S. Collof, Kaooalwoo, Moderne Deerencostuums Sportcostuums (prima twaeds] S. Coltof, Kanaalweg, CORSETTEN NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA f 22.B0. Prima blauw kamgaren Kostuums, Eerste Blad: f 37.60. Coltof, Kanaalweg A I 1.45. B I 1.7S. C f 1.9S. Coltof, Kanaalweg VOLHARDING'» PRIMA TARWEBLOEM MARGUERITC's WONDERE JAAR •VO. OOSI ZATERDAG APRIL 1922 60e JAARGANG Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr„ HELDER Bureau: Koningstraat 29 In tere. Telefoon 50 Zomertijd. BUITENLAND. DE CONFERENTIE TE GENUA. Het Verdrag van Versailles. De bijeenkomst van vertegenwoordigers der staten die het tractaat van Versailles hebben orderteekend welke bijeenkomst was voorgesteld door Lloyd George zal op Zondag 7 Mei plaats vinden. Volgens Italiaansche bladen zouden Lloyd George en Schanzer verklaard hebben den terugkeer van Millerand te zullen afwachten opdat Poincaré naar Genua zou kunnen komen. Er zou dan nog tijd genoeg zijn om te be raadslagen over de door Frankrijk aange kondigde maatregelen tegen Duitschland en om te trachten deze te verhinderen. Een waarschuwende rede van Lloyd George. Bij een maaltijd, Donderdag aangericht door Engelsche en Amerikaansche journa listen te Genua heeft Lloyd George een rede gehouden over den toestand in Europa. De pessimistische toon daarvan viel te meer op, omdat men dit van Lloyd George in het ge heel niet gewend is. De conferentie te Genua noemde Lloyd George de belangrijkste die ooit in Europa was gehouden, en of men slaagde of dat het op een mislukking uitliep, zij zou een blij vende uitwerking hebben op de geschiede nis van het vasteland en daardoor ook op die van Amerika, Hij wees er vervolgens ook op, dat men niet mocht verwachten, dat in 14 dagen tijd een oplossing zou worden gevonden voor de vele moeilijke problemen. Lloyd George wees vervolgens op de toe stand in Oost-Europa, waar bijna geen grenslijn onbestreden is, wat in vele geval len verband houdt met het ontzettend ge wirwar van 11^;-dat als een krater kookt. Als het niet gelukt grenslijnen te trekken, die i cuereen aanvaardt, zijn er ontelbare mo gelijkheden voor toekomstige conflicten, die Europa zullen rulneeren en waarin Ameri ka even onvermijdelijk wordt meegesleept als in den vorig en oorlog. Dit is oen ge deelte der moeilijkheden, maar niet allee. Daar zijn bijvoorbeeld nog Duitsohland en Rusland, die im. semi-antagonisme tegen over de rest van Europa staan. Daarin schuilt een uitgesteld, alleen maar een uit gesteld conflict, Rusland en Duitschland om vatten tweederden van "Europa. Laat mij ronduit zeggen, als iemand meent, dat hij door oemgo oombiinatio op d©n duur twö© groote volken, die twee-derden van Euro pa vertegenwoordigen, eronder kan houden, moet hij wel stekeblind zijn. Dat is een on mogelijkheid, een dwaasheid, een krankzin nigheid. Gij moet tot een overeenkomst ko men, die beide volken mede-omvat. De Europeesche volken moeten op goeden voet met elkaar staan. Het moet ronduit worden uitgesproken, gij moet de mogelijkheden on der de oogen zien, als Europa voortdurend in twee kampen verdeeld blijft. Voor som migen is de Russisch-Duitsche ovreeenkomst een openbaring geweest. Ik heb dit tegen over mijzelf reeds lang als onvermijdelijk durven aankondigen, tenzij een goede ver zoening tot stand komt. Het is volstrekt onvermijdelijk. Er bestaat de mogelijkheid van een hongerig Rusland, uitgerust door een toornig