VOLHARDING's BROOD
Malvery Hold
Eerste Blad.
No. 5577
DONDERDAG 29 JUNI 1922
50« JAARGA
DE HAAGSCHE CONFERENTIE.
Men moét dus mog trachten het dlaarover
eens te worden. Groote .moeilijkheden kun
nen echter op dit punt niet ontstaan zijn,
want Dinsdagmiddag om 4 uur kwam de sub-
oommisale voor de 'kredieten met de Russen
bijeen. Des morgens had de sub-commissie
voor het particulier bezit in Rusland een
vergadering, doch daarbij waren geen Rus
sen tegenwoordig.
De vergadering van Dinsdag.
geering, maar de produoenten vertrouwen
zouden stellen in hun eigen regeeringen.
(De bedoeling van Litwinof was 'blijkbaar,
dat Rusland grondstoffen in het buitenland
zou kunnen bestellen, waarbij de betaling
aan de producenten zal worden gewaarborgd
door de regeeringen van hun lamd).
Officieel communiqué.
8. SchuldbewUzen, uitgegeven door plaat
selijke autoriteiten en ondernemingen van
openbaar nut, niet gegarandeerd dtoor de
Russische Tegeeringen.
4. Russische schatkistborns.
5. Andere openbare schiddien in den
vorm van waardepapieren^ hieronder vallen
ook die van landbouw-CTedietirasteHingen en
boerenleenbanken.
Nadat de heer Litwinof had verklaard, dat
hU geheel aoooord ging met de bevoegdheid
van de sub-commissie, zooals deze gedefi
nieerd was door den president, las de laatste
dip Ujst van vragen voor, dlie dte niet-Russi
sche oommissie wenscht te stellen aan de
Russische commissie. De vragen hebben be
trekking op het Russische budget, op die
bankpapier-circulatie en op den in- en uit
voer.
Wat betreft de door de tmet-RusBische
commissie commissie verlangde inlichtitagen,
herhaalde de heer Litwiniof nog, dat hU ge
heel bereid was, deze zoo spoedig mogelijk
te verstrekken, tmaair -cBat de Russische com-
gaanne eenige inlich-
De moord op Rathenau.
Een beslissende arrestatie?
Het tramverkeer stond -volkomen stil, even
als de auto-ommibusóienst Ook de stads- en
vooretadatreinen reden niet. Het electrische
licht funotionneerde sedert 12 uur niet meer,
terwUl ook de gasvoorzienlng ophield.
De moordenaars bekend.
Een dreigbrief.
De „Frankf. Ztg." meldt uit Danuatadt.
dat staatspresident Ulrlch uit Mainz een
dreigbrief heeft ontvangen, Inhoudende, dat
de organisatie O heeft bepaald, dat hem als
eerstvolgende hetzelfde lot zal treffen, dat
Rathenau is wedervaren.
Ernstig spoorongelnk.
Dlnsdagmidag omstreeks één uur had tus-
sohen de stations Sóhönhaueer Allee en Ge-
sundbrunnen onder de Sohönfliesser brug
een ernstig spoorwegongeluk plaats. Ten
gevolge der stopzetting van het tram-, om
nibus- en „HochbahrT-vorkeer waren de
treinen zoo overvol, dat de passagiers dicht
op elkaar op de treeplanken stonden. Een
der mannen op de treeplanken had. samen
gebonden stukken hout bU zich, waardoor
1>U het voorbUrijden van den trein uit de
tegenovergestelde richting een groot aantal
personen van de treeplanken van den ande
ren wagen er af werden gesleurd. Na het
stilhouden der treinen weiden op de plaats
des onheils vUftien dooden, dertig zwaarge
wonden en een aantal lichtgewonde perso
nen gevonden.
Een later bericht meldt, dat tot dusver 29
dooden. 60 zwaar gewonden en vele licht
gekwetsten zUn geteld.
ENGELAND.
Lloyd George over Ierland.
