Terug in het leven.
NIEUWSBLAD VOOR
HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Alle glazen worden hier direct vervaardigd.
Eerste Blad.
Abonnementsgelden
vóór 15 Juli
J. HEIJLOO, v/h. FILBRI,
No. 5734
DONDERDAG 5 JULI 1923
51e JAARGANG
FEUILLETON.
Dan zag hij zich door zijn eigen daden
Opticien - Hoofdgracht 73.
Uit Keulen werd did. Dinsdag gemeld:
Met de verlamming van het verkeer tus
schen het bezette en het onbezette gebied
valt een toenemende propaganda van de
I
COURANT
ABONNEMENT PER 8 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING:
Heldersche Courant f 1.50; fr. p. p. binnenland f2.—, Ned. O. en W.
Indië p. zeepost f 2.60; id. p. mail en overige landen f 4.20. Zondagsblad
reep. f 0.576, f 0.75, f 0.85, f 1.25. Modeblad resp. f 0.95, f 1.25, f 1.25, f 1.60
Loaae nummers dar Courant 4 ct; fr. p. p. 6 ct.
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag
REDACTEUR-UITGEVER: C. DE BOER Jr., HELDER
Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412
Poet-Girorekening No. 16066.
ADVERTENTIEN:
20 ct. p. regel (galjard). Ingez. meded. (kolombreedte als redaction.
teket) 60 ct. Kleine advertenties (gevraagd, te koop, te huur) v. 14
regels 40 ct.. elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres: Bureau
v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra)Bewijsno. 4 ct.
Aan onze lezers bulten de stad doen
wij het verzoek de abonnementsgelden over
het derde kwartaal ten bedrage van 2.
over te maken per postwissel of over te
laten schrijven op Na 16066, kantoor Helder
per post-glrobiljet.
De laatste manier van vereffening raden
wfj ten zeerste aan, daar het bedrag i'en
voor slechts 0.05 wordt overgeschreven;
formulieren zijn aan alle postkantoren 0 een
halven cent verkrijgbaar. Per postwissel
daarentegen zijn de kosten 0.10.
Na genoemden datum wordt beschikt met
0. 15 verhooging.
Over de abonnementsgelden in de stad
wordt dezer dagen per looper beschikt en
verzoeken wij U beleefd de kwitantie bij eer
ste aanbieding te voldoen.
DE ADMINISTRATIE.
Licht op
voor auto's en fietsen
Donderdag 5 Juli
Vrijdag 6
9.52 uur.
9.51
BUITENLAND.
DE VOLKENBOND.
De quaestie van het Saarland.
Uit Genève wordt aan het „Hbl." gèmeld:
Lord Robert Cecil lichtte in de openbare
raadszitting het Engelsche voorstel inzake de
Saarquaestie toe. Hij toonde aan, dat de Vol
kenbond verantwoordelijk was voor het be
stuur in het Saargebied en dat deze verplicht
is om toezicht te houden en van tijd tot tijd te
onderzoeken hoe de situatie is. Cecil oefende
een zeer scherpe critiek op de thans ingetrok
ken verordening, welke hij zijn oordeel voor
behoudt. Cecil acht het niet aannemelijk, dat
de verordening door Frankrijk geïnstigeerd
zou zijn, maar hij gelooft niet, dat alle leden
van het bestuurscomité voldoende zich reken
schap geven dat zij niet hun regeering, doch
den Volkenbond vertegenwoordigen.
Cecil criticeert de voortdurende aanwezigheid
der Fransche troepen, de nalatigheid om een
locale gendarmerie te vormen en de invoering
van de Fransche frank. Overigens erkent hij,
dat de economische zijde van het bestuur suc
ces had.
Gezien alle critiek, is noodig, dat eventueele
dwalingen herzien worden en de publieke
opinie overtuigd wordt van- een bestuur volgens
de beginselen van den Volkenbond.
Hannotaux beantwoordde Lord Cecil.
Zij werden het eens, om niet de enquête in
het Saargebied te houden, doch de bestuurs-
eomnrssie in pleno te Genève te doen komen.
