ËISvHBëE'B
ren: „de vrede van Br est is het werk van
een genie geweest. Deze twee gebeurtenis
sen: oe Ociober-revolutie en de vrede van
Brest hebben Lenin gemaakt tot een man (JLJH
OOST-INDtB.
Op z*n Chlneeech.
Ingezonden mededeehng.
ra
De verwoesting fe Swatow.
1260 nieuwe vliegmachines.
ondragelijk maakt, teraohe" glinüaoh, met iets als van een hau
taine minachting om hun lippen speelde. Het
Mijnheer de Redacteur.
Buitengewoon niet mijnheer van Dalen,
maar wel dik betaald! Er zijn wei ambte^
naren met niet minder verantwoordelijk
heid, die zelfs een academische opleiding
hebben genoten en uw salaris niet verdie
pen.
Ingezonden Mededeeüng. KORTE BERICHTEN.
«BR. HOOflEROUIJN. «10.
Aannemersbedrijf van Sohllderwerken eni. Oostzee, zal van 14—19 September een be-
Helderiohe Bissverzekering-Maatsahappl}. Stookholm brengen.
T>e Servische radioale afgevaardigde Ga-
vrilowitsj is in den nacht van Dinsdag* op
Woensdag in het dorp Warni vennoord.
Maohinale Varffabrlak Qlaahandal.
Telef. Ko. T4. Middenatraat 18, HELDER.
van mpreele en autoritaire beteekenis, tot
(den verlichten maar despotische® meester
van de Communistische Partij. Hij ontziet
zich niet om als het geval ertoe léddt te strij
den met de grootsten. Hij heeft openlijk den Particulier
strijd aangebonden tegen Trotzki aangaan
de de quaestie van de syndicaten en nog on-
TViinm en Sullivan, de
veldmaarschalk Wiison,
ochtend gehangen.
moordenaars van
zijn Donderdag-
met Trotski houdt Lenin
initiatief voor exploitatie van
bedrijven.
r- ->^10 De regeering heeft onlangs besloten het
leggen %^n beglnnel; te taWSgen van een gnoote -ptat*
boek van Roecharin en een brochure van
Kolontai.
In
er niet van aan
Hij heeft zijn geheele
scha
van _m_
het Kromten in een eenvoudig appartement
van het oude Paleis van Justitie, doorboord
met de kogels van de revolutie. Zijn wapen
spreuk zou kunnen luiden: „Ik wil mijn ge
dachten tot werkelijkheid brengen."
•De historie zal uitmaken wat er van Lenin
en zijn werk gezegd kan worden.
in te ruimen aan het particulier initiatief ten
[behoeve van de exploitatie van bedrijven,
welke tot dusver (behoorden tot het domein
bestemd was tot staatsbedrijf. Aan den heer
van der Waerden is derhalve opgedragen,
evenitueele voorstellen te ontwerpen en in te
dienen. Indien de adviezen van den regee-
ringscommissaris gunstig zijn, komen ook
goud, tin en andere delfstoffen in aanmer
king.
In de Chineesche wereld kunnen toch
zonderlinge dingen gebeuren, waarbij ons
koele Westersche verstand niet reiken kan.
Zoo speelde zich het volgende af. Een
Chineesche vrouw had een 'kleintje gekre
gen, doch werd in het kraambed ernstig
ziek, en de kans, dat zij in leven zou blijven,
was zeer gering. De pasgeborene was dus
van alle moederhulp verstoken en de vader
voorzag dat het kind weldra 'zou sterven1.
Een Westerling zou dan alles in het werk
stellen, om den nieuwen wereldburger in
het leven te houden. Maar de Chinees dacht
daarover anders en bracht het kind, dat zoo
springlevend was als iets, maar vast naar
den.doodgraver!
De doodgraver, een oude, goeie Chinees,
kreeg er de .boodschap bij, dat hij hier al
vast een toekomstige sollicitant naar het
Twee opmerkelijke dingen bij Trotzki, een
voorhoofd dat onder dicht krulhaar als een
toren oprijst en een scherpe, snijdende stem,
geluid als van een metaalschaar, een
een
stem, die tot in merg en gebeente doordringt
Ik geloof niet dat men Trotzkl kan lief
hebben, want hij heeft een autoritaire arro
gantie, is een trotsch despoot een diotator
in de verschrikkelijkste beteekenis van het
woord. Er behoort een zekere moed toe hem
tegen te spreken, het lijkt wel of zijn stem
en gebaren u in tweeën zullen ooupeeren. Hij
heeft gestes van de guillotine.
