OM DE „MOOIE" KAMER...!
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 11 Nov. 1922.
VAN 'SLEVENS
WIJSGEERIGEN KANT
NO. 46. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
MARINE-HERINNERING.
Het la aog niet zoo héél lang geleden dat
hetgeen ik hier ga vertellen, gebeurde nog
niet eens 25 jaarl maar er is na dien tijd
alweer zóóveel voorgevallen, dat het toch
wel tot den ouden tijd gerekend mag worden.
in 1900 gingen we met de „Gelderland'1
naar indiö en kregen te Perim telegraphisch
order om naar Delagoabaai Portugeesch
Zuid-Afrika te gaan om president Kjjüger
te halen en naar Europa over te brengen.
Wie denkt er nu nog aan dien grooten
Staatsman en aan diens verblijf aan boord
van een Nederlandsch oorlogsschip? maar
toen was dat een evenement, en wij, opva
renden van de „Gelderland", voelden ons
allen trotsch op die opdracht en gewichtig
dat wij een stukje wereldgeschiedenis mee-
maaktenl Die reis is echter toen in alle bla
den zóó in kleuren en geuren beschreven,
dat ik die, in haar geheel, wel als bekend mag
veronderstellen, en mij maar zal bepalen tot
een onderdeeltje.dat misschien niet be
kend isl
Zoo kwamen wij op de thuisreis te Daar-
es-Salam, de hoofdplaats van het toenmalige
Duitsch Oost-Afrika. waar wij kolen zouden
laden. Engelsche havens waren natuurlijk
uitgesloten I Bulteü kwam een „schneidinger
Marine Ober-leutenant" aan boord, die ons
naar binnen loodste, door een vrij nauwen
toegangsweg, en een poosje later kwamen
wij ten anker im een mooie ronde vrij groote
baai, dis aan alle kanten besohut was door
heuvelttrrein en waar wij lagen als in Abra
hams sohoot. De ontvangst was hartelijk,
joviaal, ds kolen kwamen stipt op tijd langs
zij. alles marcheerde als op rolletjes en elke
Dultscher dien wij ontmoetten was één stuk
„Liebenrwtlrdigkeiftotdat ook "t tegen-
doel bleekl
Die kolen nu kregen wij ren hef Duitsohe
Gouvernement en moesten natuurlijk be
taald worden, en om daarmede spoedig ge
reed te komen, zoodra zij binnen waren
wij hadden haast begaf do secretaris zich
op een goeden morgen naar den wal voor de
noodige gegevens. Men had hem .gezegd dat
hij zich moest vervoegen bij een heer, die
den titel voerde van „Kath" Flnanzrath of
zoo ietsl hij heette ook „von".enfin
het was een „hoogo", wiens naam ik vergeten
ben, maar dien Ik
„von Müller"
een vreemdelingl Dat klinkt In onze ooren
zoo iets als „wat mot je?" en dat mag nu een
hóóge Duitscher tegen een ondergeschikte
doen 'slands wijs 'slands eer lil een
Hollander lust dat nietl
De secretaris hield zich echter kalm, hoe
wel z'n bloed warm begon te worden, en
vroeg of hij het „Vergnügen" hm, hm!
had* Herr von Mtlller te spreken, waarop
met een geluid als een bazuin „Jawohl" volg
de. Toen maakte hij zich bekend als een der
officieren van de „Gelderland" en.... deze
barribal ve/anderde plotseling in een .li
benswürdig" mensch! „Van de Gelderland,
„ga zitten lieber Freund, steek een sigaar
op, wil je wat gebruiken, een whisky soda ef
„een koud biertje, wel wat doet mij dat een
„genoegen" enz., enz., hij was één en al be
leefdheid en vriendelijkheid.het was om
wee van te worden! „En vertel me eens van
„den ouden Krüger, hoe maakt Zijne Excel
„lentie het.en is hij goed gezond en wat
„eet hij on wat doet hij, en wat is die „Gel
derland" een mooi schip.... en wat zijn
Jelui allemaal pracht-officieren en wat een
„mooie bemanning hebben jelui".en zoo
ging het maar door!.je werd er naar van!
