VOOR OE VROUWEN
VERDWENEN WERELDEN.
n (Slot).
Maar niet alleen in vóórhistorische tij
den verdwenen landen in den Stillen
Oceaan. Verschillende verhalen van zee
vaarders vermelden de verdwijning o:
verschijning van eilanden. Een En gelach e
kapitein, Davis, die in de 17e eeuw leefde,
vertelt op 27° zuiderbreedte, op vijfhon
derd mijl afstand van Oopaloo, op de kust
van Chili, een klein, zandig eiland1 te heb
ben gezien. Vijfendertig jaar later heeft
de Hollandsche kapitein Roggeveen het
tevergeefs gezocht Hij zag alleen land
vogels ,die in krtjschende vluchten zijn
schip volgden, tot hij aan een onbekem
stuk land kwam, dat hij het Peascheiland
noemde. Dientengevolge moet men, wan
neer men geloof kan hechten aan het
woord van twee zeelieden als Davis en
Roggeveen en niets geeft ons het rech
dit in twijfel te trekken toegeven, dat
een tamelijk groot stuk land, waarschijn
lijk een arèhipel, in de 17e eeuw ten Ooo-
f ten van den Stillen Oceaan is verdwenen.
De loods Jusn Fernandez, in 1570 van
Callao naar Valparaiso reizende, kwam op
zekeren dag voor een land, dat hij; voor de
kust van het groote vasteland van het
Zuiden hield, dat zoovele reizigèrs van de
16o, 17e en 18e eeuw dachten te vinden.
Hij zag de uitmondingen van zeer breede
rivieren, on inboorlingen, zóó blank en zóó
verschillend o van die van Ohill en Peru,
dat hij er geen oogenblik aan twijfelde of
hij was in de nabijheid van het beroemde
vasteland. De ar zijn schip te klein was
voor een dergelijken onderzoekingstocht,
besloot hl] terug te fceeren om dit onbe
kende land te onderzooken. Helaas stierf
hij onderweg en niemand heeft dit vaste
land ooit teruggezien. Het schip Guine-
vere ontmoette ln 1009 op 06° Oosterleng
te en 666° Zuiderbreedte een rij klippen,
die als een deel van den verzwolgen
grond kan worden beschouwd. Het ls
overigens niet onmogelijk dat het kleine,
rotsaohtige eilandjes Sola y Gomos, drie
honderd mijl ten Oosten van het Paauoh-
eilamd gelegen, het land ls, dat vroeger
door Davis is gezien.
Het Paaschelland, dat wij al meer ge
noemd hebben, ligt op B7° 10' Zuiden
breedte en 100° 20' Westerlengte. Het
werd door onzen Ilollandsohen zeevaar
der Roggeveen op Paasohdag van het jaar
1722 ontdekt Het heeft sohler ontoegan
kelijke kusten met slechts één behoorlijke
landingsplaats, namelijk Oookshaven en
deze behoort thans tot Ohill Eigenaar
dig en bij de zeevaarders bekend zijn de
6 M. hooge, grof bewerkte monumenten
van steen, die men langs de kust vindt
Langen tijd heeft men gemeend, dat het
godheden voor de lnlxwrlingen waren. In
een wetenschappelijk artikel, versohenen
ln 1698, betoogt een zendeling evenwel, dat
zij, volgens het gevoelen van de Inboor
lingen zelf, eenvoudig bestemd waren tot
versiering der graven. Een Engelsch ge
leerde kwam naar aanleiding hiervan tot
do veronderstelling, dat het Paasch-eiland
een groot kerkhof was, waar de overleden
opperhoofden van alle archipels zouden
zijn heengebracht Uit den vulkaan Para-
ku zouden de bouwmeesters reusachtige
rotsblokken hebben gehouwen, waarvan
zij standbeelden van de overledenen moes
ten maken, doch toen de ramp kwam, die
een einde aan alles maakte, yas hun werk
nog niet gereed. Daar er geen sporen van
vulkanische uitbarstingen zijn, kan de
ramp, die bedoeld wordt, geen andere zijn
dan het verzakken der naburige eilanden.
