HELDERSCHECOURANT VERIWEMEN DOCUMENTEN Van probeeren Kan men leeren. 9 KMMM54 DatsKWATTA Eerste Blad. JAVA REEPEN" BUITENLAND Nr. 6234 DONDERr/,5 r: SEPTEMBER 1926 JAARGANG Zij, dl© zich van heden af voor min stens 3 maanden op dit blad abonneeren, ontvangen het tot 1 October GRATIS. DE ZEVENDE ALGEMEENE VERGA DERING VAN DEN VOLKENBOND TE GENEVE. Ingezonden Mededeeling. FEU I LLETON. 87) „Ze hebben ons toch lekker niet pakt," sprak zij eenvoudig. „Neen," zei ik, „ze hebben ons niet ge pakt." King stond1 bij het ondereinde van het bed. Ik voelde zijn blik op mijn gezicht en keek hem aan. Hij mocht wel eens een oogenblik van jaloerschheid hebben na zijn behandeling jegens mij. „Wanneer hebben ze op je geschoten?" vroeg hij-. „O, vanavond," antwoordde ik hem luchtig. Hij kreeg een kleur van ergernis en zfn oogen begonnen- te -glinsteren. Maar Don na keek verschrikt van den een naar den ander. „Wat beteekent dat?" vroeg zjj scherp. De -huishoudster had ons al-leen gelaten. Kings woede ging alle grenzen te bulten. „Donna," zei hij, „als je dien- man- kent, zeg mij dan wie hij ia" Zij keek mij verbaasd aan. „Wie is hij?" vroeg de toornige man nog eens. „Zeg hem wie ik ben," zei ik tot het meisje, terwijl Ik haar zachte vingers vasthield. Zij keek weer op mij neer en iwngTmnm Ingezonden Mededeeling. U hebt wel eens een ander merk gehad? Maar Erdal bevalt U toch b.eter. En geen wonder. Erdal is beter. ff steeg een blos van haar walgen tot haar voorhoofd en bedekte baar heele gebaat, teriwlj-l zij- antwoordde: „Hij is Dan Randall." Dat was alles. I-k was tot in mijn ziel bewogen. Ik lachte. „Bób King," zei lk, „ik houd je voor een man. Ais je dat -bent, zeg dan nu wat je tegen mij hebt." Maar zijn -achterdocht was te hevig voor eerlijke woorden. „Waarom rook je sigaretten op jde vlie ring?" vroeg hij hoonend. Ik -kon nauwelijks mijn ooren gelooven. Maar een van de dingen, die een- man tot een grooten dwaas kunnen maken, is ze ker wel jaloerschhed. Ik lachte luid. „Peacherlno-sigaretten?" vroeg ik. „Ja!" riep hij uit. „Wat ben je voor een -bedrieger? Wat voor een leugenaar en kermisklant?" „King, King," zei ik kalm, „doe toch niet zoo dwaas, door te trachten mijn vijand te wezen-? Hebben wij niet al vijan den genoeg, zonder omdferllng ruzie te ma ken? Maar toch wil ik je antwoorden. Ik] heb sedert mijn zestiende jaar geen siga retten gerookt. Als je het doosje hebt ge vonden ln den zak van de jas, die ik van morgen hier op den stoel heb laten lig gen, -heb je naar je dacht een aanwijzing in -handen -gekregen." „Zij- lagen op je latafel," viel hij mij ln de rede. „Nu," zei ik, „dan heeft John ze daar gelegd, toen hij mijn -jas wegnam om ze op te persen. Maar man, die sigaretten heb ik vandaag -gekócht ln het dorp om het merk te zien van een stompje dat lk buiten op het pad -heb gevonden even als de stompjes, die jij op de vliering vondt." „Wie heeft je dat verteld1?" vroeg hij-. „Jij had mij hei -zelf wél kunnen ver tellen, maar Mrs. Griggs bracht mij ervan op de hoogte. Vertel mij nu eens waarom je elk voorval opzettelijk ln mijn nadeel uitlegt jij en dókter Graham?" Hij had reeds zijn imond -geopend om mij te antwoorden, en zijn gezicht was wit van woede, toen Donna eensklaps -haar hand opstak. „Wacht, Bob," sprak zij1. Jelui beiden moogt niet twisten. Ik wil het niet -heb ben. Ik ken je belden te -goed opi te ge looven dat er reden voor is. Dat moet nu uit zijn tot wij al de feiten- kennen. Dan kunt ge alles verklaren, of lk zal het voor je doen. Maar