ËISvHBëE'B ren: „de vrede van Br est is het werk van een genie geweest. Deze twee gebeurtenis sen: oe Ociober-revolutie en de vrede van Brest hebben Lenin gemaakt tot een man (JLJH OOST-INDtB. Op z*n Chlneeech. Ingezonden mededeehng. ra De verwoesting fe Swatow. 1260 nieuwe vliegmachines. ondragelijk maakt, teraohe" glinüaoh, met iets als van een hau taine minachting om hun lippen speelde. Het Mijnheer de Redacteur. Buitengewoon niet mijnheer van Dalen, maar wel dik betaald! Er zijn wei ambte^ naren met niet minder verantwoordelijk heid, die zelfs een academische opleiding hebben genoten en uw salaris niet verdie pen. Ingezonden Mededeeüng. KORTE BERICHTEN. «BR. HOOflEROUIJN. «10. Aannemersbedrijf van Sohllderwerken eni. Oostzee, zal van 14—19 September een be- Helderiohe Bissverzekering-Maatsahappl}. Stookholm brengen. T>e Servische radioale afgevaardigde Ga- vrilowitsj is in den nacht van Dinsdag* op Woensdag in het dorp Warni vennoord. Maohinale Varffabrlak Qlaahandal. Telef. Ko. T4. Middenatraat 18, HELDER. van mpreele en autoritaire beteekenis, tot (den verlichten maar despotische® meester van de Communistische Partij. Hij ontziet zich niet om als het geval ertoe léddt te strij den met de grootsten. Hij heeft openlijk den Particulier strijd aangebonden tegen Trotzki aangaan de de quaestie van de syndicaten en nog on- TViinm en Sullivan, de veldmaarschalk Wiison, ochtend gehangen. moordenaars van zijn Donderdag- met Trotski houdt Lenin initiatief voor exploitatie van bedrijven. r- ->^10 De regeering heeft onlangs besloten het leggen %^n beglnnel; te taWSgen van een gnoote -ptat* boek van Roecharin en een brochure van Kolontai. In er niet van aan Hij heeft zijn geheele scha van _m_ het Kromten in een eenvoudig appartement van het oude Paleis van Justitie, doorboord met de kogels van de revolutie. Zijn wapen spreuk zou kunnen luiden: „Ik wil mijn ge dachten tot werkelijkheid brengen." •De historie zal uitmaken wat er van Lenin en zijn werk gezegd kan worden. in te ruimen aan het particulier initiatief ten [behoeve van de exploitatie van bedrijven, welke tot dusver (behoorden tot het domein bestemd was tot staatsbedrijf. Aan den heer van der Waerden is derhalve opgedragen, evenitueele voorstellen te ontwerpen en in te dienen. Indien de adviezen van den regee- ringscommissaris gunstig zijn, komen ook goud, tin en andere delfstoffen in aanmer king. In de Chineesche wereld kunnen toch zonderlinge dingen gebeuren, waarbij ons koele Westersche verstand niet reiken kan. Zoo speelde zich het volgende af. Een Chineesche vrouw had een 'kleintje gekre gen, doch werd in het kraambed ernstig ziek, en de kans, dat zij in leven zou blijven, was zeer gering. De pasgeborene was dus van alle moederhulp verstoken en de vader voorzag dat het kind weldra 'zou sterven1. Een Westerling zou dan alles in het werk stellen, om den nieuwen wereldburger in het leven te houden. Maar de Chinees dacht daarover anders en bracht het kind, dat zoo springlevend was als iets, maar vast naar den.doodgraver! De doodgraver, een oude, goeie Chinees, kreeg er de .boodschap bij, dat hij hier al vast een toekomstige sollicitant naar het Twee opmerkelijke dingen bij Trotzki, een voorhoofd dat onder dicht krulhaar als een toren oprijst en een scherpe, snijdende stem, geluid als van een metaalschaar, een een stem, die tot in merg en gebeente doordringt Ik geloof niet dat men Trotzkl kan lief hebben, want hij heeft een autoritaire arro gantie, is een trotsch despoot een diotator in de verschrikkelijkste beteekenis van het woord. Er behoort een zekere moed toe hem tegen te spreken, het