wm
VAN 'S LEVENS
WIJSGEERIGEN KANT
VOOR DE VROUWEN.
Trouwt niet jong.
De meerderheid der groote geesten,
welke de wereld gekend heelt, Is gebo
ren uit ouders van 40 jaar en ouders van
40 jaar en ouder. Kinderen uit jeugdige
ouders zijn in den regel wel sterker van
lichaam, maar trager van geest. Een kind
yjïe beteekenis te worden. Benjamin
Ik weet niet wat er minder eerbied
waardig is: een jeugd zonder illusies ol
een ouderdom zonder vooroordeelen.
Er is in het leven niets treurigers dan
de herinnering aan een vreugdeloos ge
sleten jeugd.
Hoffelijkheid is als een windkussen: er
Franklin's vader was 61 toen zijn later
beroemde zoon geboren werd, die van
Edison 43, van Whistier 47, van Daniël
Webster 43, van George Washington 38,
van Shakespeare 35 en van Sir Wal ter
Scott 42 jaar.
Daily Mail.
levens worden er toch door gebroken.
De politiek heeft dat verschrikkelijks
dat men een misdadiger kan worden,
zonder zich schuldig te gevoelen.
uit,
BEWUST GENIETEN.
Indien het waar is, dat het leven esn
langzame bewustwording is, waarbij ons
voor alle dingen de oogen opengaan, dan
is dit zekerlijk ook van toepassing op ons
genieten De jeugd geniet onbewust. Zij
ziet de frissche beken stroomen en plukt
de bloemen, die langs hun oevers bloeien
zij baadt zich in de weelde der door dauw
gedrenkte weiden en ademt de zuivere
lucht, doortintelt van zonneschijn. Maar
zij bekommert zich niet om de bron, die
het levende water opzendt in de schaduw
van onverwelkbaar groen. Zij heeft niet
noodig haar op te sporen; de vreugde is
er en dat is haar genoeg. Zij houdt
geen rekening met de mogelijkheid, dat
zulk een onbewuste vreugde niet duren
kan; dat de wateren kunnen ophouden
te stroomen, omdat ze den dam, door er
varing en smart opgeworpen, niet kun
nen doorbreken; dat het hart kan gevaar
loopen te verdorren, omdat het te ver
geefs smacht naar een teug uit de bron,
die het niet weervinden kan. Dan rijst
wellicht de wensch in het hart en de bede
op de lippen: Ach, kon ik nog eenmaal
terugkeeren naar het onbewust genieten
van mijn jeugd!
In de olie geweest.
Je ziet er vanmorgen beroerd
ouwe jongen.
Ik voel me ook werkelijk miserabel;
ik heb vannacht geen oog dicht gedaan.
Hoe kwam dat zoo?
Toen ik gisteravond thuis kwam kon
ik m'n sleutel niet vinden en zoo moest ik
den heelen nacht op de stoep blijven zit
ten. Eerst vanmorgen vond ik den sleutel.
Waar vond je hem toen?
In m'n hand.
OP DE BON.
soms enorm van omvang en kaarsrecht naam in suikeren letter» er voluit op.
tientallen meters hoog, geven een indruk Maar toen.kwam de teleurstelling,
van slankheid en kracht tegelijk. De Het was (le aport- en apelmiddag en irtyn-
knoestige brokstukken der afgeworpen heer Jongere, de gyimiastiekleeraar had
takken, die eraan zitten alsof ze je nooden Kees beloofd, dat zijn klas dien tnidiag
om in den stam te klauteren, beginnen met den nieuwen voetbal zou mogen spe-
halverwege de hoogte, het onderstuk is len. Doch s ochtends betrok de luchten
geheel takloos en bovenaan slechts zit de vóór het middagmaal geëindigd was, rieJ
kruin. Zoo'n geweldige reus op zichzelf een dichte motregen, een regentje vior
beschouwd, heeft iets titanisch en den geheelen dag.
imponeert je. Bekijk je het complex dan Er was nu natuurlek geen sprake ian
maakt het den indruk van grauwheid en openluchtspel en in de gymnastiekzaal
somberheid. Het mist iets sappigs en kon niet gekorfbald worden. Wel werden
babbeluurtje over mode
n.
Strand-kleeding voor kinderen.
Zijn de mama's en de groote zussen aan
't strand, dan spreekt 't bijna vanzelf dat
ook de jongere familie-leden daar bivak-
keeren.
