OM DE „MOOIE" KAMER...!
OUD ROEST
-
Populair Bijvoegsel van de
HELDERSCHE COURANT,
van Zaterdag 16 Dec. 1922.
ÏÏS»5» Mr 'k iS-TÏ.
»m «ÏSlSïïlr1
NO. 51. (AUTEURSRECHTEN VOORBEHOUDEN)
MARINE-HERINNERING.
Gedurende de vele jaren die ik in Indië
heb doorgebracht, ben ik ook herhaalde ma-
l$n op Macassar geweest (niet „in" Ma
cassar, maar „op", zoo zegt men in den
Oost) en dat was altijd een aangename ver-
poozing, waar men het kolenladen, dat er
aan verbonden was, wel voor over had. Voor
al als we dan eonigo maanden op Lombok
hadden doorgebracht of een tochtje door den
Archipel hadden gemaakt, dan was Macassar
oen heerlijk rustpunt. Je lag daar vlak vóór
de stad In diep water, zóó dicht bij dat
zooals we dat uitdrukken „als jo een trap
tegen do vlet gaf Je aan don wal was" en
dnt Is lióol wat waard, omdat ©r dan eiken
dag gepassagierd kon worden. En Iedereen
vend daar Iets van zijn gading, de officie-
ron do soos, de onderofficieren ©n schepe-
lm# de cantine, allen de vele chineesohe to-
ico s voorop Njo Kok Klanl waar van
alles te vorkrijgen was, tot oom hartverster
king toe, en -vooral do heerlijke wandelingen
in de prachtige tanen, waaraan Macassar zoo
iIjkri». Voor de oqulpago was er nan dat ver
bluf nog een groot voordeel verbonden, n.1.
„Baadje I Baadje was een kadraaler, die el-
ken morgen tegoii elf uur vastwerkonl
aan boord kwam en er een warong op na
hield van ullorlei heerlijkheden, zooals ge-
b tikken vlsch, garnalen, pisang-koekjes,
vruohten ln verschillende soorten onz., enz.
en „last no»t loast" poerlopapl „Do poerlepap
van Jlaudje" was beroemd onder onzo Jan
tjes en werkelijk het wks eon lekkor kostje,
een donkere pap waarin blijkbaar vele
vruchten waren verwerkt, voornamelijk pa
paja, Maar als men dan eens aan Baadje
vro<\a hoe de samomatolUng er van was, dan
hlvld bil zloh leuk vnn den dommel dnt was
zijn geheim en daar bad hy groot golijk
nan! Dié inlander hoette natuurlijk heel on
dervermoedelijk wel „Mnhommi-bln-Saleh"
of Iets dergelijks, maar de overlevering liep
dat rijn groot- of overgrootvader zoolang
bestond ae „zaak" nll - eens van een Jan
oen oud marinebaadje had cadeau
waarmee hij zloh tildena het ultoofonon van
hst IwHlrtjf dan tooide, en sedert bóótte hU
„1 huidje".duidelijk of nlot??
Al züne artikelen hadden veel aftrek,
vooral de héérlijke vruohten, als pisang, ann-
nas, papaja, rambeetan, manglstnn ©t© .en
poerftpap had hij dlkwljla niet genoeg bij
zich, al kwam hij met volle blikken aan
boord Ijl HIJ „pofte" ook ann het volle, te be
talen met „tractoraont," en gewoonlijk hield
dan een van de oudere matrozen zijn reke-
nlng-oourant bjj, daar hij do kunst van lezen
dan ging het
eerlijk, waarvoor deze boekhouder dan wol
en sebrljven ntet vorstondi en dan
een extraatje kreeg. En ging'het schip on-
vi rwaebtiu vóór traotementxffig, weg bo
taling g«M hledde Uien om de veertien du
«enl dan werd gewoonlijk de seorefarls
in den arm genomen, die het geheels bedrag
dan voorschoot.en dat liep dikwijls ln
de honderden guldens! Ja llaadje was niet
duur, maakte goede zaken, en de equipage
had wel profijt van zilu handel, want vrueh-
ten zitn lekker en, vooral ln den Ooat, ge-
sondl mi was een „groot"' man, aan wien
menig oudgediende mot gopoegen aal terug
denken!
