Eerste Blad.
NIARQUERITE's
WONDERE «JAAR
50e JAARGANG
BUITENLAND.
feuilleton.
Een bijeenkomst van de
neutrale delegaties
Ingezonden mededeeling.
DUITSCHLAND.
De werkeloosheid. pul-in-1
Volgens de memorie van hetJua z«n e£
Uit Matnz wordt aan het Journaal gemeld,
dat er te Aken een Belgische officier ge
kwetst is by gelegenheid van een aanval
door tien Duitschers
UBBLANDl
COURANT
Lloht op
voor auto's en fietsen
Donderdag 2T April8.46 nur
288.48
DE CONFERENTIE TE GENUA.
De Russische quaestie
Wanneer men er niet reeds aan gewend
^as, dat ook ernstige geschillen op het laat
ste nippertje nog opgelost werden, dan zou
men geneigd zijn aan de voortgang en de
resultaten van de oonferentae te Genua te
wanhopen.
Hot is thans voornamelijk de Russische
kwestie die zeer groote moeilijkheden met
zich brengt.
Maandagmiddag kwam de oommissie van
IJl deskundigen voor de Russische kwestie
met de Sovjet-delegatie bijeen. Zij nam ken
nis van een schrijven van Rakowski van
den volgenden inhoud:
Aannemende dat de mogendheden! aan
Rusland de credieten verleenen, die het
noodig heeft, en dat zij de sovjetregeering
de jure erkennen, verzoekt de sovjetdelega-
tie:
10; volkomen annuleering der Russische
oorlogsschulden
2o. een moratorium, gedurende hetwelk
Rusland zijn crediteuren geen interest zal
betalen;
8o. Rusland weigert de in beslag geno
men vreemde eigendommen te restitueeren.
Ten hoogste zou het de mogelijkheid over
wegen om compensatie te geven1 in den
vorm van concessies.
De voorzitter van de oommissie, Sir Wor-
thongton Evans verklaarde daarop, dat de
gedelegeerden de voorstellen der Russen
aan hunne regeeringen zouden overbren
gen en dat de Russen konden gaan. De bij
eenkomst werd daarop voor onbepaalden tijd
verdaagd.
Na afloop van de bijeenkomst hebben de
Russen laten weten, dat zij nieuwe voorstel
len zouden doen.
Dinsdagavond werd een bijeenkomst ge
houden waarbij de Russen niet genioodigd
waren en waarop het Russische vraagstuk
zou worden besproken. Volgens een bericht
van Fransche zijde werd besloten, dat men
verder geen tijd zou verspillen met onder
handelingen met de Russische delegatie,
doch dat men een nota zou opstellen met de
eischen der uitnood!gende mogendheden,
waarop de Russen binneni 48 uur met ja of
neen zouden moeten antwoorden.
In deze nota zou van Rusland de verkla
ring verlangd worden, dat het bereid is tot
onvoorwaardelijke erkenning van de schul
den van voor den oorlog en teruggave van
de genationaliseerde particuliere eigendom
men. Mocht het antwoord onbevredigend
zijn, dan zou Frankrijk zich terugtrokken.
Een later bericht meldt echter dat beslo
ten werd een stuk op te stellen dat geenszins
het karakter van een ultimatum zou hebben,
doch in voldoende krachtige termen zou wor
den gesteld om den Russen er toe te brengen
de zaken ernstig te beschouwen.
De vier voornaamste punten waarop ant
woord verwacht wordt zijn:
lo. Betaling der oorlogsschulden, of ge
heel of verminderd in verband met Rusland's
bowtiiiigscapacltcit.
2o. Betaling der schulden van vóör don
oorlog, onder toekenning zoanoodig van eed
redelijk moratorium.
8o. Schadevergoeding van alle schade aan
vreemdelingen berokkend.
4o. Restitutie van de geoonfiskeerde
eigendommen.
De andere punten zijn heden door de ge
allieerden besproken; getracht zal worden
om het Russische entwoord onverwijld te
verkrijgen.
Volgens een oorespondent van de Voss.
Ztg. echter heeft Joffe een der Russische
gedelegeerden in een, onderhoud ver
klaard, dat de Sovjet regeering onder geen
voorwaarde van hare concrete voorstellen
zou afwijken, ook dan niet, wanneer een af
breken der onderhandelingen daarvan het
gevolg zou zijn.
