PUROL II kunt verzekerd zijn. HEERENKLEEDING TH. NOOT, WESTSTRAAT 64, NIEUWSBLAD VOOR HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Begraven Geld Prijsverlaging Eerste Blad. BUITENLAND WYBERT Stramheid en stijve spieren f Kloosterbalsem Nr. 5950. DONDERDAG 20 NOVEMBER 1924. 62ste JAARGANG. Hóropening Postohóque- en Girodienst. VOLKENBOND. FEUILLETON. BELGIE. FRANKRIJK De amnestie-wet De amnestie aan politieke veroordeelden. Ingezonden Mededeellng. Gesprongen Handen De overbrenging van de asch van Jamrès naar het Panthéon. ENGELAND. Engeland tegen het protoko] van Genève? Een verzoek van Engeland. Ingezonden Mededeellng. groote doozen Engeland en hef bezette gebied. Stijging van de kosten van het levens onderhoud. Ingezonden Mededeellng. verdrijft de pijn Stakingen aangekondigd. De huuroorlog aan de Clydie. JAPAN. Het eiland Yap. Ingezonden Mededeellng. Op het gebied van het voordeeligst. leder stuk zijn prijs waard. J HELDERSCHE COURANT ABONNEMENT PER 9 MAANDEN BIJ VOORUITBETALING Heldarsche Courant 11.50; fr. p. (p. binnenland 12.—, Ned. 0. en W. Indiö p. zeepost f 2.60; id. p. xnail en overige landen f 4.20. Zondagsblad reep. 10.50,10.70, f 0.70, f 1.20. Modeblad reep. f 0.95, f 1.26, f 1.25, f 1.60 Losse nummers der Courant 4 ct.fr. p. p. 6 ct. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en 412 Post-Glroxakenlag No. 16066. ADVERTENTIEN: 20 ct p. regel (galjard) Ingea. meded. (kolombreedte als redaction. tekst) 60 ct. Kleine advertenties (gevraagd, te koop, te buur) v. 14 regels 40 ct., elke regel meer 10 ct. bij vooruitbetaling (adres: Bureau v. d. blad en met br. onder no. 10 ct. p. adv. extra). Bewijsno. 4 ct Voor het overmaken van abonnement»- en advertentlegelden, gelieve men weder gebruik te maken van den POSTCHÈQUE-en GIRODIENST. Ons rekeningnummer la 16066. Adm. Held. Crt. Licht op voor auto's en, fietsen Donderdag 20 Nov4.81 anr. Vrijdag 214.29 De Raad van den Volkenbond zal in het begin van de volgende maand te Rome bij eenkomen, o. a. om oven het Engelsch-Turk- sche geschil overJMosoel en de toelating van Duitschland tot den Volkenbond te beraad slagen. Een ander belangrijk onderwerp op de agenda moet de voorbereiding van de ontwapeningsconferentie zijn, welke zoo nauw samenhangt met hetgeen er met het Protocol van Genève gebeurt. De ontwape ningsconferentie (juister: conferentie tot beperking van de wapening) kan volgens de afspraak, pas bijeengeroepen worden indien drie van de vier voornaamste leden van den Volkenbondsraad het} geratificeerd1 hebben, maar de groote mogendheden hebben hier geen hhast mee gemaakt, omdat de veran dering van regeering in Engeland onzeker heid heeft geschapen aangaande de voorne mens van Engeland. Men verwacht, dat de Britsche vertegenwoordiger tel Rome een eerste aanduiding zal kunnen geven aan gaande het standpunt van de unionistische regeering tegenover het Protocol en hiervan zal wel voornamelijk afhangen, of er schot in de zaak komt. Totdusver hebben veertien regeeringen het? protocol geteekend en heeft een Tsjecho-Slowakije het geratifi ceerd. Dit is al iets, maar lang niet genoeg. De moeilijkheid met Engeland is de kwestie van de sancties, aan welke Frank rijk terecht groote waarde hecht, omdat recht dat niet door dwang géhandhaafd kan worden, krachteloos wordt. Engeland als zeemogendheid moet echterr zooals hier al meer uiteengezet is, zijn vloot ten deele als een drijvende' vesting beschouwen, waarvan elke verzwakking in geval eenheden ervan tegen een „vijand van het