Van Ma omwar herinner lk inU nog op eon
maden dog het verzoek van den Gouver
neur kwam om avonds om acht uur het
nachtschot te doen, „want dan wist meu weer
eens dun jiilstim tijd." Dat whs wel noodlg,
want het sobot, dat om acht uur uit het fort
heette te vallen, verschilde wel ewus een
kwartier met den waren tljdl En als men
dan aan de officieren der landmacht vroeg
„waórop laten Jelui toch het schot vallen?
dan luidde hot antwoord „op de klok van het
fort". Maar waarop Betten jelui dan die klok
gelijk?" was de volgende vraag, waarop dan
het autwoord kwam „wel op hot aohotl"
Oók al duidelijk? wat??
Een der verdere genoegens van Macassar
was het paardrijden.
l'aarden zijn op Macassar zoo overvloedig
als schapen op Texel en het is dan ook geen
wondèr dat men daar voor een prikkie zich
hippisch kon vermaken. En als men dan in
aanmerking neemt dat ongeveer elke marine
man dénkt dat hij kan paardrijden, dan kan
men wel nagaan dat er nu en dan cavalcades
te zien waren!! De kleine, maar levendige
en sterke paardjes, werden dan door de
Jannen bestegen en dan ging het er van
doorl natuurlijk zoo vlug mogelijk aun
langzaam rijden haddon zij hot land wóür-
heen kwam er geen steek opaan rijden
maar! Zij hielden onderling wedstrijden, met
het gevolg dat. daar men zonder stijgbeu
gels reed, menigeen zandruiter werd, maar
•daarop werd niet gelet en ongolükken kwa
men niet voorl Maar zagen de wandelaars
zoo n troop nagemaakte cow-boys aankomen
d'an was het oen goneraal sauvo qui peut o:
towel „sneden voor de brokken", want me
nige ruiter had zijn blek niet of allerbe
roerdst ln bedwang,en oen monsch hoef
maar één „haohle" to verliezen! Er waron
grappenmakers bij, die door het vele doen
langzamerhand vast ln den zadel zaten, die
een grooten steen, aan oen touw gebonden,
mot zloh moevoerden en als dan, na een
uurtje van woest toerisme, zoo'n bende door-
getranspireerd en verhit hll de golegonheh
van een of anderen gastvrijen Ohneea aan
kwam. dan klonk het oommando „vallen Je
ivwuiu. au iwoiik nri, oomiuanao „vnuon je
nul r", de steen ivrrd np ded grond gesme
ten en do vroolHka rultor» stegen af, om
met een „neutje of oen potje bier, weer
1 n
,)UV..S|V V* VWII VXUl WOTI
moert tq verzamelen voor het volgende
toertjel
lOn de Inwoner» van Macassar, de Euro-
pennen, vonden dat rijden en rossen wc
lonk. ZIJ wisten wel dnt hot volk nan l>oor<
zoo weinig genoegen hart en kon hebben.
„Vooruit dus inanr, laten sjj zloh maar een»
amuseeren," dacht de gemeente, „boter zót
dan dat ze zloh uit vending gaan bedrin
ken",en dat was heel goed gezien
Iirave Maonssaron, lk. breng u daarvoor na
méór dan vijf en twintig Jaar nog mijn hulde
en dank.maar tegenwoordig zult GIJ wc
niet veel last van die vroolljko Europeesobo
matrozen hebben, want thans gaan zij naar,
de bioscoop I
Jk vraag maar wat ls beter???
TTTTJfi.
DUHF.
Ata lk niet wist. dat kleine potten ook
ooren hebben en ata lk niet wist, dat ook
kleins neuzen dikwijls Bitton te wijsneuzen
ln hét „Juttertje", dan sou ik over „durf" o
zonale hst tliuns meestal heet: „lef", vermoe
delijk Jieel let» anders sohryven dan lk nu
zal doón.
Ata lk btlv., zooflla me wel ia gebeurd, de
boodschap thuis krijg, dat een mijner sprul-
ten ln een hoogon boom, hingn Binnenhaven
of Zuidstraat of wtiar oen ook, ls gesigna
leerd, en de vraag er bij: ,^of lk dat wel went?"
dan antwoord lk iiieoaluJ: .gelukkig niet" en
lk denk daarbij: Jk hoop maar, dat hy ul
goed en wel «meden ls gekomen
gen» onder elkaar no<
klantenei rty vaak „durf", hoewel wy het, op
m\ leeftijd althans, „roekeloosheid" noe-
l)e Jongens onder elkaar noemen aoo'n
onzen
men.
ik heb nog zoo'n flauwe herinnering- bh
me, dat lk ln mijn heldeiiHche Jareiwel
een» ln een hoogen hoorn zul en daarom sta
FEUILLETON.
door
Dr. Ci
Voor Mossel.