Zoo er voor de „grooten" veelal op het
uiterlijk wordt gelet, dit komt er bij de
kleintjes veel minder opaan. Eigenlijk
zou men nog beter kunnen zeggen: dit is
totaal overbodig, want die hummels zien
warmere stof als b.v. wollen tricot of
velours foulé. Voor snik-heete dagen is
natuurlijk crêpe of linnen of toile ook
zeer geschikt.
Er zijn aardige kleurige patroontjes en
ook zijn er leuk opgemaakte modelletjes
met toepasselijke spreukjes of borduursel-
tjes.
Heel practisch en ook wel makkelijk
zelf te maken zijn die modelletjes, welke
Terugkeeren nimmermeer! Maar wel
kuonen we een hooger genieten deelach
tig worden, dat meer blijvend is en ons
meer kracht zal doen toestroomen, omdat
het een bewust genieten ts.
Welk voorbeeld ligt er meer voor de
hand en is meer sprekend dan het beeld
van de Lente? De jeugd doorleeft haar,
terwijl zij zich met haar vereenzelvigt,
maar wie ouder is en er buiten staat,
beziet haar op een afstand. Dat maakt
den blik juister en doet het geheel om
vatten. Nu treedt het voordeel in van con
trastwerking en vergelijking, maar boven
al van doorzien en begrijpen. Want nu
is het niet alleen de lente met het be
tooverende van haar bloesemkleed, de
gratie van haar neerhangende trossen,
haar nooit verouderde nachtegalen lied;
het is de eeuwige waarheid, die aan dit
alles ten grondslag ligt, de troost, de
zekerheid van opnieuw ontwakend leven.
Het is de zich herhalende openbaring
van de geheimzinnige macht, zonder wel
ke ons zaaien nutteloos is en ons planten
ten doode gedoemd. En nu is niets, dat
zoo vatbaar maakt, om die levensmacht
te speuren als het waarnemen daartegen
over van datgene wat vergaat. Als onze
lichaamskrachen verminder n, als onze
zintuigen verslappen, als ons arbeids
vermogen ons niet meer bevredigt, dan
juist treft ons het onverwelkbare leven
van die ondoorgrondelijke macht, welke
ons opnieuw doet hopen en gelooven!
Zij, die veel geleden hebben, die op
ledige plaatsen staren in hun huis en in
hun hart, zij, die gebogen gaan onder
zelfverwijt en wroeging, zij zitten wel
vaak moe en krachteloos neder. Zij ple
gen het gelaat af te kqeren van de
Lente en zeggen: ga heen tot de blijden,
voor mij bloeit ge niet meer I Mijn oogen
zijn verdoogd van het weenen, mijn akker
is dor en onbevredigd van verlangen.
Voor mij geen lente meerl
O, hoe bedriegen zij zich zeiven. Juist
voor hen is zij gekomen, juist in hunne
harten begeert zij haar troost te storten.
Want juist zij hebben haar zoo noodig,
juist zij kunnen, als zij willen luisteren,
haar boodschap verstaan.
Zoo is het met de lente, zoo is het met
alle dingen. Een langzaam ons bewust
worden, een grondiger begrijpen, een
beter verstaan, dat is het wat onze gang
door het leven ons moet brengen. Heeft
hij dat gedaan, dan is onze levenstijd
niet nutteloos voorbijgegaan. Maar dan
zullen we ook ophouden terug te verlan
gen naar wat achter ons ligt. Wat we
gewonnen hebben, geven we niet meer
prijs. We voelen ons niet armer, maar
integendeel rijker 1 En zoo we van dien
rijkdom meer willen deelachtig worden,
dan ligt, dat weten we, onze weg niet
achter, maar altijd voorwaarts!
KLEINE WIJSHEDEN.
Men beseft eerst recht een onrechtvaar
digheid of groote onbillijkheid, wanneer
men persoonlijk of indirect zelf er door
getroffen wordt.
Eertijds volgde de roem den kunste
naar. Tegenwoordig loopt de kunstenaar
den roem na.
Men ziet een ander nergens liever
struikelen dan daar, waar men zelf
struikeld is.
ge-
Het verstand schertst somtijds, het hart
□ooit
er toch altijd lief uit, al hebben zij bjj
wijze van spreken alleen maar een direc-
toirtje over hun hemdje aan. Maar in
ieder geval, de hoofdzaak is toch voor
kinderen dat zij zich gemakkelijk en on-
gthinderd kunnen bewegen. Men behoeft
dus bij een kind niet aan te komen met
een badjasje of zoo. Als die maar de been
tjes zoo hoog mogelijk bloot heeft, zoodat
bij lust daartoe, zij fijn kan „pootjes-
niets anders zijn dan hemd en broekje
aanéén. Eigenlijk dus een combination,
baden", zonder nu direct angstig te hoe
ven te zijn om rokjes of jurkje nat te
maken.