Volgons de verschillende overleveringen
zou het Paasch-eiland zich te midden van
oen groep eilanden hebben bevonden, wel
ke thans verdwenen zijn. De inboorlingen
geven het ook den naam Tepito te
fenna, dat ls „navel der wereld". Te
genwoordig bevindt zich niets meer rond
om het Paasch-eiland, daarentegen vindt
men, van de Zuid-Amerikaansohe kust
naar het Noords Westen gaande, een groote
menigte koraaleilandjes, die men zou kun
nen beschouwen als de uitstekende top
pen van een bergketen, die zich daar
vroeger heeft uitgestrekt.
Ook op de Oarolinen-ellanden (Yap, Po-
nape en Kusaie) vindt men merkwa,
ruïnen, teekenen van een verbazingW'
kende, verdwenen beschaving. De eigen
aardigste vindt men op Ponape. Men
stelle zich in oen ruimte van elf vierkante
mijlen reusachtige bouwwerken voor, op
gericht op vierkante of rechthoekige
eilandjes. <lle kunstmatig zijn opgehoogd
door een borstwering van goweldlgo ba
saltblokken. welke men op de overblijfse
len van de koraalmassa hoeft opgestapeld
één oentrale regeering met hare onderhoo-
rigen In contact kon blijven.
Nog een derde feit is er, dat het be
staan van een groot verzwolgen rijk komt
bevestigen. Aan de oostkust van het eiland
Yap is een dorp, Gatsepar genaamd, waar
van het opperhoofd, ofschoon hij niet de
minste macht bezit, bezoek ontvangt van
inboorlingen, die honderden mijlen in liun
prauwen afleggen om hem hun schatting
te komen betalen. Als men aan die schat-
tingbetalers vraagt waarom rij wn opper
hoofd gehoorzamen, dat zoo geheel van
alle macht beroofd ls, zoo ver weg woont
en geen enkel middel bezit om zich te doen
eerbiedigen, dan antwoorden zij, dat wan
neer zij niet aan deze gewoonte vasthiel
den, dit koninkje hun eilanden door mid
del van aardbevingen en stormen zou om
verwerpen. Blijkt hieruit niet, dat de voor
ouders van dit opperhoofd in vroeger da
gen ten Oosten van Yap een zeerijk had
den gesticht?
Er bestaan verschillende aanwijzingen,
dat dit eilandenrijk bijna aan de kust vim
Amerika grensde. Zoo heeft men op de
Polynesische eilanden planten gevonden,
die ook in Zuid-Amerika worden aange
troffen; en er zijn wel meerdere overeen
stemmende dingen op te noemen. In Poly-
neaië bijvoorbeeld graven de inboorlingen
om hun eten te koken een kuil in den
grond, Waarin zjj steenen leggen. Zij ma
ken er vuur in aan en als de steenen
gloeiend zijn, plaatsen zij er hun f rl' n
op, waarna zij alles met bladeren en aarde
dichtmaken. Na twee of drie uur is het
maal gereed Deze manier van eten te-
reiken is ook ln zwang in Amerika. Het
treffendste bewijs leveren evenwel de
groote gelijkenis tussohen de groote stee
nen monumenten van de Inca's (de inboor
lingen van Peru) en de Maori's. Dezelfde
reusachtige beelden van het Paasch-eiland
vindt men daar.
Dit alles wijst er op, dat Atlantis en het
sheimzinnige vasteland of de archipel
van den Stillen Oooaan door dezelfde te
schaving vereenigd waren. Of de weteni
schap ooit nog eens positievere bewijzen
zal vinden voor wat thans nog slechts hy
pothesen zijn? Wie zal het zeggen?