Toch moet men hem recht laten wedervar
ren. Trotzkl heeft merkwaardige kwaliteiten.
Zijn activiteit en wilskracht zijn ongemeen*
menschelijk.
De organisatie van het Roode Leger is zijn
werk. Maar Trotzkl is niet alleen legercom
mandant, hij is ook minister van marine,
minister van het verkeerswezen, hij publi
ceert aanzienlijke rapporten over de Natie- ^eg, en dat hij later maar de rekening
male Economie, over de quaestie van de rooest presenteeren,
qu;
syndicaten, over hygiëne. Hij doet alles. Is
iets niet in orde, dan wendt men xich maai
tot Trotzkl
Een feit dat dezen mam teekent. Ik weet
niet hoe het kwaim, maar het was Trotzkl
bekend, dat sommige afgevaardigden niet
konden slapen doordat een bepaald soort on
gedierte hen wakker hield. En nauwelijks
had hij zulks vernomen of Trotzki onstak
Nu, de man nam den kleuter, een aller
aardigst klein Chineesje van twee weken
van den zonderlingen vader over. Dit ge
schiedde in
Dezer dagen kreeg de moeder, die weer
opgekikkerd was, een begrijpelijk verlangen
naar haar kleintje. Maar in plaats van een
klein jochie, met Meurige strikjes door zijn
sprieferig haar gevlochten en zonne-lachen-
in hevige woede. Hij zond onmiddellijk een de amandeloogjes, kwamde doodgraver,
-rn mm TV, H/\ «Alrnminx,^* n/I r O /»r«v,+ n'v«i 4- /-» ttaI /Ia nn
gozontiiieidsoommissie, die onze kamers on
derzocht, die de insecten moesten ontdekken,
welke zich ongevraagd toegang tot ons
hotel hadden verschaft.
De oommissie bracht rapport uit en een
paar uur Kater werd. er een compagnie bom
bardiers gewapend met asphyxieerende gas-
apparaten gedirigeerd naar ons hoteL Maar
op hetzelfde oogenbük werd er een bevel tot
onmiddellijke arrestatie van den chef van
ons hotel en den daaraan verbonden dokter
van dienst afgekondigd.
met de rekening ad. 8 contant te voldoen
Of U asjeblieft maar even betalen wil! En
de 8, wegens het verzorgen eener begra
fenis weiden voldaan en de som werd ge
kwiteerd.
Het leed1 was voor de Chineesche moeder
zwaar te dragen, want al kunnen diergelijke
vreemde dingen gebeuren, een moederhart
is en iblijft een) moederhart. En zoo gauw
toen de vrouw in zooverre hersteld was, dat
zij loopen kon, ging ze met droef gelaat naar
het graf van haar kleintje. En was van plan
En wij waren genoodzaakt een petitie op om met Chinees ritueel den Grooten Geest
te stellen om ze weer in vrijheid te doen
stellen.
Dat is Trotzkl
Men« Vertelt van hem verwonderlijke staal
tjes. Tijdens den terugtocht van het Poolscho
front- vluchtten de roode soldaten in de
verder de 'bewaking over ite dragen over
haar te vroeg verscheiden kleuter.
Doch op het kerkhof was het grafje niet
te vinden. Dies toog de verontwaardigde
vader naar den Chineeschen doodgraver op
informatie uit en ontdekte daar zijn kind,
grootste wanorde. Trotzki komt Hij stapt dat intusschen den aanvalligen leeftijd van
uit den trein, stijgt te paard, neemt een
karwats en dravend langs de verbaasde en
zlch-schamende manschappen, roept hij uit:
„ik zal jullie „Lafbekken, lafaards!" toonen
hoe een man sterft!"
En hij snelt op den vijand toe, terwijl hij
met zijn zweep de lafaards afstriemt De
soldaten volgen hem, de Pelen onderste
boven van dien onverwachten ommekeer,
slaan in wilde wanorde op de vlucht
Van al de volkscommissarissen is Trotzkl
de eenlge Jood. Hij heeft de goede eigen
schappen van zijn ras: nauwgezetheid, stipt- -
heid, methodisch- en vlijti«-werken. Hij>
heeft ook de gebreken, IJdelheid, heersoh-
eucht, luxe zin.
