Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 6 Mei 1922.
SCHETSEN VAN DE WIELERBAAN
VAN 'S LEVENS
WIJSGEERIGEN KANT
No. 19. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
door
CAREL 3RENSA
hailflóéhalléé!telkens ais üe
wege de vatevdstrijd hebben verschillende
deelnemers opgegeven. Het (bleek onmoge
lijk hun spieren weer in (beweging te kru-
geu. In de tent van de Fraiiscbien hebben
In het Amst&rdamsffho Stadion
ter'*:.... „Hot is voordeelig voor den
menach, dat hij met armoede te kampen
heeftDe rijkdom maakt traag en lui".
En hij haalt het woord aan van Richter,
die riep: „Gezegende armoede kom niet té
laat tot ons".
verbannen, terneer waar h# zich openlijk
(Dr. B.
Jammer.
fen met acht maanden vsrh©: van salaris..-
Jij?
En wacion»?.
Omdat er een Londenscho typiste is,
die kanc gezien heeft om acht maanden
achter elkaar op een oud kaartje dagelijks
van Londen Oitv naar een van de voorste
den heen en wocr te reizen!
Bonjour!Tent ziens, amioe.
Bonjour!.
5t Jutte ft je
Lente!
Lente: geen lente, wel lente? Wat raadt
u.i
Jawel, de Meizon is er. De vogeltjes zijn
er ook. In Mei leggen alle vogeltjes een ei.
Maar de Novemberkou is er ook, en we kun
nen de jaasen nog niet missen. Intussdhen
is de huisvrouw allerwegen toch maar aan
de traditioneele schoonmaak getrokken, en
overal kijkt men tegen naakte vensters aan
èn in holle ongezellige kamers, waar ijve
rige werksters op hooge trappen met zeem
leer en spons bezig zijn.
Lente! Ook ln de natuur is, trots de koude,
de lente gekomen.
De knoppen beginnen te ontbotten, groe
ne puntjes, dringen naar buiten, vogeltjes
hebben hun nestjes gebouwd, allerwegen
wordt de natuur in gereedheid gebracht om
den zomer tfeder feestelijk in te halen.
Onze stad zelve heeft ook geleidelijk het
verjongingskleed aangetrokken. Overal in
den omtrek zijn nieuwe straten, wijken,
plantsoenen ontstaan, en met zorg en smaak
ontworpen. Zeer fraai is het nieuwe huizen
blok aan de van öalenstraat. Deze woningen
van „Volkshuisvesting", door den heer Krij-
nen in samenwerking met een Haagseh ar
chitect, den heer Verschoor, ontworpen,
brengen oen gansoh ander cachet aan de
stad, die helaas is opgebouwd zonder smaak,
orde of plan. Deze woningen, met hun poort
doorgang, die toegang geeft tot een aardig
pleintje, hebben zeer zeker bijgedragen tot
de verfraaiing van dit stadsgedeelte. Ove
rigens zien wij op verschillende plaatsen
een begin van uitvoering van de bebouwing
van het nieuwe uitbreidingsplan; en mis
schien zal het nog eens blijken, dat pessi
misten ongelijk hadden toen zij voorspelden,
dat dit ln afzienbaren tijd niet zou worden
bebouwd. Aan het einde der Laan bijvoor
beeld komen verschillende woningen, die
rechtstreeks aansluiten op dan weg langs het
nieuwe spuikanaal; de gevaarlijke en lee-
lijke bocht aan het einde der Langestraat
zal uit den Huisduinerweg verwijderd wor
den, terwijl er voorts plannen bestaan ook
de lastige bocht bij het duikertje aan de Ja-
vastraat weg te nemen en de Vischrookerij
aldaar verdwijnt.
Het onooglijke zwarte pad achter de Sluis
dijkstraat is bezig zich. te herscheppen in
een keurigen wandelweg, waarmede dan een
uitstekende verbinding is verkregen tus-
nchen het stadsgedeelte Binnenhaven en
omgeving en het Tuindorp enz. Het Tuin
dorp zelf is een alleraardigste oase gewor
den in de woestijn van het zonnige en boom-
looze landschap rondom Helder.
Natuurlijk blijven er nog vele wensohen
over. Wij wachten op de verplaatsing van
het goederen-emplacement der Hollandsche
Spoor naar de zijde der Sluisdijkstraat. We
krijgen dan op ons fraaie Koningsplein
dat altijd nog maar geen naam heeft een
fraai plantsoen. Maar daarvoor is voor
alsnog geen geld. Daarvoor dienen betere
tijden te worden afgewacht.
