reaügd van eeoa, ten gevolge eener botsing
geheel vernielde automobiel! Zulke waar
schuwende voorbeelden moeten heel opvoe
dend werken, naar men zegt!
{De Motorkampioen).
De laat-maar-waalen-pollüek!
Liever dan de schade te vergoeden, welke
hert heeft teweeg gebracht, onthoudt Duitsch-
land zich er willens en wetens van zijn bud
get in evenwicht te brengen. Het betaalt uit
de Rijksmiddelen horden vain ambtenaren
verspilt zijn inkomsten aan subsidies laat
den Staat kalm verliezen lijden op alle tak
ken van dienst, ja: int zelfs de belasting
niet, die het voor den vorm oplegt Het drukt
roekeloos hoopen bankpapier en laat het wel
gemoed op een bankroet aankomen. Het heeft
altijd gemeend ook in den oorlog dat
bet in vindingrijkheid aüe overige volken
de baas af was.
(P. M. Stuxge in de „Nerw Statesman").
Prinselijke zakenlieden.
Prins Axel van Denemarken vaart tegen
woordig ais kapitein op den stoomer „Asia".
Voor een jaar geleden vertrok de prins van
Kopenhagen voor een reis naar San Fran-
cisco en kort geleden deedl hij Huil aan met
een lading gerst en geconserveerd fruit De
„Asia" is een schip van 7000 ton.
Ook in ander opzicht was deze prins reeds
practisch werkzaam. In het jaar 1919 deed
hij op verzoek van de regeering der Veree-
nigde Staten een rondreis door verschillende
Amerikaansche Industrie-oentra. Bovendien
is hij luitenant bij de Deensche marine en is
©en uitstekend vligenier.
Ook prins Eric de broeder van prins
Axel houdt zich met die practijk van het
leven bezig.Hij interesseert zich evenwel
meer voor den landbouw en vertoefde voor
den oorlog in Engeland; om aldaar de land-
bouwtoestanden te leeren kennen.
De moeder der beide prinsen was even
eens een bekwame zakenvrouw. Zij had! aan
deel in verschillende ondernemingen en
leidde lang persoonlijk een uitgebreid
scheepvaartoonsern.
(Morning Post).
Het doet er niet toe, hoe oud wij zijn,
maar wel hio a wij oud zijn.
De menscheen vergeven meestal eerder dat
wij hun wat voorlogen hebben, dan dat wij
hun de waarheid hebben gezegd.
Onze vijandten leeren wij in het geluk ken
den, onze vrienden in het ongeluk.
Als een vrouw heldhaftig wil zijn....
zwijgt ze.
BABBEL-UURTJE OVER MODE.
V.
Ten derde male was ik te gast bij de Fran-
ische Jonkvrouw van de Legatie, die zich
zooals mijn lezeressen weten kort geleden
gevestigd had in het Gooi. Maar nu Kwam ik
werkelijk 'n soort afscheidsvisite maken,
want.... nauwelijks gearriveerd, ging de jon
ge dame reeds weer met Finkstervacantie naar
Parijs.
Zoo doen we dat aan de Legatiet zei
ze lachend.En wat komt u vandaag kijken?
f— Alles wat mooi en voor de vrouwen van
mijn krant geschikt is, mademoiselle.
Dan Is het aan u meende ze besohei-
denheidshalve om maar te zeggen wat u
mooi vindt, nietwaar? En ze gooide kasten en
doozen open.... Wat wilt u zien en beschrij
ven voor dezen keer? Japonnen?Blouses
en rokken?.... Hoeden?.... schoenen, kou
sen? Kamerjaponnetjes, jasjes?M'n
allernieuwste model paraoluie of de Toet-ank-
amen-dassen, die ik op m'n overhemdjes
draag? Zegt u maar zelf.
Ik vond begrijpelijkerwijs dat ik deze
voorloopig laatste visite zoo goed mogelijk
moest besteden en had er derhalve groote schik
in de freule zoo te zien rommelen in al het ver
leidelijke van een vrouwengarderobe. Eén zij
en kant en soepele stof en borduursel was het,
in alle kleuren van de regenboog en met aller
lei /verschillende patronen en dessins naast
effen tinten....