Bh een land waar men geen zindelijkheid,
geen netheid, geen denkbeeld van tijd of
stiptheid kent, treft het Juist die eigen
schappen In dezen volkscommissaris aan te
treffen.
Trotzkl heeft niets van een asceet. Zijn
militaire kleedij is van het fijnste laken,
zijn automobiel is luxueus en ik verdenk
hem ervan, dat hl) van de macht om de
macht houdt, dat hij er behagen in sohept
heersoher te zijn, te kunnen bevelen en dat
hij stipt gehoorzaamd wordt Trotzki ia ees
dictator.
Ik hoor hem nog in lölfl in het lokaaltje
waar het ooxnité van Zimmerwald vereenigd
was, tot Mertrheim zeggen met zijn scherpe
stem: „Vous fadtes du socialisme etratégi-
que"
2*/» maand had 'bereikt! De kleine was zoo
gezond als een visch en kraaide van plei-
zier. Ja, daar stond de Chineesche doodgra
ver, met berouwvol gelaat Hij had het Kdpjd
liefderijk opgevoed en meende door de be
grafenisrekening zijn kosten voor de edu
catie ©enigszins goed te maken.
En eerstdaags zal de man zich hebben te
verantwoorden, wijl hij den zonderlingen
vader voor 8 in den nek heeft gezien. Do
moeder heeft haar kleuter thans in blaken
de® welstand terug. (Deli Ot).
ALLEEN
i
PttXOUB dO ClifT BUUU DBAMSla
Bovenstaande tabletten zijn te Helder ver
krijgbaar bijMej. M. db Ridder, Fa, Hasqajid
voor engrosA. tbs Klooster.
was een heel evenement in de Bantammer-
straten, op de® stillen Zondagochtend; e®
het publiek in deze volksbuurten kon zijn
hart ophalen aan het ongewone vertoon van
bereden-politie, die „oordons" trok, het af
en aanjrijden va® de arrestantenwagens enz.,
enz.
Een zéér gewenschte „zuivering", die veel
haarden van ongerechtigdheid, hopen wij, zal
dioon verdwijnen.
Ook nog op andere wijze® meende onze po
litie de laatste dagen in het belang van het
zedelijk heil der hoofdstedelijke bevolking
te moeten optreden. Twee „publieke ver
makelijkheden" weiden door haar verboden.
In de eerste plaats stak zij een stokje voor
het optreden van. een zekere „prof." Poelstra,
die, verlokt door de door prof. Otto Otto be
haalde triomfen, aangekondigd had in het
Paleis voor Volksvlijt te zullen optreden als
„psycho-therapeut" die „alle ziekten, óók or
ganische, geneest"; en in de tweede plaats
meende de burgemeester, als hoofd der po
litie, het voorbeeld van zijn Rottendemschen
ambtgenoot te moeten volgen met het ver
bieden van de opvoeding van Arthur
Schnitzleris Heigen". Tegen het eerste ver
bod zal wel weinig oppositie bestaan; waar
Otto Otto het veld van zijn experimenten
verstandigerwijze inperkte tot functioneele
zenuwkwalen en buiten dat veld geen mislei
dende verwachtingen trachtte te wekken,
daar draagt het optreden van ,;prof." Spoel-
stra alle kenteekenen van bewuste charla
tanerie en van een poging tot „bet uitoefe
nen der geneeskunde".
Met het tweede verbod' evenwel verzei
len we weer in de van ouds bekende
kwestie van „kunst en zedelijkheid", een
kwestie die in ons land met het proces tegen
den uitgever van „De Hei" van Barbusse en
met het verbod va® het tooneelstuk „Vrij
heid" al tot zooveel „woorden" en tot nog
meer tragi-oomische inconsequenties der
autoriteitten geleid heeft. De wegen der door
de overheid bewandelde „kunstkritiek" rijn
en blijven nu eenmaal zonderling en van dit
kleine „incident" valt alleen maar dit te zeg
gen, dat wie in JEteigen" iets „schunnigs"
meent te zien, eenvoudig blijk geeft van ge
brek aan kunstbesef. Zoowel bij lezing, als
bij de opvoering die men onlangs in den
Haag kon bijwonen doet het stuk als een
knap stuk werk aan, al is het dan ook niet
„opbouwend". Maar welk axioma gebiedt in
zake dit „opbouwen"? Kunst heeft met
„opbouwen" of „neerhalen" in den gebruike-
lijken zin van het woord nooit iets te maken
gehad. Met deze maatstaven valt hier nu
eenmaal niet te meten.
