NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Eerste Blad.
No. 5508
DONDERDAG 19 JANUARI 1922
50e JAARGANG
FEUILLETON.
Ik was werkelijk niet van plan geweest
dadelijk van het station naar Jardlne te
gaan, doch boe het kwam, weet ik nog niet,
maar voor ik het zelf wist, vw ik in de
Tegen leverkwalen,
-
COURANT
ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING:
Held erectie Courant f 1.60; fr. p. p. binnenland f 2.—. Ned. 0. en W.
Indiö p. zeepoet f 2.60; kL p. mail en orerige landen f 4.20 Zondagsblad
reep. f 057», f 0.75, f 0.86, f 1.25. Modeblad reep. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.60
Losse nummers der Courant 4 ct., fr. p. p. 6 ct.
Versch^nt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr., HELDER
Burearu: Koningstraat 29 Intere. Telefoon 50
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 et p. repal (galjaid). Ingee. meded. (kolombreedte als redaetion
tekst) 60 ct Kleine advertentiee (gevraagd, te koop, te huur) v. 1—4
regels 40 ct, elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adree: Bureau
d. blad en met br. onder no. 10 ct p. adv. extra). Bewijerao. 4 ct.
BUITENLAND.
DE CONFERENTIE TE WASHINGTON.
De Stille Znldzee-eilanden en
Nederlandsch Oost-Indlë.
De overeenkomst inzake de versterkingen
in de Stille Zuidzee ontmoet het voornaam
ste bezwaar bij de Japanners, die vreezen
dat Singapore het Gibraltar van het Oosten
zal worden; daar Enigeland Singapore schijnt
te willeni uitsluiten van de status quo-over-
eenkomst, welke oorspronkelijk voor de ge
heel Stille Zuidzee, met uitzondering van
Australië, Nieuw-Zeeland, Hawaï en het
eigenlijke Japan, was bestemd. Wanneer
Singapore de straat van Malakka be-
toeerscht, dan beheerscht het 't voornaam
ste gedeelte van den zeehandel tusschen Eu
ropa en het Verre Oosten.
In de bladen wordt gezegd dat de Japan
ners de domineerende positie van Singapore
verbinden met de martieme basis, welke in
het Nederlandsch vlootprogram voor Oost-
Imdië zijn aangeduid, in het bijzonder Ba
tavia en Soerabaya, waardoor in een even-
tueelen oorlog de zeeroutes van het zuiden
naar Japan verder zouden zijn afgesloten.
Daar Nederland echter niet is uitgenoodigd
aan het bewapeningsgedeelte der conferen
tie deel te nemen, is het onwaarschijnlijk
dat het hij de beraadslagingen over de ver
sterkingen zal worden betrokken.
Van gezaghebbende Japansche zijde ver
luidt dat tot het eigenlijke Japan in den
geest van het verdrag niet Formosa en de
Pescadores behooren, voor welke ten aan
zien van de versterkingen het status quo
blijft gelden, hetgeen van belang is voor
Ned.-Indië. De Luöhus-, Roti I n- en| Kurileo-
eilanden echter zijn bij het hoofdeiland in
begrepen en vrij om hun versterkingen uit
te breiden. Het buitensluiten van Singapore
van den status quo doet een onvoorziene
moeilijkheid rijzen en is voor Amerika een
verrassing.
Amerikaansche ontevredenheid over de
conferentie.
Washington, 17 Jan. De ontevredenheid in
den Senaat over den gang van zaken ter
conferentie begint zich te toonen door de
aanneming van de resolutie van den repu
blikein Mc Cormick, inlichtingen vragend
over de militaire uitgaven der Europeesche
schuldenaars van Amerika en de indiening
van een resolutie door den democraat King,
waarin de poging der mogendheden wordt
veroordeeld om aan het souvereine China
douane-verplichtingen voor te schrijven.
