SUNUGHT CADEAUX!
JURGENS!
FIJNSTE HELANGE
DE RARE SIJS
Lm
DE FIJNSTE BOTER
Eerste Blad.
BLIJFT DUS SPAREN!
SLAPELOOSHEID
No. 5648
DINSDAG 12 DECEMBER 1922
50e JAARGANG
Dinsdag *2 De(V4-15 ™r-
BUITENLAND.
DE CONFERENTIE TE LAUSANNE.
De caputilaties en de Turksche schulden
vormden het onderwerp der besprekingen.
Iedere concessie aan het standpunt der mo
gendheden stootte af op de onverzettelijkheid
der Turksche afgevaardigden.
De bepalingen nopens leger en vloot in het
het aanstaande verdrag zijn officieus aan de
Turken medegedeeld. Er zou geen enkele
beperking voor Anatolië worden gevraagd.
Aan Turkije zou men vragen, in Europa geen
strijdkrachten op de been te houden, grooter
dan die van Bulgarije.
Tjitsjerin heeft bij de ontvangst van de
Turksche journalisten zijn verbazing en leed
wezen uitgesproken over de houding van
Turkiie en daarbij gezegd, dat de oonferentie
een loven en bieden is tusschen Frankrijk en
Engeland. Aan de afgevaardigden van Sy
rië en Palestina heeft hij verklaard, dat Rus-
land nimmer de Fransche en Engelsche man
daten over die landen erkend heeft.
DE OONFERENTIE TE LONDEN.
De belangrijke besprekingen der geallieer
de premiers, ten einde nogmaals te trachten,
tot overeenstemming te komen inzake het ne
telige vraagstuk van de Duitsche schadever
goeding, zijn Zaterdagochtend in Downing
Street te Londen begonnen. Na een bespre
king van twee uren, werd de conferentie tot
's avonds verdaagd. Er werden geen mede-
deelingen omtrent den afloop verstrekt.
Een groote menigte verzamelde zich op
straat om de premiers te zien, in 't bijzonder
Mussolini, naar wien men zeer nieuwsgierig
is.
Er zijn bijzondere voorzorgsmaatregelen
genomen om Mussolini en Poincaré te bewa
ken. Poincaré wordt waar hij gaat begeleid
door een 80 man sterke UJfwaoht, en Mus
solini heeft een garde van 14 zwarthemden,
samengesteld uit de Londenscho fascisten.
Ambtenaren van Scotland Yard zijn ver
spreid over het heele C-laridge's Hotel, waar
de twee premiers logeeren. Sommigen van
hen zijn vermomd als kellner, kok, liftbe
diende of huisknecht.
Londen, 10 December. De eerste dag van
de gesprekken tusachen de geallieerde eer-
ste-nünlsters is gisteren geëindigd onder een
gunstlgen indruk en doet verwachten dat de
beraadslagingen tot een voorspoedig en snel
einde zullen leiden.
Ondanks het ontbreken van een officieel©
aanduidng, schijnt het Fransche standpunt
het volgende te zijn: Aan Duitsohland zou
voor een tijdvak van ten hoogste twee jaar
een moratorium verieond kunnen worden
voor betalingen in specie. Tegelijk zouden
de vergoedingen ln natura in verminderden
omvang plaats vinden. Het rijk zou snel zijn
gezond moeten maken. Aan
Duitschland zou een credlet van 600 millloen
goudmarken verleend worden, waarbij een
gelijke som zou komen, genomen uit de kas
van de Duitsche Rijksbank, om de mark te
stabillseeren.
Om de uitvoering van de regeling te waar
borgen zouden de geallieerden 26 pet. var:
de waarde van den Duitschen uitvoer ln den
vorm van uitgaande rechten heffen en con
trole oefenen op de mijnen in het Roer
gebied.
Het Duitsche voorstel.