LUCHTVAART.
(Het Engeische departement voor de
luchtvaart heeft het voornemen een lucht-
dienst van Londen op Keulen met subsidie
te steunen. De dienst zou dan later moeten
worden uitgebreid tot Berlijn.
Hij voert zijn strategie met zwe
Ik vrees, dat hij er onder lijdt voor Lenin te
moeten buigen. En hij doet het met een
onderscheiding die slechts schijnbaar kan
zijn. Misschien ook is het dit, dat hij
Trotzki, voelt het opbruischende bloed te zijn
van het Russische oommunisme, terwijl Le
nin "G Hersenen van is.
Liefhebben kan men niet de tweevoudig
heid van een Lenin en het despotisme .van
een Trotzki. Men kan ze bestrijden. En toch
valt niet te ontkennen het politieke genie
van den een en de buitengewone activiteit
van don ander.
CHINA.
Het is thans pas mogelijk een denkbeeld
te geven van de verschrikkelijke verwoes
ting, welke de tyfoon te Swatow aangericht
heeft. De vloedgolf, welke er op volgde.
Volgens de „Public Lediger" te Phüadeï-
phia helbben leger- en vlooUloskundiigen een
gemeenschappelijk rapport opgesteld van
net Oongires met het advies om duizend
vliegmachines voor het leger te doen aan
bouwen buiten en behalve de 250, die reeds
voor de vloot Zullen worden aangebouwd.
De vliegmachines voot het leger zouden tus-
schen de Atlamtisohe en de Stille Oceaan-
kusten moeten worden verdeeld met reserves
op strategische punten in het binnenland.
Voor deze nieuwe luchtmacht zouden 2500
officieren en 40.000 ander personeel noodig
zijn.
AMSTERDAMSOHE BRIEVEN.
ROND DEN DAM.
Terug naar 't Hemelsche Rijk.
Rulneatad. Modern en ouder-
wetsch.
Ook de hoofdstedelijke politie heeft dan
tenslotte, na de last ondervonden van de
Chineezen, in overleg met de Stoomvaartmij.
„Nederland" en op advies van ons Ministerie
van Justitie, de kreet aangeheven: „uit 't
land er mee! Terug naar het Hemelsche
Rijk". JA Zondag hield zij een razzia onder
de gele broeders en bracht hen in politiewa
gens en vrachtkarren van Uit de diverse Chi
neesche logementen en „opiumkitten" terug
naar de loodsen aan de haven, waar zij thans
onder bewaking het oogenblik afwachten
„.ui,, j -X- 'v,bu'-' vixvxüx uon oa i ill: aicl i/uuüiJLUliiilL al W tui li Uil
ta Iw' k rfl rfer sloeg waarop een speciaal voor de gelegenlheid ge-
fi t laf dwars door requireerd stoomschip hen naar lut moeder-
wLa i van de Asiatio ,^e^°l®uim Company land zal terugvoeren. Last heeft onze po-
heengeslagen. Geen huis kon den woeden- utie bij deze, hare actie niet ondervonden;
den orkaan weerstaan. De haven is over- gedwee lieten de Chineezen zich leiden, ter-
M TarvS_ stank het ver- wijl slechts de onbegrijpelijke gesloten „Oos-
Waar er echter wel mee te meten valt: het
is voor den Amsterdammer die zijn stad lief
heeft, de toestand van het stadsbeeld. En
méét hij er mee, dan. wordt 't hem den laat
ster tijd bang om 't hart!
„Neergehaald" wordt er nog steeds en in
snel tempo en de „opbouw" voltrekt zich
uiterst langzaam! Het Middendam-terrein,
in Baedeker reeds met drie kruisjes ver
meld!, ligt nog steeds braak en men heeft
al bijna verleerd te treuren over dit rottende
moeras in het midden van de stad. Telken-
jare als de Koningin in de hoofdstad komt
moeten haar blikken vanaf het balcon van
het Paleis, noodzakelijkerwijs wel weer dwa
len over deze modderpoel en moet zij zich
ergeren aan dit weinig „koninklijke" uit
zicht. Maar deze Septembermaand als het
Hoofd van onzen Staat zioh daar weer, boven
het tradioneele „baldakjjntje", den volke
komt vertoonen, zal zoo mogelijk die erger
nis nóg grooter rijn. Want dan zal daar
voor haar nog meer „neergehaald" en .ge
broken" zijn. Men is thans n.L bezig ook
het bekende café „De Bisschop" op den hoek
van Dam en Damrak te sloopen en het his
torische plein zal dan nog meer het beeld
vertoonen van een taart waar de muizen aan
hebben geknabbeld. Gezien het hraak-lig-
gende terrein van het mislukte „Atlanta"-
hotel aan hut Leidsohe bosobje, gezien dat
Mlddendamterreln, gezien de andere, in de
stad verspreide mislukte bouwplannen, be
kruipt ons met deze nieuwe afbraak de angst.
