OM DE „MOOIE" KAMER...! Populair Bijvoegsel van de HELDERSCHE COURANT, van Zaterdag 11 Nov. 1922. VAN 'SLEVENS WIJSGEERIGEN KANT NO. 46. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN) MARINE-HERINNERING. Het la aog niet zoo héél lang geleden dat hetgeen ik hier ga vertellen, gebeurde nog niet eens 25 jaarl maar er is na dien tijd alweer zóóveel voorgevallen, dat het toch wel tot den ouden tijd gerekend mag worden. in 1900 gingen we met de „Gelderland'1 naar indiö en kregen te Perim telegraphisch order om naar Delagoabaai Portugeesch Zuid-Afrika te gaan om president Kjjüger te halen en naar Europa over te brengen. Wie denkt er nu nog aan dien grooten Staatsman en aan diens verblijf aan boord van een Nederlandsch oorlogsschip? maar toen was dat een evenement, en wij, opva renden van de „Gelderland", voelden ons allen trotsch op die opdracht en gewichtig dat wij een stukje wereldgeschiedenis mee- maaktenl Die reis is echter toen in alle bla den zóó in kleuren en geuren beschreven, dat ik die, in haar geheel, wel als bekend mag veronderstellen, en mij maar zal bepalen tot een onderdeeltje.dat misschien niet be kend isl Zoo kwamen wij op de thuisreis te Daar- es-Salam, de hoofdplaats van het toenmalige Duitsch Oost-Afrika. waar wij kolen zouden laden. Engelsche havens waren natuurlijk uitgesloten I Bulteü kwam een „schneidinger Marine Ober-leutenant" aan boord, die ons naar binnen loodste, door een vrij nauwen toegangsweg, en een poosje later kwamen wij ten anker im een mooie ronde vrij groote baai, dis aan alle kanten besohut was door heuvelttrrein en waar wij lagen als in Abra hams sohoot. De ontvangst was hartelijk, joviaal, ds kolen kwamen stipt op tijd langs zij. alles marcheerde als op rolletjes en elke Dultscher dien wij ontmoetten was één stuk „Liebenrwtlrdigkeiftotdat ook "t tegen- doel bleekl Die kolen nu kregen wij ren hef Duitsohe Gouvernement en moesten natuurlijk be taald worden, en om daarmede spoedig ge reed te komen, zoodra zij binnen waren wij hadden haast begaf do secretaris zich op een goeden morgen naar den wal voor de noodige gegevens. Men had hem .gezegd dat hij zich moest vervoegen bij een heer, die den titel voerde van „Kath" Flnanzrath of zoo ietsl hij heette ook „von".enfin het was een „hoogo", wiens naam ik vergeten ben, maar dien Ik „von Müller" een vreemdelingl Dat klinkt In onze ooren zoo iets als „wat mot je?" en dat mag nu een hóóge Duitscher tegen een ondergeschikte doen 'slands wijs 'slands eer lil een Hollander lust dat nietl De secretaris hield zich echter kalm, hoe wel z'n bloed warm begon te worden, en vroeg of hij het „Vergnügen" hm, hm! had* Herr von Mtlller te spreken, waarop met een geluid als een bazuin „Jawohl" volg de. Toen maakte hij zich bekend als een der officieren van de „Gelderland" en.... deze barribal ve/anderde plotseling in een .li benswürdig" mensch! „Van de Gelderland, „ga zitten lieber Freund, steek een sigaar op, wil je wat gebruiken, een whisky soda ef „een koud biertje, wel wat doet mij dat een „genoegen" enz., enz., hij was één en al be leefdheid en vriendelijkheid.het was om wee van te worden! „En vertel me eens van „den ouden Krüger, hoe maakt Zijne Excel „lentie het.en is hij goed gezond en wat „eet hij on wat doet hij, en wat is die „Gel derland" een mooi schip.... en wat zijn Jelui allemaal pracht-officieren en wat een „mooie bemanning hebben jelui".en zoo ging het maar door!.je werd er naar van! Er werd nog een tweede „hooge" geroepen, die kwam er óók bh en de secretaris moest vertellen, en toen hij, na een half uurtje, ndelijk op de kolen-zaak kwam.... toen, eek het dat hij op een