Plotseling zag ik in een van de verste kasten
en zorgvuldig weggeborgen 'n paar kleeding-
stukken,waarvan alleen de kleur me al deed
watertanden. Ik ging erop af....
Het was 'n pracht van een avondtoilet en
cape!
Ken
wrijf-spons en zeemelap-automaat.
je die dingen?
Nooit geizien, maar ze moeten wel aar
dig wezenIk heb er geen noodig, want
we leven zelf heelemaal automatisch en me
chanisch, weet je.We werken niet, we
'stoffen niet, we poesten niet en meer van
dergelijke dingen.M'n vrouw. M'n vrouw
heeft alles automatischrelectrisch-mecha-
nisdh-draadloos-registreerend ingericht.
We hebben nooit geen stof, want we heb
ben geen brandstof of geen kachel.We
zijn draadloos geabonneerd op de -mechani
sche warme-luchtdruk van de Middel-Ame-
rikaansohe Wannte-verspreidings-Limited....
En voor mooi weer zijn we ingeschreven bij
de ,Hahara-Sonne-Heizung-Verwendungs-
Actien Gesellsrihaft.En zoo vervolgens.
Aardappelen of groenten zie ik nooit meer
behalve dan bij deze of gene ouwerwet-
sche winkelierMaar hij ons niet! M'n
vrouw telefoneert draadloos door 't trechter
tje met den groenten boer en den slager en
den kokDat is trouwens een eh dezelf
de firma. Ein 's middags klokkè half zes
gaat 't belletje van de lift en de gedekte
schalen komen automatisch door de gang
op tafel. Het binnenblad van de lift is trou
wens meteen de tafeL Daar gaat de vuile
boel tegelijk weer mee weg. Na tien minu
ten- weet ik niet eens meer wat ik gegeten
heb en van vork of mes of etensbord is niks
meer te zien.Heel gemakkelijk.Met
de thee net zoo. En met het onbijt natuur
lijk ook, met alles trouwens.Als ik 'n
sigaret wil opsteken, dan druk ik in 'n klein
knopje in de leuning van m'n stoel en dan
springt er een -klein tafeltje uit met 'n kom-
Toen wist Ik wat me te doen stond. En
zei dit mijn gastvrouw:
Als u goedvindt, mademoiselle, zal ik voor
deze week graarne dat avondtoilet eens voor
mijn lezeressen beschrijven.O! enkel voor
de curiositeit omdat het zoo buitengewoon
mooi is....
Denkt u dan viel ze mij in de rede
dat iemand van uw lezeressen het zou willen
dragen?
Dat weet ik niet! Het lijkt me volstrekt
niet absurd, maar te dien opzichte iaat ik graag
iedereen vrij. Mijn taak bestaat in het laten
zien en in het aantoonen van de mogelijkheid
om het te, dragen en eventueel zelf te maken....
Voor de rest hangt de -beslissing van iedere
lezeres afzonderlijk af.
Dus?
Dus ik zal alle japonnen en blousen
en hoeden en schoenen en toet-anhk-amen-
dassen laten wachten tot u na de Pinkster
terug is en voor ditmaal een korte beschrijving
geven van het avondtoilet.
En zoo doe ik hieronder:
Nu u hoeft denk ik maar de teekening
aan te zien om met mij overtuigd te wezen,
dat dit toilet een pracht is. Het zeer geëigende
in den vorm en in de maten valt dadelijk po.
En het sprookje luidt als volgt:
Het geheele toilet was gehouden in perl-
grijze kleur. Er was niet één verschil van tint
waar te nemen, uitgenomen de kristallijnen
steentjes, welke hier en daar op genaaid waren.
De bijna gladde onderjapon was van grijze
voile ninon. Daarop was verwerkt, van onder
tot boven, en vlak naast elkaar grijs satijnen
linten van een prachtige kwaliteit
Deze linten waren nü zeer onsymetrisch
hier en daar benaaid met kristallen langwer
pige steentjes.