Branting opperde het denkbeeld, ook vertegen
woordigers der bevolking te hooren. Lord Ro
bert aanvaardde dit, mits naderhand. De te
Genève aanwezige Sa^rlanders verklaarden
mij over deze oplossing zeer voldaan te zijn.
De beperking der bewapening.
Londen, 4 Juli. Omtrent de beperking van
wapening, die over enkele weken in de tij
delijke gemengde Volkenbondsoommissie
aan de orde komt, schrijft de Times: Het laat
zich aanzien dat de Engelsche en de Fran
sche vertegenwoordigers het eens zullen wor
den over een schikking, die van groot be
lang zou zijn voor de vestiging van een duur-
zamen wereldvrede. Men mag hopen dat in de
huidige zitting van den Volkenbondsraad
niets gebeurt, wat een dergelijke uitkomst
welke het gezag van den Bond over de
heele wereld zou versterken in gevaar kan
brengen of kan vertragen.
De Geallieerden en Duitschland.
Spanning tusschen Engeland en Frankrijk.
Uit Londen wordt gemeld: De diploma
tieke besprekingen over de schadevergoe
ding zijn hervat. De Belgische gezant heeft
Dinsdagavond een onderhoud van een uur
met Curzon gehad, waarin hij de Belgische
opvatting over den toestand in de Roer uit
eenzette, welke naar verluidt geen nieuwe
gezichtspunten opende. Curzon's antwoord
verklaarde opnieuw het Britsche standpunt.
Later bezocht de Fransche gezant Curzon.
m
Uit Parijs werd d.d. Dinsdag aan het HbL
gemeld:
Het is slechts hij wijze van contrast dat
men zeggen kan dat de Engelsche tegen
spraak de lucht heeft opgehelderd. Ware zij
niet gekomen dan was de Fransch-Engel-
sche onderhandeling volkomen onmogelijk
geweest. Ze blijft thans echter nog altijd
zeer moeilijk.
Te Parijs is imen begrijpelijkerwijze niet
enthousiast over het démenti, dat alleen be
slissend is voor zoover het de tegenspraak
betreft van het bericht als zouden Crewe en
Poincaré tegen elkaar hebben opgespeeld en
als zou Engeland per sé staan op een schrif
telijk antwoord. Men (blijft het optreden der
Engelsche regeering daarom krachtig cri-
tiseeren, zonder echter zoo heftig te wor
den als.de Engelsche pers het de laatste
dagen is geweest.
In een uitvoerige uiteenzetting in de
„Matin" wordt gezegd, dat het feitelijke
antwoord op de Engelsche vragen kort en
eenvoudig zijn kan. De passieve weerstand
is gemakkelijk te definiëeren zooals Baldwin
schijnt te willen en omtrent de voorwaarden
voor het vertrek der Fransche troepen uit
het Ruhrgebied volstaan de beide woorden
„tegen betaling". Ten opzichte der schade
vergoeding houdt Frankrijk aan den staat
van betalingen van Londen vast met be
stemming van de bons C. tot afdoening der
intergeallieerde sonulden. Voor het overige
ziet de Fransche regeering volstrekt er het
nut niet van in om plannen te maken voor
de betalingen en de oontróle op de Duitsche
financiën de exploitatie der panden, enz.
Engeland gelooft aan goeden wil van
Duitschland, Frankrijk niet. Als deze belde
standpunten tot elkaar gebracht kunnen
worden, kan dit alleen geschieden door her
haalde diplomatieke gesprekken vol goede
trouw en hoffelijkheid. Het is echter uit En
gelands houding den laatsten tijd duidelijk,
dat het wat anders zoekt dan een inter-
allieerde oplossing van het reparatiepro
bleem. Het heeft België gedreigd en het
Vatikaan opgestookt. Daarom ware het
beter dat, als de Engelsche regeering wat
te zeggen en voor te stellen heeft, zij dat
doet in de plaats van te dreigen: Pas op of
ik zal een eigen politiek gaan voeren.
