"WWI Het Meisje van hiernaast i VOLHARDING'» BROOD; Eerste Blad. Hotel „DEN BURG" No. 5469 DONDERDAG 20 OCTOBER 1921 49e JAARGANG Lloht op voor auto's en fietsen Zondag 23 October van 5'/, tot 7 uur RECLAME-MENU ff 1.50 per persoon. Iedere weldenkende Consument, die zijn eigen belang begrijpt, koopt hij steunt daarmede elk streven ter bestrijding der duurte. FEUILLETON. COURANT Donderdag 20 October5.24 uur Vrijdag 21 5.22 BUITENLAND. DE VOLKENBOND. Propaganda voor den Volkenbond. Lord Oowdray heeft de Brltsche Unie voor den Volkenbond gedurende de komende drie jarem een toelage van 606.000 pd. star. be loofd. Een andere persoonlijkheid, die met de Unie sympathiseert, heeft voorwaardelijk 26.000 pd. star. toegezegd. in een brief, welke op de vergadering van de Unie in het Mansion House is voorgele zen, zegt Lord Lansdowne, de voormalige minister van buitenlandsche zaken, dat er geen andere richting is dan die van den Vol kenbond, waarheen wij kunnen zien itot het bereiken van het doel der beschaafde we reld, die vast besloten is geen herhaling van de tragedie van 1014 te gedoogen. Ten aanzien der ontwapening zegt Lans downe, dat niemand zal meenen, dat eenige mogendheid, die zich zelf eerbiedigt, zich eensklaps van zijn bewapening zal ontdoen. Naties hébben een goed geheugen, en wil len geen risico loopen, noch toestaan dat haar maritieme en militaire hulpmiddelen door een gezag van buiten worden gerant soeneerd. Doch door het scheppen eener 'ge zonder internationale atmosfeer zal de beu zelachtigheid van uitgebreide bewapening duidelijk worden, Lansdowne wijst er ten slotte op, dat er geen onvereenigbaarheid bestaat tusschen patriotisme en het besef, dat de geheele we reld de gemeenschappelijke erfgenaam van alle naties Is. Laten wij, zoo zeide hij met alle middelen schadeloosstelling eischen waar deze verschuldigd is, doch het is belangrij ker in de toekomst oorlogen te voorkomen dan de schuldigen te straffen, die de conflic ten1 uit het verleden teweegbrachten. Lord Grey, die de vergadering aoesprak, zeide dat hij, indien de Volkenbondspolitiek niet wordt gevolgd, niet gelooft dat men do gevolgen van den laatsten oorlog te boven zal komen. Wanneer men terugkeert tot de omstandigheden van vóór den oorlog, zal er zelfs een grooter onzekerheid zijn dan vóór den strijd. Indien men werkelijk veilig wil zijn, moet de vermindering der bewapening en kosten werkelijk tegelijkertijd over de ge heele wereld geschieden. De Volkenbond is het doeltreffende werktuig om dit te bewerk stelligen. De laatste oorlog heeft aangetoond, dat in groote oorlogen beide zijden verlie zen. De les van den oorlog is: „Ge moet loe ren of ten ondergaan". De O. S. quaestie. Reuter verneemt, dat alle geallieerde re geeringen hebben verklaard, het advies van den Volkenbond inzake Opper-Silezië zonder eenig voorbehoud te aanvaarden. Zij achten het van bet hoogste belang, dat Duitschland en Polen het stipt opvolgen. De eenige quaesties, waarover thans nog wordt beraadslaagd, betreffen de benoeming der gemengde commissie, welke de uitvoe ring der economische aanwijzingen moet oontroleeren. Men acht het noodzakelijk hieromtrent een beslissing te nemen, alvo rens de nieuwe grenslijn aan de Duitsche regeering wordt medegedeeld. Een Amerikaan over de conferentie te Washington. De New York Herald heeft een uitvoerig artikel van Frank H. Simonds over de ont wapeningsconferentie te Washington. Deze journalist is zeer openhartig: „Het zou nutteloos zijn" aldus Simonds „niet te willen zien!, dat wij (Amerikanen) in de jongste zes jaar een gevaarlijke toene ming van kracht en van krachtsbesef heb ben gehad. Wij verkeeren in een stemming, in welke de naties in waarheid imperialis tisch worden; en alles welbeschouwd zou ik zeggen, dat wij onbewust het meest imperialistische volk ter wereld zijn gewor den. De manier