NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Eerste Blad. No. 5508 DONDERDAG 19 JANUARI 1922 50e JAARGANG FEUILLETON. Ik was werkelijk niet van plan geweest dadelijk van het station naar Jardlne te gaan, doch boe het kwam, weet ik nog niet, maar voor ik het zelf wist, vw ik in de Tegen leverkwalen, - COURANT ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING: Held erectie Courant f 1.60; fr. p. p. binnenland f 2.—. Ned. 0. en W. Indiö p. zeepoet f 2.60; kL p. mail en orerige landen f 4.20 Zondagsblad reep. f 057», f 0.75, f 0.86, f 1.25. Modeblad reep. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.60 Losse nummers der Courant 4 ct., fr. p. p. 6 ct. Versch^nt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr., HELDER Burearu: Koningstraat 29 Intere. Telefoon 50 Poet-Girorekening No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 et p. repal (galjaid). Ingee. meded. (kolombreedte als redaetion tekst) 60 ct Kleine advertentiee (gevraagd, te koop, te huur) v. 1—4 regels 40 ct, elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adree: Bureau d. blad en met br. onder no. 10 ct p. adv. extra). Bewijerao. 4 ct. BUITENLAND. DE CONFERENTIE TE WASHINGTON. De Stille Znldzee-eilanden en Nederlandsch Oost-Indlë. De overeenkomst inzake de versterkingen in de Stille Zuidzee ontmoet het voornaam ste bezwaar bij de Japanners, die vreezen dat Singapore het Gibraltar van het Oosten zal worden; daar Enigeland Singapore schijnt te willeni uitsluiten van de status quo-over- eenkomst, welke oorspronkelijk voor de ge heel Stille Zuidzee, met uitzondering van Australië, Nieuw-Zeeland, Hawaï en het eigenlijke Japan, was bestemd. Wanneer Singapore de straat van Malakka be- toeerscht, dan beheerscht het 't voornaam ste gedeelte van den zeehandel tusschen Eu ropa en het Verre Oosten. In de bladen wordt gezegd dat de Japan ners de domineerende positie van Singapore verbinden met de martieme basis, welke in het Nederlandsch vlootprogram voor Oost- Imdië zijn aangeduid, in het bijzonder Ba tavia en Soerabaya, waardoor in een even- tueelen oorlog de zeeroutes van het zuiden naar Japan verder zouden zijn afgesloten. Daar Nederland echter niet is uitgenoodigd aan het bewapeningsgedeelte der conferen tie deel te nemen, is het onwaarschijnlijk dat het hij de beraadslagingen over de ver sterkingen zal worden betrokken. Van gezaghebbende Japansche zijde ver luidt dat tot het eigenlijke Japan in den geest van het verdrag niet Formosa en de Pescadores behooren, voor welke ten aan zien van de versterkingen het status quo blijft gelden, hetgeen van belang is voor Ned.-Indië. De Luöhus-, Roti I n- en| Kurileo- eilanden echter zijn bij het hoofdeiland in begrepen en vrij om hun versterkingen uit te breiden. Het buitensluiten van Singapore van den status quo doet een onvoorziene moeilijkheid rijzen en is voor Amerika een verrassing. Amerikaansche ontevredenheid over de conferentie. Washington, 17 Jan. De ontevredenheid in den Senaat over den gang van zaken ter conferentie begint zich te toonen door de aanneming van de resolutie van den repu blikein Mc Cormick, inlichtingen vragend over de militaire uitgaven der Europeesche schuldenaars van Amerika en de indiening van een resolutie door den democraat King, waarin de poging der mogendheden wordt veroordeeld om aan het souvereine China douane-verplichtingen voor te schrijven. De eerste resolutie is voornamelijk ge richt tegen Frankrijk, de tweede is een tee- ken van algemeene teleurstelling over den zwakken steun, aan de Chlneezen geboden. Tegelijkertijd neemt de oppositie tegen het Zuidzee-verdrag duidelijker vormen aan. Wilson wordt gezegd er beslist tegen te zijn en aldus wordt de steun der democraten on- dormijnd, die de democratisohe gedelegeer de senator