lijkt wel of zijn stem en gebaren u in tweeën zullen ooupeeren. Hij heeft gestes van de guillotine. Toch moet men hem recht laten wedervar ren. Trotzkl heeft merkwaardige kwaliteiten. Zijn activiteit en wilskracht zijn ongemeen* menschelijk. De organisatie van het Roode Leger is zijn werk. Maar Trotzkl is niet alleen legercom mandant, hij is ook minister van marine, minister van het verkeerswezen, hij publi ceert aanzienlijke rapporten over de Natie- ^eg, en dat hij later maar de rekening male Economie, over de quaestie van de rooest presenteeren, qu; syndicaten, over hygiëne. Hij doet alles. Is iets niet in orde, dan wendt men xich maai tot Trotzkl Een feit dat dezen mam teekent. Ik weet niet hoe het kwaim, maar het was Trotzkl bekend, dat sommige afgevaardigden niet konden slapen doordat een bepaald soort on gedierte hen wakker hield. En nauwelijks had hij zulks vernomen of Trotzki onstak Nu, de man nam den kleuter, een aller aardigst klein Chineesje van twee weken van den zonderlingen vader over. Dit ge schiedde in Dezer dagen kreeg de moeder, die weer opgekikkerd was, een begrijpelijk verlangen naar haar kleintje. Maar in plaats van een klein jochie, met Meurige strikjes door zijn sprieferig haar gevlochten en zonne-lachen- in hevige woede. Hij zond onmiddellijk een de amandeloogjes, kwamde doodgraver, -rn mm TV, H/\ «Alrnminx,^* n/I r O /»r«v,+ n'v«i 4- /-» ttaI /Ia nn gozontiiieidsoommissie, die onze kamers on derzocht, die de insecten moesten ontdekken, welke zich ongevraagd toegang tot ons hotel hadden verschaft. De oommissie bracht rapport uit en een paar uur Kater werd. er een compagnie bom bardiers gewapend met asphyxieerende gas- apparaten gedirigeerd naar ons hoteL Maar op hetzelfde oogenbük werd er een bevel tot onmiddellijke arrestatie van den chef van ons hotel en den daaraan verbonden dokter van dienst afgekondigd. met de rekening ad. 8 contant te voldoen Of U asjeblieft maar even betalen wil! En de 8, wegens het verzorgen eener begra fenis weiden voldaan en de som werd ge kwiteerd. Het leed1 was voor de Chineesche moeder zwaar te dragen, want al kunnen diergelijke vreemde dingen gebeuren, een moederhart is en iblijft een) moederhart. En zoo gauw toen de vrouw in zooverre hersteld was, dat zij loopen kon, ging ze met droef gelaat naar het graf van haar kleintje. En was van plan En wij waren genoodzaakt een petitie op om met Chinees ritueel den Grooten Geest te stellen om ze weer in vrijheid te doen stellen. Dat is Trotzkl Men« Vertelt van hem verwonderlijke staal tjes. Tijdens den terugtocht van het Poolscho front- vluchtten de roode soldaten in de verder de 'bewaking over ite dragen over haar te vroeg verscheiden kleuter. Doch op het kerkhof was het grafje niet te vinden. Dies toog de verontwaardigde vader naar den Chineeschen doodgraver op informatie uit en ontdekte daar zijn kind, grootste wanorde. Trotzki komt Hij stapt dat intusschen den aanvalligen leeftijd van uit den trein, stijgt te paard, neemt een karwats en dravend langs de verbaasde en zlch-schamende manschappen, roept hij uit: „ik zal jullie „Lafbekken, lafaards!" toonen hoe een man sterft!" En hij snelt op den vijand toe, terwijl hij met zijn zweep de lafaards afstriemt De soldaten volgen hem, de Pelen onderste boven van dien onverwachten ommekeer, slaan in wilde wanorde op de vlucht Van al de volkscommissarissen is Trotzkl de eenlge Jood. Hij heeft de goede eigen schappen van zijn ras: nauwgezetheid, stipt- - heid, methodisch- en vlijti«-werken. Hij> heeft ook de gebreken, IJdelheid, heersoh- eucht, luxe zin. Bh een land waar men geen zindelijkheid, geen