't Meest geliefkoosde model is wel het
kleedje wat bestaat uit een kort wasch-
baar, sterk linnen broekje en daarover
heen dan een lang kieltje van 't liefst wat
vroolijks en voor ons menschcn uit het
boomlooze deel van Holland, werkt zoo'n
groot dennen bosch niet opwikkend.
Daarom doet het goed al9 je weer de
loofboomen in 't oog krijgt. Het prachtig
gebladerte van 't eikenhout en de frissche
beukenboomen. Daarvan staan hier ook
geweldige stammen. De boomenpracht
verheldert dan alles weer en het is een
lust voor het oog om de zon te zien
spelen door al dat frissche groen, zoodat
feeërieke kleuren kring len door het
gebladerte en plekken op den gro id.
In dit soort bosch is ook meer vogelleven
en rondom hoor je de zarg van ontelbare
gevederde bewoners, die er een leven van
luilekkerland schijnen te h btrn.
Misschien is dat ook schijnbaar, want
tam lijk talrijk zijn de eksters en
vlaamsche gaaien, die, als hun reputatie
juist is, rogal wat op hun geweten hebben
bij 't verdelgen van klein zangvogelgoed.
Maar het is niet onmogelijk, dat ook
hier de reputatie slechter Is dan de
werkelijkheid.
Prachtige vogels zijn de beide soorten
en vooral de vlaamsche gaai wint het In
kleurenpracht. Het is eigenaardig hoe
rustig deze vogels hier zijn.
Op een meter of tien van ons tijdelijk
home, in een dennenboschje, wieken ze
vroolljk van boom tot boom, scharrelen
op hun gemak op den grond rond,
trekken zich blijkbaar van de voorbij
schietende fietsers weinig aan en alleen
als een wandelaar passeert, gaan ze
kikkerend op de "vleugels. Er is dus alle
gelegenheid om de vogels te bekijken en
het is een weelde van coloriet wat je te
aanschouwen krijgt. Een haas langs een
fietspad te zien wegschieten, is geen
zeldzaamheid. En mijn hoop is gevestigd
op het in de natuurstaat aanschouwen van
een hert of een paar eekhoorntjes.
Daarvoor moet je geluk hebben en
misschien is de kans 't grootst 's morgens
vroeg als er nog geen lawijt is langs den
weg.
Het is het plan dat eens te ondernemen
maar dat bed houdt je met ijzeren vuist
vast en ik weet niet of ik in staat zal zijn
dien Ijzeren vuist te ontglippen.
Maar we zullen zien.
Zich er uit gered.
Een oude zeebonk die bekend stond om
zijn schieten met spek, vertelde eens aan
een diner van een zijner reizen:
er aardige spelletjes gedaan, wel w<rd
ook m t lvees' voe bal gespeeld, maar iat
was toch niet „je ware", vonden Kees en
zijn vrienden. Een voetbal moet je kin
nen trappen, anders is er niets aan. De
jongens vermaakten zich natuurlijk even
goed en de spor - en spelmiddag ,/fe
heerlijkste middag van de heele weet",
was oim eer iemand het wist.
Na het avondeten werd onder toezicht
het huiswerk gemaakt. De „toeziende
leeraar" stond wel toe, dat er even ge
sproken of gefluisterd werd, maar drukte
of luiheid werden niet geduld.
Toen Kees zijn sommen af had en aan
zijn thema w rk e, kreeg hij opeens een
lumineus idee, dat hij onmiddellijk zijn
buurman influisterde. Deze knikte opge-
togen en fluisterde het idee verder door.
Even later zaten alle jongens ui' Kees*
kies heel ijverig te schrijven en dien
avond weren allen vroeger dan gewoon
lijk klaar. Achter elkaar verdwenen ze
uit de leerzaal, maar als de leeraar dacht,
dat ze naar de speelzaal gingen, dan had
hij het mis. Zacht als muisjes slopen ze
de trap op naar de slaapkamers, zochten
hun voetbalschoenen en slopen nog
twee trappen op naar den grooten ruimen
zolder, waar netjes langs de kanton de
koffers van alle leerlingen geplaatst wa
ren. Vlug werden er van de koffers een
paar goals gebouwd en een oogenblik
later was het spel in vollen gang.
