HNEH DUW Een klein beetje doet heel veel. JQ3MM5! Dat'sKWATTA Eerste Blad. BUITENLAND JAVA REEPEN Nr. 6237 DONDERDAG 23 SEPTEMBER 1926 64ste JAARGANG Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr„ HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en '412 ZIJ, die zich vati heden af voor min stens 3 maanden op dit blad abonneeren, ontvangen het tot 1 Ootober GRATIS. DE ZEVENDE ALGEMEENE VERGA DERING VAN DEN VOLKENBOND TE GENEVE. vn. Na de toelating van Duitschland; na het plechtig, doch ietwat feestelijk intermezzo van de intrede van de Duitsche vertegen woordigers, heeft deze zevende Assemblée hare werkzaamheden, die miinider talrijk zijn dan die, welke vroeger jaren voor de As- semblées lagen, hervat. Allereerst werd' aan dacht gewijd aan het rapport over de werk zaamheden van.' den Raad in het afgeJoopen jaar, dat, gebruikelijkerwijze, ter discussie en bestudeering aan de Assemblée is aan geboden. De eerste spreker, de Deemsche Minister vanBuitenlandscbe Zaken, Graal Moltke, liet niet na de toetreding van Duitschland in hartelijke bewoordingen te begroeten, en op de beteekenis van dit ge beuren zoowei voor de wereld in het alge meen als voor den Volkenbond in het bij zonder, te wijzen. Dat geschiedde eveneens door andere sprekers, onder wie opviel de Britsch-Indische Maharadja van Kapurtula, de eerste Indische Vorst, die de tribune van de Vo-kenbondsvergadering beeft bestegen, een man van groote ontwikkeling, die van zjjn talenkennis blijk gaf door zijn in het Engelsch uitgesproken rede zelf in>het Fransch te vertalen. Een groot aantal spre kers, zjj het ook niet een zoo groot aantal als het vorige jaar aan het woord was,'deed zich hooren. Sir John Furster, vertegen woordigende Canada, was een van hen, die zijn vertrouwen in den Volkenbond' uit sprak en er aan' herinnerde wat de Bond sedert zijn stichtinc, alle moeilijkheden tep spijt, heeft tot stand gébracht Cuirrero, ver tegenwoordigende Salvador, was bot eerste lid, dat op de door hem en door velen met hem betreurde afwezigheid van Brazilië en van Spanje wees, en de oorzaken ervan zocht, niet in misplaatsten trots van bedde landen, maar in een organische fout van het Bondsstatuut, dat geen volkomen gelijkheid voor de ledera-Staten heeft geschapen. Hambro, die voor de Noorweegsche dele gatie sprak, brak een lans voor het stelsel, dat bij toerbeurt alle leden van den Bond in den Raad zullen zitting nemen, een denk beeld, dat z.i. gelijke rechten naast gelijke plichten schept. Eetham uit Australië sprak zijn blijdschap uit over de belangrijke schrede, die de Volkenbond in de richting van universaliteit heeft gedaan; Ramek, de bekende Oosterarijkische Bondskanselier, die slechts korten tijd te Genève vertoefde, sloot zich daarbij aan, en zeide, dat Duitschland zich bij zijn toetreding op den grondslag van den grooten wijsgeer Kant heeft gesteld. Isjii, de Japansche vertegenwoordiger, deed wellicht de meest opmerkelijke uiting toen hij als zijn meening te kennen gaf, dat het vertrek van Brazilië en de onthouding inmiddels ook vertrek geworden van Spanje, niet te wijten zijn aan' besluiten, ge nomen zonder een geest van terugkeer. Hij voegde er aan toe de woorden van blijdschap over DuitschlancPs toetreding, en voor den Ingewijde was het niet moeilijk om vast te stelen, dat bij deze .toetreding en) toelating Ingezonden Mededeellng. hooger schatte dan het'verliest dat de Bond heeft geleden. Tot degenen, die nu reeds bijna jaarlijks de tribune hebben bestegen, om er alge meen® opmerkingen te wijden aan. het