippen waren
reeds ontveld en blauw van de vorige maal.
Eerst laat in den middag kwamen de drie
paarden de weide afrijden, tot Jack's groote
verlichting. Davy reed vooraan, dan Etzeeah,
die er terneergeslagen en norsdh uitzag, en
vervolgens Mary in de achterhoede, met haar
geweer over den arm, en met een vastbera
den trek op haar meisjes gezicht. Klaarblij
kelijk was er iets niet in orde geweest;
doch hoe dan ook, ze waren er, alle drie
ongedeerd. Jaok had het wel kunnen uit
schreeuwen van verlichting.
„Hij liep weg," legde Mary Kortelijk uit.
„Davy en ik hadden twee van de rijpaarden
een blok aan de pooten gedaan, toen hij op
het derde sprong, en er naar het noorden van
door ging. Hij had een paar minuten voor
sprong, want wij moesten de blokken weer
afnemen, en toen gingen wij hem adhterna.
Toen hij in 't dennenwoud kwam, liet hij het
paard in den steek, en verloren wij nog meer
tijd met zoeken naar zijn sporen. Maar ik
dacht dat hij naar het pad zou terugkeeren
Zoo gauw jij voorbij waart, en dus bleven
wij daar op en neer rijden, en eindelijk kre
gen wij hem te pakken."
„Kranig gedaan!" zei Jack kort. Het viel
hem niet in, dat er iets zeer buitengewoons
in stak, dat een meisje en een Jongen samen,
zonder verdere hulp, het opperhoofd der
Sapls weder mee terug hadden gebracht. Hij
verwachtte dit van hen omdat zij blank
bloed in de aderen hadden.
Er zat nu niets andere op dan Etzeeah te
binden aan handen en voeten, en Jack'e tent
als gevangenis voor hen in teriohton. De
beide gevangenen lagen in hun tenten aan
de eene zijde van hot vuur, terwijl hun be
wakers hen van den anderen kant in het
oog hielden. Jaok zou bij Davy slapen, sn
dat niet in het gelukkige bezit van een eigen
bedrijf of een contract is?
Neenl zegt de motie-Bosman en neen! zegt
de Vereeniging van Nederlandsche Gemeen
ten. Als 't dan niet langs den weg van het
tarief is te bereiken, dan is de provinciale
kas, waaraan heel Noord-Holland meebetaalt,
de aangewezens.
We hopen te hebben aangetoond, waarom
het dus tenslotte loopt. Men moet zich echter
niet voorstellen, dat deze strijd voor ons ge
makkelijk zal zijn. De geschiedenis met het
Hoogheemraadschap heeft dat in 1919 be
wezen. Maar als thans, beter dan toen, de
Noordelijke Staten-leden als één man op
treden, kan er althans meer kans bestaan,
om een billijke regeling te krijgen, dan wan
neer de eensgezindheid uitblijft.
Ook hierom meenden wij goed te doen, het
yraagstuk eens scherp en toch eenvoudig te
stellen, zoodat ieder lezer zich rekenschap
kan geven van het groote 'belang, dat er bij
betrokken is voor Hollands Noorderkwar
tier.
M.
Helder, 8 Febr. 1921.
De volksstemming in Wilna.
De Pooleche regeering heeft aan den Raad
van den Volkenbond beloofd, dat zij de troe
pen van generaal Zeligowski gelijkelijk bfj
aankomst van de internationale detachemen
ten zou terugtrekken. Tegelijkertijd verzoekt
zij om zoo spoedig mogelijk het tijdstip be
kend te maken, waarop die troepen zouden
komen.
De Raad van den Bond zal rekening hou
den met den wensch der Litausche regeering
en bij de mogendheden voor erkenning van
Litauen pleiten.
Voor de typhus-bestrtjdlng.
De Finsche regeering heeft aan den Vol
kenbond 27.000 francs in goud doen toeko
men voor de typhusbestrijding in Oost-Eu
ropa.
Het mandaat over Duitsch Zuid-West
Afrika.