Maar, o wee, de spelers waren ztó
geestdriftig, dat ze ól luidruchtiger wer
den en.de bedtijdbei niet hoorden. Be
andere leerlingen van de school gingtn
met veel gestoei en rumoer naar bed
maar na een half uur, toen de tweede bel
luidde, de „zwijgbel" noemden de jai-
gens die, werd het rustig in het geboaw,
behalve op zolder. Eerst wisten de be-
neden-zittende leeraren niet, waar dat
lawaai vandaan kwam. Er werd al eeia
geluisterd aan de deuren van de verschil
lende slaapzalen, maar daarbinnen scheïn
alles toch rustig. Als een der onder
wijzers eens gekeken had in de slaap
zaal van Kees' klas, waar het dien avotd
al bijzonder rustig was, dan zou lij
vreemd gekeken hebben I
Doch plotseling* trapte Kees zelf net
zoo'n vaart den bal tegen een goal, <ït
een paar koffers omlaag tuimelden ai-
der oorverdoovend lawaai. Even stopten
de spelers maar Kees riep: „Doortrap
pen I" en daar ging het weer. Geen eer
jongens hoorde den zwaren g'ap van den
directeur op de trappen, die zelf eens op
onderzo-k uitging. Op de verdieping ter
slaapzalen hoorde hij niets, ook niet «en
verdieping hooger, waar het personeel
der school sliep. Wel hoorde hij diar
duidelijk dat het op zolder niet pluis was.
Hij s apte de eerste trede der steile rol-
Toen we in de Stille Zuidzee kwamen, dertrap op en.... voelde eensklaDS iets
passeerden we een eiland, waarvan de om- met geweld in zijn maagstreek stooten en
geving beslist rood was van de kreeften, zat pardoes op den grond ln de gang,
Maar, zei een der aanzittenden terwijl een paar jongens. Kees voorop,
lachend, kreeften zijn toch niet rood, voor de trap afholden, ach'er den bal aan, die
ze gekookt zijn? naast den directeur lag.
Natuurlijk niet, antwoordde de kapi- Wat keken de jongens beteuterd!
maar dan van crème of roode of zee
groene dunne wollen stof, geboord met
één of ander aardig gekleurd biesje, een
bootje of vischje er op geborduurd.
Dergelijke pakjes staan allerliefst, ge
ven alle mogelijke vrijheid aan 't spelende
kind en geven de massa's niet veel zorg.
immers in een ommezien gewasschen en
gestreken?
Als z|j daarbij nu nog heerlijk bruin ge
brande toetjes en voetjes, armpjes en
beentjes krijgen, welnu dan is hun uiter
lijk tot in de perfectie volmaakt.
Dus maar heel veel zon
UIT HET STICHTSCHE.
Sedert een paar dagen zit ik in het
Stichtsche en al kan ik het eigene der
streek nog niet ontdekken, toch is er wel
iets, ook hier, dat opvalt, maar dat het
met vele streken misschien in ons land
wel gemeenschap heeft. Overal toch langs
de prachtige fiets-paden, aangelegd door
A.N.W.B. en U(trecht) M(et) O(mstreken)
vindt men nu de afgevallen en afgewaaide
denappels en het is begrijpelijk, dat het
in de bosschen zelf krioelt van dat
afgevallen goedje.
Waar men ook fietst, overal ziet men
Kinderen en vrouwen, gewapend met
groote zakken, bezig de denappels te
verzamelen en op de vraag, wat ze
daarmede doen, luidt het: „verbranden".
In de van de dorpen verwijderd
liggende huisjes, zal dan ook de denappel
en het sprokkelhout wel in hoofdzaak de
brandstof vormen. En als je de rook dik
uit de schoorsteenen ziet wegwalmen met
dikke grauwe rookballen, dan kun je er
wel van op aan, dat er met het afval van
het dennenbosch wordt gestookt.
Zelfs vlak bij de meer bevolkte wijken
treft men vrouwen en kinderen aan die
tein, maar het was een vulkanisch eiland
met heete bronnen aan het strand.
Het paste goed b|j elkaar.
De moderne moeder: Maar dokter, ls
wonderolie niet een heel ouderwetsch
middeltje voor babies?
De dokter: Zeker mevrouw, maar
babies zelf zijn ook geen uitvinding van
den laatsten tijd.
De behulpzame hand?
Vriendelijke automobilist, die een oud
vrouwtje heeft aangeboden mee te rijden,
nadat vijf kilometers zijn afgelegd: En
waar moest u eigenlijk naar toe?
Oud vrouwtje: Om u de waarh Jd te
zeggen, moest ik, toen u me vroeg mee
te rijden, precies den anderen kant op,
maar u vroeg het zoo vriendelijk, dat ik
niet goed durfde weigeren.
Alleen voor oude.