rap port van den Raad, behoorde ook ditmaal onze Nederlandsche eerste gedelegeerde, de heer Loudon. Hij sprak, gelijk zijn gewoonte is, vrij en duidelijk over verschillende on derwerpen van beteekenis. Met de vreed1- zame dwangmaatregelen raakte hij een voor Italië teer punt aan* aangezien dit land zich duidelijk van te sterke doorvoering dezer dwangmaatregelen afkeerig heeft getoond. Verschillende Statera, zoo 'betoogde bij, meenera, dat dwangmaatregelen in strijd zijn met bet wezen zelf van den Volkenbond. Dat is niet juist. De bedoeling van een Staat, die den dwangmaatregel neemt, lost voorzeker de moeilijkheden, die daardoor, ontstaan, niet op, en maatregelen, die be staan uit schending van het grondgebied', zijn ontoelaatbaar, als zijnde in strijd met artikel 10 van het Girondverdrag. De heer Loudon merkte dit op naar aanleiding van de antwoorden van leden van den Volken bond, die zijn binnengekomen als gevolg van het rondzenden van het rapport der juristen, die voorstellen deden tengevolge van het Grieksch-Italiaansche incident van enke.e jaren geleden; rondZendiing, te dan ken aan het initiatief een vorig jaar van jen heer Limburg. Gelijktijdig deed bij uuidelijk bemerken, hoe groote beteekenis Nederland hecht aan de Ontwikkeling en de codificatie van het internationaal recht en hoe men van deze zijde den arbeid' der des betreffende commissie, onder leiding van den Zweedschen Staatsman Harmerkkjöld', met belangstelling volgde. Vooral legde hij er nadruk op, dat dubbel werk moet worden vermeden, en dat daarom de commissie de onderwerpen, die totnutoe op oonfarenties als die van Brussel, Bern, Den Haag en de Amerikaanscbe Staten zijn behandeld, voorloopig maar terzijde dient te laten. Ook dit. jaar erkende de beer Loudoo, dat de Mandatencommissie lof verdiende; hij nam, naar aanleiding van de opmerkingen, in den Raad gemaakt, de Mandatencommissie in bescherming, doch meende, dat de com missie er zich op moet toeleggen om haar centrale karakter van inmenging te geven. Na vervolgens nog even de werkzaamheden der Ontwapeningsconferentie te hebben aangestipt, betoogde de heer Loudon in zijn slotwoord, dat het bestaansrecht van den Bond is bewezen. Het komt er vooral op aan de onverschilligen van zijn nut te over tuigen. De Bond kan nu eenmaal niet het strijdinstinct der menschen veranderen, noch wil hij een nobel gevoel van vader landsliefde verminderen. Maar hij stelt zich tot taak de menBchen en de volken tot na denken te brengen over de funeste gevol gen, die het toevlucht nemen tot de wapenen voor het beslechten van geschillen zoowel voor de overwonnenen als voof de overwin naars heeft. Zeker, de Volkenbond heeft in den laatstera tijd zware teleurstellingen ge leden door het heengaan van twee leden- Dat is ongetwijfeld te betreuren, maar het kan geen verzwakking beteekenen van het groote Oeneefsche instituut. De Staten, die ons verlaten, aldus eindigde de heer Loudon* zullen zich weldra rekenschap ervan moe ten geven, zonder dat wij het hen behoeven te zeggen* dat de Volkenbond' ondanks zijn jeugd reeds onmisbaar is voor het gemeen schappelijk leven der volken. Terwijl de Assemblée haar vergaderingen voortzet, zijn de commissies, als gebruike lijk, werkzaam. Zooveel mogelijk wordt ver meden Assemblée en commissies op gelijke FEUILLETON. Uit het Engelsch van GARDNER HUNTING. 