Angst voor een ruïne-stad! En menigeen
denkt aan een beeld uit zijn kinderjaren:
Pammarlon's „Sterrekunde" gaf in de popu
laire bekende Hollandsoho vertaling, een
plaatje, waarop „een reiziger" gezeten op
enkelo verbrokkelde pilaren „staande op de
puinhoopen van Amsterdam," Gaat 't zoo
door, dan zal deze fantasie eerder werkelijk
heid worden, dan men dacht zelfs al is
de aarde dan nog niot zóóver afgekoeld als
in verband met het toekomst-plaatje in Flam-
marion verondersteld werd!
Ook échter t Paleis liggen thans de ruï
nes. Wél is men daar zéker, dat de „op
bouw" ongetwijfeld doorgaat; immers de ver
rijzing van de postkantooruitbreiding is
daar verzekerd! maar het tempo van „her
stei" zal hier zéér langzaam zijn, niet alleen,
deze keer, omdat het hier een „Rijks"-werk
betreft! Ér staat daar n.1. op den hoek van
Damstraat en Spuistraat een klein ca f ét je,
welks bewoner weigert zijn huis te verlaten,
zich beroepende op het feit, dat hij nog en
kele jaren huiur heeft aan zijn woonst. De
juridische „formule" om hem tenslotte töch
tot heengaan te bewegen sohijnt men nog
niet gevonden te hebben en zoo is men er
dan toe overgegaan maar alvast alles om
hem heen af te breken en hem voorlooplg
met rust te laten ln zijn, thans eenzaam, door
balken gestut alcoholisch heiligdom.
Sigarenhandelaren en kroeghouders, het
zijn waarschijnlijk wel de aller vasthou-
dendste, de koppigste elementen van ons
tóch al zoo „behoudend" volk. Kent men niet,
als merkwaardigheid, het kleine kroegje en'
het sigarenzaakjo, tegenover het Centraal
station, die daar beide geheel zijn „om-
bouwd" door het Victoria-hotel, die daar in
werden „ingebet" in de steenen omarming
van de uitbreiding van dit hotel En zag men
onlangs niet 't zelfde geschieden met den si ga
renwinkel in de Leidsohe straat btJ het Leid-
sche plein en de verbouwing van het mode
paleis van „maison de Vries"? Zal het
nieuwe" ook bij de uitbreiding van het post
kantoor achter het Paleis, het oude op een
dergelijke manier gaan omarmen?
Het oude en het nieuwe. Nergens mifr
sohien gaan deze twee zóó samen als hij ons
G.emeentelijk Bestuur. Eenerzijds een
ouderwetsch behuisde en dito werkende
ambtenarij ten StadhuLze op het Prinsenhof
en uit den tijd zijnde verbods- afkondigingen
als nu weer met het tooneelstuk JReigcn J
anderzijds,, inzake de arbeidsvoorwaarden
der gemeente-werklieden b.v. een moderni
teit, die alle andere „sociale wetgeving" een
stap vooruit schrijdt
Reeds enkele jaren kent men hier het z.g.
„georganiseerd overleg" tussohen B. en W.
en de organisaties der gemeente-werklieden.
'Dit overleg wsb bedoeld als een proefne
ming; in principe had de Raad zich reeds
eenjgen tijd geleden verklaard vóór meerde
re medezeggmgsedhap_ van. de arbeiders zoo
deze proefneming mocht slagen. - B. en
W. hebben thans, waar zü dae proefneming
inderdaad als gedaagd, beschouwen, bij den
Raad een zeer uitvoerig toegelicht voorstel
ingediend teneinde te komen tot die „meer
dere medezeggingsschap".
hadden de arbeidersorganisaties wél recht
van „overleg", maar de andere „party B. en
W. ml., hadden het uitsluitend recht van de
beslissing behoudens goedkeuring van
den Raad. Het nieuwe voorstel behetót
mi de organisaties naast B. én W. oen gciijK-
gerechtigde stem in de beslissing to Reven.