In dezen geest schrijven verschillende
meer rechtsche organen, die minder opko
men tegen het standpunt der Engelsche re
geering dan wel tegen de weinig behoorlijke
wijze, waarop zij, samenwerkend met een op
gestookte pers, is opgetreden. Links daar
entegen bestaat de neiging de geheele moei
lijkheid te wijten aan het politiek-nationale
blok en Poincaré. Zoo schrijft de „Ere Nou
velle" dat de Engelsche waarschuwing niet
te ernstig kan worden opgevat, omdat zij be-
teekent het isolement van Frankrijk en de
toenadering van Engeland en Amerika te
genover dat land. Zich te verheugen over het
feit dat men dan eindelijk de handen vrij
krijgen zou, ware dwaasheid. In 1870 heeft
men ook de handen vrij gehad, maar die
handen hebben toen aan Moltke de vaandels
van Metz en Sedan moeten overhandigen. De
Ingezonden Mededeeling.
Naar het Engelsch van William Locke.
Voor Nederland bewerkt door
26)
W. J. A. Roldanus Jr.
„Misschien," zeide de dokter na een aarze
lenden blik, „hebt u uw voet op den eersten
sport van den ladder der wijdheid gezet."
Baltazar barstte uit in een vroolijken lacht
„Ik wou dat ik meer menschen ontmoet had
zooals u. Zij zouden mij goed gedaan hebben.
U kbmt mij op zoo'n heerlijk troostende ma
nder zeggen, dat ik de Groote Ezel van het
heelal ben."
Nu zijn hoofd genezen, zijn angst om
Quong Ho onnoodig en zijn besluit om
Quong Ho naar Cambridge te sturen, geno
men was, hield niets hem meer van Water-
End terug. Hij ging naar Londen waar de
volle stroom van nationale gedaohte en ener
gie vloeide. Wat 'hij daar zou doen wist hij
niet. Hij zou gaan leeren. Hij zou tenminste
zijin hart laten kloppen in overeenstemming
"net het hart van het Rijk. Hij pakte het
weinige lijfgoed, dat hij bezat, in een pas
gekochte koffer, nam afscheid van de on
sympathieke, maar hinderlijk gastvrije Pil-
hvant's, en nam met de hooge verwachtin
gen van een* jongen den trein naar Londen.
Zijn eerste indruk van de metropolis was
opwekkend. Hier was een nieuwe wereld,
om re P^J^rager aan het station, Iedere
^krantenjongen, iedere straabengel was in
bezit van een opeengehoopte kennis,
waarvan hem, John Baltazar, een deel ont
zegd was. Hij las vreemde wijsheid in de
oogen van werkende meisjes en slordige
vrouwen. Hij kocht alle avondbladen en
daarna in een 'boekwinkel alle boeken en
brochures, die betrekking hadden op den
oorlog. Hij wilde een schat van inlichtingen
hebben.
Maar waar te beginnen? Indien hij slechts
één enkele kennis in Londen had, die hem
op weg kon helpen, dan izou het heel een
voudig zjjn. Dooh hij was absoluut alleen in
een ontelbare massa eenheden, die door ge
meenschappelijke banden verbonden waren,
Wat hij bij zijn eerste vurig zoeken zag
en voelde deed de kleine tragedie van zijn
eigen leven in het niet verzinken. Want er
stonden grooter belangen op het spel dan de
revolutie der wiskundige gedachtenganig
door een nieuwe Groepentheorie. Bij' de to
tale verwoesting van wat als de onsterfelijke
werken der mensohheid beschouwd was, be-
teekende het verlies van een paar Ohinee-
sohe manuscripten al even weinig als da
van een peperhuis voor krentenbollen. De
eerste halve eeuw zou de wereld niets heb
ben aan excursies in de meetkunde der Vier
dimensionale Ruimte of aan een wetenschap
pelijke vertaling van het Chineesche klas
sieke werk: Het Boek van Belooningen en
Straffen. Nu hij de werkelijkheden in Lon
den zag, besefte hij, dat hij zijn. leven ge
wijd had aan het najagen van schimmen.
