"WWI
Het Meisje van hiernaast
i
VOLHARDING'» BROOD;
Eerste Blad.
Hotel „DEN BURG"
No. 5469
DONDERDAG 20 OCTOBER 1921
49e JAARGANG
Lloht op
voor auto's en fietsen
Zondag 23 October van 5'/, tot 7 uur
RECLAME-MENU
ff 1.50 per persoon.
Iedere weldenkende Consument, die
zijn eigen belang begrijpt, koopt
hij steunt daarmede elk streven
ter bestrijding der duurte.
FEUILLETON.
COURANT
Donderdag 20 October5.24 uur
Vrijdag 21 5.22
BUITENLAND.
DE VOLKENBOND.
Propaganda voor den Volkenbond.
Lord Oowdray heeft de Brltsche Unie voor
den Volkenbond gedurende de komende drie
jarem een toelage van 606.000 pd. star. be
loofd. Een andere persoonlijkheid, die met
de Unie sympathiseert, heeft voorwaardelijk
26.000 pd. star. toegezegd.
in een brief, welke op de vergadering van
de Unie in het Mansion House is voorgele
zen, zegt Lord Lansdowne, de voormalige
minister van buitenlandsche zaken, dat er
geen andere richting is dan die van den Vol
kenbond, waarheen wij kunnen zien itot het
bereiken van het doel der beschaafde we
reld, die vast besloten is geen herhaling van
de tragedie van 1014 te gedoogen.
Ten aanzien der ontwapening zegt Lans
downe, dat niemand zal meenen, dat eenige
mogendheid, die zich zelf eerbiedigt, zich
eensklaps van zijn bewapening zal ontdoen.
Naties hébben een goed geheugen, en wil
len geen risico loopen, noch toestaan dat
haar maritieme en militaire hulpmiddelen
door een gezag van buiten worden gerant
soeneerd. Doch door het scheppen eener 'ge
zonder internationale atmosfeer zal de beu
zelachtigheid van uitgebreide bewapening
duidelijk worden,
Lansdowne wijst er ten slotte op, dat er
geen onvereenigbaarheid bestaat tusschen
patriotisme en het besef, dat de geheele we
reld de gemeenschappelijke erfgenaam van
alle naties Is. Laten wij, zoo zeide hij met
alle middelen schadeloosstelling eischen waar
deze verschuldigd is, doch het is belangrij
ker in de toekomst oorlogen te voorkomen
dan de schuldigen te straffen, die de conflic
ten1 uit het verleden teweegbrachten.
Lord Grey, die de vergadering aoesprak,
zeide dat hij, indien de Volkenbondspolitiek
niet wordt gevolgd, niet gelooft dat men do
gevolgen van den laatsten oorlog te boven
zal komen. Wanneer men terugkeert tot de
omstandigheden van vóór den oorlog, zal er
zelfs een grooter onzekerheid zijn dan vóór
den strijd. Indien men werkelijk veilig wil
zijn, moet de vermindering der bewapening
en kosten werkelijk tegelijkertijd over de ge
heele wereld geschieden. De Volkenbond is
het doeltreffende werktuig om dit te bewerk
stelligen. De laatste oorlog heeft aangetoond,
dat in groote oorlogen beide zijden verlie
zen. De les van den oorlog is: „Ge moet loe
ren of ten ondergaan".
De O. S. quaestie.
Reuter verneemt, dat alle geallieerde re
geeringen hebben verklaard, het advies van
den Volkenbond inzake Opper-Silezië zonder
eenig voorbehoud te aanvaarden. Zij achten
het van bet hoogste belang, dat Duitschland
en Polen het stipt opvolgen.
De eenige quaesties, waarover thans nog
wordt beraadslaagd, betreffen de benoeming
der gemengde commissie, welke de uitvoe
ring der economische aanwijzingen moet
oontroleeren. Men acht het noodzakelijk
hieromtrent een beslissing te nemen, alvo
rens de nieuwe grenslijn aan de Duitsche
regeering wordt medegedeeld.
Een Amerikaan over de conferentie
te Washington.