Het eerste artikel ls opgenomen ln
het Juttertje van 28 April
UIT HET LEVEN VAN DEN
RU8SI8CHEN BOER
In JDe Stem", het maandblad onder
roiinctie van Dirk Ooster, vinden wij een
karakteristiek van den Russischen boer,
waaraan wö het volgende ontleenen. De
schrijfster, Helene Hoerschelmann, heeft
vijfentwintig Jaar onder hen gewoond, is
dus alleszins bevoegd. Wat zjj zegt is zeer
interessant
M laschien bestaat er geen enkei boeren-
ype, op zichzelf al reeds het taaiste
der menschentypen dat tenslotte zoo on
veranderlijk ls, zóó^ zichzelf gelijkblijvend
Er zjjn er bij, die een dikte hebben van
bijna 4 meter en zich 0 meter boven het
wateroppervlak verheffen, en te oondoo-
len naar de geweldige blokken, die bezwe
ken zijn, moeten zij in hun oorspronke-
lijken staat wel twaalf maal zoo hoog ge
weest zijn. Dat waren ongetwijfeld tem
pels en vergaderzalen van de groote hoofd
stad van het verdwenen rijk. Oim deze ko
lossale rotsblokken op de klippen te krij
gen, zijn minstens tiendulzer-l werklieden
noodlg geweest Als men den tegenwoordig
gen geringen omvang van het eiland Po-
napo in aanmerking neemt ligt de oonolu-
sie voor de hand, dat een oppervlakte van
tenminste twintigmaal de tegenwoordige
grootte is verzakt Er bestaat geen twijfel
of er zijn duizenden werklieden bijeen ge
weest onder een heerschappij van één en
kel opperhoofd, hetgeen op een goed ge
regeld bestuur wijst
Oleal ls een klein eilandje op duizend
mijl afstand van deze Oarolinisohe groep
gelegen en minstens honderd mijlen van
het dichtstbijzijndeilandje. Prof. Mao-
millan Brown ontdekte daar in 1018 een
geschrift van zestig letters in een taal, die
totaal verschilde van eenige andere taal,
die op de wereld bekend la Zij werd door
een jfong opperhoofd getezigd, en was
slechts aan vtjf Inboorlingen bekend, of
schoon zij ook ln gebruik was op een na
ait» het Russische. Dit ligt daaraan
Slaven zijn, en ook aan het landschap, aan
de barbaarsche zeden, en de geringe cul
tuur, aan hun naief mystieke religiositeit
en aan hun geheele structuur. W anneer
we lezen over de boeren van Puschkin en
Gogol, de meer diepzinnige van Turge-
niew en Tolstoy, de elementaire boeren
van Gorki en de naturalistische van Tche-
chow, dan hebben allen dezelfde trekken:
kind, dier, heilige, afzonderlijk of ver
mengd, doch door de eeuwen heen dezelf
de raadselachtige sphlnx, zooals Tourge-
nlew zegt.
Voor hen die ze kennen ls dit de juiste
benaming. Want de Russische boer is pri
mitief doch niet ongedifferencieerd. Vaak
is de gedachte bij mij opgekomen, vooral
sedert ik den veel meer gecultiveerden
Duitsohen boer met zijn veel hoogere men
taliteit ken, dat een volk misschien te don-
teerder en ondoorgrondelijker is, naar
mate het meer met de aarde verbonden en
elementair blijft Het mystieke, dat eigen
lijk in meerdere of mindere mate in ieder
volk aanwezig is, krimpt in tot een nauw
merkbare rest en verdwijnt langzamer
hand door toenemende civilisatie, grootere
welvaart en verwijdering van God. Het
staat wel vast dat het veel en veel moei
lijker ls, den Russischen boer te teekenen
dan het boeren type van alle andere West-
Europeeeohe landen. Want men kun nu
eenmaal niet volstaan met de kenschets:
goedmoedigheid, wodka, de knoet en „nit-
sohewo"; zooals men dit in Duitschland
gtinukshnlve gaarne doet. Bij deze onge
twijfeld zeer sterke medefactoren is nog
zooveel onpeilbaars In het spel, veel meer
dan een oningewijde zou aannemen. Doch
we willen ons nu niet met volkspsyoholo-
Jio bezighouden, doch slechts eenige beel-
en geven van hunne zeden, waaruit zulk
een melodie uit op klinkt, en bovenal de
climax van braspartijen via goedmoedig
heid naar absolute goedheid.
