MATUUR EN TECHNIEK
\7
L J
EEN MET ALLEDAAGSCH BEZOEK.
Deae wtei;Ik wietnd em aan mijn huisdeur ger
sdhieMcL. Een. hextt' besclheMen bejltefje was het,
owactir het •werd' roiie'titlemJn gehocbcL En toen
ik cperjitelü en «eter dien Iboodbohfepper otm-
r®g, ortdcOrtie ito lafiairrvwr.öaeïij'k «Sets. EiU (le
lijk ktank een zwtak piilslpgeMdlje, en mb Week,
dat cp de stoep atelt eert spreeuw. „Ben ik
h'icir 'teneldhtb bij meneer.vrroëg hij en
roemde mijn haam. Ik zeilde: „jia'weQi, kotat u
binnen?"
lm die 'hiul'lskamier wipte de spreeuw boven
ctp den sp'Jegtefl en be(gan dNcSefllijki va»n wa'1 te
steklen, met de volgende .speech:
Hoogigetachte iheer,
De verschillende artikeltjes in de Helder-
sche Courant verschenen, alle ten doel heb
bende propaganda te maken voor het voede
ren van ons arme vogel®, die in de barre
winterkoude zoo moeilijk graantjes kunnen
pikken, hebben in den boezem von onzen
Bond groote voldoening gewekt. Het is een
uitermate verheugend verschijnsel, dat men
in de menschennuaatschappij zich zoo met
onze belangen igaat bezighouden, en wij zijn
daar zeer eükenteülijk voor.
Hoeveel' oudbakken wittebrood! dje laat
ste dagen, speciaal ten onzen faveure, ver
kruimeld en >op straat -gedeponeerd is, valt
moeilijk te schatten, maar deze hoeveelheid
is zeer aanzienlijk. Behalve dat dit ten goede
komt aan het debiet der plaatselijke bakkers,
wordt hiermede een zeer nuttig en vogel-
lievend werk verricht, en dit werk is in een
maatschappij, die nog zoo kort geleden zich
uitsluitend bezighield met ouderlingen moord
op groote schaal, van -onberekenbare betee-
kenis.
Mijn waarde teer, oniae Neutrale Bond
gevoelde behoefte, aan de dankbaarheid der
gezameriKfke vogels uiting te geven en droeg
mij op da airvan de tolk te willen zijn. U zal
vragen: hoe komt een doodgewone epreeu^
aan zooveel 1-ettertoundigheid, maar u moet
weten, dat ik verscheiden zomers mijn domi
cilie gehiad be-b op het dak van onze Iloogere
Burgerschool en ongemerkt wat van de daar
gedoceerde wijs- en geleerdheid heb mee
genoten. Wij vogels zijn intelligenter dan gij
mienschen denkt I
Onze Neutrale Bond, een algemeene ver
gadering houdende in den derden Oanadee-
schen -populier op de Weststraat na het
rooien van een deel der beplanting opnieuw
door on® Bestuur genummerd- heeft, na
ampele discussies een motie aanvaard, die ik
u verzoek wei te willen plaatsen. Er waren
enkele opposanten, die het -laakten, dat som
mige menschen zulke groote, voor ons vogels
absoluut ongenietbare brokken op den grond
deponeerden. Daartegenover stond de opinie
van anderen, die integendeel vonden, dat de
voorraden- te -klein en te onaanzienlijk waren,
en die een verzoekschrift wilden indienen
om grootere en site-viger brokken.
Och, imenieetr, -zulke voitete heb je otveTai,
die nooit tevreden zijn; zij laten zich door
een ander de kaas van het brood eten en
laten toe, dat bijvoorbeeld eigen rasgenooten
de musschen de beste beetjes wegpikken.
Maar daek staalt weer telgenlover, meneer,
dla-t zij meestal zelf die spart zetten zoo
gauw ze een meeuw zien. Het beat is dus
maar, dat de mtonfiote» dat zelf maar regelen
zooals ze willen. Bedoelde opposanten zijn
dan ook na heftiigen strijd ui* de vergadering
gezet, en, naar wij" vernamen, naar Koegras
gevlogen.