Londen, 10 December. Reuter verneemt
dat de nota der Duitsche regeering, die aail
de conferentie der geallieerde premiers ls
gericht, behelst, dat de Duitsche regeerlnc
voornemens is, om de voorstellen, vervat ln
haar nota van 18 November aan de Com
missie van Herstel, ter. uitvoer te brengen
door terstond, zoo noodig, stappen te doen
tot stabiliseering van de mark, door Dultsch-
land's eigen hulpbronnen te 'gebruiken en
hulpmiddelen, door do uitgifte van binnen-
landsche en buitenlandsche leeningen, van
FEUILLETON.
door
ARNOLD BENNETT.
in.
De volgende beslissende gebeurtenis ln
Denry's loopbaan had plaats op een Maan
dagochtend, ln een huisje dat heel veel klei
ner was dan zelfs dat van zijn moeder. Dit
huisje, onderdeel van mevrouw Codleyn's
veelvuldig bezit, stond op zichzelf ln Cha-
pel Alley, achter de Wesleyaansche kerk;
het meerendeel van de huurwoningen waren
aan Carpenter's Square, vlak bij. De buurt
onderscheidde zich niet door maatschappc-
iijken glans, maar het leven daar was schil
derachtig, wisselend, opwindend, vol toeval-
^als het lev€n Plee^ te z*m ln wonin-
shiiiin ?au hmi bewoners gemiddeld drie
uuings ln de week kosten. Sommige men-
M krh.^?ken OVel' (le wijk als over ''en
",-n 1 h en makten ironische toespelin-
sche kerlfBr, *?Sjng vlak bjj de Wesleyaan-
levaanschïi v l dat 9011111(1 van de We&"
T^nhefi kerk was- Zu]k« menschen begre
pen het leven en zijn vreugde niet. B
Het eenzame huisje had een plaatsje er-
nonge\ eer zoo groot als een deken, om-
nigd door een l>ouwvalllg steenen muurtje
en geplaveid met modder. Men ging twee
zich si ,0Pï-iUWde jPKen een deur en bevond
kam 1Qj ,e voornaamste ontvang-
kamer die geen deken ter wereld bij moge-
welke de opbrengst zal worden overgedra
gen aan de Commissie van Herstel met het
voorbehoud, dat een gedeelte van de binnen
landsche leening voor Duitschland's eigen
behoeften zal worden besteed.
De binnenlandsche leeningen zullen on
middellijk worden uitgegeven, en tevens zal
het gedeelte van de buitenlandsche leening
(van 8 mllllard goudmarken) dat aan de her
stelcommissie zal worden toegewezen, wor
den vastgesteld.
De voorgestelde regeling zou ten minste
over twee jaar moeten loopen, maar over
geen langer tijd dan over vijf jaar.
De nota eindigt met een ernstig beroep
op de conferentie, om het vraagstuk der scha
devergoeding tot oplossing te brengen, waar
toe volgens de meening der Duitsche regee
ring, deze nieuwe voorstellen den weg zou
den bereiden.
Londen, 11 Dec. De beraadslaging over
de Duitsche nota duurde gisteren drie uur.
Poincaré wees op het. onvoldoende karakter
van de Duitsche voorstéllen „in extremis",
welke noch van een begrootingshervorming,
noch van een contröle, noch van waarborgen,
noch van onderpanden, noch van het plan
van de commissie van herstel voor de stabili
satie van de mark spreken. Wel verlangt
Duitsohland echter twee nieuwe concessies,
namelijk een moratorium en gelijkheid in
handelsfaciliteiten, in strijd met de bepalin
gen van Versailles. Poincaré is voorstander
van een leening om de betaling van de scha
devergoedingen gemakkelijker te maken,
maar merkt op, dat een binnenlandsche goed
gunstig toegestane leening, vrij van fiscale
lasten, en met amnestie voor den uittocht van
het kapitaal, uitsluitend in het voordeel is
van de kapitalisten, die verantwoordelijk zijn
voor Duitschland's fihancieelen toestand.
Wat de buitenlandsche leening betreft, stelt
Duitsohland noch het bedrag noch de wijze
van uitgifte vast.
Poincaré kwam tot de slotsom, dat het ont
wen) volstrekt onvatbaar voor discussie was.