De New York Herald heeft een uitvoerig
artikel van Frank H. Simonds over de ont
wapeningsconferentie te Washington. Deze
journalist is zeer openhartig:
„Het zou nutteloos zijn" aldus Simonds
„niet te willen zien!, dat wij (Amerikanen)
in de jongste zes jaar een gevaarlijke toene
ming van kracht en van krachtsbesef heb
ben gehad. Wij verkeeren in een stemming,
in welke de naties in waarheid imperialis
tisch worden; en alles welbeschouwd
zou ik zeggen, dat wij onbewust het meest
imperialistische volk ter wereld zijn gewor
den. De manier waarop wij onze stemming
uiten, is geheel anders dan de Duitsoh ma
nier, mlaar zij wijst ontegenzeggelijk in de
richting van een mogelijk conflict in dien
Stillen Ooeaan. Mocht Japan niet bereid zijn
om inderdaad en niet enkel met den mond
het beginsel van de „open deur" te aan
vaarden, en mocht het niet bereid zijn het
beginsel van gelijke kansen in China toe
te staan dan zullen wij oorlog met Japan voe
ren en wel binnen de 10 jaar."
De Amerikanen zoo betoogt Simonds
verder verwachten dat zij op de conferen
tie te Washington, wélke onder meer be
doelt, de Amerikaansche positie aan Japan
terdege duidelijk te maken, den steun zul
len hehben van Fingeland. En de V. St. ver
wachten zelfs, dat die steun van Engeland
onvoorwaardelijk zal worden verleend.. Dit
is wel veel gevergd temeer daar Engeland
en de Ver. Staten in en door de vredeson
derhandelingen van elkaar waren vervreemd
geraakt. Engeland moet echter niet probee-
ren ter conferentie te Washington een' rol
van verzoener, bemiddelaar of arbiter te spe
len. Dat zou de stemtainig der Amerikanen
tegen de Engelschen nog maar verslechte
ren. De Amerikanen vinden nu eenmaal dat
de politiek die zij in bet Vieire Oosten na
streven volkomen eerlijk en volkomen dui
delijk is. Dat moet iedereen inzien, en wie
dat niet wil of niet kan inzien, wel, ■tos te
erger voor hem. Staat Engeland ter confe
rentie zonder voorbehoud aan den kant van
de Ver. Staten, dan zou rneni een gevaar! ijke
crisis in de Britsdh-Amerikaansohe betrek
kingen gelukkig zijn te boven gekomen. Het
groote gevaar voor Engeland op deze confe
rentie zou zijn, dat aan het Amerikaansche
volk wordt uitgelegd, dat de Brltsche poli
tiek een pro-Japansohe politiek is.
„Nat" of „droog" ter conferentie?
Blijkens een bericht in de „Ohicago Tri
bune" hebben leden van de Fransche dele
gatie naar de Washingtonsohe conferentie
de vraag gesteld, of de regeering der Ver-
eenigde Staten extra-territoriale privilegieën
zal toeétaan aan hèt hotel, waar de delega
tie haar intrek neemt, zooals ook worden
verleend aan de ambassades in de hoofd
stad der Vereenigde Staten. De zaak as dat
bijna alle leden der delegatie gewoon zijn,
wijn bij hun maaltijden, te gebruiken.. De
schrijver voegt hieraan toe, dat enkele leden
der delegatie verontrust zijn over het voor
uitzicht van een „ijswater-regime, dat door
vele Fransche artsen schadelijk wordt ge
acht voor de spijsvertering."
DUITSCHLAND.
Ex-konlng Lodewljk van Beleren, t
De gewezen koning van Beieren is Dins
dag te Sarvar in Hongarije overleden.