Öoeor MABHL BARNES—G-RUNDY
Nederlead bewerkt door
BLLLY HARTIN G.
„Jij zou voor mevrouws japonnen kunnen
zorgen," zei Diinbie troostend.
Het gesnuif werd minder hevig.
,Jrj zou mijn kamenier kunnen worden;®
zei ik. „Maar geen zakken, hoor!"-
Ze lachte een waterig lachje,
ik zou naar de bel zoeke' en de' heele'
dag uw haar borstel©MYrou.
Dat is goed,' zei „en zou je me dan
m'n haar in vlechten laten dragen?" Ze aar
zelde en toen, als de jongen op het branden
de scbiD bleef ze trouw aan haar plicht:
jwïto te vefte ta-teteV
J5n wat zou dat?
'Vlechten zijn alleen.maar netjes voor
kleine meisjes en in de slaapkamer ik
vin' 't nie' mooi, maar as meheer 't nie'
«fhele' kan.
Dimbie gierde van het lachen.
„Haal nu maar gauw nieuwe thee,® beval
ik.
.Ze is een goede, trouwe ziel,® zei Dimbie
toen ze weg was, en we zullen haar nooit
Haar laten gaan,* riep ik verwonderd.
Wel zeker niet. Als Amalia ooit weg zou
caau was ik verloren; en niet alleen ikzelf,
de bel, mijn beurs.alles wat ik bezit Ze
Uit Genua wordt aan het Hld. gemeld:
Op initiatief der Nederlandsche delegatie
had Woensdagmorgen een bijeenkomst plaats
met de delegaties van Zweden, Noorwegen,
Denemarken, Zwitserland en Spanje, naar
aanleiding der Russische tegenvoorstellen
in het comité van deskundigen. Als gevolg
dezer bijeenkomst heeft thans overleg plaats
met Schainzer
Naar de N. Rott. Crt verneemt is van N e-
derlandsche zijde het voorstel gedaan
omb aan het slot van de conferentie een Rus
sisch-Europeesche commissie te vormen ter
'verdere uitwerking van hetgeen mogelijk
bereikt zal worden, aangezien er anders ge
vaar dreigt voor het ontstaan van een breuk
door het groeiende ongeduld der conferentie
en, aangezien de noodzakelijkheid om tot een
besluit te komen te groot begint te worden.
Het Dnltsch-Russlsche verdrag.
Dinsdagavond heeft Dr. Wirth, de Duit-
sche Rijkskanselier zich tegenover journa
listen uitgelaten over het Duitsch-Russische
verdrag. Aanvankelijk had hij over de rede
voering van Poincaré zijn meendng willen
geven, doch hij zag ervan af, omdat hij door
zijn opmerkingen niet de spanning welke
was ontstaan door de uitlatingen van Lloyc
George's secretaris daaromtrent niet wil
de versterken.
Wat het Russisch-Duitsche verdrag aan
gaat, verklaarde dr. Wirth, dat het openbaar
gemaakte verdrag alle afspraken omvat en
hij legde er den nadruk op, dat geen'ge
heime afspraken eraan vastgekoppeld'waren.
De kanselier zeide deze overeenkomst als
het eerste echte vredesverdrag te beschou
wen. Hij wilde daaraan geen toekomstbe
schouwingen vastknoopen, maar hij hoopte,
dat Duitschland zich thans economisch in
Oostelijke richting vrij zou kunnen ontwik
kelen. Ook 'hoopte hij, dat geen bedreigingen
hem in deze vredelievende politiek zullen sto
ren. Daarom zou hij het op prijs stellen, als
het overige Europa Duitschland op den) in
geslagen weg zou volgen.
Ook Tsjitsjerin heeft zich uitgelaten over
de pogingen om het Duitsch-Russische ver
drag ongedaan te maken. Hij verzekerde
aan den oorrespondent van het Berliner Ta-
geblatt, dat Rusland elke poging om Duitsch
land tot prijsgeving van het verdrag te' be
wegen door Rusland als een aanslag op zijn
souvereiniteit en zelfstandigheid zou wor
den beschouwd. Het feit dat een derde staat
zou trachten een tussohen' twee staten ge
sloten verdrag te annuleeren is ongekend in
de geschiedenis der diplomatie.
