E
Derde Blad.
BINNENLAND
GEMENGD NIEUWS.
HET LIED VAN DEN ARBEID.
VAN VRIJDAQ 24 DECEMBER 1926
W«t hei loodswezen op den Rotterdam-
Niu de staking der Engdlsche kolendel-
vers, welke 1 Mei in dit jaar begon, prat -
tisoh tot het verleden behoort, is er weer
©enige vermindering in do scheepvaart op
denwaterweg ingetreden, en deze zal
nog wel ©enigszins grooter© verhoudin
gen' aannemen na 31 Deoember, pp welk
tijdstip de loopende kotenoomtnacten zul
len zijni afgeloopen.
Het is bekend, dat die abnormale drukte,
welke dus voor het grootste deal in het
jaar 1926 beeft geheerscht, van een aan
tal personen, imeer direct bij die scheep
svaart betrokken, ook buitengewone in
spanning heeft gevorderd.
Zoo er een tak van dienst geweets is,
die zich ook voor ongewone moeilijktïë-
den geplaatst zag, dan ma® zeker het
loodswezen als zoodanig worden: aange
merkt, hetwelk 'had te Zorgen dat al die
schepen veilig uit zee binnenkwamen, en
weer derwaarts vertrokken. Als men
weet, dat er in de afgeloopen periode een
week is geweest, dat er 698 schepen moes
ten worden behandeld, dan zal het duide
lijk wezen; dat het hoofdbrekens moet
hebben gekost, om aan de te stellen
edschen te voldoen.
Men heeft er naar gestreefd, om het
vermeerderde werk door het bestaande
personeel te doen verrichten, alleen met
dien verstande, 'dat daarenboven1 de
schoeners uit dienst werden genomen en
de opvarenden daarvan aan de beloodsing
van den Waterweg zijn toegevoegd, ter
wijl ook in andere plaatsen als b.v. Dor
drecht, Hellevoetaluls en Brouwershaven
alles werd weggenomen, wat daar ten be
hoeve van den Waterweg kon worden ge
mist. Ben 'latere maatregel is geweest, 't
aanbod van reeds gepenslonneerde lood
sen om1 tijdelijk weer in dienst te treden,
waarvan met genoegen is gebruik ge
maakt. Gelukkig (hielp het gunstige sei
zoen zeer medq^ om 'bezwaren daartegen
niet te doen wegen, terwijl het uitzicht
op een goede belooning boven het reeds
genoten1 pensioen den lust om het oude
vak weer op te vatten stimuleerde.
Men mag aannemen dat het ministerie
van Marine, waaronder het loodswezen
ressorteert, aanleiding .zal vinden om zijn
tevredenheid met hetgeen is verricht ook
anders dan ln woorden te betuigen.
Inmiddels hangt den loodsen een ramp
boven het hoofd, en die is, dat zij waar-
achyinlijk zullen verhulzen van het depar
tement dat practische (bekwaamheden naar
waarde weet te schatten, naar een dat
daarvan uit zijn aard weinig of geen notie
heeft. Dank zij het nagestreefde „ideaal"
om Oorlog en Marine tot een' departe
ment samen te smelten, hetgeen slechts
geschieden kan door een dier twee in casu
dat der Marine te ontmannen, zal het
loodswezen, dat zien voor leder, die zich
niet laat begoochelen door antfimilitai-
ristdsdhe waandenkbeelden, bfl de marine
thuis moet hébben gevoeld', naar Water
staat overgegaan en daardoor mede word""
gedesorganiseerd.
Een onjuiste aanklacht
Onschuldig een halven dag
opgesloten.