Jötu8schen: de leute is gekomen voor onze
stad! Laat het wat stormen en regenen, trots
alles gaat het groeiingsproces door. En ten
slotte zal de zomer, het hoogtij der natuur,
aanbreken.
Het harde Leven ls het Voedsel
voor groote Karakters!.
Zij de arbeid zwaar ihet lijden bene!
Den cansqhen langen dag!
Aan t eind klinkt toch de avondzang
Wij zullen hier niet discussieeren over
de vraag in hoeverre onze op geen enkel
voorbeeld steunende tijd van dwingende
noodzakelijkheid van, leven en geidverdie-
nen geschikt ls voor proefnemingen van ka-
rakteradel door middel van onthouding, ar
moede en negatie van genoegen, oomfort, be
zit en andere wereldsahe weldadigheden.
Maar het ls niettemin een feit, dat de
lange geschiedenis buitengewone en in het
oog loopende staaltjes aanwijst van man
nen en vrouwen, die hun karakter meenden
te moeten toonen door het volstrekte afwij
zen van alles wat zweemde naar gemak, rust
en levenszekerheid.Zij bezaten de kracht
en innerlijke zelfbeheersching om leven
de te midden van een van alles voorziene
en zelfs overdadige wereld te werken en
bezitloos armoede te lijden.
Het wil ons voorkomen, dat er in een pe
riode als waarin wij leven met een zoodanige
principieel® levenshouding niemand gebaat,
doch hoogstens do persoon in kwestie ge
schaad zou zijn. Men oordeele b.v. over het
bekende staaltje van eigenaardigen trots
van den later beroemd geworden, Dr. John
Johnson de groote geleerde en grondleg
ger van de Engelsche woordenboeken. Deze
ln zijn studenten-jarén was zoo arm,
dat hij meerendeels op bloote voeten liep
Daarnaast was hij zoo afkeerig van H
sten en hulp, dat hij bij iedere toespe
daarop zelfs ln woede ontstak!
Toon hij nu eens ln den barren winter
op zijn kamer op de meest kiesche wijze
een paar warme nieuwe schoenen vond,
smeet hij deze door het raam op straat
schold zijn studiemakkers, die hem deze
„poets" geleverd hadden, uit en beliep
ten slotte een ziekte, die hem zijn geheele
verdere loven kwelde en hem eindelijk naar
het graf bracht!.
Ons dunkt: In de eerste plaats behandel
de Johnson zijn anonieme vrienden grof
tweeden® had hij ©en tamelijk kleinen dunk
van zijn eigen karakter, wanneer hij meen
de, dat dit in gevaar gebracht werd door
een paar nieuwe schoenen! en derdens
bracht hij zichzelf nutteloos ten grave.
Evenwol staat het voorbeeld van Johnson
volstrekt niet alleen!. Integendeel: Meerma
len is dit standpunt tot dogma verheven en
als voorbeeld van buitengewone karakter-
adel gehuldigd!
Samuel Smiles zegt in zijn boek „Karak
Het is merkwaardig!.... Het is 'n nieu
we sensationeel© verrassing!..,.
Het is bewonderenswaardig!.... We kij
ken elkaar aanl.
Het is frappant het ls opvallend het
ls in-het-oogioapentd.Daar heeft nog
nooit tn sterveling aan 'gedacht!
Daar in de verte.... achter de Stadion-
munen.
Maar laat mij rustig verteilen:
Ik bevind mij; op zeker oogenibllk van
den nacht, ergens In oen van de hoogste
regionen van het machtige cementen amphi-
theater na een genoegelijken rondgang
luuigs de tenten en over het middenterrein
en door de vaste rennerskwartierenIk
helb mij 'm beetje vertreden. Want Ik was
een weinig stijf -geworden van het lange
liggen- op mijn stoel en het ongewone werk-
looze waken in de koele nachtlucht! De
nacht was namelijk ietwat vochtig gebleken
van den zomerdau^.Benige malen is de
kluwen, die nog steeds en onophoudelijk en
zonder aan ophouden te dteniken, doorrolt
jg-mgs de lattenlbaanik ize-g: ©enige ma
len is de kluwen lichtelijk in de war geraakt.
