reaügd van eeoa, ten gevolge eener botsing geheel vernielde automobiel! Zulke waar schuwende voorbeelden moeten heel opvoe dend werken, naar men zegt! {De Motorkampioen). De laat-maar-waalen-pollüek! Liever dan de schade te vergoeden, welke hert heeft teweeg gebracht, onthoudt Duitsch- land zich er willens en wetens van zijn bud get in evenwicht te brengen. Het betaalt uit de Rijksmiddelen horden vain ambtenaren verspilt zijn inkomsten aan subsidies laat den Staat kalm verliezen lijden op alle tak ken van dienst, ja: int zelfs de belasting niet, die het voor den vorm oplegt Het drukt roekeloos hoopen bankpapier en laat het wel gemoed op een bankroet aankomen. Het heeft altijd gemeend ook in den oorlog dat bet in vindingrijkheid aüe overige volken de baas af was. (P. M. Stuxge in de „Nerw Statesman"). Prinselijke zakenlieden. Prins Axel van Denemarken vaart tegen woordig ais kapitein op den stoomer „Asia". Voor een jaar geleden vertrok de prins van Kopenhagen voor een reis naar San Fran- cisco en kort geleden deedl hij Huil aan met een lading gerst en geconserveerd fruit De „Asia" is een schip van 7000 ton. Ook in ander opzicht was deze prins reeds practisch werkzaam. In het jaar 1919 deed hij op verzoek van de regeering der Veree- nigde Staten een rondreis door verschillende Amerikaansche Industrie-oentra. Bovendien is hij luitenant bij de Deensche marine en is ©en uitstekend vligenier. Ook prins Eric de broeder van prins Axel houdt zich met die practijk van het leven bezig.Hij interesseert zich evenwel meer voor den landbouw en vertoefde voor den oorlog in Engeland; om aldaar de land- bouwtoestanden te leeren kennen. De moeder der beide prinsen was even eens een bekwame zakenvrouw. Zij had! aan deel in verschillende ondernemingen en leidde lang persoonlijk een uitgebreid scheepvaartoonsern. (Morning Post). Het doet er niet toe, hoe oud wij zijn, maar wel hio a wij oud zijn. De menscheen vergeven meestal eerder dat wij hun wat voorlogen hebben, dan dat wij hun de waarheid hebben gezegd. Onze vijandten leeren wij in het geluk ken den, onze vrienden in het ongeluk. Als een vrouw heldhaftig wil zijn.... zwijgt ze. BABBEL-UURTJE OVER MODE. V. Ten derde male was ik te gast bij de Fran- ische Jonkvrouw van de Legatie, die zich zooals mijn lezeressen weten kort geleden gevestigd had in het Gooi. Maar nu Kwam ik werkelijk 'n soort afscheidsvisite maken, want.... nauwelijks gearriveerd, ging de jon ge dame reeds weer met Finkstervacantie naar Parijs. Zoo doen we dat aan de Legatiet zei ze lachend.En wat komt u vandaag kijken? f— Alles wat mooi en voor de vrouwen van mijn krant geschikt is, mademoiselle. Dan Is het aan u meende ze besohei- denheidshalve om maar te zeggen wat u mooi vindt, nietwaar? En ze gooide kasten en doozen open.... Wat wilt u zien en beschrij ven voor dezen keer? Japonnen?Blouses en rokken?.... Hoeden?.... schoenen, kou sen? Kamerjaponnetjes, jasjes?M'n allernieuwste model paraoluie of de Toet-ank- amen-dassen, die ik op m'n overhemdjes draag? Zegt u maar zelf. Ik vond begrijpelijkerwijs dat ik deze voorloopig laatste visite zoo goed mogelijk moest besteden en had er derhalve groote schik in de freule zoo te zien rommelen in al het ver leidelijke van een vrouwengarderobe. Eén zij en kant en soepele stof en borduursel was het, in