Evenwel zal de Raad ten alle tijde het reent
behouden een met bedde stemmen vóór geno
men besluit te vernietigen. En tevens zal
de werkingsfeer van dit nieuwe „overleg
door den Raad vooraf binnen bepaalde gren
zen worden afgebakend. Het komt er dus
feitelijk op neer, dat B. en W. een gedeelte
van hun gezag overdragen op de arbeiders
organisaties en zij' in het gemeentelijk be
heer een soort „bedrijfsraden"-stelsel wen-
schen in te voeren. De Raad echter blijft bij
dit nieuwe voorstel, in zijn positie van hoog
ste gemeentelijk bestuurscollege ten volle'
gehandhaafd. In de toelichting wijzen B.
en W. er dan nog op, dat, komt eenmaal de
Rijkswet op het „georganiseerd overleg
met de ambtenaren" er door, deze gemeente
lijke regeling mogelijk wei geheel komt te
vervallen. Maar in afwachting van die wet,
welke nog lang op aanneming en invoering
kan wachten, willen de Amsterdamsche be
stuurders al vast een begin maken. Een
„modern" experiment, dat in de praktijk vele
toetasteenen zal kunnen opleveren w aar an
deren zich aan zullen kunnen spiegelen.
Ook d'e „technische" leiding der gemeente
bedrijven laat in de hoofdstad niets aan „mo
derniteit" te wenschen over. Vooral de ge
meente-telefoon, hoeveel klachten dan ook,
vooral in de oorlogsjaren, vanuit het publiek
over haar opkwamen, blijft er steeds op be
dacht, zooals een goede leverancier betaamt,
„het nieuwste" te leveren. Een begin
werd onlangs gemaakt met de invoering
van de „automatische" toestellen, waar
mede de abonné zelf zijn verbindingen tot
stand kan brengen. Als een soort van proef
neming werd een dergelijk automatisch toe
stel geplaatst in het American-hotel. En ve
len hebben zich den laatsten tijd er daar
reeds van kunnen overtuigen, dat met dit
soort toestellen Inderdaad een groote ver
betering bereikt werd. De verbinding
komt na de „samenstelling" van het nummer
op het toestel vlug en zeker tot stand en het
doet als een verlossing aan bevrijd te zijn
van het contact* met de „telefoonjuffrouw*1
hoe vriendelijk en flinterig charmant dat
contact dan ook in latzonderinfisgevalle® al
eens mag geweest zijn.
En alhoewel het telefoneeren op den weg,
of in de auto nog niet zulke vorderingen
mankt als in Amerika, waar, naar onlangs
gemeld; werd, reeds dokters vanuit hun
.koetsje" draadloos-telefonisch in verbinding
blijven met hun hiuis, toch gaat 't ook in
A'dam, zij 't dan voorloopig nog draad-vèst,
dien kant op! Zoo zal h.v. binnenkort bui
ten rrti aflle kiosken een publiek telefoon
toestel worden aangebracht en zal dus het
ondeugende meisje, dat stiekum bij de kiosk
een brief, onder letter zooveel komt balen,
onderwijl even naar huis kunnen telefonee
ren, dat het nieuwste modeblad „uit is" en
of ze dit voor „Mama" even zal meenemenl
De „vordering der techniek" 't is een schoo-
n© zaak, en ook dit keer, met t voor d!e hand
liggend voorbeeld van het meiake voor
oogen, geeft zij 't metnschdom veel vermaak.
INGEZONDEN.
Mijn antwoord aan den heer van Dalen.
Niets is mij' liever, dan dat de heer van
Dalen het lezend pulbliek in de gelegenheid
stelt, om te kunnen oordeelen over hetgeen
waarom het gaat.
Ik ben het met hem eens, dat het lezend
publiek spoedig geneigd is tot een éénzijdig
oordeel, wanneer er op een aanval geen
verdediging volgt. Maar.... een verdedi
ging moet dan ook door het lezend publiek
gevolgd kunnen worden en niet mank gaan
aan bewijzen of argumenten.
Juist .deze beide factoren mankeeren in
het betoog van den heer v. D.