Het lid der Tweede Kamer, de heer
Braat, heeft den Minister van Justitie de
volgende vragen gesteld:
Is het den Minister bekend,
dat dezer dagen op een onjuiste aan
klacht van diefstal' van een medaille door
den administrateur van een pluimveeten
toonstelling te Muntendam twee mare
chaussees aldaar den heer J. de Vries,
landbouwer te Poeltje, gemeente Zuid
broek, weduwnaar en vader van nog zeer
jeugdige kinderen, en ©en tor goeder
naam en faam bekend staand1 persoon, die
nog nimmer met de politie ln aanraking
geweest was, een halven dag in de mare
chausseekazerne hebben opgesloten, nadat
zij eerst zijn geheele woning doorzocht
hebben en die, nadat de vermiBte medaille
door den aanklager gevonden was, werd
losgelaten met do miededeeling, dat hij
kon gaan;
dat een ander persoon, die bij die mare
chaussees op onderzoek uitging om te we
ten wat de reden van die opsluiting en wie
de aanklager was, op onvriendelijke wijze
gelast werd zich te verwijderen?
Is de Minister bereid deze zaak te on
derzoeken en eventueel te bevorderen, dat
aan den heer J. de Vries voor de door
hem ondervonden behandeling voldoening
worde geschonken?
Buitenland.
Een society-tragedle.
New-York (stad) heeft weer eens e.n
schokkend voorval in grooteni stijl. D. w. z.
een voorval', waarin de hoofdrollen werden
gespeeld door lieden, die ln society- en fi-
nanoieele kringen groote bekendheid ge
nieten.
In een woning in een deftige büurt te
New-York wordt de zestigjarige heer Wal-
lace McLean Probasco aangetroffen. Hij is
zwaar gewond. Vlak' bij hem ligt het lijk Van
een 66-jarige dame, die de echtgenoot© blijkt
be zijn van een bekenld mdllionnair, den hor-
logefabrikant Robert Ingersoll, den stichter
van de Ingersoll Watch Oy.
Dit zag er aanvankelijk leelljk uit voor den
heer Probasoo. Maar een later gevonden
briefje van mevrouw Ingersoll en een ver
klaring, door den zwaargekwetste afgelegd,
gaven de opheldering.
Tusschen Probasco en Mevr. Ingerso.i
bestond een innige betrekking. Echter had
Probasoo aan zijn vrouw beloofd, dat hij
daaraan een eindi zou maken. Dit deelde hij
aan Mevr. Ingersoll mede, ln het vertrek,
waar hij was gekomen om afscheid van haar
te nemen. De door haar minnaar bedankte
vtouw schoot toen eerst op den ontrouw ge
worden vriend, en pleegde daarna zelfmoord.
Wanneer Mevr. Ingersoll haar briefje had
geschreven, schijnt niet opgehelderd.
Huwelijksleed.
Voor den polltie-rechter te Oraig (Mon-
mouthshire) had Maandag een vrouw haar
man gedagvaard, omdat hij niet zorgde
voor het onderhoud van haar en haar
kind. De vrouw bleek 19 jaar te zijn en
de man 78. Zij verklaarde met hem ge
trouwd' te zijn toen zij nog niet ten volle
zeventien was. Later weigerde hij haar te
onderhouden op grond van zekere be
schuldigingen, die hij tegen haar inbracht
De magistraat heeft thans bewijsleve
ring dienaangaande toegelaten.
Een mllllonair die niet om geld maalt
„Ik heb nooit naar geld verlangd', zelde
de mlllionnalr Bernhard Baron, die pas
eenige duizenden ponden voor liefdadige
doeleinden geschonken beeft, toen hij
Maandag in de City de vergadering van
zijn onderneming Carreras Ltd. presi
deerde. „Ik geef niet om geld. Wanneer
iemand zegt, dat hij gelukkig la, komt dat
niet vanwege zijn geld, maar omdat hij
goeddoet voor de monsehhoid, in de eer
ste plaats natuurlijk voor zijn eigen familie
en menschen."
Voort3 zeide hij, dat indien alle groote
ondernemingen goede loonen betaalden, dit
aan een groot aantal werkers en hun ge
zinnen geluk moest brengen en dat dit
dien ondernemingen tot voordeel zou zijn.
Een Kerstverrassing ln de Smidse.