alle kleuren van de regenboog en met aller lei /verschillende patronen en dessins naast effen tinten.... Plotseling zag ik in een van de verste kasten en zorgvuldig weggeborgen 'n paar kleeding- stukken,waarvan alleen de kleur me al deed watertanden. Ik ging erop af.... Het was 'n pracht van een avondtoilet en cape! Ken wrijf-spons en zeemelap-automaat. je die dingen? Nooit geizien, maar ze moeten wel aar dig wezenIk heb er geen noodig, want we leven zelf heelemaal automatisch en me chanisch, weet je.We werken niet, we 'stoffen niet, we poesten niet en meer van dergelijke dingen.M'n vrouw. M'n vrouw heeft alles automatischrelectrisch-mecha- nisdh-draadloos-registreerend ingericht. We hebben nooit geen stof, want we heb ben geen brandstof of geen kachel.We zijn draadloos geabonneerd op de -mechani sche warme-luchtdruk van de Middel-Ame- rikaansohe Wannte-verspreidings-Limited.... En voor mooi weer zijn we ingeschreven bij de ,Hahara-Sonne-Heizung-Verwendungs- Actien Gesellsrihaft.En zoo vervolgens. Aardappelen of groenten zie ik nooit meer behalve dan bij deze of gene ouwerwet- sche winkelierMaar hij ons niet! M'n vrouw telefoneert draadloos door 't trechter tje met den groenten boer en den slager en den kokDat is trouwens een eh dezelf de firma. Ein 's middags klokkè half zes gaat 't belletje van de lift en de gedekte schalen komen automatisch door de gang op tafel. Het binnenblad van de lift is trou wens meteen de tafeL Daar gaat de vuile boel tegelijk weer mee weg. Na tien minu ten- weet ik niet eens meer wat ik gegeten heb en van vork of mes of etensbord is niks meer te zien.Heel gemakkelijk.Met de thee net zoo. En met het onbijt natuur lijk ook, met alles trouwens.Als ik 'n sigaret wil opsteken, dan druk ik in 'n klein knopje in de leuning van m'n stoel en dan springt er een -klein tafeltje uit met 'n kom- Toen wist Ik wat me te doen stond. En zei dit mijn gastvrouw: Als u goedvindt, mademoiselle, zal ik voor deze week graarne dat avondtoilet eens voor mijn lezeressen beschrijven.O! enkel voor de curiositeit omdat het zoo buitengewoon mooi is.... Denkt u dan viel ze mij in de rede dat iemand van uw lezeressen het zou willen dragen? Dat weet ik niet! Het lijkt me volstrekt niet absurd, maar te dien opzichte iaat ik graag iedereen vrij. Mijn taak bestaat in het laten zien en in het aantoonen van de mogelijkheid om het te, dragen en eventueel zelf te maken.... Voor de rest hangt de -beslissing van iedere lezeres afzonderlijk af. Dus? Dus ik zal alle japonnen en blousen en hoeden en schoenen en toet-anhk-amen- dassen laten wachten tot u na de Pinkster terug is en voor ditmaal een korte beschrijving geven van het avondtoilet. En zoo doe ik hieronder: Nu u hoeft denk ik maar de teekening aan te zien om met mij overtuigd te wezen, dat dit toilet een pracht is. Het zeer geëigende in den vorm en in de maten valt dadelijk po. En het sprookje luidt als volgt: Het geheele toilet was gehouden in perl- grijze kleur. Er was niet één verschil van tint waar te nemen, uitgenomen de kristallijnen steentjes, welke hier en daar op genaaid waren. De bijna gladde onderjapon was van grijze voile ninon. Daarop was verwerkt, van onder tot boven, en vlak naast elkaar grijs satijnen linten van een prachtige kwaliteit Deze linten waren nü zeer onsymetrisch hier en