40) „Ja," schreeuwde hij* „Maar dezen keer zal je niet ontsnappen." „Is het niet een weinig voorzichtig van u, dat feit te erkennen?" zei ik. „Hindert nietl" riep hij uit. „Ik weet nu wat mij te doen staat" „Ik veronderstel dat u bent gekomen om u bij mij te verantwoorden voor uw aanval op mij in uw kantoor, den eersten dag dat ik in deze stad ben gekomen. Is dat zoo? Of hebt u hot plan opgevat mij mee te nemen terwijl ge hier zijt om Phil- bric te halen, zoodat je ons belden tege lijk den nek kunt breken?" ,.Ja, jelui allebei," schreeuwde hij on voorzichtig. „Nog een beminnelijke bekentenis," zei ik. „Gij zijt hiervan allen getuigen, vrien den. Ik geloof dat wij al een flinke aan klacht tegen dien man hebben." Maar terwijl ik sprak, kreeg ik plotse ling het idee een spel te spelen dat onze omstandigheden zou veranderen. Ik stond langzaam op en keerde mjj tot Bain. „U weet," zei ik, „dat wanneer Clarence Salver leefde en hier was, u in de gevan genis zou zijn of op dit oogenblik op de vlucht." Hij verbleekte en plotseling nam ik een besluit. Ik deed een stap in zijn richting uren samen te roepens, al is het natuurlijk niet altijd te verhinderen, dat dit geschiedt. Van deze commissoriale werkzaamheden ge noten uiteraard die van de eerste, de juridi sche commissie, waarin de heer Limburg Nederland' vertegenwoordigt, de grootste belangstelling. Kon bet ook anders? Want déze oommissie had1 in handen het verkie zingsreglement voor de leden van den Raad; bet reglement, dat bepalingen bevat betref fende het eventueel herkiesbaar stellen van landen; het verdeelen van de zetels over 1, 2 en 3 jaren* De commissie heef t, na een algemeene beraadslaging aan het door den Raad ingediende ontwerp te hebben gewijd), een sub-commissie van een 14-tal leden be noemd, die nader rapport aan de geheele commissie zou uitbrengen. Deze commissie van 14 een getal, waarop men in Genève meer dan eens terugkomt heeft uitvoerige beschouwingen gehouden, en vervolgens aan een commissie jan redactie van vier leden, de heeren Motta, Loucbeur, Scialoja en Limburg, opgedragen het reglement in den defiinitieven vorm samen .te stellen. Dat reglement is toen weer opnieuw in de vol tallige eerste commissie behandeld; aan de goedkeuring der Assemblée onderworpen en door deze eveneens aangenomen, waarna de verschillende verkiezingen voor dien Raad konden plaats hebben, welker uitslag be kend' zal zijn geworden, wanneer dit onder de oogen der lezers komt. Een uitslag al weer, welke met belangstelling, met nieuws gierigheid, maar niet met emotioraeele span ning wordt tegemoet gezien. (Wordt vervolgd.) DE VOLKENBONDSRAAD. De verdeeling van de functies. De leden van den Raad van den Vol kenbond hebben de geregeld voorkomen de werkzaamheden op de volgende wijze onder elkaar verdeeld. Met Ihet oog op het groot aantal leden van den raad heeft ieder slechts een 'bepaald onderwerp zich zien toebedeeld, met uitsondering van Polen en Roemenië, die over twee groepen van problemen vaste rapporteur geworden zjjn. De arbeidsverdeeling is als volgt: Bel gië, financieel® commissie; Duitschland eoonomlsohe commissie; San Salvador ver keerswezen; Japan hygiëne; Polen vol kenrecht en opium; Roemenië begroo- tiragsvraagstukken en humanitaire kwes ties; China internationale 'bureau*; Ne derland mandaten; Columibië nationale minderheden; Tsjedho-Slowakije ontwa pening; Italië Saargebied; Ghili Dantzlg; Frankrijk intellectueel® samenwerking; Engeland vrouwenhandel Memel en Dantzlg. Genève, 21 September. De vergadering van den Volkenbondsraad ontleende gis teren haar belang aan het feit dat Strese- mann voor het eerst het woord in den Raad voerde. Tweemaal greep Stresemann in de debatten in, eerst bij een kwestie tusschen