Doordat de tegenstanders verwijderd wa
ren, Is toen bedoeldo motie met algemeene
Stemmen nangenomciu ZIJ luidt als volgt:
De Neutrale Vogel-bond, in vergadering
bijeen ln den derden populier op do West-
straat, (nieuwe nummering), gezien -het feit,
dat de menschen, met opoffering hunnerzijds
van diverse brokken zeer bruikbaar brood,
reetjes eten, en wat dies meer zij, ln deaen
harren wintertijd nog tijd vinden aan onze
belangen te denken door genoemde brok
stukken, etensresten, erte. te deponeeren op
de stirtiltenl en die btaenpflaiallsoii hiumner wo
ningen, deukt »Wu groote enikentolilJlkiluiM
hiervoor uit. De llond betreurt het, dat de
omstandigheden niet toelaten de menschen
daarvoor naar waarde te huldigen dioor het
m
WMBÉI
al zijn zingende leden zal opwekken tot het
kweehin va,ii liederen, hij geeft evenwel de
verzekering, dat hij in het komend voorjaar
ICenielen, zoo eindigde het diertje zijn toe*
Kpnaciki, nuwinens onzen Dm ld «MQMt lik U
het iwsiilhmin te nrKfUsn Del-den, »tot dlllt vwsHag
„He&L
opgei K»nen.
Iki Woofdie -uwuu-rlljk mijn 'lx*t te doen en
Qrt," wouden opgan|flSn»n.
cfnaetr vwigadonling en deroe muitte kn de
uden
ooftta
rw een ktentV wiJteir te Wbben gmnoopfc,
vloog imljin -klieilinie beaKeker weer heien.
Een vrouwelijke tenor.
Onlangs werd melding gemaakt van een
stemwonder, Mlohael Prlta, die een stem
van buitengewonen omvang heeft: contra f
tot en met driegestreept a.
Maar nu komt de „Wereldkroniek" met
een ander wonder: een vrouwelijke tenor.
Haar naam is Elfriede Oesten—Henn,
haar leeftijd 25 jaar en haar stem heeft don
omvang en het timbre van een tenor. Zij
studeerde zang te Berlijn en is onlangs te
Stuttgart opgetreden.
„Menig bekend zangpaedagoog" aldus
de zegsman, die zelf haar heeft gehoord
„heeft haar reeds gezegd, dat uit dergelijk
materiaal een prachtige alt te vormen was,
doch begrijpelijkerwijze is Elfriede Oesten
eenigszins huiverig, althans voorloopig,
hare stem in die richting te ontwikkelen,
niet wetende of daardoor haar tenor wel
licht verdwijnt, maar wel wetende, dat er
vele mooie altstemmen te vinden zijn, doch
wellicht geen enkele vrouwelijke tenor."
Anders gezegd: dat mevrouw Elfriede
Oesten slim genoeg is om te weten, dat zij
met een onnatuurlijk experiment meer sen
satie maken en dus meer geld verdienen
kan, dan met een normale kunstprestatie,
en dat zij liever zichzelf dient, dan de kunst.
Intusschen schijnt de zegsman in „De
Wereldkroniek" van de feitelijke toestan
den in de muziekwereld minder juist op de
hoogte te zijn, niet weten-d, dat werkelijke
mooie echte altstemmen zéér zeldzaam zijn,
in elk geval veel zeldzamer dan mooie te
noren. Mevrouw Oesten zou daarom ook be
ter doen, het gering aantal zuivere alten ten
minste met één te vermeerderen in plaats
van zich te vertoonen als griezelige gril der
natuur.
De tuberculose na den oorlog.
Wij lezen ln het „T. v. G.":
Het dalende cijfer der sterfte aan tuber
culose in Europa werd door den oorlog plot
seling onderbroken; het hongerjaar 1917
dreef het verder op; in 1918 werd de voe
dingstoestand beter, waardoor in Engeland
reeds een daling begon, in Duitschland,
Oostenrijk en Nederland echter nog niet.