De „Tribune" publiceert den tekst van het
mandaat voor „Duitsch" Zuid west-Afrika;
een zelfde mandaat geldt voor Samoa (Nieuw-
Zeeland), Naoeroe (Groot-Brittannië) en de
vroegere Duitsche eilanden in den Stillen
Oceaan ten zuiden van den evenaar, met in
begrip van Nieuw-Guinea, waarover Austra
lië mandataris is.
„Duitsch-Zuid-West" en de eilanden in
den Stillen Oceaan, bovengenoemd, vallen
in de categorie O der mandaten, die volgens
de woorden van het verdrag van Versailles
(art. 22), het best kunnen worden beheerd
onder de wetten van den mandataris als in-
tegreerende deelen van zijn gebied; mits er
waarborgen worden gegeven in het belang
der inlandsche bevolking.
Het gebied van het voormalige Duitsch-
Zuid-West-Afrika is de laatste vier jaar be
heerd door de Zuid-Afrikaansche Unie als
het „Zuid-West Protectoraat".
Het mandaat, vastgesteld door den raad
van den Volkenbond, bepaalt, dat mandataris
zal zijn de regeering der Zuid-Afrikaansche
Unie, die er volledige .bevoegdheid van be
stuur en wetgeving zal hebben. Het mate-
rieele en moreele welzijn en de sociale voor
uitgang der bevolking moeten zooveel moge
lijk worden bevorderd.
De slavenhandel moet verboden worden
en gedwongen arbeid is alleen toegestaan
voor noodzakelijke openbare werken en
diensten en dan alleen tegen voldoende loon.
Ook moet toezicht gehouden worden op den
handel in wapens en munitie, terwijl den in
boorlingen geen bedwelmende dranken mo-
behalve Mary'a geweer, werden alle wape
nen in het kamp in die tent ondergebracht.
De regen, die reeds lang gedreigd had, be
gon koud en gestadig te vallen, en het dreig
den een stikdonkere nacht te worden.
Zij aten hun avondeten in Davy's tent,
terwijl het vuur siste en kwijnde in den re
gen. Er heerschte een sombere stilte, want
zij waren allen doodmoe, en hun moeilijk
heden drukten hen neer. De regen maakte
ze niet lichter. Toen Jaok Mary en Davy
aankeek, dacht hij: „Ze houden zich kranig,
maar ik wou toch dat ik er nog een man
bij had!"
Zoodra zij met eten klaar waren, stuurde
hij de belde jongelui naar bed. „Ik zal die
twee daar wat te eten geven," zeide hij, ter
wijl hij met het hoofd naar den overkant
van het vuur knikte, „en omwassohen. Dat
zal me helpen om wakker te blijven."
„Maar je hebt meer behoefte aan slaap dan
een van ons tweeën," bracht Mary hier tegen
in.
„Als ik eenmaal aan mijn slaap toegeef,
wordt ik niet meer wakker," zeide hij Lachend.
„Ik zal je om middernacht roepen."
Stilzwijgend kwamen zij overeen dat Davy
geen wacht zou houden.
Toen hij klaar was ging Jack binnen de
opening van Davy's tent zitten om te rooken,
en om het vuur zoo mogelijk gaande te hou
den, niettegenstaande den regen. Hij be
vond dat hij te hard moest stoken oan het
uit te houden tegen den stortregen. Hij had
lang geen hout genoeg voor den geheelen
nacht en dus liet 'hij het uitgaan. Toen het
vuur uit was, kon niet langer ln de tent
van Jean Paul zien, en dus ging hjj naar
diens tent en ging naast hem zitten. Moei
zame uren zat hij aldoor maar te rookea» om
gen worden verstrekt. De militaire opleiding-
der inlanders, behalve voor doeleinden van
binnenlandische politie en van de plaatselijke
verdediging van het grondgebied is verbo
den. Ook mogen er geen militaire of marine-
bases worden gevestigd of versterkingen
aangelegd in het gebied.
Er zal voorts gewetensvrijheid moeten
zijn en vrijheid van uitoefening van alle
vormen van godsdienst, terwijl alle zende
lingen, die onderdanen zijn van staten, welke
lid zijn van den Volkenbond,, hun werkzaam
heden er zullen mogen uitoefenen.
Jaarlijks moet de mandataris aan den raad
van den Volkenbond verslag uitbrengen.
Het mandaat mag slechts met goedvinden
van den raad van den Volkenbond gewijzigd
worden.