Het kleine dorpje Scheldeweer lag stil
gedoken tegen den heuvelrug, toegedekt
met 'mi blanke smetlooze vacht. Glinste
rend witte sneeuiw Mom; 's nachts als
een machtige wade, met reuaenlhand ge
spreid! over die glooiing van 't landsohap.
Op 't kerkdak speelde 't maanlicht 'n flon
kering van brozekleurenpracht in de mil-
lioienen sneeuwkristallen.
Hier en daar pingelde een lichtje, zacht-
rose in den helderen stillen avond. Er lag
een vredige rust over het dorpje en in de
huisjes hing de warme weelde van 'n In-
nige verheugenis om 't blijde feest dat ko
men ging, 't Kerstfeest!
Bezajdënr den straatweg, aan een kleine
dreef, stond 't huis van smid Ploegsma, in
norsche afzondering van den vriendelijken
kring, waarin de overige huisjes en het
kleine kerkje gebouwd lagen. De gewei
stond gekeerd naar den straatweg. De
hooge witte muur, spits uitloopendl naar
't puntige dak.
't Was hier, diat Ploegsma zijn laatste
dagen: in rust wdlde slijten. Meer dam der
tig jaren had 'hy in de dorpsamidse dien
zwanen moker gezwaaid
'n Ernstig zwijgzaam man, met als eer
ste. levenswet die plloht vani werken, 'n
ijveren wet onwrikbaar als ft metaal, dat
hij 'bewerkte.
De kinderen waren grooter 'geworden.
De oudste zoon 't kloeke evenbeeld van
zijn vader, dreef nu de smidse, volgens
traditie van geslacht op geslacht
De bedde dochters waren gelukkig ge
trouwd1, twee blozende boerinnen.
De welverdiende rust van den ouden
Ploegsma bad voor hem en zijn vrouw de
«ooo, hueasn' *}ja eg bun w*rkx*.*», km
Alleen de jongste zoon was niet gegaan
den weg, welken zijn vader voor hem had
afgebakend.
Ploegsma had ook hom willen opleiden
in de smidse, maar voor ft zware ruwe
wenk stonden zijn handen verkeerd.
't Was een teleurstelling voor Ploegsma,
waar hy zich echter wlug overheen had
gezet: als de jongen maar 'n goed vakman
werd; wat, moest hijlzelf imaar kiezen.
De jongen ging nu hij verschillened ba
zen, maar overal hield hij ft slechts korten
tijd uit
Ten laatste bij een schilder, omdat dit
toch z'n eigen we nacht w a s.
Maar ook nu kwamen spoedig klachten.
Hij droomde onlder ft werk, verknoeide
meer dan zijn patroon dulden kon. Tot
hij tenslotte voor goed naar 'huis werd ge
stuurd, met als eenig bescheid aan zijn
vader: „die jongen1 minacht 't werk."1
Deize woorden sneden Ploegsma' dloor
den ziel.
Kind van hem, dat de plicht van wer
ken niet voelde; „hij minacht het werk".
'n Kind van hem dat zijn tijd verdeed:
met teekenen, en zich om z'n arbeid niet
'bekommerde.
'Ploegsma voelde ft, als *n kniagen aan
zijn hart, dat z'n sterk gestel dreigde te
ond'ertmijTien.
Ploegsma had er ten laatste niet meer
over durven spreken, niet meer aan dur
ven denken zelfs.
Zoo liep hij rond maanden en maanden,
opkroppend al z'n 'leed, en al z'n ergenis.
Met koelie oogen, zonder 'n iglimp van
warme menlsohelijfcheid had hij gesmeed
en 'gewerkt avond aan avond voor 'n
nieuwe gereedschapkist. Stuk voor stuk
had' hy de kist compleet gemaakt. Elk
uur dat hij er aan bezig was, elk onder
deel, hoe klein ook, dat opgeborgen werd,
iwaa voor ban» 'o miauw* foltering van tfn
Zijn eigen firma had 2500 mensohen ln
dienst en hy was niet gelukkiger dan wan
neer hij onder hen was. „Zij ontvangen
mij als een koning en doen alles voor
mij wat zij maar kunnen. Geld is niets
in vergelijking daarmee. Ik geloof, dat
wij het rtadium waarin wy allen geluk
kig zyn bereikt hebben, en ik ben een van
de gelukkigsten van het heele troepje."
