m
DE
IN DE DAGEN VAN DE DANSMANIE.
ËXKSTZ BlDRlJT:
(Punch)
De ReizigerVervelende boel hier
De Rentenier't Ia loom weertje vandaag en niets geen nieuws in de kranten
De Burgerjuffrouw: Wat het 'n mensch der an om zoo zijn zondagsche tijd te
zitte verdoen...
De oude Vrijster: Eindeloos te zitten en te wachten op wat nooit meer komen
zalterwijl al dat jonge goed
De VrijerZei je wat
Het MeisjeNeeeJfl
De HondGrum grrr wouwouw
De Trotsfox of zoo iets...
De ReizigerWat hoor lkMuziek
De RentenierAlleraardigst Dat is dansmuziek
De Burgerjuffrouw: Da's zoon nieuwerwetsche
Maar 't klinkt fijn...
De oude Vrijster: Da's zoo'n nieuwerwetsche Jesbend,geloof ik... Ik ver
sta 't nog niet goed
De Vrijer: Da's 'n Foxtrot-Shimmy
De Vrijster: Welnee 'n Schimmy-Tango
De HondAaai waaii waaii
Jan Toereleajoer De Beenen
en dan hier zoo te zitten
at 'n gezelligheid. Daar kikker je
De Reiziger: Nou hoor lk 't duidelijk
van den vloer
De Rentenier: Ha Wat 'n gezellige daj
De Burgerjuffrouw: Sjonge sjonge...
geregeld van op
De oude Vrijster: Zou je nog niet zoo op staanden voet de nieuwe dansen
gaan leeren juffrouw O, wat zalig
De Vrijer: 't 'n Step American
De Vrijster: Nee 'n Valse Boston Maar laten we gauw efletjesVoor
't weer afgeloopen is
De Hond: Waf Waf Waf
DE VBOUWENMABKT BIJ DB
KABYLEN.
Ben staaltje ft la Schagea
Hel gebruik om huwbare dochters aan
de trouwlustige mannen te verkoopen is
verschillende volksstammen eigen bij
de primitieve volken van Azië en Afrika"
en ook bij negervolken zelfs iets heel ge
woons. Verreweg de meeste wilde volken
beschouwen het huwelijk in de eerste
plaats als een handelsaffaire en hande
len ook daarnaar. Maar het blijft bij deze
volken altijd een particuliere aangelegen
heid, een zaak tusschen families en man
en vrouw binnenshuis.
De openbare meening en het openbaar
verkeer blijft er buitan.totdat de zaak
beslist ia!
Bij een enkele volkssoort echter gaat
het heel anders. Dat is bij de Kabylen
een aanverwante stam van de Berbers in
Zuid-Tunis en Aigerië. Hier wordt in
optima forma en volgens alle regelen van
het marktwezen een openbare huwelijks
markt gehouden van huwbare meisjes en
ieder kan komen en uitzoeken en.oen
ten bieden!
De grootste en beroemdste markt in het
land van de Kabylen is de markt van Men-
guelet in de Oase van Wady Jema.
Reeds vroeg in dien morgen van zoo'n
marktdag zijn de wegen bezaaid met een
wemeleiïde, gejaagde en joelende men-
schenmassa. Alles dringt en wringt en
schreeuwt en bidt! In alle dialecten van
de landstreek. Handelaren en vrijers, sol
daten en bedelaars, negers en joden, oude
en jonge vrouwen* moeders en dochters en
kinderen.alle gestalten uit de Duizend
en een nacht trekken voorbij, bnlf naakt
de een, in vuile lompen de ander, in mooie
en gekleurde gewaden weer een derde.
Geheele karavanen met handelsartike
len zijn zoo op weg naar de markt en ge
heele karavanen van koop era en kijkers
gaan daarnaast en daartusschen door. Op
de marktplaats aangekomen (een groote
ruwe vlakte in <fe Oase) wordt alles op de
meest zorgvuldige wijze uitgestald wat e~
aan kunst en opvoeding en techniek votf
den dag gebracht is en wat de vruchtbi-
ren bodem tevens uit zichzelf opgeleved
heeft.