De eerste resolutie is voornamelijk ge
richt tegen Frankrijk, de tweede is een tee-
ken van algemeene teleurstelling over den
zwakken steun, aan de Chlneezen geboden.
Tegelijkertijd neemt de oppositie tegen het
Zuidzee-verdrag duidelijker vormen aan.
Wilson wordt gezegd er beslist tegen te zijn
en aldus wordt de steun der democraten on-
dormijnd, die de democratisohe gedelegeer
de senator Underwood hoopte te verwerven.
Het heet dat thans zeven en twintig van de
zeven en dertig demooratiuohe senatoren te
gen het verdrag zijn, zoorst er nog slechts
zes republikeinsche tegenstanders noodig
zouden zijn om de ratificatie te verijdelen,
voor welke ratificatie 2/8 van de stemmen
d'er 96 senatoren vereischt ia
Van vier hunner is het zoo goed als ze
ker, dat zij tegen zijn. De vooruitzichten van
het verdrag zijn dus hoogst twijfelachtig, of
schoon de mogelijkheid bestaat, dat de op
positie door zekere amendementen zou kun
nen worden verminderd. De verwerping van
liet verdrag zou automatisch het Engelsch-
Japansche verbond weer in het leven roepen
en den grondslag wegnemen voor de vloot-
vermindering en) aldus het geheele pro
gram der ooniferentie in gevaar brengen.
Naar het Engelaoh
van RUBY M. AYRES
door W. J. A. ROLDANU8 JR.
o
68)
„Neen," zelde ik, „Roger is het niet."
Dom ging weer achterover op het kussen
liggen.
^/wie is het dan?" vroeg hij een beetje
wrevelig. „De een of andere onnoozele ezel
zeker."
Ik verzamelde al mijn moed en vroeg dan:
„Vindt je dat ik te oud ben?"
Dus verzond Don zijn brief ten slotte toch
en of de censor erom zou grinneken ol niet,
scheen hem koud te laten.
De eerstvolgende dagen merkte ik op, dat
hij mij dikwijls aankeek met een vreemde,
typische uitdrukking In zijn oogen, alsof hij
mij plotseling voor het eerst had loeren ken
nen.
Ik moet eerlijk bekennen, dat ik me wel
een beetje verlegen voelde, maar ik bad er
toch geen berouw over, dat ik het hem ver
teld had; vroeg of 'laat had hij het toch moe
ten weten, en ik bad nu een last van zijn
hart afgenomen, die anders nog dagen lang
op hem gedrukt zou hebben.
Maar ten slotte moest ik toch zonder hem
naar Engeland terugkeeren. Hij was nog
niet in staat om te reizen, en wanneer hij
De aankondiging van Hughes, dat de een-
en-twintig eischen (van Japan en China)
zullen worden besproken, wordt uitgelegd
als een zet om de ontevredenheid van de pro-
Chineezen te verminderen. Er wordt aan
herinnerd, dat Japan beslist tegen een be
spreking van deze eischen is behalve dan
in rechtatreeksche onderhandelingen met
China, terwijl de bevestiging van Japan's
positie door het verdrag van Versailles
steun aan Amerika door de medeondertee-
kenaars moeilijk maakt; vandaar de tot niets
bindende houding van de Britsche woord
voerders over dit onderwerp.
DE CONFERENTIE TE GENUA.
De uitnoodigingen tot de conferentie van
Genua schijnen nu te zijn verzonden. Blij
kens een telegram van het Wolffbureau
heeft de Duitsche regeering de uitnoodiging
tot deze conferentie, die op 8 Maart zal be
ginnen, ontvangen. In Frankrijk blijft er
verzet tegen de deelneming aan deze con
ferentie. Het „Journal des Débats" b.v. merkt
op, dat men niet moet meenen, dat Frank
rijk gebonden zou zijn door de toestemming
van Briand, van een gedesavoueerden mi
nister dus. Maar als Frankrijk niet mee doet,
dan verliest de conferentie van Genua het
grootste deel van haar waarde en wordt bo
vendien de verhouding onder de „geallieer
den" er niet beter op.