netheid, geen denkbeeld van tijd of stiptheid kent, treft het Juist die eigen schappen In dezen volkscommissaris aan te treffen. Trotzkl heeft niets van een asceet. Zijn militaire kleedij is van het fijnste laken, zijn automobiel is luxueus en ik verdenk hem ervan, dat hl) van de macht om de macht houdt, dat hij er behagen in sohept heersoher te zijn, te kunnen bevelen en dat hij stipt gehoorzaamd wordt Trotzki ia ees dictator. Ik hoor hem nog in lölfl in het lokaaltje waar het ooxnité van Zimmerwald vereenigd was, tot Mertrheim zeggen met zijn scherpe stem: „Vous fadtes du socialisme etratégi- que" 2*/» maand had 'bereikt! De kleine was zoo gezond als een visch en kraaide van plei- zier. Ja, daar stond de Chineesche doodgra ver, met berouwvol gelaat Hij had het Kdpjd liefderijk opgevoed en meende door de be grafenisrekening zijn kosten voor de edu catie ©enigszins goed te maken. En eerstdaags zal de man zich hebben te verantwoorden, wijl hij den zonderlingen vader voor 8 in den nek heeft gezien. Do moeder heeft haar kleuter thans in blaken de® welstand terug. (Deli Ot). ALLEEN i PttXOUB dO ClifT BUUU DBAMSla Bovenstaande tabletten zijn te Helder ver krijgbaar bijMej. M. db Ridder, Fa, Hasqajid voor engrosA. tbs Klooster. was een heel evenement in de Bantammer- straten, op de® stillen Zondagochtend; e® het publiek in deze volksbuurten kon zijn hart ophalen aan het ongewone vertoon van bereden-politie, die „oordons" trok, het af en aanjrijden va® de arrestantenwagens enz., enz. Een zéér gewenschte „zuivering", die veel haarden van ongerechtigdheid, hopen wij, zal dioon verdwijnen. Ook nog op andere wijze® meende onze po litie de laatste dagen in het belang van het zedelijk heil der hoofdstedelijke bevolking te moeten optreden. Twee „publieke ver makelijkheden" weiden door haar verboden. In de eerste plaats stak zij een stokje voor het optreden van. een zekere „prof." Poelstra, die, verlokt door de door prof. Otto Otto be haalde triomfen, aangekondigd had in het Paleis voor Volksvlijt te zullen optreden als „psycho-therapeut" die „alle ziekten, óók or ganische, geneest"; en in de tweede plaats meende de burgemeester, als hoofd der po litie, het voorbeeld van zijn Rottendemschen ambtgenoot te moeten volgen met het ver bieden van de opvoeding van Arthur Schnitzleris Heigen". Tegen het eerste ver bod zal wel weinig oppositie bestaan; waar Otto Otto het veld van zijn experimenten verstandigerwijze inperkte tot functioneele zenuwkwalen en buiten dat veld geen mislei dende verwachtingen trachtte te wekken, daar draagt het optreden van ,;prof." Spoel- stra alle kenteekenen van bewuste charla tanerie en van een poging tot „bet uitoefe nen der geneeskunde". Met het tweede verbod' evenwel verzei len we weer in de van ouds bekende kwestie van „kunst en zedelijkheid", een kwestie die in ons land met het proces tegen den uitgever van „De Hei" van Barbusse en met het verbod va® het tooneelstuk „Vrij heid" al tot zooveel „woorden" en tot nog meer tragi-oomische inconsequenties der autoriteitten geleid heeft. De wegen der door de overheid bewandelde „kunstkritiek" rijn en blijven nu eenmaal zonderling en van dit kleine „incident" valt alleen maar dit te zeg gen, dat wie in JEteigen" iets „schunnigs" meent te zien, eenvoudig blijk geeft van ge brek aan kunstbesef. Zoowel bij lezing, als bij de opvoering die men onlangs in den Haag kon bijwonen doet het stuk als een knap stuk werk aan, al is het dan ook niet „opbouwend". Maar welk axioma gebiedt in zake dit „opbouwen"? Kunst heeft met „opbouwen" of „neerhalen" in den gebruike- lijken zin van het woord