Bodewijk III was den 7 Januari 1845 te
Mtlnchen geboren en een zoon van prins-re
gent Luitpold, dien hij als zoodanig in 1012
opvolgde. Een jaar later viel hem de ko
ningskroon zelf ten deel, nadat grondwetswij
ziging, het mogelijk gemaakt had den onge-
neeslijk-krankzinnigen Otto van den troon
vervallen te verklaren. In den nacht van. 7
op 8 November 1918 moest het huis Wittels-
baoh van zijn rechten op den Beaerschen
troon afstand doen. De koning bleef in
Beieren wonen, doch begaf zich eenige we
ken geleden voor herstel van gezondheid
naar zijn goederen in Hongarije, waar hij
thans is overleden. Zijn rechten gaan over
op kroonprins Rupprecht, den bekenden
aanvoerder van een der drie Duitsche leger
groepen in Frankrijk tijdens den oorlog.
De moord op Erzberger.
De „Müncher. Augsburger Abenitzeitung"
verneemt uit Offenburg, dat er een nieuw
incident zich beeft voorgedaan bij het on
derzoek in zake den moord op Erzberger.
Twee Berlijnsche politie-ambtenaren, die het
handschrift onderzocht hebben van de bei
de naar het buitenland gevluchte daders,
zijn in hun dienstbetrekking geschorst en
zullen vervolgd worden.
Communistische dreigbrieven.
Tal van boeren in de provincie Saksen-
Thueringen ontvangen, naar men uit Leip-
Q£ LEUEW3 ZEEM2AASXSCH3EBQ fcLftftSSJSGJBIf
Phfartftumc ca» gmffltfttEM»
zig meldt, communistische dreigbrieven, wel
ke dreigen met het platbranden hunner hoe
ven, indien de levensmiddelenprijzen niet
dalen. In de kreits Hdligenstadt Mühlhau-
sen zijn tot dusver op dergelijke dreigbrie
ven meer dan 80 hofsteden in brand gesto
ken, waarbij voor een bedrag van meer dan
een miljoen aan levensmiddelen verloren is
gegaan.
De Berlffnsche gemeenteraads
verkiezingen.
Bij deze verkiezingen zijn de conservatie
ven vooruitgegaan met ongeveer 60.000 stem
men, de sociaal-democraten met 20.000, de
democraten met 5000. De nationiaal-liberalen
hébben er 17.600 verloren, de onafhiahfcélij-
ken en oommumsten samen 67.000.
Spoorwegstaking.
In het gansche Duitsche Rijk schijnt het
onder het spoorwegpersoneel te gisten.
De vertrouwenslieden der afdeeling Frank
fort van den Duitschen bond van spoorweg
personeel hebben een motie aangenomen, in
houdende, dat van het hoofdbestuur te Ber
lijn wordt verwacht, dat de loon- en salaris-
eischen met alle ten dienste staande midde
len, eventueel door afkondiging der alge
meene staking, zullen-worden verwezenlijkt.
Zij verklaren zich bereid aan een tot hen
gerichte oproeping voor de algemeene sta
king onverwijld gevolg te geven.
De kellnersetaklng te Berlijn.
De kellnersstaking te Berlijn leidt nu eiken
dag tot relletjes. In het groote restaurant
Psohorr nabij' de Kaiser Wilhelm Gedfichtnis
K'irche hebben de stakers groote ruiten inge
slagen. De directie liet daarop alle vensters
met planken dichtspijkeren en op de planken
een groot bord 'bevestigen met de woorden:
„Deze ruiten zijn door de stakers verbrijzeld.
In onze zaak wordt niettemin met voltallig
personeel gewerkt."
Van meer ernstigen aard schijnen de inci
denten geweest te zijn, die zich voor het be
kende wijn restaurant Trautbe in de Leipziger
Strasse hehben afgespeeld. De 200 stakende
leden van het personeel dezer onderneming
hielden een betooging voor het lokaal, er
niet aan denkend dat dit is gelegen in de
door de wet voor betoogingen verboden ge
bied. Nauwelijks waren de stakers voor het
lokaal verschenen of eenige vrachtauto's,
waarop zich ongeveer 150 200 Schupo-
agonten bevonden, verschenen ter plaatse.
Met de wapens in de hand dwongen zij de be-
toogers op de auto's plaats te nemen. Eeni-
gen hunner moeten bij deze gelegenheid door
de agenten mishandeld zijn. Het heele gezel
schap werd naar 'het hoofdbureau van politie
getransporteerd.