Mussolini uitte éen gelijke meening.
Bonar Law erkende de zwakheid van het
ontwerp, maar achtte nochtans een ampeler
beraadslaging nuttig.
Theunls achtte de voorstellen onvoldoende,
te veel op de lange baan schuivend, ontwij
kend en dubbelzinnig, om tot iets te kunnen
lelden.
Bonar Law constateerde het algemeene
verzet van de gedelegeerden. Hij zal het Brit-
sche standpunt kenbaar maken na den heden
gehouden kabinetsraad.
Mussolini drong vooral aan op annuleering
van de schulden tusschen de geallieerden.
Londen, 11 Dec. Reuter verneemt, dat
Poincaré ten krachtigste op de bezetting van
het'Roerbekken aandringt. De Engelschen
steunen hem daarin niet ten volle, doch men
verwacht daarover geen breuk. Men ver
wacht, dat men een tusschenweg bereikt zal
hebben als de bijeenkomst vandaag qf mor
gen voor ongeveer 14 dagen verdaagd zal
worden.
Londen, 11 Dec. Laat op den middag is
de bespreking tusschen de geallieerde pre
miers hervat. Het bleek de laatste bijeen
komst van deze reeks te zijn en duurde onge
veer twee uur. Na afloop is de volgende mede-
deeling versohenen: De geallieerde ministers
hebben zorgvuldig den nuidigen stand van
het vergoemngsvraagstuk nagegaan, ovenals
de daarmee samenhangende aangelegenheid
van de schulden onder de geallieerden on
derling. Men heeft ook het ontwerp van den
Duitschen rijkskanselier voor een voorloo-
plge oplossing van de vergoedingen behan
deld, doch dit eenstemmig onbevredigend be
vonden. Het is niet mogelijk gebleken in den
beschikbaren tijd te geraken tot een blijvende
oplossing van de thans aanhangige punten.
Onder deze omstandigheden heeft men beslo
ten de besprekingen tusschen de geallieerde
eerste ministers 2 Januari te Parijs voort te
zetten, opdat onmiddellijk daarop een vol
tallige oonferentie zal kunnen worden bijeen
geroepen, ten einde voor 15 Januari tot een
blijvende oplossing te komen van het geheele
vraagstuk, dat te Londen ia. besproken.
Ingezonden Mededeeling.
gejbagdheud,a^mp6noinq, Gebruik
MUNHAfiDT3 ZENUW-TABLETTEN
'Pwkokw ISd b^Apoth.en drogen
lükheid had kunnen bedekken. Achter die
kamer kon men schemerachtig een vertrek
zien dat zoo klein was, dat een auctionaris
het recht zou gehad hebben het als een bou
doir te bestempelen en dat eenvoudig, maar
praotisch voorzien was van een Kootstee",
ook met het begin van een trap. Het huls-
raad van de ontvangkamer bestond uit twee
stoelen en een tafel, oen paar pannen, en wat
ouwUo snuiJterljea. Wat er aan het
boveneinde van de trap was, wist geen le
vende sterveling, behalve de oude vrouw,
die er sliep. De oude vrouw zat bij den
haard. Het oenige vuur ln de kamer echter
was aanwezig in het kort steenen pijpje dat
zij rookte; juffrouw Hullins was een van de
laatste oude vrouwen te Bursley die een
neuswarmertje rookten; reeds toen werd
een pijp als vulgair beschouwd en kwamen
cigaretten ln de mode ofschoon niet in
G'hapel AJley. Juffrouw Hullins rookte haar
pijp en dacht aan niets bijzonders. Af en toe
dook een of ander beeld uit het verleden in
haar brei n ZU had ln dat woninkje ruim
veertig jaar gehuisd. ZU had er elf kinde
ren en twee mannen opgevoed. Zij had er
vijf-en-dertig kleinkinderen vertroeteld en
ongeveer een half dozijn schoondochters on
derwezen. Zit had nachten gekend, waarin
zij zich in dit verblijf nauwelijks kon ver
roeren zonder iemand to zijn slaap te sto-
ren. Nu was zij er alleen. Zij verliet het nooit,
behalve om water uit de pomp op het plein
te halen. Zij had veel van bet leven gezien
en zij was vermoeid.
