SUNUGHT CADEAUX! JURGENS! FIJNSTE HELANGE DE RARE SIJS Lm DE FIJNSTE BOTER Eerste Blad. BLIJFT DUS SPAREN! SLAPELOOSHEID No. 5648 DINSDAG 12 DECEMBER 1922 50e JAARGANG Dinsdag *2 De(V4-15 ™r- BUITENLAND. DE CONFERENTIE TE LAUSANNE. De caputilaties en de Turksche schulden vormden het onderwerp der besprekingen. Iedere concessie aan het standpunt der mo gendheden stootte af op de onverzettelijkheid der Turksche afgevaardigden. De bepalingen nopens leger en vloot in het het aanstaande verdrag zijn officieus aan de Turken medegedeeld. Er zou geen enkele beperking voor Anatolië worden gevraagd. Aan Turkije zou men vragen, in Europa geen strijdkrachten op de been te houden, grooter dan die van Bulgarije. Tjitsjerin heeft bij de ontvangst van de Turksche journalisten zijn verbazing en leed wezen uitgesproken over de houding van Turkiie en daarbij gezegd, dat de oonferentie een loven en bieden is tusschen Frankrijk en Engeland. Aan de afgevaardigden van Sy rië en Palestina heeft hij verklaard, dat Rus- land nimmer de Fransche en Engelsche man daten over die landen erkend heeft. DE OONFERENTIE TE LONDEN. De belangrijke besprekingen der geallieer de premiers, ten einde nogmaals te trachten, tot overeenstemming te komen inzake het ne telige vraagstuk van de Duitsche schadever goeding, zijn Zaterdagochtend in Downing Street te Londen begonnen. Na een bespre king van twee uren, werd de conferentie tot 's avonds verdaagd. Er werden geen mede- deelingen omtrent den afloop verstrekt. Een groote menigte verzamelde zich op straat om de premiers te zien, in 't bijzonder Mussolini, naar wien men zeer nieuwsgierig is. Er zijn bijzondere voorzorgsmaatregelen genomen om Mussolini en Poincaré te bewa ken. Poincaré wordt waar hij gaat begeleid door een 80 man sterke UJfwaoht, en Mus solini heeft een garde van 14 zwarthemden, samengesteld uit de Londenscho fascisten. Ambtenaren van Scotland Yard zijn ver spreid over het heele C-laridge's Hotel, waar de twee premiers logeeren. Sommigen van hen zijn vermomd als kellner, kok, liftbe diende of huisknecht. Londen, 10 December. De eerste dag van de gesprekken tusachen de geallieerde eer- ste-nünlsters is gisteren geëindigd onder een gunstlgen indruk en doet verwachten dat de beraadslagingen tot een voorspoedig en snel einde zullen leiden. Ondanks het ontbreken van een officieel© aanduidng, schijnt het Fransche standpunt het volgende te zijn: Aan Duitsohland zou voor een tijdvak van ten hoogste twee jaar een moratorium verieond kunnen worden voor betalingen in specie. Tegelijk zouden de vergoedingen ln natura in verminderden omvang plaats vinden. Het rijk zou snel zijn gezond moeten maken. Aan Duitschland zou een credlet van 600 millloen goudmarken verleend worden, waarbij een gelijke som zou komen, genomen uit de kas van de Duitsche Rijksbank, om de mark te stabillseeren. Om de uitvoering van de regeling te waar borgen zouden de geallieerden 26 pet. var: de waarde van den Duitschen uitvoer ln den vorm van uitgaande rechten heffen en con trole oefenen op de mijnen in het Roer gebied. Het Duitsche voorstel. Londen, 10 December. Reuter verneemt dat de nota der Duitsche regeering, die aail de conferentie der geallieerde premiers ls gericht, behelst, dat de Duitsche regeerlnc voornemens is, om de voorstellen, vervat ln haar nota van 18 November aan de Com missie van Herstel, ter. uitvoer te brengen door terstond, zoo noodig, stappen te doen tot stabiliseering van de mark, door Dultsch- land's eigen hulpbronnen te 'gebruiken en hulpmiddelen, door do uitgifte van binnen- landsche en buitenlandsche leeningen, van FEUILLETON. door ARNOLD BENNETT. in. De volgende beslissende gebeurtenis ln Denry's loopbaan had plaats op een Maan dagochtend, ln een huisje dat heel veel klei ner was dan zelfs dat van zijn moeder. Dit huisje, onderdeel van mevrouw Codleyn's veelvuldig bezit, stond op zichzelf ln Cha- pel Alley, achter de Wesleyaansche kerk; het meerendeel van de huurwoningen waren aan Carpenter's Square, vlak bij. De buurt onderscheidde zich niet door maatschappc- iijken glans, maar het leven daar was schil derachtig, wisselend, opwindend, vol toeval- ^als het lev€n Plee^ te z*m ln wonin- shiiiin ?au hmi bewoners gemiddeld drie uuings ln de week kosten. Sommige men- M krh.