Vo r talrijke restaurants hadden botsingen
tusschen stakers en werkwilligen plaats.
Duitsche hulp aan Rusland.
Het s.s. Siegfried heeft op 15 October de
haven van Stettin verlaten met een voor Rus
land bestemde lading, bestaande uit 6 wa
gons levensmiddelen, kleeren en schoenen,
die door de verschillende arbeidersorganisa
ties naar de hongerlijders in Rusland wor
den gestuurd. Bovendien 'is een zware
vrachtauto gezonden, die de arbeiders der
automobielfabriek N. A. G. te Ober Schöne-
weide bij Berlijn in hun vrijen tijd vrijwillig
hebben gebouwd.
Op 18 November volgt een verder trans
port. Dit zal van Hamburg vertrekken, waar
reeds 860.000 kg. levensmiddelen zijn bijeen
gebracht. Deze levensmiddelen zijn door het
buitenlandsche hulpcomité aangekocht.
Er bevinden zlcih volgens de Rote Fahpe
60 ton Nederlandsch roggemeel bij dat te
Rotterdam is aangekocht. De nieuwe lading
bestaat grootendeels uit meel, rijst, boonen,
spek, melk, suiker en cacao.
Tal van Duitsche arbeiders zullen de trans
porten tot de plaats van bestemming verge
zellen.
Het proces von Jagow.
Te Leipzig 'begint Donderdag 27 dezer het
proces tegen de twee Kappisten von Jagow
en von Wangenheim, beschuldigd van hoog
verraad. De akte van beschuldiging omvat
160 bladzijden. Er zijn een 90 getuigen ge
dagvaard, o. a. rijksminister Schiffer, Noske,
Winnig, generaal MMrker, admiraal von
Trothai, generaal Ludendorfif, Herght, Stre-
sömann, generaal vonSeedkt, de gewezen mi
nister van oorlog, luitenant-generaal Rein-
hardt, de generaals von Htilsen, von Bock,
von Oven en von Taysen, de bekende ds.
Traub, de gewezen minister Heinze, de gewe
zen Pruisische minister-president Hirsoh, de
tegenwoordige minister van binnenlan'dsohe
zaken Dominicus, de gewezen ministers
Gotheim, Südekum en Oeser, enz.
Wie de verdedigers' van von Jagow zijn is
nog niet bekend.
ENGELAND.
Uit het mJgnbedrQL
In het Rhondda-dal, het belangrijke kolen
bekken van Wales, wekte gisteren een be
richt ontsteltenis dat de Lewia Merthyr-mlj-
nen besloten] hadden 4000 delvers te Ynishir
en Haford binnen een etmaal gedaan te
geven.
De mijnwerkers besloten in een vergade
ring een afgevaaidgde naar de directie te
zenden met het verzoek het bedrijf aan den
gang te houdeni Van hum kant beloofden
zij grooter productie, om de kosten te ver
minderen.
Het parlementslid kolonel Watts Morgan
heeft in 'een rede voorspeld dat de loonen
der mijnwerkers in koopkracht lager zouden
worden dan zij sedert 1887 ooit geweest
waren, indien het niet lykte de kosten van
het leven naar beneden te krijgen.
Te Rhondda loopen al 14,000 delvers leeg.
In de mijnen van Derbyshire en Notting-
haimShire is een conflict tussohen de eige-
Ingezondon modedeohnjj.
Hors d'cauvre varié
Schildpadsoep
Biefsteak
Snljboonen Aardappelen
Likeur pudding
Vruohten
naars en de delvera gaande. D© werkgevers
verlangen' dat de kolenwagens weer zooals
vroeger met vorken en niet met schoppen
gevuld worden. De werklieden maken daar
tegen bezwaar, omdat de productie erdoor
vermindert en de kosten voor de verbruikers
booger worden. Maar de eigenaars voeren
aan, dal met da schoppen veel vuil en stee-
nen in de kolen komen en het mloeilijk is,
voor zulke onzuivere kolen koopera te vin
den.