ander bureau moest In. yJa, wóér ls dat te vinden"? „O dat is niets'' zei de thans hulpvaardige ex-bulle bak, „lk zal er u wel laten brengen", drukte op een éleotrisch belletje en daar verscheen dezelfde klerk die hem des Ratha deur had aangewezen! En die man kreeg nu bevel den secretaris te begeleiden, maar die order werc op zóódanigen toon gegeven dat deze er van schrok: het leek wel of de klerk werd uit gevloekt! maar die was dat blijkbaar gewoon want hij trok het zich niets aan, en ging bui gende en knippende en achteruitloopende met eeni eeuwig herhaald Jawohl Herr Flnanzrath de deur uit, gevolgd door den secretaris, wien als een koning uitgeleide werd gedaan!! In de achting van den klerk was deze zeker duizend procent gestegen!.... maar ik ben maar blij dat bij ons Hollanders een dergelijke potentaat eenvoudig onmoge lijk zou zijnll THIJS. maar weer zal doopen als Zoo deed dan de Secretaris^Offloler van Ad mlnlstratis een schoon wit pak aan het was ln de tropen on gloeiend heet zette een witten helmhoed op de witte uniform was net nog niet Ingevoerd ging naar den wal en belandde al spoedig aan een groot gebouw waar veis officieele bureaux bleken gevestigd te zijn. Binnenkomende zag hij in een kamer met open deur een soort heertje in witte uniform zitten dat er erg klerkaohtlg uitzag en vroeg dezen naar den heer Müller. De klerk keek den secretaris eenigszins smaohtend aan, monsterde hem van het hoofd tot de voeten, sohudde beden kelijk het hoofd en trok een gezicht waarop duidelijk te lezen stond „monsoh hoe durf je het te wagen zóó in politiek bij Herr von Müller aan te komen", en bleef eenvoudig gitten. Ma»r toen de secretaris aandrong, verwaardigde het heertje zloh op te staan, liep een tren op en toen, in een gang, vrees achtig een wyzende geide hy „dort ist der Herr Flnanzrath"..., en verdween! De secretgr's klopte aan, waarop een oor- verdoovend „hereln" volgde en binnengaande zag hy daar een mynheer staan, in uniform, een vent nis een boom. breed, zwaar, met bakkebaarden en een nydlg gezicht, die hem eerst ook al minachtend monsterde en hem toen luidkeels toevoegde „was wünscht er"P Nu was onze secretaris wel niet erg sterk in z'n Duitsch maar hy kende er tooh genoeg van om te weten dat deze manier van toe spreken ,op z'n zachtst genomen, erg onheb belijk is! Zóó spreekt een welopgevoed man niet tegen een onbekende, allerminst tegen Kerstmis op zee. Laatst las lk ln een blad, dat de Kerstmis pakketten weer naar de verschillende sche pen waren gebracht, opdat de bemanningen die op Kerstmis ver van huis waren, toch een gave op dien feestdag zouden ontvangen, zoodat ook zy zich voor een wyie konden indenken te leven in de sfeer van den hui gelijken kring. - Iden lk dat zoo las, daoht lk: sou voor dat aardige denkbeeld, ook in deze stad, niet veel gevoeld worden? Ik meende van wel. Het zou misschien slechts een klein stootje elsohen om, voora vrouwen en meisjes, ln beweging te zetten die zorgden voor het gereedmaken en ver zenden dier pakketten. Is es wel één havenplaats in ons land, die zooveel zeevarenden telt als Helder? Zou er wel één Nederlandsch schip va rende zyn, waarop niet een Nleuwedleper deel der bemanning uitmaakt? Het aantal familie's, die verwante» heb ben op zee, ia hier legio. Zouden zy dtis niets gevoelen voos dat denkbeeld, om met Kerstmis de mannen aan boord een aardigheid te bereiden? Dat wil er by mij niet in. Het leven is hier te veel saam geweven met de zee, dan dat ieder niet bekend zou zyn, hoeveel gemis aan familieleven de zeevaren den hebben. Misschien dat de vereeniging 5?. V. S. de aangewezen organisatie kan zijn