Memel en Litauen, daarna in een bespreking over den flnancleelen toe stand van Dantzlg. Belde keeren had Duitschland thans gelegenheid door zijn lidmaatschap van den Volkenbond) de be langen van zijn stamverwanten buiten de grenzen van het Duitsche rijk te jerde- digen. De Decemberzlttlng ln Duitschland? De mogelijkheid dat de Decemberzit- ting van den Volkenbondsraad, die Stre semann tot voorzitter zal hebben, in Duitschland 'zal plaats vinden wordt nog steeds overwogen. Daar Berlijn echter ge woonlijk in December een zeer onaange naam klimaat heeft, moet er ernstig spra ke van zijn dat de zitting dan niet in Ber lijn doch te Heidelberg of te Baden Ba den zal worden gehouden. Duitschland en de Volkenbond. Minister Stresemann bepleit Dultsch- land's recht op koloniale mandaten. GENÈVE, 22 September. Minister Stre semann heeft gisteravond als voornaamste gast op een bijeenkomst van de Duitsche kolonie, in antwoord pp de welkomstrede van den voorzitter, een belangrijke rede gehouden, waarin hij in de eerste plaats uiteenzette, dat de opneming van Duitsch land in den Volkenbond de zoogenaamde schuldkwestie over het uitbreken van den oorlog op indirecte wijzp al heeft opgelost. De minister zeide voorts, dat het recht van Duitschland op koloniën of althans koloniale mandaten een der voornaamste punten van de buitenlandsche politiek zou vormen. Ten aanzien van de buitenlandsche po litiek wees de minister op de reeds ver kregen resultaten van de z.g.n. „vervul- lingspolitiek" die nu met Locamo en Genève bekroond was n.1. de ontrui ming van het Roergebied en de eerste (Keulsche) bezettingszone. Nu echter gaat het niet langer over een vermindering van de bezetting met een paar duizend man, maar over volkomen ontruiming van het Duitsche gebied, en Duitschland kan daarover nu als gelijkgerechtigde mee praten. Ingezonden Mededeellng. en schudde mijn vuist voor zijn gezicht. „Judson Bain," riep ik uit met verhef fing van «tem. Je bent een leugenaar, een samenzweerder, een lafaard, een man die een moord had willen plegen. Je bent een meineedige. Je bent schuldig aan meer misdaden dan ik in één adem kan noemen en je zult voor al die dingen een rijkelijk verdiende straf ondergaan. Je hebt je strikken netjes gespannen met de hulp van dien vos Scancey, nietwaar? Maar weet je waar je nu tegenover staat?" „Ik zal het je vertellen alleen maar om het genoegen te hebben je te zien kruipen en breken in het bijzijn van den knaap, dien je hebt getracht ten onder te brengen. Het meisje dat Je hebt ge tracht te verbergen, is opgespoord. De ge bochelde Garth, het werktuig, dat jehebt gebruikt om dit huis te bespionneeren, heeft bekend. En wat meer is, verwaande schurk met te veel zelfvertrouwen, je mis daad heeft jezelf verraden, want de docu menten de brieven, die Molm Salver uit je bureau heeft gestolen en waarvan je wist dat hij ze had gestolen de brie ven die het bewijs bevatten dat Hal Phll- brlc's verhaal van A tot Z waar ls die documenten zijn teruggevonden. Zij zijn hier, veilig en wel, in deze kamer." Ik had kunnen brullen van het lachen toen ik hem zag. Het was bluf, pure bluf van mijn kant, maar hij slaagde boven verwaohting. Ik had het gedaan ln een opwelling van het oogenblik, maar het trof doel, als een dolkstoot in zijn af schuwelijk, oud hart. Hij kromp letterlijk ineen voor mij. Hij U behoeft maar o zoo weinig Erdal te gebrui ken om Uw schoenen in goede conditie te houden. Erdal is zeer spaar zaam in het gebruik i en daarom zoo goedkoop. Ingebonden Mededeellng. STechts eén merk