Slot.
En er kwam eon tijd, dat er niemand
mcor huis iu de kamer was dan lk!
Terwijl - door het najaar en den winter
en weer hot voorjaar heen, - de vermaarde
Lisiruiuentnltat hö ons woonde, was lk lung-
•umwhaud naast nta.En óén mat hem!
Illj wtNindé daar en speelde en leefde ln
oen Ivoor lijk guzttlligo bedrijvigheid tot 'u
wnrtn «n vreugdevol loven ln de mooie ka-
W"4 d« rijke daar on de grootte
HIJ was nummer óénl.
Hu Ik was nummer twéól.
die den beroemde had gehaat
voor hij er wu», dlo dén vermaarde gewei-
U' rd had In de atmosfeer van m'n goodwlh
lig» aandueht J
ik werd het, die langzaam
RN goM
J die Tc gattm te vul
uau to doen toon. wat er In <|s moo
nier van den Prof, Iwuii
gedaan
ka
worden
- V «MW M? VU4"
'en ln gun iiitMK'huti de uren ven los en van
speek o n.
Ik werd als een, uitverkorene.
tl. i'1 'k. 11?® *l,,|n"wihikeller In dc dof-
go straal, die ongemerkt /.(Ju aandacht
Vocloii open bloeien voor den speler
met het gllhuuandé puntbaardje „n 'don
Ik had mij gevoeld uls een
wmm'om'i'm'' |"r J11''r< dat rustig geworden
W .1 onilw do drotwuur van «Hn onweer-
V.MII' Ai ni (K)P°Ö g^tapltst
men uit d« m<Xk?mw 'V
roiiiDeld vun Ut. K«wcr.Tk waa over-
Ce benwuKje h.d
Want toen hy nog geen half Jaar wa» ge
weest in de mooie kumer, was er een hel-
ineiyke zuolit in my oiwn gekomen, waar
van ik tevoren de waurilo nlot had geweten I
En 's avonds luat en tot vet* ln don nacht
moois la» lk mijn oude los bladlgo boekon
na ou las se met moor drift dan vroeger om
de volbergen schoonheid er uit te peuren!
Mn /elf greep lk vellen papier en probeerde
Iu woorden to vatton, wat ik vaag voor me
zweven zag soms ata do beroemde spoelde
WWV' -- t
en wat ln tno opborrelde en na-brulisohto uit
zyn woorden.
Dan wondere wereld van wyding en weel-
do was voor ml) open gekomen - schooner
dan waarin lk tot boden geleefd had.
Eerst kwam er een zin en daarna een
vers. En ten slotte «en timlede meening
over muziek en de sohoonhold van dc mooie
kamer. Soms verraste lk den beroemde met
m'n mooie maaksels en dan ladbte hy,
Maar als hy klaar was met lachen, glom
men zllu oogen «n wist hy oliljd 1«Im In de
mooie Umer te doen voor my.
En lk was het die, ln myn geestdrift om
to wonen te midden van d« wondere weelde
al meer en meer voor den beroemde te wer
ken zocht.Rn Ik was hot langzame*
hnnd, die als oen uitverkorene de door el-
kaar'iMSQhoveD stapels inuslek oatnlogl-
ïeonle1 k ^oa bot die eindelijk weer
i ons let tevredenheid van l'rof. Iwun Beet
hoven van llruhms on Had) op de Mohulf-
plonken van de groote gluadourcn-kuat
niuiimorde.Ik was het die tcnslotto de
boekon behoorde en de partituren In dc por
tefeuille» rangschikte on de strijk-kwartet-
ton ln een afzonderlek© bergplaats apart
had....
He ójet mijn boetpredikaties tegenover mijn
jongens zelf nog zoo'n beetje schuldbewust.
En daar „tout savoir (c)est tout pardonner"
begin ik in myn innorlijkste innerUjkheid
meest dadelijk al met het pardonner.