Mevr. Roftecca Bradley Hogers.
Wy (kunnen in deze ietwat ontwrichte
na-oorlogsohe tijden herhaaldelijk voor
vallen vermelden, die enkel maar onbe
grijpelijk zijn. Men iweet van het piep
jonge mevrouwtje Rebeeoa Bradley Ho
gers, dot te Buda in den staat Texas een
bank beroofde door eerst ergens in de
buurt brand te stichten en toen de
brand de meeste 'bankbeambten naar bui
en had getokt —de overgeblevenen met
een revolver te bedreigen en de te plun
deren voor een bedrag van 4000.
'Het jonge vrouwtje had nJL geld noo-
ddg omdat zy kleins schuldlèn had tot een
bedrag van 9 1000.
Deze schulden had' zij gemaakt bM een,
overigens vergeefèdhe actie, om in Texas
ledlen te werven voor het Amerika anache
Historische Genootschap.
Wat een malle verwarring meet het
zijn in het hoofd van dtl jonge vrouwtje,
dat 'bovendien nog heel in het geheim ge
trouwd was een klein betrekkinkje be-
trekkinikje bekleedde van typite.
Een begeerde betrekking.
Minister NevMei Oharoberiain heeft
gisteren meegedeled, dat er oneer dan
duizend' sollicitaties waren ingekomen
voor zes vacante plaatsen van inspecteur
der volksgezondheid, meer ln het bijzon
der te belasten roet de (behandeling van
landziekten, volgens de Ziektewet Er
worden vijf inspecteurs in Engeland en
een in Wales 'benoemd. Het salaris bet-
draagt 900. De gekozen doktoren mo
gen geen principieel© tegenstanders van
staatsverzekering zijn.
OP EN OM HET BINNENHOF.
Week-kranlek.
Den Haag, 22 Dee.
Vruchtelooze kamp. Van de baan! Wijlen DresseUuigs. Eet
Indisch Budget. De ontwapenoors.
Voor Mejuffr. Westerman was 't den
17en December jl een wel heel-droeve dag.!
Hoe lang en hoe vurig heeft zy. gestreden
voor: „het Fran9cb op die lagere school" 1
Haar initiatiefvoorstel vond genade by de
Tweede Kamer, maar de Senaat wees het
af, wijl de Regeering zich bereid had ver
klaard, aan den wensch der afgevaardigde
tegemoet te komen. Te-langen leste was aan
het wetsvoorstel „ln Staat van wijzen" ge
komen, strekkend om moderne talen op de
lagere school toe te laten. Edoch, al aan
stonds bleek de oppositie nog niet „ft har*
renas" te hebben ontgespt Minister Was
zink, 't moet worden erkend met alle
hulde verdedigde het ontwerp kort en
zeer krachtig. Z. Exc. bracht o. m., by het
stevjge argument, dab verwerping o. m. ten
gevolge zou hebben de noodzakelijkheid om
na te gaan, in hoever een betere overgang
moet komen vani de lagere school naar het
voortgezet onderwijs. Aan de laatste soort
scholen zou dan een. voorbereidende klasse
moeten worden verbonden. Een maatregel,
welke Vader Staat een „slordige duit" kan
kosten.
