HET BUITENLAND IN 1927.
werden behaald op Tsdecho-Slowaklje, op
België en op de Engeleche beroepsspelers,
dde hier te lande kwamen, laatstelijk op de
Zweden, terwijl het met de 'Dui lachers op
eigenl grondgebied gelijk spel bleef. Daar
zijp op het gebied) van wielrennen vele schlt-
te reu.e prestaties, ede werden volbracht,
ook al kon Nederland het niet tot eentig we
reldkaimpioenflchap brengen Daar was het
hockey, meer dan tevoren toegepast, welks
beoefening met een mooie overwinning op
de Belgen werd1 bekroond. Daar was het
tennisspel, waarin Nederland bi} andere
landen bleek achter te staan, hoereer ook
mejuffrouw Bouwman, dtoor het winnen van
een- Amerikaansch kampioenschap haar
superioriteit heert. beweren. Daar is het
Bellen, dat op voortreffelijke wijze en met
groot succes door Nederlanders werd be
oefend,; het zwemmen en het waterpolo,
waarin eveneens resultaten van beteekeni9
werden behaald. En daar is tenslotte gehoe
de voorbereiding, materieel en moreel, voer
de komende Olympische Spelen van 1928.
De voorbereiding van die Olympische Spe
len mag zich nog niet in elk opzicht in gun
stige crLtlete verheugen-; voetbal bleek aan
vankelijk onzeker; tennis is zoo goe: als
uitgesloten, en er zullen landen ontbreken,
die men hier gaarne ziet maar alles bij
eengenomen schijnt het wel vast te staan,
dat de Olympische Spelen van 1928 voor
die van vier jaren geleden te Parijs niet be
hoeven onder te doem!
De betrekkingen met Indlö.
En dan is er tenslotte- wat eT voorviel in I
het groote Indische gebied en in verband
met onze betrekkingen, daarmede. ipzien
heeft gewekt de huiszoeking, die bij Indi
sche studenten, te Leiden studeerende, s
gedaan; opzien heeft niet minder gewekt de
daarop gevolgde inhechtenisneming van
enkelen hunner. Het schijnt inderdaad een
feit te zijn, dat, mag men de cesbetreffende
courantenberichten ln het algemeen geloo-
ven, ex vertakkingen zijn busscten ceze
studenten eenerzjjda met Rusland, ander
zijds met oommunistlsche stroomingen ln
Indlë zelf. Daar bleef het geenszins zoo
rustig als men' gehoopt en verwacht had;
integendeel, reeds in het begin van het jaar
brak een opstand uit ter 'Westkust van Su-
matra, ai spoedig gevolgd door nieuwe om J
lusten op Java. De verzachting der dood
vonnissen, over de schuldigen der moord
partijen in November en later uitgesproken,
kon niet algemeen» instemming met het
GX3.-beield verzekeren, doch diib i» geble
ken, dat deze verzachting ei geval op zich
zelf we nacht te zien en niet is een princi
pieel® afkeer tegen de doodstraf, omtrent
weker noodzakelijkheid in Indië de mee
dingen verschillen. Stakingen bedrcigcen
en ontriefden voor een deel het econonri.sdi
lieven. Maar het feit, dat wel op den voor
grond! tradl, was de toenadering, die zich
denbaar maakte tusschen communisten en
nationalisten; in praktijk slechte met elkan
der verbonden door dit eene; dat zij belt.en
het Eurcpeeech gezag in Indlë, ongeacht
van welk land1, zoi, spoedig mogelijk wen-
schen te zien verdwijnen. Dat een dergelijke
zuiver negatieve samenweiking weir.ig
goeds belooft voor de partijen zeiven, maar
ook voor Imd'ift, behoeft geen betoog.
Het beleid van den
Gouverneur-Generaal.
