VOOR DE KINDEREN VOOR DE VROUWEN. Kaatje; Beviel het Je niet In Schie dam? Truitje: Schei maar uit! Is dat een gat Je bent direct door alle dienaren heen. Kerel, wat heb jij Je kraag hoog opgezet! Heb Je 't zoo koud of ben ie ziek? Octo, let er maar niet op. Ik heb een das om, die mijn vrouw voor me heeft uitgezocht Juffr. Wip: De dokter heeft mJEJn man het rooken verboden. Juffr. Snipj Wat zegt UP Hebt U daar een dokter voor noodig? Ik heb het mijn man bij ons trouwen zèll verboden. Elly: Wat een aardige hoed heb Je daar, lieve. Mary Ja, vin Je niet? Elly: O, heel aardig. Ik zou er ook graag zoo een dragen, als hl) maar In de mode waa Dorpsonderwijzer (bi) de rekenles): Kees als je een huis wil koopen, maar Je komt een deel van den koopprijs te kort Wat zou je dan doenP Kees: Gauw een rijk meissie trou wen, meester! Hé, JU hier? Ik heb Je In lang niet gezien. Waar zit Je toch en wat voer Je tegenwoordig uit? Ik zit in Neurenberg in een speel goedfabriek en ben belast met het zwart maken van de gaatjes in domineestee. nen. Zoo, zoo! Maar., eh.. kan Je daar dan zoo maar weg? Ja, ze maken vandaag dubbelblank. Dat de Amerikanen niet veel vertrou wen hebben ln de hotelhouders, blijkt uit het feit, dat een Yankee, toen hij ergens in Frankrijk kwam van te voren den prijs zijner kamer vroeg. Toen men hem die had opgegeven, zeide hij„Allright maar geef mij dat zwart op wit" Men prote steerde, maar de Amerikaan dreigde elders te gaan als men niet aan zijn ver langen voldeed, zoodat men tenslotte ge noodzaakt was te doen wat hU wilde. Dat zulka inmiddels noodig Is, wordt nader bericht door iemand, die onlangs afschuwelijk ln een hotel werd afgezet. Toen hU 's avonds aankwam, deelde men hem mede, dat de kamerprijs was 85 f ranss, Den morgen daarna Dracht men hem evenwei 800 francs ln rekening en hield met een staal gezioht vol, dien prijs ge noemd te hebben terwijl op de rekening niet eens da belastingstempels voorkwa men, zoodat men de flsous eveneens te kort had gedaan. Toen dezer dagen de Mauretania Southampton sou verlaten, kwam er plotse ling een chauffeur van een taxi aanrijden, die aohreeuwde„wacht even, ik heb nog een pakket af te geven." Ofaohoon de boot reeds in beweging was, stopte men even en toen de chauffeur aan booni kwam vroeg hij naar den rabbijn Bztyl en over handigde hem 287 pond sterling, die de Joodscbe zieleherder in zijn hotel, vast geknoopt in een zakdoek, had laten liggen. Een eerlijk kamermeisje had die zakdoek onder zijn hoofdkussen gevonden en had een chauffeur opgespoord om den rabbijn ln het bezit van net geld te stellen. Met hoeveel deze het eerlijke meisje heeft beloond wordt niet vermeld. Ben Amerlkaansoh statisticus heeft uitgerekend (hoe de man er aan gekomen ls, weet men niet) dat ln het afgeleopen Jaar de Amerikanen (dames en heeren) voor hun haren 825 millloen dollars heb ben besteed. Daarvoor zijn zfj geknipt geparfumeerd, „geohampoineerd van cosmetiek voorzien, gemasseerd enz. Het la voorwaar geen kinderaohtlg bedrag zou men zocr zeggen. Ben leerling-drogist uit Llebsteln, een Duitsohe badplaats, heeft willen bewijzen, HJ) won zijn weddenschap, doch stierf kort daarna aan nicotlne-vergiftiglng. Overigens is die hartstocht voor tabak bij sommige mensehen zeer groot. Zoo rookte b.v. de bekende politicus Waldeok- Beuaseau altijd, zelfs ln zijn bed en als hij een redevoering had uit te spreken, had hi) een sigaret tussohen