Er is een heksenketel vol ingrediënten
nood ig geweest om den drank te brouwen
die „de Russische boereyariel" heet. Het
grootste heidendom en meest barbaar
sche bijgeloof tegenover ondoorgronde
lijk© vroomheid, dierlijke stompzinnig
heid naast goddelijke intuïtie. Naak
te oerdrift tegenover het mysterie. Ver
warde zinlooze chaos waaruit met roode
vlammen genialiteit kan lekken. Diepste
duivelachtige oerinstincten en wreedhe
den, naar buiten een onvergelijkelijke
goedmoedigheid. Men zou den Russischen
lx>er met zijn God en zijn kerk, met zijn
czaar en den grondbezitter dien hij dient,
met zijn vrouw en den drank moeten mee
maken om hem volkomen te begrijpen, en
zelfs dan zou er nog veel in het duister
blijven.
En toen Lcnin kwam en olies vernie
tigde, heeft hij toch niet de oerziel kunnen
vernietigen, want deze was een oerele-
ment en onvernietigbaar. Dit zal door de
toekomst bewezen worden.
De Russische boer is beroemd om de
heiligedagen, als mieren zoo veelvuldig,
die men Prasdnlki noemt. De kerk heeft
feest dat Rusland viert ais geen ander
land op aarde, het ééns» groote feest
acht dagen lang, en dat ls Pasohen,
Kerstmis is niets voor hen, evenmin
Pinksteren. Dagen van geboorte viert hij
niet, verjaardagen worden met drank her
dacht. Maar men heeft de Russische bo-
terweek voor het begin van de Russische
vasten, die door oude Russische boeren I
streng worden gehouden. Men eet dan
monnikskost: paddestoelen, augurken,
visch, broodfcwHs, men houdt strenge
godsdienstoefeningen, biechten en avond
maal. Vleesch, boter, melk noch eieren
worden gegeten. Men vergeet alcohol en
liefde. Men bedenke wat dit beteekent
voor den aan zijn oerdriften overgegeven
Russischen boert Vrijdags moet men
biechten, wanneer men tegen deze heilige
voorschriften gezondigd heeft.
Maar de botorweek is aardig. Alle heer
lijkheden der wereld nog eens acht dagen
lang, alvorens voor zeven lange weken de
aardsche poorten toeslaan en men in een
duister rijk afdaalt, slechts half begrepen
doch des te dieper gevoeld, een rijk van
boete en onthouding. Maar eerst zwemt
men in boter, want het historische gerecht
van deze week „Bliny" lichte dunne pan
nekoekjes uit boekwljtmeol met gist,
wordt met een zondvloed van heete ge
smolten boter, met zure room, met alle
soorten kaviaar, met Wolga-zalm en de
fijnste visschen die men alleen in Ruslant
kent, opgediend. De tafels breken onder
hunne lasten. Want de kokend heete Bllny
worden van 's ochtends vroeg tot 's avonds
laat opgediend, acht dagen lang. Men
neemt geen andere maaltijden, alleen is er
een groote bijtafel met een enorme samo-
var. Want na do bergen Bliny drinkt men
den goheelen dag thee, ook veel drank, en
ieder Jaar kweekt de boterweek oen ont
stellend aantal maagzleken, na deze acht
overdadige dagen.
