HNEH DUW
Een klein beetje
doet heel veel.
JQ3MM5!
Dat'sKWATTA
Eerste Blad.
BUITENLAND
JAVA REEPEN
Nr. 6237
DONDERDAG 23 SEPTEMBER 1926
64ste JAARGANG
Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagmiddag Redacteur-Uitgever: O. DE BOER Jr„ HELDER Bureau: Koningstraat 29 Telefoon: 50 en '412
ZIJ, die zich vati
heden af voor min
stens 3 maanden op dit blad
abonneeren, ontvangen het tot
1 Ootober GRATIS.
DE ZEVENDE ALGEMEENE VERGA
DERING VAN DEN VOLKENBOND
TE GENEVE.
vn.
Na de toelating van Duitschland; na het
plechtig, doch ietwat feestelijk intermezzo
van de intrede van de Duitsche vertegen
woordigers, heeft deze zevende Assemblée
hare werkzaamheden, die miinider talrijk zijn
dan die, welke vroeger jaren voor de As-
semblées lagen, hervat. Allereerst werd' aan
dacht gewijd aan het rapport over de werk
zaamheden van.' den Raad in het afgeJoopen
jaar, dat, gebruikelijkerwijze, ter discussie
en bestudeering aan de Assemblée is aan
geboden. De eerste spreker, de Deemsche
Minister vanBuitenlandscbe Zaken, Graal
Moltke, liet niet na de toetreding van
Duitschland in hartelijke bewoordingen te
begroeten, en op de beteekenis van dit ge
beuren zoowei voor de wereld in het alge
meen als voor den Volkenbond in het bij
zonder, te wijzen. Dat geschiedde eveneens
door andere sprekers, onder wie opviel de
Britsch-Indische Maharadja van Kapurtula,
de eerste Indische Vorst, die de tribune van
de Vo-kenbondsvergadering beeft bestegen,
een man van groote ontwikkeling, die van
zjjn talenkennis blijk gaf door zijn in het
Engelsch uitgesproken rede zelf in>het
Fransch te vertalen. Een groot aantal spre
kers, zjj het ook niet een zoo groot aantal
als het vorige jaar aan het woord was,'deed
zich hooren. Sir John Furster, vertegen
woordigende Canada, was een van hen, die
zijn vertrouwen in den Volkenbond' uit
sprak en er aan' herinnerde wat de Bond
sedert zijn stichtinc, alle moeilijkheden tep
spijt, heeft tot stand gébracht Cuirrero, ver
tegenwoordigende Salvador, was bot eerste
lid, dat op de door hem en door velen met
hem betreurde afwezigheid van Brazilië en
van Spanje wees, en de oorzaken ervan
zocht, niet in misplaatsten trots van bedde
landen, maar in een organische fout van het
Bondsstatuut, dat geen volkomen gelijkheid
voor de ledera-Staten heeft geschapen.
Hambro, die voor de Noorweegsche dele
gatie sprak, brak een lans voor het stelsel,
dat bij toerbeurt alle leden van den Bond
in den Raad zullen zitting nemen, een denk
beeld, dat z.i. gelijke rechten naast gelijke
plichten schept. Eetham uit Australië sprak
zijn blijdschap uit over de belangrijke
schrede, die de Volkenbond in de richting
van universaliteit heeft gedaan; Ramek, de
bekende Oosterarijkische Bondskanselier, die
slechts korten tijd te Genève vertoefde, sloot
zich daarbij aan, en zeide, dat Duitschland
zich bij zijn toetreding op den grondslag van
den grooten wijsgeer Kant heeft gesteld.
Isjii, de Japansche vertegenwoordiger, deed
wellicht de meest opmerkelijke uiting toen
hij als zijn meening te kennen gaf, dat het
vertrek van Brazilië en de onthouding
inmiddels ook vertrek geworden van
Spanje, niet te wijten zijn aan' besluiten, ge
nomen zonder een geest van terugkeer. Hij
voegde er aan toe de woorden van blijdschap
over DuitschlancPs toetreding, en voor den
Ingewijde was het niet moeilijk om vast te
stelen, dat bij deze .toetreding en) toelating
Ingezonden Mededeellng.
hooger schatte dan het'verliest dat de Bond
heeft geleden.