Als hij die werkelijkheden maar 'kon be
grijpen I Als hij er zich maar in onderdom
pelen en er deel van uitmaken, zijn intellect
en zijn lichamelijke kracht maar ln dienst
kon stellen van de reusachtige maohine, die
hij aan het werk zag.
verblindheid van het nationale blok, waarop
Poincaré steunt, is de sohuld van alles. „Men
spreke ons niet van het nationale belang. Er
worden in West-Falen ernstige dingen voor
bereid. De toestand van ons bezettingscorps
is niet die, welke men denkt, iedereen zal be-
griipen, dat we er niet meer van kunnen ver
tellen, maar wij wenschen duidelijk te maken
dat wij op de hoogte zijn van het gevaar." De
„Ere Nouvelle" besluit aan te dringen op
den inkeer der Kamer, die behoort in te zien
dat de tot dusver gevolgde politiek uitloopt
oo isolement, haat en vernietiging der over
winning.
Hutin in de „Echo de Paris" weet te ver
tellen, dat Poincaré Dinsdagmorgen in den
ministerraad een volledig overzicht zou ge
ven van de instructies, die aan den Fran-
schen gezant te Londen gezonden en die
niet minder dan 40 pagina's beslaan, hetgeen
de Engelsche insinuatie ontzenuwt dat de
Fransche regeering een antwoord op de vra
genlijst van Baldwin tracht te ontwijken. Te
gelijk zal Poincaré een overzicht geven van
alle eventualiteiten, die het gevolg zouden
kunnen zijn van de uitvoering van het En
gelsche dreigement met een afzonderlijke
overeenkomst met Duitschland. In de Kamer
blijft Poincaré de groote meerderheid achter
zich hebben, want men stelt daar wel op een
goed verstandhouding met Engeland prijs,
maar niet ten koste van een absolute capu-
tilatie. Hutin voegt er bij, dat Poincaré
thans voornemens is de Kamers tot 14 Juli
bijeen te houden, om in dezen kritieken tijd
met deze in contact te blijven en ook om
verschillende belangrijke ontwerpen nog
aangenomen te krijgen. Eén daarvan is de
ratificatie van de Verdragen van Washing
ton, die althans door de Kamer nog vóór de
vacantie geschieden kan.
Het is niet twijfelachtig dat na de lange
aarzeling, voorspruitend uit de hier veel ver
breide opvatting dat de verdragen van Was
hington aan Frankrijk, vooral in verhouding
tot Italië, niet de zeemacht verzekeren, waar
op het recht hebben zou en die noodig is
voor de veiligheid, een voorstel tot ratifica
tie, hetwelk thans gedaan wordt, het doel
heeft om de verdenkingen, die in Engeland
zijn gerezen en die blijken uit de enorme uit
breiding der Engelsche luchtvloot, weg te
nemen.
Zoodra Frankrijk Enigeland geantwoord
en het kabinet zijn standpunt bepaald heeft,
verwacht men te Londen algemeen dat zoo
spoedig mogelijk een verklaring in het par
veroordeeld om als een passief toeschouwer
van het groote drama te zitten kijken. Zijn
alleen zijn viel op hem als een doodvonnis.
Hij besefte het nuttelooze van zijn ouderdom.
Er was voor hem evenveel plaats in het mo
derne Londen als voor een bewoner van
Mars. Hij, die onbevreesd tot in de binnen
landen van China doorgedrongen was, voel
de een angst voor de groote wereldstad. Zi,
was te uitgestrekt, te onbekend, te vreemd:
een oorlogsstad, zooals hij nog nooit een
stad gezien had. Jeugd in burgerkleeding
was van haar aangezicht verdwenen. De
vreemde vaalbruine uniform vulde de stra
ten. Het rood, waarin de soldaten vroeger
gekleed waren', miste hij.
Ook in het restaurant, waarin hij na zijn
eerste wandeling door Londen ging dinoe-
ren, had een vreemden aanblik. Geen dames
of heeren meer in avondtoilet. Ook hier de
uniform overheersohend. En dan lioevee1
verminkten en invaliden.