Het gaat er vandaag om geld te malen
voor de waar en de waar zoo goed! m<ge-
1'iJk aan te prijzen en zoo voordeelig mo
gelijk te doen uitkomen!.
poederd en geschilderd dat het een aard
heeft. En zij dragen zulk een massa rin
gen, armbanden en ooi-versieringen, dat
het haast niet om te dragen lijkt. Het is
een uitstalkast op zichzelf. Van de kam
men en spelden en broches en kettingen
zou een redelijke goudsmidswinkel of een
baz&r voldoende inventaris hebben om za
ken te doem
Het is inmiddels niet allemaal goud wat
er blinkt Er wordt op de marktdagen ge-
reikend en de industrie zorgt ervoor dat
er van allee wat maar klinkt en blinkt te
krijgen is zooals bij ons in de dagen
van de kerstboomen. Het is namaak en
glas en zilverpapier en gekleurde kralen.
Maar het doet het en dat is hoofdzaak.
AI wat er ten slotte echt en mooi bij is,
is voor het meerendeel vaak door leenen
van buren en familie bij elkaar gebracht
voor deze gelegenheid. Als het meisje
maar eerst verkocht is, komt allee terecht
Uitstekend, zei de*™6- dat
ze voldoende op de hoo- waa* u
En de twee schepen 'zen zee ®n verwij
derden zich van elkaa40* 26 volkomen uit
eikaars gezicht waren.
Toen zette Lord K^ voor zfln sig-
naalinstrumenten e andere schip
zette de dame zichm signalen op te
Lord Keft* 036 €en bflbedoéHiig ge
had had met den ^«fen opzet, seinde zorg
vuldig en letter101 k»er:
Wilt u m» vrouw worden?
En na tien '>nuten begon de naald op
het signaalgla4® bewegen en Lord Keivin
las het antwö*:
Ja!..~
En dan komen de kijken respectie
velijk: koopere!
Heit meigje is er grootsch op wanneer
er een man naar haar toe komt en haar
bekijkt. Hij doet dat zooals bij ons een
boer een koe bekijkt Hij ziet naar de
schilderingen en tatoueeringen, keurt de
vlekjes hier en daar, ziet naar de vormen
en naar de oogen, meet in gedachte den
mond en maakt zich een voorstelling van
het geheeL
Lach dan, PaJjazxo!
jdens een voorstelling van een tweede-
Tfg cïrcusitroep, die optrad' in een soort
jiiloftszaal van een plattelandflherberg,
ootte de paljas van het gezelschap z"n
oofd geducht tegen een pilaar op het
iConeeL Men hoorde de bons in de zaaL
En het meisje wacht en vindt het w^
aardig. Zij doet dapper mee, terwijl d
vriendin haar goede gaven luidkeels v"
telt en heele verhalen ophangt van hJ
uitstekende eigenschappen als vrouw1311,
als borduurster en ais tapijtweefster
Het meisje keert zich en wendt zif ®n
laat zich van alle kanten en terdc be*
kijken. Voor alles wil zij graag wet1
haar bekijkier wel denkt van haar™®88.
Daar gaat ze prat op. Als hij een f6-,?"
ring heeft voor de manier waaro zu ®'1®
bonte dingen op zich heeft toegf0®^ dan
ia ze biy en trotsoh.
En dan worden er ia den rer 00
zaken gedaan.
Dan gaan de oude vrouw de man
eventjes wat opzij staan en abbelen en
gesticuleeren en slaan met handen.
Totdat de koop schijnt geel/®11, Het meis
je krijgt kennis ervan. Z springt op,
Ïooit alle overtolligs van fl*> omhelst
e oude voedster en is t^ar om den.
man harer keuze te volg^I
Zoo doet men in het in<3 der Kabylen.
Zonderling lotgevallen
in het Dag lijksch leven
DE WONDEREN DER TECHNIEK!