Er is een ,yVal-iwedstrijd" georganiseerd-,
waahbij ©enige rijders schitterende presta
ties in het duikelen hebben laten zien. Oor
BQekemoüien en de Belg De Pauw zijn de
wkmaar® geworden van deze match; helpers
hebben hen op de gebruikelijke brancard
weggedragen.
Maar naast net bengaalsche vuur van de
torens hebben we toen 'n groote benzine
brand gekregen: Men heeft de (breed© (baan
met benzine rijkelijk gedweild en daarna de
vochtige oppervlakte even hoogop laten
venlammen.... Daarmede was de haan
weer droog! Piet Moeskops heeft vooraf hi
paar ronden als 'n soort ïnspectietochge-
La. over de VtoebflrtMj.-
vlijtig geroepen: MJM.
kluwen weer langs ons heen rolde.v an-
vaortje&oiutfanj
Uertnnortng aan dm 24-naWadttrilü.
Broooo en d© Peliisiers ©enige ftesschen
van de gerenommeerde wijn extra gedron
ken voor eventueel© schrikgevolgen. Weer
anderen hebben zich de ietwat opengespalk
te beenen of den ontvelden arm trachten
dicht te pleisteren met 'n groote kwast ©n
"n soort specie, die veel van witkalk heeft.
De slagersjong©nnoutsider-amateur ren
ner ©n bokser ©n athleet naast mij heeft
zijn spijt uitgesproken over de „pech" van
die renners op do (brancards.
Maar daarmede was ook het geheele in
cident afgeloopen: De muziek heeft opnieuw
en fortissimo „Hittenetit" ingezet en de
rommeling van de rijwielen over de latten
is weer regelmatig aan ons voorbij gegaan,
Om de laatste sporen wan onpleizier bij de
prachtige jongens weg te nemen heb ik op-
aieuw een ibiijet van 10.000 Oostenrjjksche
kronen aan Veen overhandigd en van het
oagenMik af, dat Veen de groote scheeps
roeper aan zijn mond zette is de pret met
verdubbelde ijver begonnen.
Toen tevreden en gerustgesteld ben
ik gaan liggen in de lange stoei, heb zorg
vuldig en met waarachtig sportenthousias-
me de nieuwste portretten van de renners
bezichtigd, heib ibij het schijnsel van den
uaastbiji/.ijlnden hoogflamlbouw de laatste
jaargang van de R. e. <m. o. doorgelezen
nu en dan eens van de Ranja 'gedronken,
'n paar spiegeleieren gebakken onder het
zeildoek en daarna de spiegeleieren gecon
sumeerd met eenige zachte cadetjes -plus 'n
exemplaar van de koud© kip-boutjes, welke
m'n vrouw met het oog op de vier en twin
tig uurs-rit reeds twee dagen geleden in ge
reedheid gebracht heeft.
En ik heb -gezien naar d© zestien vriend
schappelijke vijanden, die gebogen en aan
hu,n ren-car geklemd, met gekrampte a-nnen
en peezig gezwollen rondtrappende beenen,
wiel aan wiel bezig zijn al vechtende de
eindstreep t© bereiken, die ze al honderd©
keeren in de laatste uren gepasseerd rijn....
Totdat zooals gezegd ik pa een lange
reeks van uren op de stoel (mij watstijfjes
ben gaan voelen en een rondwandeling heb
geïmproviseerd aan de hand van mijn ver
schillende passe-partouis, toegangsbewijs
Hiertegenover staat dan hot gevaar, dat
andersdenkenden met *n ietwat ruim ge
weten en ook de eigenaardige egoisten, aie
zich niet schamen voordeelen te genieten uit
het tekort van anderen! dezen karakter
trek in ongunstlgen zin gaan exploiteeren.
Men verhaalt b.v. dat de Spanjaarden zich
buitengewoon verheugden over de verre
gaande armoede van den beroemden Spean-
schen dichter Cervantes. Men onthield hem
zelfs opzettelijk stoffelijke voordoelen!, om
dat juist- de armoede hem aanleiding was
tot het scheppen van zijn grootsche dicht
werken!
Want hij hoopte nog altijd op een voor
deeltje de stumper!
Toen -de Aartsbisschop van Toledo den
Franschen gezant te Madrid kwam bezoe
ken, betuigden de heeren van het gevolg
hun grootste ingenomenheid en levendige
bewondering voor den schrijver van de „Don
Quichotte". Zij gaven hun verlangen te
kennen iets meer van den man die hun
zooveel genot verschaft had te vernemen!