De heer Poincaré ziet dat laatste natuur
lijk ook wel in, maar hij hangt voor zijn mi
nisterieel bestaan van de rechtsche partijen
in de Kamer af en hij moet dus in de eer
ste plaats met de ultranationalisten reke
ning houden. Zoo is het dus nog onzeker wat
de beslissing der Fransche regeering in
zake Genua zal zijn. Echter of Frankrijk mee
doet of niet, de waarde van de conferentie
van Genua wordt toch al zeer verminderd
nu geen beslissing nog is gevallen in de
quaestie der Duitsche Vergoeding, van wel
ker oplossing voor h6t vraagstuk van den
heropbouw van Europa immers zooveel af
hangt.
In die quaestie zijn we, door de misluk
king van Cannes, geen stap verder geko
men. Want al heeft nu ook de commissie
van herstel aan Duitschland onder bepaalde
voorwaarden een uitstel toegestaan die
naar te Berlijn wordt gezegd vrijwel zou
overeenkomen met hetgeen Rathenau zou
hebben aangeboden en dus voor Duitsch
land gunstig zouden zijn deze schikking,
waarbij Duitschland elke tien dagen 81 mil-
üoen gouden marken heeft te betalen, is nog
slechts een zeer voorloopige. Er is boven
dien de voorwaarde aan verbonden, dat de
Duitsche regeering binnen veertien dagen
aan de Commissie van herstel een plan voor
de hervorming van de Duitsche begrooting,
voor de beperking van de papiergeldluitgif-
te, benevens een volledig program voor de
betalingen in geld en warenleveranties voor
het jaar 1922 moet overleggen. Dat zal waar
schijnlijk een krachttoer zijn, en de Duit
sche regeering komt er door in een zeer bij
zondere positie. „Wat te Cannes", zoo merkt
de „Frankf. Ztg." op, „door besprekingen
tusschen de geallieerden met medewerking
der Duitsche, door Rathenau gelelde dele
gatie mondeling zou worden uiteengezet en
overlegd, dat zou nu door ons in zeer troebel
geworden politieke verhoudingen moeten
worden geformuleerd:" Maar de „Frankf.
Ztg." troost zioh dan over de moeilijkheid van
de taak, met de grootere vrijheid van bewe
ging, die Duitsohland hierdoor thans krijgt.
Maar of die troost lang zal Btrekken, blijft
de vraag. De quaestie der Duitsche vergoe
ding is in de eerste plaats een politieke
quaestie en politieke overwegingen zullen
bij de geallieerden den doorslag geven als
ze oen beslissing moeten nemen.
De conferentie van Cannes en wat daar
aan vast zat, heeft de oonferentle van Was
hington wat op den achtergrond gedrongen.
Veel is daarbij niet verloren, want hard op
schieten doet men te Washington niet. De
Ohineesohe quaestie blijft nog altijd quaes
tie en aan de andere vraagstukken van het
Verre Oosten komt men nog niet toe....
zoover was, dan sou hij moeten gaan onder
de auspiciën vau de hospitaal autoriMtem
„Ik zal voor hem zorgen, Mr. BuoUaman,"
zelde Bruü>Oog tegen me. „Ik zal mijn heele
verdere leven voor hem zorgen."
Er viel niet aan te twijfelen of zU hem
liefhad: men behoefde sleobla de uitdruk
king van haar oogen, wanneer zij' op hem
rustten, te zien, oan te weten, dat hij de
eenige man in haar wereld was, en ik kon
sleóhts hopen, dat ditmaal Don werkelijk
een plechtanker gevonden had.
U gelooft toch ook, dat zij mij lief heeft?"
vroeg hij mij eens; bet was de avond vóór
mijn vertrek uit Frankrijk.
