w unno nc vmnrnru
telten der verschillende typen wagens en de
betrekkelijke effenheid der rallB te verge
lijken, doch ook om onregelmatigheden, zoo
wel op de lttn als op het baknvak, enz. vast
te atollen, zoodat het slingeren van den trein
en onnoodige vermoeienis van do passagiers
tot een minimum kan worden teruggebracht.
Draadlooze telegrafie.
Volgens berlohten uit New York, maakt
Marconi de uitvinding bekend van een
draadloos zoeklicht, waarmee druudloozo
golven als lichtgolven ln een bepaalde rich
ting kunnen uitgezonden worden in een
straal in plaats van zich ln alle richtingen
verspreidend. Marconi meent, dat de uit
vinding een groote steun voor de scheep
vaart zal worden, daar met behulp van een
draaiende® reflector een draadlooze vuur
toren kan gevormd worden, die wegwijzende
stralen bijkans 100 mijl ver kan uitwerpen.
Marine-herinnering.
Menigmaal hoorde men aam dek, door de
koekoiek, in de kajuit, de hevigste standjes
en dan kwam zijn hofmeester ontdaan en
bevend de trap opvliegen om in de kombuis,
bij den kok, zijtn leed te klagen. Dèn was de
thee te slap, dan was de koffie te sterk, dan
deugde er van het menu geen snars.de
man had geen leven en zou, na binnenkomst,
maar overplaatsing vragen, op deze manier
ging het niet, je ging er onderdoor" 1 In
één woord er was met „don. ouwe" geen zee
te bezeilen!
In de longrootm het verblijf deT officie
ren was het geval ook al menigmaal be
sproken en de vraag gesteld wat de com
mandant toch zou mankeeren, maar niemand
wist er antwoord op te geven. Slechte be
richten van huis? Och, de man was onge
trouwd, had niet veel familiebezoek, em bo
vendien waren er al ©enige welken verloopen
sedert de laatste mail was ontvangen. Pro
motiekansen? Ook dat werd verworpen! De
„ouwe" was een der jongste (kolonels, was
gedeooreerd met den „Leeuw" en had ©en
der mooiste -commando's, terwijl de reis
overal suoces had gehad. Neen, meen,
werd uitgemaakt de oorzaak van dat wan
hopige humeur moest uit lichamelijk lijden
voortkomen, maar daar hij zich niet onder
behandeling van den dokter had gesteld,
wist deze ook niet veel te zeggen!
Eindelijk, na een hevig verschil van opinie
met den Eersten Officier, waarbij dezen, ten
onrechte, groote tekortkomingen in zijn
dienst waren ten laste gelegd en de kolonel
een meer dan buitengewoon, taaltje had ge
bruikt, had de eerste,officier zich niet meer
kunnen inhouden en den kolonel' diens on
gemotiveerd' optreden heftig verweten. Ben
gelukkig gevolg hiervan was evenwel ge
weest, dat de kolonel zich had laten overha
len de hulp van den dokter in te roepen....
„hoewel die pil er toch ook geen d. .der aan
kon doen!"
Maar daarin vergiste de „ouwe" zich!
Den volgenden dag was de kolonel „vrij
van dieilst" 1
Natuurlijk, trachtten de officieren van den
dokter te vernemen wat de kolonel we/1 man
keerde, maar dezje hield zloh ernstig, sprak
over „beroepsgeheim'1..., en lachte ln zijn
vuistje, tot weer eon dag later, gezellig ge
zeten aan de avond-bittertafel het „geheim"
opgeheven werd.
„Dokter zeg nu toch een», wèt mankeert
de ouwe?"
„Nu hy heeft.... maar beloven Jelui mo
te zwijgen?"
„Ja. ju, zonder luaukoeronl"
„Zeg op, doktor!"
„Wees uu niet flauw, wU zwijgen tid* mol
len 1"
..Nu dan, hij heeft.een lintwurm 1"
Een gelach als toen opging, had ln dagen
niet aan b>x>rd geklonken.