Er werd nog een tweede „hooge" geroepen,
die kwam er óók bh en de secretaris moest
vertellen, en toen hij, na een half uurtje,
ndelijk op de kolen-zaak kwam.... toen,
eek het dat hij op een ander bureau moest
In. yJa, wóér ls dat te vinden"? „O dat is
niets'' zei de thans hulpvaardige ex-bulle
bak, „lk zal er u wel laten brengen", drukte
op een éleotrisch belletje en daar verscheen
dezelfde klerk die hem des Ratha deur had
aangewezen! En die man kreeg nu bevel den
secretaris te begeleiden, maar die order werc
op zóódanigen toon gegeven dat deze er van
schrok: het leek wel of de klerk werd uit
gevloekt! maar die was dat blijkbaar gewoon
want hij trok het zich niets aan, en ging bui
gende en knippende en achteruitloopende
met eeni eeuwig herhaald Jawohl Herr
Flnanzrath de deur uit, gevolgd door den
secretaris, wien als een koning uitgeleide
werd gedaan!! In de achting van den klerk
was deze zeker duizend procent gestegen!....
maar ik ben maar blij dat bij ons Hollanders
een dergelijke potentaat eenvoudig onmoge
lijk zou zijnll
THIJS.
maar weer zal doopen als
Zoo deed dan de Secretaris^Offloler van Ad
mlnlstratis een schoon wit pak aan
het was ln de tropen on gloeiend heet
zette een witten helmhoed op de witte
uniform was net nog niet Ingevoerd ging
naar den wal en belandde al spoedig aan een
groot gebouw waar veis officieele bureaux
bleken gevestigd te zijn. Binnenkomende
zag hij in een kamer met open deur een soort
heertje in witte uniform zitten dat er erg
klerkaohtlg uitzag en vroeg dezen naar den
heer Müller. De klerk keek den secretaris
eenigszins smaohtend aan, monsterde hem
van het hoofd tot de voeten, sohudde beden
kelijk het hoofd en trok een gezicht waarop
duidelijk te lezen stond „monsoh hoe durf je
het te wagen zóó in politiek bij Herr von
Müller aan te komen", en bleef eenvoudig
gitten. Ma»r toen de secretaris aandrong,
verwaardigde het heertje zloh op te staan,
liep een tren op en toen, in een gang, vrees
achtig een wyzende geide hy „dort ist
der Herr Flnanzrath"..., en verdween!
De secretgr's klopte aan, waarop een oor-
verdoovend „hereln" volgde en binnengaande
zag hy daar een mynheer staan, in uniform,
een vent nis een boom. breed, zwaar, met
bakkebaarden en een nydlg gezicht, die hem
eerst ook al minachtend monsterde en hem
toen luidkeels toevoegde „was wünscht er"P
Nu was onze secretaris wel niet erg sterk
in z'n Duitsch maar hy kende er tooh genoeg
van om te weten dat deze manier van toe
spreken ,op z'n zachtst genomen, erg onheb
belijk is! Zóó spreekt een welopgevoed man
niet tegen een onbekende, allerminst tegen
Kerstmis op zee.
Laatst las lk ln een blad, dat de Kerstmis
pakketten weer naar de verschillende sche
pen waren gebracht, opdat de bemanningen
die op Kerstmis ver van huis waren, toch een
gave op dien feestdag zouden ontvangen,
zoodat ook zy zich voor een wyie konden
indenken te leven in de sfeer van den hui
gelijken kring.
- Iden lk dat zoo las, daoht lk: sou voor
dat aardige denkbeeld, ook in deze stad, niet
veel gevoeld worden?