menschelijk ge slacht" zouden moeten opereeren, een bres zou maken in zijn verdediging. Nog daarge laten! dat oorlogsschepen een veel gemakke lijker' verplaatsbaar strijdmiddel zijn dan troepen en Engeland's toezegging van bij stand verplichtingen van wijder strekking zou meebrengen dan voor een landmogend- heid (om dit woord in tegenstelling met zeemogendheid te gebruiken). Vandaar, dat reeds MacDonald te Genève den voornaam- sten nadruk heeft gelegd op arbitrage als middel tot verzekering van den vrede. De voorwaarden voor een goede verstandhou ding met de dominions, die geen lust hebben Engeland's oorlogen mee te voeren, indien dioor GEOBGE A. BIKMINGHAM. 2) Maar wild© monsieur dadelijk zijn ©ten hebben? Monsieur wild© h©t en kreeg het, een zeer uitstekend diner. Madame weet hoe zij imoet koken en hongert hare gasten niet uit, zelfs als zij ze kwijt wil raken. De storm mam in kracht toe, terwijl ik inijn olmeiet at en de regen gutste ver woed1 tegen de hoog© ramen van de ka mer. Ik hoopte dat de zaken van mijnheer Wilbred niet al te dringend waren. Ik was volkomen bereid, om den volgenden dag, naar hent toe te gaan, zijn handteke ning te bevestigen, hem de termen van een Fransch huurcontract te verklaren of te doen wat hij imaar wilde. Ik was niet van plan dien avond1 een lange wandeling door de regenvlagen tegemoet te zien. Ik was al te «nel geweest ln mfln besluit daartoe. Mijnheer Wilbred's zaken1 waren vanden allerdringendste n aard. Ik merkte dit terwijl ik mijn koffie dronk enn*n eerste cigaret rookte. Madame bracht, in een toestand1 van groote opgewondenheid1 een oude (boeren- vmiw de eetkamer binnen. Fannl en F6- licité volgden hen, beiden hevig ontdaan. echtgenoot, de dikke Pierre, zejden binnenshuis zagen, kwam ook mee. Do oude vrouw was tot op haar zij in de Britsche buitenlandsche politiek niet volledig gekend worden, hebben in den laatsten tijd de strooming in Engeland nog versterkt, om zich niet in een conflict te mengen, als niet eerst een beslechting ervan door arbitrage beproefd is, zoodat de domi nions tijd zullen hebben hun standpunt er tegenover te bepalen. De zwakke plek in Engeland's vredesprogram blijft echter, dat tegen een aanrander en overtreder van het statuut, waaraan de volken zich voor de regeling vap geschillen willen onderwerpen, scheidsrechterlijke regeling te laat komt of niet op haar plaats is. („N. R. Ct."). De „Vlndlctive*. Er zijp thans duikers 'bezig met het stuksnljden van het groote stuk, dat van het wrak van de Vindletive Is losgewerkt De Vindictivè was, zooals men zich her- inmierdl, die Britsche kruiser, die bij den historisohen aanval op de Belgische kust tijdens den oorlog Is gebruikt om den toegang uit de haven; van Oostende ge deeltelijk af te sluiten. Het grootste deel van het wrak is nu opgeruimd en binnen enkele weken zal elk spoor van den be kenden kruiser verdwenen zijn. De Senaat heeft met 176 tegen 104 stem men de amnestie-wet ten opzichte van door het Hooge Hof gewezen vonnissen goedge keurd. Dit votum betreft Caillaux en Malvy, die beiden door den Senaat als hoogge rechtshof zijn veroordeeld. De Fransche Senaat, die de vorige week de regeering volgde bij het voorstel amnestie te verkenen aan de spoorbeambten en al het mogelijke te doen om de schuldigen aan de staking van 1920 door de maatschappijen te doen terugnemen, heeft ook heden Herriot gevolgd door de bepalingen der amnestie wet goed te keuren, waardoor de veroordee ling van Caillaux en Malvy wordt uitge- wischt. Ten danzien van