om het initiatief te nemen. Vrouwen en meisjes zet u aan het vervaar digen van handwerk; vormt kransjes en con tribueert elke week een stuiver en een dub beltje, enz., ein ge zult zien, dat er in een jaar tijd voor dat gezamelde geld heel wat aardige dingetjes kunnen worden ingekocht. Het is misschien wat laat in het jaar om dit idee voor dit Kerstfeest nog tot uitvoe ring te brengen. Doch denkt er eens over na. Misschien dat het volgend jaar de Nieu- wediepsche pakketten reeds aan boord kun nen worden geopend. DIALOOG. FEUILLETON. door Dr. Cl l) Voor J. MOSSEL. di wy wooadsc naast elkaar. Hy wus de roote man de kunstenaar de beroem de Ik wiat dat het zoo was. In een helme- 'ijttx aandoening van verwondering had ik vaak méér dan vaak dol-elgenaaralg gedoe voor zyn huis gezien. Op een krulerswagen kwamen de zwart-zwart geschilderde klston "itljd, onbegrypeiyko kisten als voor 'n inon- er-viool, niet koperen sloten en van zware «tempels belrkte plakkaten en met zwaar be nt reepte lettere „Professor Iwan" eron Half onwillig omdat 'f zwierig gedoe me toch eigeniyk niet smaakte en half ongepast, om dat het my niet aanging had ik toch op vergeten oogenblikken door de verbergende gordynploolen van achter m'n raam ge gluurd.... En nu wist ik het:.... Deftig bepelsde mannen kwamen dikwijls voor zyn deur uit.... Hij was de vermaarde speler de instrumentalist de man die naam had, grooten naarnl En lk!.... Ik woonde ln het huls op den hoek, naast hein en ik was de kleine koop man, die in schyn van grootheid zaken deed - die winkelde !n artikelen voor den groo ten man en voor den rykdom.... Ik was de ploeternar daar naast-an, ln comestibles, in conserven in dellcatenin fruit, die in het geheim1 hoopte een goede winst bij de ryk doend» menschen in de buurt en ont- joudend en inspannend werkte daarvoor lijdend 's leven van sohyn en moeite in be schaafde onderdanigheid toa gerieve vaa de klanten.... Op oom morgen kwam da vrouw vaa den beroemde en vroeg een kamer te, huur van ons huis 'n kamer voor don heer, den ver maarde om te studeeren. Het huls vnii den beroemde was te klein en ons huis was ruim. Mevrouw zocht *n kamer voor den speler om to studeeren, om te leven z'n daagsch artia- tenleven met de Iwan-kisten, de deftig# mannen de mooie vrouwen, de leerlingen. Cr ik zei „Nee"! - Ik zei heftig: Nee!.... Want het verwonderde me nleta. Ze had- don wel drommels gemerkt redeneerde lk hoe mooi onze woning was ln het nog maar kort geleden gebouwd huls.... Onze woning met 'n eigen huis-ingang naast de 7 iuk-deur met de ryk-geel-steenen portiek -- met de deftig glad glimmende deur apart, de nmnnerhal en de «deur met de mat- boeket, de lange gang, de fonttein, de tele- 'n poos. Want: om de „mooie kamer het de me vrouw gevraagd om de kamer, die we d# Dé oplossing van het Wereld-vraagstuk. Wat denk je van Musaelienoo?. Reusachtigl. ...Het middel zou ik zeg gen. Ik ook.'t Communisme is toch niets gedaan.... De wereld wordt met den dag slechter. Socialisme dito.Nooit wat bereikt! Allemaal gepraat. Juist als met de Democratie.Groote programma's Partyen weet ik watl. En 't Liberalisme dan?.AI dat par tyen maken geeft niks.Tegen dat Je goed en wel ingeburgerd bent by de massa is 't al weer tijd voor "u andere partij.Dat j0 Daarom hl Muussellenoo goSd. Heelemaal geen party Geen spoor.Allemaal ®n zweert hemd aaa Voor de gemakkelijkheid. Nee dat is t program D zwarte hemd dat is, wat by de Liberalen en by de Socialisten en by de Communisten die begin' selverklaring is. Dus?. Niks meer.Ee hebben geen begin selverklaring.Niks geen papieren alleen maar 't zwarte hemd. En voor de rest