Ik glimlachte, toen ik hem antwoordde,
dat je alleen maar de manier waar
op zij zijn kussens opschudde, behoefde te
zien, om er zeker van te zijn.
Zij is te goed voor mij," zeide Don.
De meeste vrouwen zijn te goed voor de
mannen, die zij liefhebben," merkte ik on
nadenkend en met een voor mij ongewone
sentimentaliteit op. Don lachte ett ik voelde,
dat ik een kleur kreeg, maar Don antwoord
de heel ernstig, dat bij óód men kende, voor.
wien geen vrouw in de wereld te goed zijn
k°,Jk bedoel u, sir," zeide bij.
Onzin," riep ik uit, hoewel ik het prettig
vond bet bem te booren zeggen!
Natuurlijk was het onzin, maar bet gaf mij
een gelukkig gevoel te weten dat niets van
alles wat er gebeurd' was, ooit In staat zijn
zou de liefde van den Jongen voor mij te
veranderen, en ik weet zeker, dat hij na den
eersten schrik oprecht blij en gelukkjg
was mij Joy te mogen toevertrouwen
3>Tir weet, dat zij geluklElg mot u zal zijn,
waren zijn laatste woorden.
terwijl de tiende week der conferentie reeds
is ingegaan. En intusschen prikkelen de ge
beurtenissen in Europa de stemming in
Amerika om zich in het oude isolement te
rug te trekkèn, zijn eigen zaken zelf te be
redderen en de overige wereld in haar eigen
sop te laten gaarkoken.
DUITSOHLAND.
Zij danst antiek.
Gelijk tijdens de groote Fransche revolu
tie de begrippen van openbare zedelijkheid,
vooral in de hoofdstad zich wijzigden, is het
ook eenigszins bij de Duitsche omwenteling
gegaan. De laatste veertien dagen behandelt
de rechtbank te Berlijn een met spanning
gevolgd proces, dat men zich, wat onderwerp
of ontwikkeling betreft, in den tijd voor den
oorlog niet had kunnen droomen. Een jon
ge mevrouw Seweloh, tooneelnaam Celly de
Rheidt, de vrouw van een gewezen luitenant
was al een jaar lang een gezocht onderwerp
van gesprek lin de Berlijnsche uitgaande
wereld. Zij vertoonde, onder de kunstzinni
ge leiding van haar man, die als impressa-
rio optrad, zoogenaamde schoonheidsdansen,
naakt of half naakt, die de „dansen der an
tieken" en de openbare verheuging in het
lijnenspel van een volmaakt vrouwenlichaam
moesten doen herleven. Zij bood deze „re
naissance van de klassieke danskunst" eerst
aan in besloten kring, dan in het cabaret en
ten slotte op de film, de aanplakborden
prijkten met geïllustreerde programma's van
de schoonheidsdansen, Celly de Reidt werd
een sensatie, de zaken marcheerden best en
om haar heen vormde zich een ballet van
halfvolwassen jonge meisjes, „gelijk het
sterrenkoor zich rond de zon schaart", om
de bekoorlijkheid van de prima-ballerina te
veihoogen. De Beriijner en de provinciaal,
die de hoofdstad gezien wou hebben, had
niet het laatste snufje genoten, als hij niet
in den „Zwarten Kater" of het „Theater am
Zoo" de groote Celly de Rheidt en haar bal
let-ensemble had gezien.