Bob, kijk naar Dans ge zicht. Hij doet wat dokter Grah-am hem absoluut heeft verboden. Hij- moet rusten. W-iji moeen heengaan." Ik ging weer achterover op het kussen liggen. Werkelijk voelde Ik dat mijn won den weer begonnen^de -bloeden. Maar King keerde zich om zonder een- woord te zeggen en liep naar de deur. Donna bleef stil staan en keek hem na. Ik voelde haar hand in de mijne bewegen om los te ko men, maar lk hield' ze vast. King ging de kamer uit en nog /bleef zij -bij mij- staan, zwijgend den man nakijkend, die ons had verlaten. Eindelijk vroeg zij mij- zacht en langzaam: „Waarom ben je in de auto blijven staan?" Het was alsof mijn hart stilstond. Toch trachtte lk luchtig te antwoorden. VOLKENBOND. De Duitsch-Fransche toenadering geen benadeeling van Engelsche be langen. Stresemann, de rijksminister van Ibui- tenlandsche zaken van Duitschland heeft Dinsdag bij gelegenheid van de uitwisse ling van de ratificatie-oorkonden van «de verdragen van Locarno, de vertegenwoor digers van de Engelsche pers, ontvangen. Hij betoogde, dat de Duitsch-Fransche toenadering geen benadeeling van Engel- „Om voor imJj uit te zien," zei ik. Maar lk kon zelfs niet glimlacher^ Mijn heele -ziel schreeuwde luid om gehoord te -worden om h-aar te vertellen waarom ik mijn leven -aan haar dierbare voeten wilde leggen. J)e kogels hébben je getroffen, omdat je stond," zei zij. „Waarom heb je ge staan?" Ik kon niet spréken .Ik had er een grapje van willen maken, maar'ik kon geen woorden vinden. Ik voelde haar vingers dé -mijne vaster drukken. „Je deedt het om mij- te rediden," fluis terde zij. „Je hebt mijn leven gered." Ik legde mijn ruwe, ongeschoren wang op haar -hand. Ik kon mij niet langer ln bedwang houden. „God vergeve mij, dat lk het je vertel, Donna," fluisterde ik. „Maar je bent nu veilig en! ik kan het. niet helpen lk heb je lief." 'Ik sloot mijn oogen, lk voelde imijl weer -bewusteloos worden. M1jn wonden waren weer sterker dan mijn krachten. Ik voelde mijn bewustzijn verdwijnen en lk drukte liaal vingers aan mijn lippen. Er scheen slechts een oogenblik te ver loop-en, voor ik mijn oogen weer opende en ik -zag het gezicht van den dokter en hoordé hem spreken. „Neen," -zei ik, zoo luid ik kon, „neen, mij scheelt niets." Het meisje stond nu aan deni voet van het bed, waar zich ook, King en Mrs. Griggs bevonden, die blijkbaar op h-aar geroep waren komen aanloopen. Angst was op ha-ar gelaat geschreven. Ingezonden Mededeeling. Sïechts een merk kan 't beste zyn Abessynië, Italië en Engeland, j Het geschil schijnt te verdwijnen. Dank zij de bemiddelende actie van den Volkenbond schijnt het geschil tusschen Abessynië, Italië en Engeland nopens ze kere overeenkomsten tusschen deze bei de laatste landen te verdwijnen. De re geering van Abessynië heeft niet aan den Volkenbond de mededeeling dóen toeko men, dat zij voor 10 September aange kondigd had1. Het rapport van den Raad. Bij de beraadslaging over het rapport van den Volkenbondsraad zelde jhr. Lou don onder andere met een toespeling op Spanje en Brazilië: Zij die ons verlaten, zullen bemerken, zonder dat wij. het hun zeggen, dat de Volkenbond, ondanks zijn jeugd, onmisbaar is voor het leven der volken. Een eisch van Turkije. Turkije schijnt besloten te hebben nog ln deze Volkenbondsvergadering tot den Volkenbond- toe te treden. Intusschen schijnen de Turken daaraan de voorwaar de te verbinden van het verkrijgen van een niét-vasten raadszetel voor drie ja ren. Hieromtrent vindt achter de scher men een gedachtewisseling