In een rede over Ierland door Lloyd
George in het Lagerhuis gehouden, ver
klaarde de premier dat hij de moedUjkheden
erkende waarmede de nieuwe Vrijstaatsche
regeering te kampen! had gehad tUdens de
overgangsperiode, maar hij vond, dat zU
laks was geweest door toe te laten, dat drie
of vierhonderd jonge republikeinen, die de
Dublinsche gerechtshoven bezet hadden,
daar al twee maanden een soort gefingeer
de regeering voerden in naam van een re
publiek en er bevelen over geheel Ierland
rechtvaardigden, waarvan men moest aan
nemen, dat sommigen tot gewelddaden aan
spoorden. Dit vond hU een niet te rechtvaar
digen zwakheid, welke het aan /ten van de
voorloopl&e regeering neerhaalde en waar-
j. einde moest komen.
had hare inzichten
spoedig
Britsch
een
e
aan
De
aan de regeering te Dublin medegedeeld.
Ierland binnen het rUk; Ierland erkent de
Kroon; Ierland erkent de vrijheid van Ul
ster; Ierland toont zUn vermogen om den
elementairen plicht van een regeering om
het leven te beschermen deze vier waren
de kardinale punten van het tractaat waar
op de regeering stond.
Lloyd George bétoogde verder, dat de af
schuw en de natuurlijke verontwaardiging,
die iedereen voelde over de snoode misdaad,
waarvan maarschalk Wilson het slachtoffer
was geweest, Engeland niet moest verhin
deren do kalmte te bewaren, die het in
oogenbliJiktm van beproevingaltijd geken
merkt had.
Ik vraag het Huis niet, vervolgde spr.,
een politiek van onbepaalde berusting goed
te keuren bij de verdediging van het trac
taat TerwUl wfj bij het Noorden aandrin
gen onpartijdig te weik te gaan tegenover
alle godsdiensten, staan wij er op, dat het
Zuiden in elk onderdeel het tractaat aan-,
hangt dat zijn leiders geteekend hebben.
Ten slotte zeide hU, dat indien de regee
ring er niet in slaagde het Zuiden van
Ierland tot naleving te krijgen van het trac
taat in al zUn onderdeelen „hot aan het La
gerhuis zal staan handelend op te treden
en mannen te vinden, die in dat opzicht ge-
lUk in alle andere opzichten onvervaard hun
plicht jegens het rijk zullen vervullen".
Omtrent de beteekemls van deze laatste
zinsnede verkeerde men in het onzekere.
Sommige kringen ln het Lagerhuis dachten
dat dit sloeg op een nieuwe regeering, an
deren op het lichten van troepen.
Een opzienbarend faillissement.
Uit het Engelsohe katoenoentrum Oldjiam
wordt een sensationeel faillissement gemeld,
ai van Slr William Hopwood. Als jongen
van acht Jaar werd deze indertijd arbeider
in een katoenfabriek. HU bracht het tot
fabrieksdirecteur. Na het uitbreken van den
oorlog wist Hopwood tijdens de heftige cri
sis voor een lagen prijs den eigendom te
FEUILLETON.
door
J. S. FLETGHER.
„Ga dadel Uk weg, Jaoob, en sluit de deur,"
beval zU. „HU is een oude bediende, en hjj
veroorlooft zich vrijheden," vervolgde zU
zich tot Blake wendende, terwijl de oude man
mopperend heenging. „En natuurlijk Is hU
nieuwsgierig u hebt tegenover hem van
Richard gesproken."
„U weet dus niets van uw broer?" vroeg
Blake.
„WU hebben niets van mijn broer gehoord
sedert hij van huis wegging bijna zes jaar
geleden," antwoordde zij. „Waarom ver
wachtte u hem 'hier te zullen aantreffen?"
Blake haalde een oude portefeuille uit zUn
borstzak en begon in eenige papleren te
zoeken.
„Ik verwachtte hem hier aan te treffen,
omdat ik dacht dat hij hier was," zeide hij.