zijn vingers. Een zekere advocaat rookte zooveel dat ztjn vrouw, om hem te genezen, eveneens gHng rooken, wat hem dusdanig walgde, dat hi) het rooken heelemaal naliet en de vrouw derhalve haar doel had bereikt Of zij toen eveneens het rooken gelaten heeft vertelt de geschiedenis niet. Ben neger, zekere Mozes Kyle, stierf onlangs in Texas op 122-jarigen leeftijd. Hij was vader van 26 kinderen, waarvan nog 24 grijsaards in leven zijn en eeo goede gezondheid genieten. Het zwarte ras ls dus taai genoeg, zou men zoo meenen. De Dally-mall maakt melding van een man, die uit liefdesmart, in zijn jeugd geleden, een heremiet is geworden, die reeds meer dan 50 jaar in de bosschen woont en de hulp van zijn broeder heeft om zich te voeden. De bedoeling is, om nooit meer een vrouwelijk gezioht te behoeven aanschouwen. Hij is nu oud en half verlamd en bijzonder menschenschuw. Later ia zijn „eerste liefde", nu een oude vrouw, hem komen opzoeken en hebben beiden een weinig over wat bad kunnen zijn, gebabbeld. Een ander geval heeft zloh ln Zwitser land voorgedaan, waar een type zich eveneens totaal van de maatschappij af sloot en een toevlucht zocht ln de Alpen, ook al om liefdespijn. En wat wilde het geval Op een goedsn dag kwam ln die omgeving een Jonge vrouw hem gastvrij heid verzoeken, daar het sneeuwde en zij daardoor was verdwaald geraakt. Zoo ridderlijk was hij nog wel om haar zijn woning aan te bieden, maar zelf ging hij in den sneeuwstorm zijn hut uit, om dat hjj de nabijheid van een vrouw niet kon verdragen. Dat ex-konlngen hun geest en misschien ook hun handen weten te gebruiken blijkt uit 't feit, dOt op de Landbouwtentoonstel ling te Twlokenham ex-koning Manuel van Portugal 8 eerste, 7 tweede en óén derde prijs heeft behaald voor zijn tomaten en aardappelen, die algemeen door des kundigen worden geprezen. De gravin Delolrme verzocht per brief aan een vriendin, die te Pariji woonde, baar een gouverneur voor haar zoontjes te bezorgen, en somde tevens de vele hoedanigheden op, welke deze persoon moest bezitten. Lang daarna ontving zij antwoord op haar brief. De vriendin schreef dat zij veel moeite had gedaan een dergelijken gouverneur te vinden, die in het bezit waa der gewensehte hoedanigheden „Tot nogtoe ia het mij eehter niet gelukt, ik zal echter blijven zoeken, en zoo ik hem mocht vinden ben ik vaat besloten hem te trouwen. Want wat gij verlangt, la nieta meer en nleta minder, dan het ideaal van *«n man. Het la thans 80 Jaar geleden, dat Bir Rowland Hill de gedaohte van een ge- gomden postzegel lanceerde. Drie jaren later werd zijn denkbeeld ln praktijk gebraoht De eerste gegomde postzegel was de s.g. „penny-blaok" met den kop van Koningin Victoria. Ongebruikte exemplaren hiervan hebben thans een De waarde ls £81.988.072. De gansohe productie ln het Britsohe Rijk heeft een waarde van ongeveer 58 millloen pond sterling (086 millloen gulden.) Ook ln de productie van tin en diamanten bee Ingeland de leiding. BABBELUURTJE OVER MODE. De nteuwste winterhoed. Bijzonder ohic zijn de hoeden dezen winter, al zijn ze dian ook een tikje bizar. De zeer nauwsluitende hooge dopjes zijn meestentijds van dof vilt en worden hiervan ln de meest verscheiden en gril lige vormen geperst De aardigste bijzon derheid is dat deze nieuwe modellen veel al met fijn smal stroo gegarneerd wor den, ln den zin van smalle randjes, vleu geltjes plat opgenaaid, bloemenvormen op den bol