^?ken OVel' (le wijk als over ''en ",-n 1 h en makten ironische toespelin- sche kerlfBr, *?Sjng vlak bjj de Wesleyaan- levaanschïi v l dat 9011111(1 van de We&" T^nhefi kerk was- Zu]k« menschen begre pen het leven en zijn vreugde niet. B Het eenzame huisje had een plaatsje er- nonge\ eer zoo groot als een deken, om- nigd door een l>ouwvalllg steenen muurtje en geplaveid met modder. Men ging twee zich si ,0Pï-iUWde jPKen een deur en bevond kam 1Qj ,e voornaamste ontvang- kamer die geen deken ter wereld bij moge- welke de opbrengst zal worden overgedra gen aan de Commissie van Herstel met het voorbehoud, dat een gedeelte van de binnen landsche leening voor Duitschland's eigen behoeften zal worden besteed. De binnenlandsche leeningen zullen on middellijk worden uitgegeven, en tevens zal het gedeelte van de buitenlandsche leening (van 8 mllllard goudmarken) dat aan de her stelcommissie zal worden toegewezen, wor den vastgesteld. De voorgestelde regeling zou ten minste over twee jaar moeten loopen, maar over geen langer tijd dan over vijf jaar. De nota eindigt met een ernstig beroep op de conferentie, om het vraagstuk der scha devergoeding tot oplossing te brengen, waar toe volgens de meening der Duitsche regee ring, deze nieuwe voorstellen den weg zou den bereiden. Londen, 11 Dec. De beraadslaging over de Duitsche nota duurde gisteren drie uur. Poincaré wees op het. onvoldoende karakter van de Duitsche voorstéllen „in extremis", welke noch van een begrootingshervorming, noch van een contröle, noch van waarborgen, noch van onderpanden, noch van het plan van de commissie van herstel voor de stabili satie van de mark spreken. Wel verlangt Duitsohland echter twee nieuwe concessies, namelijk een moratorium en gelijkheid in handelsfaciliteiten, in strijd met de bepalin gen van Versailles. Poincaré is voorstander van een leening om de betaling van de scha devergoedingen gemakkelijker te maken, maar merkt op, dat een binnenlandsche goed gunstig toegestane leening, vrij van fiscale lasten, en met amnestie voor den uittocht van het kapitaal, uitsluitend in het voordeel is van de kapitalisten, die verantwoordelijk zijn voor Duitschland's fihancieelen toestand. Wat de buitenlandsche leening betreft, stelt Duitsohland noch het bedrag noch de wijze van uitgifte vast. Poincaré kwam tot de slotsom, dat het ont wen) volstrekt onvatbaar voor discussie was. Mussolini uitte éen gelijke meening. Bonar Law erkende de zwakheid van het ontwerp, maar achtte nochtans een ampeler beraadslaging nuttig. Theunls achtte de voorstellen onvoldoende, te veel op de lange baan schuivend, ontwij kend en dubbelzinnig, om tot iets te kunnen lelden. Bonar Law constateerde het algemeene verzet van de gedelegeerden. Hij zal het Brit- sche standpunt kenbaar maken na den heden gehouden kabinetsraad. Mussolini drong vooral aan op annuleering van de schulden tusschen de geallieerden. Londen, 11 Dec. Reuter verneemt, dat Poincaré ten krachtigste op de bezetting van het'Roerbekken aandringt. De Engelschen steunen hem daarin niet ten volle, doch men verwacht daarover geen breuk. Men ver wacht, dat men een tusschenweg bereikt zal hebben als de bijeenkomst vandaag qf mor gen voor ongeveer 14 dagen verdaagd zal worden. Londen, 11 Dec. Laat op den middag is de bespreking tusschen de geallieerde pre miers hervat. Het bleek de laatste bijeen komst van deze reeks te zijn en duurde onge veer twee uur. Na afloop is de volgende mede- deeling versohenen: De geallieerde ministers hebben zorgvuldig den