Te midden van dit alles, heeft het elge-
mieen beleid van den Gouverneur-G-eneraa.
zeker geen onverdeelde instemming kunnen
vinden. Begrijpelijk, want steeds meer is
men geneigd om d'e vraag te stellen of hel
tactisch juist was van cezen- hocgen be
windsman om aan het z. i. ontbreken van
vertrouwen van d» Iniandsche bevolking in
het Nederiandsch Gouvernement zulk een
relief te geven. De G.-G. is in elk geval,
en gelijk gebleken is na voorloopige raad
pleging van den) Minister van Koloniën,
overgegaan tot het indienen van het ont
werp, dat een wijziging beoogt van de sa
menstelling van den Volksraad en wel een
zoodanige, dat daarin een Iniandsche meer
derheid, hoe gering ook, zal komen te be
staan. Tegen een dergelijke wijziging is
gericht het request. van de heeren Trip en
andere voormannen uit de wereld van nan-
del, nijverheid en cultures; een adres, door
de Europeanen in Indië met groot élan ge-
teekend; en dat over gebrek aan aandacht
niet heeft te klagen. Het optreden van den
nieuwen Volksraad kon niet leiden tot ver
sterking van het gezag, dat van het wijzi-
gingsontwerp uitgang. Men 1» geneigd om
in Indië vergelijkingen te maken tuaschen
vroeger tijd en de tegenwoordige en daar
bij, tonder dat men uiteraard deze oude
tijden geheel en onveranderd zou wenschen
terug te tien, toch wel zich af te vragen of
niet van het goede, dat deze oude tijden
ongetwijfeld ook hadden; meer had kunnen
worden behouden dan thans is geschiedt.
Nederland en Inidië gaan in 1928 en 1929
belangrijke Jareni tegemoet. Moge ook daar
door ouderlingen vrede en verzoening vee',
bereikt worden langs minnelijken weg, om
dat. kracht van de eene stroomdng
boven de andere doorgezet, zelden of nooit
ln staat zal zijn om resultaat af te werpen I
De bevordering van de medewerkten, al kon men dikwerf de Juist:
heli van veel wat in dde redevoeringen werc
vredes-ldee. gesegd, nis; ontkennen.
Elk Jaar, dat voorbijgaat, heeft voor dén-
Ene, die het aandachtig beschouwt, een
paald beeld1. Zelfs voor den tijdgenoot,
die nu eenmaal:, staande midden in het leven
van te: jaar zelf, niet objectief kan en wil
zien. Vraagt men zich af weJre de leidend,
Slachte te, ciie in 1927 veilt te erkennen,
n Is het deze, dat bewaart». 1 is gewer
den hesgeen reeds ter eerste Vredesconfe
rentie ln 1896 door vooruitziende, toen niet
voldoende aandachtig aangetoonde staats
heden Is gezegd. Nog klinkt de toen heldere
stem van den geboreni redenaar, dUen Léon
Bourgecla was, tot ons door, toen hij ln het
groote debat over het Russische voorstel tot
a;i.*.and der bewapeningen, den Duiuschei;
deskundig», Generaal Gros* von Sehwarz-
heff, die een Jaar later te Peking la de
v.ommen van een Qhlneesch patel» zou om
komen, tegemoet voerde, dat het niet ging
om d« vraag of Duitachland en Frankrijk
en wellicht andere landen de kosten der
bewapeningen kon den cragen. Dat het
ging om de vraag van veel hocger orde hoe
zeer niet oe we.vaart kon vermeerderen,
Indien alle deze koeten op andere wijze
konden worden besteed'. En gelijk de Zwieed-
ache gedelegeerde De Bil'dt ceafljü» aan
voerde, om een zaak van' meer prtlnclpiee.
be.ar.g: het vertrouwen tusschen de vojken
onderling. Want het la dit, dat ruim een
kwarteeuw geleden Ln afdoende mate on-t-
br k om eenig resuiuaat zette van de bes:
t*^.oe.,.e pogi.igen mogelijk te maken. Het
s dit/zeifde wantrouwen, dat nu, bijna tien
jaren na bet teë.neigen van den grooten
oorog, nug mannier ovenheersoht, en be.
EKKi-ZukeJjk maakt, dat de volken, door den
oorlog zwaar geschokt, uitgaven doen voor
zaken van problematiek en zeker nie.t direct
economisch nut.