plaats tus schen de hier reeds aanwezige Turksche diplomaten en verschillende delegaties. Een andere moeilijkheid, die besproken wordt, is het Russisch-Turksche Verdrag, dat wellicht niet geheel in overeenstem*- ming is met artikel 16 van het>volken- bondsverdrag. Stresemann heeft ln een interview met den Geneefschen correspondent van Transocean verklaard, dat Duitschland eerlijk wenscht mee te werken aan de taak van den Volkenbond om tot verdere politieke en oeconomische toenadering te geraken. Stresemann sprak de hoop uit, dat ook die kringen in Duitschland, die tot dus ver sceptisch tegenover den Volkenbond stonden, voor den bond gewonnen zou den worden, zoodra de periode van alge meene toenadering de zichtbare resulta ten zou hebben opgeleverd, die waarach tige internationale solidariteit vereischt. Ten slotte sprak Stresemann den wensch uit, dat Spanje, voordat zijn op zeggingstermijn is afgeloopen, weer tot den Bond zou terugkeeren. glimlachte haar toe. Toen draaidten zij mijn licht uit en lie ten -mij alleen. I-k viel in slaap en ont waakte vroeg ln den morgen in stilte en duisternis en door .geluiden, die mij on middellijk tot de werkelijk terugriepen. In het eerst wist ik niet wat 0c hoorde. Er kraakte iets op den vloer, een grendel of slot of klink -knipte, een sleepende voet stap. Mijn oogen ging wijd open ln de halve duisternis, en ik zag ln het midden van mijn kamr tegen de witte verf der deur een kleine gestalte, ineengedoken of misvormd, schaduwachtig, sluipend ik zag ze stilletjes, voorzichtig -bewegen ln mijn richting. Ik begreep niet wie of wat het kon zijn, maar ik wist dat het een rnensch was kl'ein, misvormd van gestalte, tiet -be woog zich zeer langzaam en voorzdéhlg. lk hoorde nu geen enkel geluid meer. En toen begon ik plotseling weer die si-garet- tenlucht te ruiken en nu -wist ik ook dat het vreemde wezen mij niet zou aanvallen, maar dat het alleen mij en mijn -bed wilde passeeren om de deur van mijn kast te 'be reiken. 'Toen ik dat zag, besloot ik geduld te hebben. Hier was dus de oplossing van. oen onzer raadsels -het raadsel van het brengen der „roode brieven". Hier was de boosdoener, die ons allen had -beetge nomen en evenveel had gedaan om Hal te pijnigen als wie dan ook vi den. van zijn vijan- (Wordt vervo'gdi v'„y Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur-Uitgever: 0. DB BOER Jr., HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 60 en 412 DE ADMINISTRATIE. IV. De opening der eerste zitting van de Assemblée geschiedt in den regel in allen eenvoud. Langzaam aan vult zich dan de zaal; bijna ongemerkt gleed de Voorzit ter, de tijdelijke voorzitter van den Raad, ditmaal de Tsjecho-Slowaaksche Staats man Benesj, in het hooge voorzittersge stoelte. Driemaal wordt, men zou geneigd zijn te zeggen achter het scherm, dat het „gewone" gedeelte van het podium van het ongewone scheidt, gebeld; dan staat, de eene president precies op het aange geven uur, de andere een professoraal kwartiertje later, op en gaat over tot het uitspreken van ztyn openingsrede, die nog dienzelfdon dag naar alle deelen der wereld za 1 worden overgeseind, reden waarom dan ook de journalisten op de eerste galerij in den regel in het bezit van die rede zijn. De eerste bijeenkomst is regelmatig uitsluitend aan het aanhoo- ren dezer redevoering gewijd; daarna gaat men zich versterken; de indeeling in oommissiën in orde maken, om eer^ daarna tot de verkiezing van den Presi dent der vergadering over te gaan. Die verkiezing brengt in