„Ik moet mij nader verklaren. Dick is twee
jaar lang met mij samen geweest, tot Fe
bruari van dit jaar. Wij waren ten Motte vrij
dikke vrienden gewordenJHj vertelde mij na
derhand heel wat. En Ik overreedde hem
terug te fce
n Alberta,
om
het begin van Februari, om naar Brychester
te gaan. En ik weet dat hij op 27 Februari
jongstleden ln Brychester is geweest. En
natuurlijk verwachtte ik dat hij hier zou
kooien."
Rachel Malvery wees hem een stoel aan
en nam er zelf ook een. Zij keek aandachtig
Blake, en de onrust ia haar oogen
werd duideUjker.
„Door deze /dingenf', antwoordde Blake,
terwUl hiioeiiige papieren uit de portefeuille
haalde. JZle u eens hier dit is een tele
gram van hem mij. Ziet u het het
is in dom avond van 27 Februari om zes
uur van, het postkantoor te Brychester ver
zonden. U ziet wat erin staat: „Blake, Lone
Pine, Alberta, Canada. Ben zooeven ln het
oude stadje aangekomen. Diok." U zult mU
toegeven, dat hij op dien datum ln Bryches
ter moet geweest zijn, om dit telegram te
fcunen verzenden?"
Raöhel Malvery's donkere gezicht was
heel bleek gewordenl, en de vingers, die het
blad papier vasthielden, beefden.
„Ja Jat" zeide zU haastig. „Dat moet
hij! Maar
„En hier ls nog een bewijs," vliel Blake
haar im de rede. „Kijk u eens hier twee
prentbriefkaarten een van de kathedraal
van Brvohester, de andere van het kruis op
de markt U ziet dat zij het poststempel van
dienzelfden datum hebben 27 Februari.
Zij zijn dus aan mij geadresseerd met Dick's
handschrift daar is geen twijfel aan. Op
een ervan 'heeft hij geschreven:- „Hier is
niets veranderd," op de andere: „Ik ga nu
naar huls." Ziet u?"
De handen van het meisje trilden meer
dan ooit toen zij de kaarten om en om keerde
en ernstig naar het schrift tuurde. En plot
seling keek zij nnar Blake met een nieuwe
vrees en argwaan in haar oogen.
„Waarom is hij toen niet thuis gekomen?'
riep zij hartstochtelijk uit „Zooals u zegt,
faii moet dien avond daar, in Brychester,
zijn geweest. Waarom is hij niet hier geko
men? Waarom is hij niet gekomen! De zeg
u, dat wU nooit Iets van hem gehoord en
gezien 'hebben, sedert hU ons verlaten
heeft."
Blake. schudde het 'hoofd. HU had al daar
voor gevoeld, dat er een diep raadsel om
Malvery Hold hing. Dat werd nu nog dieper,
en hjj werd hoe langer meer er door verMjs-
terd.
„Ik weet het niet", zeide hij geknakt, ,,jk
sta erdoor geslagen. Het ls vreemd, dat nie
mand hem erk<nd heeft het is waar, hU
had zUn baard laten staan. Maar toch
Men zou toch gedacht hebben, dat hij zich
aan eenige van zUn vrienden te Brychester
békend gemaakt zou hebben".
Rachel Malvery lachte. Er was een bittere,
schampere klank in haar stem, waarvan
Blake .schrok.
„Vrienden 1" zeide zij. „Ik geloof niet, dat
Richard één vriend ln Bryoheeter hadl Hij"
plotseling hield zij op, terwijl zij Blake
onderzoekend aankeek „hoeveel heeft hij
u van zichzelf verteld?" vroeg zij.
„O, Ik weet dat hij hier erg ln de knoei
was gekomen I" gaf Blake toe. „HU had mU
dat allemaal verteld. Hij kon het hier dan
ook niet meer houden, schulden, niet waar?
Maar ziet u, hij had geld van zichzelf mee
gebracht om ze te betalen werkelijk 1 Eer
lijk verdiend geld. En daarom vraag ik mij
af
„Ja ja?" riep Rachel gretig uit
„Vraagt u zich af
„Of er Jets niet in den haak ls", zeide
Blake. „Toch geloof ik niet, dat hij het geld
bij zich gehad zal hebben. EUj had alles bU
elkaar twee duizend pond van zichzelf toen
hij mij verliet, freule Malvery."