Dat gebrek aan vertrouwen is ln 1927 tot
uiting gekomen, toen de Geallieerde Mo-
geiu Leden welke samenstelling nog
Steecs bestaat, wanneer het op de uitvoering
van het Verdrag van' Veiaaihee aankomt -
er DudtecManld op opmerkzaam maakten,
dat de cijfers van zijn militaire begrootung
die van het tractaat van 1919 te boven git -
fen. Gelijk wantrouwen beheersebte de
westie van de döor Duitachland onwettig
opgeworpen versterkingen aan de Ooate
lijke grenzen, zichtbaar tegen Polen, wel
licht ook Tsjecho-Siowaklje gericht. Econo
misch heeft op gelijke wijze het Memoran
dum vam den Amerikaanschen gezant der
Dawesibetalngen, den heer Gilbent Parker,
Kaaiheid1 gebracht in totdusver bestaande,
maar ongekende toestanden. Z1j;n Memoran
dum, tot de Duitsche Regeer! ng gericht,
doob openbaar gemaakt, heeft doen zien,
(5at bet met de uitvoering van het Dawes-
p~ani niet is zooais het behoort te rijn; zeker
niet in de moeilijke Jaren van' groote beta
lingen, die beginnen aan te breken. Ander
zijds kan men, noch, op economisch, noch
op politiek gebied ontkennen, dat er eten
oprecht streven naar Fransch-Duitsche toe
nadering ia Biüand heeft zijn, politiek van
verzoening voortgezet, niettegenstaande hij
thans als Minister in een Kabinet is ondier
leiding van Potlncaré. Zelfs heeft Polncaré
zich ertoe laten overhalen om, wellicht
tegenstribbelend, zijn wekeüjkeche rede-
veeringen stop te zetten, die zoozeer tot
*±rri-aa \<r 'jtfhasÖtafc
Oorlogsherinneringen
revanohe gedachte.
en
eenlge andere oommissie dat gekund had, de
natuurtijke tegenstellingen, die nu eenmaal i
beslaan, plotseling overwinnen. Zij voerdeDaartegenover mug worden Vennwid, dat
haar diiseusaiftn aan de 'haard van ont werpen, de Economische conferentie» met groote
ln het bijzonder door Frankrijk en Engeland zorg door denl Volkenbond voorbereid, erin
ingeuliendtelde in- haar midden voor-1 geslaagd is om eenig positief resultaat te
aanstaande leden ais Lord Robert Oecll er boeken. Deze conferentie was meer stutiie-
oi gewtijfelld een te Maar de tegenstellingen dan diplomatencor.ferenlie; rij bedoelde niet
op ver»billend gebied, geheel de vraag eer andere dan ln algen-wenen zin tot concms.ën
eventueel» controle nog terzijde geliailen, te komen. Zij beeft dus den tcestan. van
bleken zoodanig groot, dat toen zij na en- geweldige economische lasten, waanorder
kele weken arbeid scheidde, zij een vrijwel Europa en de overige wenelcceelen gehint;
onafgedaan ontwerp-conven.ile achter zich gaan, niet plotseling kunnen veranderen;
,iet en geen al te groote gerustheid ket had dit cok niet op haar programma staan.
Maar zij Is er wel im geslaagd cm ze km
rlchiiMren te geven voor ce toekomst;
rlctüljtien1, <ïïe- duidelijk vaststellen, dat ex
b eden voor verdere vooruitzichten.
De vlootconferentie te Genève.
Dat daartoe het plotseling Amer.kaansch
initiatief van President Cocidge cm een
voortzetting te bereiken van ce V.ootccn-
feientle van Washir.g.on van l921/'22 heeft
medegewerkt, valt niet te ontkennen. Ten
slotte bleken slechts Engeland en Japan
bereid1 aan deze conferentie deed te nemen;
Frankrijk en Italië onthie.den zich, zij' het
uit verschillende overwegingen. De Vioot-
conferentie te Genève is een1 mteukking
geworden; mislukking, omldat overeenstem
ming slechts te krijgen ware geweest, in
dalen men den Amer. kanen/ had toegestaan
meer groote en den Engelschen had toege
staan meer kleine schepen te bouwen, het
geen nu juist niet in de richting van ont
wapening wijst.
rog veel, ontzaglijk veel arbeid zal mceten
worden verricht, voordat resultaten rijn te
boeken, doch ricitUjinen, d'le het economisch
vra gïtuk tcch niet meer al9 een zoo wan
hopige verwarring ons voor oogen sielien.
gelijk dat ln een aanvang van dit jaar neg
bet geval was.