Duitschland. Hoelang zal het duren tot Europa verwoest is, als de eenige combinatie in Europa tot politiek heeft het zoo te laten blijven? Op het oogenblik be- hooren wij tot de overheerschende groep, die den grooten oorlog heeft gewonnen, wil ztin oppermachtig en zegevierend. Dit zal niet eeuwig duren. Als onze volken in verdrukking ontaard, als zi1 geverfd, besmet en verworden zijn door ongerechtigheid, als het geweten der menschheid zal voelen, dat wij de overwin ning, die* God in onze handen heeft ge plaatst, misbruikt heben, zal de wraak vol gen, zooals zij volgde, toen Duitschland het moreele gevoel der wereld kwetste,, Wi) moeten rechtvaardig en fair zijn en ons be- heerschen in het uur der overwinning, an ders wordt Europa een heksenketel nog bij het leven van menschen, als ik, wier haar reeds grijs is, als wü de normale levensduur, ons toebedeeld, bereiken. Zij, die jonger dan wij zijn, zullen het onvermijdelijke aanschou wen. Daarom heb ik hard gewérkt om Ge nua tot een succes te maken. Ik ben ver ontrust door de stormen, die zich opstape len aan den horizon en steeds hooger stij gen in het firmament van Europa. Zij mogen al niet onmiddellijk losbarsten, zij zullen het onvermijdelijk doen, tenzij de atmosfeer op- klaard en wij eed schooneren dag krij gen. Ik heb vanavond alarm eerend gespro ken, maar ik denk niet ongegrond, als Ge- nau mislukt. Ik verbaas mij over lieden, die deze onheilspellende voorteekenen niet zien en zich conoentreerem op zelfzuchtige triviali teiten in het aangezicht van zoo ernstige dingen. Daarom wil ik, dat Genua in een waar vredesverdrag eindigt; zonder dat ware niets tot stand gebracht. Genua mag de wisselkoersen en de geldsoorten verbete ren, maar het zou zijn hoofddoel onvervuld hebben. Het is een vergadering van volken om te zien of het gevaar voor den vrede uit den weg geruimd kan worden. Ik ben dankbaar voor de gelegenheid openhartig tot de Engelsche en Amerikaansche pers te kunnen spreken. Ik wilde dat Amerika hier ware, ik weet, dat iedere keer, dat een En gelsche vertegenwoordiger spreekt, zijn woorden verkeerd worden uitgelegd in Amerika. Men denkt, dat wij Amerika hier wenschen voor zelfzuchtige doeleinden. Dat is geenszins waar, maar Amerika heeft een bijzondere positie, een bijzonder gezag. Zijn staan boven de kwestie zou het een recht van spreken geven, waarover wij, die mid den in de zaak zitten, niert beschikken. Se dert, onheugelijke tijden zdjn wij gemengd in de Europeesche twisten, nu oen op de «ene zijde, dRn op de andere. Wij hebben allen oude herinneringen, oude vooroordeelen en in ieder bijzonder geval duiken zij op. Ame rika zou er versch voorstaan, zijn stem zou den vrede een goede raad ter verzoening zijn, maar Amerika zwijgt. Europa moet zelf traohten de besto manier te vinden om haar problemen op te lossen. Llovd George deed dan een beroep op de pers. Gij zijt niet hier om verhalen te doen, maar om de openbare meening te lelden, zei hij. Met dit beroep eindigde hij zijn rede. Het Russische vraagstuk. Er valt met de Russen niet erg op te sohieten. Ingezonden mededeeling. Ingezonden mededeeUng. De stand van zaken betreffende de onder handelingen met Rusland,wordt door de Daily News op de volgende wijze weerge geven: De Russen verlangen dat hun erkenning de jure vooraf zal gaan aan de concussies van hun zijde. Voor de geallieerden is ech ter de erkenning der jure het cardinale punt van de heele