De toenemende angst van het meisje weer
spiegelde zich op haar bleeke gezicht Maar
haar stem was vaster toen zij daarna sprak.
„Ik ben blij, dat hij de menschen ging
betalen,11 zeide zij. „Ze ze hebben zooveel
en zoo hard over hem 'gesproken. En mijn
vader kon zoo goed als niets doen: CT ziet"
zij zag met veelbeteekenenden blik om
zloh heen „u ziet, hoo de zaken bU ons
staan. Armoe troef echte armoeI Ju. Ik
ben' blij om dat te hooren dat is een
goede tUdlng. Is hU op uw raad terugge-
k 00ixi
„Ja," antwoordde Blake luchtig. „U moet
weten, dat wU twee Jaar lang- compagnons
zijn geweest en hij had overgespaard. Ik zei
hem toen dat hU naar huls moest gaan en
de zaken daar vereffenen bovendien, ik
legde er den nadruk op, dat de erfgenaam
van een Engelsche baronstitel niet in de
wildernis kon blUven leven. Wat is er nu
van hem geworden, freule Malvery? HU is
ln het laatst van Februari ln Brychester ge
weest waar is lUj heengegaan? Een ding
is echter zeker ik zal hem vinden le
vend ofdood."
„Niet dood," zeide het meisje. „Stellig
dót niet?"
weet het nier, antwoordde Blake.
„Maar ik zal zien. Ik ben ook thujs geko
men Ik had juist een groot vermogen ge
ërfd lk ben pas terug, en ik ben in Lon
den geweest bjj mijn procureurs. Maar lk
ben hier gekomen om Diok cvp te zoeken,
zoodra het mij mogelijk was. Nu zal ik een
anderen weg inslaan, om hem te vinden. Er
moet het een of andere spoor van hem in
Brychester zjja HU ls daar geweest dat
staat vastl"
„Wat zult u doen?" vroeg zij. „WJJ moeten
natuurlijk óók iets doem Dat wil zeggen
lk moet het doen. Mijn vader kan niets doen
hij ls geheel en al gebrekkig."
„Laat u het voorlooplg aan mij over," zei
de Blake. „Ik behoef op het oogenblik -niet
ln Londen te zijn, en ik zal mijn intrek ne
men in het hotel te Brychester en beginnen
met navraag te doen. Wij weten in elk ge
val, dat Diok op het postkantoor is geweest,
en hU moet die prentbriefkaarten in den
een of anderen winkel te Brychester ge-
kooht hebben. Bovendien moet zUn geld er-
fens liggen op de een of andere bank.
k zal dadelUk mijn onderzoek beginnen.
Kunt u mU den een of anderen advocaat
noenienv naar wlen ik zou kunnen toe gaan,
als ik dadelUk raad mocht willen Inwinnen?'
„MUn neef,mUnheer Boyce Malvery, ls
advocaat in Brychester," antwoordde Rachel,
„Hij woont vlak bU de kathedraal."
„Boyce Malvery," herhaalde Blake, „ik
heb ook van hem gehoord. Heel goed
maar ik zal het ook met de politie probee-
ren. U vindt zeker goed dat ik nog eens
aan kom om te vertellen, hoe de zaak loopt?"
„NatuurlUk," zeide zij. „Kom, wanneer u
wilt. Ziet u" zU brak plotseling af en
wenkte hem om haar te volgen, bracht hem
uit de kamer en naar de open deur van een
andere, waar zlji doorheen wees: „Daar,"
fluisterde zU, „is mUn vader. U ziet, hoe het
met hem is."
Blake keek behoedzaam de kamer in en
zag een ouden man, die in sjaals en dekens
gepakt zat, bU een houtvuur. Zijn grijze
hoofd ging zwak heen en weer; zUn magere
handen speelden wezenloos met de dekens.
Blake wendde het hoofd om, om het meisje
eeni yriendelljken blik toe te werpen,
„15 zie het ik zie het", zeide hU- „Ik
zal alles doen wat ik kan en lk zal mor-
met
len.