De conferentie ColIJn.
geniheld te benutten om zijn programma
van verwarring, onrust, haat. ten uitvoer te
brengen, is wel gebilken, bij de terechtstel
ling van Saooo en Vanzettl. Het is onge
twijfeld aikeuneriswaapdlg, dat mem deze
belde veroordeelden, zelfs indleni hun
schuld op de meest afdoertde wijze vastr
stond, zes jaren lang dm den kerker op de
uitvoering van hun vonnis heeft laten wach
ten. Maar dat neemt niet weg, dat er zeer
Leswarend» bewijeien tegen hen waren; dat
men ce groote menigte ln Europa slechts
dank zij* haar onwetendheid van deze zaak
heeft kunnen voorhouden, dat ce uitspraak
zonder eenig bewijs was geschied. In elk
ge\a, men heeft het vooruiAichit, dat het S
vonnis werkelijk aan deze heide veroordeel
den, die men niet zonder meer misdadigere
wikte noemen, zou werden vertrekkers, aan
gegrepen om geheel de wereld ln vuur en
vaam te zetten. Ze .fa is het Comité van actis
erin gedaagd om een rechter uit het Hof
van Maasasuchets bereid te vinden cm een
ntleuw onderzoek mogelijk te maken, dat
opschorting van het vonnis tengevooge had.
Geen twijfel of deze rechter heeft gehandeld
najaar, onder de uitnemende leiding van
onzen landgenoot Colijn, gevolgd1 de confe
rentie, betrekking hebbende op de b> en
uitvoerverboden. Deze heeft meer positief
resultaat te boeken; resultaat waarvan de
beteekenis afhankelijk is van wat zoo straks
i ten aanzien van de ratificaties zal geschie-
den. Maar resultaat, dat ook alweer wHs'
De achtste vergadering ta MD meer positieve richting dan men
van den Volkenbond aanvankelijk durfde verwachten. Het feit
op zichzelf, dat dergelijke vraagstukken on-
Een en ander heeft de Nederlandsehe 1 der de oogen worden gezien, worden belicht
delegatie ter jaariijksche, thans reeds acht-1 ia algemeen eccnomiscken zin, is van de
ste Aasemblée te Genève ertoe geleid om grootste waarde en beteek ent wellicht de
resoluut het Initiatief ts nemen tot meeT grootste vooruitgang op den toestand, die
beteekenende steppen in de richting van vroeger bestond, al moet men zich niet ver-
ontwapening. Minister Beeleerts van Blok- beeicem, dat men dientengevolge minder
land heeft kort en goed' voorgestel: om dewerkzaam behoeft te zijn aan vroeger het
studie van de beginselen; die aan het Pro- geval was.
tocol van 1924 ten grondels? lagen, opnieuw
ter hand te nemen, en deze gedachte ia, on
danks den feilen Enge.schen tegenstand,
grondslag van de resolutie, waarmede het
debat is geëindigd, geworden. Merkwaardig
naar ce i:.sprank van zijn geweten, naar hst-
Op de Economische Conferentie is ln het geen recht en billijkheid hem voorschreven,
maar het feit Is dan toch. maar, dat deze op
schorting tal van nieuwe misdadige aansla
gen heeft tengevolge gehad, tal van de meest
onschuldige slachtoffers, die met Sacco en
Vanzettii niets te maken hadden, heeft ge
kost. De Gouverneur van Massasuckets
heeft tenslotte den zedelijken moed gehad
om het doodvonnis te doen voltrekken, al
moesten voor de ten uitvoerlegging daarvan
maatregelen van zeer omvangrijken aard
worden genomen. Zelfs te Parijs en bovenal
se Genève zijn de r«iietjes voor Sacco en
Vametti, waarvoor ook ons land niet ge
baard b.eefvan teomgrijken aard geweest.