Een hvrelitksaanzoek per signaal!
In het leve- van den beroemden natuur
onderzoeker prd Kelvin kwamen op een be-
jaald momev twee interessante'ervaringen
«gelijk. Hijhad na lang zoeken en proef-
nemen het uideHjk zoover gebracht, dat hij
zich door »iddel van een nieuwe methode
van signale; ter zee kon verstaanbaar maken.
En in óze periode bevond hij zich met
zijn laboreoriuinjacht in de nabijheid van die
Ganariscb eilanden. Hij besloot daar te land
den en «nige weken oponthoud te hebben.
Op de Canarlsche eilanden nu ontmoette
hij een wouw, die geweldigen indruk op hem
maakte. Meer dan ooit een vrouw ter wereld
lad gedhan.
Ze praatten samen veel na eenige dagen
en hij was zoo opgetogen, dat hij haar alle
mogelijke ojjizonderheden vertelde over zijn
aatste utvinding: Het signaalsysteem ter
zee.
Zij dod alsof zij geweldig geïnteresseerd
is bij wat hij vertelde en of zij belang stel
de in uitvinding. Het was ook werkelijk
zoo, naar Kelvin, die een wijs man was en
min d meer achterdochtig, geloofde, dat ze
zich oeleefdheidshalve maar zoo hield. Dat
spee hem te meer, omdat hij de vrouw begon
efte krijgen en het hem meer waard was
ar wat ter wereld ook, dat ze werkelijk be-
ajg stelde in bem en zfln werk.
Als hij er op zinspeelde of en recht-
sfeeksch naar vroeg, aan kon de dame niet
{oders doen, dan volhouden, dat ze het bul
belangrijk vond.
Ivin bleef twijfelachtig en zon op
Op het brandpunt van do marktilaats,
die zich als het ware vanzelf vormt zitten
dan na eenigen tijd do trouwlustige schoo-
ruen. Ze zitten in rijen, soms van vier,
soms van zes of zeven en in den regel
Wel tot zeven achthonderd in aantal.
Ieder van de meisjes zit op den jrond op
een kleine lichtkleurige mat Ieder heeft
haar „negafa" bij zich, dat is een soort
van moedertje of vrouw, "n ouds vriendin
of zoo, die den verkoop leiden zaL
Voor ieder meisje ligt op een opzichtige
wijze uitgestald' een tapijt of een rol ge
weven stof of een ander kunstvoorwerp.
Het dient om de onderhandelingen te lok
ken, want het stuk is door hei meisje zelf
vervaardigd.
De meisjes zelf zijn uitgedost in het
prachtigste wat zij maar bij elkaar heb
ben kunnen garen. Soms zijn het niet veel
meer dan lompen en dan moet de natuur
lijke schoonheid of aantrekkelijkheid het
tekort maar aanvullen. Maar 't liefst zien
ze er schitterend uit
De rijken laten zich hierin dan ook niet
kennen. Haar gezicht is pleiaterd en ba
nge woon
Maar Kelvin
een middel haar op de proef te stellen.
Die mogelijkheid had hij eindelijk gevon
den.
De dame beweerde al sedert dagen, dat te
het systeem uitstekend begreep en dat zè
in staaf
best in staat zou wezen een
op te
vangen en te begrijpen.
Denkt u werkelijk, dat u het systeem
ten volle begrijpt? vroeg Lord Kelvin
O, ja, zeide zijn vriendin.
Denkt u dat u de signalen kunt ver
staan?
Ja.
En zult u terug kunnen antwoorden?
Vermoedelijk wel.
Staat u dan toe, dat lk de mogelijkheid
schep om de proef op de som te nemen?
Met genoegen, zeide de dame.
Toen huurde Lord Kelvin ln de haven van
Las Palmas een oud schip en vroeg verlof
er een proef op zee mee te mogen nemen.
Alle risico nam hij op ziek
En hij Het volgens zijn aanwijzingen op
dit schip een paar klokken en de noodlge
reguleerapparaten aanbrengen, noodig om
de nieuwe signalen ter zee te verstaan en
terug te geven.