Toen kwam de griep-epidemie en bracht
overal een sterke verhooging van de sterfte
aan tuberculose. Daarna ging in Engeland
en Nederland het percentage snel terug, in
Duitschland en Oostenrijk slechts heel lang
zaam. Op 10.000 levenden bedroeg, blijkens
eeii tabel voor verschillende landen het cij
fer der sterfte aan tuberculose, wat Neder
land betreft, in de jaren 19111914 gemid
deld 14.3 voor mannen en 19.9 voor vrou
wen. In 1918 waren deze cijfers gestegen tot
19.0 en 21.4. In 1919 gedaald tot 16.4 en
18.3 en in 1920 was het middencijfer voor
mannen en vrouwen 14.6. In Weenen was
de tuberculose-sterfte bij het manlijke ge
slacht in 1910—1914 84.6; in 1920 43.9. In
Duitschland was de toeneming der sterfte in
de -verschillende provincies zeer uiteenloo
pend, zij was groot inde groote steden, in de
Rijnprovincie en in Westfalen, en voorna
melijk bij ouderdom onder 80 jaar. Geduren
de 1920 valt een snelle vermindering te be
speuren. In het eerste levensjaar werd ner
gens een toeneming van de turbeculose-
sterfte waargenomen. De statistiek is wel
niet geheel betrouwbaar, maar de berichten
zijn van alle zijden zéé gelijkluidend, dat aan
het feit niet te tijfelen valt. De verklaring
hiervan zal wel daarin liggen, dat wegens
de schaarsheid van melk gedurende den oor
log, de kinderen meer borstvoeding kregen
en hierdoor beter bestand waren tegen ziek
te. De vermindering der sterfte aan tuber
culose is bij vrouwen geringer, dan bij man
nen; dit werd reeds vóór den oorlog waar
genomen en toegeschreven aan de toene
mende werkzaamheid der vrouw in de In-
industrie enz. Sinds den oorlog is dit nog
vermeerderd en steeds doet men de erva
ring op, dat de alleenstaande vrouw veel
te veel van haar loon uitgeeft voor andere
dingen, dan voor goede voeding. In Rot
terdam, 's-Gravenhage, Amsterdam en Wee
nen is de tuberculosesterfte ln de arbeiders
wijken minder toegenomen dan in de buur
ten waar de „welgestelden" wonen. De be
tere maatschappelijke positie van den ar
beidersstand, de 8 urige werkdag zijn hier
van de oorzaak.
De Voorhistorische Geschiedenis van ons
Huisdier: De Hond!
In den tijd waarin wij leven zijn altijd om
ons heen de viervoeters Op straat en
ln huls, ln allerlei vorm en grootte en van
ït grove Di
sdhelle kef-golulden. Het leven van de go-
allerlel kleur met grove basstemmen of
temde hond is met het onze saamgowevonl
Juist ln de laatste perioden van voorhis
torisch onderzoek heeft men zich nu moeite
gegeven Iets meer te weten te komen over
den herkomst van den tununen hond.
En men heeft het volgende gevonden:
Deze figuur geeft te «ion een Assyrtodl»
Rutorullef van omstreeks (löü v. Ohr. Het
stelt voor kwaadaardige doggen, welke ln
een Jachtstoet op wilde dieren worden mee
gevoerd,
Op meerdere soortgelijke overblijfselen
van oer-oude kunst vindt men Jamden af-
geheeld.
Xouophon noemde de honden een uit
vinding der goden. Homerus hoeft ze bezon
gen ln zijn heldendichten. Meer dan veertig
eeuwen geleden was een soort hond al l>o-
kend als huisdier aam het hof van de oude
lMmrao's, Blijkens oude steen toeken tngon
was men er toen reeds moe heiig verschil
lende rassen opzettelijk te fokken.
Deze figuur toont een afbeelding op een
oud-Egyptisch graf van ongeveer 2300 jaar
voor Chr. Maar ver voor dezen tijd vinden
we al sporen van ons huisdier Ln Europa. Tn
den z.g. Steentijd die nu al ongeveer 8000
jaar achter ons ligt bestond de hond al als
metgezel van den Mensch. In de buurt van
Maglemose ln Denemarken woonde in die
periode een volk, dat hoofdzakelijk van
schaal- en schelpdieren en visch leefde, blij
kens de enorme hoopen schelpen welke men
in deze nederzettingen aantreft.