Terzelfder tijd deed de Jury te Londen uit
spraak in de zaak van een zekeren Rcbin-
son, verdacht van moord op een vrouw,
wier lijk ln een koffer aan een der stations
was gevonden. Op grond van de uiteraard
onvolledige courantenberichten, (He ten aan
zien van deze behandeling ten dienste stain,
zou het niet wel mogeJJIt zijn om ae Juist
heid van dit doodvonnis te bestrijden, maar
de bewijzen waren minstens genomen van
problematieke» aard. Toch ging diezelfde
menigte, die zich voor de oneobUld van
De bultenlandsche politiek
van Engeland.
ia de resolutie, van deze achtste Assemhlée j De buitenSancsche politiek, door Enge-
ultgegaan, reeds daarom, wijl zij den aan-1 land gevoerd; podtiek gericht tegen het Pro-
vaieooriog als intern:tiona'.e misdaad stem- tocol, tegen directe ontwapening, Ja ze i» Sacco en Vametti zoo warm maakte, aan
pelt; wijl zij de noodzakelijkheid inziet om tegen te verre uitbreiding van arbitrage,deze zaak, waarin nu eenmaal geen politiek
net vrtagstuk der ontwapening aan dat van heeft aan het Kabinet onder leiding van zat; koud en nuchter voorbUl
arbitrage en veiligheid te binden; wijl zij.Baid/win een zijner bekwaamste mecewer-
zij het cok niet in den concreten vorm van kers in den persoon van Lord Robert Cecii
het Protocol van 1924, de daar gestelde' gekost. Korten tijd nadat de Vlootconferen-
vraagstukken opnieuw ln behandeling tie was mislukt, trad hij uit, en hij, al even-
neemt. Een nieuw Comité za) naast de voor- min als de Franscte .gedelegeerde De Jou-
bereidende Commissie van de Ontwape- venei, was aanwezig op de Aasemblée te
ningsconierentie ten tooneete verschenen; Genève,
hst Comité, dat zijn aandacht aan arbitrage
De breuk met Rusland
en hare gevolgen.
De Engalsche binnenlandse!» politiek
'Dat lntuaachen de herinnering te machtig
kan wonden, is var. tegenovergestelde zijde
duidelijk bewezen. Nauwelijks een week na
dat het groote oor.ogsmonument te Meenen,
ln de-onmiddellijke nabijheid van Yperen.
1® tegenwoordigheid van Engelschen, Fran-
schen en Beigen, was onthuld, waarbij gee
neriei kwetsende woorden waren gespro-
kien, hield Hindenburg zijn groote rede voor
het monument van Ta noen burg, dde ven
oorlogsherinneringen en van revanche-ge
dachten overliep. Zelfs het feit. dat de
voorteen alvermogende Ludendorff bb deze
gelegenheid zichtbaar werd ger.egterc. kon
de algemeen» aandact't van de redevoering
za.ve niet afleiden, Var.derv e.de, die zich Ik
het thans heengegane Belgische Kabinet
een verzoenen: Minister bij uitstek heeft
getoond, antwoordde op de rede van Tan-
nenberg In een der Vlatmsche steden. Zelfa
wend hij die gelegenheid de mogelijkheid
geopperd, dat over en weer tusschen Be g.ë
en Duitsehlan'd een onderzoek zou worden
ingesteld naar de gedragingen ln den oor
log en ln het bijzonder ten aanzien van de
immer onopgeloste vraag of al dan niet on
rechtmatig ln België franotlreurs zijn ge
vonnist. In ü'taelf:» jaar toch is la het be
koorlijk gelegen Dlnant in de rotsen een
gedeiaks.een onthuld', waarop io weinig ver-
zoenenlde bewoordingen is mecedeeling
gedaan van wat door Ce DUitsche legeraan
voerders aan Dinamt-en zijn bevolking werc
voltrokken. Er blijven in de oorlogvoerende
lenden stemmen, die dit niet wiiilen verge
ten, en die het een les achten niet alleen
tegen een of ander land, maar voor de ge
schiedende zelve.
Wil men komen tot de noodzakelijk ge
achte ontwapening, noodzakelijk economisch
en politiek, dan zal er moeten zijn veimin-
ering, zoo mogelijk geheel wegnemen van
dit wantrouwen. Men doet wel bescheiden
stappen in deze ricktiLng, maar ze zijn te
bescheiden. De Baltisdhe Staten, die geza
menlijk hun houding tegenover Rusland en
de vani daaruit dreigende gevaren bepaalden,
geven in die richting een goed voorbeeld.