Underwood hoopte te verwerven. Het heet dat thans zeven en twintig van de zeven en dertig demooratiuohe senatoren te gen het verdrag zijn, zoorst er nog slechts zes republikeinsche tegenstanders noodig zouden zijn om de ratificatie te verijdelen, voor welke ratificatie 2/8 van de stemmen d'er 96 senatoren vereischt ia Van vier hunner is het zoo goed als ze ker, dat zij tegen zijn. De vooruitzichten van het verdrag zijn dus hoogst twijfelachtig, of schoon de mogelijkheid bestaat, dat de op positie door zekere amendementen zou kun nen worden verminderd. De verwerping van liet verdrag zou automatisch het Engelsch- Japansche verbond weer in het leven roepen en den grondslag wegnemen voor de vloot- vermindering en) aldus het geheele pro gram der ooniferentie in gevaar brengen. Naar het Engelaoh van RUBY M. AYRES door W. J. A. ROLDANU8 JR. o 68) „Neen," zelde ik, „Roger is het niet." Dom ging weer achterover op het kussen liggen. ^/wie is het dan?" vroeg hij een beetje wrevelig. „De een of andere onnoozele ezel zeker." Ik verzamelde al mijn moed en vroeg dan: „Vindt je dat ik te oud ben?" Dus verzond Don zijn brief ten slotte toch en of de censor erom zou grinneken ol niet, scheen hem koud te laten. De eerstvolgende dagen merkte ik op, dat hij mij dikwijls aankeek met een vreemde, typische uitdrukking In zijn oogen, alsof hij mij plotseling voor het eerst had loeren ken nen. Ik moet eerlijk bekennen, dat ik me wel een beetje verlegen voelde, maar ik bad er toch geen berouw over, dat ik het hem ver teld had; vroeg of 'laat had hij het toch moe ten weten, en ik bad nu een last van zijn hart afgenomen, die anders nog dagen lang op hem gedrukt zou hebben. Maar ten slotte moest ik toch zonder hem naar Engeland terugkeeren. Hij was nog niet in staat om te reizen, en wanneer hij De aankondiging van Hughes, dat de een- en-twintig eischen (van Japan en China) zullen worden besproken, wordt uitgelegd als een zet om de ontevredenheid van de pro- Chineezen te verminderen. Er wordt aan herinnerd, dat Japan beslist tegen een be spreking van deze eischen is behalve dan in rechtatreeksche onderhandelingen met China, terwijl de bevestiging van Japan's positie door het verdrag van Versailles steun aan Amerika door de medeondertee- kenaars moeilijk maakt; vandaar de tot niets bindende houding van de Britsche woord voerders over dit onderwerp. DE CONFERENTIE TE GENUA. De uitnoodigingen tot de conferentie van Genua schijnen nu te zijn verzonden. Blij kens een telegram van het Wolffbureau heeft de Duitsche regeering de uitnoodiging tot deze conferentie, die op 8 Maart zal be ginnen, ontvangen. In Frankrijk blijft er verzet tegen de deelneming aan deze con ferentie. Het „Journal des Débats" b.v. merkt op, dat men niet moet meenen, dat Frank rijk gebonden zou zijn door de toestemming van Briand, van een gedesavoueerden mi nister dus. Maar als Frankrijk niet mee doet, dan verliest de conferentie van Genua het grootste deel van haar waarde en wordt bo vendien de verhouding onder de „geallieer den" er niet beter op. De heer Poincaré ziet dat laatste natuur lijk ook wel in, maar hij hangt voor zijn mi nisterieel bestaan van de rechtsche partijen in de Kamer af en hij moet dus in de eer ste plaats met de ultranationalisten reke ning houden. Zoo is het dus nog onzeker wat de beslissing der Fransche regeering in zake Genua zal zijn. Echter of Frankrijk mee doet of niet, de waarde van de conferentie van Genua wordt toch al zeer verminderd nu geen beslissing nog is gevallen in de quaestie der Duitsche Vergoeding, van wel ker oplossing voor h6t vraagstuk van den heropbouw van Europa immers zooveel af hangt. In die quaestie zijn we, door de misluk king van Cannes, geen stap verder geko men. Want al heeft nu ook de commissie van herstel aan