CONFERENTIE „Maxima Doctrina" R. K. KERK, Kerkgracht 64. Anti-Tuberculosemiddel. s;dïïKi"ÏST h? S j w m <te° FRANKRIJK De vüla tot Landru. De Petft Parisien «telt rast, dal de eige naar van de beruchte villa te Gamba's, waar in Landru gewoond beeft, een slachtoffer is. De heer Trio, «oo schrijft het blad, is een voudig de eigenaar van het lieve huis, waarin de raadselachtige Landru gewoond heeft. Trio, hoewel eigenaar van het huis, is precies in dezelfde positie alsof hij eigenaar was van niemendal. Het is nu bijna vier jaar, dat de heer Trio verzoekt, in het bezit gesteld te worden van zijn rechtmatig eigendom. Gedurende bijna drie jaar en telkens wan neer hij bescheiden zijn verlangen dorst te kennen geven, zijn eigendom in bezit te ne men, is hem droogweg geantwoord, dat hg maar af te waditen had. Het was dan ook bepaald noodig, dat de verzegelde villa ver zegeld bleef, uitsluitend ter beschikking van geleerde deskundigen, die af en toe in den fciin aan het graven gin gen, in de vergeef- ache hoop, er andere dingen dan kiezelstee- pen te ontdekken. De heer Trio moest zich onderwerpen. Landru werd veroordeeld; Landru werd ont hoofd. IntussChen bleef de positie van Tric, zooals men in 1914 en in 1918 zeide, onver anderd. Zijn villa te Gambais was nog steeds verzegeld. Voor hem was er dus, niettegen staande de guillotine haar werk had gedaan, nog steeds een zaak Landru. Er was geen huis. Ten slofte had do hoor Tric op een dat een inval. Hij wilde zijn arm, historisch vil laatje terugzien. Dus vertrok hg naar Gam bais en toen hij kwam ter plaatse, waar vroe ger zijn woning was geweest, raakte hij eer bezwijming nabij 1 Geen deuren meer, geer vensters meer, geen sohoorsteenen meer geen zegels meer niets meer. Dö zegel.' waren op een goeien ochtend ter sluiks weg genomen, maar men had het niet noodig ge vonden, Trio daarvan kennis te geven. Ech ter leek het wel, alsof het nieuwtje naai Amerika en naar alle toeristenbureaui was rondgeseind. Duizenden bezoekers toch had den zich op hot villaatje te Gambais gestort waren binnengedrongen bij wijlen Landn en hadden de trieste woning geplunderd Men moest toch iett tot aandenken mee nemen. Ten slofte is de heoc Trio boos geworden Toen hij zich lof do justitie wendde, die dar toch rechtvaardig moet zijn, dacht hij ge makkelijk voldoening fe krijgen. Maas dt justitie, die den heer ffriö vier Baan rijt eigendom onthouden heeffi, die toegelaten heeft, dat het eigendom geplunderd en be dorven werd, houdt zich nu Oost-Indisch doof, maakt zich van alle dringende verzoe ken af en weigert elke reparatie. En daarom is de heer Tric nu teleurgesteld. Met bitter- held en met spijt stelt hg vast, dat de justitie j die veroordeelt en onthoofdt, soms zelf ver dient streng veroordeeld te worden. ITALIË. Botsingen te Turijn. Do Journal verneemt uit TurjjO, flat eer gisteravond communisten met revolvers op fascisten hebben geschoten, die vier dooder kregen en verscheidene gewonden. Den vol genden dag kondigden de fascisten voor Tu rijn hun mobilisatie af, waarop ernstige bot singen volgden, welke nog voortduren. Tot dusver zijn communisten gesneuveld, on der wie een gemeenteraadslid. De fascistea hebben de vergaderzalen van da communis ten in brand gestoken. ITALIË. Het afschaffen der dieverij door 0e fascisfen De correspondent van de „N. Roti Ort.' schrijft aan zijn blad; Ais jongelui zich eens georganiseerd heb ben jeuken hun vingers telkens weer naai nieuwe daden. Knapen vormden vroeger roo- verbenden, nu stichten ze voetbalclubs ot I boy-soouterijen. De