daar benaaid met kristallen langwer pige steentjes. De buitenste linten aan voorpand en rug hingen in -tegenstelling met de rest (die vrij wel glad gespannen bleef) met tamelijk lan ge lussen over de ceintuur. De linten van de rok liepen weg onder een „reusachtig" groot en rijk borduursel van chinffle-draadi, dat zich onder aan de rok bevond. Aan den rugkant der rok was dit hetzelfde. Ook de ceintuur was van hetzelfde borduursel voorzien. En als om 'het ware de verkwisting of la ten we zeggen den weelderigen overvloed-, ten top te drijven, was aan weerszijden nog een weelde van zig-zag-geplooide voile ninon aan gebracht. Het tweede sprookje vond- ik de uiterst chique avondcape. Het materiaal van dit kleedingstuk -bestond uit donkerrood! velour chiffon (dat is een -heel soupele en dunne en zachte fluweelsoort) en hermelijn voor kraag en onderrand Bovendien was het roode fluweel nog gebor duurd' met motieven in gouddraad. En het geheel- was met wit satijn uitgevoerd. Als 't u blieft, dames! 'Wanneer deze cape op de juiste wijze gedra gen wordt, begrijpt ieder kan men er ko ninklijk mede uit zien. En toch.... En toch.... Toch is dit opzienbarende stuk vrouwen- kleed-ing een stuk, wat bij zorgvuldige keuze met eens heel veel -behoeft te kosten en., (wat nog meer zegt)..door handige vingers heel best zelf te maken is. pleet rookstel en- sigaren en sigaretten. V^n de asah of de gebruikte lucifers zie ik nooit weer iets terug, want dat gaat door middel van een zuigsysteem, dat door m'n stoel loopt zoo naar buiten en- door 'n buis achter langs het huis regelrecht naar de terreinen van de gemeentereiniging. Maar met slapen dan. Met slapen?Dat is 't gemakkelijk ste wat je je denken kunt.Als m'n vrouw 's avonds slaap krijgt, dan begint ze natuur lijk te gapen. Nou als ze gaapt dan brengt ze 'n kleine hefboom in beweging, in de kraag van 'r japon hier zoo van achter in d'r nekJe ziet er niks vanDoor midldel van een fijnen magneet ontsteekt nu dat hef boompje een vonk, in een van de hoeken van de kamer.Door die vonk begint 'n kleine draadlooze motor'te werken 'n stuk van den vloer komt omhoog en dat is de hemel van het ledikant.Dat wil zeggen er is geen ledikanten geen bed ook of dekens of lakens.'t Is 'n kwestie van warme luchtdruk-trillingen! We gaan eenvoudig on der den hemel liggen en door middel van warme lucht veeren we de hoogte in, zoodat wij eigenlijk komen- te zweven zooals wij zijn, tusschen hemel en aarde.We liggen dus niet hard!.En dekens gebruiken we ook niet, want de trillingen van de warme Lucht of 's zomers van de koele lucht gaan- zoo over ons heen, dat ze dezelfde uitwerking hebben als een dikke dekenZoo hangen we dus in de lucht zonder dat je iets ziet. De lucht spuit ons omhoog en de trillingen over ons heen verwarmen ons.En bed opma ken hoeven we nooitl Ja.... Da's de mo derne tijd, man. Werken doe je dan zeker ook niet veel Geen van mijn lezeressen zal misschien de neiging voelen om dit prachtstuk te gaan ma ken, maar niettemin -heb ik mij voorgenomen er de detailleering van te geven. Men kan niet weten. Twee -meter fluweel van de kleur naar keuze, met de breedte voor hoogte gebruikt is voldoende voor deze cape. iMet zes zeven goede witte konijnenvellen bereikt men wonderen voor kraag en rand. De (klaar te koopen) staartjes, naait men