Rusland wil bovendien van geen enkele
wijziging van het verdrag van Hap allo we
ten. Over het toetreden! van Rusland tot den
Volkenbond verzekerde TBjitsorin, dat zulks
slechts mogelijk zal zijn nadat de Volken
bond, zijn statuut zal hebben gewijzigd en
aan alle volken gelijke rechten zal verzeke
ren. Bovendien elsoht Rusland speciale ar-
beidersvertegenwoordiginigen bij deni Vol
kenbond. Indien Rusland thans zou toetre
den, zou het de bestaande oligarchie van
den Volkenbond steunen. Aan liet slot van
het onderhoud zeide Tsitsjerin nog, dat het
bonte beeld, dat de conferentie thans biedt,
een weerspiegeling is van do verwarring
waarin Europa zich thans bevindt
Het ontwerp van Lloyd
George's garantle-tractaat
Londen, 26 April. Naar verluidt ls het ont
werp van Lloyd George's Europeesohe trac-
taat gisteren aan de verschillende delegaties,
ook aan de Fransche overhandigd.
Men meldt, dat het ontwerp een inleiding be
vat nadruk leggende op de noodzakelijkheid
om den Europeeschen vrede te handhaven
en een maatregel tot algemeene ontwapening
tot stand te brengen.
Volgens artikel 1,. verbinden de mogend
heden zich, zich te onthouden van elke ag
gressieve daad jegens elkaar.
Volgens artikel 2, beloven zij, dat zij, inge
val de Europeesche vrede bedreigd werd,
met elkaar overleg, zullen houden om het
dreigend gevaar te Verhinderen.
Het einde nabfl.
Londen, 26 April. De Russische quaestie
houdt al het andere werk zeer op. De politie
ke commissie is de eenige, die haar arbeid
is mijn helpster, mijn troost, mijn toevlucht
In eenzame uren en verbelt me verrukkelijke
verhalen over de Tompkinsen. Ik zou nooit
zonder Amalia kunnenL"
„En toch ben ik bang, dat ze niet met de
andere bedienden zal kunnen opsohieten."
„Dimbie, liefste" kwam ik pruilend, „plaag
me nu niet langer; jouw grapje en Amalia
met hjmr theeblad brengen mijn dwaze ze
nuwen in de war."
„Ik maak -geen grapjes," zei hij langzaam.
„Tante Letitia heeft mij al haar geld nage
laten. Ze heeft doodeenvoudig, bijna als een
gierigaard geleefd de laatste jaren, arme,
oude stakker. Het geld heeft zich vermeer
derd, intrest op intrest en we zullen een in
komen hebben van 36.000 per jaar en een
huis in Yorkshire. Wat zeg je daarvan
Marguerite?"
Hij sloeg zijn arm om mij heen en lachte
als een gelukkige schooljongen.
„We zullen in staat zijn alles te koopen
wat je noodig hebt. We zullen een huis aan
zee nemen, in de bergen of middenin je ge
liefde pijnbosschert, waar je maar wilt, mijn
prinses. Je hebt slechts je kleinen vinger op
te steken en je wensch zal worden vervuld.
We zullen de rozen op je wangen terug
brengen in een beter klimaat. Misschien
kunnen! we je beter.bijna beter maken.
Deze tuin is te klein en te warm. Is t niet?
,Jk houd er meer van dan van elk ander
plekje ter wereld," zei ik ernstig.
Hij zag me aan, teleurstelling trok over
zijn gelaat.
Maar ik zei snel: „Dimbie ik ben verrukt
over je geluk. Het zal bovenmenschelijk
heerlijk zijn altijd genoeg geld te hebben.
Ik kan het nog bijna niet gelooven. Het
schijnt te goed om waar te zijn.
nog niet heeft beëindigd; de andere oommis
sies zijn praktisch gereed; de meeste hebben
zich tot de besluiten bepaald, die ook reeds
op vorige conferenties waren genomen maar
nu een wijdere strekking hebben gekregen,
het aan den Volkenbond overlatend om ze
uit te voeren.
Wat het „non-agressie verdrag" betreft,
vermeldt wordt, dat Lloyd George dit niet
voor kan leggen, totdat men tot eenige over
eenstemming is gekomen omtrent de erken
ning van Rusland.
En dit wordt onmogelijk geacht door de
geallieerden, totdat Rusland gedwongen zal
zijn een eind te maken aan zijn methode van
uitstellen.