Tot degenen, die nu reeds bijna jaarlijks
de tribune hebben bestegen, om er alge
meen® opmerkingen te wijden aan. het rap
port van den Raad, behoorde ook ditmaal
onze Nederlandsche eerste gedelegeerde, de
heer Loudon. Hij sprak, gelijk zijn gewoonte
is, vrij en duidelijk over verschillende on
derwerpen van beteekenis. Met de vreed1-
zame dwangmaatregelen raakte hij een voor
Italië teer punt aan* aangezien dit land zich
duidelijk van te sterke doorvoering dezer
dwangmaatregelen afkeerig heeft getoond.
Verschillende Statera, zoo 'betoogde bij,
meenera, dat dwangmaatregelen in strijd zijn
met bet wezen zelf van den Volkenbond.
Dat is niet juist. De bedoeling van een
Staat, die den dwangmaatregel neemt, lost
voorzeker de moeilijkheden, die daardoor,
ontstaan, niet op, en maatregelen, die be
staan uit schending van het grondgebied',
zijn ontoelaatbaar, als zijnde in strijd met
artikel 10 van het Girondverdrag. De heer
Loudon merkte dit op naar aanleiding van
de antwoorden van leden van den Volken
bond, die zijn binnengekomen als gevolg
van het rondzenden van het rapport der
juristen, die voorstellen deden tengevolge
van het Grieksch-Italiaansche incident van
enke.e jaren geleden; rondZendiing, te dan
ken aan het initiatief een vorig jaar van
jen heer Limburg. Gelijktijdig deed bij
uuidelijk bemerken, hoe groote beteekenis
Nederland hecht aan de Ontwikkeling en de
codificatie van het internationaal recht en
hoe men van deze zijde den arbeid' der des
betreffende commissie, onder leiding van
den Zweedschen Staatsman Harmerkkjöld',
met belangstelling volgde. Vooral legde hij
er nadruk op, dat dubbel werk moet worden
vermeden, en dat daarom de commissie de
onderwerpen, die totnutoe op oonfarenties
als die van Brussel, Bern, Den Haag en de
Amerikaanscbe Staten zijn behandeld,
voorloopig maar terzijde dient te laten. Ook
dit. jaar erkende de beer Loudoo, dat de
Mandatencommissie lof verdiende; hij nam,
naar aanleiding van de opmerkingen, in den
Raad gemaakt, de Mandatencommissie in
bescherming, doch meende, dat de com
missie er zich op moet toeleggen om haar
centrale karakter van inmenging te geven.
Na vervolgens nog even de werkzaamheden
der Ontwapeningsconferentie te hebben
aangestipt, betoogde de heer Loudon in zijn
slotwoord, dat het bestaansrecht van den
Bond is bewezen. Het komt er vooral op
aan de onverschilligen van zijn nut te over
tuigen. De Bond kan nu eenmaal niet het
strijdinstinct der menschen veranderen,
noch wil hij een nobel gevoel van vader
landsliefde verminderen. Maar hij stelt zich
tot taak de menBchen en de volken tot na
denken te brengen over de funeste gevol
gen, die het toevlucht nemen tot de wapenen
voor het beslechten van geschillen zoowel
voor de overwonnenen als voof de overwin
naars heeft. Zeker, de Volkenbond heeft in
den laatstera tijd zware teleurstellingen ge
leden door het heengaan van twee leden-
Dat is ongetwijfeld te betreuren, maar het
kan geen verzwakking beteekenen van het
groote Oeneefsche instituut. De Staten, die
ons verlaten, aldus eindigde de heer Loudon*
zullen zich weldra rekenschap ervan moe
ten geven, zonder dat wij het hen behoeven
te zeggen* dat de Volkenbond' ondanks zijn
jeugd reeds onmisbaar is voor het gemeen
schappelijk leven der volken.
Terwijl de Assemblée haar vergaderingen
voortzet, zijn de commissies, als gebruike
lijk, werkzaam. Zooveel mogelijk wordt ver
meden Assemblée en commissies op gelijke
FEUILLETON.
Uit het Engelsch van
GARDNER HUNTING.
40)
„Ja," schreeuwde hij* „Maar dezen keer
zal je niet ontsnappen."
„Is het niet een weinig voorzichtig van
u, dat feit te erkennen?" zei ik.