De Kamer Het zich weet men ook
door dit argument niet afschrikken. Zy ver
wierp het voorstel met.... 87 tegen 86
stemmen. Men weet wel: de afstand tus
schen „beker en lippen!" blijkt soms grooter
te zijn dan men wel vermoedt.En met
8589 verwierp ons Lagerhuis het ontwerp,
dat ten doel had' votr de Mulo-scholen ver
lenging te versohaffen van den termyn, ge
durende welken er moderne talen kunnen
worden onderwezen-
Ik herhaal: voor Mej. Westerman was de
17e dezer een Jftm ater". ft Staat vast, dat
binnen afzlenbaren tijd van „Fransch op de
lagere school" geen sprake zal wezen, t Ia
van de baan. Inzoover kunnen de soolaal-
democraten over den 17en December tevre
den zijn. Zij hebben zich steeds hardnekkig
verzet tegen het denkbeeld. Ik teeken hier
nog even bij aan, dat Exc. Waszink er bij
zijne verdelging op wees, dat juist voor de
kinderen ullt econcmlach-zwakke gezinnen
de tegenwoordige chaotische toestand na-
leé.'g is. Aan de eenheMsschool voegde
Je minister erbij, doet het ontwerp geen
afbreuk. Zijn stem bleef, weten' wy,
(He van den roepende ln de woestijn.
Bij den aanvang der Kamer-vergadering)
Wer'bedoeld, heeft president Ruys de Bee-
renlbrouck in treffende bewoordingen hulde
gebracht aan de nagedachtenis van mr.
Dre&elhuys, ln den avond van 16 dezer op
56jjarlgen' leeftijd verschelden. Voor den
Vrijheidsbond ls heit heengaan van zijn. lei
der een heel groot verlies. JVljleni Dressel-
huys was een man van zeer uitgebreide
Irennls, van wanne toewijding aan de pu
blieke zaak; bovendien: een man met gouden
hart, vriendelijk, hulpvaardig, joviaal in den
omgang. De kwaal, die sinds lang zijn gestel
ondermynde, zal er wel toe hebben byge-
dragen om' te belemmeren de kracht, waar-
nivê hij „ln politieks" optrad. Hy gaf zich
naar beslte vermogen, met noodt verflauwden
yvex. Dat wijlen Dresseihuys niet heeft
kunnen deelnemen aan den strijd tegen het
Nederlanidsch-Belgisch Verdrag, zal hem,
daar machteloos neerliggend; wel zeer
verdroten hebben.
Zeer tragisch is dit üiltgebliuscht worden
van een kostbaar leven), waarvan voor den
lande nog zooveel' verwacht werd.
Wat my by: het huldiigen van mr. Dres-
seQbuys' nagedachtenis op 17 December dn
de Tweede Kamer wederom opviel, was, dat
na de presidiale rede (waarby de Regeering
zich by monde van minister Waszink aan
sloot) niemand van de Vrijheldsbond-fractle
aanleiding vondl om mede een woord van
eerbiedige hulde te brengen aan de nage
dachtenis van den ledder. Vroeger was het
„mos" in het Parlement, dat wanneer een
lid van' groote beteekenlls naar het Onbe
kende Land was afgereisd, althans een der
leden van de fractie, waartoe de overledene
had behoord, een woord van rouwbeklag
om 't nu maar eens aldus te noemenl,
deed hooren. Waarom van deze gewoonte is
afgeweken, is my niét recht duidelijk.
De Kamer sneed de nieuwe Indische Be
grooting aan. En de soc.-democraat Ir. Ora-
mer was de eerste bespiegelaar. Den 17en
Juli nog gevolgd door ar. LovLnk, den chx -
Mstoriachen afgevaardigde en zijn party-
genoot dr. Van Boetzelaer van Dubbeldam.
Natuurlijk bepaal ik er my ook thans toe,
slechte „enkele groote lijnen" te trekken
naar aanleiding van deze bespiegelingen
over het wel en wee van Inaulinde.