De buitenste linten aan voorpand en rug
hingen in -tegenstelling met de rest (die vrij
wel glad gespannen bleef) met tamelijk lan
ge lussen over de ceintuur. De linten van de
rok liepen weg onder een „reusachtig" groot
en rijk borduursel van chinffle-draadi, dat zich
onder aan de rok bevond. Aan den rugkant der
rok was dit hetzelfde. Ook de ceintuur was van
hetzelfde borduursel voorzien.
En als om 'het ware de verkwisting of la
ten we zeggen den weelderigen overvloed-, ten
top te drijven, was aan weerszijden nog een
weelde van zig-zag-geplooide voile ninon aan
gebracht.
Het tweede sprookje vond- ik de uiterst
chique avondcape.
Het materiaal van dit kleedingstuk -bestond
uit donkerrood! velour chiffon (dat is een -heel
soupele en dunne en zachte fluweelsoort) en
hermelijn voor kraag en onderrand
Bovendien was het roode fluweel nog gebor
duurd' met motieven in gouddraad.
En het geheel- was met wit satijn uitgevoerd.
Als 't u blieft, dames!
'Wanneer deze cape op de juiste wijze gedra
gen wordt, begrijpt ieder kan men er ko
ninklijk mede uit zien.
En toch....
En toch....
Toch is dit opzienbarende stuk vrouwen-
kleed-ing een stuk, wat bij zorgvuldige keuze
met eens heel veel -behoeft te kosten en.,
(wat nog meer zegt)..door handige vingers
heel best zelf te maken is.
pleet rookstel en- sigaren en sigaretten.
V^n de asah of de gebruikte lucifers zie ik
nooit weer iets terug, want dat gaat door
middel van een zuigsysteem, dat door m'n
stoel loopt zoo naar buiten en- door 'n buis
achter langs het huis regelrecht naar de
terreinen van de gemeentereiniging.
Maar met slapen dan.
Met slapen?Dat is 't gemakkelijk
ste wat je je denken kunt.Als m'n vrouw
's avonds slaap krijgt, dan begint ze natuur
lijk te gapen. Nou als ze gaapt dan brengt
ze 'n kleine hefboom in beweging, in de kraag
van 'r japon hier zoo van achter in d'r
nekJe ziet er niks vanDoor midldel
van een fijnen magneet ontsteekt nu dat hef
boompje een vonk, in een van de hoeken van
de kamer.Door die vonk begint 'n kleine
draadlooze motor'te werken 'n stuk van
den vloer komt omhoog en dat is de hemel
van het ledikant.Dat wil zeggen er is
geen ledikanten geen bed ook of dekens
of lakens.'t Is 'n kwestie van warme
luchtdruk-trillingen! We gaan eenvoudig on
der den hemel liggen en door middel van
warme lucht veeren we de hoogte in, zoodat
wij eigenlijk komen- te zweven zooals wij zijn,
tusschen hemel en aarde.We liggen dus
niet hard!.En dekens gebruiken we ook
niet, want de trillingen van de warme Lucht
of 's zomers van de koele lucht gaan- zoo
over ons heen, dat ze dezelfde uitwerking
hebben als een dikke dekenZoo hangen
we dus in de lucht zonder dat je iets ziet. De
lucht spuit ons omhoog en de trillingen over
ons heen verwarmen ons.En bed opma
ken hoeven we nooitl Ja.... Da's de mo
derne tijd, man.
Werken doe je dan zeker ook niet veel
Geen van mijn lezeressen zal misschien de
neiging voelen om dit prachtstuk te gaan ma
ken, maar niettemin -heb ik mij voorgenomen
er de detailleering van te geven.
Men kan niet weten.
Twee -meter fluweel van de kleur naar keuze,
met de breedte voor hoogte gebruikt is
voldoende voor deze cape.
iMet zes zeven goede witte konijnenvellen
bereikt men wonderen voor kraag en rand. De
(klaar te koopen) staartjes, naait men op regel
matige afstanden tusschen de haren en zie
daar: U pronkt met zoogoed als echt hermelijn
op 'n schat van 'n avond-keep!