„Hindert nietl" riep hij uit. „Ik weet
nu wat mij te doen staat"
„Ik veronderstel dat u bent gekomen
om u bij mij te verantwoorden voor uw
aanval op mij in uw kantoor, den eersten
dag dat ik in deze stad ben gekomen. Is
dat zoo? Of hebt u hot plan opgevat mij
mee te nemen terwijl ge hier zijt om Phil-
bric te halen, zoodat je ons belden tege
lijk den nek kunt breken?"
,.Ja, jelui allebei," schreeuwde hij on
voorzichtig.
„Nog een beminnelijke bekentenis," zei
ik. „Gij zijt hiervan allen getuigen, vrien
den. Ik geloof dat wij al een flinke aan
klacht tegen dien man hebben."
Maar terwijl ik sprak, kreeg ik plotse
ling het idee een spel te spelen dat onze
omstandigheden zou veranderen. Ik stond
langzaam op en keerde mjj tot Bain.
„U weet," zei ik, „dat wanneer Clarence
Salver leefde en hier was, u in de gevan
genis zou zijn of op dit oogenblik op de
vlucht."
Hij verbleekte en plotseling nam ik een
besluit. Ik deed een stap in zijn richting
uren samen te roepens, al is het natuurlijk
niet altijd te verhinderen, dat dit geschiedt.
Van deze commissoriale werkzaamheden ge
noten uiteraard die van de eerste, de juridi
sche commissie, waarin de heer Limburg
Nederland' vertegenwoordigt, de grootste
belangstelling. Kon bet ook anders? Want
déze oommissie had1 in handen het verkie
zingsreglement voor de leden van den Raad;
bet reglement, dat bepalingen bevat betref
fende het eventueel herkiesbaar stellen van
landen; het verdeelen van de zetels over 1,
2 en 3 jaren* De commissie heef t, na een
algemeene beraadslaging aan het door den
Raad ingediende ontwerp te hebben gewijd),
een sub-commissie van een 14-tal leden be
noemd, die nader rapport aan de geheele
commissie zou uitbrengen. Deze commissie
van 14 een getal, waarop men in Genève
meer dan eens terugkomt heeft uitvoerige
beschouwingen gehouden, en vervolgens aan
een commissie jan redactie van vier leden,
de heeren Motta, Loucbeur, Scialoja en
Limburg, opgedragen het reglement in den
defiinitieven vorm samen .te stellen. Dat
reglement is toen weer opnieuw in de vol
tallige eerste commissie behandeld; aan de
goedkeuring der Assemblée onderworpen
en door deze eveneens aangenomen, waarna
de verschillende verkiezingen voor dien Raad
konden plaats hebben, welker uitslag be
kend' zal zijn geworden, wanneer dit onder
de oogen der lezers komt. Een uitslag al
weer, welke met belangstelling, met nieuws
gierigheid, maar niet met emotioraeele span
ning wordt tegemoet gezien.
(Wordt vervolgd.)
DE VOLKENBONDSRAAD.
De verdeeling van de functies.
De leden van den Raad van den Vol
kenbond hebben de geregeld voorkomen
de werkzaamheden op de volgende wijze
onder elkaar verdeeld. Met Ihet oog op
het groot aantal leden van den raad heeft
ieder slechts een 'bepaald onderwerp
zich zien toebedeeld, met uitsondering
van Polen en Roemenië, die over twee
groepen van problemen vaste rapporteur
geworden zjjn.
De arbeidsverdeeling is als volgt: Bel
gië, financieel® commissie; Duitschland
eoonomlsohe commissie; San Salvador ver
keerswezen; Japan hygiëne; Polen vol
kenrecht en opium; Roemenië begroo-
tiragsvraagstukken en humanitaire kwes
ties; China internationale 'bureau*; Ne
derland mandaten; Columibië nationale
minderheden; Tsjedho-Slowakije ontwa
pening; Italië Saargebied; Ghili Dantzlg;
Frankrijk intellectueel® samenwerking;
Engeland vrouwenhandel
Memel en Dantzlg.