Toen alles klaar was, maakte hfl de vol
gende afspraak met zijn vriendin:
Luister eens zeide hij ik stel
voor, dat u op dit schip gaat en een uur ver
zee op gaat. Het zeevolk is vertrouwd, daar
heb lk voor gezorgd. Tegelijk zal ik op mijn
eigen jacht ook zee kiezen en als we uit
eikaars gezicht zijn, zal ik u door middel van
het nieuwe systeem signalen geven. We zul
len dan zien of u ze verstaat en of u er de
goede antwoorden op kunt geven.
Maar de paljaa verstond zijn vak.
Dat heeft niets te beteekenen, dames
en heecren riep hij uit, zou u me alleen
misschien een zakdoek en wat water en
azijn willen geven?
Het gevraagde werd hem in allerijl en
welwillend gebracht De Paljas ging op
den grond zitten, vouwde de zakdoek in
den vorm van een band, doopte deze ln
de kom met water en ngjj1" en stond toen
weer op.
iEn toen nu iedereen verwachtte, dat hij
de natte compres om zijn hoofd zou bin
den ging hij doodkalm over het tooneel
en bond het waterverband.om den
pilaar!
De dienstweigeraar.
In een gezelschap van socialisten kwam
een soldaat tereoht In den loop van het
debat werd hem gevraagd: Als er nou
eens oproer kwam, zou jij dan op de bur
gers schieten?
Nooit! was het antwoord. Het
bracht de anderen in verrukking. Men
tracteerde den soldaat op sigaren en
bder.
Zou je nooit op de oproerlingen
schieten, kameraad?
Nooitl hield de soldaat vol.Nooit
zal ik op oproerlingen schieten!
Bravo.Bravoriepen de aan
wezigenEn er kwam nieuw bier en
de soldaat was de held van den avond. En
toen men afscheid van elkaar nam, greep
een van de pacifisten den soldaat bij den
arm en herhaalde: Dus Jij zult nooit op
de oproerlingen schieten?.
Nooit van m'n leven.riep de sol
daat. want ik ben tamboer.
De snuggere dienstbode.
Men had ln het huis van meneer en
mevrouw Stevenson al vaak gemerkt, dat
de barometer in den gang meer dan mi
serabel liep. De stand leek af en toe ner
geus naar. En men besloot eens nader toe
te zien
Hierdoor gebeurde het dat meneer in
hoogst eigen persoon de keukenmeid op
heeterdaad betrapte, toen zij bezig
den barometerstand te veranderen.
In godsnaam, waarom doe je dat,
Katriem?
Nou, meneer antwoordde Katrien
't Is morgen weer m'n uitgaansdag en
ik mag wel wat mooi weer hebben,
dunkt me!
Voorgevoel.
A. Gisteren zag ik uw bruid een paar
pantoffels borduren.Dia waren stellig
voor u bestemd.
B. Ik vrees heel erg, dat ik voor da pan
toffels bestemd ben.
Nieuwe lessen.
Omdat het daer ln dien winter warmer
was en er meer werd! gestookt dan in de
voorkamer, was Lorre, de papegaal ge
durende de koude maanden in de keuken
gehangen.
Maar toen het weer voorjaar werd nam
ze haar oude plaats weer in. De familie
luisterde weer met welgevallen naar de
oude kwinkslagen van den vogel
En toen mijnheer op een oogenblik bel
de voor de keuken, hoorde men de Lorre
brommerig uitroepen:
Laat ze nog maar 's bellen, hoor!
DAPPERE JAN.