kan 't beste zyn De minister vertrouwde dat het Saar gebied, dat Duitsch is en tot Duitschland wil blijven behooren, spoedig uit zijn moeilijke positie zou geraken. Stresemann eindigde: „Wij zullen voor het verkrijgen van deze volkomen poli tieke vrijheid belangrijke flnancieele of fers moeten brengen, maar daardoor zal dan ook het volgend Duitsch geslacht reeds vrij zijn!" i Stresemann heeft Dinsdagavond een rede gehouden voor de Duitsche kolonie te Ge nève, waaromtrent verschillende lezingen vanochtend die ronde dieden. Van Italiaan- sche zajde was aanstoot genomen over de verklaring,, die Stresemann daarbij zou heb ben afgelegd',, dat Duitschland thans voor namelijk zou streven naar algeheele ontrui ming van het bezette gebied' en naar vol ledige toepassing van het beginsel van zelf beschikkingsrecht der volkeren. Aan de Italiaansche bladen werdén sensationeel® telegrammen gezonden* dat deze woorden beteekenen zouden, dat Duitschland stre ven zal naar aansluiting van Oostenrijk bij Duitschland' en naar annexatie van Tyrol. 'Stresemann heeft, toen hij hiervan kennis kr^eg, onmiddeliii'k de internationale pers uitgenoodigd bij' hem te komen en daarbii zijn leedwezen uitgesproken, dat er in dezen tijd van algemeene toeraaderinpsgezindheid nog journalisten rim, die uit sensatiezucht of boos opzet dergelijke onjuiste gevolgtrek kingen uit zijn rede in de wereld ver spreiden* Genève, 22 Sept. Stresemann, dr.W^is- mann en dr. Kiep zijin vanmiddag met den trein van 6 uur naar Berlijn teruggekeerd. De overige leden van de delegatie blijven tot de vergadering is afgeloopen (Zaterdag). ang gezicht scheen te verschrompelen. Hij vermoedde geen oogenblik dat het niet de waarheid was, die ik zoo dapper verkon digde. Hij vermoedde niet dat het een val was voor zijn plompe voeten. En hij gleed erin, lafaard die hij was. Hij hijgde. „Waar zijn zij?" vroeg hij, terwijl hi zijn bevende hand met een hulpeloos ge baar uitstak. ,Hl«rl" riep ik uit. „Hier!" En ik sloeg op mijn eigen zak alsof ik het volste vertrouwen erin had. Hij staarde mij aan, terwijl zijn heele gélaat de overtuiging uitdrukte dat hij ln de val zat. En toen, plotseling, zag ik datgeno in zijn oogen wat ik had kunnen verwachten. Ik zag hem als een rat ln de val. En voor ik mij kon bewegen, maakte hij het gebaar dat ik had moeten vermoe den. Hü dook eensklaps ineen en den zwaren stok, dien hij ln zijn hand droeg, ste\ig beet pakkena, sprong hij als ra zend op mij toe en mikte imet alle kracht op mijn hoofd. Ik bukte mij en de slag trof mij niet. Mijn beweging echter bracht mij tegen den schoorsteen en bijna recht voor Donna. Ik voelde een razende pijn in mijn wond en oogenbllkkelijk begreep lk dat de volgende slag op mij zou neerkomen, want ik kon hem niet meer ontwijken. De mannen bij de deur waren te zeer verbluft om handelend op te treden, en ditzelfde was het geval met mijn vrien den. King was aan het andere einde van het vertrek -en Hal aohter de tafel. Bei den echter - -- -|sprongen vooruit, maarzij deed een stap achteruit. Hij werd zoo wit konden niet op tijd bij mij ztin, en mijn als de boord om zijn dikken hals en zijn toestand was niet van dien aard dat lk zelf aanvallend kon optreden. Ik zag zijn twee don slag aankomen en was hulpeloos. Maar op dat oogenblik sprong Clausen vooruil en sloeg op den arm van den zwa den man. Het was geen doeltreffende slag maar hij redde mijn hoofd. Hij gaf Bains wreeden slag een andere richting en de stok kwam neer, niet op mij, maar met een luid gekraak op de bibelots op den