Ondertusschen heeft Lloyd George de
tekst van het verdrag den voornaamsten ge
allieerden meegedeeld en hij heeft hierover
met Barthou, Benes en Schanzer reeds ge-
sprojcen. Men hoopt, dat een voorlooplge
schikking zal bereikt zijn voordat dit non
agressie-verdrag aan Duitschland en Rus
land wordt aangeboden.
Een samenkomst van de
onderteekenaars van het
Verdrag van Versailles.
De meerderheid der geallieerden ls van de
noodzakelijkheid overtuigd om alle ondertee
kenaars van het Verdrag van Versailles bij
een te roepen om de maatregelen te bespre
ken door Poincaré in zijn rede genoemd, en
te weten welke die maatregelen zijn.
Van uit Parijs is het advies gekomen om
aldaar een bijeenkomst te beleggen van den
Raad' van Gezanten, de Kleine Entente en
Polen.
De Engelschen wenschen te Genua bijeen
te komen, waar de voornaamste regeerings-
leiders, deskundigen en juristen reeds tegen
woordig zijn.
Rusland, Polen en Roemenië.
Na de onderhandelingen met Dudtschland
heeft Tsjitsrjerin ook besprekingen geopend
met Polen en Roemenië Het doel zou zijn
met deze helde landen tot afzonderlijke ver
dragen te komen.
'Triompheerend oonstateert men in politie
ke kringen te Moskou, dat ten opzichte van
Rusland geen Kleine Entente meer bestaat
en dat Frankrijk nu ook van zijn vazallen:
Polen en Roemenië, vejflaten is.
DE REDE VAN POINCARÉ
Scherpe critiek van Lloyd George.
In een toespraak tot de journalisten te
Genua heeft Lloyd George hen gemachtigd
do volgende boodschap aan het Engelsche
volk openhaar te maken.' ,D© redevoering
van Poincaré was ©en ernstige verklaring,
afgelegd zonder ©enig overleg met de geal
lieerden en is er niet op berekend de samen
werking tussohen de geallieerden te verbe
teren. Hij heeft niets te maken met Genua,
maar de Fransche openbare (meening is zon
der twijfel opgehitst door de onjuiste voor-
stellingen als zouden de Engelschen een po
litiek van geheime afspraken volgen. Het ls
onjuist, dat ik Krassln Vrijdag heb ontmoet,
geiyk gezegd 1& Onze politiek ls als volgt:
Wij hebben geen geschil met het Russische
volk. Wij vreetzen geen Duitsch-Russische
bedreiging, maar wij zijln vastbesloten te ver
hoeden, dat Europa opnieuw een slachtplaats
wordt. Wij wenschen een openhartige en
menschllevende politiek te volgen, maar de
houding der afgevaardigden jegens oen re
geling maakt ons het werk moeilijk. Wij
kunen niet voortgaan met loven en bieden."
Engelsche Persstemmen.
De Daily Ohroniole karakteriseert Poin-
iMaar ik geloof, dat je eiken oent ervan
verdient. Je bent meer dan een zoon voor
tante Letitia geweest. Maar Je moet ine
niet hier vandaan brengen, nog niet. Ik
ik verlang niet weg te tomen)!"
„Zou je niet in een leuk groot huis willen
wonen met een park en mooie gladde gras
velden?''
„Welk grasveld zou gladder kunnen zijn
dan het onze? Het is als fluweel."
Hij glimlachte.
„Maar het is niet grooter dan een.
„Het is groot genoeg voor den appelboom
en voor mij," viel ik hem in de rede.
„Je zult prachtige kastanjeboomen hebben
en eeuwenoude eiken en je zult onder een
treurwilg zitten in onzen nieuwen tuin."
„Maar ik wil onder mijn eigen appelboom
zitten," kwam ik pruilend.
Hij bekeek (hem minachtend.
„Hij is zoo heerlijk knoestig eni oud," prees
ik, zonder op dien blik acht te slaan. „En
er komen zeven appels aan, kijk maar, ik ge
loof zelfs, dat ze al rood worden."
„Dan kunnen wij ze misschien voor cider
gebruiken," spotte hij.
„En ik wil niet weg van de mieren, ze zijn
zoo aardig."
„Geen enkele andere tuin bezit mieren."
„En kijk eens naar de rozen!" negeerde ik
weer. „Heb je ooit mooier bloeiende struiken
gezien?"
„Rozen zijn natuurlijk héél zeldzaam in
Engeland."