Dit volk heette de Kökkenmöddinger
en uit de talrijke geraamten van den hond
tussohen de schelpen leidt men af dat het
dier tusschen deze menschen als huisdier
leefde.
Ook ln de bekende Zwitsersche Paal-dor-
pen heeft men een verwant hondenras ge
vonden een matig groot, licht gebouwd
dier.
Uit een en ander heeft men nu de volgen
de wetenschappelijke conclusie opgesteld:
Het zal ongeveer 100 eeuwen geleden zijri.
dat de mensch vermoedelijk uit kruizing
van wolf en Jakhals een dier vormde, dat
voorbeschikt was hem door de volgende
eeuwen, als een schaduw te volgen.
Hoe wij ons echter het juiste ontstaan van
den hond moeten denken is trots alle onder
zoekingen en hypothesen nog niet vast ko
men te staan. Van een wilde hond stamt
onze viervoeter hoogstwaarschijnlijk niet
afl Immers zou men dan een. of andere keer
wel eens een geraamte van dezen stamvader
hebben moeten vinden. Daarom acht men
het waarschijnlijker, dat de hond uit de wolf
en de jakhals gefokt ls. De eerste met
name de Indische Wolf zou dan de stam
vader wezen van de zwaardere honden en
de Jakhals van de lichtere.De doggen
zouden meer rechtstreeks ontstaan zijn uit
de Thybetaansche wolf, terwijl deze zelf
langs allerlei overgangen weer het aanzijn
zouden hebben gegeven aan de nu nog be
kende Buldog de groote Mops de St.
Bernhardt en de New-Foundlander. De wind-
hondsoort tenslotte is vermoedelijk afkom
stig van een wolf soort, die wetenschappe
lijk bekend is als de „Ethiopische" wolf.
Waar al onze andere hondensoorten en
vormen, die wij op het oogenblik nog ken
nen vandaan gekomen zijn, meldt de his
torie niet Misschien wel van dezelfden oor
sprong, waaruit tegenwoordig nog zoo vaak
nieuwe rassen ontstaan: n.1. 'n onbewaakt
oogenblikje.op straat!.B,
JggM
Darwinisme en nog wat.
In de Ver. Staten bestaat een halfveront-
waardigde en half-geamuseerde belangstel
ling voor een wetsontwerp dat is ingediend
bij de volksvertegenwoordiging van Kentuc-
kie, en dat tot strekking heeft, te verbie
den, dat in- de met staatsgelden b'etaalde
universiteit van Kentuckie melding worde
gemaakt van Darwin en diens opvattingen
en beschouwingen.
Dit op den index plaatsen van Darwin en
het Darwinisme zou dan moeten worden uit
gebreid tot alle uit de openbare fondsen be
taalde scholen in Kentuckie.
Het heeft bijzonder de opmerkzaamheid
etrokken, dat een man als de voormalige
ecretari8 van Staat W. J. Bryan, in tal van
steden lezingen heeft gehouden vóór het
wetsontwerp.
Natuurlijk verzet de universiteit zich zelf
tegen het ontwerp. De president dier hooge-
scnool heeft thans een telegram gepubli
ceerd, onderteekend door de presidenten
van de voornaamste universiteiten, om te
waarschuwen tegen den voorgenomen „zelf
moord der universiteit van Kentuckie".
Een andere merkwaardigheid gaat uit van
de bestuurders van Zion City, ae stichting
van nu wijlen den „profeet" Dowie. Diens
mantel ls gevallen op „profeet" Wllbru Vo-
liva. Ook het onderwijs heeft Vollva's zorg.
En de profeet laat thans ln zijn scholen lee
raren, dat de hemel een ontzaglijke hoepel
is van een vast materiaal, waaraan de zon
en de sterren bevestigd zijn. De aarde ls oen
plat vlak. De benedenrand van den hoepel
rust op een muur van Ijs, dio belet dat zee
vaarders „over den rand „tuimelenDat Ijs
kan door de zonnestralen niet worden ge
smolten, want de zon ls maar een klein li
chaam, van 40 Eng. mijl middellijn en op
B000 Eng. mijl van de aarde gelegen.
Het klinkt mal, maar ls er wel zooveel
verschil tusschen het standpunt van Bryan
en van Vollva?
Een trottoir roulant te Parijs.