schoorsteenmantel. Het volgende oogen blik had de sohout zich op mijn vijand geworpen en samen vielen zij op den vloer, terwijl de gespierde kleine man zijn handen op het gezicht van den ander drukte, tot de andere politiemannen hem te hulp kwamen, en toen stond de schout zelf op en hlelij een groote revolver voor Bains gezloht met de belofte ze onmiddel lijk te gebruiken) als de iman weer neiging tot woestheid vertoonde. Ik viel half bewusteloos neer in een stoel, met de zekerheid dat lk mijn won' den weer geopend had en mij afvragend hoe lk mijn snoeverij omtrent die docu menten kon goed maken. Maar voor ik over een nieuwe daad mijnerzijds kon denken, hoorde lk een kreet van Donna, die mij al het andere deed vergeten. Ik zag haar op den grond neervallen tusschen de scherven van de gebroken schoorsteenornamenten. En toen zag lk eensklaps Iets dat mij het heele gevecht en al zijn mogelijke gevolgen deed ver geten. (Wordt vervolgd). Staatssecretaris von Duitschland ln den digen. Schubert zal zoo Raad vertegenwoor- De voorbereiding der ontwapening*, conferentie. Genève, 22 September. Vanochtend heeft de commissie van voorbereiding der ontwapeningsconferentie vergaderd. Besluiten over de bijeenroeping der con ferentie konden niet genomen worden daar de technisch® subcommissie haar ar beid nog niet voltooid heeft. Spanje zal deelnemen aan de ontwapeningsconferentie. De minister van buitenlandsche zaken heeft in den ministerraad meegedeeld; dat Spanje is uitgenoodigd' om deel te nemen aan de ontwapeningsconferentie. De raad, van meening zijde, dat de Ver. Staten ook deel nemen aan die conferentie, hoewel zij geen lid van den Volkenbond' zijn, en aangezien de aanweczigbeld van Spanje op die conferentie 'geen enkele verplichting voor dit land meebrengt, heeft besloten, aan die conferentie deel te nemen. ENGELAND. De mijnwerkersstaking. Een bespreking van de regeering en het münwerkersbestuur. Na afloop van de tweedaagsche be sprekingen heeft het mijnwerkersbe-' stuur Dinsdagmiddag zijn antwoord aan Baldwin opgesteld! Het bestuur verklaart, dat d'e regee- ringsvoorstellen, als zij werden uitge voerd, zouden beteekenen: het algeheel opgeven van het principe van nationale onderhandelingen en overeenkomsten. Het wijst erop. dat Churchill 8 Septem ber, hoewel hij districtsonderhandelingen niet uitsloot, bevestigde, dat de regeering bleef bij dit principe van nationale onder handelingen en overeenkomsten. Het bestuur voegt eraan toe: „Als men een werkelijken en duurzamen vrede wil bereiken, moet deze berusten op de on omwonden erkenning van het feit, dat, wat ook de verschillen tusschen de dis tricten zijn, de Engelsche mijnwerkers een enkel lichaam vormen met gemeen schappelijke belangen, en dat zij gerech tigd zijn, erop aan te dringen, dat die be langen zullen blijven worden beschermd door hun nationale organisatie." Het bestuur wijst er ln zijn brief ook nog op, dat de regeering de samenstel ling van het nationale scheidsgerecht, dat zij voorstelt, ook nog niet heeft omschre ven. De bespreking tusschen het mijnwer- kersbestuur en Baldwin heeft anderhalf uur geduurd. De vier leiders zetten de bespreking voort. Naar verluidt is er tot dusver weinig verandering ln den toe stand gekomen. De afgevaardigden der mijnwerkers bU Baldwin. De Times zegt, dat de leiders der mijn werkers den eerste-minister te kermen HELDERSCHECOURANT DE ADMINISTRATIE. Stresemann neemt eenlge mis verstanden weg. Stresemann is vertrokken.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1926 | | pagina 1