-1 HET BEERTJE. door NORMA. „Moeten wfl die kleine meld' van Piet niet wat voor d'r Sunterklaag geve?" Oude Klaas keek op van den schoen van moeder, dien hij met veel virtuositeit van een nieuwe zool voorzag en loerde over zijn bxll- leglazen naar de spreekster, die met den schoot breeduit en de voeten met de trijpen pantoffels op een warme stoof, de piepers voor den volgenden dag zat te schillen. Dat was altijd het beste oogenblik voor moeder Kee om te „prakkiizeore" vond ze, zóó in 't kleine, propere keukentje, de boel aan kant, bet theewater zacht zingend op 't glim mend fornuis alleen, nou ja, dat verve lend gezanik met die ach oenenmakerij op 't oogenblik fijner als Klaas met de kran ten op 't pad was, had je het rijk alleen dooh dat was maar drie van de zeven dagen het g-eval en och, dat gepruts met die schoenen, 't gaf rommel, doch 't spaarde toch ook heel wat uit en de stakker had met een wat te doen niet alles, als je met een klein pensioentje ineens aan den dijk werd gezet als je d'r heelemaal nog niet op rekent en je nog voel te flink voelt om nika te doen. „Wat geven voor de kleine meid van Piet?" echode vaders stem, „nou, mijn goed hoor, as jij denkt, dat 't noodig is". „Noodig, noodig maar 't is toch het eenige kind van je eenigo zoon en al is de moeder van dat kind nou een serpent, ken dat wurm niet hellepe en Piet zal aar dig vimde en er dan opzette vangroot- vader. We moeste er dan maar een beertje geve, niet?" „Waarom alleen van grootvader?" Opa Klaas vroeg het wat schuchter, wist heel best, waar d'e schoen wrong. 't Was toch ook eigenlijk meer dan bar. Als moeder jarig was, een briefkaart met er boven: B.O. Hij las er uit: Beste Ouders, maar Kee zei, dat 'ook evengoed: Beroerd Ongeluk, dat doelde dan op haar, kon be- teekenen en nou laatst, een paar maan den daarna, met zijn verjaardag een prent kaart uit Rotterdam, aanvangende „beste va der en grootvader" en onderteekend: Piet, Sien en Sientje". 't Was echit miserabel 't kind al een half jaar oud, toen ze 't van kennissen uit Rotterdam hoorden en ze hoefden zich heusch niet te schamen, 't was allemaal knap en eerlijk, al meer dan een jaar getrouwd. Dat was 't niet, maar, zie je, die vrouw van Piet, daar ging het om. Water en vuur met moeder. Dót vrouwvolk ook, als die be gonnen, wisten ze van geen uitscheiden. Altijd wat nieuws zelden wat goeds. Nou ja, eerlijk gezeid, moeder was de kwaaiste niet, maar toch, als ze een beetje toeschiete lijker was geweest in 't begin .'t Was waar zóó kennis aan mekaar, zóó trouwplannen en de Werdienstdh gering. Moeders raad was goed; „eerst een paar jaar verkeering, zij in d'r dienst blijven en allebei zuinig doen en misschien in dien tijd Piet wat be vordering''' maar nee hoor, geen kwestie van, trouwen moesten en zouden ze. Meu bels op afbetaling alles op de pof 't een kwam Wj 't ander. Moeder was woedend geweest „'t was allemaal de schuld van die halve gare meid" riep ze aldoor. Hij had nog geprobeerd haar te kahneeren. 