Ik meende van wel. Het zou misschien
slechts een klein stootje elsohen om, voora
vrouwen en meisjes, ln beweging te zetten
die zorgden voor het gereedmaken en ver
zenden dier pakketten.
Is es wel één havenplaats in ons land, die
zooveel zeevarenden telt als Helder?
Zou er wel één Nederlandsch schip va
rende zyn, waarop niet een Nleuwedleper
deel der bemanning uitmaakt?
Het aantal familie's, die verwante» heb
ben op zee, ia hier legio.
Zouden zy dtis niets gevoelen voos dat
denkbeeld, om met Kerstmis de mannen aan
boord een aardigheid te bereiden?
Dat wil er by mij niet in.
Het leven is hier te veel saam geweven met
de zee, dan dat ieder niet bekend zou zyn,
hoeveel gemis aan familieleven de zeevaren
den hebben.
Misschien dat de vereeniging 5?. V. S. de
aangewezen organisatie kan zijn om het
initiatief te nemen.
Vrouwen en meisjes zet u aan het vervaar
digen van handwerk; vormt kransjes en con
tribueert elke week een stuiver en een dub
beltje, enz., ein ge zult zien, dat er in een
jaar tijd voor dat gezamelde geld heel wat
aardige dingetjes kunnen worden ingekocht.
Het is misschien wat laat in het jaar om
dit idee voor dit Kerstfeest nog tot uitvoe
ring te brengen. Doch denkt er eens over
na. Misschien dat het volgend jaar de Nieu-
wediepsche pakketten reeds aan boord kun
nen worden geopend.
DIALOOG.
FEUILLETON.
door
Dr. Cl
l)
Voor J. MOSSEL.
di
wy wooadsc naast elkaar. Hy wus de
roote man de kunstenaar de beroem
de Ik wiat dat het zoo was. In een helme-
'ijttx aandoening van verwondering had ik
vaak méér dan vaak dol-elgenaaralg gedoe
voor zyn huis gezien. Op een krulerswagen
kwamen de zwart-zwart geschilderde klston
"itljd, onbegrypeiyko kisten als voor 'n inon-
er-viool, niet koperen sloten en van zware
«tempels belrkte plakkaten en met zwaar be
nt reepte lettere „Professor Iwan" eron
Half onwillig omdat 'f zwierig gedoe me toch
eigeniyk niet smaakte en half ongepast, om
dat het my niet aanging had ik toch op
vergeten oogenblikken door de verbergende
gordynploolen van achter m'n raam ge
gluurd.... En nu wist ik het:.... Deftig
bepelsde mannen kwamen dikwijls voor zyn
deur uit.... Hij was de vermaarde speler
de instrumentalist de man die naam had,
grooten naarnl
En lk!.... Ik woonde ln het huls op den
hoek, naast hein en ik was de kleine koop
man, die in schyn van grootheid zaken deed
- die winkelde !n artikelen voor den groo
ten man en voor den rykdom.... Ik was de
ploeternar daar naast-an, ln comestibles, in
conserven in dellcatenin fruit, die in
het geheim1 hoopte een goede winst bij de
ryk doend» menschen in de buurt en ont-
joudend en inspannend werkte daarvoor
lijdend 's leven van sohyn en moeite in be
schaafde onderdanigheid toa gerieve vaa de
klanten....
Op oom morgen kwam da vrouw vaa den
beroemde en vroeg een kamer te, huur van
ons huis 'n kamer voor don heer, den ver
maarde om te studeeren. Het huls vnii den
beroemde was te klein en ons huis was ruim.
Mevrouw zocht *n kamer voor den speler om
to studeeren, om te leven z'n daagsch artia-
tenleven met de Iwan-kisten, de deftig#
mannen de mooie vrouwen, de leerlingen.
Cr ik zei „Nee"! - Ik zei heftig: Nee!....