Duitschland onder bepaalde voorwaarden een uitstel toegestaan die naar te Berlijn wordt gezegd vrijwel zou overeenkomen met hetgeen Rathenau zou hebben aangeboden en dus voor Duitsch land gunstig zouden zijn deze schikking, waarbij Duitschland elke tien dagen 81 mil- üoen gouden marken heeft te betalen, is nog slechts een zeer voorloopige. Er is boven dien de voorwaarde aan verbonden, dat de Duitsche regeering binnen veertien dagen aan de Commissie van herstel een plan voor de hervorming van de Duitsche begrooting, voor de beperking van de papiergeldluitgif- te, benevens een volledig program voor de betalingen in geld en warenleveranties voor het jaar 1922 moet overleggen. Dat zal waar schijnlijk een krachttoer zijn, en de Duit sche regeering komt er door in een zeer bij zondere positie. „Wat te Cannes", zoo merkt de „Frankf. Ztg." op, „door besprekingen tusschen de geallieerden met medewerking der Duitsche, door Rathenau gelelde dele gatie mondeling zou worden uiteengezet en overlegd, dat zou nu door ons in zeer troebel geworden politieke verhoudingen moeten worden geformuleerd:" Maar de „Frankf. Ztg." troost zioh dan over de moeilijkheid van de taak, met de grootere vrijheid van bewe ging, die Duitsohland hierdoor thans krijgt. Maar of die troost lang zal Btrekken, blijft de vraag. De quaestie der Duitsche vergoe ding is in de eerste plaats een politieke quaestie en politieke overwegingen zullen bij de geallieerden den doorslag geven als ze oen beslissing moeten nemen. De conferentie van Cannes en wat daar aan vast zat, heeft de oonferentle van Was hington wat op den achtergrond gedrongen. Veel is daarbij niet verloren, want hard op schieten doet men te Washington niet. De Ohineesohe quaestie blijft nog altijd quaes tie en aan de andere vraagstukken van het Verre Oosten komt men nog niet toe.... zoover was, dan sou hij moeten gaan onder de auspiciën vau de hospitaal autoriMtem „Ik zal voor hem zorgen, Mr. BuoUaman," zelde Bruü>Oog tegen me. „Ik zal mijn heele verdere leven voor hem zorgen." Er viel niet aan te twijfelen of zU hem liefhad: men behoefde sleobla de uitdruk king van haar oogen, wanneer zij' op hem rustten, te zien, oan te weten, dat hij de eenige man in haar wereld was, en ik kon sleóhts hopen, dat ditmaal Don werkelijk een plechtanker gevonden had. U gelooft toch ook, dat zij mij lief heeft?" vroeg hij mij eens; bet was de avond vóór mijn vertrek uit Frankrijk. Ik glimlachte, toen ik hem antwoordde, dat je alleen maar de manier waar op zij zijn kussens opschudde, behoefde te zien, om er zeker van te zijn. Zij is te goed voor mij," zeide Don. De meeste vrouwen zijn te goed voor de mannen, die zij liefhebben," merkte ik on nadenkend en met een voor mij ongewone sentimentaliteit op. Don lachte ett ik voelde, dat ik een kleur kreeg, maar Don antwoord de heel ernstig, dat bij óód men kende, voor. wien geen vrouw in de wereld te goed zijn k°,Jk bedoel u, sir," zeide bij. Onzin," riep ik uit, hoewel ik het prettig vond bet bem te booren zeggen! Natuurlijk was het onzin, maar bet gaf mij een gelukkig gevoel te weten dat niets van alles wat er gebeurd' was, ooit In staat zijn zou de liefde van den Jongen voor mij te veranderen, en ik weet zeker, dat hij na den eersten schrik oprecht blij en gelukkjg was mij Joy te mogen toevertrouwen 3>Tir weet, dat zij geluklElg mot u zal zijn, waren zijn laatste woorden. terwijl de tiende week der conferentie reeds is ingegaan. En intusschen prikkelen de ge beurtenissen in Europa de stemming in Amerika om zich in het oude isolement te rug te trekkèn, zijn eigen zaken zelf te be redderen en de overige wereld in haar eigen sop te laten gaarkoken. DUITSOHLAND. Zij danst antiek. Gelijk tijdens de groote Fransche revolu tie de begrippen van openbare zedelijkheid, vooral