Hierbij wil ik u dan nog zeggen, dat u de
overtollige ruimte van het fluweel van boven,
op den rug inplooit. Doordat het hermelijn op
den rug veel langer hangt dan vóór, krijgt u
den gewenschten vorm van voren, n.1. dat de
onderpunten een flink eind over elkaar slaan.
En nu zal het mij- benieuwen of een van de
Heldersche vrouwen haar krachten eens aan
dit stuk werk zal durven beproeven!
Ik wacht af..
jfmtjes opmerkingen.
Jantje begon te giebelen, toen de onderwij
zer* een verhaaltje had voorgelezen van een
man, die drie keer de rivier was overge
zwommen.
Waarom lach je zoo, Jantje, geloof je
soms niet, dat een -geoefend zwemmer dat
zou kunnen.
O, jawel mijnheer, maar ik verwonder
me er alleen maar over waarom hij het niet
vier keer deed, dan zou hij ten minste weer
aan den kant zijn geweest waar zijn kleeren
1
Zeer oud.
Uw firma is zeker al heel oud zeide
de bezoeker.
Ja, antwoordde de firmant fier, wij
zajn niet van gisteren.
Nee, dat zou ik ook zeggen.
Hoe bedoelt ui dat?
Wel, verleden jaar reisde ik in Egypte
en daar heb ik een paar interessante -oude
dingetjes gekocht, die, naar me in den winkel
verteld werd, meer dan vierduizend' jaar oud
waren.
Ja, en?
Verbeeld n mijn verbazing, toen ik ze
nader bekijkend, er uw handelsmerk op
vond.
meer?
Niets meer.Niemand: trouwens bij
mjj.Personeel heb ik allang niet meer.
Als ik 's morgens op kantoor kom, dan zet
ik de handle over en dam begint de installa
tie vanzelf te werken.
De installatie?.
Ja.Dat is een inrichting, die werkt
op zonnekracht, uitgestraald uit holle spie
gels en opgevangen van dezelfde Sahara-
Sonne-Heizung-Verwendumgs-Actien Gesell-
schaftNou dat gaat heel een voudig.
Eerst komt er een stang los, die de brieven
uit de bus haalt'n automatisch mes
snijdt ze open en sorteer ze tegelijk de
belangrijke worden megafonisch voor
gelezen de onbelangrijke -gaan in de zuig-
buizen voor de gemeentereiniging zonder
dat ik ze te zien krijg.Als een van de
brieven soms beantwoord worden moet, dan
gaat er 'n belletje en ik hoef niks anders te
doen dan mijn antwoord in telegramstijl
hardop uit te sprekenIk zeg b.v.: „Ga ac-
ooordl" of „Accepteer tegen koers van gis
teren". Dat antwoord van mij wordt dan
in keurige zakenstijl gesteld door een on-
derafdeeling van de installatie en daarna be
gint er een grammofoon te spreken, die ver
bonden is met een automatisch werkende
schrijfmachineDe brieven worden dus
geschreven en gesloten én vergaard in een
bak. Dezelfde stang -brengt ze dan weer
naar buiten in een sare-loket in de portiek.
Daar haalt de automatische besteldienst ze
vanzelf weg.Onderwijl rook ik m'n si
gaar aan het rooktafeltje in de leuning van
mijn kantoorstoel. De ochtendbladen steek i
ik een voor een in een -gleuf van het mecha-1
nisme en ze worden me naar volgorde van
DOORTJE SLODDERVOS.
Doortje was een aardig vroolijk meisje, met
kuiltjes in iiaar wangen en dik donker naar.
Maar o, ze was zoo slordig. Van het oogenblik,
dat ze opstond af totdat ze -naar bed' ging toe,
zocht ze naar weggeraakte dingen. Als ze naar
beneden ging om te ontbijten, dan was ze
steeds al iets kwijt, een haarlint of een zak
doek of iets anders.
Waar is je haarlint, Doortje?" vroeg moeder
dan, als ze -binnenkwam.
„O, moesje, ikkan het nergens vinden.
Iemand anders moet het meegenomen heb
ben!" riep Doortje dan uit. „Ik weet zeker, dat
ik het gisterenavond opgevouwen heb!"