Denry kwam zonder plicht spiegingen bin
nen, vrooljjk en welwillend glimlachend, met
zijn heldere, optimistische gezicht onder zijn
Lichtbruin haar. Hij bad groote en goede
tanden. Hij was bezig niet om gezet, maar
Ingezonden Mededeeling.
Uitknipsels van SUNLIGHT en LUX doozen,
welke ons na 15 December te onzen kantore
bereiken, zullen niet meer voor groote prijzen
als auto, plano etc, in aanmerking komen.
De wedstrijd voor de groote premiön sluit
op Vrijdag 15 dezer, des- namiddags om 5 uur.
De uitknipsels BLIJVEN GELDIG voor het ver
krijgen van de geschenken, welke in den catalo
gus vbrmeld staan, doch voor de uitknipsels, die
ons nia 15 December bereiken, gelden weder de
hoeveelheden van den catalogus, dus weder 15,
25 en 50 uitknipsels en niet meer 8, 15, en
25 uitknipsels.
Ons plan is om in 1923 een nieuwen, be
langrijk uitgebreiden catalogus uit te geven met
hoogst aantrekkelijke prijzen.
DE LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ, Vlaardlngen.
ENGELAND.
Een heftig© aanval van Lloyd George op
Frankrijk in de Deutsche Allg. Ztg.
De Deutsche AUgemeine Ztg. begon Za
terdagmorgen met® de publicatie van een
reeks artikelen van den afgetreden Engel
schen eersten minister Lloyd George, waar
in deze zijn meening uiteenzet omtrent de
belangrijkste quaestjles der internationale
politiek.
In het eerste artikel bespreekt Lloyd
George de overeenkomst tusschen Frankrijk
en Engeland ten opzichte van een Duit
schen aanval op Frankrijk, en polemiseert
hij heftig tegen de Fransche politiek der
laatste jaren..
In Frankrijk bestond een sterke partij,
die den Rijn als nationale grens voor
Frankrijk wilde behouden. Dit zou voor» de
Fransche regeering zeer groote moeilijkhe
den opleveren en het "zou Dultschland blij
vend prikkelen tot revanche. Dé Fraqsche
politici wilden niet luisteren; slechts Ame
rika en Engeland kunnen, als zij aaneenge
sloten blijven, de -catastrofe afwenden. Het
doel nu van het Engelsch-Fransche verbond
was om Olemenceau tegen de aanvallen van
deze annexionistische partij te beschermen.
Lloyd George zet uiteen wat in dit opzicht
door hem gedaan is. Een oonferentie werd
uitgeschreven waarop deze verschillende
kwesties zouden worden besproken.
Te Genua namen de beraadslagingen aan
vankelijk een gunstigen loop en men zou
wellicht binnen een tweede week resultaten
hebben kunnen bereiken, die de bezorgd
heid van wantrouwende naties haden doen
verminderen en die uitzicht hadden gege
ven op verbroedering.
-Maar Satan heeft in Europa zijp rol nog
niet uitgespeeld^ aldus Lloyd George. Een
ministercrisis In Frankrijk sloeg onze hoop
den bodem in. Voor den drempel der ver
vulling werden de onderhandelingen afge
broken. Groot-Brittanië's aanbod om alleen
het waarborgverdrag voor Frankrijk te tee
kenen werd met verachting van de hand
gewezen. Men verklaarde ons met brutale
openhartigheid, dat het wnder een militaire
conventie nutteloos zou zijn. Wij weigerden
echter daarin te treden, want Europa heeft
van militaire conventies reeds te veel ge
leden.
Het is te verwonderen, dat in weerwil
van de noodlottige houding v^n de Fran
sche regeering een verdrag werd ondertee
kend, dat ten minste voor eenige maanden
den vrede in Oost-Europa heeft gehand
haafd maar een duurzame vrede kon niet
worden verzekerd en het pact met Rusland
zal spoedig/ afloopen.