waarop wij onze stemming uiten, is geheel anders dan de Duitsoh ma nier, mlaar zij wijst ontegenzeggelijk in de richting van een mogelijk conflict in dien Stillen Ooeaan. Mocht Japan niet bereid zijn om inderdaad en niet enkel met den mond het beginsel van de „open deur" te aan vaarden, en mocht het niet bereid zijn het beginsel van gelijke kansen in China toe te staan dan zullen wij oorlog met Japan voe ren en wel binnen de 10 jaar." De Amerikanen zoo betoogt Simonds verder verwachten dat zij op de conferen tie te Washington, wélke onder meer be doelt, de Amerikaansche positie aan Japan terdege duidelijk te maken, den steun zul len hehben van Fingeland. En de V. St. ver wachten zelfs, dat die steun van Engeland onvoorwaardelijk zal worden verleend.. Dit is wel veel gevergd temeer daar Engeland en de Ver. Staten in en door de vredeson derhandelingen van elkaar waren vervreemd geraakt. Engeland moet echter niet probee- ren ter conferentie te Washington een' rol van verzoener, bemiddelaar of arbiter te spe len. Dat zou de stemtainig der Amerikanen tegen de Engelschen nog maar verslechte ren. De Amerikanen vinden nu eenmaal dat de politiek die zij in bet Vieire Oosten na streven volkomen eerlijk en volkomen dui delijk is. Dat moet iedereen inzien, en wie dat niet wil of niet kan inzien, wel, ■tos te erger voor hem. Staat Engeland ter confe rentie zonder voorbehoud aan den kant van de Ver. Staten, dan zou rneni een gevaar! ijke crisis in de Britsdh-Amerikaansohe betrek kingen gelukkig zijn te boven gekomen. Het groote gevaar voor Engeland op deze confe rentie zou zijn, dat aan het Amerikaansche volk wordt uitgelegd, dat de Brltsche poli tiek een pro-Japansohe politiek is. „Nat" of „droog" ter conferentie? Blijkens een bericht in de „Ohicago Tri bune" hebben leden van de Fransche dele gatie naar de Washingtonsohe conferentie de vraag gesteld, of de regeering der Ver- eenigde Staten extra-territoriale privilegieën zal toeétaan aan hèt hotel, waar de delega tie haar intrek neemt, zooals ook worden verleend aan de ambassades in de hoofd stad der Vereenigde Staten. De zaak as dat bijna alle leden der delegatie gewoon zijn, wijn bij hun maaltijden, te gebruiken.. De schrijver voegt hieraan toe, dat enkele leden der delegatie verontrust zijn over het voor uitzicht van een „ijswater-regime, dat door vele Fransche artsen schadelijk wordt ge acht voor de spijsvertering." DUITSCHLAND. Ex-konlng Lodewljk van Beleren, t De gewezen koning van Beieren is Dins dag te Sarvar in Hongarije overleden. Bodewijk III was den 7 Januari 1845 te Mtlnchen geboren en een zoon van prins-re gent Luitpold, dien hij als zoodanig in 1012 opvolgde. Een jaar later viel hem de ko ningskroon zelf ten deel, nadat grondwetswij ziging, het mogelijk gemaakt had den onge- neeslijk-krankzinnigen Otto van den troon vervallen te verklaren. In den nacht van. 7 op 8 November 1918 moest het huis Wittels- baoh van zijn rechten op den Beaerschen troon afstand doen. De koning bleef in Beieren wonen, doch begaf zich eenige we ken geleden voor herstel van gezondheid naar zijn goederen in Hongarije, waar hij thans is overleden. Zijn rechten gaan over op kroonprins Rupprecht, den bekenden aanvoerder van een der drie Duitsche leger groepen in Frankrijk tijdens den oorlog. De moord op Erzberger. De „Müncher. Augsburger Abenitzeitung" verneemt uit Offenburg, dat er een nieuw incident zich beeft voorgedaan bij het on derzoek in zake den moord op Erzberger. Twee Berlijnsche politie-ambtenaren, die het handschrift onderzocht hebben van de bei de naar het buitenland gevluchte daders, zijn in hun dienstbetrekking geschorst en zullen vervolgd worden. Communistische dreigbrieven. Tal van boeren in de provincie Saksen- Thueringen ontvangen, naar men uit Leip- Q£ LEUEW3 ZEEM2AASXSCH3EBQ fcLftftSSJSGJBIf Phfartftumc ca» gmffltfttEM» zig