Wanneer hij zijn kracht zoekt, door te
zeggen de heer S. vond het 25 Januari
1921 toch billijk, dat mijn salaris met ƒ400
verhoogd werd, dan zeg ik mijnheer van
Dalen, had dit nu toch achterwege gelaten,
want wat heeft dit nu in vredesnaam te ma
ken, met uw salarisverhooging van
2 X 400, op 20 Mei 1922.
Ja, 'zegt de heer v. D„ „de heer S. kan te
vreden zqn!" (doelende op het door imij des
tijds gericht requesit aan Ged. Staten, over
de salarisverhoogingen van B. en W. Se
cretaris en Ontvanger) en tracht dan nog' de
billijkheid van die verhoogingen naar vo
ren te brengen, zonder eenig bewijs dK,< h
steunt alleen op het desbetreffend besluit
van1 een raadsmeerderheid, of dat altijd het
zuiverste standpunt aangeeft!
Injusschen dachten Ged. Staten er net over
als ondergeteekende, hetgeen ook nu weer
blijkt, met de aangenomen verhootrinven
van den gemeente-ontvanger.
De heer v D. verlangt eenige vergoeding
voor die werkzaamheden, welke in eeen en
kei verband staan met zijn ambt. Ik om,™
hem dezen eisch. Gij hebt Uw dagtaak in eePv
zeker aantal kantooruren, weidt daarvoof
goed gesalarieerd met 4600 per jaar en ik
vind het een zeer egoïstisch standpunt in
nemen, wanneer men zjjn salaris verh™™i
wenscht te zien, door eenige bükomS
werkzaamheden, niet behoorende t?
aa^ trekt' men hier een grens? Stel tt
voor, dat men straks ze git. tegen eer G*
meente-etratenmaker, vriend, er ia thans
geen straatwerk, maar gij moet vandaag da
gemeente-riolen maar eens doorsteken «q,
stel U dan ook eens voor, dat die gemeente,
werkman Wjj het Ooilege van B. en W. aan
klopte om vergoeding voor die werkzaam-
heden, welke hij heeft verricht, buiten zijn
yak.
Alleen wanneer hij z}jn arbeidstijd over-
oohrjjdt, geeft dat ham recht op overwerk-
loon en daarmede al.
Ik h*ni dit maar even aan, omdat beide
gevallen dezelfde zijn, met dat verschil, dat
de een ƒ4600 jaarwedde heeft, tegen d©
laatste 17 1800.
Nü stel ük het nog i® het allergunstigst
geval voor, aannemende, dat de opgedragen
werkzaamheden niet tot het ambt behoorem
Maar zelfs dit ontken ik. De ophaal- en
startinigsdienst en de contróle der belastin
gen, zij® mijns inziens terdege verwant met
die betrekking van- gemeente-ontvanger en
diit Inzicht onderschrijven zelfs vaklui. Doch
laten wij nu eens aannemten, dat de beide
functie's niet verwant zjjn met het ontvan
gersambt en deze beloond moeten worden,
aoooord! maar dan is het ook niet meer -dan
billijk en recht, het vigeerende salaris van
4600 te herzien, voor de veel mindere
werkzaamheden, ontstaan, doordat het Rijk
de gemeentelijke inkomstenbelasting
Juist dit is het kardinale punt, waarom het
gaat en waar Ged. Staten van N.-fl, 2eer
terecht de aandacht op vestigen. Nu ben ik
er niet voor om aan het bestaande salaris
te tornen, maar protesteer er tegen een eoed
betaalde jaarwedde met ƒ800 te verhogen
zonder meerdere werkzaamheden te doen
verrichten. Pedant vraagt de heer v. D aan
mij, vindt U, heer S. een salaris van f4600
'b Jaars in dezen tijd voor een ambtenaar met
ieen flnancleele verantwoordelijkheid van 4
mlllloen zoo buitengewoon
U schettert zoo met uw financieel© ver
antwoordelijkheid van 4 millloen, wildot gij
dan uw salaris bepaald zien, naar de finan
cieel© 'positie van een gemeente?
Stel U voor een gemeente Amsterdam,
met zeker een vier of vijfmaal zoo'n bedrag,
dat zij haar gemeente-ontvanger daarnaar zou
gaan saiarieeren, dit zou een salaris worden
van plim. ƒ18000 per jaar, of een platte
landsgemeente met 1li gedeelte van 4 mil
lloen, dus 1 millioen en zou hier de jaarwed-
Ge moeten zijn 1li van 4600 dus 1150, te
weinig zelfs om van te kunnen rondkomen.
Neen mijnheer v. D-, dergelijke motieven
snijden geen hout-
Maar waard© heer, ik bevind mij ln goed
gezelschap, nm. in dat van de Staatsoomm.