OiidortnssQhen bevond zloh de „patiënt"
reeds 8<f uur ln do kajuit on was gesteld op
een dieet van een paar beschuitjes en een
paai kop bouillon por dag. Hij vloekte het
geheele firmament bij elkaar, tierde tegen
den dokter, voelde zich vernederd door die
arme lui's kwaal, beweerde dat „de pil" er
geen steek van af wist, werd flauw van den
Honger, maar kreeg niets anders en werd
hoe langer hoe nijdiger! Toch nam hij bet
voorgeschreven geneesmiddel ln.... en zie,
den volgenden dag gnf hij den geneesheer
gelijk: een prachtexemplaar van een lint
wurm kwam te voorschijn!
Daar lag nu de kraamheer op een bank tn
de kajuit te rusten, opgelucht en wel. manr
kon er zloh nog niet mee vereenigen, dat hy,
baTon van Zus-tot-Zoo, aan zulk een achter-
buurtskwaal lijdende „wes geweest, en in
middels bekeek de dokter het beest met een
kennersblik.
Dokter, ben ik mu van die ellende af?"
„Ja, kolonel, en voor goed', naar ik hoop",
en een houtje nemfende, roerde de dokter het
beest om en om en bekeek het nóg nauw
keuriger.
„Zie-je zijn kop, dokter?"
„Ja, kolonel, die is present, een pracht
exemplaar!"
„Maar, wat bliksem, waar sta je dan nog
verder naar te kijken?"
„Ja, ziet u, kolonel zei de dokter met
een fijn lachje op zijn geflaat „ik zie wel
den kop, maar ik mis.het kroontje!!!!"
Na dit gezegd te hebben verdween de dok
ter ten spoedigste de deur van de kajuit uit,
juist nog bijtijds om den schoen te ontioo-
pien, die de baron hem nagooide!
(Historisch!) Thijs.
Ov®r «en Wonderdokter.
We hooren in den laatsten tijd veel spre
ken over een zekeren „professor" Otto Otto,
die in verschillende steden van' ons land op
treedt en reeds vele genezingen door mid
del van suggestie heeft verkregen. Over het
algemeen staan de medici zeer sceptisch en
vaak vijandig tegenover deze experimenten,
en slechts een heel enkele heeft den moed
er openlijk voor udttekOmen, dat de medische
wetenschap hier vaak voor raadsels staat,
die zij niet kan oplossen. Want een feit is,
dat dikwijls deze personen genezingen kun
nen bewerkstelligen.
Het is niet onze bedoeling omtrent het
werk van dien Otto Otto iets te vertellen,
Wij hebben hier eenige malen den heer
Evans Barry gehad, die iets dergelijks deed
en die telkens veel belangstelling ondervond
van de zijde van het publiek. Maar wij wil
len eens iets vertellen van een Amerikaan
schen wonderdokter aan wicn Frederik van
Eeden indertijd in het weekblad' „De Am
sterdammer" een feuilleton wijdde (22 Oct.
1921). Eigenlijk is het niet zoozeer van
Eeiden, dan wel zijn vriend, de Amerikaan-
sehe auteur Upton Sinclair, die van detzen
wonderdokter vertelt. Zoowel Lipton Sinclair
als van Eeden zijn ernstige, betrouwbare
mannen. Upton Sinclair heeft in ons land
voor het eerst naam gemaakt door zijto werk
„The Jungle" (de „Wildernis"), handelend
over de ontzettende toestanden bij de fabrie
ken van geconserveerd vleeech in Ohicago.
Van Eeden is, zooals men misschien weten
zal. van huis uit doktér (arts), en dus weten
schappelijk mum.
OUD-HOLLAND.
Oude Uithangborden!
Op t hek van 'n villa, ergens in het Gooit
hangt een waarschuwingsbord met het vol
gende opschrift op rijm:
O! dieven, dit zij u gezegd,
Ons hondje, dat heet Nero.
'Hij beet er laatst een ln zijn been.
Wat deed hem dat 'n zeerl.O.
Dus pas maar op, want als-ie kon,
Dan pakt hij vast je pantalon!.