't Was toch immers altijd beter te trouwen dan te branden t leek toch wel een echt fatsoenlijke meid, alleen een beetje erg trouwlustig. Maar Kee was niet te ver murwen; wou niet mee naar Rotterdam, gaf alleen op 't allerlaatst schriftelijke toestem ming. Dat hield wat, eer ze naar Dijkstraat 10 stapte. En die daar in Rotterdam vergaf 't er nooit en hield d'r man ook van zijn ouders af, dat was 't ergste. „Zo was jaioersoh op moeder", zei Kee al tijd en daar zou ook wel wat van an zijn. Piet was altijd dol op zijn moeder geweest, meer dan de meiden hing hij nog moe- der aan en Kee met der eenigen jongen! Op zijn veertiende jaar zat ie nog op moeders schoot en grootsch dat hij als volwassen kerel nog op zijn knappe moeder was! Hij hielp de hoedjes mee uitzoeken voor moeder, zei, welke blouse haar goed kleurde, was er trotsch op, dat moeder er nog zoo jong uit zag. „Je lijkt me zuster wel", kon ie met een verguld gezicht soms zeggen. „Waarom alleen „van grootvader?" her haalde Kee en pionste driftig een kanjer van een aardappel in 't emmertje, „kom, Zeg ouwe, late we ons daar maar niet over op- winde, weet je net zoo goed as ik ik ben de gehete hond, ook bij me eenige jonge en God weet, dat 'k het beste met hem voor had." Haar stem sloeg bedenkelijk over. „Da's zeker," bromde Klaas, die, hoewel wat staffig, toch heel goed de trilling in moe ders stem had opgemerkt en maar met veel 'ijver en kracht met t Moppen voortging. Nou kwamen de waterlanders weer, was 't geraden je koest te houden. Niks zeggen, heelmaal niks Klaas kende zijn Pappen heimers. 's Avonds, toen de meisjes van 't atelier kwamen, gaf, zooals gewoonlijk, de keuken een beeld van kahnte en huiselijkheid. Lek ker warm, gezellig licht met roode lam penkap, koffie op 't lichtje, boterhammen gesneden, vader in zijn hoekje met zijn krantje, moeder, dadelijk inschenkend, als de meiden haar plaatsje aan tafel innemen. Al les, zooals 't lederen dag; behalve Zondag, geregeld plaats vindt alles hetzelfde, al leen op moeders wangen gloeiden een paar vuurroode plekjes en moeders oogen schit terden verdacht. Deentje zag 't het eerst. „Wat heb je Moe?" Ben je verkouwe, of is 't er wat an ders? Vader wat heb moeder?" „Och niks meid, 'm beetje over Rotterdam gepraat, maar nou is ty weer over, hè moe- dier?" „Ik wou dat kind van Piet een kadootje (rt"urc voor d'r Buuterkla as, düt wurm hob ©r toch geen akuld an" „Nou, U moet 't wete hoor, maar ik geef d'r geen cent an, wat jij. Aal?'" ..Ken je begnjpe, ken me oente wel beter gebruike" „Hoeft'ok niet, meid© grootvader stuurt alleen een pakkte.'1 »E!n vindt U dat goed?" „Ben d'r zellef over begomme en late we d'r nou maar assieblieft over zwijge anders lus ik geen stukkie Den volgenden dlag ging Kee er heel al leen op uit, kocht in een winkel, waar ze haar niet kenden, een mooien, bruinen beer „voor me kleine niohle," en kwam er, zorgvuldig ingepakt, mee thuis. „Mankeerde d'r wat an 't beesie, moest je d'r naald en draad bij?" Vaders oogen volg den moeders hand, die verstolen een naald met bruinen draad1 in 't naaikistje deponeer de. „Ja, een paar steekies," antwoordde zijn vrouw en klapte met een slag het deksel dicht 't Is zéker een flinke, he, drie gul den vijftig, en nou zal ik hem maar gauw inpakke De meide hebbe er niks mee te make skrijf jij onderwijl op 'n pampiertje „van grootvader,,. „Och kom nou, moet ik dat. i. „Ok al goed, zal 't zelf wel doen" en met bekwamen spoed) verdween Kee van 't too- neel. Dat gaf een heel© drukte in zekere woning 8 hoog in Rotterdam, toen juist op Sinter klaasavond het pak uit Helder