Van alles t beste. Zonder er doekjes om te winden. Da's best. En of.Kun Je later nooit op Je vin gers getikt worden. Is 't niks voor ons.Hier ln Holland? Enorm, man.Om Je de waarheid te zeggen: Ik ben al bezig. H Heb 'n gros o' wat zwarte hemden besteld en 'n brief ge sohreven an Muussellenoo. Maar je volgelingen?. Kommen van zelf.Als ik naar den Haag ga en de boel onderst boven gooi En lk trek me niemendal aan van al de oude generaals en de vroegere ministers en de gepensioneerden en de ambtenaren van 'u ministerie. Precies Dat is de fout geweest van al die vorige partyen: Veel te veel ontzien van die en van die en van die. Natuuriykl Daarom!.... Allemaal 'n zwart hemd aan. Allemanl precies gelijk de ryken en de armen. En allemanl evonvoo' van wat er is in de wereld de Koningin zoogoed als de keukenmeid van den burge meester van Helder.Nou als Je daar van de leus maakt krijg Je alle werkloo- zen achter Je en alle ambtenaren meit lage traotementen en alle schippers en alle vis- •ohera en alle kantoorbedienden eo werk vrouwen. Maar!. Nou?. Dat is tooh krek ais 't sooialisme en t communisme?. H Lykt ei» niet op, man.Want wat je «egt moet je meteen doen dadeiyk doen, zonder vechten en schieten en gevan gen nemen,Dat is juist de fout van ai die partyen met programs en beginselverkla ringenHeb je ooit Troelstra al de socla- •alon-kamer noemden. Dat maakte me hevi ger aog in m'n verzet. De „mooie" kameel. De kamer, die ons grootste bezit was in het heele huis die ons op avonden en op Zon dagen verzoende met het harde leven van kleine kooplui tusschen de deftige en de deftig doende menschen.... En die kamer gerukt uit het huls nu voor den Instrumentalist?.... En opponeerend tegen m'n moeder die overreedde verzekerde ik, dat het wat ml betrof al z'n leven niet zou gebeuren! Want stel het Je toch voorl.... Nu stond er myn kust, m'n eigen, kleine oude kast me de oud-verlezen, ultbladerende boeken, maar die mij heilig waren. Nu stond er myn twee dehands piano en kreeg ik er tweemaal per week lassen van den blinden meester. Nu werkte ik hier heele avonden stil in de boe ken en de kranten en ln alles wat myn ln het leven grabbelende zin tezamen bracht... Hier Juist leefde ik even als ik op slult-uur lichtelijk kregel de rijken rondom goeden nacht had gemopperd. Hier leidde lk des Zondags de famllle-visite-van-bulten in, ver holen en tooh zoet proevend genietend van de raak-opene plattelanders-bewondering, die ik wiat dat komen zou.... En gnuffelenc van de pret voelde ik my heimeiyk lekker, als 't los kwam: „Jonge, man.... Wat 'n kasteel van 'n hui«, hei-je!.... Daarvoor misschien ln de eerste plaats was het ln onze „Mooie" kamer nu burger-ryk met wit-gee' behang naar myn doorgedreven inzicht.... Daarom alleen was ik onuitgesproken trotsch misschien op deze ruimte en betrad ik haar met 'n schroom van eerbiedige en tegeiyk dankbare bewondering.... 't Was de schittering van myn bestaan de verwarmende zonneschyn in een dagbe- staan vol schaduwen.... 't Was 't hoogte punt in het uitgebreid karaercomplex gouden nummer op de lijst I, II. II Vhuiskamer „mooie" kamer slaap kamer tussohenkamer slaapkamer weer.... 't Was de hartstoohteiyke geliefde die ik bezat in deze zwymelende periode van deftige buurt bewoner. listen by mekaar zien trommelen op 't Haag- sche binnenhof om de regeering over te ne men?. Neen hoogstens voor 'n demon stratie voor den achturendag of 't vrouwen- desrecht.En toch zijn er socialisten zat. Ais ze pardoes allemaal bij mekaar komen in den Haag, zal -geen politieagent 't in zijn hoofd krijgen om ze tegen te houwen.Ik denk dat-ie gauw de .Vijverberg om gaat oopenMet de Communisten net zoo. ïéb je ooit gehoord dat. Wijnkoop 'n brief ïeeft geschreven aan Minister Ruys met de bopdschap dat-ie de volgende week zou vomen om 'n nieuw ministerie samen te stellen? - Nooit! O, zooDat is de fout. En dat is 't voordeel van Muusselinoo.Ik heb 'm ge schreven of-ie hier 'n filiaal wil oprichten van 't Fascisme.De hemden zyn besteld. 