Juffrouw Antiek (die door een kleinen
jongen in de overvolle tram zijn plaats
worut aangeboden, terwijl ze gaat zitten;:
Dank je wel, kleine baas; ik zie tot
m'n genoegen, dat je beleefdheid hebt ge-
leterd. Heeft je moeder je geleerd altijd
op te staan voor dames?
Beleefde jongen: Niet altijd juffrouw,
alleen voor oude dames.
Een mooie uitvlucht.
Rechter: Waarom heb je die automo
biel gestolen?
Dief: Ik had wat benzine noodig om
vlekken uit m'n jas te halen en alle win--
kels waren gesloten.
VP wm De
directeur zeide niet veel. maar KeeV bal
werd een maand lang opgeborgen En de
jongens warpn nog nooit zóó vlug en
zóó zach' naar b d gegran als dien av»nd
I.
RAADSELS.
Oplossingen der vorige raadsels.
n e m a
n k h u i
zen
e
e n
e
nood leert men zijn vrienden
DE VOETBAL.
gedoe 0Qk Qver hen kunnen lpzen Het wag een eoht KezelliKe
lfAa'onllftAl OH L'nnn' n 3
van het moderne gedoe ook
gestreken heeft, doch dat de oeraard en
het oergebruik daarmede nog niet is
weggewischt.
ÜfiÜi
kos'school en Kees' verjaardag was heel
prettig gevierd. Kees had onder de reken-
II
In den
kennen.
Nieuwe raadsels.
De eerste twee lettergrepen z|jii de
naam van een diersoort tbijv. visch,
insect of zooiets) de derde lettergreep is
een voedzame drank. Het geheel is de
naam van een bloem. Welke?
II
Het geheel is een spreekwoord van 7
woorden of 27 letters.
2, 3, 25. 19, 7, 22, 9, 13, 27 is een kolonie.
23,16,8, 25, 14, 5, 27, 22 is een beroemd
Hollandscli schilder. 6, 11, 12, 8, 16, 21,
25 is een ander woord voor eigenwijs. 1,
10, 7, 20 is licht ontvlambaar goedje, dat
vroeger bij het vuurslaan gebruikt werd.
18, 4, 24, is een meisjesnaam. 26 is een
medeklinker.
Goede oplossingen werden ontvangen
van:
F. A. d. B.; H. B.; J. B.; J. B.; M. G. D.;
W. D.; W. C. v. D.; A. E.; J. v. E. G.;
F. F.; N. v. G.; A. H.; J. H.; L. H.; H.
K.; P. K.; T. W. K.; G. L.; A. v.d. M.;
J. M.; K. en M. M.; L. v. d. M.; A. 8.;
J. C. S.; S. T.; W. T.; M. W.; W. W.
en 8. en M. v. Z.
'n Beet,
zei aan tafe!
Zander
Kras gezegd.
e zanderig, die sla nietvaar?
iemand tot zijn buurman,
g? antwoordde deze, ze lij»*
les mogen tracteeren op de van huis ge- op een grintweg, met hier en daar een
f/N-f fn'a AM MA A..IAA.
Uitgestrekte dennenbosschen fietst ge stuurde toffe's en na het middageten ver- paar groene sprietjes tusschen de atee-
door of langs. De rechtopgaande stammen scheen er een taart op tafel met Keea' nen.
Bonnen bij de koffie,
Bonnen bij de thee,
Och, elk zuinig vrouwtje
Neemt zoo'n bonnetje dolgraag mee.
Een bonnetje bij de boter,
Margarien, superbe waar,
Met Paschen ruil je de bonnen
Voor een echte kakelaar.
De schoensmeer geeft ook bonnen,
Och mensch, zwijg even stil.
Je heele garderobe
Is nu gewoonweg een paskwil.
En och, 't is in vertrouwen,
Je kent wel onze Bet,
Die kreeg haar lieve Kloris
Op de bon bij een pond vet.
Maar nu, 't moet me van 't harte,
Je krijgt alles op de bon,
Als je nu, 't is soms wel noodig,
Ook zoo 't verstand eens krijgen kon.
REA.
B.
Corry Brens.
D e
0 o r d z e
1 1 e c o m
u 1 z e n
r k
Nee, het is geen verhaal over een voet
balwedstrijd in het Amsterdamsche Sta
diën. maar hel gaat hier over eeu heel
gewonen, splinternieuwen voetbal, die
Kees op zijn verjaardag kreeg. Kees was
aan het zamelen zijn. Aan de kleeding leerling op dezelfde kostschool, waarvan
dier menschen bemerkt ge, dat de kwast jullie de vorige week een verhaal helrt