eto. Dit doet zeer eigenaardig maar toch wel elegant aan. Dan is er nog iets wat als nieuw voor hoeden valt te be titelen, mL de appliquatie. Deze manier van bewerken ls trouwens komen ze goed tot hun recht Behoort men niet tot diegenen, welke t gelaat wat mooier willen maken met crème en poeder, dan doet men beter dieze nieuwe modelletjes' niet te dragen, daar zij onbarmhartig ieder rimpeltje of bleek plekje tot z'n volle recht laten komen. Dan ls een hoedje met klein schaduw- randje veel en veel meer aan te bevelen, deze geven dan een zachte sohaduw over het gezicht, zoodat de kleine foutjes geheel verdoezeld worden. We zijn Immers ijdele wezentjes en houden ons graag zoo lang mogelijk jong? Onze teekening geeft de verschillende vormen van den modernen hoed zoo on- :empi waarde van minstens f 12.— Een oomplete serie van deze postzegels bestaat niet meereen verzamelaar echter heeft in 1900 een oollectie van 19 stuks gekocht voor plm. f 1400.De waarde zal thans het drievoudige zijn. De totale goudproduotie der wereld bedraagt ongeveer 700.000 K.G. per jaar. De Transvaal levert daarvan ruim een derdeAustralië een zevendeMexico en Rusland produoeeren elk ongeveer 86 40.000 K.G. De waarde der Jaarlflk- >bij lli Brltannll rereldmi lge met 81%. Plus minus drie vijfden (284.192, sche wereldproduotie is ten naastebij 1100 millloen gulden. Groot-Brltanniö brengt het meeste goud op de wereldmarkt. Dit rijk overtreft de overige deelen der aarde K.G.) worden in Transvaal voortgebraoht hij schaamde zloh toch voor al die toekij kende oogen om het gepeuter op te geven en werkte de klok uit de kist eo omhulsels los. Dien avond lag hij te luisteren naar het luide regelmatige tikken dat de stilte in zijn kamertje brak; zijn aan de duister nis wennende oogen onderscheidden vaag de wit oplekkende wijzerplaat, waarover de koperen wijzers langzaam draaiden, afteekenend de voortsnellende minuten, die onherroepelijk voorbijgingen, waar van geen enkele ooit terugkeerde, om op nieuw doorleefd te worden. „Ik ben niet gewend aan zoo'n getik", mompelde Barend ontevreden. „Het houdt mij' uit den slaap". Hij wendde zich af, met zijn gezicht naar den muur; langzamerhand kwam over hem het soezerige gevoel, dat den slaap voorafging; plotseling schrikte hij op, klaar wakker. Wie had daar, op de maat van het getik van de klok aan ztjn oor gezegd: „De tijd gaat snel, gebruikt hem wel?" „Och onzin", prevelde hij. „Ik heb ge droomd. Ik ben toch geen jonge juffrouw, dat ik mij door het getik van een klok in de war laat brengen!" Maar het rustige, regelmatige getik ging voort, tot hem te spreken; het ver haalde van zijn eigen Jeugd, van de hoop volle verwachtingen, die zijn ouders van hem koesterden, van zijn goed oppassen en ijverig werken, zoolang moeders oogen en moeders stem hem aanspoor den van zijn trots op zijn eerstverdiende loon, van al zijn goede voornemens, die boo jammerlijk op niets uitgeloopen warBB, ka* vroeg hem rekenschap van weer ln verschillende andere dingen ook waar te nemen. Wandkleeden, Bierkleed jes, kussens, thee-warmers, pantoffels, schoenen, albums etc., allq deze voorwer pen kan men met appliquatie versierd zien Alleen de kleeding blijft er buiten voor- looplg; ln tegenstelling met ettelijke ja ren terug toen het Juist op de kleeding werd toegepast Nu bepaalt het zich zoo als reeds gezegd in hoofdzaak tot de schoenen en de hoeden. Van de 10 hoe den zijn er zeker 