't Zal opnemen, dat verzeker ik je. Bewaar een hemd voor mij. Afgesproken. Moed en Zelfverloochening. Ds moedige la het bost in staat tot edel moedigheid, of liever, hij is vaa nature edel moedig. Toen Fairfax in den slag ibJJ Naseby een vaandrig neersabelde en het vaandel ver overde, gaf hy het aan een soldaat om er zorg voor te dragen. De soldaat, niet bestand tegen deze verzoeking, pochte er op by zyne kameraden, dat hy zelf het vaandel had buit gemaakt. Fairfax vernam het. „Laat hem de eer", izei hy, „ik heb my buitendien genoeg roem verworven." In den slag by Bannookburn zag Douglas, dat zyn mededinger Randolph -byna geheel door den vyand werd teruggedreven. Hy haastte zich -tot zyn hulp, maar toen hy be merkte dat Randolph den vyand deed af deinzen, riep hy de zynen toe: „Halt! wy zyn te laat gekomen om hem te helpen. Wjj willen zyn overwinning niet verkleinen door ons er een deel van too te eigenen." Even rldderiyk doch op een geheel ander gebied, was Laplace'a gedrag jegens Biot, een jong geleerde. Deze droeg in de Fran- sohe academie eene verhandeling voor over een moeiiyk wiskundig onderwerp. De ge- heele vergadering wenschte den spreker ge luk met zyn even geleerd als oorspronkeiyk stuk. Monge was verrukt over den bijval, dien Biot gevonden had. Laplace prees hi ovenzeer vanwege de helderheid van zyn betoog. Na afloop der vergadering verzocht hy Biot hem naar huls te vergezellen. Daar gekomen, haalde Laplace uit een kast van zyn studeerkamer een stuk papier te voor- sehyn, dat geel was geworden van ouderdom hy liet het den jongen geleerde zien. Met nle weinig verbazing zag Iliot, dat het een nauw keurige en juiste uiteenzetting bevato van hetzelfde vraagstuk, door welks behandeling hy zooveel roem had geoogst. Laplaoe zori er voor, met een waariyk zeldzame edel moedigheid, dat het gebeurde niet bekent werd en legde ook Biot het nrijgen op. Het geheele voorval zou onbekend gebleven zyn als Biot zelf, vyftig Jaar later, net niet ver haald had. Van een Fransoh handwerksman wordt een dergeiyke trek van zelfverloochening, in een anderen vorm verhaald. Een steiger by een hoog huis, dat in aanbouw was, -bleek te zwak om al de mensohen en gereedschappen te dragen, die er zich op bevonden. Het ge vaarte stortte ineen en al de werklieden vie len naar beneden, met uitzondering van twee, een jong mensoh en een1 man van middelba ren leeftijd, die op een smalle richel bleA' hangen, Deze was echter te zwak om him beiden te dragen en dreigde te breken. .Plerre*, riep de oudata van de twee, jaa i los -— ik ben huisvader." Gil hebt geiyk riep Plerre, liet zich neervallen en bleef op de plek dood. Dé huisvader was gered. De moedige ls zoowel grootmoedig als zaohtmoedlg. Hy zal geen misbruik maken van de zwakheid van zyn vijand, nooh ietnant nedervellen, die buiten staat ls zich te ver dedigen. Zelfs te midden van gevechten op En danP.... Alsof lk iets ln de verte had gezien, terwijl er door de lucht 'n bliksem straal schoot zoo duidelijk werd 't mei Wat zou er van worden als h y er in kwam? Hy de beroemde de vermaarde de man met naam.... de kunstenaar?.... Ik wist stellig, dat lk het niet dulden zou.... Het waren artlston en dat was Julat 'n ge slacht, dat lk niet zetten kon. Ik voelde hoe het worden moest in onze mooie kamer, Hy samen in en uit met andere zwart- i blondharlge Britsten royaal-vrij, zooals ze meestentijds waren. Dat wist ik! Royau vrh en Joviaal met poehah..,. Veen <inar zou me niemand van kunnen afbrengen: Ik moest ze ln levensernst bene den mezelf stellen. VastI Tk moest ze naar m'n gissing eigeniyk al negeeren voor lk ze had gezien. En dus: Ik weigerde en zei Neenl Maar 't geld bracht moeder in het midden. 