De genioontortiiid vwn l'&rlja, <11 e voortdu
rend te kampen hoeft met do moellljkilwdoii
van hot venkoemvmigHtuk, hoeft tilwuti» oen
aontaj prijzen uitgedoofd voor hot beate ont
werp voor tmn trottoir roulsnt. Do medetUn-
ging (duit 80 Mept., sohrijft de ,ytlhloftgo Tri
bune", Er zijn drie iHIdiwIjtien uitgeloofd1,
n.1, vin 100,000, 60,000 en 80.000 fmno*.
Hot trottoir routont behoeft niet nnoodzake
lijk uiideirgrondadh te «IJins ter wijf evenmin de
inedodilngem oen ontwerp bel toeven in te
dienen voor een bepaalde boulevard, Het is
echter wearaohljiiilljk, dot, indien er een pten
wordt guediokeuird, liet zal worden toege-
pest in liet gedeulte dor boulevards tusmdien
de Matleleiue en de Ètaoe de ta Hépubllque.
dat het drukste gedeelte der stad ls voor hel
verkeer van voetganger*, Hoewol, «ooals ge-
meid, het geen voimwausd® ls. dwt het trot
toir onder den grond komt, sul wtuuweliljnilij(<
de voorkeur worden gegeven aan een soort
oruloraardsolben tunnel met stations u(P be-
patülde korte afstonden.
De hoogste snelheid moet 1B K.M. per uur
bedragen.
Een zwavelberg ln den Stillen Oceaan.
Eén der merkwaardigste plekken op het
Zuidelijk halfrond is het eiland Vanua La
va. Het wordt gevormd doör een berg van
1600 voet boven den zeespiegel en bevat in
zijn gesteente bijna 90% zwavel. Reeds vóór
25 jaren heeft een Fran6che onderneming ge
tracht dit zwavelhoudend gesteente te ont
ginnen, maar gevaarlijke koortsen hebben
net den werklieden onmogelijk gemaakt. Of
zou het gestaakt zijn, doordat een Australisch
ingenieur zijn voorrechten deed gelden?
Nu heeft een Engelsch-Australische onder
neming het plan weer opgevat en laten vast
stellen, dat er van gevaarlijke koortsen geen
sprake kan zijn op Vanua Lava.
De grootste bezienswaardigheid van het
eiland is wel de Gouden Beek met zijn water
val van 900 voet hoogte; den naam ontleende
men aan het stroomen van het water over de
glanzend-gele rotsen.
De lf]f-aap.
Eén der kamerjonkers van Frederik den
Groote was door Voltaire leelijk gehekeld.
De hoveling haakte naar het uur om zich te
wreken. Weldra sloeg het uur. Voltaire,
door den ouden Frits uitgenoodigd hem te
Potsdam te komen bezoeken, reed in een hof
koets naar die plaats. Intusschen was de
jonker te paard vooruitgesneld en meldde
aan de boeren in een herberg te Zehiendorf,
dat er een koets zou aankomen, waarin de
oude lijf-aap zat van den ouden Frits en dat
ze dien er niet uit moesten laten, want het
beest had een valsch karakter en zou bijten.
Nu was Voltaire geen schoonheid, had zelfs
een afschuwelijk leelijk gezicht.
Toen dan de koets aankwam, stelden de
boeren zich te weer en als Voltaire eruit
wilde,klopten ze 'm op z'n vingers en sarden
hem:
Trr, aapl Byt 'ns als je durft! en als
hij z'n neus buiten 't portier stak, kreeg hij
een tik op z'n gezicht:
Trr, aap, bijt 'ns!
Dat Voltaire over die ontvangst niet ge
sticht was, is licht te begrijpen en hij ver
liet dan ook zoo spoedig als hjj kon het dorp.
V. K; W. K; B. K; C. K; H. v. 4 K- T v
I. v. d. K; N. K; C. K; M. K; A. f.'
W.
G. v. d. K-, JN. iv; u. jv; m. K; A. K- R
M. de K; J. H. K; A. L; J. H. L; F. A T
C. de L; C. v. M; F. v. d. M; J. M; M. M \r!
C. J. v. M; A. M; D. M; J. M; A. M- c v.'
G. N; M. N; P. N; H. enG. P; B. P; j. p.
v. P; A. R; F. G. A. C. R; M. R; D. R; R p!