in de hoofdstad zich wijzigden, is het ook eenigszins bij de Duitsche omwenteling gegaan. De laatste veertien dagen behandelt de rechtbank te Berlijn een met spanning gevolgd proces, dat men zich, wat onderwerp of ontwikkeling betreft, in den tijd voor den oorlog niet had kunnen droomen. Een jon ge mevrouw Seweloh, tooneelnaam Celly de Rheidt, de vrouw van een gewezen luitenant was al een jaar lang een gezocht onderwerp van gesprek lin de Berlijnsche uitgaande wereld. Zij vertoonde, onder de kunstzinni ge leiding van haar man, die als impressa- rio optrad, zoogenaamde schoonheidsdansen, naakt of half naakt, die de „dansen der an tieken" en de openbare verheuging in het lijnenspel van een volmaakt vrouwenlichaam moesten doen herleven. Zij bood deze „re naissance van de klassieke danskunst" eerst aan in besloten kring, dan in het cabaret en ten slotte op de film, de aanplakborden prijkten met geïllustreerde programma's van de schoonheidsdansen, Celly de Reidt werd een sensatie, de zaken marcheerden best en om haar heen vormde zich een ballet van halfvolwassen jonge meisjes, „gelijk het sterrenkoor zich rond de zon schaart", om de bekoorlijkheid van de prima-ballerina te veihoogen. De Beriijner en de provinciaal, die de hoofdstad gezien wou hebben, had niet het laatste snufje genoten, als hij niet in den „Zwarten Kater" of het „Theater am Zoo" de groote Celly de Rheidt en haar bal let-ensemble had gezien. Daar de republiek echter besloten was be halve de vrijheid ook een behoorlijke ingeto gen deugdzaamheid te koesteren en daarom een buitengewone filmcensuur van over heidswege instelde en de openbare naakt- danserij verbood, zag het openbaar minis terie zich verplicht zich met de schoonheids dansen van mevrouw Celly en haar ballet bezig te houden en een proces aan te span nen, dat het Berlijnsche gerechtshof met een groot aantal getuigen én deskundigen nu reeds twee weken bezig houdt. Tooneelster- ren en carabetdirecteuren, geleerde des kundigen en zakelijke experts, mannelijke en vrouwelijke dienaren van de danskunst, schilders, dokters, dommees en schoon- heidskenners van beroep bevolken de ge tuigenbanken en op de beklaagdebank bloeit een ruiker van jeugdige priesteressen van Terpsichore, te beginnen bij de kleine 14-jarige balletmuis tot de reeds vrouwelijk rijpe honderdbladige roos, over wier zacht- ronde vormen alle jongelingen, die de Ber lijnsche bladen van rechtbankverslagen, voor zien, in verrukking gerekte n. De rechtszaal rook naar poeder en schmink en een zwoel luchtje steeg op tuasohen de regels van de Berlijnsohe bladen, toen het hooge hof, niet bevredigd door het zien van de betrokken films, ook nog een orlglneele vertooning van de sohoonheldsdansen uit de „Zoo" gelastte, om zich door ooggetulgenls van hun kunst zinnige en zedelijke waarde een oordeel te vormen, waarbij mevrouw Celly als Phryne voor haar rechters moest verschijnen en haar gewaad moest afwerpen. Aan deze pro- cessueele „onthulling" knoopte men diep gaande verhooren vast over de kunstzinnige ontwikkeling van „Frau Oberleutmant Sewe- low, genaamd Celly" en haar half volwassen nimfenoorps, mitsgaders bekentenissen van mijnheer de luitenant over het edele doel van de choreografische kunst, dat hij en zbn „in Nederland kunstzinnig ontwikkelde vrouw" zloh gesteld en nagestreefd hadden. Als bewy» voor do onschuldigheid der ver- toonlnaen, stelde de verdedlgng vast, dat de tot zedoreohter uitgeroepen voorzitten van de Er was geen tijd om antwoord te krijgen van Joy vóór ik Frankrijk verliet, soodat ik naar huis terug gaan moest In volkomen on wetendheid omtrent wat zij over dit allee dacht, Ja zonder zelfs te weten of lij Don's brief ««kregen had. Ik had auu niemand geschreven, dat ik terugkwam; ik was van plan naar binnen te