meldt, communistische dreigbrieven, wel ke dreigen met het platbranden hunner hoe ven, indien de levensmiddelenprijzen niet dalen. In de kreits Hdligenstadt Mühlhau- sen zijn tot dusver op dergelijke dreigbrie ven meer dan 80 hofsteden in brand gesto ken, waarbij voor een bedrag van meer dan een miljoen aan levensmiddelen verloren is gegaan. De Berlffnsche gemeenteraads verkiezingen. Bij deze verkiezingen zijn de conservatie ven vooruitgegaan met ongeveer 60.000 stem men, de sociaal-democraten met 20.000, de democraten met 5000. De nationiaal-liberalen hébben er 17.600 verloren, de onafhiahfcélij- ken en oommumsten samen 67.000. Spoorwegstaking. In het gansche Duitsche Rijk schijnt het onder het spoorwegpersoneel te gisten. De vertrouwenslieden der afdeeling Frank fort van den Duitschen bond van spoorweg personeel hebben een motie aangenomen, in houdende, dat van het hoofdbestuur te Ber lijn wordt verwacht, dat de loon- en salaris- eischen met alle ten dienste staande midde len, eventueel door afkondiging der alge meene staking, zullen-worden verwezenlijkt. Zij verklaren zich bereid aan een tot hen gerichte oproeping voor de algemeene sta king onverwijld gevolg te geven. De kellnersetaklng te Berlijn. De kellnersstaking te Berlijn leidt nu eiken dag tot relletjes. In het groote restaurant Psohorr nabij' de Kaiser Wilhelm Gedfichtnis K'irche hebben de stakers groote ruiten inge slagen. De directie liet daarop alle vensters met planken dichtspijkeren en op de planken een groot bord 'bevestigen met de woorden: „Deze ruiten zijn door de stakers verbrijzeld. In onze zaak wordt niettemin met voltallig personeel gewerkt." Van meer ernstigen aard schijnen de inci denten geweest te zijn, die zich voor het be kende wijn restaurant Trautbe in de Leipziger Strasse hehben afgespeeld. De 200 stakende leden van het personeel dezer onderneming hielden een betooging voor het lokaal, er niet aan denkend dat dit is gelegen in de door de wet voor betoogingen verboden ge bied. Nauwelijks waren de stakers voor het lokaal verschenen of eenige vrachtauto's, waarop zich ongeveer 150 200 Schupo- agonten bevonden, verschenen ter plaatse. Met de wapens in de hand dwongen zij de be- toogers op de auto's plaats te nemen. Eeni- gen hunner moeten bij deze gelegenheid door de agenten mishandeld zijn. Het heele gezel schap werd naar 'het hoofdbureau van politie getransporteerd. Vo r talrijke restaurants hadden botsingen tusschen stakers en werkwilligen plaats. Duitsche hulp aan Rusland. Het s.s. Siegfried heeft op 15 October de haven van Stettin verlaten met een voor Rus land bestemde lading, bestaande uit 6 wa gons levensmiddelen, kleeren en schoenen, die door de verschillende arbeidersorganisa ties naar de hongerlijders in Rusland wor den gestuurd. Bovendien 'is een zware vrachtauto gezonden, die de arbeiders der automobielfabriek N. A. G. te Ober Schöne- weide bij Berlijn in hun vrijen tijd vrijwillig hebben gebouwd. Op 18 November volgt een verder trans port. Dit zal van Hamburg vertrekken, waar reeds 860.000 kg. levensmiddelen zijn bijeen gebracht. Deze levensmiddelen zijn door het buitenlandsche hulpcomité aangekocht. Er bevinden zlcih volgens de Rote Fahpe 60 ton Nederlandsch roggemeel bij dat te Rotterdam is aangekocht. De nieuwe lading bestaat grootendeels uit meel, rijst, boonen, spek, melk, suiker en cacao. Tal van Duitsche arbeiders zullen de trans porten tot de plaats van bestemming verge zellen. Het proces von Jagow. Te Leipzig 'begint Donderdag 27 dezer het proces tegen de twee Kappisten von Jagow en von Wangenheim, beschuldigd van hoog verraad. De akte van beschuldiging omvat 160 bladzijden. Er zijn een 90 getuigen ge dagvaard, o. a. rijksminister Schiffer, Noske, Winnig, generaal MMrker, admiraal von Trothai, generaal Ludendorfif, Herght, Stre- sömann, generaal vonSeedkt, de gewezen