E. R; J. de R; H. J. de R; H. r; w. r'. n'
v. d. S; N. S; F. S; J. D. S; G. J, fh H' k;
G. S; A. v. 8; M. 8; D. 8; T. 8; 0. T j.' v.'
C. V; G. V; A. V: H. V; J. de V; p. y. X'
V; L. J. V; J, O. Vj G. de V: D. V; H. v v',
L. L. V; F. V; M. de W; B. W; P. A. v. w.'
C.J.W; W.W; C.deW; J.Z; E.deZ; CV
Z; A. Z. 4"
Nieuwe raadsels.
I.
Lucifersraadsel.
Dit is een grafmonument, gemaakt van 12
lucifers.
Maak 'hiervan een figuur van 3 even
groote vierkanteni door 6 lucifers te verleg,
gen. Denk erom, dat niet meer dan 6 hief.
fera op een andere plaats gelegd mogen
worden!
V*
Het oudste ziekenhuis ter wereld.
In het voorjaar van 1923 zal het 800 jaar
geleden zijn dat het St. Bartholomeus zie
kenhuis te Londen gesticht werd en wel
door Rahere, den hofnar van Hendrik I. Hij
had gedurende een ernstige ziekte de gelof
te afgelegd bij herstel een klooster en een
ziekenhuis te stichten. Het ziekenhuis bleef
steeds gescheiden van het klooster en stond
onder eigen bestuur.
Vele vermaarde geneeskundigen hebben
aan St. Batholomew Hospital gewerkt, on
der anderen William Harvey (16091643),
de ontdekker van den bloedsomloop. Thans
wordt het ziekenhuis gerekend tot een der
best ingerichte en ook de daaraan verbon
den geneeskundige school heeft een goeden
naam. Het ziekenhuis telt thans ruim 750
bedden (jaarlijks meer dan 8000 patiënten,
bovendien een polikloniek met bijna 76000
gevallen per laar). Het bezit afdeelingen
voor alle specialistische onderdeden der ge
neeskunde, een goed voorzien museum en
een bibliotheek van 18000 deelen.
Met dit alles is het op een na het grootste
Londensche ziekenhuis (aleen Londen Hos
pital telt meer bedden: n.1. 960),
Troef.
Een groot liefhebber van antiquiteiten zag
buiten op het erf van een boerenhofstede
een kist met konijnen erin. Het waren even
wel niet de konijnen, die zijn aandacht trok
ken, maar de kist want hij zag met een
oogopslag, dat het een antieke kist was van
zeer zuiver maaksel.
Hij wilde de kist graag hebben maar
op de hoogte als hij was met het koopen van
antiek bij de boeren wist hij zeer goed
voorzichtig te moeten zijn, of anderB zouden
de eigenaars lont ruiken.
Jonge begon hij tot den boer wat
'n .pracht konijnen.... 'zeker wyandottes,
niet?.
Ja zei de boer, terwijl hij zachtjes
lachte.... wyandottes!.
Ik koop zei.hernam de man.
Da-kenl.antwoordde de boer.
En de liefhebber van „Wyandottes" kocht
ze. En betaalde ze buitengewoon hoog.
Stuur ze maar in dat kistje zei de
man.
Den volgenden dag echter ontving hij
prompt de wyandotte-konijnen, maar in een
doodgewone stljfsolklst.
Hij vloog op do fiets naar de boerenhof
stee en riep den boer an:
—Waarom heb Je mo de konijnen niet ln
die ouwe kist gestuurd?
Omdat wij dun geen konijnen meer rou-eii
verkoopen antwoordde de boer..,. We
verkoopen juurt zoo merakels veul van de
beesten, omdat ze ln dat klaaie benne we
hebben d'r al weer andere lnl
De Winnaar.
Op hetaelfde dorp. waar het wantrouwen-
de boertje en den konijnenkoopman woon
den, werden ter gelegenheid van den verjaar
dag der Koningin "Volkifeeaten gehouden.