overeenkomst. De Russen ver langen, dat hun definitief flinke credieten worden toegezegd. Voor de 'geallieerden daar entegen komt het heele credietvoorstel neer op een internationaal consortium, dat in de financieele sub-commisie nog gisteren is be handeld, en waar de Franschen wat huive rig voor zijn. De Russen willen dat- hun oor logsschulden hun worden kwijtgescholden; de geallieerden willen ze alleen verminde ren. De geallieerden bieden een moratorium aan van vijf of zeven jaar; de Russen willen er een, dat drie- of viermaal zoo lang is. De geallieerden vragen teruggave van de door de Sovjet-reg'-ering genationaliseerde eigen dommen, of, bij gebreke daarvan vergoe ding. De Sovjets willen de goederen wel aan de vroegere eigenaars afstaan, maar alleen wanneer ze hoogste bieders zijn op hun eigen goed. Met die gegevens probeert men tot een definitieve regeling te komen. Men weet dat thans een pqging zal wor den gedaan om de Russen tot het besef te brengen dat het ernst is. Volgens een be richt uit Berlijn zou Vrijdagavond aan de Russen een krachtige nota worden overhan digd waarin het standpunt der geallieerden zou worden uiteengezet Ingezonden mededeeling. naast Casino. Grootekeuze qual. sec. ff 45.00, prima ff 65.00. Het Dultsch-Russlsche verdrag. Niettegenstaande de categorische tegen spraak van den Duitschen Rijkskanselier met betrekking tot de geruchten over het bestaan van geheime militaire afspraken tusschen Duitschland en Rusland, blijven eenige Engelsche bladen beweren, dat der gelijke afspraken wel bestaan. Zij zeggen daarbij over afdoend bewijs daarvoor te be schikken. Volgens de Daily Despatch (Manchester) zou de voornaamste bepaling van deze over eenkomst zijn, dat Duitsche officieren en matrozen de Russiche oorlogsschepen zul len bemannen, en dat er Duitsche officieren aan de sowjet-regeering zullen worden ge leverd m het Russische leger te drillen. Ofschoon het blad geneigd is, aan te ne men, dat rijkskanselier Wirth, die een der gelijk verhaal onlangs heeft ontkend, dit misschien heeft gedaan, omdat hij onkundig was van zekere feiten, zoo verklaarde de Daily Despatch toch, dat zijn inlichtingen even onaanvechtbaar als onheilspellend en ernstig zijn. Het blad wijst er met nadruk op, dat er in vloedrijke kringen in Duitschland aan het werk zijn, die aandringen op het duiten van een militair verdrag, en blijven beweren, dat, ongeacht het verdrag van "Versailles, Duitschland vrij is om een groot militair avontuur in het Oosten te ondernemen. FRANKRIJK. Een rede van Millerand. Millerand heeft in een rede te Phillepe- ville de politiek van Frankrijk ten aanzien van Genua en het tractaat van Rapallo uit eengezet. Het feit alleen, dat de president van de Fransohe republiek zulk een verkla ring aflegt, is iets heel ongewoons eni wijkt volkomen af van wat onder zijn voorgangers gewoonte was. Men weet echter, dat Mille rand voor de aanvaarding van het presi- denschap als voorwaarde had gesteld, dat hij zeggenschap over de buitenlandsche po litiek zou houden. De buitengewone betee- kenis is eóhter, dat zoo nu de Fransche re geering er niet in mocht slagen, hare poli tiek, die in overeenstemming is gebleken met die van den president, tegen het parle ment door te zetten, er ook een presidenti- eele crisis zou ontstaan. Het belangrijkste In Millermvd's verkla ring was, dal iry herhaalde da* „de geallieer den een neen zouden weten toe te roepen aan alles wat (in het tractaat van Rapallo) indruischt tegen de bepalingen van het trac taat van Versailles." Hij stelt daarmee uit naam van Frankrijk aan Duitschland den eisch, dat het tractaat van Rapallo herzien zal worden. Gegeven de weigerachtigheid van de Duitsche regeering en de onverzet telijkheid van Sowj et-Rusland op dit stuk. •kan hierin de kiem voor een ernstig conflict schuilen, dat bulten Genua omgaat. MobUlsatiegeruchteni. Volgens de „Voss. Ztg." zoo meldt onze Berlijnsohe berichtgever, loopen in Elzas- naast Casino. in alle maten. Lotharingen de wildste geruchten omtrent mobilisatie in Frankrijk, welke moeten wor den toegeschreven aan een door den Fran schen minister van oorlog in verschillende garnizoenen gerichtte order alle voor de mobilisatie noodige maatregelen te treffen en aan de koortsachtige activiteit, die in de garnizoensplaatsen aan de Fransche grens alsook te iiulhouse, Zabern, Weissenburg en Metz heerscht. Men ziet in E.-L. kringen deze maatregelen met bezorgdhied tegemoet daar gevreesd wordt, dat de weerbare man nen zuilen worden opgeroepen. ENGELAND. Arbeidsconflicten. Het loongeschil in den scheepsbouw schijnt op weg naar een oplossing te zijn, aangezien er een basis van overeenstemming is gevonden, en de afgevaardigden der ar Ingezonden mededeeling. WERK, ONTSPANNING, SLAAP. Werk, ontspanning en slaap, van elk aaht uren per dag, doen wonderen voor do ge zondheid. Duizenden genieten echter veel te weinig slaap en besteden te weinig tijd aan ontspanning zij verstoren het even wicht der lichamelijke gezondheid door over matig werk. Overwerking overlaadt het bloed met af gewerkte stoffen en urinezuur. De nieren worden overspannen en verzwakt door hun eindeloozen strijd om een dusdanige hoe veelheid uit het bloed te filtreeren .Dienten gevolge doen zich verschijnselen voor als rugpijn, urinekwalen, rheumatiadhe pijnen, waterzuchtige zwellingen, duizeligheid, hoofdpijn, een vermoeid gevoel, enz. Foster's Rugpijn Nieren Pillen geven de noodige hulp, als de nieren verzwakt zijn. Gepaard gaande met een verstandige leef wijze vermijding van overwerktug, laat naar bed gaan, rwisr verteerbare spijzen en aloohol; en door te serges voor d« noodde ontspanning en slaap versterken Foster's Pillen de nieren en regolen zij de blaas. Zij doen de pijnlijke waarschuwingen van nier- zwakte verdwijnen en voorkomen de ontwik keling van rheumatiek, steen in de nieren en blaaB, waterzucht, Ischias, nier- en blaas ontsteking enz. Onthoudt echter, dat als gij weder gezond zijt, gij moet traohten gezond te blijven zan der geneesmiddelen. Iedere echte doos Foster's Rugpijn Nierao Pillen draagt de handteekening van James Foster. Te Helder verkrijgbaar bij A. ten Klooster, Keizerstr. 98, f 1.75 per doos. FEUILLETON, 41) de MaadJ,s8 van een meer zu^ 0611 uitdrukking «Pc ikeen! V°uw te zien testamen? van moeder, toen het voor£elezen. Het was leelijk uit het lev n nioeder, het allermooiste uit het leven is héér voorbijgegaan." Hii my iirtie woeden hut for von" c V/vt*» i/vn ^u *mijn kleine houten ni^t vïïateï alste ''kmmT ^zelfde opinie toegedaan Wer^niet^aïïi^^- "Zij WÜ eenïS^TW h^enooten, dat is duidelijk Vr°ywen l»gen één man, dat «en AmJr niet als die een© vrouw laar iht ür zullen hier blijven, jouw "W€t*aj?g. Je wenschen zijn mij een nBa ar ooit oen m*r^ sis da mijne?" vroeg ik mezelf. En hardop: „Zog oens aan Amalla dat ze wat minder hard moet zingen om informeer dan meteen welk nummer van sohoenien ilj draagt. HOOFDSTUK XX. De middag verstreek en Dimbie en ik wer den langzaam wakker uit ons slaapje. Met moeite probeerden wij het feit, dat Amalia ons door haar geliefd provisiekastraampje "KtlLTrSSr Leighrail door het poortje gewaaid, langs bet tnaml>aaota]em stond stil starend naar de ^^XevaMpba.