Dit brengt ons eenige oude rijmpjes in de
gedaohto van oude uithangborden. Men
hield) er vroeger veel van om door middel
van een uithangbord met voorstelling en
rijm de aandacht te trekken van de goege
meente. Tegenwoordig wordt er nog wel
met borden, maar meer met letter- dan met
uithangborden en haast ln het ïgeheel niet
meer met rijmpjes of voorstellingen uit het
bedrijf gewerkt
Wij herinneren ons b.v. aan een buiten
weg ergens in Noord-Holland boven 'n her
berg 'n bord met 'n molen erop geschilderd.
Hieronder staat het volgende rijmpje:
Deze molen kan niet malenl
Die wil drinken, moet betalen.
Die wil drinken en dan borgen,
Ga voorbij.en wacht tot morgen!.
Een andere herbergier schreef Jxyven zijn
deur:
Hier zit ik aan den weg,
Wat heb ik meer te wenschen,
Dan goedheid van den Heer
En gunst van goede menschen?.
Ziehier een paar bakkers-uithangborden
„In d' drig gloeyende ovensl
.Den oven is mijn sin.
Met Godt soek ick gewin 1"
Een ander bakker had Salomo op zijn bord
geschilderd en dichtte daarbij:
Hier 's vorst Salomo, den allerwljsten
[koning!
Daar bakt men zoete koek, gemaakt van
[graan en honing 1
Een derde had in zijn gevelsteen een voor
stelling van den moord op Abel door Kaïn
en schreef daaronder:
Kaïn sloeg Abel dood
Al om 'n hoekjon.
Hier verkoopt men wittebrood
En ook *n koekjen.
De ongelukkige!.
I In oen bar te Herlijn komt oen man bin
nen, die leder «ogenblik zijn linkerhand mot
©on schokkende beweging naar zijn oor
brengt Hot publiek begint ©r opmerkzaam
op te worden en die naaste omstanders krij
gen modelijden.
Men begrijpt hot
Welnu, Upton Sinolalr schrijft over ©en
zekeren dokter Albrams, die op zuiver we
tenschappelijke wijze werkt en zijn diagnose
opstelt enkel door het onderzoek van een
monster (bloed van den patiënt. Men tnoet
namelijk weten, dat voor élk lichaam en voor
eiken lichaamstoestand een 'bepaalde, onver
anderlijke snelheid vaststaat van. de z.g.
„electronen", dat zijtn de kleinste deelen van
het lichaam, kleiner dan moleculen bijvoor
beeld. Dr. Abrams nu kan uit een hm toe
gezonden monster bloed vaststellen de snel-
heidsverhoudieg, die eigen is aan vrouw of
man, aan een- bepaald dier, aan een bepaalde
ziekte. Zijn kliniek; wordt, naar de beschrij
ving van Upton Sinclair, bijgewoond door
een aantal doktoren, die van elders uit de
Ver. Staten zijn gekomen, en üe werkwijze
van dr. Abrams is zeer merkwaardig.
In het midden van het vertrek waar deze
dokter werkt, staat een lange tafel waarop
een electrisch apparaat. Een van de draden
van dit apparaat eindigt in een electrode, en
voor de tafel op een grpndplaat staat een
jonge man1, tot het middel ontkleed, met de
electrode tegen het voorhoofd. Deze jonge
man is geenszins, zooals men denken zou,
de patiënt die onderzocht moet worden. Neen
die patiënt bevindt zich ergens, op •duizen
den kilometers afstand, in. een andere stad.
Deze jonge man is slechts de tusschenper-
soon; zijn lichaam is één van de instrumen
ten, die dr. Abrams bij zijn onderzoek noo-
dig heeft. Verder heeft hij alleen (maar
eenige druppels bloed van denpatiënt op
een stukje schoon wit vloeipapier, anders
niet.
De dokter doet nu dit stukje vloeipapier,
Deze man is oorlog»-invalide. Het ia een
geval van shellshock, die eigenaardige ze
nuwziekte, door groote schrik of een of an
dere emotie op het slagveld opgedaan.
Arme kerel zegt men.
En begrijpend hier iets te kunnen doen,
wordt er onder de aanwezige barbezoekers
ongemerkt een oollecte gehouden voor do
shellshock-Ujder.