arriveerde. „Moeders hand" zei Piet en ingehouden vreugdle trilde uit zijn stem, „moeders krab- belpootje". Dat deed direct een onweerswolk trekken over 't blanke voorhoofd van Sien. „Van j© moeder?" Wrakkige teleurstel ling sprak uit haar stem uit heel haar wezen. Piet opende 't pak en die Heldersche beer met het kaartje aan den hals werd zichtbaar. „Voor Meine Sientje, van grootvader" 't Stond er heel duidelijk vooral dat groot vader was goed aangedikt. „Zie j© nou wei, dat 't niet van je moeder is," klonk 't triomfeerend „je vader, dat kan ik begrijpe, da's een man, daar mee te redeneer© valt -van je grootvader, schat, een mooie beeriê, van opa uit de Helder," en ze sprong er mee naar baby, die juichend de handjes uitstak'„Of er wat inzat," vond d'e jonge moeder, „nét of 't wat rammeide, hoor je ook niet, Piet?" maar deze, met zijn gedachten verweg toevend en zijn oogen strak gericht op het adres en het kaartje, allebei moeders koeienletters, schuddeont kennend zijn hoofd Sien draaide den beer om en om, vond toch niets verdachts 't Zóu dan ook wel niks weze, miskien had je dat wel es meer met zullek speelgoed." Dan smeet ze met een verrukt gezicht den beer in zusjes armien En jaren vlodlen heen weer deed de Wintervorst zijn intocht met sneeuw en storm weer was 't een witte Sinterklaas avond. Baby Sientje, nu een pittig bijdehandje, die al een half jaar naar de groote school ging, en de mooie bruine beer van groot vader thans een afgeleefde stakker, met een zorgvolien ouden dag. dank zij de drie jarige tweelingen, Klaas en Piet. „Jonges, maak toch niet zoo'n leve, ik kan me sommetjes niet uitreken© moeder, zeg toch er es, dat ze niet zoo'n herrie make ze trekke die arme beerie nog heelemaal uit mekaar," dloch moeder Sien, in dien loop der jaren tamelijk corpulent en gemakzuchtig geworden, geloofde 't weL Ze dreigde alleen van uit haar hoekje bij de kachel, dat ze 't aan vader zou vertellen en aan Sinter klaas, ,ydenk d'r om hoor, zwarte Piet staat achter de deur met ze zak," doch ook dat1 maakte op d'ezie edele jongelingen niet erg veel indruk. Even staakten ze hun Indianen- geschreeuw, keken tersluiks naar die deur, dan zetten ze hun verwoed gevecht om dien armen beer lustig voort. Moeder Sientje keek eens naar de klok - zes uur Piet zou zoo subiet wel komen. Nou en dan was 't maar afgeloopen voorgoed. Geen heibel, hoefde je je ook nooit meer te ergeren die ouwe vader alleen was nog de kwaaiste niet Nou ja, 't was Piet zijn moeder en dat ie d'r nog een beetje beroerd' van was zoo ineens die doodstij ding hartverlamming 't mensch wond d'r eigen ook overal over op Eigen schuld Hoe zou die wezen, als ie thuiskwam? Zoo'n begrafenis is nou juist geen pretje vervelend en dat net met Sinterklaas dat heb ze nou nog net mooi uitgezocht nog effen' pesten Gelukkig, dat ze alles al in huis hadden voor de kinderen en Piet zijn dikke specu laas had ze ook Zou Piet d'r om gedacht hebben voor haar? Nou, 't was nou toch een vervelende boel, 't kwam er eigenlijk niks op >aini Als Piet er eerst maar was Toch een goeie vent, die man van d'r, al kon ie soms erg stil en teruggetrokken wezen zoo bij buien maar niettemin een beste vader voor rijn kinderen en dol op de kleine meid! Zeker omdat ze naar haar heette en op er leek. Juist, als 't