De samowar en de heete Blny staan
zelfs in do armste hulzen den heelen dag
klaar. West-Europeesche ultnoodigingen
kent men in Rusland niet, men zou b«-t
voor onhartelijk houden. Huls en tafel
staan vanzelfsprekend voor lederen gast
ook al ls hij volkomen vreemd, open. Men
zit met den grondbezitter, met den pope,
met den drankverkooper en een dame aan
dezelfdo tafel en niet alleen de mensch-
üevendheid en de vrijgevigheid, doch ook
de waardigheid waarmede de Rus zijn gas-
ti n ontvangt ls de westelijke cultuur
vreemd.
Ook de huwelijken wist men groot to
vieren ln de oude voorname rijke boeren
woningen, onbegrijpelijk oonservaüef, en
de traditie als een religie bewakend,
Dronken is op deze plechtige huwelijks-
feesten geen mensch; dat zou de ergste
smaad en schande
.Vis tegenhanger van de bruiloft heeft
men de begrafenissen, die nog oudere tra
dities en riten met zich brengen. Nog co-
r monieeler zijn en heidenscher. En toch
vol van een donker, mystiek geheim, zoo
als alles wat werkelijk Russisch ls en dut
>ok op den duur niet zal verdwijnen; want
deze dingen zijn oe®intuur; oer-element
Het lijk Ligt open in de kist ook bij het
begrafenis!eest, en wordt op weg naar de
kerk met een brokaat kleed bedekt; het
deksel der kist wordt statig nagedragen.
■Het Russische begrafenismaal ls zoo
oeroud in zijn vormen, zoo streng en vol
smartelijke duistere Stilte, dat de West-
Europeeér eerbiedig iwijzend erbij zit. Er
zijn traditioneele begrafenisspij zen, een
vischsoep, de vastenbony, een witte melk-
pudding en de treurdrank bereid uit ho-
ning. Stil en plechtig stoot men de gla
zen aan. Niemand spreekt een woord, het
s de laatste gedachte aan den doode; uit
een aangrenzend vertrek klink nu het
:oor in het zachtste pianissimo. „Nu groet
ik je den laatste keer, nu kus ik je met
den laatsten kus"stil, zacht snikkend
staan de ontroerde familieleden bij dezen
laatsten groet
Het overweldigendste in het leven van
den armen Russischen boer is Pasohen.
„De lichte"Het eenigste wat hij aan
innerlijke rijkdom en hemelschen glans
kent de eenige maal dat hjj zich niet als
slaaf, ais onterfde en verlatene voelt doch
als een begenadigd kind van God.
Maar ook het andere oostuum is zeer
gedistingeerd.
Men kan dit geheel opvatten als een
van voren geheel los hangende mantel
over een wit kleedje; maar ook kan men
er een robe-manteau uit verstaan.
Ook hiervoor kan men één van de ge
noemde stotsoorten gebruiken evengoed
als de zijde-stoffen. De man tel vorm is met
knip-effecten verwerkt Alle naden der
stukken zijn smal uitgebloed met wit
BABBELUURTJE OVER MODE
burig eilandje. De'zin ervan beteekende,! wbSd^'kracb^'Jn plldii '°S hem
vernietigd, dan met haar heele systeem.
dat een rijk, bestaande uit een groote uit-
gestreikthoid van eilandengroepen, ver
bindingsmiddelen noodlg had, waardoor
Maar etoenlttke feesten heeft hU bijna
met en daardoor geen vreugde. Er Js éou
Zwart Wit
Dat een geoombineerd avondtoilet (of
ook wel middag-toilet) van zwart en wit
satijn of andere stoflage, fijn en modern
is, dat wisten wij reeds. En dat het bijna
iedere vrouw flatteert en bij velen zeer
geliefd is, was ook al tot ons doorgedron
gen.
Het zal dus vele mode-volgsters een wel
kome tijding zijn, dat de zwart/wit-inode
zich nu ook al tot de straat uitstrekt Men
kan dus nu ook een „ensemble" in de com
binatie zwart-wit kiezen.