langdurig défilé de eerste gedelegeerden van de verschillen de landen op het podium, want daar staat de bus, in den regel door Sir Erio Drum- mond in eigen persoon bewaakt; daarin moeten de leden van den Volkenbond hun stembriefje komen werpen, en deze taak. hoe onbelangrijk zij uiterlijk moge schijnen, wordt door den leider eener de legatie zelden aan een anderen gedele geerde overgelaten. Dat défilé, hetwelk zich den volgenden dag herhaalt als de verkiezing der zes vice-presldenten aan de orde is, leidt dikwijls tot applaus voor den een of ander; de oningewijde behoeft dan niet te vragen welke de populaire fi guren in den Volkenbond zijn. De president leidt de voltallige verga deringen, die de Assemblée houdt, aldus hepaait het reglement in navolging van de gewone parlementaire opvattingen. Moeilijk is déze leiding, zelfs in die meest bewogen jaren, niet geweest. Dit interna tionaal parlement onderscheidt zich in zooverre in elk geval van nationale wet gevende vergaderingen, dat het beleefd is en ordelijk; dat het deferentie heeft voor zijn President als zoodanig, en dat een enkele hamerslag of een vriendelijk bolletje voldoende is om de even verloren gegane aandacht, althans uiterlijk te her stellen. Men zou geneigd zijn te zeggen, dat de President zelfs niet ingespannen behoeft te luisteren, want onbetamelijke uitdrukkingen kunnen niet worden ver wacht, zouden den spreker in deze omge ving meer disqualificeeren dan degene, tegen wlen de woorden waren gericht. Bij de beraadslagingen is de voornaamste taak van den President wel om den nieu wen .spreker aan te kondigen. En, hij mo ge onpartijdig zijn als de beste, men zal in die aankondiging iets onderkennen Uit het Engelsch van GARDNER HUNTING. van de positie, die de betreffende spreker in den Volkenbond inneemt. De Presi dent behoefde slechts aan te kondigen, dat het woord was aan den heer Motta, dien ieder zich nog als den zoo sympa thieken leider der beraadslagingen van twee jaar geleden herinnerde, of het handgeklap ving aan, in de zaal, op de ga lerijen, en hield aan, totdat Motta op het spreekgestoelte stond De Assemblée van den Volkenbond splitst zich, in den regel spoedig na haar bijeenkomen, in een zestal oommissiën. Noch het aantal, noch de onderwerpen der commissiën zijn in het reglement voorgeschreven, en toch zijn ze alle^deze, zes jaren onveranderd gebleven, hetgeen intusschen niet wegneemt, dat, naarma te de arbeid van den Volkenbond in om vang toeneemt, het aantal der commissiën t. g. t. zal dienen te vermeerderen. Aan vankelijk heeft het Cecil, toen nog de oude Lord Robert Cecil, heel wat moeite gekost en de openbaarheid der beraad slagingen voor alle deze oommissiën tel verkrijgen. Men heeft het wat vreemd gevonden, en indien de diplomaten, die i ter eerste en tweede Vredesconferentie in het Huis ten Bosch en in de Ridder zaal te 's-Gravenhage bijeenkwamen, ijog allen konden spreken, zouden zij ver moedelijk van een weinig aanbevelens waardige „nieuwigheid" gewagen. Maar de geest van Genève is nu eenmaal een andere dan die van voorgaande jaren, en aan het Inderdaad ietwat zonderlinge, dat men wereldvraagstukken als hier te Ge nève in de oommissiën worden voorbe reid en voor een deel afgehandeld, be spreekt te midden van een niet altijd rus tig auditorium, samengesteld uit slechts ten deele bevoegden, heeft men zich spoedig gewend. Zoozeer gewend zelfs dat de juridische leden der eerste commissie, tezamen toch wel een deel van de fine fleur van Europa's juridische wereld, er niet