Natuuihjk vormt het Jongste communisti
sche „oproer" by deze discussie het „plèce
de réslstance". 't Is ongetwijfeld noodlg dat
omtrent deze dingen klaarheid kom©, want
mr. Van Rijckevorsel wees er Dinsdag
J.l. terecht op) te het buitenland vinden
vele publicisten er behagen in, het Neder-
landsch bestier ln de Oost ln een kwaad' dag
licht te plaatsen: Onze Regeering beschikt
slechte, walt de revolutionaire beweging
'betreft, over de Aneta-berichteniDe
Memorie van Antwoord, op 14 dezer ver
schenen, komt daar rond voor uit. Het con
tact tussohen PUn en Buitenzorg dlenit
ook wat dit betreft. inniger te wordend
De plaats van den communist Louis de
Visser was op dJlen 21en December leegl
Toefde de heer L. de Visser nog steeds ln
Moskou? Te zoggen, dat men zijne absentie
bijlzonder 'betreurde, durf dik niet. Maar toch
zou 't in dit speciale geval wel „karakteris
tiek" zyn geweest, den communist over het
in Indië gebeurde eens te hooren „uitpak-
kenf'. Beweerd werd, dalt hy vóór het eind
der Indische discussie® toch nog te de
Kamer zou venschynen.
'Mr. Joekes, de vrijz.-democraat, heeft
scherpe oritflek geoefend op het bel oud van
Gouv.-Gen. Fock. De afgevaardigde erken
de, dat mr. Fock erin geslaagd! is den fina®-
tieelen toestand in Indië te saneeren. Maar
de „modus quo" acht de heer Joekes uit den
booze. Er te z. al te veel bezuinig*!. En ook
de houding van den afgetreden Landvoogd
tegenover de Indische volksbeweging keurt
liij ten sterkste af. Terwijl de katholiek Van
Vuuren juist warme hulde bracht aan het
geen vooral op financieel gebied), mr.
Fock in Inddë heeft geidaan.
Natuuriyk kwam bij deze dtecussiën we
derom de oude kwestie van anti 177 (vroeger
artu 123) Indisch' Regeermgs-reglleinienlt op
het tapyt Mr. Van Boetzelaer had de
schrapping van1 dit artikel' bestreden, de
katholieke Va® Vuuren en dr. Möier pleit-,
ten met alle vuur voor afschaffing, van de
bepaling, welke de katholieke missie te de
Oost h. i. op ontoedaatlbare wijze belemmert.
Mr, Byieveld redevoerde ook namens dr.
Scbeurier, zijn anti-revoMtionairen partij
genoot, die reeds sinds geruimen tijld dloor
ziekte verhinderd werd ter zitting te komen.
De heer Byieveld die aandrong op de
grootst mogelijke voorzacMigheid by het
finanitieel beheer te Indië, waar telkens
blijkt, de tin en de suiker werd hier ge
noemd hoe wisselvallig de inkomsten
kunnen zijn, betoogde te wezeniyk-
achoone taal, dat verbreiding van het Chris
tendom in de Oost te alk opzicht een zegen
moet worden genoemd. Niet slechts met za
ken van stoffelijken aard, zei de afge
vaardigde, heeft Nederland de verant-
woordeiykhelid, welke het tegenover Indië
heeft te dragen.
Over „de geheele inte" is hulde gebracht
aan de mannen, die op wakkere wijze hun
plicht hebben vervuld by de jongste onlus
ten, door de communistische raddraaiers
aangestookt. Ook aan de inkndsche ambte
naren, die op de bres stonden voor verdedi
ging van orde en gezag. Dat waren echt-
sympatMelke woorden. Waarvan men te de
OoSt met veel aandacht moge kennis nemen.
En: door daden toonen, dat men waarde en
strekking ervan begrijpt!
In avond-vergaderingen heeft de Kamer
de Oorlogsbegrooting voor 1927 behandeld.
By de Algemeen© Beschouwingen stonden
ook thans de „omtwapemarS" tegenover de
genen, die te eenzijdige ontwapening een
groot, ernstig gevaar voor ons land Zien.