laatstgenoemde, die sindsdien 'zijn burgerrechten reeds herkre gen en opnieuw als Kamerlid zitting heeft, kostte dit weinig moeite, omdat de Senaat in zijn tegenwoordige samenstelling oor deelt, dat Malvy slechts gebrek aan begrip verweten kan worden van hetgeen een mi nister van een oorlogvoerend land aan zijn waardigheid verschuldigd is. Meer verzet was er tegen het verkenen van amnestie aan Caillaux, in wien velen rechts in weerwil van de afwezigheid, van eenig bewijs daarvan bij hef proces voor het hooggerechtshof een landverrader blijven zien. Ook ziet de rechtsche minderheid van den Senaat zeer goed in, dat Caillaux, die op den sprong zit om opnieuw een rol te gaan spelen, terstond van de herkregen vrij heid van beweging zal gebruik maken om te Parijs zijn positie als radicaal leidêr te ko men hernemen en wilde men hem in die kringen liever als „interdit de séjour" ver van Parijs houden. Dg meerderheid echter, in zekeren zin terugkomend op het vonnis, dat zij zelf vier jaar geleden uitgesproken had, gaf gehoor aan het pleidooi van Herriot voorf vergevingsgezindheid en zoo werd het desbetreffend artikel aangenomen met 176 stemmen tegen 104. De amnestie voor Sadoul verworpen. De Senaat verwierp met 189 tegen 104 DOOS 30, 00, 90 Cent. Bij Apoth. en Drogisten Ptiorm. Febrltlt A. Ml|nh«rd« Z«Ut (274) stemmen de amnestie door de regeering ge vraagd voor verschillende bij verstek ver oordeelden, 0. a. kapitein Sadoul, die over ging in den dienst der sovjetregeering en den defaitistischen schrijver Guilbeau. De Senaat heeft met 175 tegen 66 stem men het crediet van 650.000 francs goedge keurd voor de overbrenging van de asch van Jaurès naar het Panthéon. In een brief aan den> secretaris-gene raal van den Volkenbond vraagt de Brit- ,sehe regeering, dat de vergadering van den Raad van den Volkenbond, die op 8 December te Rome bijeenkomt, zich niet 'zal bezig houden met het protocol inzake veiligheid en arbitrage, waarbij als reden wordt aangevoerd, dat al bekleeden de quaesties van veiligheid en ontwapening •bij haar de eerste plaats, zij den plicht heeft daarover te oonfereeren met de do minions, buiten welke zij geen beslissing raag nemen. Londen, 19 Nov. De „Daily Tele- graph" leest in het Britsche verzoek om het protokol van Genève niet aan de orde te stellen op de vergadering van den Raad van den Volkenbond, die 8 December bijeen komt, een diplomatiek euphemisme, dat neerkomt op zijn afwijzing. Dit is, meent het blad, geen verrassing iret het oog op de sterke bedenkingen, die teyn het Protokol binnen het rijk gerezen waren en die Lord Grey, den trouwen pleitbezorger van den Volkenbond, ertegen ingebracht had*. Het blad is v»n meening, dat deze afwijzing meebrengt, dat men tot het oorspronkelijke statuut van den Volkenbond terugkeert met misschien een nieuwe procedure voor scheidsrechterlijke beslissingen door het Haagsche hof. Londen, 19 Nov. Men' verneemt, dat het door de Britsche regeering aan den Vol kenbond gedane verzoek' om het protokol te bespreken, niet mag worden opgevat als te beteekenen, dat het protokol ter zijde zal worden gesteld. De Britsche regeering wenscht alleen huid' toe nat. Het water sijpelde uit hare rokken op den vloer. Haar Bretonsohe kap zakte als een nat vod van mousseline op haar hoofd. Het gpheele 'gezelschap, behalve de dikke Pierre, die zelden spreekt, begon tegelijk te praten, heel snel en omslachtig. Ik 'begreep eruit'dat de oude vrouw de dienstbode was van Mon sieur en Mademolselle op het OMteau d'aix. Zij was den heelen weg naar St. Ja- cut door het hondenweer hoen komen wandelen om mee te deelen dat Monsieur zij, Madame, Eairnl en Felicité deden vier afzonderlijke pogingen om „Wil bred" te zeggen en geen van gallen lukt© bet de uitspraak te 'benaderen, dat Mon sieur op sterven lag. 