rumoer op rijn hevigst was, kwam vader, 't Twistgeschreeuw veranderde als met tooverslag in blij hoera-geroep. De rakkers omklemden zijn knieën, Sientje vloog hem om den hals en zelfs groote Sien sprong voor haar doen vlug op. „Zoo, ben je d'r al?" dan met een spiedien den blik naar zijn ernstig, schraal gericht: „je ben zeker wel moei van dlie groote reis, koud he en hongerig? Is. Zal gauw je prak- kie warrem©." Maar Piet hield haar terug ..k Heb nog geen honger je moet de groote hebbe van allemaal, de medde waren d'r met d'r manne Stil nou jonges, vader heb koppijn, niet zoo druk dag, me lieve, kleine meid, ben je zoet geweest, ja natuurlijk, he, moe, zij is altijd zoet?" „Behalve, als ze stout is," zei moeder iet wat bits. Dat sentimenteele gedoe van Piet met dat kind kon ze soino gewoonweg niet uitstaan. „Em wat een rommel jonges, de grond leat bezaaid met vodde" „Och ze hebbe om die ouwe beer ge vochte." „Hij is tuk," riep kleine Piet triomfante lijk, „hij heb een dooMe in ze buik," vulde Klaas aan. „Wat," riepen de ouders gelijktijdig uit geef hier dat doosle" Ze keken elkan der in plots begrijpen aan. Herinneringen aan eenige jaren terug, toen de jonge moe- der meende dat er iets in rammelde. Klaas smeet een klein vierkant doosje op tafel. Verwezen staarde de man naar de woorden op het deksel geschreven, met moeders krab» beUetters: „Voor het oudste dochtertje van mijn lieve jongen van grootmoeder" Van moeder haar laatste groet, Dan nam hij het doosje in zijn hand, eerbiedig, en van hevige aandoening kon1 hij 't touw tje bijna niet ontknoopen. Nee, geen mes niet doorsnijden dan eindelijk kleurde vanuit het geopende doosje een mooie, ouder- wetsche bloed-koralen ketting het kost baarste sieraad van moeder, een erfstuk nog. „Moeder", snikte Piet, met zijn hoofd op tafel, En als een film trok "t langs hem heen moeder als jonge vrouw, als vroofijke, jonge moeder, als lieve moeder ook met eige feestdagen da© ketting om hoe mooi stak die af bij haar zwarte haar moeder, ouder geworden), de niet begrepen moeder door haar jonge schoondochter en.ook dloor hem de verwaarloosde, miskende moeder moeder in haar zwarte kist, zooals gis teren, met dat ijselijk witte en verouderde gezicht, maar toch zoo mooi en kalm, de moeder,, die stom bleef voor zijn smeeken, die hem niet één beer meer liefdevol aan zag, al riep hij nog zoo haar naam moe ders graf onder verschgevallen sneeuw blanke reine sneeuw en nu dit die bloedrood© kralen hartebloed. In de keuken deed Sien erg bedrijvig, en luidruchtig rammelden borden en pannen de kleine jongens, bang geworden, slopen haar achterna dan streek een zacht meis jeshandje behoedzaam over vaders don ker hoofd „vader," vleide een lief stem metje, ben je zoo bedroefd omdat die arme opoe dood is? Ik ook h-oorl ik vind' het ook zoo naar, 'k heb er ook verdriet van va dertje huil nou niet langer, je heb mijn toch en moeder en de jongens" verbeterde ze snel. Dan hief de jonge man zijn betraand ge zicht op en trok zijn kind naar zich tóe. Zacht sloot hij 't doosje en liet het in zijn zak glijden. „Later," mompelde hij „mis schien later".Dan. kuste hij zijn kind. „En paatje," vroeg de Meine meid; strek- Mes komt Sinterklaas, moete we nou geen liedjes zin-gen, of mag dat nou niet en water en brood voor 't