Want het verwonderde me nleta. Ze had-
don wel drommels gemerkt redeneerde lk
hoe mooi onze woning was ln het nog
maar kort geleden gebouwd huls.... Onze
woning met 'n eigen huis-ingang naast de
7 iuk-deur met de ryk-geel-steenen portiek
-- met de deftig glad glimmende deur apart,
de nmnnerhal en de «deur met de mat-
boeket, de lange gang, de fonttein, de tele-
'n poos.
Want: om de „mooie kamer het de me
vrouw gevraagd om de kamer, die we d#
Dé oplossing van het Wereld-vraagstuk.
Wat denk je van Musaelienoo?.
Reusachtigl. ...Het middel zou ik zeg
gen.
Ik ook.'t Communisme is toch niets
gedaan.... De wereld wordt met den dag
slechter.
Socialisme dito.Nooit wat bereikt!
Allemaal gepraat.
Juist als met de Democratie.Groote
programma's Partyen weet ik watl.
En 't Liberalisme dan?.AI dat par
tyen maken geeft niks.Tegen dat Je goed
en wel ingeburgerd bent by de massa is 't
al weer tijd voor "u andere partij.Dat
j0
Daarom hl Muussellenoo goSd.
Heelemaal geen party
Geen spoor.Allemaal ®n zweert hemd
aaa
Voor de gemakkelijkheid.
Nee dat is t program D zwarte
hemd dat is, wat by de Liberalen en by de
Socialisten en by de Communisten die begin'
selverklaring is.
Dus?.
Niks meer.Ee hebben geen begin
selverklaring.Niks geen papieren
alleen maar 't zwarte hemd.
En voor de rest Van alles t beste.
Zonder er doekjes om te winden.
Da's best.
En of.Kun Je later nooit op Je vin
gers getikt worden.
Is 't niks voor ons.Hier ln Holland?
Enorm, man.Om Je de waarheid te
zeggen: Ik ben al bezig. H Heb 'n gros o'
wat zwarte hemden besteld en 'n brief ge
sohreven an Muussellenoo.
Maar je volgelingen?.
Kommen van zelf.Als ik naar den
Haag ga en de boel onderst boven gooi
En lk trek me niemendal aan van al de oude
generaals en de vroegere ministers en de
gepensioneerden en de ambtenaren van 'u
ministerie.
Precies Dat is de fout geweest van
al die vorige partyen: Veel te veel ontzien
van die en van die en van die.
Natuuriykl Daarom!.... Allemaal 'n
zwart hemd aan. Allemanl precies gelijk
de ryken en de armen. En allemanl evonvoo'
van wat er is in de wereld de Koningin
zoogoed als de keukenmeid van den burge
meester van Helder.Nou als Je daar
van de leus maakt krijg Je alle werkloo-
zen achter Je en alle ambtenaren meit lage
traotementen en alle schippers en alle vis-
•ohera en alle kantoorbedienden eo werk
vrouwen.
Maar!.
Nou?.
Dat is tooh krek ais 't sooialisme en t
communisme?.
H Lykt ei» niet op, man.Want wat
je «egt moet je meteen doen dadeiyk
doen, zonder vechten en schieten en gevan
gen nemen,Dat is juist de fout van ai
die partyen met programs en beginselverkla
ringenHeb je ooit Troelstra al de socla-
•alon-kamer noemden. Dat maakte me hevi
ger aog in m'n verzet. De „mooie" kameel.
De kamer, die ons grootste bezit was in het
heele huis die ons op avonden en op Zon
dagen verzoende met het harde leven van
kleine kooplui tusschen de deftige en de
deftig doende menschen....
En die kamer gerukt uit het huls nu
voor den Instrumentalist?....
En opponeerend tegen m'n moeder die
overreedde verzekerde ik, dat het wat ml
betrof al z'n leven niet zou gebeuren!