„Dimbie, ais je me nog eens bespot, zal
ik.
„Mij kussen, lieveling,® en hij hield zijn
gezicht naar het mijne.
„Ik zal je niet kussen voor je mij op eere
woord belooft, dat je me niet zult verplan-
caré's rede te Bar-le-Duc als een stuk ijzer,
door een buitenstaander ln de gevoelige ma
chine te Genua geworpen, als een daad die
niet duidt op een verlangen om te helpen,
maar om te vernietigen.
De Times ziet in de rede het bewijs dat
de pogingen, om de Franschen met groote
woorden te in timide© ren, tot mislukking ge
doemd zijn. Zij herhaalt dat het herstel van
Europa onmogelijk is zonder vriendschap-
pelijken en actieven steun van de Fransche
bondgenooten.
De Daily News merkt op dat de ware
schurk in het stuk Frankrijk is, althans h©t
Frankrijk waarvan Poincaré zich de woord
voerder acht. Het isolement van Frankrijk
is klaarblijkelijk. Het optreden van zijn af
gevaardigden te Genua knaagt aan Frank-
rijk's prestige, roem en toekomst
De meening der Dultscbe bladen.
De rede die Poincaré te Bar le Duo heeft
gehouden, wordt in de Duitsche pers be
schouwd als een nauwelijks te verbloemen
oorlogsverklaring aan Duitschland ent tege
lijkertijd als een' uittarting van alle staten,
die rust en herstel wenschen.
De rechtsohe bladen en ook de Vossische
Ztg. achten het mogelijk dat Frankrijk zelfs
tegen den zin van de andere Geallieerden
zijn troepen zal laten oprukken. Naar de
Vossische betoogt, zal in dat geval de onder
gang van Duitschland Frankrijk in den af
grond meesleepen.
De Vorwfirts toont op grond van 't ver
drag van Versailles aan, dat Frankrijk geen
recht heeft tot een eigenmachtig optreden
tegen Duitschland, 't welk een duidelijke in
breuk op het verdrag en op den vrede zou
zijn. Duitschland zal doorgaan, zegt het blad,
met het mogelijke te doen en het onmoge
lijke ha te laten; in het vertrouwen, dat de
wereld den ParijBctoen Caesars-waanzin te
eerder beu wordt, naarmate hij zich onge-
breldelder gedraagt.
De Rot© Fahne schrijft: „Poincaré heeft
inzake de schadevergoeding een ultimatum
gesteld. Genua is dood." Het blad wekt het
proletariaat op tot een wereldcongres.
De Fransche pers.
De Fransche bladen, die de redevoering
van Poincaré bespréken, leggen nadruk op
den zin, waarin hij zeide, dat Frankrijk des
noods alleen voor zijn eigen zaak zal opko
men en dat de Fransche regeering niet voort
zal gaan haar medewerking aan de confe
rentie te verleenen waneer zij daar niet de
verplichtingen, die zij tegenover het parle
ment op zich genomen heeft, kan doen zege
vieren. Alle bladen zijn het er over eens, dat
de woorden van Poincaré de eenstemmige
gevoelens van het Fransohe volk weergeven.
Vermoedelijk moet men de door Polnoaré
geuite bedreiging echter niet te ernstig op
nemen. De „sterke man" heeft blijkbaar re
kening gehouden met het feit, dat de recht
sohe partijen in het Franscho parlement wei
nig tevreden waren over den loop der ge
beurteniseen in den laatsten tijd.
Voordat Poincaré tot volvoering van zijn
bedreiging overgaat, zal hij zich nog wel
bedenken. Indien Frankrijk het alleen moet
opknappen althans, zal zeer waarschijnlijk
een herziening van de Europeesche politiek
van Engeland het gevolg zijn.
ln dit verband moet rnien ook het offi
cieus© Fransche bericht beschouwen, dat
reeds een verzachting- geeft van Poinoaré'e
"Woorden. In dit bericht wordt gezegd:
tn strijd imet de beweringen van sommige
buifcenlandsohe Maden heeft d-e .zinspeling
in de redevoering van Polnoaré op maatre
gelen, welke wellicht door de Fransche re-
gcering zullen worden genomen in geval
Duitschland niet aan zijtn verplichtingen vol
doet, niet -betrekking op de mogelijkheid vatn
een afzonderlijke actie zooals de bezetting
van Frankfort, welke plaats had op -grond
van de algemeene beginselen van het inter
nationale recht.