Por slot wu hst toch eon van die zwaar
getroffen menschen, dlo vanwege hun held
haftig gedrag nu niet meer ln do maatschap-
pjjtereoht konden komen, begreep men.
En een van de bezoekers overhandigde
het opgehaalde bedrag aan den eenzame, die
stil in zijn hoekje zat en maar telkens met
'n ruk z'n pols tegen z'n oor sloeg
In welke veldslag heb je je kwaal op
gedaan, vriendJ?.informeerde de geld-
brenger voorzichtig.
Veldslag?. vroeg de ander terug.
Ja je bent toch aan 't front ge
weest. Je lijdt toch aan shell shock?.
Front?[Shell shock?.... Wat is
dat allemaal?
Maar die eigenaardige armbeweging.
01 is dat de kwestie.Ik heb giste-
tereni 'n nieuw armbandhorloge gekocht,
maar dat weergasche ding staat ieder oogen-
blik stil.
Met of zonder!
Het was nog ln de eerste jaren van den
oorlog.
Kleine Jan wordt uitgestuurd om turf en
briketten te halen. Buiten de deur gekomen,
keert hij evenwel terug en roept naar bin
nen:
Moeder, moeten de briketten1 met of
zonder „Gott strafe England" wezen.
De getuigen
Een dokter verdedigde zich tegen aan
tijgingen van collega's tijdens een congres
met de woorden:
Ik tart een leder, die door mij ooit be
handeld is mij van onachtzaamheid of on
wetendheid te beschuldigen.
Dat kunt gij nu makkelijk zeggen
weersprak men hem.Do dooden, spreken
niet!.
Nou nóu zei een eenvoudige boer,
terwijl hij voorbij het terras van een groot
hotel liep en een ouden professor aansprak,
die achter het hek stond.Nou.nou.
das 'n fijn gezelschap hier bij mekaar.
en hoor jij der ook bij, meneer?.
Ik hoor er ook bij gaf de professor
toe.Dat zijn de kellneis voor het avond
feest en Ik ben de gast.
Zoo niet bedoeld!
In don trein van Leiden naaf Utrecht!
Op het perron 'a ietwat zenuwachtige juf
frouw, die niet weet of zij kan blijven zitten
of in Woerden moet overstappen! Zij roept
eindelijk den conducteur:
Meneer gaat deze trein recht door
naar Utrecht?
Nee Juffrouw moet de oonducteur
bekennen.we maken achter Woerden
'n paar knappe bochten maar we komen
er tochl
'n pond biefstuk, asjeblieft!
De biefstuk ls smds vanmorgen "n
dubbeltje opgeslagen.
Dan 'n pond biefstuk van gisteren,
asjeblieft!.
"n Liefhebber.
Frits wou heel graag 'n bok ^hebben, maar
kon z'n vader niet tot den aankoop over
halen.Opeens ontdekte hij een pracht
exemplaar ln een weide naast don weg.
Vader zei Frits kordaat als ik
dien bok nu eens uit de wel haal en meè-
neem wat gebeurt er dan?....
Dan zul je minstens 'n half jaar ln die
gevangenis moeten zitten antwoordde va-
dor.
Frits daoht een oogenbllk ernstig na en
zei toen opeens:
Zou u dan ln dien tijd don bok te eten
willen geven, vader?,-...
Professoraal!
Jantje: Kijk eens Pa 'n vliegmachine....
Vader (verstrooid): ....Ja goed Jongen....
pas op, niet aankomen, hoor!..;.
Dassen strikken.
Beau Bjnwnimei die ten tijde van Konln-
fl.ii Ohatioite van Engeland a«u het hof ver
eerde en voor de allorgrmitirte dandy ter
wereld doorgaat - besteedde oen goed dofl
van zijn vrijen tijd aan het zoeken van aleur
we manieren om z'n du» om te doend
Mij bracht het tot ruim honderd verschil
lende.
1 *t Raap hul»!