Na het diner wilde hij, de eenzaamste
ziel in Londen, opnieuw een wandeling gaan
maken. Hij kwam uit de schitterend verlichte
vestibule in een Stygieche duisternis en in
een onheilspellende stilte. In plaats van den
vroegeren vroolijken levensstroom, gleden
thans een paar onbestemde gedaanten over
het trottoir. Nu en dan gaven een bewegend
licht en een gesnor het bewijs, dat een taxi
voorbijreed. Hij bleef verbijsterd voor het
restaurant staan tot hij zichzelf herinnerde,
dat -hij gehoord had van het donker houden
der hoofdwegen. Daar de hemel bewolkt was,
moest Londen het dien avond bulten de
vriendelijke hulp der sterren stellen. Balta
zar zag het in zijn donkerheid en deinsde
er onwillekeurig voor terug als voor iets
bovennatuurlijks. Hij lachte en ging op weg.
lement afgelegd zal worden.
Sprekende over de uitingen van het open
bare verlangen naar stelligën vooruitgang
zegt de Times: Overal is men overtuigd dat
Europa recht naar een ramp onderweg is
en dat alle verdere uitstel met het onder de
oogen zien van een oplossing de ernstigste
gevolgen zal hebben voor alle landen van
Europa, zoo niet van de geheele wereld. De
ze overtuiging is geheel los van de officieele
inzichten over den ernst van den toestand
en is spontaan opgekomen, vooral in den
laatsten tijd, ten gevolge van de verlamming
van de zaken, die geweten moeten worden
aan de rampspoedige daling: van de Euro-
p^esche wisselkoersen. Nochtans is er te
Londen geen gezaghebbende bevestiging van
de geruchten over overijlde plannen, die men
in sommige kringen aan de regeering toe
geschreven heeft.
Het Belgische antwoord op de Britsche
vragenlijst.
De Belgische minister van buitenlandsche
aken heeft den Belgischen gezant te Londen
opgedragen Dinsdag het antwoord van België
op de Britsche vragenlijst betreffende de Roer
aan Curzon ter hand te stellen. Engeland had
n die lijst o. a. deze vragen opgenomen: wat
verstaal de Belgische regeering onder lijdelijk
verzet en welk gezag zou er in de Roer inge
steld worden indien dat verzet ophield?
Ten opzichte van deze twee punten is het
antwoord van België gelijkluidend aan dat van
Frankrijk. Frankrijk houdt zich in zijn ant
woord nog met andere punten bezig.
Tn het Belgische antwoord wordt gezegd, dat
België onder „een eind maken aan het lijdelijk
verzet" verstaat, dat alle voorschriften van de
Duitsche regeering aan de bevolking zal uit-
noodigen den geregelden arbeid te hervatten.
\in den uitvoer der produkten mag geen be-
emmering in den weg gelegd worden. De Duit
sche regeering moet de noodige maatregelen
•vemen om de veiligheid van de Belgen in de
Roer te verzekeren. Wanneer Duitschland zich
ten opzichte van deze punten formeel verbindt
zal de bezetting beperkt worden en de troepen
zullen teruggebracht worden tot het strikt
noodzakelijke om in de behoeften aan veilig
heid van bet Belgische personeel in het Roer
gebied te voorzien.
Londen, 4 Juli. Bij de besprekingen der
geallieerden ten aanzien van de schadevergoe
dingen, welke gisteren hervat zijn, drong de
Belgische gezant bij lord Curzon aan op de
ivenschelijkheid, om een conferentie bijeen te
roepen tusschen\de Britsche, Fransche en Bel
gische vertegenwoordigers, met het doel alle
voor bespreking vatbare punten van de schade
vergoedingskwestie te behandelen.
Volgens België, is het eindigen van Duitsch
and's lijdelijk verzet nog de noodzakelijke in-
eiding tot een algemeene conferentie.
Het onderhoud tusschen Lord Curzon en dé
St. Aulaire, den Franschen gezant, was teleur
stellend, daar geen noemenswaardige verande^
ring in de Fransche houding bleek.
De toestand is zeer kiesch. In regeerings-
kringen wordt groote terughouding in acht
genomen over de besprekingen van gisteren
welke in de naaste toekomst zullen voortgezet
worden.