^iihme. hardop. - Met uitgestrekte handen kwam hij op ons toe. Zijn kleeding trok dadelijk dacht. te was ren beetje ongewwn HU droeg een zwart lakensche 'broek, ee linnen jas, groote, niet - laarzen, toegeregen met een andi veters en een hoogen 'hoed. f pn Dezen laatste nain hij met een zwaai aJen zijn eerste gezegde scheen zeer kar st iek, voor zoover ik hem kende. „Dacht ik wel, julUe zoo te vinden. Nog altijd Romeo en Julia. Je ziet eruit, hij een bril op, „je ziet eruitjuist zooate dwaas, sentimenteel en gelukkig paartje er uit moet zien'.met dien achtergrond "van oude knoestige takken." Hij wachtte niet op eenig antwoord eu telde door: „Ik heb jullie zonder de minste moeite gevonden. Wist ik wel." „Plne Tree Dorp ls niet groot. „Zeker niet," viel hij in. „Maar al was het een stad geweest en geen dorp, dan zou lk Jullie toob even gemakkelijk gevonden heb- i>en. Ik vroeg aan een dorpeling lk bedoel een man in het pilo „Waur is het huls van een heer en een dame, die glimlachen en leven van zonneschijn en wandelen op lucht?" „En begreep hij u?" vroege wij, vastbe sloten niet te glimlachen. „Zeker, ik sprak heel duidelijk. Hij peins de een oogenblik, krabde dp zijn hoofd en zei: „Eerste bocht rechts, „One Tree Cotta ge." Dat klopt," zei ik, „One Tree Cottage" was de dwaze, fantastische naam, die ze mij noemden, dat is waar ook." En zoo ziet u me hier en ik moet zeggen, de cottage is nog slechter dan ik verwachtte." „Slechter?" riep Dimbie uit. „Ja, u en uw vrouw zijn nog steeds in den liefdesroes. Ik had eigenlijk: gedacht, dat het nu wel over zou zijn. En uw cottage is. ligt zij niet beneden het zeepeil? Ze ziet er uit alsof zij op een moeras gebouwd is." Hij sprak op dezelfde vrooüjke afgetrokken wij ze als toen wij voor het eerst kennis met hem maakten. „Wij liggen hier. tweehonderd meter bo ven zeepeil," zei Dimbie, met evenveel trots alsof hij een handje had meegeholpen de aardoppervlakte zoo te vormen. „Een dal be hoeft niet altijd beneden zeepeil te liggen, dat moest u weten.'" De professor lachte. „Dat onkruid la clematis." „O," zei de professor, „ik zou het toch ui troelen." „Maar, Marg.inljn vrouw en ik namen de oottago Juist om die clematis." „Een Idiote reden. Heb Je Je riolen nage zien, Jonge man?" „Dat doet Amalla," viel ik in, „zij heeft een rioolsteker zooals u weet." „Ja, natuurlijk, dat herinner ik me. Erg verstandig van Amalia, bijzonder verstandig. Waar is zij?" „Op de tafel in de provisiekast." „Een eigenaardige plaats." „Van daaruit kan zij ons het beste zien." Hij glimlachte. „Ik houd van dienstboden, die belangstel len in hun meester en meesteres." „Zjj stelt zéér veel belang in ons," zei ik. „Ik zou graag dat jonge persoontje eens zien én ik zou graag uw riolen eens onder zoeken." Wij zwegen beiden. „Ik ga er eens naar kijken, als u er niets op tegen hebt." Dimbie stond op. „Neen, mevrouw Lachebekje moet met me meegaan. De vrouw béhoort beter op de hoogte der huiselijke toestanden te zijn dan de man." Hij bood mij zijn hand aan. Ik zag hulpeloos naar Dimbie. Het was zoo moeilijk te spreken, het hem