fascisten hielden eerst strafexpedities tegen „Kamera van Arbeid' en „Volkabuizen", toen marcheerden ze oi tegen Rome, nu heeft hun zegevierende lei der hen tot politieke non-activiteit veroordeelt en moest het vechten ook wel ophouden, fautt d'adversaire. Maar stilzitten kunnen de plaat selijke af deelingen van het Jong-Italië daar om niet; ze zoeken dus bezigheid op neutraal terrein en gelegenheid voor een goede zaak hun vuist en knuppels te roeren. Zoo kwam er in het hoofd van de „squadra" van Alessandria een origineel idee opdoemen en dadelijk werd het ten uitvoer gelegd. Van Alessandria wist Ik tot heden weinig anders dan dat het ruim een uur reizens var Genua ligt, een belangrijk knooppunt var spoorwegen ls en centrum van een welva rende landbouwstreek. Nu leerde me, wat ir het vervolg verteld worden zal, dat het land stadje zich ook kenmerkte door een bizondei groot aantal dieven. Daarvan had ik zelfs geer vaag vermoeden, als was die eerste en eenige hotelrekening, die ik er betaalde, nu niet di rect laag te noemen. Maar het bestuur der Alessandrijnsche fascisten was beter geïnfor meerd en besloot op een nog nooit vertoonde manier de schandvlek van het stadswapen te wissohen. Hoe men het aanlegde wordt wijselijk niet verklapt, maar het is een feit, dat een nauw keurige, vrij 'volledige lijst van alle in aan merking komende personen opgesteld werd. die naam, adres, faits et gestes van ieder „dief" vermeldde. Toen ging men over tot het drukken van een circulaire, die aanhief met „Weledele Heer" en de zoo beleefd aange sprokenen dringend uitnoodigde te verschij nen op een vergadering van „alle recidivisten en gesurveilleerden der stad, belegd met het doel de verhouding te bepalen, welke voortaan dient te bestaan tusschen fascisten en gewe zen gevangenisbewoners, die zich op diefstal tce'eggen". Het uur der samenkomst werd op half neren 's avonds vastgesteld in de groote 7»el der ex-Kamer van Arbeid, op het Voiks- nle'n. „Uwe Edelheid" zoo waarschuwde de gedrukte tekst „stelt zich aan strenge maatregelen bloot, wanneer zg op het appèl ontbreekt. Ook zij, die door de politie bewaakt worden en dus geen vrijheid van beweging hebben, moeten verschijnen, de „Fascio" heeft reeds de overheid verwittigd en zal de uithuizigheid op dit uur verklaren"- Om acht uur reeds begon het uitgenoodigde publiek te verschijnen: jaskraag op, pet over de ooren getrokken. Schuw gleden de Wel edele Heeren langs het piket zwarthemden beneden aan de deur heen en stommelden de trap op. Om half negen ontbrak niemand meer. De zaak zat vol met allerlei slag man nen, wel meer dan tweehonderd, sommigen Ingebonden Mededeeling. voor NI ET-KATHOLIEK EN, VRIJDAG 22 DECEMBER, 's avonds half negen precies. Toegang vrij. Onvofwaasenen alleen onder verantwoordelijk gelelde. Onderwerp„Roomsche Gebruiken", door Pator OTTEN. heel jong, maar al met echte galgentronies, enkelen oud. Vuile, gescheurde pakken onder oude soldatemnantels wisselden af met nieuw modische overjassen, waarboven zijden das sen, onberispelijke stijve boorden en verach geschoren kinnebakken prijkten. Boven allen muntte in élegantie een jonkman uit, die ver ontwaardigd protesteerde tegen zijn qualifi- catie aks dief; hij was specialiteit in.... op lichterij. Allen waren nieuwsgierig naar de dingen, die komen zouden. De en vreesde een alge meen „fusilkroent" en keek angsrtig naar de helmen en soldatengeweren van de wachthou dende fascisten, 'n Ander betoogde scherp zinnig, dat de handhavers der nieuwe orde niet als vijanden van de dieven mochten be schouwd