nuidigen stand van het vergoemngsvraagstuk nagegaan, ovenals de daarmee samenhangende aangelegenheid van de schulden onder de geallieerden on derling. Men heeft ook het ontwerp van den Duitschen rijkskanselier voor een voorloo- plge oplossing van de vergoedingen behan deld, doch dit eenstemmig onbevredigend be vonden. Het is niet mogelijk gebleken in den beschikbaren tijd te geraken tot een blijvende oplossing van de thans aanhangige punten. Onder deze omstandigheden heeft men beslo ten de besprekingen tusschen de geallieerde eerste ministers 2 Januari te Parijs voort te zetten, opdat onmiddellijk daarop een vol tallige oonferentie zal kunnen worden bijeen geroepen, ten einde voor 15 Januari tot een blijvende oplossing te komen van het geheele vraagstuk, dat te Londen ia. besproken. Ingezonden Mededeeling. gejbagdheud,a^mp6noinq, Gebruik MUNHAfiDT3 ZENUW-TABLETTEN 'Pwkokw ISd b^Apoth.en drogen lükheid had kunnen bedekken. Achter die kamer kon men schemerachtig een vertrek zien dat zoo klein was, dat een auctionaris het recht zou gehad hebben het als een bou doir te bestempelen en dat eenvoudig, maar praotisch voorzien was van een Kootstee", ook met het begin van een trap. Het huls- raad van de ontvangkamer bestond uit twee stoelen en een tafel, oen paar pannen, en wat ouwUo snuiJterljea. Wat er aan het boveneinde van de trap was, wist geen le vende sterveling, behalve de oude vrouw, die er sliep. De oude vrouw zat bij den haard. Het oenige vuur ln de kamer echter was aanwezig in het kort steenen pijpje dat zij rookte; juffrouw Hullins was een van de laatste oude vrouwen te Bursley die een neuswarmertje rookten; reeds toen werd een pijp als vulgair beschouwd en kwamen cigaretten ln de mode ofschoon niet in G'hapel AJley. Juffrouw Hullins rookte haar pijp en dacht aan niets bijzonders. Af en toe dook een of ander beeld uit het verleden in haar brei n ZU had ln dat woninkje ruim veertig jaar gehuisd. ZU had er elf kinde ren en twee mannen opgevoed. Zij had er vijf-en-dertig kleinkinderen vertroeteld en ongeveer een half dozijn schoondochters on derwezen. Zit had nachten gekend, waarin zij zich in dit verblijf nauwelijks kon ver roeren zonder iemand to zijn slaap te sto- ren. Nu was zij er alleen. Zij verliet het nooit, behalve om water uit de pomp op het plein te halen. Zij had veel van bet leven gezien en zij was vermoeid. Denry kwam zonder plicht spiegingen bin nen, vrooljjk en welwillend glimlachend, met zijn heldere, optimistische gezicht onder zijn Lichtbruin haar. Hij bad groote en goede tanden. Hij was bezig niet om gezet, maar Ingezonden Mededeeling. Uitknipsels van SUNLIGHT en LUX doozen, welke ons na 15 December te onzen kantore bereiken, zullen niet meer voor groote prijzen als auto, plano etc, in aanmerking komen. De wedstrijd voor de groote premiön sluit op Vrijdag 15 dezer, des- namiddags om 5 uur. De uitknipsels BLIJVEN GELDIG voor het ver krijgen van de geschenken, welke in den catalo gus vbrmeld staan, doch voor de uitknipsels, die ons nia 15 December bereiken, gelden weder de hoeveelheden van den catalogus, dus weder 15, 25 en 50 uitknipsels en niet meer 8, 15, en 25 uitknipsels. Ons plan is om in 1923 een nieuwen, be langrijk uitgebreiden catalogus uit te geven met hoogst aantrekkelijke prijzen. DE LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ, Vlaardlngen. ENGELAND. Een heftig© aanval van Lloyd George op Frankrijk in de Deutsche Allg. Ztg. De Deutsche AUgemeine Ztg. begon Za terdagmorgen met® de publicatie van een reeks artikelen van den afgetreden Engel schen eersten minister Lloyd George, waar in deze zijn meening uiteenzet omtrent de belangrijkste quaestjles der internationale politiek. In het eerste artikel bespreekt Lloyd George de overeenkomst tusschen Frankrijk en Engeland ten opzichte van een Duit schen aanval op Frankrijk, en polemiseert hij heftig tegen de Fransche politiek