mi nister van oorlog, luitenant-generaal Rein- hardt, de generaals von Htilsen, von Bock, von Oven en von Taysen, de bekende ds. Traub, de gewezen minister Heinze, de gewe zen Pruisische minister-president Hirsoh, de tegenwoordige minister van binnenlan'dsohe zaken Dominicus, de gewezen ministers Gotheim, Südekum en Oeser, enz. Wie de verdedigers' van von Jagow zijn is nog niet bekend. ENGELAND. Uit het mJgnbedrQL In het Rhondda-dal, het belangrijke kolen bekken van Wales, wekte gisteren een be richt ontsteltenis dat de Lewia Merthyr-mlj- nen besloten] hadden 4000 delvers te Ynishir en Haford binnen een etmaal gedaan te geven. De mijnwerkers besloten in een vergade ring een afgevaaidgde naar de directie te zenden met het verzoek het bedrijf aan den gang te houdeni Van hum kant beloofden zij grooter productie, om de kosten te ver minderen. Het parlementslid kolonel Watts Morgan heeft in 'een rede voorspeld dat de loonen der mijnwerkers in koopkracht lager zouden worden dan zij sedert 1887 ooit geweest waren, indien het niet lykte de kosten van het leven naar beneden te krijgen. Te Rhondda loopen al 14,000 delvers leeg. In de mijnen van Derbyshire en Notting- haimShire is een conflict tussohen de eige- Ingezondon modedeohnjj. Hors d'cauvre varié Schildpadsoep Biefsteak Snljboonen Aardappelen Likeur pudding Vruohten naars en de delvera gaande. D© werkgevers verlangen' dat de kolenwagens weer zooals vroeger met vorken en niet met schoppen gevuld worden. De werklieden maken daar tegen bezwaar, omdat de productie erdoor vermindert en de kosten voor de verbruikers booger worden. Maar de eigenaars voeren aan, dal met da schoppen veel vuil en stee- nen in de kolen komen en het mloeilijk is, voor zulke onzuivere kolen koopera te vin den. Bet Brltsche verbond vam mijneigenaars heeft in antwoord- op een bewering van Her- bert Smith, den voorzitter van het mijnwer- kersverbond, dat de eigenaars trachten de overeenkomsten te breken, bij de beslechting van het geschil aangegaan, een lange verkla ring uitgevaardigd. Daarin zeggen zij dat de verliezen, die zij lijden, nu bet regeerings- subsidie ophoudt, het hun niet mogelijk ma ken, de loontarieven te betalen, die indertijd overeengekomen zijn. De eigenaars hebben hun goede trouw ge toond door hun winsten op ie geven in den overgangstijd. Nu wordt echter het offer va:, hen igevergd van zware verliezen. De eige naars trachten met alle mogelijke middelen een katastrofe af te wenden, maar zij kun nen er zich niet bij neerleggen, dat zij hun bedrijf gaande zouden houden met verlies, om de loonen op kunstmatig peil te houden. Dat is nog billijk nog verstandig. Socialistische conferentie. Heden werd te Londen een internationale conferentie geopend, waar van gedachten zal warden gewisseld omtrent de verdeeldheid in de internationale soc. beweging. Tot de gedelegeerden behooren o.m. Ledebour (Duitschland), Friedrich (Oostenrijk), Lon- guet (Frankrijk) en Jowell (Engeland). Men houdt rekening met de mogelijkheid, dat een nieuwe Internatioüale wordt gevormd. Bevroren vleesch goedkooper dan voor don oorlog. De prijzen van eerste kwaliteit in koelka- mers geïmporteerd rundvleesch (ohilled tneat) zïjn °P do oentrale markt te Lenden gisteren gekelderd tob iets beneden het peil van vóór den oorlog. Een groot importeur van Argentijnsch vleesch deeld» aan de Westminster Gazetto mede, dat kwartfoeesten van het voorste ge deelte verkocht werden voor 8 eh. tot 3 Sh. 4 st. de „stone" (8 Eng. ponden 8.6 K.G.), achterbouten voor 4 sh. tot 4 ah. 8 ct. de sbone. M. a. w. vleesch van den] voorbout deed 41/» tot 6 stuiver het Eng. pond (454 gram) en van den achterbout 6 tot 7 st. Het bevroren vleesch <frozen meat) zakte in dezelfde verhouding. Prijsverlaging van garens. De firma J. and P. Coats, Ltd., kondigt een algemeene verlaging der garen prij zen