De vermindering van de bezetting van het
Rijnland', waartoe Engelanld en Frankrijk bij
onderlinge afspraak zijn gekomen, Is even
eens een verheugend verschijnsel. De op
name van een Dultach ld in de Mandaten-
commissie van den Volkenbond, ook al
komt daardoor geen mandaat rechtstreeks
aan Duitachland ten goede, spreekt even
eens boekdeelen. Dat neemt echter niet weg,
dat er nog zoo ontzaglijk veel te doen over-
b.ljft en dat de stappen, door den Volken
bond, het daartoe aangewezen lichaam, Ln
deze richting gedaan, niet op veel succea
kunnen bogen.
De ontwapeningsconferentie
In den aanvang van 1927 kwam onder
leiding van den NederLandlsohen gedele
geerde, Jhr, <fr. J. Loudoa, te Genève de
voorbereidingscommissie voor de aa Ont
wapeningsconferentie samen. Zij heeft we
ken achtereen hard gewerkt; zij was van
~vLoi ""Muf tij koe, sveocain als
en verzoening zal geven en waarin Mr. V. j
H. Rutgers, evenals in de voorbereidende
Commissie voor de Ontwapeningsconferen
tie, de Nederlandsehe Re gee ring op ultne-
JPSSTS 2* WÏÏLSB?S
^re°SÏ?!Sd^ie^ïï^v«teMSooT" Churchm Ue:i eE een verrauend 'licht
.en, .aa. zljr. .e Rus^ tch. ..eg.nwooT- op Engelsche financieel» vooruit-
-igers verschenen, namen» we.ke Litwircff ;en< fceteers.ht. Maar daarnevens bo-
een *®er tutvcerlg, radtcaa; en schUrbaar vena| ioor verhouding, waarin de Engel-
eerlijk programma heeft ontvouwd. te
echter de beginselen vtn dit programma.
dat cp aigeheele ontwapening ln den meeet
vhe Regeering gekomen is tot de ccmrnu
nisten, tengevolge van de wei zeer ontijdige
hernieuwing der diplomatieke betrekkingen
<51® het kortstondig Kabinet
grippen, die Moskou ln mee. dan m MacDonaid als erfenis achterliet. En-
heeft aan den lijve gevoeld wat het
na bljk. te hota-en, zou tenrogtr. u. kcmen, legjeo geheel een .eger van onsctend*
vl^t!nde .L' bare Russische diplomaten en consusta
lossln bereikt te zien. Een der resultaten he. iani hebbe^ 'terzelfder tijd, dit zich
van dere korte by^r^om^^dCT voorberei- wn ^ge strooming
t k'D ,Le- ln communistische richting >ntwikkelde;
dit .én Russlschen heeren zeer duidelijk (ejee^fder tijd! dat een aibeideisleider als
is gemaakt. Cook, wlen :oor de Poolsche Regeering den
Volkenbondsresultaten.SSK EtSteSÏ C-
•eten Minister van Blnceniandsche
Het moge waar zijn, dat de Volkenbond
op het zoo cbornig pad der ontwapemngs-
bevordering geen resultaten heeft te boe
ken zooveel is zeker, dat zijn politieke pe
titie In den loop van dit jaar cpnreuw la ver
beterd; De tijden, dat ce Voienbond zich
engstvallig hield of werd gehouden buiten
de groote politieke vraagstukken van den
dag, zijn, wellicht vcor goed1, voorbij. Dat ii
reeds g.'o.eken toen Abessynië van de be-
sjheirmung, die het lidmaatschap van den
Volkenbond op zichzeJ b.etit, gebru.k
maak'.e om een En'gewS.h-Itatia&n»cl.e over
eenkomst te zijnen nadeeie te verhinderen.