Want stel het Je toch voorl.... Nu stond
er myn kust, m'n eigen, kleine oude kast me
de oud-verlezen, ultbladerende boeken, maar
die mij heilig waren. Nu stond er myn twee
dehands piano en kreeg ik er tweemaal per
week lassen van den blinden meester. Nu
werkte ik hier heele avonden stil in de boe
ken en de kranten en ln alles wat myn ln het
leven grabbelende zin tezamen bracht...
Hier Juist leefde ik even als ik op slult-uur
lichtelijk kregel de rijken rondom goeden
nacht had gemopperd. Hier leidde lk des
Zondags de famllle-visite-van-bulten in, ver
holen en tooh zoet proevend genietend van
de raak-opene plattelanders-bewondering, die
ik wiat dat komen zou.... En gnuffelenc
van de pret voelde ik my heimeiyk lekker, als
't los kwam: „Jonge, man.... Wat 'n
kasteel van 'n hui«, hei-je!.... Daarvoor
misschien ln de eerste plaats was het ln onze
„Mooie" kamer nu burger-ryk met wit-gee'
behang naar myn doorgedreven inzicht....
Daarom alleen was ik onuitgesproken trotsch
misschien op deze ruimte en betrad ik haar
met 'n schroom van eerbiedige en tegeiyk
dankbare bewondering....
't Was de schittering van myn bestaan
de verwarmende zonneschyn in een dagbe-
staan vol schaduwen.... 't Was 't hoogte
punt in het uitgebreid karaercomplex
gouden nummer op de lijst I, II. II
Vhuiskamer „mooie" kamer slaap
kamer tussohenkamer slaapkamer
weer.... 't Was de hartstoohteiyke geliefde
die ik bezat in deze zwymelende periode van
deftige buurt bewoner.
listen by mekaar zien trommelen op 't Haag-
sche binnenhof om de regeering over te ne
men?. Neen hoogstens voor 'n demon
stratie voor den achturendag of 't vrouwen-
desrecht.En toch zijn er socialisten zat.
Ais ze pardoes allemaal bij mekaar komen
in den Haag, zal -geen politieagent 't in zijn
hoofd krijgen om ze tegen te houwen.Ik
denk dat-ie gauw de .Vijverberg om gaat
oopenMet de Communisten net zoo.
ïéb je ooit gehoord dat. Wijnkoop 'n brief
ïeeft geschreven aan Minister Ruys met
de bopdschap dat-ie de volgende week zou
vomen om 'n nieuw ministerie samen te
stellen?
- Nooit!
O, zooDat is de fout. En dat is 't
voordeel van Muusselinoo.Ik heb 'm ge
schreven of-ie hier 'n filiaal wil oprichten
van 't Fascisme.De hemden zyn besteld.
't Zal opnemen, dat verzeker ik je.
Bewaar een hemd voor mij.
Afgesproken.
Moed en Zelfverloochening.
Ds moedige la het bost in staat tot edel
moedigheid, of liever, hij is vaa nature edel
moedig. Toen Fairfax in den slag ibJJ Naseby
een vaandrig neersabelde en het vaandel ver
overde, gaf hy het aan een soldaat om er
zorg voor te dragen. De soldaat, niet bestand
tegen deze verzoeking, pochte er op by zyne
kameraden, dat hy zelf het vaandel had
buit gemaakt. Fairfax vernam het. „Laat
hem de eer", izei hy, „ik heb my buitendien
genoeg roem verworven."
In den slag by Bannookburn zag Douglas,
dat zyn mededinger Randolph -byna geheel
door den vyand werd teruggedreven. Hy
haastte zich -tot zyn hulp, maar toen hy be
merkte dat Randolph den vyand deed af
deinzen, riep hy de zynen toe: „Halt! wy
zyn te laat gekomen om hem te helpen. Wjj
willen zyn overwinning niet verkleinen door
ons er een deel van too te eigenen."