op regel matige afstanden tusschen de haren en zie daar: U pronkt met zoogoed als echt hermelijn op 'n schat van 'n avond-keep! Hierbij wil ik u dan nog zeggen, dat u de overtollige ruimte van het fluweel van boven, op den rug inplooit. Doordat het hermelijn op den rug veel langer hangt dan vóór, krijgt u den gewenschten vorm van voren, n.1. dat de onderpunten een flink eind over elkaar slaan. En nu zal het mij- benieuwen of een van de Heldersche vrouwen haar krachten eens aan dit stuk werk zal durven beproeven! Ik wacht af.. jfmtjes opmerkingen. Jantje begon te giebelen, toen de onderwij zer* een verhaaltje had voorgelezen van een man, die drie keer de rivier was overge zwommen. Waarom lach je zoo, Jantje, geloof je soms niet, dat een -geoefend zwemmer dat zou kunnen. O, jawel mijnheer, maar ik verwonder me er alleen maar over waarom hij het niet vier keer deed, dan zou hij ten minste weer aan den kant zijn geweest waar zijn kleeren 1 Zeer oud. Uw firma is zeker al heel oud zeide de bezoeker. Ja, antwoordde de firmant fier, wij zajn niet van gisteren. Nee, dat zou ik ook zeggen. Hoe bedoelt ui dat? Wel, verleden jaar reisde ik in Egypte en daar heb ik een paar interessante -oude dingetjes gekocht, die, naar me in den winkel verteld werd, meer dan vierduizend' jaar oud waren. Ja, en? Verbeeld n mijn verbazing, toen ik ze nader bekijkend, er uw handelsmerk op vond. meer? Niets meer.Niemand: trouwens bij mjj.Personeel heb ik allang niet meer. Als ik 's morgens op kantoor kom, dan zet ik de handle over en dam begint de installa tie vanzelf te werken. De installatie?. Ja.Dat is een inrichting, die werkt op zonnekracht, uitgestraald uit holle spie gels en opgevangen van dezelfde Sahara- Sonne-Heizung-Verwendumgs-Actien Gesell- schaftNou dat gaat heel een voudig. Eerst komt er een stang los, die de brieven uit de bus haalt'n automatisch mes snijdt ze open en sorteer ze tegelijk de belangrijke worden megafonisch voor gelezen de onbelangrijke -gaan in de zuig- buizen voor de gemeentereiniging zonder dat ik ze te zien krijg.Als een van de brieven soms beantwoord worden moet, dan gaat er 'n belletje en ik hoef niks anders te doen dan mijn antwoord in telegramstijl hardop uit te sprekenIk zeg b.v.: „Ga ac- ooordl" of „Accepteer tegen koers van gis teren". Dat antwoord van mij wordt dan in keurige zakenstijl gesteld door een on- derafdeeling van de installatie en daarna be gint er een grammofoon te spreken, die ver bonden is met een automatisch werkende schrijfmachineDe brieven worden dus geschreven en gesloten én vergaard in een bak. Dezelfde stang -brengt ze dan weer naar buiten in een sare-loket in de portiek. Daar haalt de automatische besteldienst ze vanzelf weg.Onderwijl rook ik m'n si gaar aan het rooktafeltje in de leuning van mijn kantoorstoel. De ochtendbladen steek i ik een voor een in een -gleuf van het mecha-1 nisme en ze worden me naar volgorde van DOORTJE SLODDERVOS. Doortje was een aardig vroolijk meisje, met kuiltjes in iiaar wangen en dik donker naar. Maar o, ze was zoo slordig. Van het oogenblik, dat ze opstond af totdat ze -naar bed' ging toe, zocht ze naar weggeraakte dingen. Als ze naar beneden ging om te ontbijten, dan was ze steeds al iets kwijt, een haarlint of een zak doek of iets anders. Waar is je haarlint, Doortje?" vroeg