Het spreekt bijna vanzelf, dat de hier
voor gebruikte stoffage meestal tot zijde
soorten behoort. Wil men het echter zeer
solide hebben, dan ls wit en zwart ama
zone-laken of wit en zwart fijne popelinc
ook voldoende elegant
Een zeer chic voorbeeld b.v. is het eer
ste modeL Dit ls van crêpe satin of zware
crêpe de chine gemaakt vanzelfsprekend
hoogst elegant Echter ls dit toilet van één
van do bovengenoemde stoffen gemaakt
volstrekt niet minder moot
Wanneer men b.v. de japon samenstelt
uit: t rokje van zwart laken en het lijfje
van wit en dit dan appüquoert met fi
guren van zwart laken zou men dan
geen beeldig resultaat verkrijgen? Men
zou dan den mantel met witte rijde kunnen
voeren en de binnenrand weer appLiquee-
ren met zwart laken. Ter uiterste volma
king draagt men er dan een klein wit vilt-
hoedje bij.
stutvibtjes EN gouden tientjes
Er wi eens een vriendelijke vader, die
twee kinieren had, Joke, een mesje van
zes en Frans, een jongen van tien Jaar.
Frans was een sterke knaap en hield van
groote, «nare dingen, om mee te spelen,
van groote booten, groote drukke straten,
kortom van allee wat groot was. En bij
lachte zfln zusj® omdat z|j juist
dol was op allerlei kleine, fijdingen. Het
Herfst spelde ze inert de kleinste popjes,
wiegje» en wagentjes. Ze Meld niet van
drukke straten en groote winkels en zag
erg op tegen Frans, die zich daar zoo op
riju gemak scheen te voelen
Op zekeren dag zei de vader: „Frans en
Joke. IX heb een verrawing voor jullie be
dacht. Ik zal deze week elk stuivertje, dat
ik ontvang aan Joke geven voor de spaar
pot en elk gouden tientje aan Frans. Wat
denk jullie daarvan?"
..Fijn. vadertje", riep Joke, en Jteuaig,
vader", schreeuwde Fran6.
Vsder lachte en Frans begon dadelijk te
bedenken, wat bi) met zijn geld zou be
ginnen. Hü zou de nieuwe Meccano-ooos
koopen en die motorboot^ die hij gezien had
in de spelgoedwinkel, en waar een echt
klein motortje ln zat, en dat boek over In
dianen en o, nog veel meer. En ai» Joüte erg
wetóg had gekregen dan zou hij voor haar
dal doosje mot drie heel kleine popjes voor
haar poppenhuis koopen, waar Joke Iede
re» dag naar keek, als ze naar school ging.
Bat vond Joke heerlijk en zij maakte nog
niMr geen plannen. Ze wist nog niet goed,
wat alles kostte. Ze was nog maar zoo kort
>p school
Maar wrat was ze blij, toen vader 's avond»
iri stuivers voor haar meebracht. Tegen
Frans zei vader: „Vandaag geen gouden
tientjes, mijn Jongen".
Frans antwoordde: „Nee vader, die zult
U wel ndet zoo veel ontvangen. Maar als Ik
er één krijg, ben ik Joke ineens een groot
•tuk vooruit!"
Den volgenden dag bracht vader voor
Joke vier stuivers mee, terwijl Frans weer
moest hooren: „Vandaag geen gouden tien
tje ontvangen, mijn Jongen'". En zoo ging
bet den derden en vierden dag.