Zij ontvingen het antwoord, dat Cervantes
de wapenen had gedragen voor zijn vader
land meermalen jaren in den kerker had
gezucht en zijn leven op de galeien had ge
sleten, maar dat hij nu oud en arm eü onge
vaarlijk was!
Wat!.riep een der Franschen uit.
Is Cervantes arm?.... En waarom ver
sohaft mem hem geen jaargeld uit de schat
kist of zooiets?.
De hemel gevel antwoordde de (rij
ke) aartsbisschop dat er voorloopig geen
einde komt aan zijn nood, want hierdoor
juist wordt hij tot schrijven gedreven....
Zijn armoede maakt de wereld rijkl
Een andere vorm van leed, armoede, bal
lingschap en ellende (welke vorm dan ook
op zijn beurt weer dienst doet als beweeg
kracht) ontstaat, wanneer de wereld niet
rechtstreeks zooais bij Cervantes
maar langs een omweg het karakter van ©en
individu tracht te benadeelen! Op deze wij
ze is het leven van een groot aantal man
nen van beteekenis een aanhoudenden strijd
geweest met moeite en schrijnende tegen
slagen.
Maar hier werkt de persoonlijke moed,
weigering, karakterdurf on geestkracht van
het individu zelfs mede en wekt een schoo-
ner en meer aannemelijk geheel!
Dante b.v. schiep maar vrijwillig
zijn heerlijkste werken in ballingschap. Hi,
werd door de politieke partij, tegen welker
woelingen hij zich verzette, genoodzaakt
uit zijn geboortestad, Florenice, te vluchten,
Zijn huis werd geplunderd en hijzelf ver
oordeeld om te worden verbrand I
Toen een zijner vrienden hem later mede
deelde, dat hij naar Florence kon torugkee-
ren, wanneer hij slechts vergiffenis en ge-
nade wilde vragen.antwoordde hij:
„Neen! nimmer zal ik Florence weer
zien, dan eervol!.
Zijn vijanden hieven nu onverzoenlijk en
Dante stierf in ballingschap na twee en
twintig jaren. De idood izólfs bracht hem
geen rust! Zijn werk vord in het openbaar
verbrand!
Een soortgelijke houding 'aanvaardde
Maarten Luther tegenover Keizer Karei V.
Hij weigerde te herroepen op den rijksdag
te Wornis en stelde zich hierdoor bloot aan
vogelvrij-verklaring en den keizerlijken
banvloek!.
Ook CamoenS schreef zijn gedichten groo-
tendeelB ia ballingschap. Hij nam deel aan
een krijgstocht tegen de Mooren1 om verge
telheid te zoeken en onderscheidde zich zeer,
Bij een zeegevecht verloor hij een oog. Hi,
geraakte in vijandelijke handen en werd
voor het renners gedeelte en helperekracht.
Hier en daar heb ik wat gepraat en naar het
enthousiaste lotringen op de rijders geluis
terd Ik heb tot mijn groote verheugenis
kunnen oomstateeren dat, hoe zeldzaam
overigens, bij een etumals-rit het (bekende
rangen- en standenverechil tuisschen prole
tariaat en Ibaurawasie absoluut opgeheven
is! Ik helb iristen schooljongens uit de Jor-
daan aangetroffen rustig slapend© den
alaap des gezonden straatjongens, op hun
stoeltjes, kruikjes, waischdriepootjes uit hun
moeders keukens, kistjes en andere geïrn
proviseerde zitplaatsen.... Ik heb jeugdige
dienstboden zien ritten soesen en knikke
bollen in de armen van hun jongen, den
eleotricieu zóó idyllisch, dat ik mij min
der dan ooit begrijpen kan, «waarom zij op
andere Zaterdagavonden persé om half elf
binnen moeten wezen..-.. En daartegenover
heb Ik eerbiedig opgeblikt naar de man
nen, waarvan de namen vetjgedrukt staan
in het historische boek van Hogenkamp en
dl© netzooveel kampioenstitels en wereld-
im/p 1 oenschappen in hun zak hebben als
lk sigaren.