Minister Lambooy nam in den nacht van
Dinsdag op Woensdag Jl de ontwapenaars
faire". De minister citeerde hóe Van
Moltke en Ludendorff zich hebben uitge
laten over de waarde der .mobUisatie van
1914—18. 't Is goed., dat daar ln ruimen
kring van kennis worde genomen!, Om een
anitwoord te kunnen geven op de geest
kracht- en vertrouweni-ondermynende taal
van de „eenzijdige ontwapenaans"!
Terecht wijst men erop, dat sommigs
.polticl te onzent, die de ontwapendnga-theo-
rieën tot nog betrekkelijk kort geleden
„pure demagogie" noemden, thans theorieën
propageeren als zynde de hoogste wijsheid,
ons volk beweldadlgertd/IIn den vreemde
denken radicalen en sociaal-democraten heel
anders op dllit stuk dan te onzent, de Van
Embden's en Albarda's.
Minister Lambooy heeft Woensdagnacht
met cijfers aangetoond, hoe leugenachtig de
bewering is, dat ons land volkomen weer
loos moet heeten. In den avond van Woens
dag op Donderdag zou de Minister van Oor-
Evien onbewogen niaar 't uiterlijk had hij
dien notaris laten; opmaken!, waar z'n zoon
recht op had, en uitgeteld:
Hij let de kist met gereedschap naar
dien deur dragieni, en| waggelde naar het
achterhuis. De envelop met geld 'brandde
beun te de hand, en, hy, de sterke, gestaald
en gehard, joeg z'n zoon het huis uit
De jonge Ploegsma was naar Antwer
pen getrokken'. De eerste dagen ging Itij
gebukt ondier dien zwaren last van weedom
en schande die 'hy over zich' veelde.
Maar z'n jonge idealen gaven hem Spoe
dig de kracht terug tot leven en werken.
Een krachtige wil dreef hem voor z'n
vader voldoening te geven, te toonen dat
ook zyn leven goed besteed was.
Ploegsma zat op dien kerstavond ge
bogen over zyn krant.
De stilte te de huiskamer prangde rijn
hart.
Hljr dorst nauweiyks ©ven op te 'kijken
naar z'n vrouw, oud en kwijnend. Maar de
stilte woog zwaar op z'n gemoed, vooral
nu op Kerstavond. Zijn vrouw zat te pein
zen. De vrede lachte in elk gezin, hij' de
arm sten der armien, alleen hier niet. Hy
voelde-haar gedachten1, haar verdriet.
„Waren de kerstkinderen lief gekleed'?"
vroeg hij vriendeiyk, bijna kinderiyk.
„Heel netjes. De'kinderen waren zoo ge
lukkig. Jammer dat ge ze niet gezien
hebt?7
„Heit ls goed, dat we die gewoonte heb
ben aangehouden, ook toen we uit die
smidse waren. Hoeveel kinderen hebben
wel nu ai met Kerstmis gekeed? Toch wel
'n mooi werk."
De oude vrouw keek verrast op. Ze had
hem nog nimmer zoo mild gezien.
Niet meer dan een cdjms van deni voor
spoed, die ons geschonken weid. De 'boe-
k*a gavan lader jaar radaa telt tavradaa-
log zijne rede voortzetten.
De
e chr.-historische fractie verklaarde bij
monde van den heer Tllanus den minister
van Oorlog t« zullen steunen, Voor dooi
sommigen geducht gevaar voor Hoofdstuk
VIII was dus geen sprake.
Met zulk „nachtwerk", met Inderdaad
voor sommigen ongehoord inspanning zal
ons Lagerhuis den kracht-toer bereiken om
vóór Kerstmis door de agenda te komen.
In myn eerstvolgend overzicht dat van
1 Januari zal ik nog een en ander „saam-
vaütenf ullt hetgeen de laatste parlementaire
week vóór het Ker&t-recès nog te zien eD
te hooren gaf.
Mr. ANTONIO.
held; ft was een plicht, dat we van onze
verdiensten wat afdroegen aan de armen
„Ja de 'boekenl Bandier koiut morgen,
en dan zullen wy eens zien, hoe hij dit
jaar gewerkt heeft."