moeder dan, als ze -binnenkwam. „O, moesje, ikkan het nergens vinden. Iemand anders moet het meegenomen heb ben!" riep Doortje dan uit. „Ik weet zeker, dat ik het gisterenavond opgevouwen heb!" En als moeder dan ging kijken, vond- ze het haarlint ergens in een hoek op den vloer, in 't geheel niet opgevouwen. Een anderen keer riep moeder uit: „Doortje, wat zit je haar slordig. Het lijkt wel, of je het heelemaal niet geborsteld en gekamd hebt! En -het was ook niet geborsteld en gekamd, want Doortje was haar borstel en kam kwijt. Wie zou die nu weer weggenomen hebben. Ze had ze toch gisteravond in haar wasohtafella gelegd, waar ze hoorden. Ei-ndelijk werden de borstel en kam dan ge vonden op een stoel onder Doortje's hoed, die natuurlijk in de gang aan de kapstok moest hangen. Is 't een wonder, dat ledereen het meisje „-Doortje Sloddervos" noemde? Jammer genoeg gaf Doortje daar heelemaal niets om. Ik ben -bang, dat ze een beetje ver wend was. Ze wist best, dat moeder altijd klaar stond, om haar te helpen zoeken, dat moeder haar speelgoed-, dat ze had laten slingeren, in de kast borg, dat moeder de kralen wel op zou rapen, als Doortje's ketting gebroken waa „Dank u wel, moesje," riep Doortje dan uit. „O, wat ben ik toch een sloddervosl" En ik ben bang, dat Doortje een heel slordig meisje gebleven zou zijn, als er niet iets ge beurd was. -In het dorp, waar Doortje woonde, zou een tentoonstelling gehouden worden. En er zou een wedstrijd zijn in het aankleeden vaö pop pen. De mooist gekleede poppen zouden een prijs krijgen. Nu had Doortje een heel mooie pop. Karei had haar pas uit Parijs meegebracht en Door tje had er nog haast niet mee gespeeld. Ze vroeg haar moeder of ze ook aan den wedstrijd mee mocht doen en moeder zei natuurlijk „ja". En toen.... slingerde Doortje's naaiwerk steeds overal, waar het niet moest zijn en moe der was steeds op zoek naar dingen, die Door tje kwijt was. Nu eens was er een papieren patroon weg, dan weer de stof voor de poppen- kleeren, ontelbare keeren de centimeter of de schaar en nog veel vaker naalden en spelden. En iederen keer, als arm moesje weer op de knieën lag te zoeken, zuchtte ze: „O, kindje, als er toch maar iets was, dat je wat netter kon maken." Eindelijk was de pop tot moeder*s groote verlichting, toch klaar. Ze zag ex beeldig uit in haar wit mouseline jurk met rose zijden sjerp en haar witte hoedje, ook met een rose lint. O, wat was Doortje trotsch op haar mooie Minnie, zooals de pop genoemd werd. - Een dag vóór de -tentoonstelling, ging Door tje mee een uitstapje maken naar een groot weiland even buiten het dorp. Daar mocht ze den heelen dag in het hooi spelen met andere kinderen. „Ik neem Minnie mee", zei ze. „Ik wil haar zoo graag aan de anderen laten zien." „Dat zou ik niet doen, Doortje," zei haar moeder. „Je zou haar misschien verliezen of haar jurk kreukelen of vuil maken 1" nee, moesje. Ik zal heel voorzichtig zijn, heuschl" riep Doortje uit. Dus Doortje nam Minnie me© en raakte haar natuurlijk kwijt. „Ik heb haar hier neergelegd, dat weet ik zeker", snikte ze. „En nu is ze weg. Iemand moet haar overgelegd' hebben!" Arme Doortje. Ze had zoo haar best gedaan bij het maken van Minnie's mooie kleeren en ze hoopte zoo op een prija Uren tong zochten Doortje en haar moeder in het hooi en het was al lang