Daar de republiek echter besloten was be
halve de vrijheid ook een behoorlijke ingeto
gen deugdzaamheid te koesteren en daarom
een buitengewone filmcensuur van over
heidswege instelde en de openbare naakt-
danserij verbood, zag het openbaar minis
terie zich verplicht zich met de schoonheids
dansen van mevrouw Celly en haar ballet
bezig te houden en een proces aan te span
nen, dat het Berlijnsche gerechtshof met een
groot aantal getuigen én deskundigen nu
reeds twee weken bezig houdt. Tooneelster-
ren en carabetdirecteuren, geleerde des
kundigen en zakelijke experts, mannelijke
en vrouwelijke dienaren van de danskunst,
schilders, dokters, dommees en schoon-
heidskenners van beroep bevolken de ge
tuigenbanken en op de beklaagdebank
bloeit een ruiker van jeugdige priesteressen
van Terpsichore, te beginnen bij de kleine
14-jarige balletmuis tot de reeds vrouwelijk
rijpe honderdbladige roos, over wier zacht-
ronde vormen alle jongelingen, die de Ber
lijnsche bladen van rechtbankverslagen, voor
zien, in verrukking gerekte n. De rechtszaal
rook naar poeder en schmink en een zwoel
luchtje steeg op tuasohen de regels van de
Berlijnsohe bladen, toen het hooge hof, niet
bevredigd door het zien van de betrokken
films, ook nog een orlglneele vertooning van
de sohoonheldsdansen uit de „Zoo" gelastte,
om zich door ooggetulgenls van hun kunst
zinnige en zedelijke waarde een oordeel te
vormen, waarbij mevrouw Celly als Phryne
voor haar rechters moest verschijnen en
haar gewaad moest afwerpen. Aan deze pro-
cessueele „onthulling" knoopte men diep
gaande verhooren vast over de kunstzinnige
ontwikkeling van „Frau Oberleutmant Sewe-
low, genaamd Celly" en haar half volwassen
nimfenoorps, mitsgaders bekentenissen van
mijnheer de luitenant over het edele doel
van de choreografische kunst, dat hij en zbn
„in Nederland kunstzinnig ontwikkelde
vrouw" zloh gesteld en nagestreefd hadden.
Als bewy» voor do onschuldigheid der ver-
toonlnaen, stelde de verdedlgng vast, dat de
tot zedoreohter uitgeroepen voorzitten van de
Er was geen tijd om antwoord te krijgen
van Joy vóór ik Frankrijk verliet, soodat ik
naar huis terug gaan moest In volkomen on
wetendheid omtrent wat zij over dit allee
dacht, Ja zonder zelfs te weten of lij Don's
brief ««kregen had.
Ik had auu niemand geschreven, dat ik
terugkwam; ik was van plan naar binnen
te gaau en haar lk bedoel hen te ver
raseen maar juist toen' scheen, bet mij
toe alsof er maar één persoon in heel Enge
land oestond, en aan de reis leek geen eind
te komen.
Als lk eens te haastig geweest was! Als
zij eens veranderd was en niet langer vaD
mij hield? Ik had de laatste weken in zoo'n
verwarring geleefd, dat het moeilijk was de
dingen in het Juiste liobt te zien. Maar ik
geloof, dat ik diep In mijn ziel wist dat alles
goed afloopen zou, en lk ben) er zeker van,
dat nooit een jongen van vijf-en-twintig ge
lukkiger of ongeduldiger geweest is dan ik,
toen lk op de Kanaalboot stond en mijn
oogen Inspande om toch maar lete van En
geland te zien.
Ik ging terug naar alles wat ik van het
leven verlangde; voor mij begon bet leven
pas.
Veertig was ikl Bah, ik weigerde het
te gelooven. Ik voelde me geen dag ouder
dan een subaltern officier met een glad ge
schoren gezicht, die met verlof naar buis
ging en de heele reis door met mij praatte.
Hij scheen erg opgewonden over iets te
zijn en eindelijk vertelde hij mij wat ht-t
was. i1 i 1
„Ik ga naar buis om te trouwen," zelde
hij met pedante onverschilligheid.
„Ik ook," zelde ik en was toen verbijsterd
over mijn eigen brutaliteit
vereeniging van Duitsch» tooneelisten, de
beroemde „arbeidersraad" en makker Rio-
kelt bij een repetitie.in slaap was geval
len. Daarentegen voerde het openbaar mi
nisterie als bezwarend aan, dat in den Zwar
ten Kater" de dansnummers werden aange
kondigd met de woorden: ,Heeren, nu komt
het nummer waarvoor gij gekomen zijt!"