Bet Brltsche verbond vam mijneigenaars
heeft in antwoord- op een bewering van Her-
bert Smith, den voorzitter van het mijnwer-
kersverbond, dat de eigenaars trachten de
overeenkomsten te breken, bij de beslechting
van het geschil aangegaan, een lange verkla
ring uitgevaardigd. Daarin zeggen zij dat de
verliezen, die zij lijden, nu bet regeerings-
subsidie ophoudt, het hun niet mogelijk ma
ken, de loontarieven te betalen, die indertijd
overeengekomen zijn.
De eigenaars hebben hun goede trouw ge
toond door hun winsten op ie geven in den
overgangstijd. Nu wordt echter het offer va:,
hen igevergd van zware verliezen. De eige
naars trachten met alle mogelijke middelen
een katastrofe af te wenden, maar zij kun
nen er zich niet bij neerleggen, dat zij hun
bedrijf gaande zouden houden met verlies,
om de loonen op kunstmatig peil te houden.
Dat is nog billijk nog verstandig.
Socialistische conferentie.
Heden werd te Londen een internationale
conferentie geopend, waar van gedachten zal
warden gewisseld omtrent de verdeeldheid
in de internationale soc. beweging. Tot de
gedelegeerden behooren o.m. Ledebour
(Duitschland), Friedrich (Oostenrijk), Lon-
guet (Frankrijk) en Jowell (Engeland). Men
houdt rekening met de mogelijkheid, dat een
nieuwe Internatioüale wordt gevormd.
Bevroren vleesch goedkooper dan voor
don oorlog.
De prijzen van eerste kwaliteit in koelka-
mers geïmporteerd rundvleesch (ohilled
tneat) zïjn °P do oentrale markt te Lenden
gisteren gekelderd tob iets beneden het peil
van vóór den oorlog.
Een groot importeur van Argentijnsch
vleesch deeld» aan de Westminster Gazetto
mede, dat kwartfoeesten van het voorste ge
deelte verkocht werden voor 8 eh. tot 3 Sh.
4 st. de „stone" (8 Eng. ponden 8.6 K.G.),
achterbouten voor 4 sh. tot 4 ah. 8 ct. de
sbone. M. a. w. vleesch van den] voorbout
deed 41/» tot 6 stuiver het Eng. pond (454
gram) en van den achterbout 6 tot 7 st.
Het bevroren vleesch <frozen meat) zakte
in dezelfde verhouding.
Prijsverlaging van garens.
De firma J. and P. Coats, Ltd., kondigt
een algemeene verlaging der garen prij zen
aan. eind April bad de laatste verlaging
plaats. Toen werd de prijs van het klosje
van 400 yard van 8 tot 7 penoe verlaagd. De
ze bedraagt nu 6 pence, betgeen het dubbe
le is van den prijs van 1914. Het maximum
was bereikt in Februari 1920, toen 10 pence
Ingezonden mededeellng.
Tegen aambeien,
droge of bloedende, wende men Foster's Zalf
aan Deze doet de jeuk en pijn onmiddellijk
bedaren, en heeft een bijzonder heelende wer
king. Prijs f 1.75 per doos. alom verkrijgbaar.
Naar bet Engelsch
van RUBY M. AYRES
door W. J. A. ROLDANUS JR.
30)
„Waar zie je me in 's hemels naam voor
aan, Buchanan?" vroeg hij verontwaardigd.
„Ik zie je aan voor een goedhartige phi-
lantroop, die niet bestand Is tegen een knap
gezichtje," antwoordde ik laohend.
„Jij lijkt wol een vos, die de passie preekt.
Dacht je soms, dat ik blind was? Dacht je
soms, dat ik niet zien kan, dat het meisje
jon heel wat meer onder den duim heeft dan
mij. O, je behoeft niet zoo boos te kijken,"
voegde 'hij eraan toe, toen ik hem veront
waardigd aankeek. „Je moet niet denken], dat
ik het je kwalijk neem. Geen quaestie varn
Zij is aardig, verduiveld aardig. En ik be
wonder je, dat je haar die japon gestuurd
hebt, waarachtig waar! Maar het is een
beetje al te gek, dat je mij een goedhartigen
philanitroop noemt
Het diende nergenls voor mij nog langer
to verzetten. Ik gaf bet op.