„'k Ben wel ibertieuwd," ging hy voort,
biy iets gevonden te hebben, waarover ze
Lang door (konden praten
„Er is iets, van imeer belang dan de
boeken ft Is morgen al de derde Kerst
dag, dat we niet al onze kinderen rond
ons zien"
De tranen sprongen haar in de oogen,
toen ze dit laatste gezegd) had.
Ploegsma voeHd© zajn hart knijpen
„We hebben aan hem 'gedaan, even
veel als aan- de anderen We hebben ons
niets te verwyten Als hij getoond heeft
z'n plicht te kennen, dan zai hij welkom
zyn eerder niet!"
„Hy is nog zoo Jong! Pas even twintig!
En dan midden in 't leven, zonder hulp,
en' zonder steun. De tijd zal leeren, wat
wy ons te verwyten hebben."
„Spreek er niet over," viel Ploegsma
streng uit. 't Doet me zeer, hier aan mijn
hart, al Jaren en jaren. En ft laat mie niet
los, nooit! Ik verlang er naar, dat hy
terug zaj 'komen als een flteken fcereL Ik
snak er naar."
Hy werd nu kwaad op Zichzelf, koppig,
dat hij zyn zwakheid 'bekend had en liep
met zware stappen) <te deur uit, om buiten
te zyn te stilte en.alleen. Langzaam
Slenterde hy den muur langs tot aan den
gevel, keek naar de lucht, om wat aflei-
ding te hebben.
Plots ontwaarde hij in de dorpsstraat
een lichtje, op en neer dansend op de
maat van 'n vlugge pas. „Wat was dat?"
't Kwam de dreef in.en als een flits
schoot ft door z'n kop: „'n ongeluk 'bij de
kinderen, misschien met de jongste,..
Hg basfds op s*q tam Wijds bo«
naar binnen loopen, maar kon niet
't Angstzweet brak hem uit. Hy wilde
roepen, maar kon niet
„Goeien avond;" sprak opeens een
stem, ietwat geschrokben.
,,'n Pak uit Antwerpen.'"
Ploegsma nam ft pak in z'n bevende
handen, staarde met holle oogen er naar
en naar den 'brenger.
JEr is geen 'boodschap ibJJ; alleen dat ft
afgegeven moet worden op Kerstavond.'*
Ploegsma liep naar ibtenen, bleek. Hij
viel in een stoel en bleef als wezenloos
staren op 't pak.
Dan rukte hy plots de touwen los,
verscheurde wild ft papier en* stom van
verbazing zag een schilderij.
De oude vrouw ontsnapte een kreet;
daar stond de oud© smidse, de blaaSbalg
en de draaibank en in ft gloeiend sctdjnr
sel van1 aangeblazen vuur, voor 't vonken-
spattend aambeeld, met machtigen arm
den moker zwaaiend hy zelf, de ruige
kop, rossig 'belicht.
't Werd Ploegsma of hy herleefde. Zoo
had hoj gestaan, ja, als de machtige spie
ren rilden van -werklust.
De moederoogen glinsterden van nooit
gekende biydsohap! haar hart jubelde en
smikbenld van de overweldigende emotie
las zy het bygepakte briefje:
„Vader!
Met dit stuk: „Het lied van den arbeid",
behaalde ik een eersten prijs. Alleen de
trots op uw levenswerk stelde my- er toe
in staat."
Nu 'barstte ook Ploegsma uit ln harts
tochtelijk snikken en 't-©enige wat hij
zeggen kon, was: „Ook hij' is een goed
kind."
De deur vloog open: „Vader", kreet 'n
jonge stem. Ben jonge man viel aan de
voeten van Ploegsma.
.Nooit heerwohte grooter vreugd in
Ploeg*®*hart *a ln Ploagsma'e hul*.
nhfB Waterweg tijdens de Engelsche
staking prent eerde.
Pen zelfmoord en nog wat.