'Hij1 zou zonder twij fel den oéhtend niet meer halen, en wensohte heel dringend met een anderen Engel'sohman te kunnen spreken. Ik kon niet weigeren om te gaan. Wil bred had inij blijkbaar hard noodig. Als een zwakke oude vrouw den storm kon trotseeren voor een 'boodschap uit goe- dertierendheid jegens een buitenlander, zou het mij, een sterken jongeman, nau welijks betamen, mijln landsman, die in een vreemd land1 op sterven lag, in dén steek te laten. Madame, die hevig ontdaan was, keerde zich naar haar man toe en gelastte hem zijn paard voor de sjees te spannen en mij naar het Chflteau d'Aix te brengen. Pierre stond het karweitje niet aan," maar hij weigerde niet het te doen. Hij zond' Fannl en Féllcité er op uit, om het paard ln te spannen', terwijl hij zioh in alle kleeding- stukken «tak, die hij maar kon vinden. Het was een akelige tocht door een ge meen donkeren nacht langs slechte we miuiiniiiiiiiiiiiiuinuiiuuiiniiiiuHiimiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiriiniiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiu TABLETTEN Bl) Apothekers en Drogisten. gen. De regen drong doör onze kleeren heen en liep langs onzen hals en door onze mouwen. Ondanks een oliejas, was ik doorweekt, vóór ik aan het chflteau was gekomen. De oude vrouw nam den dikken Pierre mee naar het een of an dere bijgebouw en hielp hem het paard stallen. Ik bleef achter en moest door de keuken mijn eigen weg vinden naar de zitkamer. Daar vond ik Wilbred's doch ter, het meisje dat imij den brief gebracht had. Ik deed op dat Oogenbllk geen po ging om voor mijzelf uit te maken, in hoe ver dè beschrijving van Madame van haar juist was. Zij kon mlnce en gentille zijn en al de rest. Zij1 was stellig jong. Ik zou •haar zeventien of achttien jaar gegeven 'hebben. Zij scheen zonderling weinig overstuur over den toestand van haren vader. Zij was niet huilerig of ontdaan, en zij ging mij voqr naar zijn kamer, onge veer zoo als zij mij naar een ontvangka mer had1 kunnen brengen, waar de mid dagthee op mij' wachtte. Wilbred's uitzicht stond1 mij niet aan. Hij zag er verwaarloosd uit en had zich blijkbaar in geen week geschoren. Dat had ik verwacht, want de man lag op ster ven of was althans heel ziek. Wat mij' niet aanstond waren de teekenen, dat hij eeni- gen tijd zwaar gedronken had. Er stonden een 'boel leege oognacflesschen in den hoek van dè kamer en het gericht en de handen van den man zagen er naar uit, of hij zwaar geleefd had. Het kon best zijn, dat de cognac de oorzaak van zjjin dood werd. Maar hij was niet beschonken toen ik hem zag, en hij scheen ln het volle 'bezit van zijn verstand. Hij had ln elk geval 'genoeg verstand om te weten dat meer tijd voor het overwegen van het pro tokol met de Dominions. Zij wenscht het bestaande plan niet te verwerpen, zonder er een constructief plan voor in de plaats te stellen. In een uitvoeriger mededeeling van den Britschen, draadloozen) dienst over het stand punt van de Britsche regeering inzake het protokol van Genève, wordt gezegd, dat het onjuist zou zijn om uit het verzoek der Brit sche regeering tot uitstel der bespreking van het protokol door den Raad van den Vol kenbond op te maken, dat het de politiek der Britsche regeering