worden. Zij beschermden juist het >artieulier bezit Als het communisme de >aae gebleven was, dan zou liet immers met iet „vak" uit geweest zijn. Om negen uur precies kwam de secretaris Ier locale fascistenafdeeling binnen, groette >p zijn Romeinsch de makkers, zette zich in len voorzitterastoel, wenkte de aanwezigen, üe eerbiedig opgestaan waren, weer te gaan itten en begon een typische toespraak: „Niet om een nieuwe vakvereeniging van le voerders van den looper te stichten, noo- ligde de „Fascio" u hier. We hebben u allen er plaatse bescheiden en ik zie met blijd schap, dat niemand ontbreekt om u klaar •n beslist onze meening te zeggen. Wij ver- angen lat wel opl dat er in Alessandria ;een diefstallen meer plaats zullen hebben. 3n zoo zal het zjjnl Gij kent ons: wanneer vij iets wiHen, gebruiken we alle middelen. .Vij zijn niet bang voor uwe dolken, uw re- 'olvera. Als ge den oorlog wilt, zullen we den trijd aanbinden tot in zijn uiterste conse- [uenties en, daar wij de sterks ten zijn, zullen ve overwinnen. Ais ge een vergelijk kiest, runnen we daar rustig over spréken. Ik doe ;een beroep op gevoelens, op roerselen van iw hart, op uw bewustzijn van eigenwaarde..-, lat zou laat ik vrijuit spreken, wejspre- cendheid verknoeien zijn. Tot nog toe was in Uessandria diefstal feitelijk geduld; van he- lenavoqd af wordt die zoo wil het fascis- ne op fascistenmanier tegengegaan. Men can, men moet eerlijk werken, diefstal is geen ïoodzaak! Wij zullen u te hulp komen. Wij rallen helpen de werkloozen te plaatsen, hen oorstellen en aanbevelen en de meest vol- edige garantie geven. De werkgevers zullen veten, dat de in dienst genomenen van de raleien komen, waar ze wegens diefstal zaten, naar ze zullen ook weten, dat zij zich tegen over den „fascio" verplicht hebben, niet meer e stelen; ee zullen hen welwillend opnemen ils verdwaalden, die weer den goeden weg oewandelen willen en dus recht hebben op len steun der samenleving. Maar laten we dkaar goed begrijpen, wie zijn woord breekt, vie terugvalt in de vroegere fouten zal niet neer te maken krijgen met de rechtspraak in oga, op grond van artikelen van het Burger- ijk Wetboek: niet de gevangenis wacht hem, naar de kmippel der fascisten, die regelrecht ïaar het ziekenhuis brengt en soms, nog egelrechter, naar het lijkenbuisje". Op de réde volgde.... applaus. Daarna /ersohenen de genoodigden een voor een /oor de groene tafel, vroegen om werk naar cunde en krachten. Een man van ongeveer ijftig jaar met ongeschoren baard en in een ersleten zomeroolbertje verklaarde pas uit ie gevangenis ontslagen te zijn, in vier en wintig uur niet gegeten te hebben, geen cent in geen onderdak te bezitten. Hem werd een ion gegeven voor een herbergkamer en voor wee maaltijden. Na het genot daarvan moest lij maar weer bij het fascistenkwartier aan kloppen. Een ander betoogde een fatsoenlijk nensch te rijn, achttien jaar zat hij gevangen, naar wegens manslag l Enkelen werden dade- ljk geplaatst. Vier jonge mannen van onge veer twintig jaar zagen zich aannemen als boschwachters: driehonderd lire per maand, kleeding, woning, eten vrij, 'n buitenkansje in dezen bangen tijd van werkloosheid. Zes anderen worden wakers ln een bank! Ze rvroeren eerlijk te willen zijn en verklaarden dch bereid een stuk te teekenen, dat men hen doodslaan mag, als ze in de vroegere fouten vervallen. Een oude klant van het bagno, vijftien maal veroordeeld," Bmeekt om „rust- levenden" arbeid; hij is de „emoties" van djn bestaan zaït. Plotseling staat me het beeld weer voor oogen van den