(Een oud-iaarsvertellins)
Jan verveelde zich. 't Was de heele Kerst-
vacantie leelijk weer, foodat er van buiten
spelen inet de buurjongens of groote wande
lingen met de vrienden van school heelemaal
niets kwam. De Kerstdagen waren wel heel
gezellig geweest, toen vader ook thuis was,
maar nu was vader weer den heelen dag naar
zijn kantoor. En Jan moest zichzelf maar
trachten bezig te houden. Hij had gespeeld
met zijn spoor en gevoetbald in de gang,
maar alles verveelde hem, omdat hij niemand
had, om mee te spelen. Zoo nu en dan deed
moeder wel eens mee, maar die kon toch
niet zoo echt spelen alB vader. En nu op den
middag van Oudejaarsdag had moeder heele
maal geen tijd. Ze had het veel te druk met
olie-bollen bakken.
Eerst had Jan gekeken, hoe moeder het
beslag klaar maakte, en daarna het eerste
baksel geproefd. Maar al gauw stuurde moe
der hem weg, omdat zooals se iel Jan
wel alle olie-bollen zou willen proeven.
„Heb je je boek al uitgelezen, dat Je van
Sinterklaas hebt gekregen?" vroeg moeder,
„O, nee, da's waar ook!" riep Jan uit
„Daar heb ik heelemaal niet meer aan ge
dacht We hadden telkens zoo veel huis
werk!" En weg was Jan, de trap op naar zijn
kamertje. Gauw het boek uit de kast en naar
de huiskamer. Daar ging hij voorover op
den grond. liggen voor het lekker brandend
haardvuurtje en al gauw was Jan zóó ver
diept in het prachtige Indianenverhaal dat
hij niet eens vader hoorde thuiskomen.
„Dag, mijn jongen!" zei vader. „Is het
mooi?"
„Dag vader. Is U daar al?" zei Jan, ver
wonderd opkokend. „O, t is prachtig. Van
Indianen, die paarden gaan stelen op een
groote boerderij in Canada. En dan gaan de
boeren ze achterna en als ze dan in het dorp
van de Indianen komen, zien ze daar twee
blanke kinderen en
Moedert binnen komen onderbrak Jan s
opgewonden verhaal „En", zei moeder
lachend: „en toen aten ze allemaal wanne
oliebollen".
Vader en Jan lachten ook. Jan vond het
haast jamer, zijn boek dicht te doen, maar.....
warme oliebollen kreeg je ook niet iederen
dag. En dan kon hij morgen fijn verder lezen.
Jan mocht opblijven als zijn grootouders
en oom Hein en tante Rie er waren. Die
vierden altijd oud en nieuw bij de oudere
van Jan. Toen Jan naar boven ging, nam hij
zijn Indianenboek mee. Dan kon hij den vol
genden ochtend in bed wat liggen lezen. Zoo
naast zijn kussen. Toen Jan in bed' lag,
moest hy toch nog even naar het laatste
plaatje kyken, waar de blanken de Indianen
haast hadden achterhaald en waar ze hun
karabynen afschoten. „Hè, nog even dit
hoofdstuk uit lezen", dacht Jan. „Het mag
eigeniyk niet van vader en moeder. Maar
't is maar zoo'n klein stukie. Anderhalve
bladzij." En Jan las het hoofdstuk uit en.
begon aan het volgende en laa tot hij vanzelf
in slaap viel.
Al gauw droomde hy, dat hij in de Oana-
deesche wildernis woonde. Hij zag vader ln
leeren rijbroek, hooge laarzen, los sporthemd
en grooten slappen hoed, net als ae boeren
op ae platen uit zijn boek. En wat kon vader
goed paard rijden en wilde paarden dres-
seeren. Jan had zelf ook een paardje. Wat
reed hij fyn. Harder maar, myn beestje! Nu
weer naar huis. Vooruit maar, hop! Moeder
heeft beloofd^ dat ze oliebollen zou bakken.
Gauw naar huls, dat de bollen nog warm zijn.
Dan krijg jjjj er ook een. Zoo droomde onze
vriend heel genoegiyk tot hy opeens opge
schrikt werd doordat hij hoorae schieten.
„De Indianen", dacht hy. „Die willen myn
paard stelen, Gauw, waar is myn geweer?"