Totdat ik ten langen leste «was beland in
oen van de hoogste verhoogingen van het
machtige oementen amphltheater en daar
de onverwachte sensationeels verrasaini
raedeanaakt© tegelijk met andere wedstrjji
btfwonere waarvan ik boven reeds sprak
en waarvoor wij geen van allen ook maar
iets extra's hadden betaald aan de Ned.
Sportparkmaatschappij
Dat was het opkomen van de zon!
Door den nacht heen na de valpartij,
na de laatste (premie-ren voor mijn 10.000
Kronen na den benrinebrand en na de
onschuldig soezende dienstboden en winkel
meisjes in de armen van electriciens en
beursbeambten was dit het allernieuwste
dat ons gratis geboden werd.
En het was tot heden het meest belang
wekkende en vreemde.hét was het meest
merkwaardige en sensationeel©.En *n
beetje vreemd kijkend en half beschaamd
achend keken we elkander aan ik en d©
menschen waartusschen ik stond.
Uit den grauwen morgenstond lichtte in
eens een vurige hoek ergens aan den blauw-
grjjzen hemel en vijf minuten later juist
nadat Piet Straat een door Van Boxtel slecht
afgeloste demarge was begonnen kwam
daar 'boven het Plan-Zuid van Berlage d©
Zon!....
Ik begreep er niets van. Dat wil zeggen:
Ik begreep niets van de spaarzaamheid
waarmede wij tot heden van vier-en-itwintig
uur-wedstrijden waren bedeeld! Ineens
werd het mij duidelijk dat een etmaalsrit
als deze behalve een sportevenement een
durfde verzetten tegen varschilfende ge
bruiken, waarvan hü getuige wasi Zijn le
ven was van dit oogonblik af een aaneen
schakeling van ongelukken en wederwaar
digheden! Hij leed schipbreuk en redde en
kel zijn leven en zijn beroemd geworden
gedicht:: „De Lusindo". Vervolging en te
genwerking waren zijn deel! Hij werd In
een vreemd land in do gevangenis geworpen
en kwam eerst na zestien jaren in zijn land
terug. Zijn Lualado brcht hem wel roem,
maar weinig voordeel Wanneer zijn trouwe
slaaf Antonio geen aalmoezen voor hem ge
bedeld had bi) welgestelde stadgonooten en
zelfs op straat, zou de dichter van armoede
omgekomen z}jnl
Hij stierf in een liefdadig gesticht, uit
geput van honger en riekte!
De dicher Torqpato Tasso was mede bij
na voordurend hot slachoffer van opzette
lijke vervolging en laser. Nadat hü zonder
noodzaak zeven jaren in een krankzinnigen
gesticht opgesloten had gezeten, doolde hij
ais eenl zwerver door Italië rond. Tegen het
einde van zijn leven schreef hij: „Ik zal mij
niet eens beklagen over de ongunstigheid
van mijn fortuin, want ik heb in 't geheel
geen lust te spreken over de walgelijke on-
.dankbaarheid der menschen. Ik laat ze het
genoegen, dat zij er in geslaagd zijn mij
naar het bedelaarsgraf te sleepen!.
Deze houding is misschien nog de aller
beste tegenover onze geachte levenögenoo-
ten en is een kernachtiger staal van karak
ter, dan het hooghartig weigeren van een
paar vriendschappelijk aangeboden schoe
nen door Dr. John Johnson!
DIALOOG.
IV.
Het is.
Jammer?.
Ja Jammer.
Wat is er nou weer jammer, Jamme
raar?
Het is deksels jammer, dat we zooveel
wetten hebben.
Ja!.goed zooi.prachtigdie
is raak. ...die zit!.... Daarin geef ik je
nou eens gelijk, kerelDat is werkelijk
verduveld jammer al die wetten.Want
je kunt je niet 's in de verkeerde richting
draalen of er staat iemand achter je met 'n
wetboek in z'n hand.Waar ze al die din
gen vandaan gehaald hebbenl.'t is mi,
'n raadsel.
Jawel, maar zoo meen ik 't niet.Je
laat me niet uitspreken: ik bedoel 't is
jammer, dat we zooveel wetten hebben.
die niet deugen!.4
O!.... Deugen ze niet?.... Nou om
je de waarheid te zeggen: ik vind dat ze 't
nogal doen.'t minst© ,wat je ermee kan
oploopen is toch 'n bekeuring of 'n dag
brommen of 'n paar dagen kwartierarrest.
Is dat niet welletjes?.