bOauwoogigen oude, dien we eens troffen op een heel eenzame plek aan oen bergmeer in Midden-Italië, waar hij gei ten hoedde en ons kalm vertelde, dat hij vijf en dertig jaar lang in het bagno gewerkt had, omdat hij een vriend had doodgestoken. Nooit ■cag ik zoo rustig klaren oogopslag. Ten slotte werd een vrijwilligerscorps van fascisten gevormd, dat van elf uur 's avonds tot zes uur 's morgens surveiileeren zal: ge durende die uren mag voorloopig geen der gewezen dieven zioh op straat vertoonen. Als of het spel sprak en het toeval de nieuwe po litie in staat wilde stellen kregen de volon tairs den volgenden morgen gelegênheid aan den slag te gaan- Twee zakkenrollers werden op heeterdaad betrapt, volgens de gedane be lofte jammerlijk afgelknuppeM, naar het zie kenhuis geleid om verbonden te worden en toen pas aan het gerecht overgeleverd. Het waren gelukkig geen Alessandrijnen, maar lui van buiten. Men zegt, dat ze bij al wat hun heilig was, zwoeren nooit weer een voet in deze stad te zetten en ze dat woord wel houden zullen. Ons blijft slechts over te hopen, dat ook nu weer van Alessandria de victorie begint, net als toen haar bewoners tegen 'hot eind der twaalfde eeuw zich achter muren van klei en stroo zoo dapper tegen Frederik Barbaressa weerden, en wij het beleven, dat alle andere steden het goede voorbeeld volgen. TURKIJE. De regeering te Angora heeft besloten de uitvoering van het bevel tot ontruiming van Anatolië door de christenen voor onbe- paalden tijd uit te stellen- VEREENIGDB STATEN. Het wetsontwerp ter subeidleerins van de Amer. scheepvaart Senator Borah heeft, sprekende over het wetsontwerp ter subsidieering van de scheep vaart verklaard, dat een door de regeering gesubsidieerde koopvaardijvloot oonoodig was niet alleen, doch zelfs een „sublieme ab surditeit". Hij zeide ook nog, dat indien het huidige Oongres (dat nog tot Maart 1923 be staat) het wetsontwerp mocht aannemen, hg onmiddellijk als het nieuwe Congres bijeen komt een wetsontwerp zal indienen om de subsidiering van da scheepvaart weer uit de wet te schrappen. 2W.W® dollar geroofd. Tq Denver, in öolorado, hebben bandieten een beambte van de Federal Reserve Bank neergeschoten, terwijl hij bezig was goud te laden in een wagen van de bank. De daders ontkwamen met een buit van 200,000 in specie. AMSTERDAMSCHE BRIEVEN. ROND DEN DAM. Over de Duitsche invasie van werkkrach ten, zoowel hoofd- als handarbeiders hebben we het vroeger al eens gehad. We hebben er op gewezen hoevele landgenooten door deze moderne volksverhuizing gedupeerd worden en we hebben de actie, die meerdere werk nemersbonden naar aanleiding hiervan, door middel van adressen aan de Regeering, als anderszins, voeren, niet alleen begrijpelijk genoemd, maar haar ook van harte succes toegewenecht. Dat succes Is tot nu toe uitgebleven: we hopen echter nog altijd, dat de Overheid er eindelijk toe zal overgaan door het nemen van passende maatregelen aan deze Invasie paal en perk te stellen. Thans leven we ook nog in het volle getij van een tweede invasie uit het Oosten! Een „künstleriche", artistieke, ditmaal. En een iie als zoodanig niet anders dan aangenaam kan zijn en leerzaam. Zeggen zal men en het mogelijk afkeuren, lat toch op deze wijze, door deze tweede in vasie, een zekere concurrentie wordt aange- iaan aan ons vaderlandsch artistendom. Maar ils er één ding is, waar het „vrjjhandels"- principe moet worden doorgevoerd, dan is 1 toch zeker wel: de kunst, één van de wei nige dingen, die in deze „vredes"-jaren nog internationaal zijn. Of bet in alle geval