der laatste jaren.. In Frankrijk bestond een sterke partij, die den Rijn als nationale grens voor Frankrijk wilde behouden. Dit zou voor» de Fransche regeering zeer groote moeilijkhe den opleveren en het "zou Dultschland blij vend prikkelen tot revanche. Dé Fraqsche politici wilden niet luisteren; slechts Ame rika en Engeland kunnen, als zij aaneenge sloten blijven, de -catastrofe afwenden. Het doel nu van het Engelsch-Fransche verbond was om Olemenceau tegen de aanvallen van deze annexionistische partij te beschermen. Lloyd George zet uiteen wat in dit opzicht door hem gedaan is. Een oonferentie werd uitgeschreven waarop deze verschillende kwesties zouden worden besproken. Te Genua namen de beraadslagingen aan vankelijk een gunstigen loop en men zou wellicht binnen een tweede week resultaten hebben kunnen bereiken, die de bezorgd heid van wantrouwende naties haden doen verminderen en die uitzicht hadden gege ven op verbroedering. -Maar Satan heeft in Europa zijp rol nog niet uitgespeeld^ aldus Lloyd George. Een ministercrisis In Frankrijk sloeg onze hoop den bodem in. Voor den drempel der ver vulling werden de onderhandelingen afge broken. Groot-Brittanië's aanbod om alleen het waarborgverdrag voor Frankrijk te tee kenen werd met verachting van de hand gewezen. Men verklaarde ons met brutale openhartigheid, dat het wnder een militaire conventie nutteloos zou zijn. Wij weigerden echter daarin te treden, want Europa heeft van militaire conventies reeds te veel ge leden. Het is te verwonderen, dat in weerwil van de noodlottige houding v^n de Fran sche regeering een verdrag werd ondertee kend, dat ten minste voor eenige maanden den vrede in Oost-Europa heeft gehand haafd maar een duurzame vrede kon niet worden verzekerd en het pact met Rusland zal spoedig/ afloopen. Ik hoop lntusschen, dat de geest van Genua zal verhinderen, dat de zwaarden weder zullen kletteren. Lloyd George besluit zijn artikel aldus: Wanneer Frankrijk Groot-Brittannië's waarborg tot 'bescherming zijner"§rens had aangenomen, zou elk voorwendsel xzijn ver dwenen voor annexatie van den linker Rijn oever. Wanneer hiervan de verklaring is dat de Fransche ministers besloten zijn on der geen voorwaarden, ook niet na afloop van Uen bezettingstermijn, het leger van den Rijnoever terug te trekken, dan begint er een nieuw hoofdstuk in de gesohiedenis van Europa en de wereld, en men moet vreezeri, dat dit zóó verschrikkelijk zal zijn, als de menschheid er nog nimmer een heeft beleefd. In Europa zijn 70 millioen Duitschers. In één generatie zijn het er misschien 100 mil lioen. Zij zullen geen rust hebben, zoolang millioenen hunner landgenooten op den an deren oever van den Rijn onder een vreemd juk zuchten en het zal slechts een quaestie van tijd en van omstandigheden zijn, o]> welk tijdstip de onvermijdelijke bevrijding^ oorlog begint. Poincaré uit zijn groote verbazing over Ingezonden Mededeeling. s' - n» - riiF VERVANGT - om forsch te worden. „Wel moederl" begroette hij juffrouw Hul Uns en ging op deD anderen stoel zitten. Een Jonge kerel blijkbaar ln vrede met de wereld, een Jonge kerel tevreden met zich zelf op dat oogenbllk. Niet langer een kan toorbediende, een van de werknemers, dit. „mijnheer" zeiden tegen lui die geen vin gers en toonen meer hadden dan hijzelf; ge bonden door een Blavencontraet om op een bepaalde plaats op bepaalde uren te zijnl Een onafhankelijke eenheid, meester van zijn eigen tijd en zijn eigen bewegingen. Kortom, een man! In werkelijkheid verdiende hij nu in twee dagen in de week iets meer dan de heer Duncalf hem voor den arbeid van vijf en een halven dag betaalde. Zijn inkomen als opha ler van huur en administrateur van vaste goederen, groot of klein, bedroeg in totaal ongeveer een pond per week. Maar hij wan delde door de stad, glimlachte, schertste, sprak vaag en zeide: „Jij ook?" op zulk een toon, dat men had kunnen