over bedtijd en de maaiers waren al naar huis en de laatste hooiwagen- -bracht een heel bedroefd Doortje naar huis. En Doortje Sloddervos huilde zich in slaap. Maar den volgenden morgen kreeg ze weer een beetje hoop. Moeder had gehoord, dat een boerenarbeider een pop onder een heg had ge vonden en mee naar huis had genomen voor zyn dochtertje. Zou dat misschien Minnie zijn? huilde Doortje. „Dan zal ze heelemaal bedorven zijn. Dat kind heeft natuurlijk met Minme gespeeld en haar vuil gemaakt!" de rubrieken en met weglating van de din gen; die me niet interesseeren grammofonisch voorgelezen. Met weglating van de dingen die je niet interesseeren? Natuurlijk! Daar stel ik de installatie op inl Dan wacht ik rustig de draadloos telefonische beursberichten van Parijs en Lenden en New York af.Zo komen van zelf. Onderwijl worden de ingekomen pos ten automatisch ingeboekt en de kas verge leken met het ingekomen saldo-bericht van de Postcheque en Girodienst! De Installa tie -behandelt heelemaal automatisch-mecha- nisch het grootboek en het journaal.De allernieuwste uitvinding van de rekenma chine-systemen erin toegepast.Hij re kent, vermenigvuldigt, deelt, telt op, her leidt in de vreemde wisselkoersen en; schrijft tegelijk de buitenlandsohe wissels, die we voor leveranties betalen moeten.Fouten bomen niet voor, want alles gaat mechanisch du als in de Installatie niet eerst mecha nisch blijkt, dat het bestelde aangekomen en ontvangen is, dan gaat de 'bel voor de afre kening niet over.We betalen dus nooit wat we niet ontvangen hebben.Omge keerd ook niet.Als we iets geleverd hebben gaat prompt na dertig dagen het automatisch signaal voor aanbieding van de kwitantie. De nota is dan- allang aange bodenAis nu de cliënt niet zou betalen, dan zou er storing in de Installatie komen. Niet alleen in do mijne, maar ook in dié van den nalatigen cliënt Want onze Instal laties ontvangen haar beweegkracht van de zelfde .zonnestralen en zijn dus mechanisch aan eikhor verbondenAls mijn Installa tie dus stokte, omdat er een onbeaalde reke Doortje at haastig haar boterham op en met één afgezakte kous, (omdat ze haar kousebaau niet vinden kon) uiet één losse schoenveter en zonder hoed (lieve help, hoeden waren altijd zoek), holde ze naar het huisje van den arbeider. „Heeft U gister ook soms een pop in het hooiland gevonden?" vroeg ze aan den man, die in den -tuin stond. „Onder de heg", antwoordde de man. „Nu ja," zei Doortje weer: „Ik dacht, dat ik haar in het hooi had gelegd, maar ik kan me wel vergissen!" „Ik heb de pop aan mijn kleine meisje ge- geven", vertelde de man. -Doortje zuchtte. Dan was de pop bedorven. „Kom maar binnen, jongejuffrouw," zei de man. „Dan kan je zien, of het jouw pop is!" Doortje volgde den man in huis. En wat zag ze? Een klein meisje zat op een stoel en voor haar op de tafel lag Minnie. Maar Minnie had geen kleeren meer aan. „Anneke", zei de man: „De pop, die ik je gegeven heb, is van dit meisje!" „O," zei Anneke ontsteld. Doortje greep Minnie op. „Wat heb je met haar kleeren gedaan?" vroeg ze. Anneke wees naar een kartonnen doos en Doortje keek er in. En daar keurig opge- vouwen en in -blauw vloeipapier gepakt, lagen Minnie's kleeren. ,Jk ik was bezig een daagsche jurk voor haar te maken-',, legde Anneke uit met tranen in haar stem, terwijl