nooit iets te maken gehad. Met deze maatstaven valt hier nu eenmaal niet te meten. LUCHTVAART. (Het Engeische departement voor de luchtvaart heeft het voornemen een lucht- dienst van Londen op Keulen met subsidie te steunen. De dienst zou dan later moeten worden uitgebreid tot Berlijn. Hij voert zijn strategie met zwe Ik vrees, dat hij er onder lijdt voor Lenin te moeten buigen. En hij doet het met een onderscheiding die slechts schijnbaar kan zijn. Misschien ook is het dit, dat hij Trotzki, voelt het opbruischende bloed te zijn van het Russische oommunisme, terwijl Le nin "G Hersenen van is. Liefhebben kan men niet de tweevoudig heid van een Lenin en het despotisme .van een Trotzki. Men kan ze bestrijden. En toch valt niet te ontkennen het politieke genie van den een en de buitengewone activiteit van don ander. CHINA. Het is thans pas mogelijk een denkbeeld te geven van de verschrikkelijke verwoes ting, welke de tyfoon te Swatow aangericht heeft. De vloedgolf, welke er op volgde. Volgens de „Public Lediger" te Phüadeï- phia helbben leger- en vlooUloskundiigen een gemeenschappelijk rapport opgesteld van net Oongires met het advies om duizend vliegmachines voor het leger te doen aan bouwen buiten en behalve de 250, die reeds voor de vloot Zullen worden aangebouwd. De vliegmachines voot het leger zouden tus- schen de Atlamtisohe en de Stille Oceaan- kusten moeten worden verdeeld met reserves op strategische punten in het binnenland. Voor deze nieuwe luchtmacht zouden 2500 officieren en 40.000 ander personeel noodig zijn. AMSTERDAMSOHE BRIEVEN. ROND DEN DAM. Terug naar 't Hemelsche Rijk. Rulneatad. Modern en ouder- wetsch. Ook de hoofdstedelijke politie heeft dan tenslotte, na de last ondervonden van de Chineezen, in overleg met de Stoomvaartmij. „Nederland" en op advies van ons Ministerie van Justitie, de kreet aangeheven: „uit 't land er mee! Terug naar het Hemelsche Rijk". JA Zondag hield zij een razzia onder de gele broeders en bracht hen in politiewa gens en vrachtkarren van Uit de diverse Chi neesche logementen en „opiumkitten" terug naar de loodsen aan de haven, waar zij thans onder bewaking het oogenblik afwachten „.ui,, j -X- 'v,bu'-' vixvxüx uon oa i ill: aicl i/uuüiJLUliiilL al W tui li Uil ta Iw' k rfl rfer sloeg waarop een speciaal voor de gelegenlheid ge- fi t laf dwars door requireerd stoomschip hen naar lut moeder- wLa i van de Asiatio ,^e^°l®uim Company land zal terugvoeren. Last heeft onze po- heengeslagen. Geen huis kon den woeden- utie bij deze, hare actie niet ondervonden; den orkaan weerstaan. De haven is over- gedwee lieten de Chineezen zich leiden, ter- M TarvS_ stank het ver- wijl slechts de onbegrijpelijke gesloten „Oos- Waar er echter wel mee te meten valt: het is voor den Amsterdammer die zijn stad lief heeft, de toestand van het stadsbeeld. En méét hij er mee, dan. wordt 't hem den laat ster tijd bang om 't hart! „Neergehaald" wordt er nog steeds en in snel tempo en de „opbouw" voltrekt zich uiterst langzaam! Het Middendam-terrein, in Baedeker reeds met drie kruisjes ver meld!, ligt nog steeds braak en men heeft al bijna verleerd te treuren over dit rottende moeras in het midden van de stad. Telken- jare als de Koningin in de hoofdstad komt moeten haar blikken vanaf het balcon van het Paleis, noodzakelijkerwijs wel weer dwa len over deze modderpoel en moet zij zich ergeren aan dit weinig „koninklijke" uit zicht. Maar deze Septembermaand als het Hoofd van onzen Staat zioh daar weer, boven het tradioneele „baldakjjntje", den volke komt vertoonen, zal zoo mogelijk die erger nis nóg grooter rijn. Want dan zal