Ik hoop lntusschen, dat de geest van
Genua zal verhinderen, dat de zwaarden
weder zullen kletteren.
Lloyd George besluit zijn artikel aldus:
Wanneer Frankrijk Groot-Brittannië's
waarborg tot 'bescherming zijner"§rens had
aangenomen, zou elk voorwendsel xzijn ver
dwenen voor annexatie van den linker Rijn
oever. Wanneer hiervan de verklaring is
dat de Fransche ministers besloten zijn on
der geen voorwaarden, ook niet na afloop
van Uen bezettingstermijn, het leger van
den Rijnoever terug te trekken, dan begint
er een nieuw hoofdstuk in de gesohiedenis
van Europa en de wereld, en men moet
vreezeri, dat dit zóó verschrikkelijk zal
zijn, als de menschheid er nog nimmer een
heeft beleefd.
In Europa zijn 70 millioen Duitschers. In
één generatie zijn het er misschien 100 mil
lioen. Zij zullen geen rust hebben, zoolang
millioenen hunner landgenooten op den an
deren oever van den Rijn onder een vreemd
juk zuchten en het zal slechts een quaestie
van tijd en van omstandigheden zijn, o]>
welk tijdstip de onvermijdelijke bevrijding^
oorlog begint.
Poincaré uit zijn groote verbazing over
Ingezonden Mededeeling.
s' - n» - riiF
VERVANGT -
om forsch te worden.
„Wel moederl" begroette hij juffrouw Hul
Uns en ging op deD anderen stoel zitten.
Een Jonge kerel blijkbaar ln vrede met de
wereld, een Jonge kerel tevreden met zich
zelf op dat oogenbllk. Niet langer een kan
toorbediende, een van de werknemers, dit.
„mijnheer" zeiden tegen lui die geen vin
gers en toonen meer hadden dan hijzelf; ge
bonden door een Blavencontraet om op een
bepaalde plaats op bepaalde uren te zijnl
Een onafhankelijke eenheid, meester van
zijn eigen tijd en zijn eigen bewegingen.
Kortom, een man!
In werkelijkheid verdiende hij nu in twee
dagen in de week iets meer dan de heer
Duncalf hem voor den arbeid van vijf en een
halven dag betaalde. Zijn inkomen als opha
ler van huur en administrateur van vaste
goederen, groot of klein, bedroeg in totaal
ongeveer een pond per week. Maar hij wan
delde door de stad, glimlachte, schertste,
sprak vaag en zeide: „Jij ook?" op zulk een
toon, dat men had kunnen gissen, dat zijn
inkomen van alles kon zijn wat tusschen de
tien pond per week en tienduizend pond
per jaar lag. En hij had vier dagen in de
week, waarop hij nieuwe methodes bedeuken
kon, om een fortuin te maken.
„Ik heb niks voor je", zeide de oude
vrouw, zonder zich te verroeren.
„Kom, kom nu! Dat gaat niet!" zeide Den
ry. „Neem een plukje van mijn tabak".
Zij aanvaardde een plukje van zijn tabak
en vulde haar pijp weer, en hij gaf haar een
lucifer.
„Ik ga in geen geval hier vandaan zon
der een halve kroon!" zeide Denry gemoe
dereerd.
En hij rolde voor zichzelf een cigaret, mis
schien om warm te Mijven. Het was erg kil
in het muffe verblijf, maar de oude vrouw
huiverde in het geheel niet. Zij was een van
die oude vrouwen, die al de rokken van haar
geheele leven, de een over den ander, dra
gen.
„Je kunt dan een tijdje wachten", merkte
juffr. Hullins op, terwijl zij de feiten on
der de oogen zag. „Ik heb je van mijn zoon
Jack verteld. Hij is zes wekem buiten werk
geweest. Hij begint vandaag weer en zal mij
Zaterdag wat geven."
„Dat gaat niet", zeide Denry kort en
vriendelijk.