4 geappliqueerd. Allerlei figuren worden uitgesneden, zoodat hetzij een andere kleur vilt dat er achter gestikt is, te zien komt hetzij b.v. fluweel in de zelfde tint als de hoed. Van den vorm is de grootste eigenaar digheid, een soort van helm-rand, die over den strakken bol loopt, de een van oor tot oor, de andere in de rondte over het hoofd liggend, een derde weer in schuine richting, den indruk makend of hij naar achteren gezakt is, enz. enz. Maar haast allen hebben de typeerende helm- vorm en zijn dan óf met stroofiguren of randjes óf met appliquaties gegarneerd. Maar zonder uitzondering staan ze ele gant, alléén.... er moet een zeer ver zorgd gezichtje onder uit komen, dan pas ztjn verbrokkelde leven, het vroeg hem, hoe het toch zoo ver met hem gekomen was, waarom hij zich zoo zonder weer stand te bieden, had laten afglijden langs den gevaarlijken weg, dien gemakzucht en lust tot omzwerven zonder eenigen dwang hem wezen. Hij wist geen antwoord te geven; hij wist alleen maar dat alles veranderd was na moeders dood, dat hij gefluisterd had naar slechte kameraden, dat hjj eerst zonder het te beseffen afgedwaald was en dat het, toen hij tot besef kwam, te moei lijk was geweest halt te maken en te trachten weer naar boven te klimmen langs de helling, die hij was afgedwaald. Ongedurig wierp hij zich om; hij wil de niet meer denken! Wat hielp het? Hij kon nu immers toch niet meer verande ren? HIJ zou niet meer luisteren naar het getik, dat zooveel gedachten ln hem wak ker scheen te roepen. Maar onverbiddelijk drongen de soher- pe metaalgeluidjes ln zijn ooren door, ln onafgebroken opeenvolging rustig, zon der haasten, maar ook zonder ophouden of weifelen. Goede oude oom! Zou hij vermoed hebben, dat de klok, die hem lief was, terecht zou komen in het dak kamertje van een zwerver, een luiaard, soms zelfs een bedelaar, die de hand op houden gemakkelijker vond dan werken? „Dat houd ik niet uit!" Met deze woorden ln ergernis uitge- 8tooten, stapte Barend uit bed, schuifelde naar de klok toe en bracht met een hand beweging den slinger tot stilstand. .Ziezoo, nu zal lk tenminste kunnen slapen," dacht hjj, zich weer nestelend ln den kuil, door zttn rustend lichaam ge vormd, maar tot zijn ongeduldige verwon dering hinderde hem het plotseling zwij- Ïen van de klok nog meer dan eerst 't na- rukkelijk tikken had gedaan; een zuoht slakend, stond hij opnieuw op en braoht den gewilligen slinger weer in beweging; tegen het gloren van de ochtendscheme ring viel hjj eindelijk ln een onrustigen slaap. Tegen ztjn gewoonte, knorrig en hu meurig, verliet hjj des morgens het kleine huis, voelend den verbaasden blik, dien de vrouw op zijn somber gezicht sloeg; hij dwaalde doelloos rond, hielp een uurtje bij een boer, die handen te Jcort kwam in den drukken zomertijd, lag dan lang op zijn rug in het hooi, turend; naar omhoog naar den strakken, diep-blauwen hemel, waarlangs dunne, uitgeplozen watten ge lijkende wolkjes af en toe langzaam voort- Bchoven; tegen den avond beving hem een vage beklemming bij het vooruitzicht, weer uren te moeten luisteren naar de vermanende stem van de ln zijn kinder- Jareu zoozeer door hem bewonderde klik. Hij lachte zichzelf uit om zijn vreemde gevoeligheid; ging met groot vertoon van luidruchtigheid, waaronder hij zijn on rust wilde verbergen, naar boven en plof te ruw-onversohilllg neer op het bed, dat onder zijn gewioht kreunend piepte, hij