weer héél spoedig kunnen worden. Zoo heeft men dan dezer dagen den beken den schrijver en dramaturg Gerhart Haupt- mann, die kortgeleden in zijn vaderland, maar dóór zeker wel met meer bijkomstige, „politieke" bedoelingen dan hier, een ware huldigingsdoop moest ondergaan, ook in Amsterdam ingehaald en gevierd. In den Hollandschen Schouwburg, het theater, waar indertijd met 's dichters stuk ken door de Tooneelvereeniging zoo vele triomfen werden behaald, was het/publiek in grooten getale opgekomen om dea auteur van „Führman Henschel", „Die versonkeke Glooke", „Die Weber". en andere, beroemd geworden stukken te zien en. te hooren. Toen het gordijn gerezen was, vertoonde zioh een fraai gemeubileerde heerenkamer, met in 't imldden een tafeltje met leeslamp en stoel, aan de in spanning wachtenden. Langs den eenen wand stonden enkele Co mité-dames en -heeren netjes op een rij ge schaard, terwijl aan de andere zijde van net tooneel, achter een antieke stoel, prof. Scholte, de Amsterdamsche Hoogleeraar in de Duit sche Taal en Letterkunde, in afwachting van het komende stond. Toen weken de fluweelen portières tn het achterdoek uiteen, en de ondanks zijn volle zestig jaren nog lenige, rijzige gestalte van Hauptmann met de fijn-besneden, witbe haarde Goethe-kop, verscheen voor het voet licht. Het publiek bracht hem een ovatie en daar na hield prof. Scholte een welkomstrede, die door Hauptmann, lezend vanaf een papiertje, beantwoord werd. Tot zoover was het alles nog maar een matig-interessante vertooning. Ook Haupt- mann's voorgelezen antwoord kwam niet bo ven het peil van een goed-gestyleerde, offi- cieele gelegenheids-speech uit, al viel daarbij al reeds zijn vol en vèrdragend, sympathiek geluid op. Anders, veel béter werd het, toen hij ten slotte het terrein alleen voor zichzelf kreeg, zich in de stoel naast de leeslamp zette en en kele scènes uit zijn tooneelwerk te lezen Het is nu eenmaal zóó, dat de meeste schrij vers bij voordracht eigen werk geen recht doen wedervaren. Daar zijn 't dan ook schrij vers en geen déolamatprs voor. Hauptmann maakte hierop een gunstige uitzondering; hij las met een zekere „beelding" en typeering en met een jeugdige levendigheid; zóó, dat men geboeid werd en onder den indruk kwam. Tooh, wg hadden hem liever over eigen werk of over een ander, algemeen onderwerp gehoord dan als voordrager. En nóg wel iets viel te betreuren, wat bij dergelijke gelegenheden moeilijk te ontgaan schijnt en waaraan de hoofdpersoon meestal niet veel doen kan. Dit n-L: dat een veel te klein deel van het publiek bereikt wordt en onder dit deel dan nog daarenboven een aan zienlijk aantal personen huist, dat niet anders dan eigen eer en het „eerste viool spelen" als Comitélid of op andere wijze nastreeft, ter wijl het voor kunst niet de minste belangstel ling of gevoeligheid bezit. Een en ander was ook dezen keer weer zeer merkbaar, vooral aan bet eeresouper, dat Hauptmann na af- iooo der lezing werd aangeboden. Maar dit rijn misschien min ache opmerkingen; het past ons ootc ai vorm waarin het thans OM tornt*»»- baar te zijn voor het „levende woord van een groot, oorspronkelijk mensch, het leven de woord, dat door de werkelijke kunstenaars tot ons spreekt en dat, vooral sedert 1914, zoo jammerlijk begraven werd onder bergen van goedkoope woorden, die met algemeene men selijkheid of zelfs maar met gewone men- schelijkheid niets meer te maken hadden. En bet past ons voor deze tweede Duitsche invasie dankbaar te zijn, die ons binnenkort ook nog Max Pallenberg, Alexander Moissi, George