Frans sprak niet meer over de heerlijk
heden, die hij koopen wilde, maar hoopte
alleen nog op den Zaterdag. Dan kwamen
er vaak meer menscben ln vaders winkel
dan anders en misschien dat eentje dan wel
een gouden tientje zou wisselen. Vol ver
wachting keek Frans vader aan, toen deze
thuiskwam, om te eten Maar vader haaMe
uit zijn portemonnade wel (twaalf stuivers
voor Joke, doob geen gouden tientie voor
Krans. Frans keek Shp en Jope tel dade!tf>
goedig: „Jij mag de helft van mijn geld
hebben. Ik heb wel achtentwintig stuiven
en de poppetjes kosten maar vijft g oentV
Toen vertelde vader, das hff dit wel ver-'
wacht had. Een gouden tientje ontving fctj
haast nooit en> stuivers zoo vaak. „Ik had
het dezen keer wel gehoopt", zei vader.
..omdat Frans zich de heele week zon flink
heeft gehouden Maar het Is niet gebeurd.
Nu zal lk nog een week voor befden stob
vers sparen Frans heeft nu gezien, dat vele
kleintjes één groote maken Rn kijk eens
Frans. Dit heb Ik meegebracht, omdat Je Je
flink hebt gehouden".
Err vsder gef Frans het Indianen-boek,
dat Frans juist zoo dolgraag wilde hebben!
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadaeia.
Vos, os.
IL
Boerhaava
Moutb I auc
Treurwilg
G i b r a l t a r
Neusho orn
1 t i ra a t u m
Fries land,
AdamenEv a
Boerhaave
d
Nieuwe
Welk spreekwoord staat hier?
-s -o.. i e
.a. aea .e..
Ingez. door J. H. v. Schaik.
H
XXXXXXXXXXX Op de kruisjes-
lijnen komt de naam
van een heester.
Op de le rij het
gevraagde woord
op de 2e rjj iets
wat goudsmeden
vaak doen in goud
of zilver; op de 8e
rij een mooi vier
voetig dier; op de
De mantel is geheel met wit gevoerd,
zoodat revers en kraag nu In 't gezicht
ook wit vertoonen. Het zeer lange en
smalle veet kan op verschillende manieren
uitgevoerd worden. Men kan de figuren
van het eigen materiaal appliqueeren of
op do witte zijde, de zwarte figuren laten
batikken en ook kon men zwart/ wit be-
dUikto rijde van t stuk gebruiken.
Kortom, hoe men 't ook gebruikt of uit
voert, het geheel zal zeer gedistingeerd
kleeden. Bij dit toilet draagt men een klein
hoedje van zwarte zijde.
Op HchuoL
Wie van jullie kan trify 0 beesten van
Java noemen? vroeg de meester.
Jan: Drie wilde zwijnen en drie bantengs,
meesier 1
le r|j een soort verdicht verhaal; op de
>e rij een buitenlandsche vrucht; op de
de rij een nuaigen edschap; op de 7e rij
Sn visch; op de 8e rij een boom; op de
9e r|j een werktuig; op de 10e rij cuu
klinker. Inge*, door
Goede oplossingen vua beide raadsel»
ontvangen van:
J. A.; C. A.; K. A.; A. en A. B.; J. C.;
M. G.; A. C.; C. A. en M. A. I).; G. -u
A. D.; M. H.; A li.; B. en D. L; P. K.;
A. K; A. M.; J. O.; B. R.; P. v. 6.: A. en
J. 8.; 8. T.; T. V.; M. H. W.; M. W.; A.
W.; A. Y.; 8. en M. v. Z.
De prijzen zijn ten deel gevallen aan:
lirlBtieivtje Allaant, Krugerstra&t 24.
Koe» Abbenea, Krugerstraat 22.
Gré en Alle Dekker, Koniugdiwarastraat 87.
Maria Hennskam, Achterstraat 72.
Hortus cm Dirk Ingelse^ Kn (gierstraat 27.
•los. Orelio, Hchageimtraat 80.
Pleit van Strijeu, 2e Goversdwarsstraat 6.
Mien Wotters, Torenstraati 9.
Andreas Wiersma, Wtthelmlnastraat 80.
Simon en Marie van Zoonen, loreostraal I.
raan dat zij
Corrle Brem.