Dat Is in ge.|jke mate gebleken toen, cm-
streeks het eln.e van het jaar; de verhou
ding tusschen Poten en Lith2uen, d.e r.og
steeds door het bezit door Poten van Wilna
wordt bedorven, een meer acuut karakter
kreeg. In beide gevatien heeft men kunnen
bemerken; dat de Volkenbond, ook al be
schikt hij nog niet over dwangmaatregelen,
toch ln den regel door zijn leden wel wezet
aangehoord. Velen hadden gaarne gezien,
dat ce Raad van den Volkenbond, die, on
danks alle Ergelsche voorstelten t.o. v. het
tegendeel, ook dit jaar vier keeren bijeen
kwam, zich met de Servisch-Albaneesche
verwikkeling had ingelaten. Italië heeft
door de ratifciatie van het verdrag, tenge
volge waarvan Bessarabië aan Roemenië
wordt afgestaan, getoond, dst het Musso-
linl ernst is met een zeer indivldueele Bal-
kanpolitlek. Albanië en Zuid-Slavtië behoo-
ren nu eenmaal niet tot die naburen, die
zich goed kunnen verdragen. Integendeel,
er zijn voortdurend punten- van wrijving,
gelijk ook tusschen Servië en Bulgarije,
welk laatste land waakt of tracht te waken
voor de verdrukte Maoedoniërs. Het ver
drag van Tirana, dat Albanië en Italië wat
ai te nauw binit. heeft ln Servië ongerust
heid gewekt. Er is een verdrag tusschen
Frankrijk en Zuid-Slavlë ontstaan, dat,
zonder bepaald als tegenhanger te kunnen
worden- beschouwd, toch van polLtieken in
vloed zeker niet vrij is. Conflicten tusschen
Servië en Albanië, gelijk er een ontstond
toen men- te Tirana wat al te haastig den
tolk van het Servische gezantschap achter
de tralies zette, hebben op zichzelf geen be
teekenis; verkrijgen slechts beteekenis
gelijk de les van 1914 overduidelijk heeft
en den hem ter beschikking staanden- politie
autoriteiten te machtig geworden; zij heb
ben den bekenden Inval gedaan ln het
Arecs-gebcuw te Londen, waar ttt een rij
ken scha: van voor de Russische Regeering
comp rc-ml tteerende papleren hebben bult
gemaakt. Merkwaardig i» wel, dat roeree:
:e openbare me-enlng reeds cp ontdekkin
gen van ccmpromitteerenden aard voorbe
reid was, dat de inhoud cecer documenten
wel verwondering;, maar zeker geen sens tie
verwekte. Engeland en Rusland hebben- de
diplomatieke betrekkingen verbroken; van
af dat oogeribllk is Engeland ln Russisch
oog de schuld voor artes wat gebeurt. De
moord op den Sovjetgezan-t te Warschau, be
treurenswaardig feit. is op Engelsche reke
ning geschoven, maar niettemin rijn on
schuldige monarchisten, die ln Russische
gevangenissen verblijf hielden, er 'het
slachtoffer van geworden.
Communlstlsoh gestook.
voorbeelden te noemen, hebben rich ge
noodzaakt gezien om scherpere maatregelen
tegen de communisten te nemen dan rij' tot
geleerd' indien de groote Mogendheden dusver deden. Dat het communisme er niet
er zich mede bemoeien. In dit opricht ia voor terugschrikt o®, daarbij geholpen door
niet, althans niet overal, een vermindering vooruit»trevem:e elementen, die zich, dik-
van spanning te bemerken; eerder het te- werf zonder dat zij het teif weten, in rijn
dienst stelten, letterlijk elk denabeze geut-
Het ergste is het stoken, haat saaien,
onrust en verwarring wekken van de com
munisten een bedrijf, waartegen veel
Krachtiger maatregelen dienden te worden
genomen dan tot nu toe geschiedde naar
voren gekomen in de verhouding met
China. China verkeert sedert enkele Jaren
.n een toestand van rusteloos ge voerden
burgeroorlog; en slechts rij» die daarvan
een studie msken, mogen ln staat worden
rht om de nuances van den toestand is
toch reeds my9.erieuse land vortioende
te onderscheiden. Het Jaar ving aan met de
moeilijkheden, die tusschen vreemdeling»
en Chireezen rezen in Shanghai en Hanktu,
waar zgn. contractueel overeengekomen
nederzettingen zijn gevestigd. Daar zijn
buiten.andsche concessies, waarin de vreem
den «i<± eigen rechten van bescherming en
uitoefendag der justitie hebben verzekerd.