Voor een aantal der nog onmondige ballet
muisjes waren de verantwoordelijke betrek
kingen verschenen en de onderwijzer van
een dier spring in 't velds verklaarde met
nadruk, dat zij op school een braaf kind
was met een onschuldig gedrag. Uit het ver
hoor bleek verder, dat deze kinderen per
maand soms wel 5000 mk. verdienden, en dat
in een tijd, toen de mark meer waard was
dan nu.
Slechting van vestingen.
Berlijn, 17 Jan. Woensdag zal bij den
Rijksdag een ontwerp worden ingediend tot
opheffing van de vestingen Wesel, Keulen,
Coblenz, Mainz en alle andere aan den Bo
ven-Rijn en den rechter-Rijnoever gelegen
vestingen. De Entente heeft uitdrukkelijk
het aannemen van een dergelijke wet van de
rijksregeering geëischt.
De Duitsche schadeloosstelling.
Duitschland heeft overeenkomstig de be
slissing van de Commissie van Herstel de
op 18 Januari vervallende termijn van 81
millioen goudmark betaald.
IJlt het bezette gebied.
Men schrijft aan de N. R. Ot:
In de Duitsche pers leest men in den laat-
sten tijd zeer weinig over de lijdensgeschie
denis van de bevolking van het bezette ge
bied. De hier verschijnentio oouramten
kunnen er niet veel over schrijven, omdat
de ontevredenheid der bezettingsautoritei
ten al heel gauw ten gevolge zou hebben,
dat de courant, welke dergelijke artikelen
zou opnemen, voor een paar weken verbo
den werd. En aan de pers van het onbezette
gebied is blijkbaar van Berlijn uit gevraagd,
om niet al te scherp tegen de entente-auto
riteiten te schrijven, omdat Duitschland er
op het oogenblik alleen maar schade van zou
ondervinden, als ze tegenover de entente
juist nu onaangename artikelen zou gaan
opnemen.
Voor iemand die met open oogen door het
bezette gebied reist, die gelegenheid heeft
het militair vertoon b.v. der Engolsohen te
Keulen of der Fransdhen te Wieebaden gade
te slaan. of die ziet hoe in de groote hotels,
in de winkels, in de treinen enz. de entente-
militairen geen begrip schijnen te hebben
van de rechten der .inboorlingen" voor
zulke neutrale reizigers zijn al deze dingen
reeds verschijnselen, die een omaangenamen
indruk te voorschijn roepen.
Maar als men met de Duitsche bevolking
in het bezette gebied in nauwere aanraking
komt, als men in den loop der jaren het ver
trouwen der menschen gewonnen heeft en
dan eens hoort, hoe de werkelijke stemming
der bevolking is, die veelal aan wanhoop
grenst, nog zoo weinig tot uiting ls geko
men.
Ik wil hier niet berichten over de zwarte
troepen aan den Rijn. Dat la een thema, dat
moeilijk te beoordeelen is. De Pranschen
zeggen, dat de Dultschers overdrijven, de
Duitschers weer dat de Franachen' vergoe
lijken. De waarheid zal wel in het midden
liggen. Over het gebruik van zwarte troe
pen, menschen van geheel andere bescha
vingsopvattingen als wij Europeanen tot het
in toom houden van Rijnlanders daarover
mag een leder zijn eigen meening hebben;
Voor de zwarten zelf is het vooral in den
winter een kwelling!
Ook over de groote bezettingsmacht wil
lk hier geen oordeel uitspreken. De Dult-
sohers zeggen, dat het aantal militairen veel,
veel grooter ls, dan het verdrag van Versail
les bepaald heeft. Want volgens dit verdrag
zou het bezettingsleger niet grooter mogen
zijn dan d© militaire tnaoht, welk© Duitsrih-
laiid in vredestijd in het tegenwoordige be-
Ho© wist ik, dat Joy niet weigeren zou mij
aan te khkon? Ik trachtte mij hij de ge-
daobtte alleen ongelukkig te voelen, maar
die poging was louter huichelarij,
We feliciteerden elkaar met ons weder-
keerlg geluk en toeni de boottrein weer bij
het Victoria station kwam, wisselden we onze
kuurtjes.