H zich
om keek achter zich. HU had ln zijn korte
leven dikwijls eenzame plaatsen gezien
maar hij besefte, dat Malvery Hold in waar
heid een levend graf was.
Wordt vervolgd.
CO JRANT
Aan de „N. Rott. Ort." -wordt gemeld:
Dinsdagmorgen hebben de drie Russische
gedelegeerden Litwinof, Sokolnitoof en Kree-
tiuisky een bezoek gebracht aan den heer
Van Karnebeek, lm het departement van bui
tenlandsche zaken. Zij bezochten hem niet
als eere-voorzitter van de conferentie, doch
als Nederlandsch minister. Maandag reeds
hadden zij den wensch te kennen gegeven,
den minister van buitenlandsche1 zaken hum
opwachting te maken. Uit dit bezoek blijkt,
dat de Russen er prijs op «tellen, zich aan
de gebruikelijke diplomatieke beleefdheid te
houden. Het initiatief tot het bezoek is ge
heel van hun kamt uitgegaan. De he%r Litwi
nof betuigde den heer Van Karnebeek zijn
dank voor de bevredigende rwijze, waarop de
intocht van de Russen in Nederland geregeld
was.
Wat de besprekingen betreft, die Maandag
door mr. Pat ij n met Litwihof gehoudenzijn,
deze hebben blijkbaar nog niet tot een defi
nitieve regeling van de wijze van onderhan
delen geleid. De Russen hebben ten opzichte
daarvan hum eigen wenschen, en tmen kan
hen natuurlijk niet dwingen, de besluiten,
die de niet-itussisdhe commissie van haar
kant genomen' heeft, klakkeloos te aanvaar
den.
Uit de vergadering van Dinsdagmiddag
blijkt reed», dat het onjuist is, wat hier en
daar in de bladen is gemeld, dat slechts de
voorzitters van de niet-Russische sub-oom
missies met de Russen onderhandelen zou
den volgens strenge instructies van hun
sub-commissie. Deze methode zou trouwens
practisch zeer weinig bruikbaar gebleken
zijin. Waar Is echter, dat de voorzitter van
de algemeene nietdtussische commissie
slechts volgens nauwkeurige instructies met
zjjn oollega's aan den overkant onderhande
len, en dat hij deze onderhandelingen, als zij
noodig zijn, ook werkelijk alleen voert.
De sub-oomimissie toot de credleten heeft
Dinsdagochtend hare beraadslagingen lm dé
kleine rechtszaal van het Vredespaleis voort
gezet. Naar uit oomferentlelkringen vernomen
wordt, heeft de suboommlssie besloten, haar
eenmaal ingenomen standpunt te (handhaven,
volgens hetwelk de Russen' zullen werden
ultgenoodigd tct het doenvan bepaalde
voorstellen, waarover d®n gedaohtenwiBse-
lrrtg zal kunnen plaats hebben.
Ook de sub-oommissie voor de particuliere
eigendommen heeft Dinsdagochtend ver
gaderd.
Om 4 uur zou de sub-commissie voor de
crediieten samenkomen met de Russische
ootmmissie.
Omtfent de Dinsdagmiddag plaats gehad
hebbende bijeenkomst der Russische dele
gatie met de sub-commissie voor de credle
ten, deelde de Engelsdhie persvertegenwoor
diger o. a. het volgende mede:
De president, baron Avezzana, vroeg bij
het 'begin van de vergadering den heer Lit
winof liet Russische standpunt inzake de
credleten uiteen te zetten.
Litwinof antwoordde, dat, alvorens nader
te treden in de quaeaitie der 'behoeften van
Rusland, het noodzakelijk voor hem was te
vragen, of- Rusland credleten zou krijgen, of
niet.