Rlaaijmakere, waar deze ojbl zegt, dat het
ontvangersambt gedegradeerd moet worden
tot kassieiswerk. ook al wordt dit laatste
zelfs door het Oolege van B. en W. ander»
uitgelegd. Dan vervalt de heer v. D. (zooals
velen in hun bestrijding tegen mij) ln de
terminologie van: „waarom steekt de heer S.
zijn licht niet eens op?" Dacht hij dan, dat
ik zoo onnoozel ben, om te gelooven, dat,
wanneer ik mij bij hem vervoegde om te
vragen, zeg mijnheer v. D., zeg mij nu toch
eens, hebt ge werkelijk zwaarder werkkrii^
gekregen en' acht gij daarvoor salarisver-
hooging urgent, dat hij daarop ontkennend
antwoorden zou? En als ik mijn licht niet
bij hem, doch bij een' minder geëmployeer
de op zou gaan steken, dan heet het weldra
„gij mijnheer S. laat allee maar wijs ma
ken!"
Neen mijnheer v. D., imjjn hersenen zijn
■gelukkig nog normaal en deze werken, naar
mate mijn gegeven organen oonstateeren.
En als gij dan triomfantelijk aan het ein
de van uw ingezonden stuk uitroept, dat gij
mij de illusie ontnemen moet, dat men U
zou kunnen dwingen de beid© laatste opge
dragen. betrekking..tjes gratis te beklee-
den. dan antwoord ik iT daarop, dat ik niet
wer®oh te leven in illusie's, doch in de
naakte "werkelijkheidnm. in hetgeen er
dag.'.ijks in het maatschappelijk leven ge-
Deurt.
veflheug imij er in het allerminst om,
dat het een ander minder goed zou gaan,
integendeel, maar ik wensch er nimtner aan
mede te werken, dezen of genen te bevoor
rechten, zooals thans g - hiedt met U, als
ontvanger der Gem. (Helder. Juist daartegen
gaat. mijn protest.
'ijnheer de Redacteur, hiermede zal ik
en - n en verwijs ik heit lezend publiek
hetgeen' ik over deze aangelegenheid
neb gezegd In den Raad, naar het raadfver-
8 A Vaü 06 raadBzlttiQS van jl Dinsdag
Dankend, Achtend,
J. J. SGHOEFFELBNBERGER.
Helder, 9 Aug. 1922.
8
De heer 8. Is moeilijk van een eenmaal
'bij hem gevestigde meening, al Is deze on
juist, af te brengen. Nóch de heer S., nóch
..de vaklui" (de heer 8. zegt dat zij dat rij®,
a' heb ik geen academische opleiding ge-
noten, ik beweer het tegendeel!) begrijpen
%aar het om gaat. Ged. Staten hebben uit
drukkelijk in de 'bekende circulaire gezegd'
dat de thans in dienst zijnde Ontvanger»
bun tegenwoordig salaris moeten behouden.
Doordat, hier te Helder, een Ontvanger, se
dert i Januari 1.1. het beheer van de Cen
trale Kas der bedrijven! is opgedragen, zijn
diens werkzaamheden vermeerderd in plaat»
van verminderd.
Dat hadden „de vaklui" den heer S.' ook'
moeten zeggen, want daar rept' de heer S.
niet van.. Wanneer nu de Ontvanger boven
dien wordt benoemd tot verantwoordelijk
Hoofd van twee andere takken van1 dienst,
dan kan hij die benoeming aannemen of
met. Hij aanneming kan hij, zoo noodig,
weer bedanken. De Raad kan hem, wanneer
l'ij dit noodig oordeelt, weer ontslaan. Maar
®og een», men ka® hem niet dwingen die
betrekkingen te Ibekleedert, nog veel mum
der gratis. Van1 de rechten., den Ontvanger,
in de Gemeentewet gewaarborgd, zou ik, i°°
uoodig, een «bescheiden gebruik maken.
Als de heer 8. het lezend publiek ven
wijst naar hetgeen hij over deze aangek'
genheid' ln den Raad1 heeft gezegd, dan
moge dit wel bedacht zijn dat ,/Je vaklui"
van den heer 8. hem totaal onjuiste bc»'®"
ringen in den mond hebben gelegd die kant
noch wal .raken en die volkomen juist dof
den heer Wethouder van Financiën ztJD
weêrlegd;
VAN DALE^
Discussie gesloten.