„En wie heeft je dat gezegd van die
japon!" vroeg Ik 'aarzelend. „Niemand wist
het ik heb bet ding alleen gekocht, omdat
ik zoo'n medelijden met haar had omdat
Don me gezegd bad, dat haar vader er geen
voor haar koopen zou. Wie heeft je dat ver
teld, dat zou ik wel graag eens willen we
ten." i
De oude Jardine leunde achterover in zijn
stoel en gichelde.
„Lieve hemel, ze heeft het me zelf ver
teld."
Ik keek hem aan eni voelde, dat Ik een
kleur kreeg als een pioen.
„Heeft z ij het vertéld?"
De oude Jardine knikte.
„Ja, zij, jongen! Dat meisje kan je heel
mioeilijk verschalken. Zij wist van wie de ja
pon was voor zij hem uit de doos haalde,
daar wed Ik wat om."
„Maar hoe waarom?" Ik wist geen
woorden te vinden.
De oude Jardine knikte phllosophisoh.
„Jij bent geen tegenpartij voor een vrouw,
mijn jongen," zeide hij. „Dat zijn we trou
wens geen van allen."
„En zij lachte er zeker om?" vroeg ik woe
dend.
„Neen, zij lachte niet. Zij zeide maar
neen, ik 'heb geen recht te herhalen; wat zij
in vertrouwen tegen me gezegd heeft."
„Nou je zooveel vertelt hebt, kan je het
restje ook wel zeggen," zeide ik droogjes.
Maar de oude Jardine kon koppig zijn, als
hij wilde, en hij zeide geen woord meer.
Dus had zij al dien- tijd geweten, dat die
japon van mij kwam. Hoe 'bad zij het in
's hemelsnaam ontdekt?
Ik had haar nooit in mfln leven een ca
deautje gegeven); ik had nauwelijks een
vriendschappelijk gesprek met haar gehad,
en toch had zij geweten, dat die vervloekte
japon van mij kwam. Ik kon slechts veron
derstellen, dat wat de menschen „vrouwelijk
instinct" noemen daarvoor verantwoordelijk
.gesteld mocht worden.
Er lag een schrale troost in de wetenschap,
dat zij er mij niet om uitgelachen had. Maar
'toch zou ik graag geweten hebben wat zij
gezegd had.
Zij droeg die japon vanavond. Ik had haar
een uur geleden met Don zien wegrijden
in het rijtuigje, dat naar stroo rook en er
altijd uitzag of het schoon gemaakt moest
worden.
Ik dacht aan haar zooals zij er dien avond
op Jardine's dinertje uitgezien had met dien
blos op haar wangen en die schittering in
-haar oogem, en toen dacht ik aan de manier
waarop die avond geëindigd was, en ik vroeg
me af of Don nog eens zoo dwaas zou zijn
of dat die eene scène genoeg was om hem
te genezen.
Want hij had het meisje ongetwijfeld lief;
maar hoe lang zou die liefde duren? Dit
wias de groote vraag. Hoeveel Rosabelie G ir-
üngs zouden er nog in zijn leven komen?
„Ik geloof altijd," zeide de oude Jardine,
els kon hij mijn gedachten lezen, „dat, wan
neer een man jong trouwt, hij meer kans
krijgt om gelukkg te zijn het geeft hem
een belang, iemand om voor te werken,
iemand, om naar terug te komen
„Slaat dat op Don?" vroeg ik.
„Het slaat op Don en op lederen Jongen
man. Het is mijn schuld niet, dat ik op mijn
een-en-twintigste jaar getrouwd ben; als
mijn vrouw God hebbe haar ziel mij
den eerstel keer maar genomen had! Maar
daar zouden we het niet over hebben.„en
Htf zuchtte diep. Je denkt dus zeker, dat lk,
wanneer een vrouw een jaar of vijftien ■ge
leden medelijden met mij had gehad, iets
van mijn leven gemaakt zou hebben in plaats
van te zijn wat ik nu ben?" n
,J)e aanwezigen zijn altijd buitengesloten,
weide de oude Jardine „maar als je het me
vraagt, durf ik zeggen, dat je een gelukkiger
man geweest zoudt zijn, wanneer er van
avond een vrouw tegenover je gezeten had
in plaats van een ouden kletsmajoor als ik.