gaau en haar lk bedoel hen te ver raseen maar juist toen' scheen, bet mij toe alsof er maar één persoon in heel Enge land oestond, en aan de reis leek geen eind te komen. Als lk eens te haastig geweest was! Als zij eens veranderd was en niet langer vaD mij hield? Ik had de laatste weken in zoo'n verwarring geleefd, dat het moeilijk was de dingen in het Juiste liobt te zien. Maar ik geloof, dat ik diep In mijn ziel wist dat alles goed afloopen zou, en lk ben) er zeker van, dat nooit een jongen van vijf-en-twintig ge lukkiger of ongeduldiger geweest is dan ik, toen lk op de Kanaalboot stond en mijn oogen Inspande om toch maar lete van En geland te zien. Ik ging terug naar alles wat ik van het leven verlangde; voor mij begon bet leven pas. Veertig was ikl Bah, ik weigerde het te gelooven. Ik voelde me geen dag ouder dan een subaltern officier met een glad ge schoren gezicht, die met verlof naar buis ging en de heele reis door met mij praatte. Hij scheen erg opgewonden over iets te zijn en eindelijk vertelde hij mij wat ht-t was. i1 i 1 „Ik ga naar buis om te trouwen," zelde hij met pedante onverschilligheid. „Ik ook," zelde ik en was toen verbijsterd over mijn eigen brutaliteit vereeniging van Duitsch» tooneelisten, de beroemde „arbeidersraad" en makker Rio- kelt bij een repetitie.in slaap was geval len. Daarentegen voerde het openbaar mi nisterie als bezwarend aan, dat in den Zwar ten Kater" de dansnummers werden aange kondigd met de woorden: ,Heeren, nu komt het nummer waarvoor gij gekomen zijt!" Voor een aantal der nog onmondige ballet muisjes waren de verantwoordelijke betrek kingen verschenen en de onderwijzer van een dier spring in 't velds verklaarde met nadruk, dat zij op school een braaf kind was met een onschuldig gedrag. Uit het ver hoor bleek verder, dat deze kinderen per maand soms wel 5000 mk. verdienden, en dat in een tijd, toen de mark meer waard was dan nu. Slechting van vestingen. Berlijn, 17 Jan. Woensdag zal bij den Rijksdag een ontwerp worden ingediend tot opheffing van de vestingen Wesel, Keulen, Coblenz, Mainz en alle andere aan den Bo ven-Rijn en den rechter-Rijnoever gelegen vestingen. De Entente heeft uitdrukkelijk het aannemen van een dergelijke wet van de rijksregeering geëischt. De Duitsche schadeloosstelling. Duitschland heeft overeenkomstig de be slissing van de Commissie van Herstel de op 18 Januari vervallende termijn van 81 millioen goudmark betaald. IJlt het bezette gebied. Men schrijft aan de N. R. Ot: In de Duitsche pers leest men in den laat- sten tijd zeer weinig over de lijdensgeschie denis van de bevolking van het bezette ge bied. De hier verschijnentio oouramten kunnen er niet veel over schrijven, omdat de ontevredenheid der bezettingsautoritei ten al heel gauw ten gevolge zou hebben, dat de courant, welke dergelijke artikelen zou opnemen, voor een paar weken verbo den werd. En aan de pers van het onbezette gebied is blijkbaar van Berlijn uit gevraagd, om niet al te scherp tegen de entente-auto riteiten te schrijven, omdat Duitschland er op het oogenblik alleen maar schade van zou ondervinden, als ze tegenover de entente juist nu onaangename artikelen zou gaan opnemen. Voor iemand die met open oogen door het bezette gebied reist, die gelegenheid heeft het militair vertoon b.v. der Engolsohen te Keulen of der Fransdhen te Wieebaden gade te slaan. of die ziet hoe in de groote hotels, in de winkels, in de treinen enz. de entente- militairen geen begrip schijnen te hebben van de rechten der .inboorlingen" voor zulke neutrale reizigers zijn al deze dingen reeds verschijnselen, die een omaangenamen indruk te voorschijn roepen. Maar als men met de Duitsche bevolking in het bezette gebied in nauwere aanraking komt, als men in den loop der jaren het ver trouwen der