is, de beginselen, die aan het protokol ten grondslag liggen, prijs1 te geven. Het is evenwel duidelijk, zoo wordt dan verder gezegd, dat, hoewel het doel in het algemeen van het protokol dten warmsteiï steun vindt, sommige der bepalingen er van zeer zorgvuldig moeten worden onderzocht, niet alleen met het oogmerk, de belangen van het Britsche Rijk te waarborgen, maar ook van het standpunt der handhaving van een hartelijke verstandhouding tusschen Britannië en de Vereenigde' Staten. Zelfs als tengevolge van dit onderzoek zou wor den bevonden, d'at er geen volledige steun kan worden gegeven aan het protokol in zijn huidigen vorm, is het toch zeker, dat men niet tot een dergelijke slotsom zou komen zonder dat er tegelijkertijd daarvoor in de plaats tredende voorstellen, het algemeene doel van het protokol belichamend, zouden kunnen worden ingediend om het protokol te vervangen. In een officieus communiqué over dè ontruiming van de Keulsohe zone wordt verklaard, dat deze 'kwestie in de eerste plaats den gezantenraad aangaat en ln de tweede plaats'de geallieerde regeeringen en dat de 'bezetting zal worden opgeheven op 10 Januari 1925, mits Duitschland dan zijn verplichtingen overeenkomstig het vredesverdrag zal hebben vervuld. De kwesties, waarover de regeeringen het eens moeten zijn alvorens de ontruiming kan plaats hebben, betreffen de schade loosstelling en de ontwapening. Wat de schadeloosstelling aangaat, heeft Duitsch land zijn goeden wil getoond door hét plan-Dawes aan te nemen en uit te voe ren; «net de ontwapening houdt de geal lieerde oontroleooinmissie zich op het oogenhlik bezig. Verwacht wordt, dat deze commissie tegen het midden van Decem ber met haar taak gereed zal komen en dan rapport zal uitbrengen aan den ge zantenraad. De kwestie der ontruiming gaat alle gealieerden aan, aldus wordt in communiqué gezegd, en er is hier geen sprake van een afzonderlijk optreden van Groot-Brittannië of van een der andere geallieerden. De totale kosten van het be zettingsleger ln de Keulsohe zone, dat uit 8500 officieren en manschappen bestaat, bedroegen voor het jaar 1923 1,600,000. t De bladen van allerhande gading leggen krachtig den nadruk) op de noodzakelijkheid, dat de regeering onverwijld onderzoek doe naar den plotselingen opslag van de prijzen van levensmiddelen, welke in de afgeloopen maand met zeven ten honderd opgeloopen zijn en thans 79 ten honderd boven die van den zomer van 1914 staan. De algemeene kosten van het levensonderhoud vertoonen daarentegen slechts een stijging van vier ten hij dood ging. Behalve de onmiskenbare teekenen van zwaar drinken, die aan ham merkbaar waren, leek hij mij een schuw en onbetrouwbaar man. Hij .gaf imij den indruk van een van die ongelukkige lui, die er nooit in slagen om fn het leven den rechten weg te gaan. Ik ging naast ham zitten. Zijn dèchter stond rustig aan het voeteneinde van het ledikant tHeel spoedig begon hij te spre ken. „Het loopt met mij af', zoide hij. „De dokter heeft mij dit vanmiddag duidelijk gemaakt, volkomen duidelijk, ofschoon inij geen Engelsch kan spreken en ik geen Fransch kan verstaan. In elk geval zou Ik het ook geweten hebben, al had hij' het mij niet gezegd. Ik ga dood, dus moet ik in u mijn vertrouwen stellen ik mfloet dat, omdat er niemand anders is, die een woord dat ik zeg, kan verstaan. Het is verdoemd hard." Hij: herhaalde verscheidene malen „ver doemd hard" en verviel daarna ln een zinledige herhaling van het woord) „ver doemd". „O damn, darnn, damn, damn, damn," zelde