't Kan me niet sohelen— wist ik muur vast.. ..Dan maar minder geld.... Ik wil 't huis niet bedorven van drukte.... Toen gebeurde het. Op 'n middag terwyi 't triestte bulten als op 'n onprettlgen Novem-berschen, toen stapte 'n heer in en Ik schrok op. Tk stond ln lui-loome treurnis als wezen loos weg gemymerd, verbeidend in saaie wacht den eerstvolgenden deftigaard. die hooggestemd 'n flaoon Mlxid Pickles „Grosse and Blackwell" of Tlroler Vruchten au jus of 'n blikje Koning Oscar Sardines zou vragen Toen stopte 'n heer ln 'n mool-zwarte heer, voel-baar deftig in ryk aroom, met 'n puntige sikkebaard, die glom.... Hy %-oeg 'n vleiend-mool pak, gris-perle 'n artis tieke hoed en 'n zwart ebben stok met zwaar zilver. Aan den pink van zyn melkblanke hand fonkelden de steentjes van een ring en onder 'n puntbaardje uit zwierde een grijs gespikkelde strikkendas 'nHeerl.... Ik haastte me tot de onderdanige houding even en dood heeft men voorbeelden van eene zoodanige edelmoedigheid gezien. In het heetst van den slag by Dettingen maakte een escadron cavallerie een charge op een Engelsch regiment Toen de jon^e officier, die het escadron aanvoerde, op het punt stond den Engelschen bevelhebber aan te vallen, zag hij, dat deze slechts één arm had, waarmede hij de teugels van zijn paard vasthield. Hierop salueerde de ridderlijke Franschman hem met zijn zwaard en reed voorby. Florence Nightingale verhaalt het volgende voorval, dat by Sebastopol heeft plaats ge had. „Een sergeant was op veldwacht en zag al zyn kameraden.nevens zich vallen. Hij zelf werd ook zwaar gekwetst aan het hoofd en strompelde terug naar het kamp. Op zijn weg derwaarts zag hij een gewonde liggen. Hy nam hem op zyn schouders, droeg hem tot binnen de verdedigingslinie en viel hierna bewusteloos neder. Toen hy eenige uren later, na getrepaneerd te zyn, zyn be wustzijn herkreeg, was zyn eerste woord: „Leeft de kameraad nog?u op den gewonde doelende. „Kameraad wel zeker!" werd hem meesmuilend geantwoord. „Ja, hij leeft. Het is de generaal". Op dit oogenblik kwam de generaal, hoewel zwaar gewond aan het bed van den soldaat. „O, Generaal, gy zyt het dus, wien ik gedragen heb? Ik ben er blij om. Ik kende Uwe Excellentie niet. Maar al had ik geweten, dat gy het waart, ik sou U toch gered hebben." De kleinste beentjes in het menscheiyk lichaam zyn die, welke zich in het oor be vinden. Er zyn ongeveer 8000 steken aan een paar schoenen. BABBELUURTJE OVER MODE. Vlechtwerk als garneering. Diegene onder de lezeressen, die zich de moeite geven binnen of buitenlandsche mode journalen te lezen, zullen vermoedeUjk opge merkt hebben, dat er den laatsten tyd naast de toepassing van bontgarneering een andere „dikke versiering" in zwang gekomen is. Want vrouwe Mode denkt tegenwoordig om alles en iedereen. De op het oogenblik gangbare kleeding- modellen en hiermee bedoel ik vooral de korte en lange mantels vragen byna zon der uitzondering ,om een „afwerking". Met die buitenkanten wordt dan bedoeld de kraag, de manchetten, de onder- en de sluitranden. In verreweg de meeste gevallen nu wordt hiervoor een meer of minder mooie soort bont gebruikt. Doch om tegemoet te komen aan de eischen van