aan. eind April bad de laatste verlaging plaats. Toen werd de prijs van het klosje van 400 yard van 8 tot 7 penoe verlaagd. De ze bedraagt nu 6 pence, betgeen het dubbe le is van den prijs van 1914. Het maximum was bereikt in Februari 1920, toen 10 pence Ingezonden mededeellng. Tegen aambeien, droge of bloedende, wende men Foster's Zalf aan Deze doet de jeuk en pijn onmiddellijk bedaren, en heeft een bijzonder heelende wer king. Prijs f 1.75 per doos. alom verkrijgbaar. Naar bet Engelsch van RUBY M. AYRES door W. J. A. ROLDANUS JR. 30) „Waar zie je me in 's hemels naam voor aan, Buchanan?" vroeg hij verontwaardigd. „Ik zie je aan voor een goedhartige phi- lantroop, die niet bestand Is tegen een knap gezichtje," antwoordde ik laohend. „Jij lijkt wol een vos, die de passie preekt. Dacht je soms, dat ik blind was? Dacht je soms, dat ik niet zien kan, dat het meisje jon heel wat meer onder den duim heeft dan mij. O, je behoeft niet zoo boos te kijken," voegde 'hij eraan toe, toen ik hem veront waardigd aankeek. „Je moet niet denken], dat ik het je kwalijk neem. Geen quaestie varn Zij is aardig, verduiveld aardig. En ik be wonder je, dat je haar die japon gestuurd hebt, waarachtig waar! Maar het is een beetje al te gek, dat je mij een goedhartigen philanitroop noemt Het diende nergenls voor mij nog langer to verzetten. Ik gaf bet op. „En wie heeft je dat gezegd van die japon!" vroeg Ik 'aarzelend. „Niemand wist het ik heb bet ding alleen gekocht, omdat ik zoo'n medelijden met haar had omdat Don me gezegd bad, dat haar vader er geen voor haar koopen zou. Wie heeft je dat ver teld, dat zou ik wel graag eens willen we ten." i De oude Jardine leunde achterover in zijn stoel en gichelde. „Lieve hemel, ze heeft het me zelf ver teld." Ik keek hem aan eni voelde, dat Ik een kleur kreeg als een pioen. „Heeft z ij het vertéld?" De oude Jardine knikte. „Ja, zij, jongen! Dat meisje kan je heel mioeilijk verschalken. Zij wist van wie de ja pon was voor zij hem uit de doos haalde, daar wed Ik wat om." „Maar hoe waarom?" Ik wist geen woorden te vinden. De oude Jardine knikte phllosophisoh. „Jij bent geen tegenpartij voor een vrouw, mijn jongen," zeide hij. „Dat zijn we trou wens geen van allen." „En zij lachte er zeker om?" vroeg ik woe dend. „Neen, zij lachte niet. Zij zeide maar neen, ik 'heb geen recht te herhalen; wat zij in vertrouwen tegen me gezegd heeft." „Nou je zooveel vertelt hebt, kan je het restje ook wel zeggen," zeide ik droogjes. Maar de oude Jardine kon koppig zijn, als hij wilde, en hij zeide geen woord meer. Dus had zij al dien- tijd geweten, dat die japon van mij kwam. Hoe 'bad zij het in 's hemelsnaam ontdekt? Ik had haar nooit in mfln leven een ca deautje gegeven); ik had nauwelijks een vriendschappelijk gesprek met haar gehad, en toch had zij geweten, dat die vervloekte japon van mij kwam. Ik kon slechts veron derstellen, dat wat de menschen „vrouwelijk instinct" noemen daarvoor verantwoordelijk .gesteld mocht worden. Er lag een schrale troost in de wetenschap, dat zij er mij niet om uitgelachen had. Maar 'toch zou ik graag geweten hebben wat zij gezegd had. Zij droeg die japon vanavond. Ik had haar een uur geleden met Don zien wegrijden in het rijtuigje, dat naar stroo rook en er altijd uitzag of het schoon gemaakt moest worden. Ik dacht aan haar zooals zij er dien avond op Jardine's dinertje uitgezien had met dien blos op haar wangen en die schittering in -haar oogem, en toen dacht ik aan de manier waarop die avond geëindigd was, en ik vroeg me af of Don nog eens zoo dwaas zou zijn of dat die eene scène genoeg was om hem te genezen. Want hij had het meisje ongetwijfeld lief; maar hoe lang zou die liefde duren? Dit wias de groote vraag. Hoeveel Rosabelie G ir- üngs zouden er nog in zijn leven komen? „Ik geloof altijd," zeide de oude Jardine, els kon hij mijn gedachten lezen, „dat, wan neer een man jong trouwt, hij meer kans krijgt om gelukkg te zijn het geeft hem een belang, iemand om voor te werken, iemand, om naar terug te komen „Slaat dat op Don?" vroeg ik. „Het slaat op Don en op lederen Jongen man. Het is mijn schuld niet, dat ik op mijn een-en-twintigste jaar getrouwd ben; als mijn vrouw God hebbe haar ziel mij den eerstel keer maar genomen had! Maar daar zouden we het niet over hebben.