gissen, dat zijn inkomen van alles kon zijn wat tusschen de tien pond per week en tienduizend pond per jaar lag. En hij had vier dagen in de week, waarop hij nieuwe methodes bedeuken kon, om een fortuin te maken. „Ik heb niks voor je", zeide de oude vrouw, zonder zich te verroeren. „Kom, kom nu! Dat gaat niet!" zeide Den ry. „Neem een plukje van mijn tabak". Zij aanvaardde een plukje van zijn tabak en vulde haar pijp weer, en hij gaf haar een lucifer. „Ik ga in geen geval hier vandaan zon der een halve kroon!" zeide Denry gemoe dereerd. En hij rolde voor zichzelf een cigaret, mis schien om warm te Mijven. Het was erg kil in het muffe verblijf, maar de oude vrouw huiverde in het geheel niet. Zij was een van die oude vrouwen, die al de rokken van haar geheele leven, de een over den ander, dra gen. „Je kunt dan een tijdje wachten", merkte juffr. Hullins op, terwijl zij de feiten on der de oogen zag. „Ik heb je van mijn zoon Jack verteld. Hij is zes wekem buiten werk geweest. Hij begint vandaag weer en zal mij Zaterdag wat geven." „Dat gaat niet", zeide Denry kort en vriendelijk. Hü legde daarna, met zijn overbluffende welwillendheid, aan juffrouw Hullins uit, dat mevrouw Oodleyn aan niemand zou toe staan, dat de achterstand verder opliep, dat zoo iets niet kon lilden, dat haar huurders haar ruïneerden en dat hij zelf, met al zijn opgewekte welwillendheid voor dé huur be talende klassen, ln haar val zou meegesleept worden. „Zes-en-veertig jaar ben Ik in dit huisje hier geweest!" zeide juffrouw Hullins. „Ja, dat weet ik," zeide Denry. „En kijk eens, naar wat u schuldig bent, moederl" Met ontzaglijke goedgehumeurde vriende lijkheid noodlgde hij haar aandacht voor wat zij schuldig was. Zij bedankte er stilzwijgend voor, om er naar te kijken. „Je kinderen dienden je te onderhouden", zeide Denry, toen zij zweeg. „Die dood zijn kunnen dat niet", zeldo juffrouw HulHns, „en die leven hebben d'r eigen familie te onderhouden, behalve Jack." „Nu, dan ls het een zaak voor den deur waarder", zeide Denry, maar nog altijd op opgewekten toon. „Nee, neel JU zult er mU niet uit zetten." deze mededeellngen van den oud-premier. De bedoelde annexionistische groep, aldus de Fransche minister, heeft nooit anders be staan dan ln de verbeelding van Llovd Ge orge. Nooit heeft Frankrijk een minister, een regeering of zelfs maar een senator of Kamerlid een zoo onredelijk plan ontvouwd om Duitsche bevolkingen aan een Fransche overheersohing te onderwerpen. Als Lloyd George dit inderdaad gelooft, strijdt hij tegen windmolens. Toen Lloyd George dit jaar Januari te Cannes opnieuw een ont- werp-verdrag voorstelde, waren de waarbor gen, welke het bevatte volkomen denkbeel dig. In de eerste plaats had het de fout oenizijdig te zijn en dientengevolge elk ka rakter van bondgenootschap en gelijkheid te missen. Het verdrag zou tien jaar kor ter van kracht zijn geweest, dan de bezet ting van den linkeroever van den Rijn, zoo dat Frankrijk het gevaar zou hebben geloo- pen, dat het juist 'geëindigd zou zijn als het noodig was geworden. Ook bevatte het geen voorzieningen voor het geval van een indi- recten aanval van Duitschland, b.v. door een aanval op Polen. Ten slotte berustte het op geen enkelen militairen waarborg. De oonferentie te Genua beantwoordde niet aan de wenschen van Lloyd George en wat men er ook van zeggen moge, het was noch de schuld van den duivel, noch van de Fransche regeering. Het kwam alleen om dat de inzichten van Lloyd Gorge heel moeilijk te vereenigen 'bleken met de wer kelijkheid. De Oostersche zaken nemen eveneens niet den loop, welken Konstantijn, Goenaris en Lloyd George gewenscht hadden, wat heel gelukkig was voor den vrede op aarde. Alle besluiten van Lloyd George kwamen klaarblijkelijk voort uit de eigenaardige psy chologische dwaling, die zijn geheele rede beheerschte. Met wat meer stelselmatigheid had hij ons kunnen