De maatregelen, (welke ln het huidige ge
val zouden kunnen worden toegepast, rijn
omschreven Ln de artikelen 17 en 18 van bet
tweede bijvoegsel, hoofdstuk 8, van het ver
drag van Versailles, inet betrekking tot de
schadelooss teil ling, waarin wordt bepaald,
dat. wanneer Puitechüand niet aan zijn ver
plichtingen- .vofldoet, de Commissie van Her
stel alle -geallieerde mogendheden hiermede
ln kennis stelt, en- maatregelen voorstelt,
-zoo-als economische en financieel» verbods
bepalingen of andere maatregelen naar keuze
van de verschillende mogendheden.
ten naar een anderen) tuin. Ik lk wil hier
liever nog niet weg, Dimbiel"
„Maar wat moeten- we dan met ons geld
doen? Hier kan ik er nleto van uitgeven,"
argumenteerde hij.
„O, lk zou het nu genoeg kunnen opma
ken, gelegenheid genoeg. Allereerst zou lk
een paar nieuwe schoenjen voor Amalia koo
pen, behoorlijke, zwarte leeren schoenen
met keurige strikjes en lage hakken."
„Die kosten zeker wel vjjf gulden?" vroeg
hij ironisch.
.Zeker wel," was mijn ernstig antwoord.
Hij stapte ongeduldig op het gras heen en
weer.
„Maar vertel mij don eens waarom," zei
hij na een. poosje en stond stil, vlak voor mij,
„wóérom wil je persé hier blijven, mijn Mar
guerite, mijn arm wit margrietje."
„Omdat," even wachtte ik. Ach, neen; ik
moest het hem nog niet vertellen, nu nog
niet. Bovendien, -misschien was het slechts
mijn eigen dwaze inbeelding. „Omdat," be
gon ik weer, „mijn hart zou breken als ik
weg moest van den tuin, van onze lieve oot-
tage.Misschien vind je het sentimenteel Dim
bie, maar ik wil ons jaar, ons wondere jaar
hier eindigen.
De takken en het groene kantwerk van
onze boomen, het dauwbeparelde gras, de
latyrus en de rozen, de beuk, die altijd zoo
vriendelijk is, de kikvorschenvijver en voor
al onze geliefde appelboom zijn van duizend
den mooie herinneringen en gedachten om
straald.
Die herinneringen zul je zeggen, gaan
overal met ons mee; msazo zijn nog niet
volledig. Het is pa- atftaNog vier
maanden resten oor ons jaar geëindigd
is. In die V;?- .r-aaaden kan nog veri reluk
ministerie van arbeid voor G©«,n i!,
in Europa ongeveer 4,000,000 (HX)
heele wereld ten minste alleen jg-oo-
zen, wier onderhoud in 102 Paamd T? *6 mil
jard frank goud wordt, ?- -y verlies
aan loon schat men op 6c /Gnjard, het pro
ductieverlies op meer dan 100 miljard. Dit
zijn bedragen, welke grooter zijn dan het
heele inkomen van voor den oorlog, driemaal
zoo groot als het heele inkomen van het
Duitsche volk sinds den wapenstilstand en
dertigmaal zoo groot als wat Duitschland
jaarlijks als schadevergoeding moet betalen.
De moordenaars van Er*berger.
Te Offen-burg begint ongeveer 20 Mei het
proces tegen de medeplichtigen aan den
moord op Erzberger. De voornaamste be
klaagde is kapitein Killinger, ln wiens wo
ning koffers van Tlllessen en Sohutz zijn ge
vonden.
Een uitvoerig materiaal bestaande uit fo-
tografiën, documenten, telegrammen enz. is
bijeengebracht. De overheid rekent op de mo
gelijkheid, dat men dit materiaal zal trach
ten te stelen en heeft daarom van el-k stuk
drie oopieën laten vervaardigen. Deze drie
afschriften zijn op verschillende geheime
plaatsen) verborgen. Kapitein Killinger zal
door een advooaat uit Offenlburg worden ver-
dedlgd. Men verwacht dat het proces onge
veer veertien dagen zal duren. De akte van
beschuldiging telt 140 bladzijden machine
schrift.
De onveiligheid te Berlijn.