En als moeder dan ging kijken, vond- ze het
haarlint ergens in een hoek op den vloer, in
't geheel niet opgevouwen.
Een anderen keer riep moeder uit: „Doortje,
wat zit je haar slordig. Het lijkt wel, of je het
heelemaal niet geborsteld en gekamd hebt!
En -het was ook niet geborsteld en gekamd,
want Doortje was haar borstel en kam kwijt.
Wie zou die nu weer weggenomen hebben. Ze
had ze toch gisteravond in haar wasohtafella
gelegd, waar ze hoorden.
Ei-ndelijk werden de borstel en kam dan ge
vonden op een stoel onder Doortje's hoed, die
natuurlijk in de gang aan de kapstok moest
hangen.
Is 't een wonder, dat ledereen het meisje
„-Doortje Sloddervos" noemde?
Jammer genoeg gaf Doortje daar heelemaal
niets om. Ik ben -bang, dat ze een beetje ver
wend was. Ze wist best, dat moeder altijd klaar
stond, om haar te helpen zoeken, dat moeder
haar speelgoed-, dat ze had laten slingeren, in
de kast borg, dat moeder de kralen wel op zou
rapen, als Doortje's ketting gebroken waa
„Dank u wel, moesje," riep Doortje dan uit.
„O, wat ben ik toch een sloddervosl"
En ik ben bang, dat Doortje een heel slordig
meisje gebleven zou zijn, als er niet iets ge
beurd was.
-In het dorp, waar Doortje woonde, zou een
tentoonstelling gehouden worden. En er zou
een wedstrijd zijn in het aankleeden vaö pop
pen. De mooist gekleede poppen zouden een
prijs krijgen.
Nu had Doortje een heel mooie pop. Karei
had haar pas uit Parijs meegebracht en Door
tje had er nog haast niet mee gespeeld. Ze vroeg
haar moeder of ze ook aan den wedstrijd mee
mocht doen en moeder zei natuurlijk „ja".
En toen.... slingerde Doortje's naaiwerk
steeds overal, waar het niet moest zijn en moe
der was steeds op zoek naar dingen, die Door
tje kwijt was. Nu eens was er een papieren
patroon weg, dan weer de stof voor de poppen-
kleeren, ontelbare keeren de centimeter of de
schaar en nog veel vaker naalden en spelden.
En iederen keer, als arm moesje weer op de
knieën lag te zoeken, zuchtte ze: „O, kindje,
als er toch maar iets was, dat je wat netter kon
maken."
Eindelijk was de pop tot moeder*s groote
verlichting, toch klaar. Ze zag ex beeldig uit in
haar wit mouseline jurk met rose zijden sjerp
en haar witte hoedje, ook met een rose lint.
O, wat was Doortje trotsch op haar mooie
Minnie, zooals de pop genoemd werd.
- Een dag vóór de -tentoonstelling, ging Door
tje mee een uitstapje maken naar een groot
weiland even buiten het dorp. Daar mocht ze
den heelen dag in het hooi spelen met andere
kinderen.
„Ik neem Minnie mee", zei ze. „Ik wil haar
zoo graag aan de anderen laten zien."
„Dat zou ik niet doen, Doortje," zei haar
moeder. „Je zou haar misschien verliezen of
haar jurk kreukelen of vuil maken 1"
nee, moesje. Ik zal heel voorzichtig zijn,
heuschl" riep Doortje uit.
Dus Doortje nam Minnie me© en raakte haar
natuurlijk kwijt.
„Ik heb haar hier neergelegd, dat weet ik
zeker", snikte ze. „En nu is ze weg. Iemand
moet haar overgelegd' hebben!"
Arme Doortje. Ze had zoo haar best gedaan
bij het maken van Minnie's mooie kleeren en
ze hoopte zoo op een prija
Uren tong zochten Doortje en haar moeder
in het hooi en het was al lang over bedtijd en
de maaiers waren al naar huis en de laatste
hooiwagen- -bracht een heel bedroefd Doortje
naar huis. En Doortje Sloddervos huilde zich
in slaap.