te vertellen. Mijn stem had nog steeds de vervelende gewoonte te trillen en dan te bre ken als ik, op een opgewekte, zorgelooze ma nier, over mijn verdriet .,-r< icerde te spre ken. Er kwamen jwaar geen tranen meer, doch alt-" -A mijn stem. /al het altijd zoo zijn vraag ik me af? Zal ik ooit volkomen Jtalm en onverschil lig worden? Het is nu elf dagen geleden sinds Dimbie thuis kwam als oen rijk man en vol van zijn heerlijk nieuws. Elf dagen hebben we samen doorgebracht en geen en kelen keer gesproken over het kruis, dat we gedwongen zijn te dragen want het Ls Dimie's kruis even goed als het mijne. Is het verstandig aldus te handelen? Zou het niet minder zwaar worden als we er moedig over spraken? En toch is het mijn verlangen. I k was het, die het zoo wilde. Ik smeekte Dimbie er nooit meer over te spreken en nu heb ik er bijna spijt van. Af en toe lijkt het me alsof ons stilzwijgen het moeilijker te dra gen maakt. Misschien als we erover spraken, zouden we het ten laatste gaan beschouwen, zooals men een rookende kachel beschouwt, verve lend, onaangenaam, maar toch wel te verdra gen als het raam is opengezet om de frissche lucht in te laten. Onze vensters, wijd open zouden een stroom van geluk liefde enf vriendschap, belangstelling in boeken en de eeuwigdurende vreugde der natuur binnenlaten. Ik moet Dimbie eens vragen, hoe hij er over .denkt. Dimbie weet altijd wat het beste ia Met een paar woorden legde hij den pro fessor uit, dat ik een gevangene was en aan mijn stoel gekluisterd en dat hij, Dimbie, hem begeleiden moest door het huis. Wordt vervolgd. COURINT ABONNEMENT PEE 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING- Courwt fi.50; fr. p. p. binnenland f2.-. Ned. 0. en W. f o!fi7^ffr <i f n fii f1pr;tIDai1 en overige landen f 4.20. Zondagsblad reep. f 0.57 ,f0. ,5, f 0.85, f 1.25. Modeblad reep. f 0.95, f 1.25, f 1.25. f 1 60 Lo96e nummers der Courant 4 ct.; fr. p. p. 6 ct. Poet-Gi rorekening No. 16060. ADVERTENTIEN: 20 ct p. regel (galjard)..Ingez. meded. (kolombreedte als redaction tekst) 60 ct. Kleine advertenties (gevraagd, te koop, te huur) v. 14 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres: Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 et) p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct Op- en ondergang van Zon en Maan en tijd van hoogwater (Texel). Maan Zon Hoogwater April op: ond.: op: ond.: v.m.:mm.: Zondag 10 m. 7.68 11.41 6.34 8.21 11.3011.62 Mei 12.34 5.82 8.2312.0412.31 Maand. 1 Dinsdag 2 Woensd. .8 Bond.d. 4 Vrijdag 6 Zaterd. 6 8.43 9.42 10.48 11.59 1.14 2.32 1.—5.308.2412.42 1.— 1.19 5.28 8 26 1.11 1.22 2.- 6.26 8.28 1.68 I. 8 2.84 6.24 8.30 3.— 3.17 8.04 5.22 8.81 4.19 4.48 Lloht op voor auto's en fietsen i Zaterdag 29 April8.49 uur. Zondag 30 Maandag 1 Mei 8.53 Is door do buitengewone blankheid en fijnheid uitermate geeohlkt voor het samenstellen van alle soorten ;W* gebak- en meelspijzen. Probeert U het eenal Prijs per pakje 17 ota. éeet MABEL BARNES—GRUNDY Nederland bewerkt deor ILLY HARTING. f 'n mijn liefste nu.langs de ïaiyrus gerold worden?" Hij streelde mijn wang. Professor Leighrail bezoekt ons. W»ld „Maar is het huis niet buitengewoon voch tig en ongezond met dat onkruid er om heen?" Ik wildo eens Amalia vertellen, dat zij m'n regenmantel mocht hebben, daar lk dien toch niet meer noodlg had. Ik begon heel dapper en toen kwam het het.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 1