Min is erin geslaagd van communistische
"ij-e moei. Ijkt eden. die slechts gewapender
hand konden worden bedwongen, te prevo-
'eeren; men heeft door een staking te
Shangl ai den toestand onhoudbaar gemaakt
De Europeeeche Mogendheden, later, zij
het ook aarzelend, Japan en Amerika, gin
gen ertoe over om aterke detachementen
tiaar China te zenden ter verdediging van
belangen der caar wonende Europeanen.
Aanvankelijk behaalden de aanhangers van
e zg.n. Kantor, regeering, verteganwoor-
d g: door den Minister van Buiteniincachf
'"ken r»jen, ricces op rucoes; Harksu en
Shanghai vielen in hun handen. Tijen on-
erhacre.de met den Engelschen gezant
over een tractaat, dal w»i gesloten, maar
.aaraa niet geratlfloeerd werd.
De wettige Regeering te Peking ging er
ten lange leste, met toeetemmlng van de
Ge ree Mogendheden, toe over om in
Scvdet-gebouw in de Gezanieniwjk te
Patir.g huiazcekiing te laten doenr, eveneens
nes etde <T.t io het Sovjet-Consulaat te
Shs-gtai. en ln beide gevallen werden wel
menige resultaten verkregen. Maar ce sund
op het ot rlcgstooaeel veranderde; de aan-
rien Kke Chlneescfile aanvoe-rdere verwiseel-
den eenlgaElrs van rol, en de verdere wv-
asen der Zuidelijken bleven niet alleen
uiti doch werden, voor een niet onbelangrijk
deel althans, te niet gedaan. Aan het ednde
ven 1927 kan van den toestand in China niet
andene worden gezegd; dan dat deze nog
even onzeker, nog even verward, nog even
ingewikkeld ia ste een jaar tevoren. China
behoeft eoonoroiaohe reconstructie en1 her
stel. Maar waar is de Chineesche Regeering,
f liever gezegd welke is de Chineesche
Hegeering? Langzamerhand echter schijnt
uien o<k in China te hebben bemerkt, oat
Borodin, de z.g.a. vertegenwoordiger van
Moakou, een spel speelde, meer op het com
munistisch dan op net Ohineeech belang be
rekend. Borodin lt in hechtenis genomen,
maar op hetselfde oogenbldk volgde Moskou
het gewone recept en verloochende dezen
afgezant.
Gelijk natuuriUk alle documenten, die èn
te Londen èn te Peking èn te Shanghai in
beslag werden genomen; valsch wercen ge-
heetea Gelijk rij Rakofaki, den Sovjetge
rant te Parijs, reeds verloochende toen hij
zich ln een openbare vergadering al te
scherp uitliet. Vermoedelijk meende men
_jLn Moakou op die wijze zijn figuur te kun-
Janeiro rijn woelingen, door de communis- nen redden, maar in dit opzicht zette de
ten veroorzaakt, ontdekt. Noorwegen, Li- Franache Regeering, bij monde van Briand,
thauen, Griekenland, om alecht» enkele door, en het Incident werd niet eerder ge
sloten verklaard, dan nadat Rakofaki uit
Parijs was teruggeroepen.
De toestand ln Rusland.
Het kraakt ln Rusland; de eenheid van de
communistische partij, die Lenin zoo uit
nemend wist te handhaven; schijnt verbro
ken. Trotzki en Zinovjef hebben, vrijwel
geheel het jaar door, den strijd gevoerd
tegen Staan» die op de Regeeringaplaats
z&uert; zij zijn uit de partij verbannen» maar
ongetwijfeld is daarmede de zaak niet afge-
lo o-pen. Zij zijn nu de officieel erkende lei
ders eener oppositie, die zeker niets zal
nalaten om StaJn en de rijnen te vernie
tigen!
Internationale activiteit.
G-een wonder, dat dientengevolge het
Sovjet-bewind, naar het goede voorbeeld' van
zgn. reactionaire regaeringen van vroeger
dagen, rich aan buitenuandsbhe successen
tracht vaat te klampen. Inderdaad, de inter
nationale activiteit der communisten ls ge
weldig. In Salon-ikl zoowel ais in Rlo de
(Wordt vervolgd ln hst 8e blad.)
- 1. J j