hij heel snel op één dreun. Het was een buitengewoon ongelukkige prestatie in vloeken, knorrig en zonder verbeeldingskracht. Ik was beu van den klank van het woord „damn", vóór hij ophield. „Er is geld," zeide hij eindelijk. „Geld voor haar, voor mlj'n dochter. Ik had het zelf willen hehben en ervan genieten. Ik had het er goed van willen nemen. Ik ver diende dat. Als iemand dat verdiend had, was ik-het En nu kan ik het er niet meer van nemen. O, damn, damn, damn Nu maakte Ik er een eind aan. honderd en zijn van 76 ten honderd op 80 ten honderd boven die van 1914 gerezen. De voornaamste prijsverhoogingen nebben be trekking op brood en vleesch. De conservatieven hebben bij de verkie zing beloofd, dat zij, aan het bewind geko men, een koninklijke commissie een onder zoek zouden laten houden. Londen, 19 Nov. De vrees, in som mige kringen na den val der arbeidsregee- ring geuit, dat men thans een tijdperk van stakingen tegemoet zal gaan, schijnt be-, waarheid te worden. Behalve een staking der machinisten, dreigt thans ook een sta king de? electriciteitsarbeiders van de Lon- densche centrales, die bij den algemeenen bond! van electriciteitsarbeiders zijn aange sloten. De huuroorlog aan de Glyde, welke nu al een paar jaar aan den 'ganig is, heeft volgens de „Westminster Gazette" vele kleine kapitaalbezitters aan den rand van den afgrond of tot den bedelstaf gébracht. Hei; blad maakt melding van een geval, waarin een gezien huizeneigenaar met zijn twee dochters tengevolge van de wei gering der huurders cwn de verschuldigde huurpenningen te betalen, niet alleen rijn kapitaal heeft moeten aanspreken, doch tenslotte ook zijn meubilair moeten ver- koopen, met het resultaat dat door de el lende de eigenaar in een krankzinnigen gesticht terecht kwam en de twee dochters thans als paupers leven. Het blad verze kert dat er verscheidene zulke harde ge vallen zijn, waarin de kleine huiseigenaar practisch bankroet is. Tokio, 19 Nov. Het Japansche dept. van oorlog gaat een radio-station bouwen op het eiland Yap. Daarover is van tevoren overleg gepleegd met de Amerikaansche re geering. „Als u wilt dat uw dochter uw geld krijgt," zelde Ik, „zoudt u beter doen met uw testament te maken. Ik zal dit van avond voor u doen zoo goed als ik kan, en morgen zal ik naar Dinard gaan, naar een advocaat of een consul of iemand an ders, om het behoorlijk ln orde te bren gen." „Neen, neen," zeide hij. „Tk wil niets van advocaten weten. De duivel moge de advocaten halen of consuls en ik wil geen testament maken. Er is 'geen testa ment noodig. Een testament zou tot niets dienen. Je zoudt het geld kunnen verlie zen als er een testament was. Het is niet belegd of bij een bank. Het is Hij strekte zijn hand' uit en trok mij naar zich toe, tot mijn gericht vlak bij het zijne was. „Het ls begraven1," fluisterde hij. „Twin tig duizend gouden ponden, veilig begra ven." Ik dacht dat ik imij in ïnijn eersten in druk vegist had en dat de man ijlde en lalde. Niemand zou op dit oogenbllk ook maar honderd gouden ponden kunnen krijgen, al had hij die ook nog zoo hard noodig. Laat staan twintigduizend bo vendien zou niemand zoo'n som begraven. Ik trachtte verstandig met hem te pra ten. Ik zeide hem dat zijn dochter zijn geld zou krijgen, ook al maakte hij geen testament. Alles, indien zij zijn eenige kind was; haar rechtmatig deel, indien rij broers en zusters had. Ik verzekerde hem, dat hij niet bezorgd 'behoefde te zijn. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1924 | | pagina 1