Het is daarom, dat ik de taak van boetpre
diker in dat opzicht graag overlaat aan den
„beroepsopvoeder", zooals de heèr Groeno-
wout die nuttige leden der maatschappii bij
voorkeur noemt. 3 i
Mijn jongens zijn laatst tenminste thuisge
komen met de vertelling, dat mijnheer straf
zou opleggeu als ze achter op een rydenden
wagen klommen en zicji zoo gratis lieten ver
voeren.
Dat is goed en het voorkomt waarscihijniyk
menig ongeluk.
Alweer moet ik blozen en ik zegen den tijd,
dat meester zich toentertyd niet bemoeide
met het klimmen achter op rijdende wagens,
wamt dan zou ik nu, op myn leeftijd, nog bezig
moeten zyn met het schrijven van strafregels.
Als ik een jongen in de Binnenhaven bezig
zie, zittende op een plank, zich, al pagaaiend,
voortbewegen, dan houd ik mijn hart vast,
maar toch inwendig dénk ik, als ik naar zyri
lachenden snoet kyk: durf.
Als ik een jongen over een brugleuning
zich zie voortbalanceeren, dan houd ik,myn
hart vast, maar lk denk
En zoo zijn er nog zqoveol gevallen, waar
mede de onbezonnen jeugd zich vermaakt en
die tooh af te keuren zijn.
En toch, en toch.
Als al die dingen door de jeugd niet meer
zouden worden gedurfd, als ze elndeiyk zoo
ver zyn opgevoed, dat ze niets meer „dur
ven", zou dat dan ook geen invloed kunnen
hebben op de karaktervorming?
Zou het geen schade kunnen doen aan b.v.
doortastendheid, beslistheid, vastberadenheid
on al die eigenschappen meer, die vaak ln het
leven zoo onontbeerlijk zyn.
En zoo Ja, zouden dan al die onontbeerlijke
eigenschappen door sport alleen kunnen
worden verkregon?
Ik heb eens gelezon, dat eon kindje vnn
eon muJto-mlllIoninalr In het. land van don
dollar angstvallig werd bewaakt door lk weet
niet hoeveel nurses on oppassers.
Alles was maar zweemde naar eon. tlkjo
gevaar werd van het kind vorre gehouden.
In een onbewaakt oogenhlli rent het kim
de «traat op on onta?kond niet de gevaren, die
daar op «traat dreigen, wordt het kind door
etm auto gegrepen en verpletterd.
Zoo *i]n «r ook vele nwnechon, die hun kin
deren absoluut niet alleen langs «train laten
gimn. Altijd worden die kinderen geleld.
Het goede ervan zul ik nlot ontkennen, doch
het gevaar dreigt m. i. dat die kinderen een
weinig hulpeloos wordon en sloh ton slotte
haast, uiteen niet kunnen bewegen.
Het ls 100 moeilijk de juiste grens aan te
geven.
Wie der bevoegden ls er, die daarover eens
Iets wil «oh rij ven.
Door mHri asivanr sondlgon ln mijn Jeugd en
het gevoel, dat die sonde nog niet tot een
rudiment ln my ta vergroeid en lk daarom
du» niet geheel onbevooroordeeld tegenover
die dingen sta, zoude lk gaarne eon» een be
voegd geluld hoeren.
Misschien, dat !.k dan daarna, niet alleen
met myn mond, doch pok met myn har'
.jnynlieer" nmet geiyk geven al» hy etrnf
aanzegt nan diegenen, die klimmen op rij
denda vehikel», etc., etc.
«OBINSON.
Er /.yn oogen blikken ln myn leven ge
weest, Waarop ik er over docht zelfmoord te
plegen.
- Wel, het helpt Je niets of Je over be
verleden Jeromleort. wy kunnen alleen te
rug sleu up begane fouten,
AI dat loeren ls voor vrouwen niets
g(vduun -r. sprak mevrouw Jlrounpo». - Hoe
tuinder geleerd eoti vrouw ls, hoe eewter een
man Uutir ten huweiyk vraagt.
- O, maar U kunt niet allo mannen met
vader vergeiykuul antwoordde de dochter,
Sergeant: JU schiet ook niét erg hord
op met dat karweitje.