Toon men ln vroeger tijd nog wiet zooveel
grondstoffen kende als tegenwoordig, ge
bruikte men voor het vervaardigen van roe
de tokt, roode lak, eto. het rood kle^"^
hout- der z.g. (Brazlliëboom. Dit hout w<id
uit blokjes tot een maaga van zaagsel go-
wreven op groote zaagraspen. Afgezien
men nu door middel hiervan to hoofdzaak
den gevangenen arbeid versohafte, kreeg hot
tuchthuis langzamerhand den naam van:
Rasphuis.
Kan uw dochter pianospelen?.
Nee maar ze doet 't tóchl.
Kleine jongen (tot ztfa mama) Moeder,
waarom bestaan er eigenlijk leelijke woor
den als je ze toch niet mag gebruiken?
Luitenant: Hoe is de soep?
Soldaat: slecht! 1
Luitenant: kan je xdet met twee woorden
spreken?
Soldaat: Heel slecht!.
Student: Bah, wat 'n ellendig weet van
daag kou<L morgen weer warm.Je weet
waarachtig niet meer, wat je tegenwoordig
naar den lommerd zult brengen.
Kooper: Mijnheer, het huis, dat u me hebt
laten zien is in schandelijken toestand....
Het is zoo vochtig dat er mos, op de muren
groeit.
Huiseigenaar: WeL Is mos niet goed ge
noeg voor u? Wat verwachtte u dan wel voor
die lage koopsom Orchideeën?
Mevrouw On nieuwe meld aannemend)
En dan wou ik je ook nog zeggen, Mina
dftt we geheelonthouders zijn
Mina: 0, dat is niets, mevrouw Ik heb
als eens gediend bij een familie van bekeer
de dronkaarda
Moeder (klaac om naar de kerk te gaan)
Nou, woar sit je soa over te denken, Hen
drik?
Hendrik de dertien jarige zoon Joa,
moeder Ik weet nle krek wak doen sol.
ml en hande wasschen of de wanten oan-
doenl
I Klant: Ik begrijp niet hoe u die horloges
voor rijf gulden kunt verkoopen! Ik zou
zeggen daar kunt u geen oent aan verdie
nen I
Horlogemaker: Dat doe lk ook niet
Klant: Maar waarin bestaat dan je winst?
Horlogemaker: In het reparatlewerkl.
BOELTJE EN DE PADVINDER&
Koeltje was wat verdrietig. HU had nu al
zooveel goede daden gedaan, maar nog
steeds had hU geen meester gevonden. Zóó
kon hij toch niet langer .blijven zwerven. Hij
keek den weg, waarop hij liep, naar beide
kanten af -en zag een Jongen aankomen.
,3a," dacht Koeltje: „Die zal mijn baas wor
den. HJj ziet er zóó bedroefd uit en hij heeft
zeker een goed hart" En Roeltje holde naar
den jongen. Als hij niet zoo'n haast had ge
had, een meester te vinden, dan zou hü vast
niet Klaas Sohopers gekozen hebben. Want
Klaas was heelemaal niet goedhartig. HU
was d'e brutaalste on ondeugendste kwajon-
5en van bet hoelo dorp. Maar Koeltje wist
aar niets van. Toon Klaas dicht bij was,
bleef Koeltje staan met zijn staart omhoog
en vriendelijk mauwende.
Maar o, wat een teleurstellingen schrik,
toen Klaas plotseling een steen opraapte en
nuar poes gooide.
(Roeltje kon nog net opzij springen en
klom toen vlug ln oen boom. Doch ook daar
was hij niet veilig, wuut Klaas klom hem
dadelijk achterna. Koeltje klom hooger on
hooger, maar Klaas dood hetzelfde tot hU
benoden zloh op don weg vier- padvinder»
aan zag kotnon.
„Laten wo onder dezen boom kamp
malton," riep oen van do Jongens: „lk, heb
honger."
„1 )at zou lk ook donken, aa zoo'n rnaraoh,"
eide een tweede. -
Maar de jongen, die de leider van het
troepje schóón to zijn wou nog niet* van
rusten hooren.
„Wo moeten toch eerst nog ome oefenin
gen maken," tel hij.