HU zette uiteen, dat Rusland goederen
noodig had en dat de Ruissen wenschen, dat
de Tegeeringen, in de Commissie vertegen
woordigd, de besteling van deze goederen
zouden financieren, zoodat er geen quaestie
zou behoeven te zijn van vertrouwen tus-
scben de producenten en de Russische re
Hilton Young (Engeland) vroeg hierop
welk program hebt gU? Het kapitaal gaat
slechts daarheen, waar het zeker is van een
behoorlijke opbrengst. Het verkrijgen van
kapitaal hsafhankelijk van vertrouwen en
voorts van de quaesties, waarmede de andere
sub-commissies zich zeer uitvoerig bezig
houden. Alleen indien in dat opzicht bevre
digende regelingen worden getroffen, zou
den de regeeringen Rusland in het begin
stadium van zUn wederopbouw steun kunnen
verleen en.
De Fransche gedelegeerde,' de heer De
Chevilly, was het hiermede volkomen eens;
hij zette uiteen, dat alle landen verlangen
Rusland te helpen, maar dat de quaestie er
een is van practisch en aaiti, die op practi-
sche wUze moet worden opgelost. Daartoe is
noodig te weten: le. waar het geld voor
noodig is, 2e. welk bedrag benoodigd i(s en
of voldoende geld' gevonden kan worden om
het gestelde doel te beretfken, 8e. wat de
waarborgen zijn en welke vooidleelen worden
aangehoden aain de geldgevers.
De president wroeg welke voorstellen zfj
voornemens waren te dOen voor den weder
opbouw vam Rusland. Vervólgens verzocht
hij hun, deze voorstellen te formuleeren) on
der de volgende rubrieken: le. tramsport,
2e. landbouw, 3e industrie, 4e binnenland-
sche en buitenlandsche handel.
Litwinof wenechte thans zeer heslist te
vernemen, of de regeeringen al dan niet
omJieten wijden geven, en of deze oommis
sie hem een waarborg kan geven, dat er cre-
dieten zouden komen.
Hilton Young amtwoomde, dat op deze
vraag geen antwoord mogelijk was, zonder
de inlichtingen, welke alleen de Russen kon
den geven.
Tenslotte gaf Litwinof zijn voldoening te
kennen. HU merkte op, dat die discussie nut
tig was geweest en verklaarde, dat, indien
zijn zienswUze juist was, dat de sub-oommis
sie zelf over den waarborg der credleten zou
beraadslagen en dat de Russische delegatie
nielj opnieuw zal worden verwezen naar per
sonen buiten de conferentie, hij onder deze
omstandigheden er geen bezwaar tegen had
en feitetijk er in toestemde, om de niet-Rus
sische sub-commissie alle inlichtingen te
verschaffen welke zU verlangde.
Alleen verzocht hij den president hem tUd
toe te staan, om zUn schema*.voor te bereiden
en in te dienen.
Verschenen is het gemeenschappelijk of-
ficieele communiqué ino. 18 gam de 2de sub
commissie (schuilden) vami de mlet-Riuseischje
oommissie en van de Russische commissie.
De tweede sub-commissie (schuldlen) van
de niet-Russüsohe ootmmissie heeft gister
middag om 2.80 uur in het Vredespaleis ver
gaderd, gezamenlijk met de Russische oom
missie. De heer Alphaud (Frankrijk) presi
deerde.
In zUn openingswoord riep de president
het dk>el der conferentie in herinnering, ni.
die technische zUde van (het Russische vraag
stuk te behandelen, rniet uitzondering van
alle politieke kwesties. In dlit verband' wees
hij er op, dat de bevoegdheid der sub-oom
missie zich bepaalde tot schulden, voort
vloeiende uit waardepapieren.
In zijn antwoord verzekerde de heer Lit
winof, dat de Russische commissie bereid is
alle gevraagde inlichtingen te verschaffen.
HU merkte echter op, dat, te Genua zekere
resuffitalten bereikt zijn en hU stelde dius voor,
da werkzaamheden der Haagsche conferen
tie te baseeren op die resuOtaten.
Vervolgens somde de president de ver-
Bohiiende categorieën van schulden op, die
ander die bevoegdheid) van de sub-commissie
vallen:
1. Schuldbewijzen, uitgegeven door de
verschillende Russische regeeudlngen.