Weer werd er geschoten en Jan vloog
overeind in zyn bed. Nog half slapend greep
hy hst geweertje, dat by de schletschyf
hoorde, dien hy ook op Sinterklaas had ge
kregen. „Waar zyn de Indianen nu?" dacht
hy. Daar hoorde hy praten en lachen. Daar
beneden. Jan begreep niet, hoe hy nu ineens
in huis was gekomen, maar hy had geen tyd
om daarover na te denken. (Voorzichtig sloop
hy de trap af. Daar waren de vyanden, ach
ter die deur. Jan gooide met een zwaai de
deur open en riep zoo hard hy kon: „Han
den op, of ik schiet!"
Een luid gelach beantwoordde zfln bedrei
ging. Nu werd Jan zelf ook goed wakker.
Hartelijk lachte hy mee en toen vader hem
vroeg, wat dat allemaal beteekende, vertelde
Jan zyn droom. „Maar vader", zei hy ten
slotte: „Ik hoorde toch duideiyk schieten!"
„Ja, mijn jongen", antwoorde vader: „dat is
ook zoo. Dat doen sommige menschen pre
cies om twaalf uur ln den nacht van oua op
nieuw jaar. Maar je bent een flinke Jongen,
dat je heelemaal niet bang was. Lust Je nog
een oliebol?"
„Nou wel twee", zei Jan. Allen lachten en
Jan kreeg natuurlijk twee oliehollen. Toen
die verdwenen waren, zei Jan ineens: „Ik
wensch U allemaal een gelukkig Nieuwjaar,
maar ik kom het straks nog wel even over
doen» Anders mis ik myn oliebollen."
„Ziezoo, grappenmaker, nu naar bed", zei
vader en hy drêeg Jan naar boven. Daar zag
hy het boek open op Jens bed Hggen. Jan
zag het ook, kreeg een kleur en zei: „Vader,
ik zal nooit meer in bed lezen, want lk was
toch heusch wel een beetje 'bang, toen ik op
de Indianen los ging."
RAADSELS.
Nieuwe raadsels.
I. Het geheel bestaat uit 6 woorden of
24 letters en is de laatste dagen vaak ge
hoord.
19, 22, 14, 8, 24, 9, 8,18, 24 is een soort
geneeswyze.
6,18,17, 4 is een kleur.
15, 22, 28, 10, 2,11 is een huievrouweiyke
bezigheid.
21, 20,14 is een meisjesnaam.
12, 0, 1, 18, 7 is een instrument, dat het
overbrengen van vloeistoffen vergemakke-
ïykt
2,10 is een voedsel
n. Myn eerste is een vervoermiddel;
myn tweede een soort getal; het geheel is
een ramp. Wat ben lk?
Oplossingen der vorige raadsels.
I. borst dorst korst vorst
worst
IL Appelbol profeet perzik
evert leep (of link) bun os l
Goede oplossingen van beide raadsels
ontvangen van:
O. A.; D. A.; W. B.; K. te B.; K. B.; M.
B.; O. B.; S. O.; O. A. en M. A. D.; A. en
H. D.; G. D.; D. en V. D.; M. F.; B. en
T. G.; A. de G.; O. de H.; A. en M. H.; O.
H.; J. H.; M. J. G. en O. K.; I. de K.; A.
en A. K.; M. O.; F. G. v. P.; P. en E. P.;
P. J. R.; A. R.; J- en J. v. R.; D. en M. 8.;
J S.; S. en A. S.; J. 8.; M. 8.; W. en J. 8.;
J A. S.; A. de V.; M. en Th. J. V.; M. V.;
A. en O. de W.; E. W.
By loting vielen de pryzen ten deel aan:
O. en M. A. Dekkers; M. Ferwerda; M.
en A. Horsten; G. Kroonstuiver; A. en A.
Kootstra; Annle Romein; W. en J. Smit; M.
en Th. J. Verbeij; E. Wiegel; 6. Olowting.
Tooneelapel In drie Bedrijven,
Tweede Bedrijf;
Derde Bedrijf:
Brenaa.
Brenaa.