„Laat ons dan eent oen klein stukje eten,"
drong een van do Jongens aan. „Neon. want
we bobben niet veel bU ons," antwoordde de
leider. „We rullen onze ransels ln de»
holle boom verborgen en daar ginds gaan
oefenen. We zUn gauw genoeg terug."
De jongens borgen hun ransels ln de holte* I
en renden toen naar eon open grasvlakte 1
waar ze zloh gingen oefenen. e' 1
Klaas bad fctja ^e^ ^rgeton. „Mooi
zoo." mompeldo hij. „ze «oiden, dat re niet
veel te eten hadden, maar de voorraad van
h'n vteron samen zal wel genoeg voo- mii
zijn. HU gleed naar boneden, haaldo de raii-
iels te voorschijn en verdween ermeo tue»
sohen hot kreupelhout.
Natuurlijk was boom
gegleden en zonder <iat Klaas het vermoed
de was Roeltje hem nageloopen om te zien
waar hij bleet Klaas maakte het zich go-
makkelijk op de zachte varens en Roeltje
holde terug naar de boom. Daar waren de
padvinders ook weergekeerd. Ze zagen dat
hun ransels verdwenen waren en nu trachtten
ze den dief te vinden. Dat ging met zoo gt
makkelijk, want de grond was begroeid met
kort, droog gras, waarin geen sporen te zien
waretn en de jongens letten niet op een klei-
ne dwaze poés, die door luid miauwe® hun
aandacht poogde te trekken. „O, o, dacht
Roeltje: wat zijn die jongens dom. Ik zal
het nog gemakkelijker voor hen moeten ma-
ken." HU holde terug naar Klaas. Die had
reeds de portie van een der padvinders ver
orberd. HU maakte een prop jan het pa
pier en gooide dien naar Koeltje. Dat was
nu juist wat deze bedoelde, want het papier
was helderblauw en zou dus dadelijk gezien
worden. En zoo was het ook. Toen Roeltje
met het papier to zijn bek bij de padrind»
kwam riep een van hen: „M- at heeft die kat
in zijn bek. Dat lijkt wel het papier van mijn
boterhammen 1" En de jongen sprong op
Roeltje toe. Die sprong in het kreupelhout.
De jongen er achteraan! Na een poosje stop
te Roeltje en daar zag de padvinder op eon
klein afstandje Klaas zitten met de ransels.
De padvinder waarschuwde zijn vrienden.
Ze omcirkelden Klaas en voor dl© wist, wat
er gebeurde, was hU stevig aan een boom
Vastgebonden.
„O, laat me los" huilde hij: ,Jh zal
ik wil." Maar wat geeft het te vertellen, wat
je zult en wilt, wanneer j© stevig vastge
bonden zit. Roeltje en de padvinders maak
ten een kamp vlak vóór Klaas en daar aten
ze d'e rest van het meegebrachte voedsel op.
Toen ze Klaar waren, trapten ze het- vuur
uit, pakten hun ransels weer to en vertrok
ken. Alleen Roeltje bleef bij Klaas. Deze
schold Roeltje uit voor al, wat leelijk* was
on bedreigde hem met velerlei dooden. Maar
toen de middag verstreek weid Klaas eerst
moe en later angstig. „O, poesje, poesje,"
snikte hij: „toe haal iemand om me los to
maken. O, ik wou dat ik een betere jongen
geweest was. Ik zal hier zeker van honger
sterven." Roeltje bleef zloh doodbedaard
wasschen, maar eindelijk, toen hij vond dat
Klaas lang genoeg gehuild had, verdween hij
ln het bosch. Daar vond hij al heel gauw do
vier padvinders weer, die ln d'e nabijheid
warpn eebleven. „Miauw," riep Roeltje. „Zoo
poes. Heeft hij berouw?", vroeg de leider:
„Den zullen we hem laten gaan."
Toen hU het natbehullde gezicht van Klaas
rag zej hij: „Jouw domoor. Dacht Ie heusch,
dat we Je hier alleen achter zouden laten?
En wil je nu beloven voortaan eerlijker te
zijn?"