daar voor haar nog meer „neergehaald" en .ge broken" zijn. Men is thans n.L bezig ook het bekende café „De Bisschop" op den hoek van Dam en Damrak te sloopen en het his torische plein zal dan nog meer het beeld vertoonen van een taart waar de muizen aan hebben geknabbeld. Gezien het hraak-lig- gende terrein van het mislukte „Atlanta"- hotel aan hut Leidsohe bosobje, gezien dat Mlddendamterreln, gezien de andere, in de stad verspreide mislukte bouwplannen, be kruipt ons met deze nieuwe afbraak de angst. Angst voor een ruïne-stad! En menigeen denkt aan een beeld uit zijn kinderjaren: Pammarlon's „Sterrekunde" gaf in de popu laire bekende Hollandsoho vertaling, een plaatje, waarop „een reiziger" gezeten op enkelo verbrokkelde pilaren „staande op de puinhoopen van Amsterdam," Gaat 't zoo door, dan zal deze fantasie eerder werkelijk heid worden, dan men dacht zelfs al is de aarde dan nog niot zóóver afgekoeld als in verband met het toekomst-plaatje in Flam- marion verondersteld werd! Ook échter t Paleis liggen thans de ruï nes. Wél is men daar zéker, dat de „op bouw" ongetwijfeld doorgaat; immers de ver rijzing van de postkantooruitbreiding is daar verzekerd! maar het tempo van „her stei" zal hier zéér langzaam zijn, niet alleen, deze keer, omdat het hier een „Rijks"-werk betreft! Ér staat daar n.1. op den hoek van Damstraat en Spuistraat een klein ca f ét je, welks bewoner weigert zijn huis te verlaten, zich beroepende op het feit, dat hij nog en kele jaren huiur heeft aan zijn woonst. De juridische „formule" om hem tenslotte töch tot heengaan te bewegen sohijnt men nog niet gevonden te hebben en zoo is men er dan toe overgegaan maar alvast alles om hem heen af te breken en hem voorlooplg met rust te laten ln zijn, thans eenzaam, door balken gestut alcoholisch heiligdom. Sigarenhandelaren en kroeghouders, het zijn waarschijnlijk wel de aller vasthou- dendste, de koppigste elementen van ons tóch al zoo „behoudend" volk. Kent men niet, als merkwaardigheid, het kleine kroegje en' het sigarenzaakjo, tegenover het Centraal station, die daar beide geheel zijn „om- bouwd" door het Victoria-hotel, die daar in werden „ingebet" in de steenen omarming van de uitbreiding van dit hotel En zag men onlangs niet 't zelfde geschieden met den si ga renwinkel in de Leidsohe straat btJ het Leid- sche plein en de verbouwing van het mode paleis van „maison de Vries"? Zal het nieuwe" ook bij de uitbreiding van het post kantoor achter het Paleis, het oude op een dergelijke manier gaan omarmen? Het oude en het nieuwe. Nergens mifr sohien gaan deze twee zóó samen als hij ons G.emeentelijk Bestuur. Eenerzijds een ouderwetsch behuisde en dito werkende ambtenarij ten StadhuLze op het Prinsenhof en uit den tijd zijnde verbods- afkondigingen als nu weer met het tooneelstuk JReigcn J anderzijds,, inzake de arbeidsvoorwaarden der gemeente-werklieden b.v. een moderni teit, die alle andere „sociale wetgeving" een stap vooruit schrijdt Reeds enkele jaren kent men hier het z.g. „georganiseerd overleg" tussohen B. en W. en de organisaties der gemeente-werklieden. 