Soldaat: Och, wat zal lk daarvan zeggen?
llome werd ook niet In óén dag gebouwd.
Sergeant: - Daar weet ik ule» van, maar
toen vuirt ik gt-iiii Sorgcmit. llugrepeu?
01 Ik was veel meer.
lk was het, die de koperen «loten aan de
Iwan-ktaten repareerde mot het kleine ha
mertje en 't tandtangetjo en de knlJpor
vóór de beroemde hot mij gevraagd Iiudl
Jk was het, dl© bet uurwerk van de oud©
Friesobe klok uit elkaar nam ©n oliede en
wreef en tot beweging bracht, terwyi er
nooit 'n sterveling zelfs aan den slinger ko
men moohtl,
lk was het, dl© ln d© mooi© kamer zoetjes
aan de uitvoerende macht wordl Heel lang
zaam was het gegroeid ©n ongezocht door
don renpaard© gewild. Nu wus ik de wach
ter voor hot pttleisl Nu was i'k dc vriend
want lk wus er vrij naast hem eri d© leer
ling tegelijk want ledereu dag weóraan
ontloken daar nieuwe bloemen van be»of-
fojul begrip -voor mijn weélgierlgheidl
ik was ongezien geworden tot de ver
trouwde en <lo bevoorrecht©.En lk
werkte uta ln 'u waanzin om het waard to
wiezen.
Ik wu» de secretaris voor het nlot-partl
oulleiH) en «ohreef gewlohtjg ln zyn order.
lk was de boodschapper voor allerlei
de eerste hulp, d© automatisohe kn©oht, die
zloh opdringend klaar atelde voor 't ge-
brulkl,Ik haalde ln ©en vlaag van J011-
gens-civtliouslasme sigaren en 'n moertje
voor de flets ©11 po«twl»»el-formu lieren en
geld vhh de bank en een partituur van den
oonsorvutorlum-direoteur.lk draafde ata
reu-lbodo sprong op de flets - reed op
(Ie trnm ©p spoorde de «tud uil.... Allw»
voor hem, myn vriend den beroomdé.
Maar ook Ik was de vertegenwoordiger
ou do gewaardeerde hülp als 'n «ohaduw
dlo er altijd was en overal was en voor al-
los wus. lk wus de mnzlok-ooplelat voor do
kwoi'tot-partyen on de tournee-administra
teur als de groote pianist kwam voor 'n
rondreis mot den beroemde door de pro-
vinoles. Ik was de derde man ln 't bestuur,
ata do trult d'unlon tusschen den kunste
naar en don Impressario, als er 'n oonoert
moest worden gegeven. Ik was d© man
achter do schermen als d© speler op reis
was, omdat Ik t drukwerk sorteerde ©n 't
alom ln den lande voor tournee-stof ver-
Bedelaars in vroeger dagen.
Er zyn ten allen tyde beroepsbedelaars ge
weest ln ons land en ze zyn er nog. Luiaards,
die niet zouden willen werken, al zouden ze
't ook kunnen, die ni©t zouden wenerhen op
genomen te worden in gestichten, omdat ze
hun vrijheid veel te hef hebben. In oude ty-
den heeft de regeering door strenge wetten
de bedelarij trachten tegen te gaan. of uit te
roeien. De schooiers werdén bedreigd met
zware straffen en zy die hen herbergden
evenzoo. Maar tevergeefschl De meest zware
straffen ©n de meest drastische maatregelen
hebben geen einde kunnen maken aan de
vagebonderij en het bedelen. Schavotstraf,
geeseling, pyniging, brandmerken, verban
ning, tuchthuisstraf, ja zelfs de doodstraf
werd toegepast op, wie herhaèldelijk op be
delarij werden betrapt, ln 1545 werden ze ge
straft met het opensnyden van de neus als
ze door de rakkers van den schout werden
opgebracht, soms ook .loor hét «fsnyden van
de ooren, ©n ln 1654 werden zo verbannen
meesters van Kersttijd tot Pnsbhen aan de
armen brood, boter en turf uitgedeeld. Ook
aan sterfhuizen gebeurde dat. Maar (likwyis
kwamen de liefdegaven in verkeerd© bandon.