Hü legde daarna, met zijn overbluffende
welwillendheid, aan juffrouw Hullins uit, dat
mevrouw Oodleyn aan niemand zou toe
staan, dat de achterstand verder opliep, dat
zoo iets niet kon lilden, dat haar huurders
haar ruïneerden en dat hij zelf, met al zijn
opgewekte welwillendheid voor dé huur be
talende klassen, ln haar val zou meegesleept
worden.
„Zes-en-veertig jaar ben Ik in dit huisje
hier geweest!" zeide juffrouw Hullins.
„Ja, dat weet ik," zeide Denry. „En kijk
eens, naar wat u schuldig bent, moederl"
Met ontzaglijke goedgehumeurde vriende
lijkheid noodlgde hij haar aandacht voor wat
zij schuldig was. Zij bedankte er stilzwijgend
voor, om er naar te kijken.
„Je kinderen dienden je te onderhouden",
zeide Denry, toen zij zweeg.
„Die dood zijn kunnen dat niet", zeldo
juffrouw HulHns, „en die leven hebben d'r
eigen familie te onderhouden, behalve Jack."
„Nu, dan ls het een zaak voor den deur
waarder", zeide Denry, maar nog altijd op
opgewekten toon.
„Nee, neel JU zult er mU niet uit zetten."
deze mededeellngen van den oud-premier.
De bedoelde annexionistische groep, aldus
de Fransche minister, heeft nooit anders be
staan dan ln de verbeelding van Llovd Ge
orge. Nooit heeft Frankrijk een minister,
een regeering of zelfs maar een senator of
Kamerlid een zoo onredelijk plan ontvouwd
om Duitsche bevolkingen aan een Fransche
overheersohing te onderwerpen. Als Lloyd
George dit inderdaad gelooft, strijdt hij
tegen windmolens. Toen Lloyd George dit
jaar Januari te Cannes opnieuw een ont-
werp-verdrag voorstelde, waren de waarbor
gen, welke het bevatte volkomen denkbeel
dig. In de eerste plaats had het de fout
oenizijdig te zijn en dientengevolge elk ka
rakter van bondgenootschap en gelijkheid
te missen. Het verdrag zou tien jaar kor
ter van kracht zijn geweest, dan de bezet
ting van den linkeroever van den Rijn, zoo
dat Frankrijk het gevaar zou hebben geloo-
pen, dat het juist 'geëindigd zou zijn als het
noodig was geworden. Ook bevatte het geen
voorzieningen voor het geval van een indi-
recten aanval van Duitschland, b.v. door
een aanval op Polen. Ten slotte berustte het
op geen enkelen militairen waarborg. De
oonferentie te Genua beantwoordde niet
aan de wenschen van Lloyd George en wat
men er ook van zeggen moge, het was noch
de schuld van den duivel, noch van de
Fransche regeering. Het kwam alleen om
dat de inzichten van Lloyd Gorge heel
moeilijk te vereenigen 'bleken met de wer
kelijkheid.
De Oostersche zaken nemen eveneens
niet den loop, welken Konstantijn, Goenaris
en Lloyd George gewenscht hadden, wat
heel gelukkig was voor den vrede op aarde.
Alle besluiten van Lloyd George kwamen
klaarblijkelijk voort uit de eigenaardige psy
chologische dwaling, die zijn geheele rede
beheerschte. Met wat meer stelselmatigheid
had hij ons kunnen verzoeken eindeloos te
wachten op Duitschland's goeden wil tot
ontwapening en het betalen van schadever
goeding en geen oogenblik langer een
Fransch soldaat op Duitschen bodem te la
ten. Lloyd George, die een verstandig man
en een goed tacticus is, heeft niet zoo ver
willen gaan, maar zal toch niet rustig kun
nen slapen, zoolang zijn doel niet zal zijn
bereikt. Het zou intusschen veel eenvoudi
ger zijn om zich geen nachtmerries te be
zorgen en Frankrijk geen plannen toe te
schrijven, de het nooit gekoesterd heeft.