kneep zijn oogen dioht, vastbesloten zich door niets uit den slaap te laten houden. Ti vergeefs! Opnieuw voerde het tikkend geluld ge dachten terug naar vroeger; hij voelde om zloh heen de rustig-vrome atmosfeer, waarin da oude klok Jaren en jaren had geveer weer. Het bovenste model laat ons het meer „schaduwgevende" zien, al is het dan ook maar heel weinig; een diep cloche-randje is natuurlijk altijd nog veel meer doeltreffend. DE AVONTUREN VAN EDUARD BEER. Eduard Beer zuchtte. Het leven was ook zoo moeilijk. Je moet weten, dat bij een heele deftige beer waa, niet maar zoo'n Jewone Teddy-beer en daarom werd bij an ook „Eduard" genoemd. En nu was Amella, de grootste en mooiste pop uit de heele speelkamer zoo onaardig tegen hem geweest: ze had gezegd, dat een beer toch het meest luie wezen was, dat er ln de wereld bestond. gehangen; hij hoorde weer de vele goede woorden, in die eenvoudige kamer tot hem gesproken, hij dacht aan al de goede, gen, die ook hem eens heilig ren en al die dingen, die van vroeger Eduard Beer zuchtte nog eens heel diep en stond toen op. „Ik ga de wereld ln", iel hi) „om ge vaarlijke avonturen te beleven en dappere daden te doen I Dan zal Amella wel ver giffenis vragen voor haar vreeBelljk be- beleedigende woorden". Fanny, het langharige hondje schudde rijn hoofd en zei„Ik weet het niet, maar er moet heel wat gebeuren eer je indruk maakt op Amella maar ik ga met je mee, Eduard. Wat dacht je te gaan doen ?'5 „Ik dacht er over, een stuk of twee draken te dooden" antwoordde Eduard. „Dat moet ze toch wel dapper vinden". Het tweetal stapte door de open speel kamerdeur do gang in. En natuurlijk ont moetten ze heel wat .draken"een para- plubak, het dienstmeisje, een flets, den neer des huizes en nog veel meer, maar die draken vonden ze wat erg groot en wat vreemd ook. Tenslotte vonden ze echter een opgezette schildpad. „Deze draak zullen we nu toch dooden", zei Eduard en Fanny vond het best Maar de draak zei dat hij niet gedood wilde worden, omdat dat al één keer met hem ebeurd waa. Nu vertelde Eduard Beer em de reden, waarom hij toch nood zakelijk een draak moest dooden. Ja, dat begreep de draak wel. „Maar" vroeg hij „zou jij, als Je mij was, het prettig vinden twee keer te sterven Waarom vertel je die verwaande poppendame niet, dat jij mij gedood en opgezet hebt Ik beloof je, dat ik haar nooit zal vertellen dat het niet waar is." Eduard Beer dacht eveu na en schudde zijn hoofd. „Ze zou me toch niet gelooven", zei hij mismoedig. „Ik zou je evenmin gelooven ais het wel waar was", verklaarde nu Fanny. „Nee, dat is zoo" gaf Eduard toe. „Enfin, we kunnen het probeeren. En welbedankt hoor mijnbeer schildpad." Toen Eduard en Fanny, trotsch glim lachend weer in de speelkamer binnen traden, toen deed Amella net, of zij hen niet zag of hoorde. „Amella" zei Eduard Beer: .We we zijn op jaoht geweest en hebben een draak gedood en opgezet, Hij heette schildpad en „O" viel'Amella hooghartig in de rede: „Ik had niet eena gemerkt, dat je weg Eeweest waa". En toen laa ze weer door haar boek. Eduard Beer viel neer in ztin gemakke lijke stoel en bromde tegen Fanny: .Je had gelijk hoor, 't ls onmogelijk, om In druk op haar te maken P B A ADSELEL Oplossingen der vorige schenen het vermaan van de metalen stem te onderstrepen, schenen hun op wekking tot beter leven daaraan te wil len toevoegen, hem te willen dwingen tot een zich afwenden van den verkeerden