Maar den volgenden morgen kreeg ze weer
een beetje hoop. Moeder had gehoord, dat een
boerenarbeider een pop onder een heg had ge
vonden en mee naar huis had genomen voor
zyn dochtertje. Zou dat misschien Minnie zijn?
huilde Doortje. „Dan zal ze heelemaal
bedorven zijn. Dat kind heeft natuurlijk met
Minme gespeeld en haar vuil gemaakt!"
de rubrieken en met weglating van de din
gen; die me niet interesseeren grammofonisch
voorgelezen.
Met weglating van de dingen die je niet
interesseeren?
Natuurlijk! Daar stel ik de installatie
op inl Dan wacht ik rustig de draadloos
telefonische beursberichten van Parijs en
Lenden en New York af.Zo komen van
zelf. Onderwijl worden de ingekomen pos
ten automatisch ingeboekt en de kas verge
leken met het ingekomen saldo-bericht van
de Postcheque en Girodienst! De Installa
tie -behandelt heelemaal automatisch-mecha-
nisch het grootboek en het journaal.De
allernieuwste uitvinding van de rekenma
chine-systemen erin toegepast.Hij re
kent, vermenigvuldigt, deelt, telt op, her
leidt in de vreemde wisselkoersen en; schrijft
tegelijk de buitenlandsohe wissels, die we
voor leveranties betalen moeten.Fouten
bomen niet voor, want alles gaat mechanisch
du als in de Installatie niet eerst mecha
nisch blijkt, dat het bestelde aangekomen en
ontvangen is, dan gaat de 'bel voor de afre
kening niet over.We betalen dus nooit
wat we niet ontvangen hebben.Omge
keerd ook niet.Als we iets geleverd
hebben gaat prompt na dertig dagen het
automatisch signaal voor aanbieding van
de kwitantie. De nota is dan- allang aange
bodenAis nu de cliënt niet zou betalen,
dan zou er storing in de Installatie komen.
Niet alleen in do mijne, maar ook in dié
van den nalatigen cliënt Want onze Instal
laties ontvangen haar beweegkracht van de
zelfde .zonnestralen en zijn dus mechanisch
aan eikhor verbondenAls mijn Installa
tie dus stokte, omdat er een onbeaalde reke
Doortje at haastig haar boterham op en met
één afgezakte kous, (omdat ze haar kousebaau
niet vinden kon) uiet één losse schoenveter en
zonder hoed (lieve help, hoeden waren altijd
zoek), holde ze naar het huisje van den arbeider.
„Heeft U gister ook soms een pop in het
hooiland gevonden?" vroeg ze aan den man,
die in den -tuin stond.
„Onder de heg", antwoordde de man.
„Nu ja," zei Doortje weer: „Ik dacht, dat ik
haar in het hooi had gelegd, maar ik kan me
wel vergissen!"
„Ik heb de pop aan mijn kleine meisje ge-
geven", vertelde de man.
-Doortje zuchtte. Dan was de pop bedorven.
„Kom maar binnen, jongejuffrouw," zei de
man. „Dan kan je zien, of het jouw pop is!"
Doortje volgde den man in huis. En wat zag
ze? Een klein meisje zat op een stoel en voor
haar op de tafel lag Minnie.
Maar Minnie had geen kleeren meer aan.
„Anneke", zei de man: „De pop, die ik je
gegeven heb, is van dit meisje!"
„O," zei Anneke ontsteld.
Doortje greep Minnie op. „Wat heb je met
haar kleeren gedaan?" vroeg ze.
Anneke wees naar een kartonnen doos en
Doortje keek er in. En daar keurig opge-
vouwen en in -blauw vloeipapier gepakt, lagen
Minnie's kleeren.
,Jk ik was bezig een daagsche jurk voor
haar te maken-',, legde Anneke uit met tranen
in haar stem, terwijl ze een lapje katoen In de
hoogte hield. „Die mooie kleeren zijn alleen
voor den Zondag!"
Doortje vertelde, dat Minnie dien middag
naar de tentoonstelling moest en wou haar aan
kleeden.
„Laat mij dat liever doen," riep Anneke.
„Mijn handen zijn schoon en de jouwe niet!"