Londen, 4 Juli. De „Manchester Guar>
dian" vindt, naar aanleiding van de samenspre-
kingen, die gisteren op het ministerie van bui
tenlandsche zaken hebben plaats gehad, doch
waarvan niets bepaald bekend is geworden,
dat de vooruitzichten voor een gunstig ant
woord op de Engelsche vragenlijst uiterst pre
cair zijp. Doordien Bonar Law niet tusschen-
beide is gekomen, heeft hij Frankrijk beroofd
van het mogelijke argument, dat Engeland's
tuBschenkomst oorzaak is 'geweest van de mis
lukking der Roer-bezetting. De dreigende in
eenstorting heeft Baldwin gedwongen een po
ging in het werk te stellen om tot een regeling
en verzoening te geraken. Als inleiding daartoe
heeft hij vragen voor de belangrijkste punten
gesteld, die Frankrijk niet kan beantwoorden
Ingezonden Mededeeling.
zon..er zijn bedoeling te verloochenen of open-
ijk bekend ,e maken, dat het een vermomde
souvereiniteit in het Roer-gebied wil uitoefe
nen.' Voor het geval van verschil van meening
blijft bestaan, is het de vraag welke politiek
mogelijk is, daar bedreigingen onmogelijk zijn.
Een onafhankelijke regeling met Duitschland
heeft geen nut, daar Engeland niets zou kunnen
bekomen, zoolang Frankrijk in het Roer-gebied
zit en Duitschland op het punt van ineenstor
ting staat. Een werkelijke regeling is onmoge
lijk, zoolang Frankrijk geen beslissing heeft
genomen en Engeland moet daarom trachten
Frankrijk te overtujgen zonder het tegen te
werken, lo. Engeland moet Frankrijk overtui
gen, dat het meer veiligheid in den volken
bond dan in de Roer-bezetting heeft en daar
toe de voorbereiding van een plan bespoedigen.
2o. Zou wellicht de jongste vragenlijst gepubli
ceerd kunnen worden en Engeland's opvat
tingen omtrent een juiste regeling, waardoor
de steun van alle naties verkregen kan worden
die hun instemming daarmee betuigen. 8o. Aan
gezien de wettelijkheid van de bezetting van
het Roer-gebied twijfelachtig is, kan de vraag
van deze wettelijkheid voor het Internationale
Hof van Arbitrage, dat bij het vredestractaat
is ingesteld, worden gebracht.
Dit alles zou. kunnen voeren tot bet vormen
van een gezonde openbare meening over de
geheele wereld, waaraan misschien geen weer
stand kan worden geboden.
De meening in Italië.
Rome, 4 Juli. Ondanks de rede, die Poin
caré in den Franschen Senaat heeft gehouden,
is men in Italiaansche diplomatieke kringen
van meening, dat toch nog overeenstemming
tot stand zal kunnen komen tusschen Enge
land, Frankrijk, Italië en België en wel op den
grondslag van de memorie, welke Mussolini in
December heeft uitgewerkt en waarop hij gis
teren in den ministerraad opnieuw de aandacht
heeft gevestigd. Het moeilijkste punt blijft
natuurlijk de terugtrekking van de bezettings
troepen uit het Roergebied, waarbij het pres
tige van Frankrijk in het spel is. Er zal dus in
'eder geval een vorm moeten worden gevon
den, die voor Frankrijk aannemelijk is en deze
'aak hoirit or> het oogenblik de staatslieden
van Europa bez'g, daar men beseft, dat indien
man hierin niet slaagt, in Europa een chaos
zal ontstaan.
De toestand precair geacht.
Londen, 4 Juli. De Kabinetsraad nam
heden kennis van Curzon's rapport over de
besprekingen, gisteren met de Fransch-Belgi-
sche gezanten gevoerd. Het uiterste stilzwijgen
wordt in acht genomen in verband met de on-
wensclelijkheid om nadruk te leggen op de
bestaande meeningsverschillen. Erkend wordt
echter, dat de toestand gespannen is en dat de
huidige besprekingen een beslissenden invloed
hebben op de Engelsch-Fransche berekkingen.