De auteur Vehhuyzen deelt althans mede, dat
onder de menigte, die de handen uitstaken
naar wat werd uitgedeeld, soms voorkwamen:
„straatdwaalders, iotwaagers (kwartjesvin
ders?) Mampampere, slonsmoers, smuyk-
smuigers, makkerslempers, zwygmaagen",
enz.; die de ontvangen levensmiddelen ver
kochten voor geld om er brandewyn voor te
koopen, die ze dan thuis „verzoopen".
Sommige bedelaars echter kregen „verlof"
van de overheid. Ze ontvingen dan een be
wijs in den vorm van een penning. Deze ver
toonde dan aan de eene zijde een bedelaar op
krukken en aan de andere zijde het stads
wapen.
Er zijn bedelaars, die een zekere vermaard
heid hebben en wier beeltenis door gravures
aan de vergetelheid zijp ontrukt. Zoo als in
onze dagen „Had-je-me-maar" vermaardheid
heeft verkregen als géén ander vóór hem en
in den tijd van Justus van Maurik de Japa-
neesjes, .Jodele, Saar, Mokkie, de blikke Do-
raenee. De laatste twee typen waren geen be
delaars. De eerste ventte met lucifers, en de
tweede was een straatprediker.
naar Antwerpen om levenslang op de ga
landloopsters. Herhaaldeiyk werden de keu
leien te dienen. Op het platteland werden tel
kens klopjachten gehouden op landloopers en
ren (verordeningen) vernieuwd. Ook wie be
delaars een aalmoes gaf werd met straf be
dreigd, zelfs met geeseling
Vooral het platteland had veel te lijden on
der den lant. Van 't jaa» 1710 lezen we MJ
voorbeeld, dat in de Overbctuwe „de Inwoon-
ders klaagden over de ondragelyke insolea-
tien, soo door allerhandon landloopers, bed"'
laar» en Hydenon weiden aangedaan met af
peroen van eten, drinken en kleeden
Ook ln de steden wa» het heel ©rg met de
bedelary.
Er wordt ergens vernield, dut In -lv 17o
eeuw heele troepen mannelijke en vrouwe!ijko
viigebowlen by 't opengaan van de Haarlem
nierpoort den Nieuwen Hljk langs kwamen
sommigen hadden '11 mand vol kindertjes op
den rug om die aan de bedelaratten te ver
huren, m 1684 vnnrdlgde de Amsterdamsohe
Magistraat 'n keur uit, waarbij werd bepaald
dat wie oj> bedelary werd betrapt; zo» weken
ln 't werkhuis moest wordon opgesloten, ata
't weer gebeurde drie maanden tl als hel voor
don derden keer gebeurde zouden ze worden
fegeesslri en verbannen. Dat uitbannen wbh
oen gemakkeiyk mirtdei om van se af te
komen.
Zoodra er gebrek aan levensmiddelen''
kwam, moesten de bedelaar» ooli stoeds do
stad uit; wat dan natuurlijk weèr ton koste
van dn plattetandera gesclilislde.''Maar 't hiel
niet veel, want se wisten todfi wei weer ml(
delen te vindon om binnen de stad te komen
Iicdrlimi'h hebben sleed» vourllefde vuur lie
stadsleven.
Werden ze ln 't werkhuis opgesloten, dan
moesten de vrouwen touwpluizen, hennep
kaarden, spinnen, weven of naaien. De man
nen werdnn bezig gehouden niet het weven
van dweilen, peper- en houtbalen, het makoti
van vloermatten, ens. De Joodsnhe bedelaari
werden gedwonyeu om ook op Nnbbat te w<
ken, en p versoek van hun galuofsgenooten,
ln Iflöfl tot de overheid gericht, bod urvn gu-
volg. Eerst ln de volgende eeuw wtraon ze er
van vrygesteld, ata se ln de overige vyf dögen
van de week even veel werk hadden verrioh
ata de andere ln s«s.
Het spreekt vanzelf, dat er ook In vroeger
tyd bedelaars weren, die het een of ander gr-
brek voorwondden om 't medelijden op te
wekken. Zoo wordt byvoorbeeld een vonnis
vermald, ln Utrooht Ultge»prokén ln 1401
Daar waa een bedelaar, aio „Hout wnt ende
geeft wat" werd genoemd, omdat hy dit altijd
dreunde l»y het bedelen. Van hmn wordt ln
hot vonnta Baiigeteekeud, dat hij Pjnllohé
placht te bedrlvon. Die zelme bertuten ln
eene torme." Dat wil du» zeggen, dat hy den
of hy een gebrek had en dat hy tot «Uraf
werd ongesloten ln eene ton.