t^gen op zien om over dikwijls sub fluisterend en zacht, onderling discus sieeren, terwijl achter hun stoel opge propt staan de belangstellenden; terwijl telkenmale de deuren open en dicht gaan; terwijl het publiek zelfs, zij het ook fluisterend en zacht, onderling discua- siën houdt. De beperkte ruimte, waar over men in het gebouw van het Secre tariaat van den Volkenbond beschikt, is hieraan schuld. De reeds genoemde Salie vitrée biedt in dat opzicht de beste gele genheid; haar langwerpige bouw maakt het mogelijk, dat de oommissie, die daar in beraadslaagt, min of meer afgeschei den zij van het publiek, al neemt dit ook plaats achter de langszijden van de tafel, waaraan de discussiën worden gevoerd. Natuurlijk is men met het verleenen van kaarten, die toegang geven tot de verga deringen der commissiën, wat minder royaal dan met die voor de Assemblée, waarbij intusschen, gezien het aantal aan vragen, ook reeds groote beperking heerscht. Niettemin, het aantal belang stellenden is in den regel te groot, zóó wel wat de onderwerpen betreft, die ge acht mogen worden sensationeel te zijn, als wat die betreft, welke ondèrdeelen van het Volkenbondswerk raken, en hun eigen belangstellenden hebben. De eenl- ge vraag, die men geneigd is te stellen, is deze. of niet een zoodanige openbaar heid van het dusgenaamde voorbereiden de werk der Assemblée ertoe zal leiden, dat de eigenlijke meeningeverschillen in den boezem van sub-commissiën worden opgeborgen. De praktijk leidt niet ken merkend, in deze richting, maar het ove rigens begrijpelijk feit, dat sub-commis- g®- siën in den regel niet voor het publiek toegankelijk zijn, zou daar een beschut ting kunnen doen vinden voor overleg, dat men nu eenmaal, ook bij de meest openhartige internationale samenwer king, niet ten tooneele pleegt te doen ge schieden! Er zijn zes commissiën: eene voor juri dische vraagstukken; eene voor het werk der organisaties van den Volken bond; eene voor de ontwapening; eene voor de begrooting en daarmede aanver wante vraagstukken; eene voor socialen, phiiantropischen en soortgelijken arbeid, en eene voor de politieke vraagstukken. De naam van deze laatste commissie, die eens onder leiding van den heer Loudon. zou doen veronderstellen, dat zich daar belangrijke punten van ^Volkenbondsbe- leid ooncentreeren, hetgeen intusschen niet altijd juist is. Want ditmaal betrof fen deze beraadslagingen slechts de sla vernij, de mandaten en de minderheden, welke laatste discussie intusschen wel een zoodanig belangwekkend verloop had, dat er alle aanleiding voor het dicht opeengepakte publiek bestond om haar ten dinde toe te volgen. De vijfde com missie, die der sociale philantropischo vraagstukken, is die, in welke de vrouwe lijke gedelegeerden, die er ten getale van een acht- of tiental zijn, in den regel zit ting nemen; hier wordt dikwijls de strijd „Erdal bevalt me toch beter" het scherpst gevoerd-; hier wijkt men niet uit internationale hoffelijkheid, maar zet de eenmaal aangevangen discussie con sequent tot ln onder-doelen voort. De vierde commissie is die, waarin het hoog tepunt wordt bereikt, wanneer Albert Thomas, de directeur van het Interna tionaal Arbeidsbureau, welsprekend ge lijk hij is, zijn, vooral- in de eerste jaren dikwijls aangevochten begrooting komt verdedigen. En dat vooral de derde en eerste commissiën, die in "fe24 tezamen aan het Protoool van Genève het aanzijn gaven, en die ook ditmaal van de begin selen van het Protocol hadden gered wat er van te redden viel, hetgeen in