hen, die om redenen van smaak of prijs geen bont kunnen dragen, ■iiniMMMÉMÉÉM heeft de nu iets anders bedacht. Dit andere ls een vlechtwerk van dezelfde stof van het te versleren kleedlngstuk. Wel- iBwaar wanneer een en ander er zich by uitstek toe leent, wordt ook wel eens gebruik gemaakt van een aardige oontrasteerende kleur of ook wel eens van zyde of fluweel op de stof.... Maar ln hoofdzaak toch wordt de eigen stcf en de eigen kleur gebezigd. Dit heeft dan ook het beste en soberste effect. De versiering wordt op de volgende wyze tot stand gebraoht: Sohuine reepen van de stof worden op de gebruikeiyke wyze tot een dik (natuuriyk hol) koord genaaid. Is de stof heel dik en zijn twee koorden voldoende, dan worden ze styf om elkaar heen gedraaid, zyn er drie of vier noodig, dan worden ze gewoon tot een strengel gevloohten. En met het aldus verkregen versierings materiaal kan men gaan garneeren, zooals men op andere wyze garneert of volgens een aangegeven patroon of zooals men ten slotte zelf het mooiste vindt. Alle mogeiyk- heden zyn vry. Men kan het byvoorbeeld zet ten langs kraag en manchetten alleen. Men kan het ook bezigen langs den geheelen sluit- kant van onder naar boven of by een heup manteltje langs den onderkant. Het spreekt daarby nog vanzelf, dat men van winkelhouder on begon al te spreken van: ....U wensoht.... meneer.... Maar m'n blik verstarde als die van een hater, die 't vermaledyde gelaat van zyn doodsvyand ziet.. Be ben Professor Iwanl zei-die.... Ik beproefde het diepst van m'n gewaarwor dingen te doorgronden.... Ik zou graag uw kamer eens zienl Het was verraad, maar hem zeggen kon lk 't niet. Mokkend keek ik stevig, lachloos en onderdfinigheldsverre..Ik Jubelde gnlepig toen hy struikelde bijna over 'n kist Reine Olaudes-.Maar ik liet hem omdat lk het onmogeiyke van het tegendeel voelde alles zien. Mnar willoos, zonder koopmanschap, zonder tactiek van byzonder-gesohikt-voor- U! 'k Liet 'm zien de vestibule, de portiek. Hy knikte de gang, de tochtdeur met de mat-boeket. Hy knikte de marraerbe- kleedlng.... Hy zei iets, praatte goedkeu rend De fontein, de telefxm. de mooie deuren met knoppen.Hy lachte, 't beviel hem..,. Ik bracht hem in kamer No. I, de woon kamer.... en wachtte! Zou hy misschien?.-.. Maar hy was me voor, zocht met de oogen en liep vrij-ongedworigen en losweg als z'n das.. artistieke Hy stapte.... stapte.... en gooide ze ineens wagenwijd uit elkaar, de mooi-bruine, de hooge, de eiken, de met ko er beslagen schuifdeuren die statig rol- en op rails tusschen kamer I en H. Dat ïykt me wel 'n prettige kamer nog al.... Zei de beroemde.... tameiyk ruim.... Ik zal er over spreken.... Ik be loof u.... En terwyi lk nog zeggen wou, dat-le die kamer niet krijgen kon, dat 't de trots van 't huis dat lk niet wilde, murmureerde, kootte.... 'm haatte was-L weg op eens, licht gestapt uit de glazen deur, met 'n „Goeien middag" uit de hoogte.... En zag ik hem al gaan voorby 't raam in 't gris-perle pak Machteloos ertond ik.... (Wordt voortgeaet). 't Ju tiert je Berst» stuk: Hos Ik er tegen was.,1 f°Fn ik zei Nee toen lk van m'n moeder, dle m'n compagnon was, de boodschap hoor de Ik hield van de menschen fn hun zwlêrig-hoofacho voornaamheid ha hei ge- hooi niet.... Dc was eigen van natuur en nam 't leven met 'n stugge ldeaal-hoop naar warme gelukkigheid.... Ik hechtte aan kleine dingen on een van die dingen was ons huis in de deftige straat daar en de mooie kamers I Daarom griefde me de vraag om een kamer, zonder dat de beroemde het kon be seffen. Het maakte me «til en beklemd voor

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 11