Genève, 21 September. De vergadering
van den Volkenbondsraad ontleende gis
teren haar belang aan het feit dat Strese-
mann voor het eerst het woord in den
Raad voerde. Tweemaal greep Stresemann
in de debatten in, eerst bij een kwestie
tusschen Memel en Litauen, daarna in een
bespreking over den flnancleelen toe
stand van Dantzlg. Belde keeren had
Duitschland thans gelegenheid door zijn
lidmaatschap van den Volkenbond) de be
langen van zijn stamverwanten buiten de
grenzen van het Duitsche rijk te jerde-
digen.
De Decemberzlttlng ln Duitschland?
De mogelijkheid dat de Decemberzit-
ting van den Volkenbondsraad, die Stre
semann tot voorzitter zal hebben, in
Duitschland 'zal plaats vinden wordt nog
steeds overwogen. Daar Berlijn echter ge
woonlijk in December een zeer onaange
naam klimaat heeft, moet er ernstig spra
ke van zijn dat de zitting dan niet in Ber
lijn doch te Heidelberg of te Baden Ba
den zal worden gehouden.
Duitschland en de Volkenbond.
Minister Stresemann bepleit Dultsch-
land's recht op koloniale mandaten.
GENÈVE, 22 September. Minister Stre
semann heeft gisteravond als voornaamste
gast op een bijeenkomst van de Duitsche
kolonie, in antwoord pp de welkomstrede
van den voorzitter, een belangrijke rede
gehouden, waarin hij in de eerste plaats
uiteenzette, dat de opneming van Duitsch
land in den Volkenbond de zoogenaamde
schuldkwestie over het uitbreken van
den oorlog op indirecte wijzp al heeft
opgelost.
De minister zeide voorts, dat het recht
van Duitschland op koloniën of althans
koloniale mandaten een der voornaamste
punten van de buitenlandsche politiek
zou vormen.
Ten aanzien van de buitenlandsche po
litiek wees de minister op de reeds ver
kregen resultaten van de z.g.n. „vervul-
lingspolitiek" die nu met Locamo en
Genève bekroond was n.1. de ontrui
ming van het Roergebied en de eerste
(Keulsche) bezettingszone. Nu echter gaat
het niet langer over een vermindering
van de bezetting met een paar duizend
man, maar over volkomen ontruiming van
het Duitsche gebied, en Duitschland kan
daarover nu als gelijkgerechtigde mee
praten.
Ingezonden Mededeellng.
en schudde mijn vuist voor zijn gezicht.
„Judson Bain," riep ik uit met verhef
fing van «tem. Je bent een leugenaar, een
samenzweerder, een lafaard, een man die
een moord had willen plegen. Je bent een
meineedige. Je bent schuldig aan meer
misdaden dan ik in één adem kan noemen
en je zult voor al die dingen een rijkelijk
verdiende straf ondergaan. Je hebt je
strikken netjes gespannen met de hulp
van dien vos Scancey, nietwaar? Maar
weet je waar je nu tegenover staat?"
„Ik zal het je vertellen alleen maar
om het genoegen te hebben je te zien
kruipen en breken in het bijzijn van den
knaap, dien je hebt getracht ten onder
te brengen. Het meisje dat Je hebt ge
tracht te verbergen, is opgespoord. De ge
bochelde Garth, het werktuig, dat jehebt
gebruikt om dit huis te bespionneeren,
heeft bekend. En wat meer is, verwaande
schurk met te veel zelfvertrouwen, je mis
daad heeft jezelf verraden, want de docu
menten de brieven, die Molm Salver
uit je bureau heeft gestolen en waarvan je
wist dat hij ze had gestolen de brie
ven die het bewijs bevatten dat Hal Phll-
brlc's verhaal van A tot Z waar ls die
documenten zijn teruggevonden. Zij zijn
hier, veilig en wel, in deze kamer."
Ik had kunnen brullen van het lachen
toen ik hem zag. Het was bluf, pure bluf
van mijn kant, maar hij slaagde boven
verwaohting. Ik had het gedaan ln een
opwelling van het oogenblik, maar het
trof doel, als een dolkstoot in zijn af
schuwelijk, oud hart.
Hij kromp letterlijk ineen voor mij. Hij
U behoeft maar o zoo
weinig Erdal te gebrui
ken om Uw schoenen
in goede conditie te
houden.
Erdal is zeer spaar
zaam in het gebruik i
en daarom zoo
goedkoop.
Ingebonden Mededeellng.