Op het programma stond ojn. een erwten-
wedloop'
Ieder deelnemer moest vler-en-twlntlg
erwten meebrengen en ten overstaan van de
jury ln Iedere schoen twaalf doen,
En de wedloop begon: De een achter den
ander hinkten de deelnemers weg op strom
pelende beenen ep met pijnlijke gealohten,
Maar een oude beer scheen geen last te
obben; vrij gemakkelijk wandelde hü weg,
Uet de mededinger» ver achter woh en
on den weditrlMI,
Toen hij den prils uit de handen van de jury
ontving, vroeg de voomitter:.Vertel a
Krells - waarom JU aoo weinig last had?
—Wel iel Krefls lakonlek.Ik heb
te hols de urrotjea eurst *aoht gekookt
en nou bln' ie ln me suhuenen vauael» plat
gegaon.
Opplossing der vorige raadsels.
L
Van dit raadsel zijn verschillende oplos
singen mogelijk. We geven een voorbeeld:
8
1
6
3
5
7
4
9
2
De drie staande, zoowel ais dé drie liggen
de rijen en de diagonalen (de rijen 8. 5, 2
en 6, 6, 4 geven als som 15).
n.
Arbeid adell
Aardbei, deel, rat, Breda.
Goede oplossingen van bedde raadsels ont
vangen van:
J. v. A; M. A; B. v. A; E. E. A; J. B;
H. B; G. de B; N. M. B; G. W. H. B; A. B;
M. te B; A. B; M. B; F. en {M. B; F. B;
B. B; J. M. v. d. B; P. O. de B; A. B; J.
B; E. B; E. B; A. B; M. d. B; T. C; C. C;
8. C; M. O; D. D; T. D; N. D; A. D; K. v. D;
F. D; H. v. d. E; J. v. E; J. E; L. E; A. en
H. F; A. F; L. G; N. v. d. G; M. G; W. G;
D. G; D. G; 8. v. G; R. v. H; I. H; H. H;
M. de H; C. de H; A. en R. v. H; J. H; A.
S. W. H; C. de J; A. J; C. J; J. J; A. en
_l_
IL
Wat staat hier te lezen:
VOOB DE KLEINTJES.
De nieuwe huisgenoot
„Wel", riep moedler verbaasd uit, en ze
legde d n brief, d'ien ze aan het Hezen was,
op tafel. „Wat is er?" vroegen wij tegelijk
Een brief van oom Jaap ibeteekende altijd
iets prettige of eeni verrassing en we hielden
onzen adem in vani nieuwiagderigteid wat het
dte'zen keer zou zijtn. Moeder dacht even na
en» vroeg toen opeens: „Wat zou jullie zeg
gen van een nieuw speelkameraadje?" We
zeidten niets. „Ik zal juffie voorlezen, wat
oom Jaap schrijft", gkag imoeder voort, eer
we tijd füadüten, om van onze veTlbaaing te
bekomen.
„Ik stuiur Bobby, omdat liij een tehuis
noodig heeft en omidat ik weet, dat de kinde
ren goed voor hem zuien zijn. Hij is den
taats ten tijd zoo alleen geweest en eal het
heerlijk vinden mnet hen te stoeieni in deÉ
groote kindenkaimer. Zeg hun, dat ze heinl
vriendelijk moeten behandelen. Hij zal in 1
hrt begin wei wat heimwee hebben, imaar ik
ben er zeker van, dat hij zidh al gauw tihiuis
zal gevoelen. Met Kerstmis, als ik' overkom,
zullen we heerlijke dagen samen hebben."
„Ziezoo, dat is alles", zei moeder met een
ondeugend pUmlachje.
Ja, dat was juist alles. Nogal prettig om
Ineens met een wildvreemd kind opgescheept
te izlttionl
„Jullie kijkt net, of Je niet erg bidj bent
met deze vemissing van oom Jaap", merky
moedCr op. Zijzelf zag er zoo verheugd ulifl
tat we haar «naar niet vertelden, wat wil er
van dachten. Mlen bromde xoolets van: ,JI«|
prettig", en toen holden- we <le kaaner uit.