'Dit overleg wsb bedoeld als een proefne ming; in principe had de Raad zich reeds eenjgen tijd geleden verklaard vóór meerde re medezeggmgsedhap_ van. de arbeiders zoo deze proefneming mocht slagen. - B. en W. hebben thans, waar zü dae proefneming inderdaad als gedaagd, beschouwen, bij den Raad een zeer uitvoerig toegelicht voorstel ingediend teneinde te komen tot die „meer dere medezeggingsschap". hadden de arbeidersorganisaties wél recht van „overleg", maar de andere „party B. en W. ml., hadden het uitsluitend recht van de beslissing behoudens goedkeuring van den Raad. Het nieuwe voorstel behetót mi de organisaties naast B. én W. oen gciijK- gerechtigde stem in de beslissing to Reven. Evenwel zal de Raad ten alle tijde het reent behouden een met bedde stemmen vóór geno men besluit te vernietigen. En tevens zal de werkingsfeer van dit nieuwe „overleg door den Raad vooraf binnen bepaalde gren zen worden afgebakend. Het komt er dus feitelijk op neer, dat B. en W. een gedeelte van hun gezag overdragen op de arbeiders organisaties en zij' in het gemeentelijk be heer een soort „bedrijfsraden"-stelsel wen- schen in te voeren. De Raad echter blijft bij dit nieuwe voorstel, in zijn positie van hoog ste gemeentelijk bestuurscollege ten volle' gehandhaafd. In de toelichting wijzen B. en W. er dan nog op, dat, komt eenmaal de Rijkswet op het „georganiseerd overleg met de ambtenaren" er door, deze gemeente lijke regeling mogelijk wei geheel komt te vervallen. Maar in afwachting van die wet, welke nog lang op aanneming en invoering kan wachten, willen de Amsterdamsche be stuurders al vast een begin maken. Een „modern" experiment, dat in de praktijk vele toetasteenen zal kunnen opleveren w aar an deren zich aan zullen kunnen spiegelen. Ook d'e „technische" leiding der gemeente bedrijven laat in de hoofdstad niets aan „mo derniteit" te wenschen over. Vooral de ge meente-telefoon, hoeveel klachten dan ook, vooral in de oorlogsjaren, vanuit het publiek over haar opkwamen, blijft er steeds op be dacht, zooals een goede leverancier betaamt, „het nieuwste" te leveren. Een begin werd onlangs gemaakt met de invoering van de „automatische" toestellen, waar mede de abonné zelf zijn verbindingen tot stand kan brengen. Als een soort van proef neming werd een dergelijk automatisch toe stel geplaatst in het American-hotel. En ve len hebben zich den laatsten tijd er daar reeds van kunnen overtuigen, dat met dit soort toestellen Inderdaad een groote ver betering bereikt werd. De verbinding komt na de „samenstelling" van het nummer op het toestel vlug en zeker tot stand en het doet als een verlossing aan bevrijd te zijn van het contact* met de „telefoonjuffrouw*1 hoe vriendelijk en flinterig charmant dat contact dan ook in latzonderinfisgevalle® al eens mag geweest zijn. En alhoewel het telefoneeren op den weg, of in de auto nog niet zulke vorderingen mankt als in Amerika, waar, naar onlangs gemeld; werd, reeds dokters vanuit hun .koetsje" draadloos-telefonisch in verbinding blijven met hun hiuis, toch gaat 't ook in A'dam, zij 't dan voorloopig nog draad-vèst, dien kant op! Zoo zal h.v. binnenkort bui ten rrti aflle kiosken een publiek telefoon toestel worden aangebracht en zal dus het ondeugende meisje, dat stiekum bij de kiosk een brief, onder letter zooveel komt balen, onderwijl even naar huis kunnen telefonee ren, dat het nieuwste modeblad „uit is" en of ze dit voor „Mama" even zal meenemenl De „vordering der techniek" 't is een schoo- n© zaak, en ook dit keer, met t voor d!e hand liggend voorbeeld van het meiake voor oogen, geeft zij 't metnschdom veel vermaak. INGEZONDEN. Mijn antwoord aan den heer van Dalen. Niets is mij' liever, dan dat de heer van Dalen het lezend pulbliek in de gelegenheid stelt, om te kunnen oordeelen over hetgeen waarom het gaat. Ik ben het met hem eens, dat het lezend publiek spoedig geneigd is tot een éénzijdig oordeel, wanneer er op een aanval geen verdediging volgt. Maar.... een verdedi ging moet dan ook door het lezend publiek gevolgd kunnen worden en niet mank gaan aan bewijzen of argumenten. Juist .deze beide factoren mankeeren in het betoog