weg, dien hij bewandelde. „Ik ga morgen het ellendige ding ver- koopen," mopperde hij Inwendig, „ik wil niet, dat het hier blijft hangen". Wat deed de oude man toch op de gedaohte komen, mij zoo'n lastige herinnering op den hals te sturen. Maar den volgenden morgen kon hij toch niet besluiten van de klok afstand te doen, hoezeer het hem ook aanlokte een bedrag in geld in handen te krijgen. „Ik moet er maar aan wennen," paaide hij zich, niet willende toegeven, dat het betere ia hem zioh tegen die daad ver zette, ,4k kan mij toch niet laten ilngel- ooren door een dood voorwerp." Eenlge weken strijd volgden voor den jongen man, die in geen enkel opzicht slecht, alleen maar zwak en tot luiheid geneigd was. Uit een soort trots en kop pigheid bleef hij zioh verzetten tegen het goede in hem, dat, wakker geroepen door het tikken van de klok, luider en luider ln hem begon te spreken, maar ten laat- Bte gaf hij zich toch gewonnen. „Moeder," zei hij op een avond de wel gedane vrouw ln de benedenkamer aan sprekend, „wil je mij morgen om ms uur ro«peaf Slnts verjaardag ls voorbij. (8 ln t'a - ver weg staat jaardag ■tast vóór bij. es la Het el van Colombus. Muach, blouse, Vlanen, t. Nieuwe nmawht L Met k ben lk een dorp ln ona land;met r een soort kleurling; met t een deel van een visch. Wat ben lk? n Het geheel la een spreekwoord van 40 letters of woorden. 2, 5, 11, 12, 35, 81, 84, 16 zijn drie 7, 23, 86, 8, 19, 22 Europeesche 82, 0, 17, 26, 16, 40 landen. 20, 27, 28, 83, 85, 89, 87, 10, 16, 88, 2, 6 en 12, 11, 1, 4, 18, 16 zijn Nederlandsche badplaatsen. 14, 9 24, 29 is een dorp in Overijsel. 13, 81, 25, 8 is een commando. I 21 en 80 zijn twee gsljjke medeklinkers. Goede oplossingen van beide raadsels ontvangen van: J. B.; C. A. en M. A. D.; D. en V. D.; A. E.; B. en O. K.; G. K.; P. K.; M. en J. de M.; D. N.; A. A. v. P.; D. M. R.; T. V.; E. W.; M. W.; M. H. W. en W. W. Jeugd, enthousiasme en toederheid zijn als lentedagen. Beproeft ze te genieten terwijl zij er zijn, in plaats van u te be klagen over hun korten duur. Een goede daad te mogen down voldoende gelukkig. „Wel wat zal ons nu gebeuren? Om zes uur? Zoo vroeg kun je immers onmo gelijk uit bed komen." „Toöh well Roep mij maar." „Is er iets «an de hand?" „Ja." „Mag ik ook weten, wat er dan ls," vroeg ze nieuwsgierig. „Zeker well Dries Bijl heeft mij voor vast werk aangenomen, en.... „Maar Barend, ls het heusch waar? Daar ben ik blij om. En zul Je",.... aar zelde zij. „Ja hoor, het ls meenens. Wees maar niet bang dat ik na een paar dagen den boel er weer bij neer gooL Ik zal vol harden." De vrouw begreep niets van den plot- selingen omkeer, waarover zjj zioh zeer verheugde; zij hield, ondanks alles, van den Jongen, die zoo'n treurige mislukking was, en hoopte, dat de verandering ln hem blijvend zou zijn. Later, veel later, had de oude wandklok, waarop het koperen mannetje nog steeds zijn parasol hield, een eereplaata in hst lieve, vriendelijke huisje, waarin timmer man Barend de Jong woonde. Zijn kin deren luisterden met van aandacht open mondjes toe, ala vader van de avonturen van dat mannetje vertelde; zij wisten nie», dat het heldere getik, waarin zij de hun voorgezegde woorden: „De tijd gaat sneu gebruikt hem wel!" hoorden, eenmaal hun vader gered had van den afgrond, waar- In hij gevaar had geloopen, te verlink®®1 Corry Brena.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1927 | | pagina 8