Hermann en andere kunsthoogepnes- Het spreekt vanzelf, dat op aen Haupt- mann-avond een groot gedeelte van de hoofd- stedelijke Duitsche kolonie aanwezig was. Vele bekende leden van de, in vroeger jaren uiterst „deftige" en dure(l) „Deutsche er- eln zu Amsterdam" die echter sinds den oorlog veel van zijn glorie verloor •«"aren aanwezig, maar daarnaast ook vele personen, behoorende tot de door ons gewraakte „eerste invasie" Ook in de ontwikkeling van het stadsbeeld, en in de architectuur van den Amsterdam- sefcen Nieuwbouw rijn het goede en slechte vereend. Broederlijk wel niet, maar dan toch, beiden in hun verste consequenties doorgedreven, bij elkaar op één stuk grond aan Aanstel en Y. Het „slechte" in dezen in zijn verst doorgedreven vorm te vinden in de gapende, open wonden waar men wèl afbrak, maar niet meer opbouwde, stond dezer dagen op het punt nog versterkt te worden door stopzet ting van den bouw van het „Koloniaal Insti tuut" aan de Mauritskade. 't Heeft maar een haar gescheeld of dit groote gebouw, reeds enkele verdiepingen hoog opgetrokken, zou verder aan zijn lot zijn overgelaten om in den loop der jaren te ver worden tot een ruïne, die mogelijk door onze verre nazaten zou zijn aangezien als een of ander overblijfsel van een geheimzinnige tempel, waarvan men dan den zin en den oor sprong niet meer zou vermogen te raden. In den Raad deed een dergelijke sombere voorspelling inderdaad al de ronde. Maar ziet: op 't laatste oogenblik zijn er hulptroe pen kotnen opdagen, die ons voor een zóó groote schande sparen. Het Bestuur van ge noemd Instituut kon gelukkig ai spoedig ver klaren, dat het de beschikking had gekregen over nieuwe fondsen, die een voortzetting van den bouw mogelijk maken. Een andere vraag echter is, of ook al komt het gebouw dan nu af, men hier toch niet aan den kant van „het slechte" blijft vertoeven Velen die de teekeningen en plannen zagen, zeggen hierop: jal Maar laten we nu eens naar den anderen kant kijken; naar den kant van het goede! De kritiek is gemakkelijk; vandaar, dat men altijd wel wat leest over onze „ruïnes" en andere mislukkingen en zoo weinig over...» plan-Zuid". Een geheel nieuwe stad is daar, om en nabij de plaats waar eertijds de tentoonstelling „De Vrouw" gehouden .werd, verrezen. Forsch rijzen er de groote bouwblokken, aan de breede straten omhoog. Wie er in enkele maanden niet was, staat versteld over de uit gestrektheid van deze nieuwe wijk en hij krijgt inderdaad vertrouwen in de uitspraak van Wethouder De Miranda, dat de woning nood binnen een jaar zal bedwongen zijn. En nóg davert er alom de arbeid, stampen de heimachines de palen in den grond en rijden de wagens met steen en hout af en aan. I Maar afgesoheiden van deze verwondering over de quantiteit zal men zich verheugd ver bazen over het qualitatieve resultaat, dat hier bereikt word. Behalve vertrouwen in een uitspraak van een wethouder, krijgt men er, wat méér zegt, vertrouwen in het kunnen van onze moderne, jongere architecten. Wie, naar aanleiding van een of ander af zonderlijk staand „modern" bouwwerk, de moderne architectuur nog altijd wat „raar" vinldt en er huiverig tegenover staat, kan hier, in „plan-Zuid" genezen worden. Deze proeve van moderne massa-bouw mag o.L alleszins geslaagd heeten. Nog een andere Nieuwbouw werd dezer dagen aanbesteed: de bouw van een tweede wielerbaan in de Watergraafsmeer ten be hoeve van de wielrenners-vereeniging „De Spartaan". Ook in de sport en speciaal in de wielren nerswereld schijnt men het typisch Holland- sche separatisme nog maar steeds