Van Zondag op Maandag heeft te Berlijn
.weer een brutale diefstal plaats gehad, een
waardig voorbeeld van de toenemende cri
minaliteit te Berlijn.
In een groot hotel hadden twee buitenland-
sche dames te zamen een kamer betrokken,
's Nachts werd een van haar wakker en zag
nog juist de schim van een man verdwijnen,
die naar het scheen slechts een lang, zwart
tricot aan had. Onmiddellijk wekte zij haar
vriendin en greep de telefoon naast haar
bod. Deze werkte echter niet, d- leiding was
doorgesneden. Daar de nachtelijke bezoeker
de kamerderur van buiten had afgesloten by
zün vertrek, duurde het eenigen tyd voor
dat de dames, door alarm te maken, het per
soneel gewekt hadden, zoodat de dief genoeg
gelegenheid had om zich uit de voeten te
maken.
By onderzoek bleek, dat de man uit een
koffer voor ongeveer een mlllioen mark aan
edelsteenen enz. had meegenomen. Er is een
boloonlng uitgeloofd van 100.000 Mark voor
het terugbrengen van het gestolene
Tien milllard bezetttngskasten!
Het secretariaat van den Volkenbond
deelt officioel mee, dat de onderhandelingen
over de Opper-HUezdsche quaestie afgeloo-
pen zijn. De bezettdngskosten. voor Opper-
Silzië, tien milliard, zullen, volgens een be
richt uit Parijs, betaald worden door Duitsch
land en Polen, in verhouding van de beiden
toegekende deelen van Opper-Silezlë.
Uit het bezette gebied.
De Bomaanslag voor de Katholieke SI Mat-
theuskork te BeJfast, waarvan een kerkgang
ster op de treden van de stoep Zondagavond
het slachtoffer werd, verwekte een paniek.
De vrouw, zekere mevrouw Elisabeth Mc.
Cabe, werd door verscheidene scherven ge
troffen en zieltogend de kerk ingedragen,
waar de priesters haar de laatste sacramen
ten toedienden. Andere vrouwen snelden
verschrikt naar het altaar en trachtten te
bidden. Sommigen vielen in zwijm. De dienst
word gestaakt en onder toezicht van solda
ten verlieten de kerkgangers het gebouw
door een zy-uitgang.
Tegeiykertyd werd tweehonderd meters
van de kerk een blinde man van middel
baren leeftyd, Robert Mlller, een protestant)
terwyi -hy thuis by den haard zat. door een
bende bandieten overrompeld. Zy joegen
hem een kogel door het hoofd en de man
bezweek. Een commensaal in hetzelfde huis
komen, veel eenvoudige, rustige vreugde en
de voorraadschuur van onze herinneringen
zal dan vol zijn tot aan den nok. Laat ons
hier ons jaar beëindigen. Jij en Amalia
en ik, eni dan.Ik keerde mij af om myn
gezicht te verbergen.
„Nu, dan.
„Wel," zei ik zacht, „dan zal lk alles doen
wat je van me verlangt."
Hij zette zich neer, naast mij.
„Jouw wil zal altijd de mijne zyn, Mar
guerite."
Ik schudde mijn hoofd, „jy en alle ande
ren zullen het zelfzuchtigste schepsel ter
wereld van mij maken."
„Nu, en waarom niet? Veel anders is er
niet voor je overgebleven."
Zyn stem klonk wat bitter en een schaduw
sloop over zijn gelaat
„Stil," kwam ik. Ik heb bijna alles wat
een meisje met mogeüjkheid verlangen kan
een man, een thuis, vrienden en nu zelfs
rijkdom. Waarom," trachtte ik zqn gedach
ten af te leiden, „vertelde je mij je nieuws
niet dadelijk toen je thuis kwam? Wist je
het toen nog niet?"
„O, jawel, het testament werd onmiddellijk
na de begrafenis voorgelezen, wilde het
je vertellen, ik hield het voor me als een
verrassing voor 's avonds en toen vertelde
jy jouw nieuws.Hij brak af en ein
digde zijn zin niet
JDaarna," vervolgde hij een oogenblik
later, „wachtte ik tot alles wettelijk geregeld
was. Moeder was geneigd het me te betwis
ten. Zy was tante's eenige zuster en vond
dat zij de oudste rechten had, ook al had zfj
haar in geen jaren gezien. Yorkshire was
te saai voor moeder na het vrooUjke, drukke
Londen, (Wordt vervolgd).