Als Lloyd George zich hiervan maar reken
schap wilde geven, zoo hij zijn gemoedsrust
terugvinden en zijn mond houden.
IERLAND.
Tn een proclamatie die generaal Mulcahy
uit naam van deii Vrijstaatschen legerraad
heeft uitgegeven, wordt gezegd dat iedereen
die in het bezit van wapens, bommen, ont
plofbare© stoffen, munitie enz. in hechtenis
wordt genomen, onverwijld voor een commis
sie van officieren gebracht zal worden, welke
de tenlastelegging zal onderzoeken en schrif
telijk verslag uitbrengen aan twee leden van
den legerraad. Indien deze laatste daaruit
de overtuiging krijgen dat de inhecfatenisge-
nomene de wapens of helsche werktuigen
zonder behoorlijke machtiging ln zijn bezit
heeft gehad, kunnen zij bevelen hem ter dood
te brengen of een andere straf opleggen, die
zij gepast achten. Zulke bevelen zullen sum
mier ten uitvoer worden gebracht.
De opstandelingen hebben Vrijdagavond
een posttrein uit het Westen van Ierland
buiten Dublin aangehouden en den passa
giers gelast naar de achterste rijtuigen over
te gaan. Zij besprenkelden de rest van den
trein met benzine, staken die in brand en
brachten de locomotief aan den gang. De rei
zigers sprongen in paniek uit den branden
den trein. Velen werden gewond.
DUITSCHLAND.
De Duitsche kolenléveringen.
Over de ontvangst van een afvaardiging
uit den Int. Mijnwerkersbond door de Cora-
Ingesondeo msdedssUug.
Voorkont oustskliig.
Huidkwalen als uitslag, e««ma, kloven,
puisten enz. breiden zich vaak uit ele gevolg
van ontsteking. Voorkomt dit door de plek
ken te wassohen en drogen, «n daarna Fos-
ter's Zalf aan te wenden, die de ontsteking
tegengaat, de aangedane deeles keelt en de
huid volkomen blank maakt. Prijs 1.76 doos,
alom verkrijgbaar.
Denry stak zijn handen op, alsof hU wilde
uitroepen: „Ik heb alles gedaan wat ik kon,
en ik heb je een plukje tabak gegeven. Bo
vendien, hoorde je hier niet alleen te zijn.
Je behoorde hier met. een van je kinderen
te zijn."
Er werd nog verder gesproken, en het ge
sprek eindigde hiermee, dat Denry met een
berusting vol deelneming herhaalde:
„Neen, u zillt er uit moeten. Het ls een
zaak voor den deurwaarder."
Dadelijk daarna verliet hij het huisje met
een prettlgen kinderlijken glimlach. En ver
volgens kwam binnen twee minuten zijn op
gewekte hoofd weer tusschen de deur door
naar binnen.
,jHoor eens, moeder", zeide hij. „Ik zal
je een halve kroon leenen, als je dat graag
hebt."
Liefde straalde op zijn gelaat en verwarm
de zijn hart oprechtelijk.
„Maar je moet mij iets betalen voor den
dienst, dien ik.je bewijs," voegde hij erbij.
„Ik kap dat niet voor niets doen. Je moet
mij komende week het geld terugbetalen en
mU drie stuivers geven. Dat is billijk. Ik
zou het niet kunnen verdragen, om je uit
je huis te zien zetten. Geef mU nu je huur-
boékje."
En hij toekende een halve kroon als be
taald in haar vettige, smerige buurboekje
aan en hetzelfde bedrag In zijn groote boek.
„Ei, u bent een vreemd heerschap, meneer
Machinl" mompelde de oude vrouw, terwijl
bij wegging. HU wist niet precies wat zU
bedoelde. VUftien twintig jaar later in
zUn loopbaan placht de toon waarop zU dat
zeide, hem weer te binnen te komen en hem
een raadsel te zUn.
(Wordt vervolgd).
OURANT
Licht op
voor auto's en fietsen:
Woensdag l3 4,15
7)
De conferentie verdaagd.
VU
y
Fabrikanten van TWINK en LIFEBUOY,