Wie Hem er uit verloate zou zolf ln een ton
wordon gestopt.
'n Anaer vonnis werd uitgesproken over
„Lijl met de tappen". Die indekt 16000 «tee-
nen metselen aan de kapel die gebouwd werd.
In Amsterdam werd geregekl dooj* de Arm
zond.de programma's, do' oatalogi, do
zond,de programma's, d© oatallgl, de
platen, de portretten, de pro«peoti.ge
tuid, genummerd, genoteerd..,.
Ik was de beroemde van den beroemde!.
Ik was ©en ondoorgrondelijk mengsel van
:Un groote ondoorgr mdeiykheld
Wh ut i k was het die geld betaalde som»
op uit *yn naam handelde die werd ge
roepen en geraadpleegd ln zaken waarvan
de beroemde niet wist en die werd geloofd
ata 'n wyzeMaar die tegelijk was de
knecht de klein© dienstvaardige werker,
nl» 'n jonge god uit do óudhoid, die de
schoenriemen knoopte vun'den meester.
Ik was 't die regeerde ln do mooie kamer
en dlo muziek uitdeelde aan d© leerlingen
en op poene van atruf terugvorderde 1 Ik
wus lic{ illu do moester was over do praolit-
Inuid-lweken on de muizlek en de dooumen
ten uta een oimsorvutcr van het museum—
en die tegelijk altyd reageerde op den' ln
vriendschap uitgestooten schreeuw: .Aryl
.Och, Juffrouw ls Ary er niet?.
Ik wa» Het dl© kwam - en die ging en
present wa» voor dc
het dl© voor hom bij do giroo
autl-chambreerde en met Iwan-klaten door
die present wa» vopr don beroeimfo. 'lk was
uten van de «tad
't'gewoel van de straten ging..., Ik was
liet die mee ooncertoorde en koffltv-dronk ln
„De Port".... die bonee ln den kelder de
mest van d© flets «ohuurde ©11 die babbelde
met den meester over Wagner ©n Beotho-
venl Ik wu» het die uit m'n hoofd de tele
foonnummer» onthield en voor don be
roemde de lovende encyclopedie werd.
'Ik wa» het dl© voortaan «amen met den
beroemde ln de mooie kamer loofde tot
half ln den nacht soms al» de laatst© leer
ing lang weg ©n hot bulten heel stil wan,
die al» broeder-vriend en, mot'n brandende
Honry Olay op den hoek van den vleugel,
boog gokleurd beiden van IJver en ernst
bezig waren met onhandig spijkeren en lak
ken ©n ïymen ©n schilderen on schroevcn-
draaien on Sohelleldlng makgn.
Hot was mij ©en vroemd ©n koud leven
als Prof. Iwan er niet was. Want ata hij
er was begon pas het leven te fleuren. Met
hem kwam 's morgens vroeg het genot ln
ZONDERLINGE LOTGEVALLEN IN HET
DAGELIJ KSCli LEVEN.
Het prosit!#»-
Dr. O. W. Kimmiitó heeft onlange een lo
zing geho .dcrn over den z'n voor humor by
kinderen. HIJ m< rirto hierbij op dat do moe
der zelden de persoon ls waar de kinderen
zich vrooüjk over maken. Meestal 1» het de
oom soms d« tante «n vaak dc vader
Kind uren orittaeerea eerder hun vader en
hébben pret als :e hem, jets verkeerd zien
doé»; do mosdér biyft voor oritlék. gospanrd.
Men Uiutajo vau i Jaar had wsi» een op
stel gemaakt over d tlow1 baar gwtaaaveo*
do weinig Huc-iosvolla wogingcu van haar
ad< 1 m bal bezig, to houden.
„lk ben bang* sciirr-of zy ,4at baby ntet
viM-i p!rider ln zijn leven sou bobben ata lijj
altijd met vader moest «pelen."
Kon mrigje van dsrtlon gaf een amusante
besohryvlng van baar vader, dlo tijden» de
•fwosighelid vnri zyn vrouw oen» »ou koken.