Even rldderiyk doch op een geheel ander
gebied, was Laplace'a gedrag jegens Biot,
een jong geleerde. Deze droeg in de Fran-
sohe academie eene verhandeling voor over
een moeiiyk wiskundig onderwerp. De ge-
heele vergadering wenschte den spreker ge
luk met zyn even geleerd als oorspronkeiyk
stuk. Monge was verrukt over den bijval,
dien Biot gevonden had. Laplace prees hi
ovenzeer vanwege de helderheid van zyn
betoog. Na afloop der vergadering verzocht
hy Biot hem naar huls te vergezellen. Daar
gekomen, haalde Laplace uit een kast van
zyn studeerkamer een stuk papier te voor-
sehyn, dat geel was geworden van ouderdom
hy liet het den jongen geleerde zien. Met nle
weinig verbazing zag Iliot, dat het een nauw
keurige en juiste uiteenzetting bevato van
hetzelfde vraagstuk, door welks behandeling
hy zooveel roem had geoogst. Laplaoe zori
er voor, met een waariyk zeldzame edel
moedigheid, dat het gebeurde niet bekent
werd en legde ook Biot het nrijgen op. Het
geheele voorval zou onbekend gebleven zyn
als Biot zelf, vyftig Jaar later, net niet ver
haald had.
Van een Fransoh handwerksman wordt een
dergeiyke trek van zelfverloochening, in een
anderen vorm verhaald. Een steiger by een
hoog huis, dat in aanbouw was, -bleek te
zwak om al de mensohen en gereedschappen
te dragen, die er zich op bevonden. Het ge
vaarte stortte ineen en al de werklieden vie
len naar beneden, met uitzondering van twee,
een jong mensoh en een1 man van middelba
ren leeftijd, die op een smalle richel bleA'
hangen, Deze was echter te zwak om him
beiden te dragen en dreigde te breken.
.Plerre*, riep de oudata van de twee, jaa i
los -— ik ben huisvader."
Gil hebt geiyk riep Plerre, liet zich
neervallen en bleef op de plek dood.
Dé huisvader was gered.
De moedige ls zoowel grootmoedig als
zaohtmoedlg. Hy zal geen misbruik maken
van de zwakheid van zyn vijand, nooh ietnant
nedervellen, die buiten staat ls zich te ver
dedigen. Zelfs te midden van gevechten op
En danP.... Alsof lk iets ln de verte had
gezien, terwijl er door de lucht 'n bliksem
straal schoot zoo duidelijk werd 't mei
Wat zou er van worden als h y er in kwam?
Hy de beroemde de vermaarde de
man met naam.... de kunstenaar?.... Ik
wist stellig, dat lk het niet dulden zou....
Het waren artlston en dat was Julat 'n ge
slacht, dat lk niet zetten kon. Ik voelde
hoe het worden moest in onze mooie kamer,
Hy samen in en uit met andere zwart- i
blondharlge Britsten royaal-vrij, zooals ze
meestentijds waren. Dat wist ik! Royau
vrh en Joviaal met poehah..,.
Veen <inar zou me niemand van kunnen
afbrengen: Ik moest ze ln levensernst bene
den mezelf stellen. VastI Tk moest ze naar
m'n gissing eigeniyk al negeeren voor lk ze
had gezien.
En dus: Ik weigerde en zei Neenl
Maar 't geld bracht moeder in het
midden.
't Kan me niet sohelen— wist ik muur
vast.. ..Dan maar minder geld.... Ik wil
't huis niet bedorven van drukte....
Toen gebeurde het.
Op 'n middag terwyi 't triestte bulten
als op 'n onprettlgen Novem-berschen, toen
stapte 'n heer in en Ik schrok op.