niet den baas te kunnen worden. „Herrie" met het Stadion-bestuur, verbon den met zekere koopmans-instincten, hebben waarschijnlijk tot doorvoering van dit plan geleid. Toejuichen kunnen we het in geenen deele. En als we niet erg mis zien, dan zal het Spartaan-bestuur hier zijn eigen financieelfl glazen ingooien. Den laatsten zomer, tijdens het seizoen op de Stadion-baan, hebben zich al symptomen voorgedaan, die er op wijzen, dat er een ze kere eb is ingetreden wat betreft de belang stelling van het publiek voor de wielersport. Het zou ons verwonderen, indien dit getij niet nog verder terug ebde. En dan natuurlijk bet kapitaal in deze tweede wielerbaan ge stoken, meezoog naar zee om het daar, in de diepte, te laten verdwijnen! Ingezonden medodeeüfljj, is geen vinding van menscheiyk vernuft, is afkomstig van htm, die itlf de allerhoogste wetentehsp i», aoodat dit is het eenige et afdoende Hondt U niet sfkesrlg of doof voor een zoodanig zegenrijk en wonderbaar middel.^ maar neemt nitv. informaties en overtuigt U van de vele en belangrijks genezingen. Wacht niet tot de ziekte in oen te ver stadium is gekomen en vraagt gratis de belangwskksnde brochure bg J. v. Oostrüm, Koningsplein 25, Den Haag. Telef. M. 5620. U zult u afvragen, waar dit heen voert. Laat me *t u in 1 kort uitleggen. Men vroeg mij als penningmeester der open-bare leeszaal een opwekking te geven aan 't publiek om door vrijwillige verhooging van contributie een tegenwicht te vormen tegen den bezumigingsijver van staat en pro vincie, die onze inkomsten op zoodanige ■wijze inkorten, dat de resultaten moeten zijn vermindering van hetgeen de leeszaal zou wenschen aan te bieden en dat, terwijl de groei juist uitbreiding en ruimer middelen vraagt. M. do IL, U weet, hoe de penningmeester telken jare aan de hand der droge cijfers heeft getracht te bewerken, dat onze ge meentenaren voor ruimer inkomsten zouden zorgen, 't Resultaat was wel iets, maar...... te poover. En daar 't me niet om persoonlijk succes te doen is, maar om 't belang der zaak, kan ik u verklaren, dat 'k niet naijverig zal zijn op U of Uw medeweikers aismaar laat ik geen namen noemen, want *k wou geen wedstrijd uitschrijven k wou maar zeggen, dat k even blij zou zijn, als zij, die mij hiervoor polsten, als U of Uw medewer kers er in mochten slagen in Uw blad, dat toch door 't meerendeel, zoo niet alle stad- genooten gelezen wordt, het Heldersohe pu bliek op te wekken tot een zoodanige steun le oontributieverhooging, 2e kerstgave, balansoverschot, legaat als anderszins dat we met onbezwaard gemoed in deze bezui nigingsperiode kunnen voortgaan het publiek te gerieven met regelmatige aanschaffing van ,,elk wat wils*. M. de R„ ontvang nevens dit blijk van waardeering van de macht van de „Koningin der aarde*, waarvan k hoop, dat het u mag opwekken mijn pogen krachtig te steunen, de verzekering van mijn hoogachting. De pennigmeester O. L. B. te Helder, T. VAN HEUSDEN. Helder, 10 Dea '22. Mijnheer de Redacteur, Nogmaals verzoek ik n een klein plaatsje In uw blad voor het volgende: Gaarne betuigen wij bij deze onzen op rechten dank aan Kapelaan Hemsing voor do opmerking, welke hij maakte in zijn in gezonden stuk van 19 Dec. Wij bekennen ook dat David de Kok geen Dominicaan maar Franciscaan Pater geweest ls. Doch, mijnheer de Redacteur, wat de Ka pelaan schrijft, dat men geen water in zee brengt, dat begrijpen wij niet erg goed, daar anders de conferenties, welke de R. Katho- Igke Geestelijken alhier houden, voor den niet R.