2. SchuldbewUzen, uitgegeven door plaat
selijke autoriteiten, spoorwegondernemingen
en andere ondernemingen van openbaar nut,
gegarandeerd dioor de verschillende Russi
sche regeerüngen.
missie op haar beurt
timgen 'zou ontvangen,
heeft. De heer Litwiim
een'ige ontrwerp-vragenll
doeld om ter hand te w
houders van Russische
oammiaflie zal' dfit laatste
deling nemen.
laraam zU behoefte
heeft bovendien
)n Overgelegd, be-
3n gesteld aan de
jen. De suib-
ül in behatn-
DUIT8CHLAND.
Uit BerlUn wordt aan
Omtrent het onde:
politie te BerlUn in den
op Dinsdag vernemen
deze politie, dr. Weiss,
zijn staf van beambten
riaat van politie per au
doel van hün toobt was
et „HM" gemeld:
van de politieke
cht van Maandag
dat de chef van
middernacht met
it hoofdfoommissa-
erlaten heeft. Het
ilbekend en wordt
ook thans nog volkomen! geheim gehouden.
De actie had in zooverre sucoes, dat zU tot
een arrestatie leidde, die van beslissende
bfteékenis moet zijrn Er werd een jonge man
gearresteerd, omtrent wiens persoon op het
oogen'blik echter nog niets kan worden me
degedeeld.
De gearresteerde ontkent ten stelligste
den aanslag op 'Rathenau gepleegd te heb
ben en tracht zijn alibi te bewijzen, hetgeen
hem tot nu toe echter nog niet gelukt is. De
getuigen, die dit alibi zouden kunnen bewU-
zen, zijn ook nog Dinsdagnacht naar het
hoofdbureau van politie gébracht, doch heb
ben geen voor den verdachte gunstige ver
klaringen kunnen afleggen. Bovendien is in
den afgeloopen nacht een groot aantal be-
arnbten naar verschillende Zuld-Dultsohe
steden gezonden, om dasr eveneens belang
rijke arrestaties te doen. Karl Tlllesen zou
Dinsdag in den 'loop van den dag onder
scherpe bewaking naar Berlijn worden over
gebracht. In den namiddag zou hU dan ge-
ooufronteerd worden met den dien nacht ge
arresteerden jongeman en met den opper
houtvester, die de daders vóór den moond
nauwkeurig heeft opgenomen. BU deze con
frontatie zou dan blUken of de gearresteer
den de moordenaars zUn.
De „Frankfurter General Anzeiger" meldt,
dat Karl Tiiesen kort na het Erzbenger-
proces in een kleinen kring van bekenden
verklaard heeft: „Ik heb er nu genoeg van,
eerstdaags zal ik Rathenau een kogel door
het hoofd jagen". Zoo noodig zou een tweede
kogel voor hem zelf rijn, als hU er niet in
slaagde te ontkomen.
Deze uiting werd' gedaan ln tegenwoordig
heid van twee officieren en nog een derden
persoon. Deze derde 'heeft.ze thans aan de
politie overgebracht
De stopzetting van den arbeid.
Dinsdagmiddag om 12 uur werd in alle
Berijjnsche bedrijven het werk neergelegd).
Men zag overal op straat groote massa's ar
beiders aaneengesloten naar het centrum
van de stad trekken, om aan de protest-de
monstratie in 'den Lustgarten deel te nemen.
De uitvaart.
De couloirs en de vergaderzaal van den
Rijksdag waren in één bloemen- en palmen
tuin verandert!. Het stoffelUk overschot van
Rathenau was op een catafalk geplaatst, on
der een zwart baldakijn. Aan de voorzUde
van de minister-estrade lag een bijna niet te
overzien aantal kransen, Over de kist lag de
Rijksvlag. Op de kist liggen twee reusach
tige kransen van rozen, een van roode en
een van witte. Op het lint van de roode krans
staat slechts één woord: Mama. Op dat van
de witte krans staat de naam Edith. Voor de
kist lag een reusachtige 'krans van de A.E.G.