STechts eén merk kan 't beste zyn
De minister vertrouwde dat het Saar
gebied, dat Duitsch is en tot Duitschland
wil blijven behooren, spoedig uit zijn
moeilijke positie zou geraken.
Stresemann eindigde: „Wij zullen voor
het verkrijgen van deze volkomen poli
tieke vrijheid belangrijke flnancieele of
fers moeten brengen, maar daardoor zal
dan ook het volgend Duitsch geslacht
reeds vrij zijn!"
i
Stresemann heeft Dinsdagavond een rede
gehouden voor de Duitsche kolonie te Ge
nève, waaromtrent verschillende lezingen
vanochtend die ronde dieden. Van Italiaan-
sche zajde was aanstoot genomen over de
verklaring,, die Stresemann daarbij zou heb
ben afgelegd',, dat Duitschland thans voor
namelijk zou streven naar algeheele ontrui
ming van het bezette gebied' en naar vol
ledige toepassing van het beginsel van zelf
beschikkingsrecht der volkeren. Aan de
Italiaansche bladen werdén sensationeel®
telegrammen gezonden* dat deze woorden
beteekenen zouden, dat Duitschland stre
ven zal naar aansluiting van Oostenrijk bij
Duitschland' en naar annexatie van Tyrol.
'Stresemann heeft, toen hij hiervan kennis
kr^eg, onmiddeliii'k de internationale pers
uitgenoodigd bij' hem te komen en daarbii
zijn leedwezen uitgesproken, dat er in dezen
tijd van algemeene toeraaderinpsgezindheid
nog journalisten rim, die uit sensatiezucht
of boos opzet dergelijke onjuiste gevolgtrek
kingen uit zijn rede in de wereld ver
spreiden*
Genève, 22 Sept. Stresemann, dr.W^is-
mann en dr. Kiep zijin vanmiddag met den
trein van 6 uur naar Berlijn teruggekeerd.
De overige leden van de delegatie blijven
tot de vergadering is afgeloopen (Zaterdag).
ang
gezicht scheen te verschrompelen. Hij
vermoedde geen oogenblik dat het niet de
waarheid was, die ik zoo dapper verkon
digde. Hij vermoedde niet dat het een val
was voor zijn plompe voeten. En hij gleed
erin, lafaard die hij was.
Hij hijgde.
„Waar zijn zij?" vroeg hij, terwijl hi
zijn bevende hand met een hulpeloos ge
baar uitstak.
,Hl«rl" riep ik uit. „Hier!"
En ik sloeg op mijn eigen zak alsof ik
het volste vertrouwen erin had.
Hij staarde mij aan, terwijl zijn heele
gélaat de overtuiging uitdrukte dat hij ln
de val zat. En toen, plotseling, zag ik
datgeno in zijn oogen wat ik had kunnen
verwachten. Ik zag hem als een rat ln de
val. En voor ik mij kon bewegen, maakte
hij het gebaar dat ik had moeten vermoe
den. Hü dook eensklaps ineen en den
zwaren stok, dien hij ln zijn hand droeg,
ste\ig beet pakkena, sprong hij als ra
zend op mij toe en mikte imet alle kracht
op mijn hoofd.
Ik bukte mij en de slag trof mij niet.
Mijn beweging echter bracht mij tegen
den schoorsteen en bijna recht voor
Donna. Ik voelde een razende pijn in mijn
wond en oogenbllkkelijk begreep lk dat
de volgende slag op mij zou neerkomen,
want ik kon hem niet meer ontwijken.
De mannen bij de deur waren te zeer
verbluft om handelend op te treden, en
ditzelfde was het geval met mijn vrien
den. King was aan het andere einde van
het vertrek -en Hal aohter de tafel. Bei
den echter
- -- -|sprongen vooruit, maarzij
deed een stap achteruit. Hij werd zoo wit konden niet op tijd bij mij ztin, en mijn
als de boord om zijn dikken hals en zijn toestand was niet van dien aard dat lk zelf
aanvallend kon optreden. Ik zag zijn twee
don slag aankomen en was hulpeloos.