-Katholiek, dan wel achterwege hadden bunnen blijven. Gaarne hadden wij echter gezien, dat de Kapelaan ingegaan was, op hetgeen wij schreven, dat Jezus gaarne onder de zondaars verkeerde, doch wijselijk is daar niet op ingegaan. Wat de Kapelaan schrijft, dat wij de moeite hadden bunnen sparen om te vragen of de Geeste lijken alhier met de Kok wilden debattee- ren, staaft ons zoo veel te meer in de over tuiging, dat de Geestelijken de waarheid niet in het volle licht durven aanschouwen en dat het nu zoo veel te meer op onzen weg ligt om het fiienschdom te ontlasten van het juk, hun door de Geestelijken opgelegid. U mijnheer de Redacteur dankend voor de plaatsruimte. Namens hei bestuur van de Vrijdenkersver. „De Dageraad", afd. Helder". 8 eer. B. v. VLIET. UIT DEN OMTREK INGEZONDEN. M. de K. Met instemming heb ik gelezen uw pogen om de lezers van Uw blad te brengen tot het zich rekenschap geven van 't gebruik al of niet gemotiveerd van sommige woor den. Zuiverheid van taal is ook een soort van hygiène. En wat daartoe meehelpen kan moet worden bevorderd en gesteund. Anders om, zult u zeggen: gesteund en bevorderd. Neen' toch. Eigenlijk moet gesteund niet eens vooropstaan, maar worden weggelaten. Even wel we beleven ongunstige tijden in menig opzicht en zoo is ook hier in de ontplooiing van s menschen werkzaamheid op 't gebied des geestes, een tegenwerk:nf van zoodanige intensiteit gekomen, dat de goede gang van zaken dreigt verstoord te zullen worden wanneer niet deze remmende beweging wordt JuUanadorp, Zondagavond 17 Deoember werden de bll- jartliefhebbers alhier vereerd met het optre den van den Prof. de Billard Joh. van Delft, in het lokaal van den heer O. Vader. Te on geveer half acht nam het spel een aanvang cn werd de eerste match van 800 tegen 150 caramboles gespeeld door den heer van Delft en J. J. Constant. Zooals natuurlijk wel ver wacht werd, was het voordeel aan den kant des Professors en won deze in 26 series met 800 caramboles de partij van den heer Con stant die 108 caramboles -maakte in 24 series. De tweede partij, 800 tegen 100 caramboles, was ook in des heeren van Delft's voordeel, waarbij deze won door in 23 series 300 ca ramboles te maken tegen A. Vader in 23 series 73 caramboles. Hierna werd even ge pauzeerd en maakte deze handige heer hier van gebruik om loten te plaatsen voor een eventueel te wonnen bihartque. Spoedig waren de loten geplaatst en werd een aan wezige jonge dame uitgenoodigd een num mer te trekken, hetwelk echter de eerste keer mislukte en daarna beter ging. De gelukkige •winner was de heer G. van der Werf. Daarna werd de 3e partij gespeeld tegen O. de Graaf, e00 tegen 10Q caramboles. Ook hierbij won van Delft door in 24 series 200 caramboles te maken, van O. de Graaf, die in 24 series 51 caramboles had. Tijdens deze partijen werden maar enkele mooie stooten te zien gegeven, doch de daarna door deze heer ge- maakte kunststooten hadden meer bewon- deniig en pleitten er voor dat de Prof. wel op het billard thuis was. Voor de billardlief- netibers was het evenwel een avondje van genot, om eens te kijken naar de prestaties van zoo iemand als de heer van Delft Jnlianadorp. «rcÏL T^°neelalhier heeft te za^ "worden gehouden op T Speur heeft alhier een winkel enz, kantoorbehoeften, drukwerken, Een tweede, maai aangename Duitsche invasie. Nog meer ruines? Een nieuwe stad. Een tweede wielerbaan. begon. ters zal toevoeren. Zoodat hier het goede, Hauptmann, en het slechte, de „eerste invasie", broederlijk ver eend tezamen waren....

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1922 | | pagina 2