Tk stond ln lui-loome treurnis als wezen
loos weg gemymerd, verbeidend in saaie
wacht den eerstvolgenden deftigaard. die
hooggestemd 'n flaoon Mlxid Pickles „Grosse
and Blackwell" of Tlroler Vruchten au
jus of 'n blikje Koning Oscar Sardines
zou vragen
Toen stopte 'n heer ln 'n mool-zwarte
heer, voel-baar deftig in ryk aroom, met 'n
puntige sikkebaard, die glom.... Hy %-oeg
'n vleiend-mool pak, gris-perle 'n artis
tieke hoed en 'n zwart ebben stok met zwaar
zilver. Aan den pink van zyn melkblanke
hand fonkelden de steentjes van een ring en
onder 'n puntbaardje uit zwierde een grijs
gespikkelde strikkendas
'nHeerl....
Ik haastte me tot de onderdanige houding
even en dood heeft men voorbeelden van
eene zoodanige edelmoedigheid gezien.
In het heetst van den slag by Dettingen
maakte een escadron cavallerie een charge
op een Engelsch regiment Toen de jon^e
officier, die het escadron aanvoerde, op het
punt stond den Engelschen bevelhebber aan
te vallen, zag hij, dat deze slechts één arm
had, waarmede hij de teugels van zijn paard
vasthield. Hierop salueerde de ridderlijke
Franschman hem met zijn zwaard en reed
voorby.
Florence Nightingale verhaalt het volgende
voorval, dat by Sebastopol heeft plaats ge
had. „Een sergeant was op veldwacht en
zag al zyn kameraden.nevens zich vallen.
Hij zelf werd ook zwaar gekwetst aan het
hoofd en strompelde terug naar het kamp.
Op zijn weg derwaarts zag hij een gewonde
liggen. Hy nam hem op zyn schouders, droeg
hem tot binnen de verdedigingslinie en viel
hierna bewusteloos neder. Toen hy eenige
uren later, na getrepaneerd te zyn, zyn be
wustzijn herkreeg, was zyn eerste woord:
„Leeft de kameraad nog?u op den gewonde
doelende.
„Kameraad wel zeker!" werd hem
meesmuilend geantwoord. „Ja, hij leeft. Het
is de generaal". Op dit oogenblik kwam de
generaal, hoewel zwaar gewond aan het bed
van den soldaat. „O, Generaal, gy zyt het
dus, wien ik gedragen heb? Ik ben er blij
om. Ik kende Uwe Excellentie niet. Maar al
had ik geweten, dat gy het waart, ik sou
U toch gered hebben."
De kleinste beentjes in het menscheiyk
lichaam zyn die, welke zich in het oor be
vinden.
Er zyn ongeveer 8000 steken aan een paar
schoenen.
BABBELUURTJE OVER MODE.
Vlechtwerk als garneering.
Diegene onder de lezeressen, die zich de
moeite geven binnen of buitenlandsche mode
journalen te lezen, zullen vermoedeUjk opge
merkt hebben, dat er den laatsten tyd naast
de toepassing van bontgarneering een andere
„dikke versiering" in zwang gekomen is.
Want vrouwe Mode denkt tegenwoordig
om alles en iedereen.
De op het oogenblik gangbare kleeding-
modellen en hiermee bedoel ik vooral de
korte en lange mantels vragen byna zon
der uitzondering ,om een „afwerking". Met
die buitenkanten wordt dan bedoeld de kraag,
de manchetten, de onder- en de sluitranden.
In verreweg de meeste gevallen nu wordt
hiervoor een meer of minder mooie soort
bont gebruikt. Doch om tegemoet te komen
aan de eischen van hen, die om redenen van
smaak of prijs geen bont kunnen dragen,
■iiniMMMÉMÉÉM
heeft de
nu iets anders bedacht.
Dit andere ls een vlechtwerk van dezelfde
stof van het te versleren kleedlngstuk. Wel-
iBwaar wanneer een en ander er zich by
uitstek toe leent, wordt ook wel eens gebruik
gemaakt van een aardige oontrasteerende
kleur of ook wel eens van zyde of fluweel
op de stof....
Maar ln hoofdzaak toch wordt de eigen stcf
en de eigen kleur gebezigd. Dit heeft dan
ook het beste en soberste effect.