Ja de straffen) zijn wel in orde,
maar de wetten deugen niet omdat zó in den
regel de verkeerde straffen.
De verkeerde?.Hebben ze jou?.
Nee,«maat!.
Wat dan?.... Wie zou jij dan straf
fen1?.
Ik zou het gezamenlijke personeel van
brok opvoeding is.In pedagogische les
hi openbaring."in aanvulling van In hevig
tekort in het leven van den stedeling!.de
werkeliijkheidsvervuiling van wat wij tot he
den enkele duizend© malen in boekjes en
lyrische gedichten hadden zien staan....
Daartoe bracht je neen, dwong je deze
vier-en-twhitig-uurs match....
Want nietwaar ©n we zagen het zon
der spreken aan elkanders gezichten
niet. alleen, dat wij: trouw© Reinibrandt-
plein-igasten en bewoners, stelselmatig©
Oentraal-theater, Karseboom- of kaartolub-
habituees wel ontelbare malen de zon onder,
maar nog nimmer in ons avonturen-rijke
bestaan ae zon OP hadden zien gaan....
maar ook op geeq, enkele andere Stadions-
wielerwedstrijd kerat dit evenement voor..
Wij kenden ze toch van buiten: de sprint-
matches, tandemraoes, d© Estafette de in
haal de koppelwedstrijden.de be
roemde tournooien achter groote motoren.
Maar bij geen dezer wedstrijden, hoe span
nend ook en zelfs niet ais d© „grrróóóóto
Linaar...." er is, hebben rwe ooit de zon
rien opkomen!..
Derhalve houd ik een redevoering op de
overpropte oementen trappen voor net nut
en het goed recht van veel vler-en-twintig
uurerwedstrijden. Wij vormen een commis
sie, welke een bespreking voor dit doel zal
inleiden bij de sterkste geaneenteraadsfrac-
tle en bij het bestuur van het Ned. Sport
park
Lang evenwel kan onze deliberatie niet
duren, want meer dan ©enig ander ding is
een etmaals-rit een publieke vermakelijkheid
met veel spanningen en onverwachte emo
ties....
Nauwelijks zijn dan ook onze plannen
met algemeen© stemlmen van die omstanders
goedgekeurd en is een provisorisch bestuur
gekozen of een vrouw in onize nabijheid
roept opgetogen: Hein Pellisjéé loopt weg!
Daar schrik ik werkelijk van! Een oogen-
b^ik ben ik beteuterd!
«at had ik toch inderdaad niet verwacht
van dezen sportsman, die den geheelen
nacht zoo prachtig aan dén kop (gezeten
heeft.... Én aangezien ik op de hoogste
richels sta van het amphitheater en aan de
zijde van den Aimstelveenschen weg, kijk ik
onbewust en impulsief over den muur of ik
den directeur ook soims een van de oontróle-
uitgangen rie verlaten
Maar het blijkt zoo niet (bedoeld: Op de
baan, die aan deze zijde bijna recht-overeind
staat, komt 'beweging. D.wjz. nog oneer be
weging dan tevoren ©n een tris van vijftien
renners spurt achter een van de gebroeders
Pelissier aan, di© gedemareerd of „uitgeloo-
p©n" is.
de Londensah© on<tergrond-*poorweff fltnaf-
Je.als ik de Londensahe rechter
wos.
Da's knap!.En worden die con
troleurs dan niet gestraft 1
Nee de typiste!.
Jij hebt gelijk die wetten deugen
niet!.
.©n als ik de rechter was, dan zou
ik de Engelsche idioot, die in 'n tijd als deze,
met zooveel werkeloosheid en zooveel huis
houdens met kindertjes, die armoe lijden.
dan zou ik die snijboon, die eerste klas naar
Parijs reist om op een veiling 852,000 franc
te besteden voor een cenfs postzegel.
'n heel© ouwe cents postzegel van het jaar
1856, die nooit meer te gebruiken is zon
der omslag de doodstraf geven met ver
beurdverklaring van zijn heele vermogen
voor de Prins Hendrik etiehtingt
Je hebt nog meer gelijk.Die wet
ten deugen voor geen haar.
PreciesEn wanneer ik in den
Haag of in Londen of ergens anders wetten
maken moest.
l>an?.
Dan smeet ik eerst alle voorradige wet
ten in de papiermand en ik haalde er Har-
tog Lierens bij.... Ik liet ze machinaal
vernietigen).