Of Klaas dat beloven wout W*ar Roeltje
dacht: „Tk zal hem toch maar niet als mijn
meestor aannemen."
op maat geknipt, ln ©en doosje, dat electrisch
verbonden is met ©en rheostaat. Wat ©en
rheostaat ls, weten do elektrotechnici onder
onze lezers natuurlijk wel; het is ©en instru
ment, dat dient om weerstanden van ©en be
paalde grootte in den stroomkring van een
eüectriscben stroom in te schakelen, zonder
dat men daardoor den stroom verbreekt.
Deze rheostaat is weder verbonden met het
lichaam van den tusecbenpersoon. De dok
ter zet nu het instrument op 49, hetgeen de
viibratie-enelheid van het menschelyk bloed
is. Indien het monster inderdaad imensch©-
lijk -bloed bevat, zal de vibratiesnelheid zich
manilesteeren op het lichaam van den, tus
ecbenpersoon en treedt op een (bepaalde
plaats een demping op. Dit laatste vereischt
eenige toelichting.
Zooals men weet wordt bij het onderzoek
door artsen een hamertje gebruikt, de zjg.
peroussiehamer. Door hiermede op bepaalde
plaatsen van het lichaam te kloppen, kan de
arts aan den toon hooren of zich afwijkin
gen voordoen. Nu wordt door dezen Ameri-
kaanschen dokter eenvoudig do percussie
toegepast op den proefpersoon en als hij
daarbij de juiste plaats heeft bereikt hoort
men cLw.z. men moet al een ervaren arts
zijn om het te kunnen hooren een ge
dempter geluid dan op de andere plaatsen.
Het eigenaardige ie le. dat wanneer de rheo
staat op 60 in plaats van 49 gezet wordt, de
gedempte toon verdwijnt, en weer terug
komt als -men haar terugzet op 49, -en 2e. dat
de demping verdwijnt indien de tusecben
persoon niet met het gelaat naar het westen
staat. Zoodra hl) uit deze richting wordt ge
draaid, ia het geluid verdwenen. Het moet,
zegt dr. Abrams, to verband staan mot de
magnetische stroomen dor aarde, en hij
vestigt er de aandacht op, dat al. zjjn arbeid
empirisch, dat is op de ervaring berustend,
is. Hij kan zeil niet verklaren waarom de
demping verdwijnt indien de tusschenper-
soon niet meer met het gezicht naar het
westen staat, hij kan alleen oonstatoeren
dat het zoo is.
De dokter heeft dus door zjjn percussie
uitgemaakt, dat bedoeld monster vrouwelijk
bloed is. Want is het mannelijk bloed, dat
zou de demping op ©en heel andere plaats
zjjn opgetreden.
Nn gaat de dokter, indien althans bil de
hem gezonden monsters bloed niet tevens
de diagnose van den behandelepderi genees
heer is gegeven, onderzoeken welke de ziek
te is. De. meest voorkomende ziakte is de
aangeboren syphiiis. Als deze vibratie-snel
heid aanwezig is in het bloed, zal zij zich
op het lichaam van den trusschenpereoon
manilesteeren door eene demping.
De dokter 'begint te (kloppen. „Hoort trii?"
zegt hij tot zijn auditorium. „Aangeboren
syphiiis. Nu zullen wij het karakter vast
stellen." Hij duidt ©en plek aan boven den
navel van1 zijn tusschonpersoon. -Ja, runder
syphiiis. Vaccinatie, als gewoonlijk! Ver
volgens zullen we de herigheid van het i/e-
va vaststellen. We zullen, als proef, dezen
wijzer van den rheostaat op 80 ohms zetten
Het komt door, zoo u ziet. We probeeren
85 ohms. Een zeer ernstig geval, 87 ohms
38 ohms. op 38 Ohms bSnlrkt
demping verdwijnt. We brengen Kr te™
op 31 Zfl komt door op 81. No rullen wi> het
iWMtor w tutawl,*, «pdersoekem We
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
L Appingedam.
pap den to Adam gade.