Maar op dat oogenblik sprong Clausen
vooruil en sloeg op den arm van den zwa
den man. Het was geen doeltreffende slag
maar hij redde mijn hoofd. Hij gaf Bains
wreeden slag een andere richting en de
stok kwam neer, niet op mij, maar met
een luid gekraak op de bibelots op den
schoorsteenmantel. Het volgende oogen
blik had de sohout zich op mijn vijand
geworpen en samen vielen zij op den
vloer, terwijl de gespierde kleine man zijn
handen op het gezicht van den ander
drukte, tot de andere politiemannen hem
te hulp kwamen, en toen stond de schout
zelf op en hlelij een groote revolver voor
Bains gezloht met de belofte ze onmiddel
lijk te gebruiken) als de iman weer neiging
tot woestheid vertoonde.
Ik viel half bewusteloos neer in een
stoel, met de zekerheid dat lk mijn won'
den weer geopend had en mij afvragend
hoe lk mijn snoeverij omtrent die docu
menten kon goed maken. Maar voor ik
over een nieuwe daad mijnerzijds kon
denken, hoorde lk een kreet van Donna,
die mij al het andere deed vergeten.
Ik zag haar op den grond neervallen
tusschen de scherven van de gebroken
schoorsteenornamenten. En toen zag lk
eensklaps Iets dat mij het heele gevecht
en al zijn mogelijke gevolgen deed ver
geten.
(Wordt vervolgd).
Staatssecretaris von
Duitschland ln den
digen.
Schubert zal zoo
Raad vertegenwoor-
De voorbereiding der ontwapening*,
conferentie.
Genève, 22 September. Vanochtend
heeft de commissie van voorbereiding
der ontwapeningsconferentie vergaderd.
Besluiten over de bijeenroeping der con
ferentie konden niet genomen worden
daar de technisch® subcommissie haar ar
beid nog niet voltooid heeft.
Spanje zal deelnemen aan de
ontwapeningsconferentie.
De minister van buitenlandsche zaken
heeft in den ministerraad meegedeeld; dat
Spanje is uitgenoodigd' om deel te nemen
aan de ontwapeningsconferentie. De raad,
van meening zijde, dat de Ver. Staten ook
deel nemen aan die conferentie, hoewel
zij geen lid van den Volkenbond' zijn, en
aangezien de aanweczigbeld van Spanje op
die conferentie 'geen enkele verplichting
voor dit land meebrengt, heeft besloten,
aan die conferentie deel te nemen.
ENGELAND.
De mijnwerkersstaking.
Een bespreking van de regeering
en het münwerkersbestuur.
Na afloop van de tweedaagsche be
sprekingen heeft het mijnwerkersbe-'
stuur Dinsdagmiddag zijn antwoord aan
Baldwin opgesteld!
Het bestuur verklaart, dat d'e regee-
ringsvoorstellen, als zij werden uitge
voerd, zouden beteekenen: het algeheel
opgeven van het principe van nationale
onderhandelingen en overeenkomsten.
Het wijst erop. dat Churchill 8 Septem
ber, hoewel hij districtsonderhandelingen
niet uitsloot, bevestigde, dat de regeering
bleef bij dit principe van nationale onder
handelingen en overeenkomsten.
Het bestuur voegt eraan toe: „Als men
een werkelijken en duurzamen vrede wil
bereiken, moet deze berusten op de on
omwonden erkenning van het feit, dat,
wat ook de verschillen tusschen de dis
tricten zijn, de Engelsche mijnwerkers
een enkel lichaam vormen met gemeen
schappelijke belangen, en dat zij gerech
tigd zijn, erop aan te dringen, dat die be
langen zullen blijven worden beschermd
door hun nationale organisatie."
Het bestuur wijst er ln zijn brief ook
nog op, dat de regeering de samenstel
ling van het nationale scheidsgerecht, dat
zij voorstelt, ook nog niet heeft omschre
ven.
De bespreking tusschen het mijnwer-
kersbestuur en Baldwin heeft anderhalf
uur geduurd. De vier leiders zetten de
bespreking voort. Naar verluidt is er tot
dusver weinig verandering ln den toe
stand gekomen.
De afgevaardigden der mijnwerkers bU
Baldwin.
De Times zegt, dat de leiders der mijn
werkers den eerste-minister te kermen
HELDERSCHECOURANT
DE ADMINISTRATIE.
Stresemann neemt eenlge mis
verstanden weg.
Stresemann is vertrokken.