In zqn rede zeide de rijkspresident Dins
dag in den Rqksdag bq gelegenheid van de
rouwplechitigheid voor Rathenau o. a.: Diep
ontroerd' staan wij, de vertegenwoordigers
van het Duitsche volk, naast de familiebe
trekkingen van den doode, bU deze kist, die
het stoffelijk overschot van Rathenau bevat.
Met de verwanten treurt in diepe smart de
geheele natie over dezen man, die in dienst
van het vaderland voor het welzijn des rijks
arbeidde en die als weinigen geroepen was
om voor de toekomst van Duitschiand waar
devolle dingen te scheppen.
Vervolgens schetste, de rUkspresident de
uitstekende karaktereigenschappen van den
afgestorvene, zijn buitengewoon groote pres
taties voor het economische leven en zette
hU uiteen, boe Rathenau een waar staatsman
en leider der natie was, die geroepen was
om Duitschiand uit de verwarring van dezen
tijd' den juisten weg naar de toekomst te
wU'zen. Rathenau had reeds vroeger in de
geheele wereld een goeden naam gehad, die
steunde op den indruk en de macht van zUm
pereooniUkheid. In de wereld en ln de krin
gen der vroegere tegenstanders van Duitsch
iand1 liet men zijn woord' ten volle recht we
dervaren. HU kon voor de taak wordien ge
plaatst, het Duitsche volk weder nauwer in
den politieken en eoonomisohen kring der
volken te doen opnemen.
Na het einde der plechtigheid werd1 de
kist door de wandelgangen naar het hoofd
portaal van den Rijksdag en de „Köndgs-
thor" uitgedragen. Iu 'het ronde gedeelte van
de wandelhal hadden zich studentendeputa
ties en democratische vereenigingen met
vaandels en banieren opgesteld.
Na afloop der rouwiplecbtigheld werd de
auto met het stoffelUk overschot, 'gevolgd1
door twee auto's mét de naaste betrekkingen,
naar Oberachöneweide overgebracht, waar
men even over twee aankwam.
De kist werd door een laan van' laurier-
boouien naar den familiegrafkelder gedra
gen, die met dennengroen was versierd,
waarop duizende roode rozen, de lieveüngs-
bloeim van den vermoorde, prijkten. Aan dé
groeve had im tegenwoordigheid alleen van
de naaste familieleden een rouwplechitigheid
plaats. Rathenau rust naast zijn zeven jaar
geleden gestorven vader en zijn broeder, die
im dienst van den staat in Egypte is over
leden.
BerlUn, 28 Juni. Een officiële mededee-
llng van het hoofdcomdssariaat van politie
meldt, dat de moord op Rathenau ls opgehel
derd. Deze mededeeling noemt de namen der
moordenaars en geeft hun nauwkei
nalement. De daders zUn: de BerlUners
Werner Techow, de Sakser Flscher
gel genoemd, en de Mecklenburger Knauer,
ook Körner en Kom genoemd. Alle drie be-
hooren tot de organisatie O en vroeger tot de
brigade Ehrhardt
Vele personen, wier mededaderschap vast
staat zUn reeds gearresteerd.
Te Hamburg is Dinsdag, in verband met
den aanslag op Rathenau, luitenant Krull
gearresteerd, die destijds betrokken is ge
weest bU den moord op Liebknecht en Rosa
Luxemburg. Ook werd hij toen beschuldigd
het horloge van Rosa Luxemburg te hebben
ontvreemd.
Krull was uit zijn woning te Berlijn ver
dwenen.
|s van da allarbasta hoedanigheid, leder verbruiker neme dua proef en vergell|ke het eena mat wat hl] thana verbruikt: VOLLE
MELKBROOD, 8 ona, 27 cent} WITTEBROOD, 8 ons, 22 cent| BRUINBROOD 8 ons, 19 cent} idem mat Kranten 25 eant.
4)
(jflt wiw.' y -■« V/UMUIUIM UWf I 1
„U zegt dat Richard in Brychester ls ge
weest maar zeven nUjlen van hierl op
27 Februari van dit Jaar?" riep zU uit „Hoe
weet u dat?"