paard klaarzette verbeeld je, als we dat vergate offie. heb je te veel verdriet?" Dan, met een ruk, vermande hij zich. „Kom, we gaan naar moeder, kijke, of er wat warms voor me is en ja hoor, dhn lied jes zinge *k geloof gerust, dat ik in de verte het paard ai hoor." BREEZAND. Woensdagavond 3 December hield de Nutsvereeniging „Vriendenkring" een bij eenkomst met dames. De voorzitter, de heer A. Raap, heette de aanwezigen welkom. Wel zouden er wellicht nog meerderen komen, doch het bestuur was besloten om voortaan niet meer op die la-teren te wachten^ doch op tijd te -beginnen. Wel was ditmaal de opkomst niet zoo groot als anders, doch het was in den laatsten tijd hier in Anna Paulowna zoo druk met bijeen komsten en vergaderingen, dat die mindere opkomst spreker volstrekt niet verbaasde. Het liedje van den dag was tegenwóord-ig: „'Een week heeft zeven dagen", maar om alle openbare vergaderingen en festiviteiten hier bij te kunnen wonen, mocht een week wel minstens 10 dagen hebben, meende spr. De secretaris, de heer J. Petter, las ver volgens de notulen, welke zonder op- of aan merkingen werden goedgekeurd; met dank voor de uitstekende weergave. In plaats van den heer J. Duin, die afwezig was, werd de lezing gehouden door Mej. BlaauboerVader, die daarvoor gekozen had: .Kerstfeest op zee", terwijl de heer J. Molenkamp ais verplichte bijdrage gaf: „Een Reuzeslang". Voor de beide tooneelclubjes, die thans zouden optreden, verzoekt voorzitter eenige clementie, wijl deze Nutsavond vervroegd was tengevolge van de Zanguitvoering. De dames BlaauboerVader en S. Tiel en de heeren J. Molenkamp en Jb. Bood voerden daarna op „De twee jassen", een stukje, waarom hartelijk werd gelachen, wat trou wens ook gezegd' mag worden van „De Vrij» stertjes van Overscbie", opgevoerd door de dames Van den- Berg, Raaymakers en Blaauboer. Als losse bijdragen werden daarop nog gegeven: „Doof is lastig", door Mej. Borst TJjsen, „Haar leeg© stoel", door den heer J. Zon, en „Zie de maan schijnt door de hoornen", door den heer O. Looij, natuurlijk niet het bekende kinderliedje, dat met Sinter klaas wordt gezongen. Daarop sloot de voorzitter met een op wekking -tot hen, die zich tot nog toe onbe tuigd- lieten, om ook eens wat ten beste te geven en een woord van dank aan de beide tooneelclubjes, die steeds zoo ambitieus wa ren, alsmede aan allen-, die tot de gezelligheid van den avond hadden meegewerkt. SCHAGEN. Het Malaria-district Schagen bestaat uit d-e gemeenten Schagen, Harencarspel» St. Maarten, Barsingerhorn, Winkel, Nieuwe Niedorp en Oude Niedorp. Afgevaardigden uit die gemeenten kwa men gisteren te Schagen- bijeen, ter bespre king over plannen en middelen der Malaria- verdelging. Besloten werd- een blijvend- co mité te stichten teneinde de plaag voortdu rend te kunnen nagaan. Tot voorzitter van dit comité werd verko zen Dr. Th, W. Beker te Barsingerhorn, en tot secretaris H. van Nuland te Schagen. WIERINGEN. Na een langdurig en hevig lijden is te Oosterland in den -ouderdom van 47 jaar overleden mej. P. G. Dondorff, onderwijze res aan die O.L. school aldaar. Waar zij reeds sedert Juni lijdende was, Scwam deze doodstijding niet geheel onverwacht Reeds 26 jaar (Oosterland was haar eer ste standplaats) is zij onafgebroken hier werkzaam geweest en haar -groote liefde voor 't onderwijs nnast haar groote een» voud maakten dat zij1 bij kindieren, ouders en autoriteiten zeer bemind was. Ook als penuingmeeeteresse van d-e „Ver. tot bev. van getrouw schoolbezoek'1 -was zij in die vereeniging de groote stuwkracht, waar zij door haar jaren lange ervaring voor de schoolfeesten1 alles tot in dé uiterste puntjes verzorgde. Met mej. Dondorff is dan weer een onzer beste burgeressen heengegaan. Vanwege de dikke mist op zee kon de le -postboot j.1. Dinsdag niet varen, zoocat de boot moest wachten tot 8 uur. Ook thans kwamen de passagiers, welke op d-e 2e boot niet konden wachten, wandelen langs den afsluitdijk van Van1 Ewyckshiis naar hier. Burgerlijke Stand van Wleringen Over de maand November 1924. GEBOREN: Oornelis Nioolaas, z. v. S. Lont en- G. Wit; Johann Carl Friedrioh, z. v. H. Wdebreoht en D. Hartog. OVERLEDEN: N ©eitje de Haas, oud 94 jaar, wed. van Nan Lont JTJLIANADORP. 'p? epsqos eiaeuepmn jo ojfftjnoosrad j9ptroz efteffBAJOoA pip dof ue uapjoA uojf 3forpo8 (ba nop do jfrneppimno jbjj op uoq 'U9jba noAOjqoa poepüt uo-Smp op pspjooa •UBBps uoAfftq Soa nop do sba piesd pep no hioSuoadeoSjB Sipftp ie sba otumooa «q •uoraoppqooiop poop p-ibba op up oppopsuep uo UBBpS poep CtZ J9AO IBBUX IBB0 U90 SUipjOOA poq 3f[9Apoq 'pqooaop dooqpnijS uoa ai ftqrBBp uxba3[ U9[9IA jop neg tredeif Soa nop do eip 'uodsqos ppiOTA U99 jooa norpffApoi eppA no prBBAjaSoospuBpo op bSubj iBJf tra piBBd ponx uojepsiS pooi H *D -iopnoqeoA eg Verongelukte Poolreizigers. De Poolreiziger Knud' Rasmussen is Maandag te Kristiania aangekomen van zijn reis i-n Canada en de eilanden ten noorden d-aarvani, welke -reis drie jaar heeft geduurd'. Rasmussen v-er-telt, dat h-ij bij een bezoek aan Eskimo's; die hun verblijfplaats hadden bij Starvation Cove aan de kust van King W-iffiam Land, geraamten had- gevonden van leden der expeditie onder Sir John Franklin (men weet, dat van deze expeditie, onderno men- in het midden der vorige eeuw, niemand van de paar honderd1 deelnemers was terug gekeerd). Rasmussen had de geraamten kun nen identificeeren aan de overblijfselen van de kleeren, die zij hadden gedragen. Hij heeft de beenderen verzameld en plechtig be graven-. Naar hij aanneemt waren de men- schen aan scheurbuik omgekomen, doch zouden zij hun leven er wel afgebracht heb ben, indien zij maar op de Eskimo's haddien durven vertrouwen. Charley Chaplin. Charley Chaplin, de bekend© film-ko miek, is dezer dagen voor d© zooveel ste maal in het huwelijk -getreden. Het blijkt nu achteraf dat de nieuwe mevr. Chaplin op 16 April 1908 was geboren en dus nog geen zeventien jaar is. De Amerikaansche couranten wijden allerlei beschouwingen aan het geval. Sommige bladen willen dat de rechter zich met dit huwelijk zal be moeien en het jonge mevrouwtje tot -haar 18de jaar naar soh-ool zal terugzenden; Dat is vroeger al eens in dergelijke ge vallen gedaan, zulks in verband met de leerplkhtwetgeviiig. LAATSTE BERICHTEN. Madrid; 4 December. Een cycloon heeft het schiereiland geteisterd. Telegraaf- en telefoonverbindingen zijn verbroken; da ken weggeslagen, boomen omvergewaaid; 5 -personen zijn gedood en IQ gewond. Reval, 4 December. Opnieuw hadden 100 arrestaties plaats. De Times meldt uit Riga, dat de Estlandsche krijgsraad op nieuw 12 