„Mijn naam is CRiester," zelde hij. „We
hebben op het oogenblik nog geen vaste v> o-
ning hier, lk ga vanavond door naar mijn
moeder in Devönshire mijn meisje logeert
bij haar."
Het was een der aangebeden zonen van
mijn Mrs. Ohester; werkelijk de wereld is
todh klein.
„Ik heb van u gehoord," zeide hij mij,
toen ik bem alles verteld had. „Moeder heeft
in een van haar brieven over u geschreven.
Typisch, dat ik u ontmoeten) moet; zij zal
het heel aardig vinden."
Maar weer kwam dat angstige vermoeden
In mij op: als lk toób eens niet naar huis
ging om te trouwen? Wat een pedante
dwaas ben lk toch geweestl"
Maar mijn opgewekte semming kwam weer
terug, toen ik naar Klng's Cross-station hoste
en een sneltrein pakken kou, die me om ze
ven uur in ons stadje bracht.
Ik zal mij altijd blijven herinneren wat
een prachtige avond bet was en hoe de zon
neschijn zelfs de leelflke eentonigheid der
wegen, waaraan lk zoo hartelijk het land
had leeren krijgen; scheen te metamorpho-
seeren en er Jets nieuws en aantrekkelijks
van maakte.
zette gebied onderhield, d. w. z. ongeveer
76.000 man. De Entente echter, Franachen,
Amerikanen, Engelachen en Belgen hebben
volgens de Duitschers tezamen bijna 186,000
man in het bezette gebied. Maar ook dat zou
nog te verdragen zijn. Weliswaar zijn de
koeten van het bezettingsleger heel hoog en
moet het verarmde Duitschland milliarden
en milliarden er voor betalen, maar de be
volking van het Rijnland zou onder deze
sterke bezetting ook nog lang niet zooveel
te lijden hebben als thans, nu iedere officier
en ook vele onderofficieren hunne families
hebben laten overkomen. De toestanden, die
daardoor ontstaan zijD, hebben veel kwaad
bloed gez et. Want de woningnood, d'e in
Duitschland nog veel grooter is dan bij ons,
omdat men gerust zeggen kan, dat sedert
1914 in Duitschland geen woonhuizen meer
gebouwd zijn, is er in het bezette gebied door
de inkwartiering der Entente-troepen bijna
ondragelijk door geworden. Voor veleni wer
kelijk ondragelijk! In 't begin ging het nog.
Eene familie kreeg b.v. als inkwartiering
een officier in huis. De mooiste kamer moest
worden afgestaan, het mooiste linnengoed,
de mooiste serviezen, meubelen eto. moesten
te zijner beschikking worden gesteld maar
daar was nu eenmaal niet veel tegen te zeg
gen» De Duitschers hadden het in den oor
log niet anders gedaan, Maar toen do be
zetting een paar maanden geduurd had, het
bezette gebied rustig bleef, begon de toe
stroom! p.g dar familieleden. De officier liet
zijn vrouw komen! zijne kinderen, zijn
dienstmeisje. De Duitsche familie mo^st
plaats maken en die en die kamers, die vie
officier en zijn vrouw te-vlele.nl ontruimen.