menschen gewonnen heeft en dan eens hoort, hoe de werkelijke stemming der bevolking is, die veelal aan wanhoop grenst, nog zoo weinig tot uiting ls geko men. Ik wil hier niet berichten over de zwarte troepen aan den Rijn. Dat la een thema, dat moeilijk te beoordeelen is. De Pranschen zeggen, dat de Dultschers overdrijven, de Duitschers weer dat de Franachen' vergoe lijken. De waarheid zal wel in het midden liggen. Over het gebruik van zwarte troe pen, menschen van geheel andere bescha vingsopvattingen als wij Europeanen tot het in toom houden van Rijnlanders daarover mag een leder zijn eigen meening hebben; Voor de zwarten zelf is het vooral in den winter een kwelling! Ook over de groote bezettingsmacht wil lk hier geen oordeel uitspreken. De Dult- sohers zeggen, dat het aantal militairen veel, veel grooter ls, dan het verdrag van Versail les bepaald heeft. Want volgens dit verdrag zou het bezettingsleger niet grooter mogen zijn dan d© militaire tnaoht, welk© Duitsrih- laiid in vredestijd in het tegenwoordige be- Ho© wist ik, dat Joy niet weigeren zou mij aan te khkon? Ik trachtte mij hij de ge- daobtte alleen ongelukkig te voelen, maar die poging was louter huichelarij, We feliciteerden elkaar met ons weder- keerlg geluk en toeni de boottrein weer bij het Victoria station kwam, wisselden we onze kuurtjes. „Mijn naam is CRiester," zelde hij. „We hebben op het oogenblik nog geen vaste v> o- ning hier, lk ga vanavond door naar mijn moeder in Devönshire mijn meisje logeert bij haar." Het was een der aangebeden zonen van mijn Mrs. Ohester; werkelijk de wereld is todh klein. „Ik heb van u gehoord," zeide hij mij, toen ik bem alles verteld had. „Moeder heeft in een van haar brieven over u geschreven. Typisch, dat ik u ontmoeten) moet; zij zal het heel aardig vinden." Maar weer kwam dat angstige vermoeden In mij op: als lk toób eens niet naar huis ging om te trouwen? Wat een pedante dwaas ben lk toch geweestl" Maar mijn opgewekte semming kwam weer terug, toen ik naar Klng's Cross-station hoste en een sneltrein pakken kou, die me om ze ven uur in ons stadje bracht. Ik zal mij altijd blijven herinneren wat een prachtige avond bet was en hoe de zon neschijn zelfs de leelflke eentonigheid der wegen, waaraan lk zoo hartelijk het land had leeren krijgen; scheen te metamorpho- seeren en er Jets nieuws en aantrekkelijks van maakte. zette gebied onderhield, d. w. z. ongeveer 76.000 man. De Entente echter, Franachen, Amerikanen, Engelachen en Belgen hebben volgens de Duitschers tezamen bijna 186,000 man in het bezette gebied. Maar ook dat zou nog te verdragen zijn. Weliswaar zijn de koeten van het bezettingsleger heel hoog en moet het verarmde Duitschland milliarden en milliarden er voor betalen, maar de be volking van het Rijnland zou onder deze sterke bezetting ook nog lang niet zooveel te lijden hebben als thans, nu iedere officier en ook vele onderofficieren hunne families hebben laten overkomen. De toestanden, die daardoor ontstaan zijD, hebben veel kwaad bloed gez et. Want de woningnood, d'e in Duitschland nog veel grooter is dan bij ons, omdat men gerust zeggen kan, dat sedert 1914 in Duitschland geen woonhuizen meer gebouwd zijn, is er in het bezette gebied door de inkwartiering der Entente-troepen bijna ondragelijk door geworden. Voor veleni wer kelijk ondragelijk! In 't begin ging het nog. Eene familie kreeg b.v. als inkwartiering een officier in huis. De mooiste kamer moest worden afgestaan, het mooiste linnengoed, de mooiste serviezen, meubelen eto. moesten te zijner beschikking worden gesteld maar daar was nu eenmaal niet veel tegen te zeg gen» De Duitschers hadden het in den oor log niet anders gedaan, Maar toen do be zetting een paar maanden geduurd had, het bezette gebied rustig bleef, begon de toe