communisten ter dood heeft ver oordeeld en terechtgesteld. Deze waren' in de gevechten van Maandag jj. gearres teerd!. Melbourne, 4 December. De staikinig in de scheepvaart, die thans 14 dagen duurt, heeft een ernstige wending genomen. Een d-eputatie van reeders heeft den premier Bruoe medegedeeld, dat de toestand in de haven van Freemantle (WesteAustralië) op anarchie gelijkt. Londen, 4 December. De Daily Express meid-t uit Cairo, dat een algemeene sta king ook voor de spoorwegen- dreigt. Uit Cairo wordt verder gemeld, dat mevrouw Lee Staok, de weduwe van den vermoor den Sirdiar het aanbod der Engelsohe re- geerinig van 200000 p. st. wegens den moord op haar echtgenoot heeft afgewe zen. Zij heeft verzocht dit geld onder de armen te verdoelen. De moordzaak te Wychen. Arnhem. Het gerechtshof te Arnhem heeft heden in 0e moordzaak te Wychen -bevolen, dat een onderzoek door deskundi gen zifl worden ingesteld naar de geestver mogens van den beklaagde Jan van Munster. Voor dit onderzoek werd1 de zaak naar den rechter-eommissaris terug verwezen. MARKTBERICHTEN. Eierenveiling. VERGADERINGEN, VERMAKELIJK HEDEN, ENZ. Donderdag 4 December. Gymn,- en Bportvereeniging „Sparta", Casino 8 uur. TELEGRAFISCH WEERBERICHT naar waarnemingen verricht m den morgen -van 4 December. Medegedeeld door het Kon. Nederlandsch Hoogste stand- 770.8 te Vildersund. Laagste stand 729.6 te V-estm-anoer. Verwachting: Krachtige, later afnemende zuidelijk© tot zuidoostelijke wind, betrokken tot zwaarbewolkt, waarschijnlijk, regen, leta zachter. „Nou, Jonges, da's een flinke," vond Klaas, als hij van zijn krantenwijk binnenkwam en Kee in haar hoekje aantrof met den groo- ten beer op haar schoot en haar geopend naaikistje voor zich. Kee zag ineens erg rood, vond haar man, ja, dat hart van der was toch allesbehalve in orde Tijdstippen van verzending der brievenmalen. Naar Ned. Oost-IndiS. Verzendings- weg. Per zeepost via Amsterdam of Rotterdam Per Holl. mail via Genua of Marseille Per Eng. mail via Marseille id. p. Fransche mail Datum der ter post bezorging. 5 en 19 Dec. 12 Deo. 1B en 29 Deo. 7 en 21 Deo. 10 en 24 De«. 16 en 30 Deo. Tijdstip der laatste bus lichting a. h. Postkantoor. 6.30 'sav. 6.30 'sav. 9.'sm. 5.30 'sm. 6.30 av. 6.30 'sav. Naar Ned. West-lndifi. Naar Suriname: Per zeepost via Amsterdam Per mail via Amsterdam (Colonlijn) Per mail via St. Nazaire 10 Dec. 4 en 18 Dec. 6.30 'sav. 6.30 'sav. 6.30 'sav. 23 Dec. Naar S a b a, St. Eustatins en St. Mar tin- Perzeepostvia Amsterdam (Colonlyn) 4 en 18 Deo. 6.30'sav. Per mail over Engeland Eiken Vrijdag. 5.30's m. Naar Aruba, Bonaire en Cura^ao: Perzeepostvia Amsterdam (Colonlijn) Per mail over Engeland 4 en 18 Dee. 9 en 12 Dec. 6.30 'sav. 5.30 's m. De per zeepost te verzenden stukken zijn te voorzien van de aanwijzing „zeepost." Alleen correspondentie voor Bengka- lis, Siak, Indragiri, Djambl, Riouw en de Natoena- en Anambaseilanden. Overig ge deelte van N.O.I. uitsluitend op verzoek van den afzender. Naar Hr. Ms. „Tromp" te Marseille: 5 Dec. 6.30 a., 7 Dec. 5.30's m., 9 Dee. 6.30 a. Te P a 1 m a 10, 11 en 12 Dec. 6.30 a. Als de koor Duiniior beginnen blaast zijn bolde partijen op 1 Invaller na compleet. Voor rust kaan partijen vrijwel op en neer. DOSKO weet oohter de leiding te namen. Na ruet Is E. ©ver wekend etarker. Er wordt bij E. echter te voel links geepeeld; zoodat van opon spel geen sprake kan zijn. De D.