„en Htf zuchtte diep. Je denkt dus zeker, dat lk, wanneer een vrouw een jaar of vijftien ■ge leden medelijden met mij had gehad, iets van mijn leven gemaakt zou hebben in plaats van te zijn wat ik nu ben?" n ,J)e aanwezigen zijn altijd buitengesloten, weide de oude Jardine „maar als je het me vraagt, durf ik zeggen, dat je een gelukkiger man geweest zoudt zijn, wanneer er van avond een vrouw tegenover je gezeten had in plaats van een ouden kletsmajoor als ik. Ik keek naar den ledigen steel, waarin Joy Lambert altijd zat, wanneer zij naar mij toe kwam, en een oogenblik verbeeldde ik me dat lk haar slank figuurtje op den arm ervan kon zien, terwijl haar kleine voetjes in de nette schoentjes een paar duim van den grond bengelden en het zonlicht op haar viel. Maar het was slechts een oogenblik en het volgende lachte ik alweer. „Mogelijk zou zij al lang genoeg hebben van mij en van mijn zwakheid," zeide ik, „en mij in den steek gelaten hebben." De oude Jardine haalde zijn schouders 00. „Als je zoo gaat redeneeren", protesteer de hij. „Ik redeneer heelemaal niet Maar je /uit me moeten toegeven, dat je iederen dag van huwelijken hoort, die op zoo'n manier eindi gen'. Vanochtend nog las ik in de courant „Couranten maken alleen melding van on gelukkige huwelijken, denk daar wel aan," zeide hij. Ik heb wel eens gedacht, dat het heel wat beter zou zijn, als ze in plaats daar van een kolom met goede huwelijken gaven! De mannen en de vrouwen!, die dertig jaar of langer gelukkig samen geleefd hebben. Je mag me uitlachen, als je er zin in hebt Buchanan, maar ik geloof ln de ouderwet- sche liefde voor eeuwig en langer! Die mo derne ken-me-een-half-uur-en-laten-we-trou- wen-manier bevalt mij heelemlaal niet" „En toch wou je, d-at ik Don liet trouwenJI" riep ik verontwaardigd uit. „Of behoort zijn engagement soms niet tot de nieuwerwet- eche?" Maar de oude Jardine gaf zich niet ge wonnen; er was op iederen regel een uitzon dering beweerde hij. „En je vindt, dat Don die uitzondering is?" vroeg ik droogjes met een bittere herinne ring aan wat Joy Lambert mij gezegd had op en dag, dat wij samen in de weide met boterbloemen liepen. „Ik vind, dat hij, als hij het niet is, het zijn moest," zeide de oude Jardine met nadruk. „Met zoo'n meisje Ik gaf de discussie op. Ik begreep, dat het toch nergens toe leiden zou. 'Maar wat Don's huwelijk betreft, ik ge- doof niet, dat hij of het meisje er bijzonder op gesteld waren te trouwen voor hij naar Frankrijk ging; geen van beiden had er ter minste direct op gezinspeeld- waarom zou ik dus hun dat denkbeeld in het hoofd pren ten? Het was een uur, toen ik hen in het gewo ne stationsrijtuig hoorde thuiskomen; ik draaide het licht uit en was reeds de trap op, toen Don de voordeur openmaakte en naar binnenkwam. Hij moet mij gehoord hebben want hij riep: „Is u dat Sir?" „Ik wou juist naar bed gaan," zeide ik, maar ik kwam weer naar beneden. „Ook brieven?" vroeg Don. „Eén" zeide ik; op een schoorsteenmantel van mijn studeerkamer." Ik volgde hem en geen van beiden spra ken we, toen 'hij de enveloppe openscheurde; dan begon hij opgewonden te lachen. „Marsohorders," zeide 'hij. „Maandag moet lk weg." En vandaag was hot Vrijdag. „Ze geven je niet veel tijd," zeide Don, terwijl hij den brief in zijn zak verfrommel de. We vermeden het elkaar aan te kijken. Wondt vwvolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1921 | | pagina 1