Ik keek naar den ledigen steel, waarin
Joy Lambert altijd zat, wanneer zij naar mij
toe kwam, en een oogenblik verbeeldde ik
me dat lk haar slank figuurtje op den arm
ervan kon zien, terwijl haar kleine voetjes
in de nette schoentjes een paar duim van
den grond bengelden en het zonlicht op haar
viel. Maar het was slechts een oogenblik en
het volgende lachte ik alweer.
„Mogelijk zou zij al lang genoeg hebben
van mij en van mijn zwakheid," zeide ik,
„en mij in den steek gelaten hebben."
De oude Jardine haalde zijn schouders 00.
„Als je zoo gaat redeneeren", protesteer
de hij.
„Ik redeneer heelemaal niet Maar je /uit
me moeten toegeven, dat je iederen dag van
huwelijken hoort, die op zoo'n manier eindi
gen'. Vanochtend nog las ik in de courant
„Couranten maken alleen melding van on
gelukkige huwelijken, denk daar wel aan,"
zeide hij. Ik heb wel eens gedacht, dat het
heel wat beter zou zijn, als ze in plaats daar
van een kolom met goede huwelijken gaven!
De mannen en de vrouwen!, die dertig jaar
of langer gelukkig samen geleefd hebben.
Je mag me uitlachen, als je er zin in hebt
Buchanan, maar ik geloof ln de ouderwet-
sche liefde voor eeuwig en langer! Die mo
derne ken-me-een-half-uur-en-laten-we-trou-
wen-manier bevalt mij heelemlaal niet"
„En toch wou je, d-at ik Don liet trouwenJI"
riep ik verontwaardigd uit. „Of behoort zijn
engagement soms niet tot de nieuwerwet-
eche?"
Maar de oude Jardine gaf zich niet ge
wonnen; er was op iederen regel een uitzon
dering beweerde hij.
„En je vindt, dat Don die uitzondering is?"
vroeg ik droogjes met een bittere herinne
ring aan wat Joy Lambert mij gezegd had
op en dag, dat wij samen in de weide met
boterbloemen liepen.
„Ik vind, dat hij, als hij het niet is, het zijn
moest," zeide de oude Jardine met nadruk.
„Met zoo'n meisje
Ik gaf de discussie op. Ik begreep, dat het
toch nergens toe leiden zou.
'Maar wat Don's huwelijk betreft, ik ge-
doof niet, dat hij of het meisje er bijzonder
op gesteld waren te trouwen voor hij naar
Frankrijk ging; geen van beiden had er
ter minste direct op gezinspeeld- waarom zou
ik dus hun dat denkbeeld in het hoofd pren
ten?
Het was een uur, toen ik hen in het gewo
ne stationsrijtuig hoorde thuiskomen; ik
draaide het licht uit en was reeds de trap
op, toen Don de voordeur openmaakte en
naar binnenkwam.
Hij moet mij gehoord hebben want hij riep:
„Is u dat Sir?"
„Ik wou juist naar bed gaan," zeide ik,
maar ik kwam weer naar beneden.
„Ook brieven?" vroeg Don.
„Eén" zeide ik; op een schoorsteenmantel
van mijn studeerkamer."
Ik volgde hem en geen van beiden spra
ken we, toen 'hij de enveloppe openscheurde;
dan begon hij opgewonden te lachen.
„Marsohorders," zeide 'hij. „Maandag moet
lk weg."
En vandaag was hot Vrijdag.
„Ze geven je niet veel tijd," zeide Don,
terwijl hij den brief in zijn zak verfrommel
de. We vermeden het elkaar aan te kijken.
Wondt vwvolgd.