„Nadat hy 'Wtlgou tyd had rondgieRohar-
rnld besloot hy cake te maken. HIJ deed een
blauw schort voor, dat veel te klein voor
hom wa» en begon 't besllg te mukon, ik
?ri hom dat hy hot verkeerde m*d er tu
deed on niet ganwg suiker, maar hy schoof
me weg on bromde dat ik mijn mond moest
houden."
In vele opstellen echter spookten de hul*
dieren ©en grootero rol don de ouders.
Eeu goed haantje.
Eon Hngctanh Bisschop sprak In een dorp
op een wandeling een wegwerker ann,
„.M-kxI weertje" begon h\j,
„Ja" antwoordde ne man.
gin
„Woon je ook ln dnt vriendeiyke dorpje*
de blswhon verder.
luidde Het antwoord.
n jumtH4 iit?fc wmwGuni,
Wat geprikkeld door de korte antwoorden
on zyn minzame vragen, verteld© de geeste-
ïyke: Het Interesseert Je misschien, dat lk
de bisschop ben van.
Met een pleohtigon hoofdknik antwoordde
de wegwerker „Dat Ja een goed baantje.
Dat moet Je slen te houden."
Erg vriendelijk!
Eon neef van Meijer beer was door den
dood van rlln oom "rinsplreerd tot do vor-
vnardlglng van een requiem. Hongerig naar
wanrdiM'ring bracht hy het pas voltooide ma-
nu script naar ltosstnl. Deze gaf het hora na
24 uur teru" en zri glimlachend: lk had
liever gezien dat uw oom het requiem ge-
oomponeerd had voor uw begrafenis."
Dokter: -—Je neemt twee van deze cap
sule» na iedoren manltljd.
Dichter: Alle» goed en wel. dokter,
maar, maar waar kan lk de maaltyden?
de mooie kamer weg 'gestopt ln d© zoete
aroma van do geurig© uigaren on do ©au d©
oologn©! Met hem kwamen de leerlingen
met de Instrumenten in de zakken en ho
gen weer het gespoel, dat de vreemde
whlrmnen voor i»y opriep, waarover ik ln
de ftil-iiaohteiyk© uren dun te mymereü en
te «oliryven en to dichten begon.
Hy was het die voor het vervolg mijn
dagen met vrooiykheid en met eerbied
vulde.
Want ais hy zelf speelde by momenten,
luisterde ik bekend naar de vroeger ge
hoord© melüdlftn ©11 zag ik d© zomerzon in
dubbele goudheid glanzen.
Dn uls 't don avond was van de kwartet-
repetitie, dan wa» er al oen feest-voorvoelen
ln m'n gedachte. Dun gespitst op 't genot
schikte lk izorgofljk do kamer, plaatst©
do lessenaar» ©11 zocht d© muziek.En
al» d© vreemd in aantrekkelijkheid van
nioto moester» een voor een kwamen,
e violaten, de altist, de cellist en d© vleu
gelspeler met t viool-instrument in do tusoh
en t N'abend".dan was ik klaar imet
mn Jiunkoxend© begeerte om te gaan hoo-
ren. Dan in de blyheid van 't weer god-
dclljk-buitengewone, ging lk voorzichtig
over plaats tot ln d© ongeweten kleine ka
mer en sloot de deur en doofde het lloht.
En lk zat stil ln 'n knellende bekoring
lovangen vaak, met 't oor aan do deur, zorn
der fluistering zelfs en luisterde.Dun
luisterde lk uuur 't hoog-op gaan ln d©
mooie kamer van de melodieën uit de violen,
<ll« zongen ©en schoon© zang onder d© kun-
«tenoarshanden.naar 't zoet-melodieuie
van d© vier partyen: 't hemelsoh zingen
011 t «marton».vol klagen 'n mengeling
um we© ©n van hoog «uhoon begoeron.
>0 uren dat het duurde al» naar een onbe
grepen wonder gblxigon, lulsterdp lk naur
t heeriyk harmonieeren alsof elfen ver over
het water t nooit gekend© Uod uitzongen -
ademloos ©n verrukt.
En tot ver in den nacht sliep lk dan niet
door t steeds voort rulschen ln mijn
ooren van do bronzen acooorden en. nooit
nooit wou lk den beroemd© moor
missen. ...1
Einde.
't Juttertje
Dr. B.