van den heer v. D. Wanneer hij zijn kracht zoekt, door te zeggen de heer S. vond het 25 Januari 1921 toch billijk, dat mijn salaris met ƒ400 verhoogd werd, dan zeg ik mijnheer van Dalen, had dit nu toch achterwege gelaten, want wat heeft dit nu in vredesnaam te ma ken, met uw salarisverhooging van 2 X 400, op 20 Mei 1922. Ja, 'zegt de heer v. D„ „de heer S. kan te vreden zqn!" (doelende op het door imij des tijds gericht requesit aan Ged. Staten, over de salarisverhoogingen van B. en W. Se cretaris en Ontvanger) en tracht dan nog' de billijkheid van die verhoogingen naar vo ren te brengen, zonder eenig bewijs dK,< h steunt alleen op het desbetreffend besluit van1 een raadsmeerderheid, of dat altijd het zuiverste standpunt aangeeft! Injusschen dachten Ged. Staten er net over als ondergeteekende, hetgeen ook nu weer blijkt, met de aangenomen verhootrinven van den gemeente-ontvanger. De heer v D. verlangt eenige vergoeding voor die werkzaamheden, welke in eeen en kei verband staan met zijn ambt. Ik om,™ hem dezen eisch. Gij hebt Uw dagtaak in eePv zeker aantal kantooruren, weidt daarvoof goed gesalarieerd met 4600 per jaar en ik vind het een zeer egoïstisch standpunt in nemen, wanneer men zjjn salaris verh™™i wenscht te zien, door eenige bükomS werkzaamheden, niet behoorende t? aa^ trekt' men hier een grens? Stel tt voor, dat men straks ze git. tegen eer G* meente-etratenmaker, vriend, er ia thans geen straatwerk, maar gij moet vandaag da gemeente-riolen maar eens doorsteken «q, stel U dan ook eens voor, dat die gemeente, werkman Wjj het Ooilege van B. en W. aan klopte om vergoeding voor die werkzaam- heden, welke hij heeft verricht, buiten zijn yak. Alleen wanneer hij z}jn arbeidstijd over- oohrjjdt, geeft dat ham recht op overwerk- loon en daarmede al. Ik h*ni dit maar even aan, omdat beide gevallen dezelfde zijn, met dat verschil, dat de een ƒ4600 jaarwedde heeft, tegen d© laatste 17 1800. Nü stel ük het nog i® het allergunstigst geval voor, aannemende, dat de opgedragen werkzaamheden niet tot het ambt behoorem Maar zelfs dit ontken ik. De ophaal- en startinigsdienst en de contróle der belastin gen, zij® mijns inziens terdege verwant met die betrekking van- gemeente-ontvanger en diit Inzicht onderschrijven zelfs vaklui. Doch laten wij nu eens aannemten, dat de beide functie's niet verwant zjjn met het ontvan gersambt en deze beloond moeten worden, aoooord! maar dan is het ook niet meer -dan billijk en recht, het vigeerende salaris van 4600 te herzien, voor de veel mindere werkzaamheden, ontstaan, doordat het Rijk de gemeentelijke inkomstenbelasting Juist dit is het kardinale punt, waarom het gaat en waar Ged. Staten van N.-fl, 2eer terecht de aandacht op vestigen. Nu ben ik er niet voor om aan het bestaande salaris te tornen, maar protesteer er tegen een eoed betaalde jaarwedde met ƒ800 te verhogen zonder meerdere werkzaamheden te doen verrichten. Pedant vraagt de heer v. D aan mij, vindt U, heer S. een salaris van f4600 'b Jaars in dezen tijd voor een ambtenaar met ieen flnancleele verantwoordelijkheid van 4 mlllloen zoo buitengewoon U schettert zoo met uw financieel© ver antwoordelijkheid van 4 millloen, wildot gij dan uw salaris bepaald zien, naar de finan cieel© 'positie van een gemeente? Stel U voor een gemeente Amsterdam, met zeker een vier of vijfmaal zoo'n bedrag, dat zij haar gemeente-ontvanger daarnaar zou gaan saiarieeren, dit zou een salaris worden van plim. ƒ18000 per jaar, of een platte landsgemeente met 1li gedeelte van 4 mil lloen, dus 1 millioen en zou hier de jaarwed- Ge moeten zijn 1li van 4600 dus 1150, te weinig zelfs