verzoeken eindeloos te wachten op Duitschland's goeden wil tot ontwapening en het betalen van schadever goeding en geen oogenblik langer een Fransch soldaat op Duitschen bodem te la ten. Lloyd George, die een verstandig man en een goed tacticus is, heeft niet zoo ver willen gaan, maar zal toch niet rustig kun nen slapen, zoolang zijn doel niet zal zijn bereikt. Het zou intusschen veel eenvoudi ger zijn om zich geen nachtmerries te be zorgen en Frankrijk geen plannen toe te schrijven, de het nooit gekoesterd heeft. Als Lloyd George zich hiervan maar reken schap wilde geven, zoo hij zijn gemoedsrust terugvinden en zijn mond houden. IERLAND. Tn een proclamatie die generaal Mulcahy uit naam van deii Vrijstaatschen legerraad heeft uitgegeven, wordt gezegd dat iedereen die in het bezit van wapens, bommen, ont plofbare© stoffen, munitie enz. in hechtenis wordt genomen, onverwijld voor een commis sie van officieren gebracht zal worden, welke de tenlastelegging zal onderzoeken en schrif telijk verslag uitbrengen aan twee leden van den legerraad. Indien deze laatste daaruit de overtuiging krijgen dat de inhecfatenisge- nomene de wapens of helsche werktuigen zonder behoorlijke machtiging ln zijn bezit heeft gehad, kunnen zij bevelen hem ter dood te brengen of een andere straf opleggen, die zij gepast achten. Zulke bevelen zullen sum mier ten uitvoer worden gebracht. De opstandelingen hebben Vrijdagavond een posttrein uit het Westen van Ierland buiten Dublin aangehouden en den passa giers gelast naar de achterste rijtuigen over te gaan. Zij besprenkelden de rest van den trein met benzine, staken die in brand en brachten de locomotief aan den gang. De rei zigers sprongen in paniek uit den branden den trein. Velen werden gewond. DUITSCHLAND. De Duitsche kolenléveringen. Over de ontvangst van een afvaardiging uit den Int. Mijnwerkersbond door de Cora- Ingesondeo msdedssUug. Voorkont oustskliig. Huidkwalen als uitslag, e««ma, kloven, puisten enz. breiden zich vaak uit ele gevolg van ontsteking. Voorkomt dit door de plek ken te wassohen en drogen, «n daarna Fos- ter's Zalf aan te wenden, die de ontsteking tegengaat, de aangedane deeles keelt en de huid volkomen blank maakt. Prijs 1.76 doos, alom verkrijgbaar. Denry stak zijn handen op, alsof hU wilde uitroepen: „Ik heb alles gedaan wat ik kon, en ik heb je een plukje tabak gegeven. Bo vendien, hoorde je hier niet alleen te zijn. Je behoorde hier met. een van je kinderen te zijn." Er werd nog verder gesproken, en het ge sprek eindigde hiermee, dat Denry met een berusting vol deelneming herhaalde: „Neen, u zillt er uit moeten. Het ls een zaak voor den deurwaarder." Dadelijk daarna verliet hij het huisje met een prettlgen kinderlijken glimlach. En ver volgens kwam binnen twee minuten zijn op gewekte hoofd weer tusschen de deur door naar binnen. ,jHoor eens, moeder", zeide hij. „Ik zal je een halve kroon leenen, als je dat graag hebt." Liefde straalde op zijn gelaat en verwarm de zijn hart oprechtelijk. „Maar je moet mij iets betalen voor den dienst, dien ik.je bewijs," voegde hij erbij. „Ik kap dat niet voor niets doen. Je moet mij komende week het geld terugbetalen en mU drie stuivers geven. Dat is billijk. Ik zou het niet kunnen verdragen, om je uit je huis te zien zetten. Geef mU nu je huur- boékje." En hij toekende een halve kroon als be taald in haar vettige, smerige buurboekje aan en hetzelfde bedrag In zijn groote boek. „Ei, u bent een vreemd heerschap, meneer Machinl" mompelde de oude vrouw, terwijl bij wegging. HU wist niet precies wat zU bedoelde. VUftien twintig jaar later in zUn loopbaan placht de toon waarop zU dat zeide, hem weer te binnen te komen en hem een raadsel te zUn. (Wordt vervolgd). OURANT Licht op voor auto's en fietsen: Woensdag l3 4,15 7) De conferentie verdaagd. VU y Fabrikanten van TWINK en LIFEBUOY,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 1