En?.
En ik maakte gloed-nieuwe.spik
splinternieuwe.
Nou waarom loop Je weg?.
Je bent me te gevaarlijk, vriend....
Als jij in den Haag terecht kwam om wet
ten te maken, zag ik me de volgende week
al sjouwenJij zou me ijskoud aan 't
werk zetten, alleen omdat ik wat vrijen tijd
heb....
Natuurlijk!-.
Bonjour.Ik heb haast!.Ik.
Nee bonjour!.
Dr. B.
'n Compliment!
Hoe?.heb je last van indigestie?.
Weet je wat je dan doen moet?.Probaat
middel:.... Neem iedexen morgein 'n kop
hooti w&tor! 1
Dat doe ik al maar in mijn kosthuis
noemen ze het dan thee!
Op 'n uitrekening!
Jan: Hé Kees waar hol jij naar
toe?
Kees: Naar huis!
Jan: Is er dan wat te doen?
Kees: Moeder zal me 'n pak rammel
geven!
Jan: (verwonderd) Maar waarom heb
je daar dan zoo'n haast mee?
Kees: Nou als ik niet gauw opschiet,
is vader thuis en dan doet hij1 'tl.
Hij wist het
In een eerste klas coupé ritten drie hee
ren. Aan het eerstvolgende station roept
Nou 1 den conducteur en zegt:
Conducteur, die meneer daar reist
eerste klas op een derd© klas kaartje....
Het blijkt zoo te zijn en No. 2 wordt ver-
baliseerd.
Als de trein weer rijdt, vraagt Na I
nieuwsgierig:
rug.net als 't mijnel.
Hoe wist u dat eigenlijk, meneer?
Wel zegt No. 1 ik zag het kaartje
uit z'n vestzak steken en het had 'n bruinen
Geschreeuw ©n gejubel afkeuringen
Yoor d© andere Franschen, dd© hun lands
man paoen geroep om onze snelle sprin
ters, om Klaas en Piet klinken door elkaar.
Waar is Klaas?.
Is Piet in de baan?.
Wacht maar Rinus van der Wiel
rit er al achter.
Uit zijn tent aan- de andere zijd© komt
Klaas van( Nek, laat zich nog in de gauwig
heid 'n puts water over z'n hoofd gooien,
loopt naar de vüuchtlatten en stijgt op...,
Zware zuchten van verlichting stijlgen mee
op uit onze van enigst en vrees aangegrepen
borsten.
Nou taan Hein Pellisjéé wel In bordje
pap gaan ©ten meent 'n tramconducteur,
di© zoo in z'n uniform 'gisterenavond geko
men is en straks as z'n vrije dag weer
om is net zoo op rin wagen stapt.
Op ddt oogenblik wordt het Stadion vol
gens reglement ontruimd).
Dit ontruimen heeft plaats, zooals u en ik
op een zonnigen zomermiddag thuis de van
vliegen omzwermde suikerpot ontruimen.....
Nauwelijks zijn de overviilde banken en
stoelen van de tribunes leeg 'geweest of een
nieuwe zwerm, als vliegen om de suikerpot,
stort zich over de beschikbare ruimte....
Enkel voor den vorm en omdat het wedstrijd*-
reglement zulks vooraohrijft rijn wij met
onze neus buiten de oontróle geweest, hebben
weer vlug laten knippen en hollen de bree-
d© trappen op om waar te nemen hoe de
stand is....
Het koppel is weer bij elkaar en Klaas en
Cees (Erkelens ritten goddank nog in het
leidend peleton.De kluwen rolt in de
rondte.
Dan 'gaan we weer rustig ritten.
De Zondag is begonnen. Het wordt (heet.
Het is reeds heet!
Boven hét Vondelpark klimt de gloeiende
zon tegen den strakken hemel op en nog
telkens moeten we naar dit vreemde ver
schijnsel kijken. Die zon, die we met eigen
oogen hebben zien opkomen....
Maar onze grootste aandacht vraagt de
baan.
Want daar wordt schitterend werk gele
verd.
Het is alweer ongeveer kerktijd, maar de
kerken zullen leeg zijn dezen morgen. We
zijn hier, bij den 24-uura-rit en te rien
naar de hoeveelheid zijn we geloof ik alle
maal hier.
De beweging neemt toe. Het is onbegrij
pelijk!...
(Slot volgt).