dit ge val nog wil zeggen vrij veel, altijd groote belangstelling trekken, behoeft geen be toog. Naarmate dé arbeid der commissiën 'voortgang vindt, komt de Assemblée in versneld tempo bijeen. Regel is, dat de oommissiën niet dadelijk vergadieren en de Assemblée gelegenheid geven om zich geheel aan de algemeene beschouwingen van het jaarlijksch rapport te wijden. Dan komen eerst de dagen, waarop des ochtends de Assemblée en des middags de commissiën vergaderen, en dan komen de enkele dagen, waarop de Assemblée geheel niet vergadert, en 's morgens en 's middags de oommissiën en sub-oom- missiën naarstig werken. Dan ia geheel 1 de drukte verplaatst naar het Secreta-j riaatsgebouw aan het einde van den Quai - Wilson, dat wellicht over een paar jaren daar niet meer zal zijn. Het zal inderdaad een groote verbetering zijn als, gelijk ter zesde Assemblée is besloten „een groot gebouw" en de voltallige vergaderingen èn die dezer commissies èn tenslotte het eigenlijk Secretariaat kan omvatten. Al les zal dan bijeen zijn. Men zal dan wel niet, althans wat de voltallige vergade ring der Assemblée betreft, zoozeer in het midden van Genève zitten als thanè het geval is; men zal een terrein moeten zoeken meer aan een der uiteinden van de stad gelegen, maar men zal ook het voordeel hebben, dat het heen en weer geloop ophoudt. Reeds nu is er een een voudig bescheiden restaurant in de voor malige kelders van het Hotel National, die nog slechts weinige jaren geleden ge heel andere culinaire vooruitzichten openden I Ook in het nieuwe gebouw zal een restaurant worden ingericht, en al zal dit wellicht luxueuser, omvangrijker, mondainer zijn, het zal moeilijk gezelli ger aanblik kunnen geven en voorkomen der bediening kunnen brengen dan thans het geval is. Dat zijn uiterlijkheden van het Volken- bondwerk, die echter meespreken voor alle degenen, die dag in dag uit aan de zen vermoeienden arbeid hebben deel te nemen. Want, het taoge bij velen voor het uiterlijk schijnen, dat zij zich niet del minste inspanning behoeven te getroos ten om dezen arbeid te verrichten, deze gaat in zulk snel tempo, met zulke onge dachte wendingen, dat men er met den geheelen persoon bij moet zijn. En vooral - thans nu het oogenblik gekomen was, waarnaar allen zoolang hebben uitgezien:, het oogenblik van Duitschlasd's toetre ding, dat in de geschiedenis van den Bond een gewichtige schrede is naar de zoo gewensohte universaliteit, was er van zelf veel dat dé gedachten afleidt en deze slechts moeilijk bij het werk doet blijven. p—— „Het is niets," verzekerde lk haar en sche belangen beteekent Ditzelfde gold ook voor het ijzerkartel, waaraan de En gelsche industrie ten gevolge van haar eigen besluit niet deelnam. De eerste commissie heeft met alge meene stemmen het ontwerp-reglement voor de verkiezing van niet-permanente zetels voor dén raad aangenomen. Noor wegen hééft zich verzoenend -getoond en ook vóór gestemd. De oommissie heeft Noorwegen voldoening gegeven door in het ontwerp op te nemen, dat de Volken bondsvergadering te allen tijde het recht zal hebben de mandaten te herroepen. Men denkt, dat de verkiezingen heden kunnen plaats hebben. Uitlatingen van Stresemann. Volkomen overeenstemming. Dinsdagavond' is in de eerste oommis sie van de volkenbondsvergadering nog een oompromis tusschen Frankrijk en Maar de -bevelen van dén- dokter, nadat hij mij- een poosje ln mijn gezicht had ge keken, waren streng en onverbiddelijk.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1926 | | pagina 1