II. Steenkool
Goede oplossingen van beide raadsels ont
vangen van:
F. en M. B.; G. de B.; W. M. B.; 8. B.; M.
en A. D.; A. D.: F. D.; P. D.; A. D.; O. F/,
D. F.; M. S. de'G.:J. de O.: E. en M. v. d. H.;
O. de H.; K. K.; H. v. <L K.; H. J. v. <L K.;
A. en W, K.; O. K.; O. en B. K.; T. de L.;
I). M.; O. J. v. M.; M. O.; G. F. v. P.; H. en
A. de R.; F. G. A. O. R.: J. de R.; J. G. 8.;
J. 8.; M. 8.; J., M. en F. 8.|A. ri 8.; A. Z.
•A. en G. li.; A. en H. F.; S. J. v. Z.
Nieuwe
I. Mijn geheel la een spreekwoord van 87
letters.
9, 1, 2, 18 is een uneisjemvaami.
17, 6. ii, 16 ls een getal.
8, 10, iè, 6 la een dronk.
18. 2. 16, 7Jk eon plaatsje in de pro-
vlneie Utrecht.
Bon 4, 16,16, 0 dient om een kooltje vuur
te bevatten.
Eau 14,11,12, 8 ls eon ander woopd voor
i'lip.
II. Welke mrnen van groote dieren kunt
go hieruit loaou?
11-o-d -k-r-l-o-k.
2. o - r-k - g-u n - e - o.
8. vri-l-c-s-a-h-w.
zetten de rheostaat op 42. Geon reactie- Wo
i uilen kanker beproeven, 50; het dejnptogs-
1 ©bied zou hier moeten zijn. Ah, hoort u?
Heen twijfel. Om u het verschil te toooon,
zet ik haar op 49. Op 49, aoo u ziet, bemerkt
men de reactie op mensohelljk bloed, op dez©
(dek bij den navel, maar geen reactie to de
Icankerstreek. W© plaatsen haar weer op 50
en de gedempte toon keert onmiddellijk
weer".
Enzoovoort, enzoovoort. De dokter stolt
vervolgens de plaats van do kwaal vast en
zendt telegrafisch de diagnose: kanker to
vergevotderd stadium ©n aangeboren sy
phiiis.
Zoo gaat het den gieheolon morgen door:
enkele diagnoses zijn in twee of drie minu
ten gesteld. Geen neemt langer dan tien
minuten. Upton Sinclair, die dezen doktor
heeft gadegeslagen in zijn arbeid, 'komt tot
de conclusie, dat hij óf ©en der grootste ge
nieën ven onzen tijd ls, óf ©en zonderlinge
maniak. In ieder geval ls er geen sprake (>ij
hen; van fraude; de man is zelf hartstoch
telijk overtuigd van de werkelijkheid zijner
wonderen ttiekking; hU ls een besoheiden
man van de wetenschap, arbeidend volgens
de hoogste tradities der geneeskunde.
Van Eeden laat deze mededeellngen geheel
voor rekening van den. Amerlkaanschen
s"hrijver. Dr, Abrams bood aan hem Van
Leden kosteloos te onderrichten en raad
de h'orri aan naar San Franclsoo te komen,
maar Van Eeden wil liever nog wat wachten.
Inmiddels zal hij ons op d» hoogte houden
van 's dokters verdere carrière.
De (kolonel was dan toch de laatste paar
weken danig uit zijn humeurl Niemand kon
ietB goed doen en hij mopperde en raasde
en vloekte en was zuur als azijnl Onder ge
wone omstandigheden had deze baron van
Zus-tot-Zoomenigmaal een vocabulaire waar
een stalknecht aan zou blozen, maar dat ging
over het algemeen nogal gemoedelijk en daar
men dat van hem gewoon was, trok niemand
er,zich veel van aan. Maar zooals dit den
laatsten tijd ging was meer dan erg, het liep
de spuigaten uit! Overal had hij wat op te
vitten! Het Meinste sjonlijntje rvan een tent,
dat niet mooi -v astgemaakt was, maakte hem
razend, een vlek op het dek deed hem vuur-
spuwen en kwam hö op de brug, dan regende
het aanmerkingen over alles en nog wat. Hij
deelde straffen uit, waarover de Eerste Of
ficier zijn hoofd schudde.... enfin, hij was
ongenietbaar.
„Hij leeft.
„Maar.
e e e
e e e