De nieuw aangèkomenen installeerden ridb
uitstekend, elles op kosten van het „rijke"
Duitsohland om leefden op grooten voet op
andermans kosten. W- n td Jfcbaar vol
komen in orde vond. Kinderen werden ge
boren, het linnengoed, de wieg etc. werd ge
kocht allee op kosten van het Duitsche
rijk! Tante kwam uit Parijs een paar weken
logeeren, oom uit Londen kwam ook eens
kijken waarom ook niet? De Dpltschers
moesten maar weer een kamer vrijmaken en
dan het kostte immers nletsl Le boche
payera touti Langer dan 8 jaren duurt nu
deze toestand. In deze drie jaren ls natuur
lijk de Inboedel, die indertijd ter beschik
king der ingekwerti orden gesteld moest
worden er niet beter op geworden. Het lin
nengoed, de meubels, glaswerk, serviezen
en alles wat tot het da.gelijksch gebruik
dient, ls sterk versleten of incompleet, voor
al ook omdat er dikwijls met weinig zorg
mee wordt omgegaan. Wat hindert het ook?
Wat kapot of versleten is, wordt nieuw ge
kocht Duitschland betaalt En in hun eigen
huis zit de Duitsche familie in een paar der
slechtste kamers samengeperst en mag toe
zien hoe hunne beste spullen langzaam maar
zeker bedorven worden. Het Duitsche rijk
heeft beloofd, htm de schade te betalen. Maar
hoe groot is deze schade en wanneer wordt ze
betaald? Ergernis overal, dagelijks ieder
uurl Dat is ae vloek dezer lange bezetting.
De menschen worden verbitterd, de om hun
vroolijk humeur bekende Rijnlanders leeren
haten. Rechten hebben ze niet meer. Bekla-*
Sen ze zich bij de inkwartieringsoommissie
er entente dan krijgen ze ongelijk, bekla
gen ze zioh bij de Duitsche autoriteiten, dan
verklaren dezen zich niet bij machte, hulp
te kunnen vorleenen. En dus moeten ze dag
in dag uit hun ellende en hun ergernis in
stilte verkroppen.
Een main op leeftijd, dien ik al jaren ken
als Iemand van scherp verstand en groote
kennis der wereld, luchtte tegen mij zijn
Ingezonden mededeellng.
Salzucht, hartwater, verstopping en *11* voe-
ingsstoornlisen gebruike men de leer zacht
werkende Foeter'» M&agplllen, welke geen
krampen veroorzaken en geen verstoppende
reaotle hebben, Prijs f0.65 per flacon, alom
verkrijgbaar.
straat naar zijn huis en liep ik het tuin
pad op.
De voordeur stond open en er scheen nie
mand thuis te zijn, toen lk na een oogenblik
aarzelend zonder te bellen binnen giug.
ik keek in de eetkamer, maar die waa
le«g; mijn aandicht werd echter getrokken
d«or twee brieven, die op tafel lagen en
blijkbaar pas met de pust gekomen waren.
Een ervan was van Don en droeg de „ver
klaring, dat de censor wel zoo goed geweest
was hem door te laten. Het was blijkbaar
d e brief en hij was nog niet geopend.
Ik nam hem met een gevoel van angst op
en dan hoorde ik het tuinhek knarsen en
een vluggen stap op het pad en bet volgende
oogenblik hoorde ik Joy's stem vragen:
„Geen brieven!, Mason?" Zij was blijkbaar
in de gang een van de dienstmeisje tegen
gekomen. want ik hoorde antwoorden:
„Twee, Miss, ik heb ze in de eetkamer ge
legd."
Jk keek niet om ik had het voor geen
geld ter wereld kunnen doen, hoewel ik wist,
dat Joy in de kamer kwam; dan hoorde ik
een uitroep van sohrik, die eindigde met
mijn naam: „Davidl"
Nu keek ik om; mijn harte klopte heftig,
het bloed hamerde in mijn slapen
Zij stond op den drempel, met belde han
den hield zij de kantoD vast, als moest rij
zich steunen, en alle bloed scheen uit haar
gezicht geweken te zijn.
Dan gingen haar blikken de kamer rond,
als zochten zij iemand anders, en lk zag haar
lippen Don's naam vormen, hoewel er geen
geluid over kwam.
Wordt vervolgd.