om van te kunnen rondkomen. Neen mijnheer v. D-, dergelijke motieven snijden geen hout- Maar waard© heer, ik bevind mij ln goed gezelschap, nm. in dat van de Staatsoomm. Rlaaijmakere, waar deze ojbl zegt, dat het ontvangersambt gedegradeerd moet worden tot kassieiswerk. ook al wordt dit laatste zelfs door het Oolege van B. en W. ander» uitgelegd. Dan vervalt de heer v. D. (zooals velen in hun bestrijding tegen mij) ln de terminologie van: „waarom steekt de heer S. zijn licht niet eens op?" Dacht hij dan, dat ik zoo onnoozel ben, om te gelooven, dat, wanneer ik mij bij hem vervoegde om te vragen, zeg mijnheer v. D., zeg mij nu toch eens, hebt ge werkelijk zwaarder werkkrii^ gekregen en' acht gij daarvoor salarisver- hooging urgent, dat hij daarop ontkennend antwoorden zou? En als ik mijn licht niet bij hem, doch bij een' minder geëmployeer de op zou gaan steken, dan heet het weldra „gij mijnheer S. laat allee maar wijs ma ken!" Neen mijnheer v. D., imjjn hersenen zijn ■gelukkig nog normaal en deze werken, naar mate mijn gegeven organen oonstateeren. En als gij dan triomfantelijk aan het ein de van uw ingezonden stuk uitroept, dat gij mij de illusie ontnemen moet, dat men U zou kunnen dwingen de beid© laatste opge dragen. betrekking..tjes gratis te beklee- den. dan antwoord ik iT daarop, dat ik niet wer®oh te leven in illusie's, doch in de naakte "werkelijkheidnm. in hetgeen er dag.'.ijks in het maatschappelijk leven ge- Deurt. veflheug imij er in het allerminst om, dat het een ander minder goed zou gaan, integendeel, maar ik wensch er nimtner aan mede te werken, dezen of genen te bevoor rechten, zooals thans g - hiedt met U, als ontvanger der Gem. (Helder. Juist daartegen gaat. mijn protest. 'ijnheer de Redacteur, hiermede zal ik en - n en verwijs ik heit lezend publiek hetgeen' ik over deze aangelegenheid neb gezegd In den Raad, naar het raadfver- 8 A Vaü 06 raadBzlttiQS van jl Dinsdag Dankend, Achtend, J. J. SGHOEFFELBNBERGER. Helder, 9 Aug. 1922. 8 De heer 8. Is moeilijk van een eenmaal 'bij hem gevestigde meening, al Is deze on juist, af te brengen. Nóch de heer S., nóch ..de vaklui" (de heer 8. zegt dat zij dat rij®, a' heb ik geen academische opleiding ge- noten, ik beweer het tegendeel!) begrijpen %aar het om gaat. Ged. Staten hebben uit drukkelijk in de 'bekende circulaire gezegd' dat de thans in dienst zijnde Ontvanger» bun tegenwoordig salaris moeten behouden. Doordat, hier te Helder, een Ontvanger, se dert i Januari 1.1. het beheer van de Cen trale Kas der bedrijven! is opgedragen, zijn diens werkzaamheden vermeerderd in plaat» van verminderd. Dat hadden „de vaklui" den heer S.' ook' moeten zeggen, want daar rept' de heer S. niet van.. Wanneer nu de Ontvanger boven dien wordt benoemd tot verantwoordelijk Hoofd van twee andere takken van1 dienst, dan kan hij die benoeming aannemen of met. Hij aanneming kan hij, zoo noodig, weer bedanken. De Raad kan hem, wanneer l'ij dit noodig oordeelt, weer ontslaan. Maar ®og een», men ka® hem niet dwingen die betrekkingen te Ibekleedert, nog veel mum der gratis. Van1 de rechten., den Ontvanger, in de Gemeentewet gewaarborgd, zou ik, i°° uoodig, een «bescheiden gebruik maken. Als de heer 8. het lezend publiek ven wijst naar hetgeen hij over deze aangek' genheid' ln den Raad1 heeft gezegd, dan moge dit wel bedacht zijn dat ,/Je vaklui" van den heer 8. hem totaal onjuiste bc»'®" ringen in den mond hebben gelegd die kant noch wal .raken en die volkomen juist dof den heer Wethouder van Financiën ztJD weêrlegd; VAN DALE^ Discussie gesloten.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 2