Geschillen tusschen den mandataris en
den raad van den Volkenbond betreffende de
uitlegging of de toepassing van de bepalin
gen van het mandaat zullen, als zij niet door
onderhandelingen kunnen worden beslecht,
onderworpen worden aan het permanente
hof van internationale justitie.
De Japansche regeering heeft in zake de
„C"-mandaten een verklaring gepubliceerd,
waarin zij zegt vast overtuigd te zijn van de
rechtvaardigheid van haar eisch, dat in die
mandaten een bepaling moet worden opge
nomen betreffende het waarborgen van ge
lijke gelegenheid voor handeldrijven. Indien
de Japansche regeering, gedreven door een
geest van verzoening en samenwerking, zich
bij het mandaat in zjjn huldigen vorm neer-
Worden nier-waarschuwingen begrepen?
Beseft men het gevaar? Zou het niet ver
standig zijn om een bewezen weerstands-
methode aan te nemen?
Rugpijn, duizeligheid, prikkelbaarheid, sla
peloosheid, urinekwalen, zenuwoverspanning,
loome dagen en slapelooze nachten, stijve en
gezwollen gewrichten en pijnlijke spieren
dat zijn de waarschuwingen. En gevaar volgt
spoedig, want verwaarloozing doet ernstiger
verschijnselen ontstaan als rheumatiek. vor
ming van steen, spit, ischias, graveel, nier
en blaasontsteking, waterzucht en urine
zuur-vergiftiging.
De weerstand hangt af van de volkomen
filtratie van het 'bloed door de werkzaam
heid der nieren. Alles zou goed gaan, indien
de regels van de natuur: gezond verstand,
eenvoudig voedsel en geregelde gewoonten,
werden toegepast. Maar ronduit gezegd,
krijgt de natuur geen voldoende kans. De
nieren worden vaak tot de grens van uitput
ting overspannen, en dan pas denkt men na.
Draal niet in twijfel. Vermijd de gevolgen
van verwaarloozing. Behoed de nieren met
Foster's Rugpijn Nieren Pillen. Zij verster
ken de nieren, lenigen de blaas, en hun wer
king doet de verschijnselen, door verzwak
king van deze organen veroorzaakt; ver
dwijnen.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen (let er op.
dat de handteekening van James Foster op
de doos voorkomt), zijn te Helder verkrijg
baar bij A. ten Klooster, Keizerstraat 93,
1.75 per doos.
zich wakker te houden. Uit de aangrenzende
tent kwam het geruststellende geluid van
Etzeeah's gesnork; ook Jean Paul verroerde
zich niet, en zijn ademhaling was zwaar en
langzaam.
Het was reeds voorbij middernacht voor
Jaok den moed had Mary te (wekken. Eerst
maakte hij gebruik van een kort poosje dat
het niet regende om het vuur aan den gang
te maken. Toen hij den voorhang van haar
tentje opsloeg, scheen het licht van
het vuur op haar gelaat, dat rozig en kalm
was in den slaap; zij lag met haar wang op
haar gekromden arm. Dit gezicht trof hem
tot in het diepst van zijn wezen. Hij knielde,
en sloeg haar ademloos gade. Hij vergat
alles, behahe, dat zij liefelijk was. Plotse
ling boog hij zich over haar heen, met een
schuldig gezicht en kuste haar licht op de
lippen.
Zij opende de oogen. Hij sprong van haar
weg, doodelijk verschrikt bij de gedachte aan
haar minachting. Doch zij ontwaakte met een
bekoorlijken glimlach. „Jack ik droom
de begon zij, alsof het iets doodgewoons
en heerlijks was, dat zij hem daar zoo mid
den in den nacht over ziah heen vond bui
gen en plotseling zweeg zij met een vuyr-
rooden blos. Jack trok zich haastig bulten
de tent terug, en geen van belden roerde
de kwestie weder aan. Jack sliep zoodra hij
zich naast Davy uitstrekte. Vervolgens werd
hij er zich van bewust dat er iets gebeurd
was, doch wat het was, wist hij niet. Hij
strompelde overeind, en ging de tent uit,
dronken en stijf van slaap en worstelend om
goed wakker te worden.