-ochterhoede profiteert daarvan, daar zij de lln'korwioik nu speciaal be waakt, zoodat ook van dozo zijde treen doel punten komen. Hot kohoelo -D.-elftal verdedig de na rust, zoodat de Btrijd bet aanzien niet waard was. Sloohte met een penalty kwaan ten slotte do igiolijkmakor. Intusschen wordt bet voor E. tijd, dat er eens uit een andor vaatje getapt wordt, want van 0 wedstrijden 0 punten te verspelen ia t-och te bar! Sparta 4E. 2L E. 2 moest In Sdhagen een zwaren wedstrijd epelon. Alkeimeen word dit de zwaarste uitwedstrijd gerekend1. E. 2 dacht er echter niet aan te verliezen en wist mot 50 Sp. 4 in eigen huis te kloppen. Zondag a.s. gaat E. 2 voor het laatst in deze oomp-etitie buiten die gemeente spelen. Hou je goed, jon gens 1 Sparta-nieawa. Het le elftal der Spartanen heeft bet dezen keer weer eens goed' ged&aa door Batavier met 21 te kloppen. Ala scheidsrechter Kort beginnen blaast verschijnt S. met 2 invallers, voor doelman Wiseink on den spil C. Koorn. Hun plaatsvervangers (J. Bezemer en H, de Wijn) hebben wel voldaan. Beide partijen wogen in de le helft vrijwel tegen elkaar op, hoewel S. wel een puntje verdiend' had. Met blanken stand werd gedraaid'. Na de pauze begint S. met het spel in handen te nonnen en spoedig ie het dan ook 10. De voorhoede, waarin Jlan van der Wal thans middenvoor speelde, -liet goed -samenspel zien, terwijl de halflinie (G. Stol-k, H, de Wijn, A. Bezemer) de Bat,-voorhoede g-o-edi in -bedwang hield. S. voert nog een punt aam de ®core toe. Dan wordt het. spel -heel wat minder en gaat het er vrij forsoh toe, dooh echr. Kort ls -voor zijn taak -berekend. De gasten komen meer opzetten en weten tenslotte den achterstand te verkleinen. Hard wordt er nu door hen ge werkt om den- gelijkmaker, dooh deze blijft uit en met 2—1 voor S. komt het einde. Van Raaij en Jan van der Wal bezorgden 8. de doelpunten. Het 2e speelde thuis tegen HRC 4 en telde 2 invallers, Reeds onmiddellijk na den aanvang maakte een S.-baok hands en de toegestane penalty werd door H. benut. Inmiddels wordt een speler van het terrein gezonden en imoet S. met 10 man verder spelen. H. wiet nog eenmaal te scoren en won alzoo -met 20. S. 8 ontving HRC 6. Met rust reeds een 2—0 voorsprong hebbende, wiet het deze op te voeren tot 60. Dit elftal zit momenteel goed in elkaar, maar ls te laat op dreef ge komen. Het 4e verloor onverdiend van 'J1VO 0 te Jkilianadorp met 52. De adspironten speel den met dé 'Helder dito Is 11. Anna Paulowna. Weer speelde Excelsior 1 Zondag gelijk speL Nu tegen een minder sterke tegenpartij Schagennarkt van Douderda« 4 Dec. 1924. 8 paarden 150—825; 6 «tieren 200800; 27 geldekoolen' magere 225—350; 64 idem vette 300—480; 10 kalikoeten 3fiO-^.BO; 40 vaarzen 150—250; 12 gras-kalveren 70 120; 14 nuchter© kalveren 10—28; 50 schapen vette 4i546; 1027 overhoud-ers 3645; 7 bokken on weiten 4—10; 83 varkens magere 1830; 64 idem vette per kg. 0.76—082; 170 biggen- 10—20; 59 konijnen 13; 145 kippen 1.26—2; eenden 1.60—2.50; 118 kg. boter per -kg. 2.30—2.50, 2é soort 2.10. 2980 kipeienen 10.8012; 20 eenÜeienen 7.90, allee per 100 stuks.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1924 | | pagina 7