Het wordt waarschijnlijk geacht, dat verdere
inlichtingen uit Parijs zullen worden gezonden
ten aanzien van zekere punten, welke Curzon
onvoldoende duidelijk acht.
UIT HET BEZETTE GEBIED.
Maar zijn wandeling duurde niet lang. Toen
hij een straat overstak, scheelde het maar
een haarbreedte of een taxi, dien hij niet
geizien of gehoord had, had hem overreden.
Hij voelde den wind in zijn nek en hoorde
den chauffeur vloeken. Daarna verloor hij
zijn moed. Het weer oversteken van Trafal-
gar Square werd een gevaarlijk en adembe
klemmend avontuur. Hij was blij weer in
het licht en de veiligheid van het hotel te
zijn.
Neen, Londen was niets voor hem. Hij
voelde zich er nog meer vreemdeling dan
gedurende zijn laatste ongelukkig verblijf.
Er scheen voor hem geen andere kans te be
staan ooit iets anders te zijn dan een num
mer in een hotel. Hij voelde zich als een' ge
broken kamrad, dat een plaats zoekt ln een
volmaakte machine.
„Nog zoo'n paar dagen en ik word gek,"
zeide hij.
Hij werd niet gek, maar vluchtte ten slotte
met het instinct, om zijn huis terug te vin
den, naar Cambridge. Daar tenminste zou
hij eenige draden van het leven, die hij twin
tig jaar geleden verspreid achtergelaten had,
kunnen oproepen. Eerst toen hij- halverwege
wias, herinnerde hij zioh, dat het groote va
cantie was, zoo lang had hij onverschillig
voor tijd en jaargetijden geleefd. Maar on
getwijfeld zou de groote vacantie nog pre
cies als vroeger en 'zouden de dons dus
aanwezig zijn. Maar wie zouden er na twin
tig jaar nog zijn ondanks het spreekwoorde
Don of tutor of fellow is een professor,
die belast is met het algemeen toezicht op
de studie van een ooilege van een univer
siteit
lijk lang leven der dons. Wie was nu don
van zijn 'College? Toen hij wegging, werd
Pordyce al aardig oud. Als hij thans nog
leefde moest hij over de negentig zijn. Neen,
Fordyoe moest sinds lang tot zijn vaderen
vergaderd zijn. Wie kon zijn opvolger we
zen? Waarom had hij het niet nagekeken in
een adresboek? Het leek idioot om terug te
gaan naar zijn eigen College, zonder den
naam van den don te kennen. Wie traden
indertijd het meest op den voorgrond? West-
grave, Barrett, Withington, Raymond, Smith,
Hartwell, Grayson, Sheepshanks, de 'beroem
de wiskunde-repetitor, zijn vriend en vroe
gere helper. Van die allen zou er toch zeker
nog wel een over zijn. Hij voelde zich hoop
voller gestemd.
Een pakjesdrager wierp zijn koffer in een
hansom, een welkom overblijfsel uit zijn
jonge jaren, en koek hem in antwoord op zijn
vraag, of de „Blue Boar" nog 'bestond aan
als hoorde hij het in Keulen donderen.
„De Blue Boar, sir? Maar natuurlijk, sir."
Dus reed Baltazar door Trumpington di-
ret naar dat oude logement. Hij huurde er
een kamer en ging dan weer uit om zijn
longen met de atanospheer van zijn gelief
koosde plaats en zijn ziel met haar schoon
heid te vullen. In den beginne ging hij ge
heel op in oude herinneringen, die het aan
schouwen der zoo welbekende gebouwen in
hem wakker riepen. Maar bij bet zien van
de groote nieuwere gebouwen kwam hij tot
het besef van Iets nieuws, van iets, dat
vreemd was aan den academlschen geest,
die vroeger zijn vleugels over de stad spreid
de. De rustige straten waren gevuld met
soldaten. Khaki, khaki op rijwegen en trot
toirs; khaki, khaki op oollegeblnnenplaatsen.
(Wordt vervolgd).