stroom! p.g dar familieleden. De officier liet zijn vrouw komen! zijne kinderen, zijn dienstmeisje. De Duitsche familie mo^st plaats maken en die en die kamers, die vie officier en zijn vrouw te-vlele.nl ontruimen. De nieuw aangèkomenen installeerden ridb uitstekend, elles op kosten van het „rijke" Duitsohland om leefden op grooten voet op andermans kosten. W- n td Jfcbaar vol komen in orde vond. Kinderen werden ge boren, het linnengoed, de wieg etc. werd ge kocht allee op kosten van het Duitsche rijk! Tante kwam uit Parijs een paar weken logeeren, oom uit Londen kwam ook eens kijken waarom ook niet? De Dpltschers moesten maar weer een kamer vrijmaken en dan het kostte immers nletsl Le boche payera touti Langer dan 8 jaren duurt nu deze toestand. In deze drie jaren ls natuur lijk de Inboedel, die indertijd ter beschik king der ingekwerti orden gesteld moest worden er niet beter op geworden. Het lin nengoed, de meubels, glaswerk, serviezen en alles wat tot het da.gelijksch gebruik dient, ls sterk versleten of incompleet, voor al ook omdat er dikwijls met weinig zorg mee wordt omgegaan. Wat hindert het ook? Wat kapot of versleten is, wordt nieuw ge kocht Duitschland betaalt En in hun eigen huis zit de Duitsche familie in een paar der slechtste kamers samengeperst en mag toe zien hoe hunne beste spullen langzaam maar zeker bedorven worden. Het Duitsche rijk heeft beloofd, htm de schade te betalen. Maar hoe groot is deze schade en wanneer wordt ze betaald? Ergernis overal, dagelijks ieder uurl Dat is ae vloek dezer lange bezetting. De menschen worden verbitterd, de om hun vroolijk humeur bekende Rijnlanders leeren haten. Rechten hebben ze niet meer. Bekla-* Sen ze zich bij de inkwartieringsoommissie er entente dan krijgen ze ongelijk, bekla gen ze zioh bij de Duitsche autoriteiten, dan verklaren dezen zich niet bij machte, hulp te kunnen vorleenen. En dus moeten ze dag in dag uit hun ellende en hun ergernis in stilte verkroppen. Een main op leeftijd, dien ik al jaren ken als Iemand van scherp verstand en groote kennis der wereld, luchtte tegen mij zijn Ingezonden mededeellng. Salzucht, hartwater, verstopping en *11* voe- ingsstoornlisen gebruike men de leer zacht werkende Foeter'» M&agplllen, welke geen krampen veroorzaken en geen verstoppende reaotle hebben, Prijs f0.65 per flacon, alom verkrijgbaar. straat naar zijn huis en liep ik het tuin pad op. De voordeur stond open en er scheen nie mand thuis te zijn, toen lk na een oogenblik aarzelend zonder te bellen binnen giug. ik keek in de eetkamer, maar die waa le«g; mijn aandicht werd echter getrokken d«or twee brieven, die op tafel lagen en blijkbaar pas met de pust gekomen waren. Een ervan was van Don en droeg de „ver klaring, dat de censor wel zoo goed geweest was hem door te laten. Het was blijkbaar d e brief en hij was nog niet geopend. Ik nam hem met een gevoel van angst op en dan hoorde ik het tuinhek knarsen en een vluggen stap op het pad en bet volgende oogenblik hoorde ik Joy's stem vragen: „Geen brieven!, Mason?" Zij was blijkbaar in de gang een van de dienstmeisje tegen gekomen. want ik hoorde antwoorden: „Twee, Miss, ik heb ze in de eetkamer ge legd." Jk keek niet om ik had het voor geen geld ter wereld kunnen doen, hoewel ik wist, dat Joy in de kamer kwam; dan hoorde ik een uitroep van sohrik, die eindigde met mijn naam: „Davidl" Nu keek ik om; mijn harte klopte heftig, het bloed hamerde in mijn slapen Zij stond op den drempel, met belde han den hield zij de kantoD vast, als moest rij zich steunen, en alle bloed scheen uit haar gezicht geweken te zijn. Dan gingen haar blikken de kamer rond, als zochten zij iemand anders, en lk zag haar lippen Don's naam vormen, hoewel er geen geluid over kwam. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 1