Zoodra de deur dicht was, viel lk uit: „Alsof
we het zoo mirt prettig genoeg hadden ronder
zoo'n kind dat we nooit gezien. todUben". JIIJ
«al- natuurlijk altijd mijn tel en mijn blokken
tflHen hebben", rel Sunisjehaast hullend. „En
wie zal op heen moeten passen. Ik matuur-
ilijk", riep Mlwn verontwaardigd uit, „Of lk
nog rotst genoeg te doen heb «net 0uv«. Haar
«(hffu'iiveter» vastmaken, elk oogenblik haar
iiaaTllroten strikken, Eu dan nog «oo'ai kleine'
dordll'ge jon gun erbij. <kwn Jaap had
wel tmiiH mogen, vragiem'ef we henn Jivbbeo
wilden,"
„Hij I» «eiker te klelui om I«titaantje ef
roovertje te wellen an dlun moeten we nnitw-
:i|Jk allemaal Ielel«e-klnder»pelk»tJe» dpdJw 1
uopperde Ik weer.
Maar al om* mopperen Ivlekp «let». En v»
«piO'keii e- maar niet met moeder ever. Ml»
Dh on begmtp »e hot Zaterdagochtend. to«B
'r een telegram van oom Jaap kwam: „HohbJ
(Cornt ,'UKl. Haai hem alsjeblieft wf."
„Nu komt hij oolk onsen vrijen Zaterdag*
middag nog bederven", gel Mlen two», toen
moeder on» vroeg, naar het atotlon te pwi,
Moeder Kuchte even. Maar lk vond' hetliB| I
niet grappig, omdat lk juist inet mijn vriend
je wou gaan veel bal lam, toen dat nare tel*-
rraun kwam, lk 11 ep swljgend «iet Mlen en
8uus «aar het station, weasohumdo dat "«n
.lamp «let «oo dol wa» op verr»a»uigoii>
Ite trein wu laat, goodat we wol een hij
uur moeiten wachten, En toen hij er etutij
HJk wa», stopte er geen enkele pmaiaglei uit
.Ue ook maar eenlgN*lna op een kleinen Jet*
gen taak- «Nu ia hij tensloftt niet een» fP>'
kionnen", zei Mlen «iet oen auchA van ver-
lichting. Maar lk. ging hot voor alle zekorbijv
oven aan den chef vragen. „O Ja, dat If
orde", zei hij. „De portier heeft hom zooM»
In de wachtkamer meegenomen." „Wat
kHeline jongen, dlut hij nog «let eens z-elï
wachtkamer kan vunden", dacht lk. „Hl# r 1
hij, jongeheer", zei de portier, terwijl W
deur voor ons open deed.
We stapten «aar ibLnmen en daar stond.--'
heelemiaai geen kleine jongen,, maar
snioeiig jong hondje met een adireskMllS
mn zijn halsband. Even stonden we het ve^
Ijaasd' en verrukt aan te kijken, maar
knuffelden en streelden we het lieve diertJ^
lat ons maar geduldig stond aan te fcöj*®
en imet zijn, staartje kwispelde, alsof het
eggen: „Toe, hou julie een beetje van m<5-
We. holden «aar huis met Bobby
touiwtje tusschen ons ir en ik weet nirt
liet nieest verrukt was over ons ^''d1
vriendje. Moeder of Mien of Suusje
„ls het geen acbatje?" .Dijk hoe hij <>P g
zitten en om een koekje bedelen at we
hij snoezige bruine oogen", zoo riepen
dooreen.
„Dezen keer is oom Jaap» vernassmg..^
wel geheim gebleven tot «et laatste cH'g^
tal.il lachte moeder. ,0„ Tie-
„Wist u het dan al den heel'en tijd?
pen Mien en 8uus. We hadden, eittenMjk
'Hs kiunuen vermoeden, toenmw'-
irdhte. Maar dat de Tiieuwe hu.»igenoot
iets heerlijk» zou kunwen zijn. dat haddie
nooit kunnen denken. RaTTien
Denzelf-den avond nog ,»chre
»en tarief om oom Jacp voor deze heemr
verrf«!«7 te brdfl^ktn.
kwen!en fctumr firaalate liederen, teneinde
de menwtiieu t-1 doen zien dat ook de vogels
weten wat dMuiklteteb id Is,
T, X-. TT r. n. T> T-. - 1