En zoo was het ook.
„Goed," zei Doortje, haar kous optrekkend.
Toen Minnie gekleed was, zag ze er mooier
uit dan ooit te voren, want Anneke had haar
keurig afgeborsteld en krullen In het haar
gezet.
„Je moest haar maar in de doos naar huis
dragen", ried Anneke Doortje aan. „Anders
kon je haar jurk wel eens kreukelen."
„Best", zei Doortje en ze maakte haar
schoenveter vast.
Minnie kreeg op de tentoonstelling den eer
sten prys en twee meisjes stonden haar ver
rukt te bekijken. Het eene was Doortje en het
andere Anneke.
Na de tentoonstelling kregen alle meisjes
hun poppen terug. Doortje greep Minnie ver
heugd aan. „O, voorzichtig toch," riep Anneke
uit
Doortje duwde Anneke de pop in de handjes.
„Jij mag haar hebben. JU zult er wel voor
zichtig mee zijn!"
„Dat zou ik denken. O, die snoes!" riep
Anneke uit „Dank je wel, hoor!"
„Dat was lief van mUn kleine Sloddervos",
Z8i moeder, toen ze naar huid gingen.
„Nee, moesje. Ziet U, ik heb zooveel pop
pen, Alleen kan ik ze niet altUd vinden. Maar
r- zal nu ook netjes worden, net als Anneke."
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
L Lente (L. en T.).
P
pet
liter
knor ren
petrol e u m
naalden
trein
1 u 1
m
Goode oplossingen van belde raadsels ont-
vangen van: 111
M. B.; N. de B.; G. die B W n p p
O. R; D. R; P. eai M. R; o!K{B%\n
D A.D F va' "li F.
J:*» A. J. en J. F R nn T
L*K^W K nr' §- K w- K-> w- en
K M*v* L J D. M.I
M-; °- M.; tf. ar. M.
woor v- P-; R-; H. M. R.; O. S
g s T- n n HTVSiH- 8-; M. 8.; J. de
W a en n VT v*» K- V.; J. de
a Vir ;'t4; en O. de W M. v d. W
S. W.; A. U; W. de Z.; J. 'V.ZL; W"
Nieuwe raadsels.
getouwen.7^ me® de In oude
24 8 1?™ 6 V011 Keld3tuk.
q 'ia 19 r8 0011 klein "water.
i Vf stuk speelgoed.
L 4, 3 is een klein paard.
ning in bleef steken, dan zou die van den
schuldenaar ook blijven steken.Dan zou
hij 'heelemaal geen zaken meer kunnen
doen.Daarom zorgt hij er wel voor dat
Inj betaalt! Zie je?.Dat is meer afdoende
dan 'n faillisement.Dat is zoo vreeselijk
uit den tijd!
Dat begin ik te begrijpen.
Nietwaar?.]>at is het voordeel van
de mechaniek! Nou en zoo vervolgens.
Geld zie ik nooit meer, want ik ontvang
niets en ik betaal niets.Wat ik bezit
blijkt alleen- uit de djfers in de Installatie.
Als we 's avonds klaar zijn worden de -boe
ken automatisch opgeborgen en de -kas op
gemaakt. in cijfers natuurlijk!.Ik zet
do handle af en ga naar huis.Zedfs de
buitendeur gaat automatisch in het slot.
En jij stapt dan op het mechanisch
rollend trottoir en je laat je naar huls
draaien-
«luustement.En voor de deur stap
ik in de lift en kom boven.
En je eet automatisch.
En rookt automatisch.
En gaat automatisch slapen.
Gp m'n automatisch bed!
t Is keurig.We leven werkelijk in
de eeuw van de mechaniek l
Nietwaar?.En nou weet je nog lang
m'gelegenheid zal ik/je nog meer
vcrt^5ii6n,
lk ben bijzonder benieuwd!
Dat>geloof ik.Addio!
Saluut!
Mme Cotry,
TL
"pr60lrwoo"i ran 8
14 29 20' fn' ff',23 18 0(311 Jaargetijde.
ik fn' 3 11 13 een metaal
Dr. Corel Brensa.