ze een lapje katoen In de hoogte hield. „Die mooie kleeren zijn alleen voor den Zondag!" Doortje vertelde, dat Minnie dien middag naar de tentoonstelling moest en wou haar aan kleeden. „Laat mij dat liever doen," riep Anneke. „Mijn handen zijn schoon en de jouwe niet!" En zoo was het ook. „Goed," zei Doortje, haar kous optrekkend. Toen Minnie gekleed was, zag ze er mooier uit dan ooit te voren, want Anneke had haar keurig afgeborsteld en krullen In het haar gezet. „Je moest haar maar in de doos naar huis dragen", ried Anneke Doortje aan. „Anders kon je haar jurk wel eens kreukelen." „Best", zei Doortje en ze maakte haar schoenveter vast. Minnie kreeg op de tentoonstelling den eer sten prys en twee meisjes stonden haar ver rukt te bekijken. Het eene was Doortje en het andere Anneke. Na de tentoonstelling kregen alle meisjes hun poppen terug. Doortje greep Minnie ver heugd aan. „O, voorzichtig toch," riep Anneke uit Doortje duwde Anneke de pop in de handjes. „Jij mag haar hebben. JU zult er wel voor zichtig mee zijn!" „Dat zou ik denken. O, die snoes!" riep Anneke uit „Dank je wel, hoor!" „Dat was lief van mUn kleine Sloddervos", Z8i moeder, toen ze naar huid gingen. „Nee, moesje. Ziet U, ik heb zooveel pop pen, Alleen kan ik ze niet altUd vinden. Maar r- zal nu ook netjes worden, net als Anneke." RAADSELS. Oplossingen der vorige raadsels. L Lente (L. en T.). P pet liter knor ren petrol e u m naalden trein 1 u 1 m Goode oplossingen van belde raadsels ont- vangen van: 111 M. B.; N. de B.; G. die B W n p p O. R; D. R; P. eai M. R; o!K{B%\n D A.D F va' "li F. J:*» A. J. en J. F R nn T L*K^W K nr' §- K w- K-> w- en K M*v* L J D. M.I M-; °- M.; tf. ar. M. woor v- P-; R-; H. M. R.; O. S g s T- n n HTVSiH- 8-; M. 8.; J. de W a en n VT v*» K- V.; J. de a Vir ;'t4; en O. de W M. v d. W S. W.; A. U; W. de Z.; J. 'V.ZL; W" Nieuwe raadsels. getouwen.7^ me® de In oude 24 8 1?™ 6 V011 Keld3tuk. q 'ia 19 r8 0011 klein "water. i Vf stuk speelgoed. L 4, 3 is een klein paard. ning in bleef steken, dan zou die van den schuldenaar ook blijven steken.Dan zou hij 'heelemaal geen zaken meer kunnen doen.Daarom zorgt hij er wel voor dat Inj betaalt! Zie je?.Dat is meer afdoende dan 'n faillisement.Dat is zoo vreeselijk uit den tijd! Dat begin ik te begrijpen. Nietwaar?.]>at is het voordeel van de mechaniek! Nou en zoo vervolgens. Geld zie ik nooit meer, want ik ontvang niets en ik betaal niets.Wat ik bezit blijkt alleen- uit de djfers in de Installatie. Als we 's avonds klaar zijn worden de -boe ken automatisch opgeborgen en de -kas op gemaakt. in cijfers natuurlijk!.Ik zet do handle af en ga naar huis.Zedfs de buitendeur gaat automatisch in het slot. En jij stapt dan op het mechanisch rollend trottoir en je laat je naar huls draaien- «luustement.En voor de deur stap ik in de lift en kom boven. En je eet automatisch. En rookt automatisch. En gaat automatisch slapen. Gp m'n automatisch bed! t Is keurig.We leven werkelijk in de eeuw van de mechaniek l Nietwaar?.En nou weet je nog lang m'gelegenheid zal ik/je nog meer vcrt^5ii6n, lk ben bijzonder benieuwd! Dat>geloof ik.Addio! Saluut! Mme Cotry, TL "pr60lrwoo"i ran 8 14 29 20' fn' ff',23 18 0(311 Jaargetijde. ik fn' 3 11 13 een metaal Dr. Corel Brensa.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1923 | | pagina 12