De versiering wordt op de volgende wyze
tot stand gebraoht: Sohuine reepen van de
stof worden op de gebruikeiyke wyze tot een
dik (natuuriyk hol) koord genaaid. Is de stof
heel dik en zijn twee koorden voldoende, dan
worden ze styf om elkaar heen gedraaid, zyn
er drie of vier noodig, dan worden ze gewoon
tot een strengel gevloohten.
En met het aldus verkregen versierings
materiaal kan men gaan garneeren, zooals
men op andere wyze garneert of volgens een
aangegeven patroon of zooals men ten
slotte zelf het mooiste vindt. Alle mogeiyk-
heden zyn vry. Men kan het byvoorbeeld zet
ten langs kraag en manchetten alleen. Men
kan het ook bezigen langs den geheelen sluit-
kant van onder naar boven of by een heup
manteltje langs den onderkant.
Het spreekt daarby nog vanzelf, dat men
van winkelhouder on begon al te spreken
van: ....U wensoht.... meneer....
Maar m'n blik verstarde als die van een
hater, die 't vermaledyde gelaat van zyn
doodsvyand ziet..
Be ben Professor Iwanl zei-die....
Ik beproefde het diepst van m'n gewaarwor
dingen te doorgronden.... Ik zou graag uw
kamer eens zienl
Het was verraad, maar hem zeggen kon lk
't niet. Mokkend keek ik stevig, lachloos en
onderdfinigheldsverre..Ik Jubelde gnlepig
toen hy struikelde bijna over 'n kist Reine
Olaudes-.Maar ik liet hem omdat lk het
onmogeiyke van het tegendeel voelde alles
zien. Mnar willoos, zonder koopmanschap,
zonder tactiek van byzonder-gesohikt-voor-
U! 'k Liet 'm zien de vestibule, de portiek.
Hy knikte de gang, de tochtdeur met de
mat-boeket. Hy knikte de marraerbe-
kleedlng.... Hy zei iets, praatte goedkeu
rend De fontein, de telefxm. de mooie
deuren met knoppen.Hy lachte, 't beviel
hem..,.
Ik bracht hem in kamer No. I, de woon
kamer.... en wachtte! Zou hy misschien?.-..
Maar hy was me voor, zocht met de oogen en
liep vrij-ongedworigen en losweg als z'n
das..
artistieke
Hy stapte.... stapte....
en gooide ze ineens wagenwijd uit elkaar, de
mooi-bruine, de hooge, de eiken, de met ko
er beslagen schuifdeuren die statig rol-
en op rails tusschen kamer I en H.
Dat ïykt me wel 'n prettige kamer
nog al.... Zei de beroemde.... tameiyk
ruim.... Ik zal er over spreken.... Ik be
loof u....
En terwyi lk nog zeggen wou, dat-le die
kamer niet krijgen kon, dat 't de trots van
't huis dat lk niet wilde, murmureerde,
kootte.... 'm haatte was-L weg op
eens, licht gestapt uit de glazen deur, met 'n
„Goeien middag" uit de hoogte.... En zag
ik hem al gaan voorby 't raam in 't gris-perle
pak
Machteloos ertond ik....
(Wordt voortgeaet).
't Ju tiert je
Berst» stuk: Hos Ik er tegen was.,1
f°Fn ik zei Nee toen lk van m'n moeder,
dle m'n compagnon was, de boodschap hoor
de Ik hield van de menschen fn hun
zwlêrig-hoofacho voornaamheid ha hei ge-
hooi niet.... Dc was eigen van natuur en
nam 't leven met 'n stugge ldeaal-hoop naar
warme gelukkigheid.... Ik hechtte aan
kleine dingen on een van die dingen was ons
huis in de deftige straat daar en de mooie
kamers I Daarom griefde me de vraag om een
kamer, zonder dat de beroemde het kon be
seffen. Het maakte me «til en beklemd voor